Chat แต่งล้วนๆ อีกแล้ว
22 ตอน
วันละตอนนะครับ
ผมจะลงทุกตอน ใน Hongsamut นะครับ
https://www.hongsamut.com/user/view?id=144234
บทที่ 11: เพื่อนเก่าสมัธยม
เสียงเพลงจากลำโพงกลางสนามหญ้ากระหึ่มเบา ๆ คลอด้วยเสียงหัวเราะและบทสนทนาจากเพื่อนเก่า ๆ ที่มาร่วมงานคืนสู่เหย้าครบรอบสิบปีของโรงเรียนมัธยม พีทสวมเสื้อเชิ้ตพับแขนหลวม ๆ ยืนถือแก้วเบียร์ในมุมหนึ่ง สายตากวาดมองไปรอบงานด้วยความรู้สึกประหลาดใจระคนคิดถึง
และนั่นเอง... เขาเห็นเธอ
"น้ำ" — ผู้หญิงที่เคยนั่งข้างเขาตลอด ม.5/4 เจ้าของผิวสองสีที่ดูเนียนละเอียด ผมยาวสลวยและสายตาขี้เล่น น้ำไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก กลับกันดูจะสวยขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ รูปร่างโค้งเว้าชัดเจน ใส่เดรสคอวีสีดำที่เผยให้เห็นไหปลาร้าที่เขาจำได้ว่าเคยมองบ่อยสมัยเรียนโดยไม่รู้ตัว
และตรงนั้น...จุดแสง
ประกายเรืองรองสีทองระยิบเบา ๆ ที่เฉพาะเขาเท่านั้นมองเห็น อยู่ตรงช่วงไหปลาร้าด้านขวา จุดเสียวใหม่ที่ยังไม่มีใครสัมผัส...ยังไม่เคยมีใครได้ "ปลดล็อก"
เธอเดินเข้ามาหา ดวงตาสบกัน แล้วน้ำยิ้มกว้าง
"เฮ้ย! พีท! ไม่เจอกันตั้งนานนนน!"
เขายื่นแขนออกไปเพื่อรับกอด เธอก็เข้ามาแนบตัวโดยไม่ลังเล กลิ่นหอมจากน้ำหอมผสมกลิ่นเนื้อสาวแท้ลอยกระทบจมูก วินาทีนั้นเอง...เขาใช้นิ้วหัวแม่มือสัมผัสเบา ๆ ที่จุดแสงตรงไหปลาร้าของเธอ
เพียงปลายนิ้วแตะ
น้ำสะดุ้งเบา ๆ ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านร่าง เธอเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่คล้ายจะเบิกโพลงเล็กน้อย ริมฝีปากเผยอ
"...อืม..."
เธอหน้าแดงทันที รอยยิ้มกลายเป็นความกระอักกระอ่วนปนสับสน สายตาวูบไหวเหมือนพยายามจะไม่แสดงอาการ มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะแขนตัวเองเบา ๆ เหมือนจะบรรเทาความรู้สึกบางอย่างที่กำลังสั่นไหวอยู่ภายใน
"อะ...เอ่อ...ไม่เจอกันนานเลยนะพีท... นาย...สบายดีมั้ย?"
พีทไม่ตอบในทันที เขามองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น รอยสั่นระริกเล็กน้อยที่มองผ่าน ๆ ไม่อาจจับได้ แต่สำหรับเขา...มันชัดเจน
"ดีสิ...ยิ่งได้เจอเธอยิ่งดีใหญ่เลย"
น้ำหลบตา กัดริมฝีปากเล็กน้อย เหงื่อซึมตรงไรผม เสียงหัวเราะของเธอกลายเป็นแห้งแล้ง
"จะ...จะบ้าเหรอ..."
พีทยื่นแก้วให้เธอ เธอรับมันมา มือสั่นน้อย ๆ ดวงตากวาดมองไปรอบสนาม เหมือนพยายามหาคนอื่นมาคุยด้วย แต่เขาเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ
"จำได้มั้ย...ตอนที่เราเคยนั่งติดกันหลังห้อง แล้วเธอชอบดึงสายเสื้อในออกมาแกล้งฉัน..."
"เหรอ!? ไม่นะ... นายจำผิดแล้วมั้ง!" เธอหัวเราะ แต่ใบหน้าแดงก่ำ และมือจับแก้วแน่น
"แตะตรงนี้..." เขาพูดพลางเอื้อมมือมาใกล้จุดเดิมอีกครั้ง เธอสะดุ้งถอยหนีเล็กน้อย
"อย่านะ พีท...มัน..."
"มันอะไรเหรอ...?" เสียงเขาเย้าแหย่ เบา แต่แทรกด้วยแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เธอไม่กล้าปฏิเสธ
และในที่สุด...
เธอก็พยักหน้าเบา ๆ ไม่พูดอะไรอีกเลย
แต่เขาแค่ยิ้ม แล้วกระซิบตอบเบา ๆ
"เพิ่งเริ่มต้นเอง..."
งานคืนสู่เหย้าค่อย ๆ เงียบลง ผู้คนบางตา ไฟสนามดับทีละดวง ทิ้งไว้เพียงแสงส้มจาง ๆ จากเสาไฟริมถนน พีทเดินเคียงข้างน้ำไปยังลานจอดรถ เสียงรองเท้าส้นสูงของเธอแตะพื้นคอนกรีตดัง "ก๊อกๆ" แผ่วเบา ชุดเดรสบางเบายังไม่เรียบร้อยนัก ผมยุ่งแต่เธอไม่พูดถึงมันเลย ราวกับยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
"เดี๋ยวส่งเธอถึงรถก่อน..." พีทพูดเบา ๆ มือเขาแนบอยู่บนหลังเธอเบา ๆ สัมผัสผ่านผ้าจนเธอสะดุ้งอีกนิด
"...นายยังจำทางกลับบ้านฉันได้เหรอ"
"จำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอได้หมด"
น้ำหัวเราะแผ่ว ๆ ดวงตาฉ่ำเยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งที่เพิ่งเสร็จคามุมตึกได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เมื่อถึงรถเก๋งสีเงินคันเล็กของเธอ เธอกดรีโมตเปิดล็อก ประตูข้างคนขับเปิดออกพร้อมเสียง "ปิ๊บ" แต่น้ำไม่ได้เข้าไปในทันที
พีทยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วเธอก็หันมาหาเขา...ช้า ๆ ดวงตาสบกันอีกครั้ง ราวกับไฟเก่าที่ไม่เคยมอด
"ขอบใจนะ...สำหรับคืนนี้" เธอกระซิบ แล้วยิ้ม
แต่เขาไม่พูดตอบ แค่ยื่นมือขึ้นมาแล้วแตะ...ตรงจุดเดิม — ไหปลาร้า
"อ๊า..." น้ำร้องเบา ๆ เสียงนั้นเหมือนสะท้อนมาจากความลึกของจิตใจ ร่างของเธอสั่นเล็กน้อย มือเกาะประตูรถเพื่อทรงตัว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อทันทีที่เขาแตะ
เธอยิ้ม ร่างยังอ่อนปวกเปียก
"ก็คงไม่ต้องแค่เย็ดกันในรถ...ใช่มั้ย?"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน