.......15.00........
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!! เสียงกริ่งดังขึ้นเพื่อให้ทราบว่าหมดชั่วโมงเรียนเพื่อเปลี่ยนไปเรียนวิชาอื่นแต่สำหรับห้องนี้ วิชานี้คือวิชาสุดท้ายของวันนี้ หญิงสาววัยแรกรุ่น ผิวพรรณที่ผุดผ่องไปแทบจะดูเด่นขึ้นมา ซึ่งบ่งบอกได้ดีว่าหญิงสาวไม่ใช่ลูกชาวบ้านธรรมดา ค่อยๆเปิดกระเป๋า แล้วเก็บหนังสือเรียนลงไปในกระเป๋า
"เอาละนักศึกษาทุกคน...อย่าลืมไปอ่านทบทวนสิ่งที่อาจารย์สอนไปนะ..ทบทวนตามบทที่อาจารย์บอกแนวข้อสอบไว้...ใกล้สอบในอีกไม่ถึงอาทิตย์แล้ว " อาจารย์สาววัย 40 ปลายๆ พูดสั่งนักศึกษา
"แพร...วันนี้แฟนนายร้อยสุดหล่อของเธอจะมารับรึเปล่า" แอน สาวสวยที่นั่งโต๊ะข้างๆ เอ่ยถามขึ้นมา ใช่แล้วครับ หญิงสาวสุดสวยที่ผมเอ่ยไปข้างต้น ชื่อว่า แพร พรรณิตา วรมหาชเวงกุล ซึ่งหากใครได้ยินนามสกุล (ที่ผู้แต่งสร้างขึ้นเอง) ทหารเกือบทุกคนก็จะร้องอ๋อทันที เพราะเธอคือลูกสาวคนสุดท้องของ พลตรี ชเวง วรมหาชเวงกุล นายทหารชั้นสัญญบัตร ที่ว่า ซื่อตรง และ เอาหลักของความยุติธรรมเป็นหลัก ปัจจุบัน แพร กำลังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยปีที่ 4 และกำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่ช้า และที่สำคัญเธอยังเป็นคู่หมั้นคู่หมายกับ หนุ่มหล่อยศนายร้อยหมาดๆ ร้อยตรี ธงรบ เตชะมหาจรรยา ซึ่งพ่อของร้อยตรี ธงรบ ก็หมั้นหมายลูกชายกับ แพร มาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว และยิ่งโตขึ้นทั้งคู่มีความชอบพอซึ่งกันและกัน ทำให้ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย ตัดสินใจว่าจะจัดงานแต่งงานให้ทั้งคู่เมื่อ แพร รับปริญญาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"อือ...ยังไม่รู้เลย...ไม่รู้ว่าพี่เขาจะว่างมารึเปล่าเหมือนกัน" แพรตอบแอนเพื่อนสาวไป
"งั้นเธอก็ลองโทรหาพี่เขาสิ...ว่าเขาว่างมารับไหม...ถ้าไม่ว่าง..เราจะได้ไปส่งเอง"
แพรรับคำ พร้อมหยิบมือถือขึ้นกดเบอร์ของแฟนหนุ่ม รอสายสักพักก็มีคนกดรับ
"ฮัลโหล...ว่าไงครับ นางฟ้า" เสียงปลายสายโทรกลับพร้อมพูด "นางฟ้า" คำติดปากที่เขาชอบพูดกับหญิงสาว
"วันนี้ผู้หมวดจะว่างมารับแพรไปทานข้าว แล้วไปส่งบ้านไหมคะ...ไม่มาหลายวันแล้วนะ" หญิงสาวตอบงอนๆ
"หลายวันที่ไหนกัน 2 วันเอง ก็พี่บอกแล้วไงจ๊ะ..ว่าช่วงนี้พี่เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง...งานอะไรมันก็ยังไม่ลงล็อคนะ"
"คะ...แพรเข้าใจอีกไม่นาน พี่ธงรบก็บ้างานเหมือนคุณพ่อเหละคะ...แพรทำใจนานแล้ว" หญิงสาวยังไม่เลิกงอน
"อะ..อะ...อย่าเพิ่งงอนสิ..วันนี้พี่ไปรับจ๊ะ นี่ก็กำลังขับรถไปอยู่ แพรรออยู่ที่เดิมเหละ สักพักก็น่าจะถึง"
"คะ..คะ..." แพรตอบพร้อมกดวางสายไป
"ว่าไงแพร...ผู้หมวดของแพรมารับไหม" แอนถามขณะกำลังลุกจากที่นั่ง เพื่อลุกเดินออกจากห้อง
"มาสิ...แต่ขอเครียร์งานอีกนิดหน่อยนะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้าจ๋อยๆ
"อ้อ...จะให้แอนรอเป็นเพื่อนด้วยไหม..." เพื่อนสาวถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอก..แพรอยู่ได้..วันนี้แอนนัดพ่อกับแม่ไว้ไม่ใช่เหรอ"
"เอางั้นก็ได้จ๊ะ...งั้นแอนไปก่อนละกันนะ...แล้วเจอกันวันสอบนะจ๊ะ" แอนพูดพร้อมเดินไปที่จอดรถของเธอเอง
หลังจาก แอนเพื่อนสาวเดินไปจนลับสายตา หญิงสาวก็นั่งลงที่ม้านั่งที่ประจำที่เธอเคยมารอหมวดธงรบ แฟนของเธอ พร้อมคิดอะไรในใจไปเรื่อย แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาหา
"ว่าไงจ๊ะ..นางฟ้าของพี่...รอนานไหมครับ" ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นหนุ่มร่างสูงราว 176 ผิวเข้ม ใส่ชุดทหารเต็มยศ พร้อมด้วยดาวบนบ่า 1 ดวง และคนๆนั้นก็คือ ร้อยตรี ธงรบ แฟนหนุ่มสุดเท่ห์ของแพร สาววัยแรกรุ่นนั่นเอง
"ไม่นานหรอกคะ...แพรเพิ่งมานั่งได้พักเดียวเอง" หญิงสาวเงยหน้าตอบแฟนหนุ่มพร้อมลุกขึ้นยืน
"ไปครับ...เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าว" "คะ" แพรตอบพร้อมเดินไปที่รถของธงรบ ซึ่งธงรับก็เดินไปเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งในรถ พร้อมกับตนที่เดินวนมาเปิดประตูรถเพื่อเข้าไปตรงคนขับ แล้วพาหญิงสาวออกไปจากที่ตรงนั้น
....ณ ร้าน อาหารหรูกลางใจเมือง
"นี่ครับน้องแพร...อาหารที่นี่อร่อยมากเลยนะ เมื่อวันก่อนพี่มาทานกับเพื่อนๆ...เห็นว่าอร่อยดี...เลยพาน้องแพรมาทานด้วยกันเลย" หมวดหนุ่มพูดพร้อมตักอาหารให้หญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามทาน
"เพื่อนผู้ชายหรือว่าผู้หญิงละคะ" แพรพูดขมวดคิ้วพร้อมส่งสายตาเหมือนกำลังจับผิดอะไรหมวดหนุ่มบางอย่าง
"หืมมม...ผู้ชายสิครับ...พี่จะมาทานกับผู้หญิงได้ยังไง...ถ้าจะมีก็มีแต่นางฟ้าตัวน้อยๆนี่เหละครับ" หมวดหนุ่มยิ้มตอบแบบเรียบๆ พร้อมตักชิ้นเนื้อสเต็กชั้นดีเข้าปาก "ปากหวานจริงๆนะคะ...แพรก็ถามไปงั้นเหละคะ...แพรรู้อยู่แล้วว่าพี่ธงไม่มีใครหรอก...จริงไหมคะ" แพรพูดพร้อมยิ้มใสๆไปที่หน้าของหมวดหนุ่ม ซึ่งหมวดหนุ่มก็ยิ้มรับเช่นกัน "ว่าแต่เราเถอะ...อยู่ในมหาลัยแบบนี้มีใครมาจีบบ้างไหม" ธงรบพูดวกไปถามทางหญิงสาวบ้าง แพรสะดุ้งเล็กๆ ก่อนตอบแฟนหนุ่มไป "ก็...มีบ้างเหละคะ...แต่แพรก็ไม่ได้สนใจอะไร...ยิ่งช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว...แพรอยากเต็มที่กับที่สอบมากกว่านะคะ" แพรยิ้มๆ พร้อมยกแก้วไวท์รสเลิศ เข้ามาจิบชิม หมวดหนุ่มได้ฟังเช่นนั้นก็แอบยิ้มเล็กๆ "'งั้นวันนี้แพรจะไปไหนต่อรึเปล่า...พี่จะได้พาไป..." หมวดหนุ่มพูดชิมลองออกไปพร้อมส่งสายตาหวานไปทางแฟนสาวสุดสวย แพรเมื่อได้เห็นสายตาหวานๆ ที่หมวดหนุ่มพยายามสื่อก็เข้าใจความหมายที่แฟนหนุ่มส่งมา และขณะที่หญิงสาวจะตอบรับคำขอหมวดหนุ่มไป เธอกลับคิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งกำลังรอเธออยู่ "ไม่ได้หรอกคะ...วันนี้ประจำเดือนมา...อดคะ...อิอิ" แพรพุดพร้อมทั้งเยาะเย้ยสายตาให้หมวดหนุ่มที่กำลังนั่งรอคำตอบของหญิงสาว "ตกลง" แต่เมื่อหญิงสาวตอบมาแบบนี้ก็ใจเหี่ยวไปเลยนะสิครับ "เฮ้ออ...น่าเสียดายจัง...แต่ก็ไม่เป็นไรวันหลังก็ได้...ประจำเดือนไม่ได้มีทุกวันนินะ" หมวดหนุ่มทำใจพร้อมพูดปลอบใจตัวเอง แต่ในใจลึกๆแล้วเขากลับคิดถึงผู้หญฺงอีกคนหนึ่งขึ้นมา "คะ.." แพรพูดพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กับท่าทางจ๋อยๆของหมวดหนุ่ม แล้วทั้งคู่ก็รับประทานอาหารด้วยกันต่อไป พร้อมทั้งสลับคุยกันเป็นระยะ จนเวลาผ่านเลยไป...
........16.00...
ขณะหมวดหนุ่มกำลังขับรถเก๋งสีดำคันใหญ่ กระจกหน้ารถมีสติกเกอร์ที่มักจะนำมาติดหน้ากระจกรถ มีชื่อเด่นชัดว่า ร้อยตรี ธงรบ เตชะมหาจรรยา ซึ่งบ่งบอกได้เลยว่าเจ้าของรถคันนี้คือนายทหารยศร้อยตรีนั่นเอง ซึ่งผู้ที่ขับก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหมวดหนุ่มเจ้าของรถคันนี้ ส่วนที่นั่งข้างๆก็คือหญิงสาววัยแรกรุ่น ในชุดนักศึกษาน้องแพร นั่นเอง หมวดธงรบกำลังขับรถไปตามเส้นทางใหญ่ ซึ่งเป็นเส้นทางที่ไปบ้านหรือคฤหาสน์หลังใหญ่ของนายพล เชวง ผู้เป็นพ่อของน้องแพรนั่นเอง และแน่นอนถนนใหญ่ในเวลาช่วงเย็นๆเช่นนี้ คงจะหนีไม่พ้นปัญหารถติด เพราะเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่นักเรียน นักศึกษา หรือแม้กระทั่งสำนักงานใหญ่ๆ เริ่มปล่อยและหมดเวลาทำงานของวันทำการนั้นๆแล้ว ในรถนั้นเปิดแอร์ให้พอหายร้อน เปิดเพลงฟังเบาๆ ให้พออารมณ์ดีระหว่างรอสัญญาณไฟ แพรที่เหลือบมองหมวดหนุ่มมาตั้งแต่ที่อยู่ในร้านอาหาร ดูเหมือนว่าเขาจะหง๋อยๆไป ไม่ขี้เล่น และ แหย่เธอเหมือนก่อนที่จะมารับเธอไปรับประทานอาหารกับเขา ซึ่งเธอก็รู้ดี ว่าที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ แพรเริ่มรู้สึกผิดในใจเล็กๆ แต่ว่าหากเธอยอมให้เขาเชยชมในเวลานี้ มีหวังกลับบ้านไป... ไม่ได้ๆ แต่ว่าเธอก็ยังพอจะช่วยเขาได้ในอีกเรื่องหนึ่ง โดยไม่มีการสอดใส่กัน แพรยิ้มที่แก้ไขปัญหาได้แล้ว พร้อมพูดขึ้น
"พี่ธงยังโกรธแพรอยู่รึเปล่าคะ...ที่แพรไม่ยอมให้พี่..." หมวดหนุ่มไม่รอให้แพรพูดจบก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
"เปล่าเลยนะ...น้องแพรเป็นประจำเดือนอันนี้พี่คงไปห้ามน้องแพรไม่ให้ไม่ได้...อย่าคิดมากซิ...อากาศมันร้อนนะ...พี่ก็เลยคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ" แพรมองตามสายตาของธงรบที่ลุกลนและพยายามพูดแบบคิดถ้อยคำพูดออกมา ก็รู้ทันทีว่าหมวดธงรบกำลังโกหกตัวเองอยู่
"จากนี้ไปจนถึงบ้านแพร...ก็คงมีเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง...ถึงแพรจะให้พี่ธงรบทำแพรไม่ได้...แต่แพรก็ช่วยพี่ธงรบได้แน่นอนคะ"
"ช่วย...ช่วยยังไง" ธงรบทำหน้าสงสัย แพรที่ไม่ตอบธงรบแต่กลับยิ้มให้ พร้อมทั้งเอื้อมมือทั้งสองข้างออกไป.... จับ!!! ที่เป้ากางเกงทหารของธงรบ ที่ตอนนี้เจ้าของกำลังตกใจในการแสดงออกของแฟนสาวที่เรียบร้อยมาตั้งแต่เด็ก แต่อีกมุมหนึ่ง ธงรบก็รู้สึกดีที่แฟนสาวเริ่มรู้จักกลกามแล้ว แพรลูบมือไปทีเป้ากางเกงไปมาๆ ก่อนจะค่อยๆ จับซิบกางเกงพร้อมรูดซิบลงมา ธงรบดันตัวขึ้นพร้อมทั้งดึงแกะหัวเข็มขัดออกและปลดตะขอเพื่อให้แฟนสาวทำสะดวกขึ้น แพรลูบไปที่กางเกงในสีดำของธงรบไปมา ก่อนจะค่อยๆลากกางเกงในสีดำลง ทันใดนั้นท่อนควยยาว 6 นิ้วของธงรบก็เด้งออกมาโดยทันที แพรที่กำลังหน้าแดงมองหน้าธงรบ ซึ่งธงรบก็ได้แต่ยิ้มๆ
"ดูรถด้วยสิคะ...พี่ธง...ถ้าใครมาเจอทีหลังแพรจะไม่ให้อีกจริงๆด้วย" แพรพูดพร้อมทั้งเอามือลูบลำควยไปมา
"จ๊ะๆ..." ธงรบรีบรับปากทันที แพรก้มลงไปบริเวณหน้าขาของธงรบทันที พร้อมทั้งใช้มือรูดลำควยสีคล้ำตามสีผิวของผู้เป็นเจ้าของ ก่อนจะชักขึ้นลงๆ ชนิดที่เรียกว่ารูดสุดจนเห็นหัวควยขนาดใหญ่ของหมวดหนุ่ม
"แพร...ค่อยๆอมให้พี่นะ...ครั้งที่แล้วแพรเอาฟันครูดโดนลำควย เอาซะพี่เจ็บเลย"
แพรพยักหน้า พร้อมทั้งก้มลงไปที่ลำควยของธงรบ พร้อมทั้งสูดกลิ่นสาบของผู้ชายและกลิ่นอับจากน้ำเงี่ยนของธงรบขึ้นมา ซึ่งก็พอจะปลุกอารมณ์สาวของแพรให้ลุกขึ้นมาได้เป็นอย่างดี แพรอ้าปากแลบลิ้นชมพูของตัวเองออกมาแล้วค่อยๆเลียไปที่ลำควยของธงรบเหมือนเธอกำลังเลียไอศกรีมแท่งโปรดอยู่ มือก็ยังคงรูดลำควยของธงรบขึ้นลงอยู่เช่นเดิม แพรละเลงลิ้นของเธอไปที่หัวเงี่ยงไปจนถึงไข่ทั้งสองใบของธงรบโดยไม่มีท่าทางเขินอาย ก่อนจะค่อยๆ อ้าปากอมหัวเงี่ยงของธงรบเข้าไปพร้อมตวัดลิ้นเลียส่วนหัวของลำควยไปมา ซึ่งก็ทำให้ธงรบรู้สึกดีอย่างอธิบายไม่ถูก ที่อยู่ๆ ในระยะเวลาไม่นานที่เขาและเธอตกเป็นของกันและกัน ซึ่งเขาก็รู้ดีว่าเขาเป็นผู้เปิดบริสุทธิ์ของเธอแน่นอน แม้ที่ผ่านมา เขาและเธอจะหาเวลามาตักตวงความสุขได้ไม่มากเท่าที่ควรเนื่องจากเขาเองก็เพิ่งรับยศไม่นาน และแพรเองก็กำลังใกล้สอบในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี่ทำให้เธอและเขาหาโอกาสเจอกันยากเข้าไปอีก และครั้งล่าสุดที่ทั้งคู่มีอะไรกันนั้นก็ผ่านไปได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว ซึ่งวันนั้นเขาขอให้แพรทำความสุขให้เขาโดยใช้ปากของเธอ ซึ่งแพรก็ทำได้ไม่ดีนัก และฟันของแพรยังมาครูดลำควยเขา เอาซะเขาเจ็บจนหายเสียวไปเลย แต่มาวันนี้ทั้งลีลาการอม การรูดลำควย เหมือนกับแพรเธอเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนค่อนข้างมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร นอกจากว่ามนุษย์ทุกคนเมื่อได้ลิ้มลองรสชาติแห่งเซ็กส์แล้ว 1 ครั้ง ไม่ว่าใครก็หวังที่จะทำมันอีกครั้งและทำมันให้ดีกว่าเดิม จึงคิดไปว่าแพรคงจะไปหัดลองกับแท่งไอศกรีมก็เป็นได้ ซึ่งเขาก็หาได้รังเกียจไม่แต่กลับทำให้เขายิ่งรักและหลงเธอมาขึ้นไปด้วย
"อูยยยย....น้องแพรของพี่เก่งจัง...ซีดดด" ธงรบร้องครางขึ้นมาอย่างสุดเสียว ห่อปากร้องออกมา โดยที่แพรก็ยังก้มหน้าก้มตาดูดลำควยของเขาขึ้นลงๆ อย่างรวดเร็ว บางครั้งก็ปล่อยปากของเธอแล้วใช้มือรูดลำควยขึ้นลงอย่างสนุกมือ ธงรบเมื่อเห็นแพรเงยหน้าจากการอ้าอมลำควยของเขาแล้วก็ดึงหน้าของแพรขึ้นมาจูบกันอย่างดูดดื่มแลกลิ้นกันภายในโพรงปากของแพร โดยไม่รังเกียจว่าหญิงสาวเพิ่งลุกจากการอมลำควยของตัวเองก็ตาม ซึ่งแพรก็รับการจูบของธงรบเป็นอย่างดี โดยมือก็ยังรูดลำควยของธงรบไม่หยุด ทั้งคู่จบกันอยู่พักใหญ่ ธงรบก็เหลือบไปเห็นไฟแดงซึ่งกำลังจะเปลี่ยนสีเป็นไฟเขียวในไม่ใช้ ในเวลานี้ เขารู้สึกเกลียดไฟเขียวขึ้นมาทันใด แล้วนึกด่าว่าทำไมไฟแดงมันเวลามันน้อยเหลือเกิน ธงรบจึงปล่อยปากจากแพร แล้วจึงตั้งตัวรอไฟเขียว แพรปล่อยปากจากธงรบมีน้ำลายยืดไหลตามออกมาด้วย มองสายตาปรือๆ ก่อนจะเหลือบไปมองสัญญาณไฟก็เข้าใจเหตุผลของธงรบทันที แพรจึงก้มตัวลงไปที่หว่างขาของธงรบอีกครั้งพร้อมทั้ง อ้าปากอมลำควยของธงรบอีก ซึ่งแพรก็ใช้มือรูดลำควยขึ้นลงพร้อมๆกับเรียวปากสวยของแพรที่อมลำควยขึ้นลงๆ อย่างรวดเร็ว
"แพร...พี่...จะไม่ไหวแล้ว..อีกนิด...อีกนิด...อะ...อะ...อูยยยย" ธงรบพูดพร้อมทั้งจับหัวของแพรให้ขึ้นลงลำควยของเขาอย่างบ้าคลั่ง แพรก้มอมลำควยธงรบอีกไม่นาน ก็รู้สึกได้ถึงน้ำที่พุ่งเข้ามาในโพรงปากของเธอ แพรจึงดูดน้ำเสียวของธงรบขึ้นมาให้หมดแล้วกลืนลงคอไปอย่างหื่นกระหาย ก่อนที่แพรจะอ้าปากออกจากลำควยของแฟนหนุ่มที่นั่งหายใจหอบเหนื่อย แพรจึงเลียลำควยของธงรบอีกครั้งเพื่อทำความสะอาดให้ "เก่งจังเลยน้องแพรของพี่...น้องแพรไปฝึกที่ไหนมาจ๊ะ" ธงรบพูดถามขึ้นมาอย่างเหนื่อยอ่อน
"หมายความว่าไงคะ...พี่ธงหาว่าแพรไปมีคนอื่นหรอคะ" แพรที่เงยหน้าขึ้นมาตอบกลับ พร้อมดึงทิชชู่มาทำความสะอาดปากตัวเอง
"เปล่าจ๊ะ...เปล่า...พี่ก็แค่" ธงรบรีบขอโทษและลุกลนเมื่อรู้ว่าตนปากเสียไป
"แพรก็แค่ไปฝึกกับไอศกรีมกับไส้กรอกนะคะ...แพรไม่อยากให้พี่ธงรบเจ็บแบบวันนั้นอีก" แพรพูดพร้อมกับทำหน้าสลดขึ้นทันที
"เอ่ออ...พี่ขอโทษนะ...ทั้งที่แพรทำเพื่อพี่ขนาดนี้..." ธงรบรู้สึกสลดด้วยเมื่อรู้สิ่งที่แฟนสาวทำนั้นทำเพื่อตัวเขาเองแท้ๆ
"ดูเหมือนพี่ธงจะยังไม่เสร็จดีนะคะ...ถ้าพี่ธงต้องการจะมีอะไรกับแพร...แพรยอม..."
"ไม่จ๊ะ...แค่แพรทำให้พี่ขนาดนี้พี่ก็ดีใจมากแล้ว...อีกอย่างแพรเป็นประจำเดือน...มันไม่ดี...หากเกิดอะไรขึ้น...ไฟเขียวแล้ว...เดี๋ยวพี่พาเจ้าหญิงไปส่งบ้านก่อนนะ"
ธงรบพูดพร้อมทั้งลูบผมของแพรขึ้นลงอย่างใจดี ซึ่งแพรก็รู้สึกดีใจที่เธอเลือกคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไม่ผิดคน แต่สิ่งกลกามที่แท้จริงมันหลังจากนี้ต่างหาก....
........... 16.30.........
รถคันโก้ของหมวดธงรบ ค่อยๆขับ เข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ซึ่งมันยิงใหญ่ระดับคฤหาสย์เลยทีเดียว เพราะเจ้าของบ้านหลังนี้ทั้งตระกูลเป็นนายทหารเกือบทุกคน และปัจจุบันเจ้าของบ้านหลังนี้คือ พลตรี ชเวง วรมหาชเวงกุล นั่นเอง ธงรบเข้าไปจอดรถหน้าประตูบ้้่าน โดยมีคนรับใช้หนุ่มวิ่งมาเปิดประตูให้ พร้อมกับประตูฝั่งของ แพร ด้วย หมวดหนุ่มเดินเคียงคู่กับหญิงสาว ไปที่ตรงห้องโถงก็ได้เจอกับชายแก่ อายุ 50 ปลายๆ รูปร่างสูงใหญ่ราว 180 ไม่อ้วนมาก แต่ก็เต็มไปด้วยมัดกล้าม จากการออกศึกรบมานานนับแรมปี กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ซึ่งท่านผู้นี้ก็คือ พลตรี ชเวง พ่อของแพร และจะได้เป็นพ่อตาของหมวดหนุ่มในอีกไม่ช้านี้
"แพรกลับมาแล้วคะ...คุณพ่อ" "สวัสดีครับคุณพ่อ" แพรพูดพร้อมวิ่งไปกอดคุณพ่อของเธอเอง พร้อมกับหมวดหนุ่มที่ยืนอยู่แล้วยกมือไหว้พ่อตาในอนาคต
"อ้าวๆๆ...ยัยแพร...มานั่งกอดพ่อแบบนี้...ไม่อายตาธงรบบ้างรึ" นายพลพูดพร้อมลูบไปที่หัวของหญิงสาว
"ไม่อายหรอกคะ..ก็แพรคิดถึงคุณพ่อนิคะ..." หญิงสาวพูดพร้อมถอนตัวขึ้นมองตาของผู้เป็นพ่อแบบมีเลศนัย
"อืมม...ว่าแต่ธงรบพาหนูแพรไปเที่ยวไหนมาละ" นายพลจ้องสายตาแพรแบบมีเลสนัยตอบ แล้วหันมาถามธงรบ
"อ้อ...ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอกครับ...ก็แค่พาไปทานข้าวแล้วเดินห้างด้วย..อ้อ...นี่ครับ...ยาชูกำลังเห็นน้องแพรบอกว่าช่วงนี้คุณพ่อ..เหนื่อยจากงาน...ผมเลยซื้อมาฝากด้วยซะเลย" ธงรบพูดพร้อมกับยกกระเช้าให้ว่าที่พ่อตา ซึ่งนายพลก็ยื่นมือไปรับ "ใช่คะ...ช่วงนี้คุณพ่อเหนื่อยกับงานมากเลย...แพรกับพี่ธงรบเลยซื้อยาชูกำลังมาให้คุณพ่อ" หญิงสาวพูดพร้อมจ้องสายตาไปที่ผู้เป็นพ่อ ซึ่งนั่นก็ทำให้ผู้เป็นพ่อเข้าใจความหมายด้วยเช่นกัน
"เอ๊ะ...ว่าแต่คุณแม่ไม่อยู่เหรอครับ..ตั้งแต่มายังไม่เห็นเลย" ธงรบถามถึงว่าที่แม่ยายขึ้นมาด้วย
"อ้อ...ไม่อยู่หรอก...ไปสมาคมกับพวกเพื่อนๆของเค้านั่นเหละ...ว่าแต่ธงรบละ...เป็นไงบ้านเพิ่งได้ยศร้อยตรีไม่นาน...จะไปรบที่ติมอร์ซะแล้วเหรอ..." นายพลพูดตอบ ซึ่งก็มีรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของหมวดหนุ่มขึ้นมา โดยที่นายพลไม่ทันสังเกต "ใช่ครับ...ผมว่าจะไปประจำการสักระยะนะครับ...กลับมาก็คงพอดีกับที่น้องแพรเข้ารับปริญญาตรีด้วยเช่นกัน" "พ่อนะยังไงก็ได้...เดี๋ยวลูกแพรก็นั่งคุยกับธงรบเขาไปก่อนละกัน..เดี๋ยวพ่อขอไปเครียร์งานซะหน่อย...ไม่ไหวๆ...ช่วงนี้งานเก่ามันคั่งค้างเยอะเหลือเกิน...เหอะๆ...ตามสบายนะธงรบ" นายพลพูดพร้อมลุกขึ้นมองไปที่ลูกสาว ซึ่งแพรก็มองตอบ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยเช่นกัน "อ้อ...ไม่ละครับท่านผมกำลังจะกลับพอดี...มีงานต้องสะสางครับ...น้องแพรจะได้อ่านหนังสือด้วย...อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้ว...แพรจะได้มีเวลาอ่านหนังสือด้วย" "อ้าว...งั้นหรือ...อืมๆ...โชคดีละกัน.." ธงรบยกมือไหว้ลาพลตรี ชเวง พร้อมกับนายพลก็รับไหว้ แล้วเดินขึ้นๆปชั้นสอง ธงรบจึงเดินออกมาพร้อนน้องแพรที่เดินตามมาส่ง
"พี่ธงรบจะไม่เปลี่ยนใจเลยเหรอคะ..เรื่องจะไปรบนะ" แพรพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงแฟนหนุ่ม ที่ต้องไปเสียงชีวิตต่างแดน
"โธ่...แพรพี่เกิดมาเป็นทหารนะ...พี่ก็ต้องรับใช้ชาติ...รับใช้แผ่นดิน...ไม่เอานะ...พี่ไปแค่พักเดียว...กลับมาแพรก็จบปริญญาพอดี..จากนั้นพี่จะอยู่กับแพรไปตลอดเลยนะ" หมวดหนุ่มพูดพร้อมจับไหล่แฟนสาวไว้ ซึ่งแพรก็ร้องไห้น้ำตาแตก ซบอกธงรบ
หมวดหนุ่มพูดปลอบหญิงสาวพักใหญ่ ก็บอกลาหญิงสาวไปขึ้นรถออกไป แพรมองรถของแฟนหนุ่มไปลับตาก็ถอนหายใจอย่างปลงๆ แล้วเดินขึ้นชั้น 2 ของบ้านไป.... ในบ้านหลังนี้มีเจ้าของอยู่ด้วยกันทั้งหมด 3 คน นั่นคือ พลตรี ชเวง เจ้าของบ้านหลังใหญ่นี้ พร้อมด้วย ท่านหญิง พรรณี ผู้เป็นภรรยา และลูกสาวคนเล็ก แพร พรรณิตา แต่ที่จริงยังมี พี่สาวของแพรอีกคนหนึ่งชื่อ พิม พิิมพรรณ แต่ว่าพี่สาวไปทำงานที่ต่างประเทศ ด้วยความเป็นคนเชื่อมั่นในตนเอง และชอบอยู่ต่างประเทศ นานๆ ครั้งจะกลับมาเยี่ยมครอบครัว บนชั้น 2 มีทั้งหมดด้วยกัน 5 ห้อง ห้องแรกคือห้องพระ ห้องที่สองถัดมาจะเป็นห้องของนายพลและคุณหญิง ห้องที่3 จะติดกับห้องของนายพล ด้วยเพราะเป็นห้องทำงานของนายพล ส่วนห้อง 4-5 จะเป็นห้องพราวและแพร ถัดกันไป ซึ่งห้องของพราวจะถูกปิดไว้เนื่องด้วยเจ้าของห้องไม่อยู่ แต่ก็จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกอาทิตย์ แพรเดินขึ้นไปและกำลังจะเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เดินผ่านห้องคุณพ่อ ก็หยุดชะงักก่อนจะยิ้มที่มุมปากเหมือนคิดอะไรได้ ก็เปิดประตูเข้าไปเดินไปที่ห้องทำงานของนายพล ก้าวเดินอย่างช้าๆ ก็พอผู้เป็นพ่อกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่บนโต๊ะประจำของท่าน แพรก็ค่อยๆย่องไปด้านหลังแล้วใช้มือ2ข้างปิดตาของผู้เป็นพ่อทันที "จ๊ะเอ๋....ใครเอ่ยยย" หญิงสาวพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี นายพลที่รู้ตัวว่าโดนปิดตาก็ค่อยๆวางมือจากแป้นพิมพ์ "เอ...ใครน้า...ถ้าพ่อตอบถูก...จะมีรางวัลให้รึเปล่าละ" "ก็ต้องมีสิคะ...ถ้าคุณพ่อตอบถูกนะ" "งั้นพ่อขอตอบว่า...เมียของพ่อเองละกัน" "บ้า...ใครเป็นเมียคุณพ่อกันคะ...นี่...หนูแพรคะ...ลูกคุณพ่อนะคะ...ไม่ใช่คุณแม่" แพรพูดพร้อมกับปล่อยมือที่ปิดตาผู้เป็นพ่อออก แล้วเดินไปตรงหน้านายพลนั่งอยู่ "อ้าว...ไม่ใช่เมียจริงด้วย..เป็นลูกสาวของพ่อนี่เอง.." "ใช่คะ...แต่ถ้าไอ้นั่นของคุณพ่อเข้ามาในหีของแพรก่อน...ถึงจะเรียกว่าเมียคะ" แพรพูดพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มๆไปที่เป้ากางเกงของผู้เป็นพ่อ "แต่ว่า..ตอนนี้พ่ออยากเรียกลูกว่าเมียซะแล้วสิ..." ผู้เป็นพ่อค่อยๆ เงยหน้ามองหน้าลูกสาวที่ตอนนี้กำลังหน้าแดงระเรื่อ ซึ่งแพรก็จ้องสายตานั้นกลับเช่นกัน....
.........................ย้อนกลับไปเมื่อ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ..................................
ท่าทางจะเป็นเรื่องยาว ขอตอน 2 ไวๆนะครับ กำลังขึ้นเลย ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนะครับ
น้องแพรลูกพ่อ กลับกลายเป็นเมียพ่อสะแล้วนี่
แหม่เริ่มหัวเรื่องมาน้องแพรรับบทเป็นคุณหนูซะหยดย้อย พอจบตอนกลายเป็นอีกแบบเสียแล้ว
ขอบคุณครับ...ลักษณะนี้ ท่านนายพลก็สะด๊วบลูกสาวตนเองแล้วสิครับ..มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
ไม่เห็นห้ามนายพลเลยครับห้ามแต่ผู้หมวด โลกนี้ไม่ยุติธรรมจริงๆ อดดูลีลานายทหารทั้งสองเลย ไม่เป็นไรครับ ไว้ตอนต่อไป เขียนสะอาดดีครับสำนวนยังกับนิยายที่มีบรรณาธิการอีดิต ขอบคุณครับ
รอติดตามตอนต่อไป มาเร็วๆนะครับ อยากรู้ว่าทำไมคุณหนูแพรดูจะติดใจลีลานายพลแก่มากกว่าแฟนหนุ่ม
เรื่องยาวแบบนี้ ต้องติดตามครับ
อ่านไป ลุ้นไปตลอด
ที่แท้น้องแพร ก็รอมาหาป๊ะป๋า นี่เอง,,555
ขอบคุณท่านนักประพันธ์มากครับ
ดูแววจะหลอกล่อกันอีกหลายสเตป
เริ่มเรื่องก็มีเลศนัยเต็มไปหมด ต้องติดตามอย่างใกล้ชิดสิครับ
ขอบคุณครับ
สงสัยซะแล้ว ใครได้แพรคนแรกนะ
ทูอินวัน น้องแพรเป็นทั้งลูกทั้งเมีย
เป็นเรื่องภายในครอบครัว อิอิ
ขอบคุณครับ
แบบนี้ต้องรออ่านตอนที่สอง สนุกๆ
อ่านแค่บทเริ่มต้น ก็ชอบแล้ว
รออ่านตอนต่อๆไปครับ
ขอบคุณมากที่นำเรื่องที่น่าสนุกอย่างนี้มาแบ่งปันกัน
เรื่องแนวครอบครัวแบบนี้ล่ะครับ ที่ผมชอบมากๆในจิตนาการเลย
มาดูอีกที อ้าวน้องแพร เป็นลูกนายพลเอง
ถ้าเป็นเรื่องในครอบครัว ขอผ่าน ไม่อินด้วย
อย่างนี้น้องแพรเสร็จป๋ารึยังน่ะพูดเป็นนัยๆ
ธงจะว่าไง เมียได้พ่อตัวเองซะแล้ว
แฟนหนุ่มกับคนที่บ้านแพรจะเลือกใครเอ่ย ขอบคุณมากครับ
อย่างนี้ละครับ ฝันหามานาน เรื่องราวที่ชวนหลงไหล ::DayDream::
เนื้อเรื่องแนวปวดตับแน่นอนสงสารพระเอกเลยครับ
::Evil::สงส้ยน้องแพรจะได้ครูที่ดี
แลดูเหมือนหนูแพรจะเสร็จคุณพ่อนะครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับผม
กินกันในบ้าน สบายใจ ไม่ต้องบอกใคร
ขอบคุณครับ ทันสมัยซะด้วย
โอ้พ่อกะลูกสาวแหมแอบเล่นเสียวกัน
เริ่มเรื่องมาก็ไม่ทำมะดาซะแล้วน้องแพร
หนูแพรช่วยดูแลทหารของชาติ สู้สู นะจ๊ะ
ขอบคุณครับ น่าติดตามซะแล้ว
เรื่องแบบนี้ที่ต้องการชอบมากครับ
แค่อ่านตอนแรกผมก็ว่าเรื่องนี้น่าจะมันส์ล่ะ
เหอๆ จั่วเรืองมาแบบ incest เลย แล้วทางพระเอกละคิดถึงใครอยู่เนี่ยะ
อ้าว ท่านนายพล จับลูกสาวทำเมียซะแล้ว
ขอบคุณครับ
เริ่มต้นก็น่าติดตามแล้วครับ คุณพ่อกับลูกสาวแน่เลย ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ เฮ้อนึกว่าอะไรที่แท้ก้อรังรักใต้ชายคาเคหะสถานนี่เอง แบบนี้ยาววววชัวร์
น่าจะสนุก
ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ
มีตอบรับโต้กลับกันแบบนี้น่าจะมีลับลมคมในแน่ๆครับ
อยากกเย็ดหนูแพร
มีลุ้นพ่อลูก นี่เสียวเลยครับ