🧡 XONLY 🧡

FICTION ZONE => เรื่องเล่าประสบกามเสียว => ห้องห้ามขอบคุณเปล่า => หัวข้อที่ตั้งโดย: suckzeed เมื่อ พฤศจิกายน 30, 2015, 10:27:31 ก่อนเที่ยง

ชื่อ: แฝดอันตราย ep.25-26
โดย: suckzeed เมื่อ พฤศจิกายน 30, 2015, 10:27:31 ก่อนเที่ยง
ep.25

ที่โรงพยาบาล หมอเดินออกมาจากห้องไอซียู เพื่อมาแจ้งข่าวเรื่องคุณนายแจ่มจรัสให้กับคุณหมิวและพ่อแม่ทราบ
"ขอโทษครับ ใครเป็นญาติของผู้ป่วยครับ..." นายแพทย์วัยกลางคนเดินออกมาสอบถาม พอคุณะของคุณหมิวแจ้งว่า
พวกตนเป็นญาติของผู้ป่วย

"เอ่อ...คุณแจ่มจรัสมีเลือดคั่งในสมองนะครับ ขณะนี้ทางแพทย์จำต้องผ่าตัดอยากทราบว่าใครพอจะเซ็นต์อนุญาติ
ได้ครับ...."
คุณหมิวและพ่อแม่ต่างพากันอึ้ง เพราะเท่าที่ทราบนอกจากบุตรชายคือฉัตรชัยแล้ว คุณนายแจ่มจรัสไม่มีญาติสนิท
ชิดเชื้อที่ไหนอีกเลย คุณหมิวจึงรีบติดต่อหาคุ่หมั้น แม้จะโทรศัพท์ติด แต่เขากลับไม่ยอมรับสาย จึงส่งข้อความผ่าน
ระบบไปบอกให้คุ่หมั้นทราบว่าให้รีบมาพบที่โรงพยาบาล แล้วต่างก็นั่งมองหน้ากัน พร้อมกับแจ้งให้คุณหมอรับทราบ

"ผมเกรงว่าถ้ายิ่งชักช้า มันจะยิ่งเป็นอันตรายกับผู้ป่วยนะครับ...."

"เอ่อคุณหมอคะ...ให้หมิวเซ็นตืได้มั๊ยคะ..." คุณหมิวลองเสนอตัว แต่พอคุณหมอรับทราบฐานะของเธอ คุณหมอกลับ
ส่ายหัวปฏิเสธ

"ถ้าเช่นนั้นเราคงต้องรอบุตรชายของผู้ป่วยคนเดียวเท่านั้นแหละครับ..." จากนั้นคุณหมอก็เดินกลับไปเข้าในห้อง
ไอซียูอีกครั้ง

ทางด้านชัดชายได้เลือกสาวหมอนวดระดับเบอร์ตองขึ้นห้องไป แต่หลังจากเข้าไปในห้องแล้วความรู้สึกหืนหายกลับหาย
ไปเสียดื้อๆ มีความรุ้สึกไม่ต้องการมีเซ็กส์กับสาวบริการที่ตนเองเลือกขึ้นมา อาจเป็นเพราะมันง่ายไปไม่ได้ลุ้น ไม่ได้
หลอกล่อ ซึ่งชัดชายรู้สึกไม่สนุก ไม่สะใจ เหมือนตอนที่ตนได้หลอกล่อคู่หมั้นของพี่ชาย จึงเข้าไปเพียงอาบน้ำ แม้สาว
บริการจะทำการปลุกเร้าอารมณ์อย่างไรชัดชายกลับรู้สึกเฉื่อยชา จนกระทั่งหมดเวลา ก็กลับลงมาเพื่อตระเวณหาที่เที่ยว
ต่อ ในสมองไม่เคยคิดห่วงหาผู้เป็นมารดาแม่แต่น้อยว่ากำลังเป็นอะไร

ขณะที่ชัดชายเดินออกมาจากสถานบริการเพื่อรอเรียกรถรับจ้างอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ดังตื๊ดๆๆ สั้นๆเป็นสัญญาณบอกว่ามี
ข้อความส่งเข้ามา ชัดชายหยิบข้อมากดอ่านข้อความที่ส่งมาจากคุณหมิว บอกให้ไปหาที่โรงพยาบาลด่วน พออ่านจบก็
กดลบข้อความทิ้ง ยืนลังเลตัดสินใจว่าควรจะทำอย่างไรดี แล้วก็เลือกไปหาคุณหมิวที่โรงพยบาล ซึ่งชัดชายคิดเพียง
แค่ว่า ตนเองอาจจะมีโอกาศอยู่กันสองต่อสองกับคุณหมิวอีกครั้ง

..............................................

"วะ...หวานหยุดเถอะ..พี่ว่าทำแบบนี้..มะ..มันไม่ถูกนะจ๊ะ...อูววว..อ่าส์สืส์..หยุดก่อน..เชื่อพี่นะ..ก่อนที่ทุกอย่างจะ..สะ..
สายไป....."

ฉัตรชายยืนพิงโอ่งใบใหญ่ร่างกายเปลือยเปล่า ส่งเสียงกระท่อนกระแท่นร้องปรามน้องสะใภ้ ในขณะที่ท่อนลำยาวแข็ง
แกร่งอยู่ในช่องปากของหวานเกือบหมดทั้งดุ้น สองมือของเขาพยายามจับยึดหัวของหวานที่ผงกหงึกๆเข้าๆออก ๆ จน
ลำยาวของเขาเปียกชุ่มโชกเต็มไปด้วยน้ำลายของเธอผสมกับน้ำหล่อลื่นจากควยของเขา จนบางส่วนไหลย้อยลงมา
ตามมุมปากบางสวยของน้องสะใภ้

"ไม่ถูกยังไงจ๊ะพี่...หวานก็ทำให้พี่แบบนี้ประจำนี่จ๊ะ..." หวานคายปากออกมาจากท่อนลำยาวของสามีกำมะลอแล้วเงยหน้า
ช้อนตาสวยหวานเชื่อมถามเขา

"นั่นแหละ..มันไม่ถูก...เพราะพี่ไม่ใช่สามีของหวาน...."

ในที่สุดฉัตรชัยก็จำเป็นต้องสารภาพความจริงออกมา ด้วยจิตสำนึกบอกกับตัวเขาว่าการกระทำแบบนี้กับเมียของน้อง มัน
ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง โดยเฉพาะหวานน้องสะใภ้นั้น เข้าใจผิดคิดว่าเขาคือสามีของเธอ แต่คำตอบของหวานกลับทำให้
ฉัตรชัยแทบไม่เชื่อหูของตนเอง

"จ๊ะ....หวานรู้ว่าพี่ไม่ใช่พี่ชัดสามีของหวาน..."

หวานพูดจบก็ก้มหน้าเข้าหาลำยาวของฉัตรชัยอีกครั้ง แลบลิ้นเรียวแหลมออกมาเลียไล้รอบๆเงี่ยงบานสีแดงกล่ำของเขา
ก่อนจะอ้าปากจุ๊บเบาๆตรงปลายหัว จนฉัตรชั่ยเสียวสยิววูบ ผวากระเด้งแอ่นควยใส่ปากหวานยึกๆด้วยความเสียวซ่าน

"อ่ะ...หวานรู้แล้ว..ตั้งแต่เมื่อไหร่....แล้วทำแบบนี้ทำไมจ๊ะ......มะ..มันไม่ถูกนะจ๊ะ...ซี๊ดดด..หวาน..หยุดก่อนได้มั๊ยจ๊ะ...พะ..
พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ...."

ฉัตรชัยหาใช่พระอิฐพระปูน ยังมีกิเลสตัณหาความอยากความใคร่ แม้จะถูกครอบเก็บไว้ด้วยความรุ้สึกผิดถูกชั่วดี แต่การ
ที่โดนน้องสะใภ้ปลุกเร้าจนอารมณ์กระเจิงไปแบบนี้ ก็แทบจะทนต่อไปไม่ไหว โดยเฉพาะเธอกลับบอกว่ารู้มาแล้วว่าเขา
ไม่ใช่สามี รู้แล้วทำแบบนี้เพราะอะไร...เป็นคำถามที่ฉัตรชัยอยากรู้คำตอบก่อนที่จะปล่อยกายปล่อยใจไปตามอารมณ์ใคร่
อารมณ์อยากตามวิถีปุถุชน

"ถ้าพี่ทนไม่ไหว พี่จะทำอะไรหวานจ๊ะ...."

แทนที่หวานจะหยุดการกระทำ แทนที่จะตอบคำถามของฉัตรชัยว่ารู้ว่าเขาปลอมตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หวานกลับเงยหน้า
ขึ้นมาถามด้วยเสียงกระเส่าวาบหวามว่าถ้าทนไม่ไหวเขาจะทำอะไรเธอ

คำพูดที่ดุใสซื่อของหวานถามออกมา กลับมีความหมายที่ท้าทายปรามาทความเป็นชายของฉัตรชัยอย่างแรงกล้า ใช่สิ
ถ้าเขาทนไม่ไหว เขาจะทำอย่างไร จะเย็ดหวานรึ เขาจะทำได้รึ ในเมื่อจิตสำนึกเตือนตัวเขาอยู่ตลอดเวลาว่ามันเป็นสิ่ง
ไม่ถูกต้อง แต่อารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงเต็มไปด้วยแรงตัณหาราคะ เขาควรจะปล่อยให้ดำเนินต่อไปหรือหยุดเอาไว้แค่นี้

"ไม่จ๊ะ...พี่ก็ไม่ทำอะไร พี่จะต้องหยุดการกระทำของหวาน..."

ฉัตรชัยกลับเลือกที่จะพูดแบบนี้ออกไป หวานได้ยินเธอก็ยิ้ม รอยยิ้มของหวานบ่งบอกถึงความดีใจ ปลื้มใจในคำตอบของ
ฉัตรชัย จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนตรงเข้ามากอดรัดเขาแน่น ยื่นปากมาจู๊บแก้มเขาเบาๆพร้อมพูดว่า

"หวานขอโทษนะจ๊ะ....ที่ทำแบบนี้ หวานไม่ได้ตั้งใจแกล้งพี่เลย...แต่หวานเรียนมาน้อย หาวิธีที่จะทำให้พี่สารภาพออกมา
ว่าพี่เป็นใคร และมาสลับตัวกับผัวหวานทำไม ได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น หวานรู้ว่าพี่เป็นคนดี มีทางเดียวคือเอาความดีของตัว
พี่มาเอาชนะอารมณ์กิเลสตัณหา แล้วความดีของพี่ก็ชนะ...หวานดีใจที่สุดเลยจ๊ะ..." คำพูดซื่อๆใสๆ ของน้องสะใภ้ทำให้
ฉัตรชัยตื้นตันใจ โอบกอดตัวเธอเข้ามารัดแน่นขึ้นด้วยความรู้สึกที่ดีๆ

จากนั้นก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้หวานรับฟังตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงวันที่มีการสลับตัวกัน หวานนั่งฟังจ้องตาแป๋ว เสื้อผ้าของทั้ง
สองคนก้ยังไม่สวมใส่ให้เรียบร้อย แต่อารมณ์ตัณหานั้นกลับไม่มีหลงเหลืออยู่ในกายในใจของทั้งสองคนเลย ร่างกายส่วน
ต่างๆจึงสงบราบเรียบเหมือนปรกติ จนฉัตรชัยเล่าจบ

"หวานรุ้ว่าพี่ไม่ใช่พี่ชัดตั้งแต่คืนแรกแล้วละจ๊ะ..." หวานสารภาพออกมาบ้าง

"รู้ได้อย่างไรครับ...." คราวนี้ฉัตรชัยพูดออกมาตามปรกติของตนเอง ไม่ต้องจ๊ะๆจ๋าๆ เลียนแบบน้องชายอีกต่อไป

"ช่วงที่พี่มาถึง..พี่ก็ทำอะไรต่างจากพี่ชัดตั้งหลายอย่าง..ไม่สุบบุหรี่งี้...แล้วที่หวานมั่นใจก็ตรงนี้... " หวานพูดจบก็ชี้มือ
มาท่อนลำยาวของฉัตรชัยที่นอนสงบนิ่ง แล้วหัวเราะคิกๆ เสียงสดใสน่ารัก

"มันต่างกับของพี่ชัดมากเลย อิอิ" ฉัตรชัยได้ยินคำตอบถึงกับอายหน้าแดง อยากรู้ว่ามันต่างกับชัดชายผู้น้องอย่างไรแต่
ก็ไม่กล้าสอบถาม

"เอ่อ..แล้วที่หวานตั้งใจยั่วพี่นี้ก้เพื่อให้พี่ทนไม่ไหว สารภาพออกมางั้นรึครับ..."ฉัตรชัยลองสอบถามเพราะความอยากรู้

"ใช่ค่ะ..."

"แล้วถ้าพี่ไม่พูดไม่สารภาพล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น...."

"หวานก็....ก็...ทำกับพี่แบบผัวเมียไงคะ...." หวานพูดอุ๊บอิ๊บ อายจนหน้าแดง แต่ฉัตรชัยพอได้ยินกลับรู้สึกสยิวๆ

"เอ้า....หวานก้รุ้ว่าพี่ไม่ใช่สามี แล้วจะทำกับพี่แบบนั้นทำไมครับ...." ฉัตรชัยถามไปแล้ว แต่พอได้คำตอบกลับมา ถ้าเขา
ย้อนเวลาได้ คงไม่กล้าถามคำนี้ออกมาจนตอนนี้เขากำลังรุ้สึกกระอักกระอ่วนใจ

"ก็...ก็....หวานชอบพี่จ๊ะ..."

"อ่ะ...หวานว่าไงนะ" ฉัตรชัยไม่อยากเชื่อหูตนเอง

"พี่ได้ยินไม่ผิดหรอกจ๊ะ...หวานชอบพี่...แม้เพียงรู้จักพี่แค่สองวัน...หวานก้รู้สึกชอบพี่จริงๆจ๊ะ...พี่คงรู้เรื่องของหวานกับ
พี่ชัดเขาแล้วใช่มั๊ยคะ...ว่าหวานมาเป็นเมียพี่เขาได้อย่างไร..." หวานหยุดเล่ารอจนฉัตรชัยผงกหัวตอบรับ

[post]"หวานไม่เคยรักพี่เขามาก่อน แม้จนบัดนี้หวานก็ไม่เคยรักเขา หลายอย่างมันไปกันไม่ได้ แต่ที่หวานทนอยู่กันจนมีลูก
เต้า ก็เพราะเหมือนตกกระไดพลอยโจน หวานเสียตัวให้พี่เค้าเป็นคนแรก แม้ไม่รัก ก็จำต้องอยุ่กับพี่เค้าไปจวบจนวัน
ตาย...หวานไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนใดมาก่อน  จนกระทั่งมีพี่มาชิดใกล้ แม้หน้าตาพี่จเหมือนกับพี่ชัด แต่จิตใจพี่น่า
รักกว่า หวานอบอุ่นเป้นสุขกว่าตอนที่อยู่กับพี่ชัด... พี่จะว่าหวานเลวก็ได้นะจ๊ะ...แต่หวานพูดออกมาจากใจจริงๆ .."

หวานพูดมาจนตอนท้ายใกล้จบ เสียงเธอก็สั่นเครือ มีหยาดน้ำตาเต็มสองเบ้าตาคู่สวย จนฉัตรชัยต้องเอื้อมมือดึงร่าง
บอบบางเต็มไปด้วยสัดส่วนอวบนูนโค้งเว้าของสตรีเพศที่เย้ายวนตา เข้ามากอดปลอบ พร้อมก้มหน้าสจูบเรือนผมดำ
ขลับยาวสลวยของหวานเบาๆ.....

ep.26

ชัดชายไปถึงโรงพยาบาล แจ้งความประสงค์ว่าจะมาพบผู้ป่วยคือคุณนายแจ่มจรัสกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ หลังจากทราบ
ว่ามารดากำลังรอการผ่าตัดอยู่ที่ห้องไอซียู ก็เดินไปตามที่ได้รับการบอกมาจากพนักงานของโรงพยาบาล จนถึงหน้าห้อง
ไอซียู ก็เห็นคุณหมิวกับผู้หลักผู้ใหญ่อีกสองคนนั่งรออยุ่หน้าห้องด้วยทีท่ากระวนกระวายใจ พอคุณหมิวหันมาเห็นคุ่หมั้น
ตัวปลอมก็รีบเดินเข้ามาหา

"คุณพี่คะ...ทำไมเพิ่งมา หมิวทั้งโทรไปหาทั้งส่งข้อความ....รุ้มั๊ยว่าคุณป้ากำลังอยู่ในอันตราย..."

คุณหมิวต่อว่าคุ่หมั้นของเธอด้วยความรุ้สึกโกรธจริงๆ ยิ่งเห็นสีหน้าท่าทีของเขาที่ดูไม่ทุกข์แต่ประการใด เธอก็ยิ่งโกรธ
แล้วสับสนงุนงงว่าทำไมคุ่หมั้นของเธอถึงได้เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้

ส่วนชัดชายไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงยืนฟังคู่หมั้นของพี่ชายต่อว่า แล้วมองกราดไปทั่วห้องด้วยตัวเขาไม่รู้ว่าผู้ใหญ่สูง
อายุทั้งสองที่นั่งอยู่กับคุณหมิวนั้นคือใคร เพราะพี่ชายก็ไม่เคยบอกเอาไว้ ยิ่งทำให้พ่อกับแม่ของคุณหมิวรู้สึกผิดหวังกับ
การไม่มีสัมมาคารวะของว่าที่ลูกเขยคนนี้เพิ่มขึ้น จนต้องพากันครุ่นคิดว่า หรือทั้งสองคนกำลังมองว่าที่ลูกเขยผิดไป
แท้จริงแล้วเขาไม่ใช่คนดีตามเปลือกที่เคยแสดงออกมา จึงพากันลุกขึ้นเดินออกไปจากที่ตรงนั้น ด้วยรู้สึกไม่สบอารมณ์
พร้อมหันหน้าปรึกษากันว่า หลังจากเหตุการณ์คืนนี้ผ่านไป คงต้องทบทวนเรื่องของบุตรสาวกับนายฉัตรชัยเสียใหม่แล้ว


ส่วนคุณหมิวรีบแจ้งให้พยาบาลเวรหน้าห้องไอซียูรับทราบว่าขณะนี้ญาติของผู้ป่วยเดินทางมาถึงแล้ว พยาบาลเวรจึงรีบ
เข้าไปตามนายแพทย์เจ้าของไข้ออกมาจากห้องไอซียู จากนั้นก็อธิบายเรื่องราวอาการของคุณนายแจ่มจรัสให้ชัดชาย
รับทราบ พร้อมยื่นเอกสารให้เขาเซ็นต์ยินยอมให้มีการผ่าตัด สีหน้าของนายแพทย์ดูเป็นกังวลอย่างมาก เพราะทุกนาที
ทุกชั่วโมงที่ผ่านไป มันหมายถึงอันตรายกับคุณนายแจ่มจรัสเพิ่มขึ้นทุกขณะ ต่างกับสีหน้าของชัดชายที่ไม่แสดงอาการ
ทุกข์ใจร้อนใจเป็นห่วงมารดาแม้สักนิด หลังจากที่ชัดชายเซ็นต์เอกสารเรียบร้อยแล้ว ก็หันไปทางคู่หมั้น

"น้องหมิวขับรถพี่มาด้วยมั๊ย..."

คุณหมิวได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว แทนที่คุ่หมั้นจะถามถึงอาการของมารดา กลับถามเรื่องรถเป็นห่วงเรื่องรถสปอร์ตเสียมาก
กว่า คุณหมิวคร้านที่จะตอบปากตอบคำ ล้วงมือลงในกระเป๋าถือ หยิบกุญแจรถสปอร์ตวางข้างๆตัว ไม่แม้ที่จะส่งให้กับ
มือของคู่หมั้น

"รถจอดอยู่หน้าตึกค่ะ...." น้ำเสียงของคุณหมิวแข็งกระด้าง แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"แล้วคุณพี่จะไม่อยู่รอดูอาการคุณป้าก่อนหรือคะ..."

"พี่ไม่ใช่หมอครับ อยู่ก็ช่วยอะไรแม่ไม่ได้ ฝากน้องหมิวดูแลด้วยละกัน...เรื่องห้องเรื่องค่าใช้จ่าย เดี่ยวพี่มาจัดการเอง..."

พูดจบก็เดินจากหน้าห้องไอซียูออกมา เดินสวนกับพ่อแม่ของคุณหมิว ก็ทำหน้าเชิดคอแข็งมองผ่านเหมือนคนไม่เคย
รู้จักกันแม้สักนิด จากนั้นชัดชายก็ออกไปจากโรงพยาบาล ขับรถสปอร์ตของตนออกกระชากไปอย่างแรงด้วยอารมณ์ที่
พลุ่งพล่าน ขับไปตามทางเดิมที่มากับรถรับจ้างเมื่อสักครู่
...........................................................................
หลังจากที่ฉัตรชัยได้รับรู้ความในใจของหวานน้องสะใภ้จนหมดแล้ว เขาก็รุ้สึกกระอักกระอ่วนใจ ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่รังเกียจ
ที่หวานมาชอบมารักเขา แต่เขากลับกลัวใจตนเองมากกว่าว่าจะทำผิดกับน้องชายของตนเอง แม้หวานจะมีลูกมีสามีแล้ว
ก็ใช่ว่าความสวยความน่ารักของเธอจะด้อยลงไปแต่อย่างใด เธอยังคงความสวยความน่ารัก รูปร่างทรวดทรงหรือก็ไม่มี
ส่วนใดบุบสลายหย่อนคล้อยลงไปเลยแม้สักนิด รูปร่างของหวานยังคงสามารถดึงดูดตาดึงดูดใจ ยามที่เขาอยู่ใกล้ชิด
กับเธอ จนเขาต้องเตือนตนเองอยู่เสมอ ไม่ยอมคล้อยตามอำนาจฝ่ายต่ำ ให้ฉวยโอกาศหาเศษหาเลยกับตัวน้องสะใภ้

"พี่จ๊ะ....เข้ามุ้งนอนกันเถอะ...ดึกแล้ว..."

หวานจัดที่หลับที่นอนเรียบร้อยแล้วก็มุดหัวโผล่หน้าออกมาจากชายมุ้ง เสื้อคอกระเช้าสีชมพูอ่อนย้อยต่ำลงมาจนฉัตรชัย
แลเห็นอกอวบอูมเต้าเต่งของหวานได้เกือบทั้งสองเต้าด้วยเธอไม่ได้ใส่บราไว้ห่อหุ่มข้างใน แล้วก้รีบเบนสายตาไปทาง
อื่น แต่เมื่อหวานเรียกแล้วฉัตรชัยยังคงนิ่งเฉย เหมือนไม่ได้ยิน กระทั่งตาที่แลมองมาที่เธอในตอนแรกนั้นกลับหันเหไป
มองด้านอื่น จนหวานรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เสียงที่พูดออกมาอีกครั้งจึงสั่นเครือ

"พี่รังเกียจหวานหรือจ๊ะ....พี่จะด่าว่าหวานเป็นผู้หญิงสารเลวใจง่ายก็ได้นะ....หวานยอมรับ...เพราะหวานคงเป็นเช่นนั้น
ในสายตาพี่จริงๆ...พี่ถึงไม่ยอมนอนร่วมมุ้งเดียวกับหวาน..."

"อื้อออ..ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกหวาน...พี่มัวแต่คิดเรื่องทางบ้านน่ะครับ ห่วงคุณแม่ กับคุณ..เอ่อ...หมิว คุ่หมั้นของพี่น่ะครับ...."

ฉัตรชัยรีบตอบกลับไม่อยากให้หวานคิดมาก เพราะจริงๆในใจของตนเองก็ไม่เคยคิดรังเกียจเธอแม้แต่สักนิด

"อย่าคิดมากเลยจ๊ะ...พรุ่งนี้พี่ก็เข้ากรุงเทพไปดูสิจ๊ะ...ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า..."

น้ำเสียงของหวานค่อยดีขึ้น เมื่อได้ยินฉัตรชัยตอบว่าไม่เคยนึกรังเกียจ จากนั้นเธอก็ตลบมุ้งกลับเข้าไปนอนเพียงลำพัง
แม้จะพยายามหลับตา แต่ใจดวงเล็กๆของหวานกลับว้าวุ่น..สับสน งุนงงว่าเธอหลงรักพี่ชายของสามีเธอตั้งแต่เมื่อใดแต่
ก็หาคำตอบให้กับตนเองไม่ได้ จวบจนกำลังจะเคลิ้มหลับ ก็แลเห็นฉัตรชัยมุดมุ้งเข้ามานอนเคียงข้าง

"พี่จ๋า...หวานขอโทษ...หวานไม่ควรสร้างความอึดอัดให้พี่กลัดกลุ้มเลย...หวานเลวที่หวานหักห้ามใจให้รักพี่ไม่ได้..พี่
อย่าโกรธอย่าเกลียดหวานนะจ๊ะ..." หวานหันข้างเอียงมาทางด้านที่ฉัตรชัยนอนพร้อมพูดเบาๆให้เขาได้ยิน

"พี่ไม่เคยรู้สึกโกรธหรือเกลียดหวานเลย...พี่โกรธใจพี่เองต่างหาก...."

"พี่โกรธใจตัวเองทำไมจ๊ะ..." หวานจ้องมองฉัตรชัยด้วยสายตาที่เผยความรู้สึกออกมาจนหมดเปลือก

"พี่โกรธ  กลัวว่าใจพี่จะไม่เชื่อฟังคำสั่งของแม่พี่น่ะครับ..."

"คุณแม่สั่งพี่ว่าอย่างไรจ๊ะ..."

เสียงกระซิบแผ่วหวานบวกกับกลิ่นหอมเหมือนดอกมะลิที่โชยเข้ามาให้ฉัตรชัยสูดดม ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มจนต้องยื่นมือ
ไปกอดดึงรั้งร่างอิ่มอรชรของหวานเข้ามาใกล้ด้วยความเผลอไผล

"แม่บอกว่าให้พี่ระวังใจตนเอง..อย่าเผลอไปทำอะไรกับหวานครับ..." ฉัตรชัยกระซิบตอบหันตะแคงหน้าเข้าหาหวาน จน
จมูกแทบจะชนกัน

"ละ..แล้ว...พี่...อยากขัดคำสั่งของแม่หรอจ๊ะ..."

ทั้งเสียงไพเราะอ่อนหวาน ทั้งสายตาใสแป๋วหวานหยาดเยิ้ม ทั้งรอยยิ้มที่มีแต่ความจริงใจ อบอุ่น ทำให้ฉัตรชัยเอียงหน้า
เข้าไปแนบ ปากพรมจูบไปบนดวงตาคู่สวย สองแก้มเต็มอิ่ม จนถึงริมฝีปากแดงระเรื่อตามธรรมชาติ ปากแนบประกบนิ่ง
ชั่วขณะ หวานก็เป็นฝ่ายเริ่มแย้มปากเผยอ ส่งลิ้นเรียวแหลมเข้ามาในปากของฉัตรชัย มือเล็กๆของหวานเอื้อมมากอดลูบ
ไล้แผ่นหลังเขาเบาๆ

"พี่จ๋า...หลับตาสิจ๊ะ...อย่าคิดว่าหวานคือใคร พี่คิดเสียว่าผู้หญิงที่พี่กอดอยู่นี้คือสาวบริการที่พร้อมจะบริการความสุขให้พี่...
พี่ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรกับหวาน...หวานขอเพียงแค่อยากมีความสุขกับผู้ชายที่หวานรักสักครั้งหนึ่งในชีวิต แค่นี้หวาน
ก็พอใจแล้วจ๊ะ..."

คำพูดใสๆซื่อๆ บวกแววตาที่จ้องมองอย่างเปิดเผยถึงความรุ้สึกของหวาน จนฉัตรชัยทนต่อไปไม่ไหว ใครจะตราหน้าว่า
เขาแย่งเมียของน้อง เขาก้ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าใช่ เพราะสาวน้อยที่เขานอนเคียงข้างคนนี้ ทั้งน่ารักทั้งอ่อนหวาน ทั้ง
เจียมตัวเจียมใจ จนเขาปฏิเสธความต้องการต่อไปไม่ได้

"พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทอดทิ้งหวาน....."

หวานได้ยินคำพูดของชายที่เธอรัก ก็รุ้ว่าเขาพูดออกมาจากใจจริงหาได้เสแสร้งแกล้งพูดเพื่อเอาใจหรืออยากได้ร่างกาย
ของเธอตอบแทน ใครจะประนามว่าเธอแพศยาแอบนอกใจสามีก้ว่ากันให้เต็มที่ ในเวลานี้หวานเพียงต้องการความรัก
ต้องการความสุขกับผุ้ชายคนนี้แค่นั้น อนาคตจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกเธอก็จะก้าวเดินไปอย่างไม่หวั่นเกรง

หวานขยับขึ้นไปนอนทาบทับร่างสุงใหญ่ของฉัตรชัย ปากประกบจูบปากเขาอย่างเร่าร้อน เบียดส่ายอกอวบตูมกับแผงอก
กว้างของเขาอย่างรัญจวณจิต ยามเมื่อฉัตรชัยโอบกอดพาดฝ่ามือมาวางตรงก้นอวบขาวผ่องของเธอ หวานก็แทบจะ
ละลายไปกับไฟราคะ ก้นอวบขาวส่ายเดี๊ยะๆเป็นระวิงบดขยี้ความแข้งแกร่งตรงเป้ากางเกงของฉัตรชัยเน้นๆแน่นๆ

"พี่จ๋า..หวานมีความสุขเหลือเกิน...ซี๊ดดด...พี่บีบก้นหวานแรงๆก็ได้จ๊ะ..."

ฉัตรได้ยินชัดเต็มสองรูหูว่าหวานต้องการแบบไหน ก็ล้วงมือควานหาชายผ้าชื่นแล้วตลบมันเลิกขึ้นมา มือลูบปราดไปตาม
ลำเรียวจนถึงโคนขา ก่อนจับต้องหนั่นเนื้อสะโพกอวบกลมกลึงของหวานออกแรงบีบคลึงจนหวานครางเสียวซี๊ดๆออกมา

"พี่จ๋า...หวานทำให้พี่มีความสุขนะ..."

หวานพูดจบก็ขยับลุกขึ้นนั่งโหย่งๆบนตัวฉัตรชัย โดยไม่ต้องรอให้เขารับปาก จากนั้นเธอก็แก้กางเกงของฉัตรชัยออกถอด
ดึงไปทางปลายเท้า พร้อมกับกางเกงชั้นใน ท่อนลำยาวของคนที่เธอรักดีดตั้งโด่ โงนเงนไปมาเพราะความยาวหวานจับ
รูดด้วยมือช้าๆ จนเธอสัมผัสว่าปลายหัวบานหยักนั้นมีน้ำใสๆไหลปริ่มออกมา

หวานก้ใช้ปลายนิ้วละเลงเล่น จนฉัตรชัยครางอูยยยแอ่นก้นขึ้นยึกๆด้วยความเสียว เอื้อมมือมาจับนมอวบอิ่มตึงเต้าของเธอ
ลูบไล้เล่นอย่างทนุถนอม ปลายนิ้วเขี่ยหัวนมเธอไปมาจนมันตั้งแข็งเป็นไต หวานครางตอบรับเสียงอูยๆซี๊ดๆ ก่อนจะจับ
ชายเสื้อยืดของฉัตรชัยดึงออกไปทางหัว แล้วถอดเสื้อคอกระเช้าของเธอออกตาม เต้าตูมเต่งขาวผ่องล้อแสงไฟสว่าง
จากชานเรือน ถูกมือคนรักลูบไล้แผ่วเบาจนหวานขนลุกซู่ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยความรัก ก่อนจะทิ้งตัว
ซบหน้าลงไปที่แผงอกกว้าง หวานจุ๊บด้วยริมฝีปากไล่ไปจนทั่วแผงอกจนมาหยุดที่หัวนมเล็กๆของเขา หวานใช้ลิ้นดุน
ดันจนมันตั้งแข้ง เธอก็ใช่ฟันซี่เล็กๆขบเบาๆ ฉัตรชัยผวาครางอูยๆด้วยความเสียวสยิว

"อูยยยยหวานจ๋า...พะ..พี่เสียว...อย่าดูดตรงนั้น...พี่ขอนะจ๊ะ..."

ฉัตรชัยรู้สึกเสียวสยิวจนแทบทนไม่ไหว พยายามผลักหัวหวานออกจากหัวนมตนเอง แต่หวานกลับดื้อดึงทังจูบทั้งดูด
จ๊วบๆ จนฉัตรชัยดิ้นหนี มันทั้งเสียวทั้งจั๊กกะจี๋จนเขาทนไม่ไหว แต่หวานก็ทรมานเขาได้ไม่นาน ริมฝีปากบางๆของเธอ
ก็เคลื่อนย้ายจากจุดนั้นไล่ไปตามรอนกล้ามท้อง จนกระทั่งถึงโคนควยของเขา

หวานใช้ลิ้นใช้ฟันขบดูดเบาๆ จนควยของฉัตรชัยกระดก น้ำเงี่ยนไหลปริ่มออกมาจนย้อยลงมาทางโคนควย หวานใช้ลิ้น
เล็มเลียจากโคนควยขึ้นมาช้าๆจนถึงส่วนปลาย เธอก็ใช้ฟันครูดเบาๆพอให้เขาเสียวสยิวไม่ถึงกับเจ็บ แม้ฉัตรชัยจะไม่
ค่อยผ่านผุ้หญิงมาหลายคนนัก แต่ต้องยอมรับว่าลีลาบทรักของหวานนั้นเหนือกว่าสาวทุกคนที่ตนเคยเจอ

หวานเล็มเลียปลายลิ้นรอบๆขอบเงี่ยงหัวแดงกล่ำของเขา สองสามรอบแล้วก็แทงปลายลิ้นมาที่รูควยตรงปลาย จน
ฉัตรชัยผวาสะดุ้งเฮือก ความความเสียวสยิวที่รุนแรง จากนั้นหวานก้ค่อยๆอ้าปากอมลำของเขาเข้าไปช้าๆ พร้อมเงย
หน้าขึ้นมาสบตากับเขา สายตาของหวานนั้นหยาดเยิ้มชวนหลงไหล เธอทั้งสวยทั้งน่ารัก ทั้งเซ็กซี่เร่าร้อนจนฉัตรชัย
ไม่กล้านำไปเปรียบเทียบกับคู่หมั้นที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา

"หวานจ๋า...หวานจะทำให้พี่สำลักความสุขตายแล้วรู้มั๊ย..."ฉัตรชัยพูดเสียงกระเส่าบอกความรุ้สึกให้หวานรับรู้

"พี่ชอบมัยจ๊ะ...หวานอยากทำให้พี่มีความสุขมากๆ...พี่จะได้ไม่ลืมหวานไงคะ..." เสียงใสซื่อแต่การกระทำกลับเร่าร้อน
เต็มไปด้วยจริตจะกร้าน จนมัดใจของฉัตรชัยไว้ได้เรียบร้อยไปแล้ว

หวานค่อยๆเม้มริมฝีปากรูดลงมาตามลำยาวของฉัตรชัยช้าๆ พร้อมเงยหน้าส่งสายตาหวานเชื่อมหยาดเยิ้มเล่นตากับเขา
ตลอด หวานกดริมฝีปากลงมาจนสุดความยาวของท่อนลำก่อนจะรูดริมฝีปากออกไปอย่างช้าๆ จนฉัตรชัยครางซู๊ดดออก
มาด้วยเสียงอันดัง เพราะความเสียวซ่าน เผลอแอ่นสะโพกกระเด้งยึกๆตามด้วยความสยิว ลำยาวของเขาก็แทงพรวด
เข้าพรวดออกกับช่องปากของหวาน จนน้ำลายเหนียวเป็นฟองรอดออกมาตามมุมปาก ฉัตรชัยกระเด้าควยเย็ดปากหวาน
พรวดๆด้วยความเสียวซ่าน ลึกบ้างตื้นบ้างตามจังหวะการโยกหัวของเธอ จนดูเหมือนกับเขาเริ่มเสียวจนใกล้จะเสร้จ
 
"หวานจ๋า...พะ..พอแล้ว..เดี่ยวพี่น้ำแตก..."

"ให้เสร็จคาปากหวานเลยนะจ๊ะ...หวานอยากกินน้ำควยพี่..." [/post]
หวานอ้าปากคายควยของฉัตรชัยร้องบอก พร้อมก้มหน้าลงไปใช้ปากให้ความสุขกับเขาต่อ หวานทำอย่างต่อเนื่องทั้งรูด
ทั้งรัด ทั้งเม้มทั้งดูดดุน จนในที่สุดฉัตรชัยก็ผวา คราง อูยๆๆ ซี๊ดดดด ท่อนลำกระดกเกร็งงึกๆ ในช่องปากของหวาน
เงี่ยงควยบานยวบๆแล้วก็ฉีดน้ำรักข้นขาวออกมาเป็นระลอก หวานก็ยิ่งดูดกลืนกินอย่างกับว่ามันแสนอร่อยทุกหยาดหยด
ที่คนรักของเธอฉีดพ่นมันออกมาจนหยดสุดท้าย ท่อนลำยาวของฉัตรชัยก็เริ่มอ่อนลง แต่หวานยังคงเม้มปากดูดรูดเล่น
อย่างต่อเนื่อง พร้อมเอื้อมมือล้วงลงไปคว้าไข่ใบกลมใหญ่ของเขาคลึงเล่นเบาๆมือ เพียงไม่นาน ท่อนลำที่อ่อนยวบก็
เริ่มพองตัวขยับขยายจนคับปากหวานอีกครั้ง เธอค่อยคายปากออกแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข



ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.25-26
โดย: luckman เมื่อ ธันวาคม 19, 2016, 04:32:07 หลังเที่ยง
 ::Ahh:: เสียไปสองน้ำแล้ว ยังไม่ได้จิ้มกันเลย...
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.25-26
โดย: kipkipju kisdsada เมื่อ มีนาคม 23, 2017, 06:34:39 หลังเที่ยง
เอาตุ็กตาทองไปเลยคุณSuckzeed เลิฟซีนหวานกะฉัตรชัยเรียกน้ำได้ดีจริงๆ กว่าจะได้กันคนอ่านเพลีย คนเขียนไม่เพลียบ้างเหรอครับ
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.25-26
โดย: dan49 เมื่อ มีนาคม 15, 2019, 01:48:43 ก่อนเที่ยง
น่าสงสานน้องหวานจังเลย ถ้าไม่สบายใจเมื่อไหร่มาปรึกษาได้นะจะช่วยปลอบทั้งคืนเลยจ้า
ชื่อ: Re: แฝดอันตราย ep.25-26
โดย: เอี้ยเกี้ย เมื่อ ตุลาคม 28, 2020, 06:28:35 ก่อนเที่ยง
 ::HeyHey::เลิฟซีนของหวายกับฉัตรชัยนี่เล่นเคลิ้ม​ ลุ้นกันเหนื่อยเลย