ผมขอถามทุกๆคนหน่อยสิครับว่าคนเรานั้นรักกันที่ตรงไหน รักกันที่รูปร่าง หน้าตา นิสัย อะไรกันแน่ ผมเองขอบอก ตามตรงโดยไม่อายเลยว่า ผมเองไม่เคยมีใครมารักเลยสักคน นอกจากคนในครอบครัว นั้นผมรู้ว่าเป็นสิ่งที่สำคัญ แต่ว่าบ้างครั้งเราก็ต้ิองการใครสักคนที่จะมาอยู่เคียงข้างเราบ้าง เพราะพ่อแม่ไม่อยู่กับเรา
ตลอดชีวิต ตามความต้องการของมนุษย์แล้วต้องการสร้างครอบครัวเป็นของตัวเอง ผมเองก็เช่นเดียวกัน
หลายๆครั้งผมเคยคิดว่าเราเองควรไปคิดเรื่องอื่นๆมากกว่า แต่ในบ้างอารมณ์ ผมก็ต้องการใครสักคนที่จะมาอยู่กับเราเที่ยวกับเรา เล่นกับเรา ให้กำลังใจในยามที่เรา้ท้อ เป็นที่เดินไปพร้อมกับเรา มีความสุขและทุกรวมกัน
แต่ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง ไปจีบใครก็ได้รับแต่การปฏิเสธกับมาทุกครั้ง ตอนนี้อายุ 22 แล้ว ยังไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเลยสักคน มันเป็นคำสาปหรือป่าวครับที่ทำให้ผมไรคู่เช่นนี้ โครตเหงาเลยเวลาที่จะต้องเดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว กินข้าวคนเดียว แล้วอิจฉาทุกคนที่เป็นคู่กัน วันสำคํญๆก็ไม่มีใครให้โทรบอกรัก
บ้างครั้งคนอย่างผมก็ต้องการบอกรักใครสักคนเหมือนกัน แต่ในตอนนี้ขอบอกรักตัวเองไปก็แล้วกัน
แล้วใครบ้างที่เป็นแบบผม เล่าสู่กันฟังได้นะครับ หัวอกเดียวกันย่อมเข้าใจซึ่งกันแล้วกันครับ