🧡 XONLY 🧡

1 2 3 ฮัลโหลๆ กลับมาแล้วจ้า ตอนนี้แต่งนานไปหน่อยอะ ทำแนวสืบสวนมันปวดกบาลดีแท้ทำง่ายๆก็ได้แต่อีฉันไม่เอา มันไม่ท้าท้าย (ชอบไม่ชอบง่ายไปยากไปไม่สมเหตุสมผลบอกด้วยนะจ้ะ สอบสวนตอนแรกนะจ๊ะ)
 
เอ้า เชิญเสพ ขอให้สนุกและขอบคุณที่มาอ่าน ENJOY  ::Falling::

ตอนที่ 8 เรื่องไม่คาดฝัน เคาะหน้าใส่รูปอยู่(ติดงานด่วนทนอ่านมึนๆไปก่อน)ใจเย็นๆ
ซ่อนแหลกด้วยนะ

ภายนอกเดอะคลับเวลาเดียวกับที่หมวดเข้มกำลังหาเอกสารข้างใน
ขณะที่ทุกคนพึ่งจะคลายกังวลจากการติดต่อกลับมาของหมวดเข้ม
ดาบชัย: "นอกจากรายงานสภาพอุปกรณ์เสียหายจากทางหมวดแล้วยังเงียบอยู่ใช่มั้ย"
ดาบชัยถามหมู่แสงที่นั่งอ่านข้อความ
หมู่แสง: "ที่เสียไปคือตัวกล้องกับระบบสัญญาณสด จะได้อะไรบ้างก็ค่อยต้องพึ่งอุปกรณ์ชิ้นอื่นแล้วละครับ"
ดาบชัยเดินส่ายหัวไปมาหนักใจในความมุทะลุของหัวหน้าตน
หมู่แสง: "อ้าว มีข้อความมาอีกแล้ว โอววเวรละ! ทุกคนรหัสแดงเฮ้ยลุกๆ!!"
ดาบชัยสะดุ้งเฮือกรีบปลุกทุกคนทันที
แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะวุ่นวายไปหมดจนดาบชัยต้องสั่งการ "จ่าไปหยิบปืนที่กล่องหลังรถกับผม
หมู่ต่อขอกำลังเสริมเลย หมู่นาเตรียมอุปกรณ์หมอไว้เลย"
ก่อนจะเดินไปท้ายรถที่มีกล่องอาวุธวางเป็นชั้นๆอยู่ จ่าดำนั้นเก้ๆกังๆอยู่หน้าตู้
(https://i.imgur.com/beirXyR.jpg) (ใกล้เคียงสุดคือรูปนี้อะ มโนออกกันเนอะ)

จ่าดำ: "กูเปิดไม่เป็นวะแมร่ง ระบบสมัยใหม่กูงง"
ดาบชัยรีบนำบัตรตำรวจไปวางทาบหน้ากล้อง เสียงติ๊ดยืนยัน "กรุณาป้อนลายนิ้วมือ" แป้นหน้าจอแสดงตัวอักษร
ดาบรีบประมือลงไป พร้อมป้อนคำสั่งเสียง "เปิดคลังฉุกเฉิน"
กริ๊งๆ เสียงล็อคแม่เหล็กของตัวกล่องหลุดออกจ่าดำรีบเปิดตู้ออกลงมือเตรียมอาวุธทันที ซึ่งอาวุธพวกนี้เป็นอาวุธที่ทางกรมตำรวจจัดหาให้เป็นรายบุคคลตามความต้องการของเจ้าหน้าที่หน่วยเฉพาะกิจทุกชุดจะมีสิทธิรับลังปืนคนละหีบซึ่งต้องใช้บัตรและลายมือกับความสั่งเสียงในการเปิดซึ่งในการเปิดทุกครั้งจะส่งสัญญาณกลับไปยังตัวสำนักงานโดยตรงเพื่อป้องกันการแอบเอาอาวุธไปขาย หรือใช้นอกราชการ
และแน่นอนว่าได้คนละ1กระบอกเท่านั้นและปืนใครปืนมันหยิบปืนคนอื่นไม่ได้ด้วย แต่นั้นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญในเวลานี้
หมู่แสง: "งานหยาบละดาบ มานี้เลยผู้หมวดชิบหายแน่"
ดาบที่กำลังสวมเกราะกันกระสุนรีบเดินมาดูหน้าจอ
"เชี้ย คำสั่งห่าอะไรวะเนี่ยแบบนี้ก็ไม่มีใครมาได้เลยดิ"
 
ดาบชัยทุบโต๊ะ การที่คำสั่งหลุดโลกมาโผล่ในเวลาแบบนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ๆ
แต่ปัญหาที่น่าหนักใจคือเท่ากับว่าเหลือกันอยู่4คน ไม่มีกำลังเสริม ไม่มีหมายค้นหมายจับ แล้วพวกเขาจะเข้าไปช่วยหมวดเข้มยังไงกัน?

ภายในเดอะคลับ

หมวดหนุ่มรู้สึกตัวขึ้นพร้อมอาการปวดท้ายทอยตุบๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นและรู้ตัวว่าตัวเองถูกขังอยู่ห้องเก็บของใหญ่ๆแห่งหนึ่ง พร้อมกับมัดมือมัดขาเขาไว้กับเก้าอี้อย่างแน่นหนา เข้มเองก็ไม่ได้เคยถูกจับผูกกับเก้าอี้ซะแน่นหนาแบบนี้ เพราะฉะนั้นการที่การที่เขาจะแก้มัดออกมาเองก็คงต้องเลิกหวัง อย่าว่าแต่จะหนีเลยลำพังแค่ขยับมือยังลำบาก

เข้ม: "มัดกูเป็นบะจ่างเลย" เขาบ่นขึ้นเบาๆหลังจากพยายามลองขยับแขนขาและเป็นการแน่นอนว่าเค้าหนีไปไหนไม่ได้แน่ๆ 
เหมือนมันรู้ว่าเข้มตื่นหรือเป็นความซวยของตัวเข้มเอง เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าคนอีก 3 คนเดินเข้ามาและเดินมาอยู่ตรงหน้าเข้ม

เมื่อเขาเห็นหน้าบุคคลผู้มาเยือนแล้วเข้มได้แต่ถอนหายใจราวกับยอมรับชะตากรรม
คนแรกสวมเสื้อเชื้ตกางเกงขายาวแลดูภูมิฐาน แต่ใบหน้าที่ดูสะอาดเนียบพอๆกับชุดกลับมีรอยช้ำแตกที่หน้า ซึ่งแน่นอนว่าเขาคือบุคคลที่น่าจะเป็นถ้วยเงินอีกคนที่ยังฟัดกันไม่ทราบผลก่อนตนจะโดนทุบหัวนอนหลับ

คนที่ 2 ชายร่างสูงผมยาว แต่ใบหน้ามีรอยช้ำหลายจุดและมีพลาเตอร์ปิดสันจมูกที่โดนถาดบินกระแทกหน้า มันจ้องมองเข้มราวกับกินเลือดกินเนื้อปนๆกับสะใจที่มันกลับมาเจอเข้มอักครั้งในสภาพนี้มันคือไอ้ลิ๊งมือมีดผู้พลาดท่ากับเข้มไปแล้วรอบหนึ่ง

ส่วนคนสุดท้ายเหมือนแค่เดินมารับใช้อีกสองคนแรกเท่านั่น มันคือไอ้จ็อดนั้นเอง
ลิ๊ง: "อ้าวพ่อคนเก่ง ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ คนรู้จักกันเจอกันทำหน้าแบบนั้นมันเสียมารยาทนะโว๊ย"
เข้มยิ้มกวนตีนไปให้มันแล้วตอบไป "อ้อ โทษทีจำคนกระจอกไม่ค่อยได้วะ ฮาๆๆ" ผัวะ
หมัดขวาของมันหวดใส่หน้าเข้มทันทีเข้มหน้าสะบัดไปตามแรงและรับรู้ถึงรสเลือดในปากเขาหันหน้ากลับไปหามัน
เข้ม: "หมัดคนขี้แพ้ก็ได้เท่านี้ละวะ" ผัวะ หมัดขวาของมันหวดเข้าอีกที ตุบ หมัดขวาของมันงัดเข้าท้องน้อยเต็มแรง ก่อนจะหวดหมัดปั่นหน้าซ้ายทีขวาทีซ้ำจนชายอีกคนต้องส่งเสียงเตือน
"ไอ้หนู พอแล้วป๊าไม่ได้ให้เรามากระทืบมันนะโว๊ย ใจเย็นๆก่อน"
ลิ๊งส่งเสียงคำรามในคอก่อนจะยอมถอยออกมาตามคำของชายคนนั้น
ลิ๊ง: "เอาเถอะ นายสั่งพี่มาแบบนี้ผมจะไปกล้าขัดอะไร พี่ยอดจะทำอะไรก็ทำดิผมไม่ยุ่งละ"

พูดจบมันก็เดินเลี่ยงออกมา ชายคนแรกหรือยอดหนึ่งทูตเงินเดินมาใกล้ๆเก้าอี้และเปิดปากถาม
ยอด: "เอาว่าไงคุณตำรวจ ต้องการอะไรละถึงได้ถ่อมาถึงนี้และต้องลำบากมานั่งร้านเล็กๆของผมครับ"
เข้มเงยหน้าขึ้นเขาถมเลือดในปากทิ้งแต่ใบหน้ายังคงยิ้มระรื่นอยู่ "ถ้าบอกว่ามาผิดร้านมึงจะเชื่อปะละ"
ยอด: "นี้ไอ้ตำรวจถ้ายอมตอบคำถามดีๆ กูรับรองว่ามึงจะไม่ต้องตายจะได้กลับไปหาลูกหาเมีย แต่ถ้าไม่ทางเราคงต้องใช้ไม้แข็ง"
เข้มกลับเบือนหน้าหลบนั่งนิ่งไป ยอดเดินไปหยิบของจากไอ้จ็อดก่อนเดินกลับมาหา
ยอด: "ถ้าไม่เล่ามาก็ตอบคำถามมา กล้องตัวนี้ส่งภาพกลับไปที่ไหน อย่าคิดว่าจะไม่รู้นะว่าอุปกรณ์ชิ้นนี้มันมีไว้ทำอะไร"
เขาชูเสื้อพร้อมๆกับกล้องกระดุมและอุปกรณ์พ่วงสัญญาณให้เข้มดู แต่ตำรวจหนุ่มกลับตอบไป
"อะไรวะนั้นนี้เล่นเอาอะไรมาอำกูวะ มึงแมร่งไม่เนียนเลย 4 ชิ้น100ปะวะ" เขาตอบมันไปทั้งที่มันคืออุปกรณ์ของเขาเองล้วนๆ พลั่กก สันเท้าหรือชาวบ้านจะเรียกว่าตีนของไอ้ยอดยันเข้าไปยอดอกจนเข้มร่วงไปกับเก้าอี้ก่อนจะพยักหน้าให้ไอ้จ็อดมาตั้งเก้าอี้ขึ้น
เข้ม: "แซวนิดแซวหน่อยทำเป็นโกรธ ขี้โมโหระวังหาเมียยากนะมึง"

หลังจากเข้มพูดจบยอดก็เอาของมาวางบนโต๊ะ  ก่อนเดินมาหาเข้มก่อนหวดกำปั้นเข้าใส่ชายหนุ่มไม่ยั้งและดูแล้วเหมือนจะลงมือหนักกว่าไอ้ลิ๊งคู่อาฆาตเขาเสียอีก หมัดแล้วหมัดเล่ากระทบใบหน้าชายหนุ่ม
อ็อค อ็อค เข้มร้องออกมาเมื่อมันตีเข่าใส่กลางอกเขา ก่อนยอดจะถอยออกไปยืนตั้งหลักก่อนจะหวดเท้าแตะเสยใส่ปลายคางจนทั้งคนทั้งเก้าอี้ลอยลงไปกระแทกพื้น ก่อนไอ้จ็อดจะเดินยกมาตั้งไว้เช่นเคย ผู้หมวดหนุ่มใบหน้าแตกหลายแห่งไม่ว่าจะหางคิ้วปากหรือจมูกและรอยช้ำเลือดปะปรายรอบใบหน้า

 ความเจ็บปวดตามร่างกายที่ถาโถมใส่แบบไม่มีพัก หมวดหนุ่มหัวหมุนตาลายเขาได้ยินลางๆว่ามีคนไล่ทั้งสามคนแรกออกไป ก่อนน้ำเปล่าจะถูกสาดใส่หน้าเขา หมวดหนุ่มสะบัดหน้าเรียกสติก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาผู้มาใหม่
เข้ม: "เอารอบนี้ตัวพ่อเลย จะฆ่าก็ฆ่ากูไม่บอกอะไรมึงหรอก" 
ครืดดด เสียงเข็นโต๊ะไม้มาวางตรงหน้าเขาก่อนเสี่ยภูมิชัยจะลากเก้าอี้มานั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามเขา
เสี่ย: "โธ่ ทำไมมองผมเป็นคนโหดร้ายใจดำขนาดนั้นละเข้ม หรือจะเรียกหมวดเข้มดีละ"
หมวดหนุ่มสีหน้าเปลี่ยนเป็นฉงนก็จะตีหน้านิ่งไป
เสี่ย: "โอ้โห พ่อหนุ่ม หน้าซีดเชียวจะเย็นๆมันยังมีอีกเยอะวะไอ้หนุ่ม"
เข้ม: (มันเดาออกว่าเราเป็นตำรวจไม่แปลก แต่ทำไมมันรู้ว่าเราเป็นหมวด?)

  "กว่าผมจะโตได้ขนาดนี้มันก็ต้องมีวงในกันบ้าง" แฟ้มเหล่านั้นคือข้อมูลประวัติของทุกคนในหน่วยยักษ์ เข้มกังวลถึงเหตุการณ์ภายนอกอยู่ในใจ
เสี่ยก็พูดออกมาเหมือนรู้ใจ "สงสัยอยู่ละสิท่าว่าทำไมไม่มีคนมาช่วย ไม่ใช่ฝีมือผมข้อมูลพวกนี้ผมพึ่งได้มาแต่ที่ไม่มีใครมานี้เพราะเพื่อนที่น่ารักของผมถ่วงเวลาได้ และได้นานพอจะฆ่าและทำลายศพคนซักคนได้สบายๆ"

เข้มกำลังคำนวณภาพในใจว่าใครกันบ้างที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ ทั้งข้อมูลทั้งถ่วงเวลา
"อย่าคิดเยอะ ไม่ใช่ผู้กองอินกับสน.นั้นหรอกแต่ใหญ่กว่าเยอะ ผู้กองนั้นใช้ได้นะ ผมจะซื้อหลายทีละแต่ก็ยังใจแข็งเด็กผมที่หากินแถวนั้นเลยลำบาก
เฮ้อ! เอาจริงผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรเจ้าหน้าที่ที่ทำงานเพื่อประชาชนจริงๆหรอก เขามีหน้าที่เขาก็ทำไม่มีบิดพลิ้ว เชื่อไหมถ้าตำรวจ ไม่สิถ้าทุกคนทำหน้าที่ของตนให้ดีแต่แรกเรื่องร้ายๆหลายเรื่องคงดีกว่านี้"

น้ำเสียงประโยคหลังของเสี่ยมีความเศร้าปนอยู่ หาญที่ยืนข้างๆก็จับไหล่นายตน
"พี่ภูมิเรื่องนั้นมันไม่ใช่ความผิดพี่เลย" เสี่ยใหญ่จับมือเพื่อนรักตนก่อนจะกลับมาพูดกับเข้มอีกครั้ง
เสี่ย: "ผมมีข้อเสนอ"                           
เข้ม: "เหอะ ไม่มีทางผมไม่ต่อรอง"
เสี่ย: "รู้จักหนูเมย์ใช่มั้ย ฉันว่าเรื่องนี้ต่อรองกับแกได้" เข้มยิ้มสมเพชให้เสี่ย
เข้ม: "จะเสนอเธอให้ผมว่างันแลกกับการที่ผมจะหยุดเรื่องนี้  คนเรามันเลวได้เลวดีจริงๆ ผมไม่ต่ำขนาดนั้นวะ"

แต่เข้มกลับเห็นเสี่ยผู้มีมาดสุขุมชักปืนออกมาแต่หาญรั้งมือเสี่ยไว้ เสี่ยเก็บปืนคืนไป  
เข้มเริ่มหน้าซีดเขายังจำ กฎหมายความผิดเกี่ยวกับเรื่องการกระทำอนาจารได้ดี 
เข้ม: "ไม่อำนะเสี่ย เนื้อนมไข่ขนาดนั้นอย่าบอกนะว่า..."
"เธอจะ 19 ในอีกสองอาทิตย์ ทีนี้เข้าใจข้อแลกเปลี่ยนของฉันรึยังละ" เข้มรู้สึกหัวหมุนที่สุดในชีวิต
เขารู้สึกผิดพลาดที่สุดในชีวิต ตอนนี้มันกุมเกมส์อยู่มือแล้วเขาจะทำยังไงต่อดีละทีนี้
 

"ครับท่าน ผมเข้าใจครับ ขอบคุณท่านมากครับ" ดาบชัยกดตัดสัญญาณติดต่อกับผู้การ
จ่า: "ไอ้ชัยผู้การแกว่าไงวะ กำลังเสริมจากส่วนกลางจะมาเมื่อไหร่" ดาบชัยเดินไปหยิบปืนคว้าแม็กกาซีนนัดใส่กระชากลูกเลื่อน
ดาบ: "อย่างเร็วคือ 4 ชั่วโมง หน่วยเราล้วนๆ ปฏิบัติการจู่โจมไม่ผ่านการอนุมัติ กว่าพวกเราจะรวมตัวและมาถึงคงไม่ทัน"
ดาบชัยคว้าแม็กกาซีนปืนกลใส่ช่องเก็บตามชุด
จ่า:"และมึงจะทำอะไร ชัย มึงจะบ้าเข้าไปคนเดียวไง! รอกูแปปดิ" จ่ารีบคว้าปืนประจำกายที่พึ่งคว้าออกมาจากคลังพลางยัดสายกระสุนใส่ปืน
หมู่แสง: "ดาบ จ่า เรามีกัน 4 คนเองนะครับจะบ้าบุกเข้าไปตรงๆเนี่ยนะ"
จ่า: "แต่จะให้กูยืนเฉยๆรอเก็บศพหมวดกูก็ไม่เอาวะ ดาบพยักหน้าสนับสนุนคำของจ่า
หมู่แสง: "ไม่ใช่อย่างนั้น บุกไปตรงๆก็ตายห่าสิผมมีแผน"

เหล่าทีมยักษ์ที่เหลือมองหมู่แสงที่กำลังส่งภาพขึ้นจอ หลังจากนั้นทุกคนก็เตรียมอาวุธพร้อมบุกทันที

ภายในเดอะคลับ

เข้ม: "จะเอาแบบนี้เลยเหรอ   เข้มเงยหน้าขึ้นฟ้ามองเพดานราวกับกำลังครุ่นคิด
เสี่ย: "ข้อเสนอดีๆแบบนี้จะไปคิดมากทำไมผู้หมวด"  เข้มก้มหน้ามามองเสี่ย
"ผมแค่อึ้ง ไม่คิดว่าในว่าจะต้องโดนโจรขู่ว่าจะจับตำรวจเข้าคุก เหมือนโดนผีหลอกกลางวัดยังไงยังงั้น"
เสี่ยเทเหล้าลงในแก้วที่ไอ้จ็อดพึ่งนำมาว่างให้ เขารินให้หาญอีกแก้วก่อนจะดื่มกันอย่างสบายใจ
เสี่ย: "โลกเรามักจะมีอะไรที่คาดไม่ถึงอยู่ตลอดๆละ ข้าก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตข้าต้องมาเป็นแบบนี้ คนเรามันต่างที่ต่างพ่อต่างแม่ เส้นต่างมันก็เลยต่างกัน ถ้าวันนั้นตำรวจคนนั้นดีได้ครึ่งของมึงข้าก็คงไม่ต้องมานั่งอยู่ตรงนี้หรอก"

เข้มมองเสี่ยภูมิอย่างพิจารณาชายคนนี้ถึงแม้จะดูมีพิษสงรอบด้าน แต่จากที่เขาเห็นชายคนนี้ไม่ได้เลวระยำถึงขนาดกู่ไม่กลับ
เข้ม:"คนเรามันก็แบบนี้ ละมั้งครับ แต่พอเลยว่าผมรับข้อเสนอไม่ได้ ผมไม่ทรยศหักหลังอุดมการณ์ตัวเองวะ" เสี่ยยิ้มก่อนจะจิบน้ำเมาในมือและกล่าวขึ้น
"โอ้เรามาทบทวนกันดีกว่าว่าหากเอ็งหัวรั้นมันจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง "
เข้ม:"ไอ้เวร มึงหยุดเลยนะ อย่ายุ่งกับพวกเขา"
เสี่ยรินเหล้าเพิ่ม "ก็ขึ้นอยู่กับคำตอบของหมวดแล้วละ"  "อ้าวเอ็งไม่ได้หาหลักฐานเพื่อพังฐานอำนาจข้าเรอะวะ"
เข้มส่ายหน้า "ถ้าเป็นงานระดับตัวการตัวเบิ้มๆแบบเสี่ยพวกผมบุกมากวาดไปเลยไม่ดีกว่าเหรอไง แต่วันนี้มามาในคดีฆ่าคนตาย นายธนงที่เสี่ยสั่งคนไปปาดคอหอยไง"

เสี่ยภูมิชัยนั่งกุมขมับ ก่อนจะพยักหน้าให้ไอ้หาญ หาญเดินออกไปข้างนอกก่อนจะเดินกลับเข้ามา
เสี่ย:"หาญแก้มัดมัน" หาญทำหน้าเป็นเชิงปฏิเสธแต่เสี่ยก็พยักหน้ายืนยัน มันชักมีดออกมาตัดเชือกให้ตำรวจหนุ่ม
"อย่าอะไรโง่ๆนะไอ้หนุ่ม" หาญบอกเข้มขณะหั่นเชือกออกทันทีได้รับอิสระเข้มก็นั่งจ้องหน้าเสี่ยด้วยความสงสัย
เสี่ย: "ไม่ต้องทำหน้าระแวง ถ้าเอ็งมาด้วยเรื่องนั้นบอกเลยเอ็งมาผิดที่แล้ว ข้าไม่ได้เป็นคนทำ"
เข้ม: "อย่ามาโกหกเรามีหลักฐานวันเกิดเหตุ เสี่ยออกจากบ้านไปพร้อมกับชายคนหนึ่งแต่ตอนนั้นกลับไม่มีชายคนนั้นกลับมาด้วย"
เสี่ย: "แสดงว่าพวกมึงตามเกาะกูมาสักพักแล้วสิ 

เสี่ย: "เข้าใจง่ายดี งั้นกูแถมให้อีกเรื่อง มึงคิดว่าคนแบบกูจะต้องลงมือเองกับเรื่องก๊องแก๊งแค่นี้เหรอวะ ชาวบ้านพวกนั้นเจอเงินพาดก็เงียบ ถึงจะมีพวกบ้าเหลืออยู่แต่ยังไงอ่างเก็บน้ำก็ต้องสร้างอยู่ดี ถึงกูไม่ใช้คนได้งานคนอื่นก็มาอยู่ดี  ดีไม่ดีงานห่วยกว่ากูอีก  กูกินยอมรับแต่ผลงานกูก็คุณภาพวะ กูแค่ขอเงินมากกว่าที่ใช้แค่นั้นเอง"
มันยกเหล้าดื่ม "ไปสืบเรื่องในมุ้งมันสิ เรื่องนี้คนดีอาจจะเลวเพราะในกรณีคนเลวอย่างกูยังเป็นคนดี"
มันหัวเราะก่อนจะกวักมือหาตำรวจหนุ่ม "สรุปข้อตกลงของเราคือวีดีโอแลกกับเอ็งไม่ต้องติดคุก"
หมวดเข้มกัดฟันก่อนจะพยักหน้า ทันใดนั้นเองประตูก็เปิดออกพร้อมๆกับเสียงร้องตะโกน

"เสี่ยครับมันบุกมาแล้ว"
เสี่ย: "ใครวะ ใครมา" ไอ้หาญคว้าปืน AK-47 ที่วางขึ้นมาทันที
ติ๊ดด ตูม เพดานเหนือหัวพวกมันแตกออกพร้อมๆกับสองร่างที่กระโดดลงมา
เข้ม: "จ่า,ดาบมาทำไมวะหาเรื่องตายไง"
จ่าดำ: "หมวดพูดเหมือนทุกวันนี้ไม่เสี่ยงตายอยู่"
ดาบ: "เสี่ยงเพิ่มอีกนิดแต่ได้หัวหน้ากลับไปก็โอเคนะครับ"
ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าสองสามคู่ก็พรวดเข้ามาพร้อมปืนจ่าดำรีบไปยืนคุมเชิงมันด้วยปืนกลเบา M249
(https://i.imgur.com/WmOiVVG.jpg)

ปืนในมือพร้อมพ่นเพลิงถมกระสุนออกมา จ่าที่ถือ G36 จ้องหาญที่เอาอาก้ากระบอกเล็กยืนจ้องเขาอยู่และยืนบังเสี่ยภูมิชัยเอาไว้ (https://i.imgur.com/aaDLZOL.jpg)

ขณะลูกน้องของทั้งสองฝ่ายต่างเครียดและพร้อมจะระเบิดกระสุนใส่กันทุกนาที
เสี่ย: "ทุกคนเก็บปืน นี้คือคำสั่ง" แม้จะงุนงงกับคำสั่งแต่ทุกคนในอาณัติของเสี่ยก็ล้วนลดปืนลง
เสี่ย: "เอามารับคนก็พามันออกไปสิ กูไม่ขวางหรอกจะไปก็ไปกูไม่มีธุระแล้วหาญกูฝากส่งแขกด้วย"
มันพูดจบก็คว้าขวดเหล้าเดินออกไปเฉยๆ ท่ามกลางความงุนงงกับคนในห้อง
เข้ม: "มันพูดจริง เราออกไปกันเถอะ" ดาบชัยรีบประคองหมวดหนุ่มพาเดินออกไปที่ประตูโดยจ่าดำยังจ้องปืนระวังภัยให้
แต่กลับไม่มีใครขวางมันตามที่เสี่ยบอก พอขึ้นบันไดไปก็พบลูกน้องอีกสองที่เตรียมบุกเข้าไปช่วยอยู่ที่ประตู ทั้งหมดจึงกลับออกมาได้อย่างปลอดภัยโดยไม่มีใครเสียชีวิตหรือแม้กระทั้งยิงปืน
พอกลับขึ้นรถเข้มก็สั่งให้กลับทันที แม้ทุกคนจะข้องใจแต่ก็ปฏิบัติตาม

บ้านพักทีมเฉพาะกิจ
   ตำรวจทุกนายในทีมนั่งรอให้หมวดเข้มอธิบายและซึ่งเขาก็บอกเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดไปโดยไม่มีปิดบังซึ่งทุกคนในทีมแม้จะไม่ชอบใจนักในสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ก็ก้มหน้าจำยอมไป
   แต่ในเรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดี การที่เสี่ยยืนยันสถานที่และเวลาในวันเกิดเหตุอย่างชัดเจนทำให้พวกเขาได้รู้ว่าอย่างน้อยผู้ลงมือไม่ใช่นายยอดและเสี่ยเป็นแน่และอาจเป็นไปได้ว่าเรื่องของคดีนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเดอะคลับเลย เพราะคำใบ้ของเสี่ยคือให้มองดูคนใกล้ตัวแสดงว่าพวกเขามองข้ามอะไรไปแน่ๆ
   ขณะที่ตำรวจทั้งห้ากำลังเคร่งเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่นั้นเสียงหวานๆแต่ดูร้อนรนก็ดังขึ้นมาจากบันไดหน้าบ้าน
  "นายยักษ์ เป็นไงบ้างเนี่ย ได้ยินมาว่าโดนกระทืบจมตีนมา..." เสียงของสาวเจ้าที่พักนี้มักจะคุ้นเคยกับพวกเขาโผล่พรวดขึ้นมาจากบันไดและเมื่อเธอเห็นว่าชายร่างยักษ์คู่กัดเธอนั้นมีรอยชกช้ำกระจายทั่วใบหน้าคิ้วแตกปากแตก

เลนส์: "เห้ย! นายักษ์โดนมาหนักเลยเลยนะเนี่ย เกือบกลายเป็นไอ้หน้ายับแล้ว" เธอเดินเข้ามาจับใบหน้าหมวดหนุ่มพลิกไปมา แม้ปากจะพูดหยอกกันเช่นเคย แต่ทุกคนที่นั่งอยู่กลับสังเกตความเป็นห่วงเป็นใยจากเธอได้เป็นอย่างดีผ่านดวงตากลมสวยของตัวเธอ
   แต่ฝั่งตำรวจหนุ่มกลับรู้สึกอีกแบบ เขากลับหงุดหงิดปนรำคาญที่เลนส์นั้นมาพลิกดูหน้าดูแผลบนหน้าตนเข้มรู้สึกไม่ชอบใจเวลาที่มีคนเห็นตนในสภาพแบบนี้ยิ่งเป็นเธอแล้วความหงุดหงิดยิ่งทบทวีคูณขึ้นไป

เข้ม: "ยุ่งน่า ยัยแสบมาพลิกหน้าไปมาทำไมวะ พลิกไปมาก็ไม่มีข่าวให้เพิ่มหรอก วุ่นวายจริงวุ้ย" เขาพูดพลางปัดมือเธอออกอย่างรำคาญก็จะลุกหนีไปซะดื้อๆ
เลนส์: "เอ้านี้เขาเป็นอะไรค่ะเนี่ย" เธอหันมาถามพวกลูกทีมอย่างงงๆ พวกเขามองหน้ากัน ราวกับจะถามกันว่า
"กูจะอธิบายคำว่าเสียฟอรม์ยังไงดีวะ" ก่อนหมู่แสงจะชิงตอบไปว่า "แกคงเจ็บแผลละครับเลยอารมณ์เสีย"
เลนส์พยักหน้าให้พวกเขาก่อนพูดว่า "อืมม เป็นไปได้ๆงั้นต้องจับทำแผลซะ" เธอถกแขนเสื้อขึ้นประกอบท่าทาง
   หมู่นาที่นึกขึ้นได้ว่ามันเป็นหน้าที่กูนี้น่าก็กำลังจะเอ่ยอาสาทำเอง แต่เพื่อนร่วมงานที่นั่งติดกันกลับรีบอุดปากเขาไว้ พร้อมๆกับจ่าดำที่เอามาจุ๊ปาก หมู่นามองทั้งสองอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมหน้าที่ของตนวันนี้ไม่ต้องทำวะ จ่าดำก็คล้ายจะเข้าใจจึงทำมือเอานิ้วชี้ทั้งสองข้างมาแนบกัน เป็นทำนองว่าเฮ้ยเวลาพระนางลิ่วล้อไม่ต้อง หมู่นาจึงพยักหน้าให้ราวกับนึกออก
   ดาบชัยที่รอจังหวะอยู่นานก็ชิงพูด "เอ้ กล่องยาอยู่ไหนวะ ไอ้นามึงไปดูแผลให้หมวดทีสิ"
เลนส์: "หมู่ไม่ต้องค่ะฉันจัดการเองเห็นแบบนี้ฉันทำแผลเก่งนะว่าแต่ กล่องยาวางอยู่ไหนค่ะ"
   สมุนทั้งสี่ยิ้มในใจอย่างยินดีแผนการที่ขุดไว้ได้ผลเต็มๆ
หมู่นา: "อ้อ ตรงนั้นไงครับข้างหลังเลยเอาแฟ้มออกก็เจอแล้วครับ" เธอเดินไปที่โต๊ะไม่นานก็เจอเธอคว้ามันก่อนจะเดินตามร่างใหญ่ไป เมื่อเธอไปลับตาไปสมุนทั้งสี่ก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กัน

"พวกมึงเนี่ยน่า" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นจากบรรไดด้านหลัง จ่าดำหันกลับไปก็ร้องทัก
"ผู้กองอินทร์ มานานแล้วเหรอครับ"
ผู้กอง:"กูมาพร้อมแม่ว่าที่นายหญิงพวกเอ็งนั้นแหละ หนอยทำตัวตัวเป็นพ่อสื่อ แต่ก็ดี คู่นี้กูว่ามันได้มันโดนวะ" ทั้งหมดยิ้มให้กันก่อนผู้กองจะขอตัวกลับโดยที่ทิ้งปัญหาราชการที่จะมาถามใส่กระเป๋าเก็บไว้ถามพรุ่งนี้ปล่อยให้พระนางได้มีเวลาดีกว่า

ฝ่ายหญิงสาวที่เดินตามหมวดหนุ่มไป
เลนส์: "จะรีบเดินไปไหน นายยักษ์มาทำแผลก่อนดิ" เธอเดินตามเขาพลางตะโกนไล่หลัง แต่เขาเองก็เดินจ้ำหนีเธอทั้งสองจึงคล้ายวิ่งไล่จับกัน
เข้ม: "นี้ก็ตามตื้อจริงวุ้ยบอกว่าไม่ต้องยุ่งไงเล่า เฮ้ยยังจะตามมาอีก"
   เข้มรีบเร่งฝีเท้าเมื่อฝ่ายนั้นเปลี่ยนจากเดินไวๆเป็นวิ่งไล่แล้ว แต่ไหนเลยชายชาญทรหดอดทนอย่างตัวเขาจะยอมให้เธอจับง่ายๆเพียงแค่เค้าหลบหลีกเข้าดงไม้อาศัยมุมมืดมองหลบซ่อนก็ยากที่ใครจะหาเจอ
   และเพื่อความแน่นอนเขารอให้เธอเดินวนเวียนอยู่บริเวณนั้นและเดินจากไป เข้มซ่อนตัวอยู่พักใหญ่แม้จะโดนยุงกัดและปวดระบมจากแผลแค่ไหนก็ยังคงรอจนแน่ใจ
รอจนเขามั่นใจว่าเลนส์นั้นไม่วนกลับมาแน่เข้มจึงโผล่จากที่หลบซ่อน

เข้ม: "นึกว่าแน่แค่นี้ก็หาไม่เจอ อ่อนด้อยวะ"  
เลนส์: "ไปนั่งเลย ไวๆอย่าให้เสียเวลา" ชายหนุ่มก็เดินไปนั่งเอนตัวพิงหัวเตียงตัวเองอย่างว่าง่าย
   เธอมองซ้ายมองขวาหาเก้าอี้ใกล้ๆแต่ก็ไม่มี จะให้เธอนั่งบนเตียงกับชายที่พึ่งจะรู้จักไม่นานก็คงไม่ใช่เรื่องดีซักเท่าไหร่
เลนส์: (ยืนทำแผลก็ได้วะ) พลางวางกล่องบนโต๊ะก่อนจัดเตรียมอุปกรณ์ทำแผลให้เรียบร้อย ก่อนจะเอาสำลีชุบ แอลกอฮอล์มาแต้มตามบาดแผลเข้ม แต่ด้วยความไม่ถนัดปนความเมื่อยในการยืน สำลีในมือเธอจึงไม่ได้ทำหน้าที่ดีเท่าที่ควรและสร้างความรำคาญให้เขาแทน

เข้ม: "เฮ้ย คนนะโว๊ย ไม่ใช่บ่อขยะจะยืนห่างอะไรขนาดนั้นวะ บอกไม่ทำๆก็ดื้อจะทำแต่พอให้ทำก็ดันทำเหมือนรังเกียจกัน สรุปเอาไง"
เธอเหลือบมองค้อนชายที่นอนเอน
เลนส์: (ไอ้ผู้ชายไร้ความละเอียดอ่อน) เธอแอบด่าเข้มในใจแต่ก็ยอมหย่อนกายลงบนเตียงนั่งลงข้างๆเขา
เข้ม: "เออแบบนี้สิค่อยน่ารักหน่อย"
เลนส์: "พูดมากน้า อยู่นิ่งๆเลยจะรีบทำรีบไปไม่อยากอยู่แถวนี้นาน"
   ก่อนเริ่มทำแผลอีกครั้งเขามองเธอที่ทำแผลได้นิ่มนวลและคล่องแคล่วชำนาญ
เข้มเองยอมรับว่าเธอเป็นคนทำแผลได้ดีคนหนึ่งเลย เลนส์เองก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นสายตาของชายหนุ่มถึงแม้หล่อนจะตีหน้านิ่งแต่ใจเธอมันเริ่มเต้นเร็วแปลกๆ เหมือนมีมือมาเขย่าอกเธออยู่
เข้ม: "อืมม จริงๆแล้วมองๆไปเธอก็น่ารักดีนะ มีแฟนยัง?"  
เข้ม: "เออ อันนี้ถามจริงๆละนะ ทำแผลคล่องขนาดนี้เคยอบรมอะไรทำนองนี้ หรือว่ามีใครมาให้ทำแผลบ่อยๆ เนี่ย?" 
เลนส์: "ทำให้ผู้ชาย ทำกันที่บ้านด้วย สองต่อสองเลย เคมะ"
เข้ม: "อ้อๆ อืม มิน่าละ"
   แต่เธอกลับเห็นสีหน้าเขาสลดไปแวบหนึ่งแน่นอนว่าหากไม่จ้องสังเกตก็คงไม่มีทางสังเกตเจอ แต่เธอกลับนั่งจ้องจับผิดเข้มอยู่โดยที่แกล้งทำแผลช้าๆและแอบสังเกตโดยที่เขาไม่รู้ตัว
เลนส์: "ฉันกับเขานะรักกันม๊ากกกมากอยู่ด้วยกันตลอด ไม่สิๆเรียกฉันขาดเขาไม่ได้เลยดีกว่า"
   เข้มส่งเสียงเอออ้อไปตามปกติแต่เธอที่จ้องจับพิรุธของเขาโดยเฉพาะ  ย่อมรู้ว่าน้ำเสียงของเข้มนั้นห้วนขึ้นมาเล็กน้อยความแตกต่างนี้ขนาดตัวเข้มเองยังแยกไม่ออกเลยด้วยซ้ำไป
   และเธอเห็นอาการแบบนี้ของเข้มเธอจึงพูดต่อไป
"และบางวันฉันนอนกับเขา แต่บางวันเขาก็ไปนอนกับคนอื่น แต่รักเราก็ยังมั่นคงเสมอ"

เข้มเองก็หงุดหงิดตั้งแต่เธอเริ่มเปิดประเด็นเรื่องนี้แล้วแต่ก็ยังคงเอออ้อตามมารยาทไปแต่เธอกลับยิ่งลงลึกในรายละเอียด รายละเอียดที่เขาไม่อยากรู้ตั้งแต่คำว่าสองต่อสองแล้ว เธอยิ่งพูดเข้มก็ยิ่งไม่พอใจและในเมื่อเธอพูดจบไปเข้มเองก็หมายจะตัดบทด้วยถ้อยคำแรงๆ ที่ฝุดออกมาจากอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง  "ที่ถามก็ถามทั่วๆไปแหละไม่มีไรมาก"
เธอติดพลาสเตอร์ที่คิ้วเป็นอันสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นเก็บของ เป็นเวลาเดียวกับพี่เข้มถอดเสื้อออก
เลนส์: "เฮ้ย จะถอดทำไมย่ะ ทุเรศลูกตาอี๊...ใส่เสื้อเลย" 
"จะลืมตาเองหรือจะให้ช่วย" เข้มกระซิบที่ข้างหูเธอใกล้ ใกล้จนขนาดเธอขนลุกจากลมหายใจอุ่นๆจากเขาเลยทีเดียวขนกายตามตัวลุกชันด้วยความสยิวที่ก่อตัวอยู่ภายใน เธอกลั้นหายใจค่อยๆเปิดตาขึ้นมองเข้มช้าๆ  

เลนส์: "เสร็จแล้วนะ" เหลือบไปเห็นเป้ากางเกงเหมือนนู้นขึ้นช้าๆเป็นลำ เธอกลืนน้ำลายลงคอมันนู้นดันขึ้นจนสังเกตได้ชัดเธอเผลอมองมันอย่างลืมตัว  
ดาบชัยที่พึ่งกลับมารีบเก็บกล้องใส่กระเป๋าอุปกรณ์ และสะกิดคนอื่น "เอ้ยๆ เดินหาแล้วสลายตัวๆ" เหล่าตำรวจก็แกล้งไม่รู้ไม่ชี้เมื่อเลนส์เดินผ่านมา แล้วค่ำคืนนั้นก็ผ่านพ้นไป

วันต่อมา
08.44 น.
   ทุกคนต่างมานั่งประชุมเรื่องคดีกันอีกรอบ เข้มเล่าถึงรายละเอียดที่บอกได้ให้พวกของผู้กองอินทร์ฟัง แน่นอนว่าไม่เล่าถึงการโดนจับและข้อตกลงส่วนตัว
"สรุปว่าหมวดแอบเข้าไป ไปค้นวงจรปิดมันพบว่ามันไม่ได้ไปฆ่าธนงรวมถึงนายคนนั้นก็อยู่ในนั้นจนเช้าแค่นี้นะ" ผู้กองอินทร์นั่งฟังก็ทวนสรุปอีกครั้ง 
" และจะให้เราสืบทางลูกน้องหางแถวของเดอะคลับต่อพวกคุณจะลองสืบลงในประเด็นอื่นแทน"
เข้ม: "ก็ตอนนี้เราต้องลองทุกประเด็นครับ พี่ก็รู้ว่าคนมันจ้องอยู่เยอะผู้ใหญ่ก็เร่งคดีอยู่อีก"
ผู้กองอินพยักหน้าและพาลูกน้องตนไปสืบข่าวหาเบาะแสต่อไป
ดาบชัย: "แล้วพวกเราจะเริ่มจากไหนครับ ผมว่าประเด็นเรื่องส่วนตัวนี้ไม่น่ามีอะไรนะครับ"
เข้ม: "ก็ลองดูวะ บอกตรงๆตอนนี้ก็ไม่มั่นใจอะไรหรอกดาบ" ก่อนที่เข้มจะลุกขึ้น
"จ่าไปกับผม เราจะกลับไปใช้วิธีดั้งเดิมกันแล้ว"

เสียงสวดพระอธิธรรมดังผ่านลำโพงที่ตั้งอยู่ในศาลาของวัด งานศพของขายธนงทำให้วัดเล็กๆที่จัดงานนั้นเต็มไปด้วยผู้มาร่วมงานจนแทบล้นวัดซึ่งส่วนใหญ่ก็คือเหล่าผู้ชุมนุมที่มาร่วมอาลัยให้กับแกนนำของตน รถกระบะของสน.มาจอดในลานก่อนผู้หมวดจะเดินลงมาพร้อมกับหมู่นา ปล่อยให้จ่าดำไปหาที่จอดรถเองทั้งคู่เกินตรงดิ่งเข้าไปภายในศาลาเพื่อมาพบเจ้าภาพของงาน
    ภรรยาของนายธนงที่ยืนรับแขกด้วยสายตาเศร้า ดวงตาบวมจากการร้องไห้
เข้มมองหล่อนอย่างเห็นใจที่ต้องพบกับความสูญเสียสามีไป มันคงเป็นเรื่องนากสำหรับเธอในการทำใจยอมรับได้ เข้มเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะพนมมือไหว้และส่งซองขาวไปให้
เข้ม:"ขอแสดงความเสียอีกครั้งนะครับ"
   หล่อนรับซองจากมือส่งให้คนข้างๆก่อนจะกุมมือตำรวจหนุ่มไว้ดวงตาบวมมีน้ำตาคลอ "คุณตำรวจจะต้องจับไอ้คนใจบาป มาให้ได้นะค่ะคิดซะว่าพี่ธนงจะได้ตายตาหลับเสี่ยภูมิชัยจะต้องโดนลงโทษ น้าอยากฆ่ามันให้ตาย" ก่อนสาวใหญ่จะร้องไห้โฮออกมาสร้างความหดหู่ให้กับทุกคนที่เห็นภาพ
   เข้มบีบมือเธอให้กำลังใจ "ที่จริงผมมาทีนี้ก็มาแสดงความเสียและก็อยากสอบถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวคุณธนงด้วยครับ" แต่หล่อนกลับร้องไห้ฟูมฟายจนมีกำนันเฉิดต้องเดินมาพาตัวเธอออกไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวด้านหน้า กำนันนั่งปลอบใจหล่อนอยู่พักใหญ่ๆก่อนจะสงบลง

หมู่นา: "น่าสงสารนะครับ ท่าทางคงยังทำใจไม่ได้"
หมวดหนุ่มสีหน้าเคร่งขึ้นก่อนมองหล่อนที่ยังสะอื้นเบาๆอยู่
   "พวกคุณมาทำไมที่นี้ ไม่ไปลากคอไอ้เสี่ยไปขังคุกละครับจะมานั่งถามอะไรน้องอนงค์อีก ผมขอโทษแค่นี้เธอก็ชอกช้ำมามากแล้วอย่าไปถามอะไรเธออีกเลย" กำนันเฉิดที่ลุกออกมาบอกหมวดเข้มด้วยน้ำเสียงที่ไม่ใคร่พอใจนัก
เข้ม: "ก็ผมก็กำลังทำหน้าที่อยู่นี้ไงครับ การสอบปากคำเพิ่มเติมบุคคลที่สนิทใกล้ชิดกับผู้ตายมันก็เป็นขั้นตอนปกติกำนันน่าจะทราบดี"
กำนัน: "แต่ไม่ใช่กับเธอ! ไม่ใช้กับกรณีนี้คดีนี้คนทำมันคือไอ้เสี่ยภูมิชัยชัดๆ มันฆ่าเพื่อนรักผมตายแต่พวกคุณกลับมานั่งถามคำถามไร้สาระกับญาติคนตายแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน"
   กำนันตวาดด้วยน้ำเสียงดังใบหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ แต่ตำรวจหนุ่มกับยังคงตอบกับไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ทั้งที่ตาเขาเองก็ฉายแววไม่พอใจเช่นกัน
เข้ม: "ถ้ากำนันมีหลักฐานหรือเบาะแสที่ยืนยันว่าเสี่ยภูมิเสี่ยทำจริงๆก็ขอให้ส่งมาให้ทางเรานะครับ การกล่าวหาปากเปล่าหรือตวาดเสียงดังไม่ทำให้คดีจบไวขึ้นนะครับ"
   กำนันกลับถอนหายใจอย่างนึกขัน "โอยย คุณตำรวจใครๆก็รู้กันว่ามันทำ ตำรวจมีหน้าที่ไปจับมันแล้วทำไมไม่ไปจับวะ ทำงานห่วยแตกแดกแต่ภาษี"
เข้ม: "แล้วใครๆนี้มันอยู่ไหนละครับ ผมจะได้ไปเรียนถามว่าเขาทราบได้ไงว่าเสี่ยทำ ลมปากง่ายๆกับความเชื่อมันใช้ยืนยันเป็นหลักฐานใช้ในศาลไม่ได้นะครับและหน้าที่ของผมคือทำตามขั้นตอนไม่ใช้ขี้ข้าที่ต้องวิ่งไปวิ่งมาตามคำสั่งใครหรือตามความเชื่อของ ใครๆ รบกวนให้เกียรติอาชีพกันด้วย ผมว่ากำนันเอาเวลาไปอ่านทบทวนข้อกฎหมายดีกว่านะครับหูตาจะได้สว่าง ไม่ใช่สิ ผมหมายถึงจะได้ช่วยเหลือแนะนำลูกบ้านได้ให้สมกับภาษีของประชาชน"

กำนันเฉิดหน้าตาแดงก่ำดวงตาเบิกว้างด้วยโทสะ
"ไอ้เด็กไม่เคารพผู้ใหญ่มาพูดจาแบบนี้ มันหาเรื่องกันชัดๆ"
เข้มยิ้มอย่างสุภาพแต่ดูแล้วกวนตีนมากกว่าให้กำนัน "ก็ถูกแล้วนะครับไม่เคารพผู้ใหญ่ อุ้ยลืมไปนี้กำนันนี้น่า"
กำนันเฉิดคำรามลอดไรฟันก่อนจะถอยออกไป เข้มยิ้มอย่างผู้มีชัย

แต่ในไม่วินาทีรอยยิ้มนั้นก็เลือนไป
"พ่อแม่พี่น้อง ลุงป้าน้าอาทุกท่าน กำนันเฉิดใคร่ขอความเห็นทุกๆท่านในการที่ธนงเพื่อนรักของผมโดนฆ่า ตำรวจต้องไปจับผู้ร้ายถูกไหม"
ม็อบชาวบ้าน: "ถูกกก" "แล้วใครกันที่ฆ่าที่พรากคนดีแบบธนงไปจากเรา"
ม็อบ: "เสี่ยภูมิชัย"
"แล้วตำรวจที่ไม่ไปจับเสี่ย เป็นตำรวจที่ไม่ทำตามหน้าที่ใช่รึเปล่า"
"ใช่ เป็นตำรวจเลว,ไอ้พวกเปลื้องภาษี,แดกเงินเสี่ยไปแล้วแน่ๆ,ตะกวด"
    หมวดเข้มเริ่มหน้าซีดเมื่อเหล่ามวลชนคนทั้งหลายต่างรุมล้อมเขาไว้และตะโกนสาปแช่งด่าทอซึ่งกำนันเฉิดที่มองเข้มอย่างผู้ชนะใบหน้านั้นยิ้มเยาะ
กำนัน: "พี่น้องทั้งหลายเรามาแสดงความยุติธรรมให้ธนงกันในเมื่อตำรวจให้มันได้ก็ทำเอง เริ่มที่สั่งสอนตำรวจกั้งฉินกันเลย" ก่อนปาแก้วน้ำพลาสติกใส่เป็นการเปิดงาน เมื่อผู้นำเริ่มสารพัดสิ่งของก็ลอยมาใส่พวกเขาหมู่คว้าปืนหวังจะยิงขู่แต่หมวดกลับกดมือห้าม ก่อนจะรีบหนีออกมาจากตรงนั้นท่ามกลางเสียงเฮของม็อบชาวบ้านที่ร่วมกันแสดงความยุติธรรมของตน

กำนัน: "เมื่อกฎหมายไม่สามารถทำอะไรมันได้เราก็จะใช้วิธีของเราเอง"
กำนันเอ่ยพลางมองไปยังชาวบ้านที่รายล้อมรอบตนแววตาฉายความเหี้ยมโหดออกมา

ฝั่งตำรวจที่หนีออกมายังลานจอดรถก็รีบสั่งให้จ่าดำรีบเอารถออกจากที่นี้เพราะกลัวชาวบ้านรุมประชาทัณฑ์

แต่ก่อนจะพ้นหน้าวัดก็มีคนมายืนขวางหน้ารถรถที่เคลื่อนตัวช้าๆจอดสนิทร่างคนที่ขวางเดินมาที่ข้างคนขับที่หมวดนั่งอยู่หมวดเข้มรีบกดกระจกลงทันที
"นายยักษ์นายต้องมาดูนี้" เธอส่งกล้องในมือที่พึ่งไปถ่ายอะไรดีๆมาได้หมวดเข้มเห็นแล้วจึงเงยหน้ามาสบตาเธอ
"เราคงมีเรื่องต้องคุยกันแล้ว"
เลนส์เดินประตูขึ้นมาบนรถและรถก็ขับออกไป 

พวกเขากลับมาที่บ้านพัก เลนส์กับเข้มกำลังนั่งมองภาพในกล้องอย่างพิจารณา
"ถึงไม่มีหลักฐานสนับสนุนสมมุติฐานนี้ แต่ผมว่ามันเป็นไปได้สัมผัสทางอาชีพตำรวจมันบอก"
เลนส์: "ส่วนฉันเอะใจตรงที่น้าอนงค์ร้องไห้มันดูขัดตาพิกลๆก็เลยแอบถ่ายรูปมา ไม่คิดว่าจะใจตรงกันขนาดนี้" ทั้งคู่รีบถอยห่างจากกัน

เข้ม: "เออ สืบๆ สืบต่อไงวะ เฮ้ยลืมเฉย" เข้มรีบสึกประหม่าขึ้นมาไม่รู้จะพูดอะไร หรือจะเอามือไปว่างที่ไหนเข้มฉุกคิดในว่า (นี้เสือแบบเราประหม่ายัยนี้เหรอ) ส่วนเธอก็หันหน้าหลบตานั่งนิ่ง
เข้ม: "เราน่าจะต่อคอมดูเอาเนอะ ว่ามั้ย" เลนส์ส่งกล้องให้เขาและไม่นานภาพในกล้องก็อยู่ในจอคอม เข้มรีบโทรหาจ่าชัยกับหมู่แสงที่ไปรออยู่ที่สน.เพื่อสั่งการจากนั้นเขาก็ถามเธอว่า
"ว่างอยู่ใช่มั้ย? มีที่ๆจะพาไป"

18.55 น
    หญิงสาวนั่งหน้ามุ่ยเดินไปเดินมาบริเวณทุ่งโลงห่างจากบ้านนายธนงไม่มาก
เธอหันไปด่าตำรวจหนุ่มในใจอีกครั้งซึ่งตั้งแต่เธอยอมมากับเข้มวันนี้เธอนั้นมองค้อนกับแอบด่าเขาจนเธอไม่นับแล้ว
    แต่ไอ้คนโดนด่ากลับนั่งพิงรถมอไซค์ที่ยืมมานั่งเล่นมือถืออย่างอารมณ์ดี
เธอหลงคิดไปว่าเขาจะชวนตนไปนั่งกินข้าวนั่งคุยกันตามประสาหนุ่มสาว
แต่เขากลับเอาตนมาถ่ายรูปที่น่าจะใช้เชื่อมโยงคนร้ายได้ เลนส์มองเข้มอีกทีก่อนจะย่นจมูกใส่  (นี้ฉันหวังสูงไปใช่มั้ยเนี่ย โธ่อีตาบ้าไอ้ผู้ชายไม่มีหัวคิด)  เธอด่าเข้มในใจอีกรอบแต่ก็แอบด่าตัวเองที่คิดมากคนเดียวเช่นกัน

ระหว่างที่ทั้งสองนั่งแกร่วกันอีกครู่เดียว รถกระบะของกำนันเฉิดไปแล่นมาจอดที่ใต้ถุ่นบ้านก่อน กำนันจะลงมากับเมียผู้ตายก่อนทั้งสองจะขึ้นตัวบ้านไป   "ขอยาดมด้วย..พี่จะหน้ามืด" และกำนันแกก็นั่งลงหอบหายใจจนผู้(แอบ)ชมข้างนอกต่างหวาดวิตกกว่าแกจะตายเอา

เมื่อได้รูปแล้ว
ทั้งคู่จึงลงจากต้นไม้และรีบกลับไปที่รถ ก่อนจะถึงรถเลนส์ก็ถามขึ้น
"นี้นายยักษ์ นายนี้เก่งเนอะเหมือนหมอดูเลยแค่เห็นมือก็รู้ว่าสองคนนั้นแอบมากินกัน โครตเทพ"
เข้ม: "จะไม่รู้ได้ไงแรกๆผมแค่สงสัยเลยให้ดาบกับแสงไปเช็คประวัตินายสองคนนี้มา ธนงกับกำนันเป็นเพื่อนกันมานานถ้าจะแย่งป้าอนงค์กันก็ไม่แปลกเพราะเมื่อ 30 ปีก่อนสองคนทะเลาะวิวาทกันก่อนธนงจะจดทะเบียนสมรสหนึ่งวัน สรุปแน่ว่ากำนันยังตามจ้องจะตีท้ายบ้านเพื่อนมานานจนธนงไปมีเมียน้อยแน่นอนว่าป้าอนงค์เลยยุกำนันให้ไปปาดคอธนง อีกำนันก็รอนาทีนี้มานานบวกกับทำร้ายจิตใจเมียมโนของกำนันเข้า ป้าได้ล้างแค้น,กำนันได้ป้าผลประโยชน์ลงตัว"
เลนส์: "แล้วมั่นใจว่าเป็นกำนันได้ไงเท่าที่ฟังตะกี้ไม่ได้เชื่อมโยงกำนันเลยนะ คำพูดสองคนนั้นก็ไม่ได้อัดเสียง"
เข้ม: "อืมมช่างสังเกตรอบคอบดี ศาลไทยเลิกรับพยานเป็นที่เป็นเสียงเพราะพวกนี้มันตรวจสอบยาก เสียงจริงปลอมเข้าคอมแปปปลอมได้แล้วส่วนเรื่องการเชื่อมโยงเหรอ ที่จริงผมได้มันมาตั้งแต่แรกละแต่ดันคิดไม่ถึงเอง
1.พวกพยานพยายามโบยความผิดไปทางนู้นหมด
2.ป้าแกแทบไม่เคยมาให้ปากคำเลย ร้องไห้ตลอดให้กำนันตอบคำถามแทนตลอดและด้วยแกอ้างว่าเป็นคนพบศพคนแรกๆก่อนป้าตำรวจเลยข้ามจุดนี้ไป
3.บันทึกโทรศัพท์และเวลาประมาณการตายของธนงถ้านำมาเทียบแล้วเวลานั้นเป็นช่วงที่โทรหากำนันแต่ป้าบอกว่าโทรเพื่อให้กำนันช่วยหา แต่สายก่อนหน้าละ งงละสิ"

เข้มล้วงสมุดเล่มเล็กออกมาเขียนประกอบคำอธิบาย
สมมุติว่าเหยื่อออกจากบ้านตอน 00.00 ทีนี้เราก็นัดแนะให้มือสังหารไปหาเป้าหมายที่ออกไปในสวนไร่ของแก
ป้าแกใช้เบอร์ธนงนั้นละ 00.05 โทรบอกนักฆ่าทีนี้จากการประมาณจากศพธนงตายภายในช่วงเวลา 00.00 - 00.30± ไม่ถึง10นาทีสายสุดท้ายคือเกือบ 01.00 ไปโทรหากำนันเพื่อลวงพวกเรา"
เข้มมายืนพิงมอไซค์กับเธอ "ซึ่งความจริงธนงตายภายใน 5 นาที รอยแผลที่คอมันตัดทั้งหลอดลม,เส้นเลือดใหญ่ที่คอในแผลเดียว" แต่เลนส์กลับทำหน้างง

เข้ม: "ไม่เข้าใจอีกตรงนี้ไง" ก่อนจะเอามือมาลูบคอเธอที่บริเวณหลอกลมและเส้นเลือด
"แล้วบาดแผลลากมาแบบนี้" ก่อนลากนิ้วชีไปตามคอขาวๆเพื่ออธิบาย
"โดยปกติคนเราจะตายเพราะขาดเลือดเกินครึ่งร่างกายจะช็อคระบบการไหลเวียนเลือดล่มจนพินาศจนทำให้เราตายซึ่งต้องเสียไป 2.5 ลิตรกว่าแต่แผลขนาดนั้น กลับมีรอยเลือดกระเซ็นสาดน้อยมากถ้าเทียบกับขนาดบาดแผลตอนเจอศพนายธนงก็ยังกุมคอตัวเองอยู่ใช้มือพยายามอุดเลือดกดแผลไว้เลือดจึงไหลออกช้าลงแต่ก็ต้องตายเพราะขาดอากาศอยู่ดีคนเราขาดอากาศได้ไม่เกิน 4 นาทีถ้าเกินสมองจะเริ่มเสียหายและก็ม่องไป ทีนี้แกก็บอกตำรวจไปว่าผัวแกออกจากบ้านหลังเวลาออกจริงไปซักหน่อยใครจะไปรู้เท่านี่ก็พอที่จะอำพรางคดีได้แล้วง่ายจะตาย ไม่มีคนอื่นเห็นายธนงอีกป้าเป็นคนสุดท้ายจะโม้จะแถก็ไม่ใครรู้"
มือสากลูบคอขาวๆเธอไปมา
เลนส์: "เนียนไปมั้ยคนเรา เอามือออกไปดีหรือจะให้ออกแรง"
เข้มยิ้มแห้งๆก่อนจะถอยออกไปขึ้นรถและทั้งคู่ก็ออกมาจากที่นั้น

เช้าวันต่อมา
เหล่าทีมยักษ์ทุกคนนั่งสรุปแผนการกันเสร็จก็นั่งดูข่าวจนเข้มเดินออกมา
เข้ม: "คนอย่างกำนันที่คิดว่ามีมวลชนแล้วจะหลบหนีจากกฎหมายได้ เฮอะ! ไปพวกเราไปแสดงความยุติธรรมของกฎหมายให้พวกเขาดูกัน ก่อนร่างใหญ่ใส่แว่นดำเดินนำลูกทีมไปที่รถหุ้มเกราะ

ภาพข่าวคือบริเวณเกือบถึงบ้านหลังใหญ่ของเสี่ยชัยภูมิ ที่มีเหล่ามวลชนเกือบ400คนที่ต่างถือมีดถือไม้เดินแห่กันไป โดนมีกำนันอยู่บนท้ายกระทะ ตะโกนปลุกระดมตลอดเวลา
      เลนส์ที่ทำหน้าที่พิธีกรภาคสนามอยู่หันมาหากล้อง "นี้เป็นภาพเหตุการณ์สดจากหน้าบ้านเสี่ยชัยภูมิคนดังในพื้นที่ที่โดนกลุ่มมวลชนกล่าวหาว่าเป็นคนสังหารนายธนงค่ะ พวกเขากล่าวหาว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจว่าไม่ยอมดำเนินคดีให้นายธนง วันนี้พวกเขาจึงมาเรียกร้องความยุติธรรมให้แทนตำรวจค่ะ"

กล้องซูมไปที่กำนันที่กำลังปราศรัย "ในเมื่อเราถูกรังแก กฎหมายไทยคุ้มครองคนรวย เสี่ยมันเลยทำตามอำเภอใจได้ แต่วันนี้เรามวลชนในพื้นที่จะประกาศให้รู้ว่าความยุติธรรมมีจริง เอ้า ขว้างเลย"
     ระเบิดเพลิงทำมือหลายขวดถูกโยนใส่ภายในตัวบ้านเหล่าตำรวจพยายามขวางเหล่าผู้ประทวงที่เฮเข้าใส่รั้วบ้านตำรวจที่มีน้อยกว่าต่างถูกมวลชนกลืนหายไปทิ้งไว้แต่เพียงความกลหลาหลและเปลวไฟจากระเบิดเพลิงที่โหมลุกขึ้นคล้ายเป็นการเริ่มต้นของความบ้าคลั่ง

ตอน 9 ปิดคดี

เป็นอีกเรื่องที่คอยอยู่เลยครับ ชวนติดตามตลอด
ขอบคุณครับ จะตามตอน 9 ต่อนะครับ

เข้มข้นขึ้นทุกที

ขอบคุณครับ  สุดยอดติดตามมาตลอด  ::Thankyou:: ::Thankyou::

สืบสวนซ่อนเงื่อนน่าติดตามมาก

พอบอกซ่อนแหลกนี่ผมรีบมาเม้นต์เลยครับ5555 เรื่องสืบสวนไรต์เตอร์ทำได้ค่อนข้างดีตามแบบสไตล์หนังแอคชั่นฮอลลี่วู้ดนะครับ แต่ถ้าเป็นแนวสืบจริงๆอย่างเชอร์ล็อกนี่คงไม่ผ่าน แต่มันก็ไม่้หมาะกับเรื่องนี้อยู่ดี55555

อ้างจาก: darkdd1999 เมื่อ พฤศจิกายน 14, 2016, 06:53:11 หลังเที่ยง
พอบอกซ่อนแหลกนี่ผมรีบมาเม้นต์เลยครับ5555 เรื่องสืบสวนไรต์เตอร์ทำได้ค่อนข้างดีตามแบบสไตล์หนังแอคชั่นฮอลลี่วู้ดนะครับ แต่ถ้าเป็นแนวสืบจริงๆอย่างเชอร์ล็อกนี่คงไม่ผ่าน แต่มันก็ไม่้หมาะกับเรื่องนี้อยู่ดี55555

แบบนั้นผมว่าผมไม่ใช่แนวนั้นอะ อ่านๆแล้วเหมืแนกำลังอ่านบทความทางวิชาการอย่างไงอย่างงั้น ไม่ใช่ทางของชายจริงๆ

สนุกมากครับตั้งตารอตอนต่อไปครับ

///จัดให้แล้วน๊า แต่ว่าอายุเมย์เหมือนจะผิดนะ น่าจะอีก 2 อาทิตย์จะ 18 มากกว่าสิ
เพราะถ้าอายุเกิน 18 ก็ไม่เป็นอีกอันนึง แต่ถ้าอายุน้อยกว่า 18 ถึงจะมา แบล็คเมล์ หมวดได้นะ

อ้างถึง"เธอจะ19ในอีกสองอาทิตย์ ทีนี้เข้าใจข้อแลกเปลี่ยนของฉันรึยังละ"

สนุกครับ ยังกับกำลังดูหนังแอ๊คชั่นเลย ครบเครื่องจริงๆ

มาแล้วๆ สนุกมากครับผม ขอบคุณมากครับ

สนุกครับ นึกว่าดูซีรี่ต่างประเทศอยู่

มาเสียเปรียบ ถูกเสี่ยแบล็คเมล์ เพราะเมย์นี่เอง
เข้มเสียเชิงเลยตอนนี้

ให้ความรู้พร้อมความสำราญ
ขอบคุณครับ

เรื่องสนุกๆอีกเรื่องที่รออ่าน มีภาพประกอบแบบนี้ช่วยให้ไม่ต้องนึกนานว่าอาวุธในเรื่องหน้าตาเป็นยังไง ::Hmmm::

ยังไงก็เป็นกองเชียร์คอยติดตามผลงานตลอดนะครับ
พอเจอว่าซ่อนแหลก เลยต้องเม้นท์ก่อน
กลัวอ่านไม่รู้เรื่อง ::WooWoo::
ขอบคุณมากๆครับ

ตอนนี้หมวดเข้มจะพจญภัยแบบๆไหนอีกนะ ลุ้นๆ

ท่าทางยักษ์เข้มจะซวยเพราะกินเด็กซะแล้ว

ขอบคุณครับ

อ่านแบบซ่อนยังสนุก ขออ่านแบบเต็มหน่อยนะครับ

รอตอนใหม่อยู่นานเลย สนุกเช่นเคย ขอบคุณมากค้าบ  ::Yes!::

รอตอนใหม่อยู่นานเลย สนุกเช่นเคย ขอบคุณมากค้าบ  ::Yes!::

ขอบคุณครับ กำลังสงสัยเลยว่าหายไปไหนนาน เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่รออ่านอยู่

ตอบก่อนอ่านเลย สถานการณ์หมวดก็น่าติดตามจะทำให้นักข่าวสาวจะโดนจั๊กกะดึ๋ย หรือเปล่าหนอ

แล้วจะจับกำนันยังไง มีมวลชนอยู่ด้วยมากมาย
ขอบคุณครับ

นายเข้ม นายยอดมากเลยล้มเสี่ยได้แล้ว

พลิกล็อกหึกมุมไปได้ ผมเข้าใจว่ากฎหมายไทย เกิน 18 ก็โอแล้วนะครับ แต่ที่หมวดต้องระวังคืคลิปจะถึงมือน้องเลนส์ตะหาก ขอบคุณครับ

ติดตามครับ สนุกมากๆ ขอบคุณครับ ::DookDig::

ขอบคุณครับ 

เรื่องนี้บู๊เต็มอีกแล้วนะครับ สงสารหมวดจริงๆ โดนรู้ทันแผนซะแล้ว

ขอบคุณมากๆครับ

ปล.. เมื่อไหร่หมวดจะได้กะนักข่าวซะทีนะ

น่าติดตามมาก รอผลงานดีๆอยู่นะครับ

รอคอยมานานแนวสืบสวน
ขอบคุณครับที่แบ่งปัน
และลงให้เสพอ่าน

อยากกะดูหนังแอ๊คชั่น มันส์ๆ เรื่องนึงเลย ขอบคุณผู้เขียนครับ สนุกมากๆเลยครับ

เมื่อไหร่หมวดเข้มจะได้เมียน้อออออ

มันเลยตอนนี้

หมวดเข้ม เมื่อไรจะใจอ่อนรักนักข่าวสาวนะ

ขอบคุณครับ

แนวนี้สุดยอดมากครับรอติดตามตอนต่อไปครับ

คุ้มค่ากับการรอคอยเสมอครับ ยังสนุกเหมือนเดิมขอบคุณครับ

รอมานานรอบนี้ ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

เนื้อเรื่องชวนให้ติดตามตลอด
ขอบคุณครับ รออ่านตอน 9 ต่อนะครับ

นึกว่าต้องบู้ล่างพลานกันอีกรอบ

กลับมาแล้วหรอ คิดถึงน้าาาา  ::JubuJubu::

ขอบคุณครับ
คิดจะซ่อนความจริงกับหมวดเข้มหรอ คิดผิดไปแล้วละกำนัน ผู้หมวดเข้มกำลังจะเปิดเผยความจริงแล้ว
ความจริงมีเพียง1เดียวเท่านั่น (หมวดเข้มไม่ได้กล่าว ผมกล่าวเอง) ::Fighto::

ขอบคุณครับกำลังเข้มข้นเลย

ซับซ้อนดีครับ ต้องตั้งใจอ่านดีๆ ไม่งั้นงง

ขอบคุณครับ ปิดไปอีกหนึ่งคดี สนุกมากครับ

นายเข้มนี่กวนได้ใจจริง ขนาดโดนจับซะขนาดนั้น แล้วน้องเลนส์พูดถึงใครหว่า เล่นซะนายเข้มหงุดหงิดเลย อิอิ เพลินๆดีครับ

สงสารหญิงสาวที่เพิ่งเสียสามีไปจริง ๆ ครับ อยากไปปลอบประโลมยังไงไม่รู้ เนื่อเรื่องเข้มข้นมากครับ รอติดตามตอนต่อไปครับ ขอบคุณท่านมากครับ

เย้ตอน8มาแล้วรอตั้งนาน พอเห็นว่าซ่อนแหลกเลยต้องมาเม้นก่อน555

หมวดเข็มโดนจับซะแล้ว จะช่วยยังไงละครับ

อาสาว่าจะ จัดบรรทัดให้ แต่ผิดพลาดทางเทคนิค
ท่านพัดลมกรุณาจัดการให้เรียบร้อยแล้ว

ขอแก้ตัวเป็นคนตรวจอักษรก็แล้วกัน
เพราะว่าภาษาไทย คำผิด คำตกหล่น ความหมายเปลี่ยน
ดังนั้น จำเป็นต้องตรวจอะเอียดนิดหนึ่ง เพื่อเป็นนักเขียนที่ดี
(ผิดเล็กๆน้อยๆก็ไม่ควรให้เกิด)

ไม่มีกำลังเสริม ไม่หมายค้นหมายจับ  -    ไม่มีหมายค้นหมายจับ   
รู้ตัวว่าตัวเองถูกขังอยู่ห้องเก็บของใหญ่ๆแห่งหนึ่ง พร้อมกับมัดมือมัดขาเข้มไว้กับเก้าอี้อย่างแน่นหนา    -   มัดมือมัดขาเขา  
(ตอนนี้เจ้าตัวกำลังคิดถึงตัวเองที่ถูกมัด)
" เขาตอบมันไปทั้งที่มือคืออุปกรณ์ของเขาเองล้วนๆ    -    มันคือ
ทั้งคู่กระซิบกระซาบก่อนก่อนเมย์จะหอมแฟ้มพ่อหนุ่มใหญ่ก่อนเดินออกไป      -   หอมแก้ม
(ตอนนี้หนูเมย์หอบแฟ้มเข้ามา   เลยพิมพ์เพลินไปหน่อยมั่ง)
เขาเปิดแฟ้มที่เอามากาวออกให้เข้มดู  -    กาง
แต่ที่ไม่ใครมานี้เพราะเพื่อนที่น่ารักของผมถ่วงเวลาได้     -  ไม่มีใครมา
(ถ้าตกคำว่ามีไป อ่านไม่ได้ความหมาย)
เข้มเริ่มหน้าซีดเจายังจำ กฎหมายความผิดเกี่ยวกับเรื่องการกระทำอนาจารได้ดี        -   เขายังจำ
(น่าพิมพ์ผิด จ ข ใกล้กัน)
คนเรามันต่างที่ต่างพ่อต่างแม่ เส้นต่างมันก็เลยต่างกัน    -   เส้นทาง
(คงเพลินกับคำว่า ต่าง)
เสี่ย: "ทุกเก็บปืน นี้คือคำสั่ง"     -   ทุกคนเก็บปืน
"พวกมึงเนี่ยน่า" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นจากบรรไดด้านหลัง จ่าดำหันกลับไปก็ร้องทัก   -  บันได
บอกไม่ทำๆก็ดื้อจะทำแต่พอให้ทำก็ดันทำเหมือนรังเกลียดกัน สรุปเอาไง"     -   รังเกียจ

สำหรับในเนื้อหาผมแก้ไขให้เรียบร้อยแล้ว
ส่วนนี้ที่แจ้งเพื่อกลับไปแก้ไขในต้นฉบับที่เก็บไว้นะครับ

ขอบคุณมากครับ

งานนี้จะได้กันหรือป่าวน้า

อ้างจาก: kaithai เมื่อ พฤศจิกายน 15, 2016, 05:13:27 หลังเที่ยง
อาสาว่าจะ จัดบรรทัดให้ แต่ผิดพลาดทางเทคนิค
ท่านพัดลมกรุณาจัดการให้เรียบร้อยแล้ว

ขอแก้ตัวเป็นคนตรวจอักษรก็แล้วกัน
เพราะว่าภาษาไทย คำผิด คำตกหล่น ความหมายเปลี่ยน
ดังนั้น จำเป็นต้องตรวจอะเอียดนิดหนึ่ง เพื่อเป็นนักเขียนที่ดี
(ผิดเล็กๆน้อยๆก็ไม่ควรให้เกิด)

ไม่มีกำลังเสริม ไม่หมายค้นหมายจับ  -    ไม่มีหมายค้นหมายจับ   
รู้ตัวว่าตัวเองถูกขังอยู่ห้องเก็บของใหญ่ๆแห่งหนึ่ง พร้อมกับมัดมือมัดขาเข้มไว้กับเก้าอี้อย่างแน่นหนา    -   มัดมือมัดขาเขา  
(ตอนนี้เจ้าตัวกำลังคิดถึงตัวเองที่ถูกมัด)
" เขาตอบมันไปทั้งที่มือคืออุปกรณ์ของเขาเองล้วนๆ    -    มันคือ
ทั้งคู่กระซิบกระซาบก่อนก่อนเมย์จะหอมแฟ้มพ่อหนุ่มใหญ่ก่อนเดินออกไป      -   หอมแก้ม
(ตอนนี้หนูเมย์หอบแฟ้มเข้ามา   เลยพิมพ์เพลินไปหน่อยมั่ง)
เขาเปิดแฟ้มที่เอามากาวออกให้เข้มดู  -    กาง
แต่ที่ไม่ใครมานี้เพราะเพื่อนที่น่ารักของผมถ่วงเวลาได้     -  ไม่มีใครมา
(ถ้าตกคำว่ามีไป อ่านไม่ได้ความหมาย)
เข้มเริ่มหน้าซีดเจายังจำ กฎหมายความผิดเกี่ยวกับเรื่องการกระทำอนาจารได้ดี        -   เขายังจำ
(น่าพิมพ์ผิด จ ข ใกล้กัน)
คนเรามันต่างที่ต่างพ่อต่างแม่ เส้นต่างมันก็เลยต่างกัน    -   เส้นทาง
(คงเพลินกับคำว่า ต่าง)
เสี่ย: "ทุกเก็บปืน นี้คือคำสั่ง"     -   ทุกคนเก็บปืน
"พวกมึงเนี่ยน่า" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นจากบรรไดด้านหลัง จ่าดำหันกลับไปก็ร้องทัก   -  บันได
บอกไม่ทำๆก็ดื้อจะทำแต่พอให้ทำก็ดันทำเหมือนรังเกลียดกัน สรุปเอาไง"     -   รังเกียจ

สำหรับในเนื้อหาผมแก้ไขให้เรียบร้อยแล้ว
ส่วนนี้ที่แจ้งเพื่อกลับไปแก้ไขในต้นฉบับที่เก็บไว้นะครับ

ขอบคุณมากครับ

อัญลี วันทา อภิวาท ขอบคุณคร้าบขนาดคิดว่าตรวจดีแล้วก็ยังมีจนได้

ขอบคุณครับ...มาในแนวสืบสวน สอบสวน..ใช้ความคิดในการแก้ข้อพิรุจได้เป็นเปาะๆ เลย

เรื่องราวเริ่มขมวดปมเข้ามาแล้วนะครับแต่ยังไม่อยากเดาว่าใครเป็นตัวการเอาเป็นว่าติดตามต่อไปละกัน ขอบคุณครับ

ตอนนี้จะมีฉากเข้าพระเข้านางไหมนะ ลุ้นจัง

ใครจะช่วยหมวดเข้มให้รอดจากเหตุการณ์

ขอบคุณครับ น่าติดตามมาก สนุกครับ

โดดมาอ่านตอนนี้เป็นตอนแรก น่าจะสนุกนะครับ ขอบคุณมากคนับ

บทสืบคดี ก็เขียนได้ดีครับ ชอบเลย ไอเดียดี

ขอบคุณครับ

สนุกครับ พล๊อตน่าติดตามมาก

ขอบคุณครับ

เพิ่ว่างมาอ่านขอบคุณนะ

เหมือนนั่งดูหนังอยู่บ้านเลยครับ ขอบคุณครับ

มันส์หยดทุกตอนเลยครับ

ตามลุ้นหมวดดละว่าออกหัวหรือตีน น่าเศร้าแทนจัง ระบบเงินซื้อได้ทุกอย่างเนี่ย

เห็นมานานแต่เพิ่งเข้ามาอ่านครับเดี๋ยวจะเข้าไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกดำเนินเรื่องได้สนุกมากครับ

รอนานมากครับกว่าจะได้อ่าน แต่ชอบครับจะรออ่านจนจบ

อ่านแล้วสนุกครับ ขอบคุณครับ

Thank

มาแล้ว สนุกมากครับ

จากมือลูบคอขาวๆต้องขยับไปที่อื่นบ้างล่ะครับ

แนวแบบนี้  ยังรออ่านอย่างจดจ่อ ขอบคุณ

แวะมาทักทายบ้านใกล้เรือนเคียง

อย่างแรกเลยครับ ตอนนี้จัดหน้าได้สวยงาม ไม่ลายตาเลย

น่าจะลงตัวแล้วเนอะว่าจัดหน้าประมาณไหน

ผมไม่แม่นกฏหมายซะด้วยสิ รอคำตอบท่านคุยกับท่านพัดลมอยู่นะครับ

อยากรู้รายละเอียดข้อกฏหมาย

บู๊เชือดเฉือนได้สนุกมากครับ ยังรอฉากเลนส์กับมายโดนรุม 5555

ฮาร์ดคอร์จงเจริญ

ผู้ประพันธ์เขียนเรื่องได้น่าติดตามครับ รวมถึงภาพที่นำมาประกอบทำให้สามารถเข้าใจเรื่องรามได้ดียิ่งขึ้น
ขอบคุณมากครับ

เข้มจะรอดมั้ยเนี้ย  ::Horror:: ขอบคุณนะครับสนุกมากเลย

บู๊กันสนั่นจริงๆ
สนุกมากขอบคุณครับ

อ่านแนวนี้ก็มันสนุกไปอีกอย่าง  ::WowWow:: ::WowWow::

แต่ละตอนยาวสะใจดีจริงๆ

มาเป็นเเนวสืบสวนเต็มตัวเเล้วสิตอนนี้ เเต่ก็น่าติดตามยุนะครับ
::DookDig::

ขอบคุณมากครับ

งานด่วน รหัสแดงๆ

จะรอดไหมเนี่ยพระเอกเรา

ขอบคุณครับ กลับมาอ่านยังลุ้นเหมือนเดิมครับ

ต้องยอมรับท่านนักประพันธ์ ที่ช่างสรรหารูปประกอบได้ถูกใจมากครับ โดยเฉพาะรูปสาวๆตอนก่อนหน้า อิอิ...
ผมนี่นับถือเลย ขอบคุณมากครับ

พี่เข้ม เราสลบบ่อยไปเปล่า 555 จากตอนที่แล้วนะ ตอนนี้ยังไม่ได้อ่าน ฮ่าๆ มาตอบข้อความขอบคุณก่อน

หวา...สารภาพเลยครับว่าเพิ่งรู้ตัวว่าอ่านข้ามไปแล้วงง....เพระลืมรีพลายไม่ได้อ่านส่วนที้ซ่อนเลยงงกะเนื้อหา 555 

ตอนนี้นักข่าวจะโดนเด็จศึกใหมนะ ติดตามๆ

ชอบเข้มกับเลนส์มากครับ ลุ้นคู่นี้ลงเอยกันไวๆ

ยิงกันสนั่นจอ

อยากได้ทุกคนเลย

พอบอกซ่อนแหลกรีบตอบเม้นก่อนอ่านเลย555

เรื่องมันเริ่มจะซับซ้อนขึ้นแล้วสิ

มาขอติดตามชีวิตผู้หมวดหลังจากโดนจับครับ สนุกจริงๆ

กำนัน ก่อม็อบซะเนียนเชียว มันคุ้นๆคดีที่มีคนโดนลอบสังหาร
แต่สุดท้ายคนร้ายคือคนใกล้ตัวเอง ไว้ใจใครไม่ได้จริงๆ

แล้วจะออกจากคลับนรกได้ยังไงล่ะนั่น ต้องพึ่งคุณดาบทั้ง2แล้ววว

สนุกมาๆครับ ตัวเอกตัวรองบทบาทชัดเจน น่าติดตามมาก

ขอบคุณครับ ชอบเรื่องมาก แต่งได้สนุกดีครับ

ให้กำลังใจนะหมวด

มารอดูว่าผู้หมวดเราจะรอดออกมาจากคลับนี้ยังไง

น่าติดตามมากๆครับผม  ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

เก่งนะพระเอกเรา

เกือบไม่รอดแล้วพระเอกเราสู้ๆๆ

ดีมาก เป็นซีรีส์ ที่สามารถต่อเนื่องและผูกกับตอนก่อนได้เนียนดี

จัดทั้งเม ทั้งเลนเลยสุดยอด

ลุ้นทุกตอนเลยครับ มีแต่เรื่องไม่คาดฝันตลอดเลย  ::Foo::

สาวๆ ดูน่ารักน่าจิ้นมากครับ มีมิติ เหมือนคนทั่วไปจริงๆ แต่งได้เยี่ยมเลยครับ

สืบสวน ซ่อนเงียนดีจริงๆ 
 เพราะความประมาทเพียงน้อยนิด ทำให้ตกที่นั่งลำบากเลย 

ผมละฮาจริงมุขนักฆ่าในตำนาน ขอบคุณครับ

ตอนก่อนน้องเม ตตอนนี้คงบ๊ทั้งตอน

ตอนที่แล้วเจอเมย์ดูดความลับไปจนหมดแล้ว

พลังประชาชน โดนกดขี่ให้มีอารมณ์ต้องการเอาคืนให้หายแค้น ::Fighto::

มีแนวหวานๆให้คู่เอกด้วย

ซับซ้อนซ่อนเงื่อน


•====================================•
○ 17/3/2561 ○
   
คอมเมน ผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน { 17/3/2561 ~17/9/2561 }
•===============================================•
https://xonly8.com/index.php?topic=169283.msg782891#msg782891
https://xonly8.com/index.php?topic=168438.msg782897#msg782897

สืบไปสืบมาเจอแต่เสียวและโหดดุ

หมวดเข้มคนเดียวจะไหวไหมเนี่ย สู้ๆครับ

เป็นอีกเรื่องที่คอยอยู่เลยครับ เนื้อเรื่องสนุกมากๆ

พอเป็นตอนเกี่ยวกับหมวดเข้ม เนื้อเรื่องนี่ก็เข้มข้นจริงๆนะครับ

แย่แล้วหมวดจะไหวไหมเนี้ย

จะเรียกว่า คู่อะไรดี
คู่กัด คู่แล้วไม่แคล้วกัน คู่กรรม คู่โหด มัน หวาน

หมวดซวยแล้ว ขอบคุณครับ

ติดตามมาไม่ขาดตอน  มันทุกแนว

เรื่องนี้คอยอยู่เลยครับ ชวนติดตามตลอด เข้มข้นมาก

เหมือนดูหนังสักเรื่องนึงเลย

ตามลุ้นมาก ฉากบู้สนุกดี มีแอบฮา

กว่าจะรอดออกมา หมวดเข้มก็อ่วมพอดูเลยนะ

แนวสืบสวนก็ได้อยู่นะ นี่แนวเสียวถ้าเนื่อเรื่องแน่นคนอ่านคงปวดหัว

เนื้อเรื่องเข้มขึ้นทุกตอนเลย

นับถือคนแต่ง...สุดยอด..ใช้คำได้ดี..น่าตื่นแต้น..

โดนจับได้ซะแล้ว จะรอดไหมเนี่ย ลุ้นครับ

พอบอกซ่อนแหลกนี่ผมรีบมาเม้นต์เลยครับ5555 เรื่องสืบสวนไรต์เตอร์ทำได้ค่อนข้างดีตามแบบสไตล์หนังแอคชั่นฮอลลี่วู้ดนะครับ แต่ถ้าเป็นแนวสืบจริงๆอย่างเชอร์ล็อกนี่คงไม่ผ่าน แต่มันก็ไม่้หมาะกับเรื่องนี้อยู่ดี55555

เข้มเจอใครน่ะ

เนื้อเรื่องสนุก ชวนติดตาม ลุ้นระทึกทุกตอนครับ

ใกล้ปิดคดีแล้ว สนุกมากๆ 

ประมาทไปนิดนะหมวด โดนเมย์ตลบหลังจนได้

เขียนดีมากครับ เหมือนอ่านนิยายสืบสวนเลย

หมวดเข้มจะรอดไหมอะ

ชิบหายแล้วโดนจับได้ จะรอดมาได้มั้บเนี้ย

่ความเงี่ยนจะพาพี่สิงห์ซวยไหมนร้า

เสียเปรียบเพราะจิ๋มนะเข้ม

ยอกย้อนซ่อนเงื่อน

เข้มก็เกือบเสร็จเสี่ย ดีที่สถานณ์เอื้อไว้ ริดตัวไป แต่ดนัยจะกลับมาตอนไหน รอแล้วครับ

ถือว่าเดินเรื่องมาดีพอสมควร ปมยังเป็นปม คงต้องตามแก้ตามเปิดอีกหลายที่ หมวดเข้มกับทีมจะผ่านไปด้วยดีรึป่าวนี้สิ 

จะมีหักมุมตลบหลังอะไรไหมครับนี่

น้องเลนส์พูดถึงใครหว่า เล่นซะนายเข้มหงุดหงิดเลย

คนเลว เป็นคนดี คนดีเป็นคนเลว

งานสืบสวนแบบนี้...ค้องละเอียดหน่อย...ผู้หญิงก็ไม่ควรประมาท

อย่าจับไอ้เสี่ยเลย ยิงทิ้งดีกว่า เสียเวลาตามจับ

หมวดเข้มรอดจากผับได้เกือบไปแล้ว ::Hunger::

พ่อแง่แม่งอน ปากแข็งกันทั้งคู่ แบบนี้ลูกดก

หมวดเข้มเกือบไปละ

น้องเมย์ยังไหวนะ โดนไปสองน้ำเอง ::Dribbling::

เข้มโดนจัดหนักเลย

รอ

จะตายไหมเนี่ยโดนคนร้ายจับได้

จะรอดไหมนี่

 ::Shy::อ่านไปเรื่อยๆก็สนุกดี

สรุปได้ว่าหมีเป็นเหตุให้เกิดเรื่อง ล้างแค้นสิบปีไม่สาย เจ้าของหมีคงติดใจกล้วยอันใหม่ เลยฆ่าผัวตัวเองสร้างเรื่องให้คนอื่นเป็นแพะ

ตำรวจหน่วยนี้น่าอิจฉาดี เข้าไปสืบคดีแถมได้เสียวออกมาด้วย ::Oops::

สนุกมาก เข้มข้นซ่อนเงื่อน

ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าเนื้อหาที่ซ่อนจะเร้าใจขยาดไหน

เรื่องนี้คอยอยู่เลยครับ ชวนติดตามตลอด

มันส์มาก อ่านแล้วเห็นภาพตามเลย

เนื้อเรื่องเข้มข้น

อยากติดตามอีกครับ

แอ๊คชั่น อีโรติก

แล้วจะออกจากคลับนรกได้ยังไงล่ะนั่น