ทำไมผมถึงไม่เป็นแบบคนอื่น
ผมก็อยากรู้สึกแบบคนอื่นรู้สึก อยากเมา อยากเหี้ย
แต่ผมไม่ได้หมายความว่าตัวผมเองนั่นดีกว่าคนอื่น แต่ผมก็อยากมีแบบคนอื่น รู้สึกแบบคนอื่น
อยากคิดอะไรกะได้ และ ทำตามใจตัวเอง อยากเป็นแบบที่คนอื่นเค้าเป็นกัน
มีหลายอย่างที่ผมสงสัยและผมก็ยังไม่ได้คำตอบมัน
ทำไมผมมีคนรักแล้วผมต้องทุกข์ ทำไมผมต้องเชื่อตัวเอง ทำไมไม่เชื่อคนอื่นที่เค้าแนะนำ
ทำไมผมต้องไม่เข้าใจว่าผมต้องการอะไรกันแน่
ทำไมใคร ๆ บอกว่ารักกินไม่ได้ แล้ว กินไม่ได้ทำไมถึงต้องการมัน ตกลงจะอยู่เพราะรัก หรือจะอยู่กันเพราะเงิน
คนที่ปากดีหลายคนชอบพูดว่า ผู้หญิงชอบคนที่อยู่ด้วยแล้วสบาย ไอ้ห่า นี่มันชอบคนมีตังนี่หว่า
ทำไมต้องคิดกันแบบนี้ละ !! ผมอยากให้ใครสักคนหนึ่งเดินไปแล้วบอกกับทุก ๆ คนว่า
ที่พวกมึงต้องการมันไช่แล้วหรอ ทุกวันนี้ผมเห็นคนมากมาย ทุกข์กับเรื่องรัก ๆ แต่ก็หาทางออกด้วยการ แดกเหล้า เข้าผับ
มันไช่แล้วหรอ แดกเหล้าแล้วบอกว่าลืม งั้นทำไมมึงไม่แดกแทนน้ำอะ ผมสงสัยนะว่าผู้หญิงเข้าผับเข้าไปทำอะไร
ใครหลายคนเคยให้คำตอบผมว่า รู้ไหมผู้หญิงเข้าผับเข้าไปทำอะไร เค้าเข้าไปหาผู้ชาย ส่วนผู้ชายมันก็ไปหาผู้หญิง
มันไช่หรือเปล่านะ !! ทุก ๆ วันผมคิดในหลาย ๆ แง่มุม มองคนในหลาย ๆ แง่มุม แต่ผมก็ไม่เข้าใจสักที
ว่าเค้าคิดอะไรกันอยู่ในหัว คนบางคนเอากะใครกะได้ โดยที่ตรงเสป็ค ตรงใจ
เห้ย ไหนบอกมนุษย์เป็นสัตย์ชั้นสูง นี่มันต่ำเกินไปแล้ว !! อะไรหลาย ๆ อย่างเริ่มเปลี่ยนต้องแต่ผมรู้จักคำว่า
รัก """ คำ ๆ นี้มันทำให้ผมเป็นคนที่กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวแม้กระทั่งไม่กล้าเปิด hi5 กลัวแม้กระทั่งไม่อยากมองที่ที่เคยไป
ผมทุเรศตัวเองแค่ไหนที่ผมต้องเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ผมอยากจะรู้สึกแบบคนอื่น
เหี้ยได้แบบคนอื่น ยิ่งผมคิดมันก็ยิ่งน่ากลัว กลัวที่จะยอมรับมัน ผมกลัวที่จะรักใครอีก เพราะผมรักแล้วผมก็ต้องกลัว
กลัวกับทุก ๆ สิ่ง ผมไม่กล้าที่จะเอาเรื่องนี้ไปพูดกับใคร นอกจากพี่และเพื่อนที่แสนดีของผมเพียงคนเดียว
แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่ผมสบายใจหรอก เพราะผมก็ไม่กล้าพูดได้เต็มปากกับเรื่องแบบนี้ มีอะไรหลาย ๆ อย่าง
ที่ผมอยากบอกกับคนที่ผมรัก แต่ผมก็ไม่รู้จะพูดกับเค้ายังไง ผมไม่รู้จะเอาคำพูดคำไหนมาบอกเค้า
ผมเสียดายที่ไม่ได้เกิดเป็นคนดี ๆ แบบคนอื่น ผมผิดหวังที่ผมต้องเกิดมาเป็นคนแบบนี้ ทำไมไม่มีใคร
มากอดผม บอกผม คิดแล้ว !! ผมก็อยากมีกับคนอื่นมั้ง คนที่จะคุยด้วยได้ทุกเรื่อง คนที่อยู่ด้วยแล้วไม่ต้องกลัวอะไร
แต่ในเมื่อผมรัก ผมก็ต้องกลัวว สิ่งที่ผมทำในเมื่อก่อน ๆ ทุกวันนี้ผมก็กลัวที่จะทำ ทุกวันนี้ผมไปที่ไหน
ผมก็เห็นแต่คนเค้ารักกัน ทำอะไรดี ๆ ให้กัน แต่ในสิ่งที่ผมเคยทำ มันกลับไม่มีให้ผมมั้งเลย ทำไมผมถึงไม่ได้แบบคนอื่น
เพื่อนผมมันด่าผมกันว่า ควาย โง่ คนเราต้องเดินไปข้างหน้า ผมก็บอกว่า เออ ถูก แต่กูรอสิ่งที่ดีที่สุด
แต่ทำไมไม่รู้ผมก็แน่ใจนะ ว่าคน ๆ นี้ คือสิ่งที่ดีที่สุด ผมไม่อยากเปลี่ยน รูป รส กลิ่น สี
ใครที่อ่านบันทึกนี้ ท่าผมเป็นอะไรมาสักวันหนึ่ง ก็ช่วยบอกคนที่ผมรักมากที่สุด บอกกับเค้าว่า
ผมรักเค้า ผมอยากให้เค้ามีความสุข ไม่อยากให้เค้าทุกข์ ผมขอโทษในสิ่งที่ผมผิด
ผมคงไม่มีอะไรจะบอกทุก ๆ คนว่า ใช้ชีวิตให้ระวัง อย่าทำอะไรโดยไม่คิด ดูแลชีวิตตัวเองทุกอย่างก้าวที่จะเดิน
และก็อย่าดูถูกความรักของตัวเอง ก็แค่นั้น
ผมขอโทษครับ ที่ผมเป็นคนที่ดีไม่ได้ T T