แค่นิยาย ตอนที่ 11 Veronica's Plan
"กริ๊งงงงงงงงง" เสียงลิฟต์ดังขึ้นทันทีที่มันถึงที่หมาย พร้อมกับเรือนร่างสุดเซ็กส์ซี่ของแวมไพร์สาวที่ก้าวเดินออกมา ท่วงท่าของเธอนั้นยังคงความเซ็กส์ซี่ และสง่างามราวกับนางพญาเหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ทั้งๆที่เธอพึ่งโดนทรมานมา 3 วัน 3 คืน แท้ๆ ไม่นานนัก แวมไพร์สาวก็เดินมาถึงจุดหมายนั่นก็คือ 'ห้องพยาบาล' นั่นเอง ว่าแล้วเธอก็เปิดประตูเข้าไปทันที
"สวัสดีครับ ท่านเวโรนิก้า ...... ยินดีอย่างยิ่งที่ท่านแวะมาห้องพยาบาลของข้า ว่าแต่ท่านมีอะไรให้ข้ารับใช้เหรอรับ จะให้ข้าทำรีแพร์ให้ใช่หรือเปล่า" แวมไพร์ผิวสีน้ำตาลที่อยู่ในชุดขาวทั้งชุด บ่งบอกชัดเจนว่าเจ้านี่เป็นหมอประจำห้องพยาบาล
"เงียบปากไปเลยซูเคร .... หีของข้ามันกระชับที่สุดใน wonderland อยู่แล้วรู้ไว้ด้วย" เวโรนิก้าตอกกลับอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่เธอจะทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยจุดประสงค์ของเธอทันที "ข้าต้องการให้เจ้ากู้ความจำหน่อย"
ในโลกของ wonderland ทุกครั้งที่มีการดูดมาน่ากัน ความทรงจำของฝ่ายที่ถูกดูดจะไหลเข้าสู้อีกฝ่ายเสมอ ซึ่งตรงนี้เป็นเหมือนดาบสองคม ข้อดีก็คือ ทำให้ล่วงรู้ความลับของอีกฝ่ายทำให้ได้เปรียบในสงคราม แต่ข้อเสียก็คือ การที่สมองรับเอาความจำของผู้อื่นเข้ามามากเกินไปจะทำให้สมองทำงานหนัก จนสุดท้ายจะแยกแยะไม่ออกว่าอันไหนเป็นความจำของใคร จนสุดท้ายผู้นั้นก็จะวิกลจริตไปเลย ...... แต่เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์นั้น ทุกครั้งหลังจากดูดความจำผู้อื่นมาแล้ว ความจำอันไหนที่ไม่มีประโยชน์ หรือ อันไหนที่ใช้งานเสร็จแล้ว ผู้ดูดก็จะใช้เวทย์มนต์บทหนึ่งลบมันทิ้งไป
"เอาจริงเหรอท่านเวโรนิก้า กู้ความจำนี่มันไม่สนุกน่ะ" ซูเครถามแวมไพร์สาวตรงหน้าเสียงเครียด แต่เธอก็ไม่ตอบอะไรกลับมา แค่เพียงพยักหน้าช้าๆแล้วก็นอนราบเอนไปบนเก้าอี้ ดังนั้นซูเครก็ไม่ถามอะไรต่อ เขาจัดการล็อคเธอกับเก้าอี้ จากนั้นก็ไปเตรียมเครื่องมือ และเซ็ตโปรแกรมต่างๆ ไม่นานนักเขาก็เตรียมการเสร็จ
จากนั้นเจ้าซูเครก็เดินมาใกล้ๆ ในมือของมันมีหมวกครอบหัวที่มีสายเชื่อมต่อเข้ากับวงจรคอมพิวเตอร์ด้านหลัง หมวกนี้ขนาดไม่ใหญ่นัก เมื่อมันถูกสวมทำให้ยังเหลือส่วนปากเอาไว้ให้เธอตอบโต้กับหมอประจำห้อง ส่วนบริเวนตาก็มีความใสกว่าส่วนอื่นทำให้เธอยังเห็นโลกภายนอก แต่ในขณะเดียวกันมันก็ทำหน้าที่เป็นจอภาพให้เธอด้วยภายในตัว "เจ็บหน่อยน่ะครับ" เจ้าซูเครเอ่ยเบาๆพร้อมกับกดสวิทช์ พริบตานั้นเข็มเล็กๆที่ซ่อนยในหมวกก็เสียบแทงเข้าที่ขมับเธอทั้งสองทันที "อึกกกกกกก !!" แวมไพร์สาวที่เตรียมใจอยู่แล้ว ทำได้แค่เพียงร้องในลำคอออกมาเท่านั้น
"โอ๊ยยยย" แต่คราวนี้เธอถึงกับร้องออกมาจริงๆ เมื่อเจ้าซูเครเดินเครื่องที่แผงวงจร เล่นเอาแวมไพร์สาวเจ็บจี๊ดกว่าทีแรกขึ้นเป็นทวีคูน แต่เจ้าซูเครก็ไม่สนใจ มันเดินเครื่องต่อไม่ยอมหยุด ไม่นานนักภาพความทรงจำต่างๆในหัวของแวมไพร์สาว โดนดึงออกมาผ่านเซ็นเซอร์ในหมวก ก่อนจะถูกส่งขึ้นจอมอนิเตอร์ตามคำสั่งของแผงควบคุม การเชื่อมต่อนี้ ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ๆก็จัดการเชื่อมต่อเสร็จ
สมองคนเรานั้นจะว่าไปแล้วก็เปรียบเหมือนตู้ขนาดใหญ่ โดยมีความจำที่เหมือนลิ้นชักนับพันซ่อนอยู่ โดยแต่ละลิ้นชักนั้นก็จะมีความลึกตื้นแตกต่างกันไป แต่มีอยู่ลิ้นชักหนึ่ง มันมีชื่อเรียกว่า 'จิตใต้สำนึก' ว่ากันว่าเจ้าจิตใต้สำนึกนี้เปรียบดังลิ้นชักที่มีความจุได้ไม่สิ้นสุด มันสามารถเก็บความจำของเจ้าของได้ตั้งแต่เกิดจนตายเลยทีเดียว โลก wonderland ก็เลยใช้จุดนี้มาเป็นประโยชน์ การลบความจำที่ทำๆกัน แท้จริงแล้วก็คือการย้ายความจำจากลิ้นชักปรกติ มาใส่ไว้ในจิตใต้สำนึกแทนนี่เอง
เมื่อย้ายเข้าก็ย้ายออกได้เช่นกัน แต่การนำความจำที่เก็บไว้ในจิตใต้สำนึกออกมานั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เวทย์มนต์ที่ใช้ก็มีความซับซ้อนเยอะกว่ามาก ไหนจะเวลาที่ใช้ไปอีก แถมยังทำด้วยตัวเองไม่ได้อีกด้วย ทำให้ไม่จำเป็นจริงๆก็ไม่มีใครคิดจะกู้กัน แต่กับพวกแวมไพร์มันต่างออกไป วิทยาการทางการแพทย์ของเผ่าแวมไพร์สูงกว่ามนุษย์มาก มันก็เลยสร้างเครื่องกู้ความจำออกมาโดยเฉพาะ ทำให้กู้ได้รวดเร็วและตรงความต้องการของผู้ใช้ แต่เครื่องนี้ก็มีผลข้างเคียงที่น่ากลัว เพราะมันเป็นเครื่องที่เชื่อมต่อกับสมองโดยตรง ตลอดเวลาการกู้ผู้ใช้จะเจ็บปวดมาก แถมยังมีความเสี่ยงไม่น้อย ถ้าผิดพลาดขึ้นมาเพียงเล็กน้อยสามารถทำให้ผู้ใช้เสียชีวิตได้ทันที เจ้าซูเครก็เลยทึ่งในตัวเวโรนิก้าอย่างมาก ที่นางกล้าทำเรื่องเสี่ยงๆแบบนี้ได้โดยไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย และโชคดีของทั้งคู่ที่การเชื่อมต่อเป็นไปได้ด้วยดี
"ท่านเวโรนิก้าจะกู้ความจำเรื่องไหนครับ" ซูเครเอ่ยถามต่อ พร้อมกับเตรียมตัวดำเนินงานขั้นต่อไป ส่วนแวมไพร์สาวนั้นกำลังหอบหายใจช้าๆเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดเมื่อครู่ ก่อนที่เธอจะตอบกลับมาเสียงเย็นเฉียบ
"ทุกเรื่อง ......... ของมนุษย์ที่ชื่ออาร์ต"
.
.
.
.
.
"หลับสบายเลยน่ะ" หญิงสาวผมสีเงินเอ่ยเบาๆก่อนมองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วนึกขำในใจ นายอาร์ตน่ะสิ ทั้งที่สายโด่งขนาดนี้แล้วแต่เขาก็ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง แต่ว่าเธอก็ไม่คิดโทษเขาหรอก ก็เพราะเมื่อคืนน่ะสิ ทั้งเธอและเขาต่างก็เล่นเกมส์รักด้วยคนทั้งคืนไม่หลับไม่นอน ไม่แปลกเลยที่ชายหนุ่มจะหมดแรงข้าวต้ม ฟลุบหลับไม่เป็นท่า
วิเวียนเอามือลูบไล้เบาๆบนใบหน้าของชายหนุ่มอย่างทะนุถนอม ก่อนที่เธอจะค่อยๆซบหน้าแนบไปกับแผ่นอกแข็งแรงของเขา "อุ่นจัง" เธอพูดขึ้นเบาๆก่อนจะกระชับวงแขนให้แน่นเข้าไปอีก เธอไม่ยักรู้ว่าก่อนเลยว่า แผ่นอกของใครบางคนจะให้ความอบอุ่นกับเธอได้มากขนาดนี้ เธออยากจะกอดเขาไว้แบบนี้ให้เนิ่นนานไม่ให้เขาห่างไปไหน ทำไมน่ะ ทำไมเธอถึงได้ทั้งรักทั้งหวงเขาได้ขนาดนี้น่ะ คงเพราะเธอประทับใจในความรักที่เขามีต่อเธอล่ะมั้ง
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอดูดพลังมาน่าจากเขา ครั้งแรกนั้นมันเกิดจากความไม่ตั้งใจ ความจำได้ที่ได้มันเลยเลือนราง แต่ครั้งที่สองมันต่างกัน พลังมาน่าที่ได้จึงมาปริมาณมากกว่าและก็บริสุทธิ์กว่า ความทรงจำก็เช่นกัน มันชัดเจนไม่เลือนรางเหมือนตอนแรก ความรู้สึกทุกอย่างที่เขามีเธอรับรู้ได้หมด ตั้งแต่ความรักที่เขามีต่อเธอ ...... จนไปถึงความเจ็บช้ำจากอดีต ... เมื่อคิดถึงตอนนี้ วิเวียนก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆก่อนจะยันกายขึ้นมาเพื่อทำอะไรบางอย่าง
"หืม .......... วิเวียน ทำอะไรน่ะ" นายอาร์ตที่กำลังตื่นนอนเอ่ยถามขึ้น ถึงตอนนี้ตัวเขาจะงัวเงียอยู่แต่พอจับภาพตรงหน้าได้ หญิงสาวผมสีเงินที่แสนจะเร่าร้อนเมื่อคืน ที่ตอนนี้สวมใส่แค่เพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่เพียงตัวเดียว ผมเผ้าของเธอก็ยุ่งเหยิงเล็กน้อยตามประสาคนพึ่งตื่นนอน ที่ดูแล้วเซ็กส์ซี่ไปอีกแบบ กำลังนั่งคร่อมที่ต้นขาขวาของเขา มือทั้งสองของเธอก็กำลังประสานกันพร้อมกับปล่อยแสงสีฟ้าเรืองรองออกมา
"จะเสร็จแล้วค่ะอาร์ต" เธอตอบกลับพร้อมส่งยิ้มแสนหวานให้กับเขา ชายหนุ่มก็เลยไม่ถามต่อ ทำแค่เพียงมองภาพตรงหน้าอย่างตั้งใจ หญิงสาวที่กำลังใช้ 'เวทย์มนต์' ทำอะไรบางอย่างอยู่นั้น ไม่นานเธอก็ทำเสร็จ ทันทีที่แสงจากมือเธอหายไปก็มีสิ่งหนึ่งที่หายไปเช่นกัน
แผลเป็น !! แผลเป็นที่ต้นขาขวาที่เกิดจากพี่ใบเตยใช้ธูปกำใหญ่จี้ใส่เขาหายไป เธอใช้เวทย์มนต์รักษามันให้หายไปนี่เอง
"เสร็จแล้วค่ะอาร์ต ... ต่อไปให้วิเวียนลบความจำเรื่องคืนนั้นให้อาร์ตน่ะ" หญิงสาวเอ่ยเสียงใส แต่ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เขายันกายขึ้นมาช้าๆก่อนจะดึงเธอเข้ามาโอบกอดไว้ อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นทำเอาวิเวียนเคลิ้มฝันอีกแล้ว เธอจัดการเอนกายพิงไปกับแผ่นอกแข็งแรงคู่นั้น เพื่อจะรับไออุ่นที่มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม
"ไม่ต้องหรอกวิเวียน .... ไม่ต้องลบมันหรอก" คำตอบของเขาเอ่ยขึ้นสร้างความแปลกใจให้กับหญิงสาวไม่น้อย
"ทำไมล่ะค่ะอาร์ต อาร์ตเจ็บปวดกับเรื่องวันนั้นขนาดไหนวิเวียนรู้ แล้วทำไมอาร์ตจะเก็บมันไว้อีกล่ะ" วิเวียนถามพร้อมกับมองอีกฝ่ายตาแป๋ว ใบหน้าของเธอตอนนี้จะว่าไปก็ดูคล้ายกับลูกแมวตัวน้อยๆไม่มีผิด เล่นเอานายอาร์ตถึงกับอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอามือบีบจมูกอย่างมันเขี้ยว ทำเอาวิเวียนร้องออกมาเล็กๆ หลังจากแกล้งเธอแล้วเขาก็ดึงเธอเอามากอดอีกครั้ง
"เก็บมันไว้เถอะวิเวียน ถ้าผมไม่รู้จักความเจ็บช้ำในวันนั้น ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าวันนี้ผมมีความสุขที่สุดแค่ไหน จริงไหม" ชายหนุ่มค่อยๆจูบเข้าที่เรือนผมของวิเวียนเบาๆ เล่นเอาเธอใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่เธอจะซบเข้าที่แผ่นอกแข็งแรงของเขาอย่างขวยเขิน "วิเวียนทำให้ผมขนาดนี้ ก็มากพอแล้ว"
"วิเวียนยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ" เธอเอ่ยเบาๆ
"วิเวียนให้ความรักกับผมขนาดนี้ จะว่าไม่ได้ทำอะไรได้ยังไง" เสียงเอ่ยของเขา พร้อมกับอ้อมกอดที่กระชับแน่นเข้ามา เล่นเอาวิเวียนยิ่งใจสั่นไปถึงไหนต่อไหน
"บ้า ...... วิเวียนไม่ได้บอกสักคำว่ารักอาร์ต"
"งั้นเหรอ ....." ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเศร้า เขาคลายอ้อมกอดพร้อมกับแกะเธอออก เล่นเอาเธอพลอยหน้าเสียไปด้วย เธอก็เลยเข้ามากอดเขาหวังว่าจะออดอ้อนเอาใจ
"โธ่ อาร์ต .... วิเวียนล้อ .... ว๊ายยยยยยย !" หญิงสาวร้องเสียงหลง ก็นายอาร์ตน่ะสิ จับเธอกดอย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว ไม่แค่นั้นเขายังทาบร่างมากดทับเธออีกหนึ่งต่อ
"ฮ่าๆๆๆ โดนหลอกสนิทเลยน่ะ แม่มดน้อย"
"อาร์ตตตตต อาร์ตหลอกวิเวียนเหรอ นี่แน่ะๆ" วิเวียนร้องเสียงสูงพร้อมกับเอามือทุบอกเขาเบาๆ นายอาร์ตหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะกดมือทั้งสองข้างของเธอแนบกับเตียง ตอนนี้เธอขัดขืนอะไรไม่ได้แล้ว หัวใจของเธอเต้นระส่ำจนหน้าอกคู่สวยสั่นกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ เลือดลมที่สูบฉีดทำให้ใบหน้าของหญิงสาวแดงซ่าน สายตาของเธอที่หวานช่ำแต่แฝงไปด้วยความเย้ายวน จ้องตอบกับเขาไม่กระพริบ จนในที่สุดก็เป็นนายอาร์ตที่อดใจไม่ไหว โน้มกายลงมาจูบกับเธออย่างดูดดื่ม เนิ่นนาน
"อาร์ตไม่เข็ดเหรอ เมื่อคืนหลับคาอกวิเวียนแท้ๆไม่ใช่เหรอ" หญิงสาวเอ่ยเสียงใสทันทีหลังจากเขาถอนปากออกไปแล้ว
"อกคู่นี้น่ะเหรอออออออ" ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมกับเอื้อมมือมาคลึงเต้างามแสนสวยอย่างสนุกมือ และยิ่งตอนเขาบี้หัวนมเธอผ่านเสื้อเชิ้ตแสนบาง มันช่างกระตุ้นอารมณ์กระสันของเธอไม่น้อย จนเธอต้องเผลอครางออกมาอย่างเสียวซ่าน ส่วนชายหนุ่มก็จัดการสอดลิ้นชอนไชเข้าไปในซอกหูเพื่อเล้าโลมเธออย่างต่อเนื่อง
"อืมมมมมมม" หญิงสาวร้องครางอย่างสุขสม แต่แล้วเธอก็ต้องเงียบเสียงลงเมื่อชายหนุ่มละปากจากซอกหูหันมาแลกลิ้นกับเธออีกครั้ง นี่เป็นการจูบครั้งที่เท่าไหร่ที่เธอทำกับเขาก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆเธอไม่เคยเบื่อมันเลย ลีลาของทั้งสองต่างก็เร่าร้อนและเติมเต็มความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ลิ้นของทั้งสองที่กอดรัดกันในช่องปากนั้น สร้างความอบอุ่นและเผ็ดร้อน แต่เหนืออื่นใด สิ่งสร้างสุขสมให้กับเธอได้มากที่สุดไม่ใช่ลีลาท่วงท่าของเขา แต่เป็นความรู้สึกของเขาที่เอ่อล้นออกมาต่างหาก .... ความรู้สึกที่เรียกความรัก
"ฮิๆๆๆ" หญิงสาวหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆเมื่อชายหนุ่มเอามือลูบเต้านมของเธอขึ้นลง การที่เธอเล่นเกมส์สวาทกับเขามาหลายยกตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา ทำให้เธออ่านออกว่าเขาต้องการอะไร เธอจัดการปลดกระดุมเสื้อออกพร้อมกับจับมือชายหนุ่มล้วงเข้าไปข้างใน ใช่ นี่เป็นสัญญาณว่าเขาอยากเล่นหน้าอกของเธอแล้ว
ชายหนุ่มถอนปากออกพร้อมกับหันมามองหน้าอกแสนงามคู่นี้อย่างสนใจ หน้าอกที่สวยงามได้รูป แถมยังแน่นกระชับสู้มืออีก หัวนมของเธอก็แข็งชูชัน ราวกับจะท้าทายเขาก้มลงไปลิ้มลอง ซึ่งเขาก็ไม่ขัดศรัทธา ปากของเขาดูดกลืนเจ้าหัวนมอย่างดูดดื่ม โดยไม่ลืมที่จะบี้หัวนมอีกข้างไปพร้อมกัน
"อา ... อา ..... อ๊างงงง ......" วิเวียนครางออกมาอย่างสุขสม มือไม้ของเธอเปะปะไปมา ก่อนจะเลื่อนมากดหัวเขาไว้ ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่อ่านเขาออกว่าเขาต้องการอะไร นายอาร์ตเองก็อ่านความต้องการของวิเวียนออกเช่นกัน เขาจึงจัดการขบกัดเจ้าหัวนมนั้นอย่างรุนแรงทันที "อุยยยย ซี๊ดดดดดส์" ใช่แล้ว ถ้าเธอกดหัวเขาแบบนี้ก็แปลว่าเธออยากให้เขากัดมันแรงๆ เพราะอะไรก็ไม่รู้น่ะ แต่เธอมักชอบเสมอเวลาที่เล่นอะไรเจ็บๆแบบนี้ เธอจะรู้สึกว่ามันเสียวกระสันขึ้นอีกหลายเท่า ดังนั้นไม่ว่าเขาจะกัดเธอแรงแค่ไหนแต่เธอก็ไม่ถอยหนี ตรงกันข้ามกับยิ่งแอ่นเต้านมสู้อีกต่างหาก
หลังจากที่ปล่อยให้เขาขบกัดเต้านมอยู่นาน วิเวียนก็ขอเป็นฝ่ายรุกบ้าง เธอดันตัวชายหนุ่มออกก่อนจะผลักให้เขาให้นอนลงบนเตียง เธอก้มลงไปจูบอย่างดูดดื่มกับเขาหนึ่งทีก่อนจะเลื่อนปากลงมาเล่นหัวนมเขาบ้าง มืออีกข้างของเธอก็รูดท่อนควยเขาไปมาเช่นกัน ลิ้นที่เย็นช่ำ และ มือที่อบอุ่น สองสิ่งนี้เมื่อรวมกันแล้วสร้างความเสียวกระสันให้นายอาร์ตไม่น้อย จนเขาถึงกับร้องซี๊ดซ๊าดอย่างเสียวซ่าน
"เดี้ยวจะทำให้ร้องดังกว่านี้อีกคอยดู" หญิงสาวเอ่ยอย่างหมายมั่น เธอเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นหว่างขาของเขาทันที แต่จุดที่เธอหมายตาไม่ใช่แท่งควยไม่ใช่กระโปก แต่เป็นก้นต่างหาก ตรงนี้เป็นจุดศูนย์รวมของเส้นประสาทมันจึงไวต่อสัมผัสมาก และเมื่อวิเวียนแหย่นิ้วเข้าไปเท่านั้นแหละ "โอวววววว วิเวียน" ชายหนุ่มก็ร้องลั่นทันที
"อิๆๆๆ" วิเวียนหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นสภาพของชายหนุ่มตรงหน้า เขาเสียวซ่านจนเนื้อตัวเกร็งไปหมดอย่างเห็นได้ชัด ร่องก้นก็บีบรัดนิ้วเธออย่างรุนแรง แท่งควยก็เหมือนกัน มีเลือดมาเลี้ยงมันจนตอนนี้มันเปล่งพองออกมา เล่นเอาเธออดใจไม่ไหว ต้องก้มลงไปอมหายเข้าไปในลำคอทันที ด้วยขนาดที่ยาวใหญ่ถึง 8 นิ้ว เธอจึงไม่สามารถอมมันได้มิดด้าม เธอจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปดูดกลืนแค่คอเต่า ส่วนมือข้างที่เหลือ ก็มาช่วยรูดลำโคนของเขาไปด้วย การจู่โจม 3 ประสานที่ช่ำของเธอ เล่นเอานายอาร์ตเสียวจนทนไม่ไหว แค่ไม่นานนัก เขาก็ร้องเสียงหลง
"อ๊า ........................................................................."
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะแตกไปหนึ่งน้ำ ประสิทธิภาพมันก็ยังดีอยู่ แค่วิเวียนรูดขึ้นลงอีกรอบ มันก็กลับมาชูชันได้ใหม่ แถมคราวนี้มันยังมันเลื่อมไปด้วยน้ำเงี่ยนที่พึ่งหลั่งออกมาเมื่อครู่อีก น้ำเงี่ยนนี้มีประสิทธิภาพดีซะยิ่งกว่าเจลขวดไหนๆ ดังนั้นวิเวียนไม่รีรอเลยที่จะนั่งคร่อมตัวเขา แล้วจับเจ้าแท่งควยมาจ่อเนินหีเธอทันที "วิเวียนจะควบแล้วน๊า ...." วิเวียนสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะนั่งพรวดเข้าไปทันที แท่งควยที่ฉ่ำไปด้วยน้ำเงี่ยน เมื่อบวกกับร่องสวาทที่ฉ่ำไปด้วยน้ำหล่อลื่น เจ้าแท่งควยจึงสามารถแล่นเข้าไปในตัวเธอได้อย่างรวดเร็ว จนมีเสียงดัง "กึ๊กกกก !" เสียงที่เป็นสัญญาณว่าแท่งควยของเขากระแทกเข้าไปในมดลูกของเธอแล้ว
"อา ....... อาร์ตค๊า ......." วิเวียนครางลั่นอย่างสุขสม เธอบดเนินหีอยู่เนิ่นนานราวกับว่าจะให้เจ้าแท่งควยนั้นหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน หญิงสาวสูดหายใจเข้าช้าๆพร้อมกับเริ่มขยับสะโพกเป็นจังหวะ เธอรักเจ้าแท่งควยนี้จริงๆ ทั้งขนาดที่ใหญ่โตคับร่องหี ทั้งหัวที่บานสวยที่ให้ความเสียวทุกครั้งเวลามันครูดไปกับเนื้อใน และเธอยิ่งควบแรงเท่าไหร่ ความเสียวที่มันมอบให้ก็จะรุนแรงเพิ่มเท่านั้น เธอจึงเร่งควบเร็วขึ้นๆ จนเสียงกระแทกของทั้งคู่ดังก้องไปหมด
"ซิ๊ดดดดดดดดด วิเวียนจ๋า" ไม่ใช่แค่วิเวียนหรอกที่ครางอย่างสุดเสียว นายอาร์ตก็เช่นกัน ร่องหีของหญิงสาวตรงหน้าเขาต้องเป็นสิ่งมหัศจรรย์แน่ๆ เพราะไม่ว่าผ่านมากี่เกมส์ กระแทกมากี่ที ร่องหีของเธอก็ยังฟิตเปรี้ยะและตอดรัดได้รุนแรงไม่เปลี่ยน เขาลืมตาขึ้นมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างหลงใหล ตอนนี้เธอหน้าตาแดงก่ำอย่างเสียวซ่าน เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ก็ลงมากองที่ปั้นเอว เผยให้เห็นเต้างามทั้งสองที่หลุดเป็นอิสระกำลังแกว่งไกวท้าทายสายตา จนนายอาร์ตอดใจไม่ไหว ต้องเอื้อมขยำอย่างมันส์มือ ส่วนท่อนล่างก็เด้งสวนเธอเข้าไปอีก
"อ๊างงงงงงง" วิเวียนร้องรับการการกระแทกที่รุนแรงนั้น พร้อมกับใช้มือดึงที่ต้นแขนของชายหนุ่มเบาๆ นายอาร์ตยิ้มอย่างรู้งาน เขาชันกายขึ้นมานั่ง ทำให้ใบหน้าของเขาอยู่ระดับเดียวกับหน้าอกคู่ใหญ่ที่กำลังสั่นกระเพื่อมขึ้นลง ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาอ้าปากขบกัดเต้างามนั้นทันที "ซิ๊ดสสสสสสสสส์" วิเวียนครางลั่นพร้อมกับแอ่นหน้าอกให้เขาขบกัดเข้าไปอีกอย่างไม่กลัวเกรง ยิ่งเจ็บเธอก็ยิ่งมีอารมณ์ ยิ่งเธอมีอารมณ์สะโพกของเธอก็ยิ่งกระแทกหนักขึ้น จนตอนนี้ท่อนควยทะลวงลึกเข้าไปถึงไหนต่อไหน เล่นเอาหญิงสาวเสร็จในท่านี้ไปหลายรอบ
"เปลี่ยนท่าเถอะวิเวียน" นายอาร์ตกระซิบหูวิเวียนเบาๆ ซึ่งเธอก็พยักหน้าตอบอย่างว่าง่าย เขาก็เลยค่อยๆถอนแท่งควยออกดัง 'ป๊อกกก' เล่นเอาวิเวียนร้องออกมาคำหนึ่งยังแสนเสียดาย ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาจัดแจงท่าใหม่ให้เธอลงไปคลาน 4 ขา ส่วนเขาก็เอาแท่งควยเสียบแทงเข้าไปใหม่ ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในท่า doggy ซึ่งจะว่าไปก็เป็นท่าโปรดท่าหนึ่งของทั้งสอง เพราะแท่งควยมันจะแทงเข้าไปลึกเป็นพิเศษ ลึกจนถึงมดลูกเลยทีเดียว
"อร๊างสสสสสสส์ แรงๆเลยค่ะ อาร์ตตตตตตตต" วิเวียนร้องลั่นอีกครั้งพร้อมกับแอ่นสะโพกอย่างรู้งาน ซึ่งชายหนุ่มก็ตอบสนองความต้องการของเธอทันที เขาจับมั่นที่สะโพกของเธอก่อนจะตะบันท่อนควยเข้าไปอย่างสุดแรง เล่นเอาเธอร้องลั่นอย่างสุดเสียว ก่อนที่เธอจะเงียบเสียงลงเมื่อชายหนุ่มโน้มใบหน้าให้เธอหันมาจูบกับเขาอย่างดูดดื่ม ก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูเธอเบาๆ "เสร็จพร้อมกันน่ะ"
"อืมมมมมม" หญิงสาวตอบรับพร้อมกับแอ่นสะโพกให้เขากระแทกสุดแรง แถมตอนนี้เป็นช่วงไคลแมกซ์ด้วยทำให้เขายิ่งกระแทกเธอแรงขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า จนวิเวียนหายใจแทบไม่ทัน แถมเจ้าท่อนควยเองก็มีน้ำเงี่ยนไหลคั่งเต็มท่อไปหมด จนตอนนี้มันทั้งใหญ่ และร้อนกว่าเดิมอีก เล่นเอาเธอทนไม่ไหวแล้ว ได้แต่ร้องครวญอย่างสุดคลั่ง
"โอวววววววว แตกในเลยค่ะอาร์ตตตตตตต แตกในหีวิเวียนเลยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาร้องลั่นมาคำหนึ่งก่อนจะฉีดน้ำเงี่ยนที่มีเต็มท่อเข้าร่องหีของหญิงสาวจนหมด น้ำเงี่ยนอุ่นๆที่ไหลเข้าไปขังในข้างในทำให้ช่องคลอดร้อนฉ่าขึ้นมาทันที ชายหนุ่มเองก็รู้สึกดีไม่แพ้กัน ช่องคลอดของหญิงสาวตอดรัดควยของเขาอย่างรุนแรงราวกับว่ามันกำลังรีดน้ำเงี่ยนที่คลั่งค้างข้างในออกมาให้หมด จนทำให้เขาไม่อยากที่จะถอนควยออกมาเลย เขาจัดการแช่ท่อนควยไว้อย่างนั้น พร้อมกับโอบกอดหญิงสาวไว้อย่างทะนุถนอม พร้อมกับซึมซับรสรักอย่างมีความสุข
.
.
.
"เฮ้ย ๆๆ ให้มันน้อยหน่อย บ้านกูไม่ใช่โรงแรมน่ะเว้ย" ไอ้ตุ๋นร้องลั่นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า หนุ่มสาวคู่นี่น่ะสิ ใช้บ้านของเขาเป็นสังเวียนเกมส์รักยันเช้าไม่พอ นี่ยังมากอดกันกลมต่อหน้าเขาอีก เล่นแบบนี้ต่อมอิจฉาก็ทำงานน่ะสิ
วิเวียนเมื่อโดนแซวซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็หน้าแดงเขินอาย แยกตัวออกไปทันที โดยมีนายอาร์ตหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปหยอกล้อกับเพื่อนรัก "น้องมีเมนูไรมั่งว่ะ"
"ทะลึ่งแหละมึงๆ" ไอ้ตุ๋นโวยลั่น เรียกเสียงหัวเราะจากนายอาร์ตได้ยกใหญ่ แม้แต่วิเวียนเองที่นั่งห่างออกไปก็พลอยขำไปกับการหยอกล้อของเขาทั้งคู่ ...... หลังจากนั้นไม่นานนัก อาหารเช้าก็ถูกยกมาตั้งเรียบร้อย และเมื่อทั้ง 3 กินไปได้สักพัก บทสนทนาแรกก็เริ่มขึ้น
"ตกลงจะมีใครบอกกูได้ไหมว่ะ ว่ามันเรื่องอะไรกัน" นายอาร์ตเปิดประเด็นขึ้นมา วิเวียนหันมามองหน้าไอ้ตุ๋นแว๊บหนึ่งก่อนที่เธอตัดสินใจเล่าเรื่องให้เขาฟัง
"อาร์ตค่ะ วิเวียนขอแนะนำตัวอีกครั้งน่ะ วิเวียนชื่อ วิเวียน มอร์เดรียส เป็นพรีสที่เดินทางมาจาก wonderland"
"wonderland ??" นายอาร์ตทวนชื่อนี้ขึ้นมาอย่างสงสัย ทำให้ไอ้ตุ๋นที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยเสริม "ก็ประมาณโลกอีกมิตินั่นแหละ เป็นโลกที่คนเขาใช้เวทย์มนต์กันได้น่ะ"
"แต่ตอนนี้ที่ wonderland กำลังมีสงครามน่ะ เป็นสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ ระหว่างมนุษย์กับแวมไพร์" วิเวียนเล่าต่อ พร้อมกับเริ่มเล่าที่มาของสงครามนี้ให้นายอาร์ตฟังทันที
สงครามนี้เริ่มขึ้นเมื่อประมาณ 1000 ปี ก่อน ในตอนนั้น wonderland มีแค่เพียงเผ่ามนุษย์เผ่าเดียวเท่านั้น ในยุคนั้นผู้คนอยู่อย่างสงบสุข แถมยังสามารถคิดค้นเวทย์มนต์ขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวกมากมาย เช่น รักษาโรคภัยไข้เจ็บ ชีวิตความเป็นอยู่ที่ว่าความสุขเช่นนี้ จะเรียกว่าเหมือนอยู่ในสวรรค์ก็ว่าได้ ...... แต่ในหมู่หลายร้อยหลายพันอนาจักรที่ตั้งอยู่ใน wonderland มีอยู่อาณาจักรหนึ่งที่ต่างออกไป อาณาจักรนี้ถูกปกครองโดยทรราชที่มีนามว่า อาลูคาร์ด ภายใต้การกดขี่ของ อาลูคาร์ด ประชาชนในอาณาจักรนี้ต่างเดือดร้อนแสนสาหัส จนในที่สุด ฟางเส้นสุดท้ายก็ขาดลง ประชาชนต่างลุกฮือขึ้นปฏิวัติ และในที่สุดก็สามารถโค่นอำนาจของราชาอาลูคาร์ดได้สำเร็จ ถึงสุดท้ายตัวราชาเองสามารถหลบหนีหายไปได้ แต่กระนั้นก็พอให้อาณาจักรกลับมาสงสุขได้อีกครั้ง
แต่แล้วราชาอาลูคาร์ดก็กลับมา ว่ากันว่าราชาอาลูคาร์ดได้ยอมขายวิญญาณให้ปีศาจจนทำให้ตัวเองมีพลังอำนาจแบบใหม่ นั่นก็คือเวทย์มนต์ที่ผสานกับพลังธาตุ ด้วยเวทย์มนต์แบบใหม่นี้เวทย์มนต์แบบเก่าไม่อาจสู้ได้เลย ราชาอาลูคาร์ดและเหล่าสาวกจึงสามารถยึดอาณาจักรคืนได้อย่างง่ายดาย แต่ร่างกายและพฤติกรรมของราชาและเหล่าสาวกก็ผิดแผกไปจากเดิม พวกเขามีเขี้ยวที่โง้งยาวน่ากลัว อีกทั้งไม่สามารถกินอาหารได้เหมือนเดิม ต้องดื่มกินเพียงเลือดเท่านั้น เมื่อกลายเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ที่ไม่ใช่มนุษย์แบบนี้ พวกเขาก็เลยขนานนามเผ่าพันธุ์ตัวเองใหม่ว่า แวมไพร์
หลังจากยึดอาณาจักรคืนได้แล้วพวกแวมไพร์ก็ไม่หยุดแค่นั้น พวกมันยังรุกรานอาณาจักรใหญ่น้อยรอบข้างต่อ และไม่มีอาณาจักรไหนสามารถต้านทานได้เลย มนุษย์ในยุคนั้นมีทางเลือกแค่ 3 ทาง 1 ตาย 2 ไปซ่อนตัว 3 ยอมสวามิภักดิ์เป็นแวมไพร์ เรียกว่าในตอนนั้นเป็นยุคมืดอย่างแท้จริง แต่แล้วหลังจากที่ขยายอาณาจักรแวมไพร์จนกว้างใหญ่ไพศาล ราชาอาลูคาร์ดก็เกิดเบื่อหน่าย ประกอบกับตัวราชาเองคิดค้นเวทย์มนต์ชนิดใหม่ นั่นคือเวทย์ข้ามมิติ ราชาก็เลยละทิ้งอาณาจักรแล้วออกท่องมิติหายไป
และนั่น ก็เป็นจุดเริ่มให้มนุษย์โต้กลับ มนุษย์กลุ่มหนึ่งได้เรียนรู้ที่จะผสานพลังธาตุเข้ากับเวทย์มนต์เช่นกัน พวกเขาเรียกตัวเองว่าพรีส และใช้เวทย์มนต์นี้เข้าต่อสู้กับเหล่าแวมไพร์ จนได้รับชัยชนะในหลายอาณาจักร ความหวังถูกจุดอีกครั้ง และลุกโชติช่วงในเหตุการณ์สำคัญ ราชาอาลูคาร์ดที่กลับจากท่องมิติถูกสังหารโดยพรีสธาตุพิเศษคนหนึ่งได้สำเร็จ แต่ถึงจะจัดการราชาลงได้ จำนวนแวมไพร์ที่มีอยู่มากเกินก็ทำให้ไม่อาจจะกวาดล้างได้ง่ายๆ สงครามระหว่างมนุษย์และแวมไพร์ก็เลยยื้ดเยื้อยาวนานนับจากนั้นเป็นต้นมา
"อาลูคาร์ดดดดดดดด ชื่อนี้คุ้นๆหูจังว่าไหม" นายอาร์ตเอ่ยขึ้นหลังจากฟังเรื่องจบ ไอ้ตุ๋นก็เลยจัดแจงตอบทันที
"มึงรู้จักแดร็กคูล่าไหมน่ะ ลองดูชื่อดีๆดิ"
"Alucard ..... Dracula เออ จริงด้วยชื่อมันเขียนกับกันนี่ แบบนี้ก็แปลว่า อาลูคาร์ดเคยเดินทางมาโลกนี้สิ"
"ใช่ ..... ถึงตำนานเรื่อง แดร็กคูล่า จะเกินจริงไปบ้าง แต่มันก็เป็นหลักฐานชัดเจนว่าคนโลกนี้ในยุคนั้นหวาดกลัวอาลูคาร์ดแค่ไหน คิดดูสิ ขนาดชื่อพวกเขายังไม่กล้าเรียกตรงๆเลย" วิเวียนเสริมบ้าง
"แล้วเรื่องอาลูคาร์ดมันเกี่ยวกับผมยังไง" อาร์ตถามต่อ ดังนั้นวิเวียนจึงเล่าส่วนสุดท้ายให้ฟัง
"แวมไพร์ที่ wonderland ในตอนนี้เหลืออยู่แค่ 3 อาณาจักร 1 ใน 3 นั้นปกครองโดยราชาแวมไพร์ที่มีชื่อว่า เลอเซอโร่ ไม่รู้ว่ามันใช้วิธีอะไรหรอกน่ะแต่เจ้าเลอเซอโร่นี้สามารถค้นพบวิธีชุบชีวิตผู้ที่ตายไปแล้วได้ เมื่อ 20 กว่าปีก่อนมันเลยสั่งให้ประกอบพิธีกรรมขึ้น จุดประสงค์ก็คือเพื่อชุบชีวิต อาลูคาร์ด ขึ้นมาอีกครั้ง แต่แล้วพิธีนี้พวกเราก็สืบรู้ พรีสชั้นสูงหลายนายถูกส่งไปหยุดยั้ง ถึงพวกเราจะบุกเข้าไปถึงตัวพิธีได้แต่ก็ช้าเกินไป ทารกอาลูคาร์ดถูกชุบขึ้นมาแล้ว พวกแวมไพร์เห็นจวนตัวก็เลยจัดการส่งตัวทารกหนีหายไปไนต่างมิติ พวกเราต่างตรวจสอบไปยังมิติต่างๆว่าทารกนั่นถูกส่งมาที่ไหน จนวันหนึ่งเราตรวจพบว่าที่โลกนี้มีผู้มีพลังมาน่ามหาศาล เราคาดการณ์กันว่าน่าจะเป็นทารกนั่น เราใช้เวลาถึง 10 กว่าปีกว่าจะหาพิกัดที่แน่นอนได้ วิเวียนถึงถูกส่งมาไง"
"แบบนี้ตัวผมก็อาจจะเป็นอาลูคาร์ดกลับชาติมาเกิดสิ" นายอาร์ตกล่าวหน้าถอดสี
"ไม่ใช่หรอก ..... วิเวียนตรวจสอบหมดแล้ว อาร์ตเป็นมนุษย์แน่ๆ ไม่มีทางที่จะเป็นแวมไพร์กลับชาติมาเกิดได้หรอก" วิเวียนกล่าวให้กำลังใจ
"แล้วทำไมพวกแวมไพร์นั่นถึงยังตามล่าผมอยู่ล่ะ"
"เรื่องนั้นวิเวียนก็ไม่รู้น่ะ ยังไงวิเวียนว่าอาร์ตก็ควรหลบอยู่ที่นี่สักพักก่อนดีกว่า" นายอาร์ตใจชื้นขึ้นมาบ้าง มันก็เลยหันไปถามทางไอ้ตุ๋นบ้าง
"เออ ..... แล้วมึงเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังว่ะไอ้ตุ๋น"
"บรรพบุรุษกูเดินทางมาจาก wonderland ว่ะ พวกกูเขาเรียกว่าสาวก หน้าที่พวกกูก็คือควยช่วยเหลือท่านวิเวียนน่ะ"
"อ้อ ..... ที่มึงบอกกูว่ามีธุระทางบ้านใช่ป่ะ ว่าแต่มึงช่วยอะไรวิเวียนมั่งว่ะ"
"ตุ๋นน่ะเหรอ เขาก็ช่วยสอนเรื่องโลกนี้น่ะ ช่วยให้วิเวียนปรับตัวให้ได้ไง"
"สอนเหรอ สอนยังไงอ่ะวิเวียน" นายอาร์ตถามต่อด้วยความอยากรู้ แต่ไอ้ตุ๋นน่ะสิมันแทบจะสำลักน้ำตายพยามเปลี่ยนเรื่องทันที
"อ้อ ........ ก็ให้วิเวียนกินน้ำเงี่ยนไง ถ่ายทอดความจำไงอาร์ต"
".........."
".........."
แต่ไม่ทันซะแล้ว -*-
.
.
.
.
.
"เวรกรรมจริงๆ น่าจะสอนท่านวิเวียนหน่อยว่าไอ้เรื่องนี้ห้ามพูด ดีน่ะที่เราหลบออกมาทัน จริงๆเล๊ยยยย ไอ้อาร์ตก็เหมือนกัน มันจะโมโหทำไมว่ะเนี่ย ..... แต่ช่างผัวเมียคู่นั้นเถอะว่ะ เดี้ยวมันก็เย็ดกันอีก แค่นี้ก็หายโกรธกันแล้ว" ไอ้ตุ๋นนั่งบ่นกระปอดกระแปดบนม้านั่งโต๊ะประจำของกลุ่มมันในมหาลัย พร้อมกับยกนาฬิกาดูไปพลาง "แล้วนี่ไอ้ภาคไอ้ภูมิหายหัวไปไหนว่ะ วันนี้นัดคุยงานกลุ่มกันน่ะเว้ยยยยยย"
ฝาแฝดทั้งสองน่ะเหรอ อยู่ในห้องเก็บของในมหาลัยนี่แหละ ไม่ห่างจากโต๊ะที่ไอ้ตุ๋นนั่งรอเท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้พวกมันคงลืมนัดไอ้ตุ๋นไปแล้ว เพราะมีกิจกรรมบางอย่างที่เร้าใจพวกมันมากกว่า
"น้องแหวนจ๋า ................ ปากน้องแหวนนิ๊มนิ่มจังน่ะจ๊ะ กระเด้ามันจริงๆเลยรู้ไหมจ๊ะ" ไอ้ภาคเอ่ยอย่างสุขสมพร้อมกับกระเด้าแท่งควยไปในปากรุ่นน้องสาว ปากของเธออะไรๆก็ดี เสียอย่างเดียวรุ่นน้องคนนี้ไม่ยอมให้ความร่วมมือเท่าไหร่เลย "ไอ้ภูมิ มึงเลียหีน้องเขาดีๆหน่อยดิว่ะ น้องเขาจะได้มีอารมณ์ยอมดูดควยกูสักทีไง"
"เออ เดี๋ยวมึงคอยดูฝีมือกู" ไอ้ภูมิพูดจาหมายมั่นก่อนที่มันจะรูดกางเกงในลูกไม่สีดำออกแล้วจัดการลงลิ้นทันที เล่นน้องแหวนดีดดิ้นอย่างสุดเสียว โต๊ะไม้ที่มันเอามาต่อกันเป็นเตียงชั่วคราวถึงกับดังลั่นเอี๊ยดอ๊าดไปหมด
"โอยยยย พี่ภาคอย่าเลียหีแหวน อุยยยยยย ทำไมพวกพี่ทำกับแหวนแบบนี้ พวกพี่พึ่งคุยกับแหวนเมื่อกี้เองน่ะ"
"โธ่น้องแหวนนนนน ไอ้ที่เลียน้องแหวนอยู่นั่นมันไอ้ภูมิ พี่ภาคอยู่นี่ต่างหาก" ไอ้ภาคเอ่ยตัดพ้อเล็กน้อย ก่อนจะจับมือนุ่มๆของเธอมารูดควยเขาอีกต่อ คราวนี้คงเพราะโดนลิ้นสวาทเข้าไป น้องแหวนก็เลยยอมให้ความร่วมมือมากขึ้น ยอมชักว่าวให้ไอ้ภาค
"น้องแหวนอย่าโกรธพวกพี่เลยน่ะจ๊ะ ก็น้องแหวนเล่นสวยเซ็กส์ขนาดนี้พวกพี่ก็เลยอดใจไม่ไหว ถ้ายังไง ขอพี่เย็ดเถอะน่ะจ๊ะ" ไอ้ภูมิที่กำลังเลียหีอยู่พูดจบ มันก็ลุกขึ้นถอดกางเกงทันที ท่อนควยที่แข็งอยู่เต็มกางเกงดีดเด้งออกมาอย่างรู้งาน ว่าแล้วมันก็เอาท่อนควยมาจ่อเนินหีรุ่นน้องสาวทันที
"เฮ้ยๆๆๆ ไอ้ภูมิ มึงจะเย็ดเลยเหรอว่ะ มึงเลียน้องเขาให้น้ำแตกรอบนึงก่อนดิ" ไอ้ภาคร้องบอก
"ไม่ต้องรงต้องรอมันแล้ว หีน้องเขาเปียกขนาดนี้เย็ดแม่งเลยเหอะ" ไอ้ภูมิที่ตอนนี้เงี่ยนจนหน้ามืดไม่สนใจอะไรแล้ว มันจัดการยัดท่อนควยเข้าไปทันที "อุยยยยยยย ไมมันตอดดียังงี้ว่ะ เย็ดมันจริงเว้ยยยยยย"
จริงๆมันทั้งคู่ไม่รู้จักน้องเขาหรอก แค่บังเอิญวันนี้มันเจอน้องเขา แล้วผู้หญิงทั้งสวยทั้งเซ็กส์แบบนี้ใครจะอดใจไหว มันตรงเข้าไปม่อน้องเข้าทันที แถมน้องเขาก็แรงใช่ย่อยเล่นหูเล่นตากับมันทั้งคู่อีกแน่ะ เจอแบบนี้พอสบโอกาส มันก็ลากน้องเขามาเย็ดทันที
"ไอ้ภาค กูว่าย้ายไปเย็ดน้องเขาบนพื้นดีกว่าว่ะ กูเสียวโต๊ะแม่งหัก"
"เออ กูก็ว่างั้น แป๊บนึงกูหาไรมาปูก่อน"
ระหว่าง
กินน้ำเชื้อแล้วรู้ทุกอย่างก็ดีนะ
สนุกมากครับ
อ่านความจำได้ด้วยวิธีนี้คิดแล้วจี๊ดเลย
... มาต่อตอนที่ขาดไปครับ...
ระหว่างที่กำลังรอไอ้ภาคปูพื้นอยู่นั้น ไอ้ภูมิก็โน้มหน้าลงไปใกล้น้องแหวนทันที ทีแรกมันคิดว่าน้องเขาคงเบือนหน้าหนีแต่ที่ไหนได้ น้องแหวนกับผวากอดมันพร้อมกับดูดปากแลกลิ้นอย่างเร่าร้อน เล่นเอาไอ้ภูมิยิ้มอย่างสะใจ นี่รสเย็ดมันคงเด็ดมาก เล่นเอาสาวน้อยตรงหน้ากลายเป็นผู้หญิงร่านราคะไปได้แบบนี้ และพอไอ้ภาคปูเสร็จ มันก็อุ้มร่างบางตรงไปวางทันที
"เฮ้ย มึงให้น้องเขาอยู่ท่าหมาดิว่ะ กูจะได้เย็ดปากน้องเขาไปพร้อมกันเลย"
"เออ" ไอ้ภูมิรับคำมันถอนควยออกดังป๊อกก่อนจะพลิกร่างรุ่นน้องให้อยู่ในท่าหมา น้องแหวนร้องมาคำหนึ่งอย่างขัดใจที่โดนถอนควยออก แต่เธอก็ไม่ต้องรอนาน ไอ้ภาคเขาควยมาจ่อปากให้เธอดูดทันที ส่วนไอ้ภูมิก็ไม่รอช้ามันจัดการเสียบควยเข้าไปใหม่ ทำให้ตอนนี้ สาวน้อยต้องโดนกระหน่ำเย็ดทั้งสองทาง
"ซี๊ดดดดดดดด ไอ้ภูมิ น้องเขาดูดควยกูโคตรแรงเลย แถมยังอมลึกไปถึงคอหอยอีกว่ะ"
"หีน้องเขาก็เด็ดเหมือนกันว่ะ แม่งโคตรฟิตโคตรตอดเลย กูเสียวควยไปหมดแล้วเนี่ย"
ตอนนี้ทั้งคู่เหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่ ทั้งสองเพลิดเพลินไปกับการเย็ดตรงหน้า ไม่ว่าจะปากหรือหี ทั้งคู่ก็พลัดเปลี่ยนลองเย็ดจนหนำใจ เท่านั้นไม่พอ พอคนไหนน้ำใกล้แตกก็จะออกไปพักให้อีกคนเย็ดไป พอควยหานเงี่ยนก็กลับมาเย็ดใหม่ เป็นแบบนี้วนเวียนอยู่อย่างนั้น เรียกได้ว่าเกมส์เย็ดที่กำลังดำเนินอยู่นี้พวกมันไม่ได้น้ำแตกสักครั้ง ตรงกันข้ามกับน้องแหวน ที่น้ำแตกแล้วแตกอีกอยู่หลายรอบ ซ้ำยังถูกจับให้อยู่ในท่าต่างๆราวกับตุ๊กตายังไงยังงั้น
"อ๊างงงงงงง เสียวหีๆ มันส์จริงๆเลยยยยย" น้องแหวนครางลั่นอย่างสุดเสียว ในตอนนี้เธอกำลังขึ้นควบท่อนควยไอ้ภาคอย่างเร่าร้อน กระดุมเสื้อนักศึกษาของ เธอถูกแกะออกจนหมด ยกทรงลูกไม้สีดำก็ถูกถลกขึ้นเหนือราวนมเผยให้เห็นเต้างามคู่สวยที่หลุดทะลัก ออกมาด้านนอกล่อตาล่อใจจนไอ้ภาคอดไม่ไหวต้องเอื้อมมือไปขยำอย่างมันมือ ลีลาโยกสะโพกแสนเร่าร้อนของเธอนี้ทำให้ใครเห็นก็ต้องรู้สึกเงี่ยนง่านตาม ทั้งนั้น ไม่เว้นแม่แต่ไอ้ภูมิที่นั่งพักอยู่ต้องควยลุกอีกรอบ จนมันต้องเอามืดรูดเบาๆเพื่อระบายความเสียว
"พี่ภูมิจะชักว่าวเองทำไมล่ะค่ะ ทำไมไม่มาเย็ดแหวนล่ะ" รุ่นน้องสาวเอ่ยชวนพร้อมกับส่งสายตาเย้ายวน
"พี่ก็อยากเย็ดอยู่หรอกน่ะ แต่พี่ไม่อยากเย็ดปากแหวนนี่ เพราะเย็ดแล้วเดี๋ยวพี่ก็อดฟังเสียงหวานๆของแหวนพอดีสิจ๊ะ"
"ซี๊ดดดดดดด พี่ภูมิปากหวาน งั้นทำไมไม่เย็ดอีกรูล่ะค่ะ" น้องแหวนเอ่ยพร้อมกับตลบกระโปรงแสนสั้นเผยให้เห็นรู้ก้นที่ว่างอยู่ ได้ไฟเขียวจากรุ่นน้องสุดเซ็กส์ซี่แบบนี้มีหรือที่ไอ้ภูมิจะปฏิเสธมันตรงเอา แท่งควยมาจ่อทันที ส่วนไอ้ภาคที่นอนอยู่ข้างล่างก็ได้แต่มองด้วยความอิจฉา มันเองก็อยากเย็ดก้นน้องเขาเหมือนกัน แต่ไม่กล้าขอ เลยโดนน้องชายฝาแฝดมันตัดหน้าไปก่อนซะอย่างงั้น แต่ช่างเถอะไว้ตาหน้าก็ได้
"อี๊ .............." การยัดควยเปล่าๆเข้ามาในก้นเลยแบบนี้มันก็เจ็บอยู่เหมือนกัน น้องแหวนก็เลยต้องกัดนิ้วตัวเองแน่นเพื่อพยามเก็บเสียง เพราะยังไงพวกเธอก็กำลังเย็ดกันอยู่ในมหาลัย ขืนร้องเสียงดังไปเดี๋ยวมีคนมาเจอแน่ๆ และโชคดีที่นี่ไม่ใช่การโดนเย็ดก้นครั้งแรกของเธอ เธอจึงปรับตัวได้เร็วไม่ช้าเธอก็เริ่มเสียวกระสันไปกับการมีแท่งเนื้อสอด เข้าสอดออกรูทวาร
"อุยยยยยยย น้องแหวนจ๊ะ ทำไมตูดน้องแหวนมันเย็ดมันส์แบบนี้ ดูดิพี่ยัดไม่กี่ทีก็เสียวจนน้ำจะแตกแล้วเนี่ย"
"ซี๊ดดดดดดดดส์ กูก็จะแตกเหมือนกันว่ะไอ้ภูมิ งั้นเดี๋ยวพวกเราถอนควยพักกันก่อนดีกว่า" ไอ้ภาคร้องบอกบ้างพร้อมกับจะถอนควยออกเหมือนทุกที แต่คราวนี้พวกมันถอนไม่ได้ เพราะแท่งควยของพวกมันโดนขมิบรัดไว้แน่น
"พวกพี่พอเลยน่ะ จะแกล้งแหวนไปถึงไหน ห้ามเอาออกเข้าใจไหม จนกว่าจะฉีดน้ำเงี่ยนออกมา เข้าใจหรือเปล่า" เสียงตวาดเข้มของรุ่นน้องสาว เล่นเอามันสองคนถึงกับหน้าจ๋อยยอมทำตามที่เธอสั่งแต่โดยดี หลังจากนี้ทั้งสามคนก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ต่างก็ส่งเสียงครางอย่างสุขสรร สลับกับเสียงท่อนเนื้อกระแทกกันเป็นจังหวะ ในตอนนี้คนที่สุขสมที่สุดก็คงไม่พ้นน้องแหวน เจ้าฝาแฝดสองคนนี้เคยเล่นสวิงด้วยกันบ่อยๆ มันเลยรู้จังหวะกันและกันดี ทำให้ท่อนควยทั้งคู่สอดแทงประสานจังหวะกันได้อย่างลงตัว จนเธอเองถึงกับแหงนหน้าซี๊ดปากอย่างสะใจ
"อุยยยยยย ไม่ไหวแล้วโวยยยยยยย" เจ้าฝาแฝดตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน น้ำเงี่ยนของทั้งคู่ฉีดทะลักเข้ารูของแต่ละคนทันที พวกมันทั้งสองมีอาการเดียวกันเลยก็คือหลับตาพริ้มอย่างสุขสม อิ่มเอมในรสกามที่ได้รับ ราวกับตอนนี้พวกมันต่างล่องลอยอยู่ในวิมารก็ไม่ปาน
.
.
ก่อนที่มันทั้งสองจะกระตุกตัวอย่างแรง พลังมาน่าของพวกมันโดนสูบออกมาอย่างรวดเร็ว แม้พวกมันไม่ทั้งคู่จะไม่รู้ว่านี่คืออะไร แต่สัญชาติญาณก็ร้องบอกว่ามันกำลังอยู่ในอันตราย มันพยามดิ้นรนที่จะถอนควยออกแต่เรี่ยวแรงที่มีก็หายไปจนหมด จนตอนนี้พวกมันไม่อาจจะขัดขืนได้เลย แต่ไม่นานนัก การดูดพลังมาน่าก็จบลง น้องแหวนยืนขึ้นช้าๆพร้อมกับร่างไร้วิญญาณของทั้งสองก็หลุดออกจากล่าง
"ว๊า ....... พวกเจ้าไม่รู้เรื่องหรอกเหรอเนี่ย น่าเสียดายน่ะ แบบนี้ก็ตายฟรีเลยสิ" น้องแหวนเอ่ยเบาๆก่อนจะเดินไปบานกระจกตรงหน้า เธอจัดแจงเครื่องแต่งตัวใหม่ให้ดูเรียบร้อย ก่อนจะซับเหงื่อเติมแป้งให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม
ใช่แล้ว ....น้องแหวน จริงๆแล้วก็คือ เวโรนิก้า นี่เอง !! นี่แหละคือแผนของเธอ ก่อนอื่นเลยก็ต้องไปกู้ความจำเรื่องนายอาร์ตก่อน ความจำที่เธอได้มาจากการอ่านแฟ้มข้อมมูลของพวกเด็กแวนซ์ ในแฟ้มนั้นมีข้อมูลของนายอาร์ตทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องคนใกล้ตัวว่ามีใครมั่งที่เป็นคนสนิทของเขา เมื่อได้รายชื่อมาแล้วเธอก็ตามเย็ดคนเหล่านั้นเพื่อดูดเอาความจำของคนเหล่า นั้นมา เธอมั่นใจเหลือเกินว่าในหมู่เพื่อนสนิทของนายอาร์ต จะต้องมีเพื่อนคนใดคนหนึ่งแน่ๆที่ให้ความช่วยเหลือเขาอยู่ !!
"สองคนนี้ไม่ใช่ งั้นก็ต้องรายต่อไป" แวมไพร์สาวเอ่ยเสียงเย็นเฉียบก่อนจะก้าวออกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่เพียงศพที่ซีดเซียวสองศพข้างใน
.
.
.
"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา ....." สิ้นเสียงโทรศัพท์ ไอ้ตุ๋นก็สบถดังลั่น "เว้ยยยยย ไอ้เวรสองตัวนี่หายหัวไปไหนว่ะ อย่าให้เจอน่ะมึง พ่อเตะให้คว่ำเอาให้หน้าแหกเหมือนกันเลยคอยดู"
หลังบ่นต่ออีกคำใหญ่ ไอ้ตุ๋นก็กระฟัดกระเฟียดหุนหันลุกออกจากโต๊ะไปทันที แต่ด้วยความที่มันไม่สนใจคนรอบข้าง ทำให้มันเดินไปชนกับสาวน้อยคนหนึ่งอย่างจัง แต่ก่อนที่เธอจะล้มก้นกระแทก ไอ้ตุ๋นก็ไวพอที่จะคว้าเอวเธอไว้ได้ทัน
"ขอโทษครับน้อง พี่ไม่ทันมอง เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ... อุยยย" ถึงปากเธอจะบอกไม่เห็นไร แต่ร่างบางอย่างเธอเดินชนกับร่างหนาราวควายป่าอย่างได้ตุ๋นจังๆแบบนี้ก็ต้อง มีจุกมั่งล่ะ ว่าแล้วมันก็เลยประครองน้องสาวคนนั้นไปนั่ง ทำให้ตอนนี้มันได้มีโอกาสพิจารณาสาวน้อยคนนี้ชัดๆ เธออยู่ในชุดนักศึกษาสมัยนิยม นั่นก็คือทั้งรัดทั้งเอ็กซ์ ตลอดชีวิตมันเคยเห็นผู้หญิงที่ใส่ชุดนักศึกษาแล้วขึ้นสุดๆก็คือท่านวิเวียน เท่านั้น แต่ตอนนี้มันต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ เพราะสาวน้อยตรงหน้านี่ใส่ชุดนี้แล้วเอ็กซ็ยิ่งกว่าอีก ...... โดยเฉพาะเส้นผมที่ดำสนิท รับกับดวงตาแสนเย้ายวนคู่นั้น เล่นเอาอยู่ๆท่อนควยของมันก็แข็งขึ้นมาทันที
"เออ ..... พี่ยังไม่รู้จักชื่อน้องเลย อ้อ ..... พี่ชื่อตุ๋นน่ะครับ อยู่บริหารปี 4 แล้วน้องล่ะครับ"
.
.
หญิงสาวหันมาสบตามองด้วยสายตาแสนเย้ายวน ก่อนจะตอบคำถามนั่นช้าๆ
.
.
"แหวนค่ะ"
<จบตอน>