🧡 XONLY 🧡

FICTION ZONE => เรื่องเล่าประสบกามเสียว => ผู้ประพันธ์ในตำนานใต้ดิน => หัวข้อที่ตั้งโดย: assasin008 เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 10:37:14 หลังเที่ยง

ชื่อ: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: assasin008 เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 10:37:14 หลังเที่ยง
แก้วกานดา ตอนที่ 27  – แข่งขัน
.....................................
Assasin008 2017-07-31

   "คราวนี้ทะเลาะอะไรกันมาอีกล่ะสองคนนี้ เมื่อวานก็เห็นยังแอบไปเที่ยวเล่นกระหนุงกระหนิงกันสองคนอยู่เลย"
   
   ผกายแก้ว ผู้เป็นที่สาวคนโตเลิกคิ้วมองดูสองน้องสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะรับประทานอาหารด้วยความสงสัย แก้วยังไม่เข้าใจนักว่าทำไมกานต์และดาริกาจึงได้เชิดหน้าเบะปากใส่กัน ท่าทางของทั้งคู่ทำให้แก้วรู้สึกนึกย้อนไปตอนที่ทั้งสองทะเลาะแย่งของเล่นชิ้นโปรดกันเมื่อหลายปีก่อน

   "เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"

   ดาริกาน้องสาวคนเล็กตอบเสียงเรียบโดยไม่ได้เงยหน้ามองพี่สาว พอพูดจบแล้วก็ก้มหน้าลงไปอ้าปากงับไส้กรอกที่เป็นอาหารเช้าเข้าปากด้วยท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก

   "ไม่มีอะไรค่ะพี่แก้ว"

   กานต์น้องสาวคนรองที่นั่งอยู่ด้านข้างพูดเสียงราบเรียบ เธอเหลือบตามองดูดาริกาน้องเล็กแวบหนึ่ง ก่อนจะยกนิ้วกระชับกรอบแว่นหนา แล้วก้มหน้าใช้ส้อมจิ้มเอาไส้กรอกเข้าปากไปเคี้ยวด้วยสีหน้าบูดบึ้ง วันนี้กานต์กลับมาสวมใส่แว่นหนาและชุดนักศึกษาหลวมโพรกเช่นปกติ หลังจากก่อนหน้านี้เธอเปลี่ยนไปสวมใส่ชุดนักศึกษารัดสั้นแล้วพบว่ามีเรื่องราวมากเกินไป

   "ยังจะมาโกหกอีก เห็นกันอยู่ว่าทะเลาะกัน แล้วยังไงเนี่ย จะไม่ยอมเล่าให้ฟังใช่หรือเปล่า แล้วเมื่อวานแอบไปเที่ยวไหนกันมาทั้งสองคนเลย กลับบ้านเสียดึกดื่น"

   ผกายแก้วยิ้มและส่ายหน้าไปมา เธอมองสองน้องสาวสลับไปมาครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วลุกขึ้นหยิบเอาจานอาหารเช้าอันว่างเปล่าเดินไปทางอ่างล้างจาน แก้วทราบดีว่าหากเค้นถามตอนนี้คงไม่มีประโยชน์อะไร เธอจึงคิดจะปล่อยเลยตามเลยไปก่อน ถึงแม้จะสงสัยว่าเมื่อวานนี้กานต์และดาริกาแอบไปเล่นซนอะไรกัน แต่แก้วก็ไม่ได้คิดเป็นห่วงมากเกินไป เธอเชื่อว่าสองน้องสาวไม่น่าจะทำตัวเหลวไหล

   เมื่อพี่สาวคนโตหันหลังให้ ดาริกาน้องคนเล็กซึ่งสวมใส่ชุดนักเรียนก็หันมาแลบลิ้นใส่กานต์ ส่วนกานต์นั้นเบะปากใส่น้องสาวและแลบลิ้นเป็นการตอบโต้ จากนั้นกานต์ก็หยิบน้ำส้มมาดื่มจนหมดแก้ว แล้วลุกขึ้นเก็บจานนำไปวางในอ่างล้างจานเหมือนพี่สาว ก่อนจะบอกลาเดินออกจากที่พักเพื่อไปมหาวิทยาลัย

   "ไปก่อนนะคะพี่แก้ว"

   "อ้าว เดี๋ยวซิ จะให้พี่ไปส่งหรือเปล่า"

   "ไม่เป็นอะไรค่ะ กานต์จะไปรถไฟฟ้าเอง"

   "อืม งั้นก็ตามใจ แล้วดาจะเอาไง"

   แก้วหันมาถามดาริกาซึ่งยังนั่งรับประทานอาหารเช้าไม่เสร็จ แรกสุดนั้นดาริกาทำท่าจะพยักหน้าเดินทางไปกับแก้วด้วย แต่เมื่อได้ขบคิดอะไรบางอย่าง ดาริกาก็เปลี่ยนเป็นส่ายหน้าปฏิเสธ เธอรีบลุกพรวดหยิบจานไปวางในอ่าง แล้วเดินจ้ำออกไปด้วยท่าทางเหมือนจะไล่ตามกานต์

   "หนูเปลี่ยนใจไปกับพี่กานต์ดีกว่าค่ะ พี่แก้วขับรถดี ๆ นะ"

   "อะไรกันสองคนนี้ เดี๋ยวเย็นนี้คงต้องเรียกมาสอบปากคำกันหน่อยซะล่ะมั้ง ท่าทางมีลับลมคมในเสียจริง ... อืม เราก็ต้องไปทำงานแล้ว เดี๋ยวจะสาย"

   ผกายแก้วมองดูดาริกาเดินออกไปแล้วส่ายศีรษะไปมา เธออยากจะสัมภาษณ์สองน้องสาวให้รู้เรื่อง แต่เวลาไม่เหมาะสม และต่อให้ถามตอนนี้ก็เกรงว่าจะไม่ได้ความ แก้วจึงสลัดความคิดนี้แล้วรีบเตรียมตัวขับรถไปทำงาน

   "... ตามมาทำไมยะ"

   กานต์เหลือบตามองดาริกาผ่านแว่นกรอบหนาแล้วส่งเสียงขุ่นเคืองออกมา ส่วนดาริกานั้นสะบัดหน้าครั้งหนึ่งก่อนจะเดินแทรกตัวเข้าไปในลิฟต์โดยสารซึ่งกำลังจะขยับลงไปชั้นล่าง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่คล้ายกับพี่สาว

   "พี่จะโดดเรียนแอบไปหาพี่อาร์ตคนเดียวใช่หรือเปล่า"

   "อืม ... ก็ไม่แน่นะ ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ"

   กานต์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบน้องสาวด้วยน้ำเสียงรู้ทัน เธอทราบแล้วว่าทำไมดาริกาจึงตามเธอมา กานต์แน่ใจว่าดาริกาเกรงว่าเธอจะแอบไปหาอาร์ตคนเดียว กานต์จึงแกล้งพูดหยอกเย้าเล่น ทั้งที่ความจริงแล้ววันนี้อาร์ตบอกล่วงหน้าแล้วว่าต้องทำงานไม่มีเวลาว่าง หรือต่อให้อาร์ตว่างกานต์ก็คงไม่สะดวกจะโดดเรียนอีก เพราะช่วงนี้เธอโดดเรียนบ่อยเกินไปแล้ว

   "ถ้าพี่โดด ดาจะโดดด้วย"

   ดาริกาตอบเสียงห้วนสั้น หากทว่าตนเองยังไม่แน่ใจนักว่าจะทำแบบนั้น เธอก็ทราบเช่นเดียวกับกานต์ว่าอาร์ตไม่ว่าง และดาริกาก็เพิ่งโดดเรียนไปเหมือนกันกับกานต์ หากให้โดดเรียนซ้ำบ่อยเกินไป ดาริกาก็ยังเกรงว่าจะเกิดเรื่องขึ้น

   สองพี่น้องมองหน้ากันแวบหนึ่ง กานต์ทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าประตูลิฟต์โดยสารเปิดออกเสียก่อน ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาคนหนึ่งเดินเข้ามาในลิฟต์ เขาเบิกตากว้างชะงักเหม่อมองดูกานต์ครู่หนึ่งคล้ายรู้จักว่ากานต์เป็นใคร จากนั้นก็กวาดสายตามองไปทางดาริกาที่ยืนอยู่ด้านข้าง ก่อนจะรีบเก็บอาการพลุ่งพล่านเดินเข้ามายืนในลิฟต์แล้วแอบชำเลืองมองสองสาวเป็นระยะ

   นักศึกษาหนุ่มท่าทางเป็นมิตรคนนี้ชื่อนัท นัทรู้จักกานต์เป็นอย่างดีเพราะว่าเขาเป็นรุ่นพี่ปีสี่คณะเดียวกันกับกานต์ กานต์เป็นดาวเด่นประจำมหาวิทยาลัยที่ผู้ชายเกือบทุกคนรู้จัก นัทเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่คอยแอบมองกานต์ด้วยความลุ่มหลง หลายครั้งที่เขาจินตนาการถึงใบหน้าสวย ๆ และหน้าอกอวบอิ่มของกานต์ตอนช่วยตัวเองระบายอารมณ์หื่น

   กานต์ชำเลืองมองดูนัทแวบหนึ่ง เธอทราบว่าอีกฝ่ายแอบมองดูเธอด้วยสายตาอย่างไร แต่กานต์เคยชินเสียแล้วกับสายตาหื่นกลัดมันของผู้ชายจึงไม่ได้ใส่ใจนักนอกจากรู้สึกอายเล็กน้อยตามนิสัย เธอไม่ได้รู้จักว่านัทคือใคร แต่เธอเดาจากเครื่องแต่งกายได้ว่าเป็นนักศึกษาสถาบันเดียวกัน กานต์จึงต้องสงวนคำพูดคำจาสักหน่อยเพื่อไม่ให้เป็นข่าว

   "น้องดา ... อย่าลืมที่พี่อาร์ตบอก พี่อาร์ตบอกว่าถ้าใครเสียการเรียน ก็ไม่ต้องเจอกันอีก"

   กานต์ขยับกรอบแว่นไปมาเล็กน้อยด้วยความเขินต่อสายตาบุคคลที่สาม นั่นเป็นนิสัยปกติของกานต์ แต่เธอก็ยังกลั้นใจหันไปพูดกระซิบทำความเข้าใจกับดาริกา คืนวานนี้ก่อนจะแยกกับอาร์ต อาร์ตกำชับเอาไว้ว่าห้ามพวกเธอโดดเรียนอีก และหากเขารู้ว่ามีใครเสียการเรียน เขาจะเลิกคบกับคนนั้นทันที

   ดาริกาเอียงคอรับฟังเสียงกระซิบของพี่สาว เธอแอบชำเลืองไปทางชายหนุ่มด้วยสายตาดุจนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยงรีบเบือนหน้ามองไปทางอื่น ดาแน่ใจว่าอีกฝ่ายนั้นเพิ่งจะแอบมองหน้าอกของเธอตาเป็นมันเธอจึงแสดงท่าทีหงุดหงิดใส่อีกฝ่าย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่ดาริกาจึงไม่สนใจมากนัก เธอเปลี่ยนเป็นหันมาพูดจากระซิบกับกานต์ต่อ

   "ถ้าพี่ไม่โดด ดาก็ไม่โดด"

   "พี่ไม่โดดหรอกน่าไม่ต้องห่วง เอาแบบนี้ พี่ว่าเราเลิกทะเลาะกันแล้วมาแข่งกันแบบยุติธรรมดีกว่า"

   "แข่งกันยังไง"

   "ไม่ยาก กรรมการตัดสินมีคนเดียว คือพี่อาร์ต พี่อาร์ตชอบใครมากกว่าคนนั้นก็ชนะ กติกาคือเราจะไม่ขัดขาทะเลาะกัน พี่อาร์ตบอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้เราทะเลาะกัน"

   "ไม่ขัดขากันคือยังไง"

   "เช่น ถ้าดากำลังทำกับพี่อาร์ต พี่ก็จะไม่ไปขัดจังหวะ แต่ถ้าเสร็จแล้วก็ค่อยเข้าไปได้"

   "แล้วอย่างเมื่อวานที่พี่กานต์แย่งหนูล่ะ หนูกำลังใช้ปากทำให้พี่อาร์ตดี ๆ พี่ก็เข้ามาแย่งไปอมคนเดียวเฉยเลย"

   "เรื่องนั้นพี่ขอโทษ แต่พี่จะไม่ทำอีก ตกลงหรือเปล่า"

   "ก็ได้ งั้นเรามาแข่งกันอย่างยุติธรรม"

   ดาริกาหันไปมองกานต์แล้วยื่นมือออกไป กานต์ยิ้มรับและยื่นมือไปจับมือกับน้องสาวเพื่อทำการตกลง พวกเธอมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนจะส่งเสียงหัวเราะคิกคักขบขันการกระทำของตนเองและอีกฝ่าย จากนั้นเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก สองพี่น้องก็พากันจับมือเดินออกจากลิฟต์โดยสารไปด้วยอารมณ์เบิกบาน

   นัทหนุ่มนักศึกษาบุคคลที่สามในลิฟต์ยืนนิ่งตะลึงอึ้งไป ความจริงแล้วแค่มองรูปร่างทรวดทรงของสองพี่น้องแสนสวยเขาก็ตื่นเต้นจนเป้ากางเกงบวมเป่งอยู่แล้ว แต่เสียงคุยกระซิบกระซาบที่แอบได้ยินนั้นยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่านเป็นอีกเท่าตัว

   สองสาวอาจจะคิดว่าพูดเสียงเบาพอแล้ว แต่นัทกลับได้ยินเสียหลายส่วน โดยเฉพาะท่อนที่เด็กสาวผมสั้นบอกว่ากำลังใช้ปากอมให้ผู้ชายแล้วกานต์ก็เข้าไปแย่ง เพียงแค่ประโยคสองแง่สามง่ามนี้ประโยคเดียว สติของนัทก็พุ่งเตลิดเปิดเปิง เป้ากางเกงบวมเป่งขึ้นมาจนปวดหนึบ

   นัทก้าวเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยอารมณ์หื่นกลัดมัน เขาหยุดชะงักงุนงงอยู่ตรงนั้นด้วยความลังเล ชายหนุ่มทราบดีว่าหากปล่อยไปเช่นนี้เขาคงจะงุ่นง่านจนไม่ได้ทำอย่างอื่น ดังนั้นหนทางที่ดีที่สุดก็คือการกลับขึ้นห้องพักไปช่วยตัวเองปลดปล่อยอารมณ์งุ่นง่านเสียก่อนสักรอบ

   กริ๊ง กริ๊ง ...

   เสียงเพลงที่ดังจากโทรศัพท์มือถือทำให้นัทสะดุ้งโหยงตื่นจากภวังค์ เขารีบล้วงมือหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเหม่อมองดูชื่อคนโทรเข้าด้วยรอยยิ้มยินดี แม้จะไม่ทราบว่าด้วยเหตุใดผู้หญิงคนนี้จึงเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาเอง แต่นัทย่อมรู้สึกยินดีเพราะว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาชอบ และคบหากันมาตั้งแต่เด็ก

   ด้วยความสนิทสนมกลมเกลียวและฐานะที่เท่าเทียมกันของสองครอบครัว ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ยินดีสนับสนุนหากทั้งคู่จะคบหากัน หลักฐานสำคัญก็คือพวกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างนัดแนะกันซื้อคอนโดห้องติดกันสองห้อง ห้องหนึ่งนั้นให้เบลล์มาอยู่ ส่วนอีกห้องย่อมเป็นของนัท

   ผู้หลักผู้ใหญ่เปิดทางให้อย่างเด่นชัด เพียงแต่ปัญหาก็คือหญิงสาวนั้นไม่เคยแสดงท่าทีสนใจในตัวนัทมาก่อนเลยแม้แต่น้อย และนัทยังแอบสืบรู้มาด้วยว่าเธอมีรสนิยมชอบผู้หญิงเพศเดียวกันมากกว่า ถึงกระนั้นนัทก็ยังไม่เคยยอมแพ้ในเรื่องนี้ เขาหมายมั่นว่าจะต้องจีบเธอให้ติดจนได้

   "สวัสดีครับน้องเบลล์"

   นัทสูดลมหายใจและส่งเสียงทักทายผ่านโทรศัพท์มือถือด้วยรอยยิ้มคาดหวัง เขาย่อมหวังว่าอีกฝ่ายจะเริ่มหันมาสนใจเขาบ้าง และการที่เบลล์เป็นฝ่ายโทรศัพท์มาหาเขาเป็นครั้งแรกนั้นนับว่าเป็นสัญญาณอันดีที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

   "... ครับ พี่ยังอยู่ที่คอนโด ... เอ๋ ... จะให้พี่ไปหาที่ห้องตอนนี้ ... คอมเสียเหรอครับ ได้ซิ ได้ ๆ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับขึ้นไปเลย ครับรอห้านาทีนะ เดี๋ยวเจอกัน"

   นัทสนทนาด้วยน้ำเสียงพลุ่งพล่านตื่นเต้น และเมื่อวางสายหนุ่มนักศึกษาก็เงยหน้าเหม่อมองไปทางลิฟต์โดยสารราวกับฝันไป นอกจากเบลล์จะเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาเองเป็นครั้งแรกแล้ว เบลล์ยังเป็นฝ่ายชักชวนให้เข้าไปหาเธอที่ห้องแบบสองต่อสองเป็นครั้งแรกด้วยเช่นกัน   

   นัทไม่กล้าคิดฝันไกลเกินไป เรื่องราวอาจจะไม่มีอะไร เบลล์อาจจะแค่ต้องการใครสักคนช่วยแก้ปัญหาคอมพิวเตอร์แค่นั้น แต่จะอย่างไรเมื่อคิดว่าจะได้อยู่กับหญิงสาวที่ชอบแบบสองต่อสองในห้องหับ หนุ่มวัยรุ่นอย่างนัทย่อมต้องเผลอคิดเข้าข้างตัวเองอยู่บ้าง โดยเฉพาะเวลานี้เขากำลังอยู่ในอารมณ์หื่นงุ่นง่านกลัดมัน อันเนื่องมาจากกานต์และเด็กสาวนักเรียนมัธยมปลายที่ลงลิฟต์มาด้วยกันนั่นเอง

   

   

   .....................................

   

   "เฮ้อ ..."

   เบลล์ สาวน้อยร่างบางในแบบฉบับลูกคุณหนูนั่งพิงเก้าอี้ถอนหายใจด้วยท่าทางเหม่อลอย เธอปล่อยวางโทรศัพท์มือถือลงไปบนโต๊ะหลังจากเพิ่งใช้สนทนากับชายหนุ่มรุ่นพี่คนหนึ่ง ถึงตอนนี้เบลล์ก็ยังพยายามถามตนเองว่าควรจะเดินหน้าต่อหรือรีบถอยกลับกันแน่

   เจ้าของร่างบางถอนหายใจอีกครั้งเมื่อนึกไปถึงอาร์ต เรื่องราวที่เกิดขึ้นทำให้เบลล์รู้สึกสับสนปรับตัวไม่ถูก ก่อนหน้านี้เบลล์ยังพยายามตามตื๊อดาริกาซึ่งเป็นผู้หญิงเพศเดียวกัน เมื่อเบลล์พบเห็นว่าดาริกาไปมีชายหนุ่มคนอื่น เธอจึงโกรธหึงหวงและคิดจะตามไปหาเรื่องกับชายคนนั้น แต่ใครจะคาดคิดว่าชะตาจะชักนำทำให้เรื่องราวพลิกคว่ำปั่นป่วน เบลล์เผลอใจเสียสาวให้อาร์ต อีกทั้งยังต้องเสียตัวให้ชายหนุ่มชื่อบอลอีกคนหนึ่งโดยไม่ทันตั้งตัว

   เรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นรวดเร็วเกินไป เบลล์ไม่ได้โทษอาร์ตหรือบอลในเรื่องนี้ หากแต่โทษตัวเองเสียมากกว่าที่เผลอตัวเผลอใจอย่างน่าเหลือเชื่อ เบลล์ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าหากเธอสามารถย้อนเวลาได้ เธอจะสามารถยับยั้งอารมณ์ของตนเองลงได้หรือไม่ เพราะว่าอาร์ตนั้นมีเสน่ห์รุนแรงเกินไป

   เบลล์นั่งอมยิ้มหวานเมื่อนึกไปถึงหนุ่มหล่อชื่ออาร์ต ไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาหรือบุคลิก อาร์ตถือได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบคนหนึ่ง สิ่งที่เธอประทับใจที่สุดก็คือเรื่องที่เขาเสี่ยงชีวิตช่วยเธอเอาไว้จากพวกนักเลง แน่นอนว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบผู้ชายที่ยอมเสี่ยงช่วยเหลือตนเอง เบลล์เองก็เช่นกัน และด้วยเหตุนี้เบลล์จึงพลั้งเผลอปล่อยให้อาร์ตรุกล้ำเรือนร่างทำลายความสาวไป

   สาวน้อยนั่งหน้าแดงซ่านเมื่อหวนนึกไปถึงความสุขวาบหวามที่อาร์ตมอบให้ เบลล์ยอมรับว่าช่วงเวลานั้นคือสรวงสวรรค์อย่างแท้จริง เธอสุขสมอิ่มเอมจนล้นปรี่แทบขาดใจตายคาลีลารักของเขา ผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อเหลา บุคลิกดี ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือ อีกทั้งยังสามารถมอบความสุขทางเพศให้จนล้นปรี่ ผู้ชายแบบนี้หากผู้หญิงไม่ติดใจก็คงแปลก

   "เฮ้อ ..."

   เบลล์ถอนหายใจอีกครั้ง เธอยอมรับว่าเธอหลงอาร์ตเข้าอย่างจัง เธออยากอยู่กับเขาตลอดเวลา ความรู้สึกนั้นรุนแรงกว่าตอนที่เธอตามจีบดาริกานับร้อยเท่า กระนั้นเงื่อนปมสำคัญอย่างหนึ่งกลับบีบกระชับทำให้หัวใจเธอเจ็บปวด หากอาร์ตจะไม่ใช่ยามและมีฐานะทางสังคมดีกว่านี้สักหน่อยก็คงดี

   สาวน้อยรู้สึกเหมือนร่างกายหมดเรี่ยวหมดแรงทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ เธอเติบโตมาในสังคมชั้นสูงตั้งแต่เด็ก และมีความคิดเรื่องแบ่งแยกชนชั้นในระดับหนึ่ง เธอไม่มีทางกล้าบอกใครเด็ดขาดว่าแฟนตัวเองเป็นชนชั้นกรรมกรแรงงาน ยิ่งไม่มีทางที่ครอบครัวของเธอจะยอมรับ ไม่มีทางเด็ดขาด

   ความแตกต่างข้อนี้ทำให้เบลล์หวาดกลัว สัมพันธ์สวาทที่ผ่านมานั้นเธอไม่ได้ป้องกันอะไรเลย อาร์ตปลดปล่อยเข้ามาในร่างกายเธอจนล้นทะลักมากกว่าหนึ่งครั้ง ยังดีที่บอลนั้นสวมใส่ถุงยางป้องกันเอาไว้เบลล์จึงโล่งใจอยู่บ้าง กระนั้นเธอก็ยังเคร่งเครียดหวั่นเกรงเรื่องการตั้งท้องจนแทบนอนไม่หลับ

   แม้อาร์ตจะบอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องท้อง เขาออกปากว่ายินดีรับผิดชอบทุกอย่างหากเธอท้อง อีกทั้งหลังจากวันนั้นเบลล์ก็รีบกินยาคุมป้องกันแล้ว แต่เบลล์ก็ยังคงเคร่งเครียด เพราะเธอทราบดีว่าการกินยาคุมหลังเสร็จกิจกามไม่ได้ช่วยอะไรนัก

   คำรับรองของอาร์ตนั้นอาจทำให้เธอรู้สึกดีต่อเขาบ้าง แต่เธอยังหวาดกลัวสิ่งที่ตามมายิ่งกว่า เบลล์แทบไม่อยากนึกเลยว่าหากเธอเกิดท้องไส้ขึ้นมาจริง ๆ แล้วแม่ของเธอจะโกรธเกรี้ยวถึงขนาดไหน หากรู้ว่าเธอท้องกับชนชั้นกรรมกร สิ่งที่เบลล์หวาดกลัวที่สุดในชีวิตนี้คือความโกรธเกรี้ยวของแม่ และเธอยินดีทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น

   หลังจากขบคิดด้วยความเคร่งเครียดอยู่สองวันสองคืน เบลล์ก็บังเกิดความคิดอันบ้าบิ่นอย่างหนึ่งขึ้นมาในหัว เธอไม่อยากยอมรับความเสี่ยงที่จะทำให้แม่โกรธ แม้โอกาสนั้นจะน้อยแต่ก็เป็นไปได้ และนั่นทำให้เบลล์บังเกิดความคิดอันบ้าบิ่นอย่างหนึ่งขึ้นมา ซึ่งก็คือการหาใครสักคนมาเป็นกันชนให้เธอ

   ติ๊ง ต่องงงงง ...

   เสียงกริ่งที่ดังมาจากประตูห้องทำให้เบลล์สะดุ้งโหยงตื่นจากภวังค์ เธอหันหน้ามองแน่วนิ่งแล้วถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เธอขบคิดด้วยลังเลอีกครั้ง จากนั้นจึงค่อยเดินไปเปิดประตูต้อนรับผู้มาเยือนที่เธอทราบอยู่แล้วว่าเป็นใคร

   "สะ ... สวัสดีครับน้องเบลล์"

   หนุ่มนักศึกษากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อบานประตูเปิดออก ดวงตาของเขาเบิกกว้างมองดูเบลล์ด้วยสายตาพลุ่งพล่าน เบลล์ในตอนนี้สวมใส่เสื้อยืดสีขาวรัดแนบเนื้อ ส่วนกางเกงด้านล่างนั้นเป็นกางเกงผ้าสั้นเต่อจนเกือบคล้ายกับกางเกงใน ความขาวกระจ่างสดใสตามแบบฉบับลูกคุณหนูจึงทำให้ชายหนุ่มต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอไปหลายอึก

   "สวัสดีค่ะพี่นัท รบกวนเวลาพี่นัทหรือเปล่าคะ"

   เบลล์ยิ้มทักทายชายหนุ่มแอบซ่อนความรู้สึกหงุดหงิดเอาไว้ภายใน เธอทราบดีว่าหนุ่มรุ่นพี่คนนี้แอบชอบเธอมาตั้งแต่เด็ก และผู้ใหญ่ของสองฝ่ายก็สนับสนุนเปิดทางให้ เพียงแต่เบลล์ไม่เคยรู้สึกชื่นชอบเขาคนนี้ แม้จะไม่ถึงขั้นรังเกียจเหมือนผู้ชายคนอื่น แต่ก็ยังห่างไกลกับคำว่าคนรัก เธอไม่ชื่นชอบท่าทางขี้หงอประหม่าไม่เป็นผู้นำของเขา

   "ไม่ ... ไม่รบกวนเลยครับ ... พี่ยินดีให้เบลล์เรียกใช้ได้ตลอดเวลา เอ่อ ว่าแต่วันนี้เบลล์ไม่ไปโรงเรียนเหรอ เดี๋ยวแม่จะดุเอานะครับ"

   "วันนี้เบลล์ไม่ค่อยสบายค่ะ ก็เลยลาหนึ่งวัน คอมอยู่ทางนี้ค่ะพี่นัท"

   คำพูดประหม่าตื่นเต้นของนัททำให้เบลล์ย่นจมูกเล็กน้อย เธอไม่ชอบท่าทีเช่นนี้ และยิ่งไม่ชอบนิสัยของชายหนุ่มที่ชอบยกอ้างแม่ของเธอ แม้ว่านัทอาจจะไม่ได้มีเจตนาไม่ดีและไม่ได้รู้ตัว แต่เบลล์ก็ยังคงหงุดหงิดทุกครั้ง ยังดีที่นัทมีนิสัยค่อนข้างดีไม่เหลวไหลเบลล์จึงไม่ถึงกับต้องหนีหน้าเขา

   นัทกระอักกระอ่วนทำตัวไม่ถูกไปวูบหนึ่ง เพราะจับได้ว่าในน้ำเสียงของสาวน้อยมีอารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจ แต่นัทไม่ได้มีประสบการณ์กับผู้หญิงอะไรมากนัก เขาจึงไม่เข้าใจว่าเบลล์คิดอะไร หรือหากจะพูดให้ตรง ๆ ก็คือนัทไม่เคยมีแฟนมาก่อน แม้ว่าเขาจะหน้าตาค่อนข้างดีและที่บ้านมีฐานะ ทำให้มีหญิงสาวเข้าหาอยู่บ้าง หากทว่าผู้หญิงที่เข้าหานั้นไม่น่ารักดึงดูดใจเท่ากับเบลล์ นัทจึงยังปักใจอยู่กับเบลล์จนไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงอื่น

   นัทยืนมองสะโพกกลมดิกที่ส่ายเด้งไปมาวูบหนึ่ง ก่อนจะปิดประตูห้องแล้วเดินตามร่างบางของเบลล์เข้าไปในห้องพัก ลมหายใจของเขาร้อนวูบวาบขึ้นมาเล็กน้อยขณะแอบมองเอวคอดเหมือนนาฬิกาทราย และท่อนขาขาวเพรียวกระจ่างของเบลล์

   โดยปกติแล้วชายหนุ่มไม่ค่อยมีอารมณ์รู้สึกรุนแรงแบบนี้กับเบลล์มาก่อน หากทว่าวันนี้อารมณ์ของเขากลับแตกต่าง ก่อนหน้านี้อารมณ์ของเขาถูกกานต์ปลุกจนงุ่นง่านอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้มาอยู่กับเบลล์ตามลำพัง สัญชาตญานสืบพันธุ์ของเขาก็ยิ่งพลุ่งพล่านจนปวดหนึบ นัทยอมรับว่าเบลล์อาจจะไม่สวยเร้าอารมณ์เท่ากับกานต์ แต่ก็ยังมากพอที่จะทำให้สติของเขาปั่นป่วน

   "คอมเป็นอะไรเหรอครับเบลล์ พี่ลองเล่นดูมันก็ปกติอยู่นะ"

   นัทส่งเสียงถามสาวน้อยด้วยความสงสัย เขาจับจ้องมองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ดูเหมือนจะปกติสุขทุกอย่าง คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ของเบลล์นี้ยังทำงานได้ดีเยี่ยมอย่างที่ควรจะเป็น เขาไม่พบเห็นอาการผิดปกติแต่อย่างใด

   "อือ ... แปลกจังค่ะ ทำไมพี่นัทเล่นแล้วมันไม่เป็นอะไร ตอนนั้นอยู่ดี ๆ มันก็ดับไปเฉย ๆ เลยค่ะ เดี๋ยวขอลองดูหน่อยนะ"

   เบลล์กล่าวตอบด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ เธอทราบดีอยู่แล้วว่าคอมพิวเตอร์ของเธอไม่ได้มีปัญหาอะไร และนั่นก็เป็นแค่ข้ออ้างที่ใช้เธอใช้เรียกชายหนุ่มรุ่นพี่ให้มาหาด้วยวัตถุประสงค์บางอย่าง และเพื่อให้บรรลุเป้าหมายนั้นเบลล์ก็กัดฟันกลั้นใจทำในสิ่งที่เธอไม่เคยทำ เธอขยับตัวหย่อนสะโพกกลมดิกลงไปบนพนักวางมือของเก้าอี้จนเบียดกับแขนของชายหนุ่ม หากมองผิวเผินแล้วเธอก็แค่นั่งเพื่อทดลองใช้งานคอมพิวเตอร์

   "... เบลล์ ..."

   นัทเบิกตากว้างส่งเสียงแหบแห้งเบาหวิว สัมผัสนุ่มนิ่มที่เบียดแนบกับแขนขวาทำให้แขนเกร็งจนด้านชา ร่างกายคล้ายเบาหวิวเหมือนฝันไป ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสชิดใกล้กับเบลล์ถึงเพียงนี้ เขาเพิ่งทราบว่ากลิ่นตัวของเบลล์หอมหวานชวนดมถึงเพียงนี้ เขาเพิ่งทราบว่าผิวของเธอนุ่มนิ่มน่าสัมผัสถึงเพียงนี้

   ชายหนุ่มนั่งเหม่อมองดูสาวน้อย เขาละสายตาจากท่อนขาขาวเรียวไปมองดูพวงแก้มงามปรั่ง ลำคอขาวเรียว ก่อนจะไล่สายตาลงมาที่ทรวงอกอิ่มซึ่งดุนดันเสื้อกล้ามรัดแนบเนื้อออกมาเป็นก้อน นัทกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเพิ่งค้นพบว่าที่แท้เนื้อผ้ากลับบางเฉียบจนแลเห็นเค้าโครงของยกทรงตัวน้อยได้ไม่ยาก

   "เอ ทำไมพอพี่นัทอยู่แล้วมันไม่เป็นอะไรเลยนะ"

   เบลล์ส่งเสียงทั้งที่ยังคงแสร้งเป็นมองดูหน้าจอ เธอรู้สึกตื่นเต้นกระวนกระวายอยู่บ้าง แม้จะไม่ได้หันไปมองดูชายหนุ่มรุ่นพี่แต่เธอก็พอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังแอบมองเธออยู่ และวันนี้เธอก็เจตนาสวมใส่เสื้อผ้าที่ค่อนข้างเปิดเผยเนื้อตัวขาวเนียนอยู่แล้ว

   "... ไม่ ... ไม่เป็นอะไร ก็ดีแล้วครับน้องเบลล์ ..."

   นัทตอบเสียงแหบแห้งสั่นพร่า สติของเขายิ่งมาก็ยิ่งโดนกลิ่นกายหอมกรุ่นของเบลล์สะกดจนแทบไม่ทำงาน ราวกับว่าเลือดที่เคยหล่อเลี้ยงสมองบัดนี้เปลี่ยนมาไหลเวียนตรงท่อนเนื้อในเป้ากางเกงจนหมดสิ้น มันจึงได้แข็งเกร็งพองตัวเป็นลำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

   น่าเสียดายที่นัทเป็นหนุ่มไร้ประสบการณ์ไม่ประสีประสาเกินไป และเขาก็คงจะไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไป เพราะปกติแล้วเบลล์ไม่เคยแสดงท่าทีสนใจเขามาก่อนแม้แต่น้อย ถึงเธอจะไม่แสดงท่าทีรังเกียจแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีสนิทสนม แม้นัทจะมีความคิดว่าเบลล์อาจจะเจตนายั่ว แต่เขากลับไม่แน่ใจ และไม่มีความกล้าพอที่จะเปิดเกมรุกมากกว่านี้เพื่อหยั่งเชิง

   ความไก่อ่อนของหนุ่มรุ่นพี่ทำให้เบลล์แอบเบ้ปากด้วยความหงุดหงิด แม้ว่าวันนี้เธอจะกลั้นใจเจตนายั่วเขา แต่เธอก็ยังมีจริตไม่ต้องการยั่วเกินงาม เธอคาดหวังจะให้นัทเป็นฝ่ายฉวยโอกาสรุกเข้าหาเธอด้วยซ้ำ หากเป็นเช่นนี้แผนที่เธอวางไว้ก็จะสำเร็จง่ายกว่าเดิม

   แผนของเบลล์ไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก เธอเกรงว่าหากตัวเองท้องกับอาร์ต แม่ของเธอคงจะกลายร่างเป็นปีศาจที่เธอหวาดกลัว ดังนั้นแผนสำรองของเธอก็คือการหาใครสักคนมารับหน้าแทน และคนที่เหมาะสมกับหน้าที่นี้ที่สุดก็คือนัท

   เบลล์แน่ใจว่าในเมื่อผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นดีเห็นงามสนับสนุนอยู่แล้ว หากเธอใช้นัทออกหน้า แม่ของเธอก็คงจะดุด่าไม่เต็มปาก หรือดีไม่ดีก็อาจจะไม่ได้ดุด่าด้วยซ้ำ ดังนั้นสิ่งที่เธอจะทำในวันนี้ก็คือการยั่วให้นัทมีอะไรกับเธอสักครั้ง

   แน่นอนว่าเธอได้กินยาคุมป้องกันเอาไว้แล้ว ดังนั้นเธอไม่ต้องกลัวว่าจะท้องกับนัท หากหลังจากนี้เธอไม่ท้องกับอาร์ตก็แล้วกันไป แต่หากเธอท้องขึ้นมาเธอก็จะให้นัทเป็นพ่อของเด็ก แม่ของเธอก็จะไม่กล้าด่าทอเธอเรื่องนี้ แม้ว่านี่จะเป็นแผนที่ดูเห็นแก่ตัวและบ้าบอไม่ควรทำเพียงใด แต่เบลล์กลับรู้สึกเหมือนตนเองไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้

   "... อุ๊ย"

   เบลล์นั่งอยู่นานจนเริ่มเมื่อยก้น นัทก็ยังไม่มีท่าทีจะทำอะไรมากกว่านั่งเกร็งหอบหายใจฟืดฟาด สาวน้อยจึงแสร้งส่งเสียงอุทานปล่อยตัวไหลลงไปนั่งบนตักของชายหนุ่ม นัทสะดุ้งตัวเกร็งตั้งตัวไม่ทันเพราะอยู่ดี ๆ ร่างนุ่มนิ่มก็กดแนบเข้ามาในอ้อมกอด ชายหนุ่มพร้อมกับกลิ่นหอมกรุ่น

   นัทยิ่งรู้สึกเหมือนสติหลุดลอยมากกว่าเดิมเพราะความนุ่มนิ่ม โดยเฉพาะสัมผัสของสะโพกที่กดแนบใส่ตรงเป้ากางเกงเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มพ่นลมหายใจสั่นสะท้าน เขารู้สึกตัวร้อนผ่าวเลือดลมสูบฉีดจนหน้าแดงก่ำ ในที่สุดสัญชาตญานสัตว์ร้ายก็โดนปลุกจนเหนือกว่าสติ นัทโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของเบลล์แนบแน่นด้วยอารมณ์กลัดมันเกินจะกลั้นไหว

   "ว้าย พี่นัทจะทำอะไร อย่านะคะ"

   เบลล์แสร้งส่งเสียงร้องอุทานออกมาหากทว่าไม่ดิ้นรนอะไรมากนัก เพราะเธอเกรงว่าอีกฝ่ายจะหยุดการกระทำลง สาวน้อยปล่อยให้ชายหนุ่มรุ่นพี่โอบกอดซุกหน้าจูบไซร้แต่โดยดี เธอไม่ขัดขืนแต่อย่างใดเมื่อชายหนุ่มตะปบมือขยำใส่ทรวงอกอิ่ม

   "อื๊อออออ ... เจ็บ ..."

   สาวน้อยหลับตาปี๋เม้มปากร้องครางตัวกระตุกสั่นระริก เสียงครางนี้เกิดจากความเจ็บมากกว่าเสียว นัทเกิดอาการหื่นกระหายหน้ามืดตามัวขยำเต้าเต่งอย่างแรงโดยไร้ลีลาเล้าโลม ยิ่งผนวกกับข้อเท็จจริงที่ว่าเบลล์กลั้นใจกระทำโดยไม่ได้มีอารมณ์ร่วม ความรู้สึกของเบลล์ในเวลานี้จึงเอียงไปทางเจ็บมากกว่าเสียว

   "เบลล์ เบลล์จ๋า ... ตัวหอมจัง"

   นัทส่งเสียงหื่นกระหายพึมพำราวกับสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ชายหนุ่มที่ยังไม่เคยสัมผัสกับเรือนร่างของผู้หญิงมาก่อนรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว เขาจูบไซร้ใส่ซอกคอของเบลล์อย่างตะกละตะกลามหื่นกระหาย สองมือของเขาตะปบขยำขยี้ทรวงอกอวบอิ่มอย่างเมามันแต่ฝ่ายเดียวไม่ได้รับรู้เลยว่ากระทำรุนแรงไปจนอีกฝ่ายเจ็บ

    ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มเมื่อได้เสพสัมผัสเรือนร่างหอมกรุ่น เขารู้สึกอึดอัดเหมือนว่าแก่นกายกำลังจะแตกระเบิด แม้จะเคยเรียนรู้เรื่องเพศสัมพันธ์จากสื่อต่าง ๆ มากมาย แต่สุดท้ายนัทก็เป็นแค่หนุ่มหน้าใสไร้เดียงสาคนหนึ่ง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงต้องการเวลากระตุ้นเล้าโลม ผู้หญิงไม่ได้ร้อนฉ่าฉ่ำแฉะพร้อมให้สอดใส่ในทันทีเหมือนนางเอกในหนังผู้ใหญ่อย่างที่เขาดูเป็นประจำ

   "เจ็บนะ พี่นัท เบา ๆ โอ๊ย ... เดี๋ยว ... อย่า"

   เบลล์ส่งเสียงโอดครวญด้วยความเจ็บ เธอเริ่มรู้สึกกลัวรุ่นพี่ที่นิสัยนุ่มนิ่มเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมาบ้างแล้ว โดยปกตินั้นนัทจะเป็นสุภาพบุรุษแสนดี แต่เวลานี้เขากระทำรุนแรงราวกับสัตว์ป่า เบลล์เคยคิดว่าลีลารักของบอลนั้นรุนแรงพอสมควรแล้ว แต่เมื่อเทียบกับนัทแล้วบอลยังให้ความรู้สึกดีกว่า บอลอาจจะรุนแรงแต่เขาก็ยังเล้าโลมให้เธอมีอารมณ์ร่วมได้

   หากนำไปเทียบกับลีลาวาบหวามร้อนแรงของอาร์ตยิ่งแล้วใหญ่ ก่อนหน้านี้เบลล์ยังแอบคาดหวังเล็ก ๆ ว่าหากนัทสามารถแทนที่อาร์ตได้ก็คงดี แต่เพียงแค่เริ่มต้นเธอก็ทราบแล้วว่านัทเทียบไม่ได้เลยแม้แต่เศษเสี้ยวของความสุขหฤหรรษ์ที่อาร์ตมอบให้

   ชายหนุ่มรุ่นพี่จูบไซร้ขยำขยี้เนื้อตัวเนียนนิ่มอย่างบ้าคลั่งได้ครู่หนึ่ง เขาก็ขยับตัวกึ่งอุ้มกึ่งประคองร่างบางลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปที่เตียงนอน เบลล์กัดฟันกลั้นใจไม่ดิ้นรนขัดขืนปล่อยให้เรื่องราวเป็นไปตามที่ควรเป็น เธอหลับตาไม่ขัดขืนแม้แต่น้อยตอนที่นัทถลกชายเสื้อยืดของเธอขึ้นไปด้านบน

   นัทส่งเสียงหอบหายใจไม่ได้มองใบหน้าไร้ความสุขของเบลล์เลยแม้แต่น้อย ดวงตาแดงก่ำหื่นกระหายคู่นั้นเพียงจับจ้องมองดูทรวงอกอวบขนาดกะทัดรัดที่กำลังเด้งสะท้อนไปตามจังหวะหอบกระเส่า ชายหนุ่มกลืนน้ำลายดังอึกเมื่อได้เห็นเต้าอวบที่เคยใฝ่ฝันถึง เขาไม่ได้สนใจมองด้วยซ้ำว่าบนเนื้อขาวเนียนนั้นมีริ้วรอยแดงจ้ำที่เกิดจากแรงบีบขยำขยี้ของเขาเอง

   ชายหนุ่มยิ่งมองก็ยิ่งเกิดอาการหน้ามืด เขาก้มหน้าซุกลงไปที่เต้าเต่งแล้วจูบไซร้ดูดเลียอย่างหื่นกระหายเมามัน พร้อมกันนั้นสองมือก็ช่วยกันขยำขยี้ใส่เนื้อเต้าเต่งด้วยลีลาดิบเถื่อน ยิ่งได้เสพสมรสชาติหอมหวานจากเนื้อสาวก็ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ของชายหนุ่มเดือดพล่านจนทานทนไม่ไหวอีกต่อไป

   นัทละเลงลิ้นใส่เต้าเต่งได้ไม่ถึงหนึ่งนาที เขาก็ขยับมือลงไปปลดเข็มขัดและตะขอกางเกงออกด้วยความเร่งรีบ จากนั้นก็รีบจัดการปลดกางเกงขาสั้นและกางเกงในของสาวน้อยออกไปด้วยดวงตาแดงฉาน ชายหนุ่มรู้สึกร้อนรุ่มคลุ้มคลั่งเหมือนท่อนลำกำลังใกล้ระเบิดเต็มทน

   เบลล์เพิ่งจะเริ่มได้สัมผัสรสเสียวจากการโดนดูดปลายถันเพียงหน่อยเดียว ชายหนุ่มก็อ้าปากคายออกแล้วจับเธอถ่างขาเตรียมสอดใส่ สาวน้อยจึงสะดุ้งเฮือกตัวเกร็งสั่นระริก เขากำลังสอดแทรกเข้ามาในร่างของเธอแล้ว แต่เธอกลับยังไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยสักนิด

   นัทส่งเสียงหอบหายใจหนักหน่วงขณะพยายามกดบั้นเอวเดินหน้าแบบทื่อด้านไร้ลีลา เขาสูดปากกัดฟันไม่สนใจสีหน้าเคร่งเครียดของเบลล์เลยแม้แต่น้อย เขาปล่อยให้สัญชาตญานสืบพันธุ์ทำหน้าที่โดยไม่คิดควบคุมบังเหียน สาวน้อยที่ยังไม่ทันมีน้ำหล่อลื่นจึงรู้สึกตึงแน่นแสบแทบไม่รู้สึกถึงความเสียว

   เบลล์สะดุ้งเฮือกอีกรอบหนึ่งเมื่อนัทกดแทรกส่วนปลายหัวมุดเข้าไปในร่างได้สำเร็จ ร่างของเธอเกร็งสั่นสะท้าน โชคยังดีที่แม้จะไม่มีอารมณ์ร่วม แต่ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ อีกทั้งขนาดของนัทเองนั้นถือว่าเล็กกว่ามาตรฐานสักหน่อย

   หากให้เทียบกับอาร์ตและบอลก็ยิ่งแล้วใหญ่ เปรียบไปก็เหมือนของผู้ใหญ่กับเด็กด้วยซ้ำ แต่ขนาดเล็กแบบนี้กลับทำให้เบลล์โล่งขึ้นมาบ้าง ไม่เช่นนั้นแล้วกลีบกุหลาบบางของเธอคงจะเจ็บปวดระบมอย่างยิ่ง

   "ซี้ดดดสสสสส อูยยยยยย"

   นัทกัดฟันขย่มเอวยัดเยียดความเป็นสามีให้สาวน้อยด้วยความหน้ามืดไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น และเมื่อเขาใส่เข้าไปได้สุดทางสัมผัสที่รัดรึงตอดรัดก็ทำให้สติของชายหนุ่มยิ่งกระเจิดกระเจิง เขาได้พบแล้วว่าการมีอะไรกับผู้หญิงจริง ๆ นั้นยอดเยี่ยมกว่าใช้มือช่วยตัวเองนับร้อยนับพันเท่า

   เมื่อกดลึกเข้าไปได้สุดทาง ชายหนุ่มก็สูดปากลากกลับออกมาแล้วกระแทกซ้ำไปซ้ำมาด้วยความเมามัน แรงตอดรัดในร่องสาวคล้ายปีกที่กำลังพาเขาบินสูงขึ้นไปแดนสุขาวดี ยิ่งเขาโหมกระหน่ำถี่ยิบเท่าไหร่ความเสียวซ่านก็ยิ่งบังเกิดมากขึ้นเท่านั้น

   "อะ อะ อะ ... อ๊ะ ... อือออ ..."

   เบลล์หลับตาปี๋เม้มปากแน่นส่งเสียงครางแผ่วเบา หากเทียบกับตอนมีอะไรกับอาร์ตแล้วเสียงครางนี้แทบจะไม่ได้ยิน นั่นเพราะว่าเบลล์ไม่ได้รู้สึกเสียวมากพอ เธอรู้สึกเสียวซ่านอยู่บ้างตามปกติของการร่วมรัก หากทว่าความเสียวนั้นไม่มากพอที่จะทำให้เธอรู้สึกเดือดพล่านเหมือนที่เคยผ่านมา แต่ในขณะเดียวกันนั้นชายหนุ่มกลับกำลังตักตวงความเสียวจากร่างบางอย่างเมามันสะใจจนเหงื่อชุ่มตัว

   "โอ้วววว ไม่ไหวแล้ว ... ซี้ดดสสส"

   นัทหลับหูหลับตาโหมกระเด้าใส่ร่างบางอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็เริ่มเกิดอาการกระตุกตัวสั่นสะท้าน เขาสูดปากครางเสียงดังก่อนจะหยุดนิ่งฟุบกอดเบลล์ไว้แนบแน่น เขาเพิ่งปลดปล่อยความใคร่ที่เก็บกดไว้มานานจนทะลักเข้าไปในร่องสาวของเบลล์จนล้นทะลักเอ่อเป็นฟองขาวฟอด

   ท่าทางของนัททำให้สาวน้อยค่อย ๆ ลืมตามองด้วยความงุนงง เธอทราบว่าอีกฝ่ายเพิ่งจะเสร็จสมและปลดปล่อยน้ำกามเข้ามาในร่างของเธอ แผนของเธอสำเร็จแล้ว หากทว่าที่เบลล์งุนงงสงสัยไม่เข้าใจก็คือ ทำไมอีกฝ่ายจึงเสร็จสมรวดเร็วนัก เธอแค่เพิ่งจะรู้สึกเสียวสยิวได้แค่หน่อยเดียวเท่านั้น

   การเสร็จสมในช่วงเวลาหนึ่งนาทีนับตั้งแต่สอดใส่ ความจริงแล้วถือว่าปกติสำหรับหนุ่มไร้เดียงสาไม่เคยมาก่อน ซึ่งนัทเองก็เป็นหนุ่มไร้ประสบการณ์ แต่เบลล์นั้นคุ้นชินกับการร่วมรักแบบถึงอกถึงใจจนเสียวแทบตายในแบบที่อาร์ตมอบให้ และเมื่อเทียบกับนัทแล้วความแตกต่างก็ยิ่งเด่นชัดราวนรกกับสวรรค์

   "พี่รักเบลล์นะ พี่ขอโทษที่ใช้กำลัง แต่พี่สาบานว่าจะรับผิดชอบเบลล์ทุกอย่างเอง ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่จะรีบหมั้นกับเบลล์ให้เรียบร้อย"

   เมื่อได้ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ออกจนหมด ดวงตาแดงฉานหื่นกระหายของนัทก็กลับมาเป็นสายตาของชายหนุ่มสุภาพเรียบร้อยคนเดิม เขาคล้ายเพิ่งสังเกตเห็นท่าทีไม่ยินยอมพร้อมใจของเบลล์ ชายหนุ่มจึงเอ่ยปากบอกรักและสัญญาว่าจะรับผิดชอบ และเขาก็คิดจะทำเช่นนั้นจริง ๆ จะอย่างไรเขาก็แอบชอบเบลล์มานานแล้ว และการที่เขาได้ครอบครองร่างกายของเธอก็ถือเป็นชัยชนะครั้งสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต

   เบลล์มองสบตากับนัทแล้วพยักหน้าน้อย ๆ ด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้นมาบ้าง เขาจูบปากเธอแผ่วเบาหนึ่งครั้ง ก่อนจะพลิกร่างชุ่มเหงื่อลงไปนอนหอบบนเตียงเคียงข้างกับร่างบาง สาวน้อยค่อย ๆ ขยับเนื้อตัวที่บอบช้ำหันตะแคงมองดูท่อนลำที่อ่อนปวกเปียกกลายเป็นเล็กจิ๋วของเขาด้วยความพิศวง ยิ่งเห็นชายหนุ่มนอนแผ่หราหมดเรี่ยวหมดแรงความงุนงงของสาวน้อยก็ยิ่งรุนแรงขึ้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมนัทจึงช่างแตกต่างกับอาร์ตและบอลเสียเหลือเกิน

   สาวน้อยนอนแผ่หลาเหม่อลอยครู่หนึ่ง กระทั่งเมื่อได้ยินเสียงกรนของนัทเธอก็ขยับตัวพาร่างบางที่เต็มไปด้วยริ้วรอยจ้ำแดงเข้าไปในห้องน้ำ เธอรีบฉีดน้ำทำความสะอาดร่องสาวเหมือนรังเกียจน้ำกามที่นัทฝากทิ้งเอาไว้ นาทีนั้นเธอยิ่งรู้สึกคิดถึงยามหนุ่มหล่ออย่างที่สุด

   

   ....................................................

   

   ผกายแก้ว หน้าร้อนวูบหัวใจเต้นระส่ำโดยมิอาจควบคุม เธอชายตามองดูยามหนุ่มหล่อที่ยืนเปิดประตูรถให้ด้วยความรู้สึกปั่นป่วนสับสน นับตั้งแต่เธอบอกตัดขาดกับเขาเมื่อหลายวันก่อน วันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้เจอกับยามหนุ่มอีกครั้ง

   "อรุณสวัสดิ์ครับคุณแก้ว"

   ยามหนุ่มส่งเสียงทักทายตามมารยาทของชนชั้นผู้น้อย ส่วนแก้วนั้นกลับปั่นป่วนจนทำตัวไม่ถูก เธอคล้ายเด็กน้อยที่เพิ่งทำเรื่องผิดจนไม่กล้ามองสบตากับใคร เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่วันนี้ตัดสินใจมาจอดรถในส่วนนี้ ทั้งที่หลายวันก่อนหน้านี้เธอเลือกที่จะหนีหน้าเขาด้วยการไปจอดรถในส่วนอื่น

   "อือ สวัสดี"

   แก้วตอบกลับด้วยท่าทีประหม่า ก่อนจะหันไปมองสบตากับชายหนุ่ม สายตาซุกซนที่เขาก้มมองลงมาทำให้เธอตื่นเต้นจนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ นมเต้าขนาดล้นทะลักเด้งกระเพื่อมเป็นจังหวะ สายตาที่เขามองลงมาทำให้แก้วรู้สึกวาบหวิวจนลมหายใจร้อนผ่าว เธอแน่ใจว่าเขากำลังมองดูหน้าอกของเธอตาเป็นมัน

   แก้วยิ่งมาก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง เธอตัดสินใจแล้วว่าจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับยามหนุ่มคนนี้ หากทว่าสุดท้ายเธอกลับตัดสินใจมาเจอเขา อีกทั้งยังเลือกแต่งตัววาบหวามคล้ายเจตนาจะยั่วยวนอีกฝ่าย วันนี้เธอสวมใส่ยกทรงลายลูกไม้ครึ่งเต้าสีดำ โดยมีเสื้อสีขาวเนื้อบางแขนกุดคลุมทับด้านนอกไว้หนึ่งชั้น

   คอเสื้อนั้นเว้าลึกจนเห็นถึงร่องนมขาวโพลน ส่วนเนื้อผ้านั้นก็บางเฉียบจนเห็นลวดลายสีดำของยกทรงได้เต็มตา แน่นอนว่าการสวมใส่เช่นนี้ออกจะไม่เหมาะสมกับการทำงาน แต่แก้วได้เตรียมเสื้อสูทสีดำมาสวมทับด้านนอกไว้แล้วอีกหนึ่งชั้น เพียงแค่นี้ก็มากพอที่จะปิดซ่อนความเซ็กซี่ยั่วเย้าเอาไว้ภายใน

   "วันนี้คุณแก้วมาสายนะครับ ผู้บริหารท่านอื่นมากันครบหมดแล้ว แต่วันนี้แต่งตัวสวยมากเลยครับ ผู้ชายคนไหนเห็นรับรองว่าต้องคลั่งกันทุกคน ผมเองก็แทบคลั่งเหมือนกัน"

   อาร์ตพูดด้วยรอยยิ้มที่ทำให้แก้วหัวใจสั่นกระตุก สาวสวยมองดูใบหน้าของเขาด้วยความรู้สึกวาบหวาม ประโยคคำพูดแบบนี้ถือว่าละลาบละล้วงล่วงเกินทางเพศ แต่เมื่อคนพูดเป็นชายหนุ่มที่เคยมีสัมพันธ์รักด้วยแล้วแก้วกลับไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอันใด  กลับกันเสียด้วยซ้ำ ยิ่งเขาแสดงท่าทีชื่นชมหลงใหล อารมณ์ของเธอก็ยิ่งพลุ่งพล่าน

   แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่แก้วทราบดีว่าเธอยังตัดยามหนุ่มคนนี้ไม่ขาด เขาคือผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่เคยเสพสัมผัสเรือนร่างงาม และความสุขหฤหรรษ์ที่เขามอบให้เธอนั้นก็มากล้นเกินพอ หลายวันที่ผ่านมานี้แก้วจะคิดถึงอาร์ตเสมอ แม้แต่ค่ำคืนที่ผ่านเธอก็ยังนอนกระสับกระส่ายหวนคิดถึงรสรักร้อนแรงที่เขาเคยมอบให้จนแทบนอนหลับตาไม่ลง และนั่นเองที่ทำให้เช้านี้เธอตัดสินใจขับรถมาจอดในส่วนที่ยามหนุ่มรับผิดชอบ แทนที่จะแอบหลบไปจอดตรงส่วนอื่นอย่างที่เคยทำมา

   "รู้ตัวหรือเปล่าว่านายพูดไม่เหมาะสม ถ้าหากชั้นรายงานเรื่องนี้ขึ้นไป นายต้องโดนไล่ออกแน่ ๆ"

   แม้จะไม่รู้สึกขุ่นเคือง แต่แก้วก็ยังพยายามตีหน้านิ่งสร้างกำแพงเว้นระยะห่าง ตามหลักเหตุผลแล้วเธอสมควรเว้นระยะไม่เข้าใกล้เขาอีก เพราะเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนิทสนมกับยามหนุ่มคนนี้อีกต่อไป ไม่เช่นนั้นอนาคตการงานชื่อเสียงของเธออาจจะถดถอยตกต่ำ

   "แล้วแต่คุณแก้วเถอะครับ ผมก็แค่อยากพูดในสิ่งที่หัวใจคิดแบบตรงไปตรงมา แล้วก็ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ไม่ว่าจะยังไงผมก็จะไม่เอาเรื่องระหว่างเราไปบอกกับใครเด็ดขาด"

   หัวใจของแก้วสั่นกระตุกเบา ๆ เมื่อได้ยินน้ำเสียงเหมือนเจ็บปวดของเขา ยิ่งเธอมองดูสีหน้าและแววตาของยามหนุ่มที่แสดงท่าทีผิดหวังออกมาโดยไม่ปิดบัง แก้วก็ยิ่งรู้สึกมือไม้ปั่นป่วน เธอทราบว่าเขากำลังพูดกระทบว่าเธอไม่พูดตรงไปตรงมาตามที่หัวใจคิด และนั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดจนต้องหลบสายตาร้อนแรงของเขาที่จับจ้องมองมา

   "... อือ ชั้นเชื่อ"

   แก้วตอบโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย เธอขยับตัวหยิบเก็บสิ่งของจุกจิกลงกระเป๋าถือ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นมายืน และเมื่อเธอเผลอสบตากับชายหนุ่มอารมณ์วาบหวามแปลก ๆ ก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง เธอแน่ใจว่ายามหนุ่มกำลังมองดูร่องนมและท่อนขาขาวเนียนตาเป็นมัน ปัญหาก็คือสายตาที่คล้ายจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอจนหมดสิ้นนั้นกำลังทำให้ร่างกายเธอตอบสนองขึ้นมาอย่างรวดเร็วยิ่ง

   ผู้บริหารสาวสวยยืนหอบหายใจส่งลมร้อนผ่าวออกมา เธอเหม่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มมองดูเนินอกอวบอิ่มด้วยอารมณ์สับสน ยามหนุ่มคนนี้กำลังมองเนื้อตัวเธอของเธอตาเป็นมันแบบซึ่งหน้า และเมื่อผกายแก้วเหลือบสายตามองต่ำลงไปที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มตนเห็นบางอย่างบวมเป่งเป็นลำออกมา อารมณ์วาบหวามร้อนแรงก็พลุ่งพล่านจนแทบเดือด สองขาขาวเพรียวขยับเบียดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

   สาวสวยถึงกับเม้มปากแน่นเกือบส่งเสียงครางออกมา เพราะปลายถันของเธอที่แข็งเป็นเม็ดนั้นเบียดเสียดสีกับยกทรงลายลูกไม้ส่งผ่านความสยิวซ่านให้โดยไม่ทันตั้งตัว ส่วนด้านล่างนั้นก็เริ่มชื้นฉ่ำขึ้นมา

   "... มองอะไร ..."

   แก้วพยายามเรียกสติทำเสียงเข้มเพื่อให้อีกฝ่ายหยุดสายตาละลาบละล้วงล่วงเกิน หากทว่าน้ำเสียงที่หลุดออกมาจากปากกลับเบาหวิววาบหวามคล้ายยั่วยวน

   "คุณแก้วคิดจะแกล้งผมให้คลั่งตายใช่หรือเปล่า"

   "อะไร ใครคิดแกล้งอะไรนาย"

   "ก็คุณแก้วเล่นใส่เสื้อสีขาวบางเฉียบเหมือนชุดนอนแบบนี้มาให้ผมดู แล้วผมจะไม่คลั่งได้ยังไง คอเสื้อก็กว้างขนาดนี้"

   "ชั้นไม่ได้ใส่มายั่วให้นายดูเสียหน่อย"

   สาวสวยพยายามตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา หากทว่าริมฝีปากบางกลับเผยอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ประโยคที่บอกว่าเธอกำลังทำให้เขาคลั่งนั้นกระตุ้นให้เธอรู้สึกยินดีอย่างน่าประหลาด

   "ไม่เชื่อหรอกครับ ถ้าคุณแก้วไม่อยากให้ผมดู คุณแก้วก็ต้องหยิบเอาเสื้อคลุมตัวนั้นมาสวมปิดเอาไว้แล้ว ไม่ใช่มายื่นแอ่นนมยั่วให้ผมสติหลุดแบบนี้"

   "อย่ามาพูดหยาบคายนะ ชั้นไม่ได้ยืนแอ่นอะไรเสียหน่อย"

   แก้วย่นจมูกส่งเสียงคล้ายขุ่นเคือง แต่เมื่อก้มหน้าลงแล้วพบว่าตนเองกำลังยืนแอ่นหน้าอกจนเด้งตระหง่าน ใบหน้าของเธอก็แดงซ่านบังเกิดอาการเอียงอายจนต้องยกมือขึ้นวางปิดร่องนมขาวโพลนที่ผุดอยู่ตรงคอเสื้อเว้าลึก

   ดวงตาคู่สวยเหลือบมองดูยามหนุ่มด้วยท่าทางตื่นเกร็ง เวลานี้เขานิ่งเงียบจับจ้องมองเธอด้วยดวงตาอบอุ่นวาบหวามจนเธอใจสั่นสะท้าน แก้วมองตอบเขาด้วยความสับสนวุ่นวายใจ หากจะมีผู้ชายสักคนที่ทำให้เธอปั่นป่วนแบบนี้ได้ ก็คงจะมีแต่อาร์ตแค่คนเดียวเท่านั้น

   "... จะ ... จะทำอะไร เดี๋ยวมีคนเห็น"

   แก้วสะดุ้งตัวส่งเสียงห้ามกระท่อนกระแท่น เพราะว่าชายหนุ่มก้าวเท้าขยับเข้ามาหาโดยไม่ทันตั้งตัว เธอรีบก้าวเท้าถอยหลังหลบ หากแต่ถอยได้แค่เพียงเล็กน้อยแผ่นหลังก็ชนเข้ากับรถสปอร์ตคันเก่งจนถอยหนีไปไหนไม่ได้อีก

   เมื่อหลบเลี่ยงไม่ได้ร่างกำยำสมส่วนของยามหนุ่มก็ขยับประชิดเข้ามา แก้วเบิกตากว้างมองดูใบหน้าที่ใกล้เข้ามาทีละน้อย ร่างของเธอสั่นสะท้านให้กับความวาบหวิวซาบซ่านเมื่อแผงอกของชายหนุ่มเบียดเสียดใส่ปลายถันซึ่งกำลังเด้งชูชัน ลมหายใจของแก้วกลายเป็นหนักหน่วงสับสนร้อนแรง ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวราวกับเป็นไข้สูง

   แก้วยืนตัวเกร็งตาค้างเมื่อชายหนุ่มกดร่างเบียดเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ใบหน้าของทั้งคู่แทบจะสัมผัสกัน ปลายจมูกแตะกับปลายจมูก ริมฝีปากห่างกันเพียงแค่ไม่ถึงหนึ่งนิ้ว กลิ่นลมหายใจและกลิ่นเหงื่อของชายหนุ่มทำให้สติของเธอยิ่งหลุดลอย ห้วงสติของเธอคล้ายลอยล่องย้อนกลับไปในค่ำคืนนั้น ค่ำคืนที่เขามอบความสุขให้เธอจนล้นปรี่ราวกับขึ้นสวรรค์

   "... อย่า ... อาร์ต ..."

   ริมฝีปากบางเผยอส่งเสียงแหบแห้งผะแผ่ว เรือนร่างหอมกรุ่นสั่นสะท้านระริกแรงขึ้น เพราะชายหนุ่มเพิ่งเบียดแทรกท่อนขาเข้ามาเสียดสีกับส่วนอ่อนไหวไวต่อความรู้สึก เพียงแค่สัมผัสจากภายนอกเนื้อผ้าก็ยังสร้างกระแสความสุขให้อย่างมากล้น สาวสวยซึ่งเคยลิ้มลองรสหฤหรรษ์จึงยิ่งใกล้หมดเรี่ยวแรงจะแสดงอาการขัดขืนต่อต้าน

   แก้วแน่ใจว่าหากเธออยู่กับเขาเพียงลำพังสองต่อสอง เธออาจจะปลดปล่อยให้เป็นไปตามอารมณ์ หากทว่าเวลานี้เธอยังสำนึกได้ว่าตนเองอยู่ในลานจอดรถของบริษัท

   แม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นลานจอดของผู้บริหารที่มีคนพลุกพล่าน และเวลานี้ก็เป็นเวลาค่อนข้างสายที่ผู้บริหารส่วนใหญ่เข้างานไปแล้ว โอกาสจึงนับว่าน้อยที่จะมีคนมาพบเห็น กระนั้นแก้วก็ยังมีสติพอที่จะไม่ทำเรื่องอันไม่สมควรแบบนี้ในสถานที่อันไม่เหมาะสมเช่นนี้

   ปัญหาใหญ่ก็คือแม้จะพอมีสติหลงเหลือ แต่ก็มีเพียงแค่น้อยนิด แก้วแน่ใจว่าหากอาร์ตคิดจะทำจริง ๆ เธอเองก็คงไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนเขา นั่นเพราะว่าเธอเองก็รู้สึกโหยหาความรู้สึกวาบหวามเช่นนี้อยู่ด้วยเหมือนกัน

   "ใส่เสื้อนอกเถอะครับคุณแก้ว ถ้าหากไม่ได้คิดจะคบกับชนชั้นต่ำอย่างผมเป็นคนรัก ก็กรุณาอย่ามายั่วทำให้ผมหลงอีกเลย ผมขอร้อง"

   ขณะที่แก้วกำลังรู้สึกจมดิ่งลงไปในไฟสีดำนั้น อาร์ตซึ่งมีโอกาสเผด็จศึกกลับส่งเสียงกระซิบด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยที่ข้างใบหูของเธอ สาวสวยสั่นสะท้านด้วยความงุนงงในความเปลี่ยนแปลงจนปรับตัวไม่ทัน จากนั้นยามหนุ่มซึ่งยืนเบียดอยู่ก็ขยับถอยออกไปพร้อมกับหยิบเอาเสื้อชั้นนอกจากเบาะรถมาสวมปิดบังเรือนร่างบางที่กำลังร้อนผะผ่าวด้วยไฟกฤษณาด้วยกิริยาทะนุถนอม

   ผกายแก้วยืนนิ่งอึ้งด้วยใบหน้าแดงก่ำ เธอมองดูยามหนุ่มที่ขยับก้าวถอยหลังออกไปด้วยความงุนงง เธอมองดูแววตาผิดหวังของเขาอย่างเหม่อลอย จวบจนกระทั่งเมื่อยามหนุ่มหมุนตัวเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ประจำตำแหน่งสีเก่าซีด แก้วจึงค่อยได้สติกลับคืนมาส่วนหนึ่ง

   แม้จะได้สติคืนมาบ้าง แต่สมองของเธอยังอื้ออึงปรับไม่ทัน แก้วยืนนิ่งทำตัวไม่ถูกอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นเธอจึงค่อยขยับตัวหยิบข้าวของขึ้นมาถือแล้วปิดประตูรถ เธอชายตามองดูยามหนุ่มที่นั่งก้มหน้าขีดเขียนบนโต๊ะแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้ามองตรงไปทางประตูลิฟต์โดยสาร แล้วเดินจ้ำผ่านหน้ายามหนุ่มเข้าไปในลิฟต์โดยไม่มองเขาอีกเลยแม้แต่แวบเดียว

   ผกายแก้วยืนพิงผนังลิฟต์โดยสารด้วยความรู้สึกโกรธอับอาย เธอโกรธที่ตัวเองเผลอปล่อยตัวจนเกือบได้เรื่อง เธอรู้สึกอับอายที่อีกฝ่ายเป็นคนหยุดไม่เดินหน้าต่อ เธอรู้สึกเหมือนเขาถือไพ่เหนือกว่าแต่กลับยอมปล่อยเธอให้หลุดมือออกมา เธอรู้สึกผิดเมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดว่าอย่ายั่วทำให้เขาหลงหากไม่จริงจัง

   แม้ว่าความรู้สึกของเธอจะสับสนปนเปหลากหลายจนจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ว่าโดยภาพรวมแล้วแก้วกำลังรู้สึกว่าตนเองพ่ายแพ้ เขาทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้เป็นฝ่ายตีจากเขา หากแต่เป็นเขาเองที่ปล่อยให้เธอออกมา ความรู้สึกนี้เองที่ผกายแก้วรู้สึกรับไม่ได้ เธอคุ้นชินกับการเป็นผู้เลือก และไม่คุ้นเคยกับการเป็นผู้ถูกเลือก ดังนั้นสิ่งที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ในหัวสมองตอนนี้ก็คือ เธอต้องช่วงชิงสถานะผู้เลือกมาเป็นของเธอให้ได้เสียก่อน

   "ทำไมปล่อยเธอไปล่ะครับ คุณผู้หญิงสุดสวยคนนี้คือคนที่คุณพาไปบ้านในสลัมของผมคืนนั้นใช่หรือเปล่า น่าเสียดายออก"

   น้ำเสียงสุภาพทุ้มต่ำแฝงความฉงนสงสัยดังออกมาจากปากของชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง ชายคนนี้ยืนนิ่งมองดูประตูลิฟต์ที่ปิดสนิท เขาสวมใส่ชุดยามรักษาความปลอดภัยเช่นเดียวกันกับอาร์ต หากแต่มีอายุสูงวัยกว่าหลายสิบปี อีกทั้งหน้าตายังแลดูเหี้ยมเกรียมดุร้ายราวกับโจรห้าร้อยมากกว่ายามรักษาความปลอดภัย ที่แท้แล้วชายคนนี้กลับเป็นยามหน้าเหี้ยมที่เกือบจะได้เป็นสามีอีกคนของกานต์ในหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย

   "ลุงหาญ แอบมาดูตั้งแต่เมื่อไหร่ งานชั้นล่างเรียบร้อยดีแล้วเหรอครับ เพิ่งโดนย้ายจากมหาลัยมาที่นี่วันแรก ระวังเถอะจะโดนย้ายไปที่อื่นอีกรอบ"

   อาร์ตส่งเสียงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบโดยไม่ได้เงยหน้ามองดู เขายังคงก้มหน้าลากดินสอวาดรูปลงไปบนแผ่นกระดาษด้วยความตั้งใจต่อไปเช่นเดิม

   "งานยามมันก็แค่นี้แหละครับ ผมแค่แวบมาหน่อยเดียว แล้วเดี๋ยวก็จะลงไปแล้วล่ะครับ ตอนแรกต้องย้ายออกจากมหาวิทยาลัยผมก็กลัวจะเบื่อไม่มีสาวให้มอง ที่ไหนได้มาวันแรกก็มีของดีให้ดูเลย เสียดายก็แต่หนังไม่จบเรื่อง ... เฮ้อ ..."

   ลุงหาญส่งเสียงบ่นอุบอิบ แม้น้ำเสียงโดยรวมจะแสดงความเคารพนบนอบ หากแต่ก็แฝงความสนิทสนมเป็นกันเองอยู่หลายส่วน คำพูดคำจาจึงทำให้รู้สึกสับสนกับสถานะของทั้งสองอยู่บ้าง

   อาร์ตนั่งวาดรูปนิ่งเงียบไปอีกครู่หนึ่ง ส่วนลุงหาญเองก็คล้ายเข้าใจนิสัยของอีกฝ่าย เขาจึงยืนรอเงียบ ๆ ไม่ได้ส่งเสียงทักท้วงอะไรอีก

   "... คุณแก้ว ... เธอมีแนวคิดต้องการเอาชนะ ชอบความโดดเด่นเหนือใคร เธอไม่ชอบความพ่ายแพ้ และไม่เคยพ่ายแพ้ ... ถ้าหากผมเดินหน้าต่อจนเสร็จผมก็คงทำได้ แต่แก้วจะคิดว่าผมแพ้ต่อเสน่ห์ของเธอ ผมจะเป็นแค่คนที่เธอเคยเอาชนะได้ จากนั้นภาพของผมในใจของเธอก็จะลดทอนความสำคัญลงไป ... แต่ผมเลือกที่จะปล่อยเธอไป แบบนี้ภาพของผมในใจของเธอจะยังชัดเจนอยู่เหมือนเดิมไม่เลือนหายไป"

   "... คุณพูดเรื่องเข้าใจยากอีกแล้ว แก่ ๆ แบบผมไม่เข้าใจหรอกนะไอ้เรื่องยุ่งยากอะไรแบบนี้"

   "เรื่องบางเรื่องก็ไม่ต้องเข้าใจหรอกครับ ... ลุงรู้แค่ว่าเย็นนี้คุณแก้วจะต้องอ้างหาเรื่องอะไรสักอย่างมาคุยกับผมก็พอแล้ว"

   อาร์ตตอบเสียงเรียบไม่แสดงอารมณ์อันใดเช่นก่อนหน้า ส่วนลุงหาญนั้นพยายามใช้สมองขบคิดจนคิ้วย่นก็ยังไม่เข้าใจ ชายวัยกลางคนยกมือเกาศีรษะดังแกรกและส่ายศีรษะเอียงไปมา จากนั้นจึงค่อยแอบสอดส่ายสายตามองดูภาพวาดที่เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างบนแผ่นกระดาษ

   ดวงตากร้านโลกคู่นั้นเบิกกว้างทอประกายระยับวูบหนึ่ง เพราะบนกระดาษแผ่นนั้นมีรูปวาดของผกายแก้วในสภาพเรือนร่างเปล่าเปลือยอยู่ เธอยืนอวดทรวดทรงองค์เอวอวบอิ่มราวกับนางพญาหงส์ แม้จะเป็นแค่ภาพร่างแต่ความสวยงามสมจริงก็ทำให้ลุงหาญคึกคักจนเป้ากางเกงบวมเป่ง

   ถัดจากนั้นดวงตาของลุงหาญก็ขมวดมุ่นงุนงง เพราะผกายแก้วในภาพวาดนั้นถูกขนาบเอาไว้ด้วยชายใส่หน้ากากสองคน ชายในรูปทั้งสองกำลังรุมกระหนาบเล้าโลมเรือนร่างงามจากซ้ายและขวา ส่วนเรื่องที่ทำให้ลุงหาญสงสัยก็คือ ชายคนหนึ่งนั้นสวมใส่เสื้อผ้าหรูหราราวกับคุณชาย ในขณะที่ชายอีกคนนั้นกลับสวมใส่เสื้อผ้าขาดวิ่นราวกับกรรมกรชนชั้นต่ำ

   

   

   
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: kaithai เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 10:46:23 หลังเที่ยง
การแข่งขันสูงจริง ๆ
แล้วดูเหมือน หลายคน หลายคู่
::Confident::
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: leo_attack เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 10:46:47 หลังเที่ยง
อ่าว สองพี่น้องจัดคิวกันแล้วกรอครับ ไวเกินไปแล้ว

ให้รางวัล 3p กับนายอาร์ทอีกหน่อยไม่ดีกว่าหรอครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: olemantu เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 10:52:26 หลังเที่ยง
กำลังนึกถึงท่านว่าคงสนุกอยู่กับหน้ากากนักเขียน จนลืม..เขียน  ดีใจครับได้ตามงานสนุก ๆของท่านต่อไปอีก
เรื่องเสียวดูเหมือนจะไม่สำคัญแล้วละ..เป็นอยากรู้ว่า คุณแก้วจะเจออะไรอีกบ้าง..คุณน้องสองคนเจอมาแล้วแต่ยังมีโจทย์เก่าอยู่ จะช้ำอีกสักแค่ไหน..น๊อ..
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: ทราย ไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 11:16:19 หลังเที่ยง
อิจฉานายอาร์ตจริงๆ เลย ได้ 3 สาวสุดสวยมาครอบครอง
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: alaaum เมื่อ กรกฎาคม 31, 2017, 11:26:46 หลังเที่ยง
เรื่องเริ่มขมวดเข้ามาละ น่าติดตามจริงๆ อยากให้เบลล์มีบทบาทเข้ามาอีก ขอบคุณนะครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: harzard เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 12:10:01 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณครับ แก้วกานดาก็มา SoSo ก็มาเลือกอ่านไม่ถูกแล้ว  ::DookDig::
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: lucyjung เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 12:34:01 ก่อนเที่ยง
คือไม่รู้เป็นอะไรครับผมรู้สึกพีคมากตอนคำบรรยายเรื่องรูปภาพ

โดนใจผมจริงๆ

ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: gritkin เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 12:36:05 ก่อนเที่ยง
งือ อยากอ่านเรื่อง choice ตอจังครับท่าน assassin008 หายไปนานมานานๆที หวังว่าจะกลับมาเปิดเรื่องต่อเยอะๆยาวๆเร็วๆนี้นะครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: outsider เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 12:58:57 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณมากครับ รู้สึกว่าลูกพี่อาร์ตนี่มันอ่านใจคนได้ทะลุเด็ดขาดจริงๆ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: therasak เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 01:24:06 ก่อนเที่ยง
สามพี่น้องดูเหมือนจะแข่งขันกัน แต่แท้จริงเหมือนถูกชักใยจากมือที่มองไม่เห็น
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: wasawat เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 01:41:19 ก่อนเที่ยง
เย้ๆในที่สุดก็มา เรื่องนี้ที่รอคอย ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: kalampee เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 05:49:17 ก่อนเที่ยง
สองพี่น้องก็น่าสนใจ ยิ่งหาทางกำหราบพญาหงส์ก็ยิ่งน่าสนใจเข้าไปอีก ขอบคุณท่านแอสครับที่สร้างเรื่องราวดีๆ ให้อ่านกัน
ปล. คิดถึงรักยมจังครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: holovelove เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 05:50:19 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณครับรออ่านอยู่ทุกๆวันเลยครับ ชอบมากอีกเรื่องหนึ่งครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Peera canalitartis เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 07:32:19 ก่อนเที่ยง
รออยู่นานเลย ยังกลมกล่อมเหมือนเดิม  ::WooWoo::
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: assasin008 เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 08:04:59 ก่อนเที่ยง
อ้างจาก: lucyjung เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 12:34:01 ก่อนเที่ยง
คือไม่รู้เป็นอะไรครับผมรู้สึกพีคมากตอนคำบรรยายเรื่องรูปภาพ

โดนใจผมจริงๆ

ขอบคุณครับ

มีคนอ่านสังเกตเห็นจุดนี้แค่คนเดียว ผมก็ดีใจแย่ล่ะครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: mr_nt9 เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 08:10:23 ก่อนเที่ยง
งานดีอีกแล้วครับท่าน ต้องลุ้นแก้วต่อ สุดๆ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Hunter191 เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 08:36:46 ก่อนเที่ยง
 ::YehYeh::ขนายนัทก็ไก่อ่อน ส่วนนายอาร์ตก็จิตวิทยาสุดยอด
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: bankyzzz เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 09:09:37 ก่อนเที่ยง
อิจฉานายอาร์ตจริงๆที่มีสาวๆไว้ในครอบครอง
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: review1972 เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 10:14:17 ก่อนเที่ยง
ไชโย..อย่างน้อยก็รู็แล้วว่าท่านassไม่ได้ทิ้งพวกเราไป ดีใจมากๆครับถึงจะนานแต่ก็รอได้ครับ เข้าเรื่องเลยนะครับ ยังเข้มข้นทุกตัวอักษรเหมือนเดิมครับคงไม่มีอะไรต้องวิจารณ์เหมือนเดิมแต่ที่ตื่นเต้นมากขึ้นก็คือ ลุงหาญลุงยามพระเอกของผมกลับมามีบทในตอนนี้ด้วย อาจจะมีอะไรดีๆมาแย่งซีนอาร์ทอีก555 ขอบคุณท่านassasin008ที่สุดครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: asiakook เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 11:05:00 ก่อนเที่ยง
แพะตัวน้อยได้ลองงานครั้งแรก ไม่น่าประทับใจ ครั้งที่สองคงยาก อิอิ ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: cd13579 เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 01:29:46 หลังเที่ยง
เฮียแกก็เก่งเกิ้นนนน อะไรจะอ่านออกหมดขนาดนั้น
ป.ล. สงสารไอ้นัทฉิบ ทั้งไก่ทั้งโง่
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: tetete เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 09:00:50 หลังเที่ยง
คนไม่เคยแพ้ต้องทำให้แพ้ซักครั้งครับ อาร์ตสู้ๆ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: reaperofvirgin เมื่อ สิงหาคม 01, 2017, 11:36:26 หลังเที่ยง
ผลงานคุณภาพอีกแล้วครับ นี่ติดนิยายท่านแอสหลายเรื่องมากเข้ามารออ่านทุกวัน
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Asura4237 เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 06:12:31 ก่อนเที่ยง
ในที่สุดก็มาต่อซักที กำลังค้างคาจากตอนที่แล้วพอดี อิอิ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: tony1234 เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 08:00:37 ก่อนเที่ยง
รอวันต้องแข่งพร้อมกันสามคนจังเลย
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: eka1325 เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 12:18:35 หลังเที่ยง
อยากให้มีสาวๆมาแข่งขันแบบนี้บ้างจัง  ดีทุกคนเลย ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: darkdd1999 เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 04:26:15 หลังเที่ยง
อยากรู้ตอนจบของตัวประกอบทั้งหมด และก็เรื่องราวทั้งหมด มันคงสนุกแน่ๆ 
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: xtazy เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 04:57:40 หลังเที่ยง
สองสาวจะรู้มั้ยหนอว่าคู่แข่งที่แท้จริงคือพี่แก้ว
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: pisanuman3 เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 06:32:05 หลังเที่ยง
อาร์ตจะได้จัดให้ผกายแล้วอีกแล้วมั้ง
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: verbatim เมื่อ สิงหาคม 02, 2017, 09:56:58 หลังเที่ยง
ขอบคุณครับ ฉากเสียวน้อยไปนิดนุง
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: ppeak เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 05:42:50 ก่อนเที่ยง
พี่แก้วกลับมามีบทอีกแล้วว รอฉากเด็ดอยู่นะครับว่าสุดท้ายแก้วจะเลือกความรักใคร่ลุ่มหลงหรือศักดิ์ศรีความเหมาะสมกับนายอาร์ต ซึ่งเบื้องหลังอาจเป็นคนที่เรารู้ๆ กันอยู่ก็ด้ายย
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: breakskyp เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 07:55:49 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณมากครับ อิจฉานายคนนี้จริงๆ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: spr566 เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 12:30:19 หลังเที่ยง
รอคอยมาแสนนาน ขอบคุณนะครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: taizen เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 07:50:39 หลังเที่ยง
โอ้ รอมานานเลยครับ
ขอบคุณผู้แต่งมากๆเลย
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: biggiggog เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 07:54:43 หลังเที่ยง
พระเอกเรานี่อาร์ทสมชื่อ
งานนี้เหมายกลังเลยแล้วกัน
ขอบคุณมากๆครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: facman69 เมื่อ สิงหาคม 03, 2017, 10:32:00 หลังเที่ยง
มาแล้วรอมานานมากเลยท่านอดใจอ่านแทบจะไม่ไหวคราวนี้2ศรีพี่น้องแข่งกันเลยคิดตามตอนแข่งกันดูดเลยเป็นกำลังใจให้นะครับจะรออ่สนตอนต่อไป
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: amtorff73 เมื่อ สิงหาคม 05, 2017, 10:07:43 ก่อนเที่ยง
สมกับที่เรียนจิตวิทยามาจริงๆเลยนายอาร์ต
...
และรูปที่อาร์ตวาดอันสุดท้ายก่อนจบนี่ ผมนึกถึงภาพ "รอยยิ้มที่แตกต่าง" เลยนะ 
แต่แค่เปลี่ยนเป็นมุมมองแบบ "ชนชั้นที่แตกต่าง" อะไรแบบนี้ 
ชายหนุ่มสองคนขนาบข้าง มันคือคนๆเดียวกัน...แต่แค่คนละหน้าฉากแค่นั้น
...
ผมคิดถูกมั้ยครับ คุณ assasin008 (https://xonly8.com/index.php?action=profile;u=303579)
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Ruktory เมื่อ สิงหาคม 05, 2017, 09:03:59 หลังเที่ยง
 ::Glad:: เย้ในที่สุดก็มา สองสาวแย่งของเล่นกัน สนุกดีครับ รอผู้เป็นพี่ใหญ่เข้ามาร่วมวง คงได้เจอความดิบเถื่อนมากกว่านี้แน่เลย จะเทาหรือมืด ก็จัดไปเลยครับท่านแอส

เป็นกำลังใจให้นำผลงานออกมาต่อไปครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: bluesky11 เมื่อ สิงหาคม 06, 2017, 12:50:29 ก่อนเที่ยง
ผมอ่านทุกตอน ผมก็อยากเป็นพญาเทครัวอาร์ตทุกตอนครับ แต่เรื่องนี้ผมว่าเกินเทครัวแล้วครับ ทุกนางถ้าพี่อาร์ตต้องการก็เสร็จพี่อาร์ตทุกรายไป แอบอิจฉาครับ แต่ละนางสวย ๆ ทั้งนั้น อยากรู้เหมือนกันนะครับ ถ้าแก้วรู้ว่ามีสามีร่วมกับน้องของตัวเองจะเป็นยังไง กับรู้ตัวจริงของยามคนนี้ว่ามีสนมนางในอีกเพียบ แก้วจะทำอย่างไร กดติดตามตลอดครับ ขอบคุณที่ท่าน assasin008 แต่งเรื่องสนุก ๆ มาให้อ่านตลอดครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: pj762856 เมื่อ สิงหาคม 08, 2017, 03:37:02 หลังเที่ยง
สวิงสองแล้ว  ต่อไปก็สวิงสามหรือสี่ดีน้า
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: bounced เมื่อ สิงหาคม 13, 2017, 03:42:18 หลังเที่ยง
เข้าใจตั้งชื่อเรื่องจริงๆครับ ไม่มีอะไรตื่นเต้นไปกว่าการแข่งขันของสาวๆอีกแล้วครับ
เรื่องนี้ แม้จะเนื้อหาไม่แฟนตาซีเหมือนเรื่องอื่น แต่ก็สนุก และได้อรรถรสไม่แพ้กัน ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: sarojs2514 เมื่อ สิงหาคม 23, 2017, 10:56:11 ก่อนเที่ยง
 ::Glad::เข้าใจตั้งชื่อเรื่องจริงๆครับ ไม่มีอะไรตื่นเต้นไปกว่าการแข่งขันของสาวๆอีกแล้วครับ
เรื่องนี้ แม้จะเนื้อหาไม่แฟนตาซีเหมือนเรื่องอื่น แต่ก็สนุก และได้อรรถรสไม่แพ้กัน ต่อไปก็สวิงสามหรือสี่ดีน้า ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: hanabombam เมื่อ สิงหาคม 26, 2017, 08:29:22 ก่อนเที่ยง
นึกว่าจะมีฉากเด็ดของอาร์ตกับแก้วซะแล้ว เพราะคู่นี้ห่างหายไปนานมากแล้ว
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: pinmonkey เมื่อ สิงหาคม 26, 2017, 03:49:07 หลังเที่ยง
น้องเบลรักคนที่รักเราดีกว่ารักคนที่เรารักนะครับ ขอบคุณมากครับ
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: benzpear เมื่อ กันยายน 25, 2017, 03:42:53 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณมากๆครับ ติดตามตลอดเลย
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Whoo Amm Ii เมื่อ มกราคม 01, 2018, 02:01:04 ก่อนเที่ยง
เอาแล้ว สองพี่น้องตั้งกฎแข่งขันกันซะแล้ว
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: armfine เมื่อ สิงหาคม 23, 2019, 09:17:55 หลังเที่ยง
โอ๊ะ....มีทรีซัมกันไปแล้วรึ...ต้องรีบย้อนไปอ่านแล้ววว
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Kenobi., เมื่อ กันยายน 04, 2022, 06:33:49 หลังเที่ยง
ได้กลับมาจัดพี่ใหญ่อีกรอบแน่ๆ 
ชื่อ: Re: แก้วกานดา ตอนที่ 27 – แข่งขัน
โดย: Apivit302 เมื่อ กุมภาพันธ์ 16, 2024, 08:33:52 ก่อนเที่ยง
สุดยอด