แกร๊กๆ
เสียงกดแป้มพิมพ์ระรัวพร้อมกับรอยยิ้มของผู้พิมพ์
ตึ้ง!
เสียงข้อความตอบกลับเด้งขึ้นมาพร้อมกับรูปการ์ตูนสุดน่ารัก
แกร๊กๆ ตึ้ง!
แกร๊กๆ ตึ้ง!
แกร๊กๆ ตึ้ง!
เสียงวนไปมาแบบนี้นานนับชั่วโมง หากคุณเกิดทันยุค MSN ทุกคนคงจะคุ้นเคยกันดี ผมก็เป็นคนนึงที่เกิดทัน
เรื่องนี้มันเริ่มต้นจากช่วงที่ผมเรียนมัธยมปลายใกล้จะจบแล้ว เป็นปีที่ 2 ที่เริ่มใช้ระบบสอบ O-Net
ระบบสอบที่เป็นเครื่องชี้อนาคตนักเรียน ระบบที่มีคำถามเทพๆแบบ "ถ้ามีอารมณ์ให้ทำอะไร?"
อ้อ! ผมลืมแนะนำตัวเอง ผมชื่อ "ต้น" ครับ
เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว ครอบครัวผมฐานะปานกลางไปถึงรวย
มีคุณยายซึ่งเป็นร่างทรงชื่อดังค่อยช่วยในเรื่องต่างๆให้ เพราะลูกศิษย์ลูกหาท่านเป็นคนใหญ่คนโตหรือดาราดังๆทั้งนั้น
ตอนผมพอจำความได้ คุณยายท่านให้จดหมายพ่อกับแม่มาฉบับนึง
ให้ไปยืนที่โรงเรียนประถมเครือในวัง ตรงข้ามพระตำหนักสวนกุหลาบ บวกกับสอบเป็นพิธีผมก็ได้เข้าเรียนเลย
มารู้ตอนหลังแม่บอกว่าเป็นจดหมายจาก รมต.กระทรวงศึกษา คุณยายท่านฝากแม่ทัพภาคที่1จัดการให้
พอผมกำลังจะจบป.6 คุณยายท่านก็อาการทรุดหนักและเสียไปด้วยวัย 55 ปี
แม่ผมบอกว่า เป็นเพราะท่านช่วยคนไว้เยอะ เลยต้องแบ่งกรรมของคนที่ท่านช่วยมาไว้ที่ตัวเอง
พอคุณยายผมตาย อะไรๆก็เริ่มแย่ลง หลายคนบอกว่าเพราะแม่ผมไม่ยอมรับช่วงต่อ
ทำให้ผมต้องมาเรียนโรงเรียนมัธยมแถวบ้าน ตรงตีนสะพานพระปิ่นเกล้า ซึ่งมันก็ทำให้สังคมเปลี่ยนไปเลย
จากที่เคยมีเพื่อนเป็นลูก รมต. หลานดารา ก็กลับมาเป็นเพื่อนอารมแบบ เน สตาร์เทมเพิ้ล (เซ็นเซอร์ชื่อนิดนึงเรียนรุ่นเดียวกันเดียวมันมาอ่านเจอ)
ซึ่งมันก็จริงใจดีนะแมนๆดี ภาษาก็พ่อขุนราม เข้าไปเรียนแรกๆผมยังกูมึงไม่เป็นเลยครับ
อยู่โรงเรียนก็ตามประสาวัยรุ่นช่วงนั้น เตะบอล เค้าเตอร์ ดอทเอ เล่นดนตรีมีสาวๆกรี๊ดเพราะร้องนำ
ก็แอบงงนะหน้าตาผมก็ไม่ได้หล่อมากมาย แค่คล้ายพระเอก F4 เวอร์ชั่นเกาหลีเท่านั้นเอง
แต่ติดอวบไปหน่อย สูง 175 หนักราวๆ75 แต่ก็พอไปได้วัดไปวาได้หน่า
ช่วงนั้นก็มีเล่น MSN HI5 และก็เป็นช่วงที่ผมย้ายบ้านมาที่นนทบุรีใหม่ๆ เพราะที่โดนเวรคืนไปสร้างสะพานพระราม 8
ผมไปเจอสาวคนนึงใน MSN ในรูปเธอน่ารักมาก เป็น Netidol ได้สบาย
เธอบอกว่าชื่อ "แป้ง" อายุน้อยกว่าผม 2 ปี เราคุยกันอย่างถูกคอ
หลังจากที่ได้รู้จักแป้ง ช่วงนั้น ผมก็มีคุยกับสาวๆ อีกหลายๆคน
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยมากกว่า พี่-น้อง แต่พวกเธอๆไม่คิดแบบนั้นนะซิ หึหึ
ในบรรดาสาวๆที่ผมคุยแล้วรู้สึกดีที่สุดจนตกลงคบเป็นแฟนโดยที่ไม่เคยเจอกันก็ไม่พ้นน้องแป้ง
ทั้งๆที่ผมมีสาวๆให้เลือกเป็น10 คนคารมดี ร้องเพลงเพราะก็งี้
แต่ก็มีเรื่องแปลกอยู่อย่าง ถ้าใครเคยเล่น msn จะจำได้ว่า สามารถเปิดกล่้องคุย เหมือน videocall สมัยนี้ได้
เพียงแค่ต้องมีกล้องต่อกับคอม ซึ่งสมัยนั้น ถ้าไม่เล่นร้านก็ต้องมีโน็ตบุ๊ค
บ้านผมที่ย้ายมาใหม่ตอนนั้นโทรศัพท์ยังเข้าไม่ถึงเลยต้องเล่นร้านเกมหน้าปากซอย
แต่สาวแป้งเธอไม่เคยเปิดกล้องกับผมเลยซักครั้งเดียว
พอนัดเจอทีไร ถึงวันนัด แป้งก็จะมีเรื่องมาเบี้ยวได้ตลอดๆ ไม่เหมือนสาวๆคนอื่นที่ผมคุย
ตอนที่ผมคุยกับแป้งได้ประมาณ 2 เดือน อยู่ดีๆก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา พอผมรับก็เป็นเสียงผู้ชาย
" นี่พี่ต้นหรือเปล่าครับ "
" ครับ นี่ใครครับ "
" ผมเป็นแฟนป๊อกแป๊กครับ "
" .... " ผมอึ้งไปแปบ
" พี่ไม่รู้เหรอว่าป๊อกแป๊กมีแฟนแล้ว "
" ไม่รู้ครับเค้าไม่เคยบอก " ผมตอบไปส่งๆ
" งั้นพี่ก็รู้ไว้นะครับ และเลิกคุยกับป๊อกแป๊กได้แล้ว "
" ป๊อกแป็กนี่ใครครับ "
" คนที่พี่คุยด้วยไง เบอร์ xxx-xxxxxx ไงครับ "
" อ้าว เค้าบอกพี่ชื่อแป้ง "
" โอ็ย!! มันหลอกพี่แล้วแหละมันชอบโกหก "
" เหรอคับน้องชื่ออะไร อยู่ไหนเนี่ย "
" ชื่อ โอ๋ คับอยู่ขอนแก่น "
" โอ้ว!! เค้าบอกพี่ว่าอยู่ กทม มิน่าถึงเบี้ยวนัดตลอด "
หลังจากนั้นผมก็คุยกันอีกสักพัก ทำให้รู้ความจริงหลายๆเรื่อง
ทั้งเรื่องรูปที่เป็นรูปปลอม ซึ่งตอนนั้นผมก็ทำใจยอมรับไม่ได้
เพราะ ไม่อยากคิดว่าตัวเองโง่ โดนหลอก
แถมคุยไปคุยมา เจ้าโอ๋ ก็บอกให้ผมร่วมมือหักอกแป้ง เพื่อที่จะแก้แค้นซะงั้น
ตอนนั้นผมก็รับปากไปส่งๆ
หลังจากนั้นแป้งก็รู้เรื่อง แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง บอกว่าโอ๋ไม่ได้บอกอะไรมาก
ส่วนแป้งก็บอกผมว่า เลิกกันแล้ว โอ๋เลยมาดิสเครดิตเธอ
ผมก็เชื่อนะ ตอนนั้นอะไรหลายๆอย่างมันบังตา เหอะๆ
ลืมเล่าไป หลังจากที่คุยกันได้ 4-5 เดือน ไม่รู้คุยกันท่าไหน อยู่ดีๆกลายเป็น sexphone ไปได้
ถ้าจำไม่ได้ผิด รู้สึกจะเรื่องซิงไม่ซิงเนี่ยแหละ แล้วคุยกันตอนดึกๆ ผมก็นำร่องไปเลยครับ
" แป้งเคยช่วยตัวเองไหม "
" .....ไม่เคย "
" งั้นลองจับตรงนั้นดูซิ มันจะมีเม็ดๆ "
" ....อืมม เค้าจับแล้ว "
" แป้งลองเขี่ยเม็ดๆดูนะเขี่ยเบาๆ "
" อืมมมมมมม " เธอเริ่มหอบ
" เขี่ยไปเรื่อยๆ รู้สึกไงบ้าง "
" อ่าห์ เสียวอะต้นน้ำ อะไรไหลไม่รู้ แฉะไปหมดเลย เค้าปวดฉี่ด้วย "
" นั่นแหละอย่าหยุดนะ เขี่ยแรงขึ้นอีกๆ "
" โอ๊ยๆ เค้าจะอั้นไม่ไหวแล้วต้น "
" ไม่ต้องอั้นปล่อยมาเลย เขี่ยเร็วๆ แรงๆ เลยที่รัก "
" กรี๊ดดดดดดด แฮ่กๆ "
" เป็นไงบ้างอะ "
" รู้สึกโล่งจัง น้ำเต็มเลย เปียกที่นอนด้วย แงๆ "
" นั่นแหละเรียกว่าน้ำแตก นี่ถ้าให้ต้นทำให้นะ เสียวกว่านี้อีก อิอิ "
" บ้าๆๆ "
หลังจากนั้นเราก็เล่น Sexphone กันทุกคืน จินตนาการกันไปถึงการเอากันผ่านโทรศัพท์ได้
ช่วงนั้นนอนดึกทุกวัน ตี2 ตี3 ไป รร.7โมง เห้อ ทำไปได้
ตอนนั้นก็มีคุยกับ น้ำหวาน คนนี้อยู่ราชบุรี แต่ขึ้นมาเรียนที่กรุงเทพ เพราะผมเลยทีเดียว
เราเจอกันครั้งแรกตอนติวมาม่าก่อนสอบ O-NETที่ ม.หอการค้า
หวานขึ้นมากับเพื่อน 4-5 คน ซึ่งผมก็มองแต่เพื่อนเธอตลอดไม่ได้มองหวานเลยทั้งๆที่หวานหุ่นนางแบบมาก สูงเท่าผมเลย
แต่เผอิญเพื่อนหวานชื่อพลอยหน้าตาน่ารักกว่าบานเลย นมใหญ่ด้วยล้นมือเลย
ติวมาม่า 4 วันผมนั่งคั่นกลางหวานกับพลอยตลอด ติวแทบไม่รู้เรื่อง
ซึ่งไม่รู้ไปติวทำไม เพราะสุดท้ายผมเข้า ม.เอกชนแถวประชาชื่นอยู่ดี ซึ่งเพื่อนๆหวานรวมทั้งพลอยก็เข้าที่เดียวกับผมแต่คนละคณะ
ส่วนหวานไม่ได้เข้าตามแต่ไปเรียน ม.ศรีประทุมแทน
มารู้ตอนคุยกันที่หลังว่า ที่หวานไม่เข้าตามเพื่อนๆก็เพราะผมเนี่ยแหละ เนื่องจากหวานก็รู้ว่าผมคุยกับแป้ง
แถมยังทะเลาะกันผ่าน HI5 ตอนผมไปเขาชนไก่อีก สุดท้ายหวานยอมหลีกทางให้เพราะแป้งมาก่อน
นี่ณเดช หรือ ณเดช เนี่ย สาวแย่งกันจัง ::HoHo::
ตอนนี้พักเรื่องน้ำหวานไปก่อน เดี๋ยวจะมีบททีหลัง กลับมาที่น้องแป้งของเรา ผมนี่เฝ้านับวันที่จะได้เจอกันจริงๆ
เราคุยกันเป็นเวลาเกือบๆ 1 ปี เราก็นัดเจอกันอีกครั้ง คราวนี้ผมนัดที่บ้านของเธอเองที่โชคชัย 4 เลย จะได้เบี้ยวไม่ได้
ตอนนั้นผมพึ่งขึ้นปี1 ซึ่งครั้งนี้ผมก็คิดว่าคงโดนเบี้ยวอีก แต่ก็แอบหวังนะ
เพราะเมื่อคืนตกลงกันไว้อย่างดีว่าถ้าเจอกัน จะไปทำอะไรบ้าง ท่าไหนบ้าง แทบไม่ได้นอนเลย
วันนั้นผมจำความรู้สึกได้ดีเลย
" ต้นถึงตลาดโชคชัย 4 แล้วนะ ไปไงต่อ " ผมนั่งรถมาจากบ้านที่นนทบุรี ใส่ชุดมหาลัยสะพายเป้มาเลย
" ต้นถึงแล้วเหรอ นั่งมอไซมาเลยนะ บอกเค้ามาซอย xxxx 22 นะ เด่วแป้งแต่งตัวรอแค่นี้นะ " เสียงแป้งดูตื่นเต้นผิดกับทุกครั้ง
เพราะทุกทีพอผมใกล้ถึง หรือ ถึงแล้ว แป้งจะบอกว่า "ไปไม่ได้แล้ว" "ไว้คราวหน้านะ" "ขอโทษๆๆๆๆๆนะที่รัก"
ตอนนั้นหลายความรู้สึกมาก ทั้งกลัวไม่ได้เจออีก นึกถึงคำพูดโอ๋ว่าแป้งชอบโกหกอีก ไหนจะไม่เคยเห็นหน้ากันอีก โอ้ว ใครรู้ด่าโง่ยันลูกบวช
คิดแล้วว่าถ้าไม่เจออีกก็ขอบายแล้ว (รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้)
" ต้นถึงซอย xxxx 22 แล้วนะไปไงต่อ "
" ต้นเดินเข้ามาเลยนะ เนี่ยบ้านเค้าอยู่ทางขวา มีอ่างบัวอยู่หน้าบ้านอ่ะ "
" ไหนอ่ะไม่เห็นมีเลย บ้านมีตั้งหลายหลัง ไหนอ่ะแป้งออกมารับหน้าบ้านซิ "
" เค้าแต่งตัวอยู่ออกไปไม่ได้ต้นเดินมาเลยเดี๋ยวก็เห็นเอง หน้าบ้านมี..... "
เสียงแป้งเงียบคาสายไปเพราะผมยืนอยู่หน้าบ้านเธอ มองเธอผ่านหน้าต่างชั้น 3 แล้วก็ยิ้มให้แบบดีใจสุดๆ
...........................................................................
***หลังอ่านจบรบกวนนิดนึงนะครับสำหรับคนที่จะคอมเม้น
ตัวผมเองไม่ได้ต้องการให้คนมาเม้นงานให้ซะจนต้องซ่อนเนื้อหา
อาจจะมามีซ่อนบ้างเช็คเรท แต่อยากให้เม้นด้วย " น้ำใจ " มากกว่า
เพราะผมอ่านแทบทุกเม้น ทำให้พบว่าหลายๆคนพิมพ์ผิด
ทั้งๆที่คนเขียนงานนั่งเช็คคำผิดซะจนตาลาย ตอนๆนึงก็หลายตัวอักษร
แต่แค่เม้นตอบไม่ถึง100 ตัวอักษรเลย พยายามเช็คกันนิดนึงครับ
เห็นแล้วมันหงุดหงิด คำแสลง/ทับศัพท์ ยังไม่เท่าไหร่ แต่คำไทยนี่สิ ...ปวดใจ
รักจะอ่านก็ต้องช่วยกันรักษาอย่าให้เสียเลยครับ
นักเขียนท่านอื่นไม่รู้เป็นแบบผมรึเปล่า รบกวนด้วยนะครับ***
...........................................................................
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง และก็แต่งมาจากเรื่องจริงของตัวเองด้วย แต่ง 20% เรื่องจริง 80%
เนื่องจากจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ มันนานมากๆแล้ว
ยังดีที่แป้งเนี่ย ยังเป็นแฟนคนปัจจุบันของผมอยู่เลยครับ เลยช่วยกันรำลึกได้ แต่ผมก็โดนไปหลายดอก
ที่จริงยังมีสาวๆอีกหลายคนที่ผมได้เจอผ่าน msn ถ้าชอบยังไง หลังเรื่องนี้จบ ผมจะเขียน
เป็น Side Story อีกทีนะครับ
ผมเชื่อว่า ระหว่างรู้ว่าเป็นเรื่องแต่ง กับ รู้ว่าเป็นเรื่องจริงปนแต่ง อารมณ์มันต่างกันนะครับ
เพราะผมได้ ไอเดียการเขียนมากจากเรื่องๆนึงที่เล่าย้อนอดีต ในบอร์ดนี่แหละครับ
...........................................................................
ทุกท่านสามารถเข้าไปแนะนำติชมเพิ่มเติม หรืออ่านเกร็ดเล็กน้อยได้ที่นี่
My living room [GoderSoul]... (https://xonly8.com/index.php?topic=164679.0)
เรื่องในอดีตเป็นเรื่องประทับใจน่าจดจำเสมอ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ อ่านแล้วคิดถึงmsnในสมัยนั้นเลยทีเดียว
ลำดับเรื่องราวได้ดีครับ มีติดขัดนิดหน่อยตรงที่เล่าเรื่องของน้ำหวานทำให้เขวไปนิดนึง แล้วก็เรื่องที่คุยกับแป้งด้วยครับ รายละเอียดมันไม่มี ทำให้นึกตามไม่ออกครับ
น่าติดตามครับ
ุลุ้นตอนต่อ
หลังจากเจอแป้งหรือป๊อกแป๊กแล้วจะเป็นยังไงต่อ
ผิดหวั สมหวัง ติดตามต่อ
ช่างกล้านะ โดนเบี้ยวก็หลายนัดแล้ว แต่ก็ยังไปอีก นับถือในความพยายาม ถ้าเจอเอาให้หนักเลยนะ
ขอบคุณมากครับ
แต่มาได้ลุ้นมากเลย ว่าจะเป็นไงต่อ น่าติดตามมากๆครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ รอติดตามความเสียว
เรื่องราวแปลกดี นำเอาเรื่องในอดีตมาเป็นเรื่องได้ นับถือ
MSN คิดถึงเหมือนกัน hi5 ด้วย ไม่รู้ว่ายังใช้ได้หรือเปล่า แต่ก็จำรหัสไม่ได้แล้ว
พึ่งเริ่มเข้ามาอ่าน ๆๆปแล้วเริ่มสนุก ขอติดตามอ่านครับ
สนุกดีครับ นึกไปถึงตอนเด็กๆ คนเล่น MSN นี่ต้อง 30+ แน่นอนเลย
::Glad::
ขอบคุณมากคับ เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากคับ
ขอบคุณนะครับ อ่านแล้วคิดถึงยุค msn เมื่อก่อนเลย ::Dribbling::
ความรักตอนวัยรุ่นสนุกไปอีกแบบนึง อ่านแล้วนึกถึงตอนเรียนเลย
สร้างจากเค้าโครงเรื่องจริง มักสนุกจริง 555 ขอบคุณครับผม
::HoHo::
มันทำให้ต้องตามต่ออย่างใกล้ชิดแล้ว
อารมณ์นี้เลยครับ msn นัดบอดแบบไม่เห็นหน้าลุ้นมากๆ วันที่เจอตรงปกนี่เหมมือนถูกรางวัลเลยนะครับ
อ่านสนุกและนึกภาพตามได้ชัดเจน
สมัยก่อนไรท์คงหล่อย่าดูเลยล่ะ ดูขิงคนอ่านขนาดนี้ 555
อยากรู้จังว่าจะโดนน้องแป้งหลอกหรือเปล่า
เรื่องราว ของ msn ยุคนั้น เป็นประวัติศาสตร์ของการแชทเลย
น้ำหวานก็น่าสน แต่แป้งก็ต้องไปพิสูจน์ก่อน ว่าที่โทรมานี่แฟนจริงๆรึแฟนปลอมๆ
ได้อารมณ์แบบย้อนยุคเลยครับ คุย msn นัดเจอ แล้วก็มาลุ้นว่าจะเหมือนในรูปไหม..
เนื้อเรื่องแบบซอฟคอร์ และผสมความจริง อย่างชอบครับ ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะครับ😁😁
อ่านแล้วลุ้นตามเลยครับ วัยใกล้ๆ กัน 555