น้องหมวยขยับตัวไปเปิดบานเลื่อนตรงหัวเตียงแล้วหยิบกล้องดิจิตอลออกมายื่น ใส่มือกะทะ กล้องน้องหมวยเป็นกล้องขนาดเล็กแต่มีประสิทธิภาพสูง
เลนส์ชั้นดีราคาแพง กะทะเคยเห็นในโฆษณา ตรงด้านหน้ากล้องบอกว่าสามารถถ่ายความละเอียดถึง 10 MPixel กะทะจัดการเปิดกล้อง เซทระบบ จัด
ท่าให้น้องหมวยขยับตัวลงมา โดยเอาก้นมาวางพาดตรงขอบเตียงเพื่อให้หนุนก้นเนิสามเหลี่ยมของน้องหมวยก็ลอย เด่น กะทะจับขาน้องหมวยให้ชันเข่า
ขึ้น โดยให้ส้นเท้าเหยียบตรงขอบที่นอน ท่านี้กลีบเนินของน้องหมวยแหวกอ้ามากกว่าท่าที่อยู่กลางเตียง กะทะยื่นมือไปหยิบไฟฉายที่เค้าวางไว้เมื่อกี้มา
เปิดไฟแล้วใช้ริมฝีปากคาบเอาไว้ กะทะให้นิ้วหัวมือแหวกกลีบนูนน้องหมวยอีกครั้ง พอสายตาเค้าเห็นเยื่อพรหมจรรย์ก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นตูมตามทีเดียว
ในมโนสำนึกของกะทะเหมือนได้ยินเสียงแว่วแผ่วแต่กังวาลชัดในมโนดังขึ้นว่า
"ศิวะท่านเอย... ในความล้ำลึกของห้วงน้ำอมฤต ไยจึงสร้างเยื่อใยซ่อนเอาไว้อีก ท่านซ่อนปริศนามหัศจรรย์ใดหรือ
เทวีเจ้าเอย.. ในความล้ำลึกของความล้ำลึก ในรักแห่งรัก ก็คือ "ว่าง" แห่งใจของเจ้าเอง
กะทะถอยกลับมาสู่การรับรู้ กะทะรู้ว่าเค้าไม่มีมือที่จะจับกล้องมาถ่ายภาพมหัศจรรย์ให้น้องหมวยได้ ตอนแรก ๆ กะทะพยายามใช้มือเดียวแหวกกลีบ
แต่ก็ไม่ถนัดและไม่สามารถที่จะถ่ายรูปออกมาให้เห็นได้ กะทะจึงวางกล้องดึงไฟฉายออกจากปากแล้วกระซิบบอกน้องหมวยว่า
"น้องหมวย..ช่วยพี่หน่อยนะ..."
"ช่วยอะไรเหรอ..พี่กะทะ..."
"น้องหมวยยื่นมือมาแหวกกลีบของน้องหมวยหน่อยซิ...ไม่นั้นมันบังมองไม่เห็นความมหัศจรรย์"
"อื้อ..." น้องหมวยนิ่งไปนิดนึงแล้วพูดต่อว่า
"ได้..ได้..."
น้องหมวยยื่นมือมา กะทะเลยจับมือเธอให้ลอดอ้อมก้นโดยให้ปลายนิ้ววางตรงริมกลีบด้านละข้าง แล้วกะทะก็กดมือส่งสัญญาณให้น้องหมวยกดมือเพื่อ
แหวกกลีบ น้องหมวยทำตามจะด้วยความเหนียมอายหรืออะไร น้องหมวยไม่กล้าที่จะแหวกกลีบของเธอให้เปิดอ้าออกไปจนสุด ๆ เมื่อกะทะเปิดไฟฉาย
ให้ปากคาบส่องเข้าไปภายใน และเตรียมกล้องจะถ่ายก็ไม่สามารถถ่ายได้ กะทะจึงวางกล้องลงแล้วเอาไฟฉายออกแล้วบอกน้องหมวยอีกว่า
"น้องหมวย...กดให้อ้ามาก ๆ ซิจ๊ะ...ไม่เห็นเลย..."
น้องหมวยเลยต้องกลั้นใจกดปลายนิ้วเพื่อแหวกกลีบเนินของเธอให้อ้าออกไปจนสุด กะทะปรับลำแสงของไฟฉายให้นิ่งอยู่ที่รู้สวาทของน้องหมวย ตอนนี้
เค้าเห็นเยื่อพรหมจรรย์ของเธอชัดเจน จึงปรับโพกัสของกล้องให้จับภาพสำคัญแล้วเริ่มถ่ายภาพ กะทะขยับถ่ายในแง่มุมต่าง ๆ พักใหญ่กะทะก็ถ่ายได้
นับร้อยรูป จนน้องหมวยบอกเค้าว่า
"พอยัง..พี่กะทะ..หมวยเมื่อยจัง..."
"อึ่ม...ถ่ายเยอะแล้วเหมือนกัน น้องหมวยจะได้เห็นชัด ๆ เลยละทีนี้"
"งั้นหมวยปล่อยมือนะ..เย็น ๆ ยังไงไม่รู้แหละ..."
"อื้อ..โอเค..."
น้องหมวยจึงปล่อยปลายนิ้วที่แหวกกลีบแคมตัวเองออก กะทะจัดการปิดไฟฉายลุกขึ้นมาบนเตียง ขณะเดียวกับที่น้องหมวยก็ขยับตัวขึ้นมานอนเอาผ้า
ห่มคลุมตัวอยู่กลางเตียงเหมือนกัน กะทะยื่นกล้องส่งให้น้องหมวยแล้วพูดว่า
"ชัดมาก ๆ เลยน้องหมวย..."
น้องหมวยรับกล้องที่กะทะเปิดโหมดดูภาพมาให้เรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่เป็นสาวที่เริ่มมีใยไหมขึ้นหร่อมแหรม ต่อมามีประจำเดือน แล้วก็ค่อยเติบโตขึ้น
เรื่อย ๆ น้องหมวยยังไม่เคยเห็นเนินโคกสามเหลี่ยมของตัวเองจ๊ะ ๆ ในมุมมองของคนที่สามแบบนี้เลย กะทะถ่ายตั้งแต่ตอนที่น้องหมวยเริ่มแหวกกลีบ
ตัวเองให้ค่อย ๆ อ้าออก ภาพรูสวาทค่อย ๆ แหวกอ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ กะทะถ่ายเม็ดเสียวเป็นตุ่มเล็กที่ยื่นออกมาจากฝัก ปลายเม็ดเป็นสีชมพูเข้ม กะทะก็
ซูมภาพจนเห็นปลายเม็ดใหญ่เต็มจอทีเดียว บริเวณปากประตูรักก็เป็นสีชมเข้มรอบขอบวงที่มีผิวเรียบมัน แล้วเข้าไปภายในที่แดงคล้ำขึ้นเรื่อย ๆ แสง
จากไฟฉายช่วยทำให้ได้ภาพที่ชัดเจนมาก
น้องหมวยเห็นภาพลับของตัวเองจ๊ะ ๆ แบบนี้สุดแสนที่จะสยิวใจ เธอกดดูไปทีละภาพ ๆ แล้วหยุดนิ่งดูค่อนข้างนาน พอเธอเห็นภาพถ่ายเยื่อพรหมจรรย์
ของตัว ก็ตาเธอลุกวาวทันที กะทะที่นอนดูอยู่ด้วยข้าง ๆ เลยอธิบายให้เธอฟังว่า
"น้องหมวยเห็นปล่าว...มีรูให้ผ่านเข้าไปเล็กนิดเดียว...เท่า..เท่า..ปลาย ก้อยเอง" กะทะพูดพร้อมกับยกนิ้วก้อยขึ้นมาเปรียบเทียบภาพบนจอ แล้วเหมือนนึกอะไรได้ กะทะจึงพูดว่า
"น้องหมวย....พี่เอาภาพขึ้นจอใหญ่ดีป่าว...สายมันอยู่ไหนเนี๊ยะ..."
น้องหมวยไม่พูดอะไรชี้มือไปที่หัวเตียง แสดงว่าเธอยินยอมให้กะทะเอาภาพจากกล้องขึ้นฉายบนจอ LCD ขนาด 70 นิ้ว ที่ติดอยู่ตรงผนังปลายเตียง ดีกว่ามานอนดูภาพขนาดไม่กี่นิ้วจากจอของกล้อง กะทะรีบหยิบสายต่อออกมาเสียบเข้ากับกล้องแล้วลุกขึ้นเดินไปที่เสียบเข้ากับ ช่องต่อ USB ที่ด้านข้างของจอภาพ จากนั้นก็จัดการเปิดจอ กดรีโมทเลือกให้รับภาพจากช่อง USB ไม่นานภาพคมชัดขนาดใหญ่ก็ปรากฎบนจอภาพด้วยความละเอียดนับล้าน Pixel
"อื้อ.."
น้องหมวยร้องขึ้นขณะเห็นภาพลับสุดยอดของเธอปรากฎบนจอขนาด 70 นิ้ว ไม่ว่าขนาดของภาพ สีสันล้วนแตกต่างจากที่ดูเมื่อกี้จากจอของกล้องอย่างเทียบกันไม่ติด น้องหมวยดูภาพบนจอด้วยความหวิวหวั่นยังไงก็บอกไม่ได้ ใช้เวลาพอสมควรจึงมาถึงภาพที่เพิ่มดูเมื่อกี้ ซึ่งกะทะยกนิ้วก้อยมาเปรียบเทียบ แต่ขณะนี้มันชัดเจนมาก กะทะเลยอธิบายต่อว่า
"เนี๊ยะเมื่อกี้..เห็นปล่าวมันเป็นช่องทางให้ประจำเดือนออกมานะ.." น้องหมวยพยักหน้ารับ ก็เคยเรียนวิชาสุขศึกษาตอนเรียน ม.ต้นนี่นา น้องหมวย
ก็พูดลอย ๆ ขึ้นว่า
"เวลานอนกับผู้ชาย..เยื่อนี่..นี่..ก็..จะ..ขาด..ใช่ป่าว..." ตอนท้ายน้องหมวยเว้นช่วงพูดเป็นระยะ ๆ
"อื้อ..ความสุขนะมันอยู่ล้ำลึกกว่านี้นะน้องหมวย.."
ปริศนานี้ใช่ตรงนี้หรือเปล่าหนอ..กะทะคิดในใจ
"เทวีเจ้าเอย.. ในความล้ำลึกของความล้ำลึก ในรักแห่งรัก ก็คือ "ว่าง" แห่งใจของเจ้าเอง"
กะทะออกจากภวังค์ เมื่อน้องหมวยเงยหน้าขึ้นมามองกะทะ เหมือนลังเลในใจ แล้วดูภาพไปอีกเรื่อย ๆ กะทะจึงพูดขึ้นว่า
"พี่จะทำน้องหมวยแค่ภายนอก..สบายใจได้ พี่ตั้งใจอยู่แล้วว่าจะไม่ล่วงล้ำเข้าไป..ให้น้องหมวยได้ลอง ได้ศึกษาเท่านั้นแหละ..เปลี่ยนใจแล้วค่อยว่ากัน..."
น้องหมวยพยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ แต่ดูไปเรื่อยทีละภาพ กะทะก็อยู่สภาวะสงบ แล้วเหมือนมีเสียงก้องสะท้อนในมโนสำนึก
"ตัณหา เป็นความงดงามท่ามกลางดงดอกไม้ ทิพย์รส คือ มวลหมู่เกสรอันหอมหวาน..."
ใจแข็งจริงๆเลยกะทะนี่นา