Chat แต่งล้วนๆ อีกแล้ว
22 ตอน
วันละตอนนะครับ
ผมจะลงทุกตอน ใน Hongsamut นะครับ
https://www.hongsamut.com/user/view?id=144234
บทที่ 9: นักศึกษาสาว
ห้องสมุดกลางเมืองในช่วงบ่ายวันธรรมดาเงียบสงบกว่าที่พีทเคยคิดไว้ แสงธรรมชาติส่องลอดกระจกบานสูง ทาบเงาต้นไม้ที่ไหวระริกอยู่ด้านนอกลงบนพื้นพรมสีเทา เงียบพอจะได้ยินแม้แต่เสียงปลายปากกาขูดกระดาษ
พีทเดินอย่างไร้จุดหมายระหว่างชั้นหนังสือ ก่อนสายตาจะหยุดที่ร่างหนึ่งนั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะมุมในสุด
เธอสวมเสื้อยืดแขนยาวสีขาวสะอาด กางเกงยีนส์เอวสูง ขาที่ยาวเรียวโค้งรับกับเก้าอี้ไม้ และกรอบแว่นบางที่รับกับหน้ารูปไข่เรียบเนียนจนเหมือนเธอหลุดออกมาจากหน้าปกนิตยสารนักศึกษา
"ฟาง" ชื่อที่เขาเห็นจากป้ายนักศึกษาคล้องคอ เธอกำลังนั่งจดโน้ตอย่างตั้งใจ เหงื่อบางจับที่ไรผม ใบหน้าเรียบเฉยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคนหนึ่งเฝ้ามองเธออยู่เงียบๆ
จังหวะที่เธอลุกขึ้นจากโต๊ะ กระเป๋าเป้ก็เกี่ยวกับขอบเก้าอี้จนของหล่นกระจายเต็มพื้น สมุด หนังสือ ปากกาหล่นกระจัดกระจาย
"ขอโทษค่ะ!" เธอรีบทรุดตัวลงเก็บของทันที
พีทขยับเข้าไปช่วยทันทีโดยไม่พูดอะไร เขาย่อตัวลงตรงข้ามเธอ หยิบสมุดให้ แล้วสายตาก็สะดุดกับข้อเท้าของเธอ—ตรงนั้นเอง
จุดแสงสีชมพูเรืองจาง สะท้อนใต้แสงจากหน้าต่าง ราวกับรอยร้อนใต้ผิวหนังที่ไม่มีใครเห็น นอกจากเขา
นิ้วพีทแตะเบาๆ ตรงข้อเท้าระหว่างหยิบปากกา แล้วกดปลายนิ้วแผ่วลงอย่างจงใจ
"อ๊ะ..." ฟางสะดุ้ง ร่างเธอสั่นวูบ เธอชะงักนิดเดียวก่อนจะรีบชักเท้าหนี ดวงตาเบิกขึ้นด้วยความตกใจ สองแก้มแดงจัดราวกับโดนตบ
"ขะ...ขอบคุณค่ะ..."
พีทยิ้มมุมปากเบาๆ ดวงตายังจับจ้องจุดแสงที่ข้อเท้าเธอไม่วาง
เพราะเขารู้ดีว่าร่างนี้...จะต้องสั่นอีก...แน่นอน.
เสียงลมหายใจของฟางยังไม่ทันจาง พีทก็จับร่างบางของเธอพลิกหันหน้าเข้าหาชั้นหนังสือ มือเขาดันหลังเธอเบาๆ ให้แอ่นสะโพกขึ้นในมุมที่เหมาะที่สุด ขณะที่เสียงแอร์ยังดังเบาๆ เป็นฉากหลัง เธอกัดริมฝีปากแน่น มือสองข้างยันชั้นหนังสือเพื่อพยุงตัวจากแรงสั่นที่ลามขึ้นมาจากกลางลำตัว
"พีท...ตรงนี้จริงๆ เหรอ... จะ...จะมีคนมา..."
"งั้นก็ต้องเบาเสียงไว้ให้ได้"
เขาไม่ให้เธอได้ลังเลมากกว่านั้น ดึงกางเกงยีนส์และกางเกงในที่เปียกแนบเนื้อลงรวดเดียวจนข้อเท้าเผยให้เห็นกลีบกลางที่ยังฉ่ำเยิ้ม เขาเอื้อมมือไปแหวกกลีบนั้นแผ่วเบาแล้วใช้นิ้วกรีดตวัดผ่าน
"แฉะ... แฉะ..."
"นี่...ฉันเพิ่งโดนเย็ดตรงหน้าเซคชั่นวิชาการจริงๆ ใช่ไหม..."
เขาตอบแค่ด้วยรอยยิ้ม พร้อมเสียงรูดซิปที่ดังเบากลืนไปกับเสียงเปิดหน้าหนังสืออีกเล่มที่ไม่มีใครสนใจอ่าน.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน