🧡 XONLY 🧡

FICTION ZONE => เรื่องเล่าประสบกามเสียว => ห้องห้ามขอบคุณเปล่า => หัวข้อที่ตั้งโดย: suckzeed เมื่อ พฤศจิกายน 23, 2015, 04:52:10 หลังเที่ยง

ชื่อ: แฝดอันตราย ep.16-17
โดย: suckzeed เมื่อ พฤศจิกายน 23, 2015, 04:52:10 หลังเที่ยง
ep.16

ฉัตรชัยกับหวานน้องสะใภ้ต่างก็วิ่งกลับขึ้นบนเรือนอย่างฉุกระหุก โดยที่หวานนำด้านหน้า ฉัตรชัยเผลอตัวมองตามสะโพก
อวบใหญ่คับแน่นของหวานที่เยื้องย่างขึ้นบรรได มันส่ายยึกๆยักๆ ชวนน่าหลงไหลเหมือนนางระบำฮาวายไม่ผิดเพี้ยน จน
เมื่อทั้งสองขึ้นมาอยู่บนเรือนแล้ว

"พี่..พอฝนหยุดแล้วเราไปอาบน้ำกันต่อนะจ๊ะ...หวานยังไม่ได้ฟอกสบู่เลย..."

หวานเดินมานั่งข้างๆสามี ผ้าซิ่นเปียกน้ำลู่ราบแนบไปตามร่าง จนเห็นอกอวบเต้าเต่งของเธอผุดดันขมวดปมผ้าซิ่นออกมา
เป็นก้อน ต่ำลงมาที่หน้าท้องก็แบนราบไร้ไขมัน เนินโหนกนั้นซุกอยู่ในลำขาเรียวยาวที่หนีบเอาไว้ ฉัตรชัยต้องรีบเบือน
สายตาออก ด้วยรู้สึกจิตใจตนเองมันเริ่มจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ เพราะตนเองหาใช่พระอิฐพระปูน ที่จะไม่มีเลือดเนื้อไม่มี
อารมณ์เสียเมื่อไหร่

"พี่ว่าไม่ต้องแล้วละ...อาบแค่นี้ก็พอ ตัวหวานยังหอมกรุ่นอยู่เลย..."

เผลอไผลพูดออกไปด้วยความรุ้สึก ก็เนื้อตัวของน้องสะใภ้ที่นั่งแนบชิดนั้น มันหอมกรุ่นเหมือนดอกมะลิป่าจริงๆ สายตาที่
มองประสานกัน หวานรู้สึกอบอุ่น จนเอียงอาย เธอไม่เคยเห็นสายตาอบอุ่นแบบนี้จากสามีมานานนักหนา ส่วนมากก็จะเจอ
แต่แววตากรุ้มกริ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาในโลกีย์ แต่พอเจอสายตาอ่อนนุ่มอบอุ่นเข้าไปแบบนี้ แก้มสาวของเธอก็ถึงกับ
แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

"พี่อ่ะ....มองจนหวานเขินเลย อิอิ"

หวานหัวเราะแก้เขินที่ถูกมองด้วยการจับจมูกสามีบีบเบาๆ จนฉัตรชับรู้สึกตัว รีบปรับสีหน้าแววตาให้เป็นปรกติ แล้วเริ่มนับ
หนึ่งใหม่อีกครั้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ใจวอกแวกไปไหน

เมื่อสามีบอกว่าไม่ต้องไปอาบน้ำอีก หวานก็เลยเปลี่ยนชุดใหม่ พร้อมหยิบเสื้อผ้ามาให้สามีเปลี่ยนด้วย หวานหันหลังยืน
เปลี่ยนเสื้อผ้าใกล้ๆฉัตรชัย ไม่ได้ระรี่ระวังมากนัก จึงไม่พ้นที่จะต้องโชร์สัดส่วนให้พี่สามีเห็นวับๆแวมๆอีกหลายหน ทาง
ด้านฉัตรชัยก็เลี่ยงออกไปอีกด้านของห้องโล่งๆ หยิบผ้าขาวม้ามานุ่งแล้วถอดชุดที่เปียกน้ำออกไปอย่างระมัดระวัง

จนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเสร็จ หวานก็เตรียมจัดที่หลับที่นอน โดยลากที่นอนบางๆเก่าๆ แต่สะอาดมาปูกางตรงริมห้องด้านหนึ่ง
แล้วปลดชายมุ้งที่พับเก็บไว้มากางครอบที่นอนแล้วมุดเข้าไปตลบชายมุ้งยัดใต้ที่นอนจนเรียบร้อย ก็โผล่หน้าออกมายิ้ม
หวานใส่ตาสามี แล้วผลุบกลับเข้าไปนอนรอ

ฉัตรชัยนั่งนิ่งอยู่กับพื้นห้อง ฝนเริ่มซาเม็ดลงเสียงกบเขี่ยดต่างร้องระงมแข่งกันหาคู่ ฉัตรชัยหวังถ่วงเวลารอจนหวานหลับ
เสียก่อนจึงจะมุดเข้ามุ้งไปนอน แต่พอนั่งนานๆก็รู้สึกเมื่อยขบจนค่อยๆเอนหลังลงนอนหงายกับพื้นไม้เนื้อแข็งเย็นเฉียบ แม้
ไม่ได้ขัดชักเงา แต่จากการทำความสะอาดถูพื้นบ่อยๆนานๆเข้า ไม้เนื้อแข็งที่ทำพื้นนั้นก็ดูสอาดเรียบลื่นจนนอนลงไปได้ไม่
รู้สึกระคายผิว เวลาผ่านไปนานเท่าใด ฉัตรชัยไม่อาจรู้ได้ เพราะเคลิ้มหลับไปเมื่อไหร่ไม่รุ้ตัว จนรุ้สึกว่าเริ่มหนาวนั่นแหละจึง
ตื่นลืมตาขึ้นมา มองไปทางมุ้งที่หวานนอนอยู่เห็นเงียบสนิท จึงตัดสินใจเดินย่องมุดมุ้งเข้าไปหา

แสงจันทร์เริ่มโผล่บนท้องฟ้าอีกครั้งหลังจากหลบหนีไปตอนฝนตก สาดแสงนวลสว่างลอดมุ้งเข้ามาให้ฉัตรชัยมองเห็นร่าง
หวานลางเลือน ที่นอนหงายหลับสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ จนอกอวบใหญ่สะท้านขึ้นช้าๆ ฉัตรชัยล้มตัวลงนอนข้าง มือขวา
ยกขึ้นมาก่ายหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้มเสียงกบเขียดต่างแข่งกันร้องหาคู่ เสมือนจังหวะเพลงธรรมชาติขับกล่อมจนฉัตรชัย
เคลิ้มหลับไปอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะหลับสนิท

หวานก็พลิกตัวมากอดแน่น ขาเรียวป่ายพาดขึ้นมาทาบทับตรงกลางลำตัวของฉัตรชัยอย่างเหมาะเหม็ง ผ้าซิ่นถลกเลิกขึ้นมา
จนเกือบถึงโคนขาเรียวที่ขาวผ่องล้อแสงจันทร์นวล ฉัตรชัยสะดุ้งตื่นนอนนิ่งตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัวเมื่อหวานทั้งกอดทั้งก่าย
มิหนำซ้ำใบหน้าสวยหวานใสซื่อของสาวชาวชนบทยังซบลงมาตรงซอกคอของเขา ลมหายใจแผ่วๆระบายเป่ารดเบาๆตรงริมหู
จนฉัตรชัยขนลุกซู่

หวานเหมือนละเมอมือไม้ที่กอดร่างฉัตรชัยไว้นิ่งๆเริ่มขยับลูบล้วงไต่ลงมาช้าๆจากแผงอก สู่หน้าท้องเกร็งแน่น แล้วก็วางมือลง
บนกึ่งกลางลำตัวของเขาวางนิ่งๆไม่ได้ขยับปลายนิ้วเรียว แต่แค่นั้นมันก็ทำให้ฉัตรชัยรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่กล้าขยับมือไปจับ
มือของหวานออกจากตรงจุดนั้น จึงนอนหายใจแผ่วๆพยายามไม่ให้ท้องขยับกลัวว่าหวานจะตื่นขึ้นมาขยำแล้วมันจะยุ่ง

จวบจนเสียงไก่ชนที่เลี้ยงไว้ใต้ถุนเรือนโก่งคอขันเจื้อยแจ๊ว ขึ้นเป็นตัวแรก แล้วไก่บ้านใกล้ไกลต่างขันแข่งรับแสงอรุณยาม
เช้าอย่างต่อเนื่อง ปลุกให้หวานตื่นขึ้นมามองปลายฟ้าด้านทิศตะวันออกเริ่มมีแสงเรืองรองเป็นสัญญาณของเช้าวันใหม่ ปรกติ
เมื่อเธอตื่น ก็จะลุกขึ้นจัดเตรียมงานของเธอแต่เช้ามืด แต่เช้าวันนี้เธอกลับรู้สึกอยากนอนกอดร่างสามีของเธออยุ่อย่างนั้น มือ
เล็กๆแสนขยันที่วางทาบตรงกึ่งกลางร่างของสามี สัมผัสรุ้สึกถึงสิ่งที่อยู่ข้างในกางเกงว่ามันเริ่มแข็งตัวแล้วพองรับเมื่อปลายนิ้ว
ของหวานขยับลูบ

เธอเอียงหน้าไปจูบแก้มของฉัตรชัยสามีกำมะลอด้วยความรักแต่เขายังคงหลับสนิท รอยยิ้มซุกซนขี้เล่นผุดที่มุมปากของหวาน
เมื่อเธอค่อยๆสอดมือผ่านขอบกางเกงด้านหน้าเข้าไปจับกุมท่อนลำนั้น ขยับลูบไล้เบาๆแผ่วๆ จนมันก็สนองตอบด้วยการกระดก
ตัวงึกๆงักๆ จนแข็งตัวเต็มอุ้งมือของหวาน

เธอค่อยๆดึงมือออกมาแล้วปลดขอกางเกงสามีเบาๆ แล้วตามด้วยการรูดซิปจนกางเกงของสามีแบะอ้า ดุ้นลำแข็งโปนขึ้นเป็น
รูปลำพาดยาวเฉียงไปทางขวาซุกตัวอยู่ในกางเกงในสีทึบ หวานค่อยๆถลกขอบกางเกงในลงช้าๆเบาๆ ไม่อยากให้สามีรู้สึกตัว
ตื่น จนสำเร็จ ก็งัดลำยาวของสามีขึ้นมารูดช้าๆเบาๆ แต่ในสัมผัสที่ฝ่ามือนั้น หวานกลับรู้สึกถึงความผิดปรกติ ท่อนลำของสามี
ที่เคยอวบอ้วนแต่ไม่ยาวมากนัก ครั้งนี้มันกลับดูผอมลงกว่าเก่า แต่ชดเชยมาด้วยความยาวที่มากกว่าเดิมจนหวานรู้สึกถึงความ
ผิดปรกติ

มือเธอค้างนิ่งจ้องมองผ่านแสงสลัวมาที่ใบหน้าของชายที่เธอนอนกอดอยู่ทั้งคืน ใบหน้าแบบนี้มันก็คือสามีของเธอไม่ผิดเพี้ยน
แต่ทว่าสิ่งที่เธอสัมผัสจับอยู่ มันไม่ใช่ของสามีเธออย่างแน่นอน หวานหวนคิดถึงพฤติกรรมที่สามีที่แสดงออกมาตั้งแต่ตอน
เที่ยงวัน เธอก็ยิ่งมั่นใจว่าชายคนนี้ไม่ใช่สามีของเธอแน่ แม้หน้าตาจะเหมือน แต่กิริยาของชายผู้นี้กลับอ่อนโยน น่มนวลอบอุ่น
ยามใกล้ชิด มากกว่าสามีของเธอจนเห็นได้ชัด เพียงแค่ว่าหวานไม่ทันได้นึกถึง เพราะคิดว่าเหตุที่สามีเปลี่ยนไปคงเพราะมี
ผุ้หญิงคนใหม่เท่านั้น

พอเธอมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่สามีของเธอแน่ หวานก็ใจหายวาบปล่อยมือจากท่อนลำยาวแล้วขยับไปนั่งจ้องมองอย่างุนงง
สงสัย เขาคนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงได้หน้าตาเหมือนสามีของเธอไม่ผิดเพี้ยน แต่พิจารณาจากพฤติกรรมแล้วเขาคงไม่ได้มาร้าย
กับเธออย่างแน่นอน มิเช่นนั้นเขาคงทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอไปแล้วเป็นแน่

หวานค่อย ๆ เปิดชายมุ้งมุดออกมากำลังตัดสินใจอยู่ว่าพอเขาตื่นขึ้นมาจะซักถาม หรือจะปล่อยนิ่งเฉยดูไปก่อนว่าผุ้ชายคนนี้
ทำแบบนี้เพื่ออะไร แล้วสามีตัวจริงของเธอหายตัวไปไหนกันแน่ หวานนั่งเหม่อลอยคิดอยู่หลายตลบจนฉัตรชัยตื่นขึ้นมา แล้ว
เดินมานั่งเคียงข้างโอบไหล่ของเธอเบาๆ จนเธอสะดุ้งเฮือก

"ตื่นแต่เช้าเลยหรือจ๊ะ...มีอะไรให้พี่ช่วยบ้างจ๊ะ"

[post]เสียงทุ้มอ่อนนุ่ม จนหวานรู้สึกถึงไออุ่นที่อ่อนโยนแผ่สร้านออกมาจากฝ่ามือของเขา แล้วก็ตัดสินใจได้ณ.บัดนั้นว่าเธอจะนิ่ง
เฉยไปก่อน เพื่ออยากดูพฤติกรรมของชายคนนี้อีกครั้ง เพราะมั่นใจว่าเขาไม่ได้มาร้ายกับเธอแน่นอน

ep.17

ชัดชายตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนที่แสนอ่อนนุ่มนอนสบายของพี่ชายฝาแฝด ครั้งแรกที่ลืมตาขึ้นมาก็รุ้สึกงุนงงว่าตนเองนอนอยู่
ที่ไหน ด้วยยังไม่คุ้นกับสถานที่ แต่พอลำดับเรื่องราวรู้ว่ากำลังนอนอยู่ที่บ้านของมารดา และบนเตียงของพี่ชายตนเอง รอยยิ้ม
แบบมีเลสนัยก็ปรากฎขึ้นที่มุมปาก พร้อมพรำพึมพูดกับตนเองคนเดียวว่า

"ถึงเวลาของกูบ้างละที่จะสุขสบาย....กูจะเอาคืนทุกอย่าง พวกมึงสองคนแม่ลูกต้องชดใช้กับกูกับพ่อ....ฮาๆๆๆๆๆ...สนุกชิบหาย
เลยว่ะฮาๆๆๆๆๆๆ...สะใจจริงโว๊ยยยย....แบบนี้เขาเรียกว่าสวรรค์มีตา...จู่ๆ พวกมึงก็เดินเข้ามาหากูเอง.."

ชัดชายทั้งหัวเราะทั้งพร่ำพูดอยุ่คนเดียว เหมือนขาดสติด้วยความดีใจ แล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอ่อนนุ่มเมื่อนึกขึ้นได้ว่า
วันนี้นัดกับคุณหมิว คู่หมั้นของพี่ชายตนเอง หลังจากเสียเวลาอาบน้ำโกนหนวดให้ดูสะอาดเอี่ยมเหมือนภาพลักษณ์ของฉัตรชัย
แล้ว ก็เดินผิวปากลงมาจากชั้นบน เหลือบตามองที่ห้องรับแขกเห็นคุณนายแจ่มจรัสนั่งอยุ่ ชัดชายก็ปรับสีหน้าที่เริ่งร่า กระเหี้ยนกระหือรือมาเป็นใบหน้าเรียบเฉย ซ่อนรอยยิ้มสะใจอำพรางเอาไว้ภายในหน้ากากมนุษย์รูปหล่อของตนเอง

"สวัสดีครับแม่...." ชัดชายเดินตรงไปนั่งข้างมารดา จับมือหญิงชราขึ้นมากุมแสดงความรักความเอาใจใส่

"จ๊ะลูก...จะไปไหนแต่เช้าจ๊ะ..ทานข้าวเช้ากับแม่ก่อนได้มั๊ย...แม่รอลูกอยู่.."

คุณนายแจ่มจรัสมองหน้าบุตรชายคนเล็กด้วยความรักอาทร พอเขาตอบรับเธอก็ยิ้มด้วยความดีใจ กุลีกุจอสั่งแม่บ้านให้ตั้ง
สำรับอาหารเช้า แล้วเดินจูงมือบุตรชายไปนั่งโต๊ะอาหารด้วยกัน

สองคนแม่ลูกที่ห่างเหินกันไปมากกว่า30ปี ต่างมีเรื่องคุยกันตามประสาแม่ลูกมากมาย แต่คุยกันได้สักพักใหญ่ๆจนเกือบ
10โมงเช้า ชัดชายก็ขอตัวบอกกับมารดาว่าจะออกไปเที่ยวสักหน่อย

"แล้วลูกจะไปยังไงกันล่ะ...รุ้จักถนนหนทางในกรุงเทพดีแล้วหรอจ๊ะ..." มารดาถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรหรอกครับแม่..ผมไปไม่ไกลหรอกครับ เดี๋ยวจะหลง...."

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ชัดชายพูดความจริงกับมารดาของตนเอง เขาคงไม่ไปไกลหรอก ไกลที่สุดก็คงแค่บ้านของมล.ลาวัลย์
เท่านั้นเอง

"จ๊ะลูก...เอาไว้ถ้าอยากไปไกลๆ ใจกลางกรุงเทพ แม่จะขับรถพาไปเองนะลูกนะ....แล้วไปเที่ยวนี่มีเงินติดตัวละยังจ๊ะ.."

มารดาถามด้วยความเป็นห่วง พอเห็นบุตรชายอ้ำอึ้ง เธอก็เดินไปหยิบเงินจากในห้องนอนของเธอที่อยุ่ชั้นล่างใกล้ๆห้องรับ
แขก มายื่นให้ชัดชายปึกหนึ่งโดยไม่ได้นับ
 
"ขอบคุณครับแม่..."

ชัดชายยื่นมือไปรับแล้วยกมือไหว้ผู้เป็นแม่ ก่อนจะโอบกอดร่างบอบบางของมารดาไว้แล้วหอมแก้มประจบเอาใจจนมารดา
จั๊กกะจี๋ต้องบอกให้หยุด จากนั้นชัดชายก็เดินออกไปจากห้องรับแขกตรงไปยังรถสปอร์ตวอลโว่สีแดงของพี่ชายที่จอดอยู่ใน
โรงรถ แล้วขับออกไปอย่างเร็ว โดยมีมารดายืนมองตามหลัง ใบหน้านางเต็มไปด้วยรอยยิ้มของความสุข
.........................................................
อีกด้านหนึ่งของอำเภอสรรพยา เสียงโครงเครงของรถกระบะเก่าๆวิ่งมาตามถนนจนถึงตลาดสด ที่มีของขายมากมายทั้งของ
กินของใช้ ของที่ระลึก ฉัตรชัยหาที่จอดรถได้แล้วก็เดินจุงมือหวานน้องสะใภ้ เข้าไปที่ร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง หลังจากที่
สั่งอาหารมาทานกันสองคนได้แล้ว ฉัตรชัยก็บอกให้หวานรออยู่ในร้านก่อน ส่วนตนเองขอออกไปทำธุระสักครู่ จากนั้นก็เดิน
ออกจากร้านอาหาร ข้ามถนนไปฝั่งตรงกันข้ามเดินย้อนกลับไปสองสามช่วงตึกก็เห็น ร้านจำหน่ายทองคำชือร้านแม่ทองใบ

ฉัตรชัยตรงเข้าไปขายสร้อยทองน้ำหนัก5บาทของตนเอง หลังจากโดนหักโน่นนี่ตามระเบียบของร้านก็ได้เงินกลับมา9หมื่น
กว่าบาท ก่อนจะเดินกลับมาที่ร้านอาหารที่หวานรออยู่ ฉัตรชัยแวะเข้าไปซื้อโทรศัพท์มือถือถูกๆราคาไม่กี่พันบาทมาใช้
เครื่องหนึ่ง เพื่อการติดต่อกับมารดาที่บ้าน ระหว่างที่ฉัตรชัยออกไปทำธุระอยู่นั้น ที่ร้านอาหารที่หวานนั่งรออยู่ป้าสมแม่ค้า
ล็อตตอรี่ก็เดินเข้ามาทักหวานที่ในร้าน สอบถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาคนรุ้จักกัน

"นี่แม่หวานรู้มั๊ยว่า...คุณชัดผัวเธอน่ะเขามีพี่ชายเป็นเศรษฐีเชียวน๊า..."

แม้จะโดนฉัตรชัยขู่ห้ามนำเรื่องไปบอกต่อกับคนอื่นแล้ว แต่ป้าสมก็คงลืมหรือไม่ก็คงคันปากอยากเล่า อีกทั้งเห็นว่าไม่ได้เล่า
ให้ใครที่ไหนฟังสักหน่อย เล่าให้เครือญาติกันฟังไม่น่าจะเป็นอะไร แต่คนฟังถึงกับทำหน้างุนงง ด้วยอยุ่กับสามีมาเกือบ20ปี
ตนไม่เคยล่วงรู้มาก่อนสักครั้งว่าสามีตนจะมีญาติที่ไหน โดยเฉพาะญาติที่เป็นเศรษฐีนี่ยิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อน

"ป้าเอาอะไรมาพูด...ฉันไม่เคยรู้เคยเห็นพี่ชัดเค้าจะมีญาติสักคน...." หวานตอบไปโดยซื่อ

"เย้ย...ป้าจะมาหลอกแกทำไม ไม่ใช่ญาติเฉยๆด้วยนะ น่าจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกันอีกด้วย..."

จากนั้นป้าสมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดเท่าที่แกรู้ถ่ายทอดให้หวานฟังจนหมดสิ้น จากนั้นก็ขอตัวเดินออกไปจากร้านเพื่อจะไป
ขายหวยของแกต่อที่ปั้มน้ำมันแห่งนั้น หลังจากป้าสมจากไปแล้วหวานมานั่งทบทวนเรื่องราว ก็เชื่อมั่นว่าบุรุษที่อยู่กับเธอมา
ทั้งวันกับอีกหนึ่งคืน น่าจะเป็นฝาแฝดของสามีเธออย่างแน่นอน แต่เขาสองคนจะสลับตัวกันมาเพื่อสิ่งใดเท่านั้นที่เธอยังหา
คำตอบไม่ได้ แต่ด้วยจิตสัมผัสส่วนตัวของหวาน ก็มั่นใจว่าแฝดของสามีเธอไม่ได้มาเพื่อจุดประสงค์ร้ายกับตัวเธอและลูก
อย่างแน่นอน

หวานนั่งรออยู่ในร้านอีกสักครู่ สามีกำมะลอของเธอก็กลับมา จากนั้นสองคนก็พากันเดินเที่ยวซื้อของกินของใช้ในตลาด
โดยเฉพาะร้านสุดท้ายที่สามีกำมะลอผู้นี้พาหวานแวะเข้าไปคือร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า เขาให้หวานเลือกดูทีวีและจ่ายเงิน
ซื้อให้อย่างไม่ต่อรองเรื่องราคาแม้สักบาทเดียว คราวนี้เธอเชื่อคำป้าสมที่พูดว่าแฝดของสามีเธอนั้นรวยเข้าขั้นเศรษฐี
อย่างแน่นอน

"พี่ก่อนกลับบ้านไปเยี่ยมแก้วมันก่อนนะจ๊ะ.." ฉัตรชัยทำหน้างงๆ แล้วค่อยนึกขึ้นได้ว่าแก้วนั้นคือลูกของชัดชายกับหวาน
นั่นเอง

"เอาสิจ๊ะ....พี่ก็คิดถึงลูกเหมือนกัน"

ฉัตรชัยทำเนียน แต่หวานกลับเงยหน้าขึ้นมอง อยากจะยิ้มแต่ต้องกลั้นไว้แทบแย่ที่เห็นสามีกำมะลอของเธอทำท่าทางคิดถึง
ลูกแก้วได้แนบเนียนเหมือนกัน หวานเริ่มนึกสนุก เธอตั้งใจว่าจะไม่ซักถามเรื่องราว แต่จะบีบให้ผู้ชายคนนี้ยอมสารภาพออก
มาด้วยตนเองดีกว่า หลังจากที่พากันขับรถไปร้านเสื้อของพี่เพ็ญ ญาติของหวาน ยัยแก้วเห็นพ่อกับแม่มาหาก็วิ่งโผเข้ากอด
ฉัตรชัยด้วยความดีใจ จนหวานต้องรีบดึงตัวออกมาหลังจากปล่อยให้ลูกสาวกอดพ่อปลอมๆของเธออยู่ครู่หนึ่ง

"พ่ออ่ะ...ผิดสัญญา...ไหนบอกว่าจะมาเยี่ยมนู๋บ่อยๆไงคะ..."

แก้วจีบปากจีบคออ้อนพ่อ กอดแขนแน่น แม้จะโดนผู้เป็นแม่แกะออกไปหลายครั้ง พอแม่เผลอเธอก็เข้ามากอดพ่ออีกครั้ง
ส่วนฉัตรชัยไม่ได้เตรียมตัวรับสถานการณ์เช่นนี้ เมื่อโดนหลานสาววัยสาวรุ่นกอดนัวเนียๆ ก็ทำหน้าไม่ถูก นมต้มของหลาน
สาวหาใช่เล็กๆเสียเมื่อไหร่ ขนาดน้องๆของผู้เป็นแม่เลยทีเดียว มากอดมาเสียดสี จนฉัตรชัยกระอักกระอ่วน แต่หวานก็แก้ไขสถานการณ์ให้อย่างดี ด้วยการดึงตัวลูกสาวไปกอดรัดบ้าง ดึงไปนั่งข้างๆตัวเธอเสียแทนบ้าง

กว่าจะล่ำลายัยแก้วกลับมาได้ก็เสียเวลาไปชั่วโมงกว่าๆ พร้อมกับสัญญาว่าจะแวะมาหาเธอตอนเข้ามาในอำเภอ เด็กแก้วจึง
ยอมให้พ่อกับแม่กลับกันได้ แต่ก่อนจะกลับฉัตรชัยควักเงินออกมายื่นให้หลานสาวห้าพันบาท

"ให้ลูกมันติดตัวไว้ใช้น่ะหวาน เผื่อมันอยากได้อะไรแบบเด็กสาวๆเค้าบ้าง..."

ฉัตรชัยอ้อมแอ้มตอบเมื่อถูกหวานจับตามอง ส่วนหลานสาวก็ยิ่งดีใจ เพราะเธอไม่เคยได้รับเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน จึง
โผกอดแล้วหอมแก้มพ่อปลอมๆของเธอเสียยกใหญ่ เดือดร้อนถึงหวานต้องรีบแยกลูกสาวออกพร้อมตำหนิเบาๆว่าโตเป็น
สาวแล้วมากอดพ่อหอมพ่อแบบนี้มันไม่งาม จากนั้นสองคนผัวเมียก็เดินทางกลับบ้านเรือนไทยกัน
.............................................................................
หลังจากชัดชายขับรถสปอร์ตของพี่ชายออกมาจากบ้านแล้วก็ขับตรงไปห้างสรรพสินค้าชื่อดังใกล้ๆบ้าน เดินเข้าไปนั่งสั่ง
กาแฟมาดื่มพร้อมหยิบโทรศัพท์โทรหาคุณหมิว รอสายเรียกสักครู่เสียงหวานๆไพเราะของคู่หมั้นพี่ชายก็กรอกเสียงมา

"สวัสดีค่ะคุณพี่...ตอนนี้อยู่ไหนแล้วคะ...หมิวแต่งตัวรอแล้วนะคะ..."[/post]
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.16-17
โดย: luckman เมื่อ ธันวาคม 19, 2016, 03:58:14 หลังเที่ยง
 ::Thinking:: ไอ้ที่ดี ก็ดีเหลือเกิน ไอ้เลวก็แสนจะเลว เอาไปทำละครไทยได้เรื่องนึงเลยนะเนี่ย
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.16-17
โดย: kipkipju kisdsada เมื่อ มีนาคม 23, 2017, 05:27:41 หลังเที่ยง
เผลอกดมาอ่าน เด่วขอกลับไปตอนแรกแปป ว่าแต่พล็อตแบบนี้ช่อง 7 กำลังชอบเลย 555 
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.16-17
โดย: dan49 เมื่อ มีนาคม 15, 2019, 12:24:12 ก่อนเที่ยง
ผลจะอออกมาเป็นอย่างไร นายฉัตรจะตกหบุมพลางของนายชัดหรือไม่คงต้องติดตามต่อไป555555