อ่านเจอมาอ่ะ ให้แง่คิดดี ลองอ่านดูน้า
แม่ผู้แก่เฒ่าเดินไม่ได้คนหนึ่งเป็นที่รำคาญใจของลูกชาย เหลือเกิน
สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา
จึงไม่รู้ว่า จะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน จึงตัดสินใจแบกเอาไป
ปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม
แม่ไม่ วอนขอ ไม่ถาม ไม่ว่าอะไร ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทาง เรื่อยไป เข้าป่าลึก
ไกลมากแล้ว ลูกชายวางแม่ลง บนโขดหินแล้วหันหลัง
เดินกลับทางเดิมไป ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลัง
ลูกชายไปว่า
"ลูกเอ๋ย เดิน
ตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้ให้นะ จะได้ไม่หลงทาง..."