ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆว่าวันพวกนี้ก็คือวันธรรมดาวันนึง..[s:261]..ไม่เห้นต้องให้ความสำคัญอะไรมากมาย....แต่จริงๆแล้วก็แอบอิจฉาคนที่เค้าเป็นคู่รักกัน...ให้ดอกไม้กัน......แล้วเราต้องเหงาอยู่คนเดียว..[s:238]..เที่ยวก็เบื่อ..[s:228].เมาก็เบื่อ..[s:228]. ..รักคนที่เค้าหมดรักเราไปตั้งนานแล้ว..แต่ทำไมยังมั่นคงยังรักเค้าไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย...ปีกว่าแล้ว....ลองคิดจะคบคนใหม่แต่เหมือนหลอกตัวเอง...มันทำใจไม่ได้..แต่ก็ไม่ได้โศกเศร้านะ...แต่มันเซ็งน่ะ...[s:223].ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่คิดถึงเขาเลย.....แต่เค้าคงไม่คิดถึงเราหรอก..รู้ทั้งรู้...แต่ทำไมมันตัดใจไม่ได้....ลองคบคนใหม่ดูก็เหมือนกับตอนท้องเสียแล้วดันไปกินส้มตำ..มันพะอืดพะอมยังไงไม่รู้....[s:224]..ใจหนอใจ..มีอยู่นิดเดียวแต่ทำไมเราไม่เข้าใจมันเลย......ใช้เหตุผลควบคุมมันไม่ได้เลย.....มีสิ่งที่ควบคุมด้วยเหตุผลไม่ได้อยู่ในตัวเรา..ทำให้ชีวิตมันเหมือนยุ่งๆ...ทั้งที่จริงชีวิตเราแสนจะรายเรียบเงียบสงบเมื่อเทียบกับคนอื่นที่ต้องทำงานหนักและต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย.....สงสัยชีวิตมันจะสบายๆเกินไปเลยมีเวลาว่างมานั่งคิดนั่งเขียนเรื่องที่เหมือนไร้สาระนี้..ลงในบอร์ด....อืม........[s:267]