โพล
คำถาม:
ถ้าคุณเป็นกรวิทย์ คุณจะตัดใจจากหมอพลอยไปจีบครูเบสท์ไหมครับ?
ตัวเลือก 1: ไม่มีทาง ยังไงก็จะรักน้องพลอยตลอดไป ไม่ว่าพลอยจะผ่านอะไรมา พี่กรรับได้ทุกอย่าง
โหวต: 69
ตัวเลือก 2: แน่นอน เพราะครูเบสท์ก็เพรียบพร้อมไม่เป็นรองหมอพลอย พี่กรจะปัดเป่าฝันร้ายของน้องเบสท์เอง
โหวต: 151
ตัวเลือก 3: ปลงกับชีวิต หนีเข้าทางธรรม เสียสละสองสาวให้ลุงพลที่เป็นตัวจริงของพวกเธอ
โหวต: 134
พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้วครับ ช่วงนี้ผมจะพยายามเร่งให้จบภาคเร็ว ๆ เพื่อจะได้ไปทำอย่างอื่น อย่าตกใจนะทำไมช่วงนี้ฟิตจัง
ตอนนี้หากใครที่ชอบหมอเบสท์ สนใจบอสใหญ่ของภาคสอง น่าจะฟินน์ไม่น้อยครับ เพราะผมเปลี่ยนมุมมองการเล่าเรื่องมาที่ครูเบสท์ครึ่งหนึ่ง ส่วนครึ่งหนึ่งเป็นของหมอพลอย อย่างที่ทราบกันดีว่าผมวางบทให้สองคนนี้เป็นบอสของแต่ละภาค ซึ่งมีศักดิ์ศรีเสมอกัน พูดแบบตรงไปตรงมาก็คือ นี่คือมเหสีเอกฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาของท่านท้าวชุมพลศักดาเค้าล่ะครับ 55555
ลุงพลมีบทนิดหน่อยนะครับ จนเกือบเป็นตัวประกอบกันเลยทีเดียว จริง ๆ ไม่มีไรมาก ผมแค่อยากเปลี่ยนมุมมองการเล่าเรื่องผ่านตัวละครหญิงบ้างแค่นั้นเอง
เช่นเดียวกัน ตอนหน้าผมจะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของสองสาวอย่างน้องหมวยและน้องอีฟบ้างนะครับ เพื่อให้ทุกคนรู้จักพวกเธอมากขึ้น โดยเฉพาะน้องอีฟเนี่ย รู้สึกว่าเธอจืดจางที่สุดในบรรดานางเอกภาคสองแล้ว
ปล.ผมมีคำถามสนุก ๆ ทิ้งท้ายให้คนอ่านได้คิดกันเล่น ๆ นะครับ ว่าสมมุติว่าถ้าคุณเป็นกรวิทย์ คุณจะตัดใจจากหมอพลอยไปจีบครูเบสท์ไหมครับ ถ้าหากว่าคุณมีโอกาสสมหวังอ่ะนะ (ช่วยตัดความเป็นจริงว่าท้ายที่สุดแล้วนางเอกทุกคนต้องตกเป็นของลุงพลแป๊ปนึง แล้วลองคิดดูดี ๆ ครับ)
............................................
ในวันรุ่งขึ้น ภัคจิราขับรถมาทำงานตามปกติ ความสุขเดียวของเบสท์คือการได้มาทำงานและพบปะกับเหล่าบรรดาลูกศิษย์ที่เคารพรักเธอเหมือนพี่สาวคนนึง งานทำให้เบสท์รู้สึกดีเพราะได้สอนหนังสือเด็ก รวมทั้งยังได้ช่วยเหลือผู้คนที่เดือดร้อน เบสท์คิดเสมอว่านี่อาจเป็นสิ่งที่ช่วยบรรเทาความทุกข์ในอดีตที่ตามมาหลอกหลอนเธออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
"วันนี้มาเช้าเหมือนเคยนะคะคุณครู" ป้าแก้วคนขายกาแฟในโรงอาหารเอ่ยปากทักทายภัคจิรา "เหมือนเดิมนะคะ ลาเต้เย็น"
"ค่า...เหมือนเดิมเหมือนเคยแหละคะป้า" นางฟ้าภัคจิราตอบ "ป้านี่รู้ใจหนูจริง ๆ นะคะ"
"ก็มาร้านป้ากี่ที ๆ ก็สั่งแต่ลาเต้" ป้าแก้วคนขายออกปากแซว จนครูสาวยิ้มหวานแก้เขิน "รอสักครู่นะคะ"
ภัคจิรายิ้มรับ ก่อนเหลือบมองคูหาด้านข้างที่ยังว่าง เมื่อวันสองวันก่อนภัคจิราได้ข่าวว่าลุงพล นักการภารโรงคนเก่าคนแก่ของวิทยาลัยพยาบาลที่กำลังจะเปิดกิจการร้านน้ำเต้าหู้หลังปลดเกษียณอายุ
"ลุงพลแกว่าจะมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้นะคะครู" ป้าแก้วตอบ "พักหลัง ๆ แกขับรถล้มอยู่บ่อย ๆ ไม่รู้เป็นอะไร ลูกหลานก็ไม่ค่อยดูแลแกเลย เห้อ!!"
ภัคจิราครุ่นคิดและลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด นับตั้งแต่เรื่องที่หทัยรัตน์และเดือนดาราเอาข่าวคราวด้านลบของลุงพลมาบอกเธอ ด้วยความสนใจในเรื่องภารโรงเฒ่า ภัคจิราเลยเอ่ยปากถามป้าแก้วที่เป็นคนเก่าคนแก่ของวิทยาลัยอีกคน
"ขอโทษนะคะป้าแก้ว แล้วร้านน้ำเต้าหู้นี่ ลุงพลแกทำอยู่คนเดียวเหรอคะ?" ภัคจิราชี้ไปที่คูหาที่ยังว่าง "ลูกหลานแกไม่มาช่วยเหรอ?"
"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่เมียแกตายไปเมื่อ 5 ปีก่อน ก็ดูแกเปลี่ยนไป ยิ่งพักหลัง ๆ ยิ่งเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม ป้าก็บอกไม่ถูก" สาวใหญ่สารภาพ "เห็นว่าแกว่าจะมาเตรียมร้านเตรียมของ ก็ยังไม่เห็นมาสักที ไม่รู้แกมัวทำอะไรอยู่ เอ้านี่จ๊ะ ลาเต้ได้แล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะ" ภัคจิรายิ้มหวาน จ่ายเงินให้ป้าแก้วแล้วถือแก้วกาแฟกลับไปที่ห้องทำงาน
..........................................................................
ภัคจิราเดินถือแก้วกาแฟไปที่ห้องทำงาน หญิงสาววางแก้วไว้บนโต๊ะทำงานพร้อม ๆ กับกระเป๋าหนังแบรนด์หนังค่ายบาเลนซิก้า เหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราวต่างพนมมือไหว้ภัคจิราด้วยความเคารพรัก
(https://www1.wi.to/WXwwLG.jpg)
"สวัสดีคะครูเบสท์ มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะคะ" กลุ่มแม่บ้านทักทายอาจารย์สาวสวยประจำวิทยาลัยพยาบาล
"ก็เหมือนเคยแหละค่ะป้า นี่คะ หนูซื้อของฝากมาให้ด้วย" ภัคจิรายื่นถุงผลไม้ให้กลุ่มแม่บ้านด้วยไมตรีจิต
"แหม...เกรงใจครูเบสท์จัง ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ" หญิงร่างท้วมวัยกลางคนในชุดแม่บ้านพนมมือไหว้ของคุณภัคจิรา หญิงสาวพนมมือไหว้ตอบเพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่า
นอกจากเป็นที่รักของเหล่าบรรดาเด็กนักศึกษาแล้ว ภัคจิรายังเป็นที่รักของเหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราว ด้วยความไม่ถือตัวและอัธยาศัยดี ทำให้หลายคนต่างยกย่องว่าภัคจิราเป็นนางฟ้าประจำวิทยาลัยพยาบาลเคียงคู่กับเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างพลอยพรรณ
เคยมีกลุ่มนักศึกพยาบาลให้คำนิยามเกี่ยวกับสองคนนี้ว่า 'หากเจ็บปวดทางกายให้ไปหาหมอพลอย แต่ถ้าเจ็บปวดทางใจ ให้มาหาครูเบสท์' ซึ่งหมายถึงถ้าคุณไม่สบายก็ขอให้ไปหาหมอพลอยเพื่อทำการรักษา แต่ถ้ามีปัญหาไม่สบายใจก็ให้ไปหาครูเบสท์เพื่อขอคำปรึกษา
ภัคจิราเปิดคอมพิวเตอร์ประจำตำแหน่ง เธอเปิดเว็บไซค์ของวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลแล้วล็อคอินเข้าระบบเพื่อทำงานที่คั่งค้างไว้ หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟพลาสติกขึ้นมาดื่มแก้กระหายก่อนเริ่มทำงาน
"เอาละนะยัยเบสท์ ลุย!!" หญิงสาวให้กำลังใจตัวเอง ก่อนเริ่มทำงานที่ค้างเอาไว้ เธอตั้งใจว่าจะเคลียร์งานให้เสร็จก่อนคาบเรียนตอนเช้าลากยาวไปถึงตอนเที่ยง ขึ้นสอนอีกทีก็ช่วยบ่ายสามโมงจนถึงห้าโมงเย็น เรียกได้ว่าชีวิตของเธอมีแต่งานเท่านั้น
อันที่จริงแล้ว ภัคจิรามีโครงการจะไปเรียนต่อปริญญาเอกที่เมืองนอก ตอนนี้เธอกำลังทำเรื่องขอทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา หลายวันที่ผ่านมาเธอวุ่นวายอยู่กับเรื่องการสอบวัดความรู้ทางภาษาอย่าง TOEFL และ IELTS ซึ่งบอกได้เลยว่าภัคจิราทำคะแนนได้น่าพอใจเลยทีเดียว
ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่เบสท์แวะกลับบ้านที่พัฒนาการเพื่อขอคุณพ่อและคุณแม่เรื่องเรียนต่อ
"จะไปเรียนต่อจริง ๆ เหรอเบสท์?" กมลวรรณ ข้าราชการระดับสูงในกระทรวงมหาดไทย คุณแม่ของภัคจิราเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง "นี่ใจคอแกไม่คิดจะแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเหมือนพี่สาวแกบ้างเลยเหรอ?"
"ก็หนูชอบเรียนนีคะแม่" ภัคจิรากอดคุณแม่และหอมแก้มอีกหนึ่งฟอด "น๊าค๊า...หม่ามี๊"
"ลูกคนนี้ไม่รู้จักโตจริง ๆ อ้อนเหมือนเด็ก" กมลวรรณถอนหายใจยาว พลางเหลือบมองทศพลผู้เป็นสามี "เอ้า!? จะยืนยิ้มอีกนานไหมคุณ พูดอะไรกับลูกหน่อยซิ"
"แกคิดดีแล้วนะเบสท์" ทศพล ข้าราชการระดับสูงของมหาดไทยถามลูกสาวเพื่อยืนยันความชัดเจน "ถ้าแกรักเรียนขนาดนั้น พ่อคงไม่ห้าม แล้วไม่ใช่ว่าไปเรียนเมืองนอกเมืองนาไปชอบหนุ่มฝรั่งแล้วไม่กลับมาไทยนะ"
"แหม...พ่อก็!!" นางฟ้าภัคจิราอ้อนเสียงหวาน "หนูไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้นซะหน่อย!?"
"ยังไงพ่อคงไม่ขัดแกหรอกเบสท์ แกโตแล้ว แกเองก็ต้องมีวิถีชีวิตของแก" ทศพลตอบ ก่อนทิ้งตัวนั่งบนโซฟาแล้วหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน ปล่อยให้แม่ลูกได้คุยกัน
"แล้วลูกตั้งใจจะไปเมื่อไร?" กมลวรรณเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
"ก็ตั้งใจว่าถ้าขอทุนกับขอวีซ่าเสร็จเมื่อไร เบสท์จะไปทันทีค่ะแม่" เบสท์ยิ้มหวาน "ยังไงเบสท์จะตั้งใจเรียนนะคะแม่ อีกหน่อยหนูจะเป็น ดร.เบสท์ แล้วนะคะ"
"อืม...เอาเถอะ" กมลวรรณถอนหายใจยาว พลางลูบศีรษะลูกสาวด้วยความรัก "เผลอแป๊ปเดียวลูกสาวของแม่ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วซินะ ตั้งใจเรียนแล้วรีบกลับมานะลูก"
"ค๊า...." ภัคจิราตอบเสียงหวาน อ้อมกอดของแม่ช่างอบอุ่นกว่าสิ่งใดในโลก นี่คือความรักที่งดงามที่สุดในชีวิตของภัคจิรา
ภัคจิราตั้งใจว่าชีวิตนี้จะไม่ยอมมีแฟนหรือมีความรักเด็ดขาด แม้ว่าหลายครั้งภัคจิราจะแสดงท่าทีเหมือนเป็นคนอารมณ์ดี แต่นั่นเป็นเพียงแค่เปลือกนอกที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อปิดบังความรู้สึกผิดในใจ
เมื่อหลายปีก่อน ภัคจิราเคยมีแฟนชื่อนพวินท์ เขาเป็นรุ่นพี่และเดือนคณะ เพราะความงี่เง่าและเอาแต่ใจของภัคจิราเลยทำให้แฟนหนุ่มของเขาต้องเสียชีวิต ภัคจิราไม่เคยลืมบรรยากาศในงานศพของแฟนหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
ครอบครัวของนพวินท์ในชุดดำต่างอยู่ในสภาพหมดอาลัยตายอยากเมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ภัคจิราเหลือบมองใบหน้าของคุณแม่พี่วินที่ร้องไห้จนน้ำตาเกือบหลั่งออกมาเป็นสายเลือด คนที่นั่งเคียงข้างก็คือนรารัตน์ น้องสาวของนพวินท์ และอดีตเพื่อนสนิทของภัคจิราที่เป็นตัวตั้งตัวตีเชียร์ให้สองคนนี้มาเป็นแฟนกันในที่สุด
"ใครสั่งให้แกมา..." นรารัตน์จ้องมองภัคจิราตาเขม็งด้วยความเกลียดชัง เธอคือคนสุดท้ายที่ได้คุยกับพี่ชายก่อนประสบอุบัติเหตุเพียง 10 นาที นพวินท์ระบายความเสียใจให้น้องสาวอย่างนรารัตน์ฟังเรื่องความขี้หึงและขี้งอนของภัคจิราคนรัก
"นิด...ไม่เอา!" แม่บังเกิดเกล้าของนพวินท์และนรารัตน์เอื้อมมือแตะบ่าของลูกสาวเพื่อห้ามปราม "เบสท์ ตามป้ามาจ๊ะ ไปหาวินกัน"
ภัคจิราเดินตามคุณแม่ของพี่วินเพื่อทำการเคารพศพของคนรัก สาวน้อยจากเชียงรายรู้สึกเศร้าและเสียใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"เบสท์ขอโทษนะคะพี่วิน เบสท์ขอโทษ" ภัคจิราพนมมือไหว้พร้อมธูปเพื่อขอขมาคนรัก "เป็นเพราะความงี่เง่าของเบสท์แท้ ๆ ฮือ ๆ"
"ปล่อยวางเถอะเบสท์" แม่ของวินแตะที่บ่าของภัคจิราเพื่อปลอบใจ "วินเค้าทำบุญมาแค่นี้"
"แกน่าจะตายตามไปด้วยนะ" นรารัตน์แทรกออกมา จนคุณแม่ของเธอต้องดุเพื่อให้สงบสติอารมณ์
เหล่าบรรดาญาติพี่น้องของนพวินท์ต่างมองภัคจิราด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเฉยชา ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจของพี่ป้าน้าอาเหล่านี้คิดอะไร แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ต่างอะไรจากที่นรารัตน์คิด นั่นคือเพราะภัคจิราเลยทำให้นพวินท์ต้องตาย
ภัคจิราไม่เคยลืมเลย นี่คือฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเธอมาทั้งชีวิต มันเป็นบาดแผลทางจิตใจที่ทำให้ภัคจิราไม่กล้าเปิดใจรักใครอีก เพราะเธอกลัวว่าจะทำให้ใครต้องแบบนพวินท์
ตัดมาที่ปัจจุบัน หลังจากเคลียร์งานในระบบเสร็จ ภัคจิราก็ถือแฟ้มเอกสารและกระเป๋าหนังบาเลนซิก้าเพื่อเตรียมตัวไปสอนหนังสือตามที่เคย
"สวัสดีค่ะครู" กลุ่มนักศึกษาพยาบาลพนมมือไหว้อาจารย์ภัคจิราด้วยความเคารพ หญิงสาวยิ้มรับด้วยไมตรีจิต
"จ้า หวัดดีจ๊ะ" ภัคจิรายิ้ม ก่อนเดินเข้าห้องเรียนเพื่อเตรียมสอนหนังสือนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง โดยภายในห้องมีเดือนดาราและอรัญญา สองสาวแก๊งนักสือของหทัยรัตน์ด้วย
ภัคจิราทำการสอนหนังสือนักศึกษาพยาบาลตามปกติ จนกระทั่งเลิกคาบเรียน ในขณะที่ภัคจิรากำลังเตรียมตัวไปสอนหนังสือในคลาสต่อไป สาวหมวยและน้องอีฟก็เข้ามาทักทายอาจารย์สาวคนสวย
"ครูเบสท์คะ หนูมีอะไรจะมาบอก" เดือนดารามีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ราวกับว่ามีอะไรไม่สบายใจบางอย่าง
(https://www1.wi.to/We8pyG.jpg)
"มีอะไรเหรอจ๊ะหมวย?" ภัคจิราเอ่ยปากถาม คณะกำลังใส่เอกสารการเรียนการสอนเข้าไปในแฟ้ม
"วันนี้พี่อุ๊ลาป่วย นอนซมอยู่แต่ในห้องค่ะ" เดือนดาราตอบ "หนูว่ามันแปลก ๆ เมื่อวานพี่อุ๊ยังดูปกติอยู่เลย"
"จริงค่ะครู หนูกับหมวยไปหาพี่อุ๊เมื่อคืน สภาพเหมือนคน...เอ่อ...หนูจะพูดยังไงดีล่ะ?" อรัญญาครุ่นคิดคำพูดที่เหมาะสม "เอ่อ...เหมือน...ถูกกระทำชำเรามาค่ะ"
"อีฟว่ายังไงนะ?" ภัคจิราขมวดคิ้ว "หทัยรัตน์เนี่ยนะ? มันเกิดอะไรขึ้น?"
"คือหนูไม่ทราบเหมือนกันค่ะครู" อรัญญาตอบ "หนูรู้แค่ว่าหนูกับหมวยจะไปหาพี่อุ๊ที่ห้อง พอเข้าไปเจอ ก็เห็นพี่อุ๊นอนซมไข้ขึ้นสูง ถามอะไรก็ไม่ตอบ"
"หนูก็ไม่รู้ว่าพี่อุ๊แกติดเชื้อไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ใหม่หรือเปล่า?" เดือนดาราออกความเห็น "แต่หนูว่ามันแปลก ๆ เพราะเมื่อเช้าพี่อุ๊ยังดูแข็งแรงอยู่เลย"
"ชั้นเห็นนาถมาเดินด้อม ๆ มอง ๆ แถว ๆ นั้นด้วยแหละ" อรัญญาแทรกขึ้นมา "ชั้นว่าหลัง ๆ นาถนี่แปลกไปนะ ไม่รู้ซิ"
(https://www1.wi.to/We8rBj.jpg)
"นาถเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว" หมวยตอบ
"นี่หมวยกับอีฟกำลังจะบอกครูว่า ทุกอย่างเป็นเพราะลุงพลเหรอ?" ภัคจิราเอ่ยปากถาม "ครูบอกแล้วไง ว่าถ้ายังไม่มีใครมาร้องทุกข์ด้วยตัวเอง ครูจะไม่ยุ่งอีก"
"แต่ครูคะ..." น้องหมวยพยายามอธิบาย แต่ก็ถูกภัคจิราตัดบททันที
"ครูพูดชัดเจนแล้วนะหมวย" อาจารย์สาวเริ่มทำเสียงดุ "ถ้าเกิดอุ๊เค้าแค่ป่วยเป็นไข้หวัดธรรมดาจะว่ายังไง? ถ้าจะกล่าวหาใครก็ต้องมีหลักฐานที่ชัดเจนกว่านี้นะ ถ้ามันเกิดเป็นอย่างที่หมวยกับอีฟสงสัยจริง ก็ให้อุ๊มาบอกกับครูด้วยตัวเอง แล้วเดี๋ยวครูจะช่วย ตกลงไหม?"
"แบบนั้นก็ได้ค่ะครู" หมวยหันไปมองหน้ากับอีฟ "ว่าตามนั้นนะอีฟ"
"อื้อ..." อีฟพยักหน้า "งั้นหนูสองคนไม่รบกวนเวลาของครูแล้วนะคะ"
"จ๊ะ...โชคดีนะ" ภัคจิรายิ้ม ก่อนหยิบแฟ้มเอกสารและกระเป๋าหนังบาเลนซิก้าสะพายบ่า เพื่อเตรียมเข้าคลาสเรียนในชั้นต่อไป
หลังจากนั้นภัคจิราก็สอนหนังสือเด็กนักศึกษาพยาบาลตามปกติ จนถึงช่วงพักเที่ยง อาจารย์สาวเดินเข้าลิฟต์ลงมาที่ชั้น 1 ของอาคารเรียนพร้อม ๆ กับกลุ่มนักศึกษาพยาบาลและครูบาอาจารย์ประจำวิทยาลัยแพทย์และพยาบาล
เสียงส้นสูงของภัคจิรากระทบพื้นปูนดังเป็นจังหวะ เรือนผมหยักศกสีดำเป็นเงางามพริ้วไหวตามจังหวะการเคลื่อนไหวของนางฟ้าภัคจิรา อายไลน์เนอร์และมาสคาร่าสีดำช่วยเสริมให้หญิงสาวคนนี้ดูโดดเด่นกว่าใคร ลิปสติกสีแดงบนริมฝีปากอวบอิมทำให้เธอดูเซ็กซี่และน่าค้นหา ทุกย่างก้าวของหญิงสาวช่างดูสง่างาม เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกชั้นปีที่เดินผ่านต่างพนมมือไหว้ภัคจิราด้วยความเคารพ
(https://www1.wi.to/WXzDtp.jpg)
"แก ๆ ดูครูเบสท์ซิ" กลุ่มนักศึกษาพยาบาลต่างจับกลุ่มนินทากันเมื่อเห็นครูเบสท์เดินผ่าน "ครูเบสท์แกสวยเซ็กซี่อ่ะ คนอะไรไม่รู้เพอร์เฟ็คทุกอย่าง"
"แกว่าหมอพลอยกับครูเบสท์ใครสวยกว่ากัน?"
"ชั้นไม่รู้ แต่นาทีนี้ชั้นเทใจให้ให้ครูเบสท์ว่ะ"
"ชั้นว่าหมอพลอยสวยกว่า"
"ครูเบสท์ต่างหากที่สวยกว่า"
"หมอพลอยชั้นว่าบางทีก็ดูหยิ่งไปนะ"
"ครูเบสท์บางทีก็แต่งหน้าหนาไปอ่ะ"
"แต่ยังไงก็ตามเหอะ ชั้นว่าใครได้สองคนนี้เป็นแฟน คน ๆ โคตรโชคดีเลยวะแก"
สารพัดคำพูดของเหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลที่พูดถึงสองสาวงามระดับท็อปของวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลอย่างพลอยพรรณและภัคจิรา คงการันตีได้ว่า นางฟ้าภัคจิราและเจ้าหญิงพลอยพรรณ นั้นช่างเป็นกุลสตรีที่เพรียบพร้อมและงดงามเพียงใด
ภัคจิราเดินผ่านริมถนนฟุตบาตที่ข้างบนมีหลังคากระเบื้องปูไว้กันแดดกันฝนไปตามทางที่ทำเอาไว้ พอเดินไปสักพักอาจารย์สาวก็เหลือบไปเห็นลุงพล ที่เป็นนักการภารโรงอาวุโส ซึ่งกำลังจะเกษียณอายุในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว
"สวัสดีครับครูเบสท์" ลุงพลพนมมือไหว้อาจารย์สาวภัคจิรา ในมือก็ถือถังแกลอนน้ำมันอยู่
"สวัสดีค่ะลุง" ภัคจิรารีบพนมมือไหว้ตอบ เพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่ามาก
ตอนแรกภารโรงหื่นตั้งใจจะชวนภัคจิราคุยสักหน่อย แต่อาจารย์สาวไม่เปิดโอกาสรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่โรงอาหาร ทำเอามนุษย์ลุงเงิบไปไม่ได้
"จะว่าไปครูเบสท์ก็สวยน่ารักไม่แพ้หมอพลอยเลยนะ" ลุงพลยิ้ม "นี่ถ้าเกิดได้ครูเบสท์เป็นเมียอีกคนนี่แหล่มเลย ฮ่า ๆ"
ลุงพลเดินไปที่ห้องเก็บของเพื่อเอาน้ำมันไปเติมเครื่องตัดหญ้าเพื่อนำไปใช้หน้าทางเข้าวิทยาลัยพยาบาลตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย
...........................................................................................
ตัดมาที่ฝั่งของลุงพล หลังจากเติมน้ำมันเครื่องตัดหญ้าแล้ว มันก็เดินถือเครื่องจักรไปที่หน้าวิทยาลัยพยาบาลเพื่อเตรียมตัดหญ้าแถวนั้นช่วงเที่ยงวัน ซึ่งวันนี้สภาพอากาศภายในเมืองหลวงนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวัน แต่ก็ยังไม่มีฝนตกลงมาสักที ทั้ง ๆ ที่กรมอุตุนิยมวิทยาได้ทำนายว่าพื้นที่ร้อยละ 69 ของกรุงเทพมหานครจะมีฝนตก
ลุงพลในชุดเสื้อยืดสีดำ สวมถุงมือแบบคนตัดอ้อย สวมหมวกกันแดดแบบชาวไร่สวน กางเกงแสล็คเก่า ๆ และรองเท้าแตะที่มีขายตามร้านโชว์ห่วยทั่วไปเดินตามริมฟุตบาตและกำลังเตรียมข้ามถนนไปอีกฝั่ง
ทันใดนั้นเอง มีรถ Lambogini สีเหลืองเลี้ยวเข้ามาด้วยความเร็ว จนเกือบชนกับลุงพลนักการภารโรงอาวุโสประจำวิทยาลัยพยาบาล
"เฮ้ย!! เดินภาษาอะไรวะลุง!!" เสียงบีบแตรไล่พร้อม ๆ กับกระจกประตูรถถูกเลื่อนขึ้น พร้อมกับร่างของชาวหนุ่มวัย 30 ปีเศษที่ชื่อภูวนาท
"คุณต่างหากขับรถภาษาอะไร!?" ลุงพลประท้วง จนยามและนักศึกษาพยาบาลที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นหันมองด้วยความสนใจ "นี่ถ้าผมเป็นอะไรไปคุณจะรับผิดชอบไหวไหม?"
"ดูแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรนิ" เจ้าบอยชี้หน้าใส่ลุงพล เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้สึกหรออะไร "หลีกไป!! คนเค้ามีธุระ!!"
ลุงพลไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เลยเดินหลีกทางให้รถสปอร์ตหรูของเจ้าบอยแลนผ่าน เจ้าบอยโชว์พาวด้วยการออกล้อฟรีเพื่อประกาศศักดาเหนือภารโรงเฒ่าอย่างรุนพล
แม้จะต่างวรรณะ กูเป็นแค่นักการภารโรงกระจอก ๆ แต่กูก็มีสมอง ลุงพลคนเจ้าเล่ห์คิด มันเหลือบมองท้ายรถของเจ้าบิ๊กอย่างเอาเรื่อง อย่าให้ถึงทีรุ่นใหญ่อย่างกูนะไอ้หลานรัก เหอะ!!
.....ใครเลยจะคิด ว่าในอนาคตภายภาคหน้า ไอ้บอยภูวนาทนี่แหละที่ฟ้าส่งมาเพื่อเป็นศัตรูชิงชัยในสนามรักกับอัศวินเฒ่าผยองอย่างชุมพล
..............................................................................
"พี่บอยคะ พลอยบอกแล้วไง ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากอีก" พลอยพรรณขมวดคิ้วใส่เจ้าบอย หลังจากที่ฝ่ายชายยังตื้อไม่เลิก ภูวนาทหนุ่มเจ้าสำราญซื้อของฝากที่พลอยพรรณชอบมากำนัลให้ว่าที่คู่หมั้นในอนาคตได้ทาน
"พีเต็มใจครับ พี่ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่ของน้องพลอยด้วย" ภูวนาทยิ้มหวาน "ยังไงซะเดี๋ยวอีกหน่อยเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"
"ใครเป็นครอบครัวเดียวกับพี่คะ" พลอยพรรณจ้องมองหน้าภูวนาทไม่กระพริบ ถึงแม้จะโกรธ แต่พลอยพรรณก็ยังสวยสง่าเหมือนเจ้าหญิงไม่มีผิด "พลอยเหนื่อยที่จะพูดแล้วนะคะพี่บอย"
"พี่ขอโทษครับพลอย..." ภูวนาททำหน้าสำนึกผิด "พลอย พี่ยอมรับนะครับว่าพี่อาจดูไม่ดีนักในสายตาของพลอย แต่พี่บอยคนนี้ก็ยืนยันได้นะครับว่าพี่น่ะรักพลอยจริง ๆ พี่เลิกแล้วกับนิสัยเจ้าชู้และ......"
"ถ้าพี่รักพลอยจริง ๆ ตอนนี้พลอยมีสิ่งนึงที่ต้องการจากพี่บอย คือไปให้พ้นหน้าพลอยเดี๋ยวนี้....." พลอยพรรณแทรกขึ้นมาโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง "พลอยไม่ชอบคนที่พูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่องนะคะพี่บอย"
"พลอย...พี่ดูเลวร้ายในสายตาพลอยมากนักเหรอครับ?" ภูวนาทเริ่มเคร่งเครียด เมื่อเจ้าหญิงน้ำแข็งไม่มีท่าทียอมสยบ "พี่ทำทุกอย่างถึงขนาดนี้ เพื่อพลอยเลยนะครับ ทำไมถึงได้ใจร้ายกับพี่ถึงขนาดนี้"
"พี่บอยทำเพื่อตัวเองมากกว่าค่ะ" พลอยพรรณตอบ "และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอีกนานเท่าไร พลอยคงไม่มีวันรักพี่บอยได้ ต่อให้ต้องตายก็ไม่มีวัน"
(https://www1.wi.to/WetnHl.jpg)
พลอยพรรณไม่ใช่คนที่ชอบพูดคำหยาบ เธอมีการศึกษาที่ดี เป็นปัญญาชนและหมอที่มีหน้ามีตาทางสังคม น้ำเสียงเล็ก ๆ หวาน ๆ ของเธอเป็นอะไรที่น่าฟังเสมอ แต่เมื่อถึงเวลาโกรธ น้ำเสียงและคำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยความคมที่พร้อมจะเฉือดเฉือนหัวใจของอีกฝ่ายให้เจ็บปวดได้ชะงัดดีนักแล
"งั้นแสดงว่าพลอยอยากเห็นครอบครัวของพลอยพินาศไปต่อหน้า เพราะศักดิ์ศรีของพลอยใช่ไหม?" ภูวนาทเริ่มเปลี่ยนเป็นโหมดอำมหิต "พลอย พี่จะพูดแบบนี้นะ ความอดทนของคนเรามีจำกัด พี่ให้เกียรติพลอยถึงขนาดนี้ แต่พลอยกับหมิ่นน้ำใจพี่และพ่อของพี่ พี่เองก็อยากจะเตือนพลอยด้วยความหวังดีเหมือนกันนะครับ ผู้หญิงที่ฉลาดคือผู้หญิงที่รู้ว่าไม่ควรขวางทางลม ยิ่งโดยเฉพาะพี่กับพ่อช่วยคุณพ่อกับคุณแม่ของพลอยด้วยแล้ว พี่มั่นใจเลยว่าคงไม่มีใครทำแบบครอบครัวพี่ได้อีก"
"แต่พอดีพลอยไม่ใช่ผู้หญิงฉลาดสักเท่าไร บางครั้งพลอยก็ทำอะไรด้วยความรู้สึกส่วนตัวมากกว่าใช้ตรรกะและเหตุผล เช่นเดียวกับครั้งนี้" เจ้าหญิงน้ำแข็งยืนหยัดต่อจุดยืนของตัวเอง "จำไว้นะคะ การที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายสักคน เธอไม่ได้รักเค้าที่อำนาจวาสนา แต่เธอรักเค้าที่หัวใจของเค้า และพี่บอยก็ไม่มีคุณสมบัติใด ๆ ที่คนอย่างพลอยจะยอมมอบกายและใจให้"
"พลอยกล้าพูดแบบนี้กับพี่เหรอ?" ภูวนาทมองหน้าพลอยพรรณอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้หนุ่มคาสโนว่าลืมไปแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นว่าที่คู่หมั้นในอนาคต
"แล้วจะทำไมคะ?" พลอยพรรณก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน เจ้าหญิงน้ำแข็งยืนหยัดในศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงตามที่ตนเองเชื่อ ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายแบบภูวนาทเด็ดจาด
ก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายไปกว่านี้ ผู้ช่วยของหมอพลอยพรรณก็เปิดประตูเข้ามา เพราะภัคจิรามาหา
"เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ" ผู้ช่วยสาวใหญ่เปิดประตูห้องทำงานของพลอยพรรณเข้ามา "ครูเบสท์มาค่ะคุณหมอ"
"เชิญค่ะพี่บอย พลอยมีธุระต้องคุย" พลอยพรรณเอ่ยปากไล่ภูวนาทแบบไม่ไยดี
"งั้น..พี่ไม่รบกวนพลอยแล้วนะ" ภูวนาทจำใจต้องฝืนยิ้ม เจ้าหญิงพลอยพรรณคนนี้ปากคอเราะร้ายเอาเรื่องได้เหมือนกัน
ภูวนาทเดินออกจากห้องไป สวนทางกับภัคจิราที่นั่งรออยู่ด้านหน้า
"สวัสดีครับครูเบสท์" ภูวนาทยิ้มทักทาย "มาหาหมอพลอยเหรอครับ"
"ค่ะ" ภัคจิราตอบตามมารยาท ก่อนเดินสวนทางภูวนาทเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อพูดคุยเรื่องงานวิชาการทางการแพทย์อย่างที่เคย
อย่างไรก็ตาม ภัคจิราเริ่มสงสัยแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างหมอพลอยพรรณกับเภสัชหนุ่มอย่างคุณกรวิทย์นั้นเหมือนกำลังมีปัญหาบางอย่าง กับการปรากฏตัวของภูวนาทหนุ่มเพลย์บอยจอมเจ้าชู้ ที่เคยมาขายขนมจีบกับภัคจิรามาบ้าง เพียงแต่ภัคจิรานั้นแตกต่างจากหมอพลอย เพราะต้องตระเวนเดินสอนนักศึกษาตามชั้นเรียนต่าง ๆ เลยทำให้เจ้าบอยตามตัวยากเสียหน่อย จนต้องถอดใสไปจีบนางฟ้าประจำห้องพยาบาลอย่างพลอยพรรณแทน
........................................
"ขอบคุณนะคะพี่พลอย พี่พลอยช่วยเบสท์ได้มากเลย" ภัคจิรายิ้มหวาน พลางหยิบเอกสารวิชาการใส่แฟ้มเพื่อเตรียมตัวกลับห้องทำงานของตัวเอง
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" พลอยพรรณยิ้ม "ว่าแต่เบสท์คิดดีแล้วเหรอ? จะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะ"
"ค่ะ เบสท์คิดดีแล้ว" ภัคจิรายิ้ม "เบสท์คิดว่าความรู้ไม่มีขีดจำกัด เบสท์อยากหาความรู้ใส่ตัวเยอะ ๆ เพื่อช่วยเหลือสังคมและคนด้อยโอกาสนะคะพี่พลอย"
"ความคิดดีจังเลย" เจ้าหญิงพลอยพรรณชื่นชม "ถ้าเบสท์ไปจากที่นี่ ที่นี่คงเหงาน่าดู"
ภัคจิรายิ้ม หญิงสาวไม่ตอบอะไร อันที่จริงเธอก็รู้สึกผูกพันกับวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลแห่งนี้ไม่น้อย มีลูกศิษย์มากมายที่เคารพรักเธอ เหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราวต่างให้การยอมรับเธออย่างดี
(https://www1.wi.to/WetYh1.jpg)
แต่ภัคจิราตั้งใจแล้วว่าเธออยากเรียนให้สูงขึ้นไป เพื่อนำความรู้ที่ได้มาเพื่อช่วยเหลือผู้คน และอีกส่วนเพื่อชดใช้ความผิดในใจ ที่เธอทำให้ผู้ชายดี ๆ อย่างนพวินท์ต้องตาย
"งั้นเดี๋ยวเบสท์ขอตัวก่อนนะคะพี่พลอย" ภัคจิรายิ้มหวาน พนมมือไหว้พลอยพรรณ
"ที่หลังไม่ต้องไหวก็ได้จ๊ะเบสท์" พลอยพรรณประท้วง "เอาจริง ๆ เบสท์น่ะอ่อนกว่าพลอยแค่ปีกว่า ๆ เอง เรารุ่นเดียวกันนะ คราวหลังให้เรียกพลอยว่าพลอย อย่าเรียกพี่หมอหรือพี่พลอยเลย มันดูห่างเหินกันยังไงไม่รู้"
"ก็ได้ค่ะพลอย" ภัคจิรายิ้ม "งั้นเบสท์ไปก่อนนะ เจอกัน"
"อืม..." พลอยพรรณยิ้มรับ ก่อนก้มหน้าทำงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายต่อไป
...................................................................................
ภัคจิราเดินออกมาจากห้องพยาบาลเพื่อกลับไปที่ทำงานตัวเอง ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายสองโมงของวัน ยังพอมีเวลาพักให้หายเหนื่อยอีกชั่วโมงก่อนทำการสอนในคลาสต่อไป ระหว่างเดินทางกลับหอทำงานที่อาคารใหญ่ ภัคจิราก็เหลือบไปเห็นเภสัชกรวิทย์ในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงิน กางเกงแสล็คสีดำและรองเท้าหนังหุ้มสีสีดำ ตรงห้องโถงลิฟต์ใต้อาคารใหญ่
(https://www1.wi.to/We1pd4.jpg)
"ครูเบสท์ครับ" กรวิทย์เอ่ยปากทักคุณครูสาวคนสวย
"คะ?" ภัคจิราตอบรับ พลางคิดว่าอะไรดลใจให้กรวิทย์มาหาเธอ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อวาน
"คือพอมีเวลาสักสองสามนาทีคุยกับผมหน่อยไหมครับ เรื่องเมื่อวาน" เภสัชหนุ่มเอ่ยปาก "ผมรู้สึกผิดยังไงไม่รู้จริง ๆ ก็เลยอยากมาขอโทษครูเบสท์อีกครั้งครับ"
เม้นท์ตามโพลข้างบนครับ คือไอ้หนุ่มกรวิทย์เนี่ยนะ ถ้าจะตามมาตอแยกับเด็กๆของลุงพลเนี่ย แนะนำให้ไปบวชดีกว่าจะได้ไม่ต้องมาเจ็บซ้ำซาก หรือเปลี่ยนแนวไปจีบยัยทอมเซเว่นดีกว่า รับรองลุงพล เค้าไม่ไปยุ่งหรอก รึทอมก็เป็นหนึ่งใน 12
ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .
กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................
ผมว่าถ้าครูเบสมีใจให้เพราะสงสารก็น่าจะสำเร็จนะ อยู่ที่กรวิทย์จะทำตัวให้ครูเบสเห็นใจได้แค่ไหน
กรวิทย์เอ้ย..แกก็เหมือนฉันตอนเป็นหนุ่มนั่นละ สุดท้ายหมาคาบไปกิน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เอาได้เอาเลย ไม่ต้องคิดมาก 555
ไม่มีบทวาบวิวเลยนะ แต่ก็สนุกดีครับ ได้จินตนาการไปด้วย ขอบคุณครับ
ชอบแนวการแต่งแบบนี้ครับ สลับกันไป เป็นกำลังใจให้อย่างที่สุดครับ
อ้างจาก: err เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 09:51:02 ก่อนเที่ยง
เม้นท์ตามโพลข้างบนครับ คือไอ้หนุ่มกรวิทย์เนี่ยนะ ถ้าจะตามมาตอแยกับเด็กๆของลุงพลเนี่ย แนะนำให้ไปบวชดีกว่าจะได้ไม่ต้องมาเจ็บซ้ำซาก หรือเปลี่ยนแนวไปจีบยัยทอมเซเว่นดีกว่า รับรองลุงพล เค้าไม่ไปยุ่งหรอก รึทอมก็เป็นหนึ่งใน 12
ยัยทอมนั่นเป็นอริของลุงพลในอนาคตครับ ภาคหน้าอริรอกระทืบลุงเยอะมาก ::HoHo::
อ้างจาก: therasak เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 09:57:56 ก่อนเที่ยง
ผมว่าถ้าครูเบสมีใจให้เพราะสงสารก็น่าจะสำเร็จนะ อยู่ที่กรวิทย์จะทำตัวให้ครูเบสเห็นใจได้แค่ไหน
ถูกต้องครับ บางทีถ้าครูเบสท์รู้ว่ากรวิทย์เมาแอ๋ไปกุ๊กกิ๊กกับสาวอาบอบนวดมาเพราะผิดหวังจากหมอพลอยก็น่าจะสงสารอยู่บ้างแหละ แต่ผมเคยบอกแล้วครับว่า คนดีไม่มีที่ยืน คนอย่างกรวิทย์ต้องเกิดมาเพื่อช้ำ ::HoHo::
อ้างจาก: cdx เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:11:04 ก่อนเที่ยง
กรวิทย์เอ้ย..แกก็เหมือนฉันตอนเป็นหนุ่มนั่นละ สุดท้ายหมาคาบไปกิน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เอาได้เอาเลย ไม่ต้องคิดมาก 555
กรวิทย์นี่คือเงาสะท้อนผู้ชายเราได้ดีเลยนะครับ ดีเกินไปมักอดแดกส์ ต้องเลวบ้างระยำบ้างถึงจะได้กิน เนอะ 5555 ::HoHo::
อ้างจาก: Thanatouch Ratanapanich เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:23:54 ก่อนเที่ยง
ไม่มีบทวาบวิวเลยนะ แต่ก็สนุกดีครับ ได้จินตนาการไปด้วย ขอบคุณครับ
ช่วงท้ายภาคแรกผมเน้นปูเนื้อเรื่องส่งต่อไปภาคสองครับ เพราะถือว่าภารกิจของลุงพลสำเร็จลุล่วงแล้ว แต่ก็ยังมีฉาก 18+ ให้ตามก่อนจบตามที่คุณโหวตมาไว้ทิ้งท้ายก่อนจากครับ
อ้างจาก: Suchart Thanee เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:32:49 ก่อนเที่ยง
ชอบแนวการแต่งแบบนี้ครับ สลับกันไป เป็นกำลังใจให้อย่างที่สุดครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ
ภาคสองอยากเห็นลุงพลสวิ้งกับหมอพลอยและครูเบส อยากเห็นบทเลสเบี้ยนเยอะๆ อยากให้มีบทเสียวทุกตอน เป็นกำลังใจให้พี่ด้วยนะครับ ผมดีใจนะที่จะได้ภาคสองต่อ ขอบคุณมากนะครับ พี่ไม่สนใจสร้างตัวละครที่เป็นผู้หญิงให้เป็นคู่แข่งลุงพลที่เป็นทอม เป็นหัวหน้าของเบสและพลอย พรรณ แข็งแรงเป๊นนักกีฬาสวยมากชอบมีอะไรกับผู้หญิงโดยใช้กางเกงทอม แต่เกลียดผู้ชายเข้าไส้และสุดท้ายก็ถูกลุงพลจับทำเมียบ้างไหมครับ จะจบภาคแล้ว ตอนจบขอบทเสียวสัก 6part ไปเลยนะครับ
ถ้าทำลง Ebook
รับรองยอดขาย ไม่แพ้
XO กับ รักยม ของท่าน Ass แน่นอน
รู้สึกสงสาร กรวิทย จริงๆ
ต้องช้ำใจเสีย 2 สาว ให้ลุงพล
ภาพสวย ๆ จนจำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นใครกันบ้าง สวยแบบนี้กันสมควรให้ลุงพล แกทั้งแข็งทั้งคึก
อ้างจาก: playnut เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:42:43 ก่อนเที่ยง
ภาคสองอยากเห็นลุงพลสวิ้งกับหมอพลอยและครูเบส อยากเห็นบทเลสเบี้ยนเยอะๆ อยากให้มีบทเสียวทุกตอน เป็นกำลังใจให้พี่ด้วยนะครับ ผมดีใจนะที่จะได้ภาคสองต่อ ขอบคุณมากนะครับ พี่ไม่สนใจสร้างตัวละครที่เป็นผู้หญิงให้เป็นคู่แข่งลุงพลที่เป็นทอม เป็นหัวหน้าของเบสและพลอย พรรณ แข็งแรงเป๊นนักกีฬาสวยมากชอบมีอะไรกับผู้หญิงโดยใช้กางเกงทอม แต่เกลียดผู้ชายเข้าไส้และสุดท้ายก็ถูกลุงพลจับทำเมียบ้างไหมครับ จะจบภาคแล้ว ตอนจบขอบทเสียวสัก 6part ไปเลยนะครับ
บทเสียวทุกตอน ไม่ไหวม้างคุณ ส่วนบทเลสอาจจะมีบ้างนิดหน่อย ผมไม่อยากให้มีมากนักเดียวมันจะผิดธีมเรื่อง 55555+
ตัวละครทอมมีแล้วครับ ทอมเซเว่นที่ชื่อนันกิ๊กน้องทรายจากตอนที่แล้วไง ผมวางตัวไว้เป็นหนึ่งในอริของลุงพลในภาคสองด้วยนา
แต่เอาจริง ๆ บทเลสผมก็อยากเขียนอีกนะ โดยเฉพาะคู่หมอพลอยจับคู่ตีฉิ่งกับครูเบสท์ เปลี่ยนธีมเป็นแนวยูริแยกไปอีกจักรวาลก็น่าสนนะ
อ้างจาก: solosealer เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:44:33 ก่อนเที่ยง
ถ้าทำลง Ebook
รับรองยอดขาย ไม่แพ้
XO กับ รักยม ของท่าน Ass แน่นอน
รู้สึกสงสาร กรวิทย จริงๆ
ต้องช้ำใจเสีย 2 สาว ให้ลุงพล
ผมยกย่องและนับถือท่านแอสมากครับ นักประพันธ์ในดวงใจเลย
ส่วนกรวิทย์ก็อย่างที่ทราบกันนั่นแหละ เกิดมาเพื่อช้ำจริง ๆ แต่ที่ตลกร้ายก็คือ เหมือนคนอ่านจะชอบอ่ะนะ ::HoHo::
อ้างจาก: olemantu เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 11:05:58 ก่อนเที่ยง
ภาพสวย ๆ จนจำไม่ได้แล้วว่าใครเป็นใครกันบ้าง สวยแบบนี้กันสมควรให้ลุงพล แกทั้งแข็งทั้งคึก
ก็นางเอกของลุงพลทุกคนอดีตชาติล้วนเป็นนางฟ้านางรำบนสวรรค์เชียวนา
ถ้าต้องให้หมอเบสรักกับกรวิทย์ แล้วทำให้หมอพลอยรู้สึกไม่ดีกับหมอเบส ปล่อยให้หมอเบสไปเรียนต่อดีกว่าครับ
ผมยังเดาไม่ถูกเลยว่าเจ้าบอยจะสมหวังกับหมอพลอยหรือปล่าว การบีบให้ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงต้องยกลูกสาวให้จะสำเร็จใหม ส่วนกรวิทย์ น่าจะมีสาวๆมาปลอบใจเค้าสักหน่อย น่าสงสารจริงๆ
เลือกช้อยสอง ขอพื้นที่ให้คนดีๆด้วยครับ ให้ตับที่พังพินาศได้ฟื้นตัวบ้างเถอะ
ลุงพลไม่ทาง1:12 ไหวหรอก มีมันต้องมีหลุดมีรอดให้กันบ้าง ตอนสองตอนก็ได้ ให้คนดีมีบทบ้างเถอะ
ลุงเราจะไหวหรือเปล่าหนา
ดูแนวแล้ว พี่กร กับครู เบส ไม่น่าจะฟิตเจอริ่งกันได้ อะไรๆ หลายอย่าง มันไม่น่าเอื้อให้ มันเป็นเช่นนั้นได้อะครับ
พี่กรตั้งหน้าตั้งตา รอคุณหมอ พลอยต่อไปเถอะครับเดี๋ยวเมื่อถึงเวลา อันควร คงสมหวัง ครับ
เลือกข้อ3 ถ้าไม่อยากผิดหวังซ้ำสอง
ลุงจะเอาอะไรไปสู้ลูกคนใหญ่คนโตนะครับ เห็นที่ต้องเจอศึกหนักแน่มนุษย์ลุง ::Horror::
ถ้าเราเป็นกรวิทย์จะยังรักหมอพลอยพรรณตลอดไป ไม่เปลี่ยนเป็นอื่น ก็ไม่รู้นี่ว่าหญิงทุกคนต้องเป็นของมนุษย์ลุงตามบุพเพอาละวาดในพล็อตเรื่อง
สุดท้ายหมอเบสน่าจะเสร็จลุงนะ แต่ว่าทำอย่างไรหนูอุ๊จึงจะหายพยศละ หรือต้องโดนสวิงก่อน
กรวิทย์นี่เป็นแบบ ทำดีแทบตายสุดท้ายไม่มีที่อยู่...น่าสงสารมาก ::Crying:: หาคนปลอบใจให้สักคนเถอะครับ
ครูเบสท์จะมาช่วยด้ามใจกรวิทย์ซักนิดมั้ยหน่อ
สงสารยัยอุ๊ตัวแสบมากเลยยุ่งเรื่องของชาวบ้านจนตัวเองเสียวสุดๆ
เออเนอะ..ทำการทำงานก็เป็นเหมือนกันนี่..ตาลุง..
นึกว่าวันๆจ้องแต่จะเผด็จศึกสาวๆ..
ครูเบสจะมาดามใจให้พี่กร นู๋ไม่ยอมๆๆ FC ลุงพลยอมไม่ได้ รีบๆจัดหนักไฟกระพริบกับครูเบสเร็วๆเลยนะครับ แฟนคลับรออยู่
เอาใจช่วยกรวิทย์นะครับ ถึงแม้จะรู้ว่าคงไม่สมหวัง ครูเบสท์นี่ยิ่งดูยิ่งน่ารัก เหมาะกับลุงพลมากเลย ขอบคุณครับ
มีคนโหวตให้ กรวิทย์ หันมาจีบ ครูเบสท์ กันมากทีเดียว แต่ในคอมเม้นท์ กับเชียร์ให้ ครูเบสท์ไปเป็นของเฒ่าพล
สงสัยจังว่าฉากใหญ่ที่จะมาถึง คือ เฒ่าพล ต่อ 12 เมียหรือเปล่า?
นิสัยแบบนายกรนี้แนะนำให้ไปบวชเลยครับ แหมถ้าจะมาจีบอีกก็ยังไงอยู่ครับ ::Angry::
อ้างจาก: tetete เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 11:47:36 ก่อนเที่ยง
ถ้าต้องให้หมอเบสรักกับกรวิทย์ แล้วทำให้หมอพลอยรู้สึกไม่ดีกับหมอเบส ปล่อยให้หมอเบสไปเรียนต่อดีกว่าครับ
เอาจริง ๆ หมอพลอยยินดีนะครับ ถ้าเป็นครูเบสท์เนี่ย เธอเพรียบพร้อมทุกอย่าง เหมาะกับกรวิทย์จริง ๆ ส่วนหมอพลอยเนี่ย เธอคิดว่าเธอไม่เหมาะกับพี่กร เพราะตกเป็นเมียของลุงพลไปแล้วครับ
อ้างจาก: Mon เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 11:54:48 ก่อนเที่ยง
ผมยังเดาไม่ถูกเลยว่าเจ้าบอยจะสมหวังกับหมอพลอยหรือปล่าว การบีบให้ผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงต้องยกลูกสาวให้จะสำเร็จใหม ส่วนกรวิทย์ น่าจะมีสาวๆมาปลอบใจเค้าสักหน่อย น่าสงสารจริงๆ
อาจจะได้แค่ตัว แต่ไม่ได้หัวใจ ในกรณีของหมอพลอยกับเจ้าบอยครับ ส่วนกรวิทย์เหรอ...... ::HoHo::
อ้างจาก: cd13579 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 12:00:35 หลังเที่ยง
เลือกช้อยสอง ขอพื้นที่ให้คนดีๆด้วยครับ ให้ตับที่พังพินาศได้ฟื้นตัวบ้างเถอะ
ลุงพลไม่ทาง1:12 ไหวหรอก มีมันต้องมีหลุดมีรอดให้กันบ้าง ตอนสองตอนก็ได้ ให้คนดีมีบทบ้างเถอะ
คนดีไม่มีที่ยืน สำหรับบทประพันธ์ชิ้นนี้ครับ ผมยืนยันคำเดิม ::HoHo::
อ้างจาก: supstar123 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 01:12:02 หลังเที่ยง
ลุงเราจะไหวหรือเปล่าหนา
ถ้ามาไม่เยอะก็สบาย ๆ ครับ แต่ถ้ามาพร้อมกัน 12 คน บอกเลยตายอย่างเดียว ::HoHo::
อ้างจาก: phoowadol gollasut เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 01:25:04 หลังเที่ยง
ดูแนวแล้ว พี่กร กับครู เบส ไม่น่าจะฟิตเจอริ่งกันได้ อะไรๆ หลายอย่าง มันไม่น่าเอื้อให้ มันเป็นเช่นนั้นได้อะครับ
พี่กรตั้งหน้าตั้งตา รอคุณหมอ พลอยต่อไปเถอะครับเดี๋ยวเมื่อถึงเวลา อันควร คงสมหวัง ครับ
สองคนนี้ "เคมีไม่ตรงกันครับ" สุดท้ายกรวิทย์คงต้องปวดตับในท้ายที่สุด
อ้างจาก: Maikeet Fai เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 01:41:01 หลังเที่ยง
เลือกข้อ3 ถ้าไม่อยากผิดหวังซ้ำสอง
คุณมาถูกทางแล้วครับ หรืออย่างน้อยก็รอหมอพลอยดีกว่า ยังพอจะมีทางจบสวยอยู่บ้าง สำหรับกรวิทย์
อ้างจาก: noomth เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 02:35:31 หลังเที่ยง
ลุงจะเอาอะไรไปสู้ลูกคนใหญ่คนโตนะครับ เห็นที่ต้องเจอศึกหนักแน่มนุษย์ลุง ::Horror::
แทบไม่มีทางชนะเลยใช่ไหมครับ แต่ขอให้ติดตามต่อไป ลุุงพลคนนี้จะพลิกกระดานแล้วเอาชนะทุกคนให้ดู
อ้างจาก: kimjikung เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 02:43:52 หลังเที่ยง
ลุงจะไหวไหมเนี่ย
ลุงบอกไม่ไหวก็ต้องไหว เพราะผลสำเร็จที่รออยู่มันเร้าใจมากครับ
อ้างจาก: spr566 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 03:34:39 หลังเที่ยง
ถ้าเราเป็นกรวิทย์จะยังรักหมอพลอยพรรณตลอดไป ไม่เปลี่ยนเป็นอื่น ก็ไม่รู้นี่ว่าหญิงทุกคนต้องเป็นของมนุษย์ลุงตามบุพเพอาละวาดในพล็อตเรื่อง
ถูกต้อง คนจริงต้องแบบนี้ครับ
อ้างจาก: pj762856 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 06:03:24 หลังเที่ยง
สุดท้ายหมอเบสน่าจะเสร็จลุงนะ แต่ว่าทำอย่างไรหนูอุ๊จึงจะหายพยศละ หรือต้องโดนสวิงก่อน
ไม่รอดหรอกครูเบสท์ แต่ลุงพลต้องเก็บเควสเก็บเวลก่อนครับ ส่วนหนูอุ๊ไม่ยากหรอก ลุงแกอ้อนและเอาใจสักหน่อยเดี๋ยวก็ยอม ::HoHo::
อ้างจาก: navy868 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 06:29:00 หลังเที่ยง
กรวิทย์นี่เป็นแบบ ทำดีแทบตายสุดท้ายไม่มีที่อยู่...น่าสงสารมาก ::Crying:: หาคนปลอบใจให้สักคนเถอะครับ
เกิดเป็นกรวิทย์ต้องอดทนครับ ก็หาคนปลอบใจให้แล้วคือครูเบสท์....แต่อาจไม่นำพานะ ::HoHo::
อ้างจาก: sthanya เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 06:40:26 หลังเที่ยง
ครูเบสท์จะมาช่วยด้ามใจกรวิทย์ซักนิดมั้ยหน่อ
ต้องรอดูว่ากรวิทย์จะทำได้ดีแค่ไหนครับ
อ้างจาก: กำพล เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 06:58:06 หลังเที่ยง
สงสารยัยอุ๊ตัวแสบมากเลยยุ่งเรื่องของชาวบ้านจนตัวเองเสียวสุดๆ
ครั้งแรกมันจะเจ็บ ๆ หน่อยนึง ครั้งต่อไปนี่แบบอร่อยหอยเลยทีเดียว ::HoHo::
อ้างจาก: snoob เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 07:02:12 หลังเที่ยง
ลุงนี่ตัวเลือกมากจริงๆ
ก็พระเอกของเรื่องนิครับ อวยแกเต็มที ::HoHo::
อ้างจาก: peat เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 08:03:53 หลังเที่ยง
เออเนอะ..ทำการทำงานก็เป็นเหมือนกันนี่..ตาลุง..
นึกว่าวันๆจ้องแต่จะเผด็จศึกสาวๆ..
ผมฮาคอมเม้นท์ท่านมาก จริงแหะ พักหลังแกไม่ทำงานเลย รอแต่ถล่มถ้ำสาวตลอด ::HoHo::
อ้างจาก: knight18 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 08:17:13 หลังเที่ยง
ครูเบสจะมาดามใจให้พี่กร นู๋ไม่ยอมๆๆ FC ลุงพลยอมไม่ได้ รีบๆจัดหนักไฟกระพริบกับครูเบสเร็วๆเลยนะครับ แฟนคลับรออยู่
ครูเบสท์อาจจะยากและโหดกว่าหมอพลอยนะครับ ทำใจไว้เลย แต่ถ้าลุงพลได้ บางทีอาจจัดหนัก 3 พาร์ทยังไม่พอ ::Bloody::
อ้างจาก: peddo เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 08:25:27 หลังเที่ยง
เอาใจช่วยกรวิทย์นะครับ ถึงแม้จะรู้ว่าคงไม่สมหวัง ครูเบสท์นี่ยิ่งดูยิ่งน่ารัก เหมาะกับลุงพลมากเลย ขอบคุณครับ
กรวิทย์ต้องเจ็บปวดครับ ดีใจที่ท่านชอบครูเบสท์ครับ เพรียบพร้อมทุกอย่างไม่แพ้หมอพลอยเลยทีเดียว
อ้างจาก: naitoom เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 08:41:45 หลังเที่ยง
มีคนโหวตให้ กรวิทย์ หันมาจีบ ครูเบสท์ กันมากทีเดียว แต่ในคอมเม้นท์ กับเชียร์ให้ ครูเบสท์ไปเป็นของเฒ่าพล
สงสัยจังว่าฉากใหญ่ที่จะมาถึง คือ เฒ่าพล ต่อ 12 เมียหรือเปล่า?
มันย้อนแย้งดีพิลึกเหมือนกันครับ แต่ถ้าไม่เอาลุงพลมาเป็นปัจจัย ถ้าผมเป็นกรวิทย์ ผมก็จีบครูเบสท์นะ เพรียบพร้อมทุกอย่าง เอาเป็นว่าถ้าได้ครูเบสท์นี่แบบลืมหมอพลอยได้เลยล่ะส่วนฉากใหญ่ที่ว่า คือฉากรุมเสียวลุงพลโดยกลุ่มนางเอกภาคแรกครับ
อ้างจาก: shadow Knight เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 09:00:07 หลังเที่ยง
นิสัยแบบนายกรนี้แนะนำให้ไปบวชเลยครับ แหมถ้าจะมาจีบอีกก็ยังไงอยู่ครับ ::Angry::
ก็เหมือนประชดใส่หมอพลอยแหละครับ อารมณ์ประมาณว่า พี่ไม่สนพลอยแล้วนะ จีบครูเบสท์เย้ยพลอยดีกว่า
อนิจจา...ไม่รู้เลยว่า ครูเบสท์น่ะ เธอถูกฟ้ากำหนดไว้แล้วว่าต้องเป็นของลุงพลเท่านั้น
ลุงพลหัวรบมันสู้ แต่ร่างกายมันจะไหวหรือเปล่า แถมเจอของใหม่ๆ อยู่เรื่อย นางฟ้าทั้งนั้น
ชอบครับ บางตอนที่ไม่มีบทเสียวแต่เล่าเรื่องราวให้เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นแบบนี้ดีเลยครับ แต่มีฉากเสียวก็ชอบนะครับ 5555
จริงๆผมอยากให้นายกรจับคู่กับทนายผึ้งครับแต่ตอนนี้นายกรคงมาจีบครูเบสก่อนแน่ๆเพื่อเป็นการแสดงให้หมอพลอยรู้ว่าถึงจะโดนหมอพลอยทิ้งก็สามารถหาคนใหม่ได้ดีเท่าๆกันหรืออาจจะดีมากกว่าหมอพลอยก็ได้ แต่ใจจริงๆแล้วผมว่านายกรก็ยังรักหมอพลอยอยู่นะครับมันเหมือนเป็นการทำประชดหมอพลอยนะครับ(นึกถึงตัวเองตอนที่โดนแฟนเก่าทิ้งครับ)
จะจีบ หมอเบสท์เหรอ รอลุงพลจัดหนักก่อน
หมอพลอยเข็มแข็งดีครับ กรณ์จะเปลี่ยนมารักเบสท์เหรอ
เอาใจช่วยหมอพลอยครับ
ไม่อยากให้ลงเอยกับนายบอยเลย
ลุ้นมากครับ
ขอบคุณครับท่าน
คุณกรวิทย์ครับ ช่วยออกไปไกลๆจาก
หมอพลอย และครูเบสท์ ทีเถอะครับ
อย่ามาเป็นคู่แข่งกลับคาสโนว่าพลเลยครับ
ก้อเรานั้นมั้นคนละชั้น...
ครูเบสเป็นคนดีมากครับทำเพื่อประโยชน์ของโรงพยาบาลและผู้ป่วย หมอพลอยก็เป็นคนดี แต่ลุงพลนี่สิครับดีกว่ากินรวบเลย ขอบคุณมากครับ
สุภาพชนคนดี คทออดแดกตลอด
เอ...ลุงพลจะได้กดครูเบสก่อนจบภาค 1 มั้ยน้า ลุ้นมากๆ เป็นอีกหนึ่งไฮไลท์ของภาคนี้เลยนะผมว่า555
กรวิทย์ต้องลองหยอดครูเบสท์ซักหน่อยดีกว่าครับ หมอพลอยคงยากเกินไปสำหรับเค้าแล้ว
ต้องลองหยอดครูเบสท์ซักหน่อย หมอพลอยก็เป็นคนดี
ครูเบสท์มีอดีตที่ฝังใจและเป็นสิ่งที่เลวร้ายในความทรงจำ คงไม่เปิดใจให้กรวิทย์แน่ๆ แต่ไม่รู้ลุงพลจะมีวิธีไหนทำให้เปิดใจได้หรือเปล่าน้อ
ครูเบสน่าจะยาก แต่เมื่อไหร่โดนลุงเปิดหัว รับรองสะเด่าที่สุดคนหนึ่งแน่นอนครับ
ตกลงกรวิทย์จะแห้วทั้งสองละกะมั้งรึเปล่านะ
ผมลุ้นว่านายกรวิทย์จะเป็นม้ามืดมาแข่งกับลุงพลหรือเปล่าครับ
::Glad:: ครูเบสน่าสนใจมากๆครับ
หมอพลอยก็ทีเด็ด
อยากให้มีฉากสวิง 2-1 จังเลยครับ
มาอย่างต่อเนื่องเลยนะครับ
•====================================•
○ 22/5/2561 ○
คอมเมน ผิดกฎ-ผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบของ เวป ภาคทัณฑ์ไปแล้ว พฤศจิกายน 26, 2017
https://xonly8.com/index.php?topic=185722.msg680423#msg680423
โอกาสไม่มีความหมาย แบบนี้ง่ายกว่า แบนตลอดชีพ { 22/5/2561 }
•=====================================•.
https://xonly8.com/index.php?topic=195720.msg878636#msg878636
https://xonly8.com/index.php?topic=197141.msg866119#msg866119
https://xonly8.com/index.php?topic=194151.msg801968#msg801968
ครูเบสจะไปอเมริกาแล้ว ลุงพลก็อดได้อ่าดิ -..- ยังไงหว่าต้องตามต่อไป
ถ้าเป็นกรวิทย์ก็คงตัดใจ ไม่ใช่ของของเรา
ตาพลจัด เบส อีกคน สร้างฮาเร็มเลย 555
กรหาเรื่องเจ็บอีกแล้ว มายุ่งกับว่าที่เมียของท่านผู้เฒ่า ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::
ปากหมอพลอยช่างสุดยอดเหลือเกินตอกหน้าหนุ่มบอยเสียไปไม่เป็นเลย
ลุงเตรียมตัวรับศึกหนักแน่นอน เพราะภาค 2 น่าจะมีหลาย บาทา รอลุงอยู่ ::HoHo::
หนุ่มกรวิทย์งัดทีเด็ดออกมาสักทีเถอะครับเดี๋ยวเสร็จลุงพลอีกจนได้ครับ
รอฉากครูเบสกะหมอพลอยร่วมด้วยช่งยกันลุงพล จะพอมีโอกาสไหมครับ
อยากให้พี่กรไปบวชดีกว่าครับ
กรวิทย์เอ๊ย นายมันไม่ได้เรื่อง คงไม่เหลือใครแล้ว สมัครเป็นพันธมิตรกับลุงดีกว่า
2บอล
อยากให้พี่กรหนีไปบวชแล้วเสียสละสองสาวให้ลุงพล ลุงแกจะได้ไม่มีคู่แข่ง555
ครูเบสกับกรวิทย์น่าจะจับคู่กันได้น้ะ
ชอบ
น้องอุ๊จะเอาคืนลุงมั้ยน้า ::Hmmm::
บอยเจอหมอพลอยจัดไป1ชุด 555
กำลังใจให้หมอเบส
ภาพประกอบ ดูแปลกๆนะคะ อิๆ เครียดตามเรย
ดีครับผม
::Glad::
เนื้อเรื่องแต่ละตอนอ่านเข้าใจง่ายมาก ถึงจะไม่มีบทเสียว
::Glad:: ::Glad:: ::Glad:: ::Glad:: ::Glad:: ::Glad::
ได้พักคลายความเกร็งลงไปได้มากเลย
ขอบคุณครับ
ขอบคุณ
ขอบคุณครับ
ต่อๆลุง ได้พลังมาแล้วใช้ซะ
ท่านแต่งเร็วๆ นี่เอาวัตถุดิบจากไหนเนี่ย ถึงแต่งได้ยาวหลายตอน แถมไม่ตัน
ขอบคุณครับ
เอาใจช่วยกรให้คลายเหงาสักที
สุดๆครับลุง ::YehYeh::
ครูเบสต์มาแล้วว
จะเคลียร์กับพี่พลอยยังไงหนอ
ลุงแก ชาติก่อนทำบุญมาด้วยอะไรหรือ?
ครูเบสคงเป็นเหยื่อยความหื่นรายต่อไปของลุงพล
เนื้อเรื่องกำลังดำเนินไปอย่างน่าติดตาม..ครูเบสท์จะโดนตอนไหนแล้วหมอพลอยจะรู้สึกอย่างไร อูย..ระดับนางฟ้า ระดับเจ้าหญิงทั้งนั้น
สุดท้าย บอยน่าจะเก็บของเหลืออย่างน้องพลอยไปแน่ๆเลย
อ้างถึงเช่นเดียวกัน ตอนหน้าผมจะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของสองสาวอย่างน้องหมวยและน้องอีฟบ้างนะครับ เพื่อให้ทุกคนรู้จักพวกเธอมากขึ้น โดยเฉพาะน้องอีฟเนี่ย รู้สึกว่าเธอจืดจางที่สุดในบรรดานางเอกภาคสองแล้ว
ไม่เป็นไรครับ ขอแค่น้องอีฟเป็นนางเอกคนต่อไป ต่อให้จืดจางกว่านี้ก็ไม่มีทางจืดจางที่สุดแน่นอน
ลุงพลหมอพลอยชอบคู่นี้ครับ
ขายน้ำเต้าหู้ลิ้นจี่หน้าหอ
ขอบคุณครับ
ช่ววนี้เสพเนื้อเรื่องที่กำลังเข้มข้นสนุกมากเลยครับ
ติดตามต่อเนื่อง
::HeyHey::
สองนางฟ้า
พี่กรไม่แบดบอยสาวไม่ชอบน่ะฮับ
ชอบๆ
ตั้งแต่เติมทรูกผ้แทงไม่ยั้งเลย
ตามต่อครับ
::YehYeh::
นางฟ้าว่าที่เมียลุง
::Glad::
อ้างจาก: nato87 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 09:39:42 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้วครับ ช่วงนี้ผมจะพยายามเร่งให้จบภาคเร็ว ๆ เพื่อจะได้ไปทำอย่างอื่น อย่าตกใจนะทำไมช่วงนี้ฟิตจัง
ตอนนี้หากใครที่ชอบหมอเบสท์ สนใจบอสใหญ่ของภาคสอง น่าจะฟินน์ไม่น้อยครับ เพราะผมเปลี่ยนมุมมองการเล่าเรื่องมาที่ครูเบสท์ครึ่งหนึ่ง ส่วนครึ่งหนึ่งเป็นของหมอพลอย อย่างที่ทราบกันดีว่าผมวางบทให้สองคนนี้เป็นบอสของแต่ละภาค ซึ่งมีศักดิ์ศรีเสมอกัน พูดแบบตรงไปตรงมาก็คือ นี่คือมเหสีเอกฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาของท่านท้าวชุมพลศักดาเค้าล่ะครับ 55555
ลุงพลมีบทนิดหน่อยนะครับ จนเกือบเป็นตัวประกอบกันเลยทีเดียว จริง ๆ ไม่มีไรมาก ผมแค่อยากเปลี่ยนมุมมองการเล่าเรื่องผ่านตัวละครหญิงบ้างแค่นั้นเอง
เช่นเดียวกัน ตอนหน้าผมจะเล่าเรื่องผ่านมุมมองของสองสาวอย่างน้องหมวยและน้องอีฟบ้างนะครับ เพื่อให้ทุกคนรู้จักพวกเธอมากขึ้น โดยเฉพาะน้องอีฟเนี่ย รู้สึกว่าเธอจืดจางที่สุดในบรรดานางเอกภาคสองแล้ว
ปล.ผมมีคำถามสนุก ๆ ทิ้งท้ายให้คนอ่านได้คิดกันเล่น ๆ นะครับ ว่าสมมุติว่าถ้าคุณเป็นกรวิทย์ คุณจะตัดใจจากหมอพลอยไปจีบครูเบสท์ไหมครับ ถ้าหากว่าคุณมีโอกาสสมหวังอ่ะนะ (ช่วยตัดความเป็นจริงว่าท้ายที่สุดแล้วนางเอกทุกคนต้องตกเป็นของลุงพลแป๊ปนึง แล้วลองคิดดูดี ๆ ครับ)
............................................
ในวันรุ่งขึ้น ภัคจิราขับรถมาทำงานตามปกติ ความสุขเดียวของเบสท์คือการได้มาทำงานและพบปะกับเหล่าบรรดาลูกศิษย์ที่เคารพรักเธอเหมือนพี่สาวคนนึง งานทำให้เบสท์รู้สึกดีเพราะได้สอนหนังสือเด็ก รวมทั้งยังได้ช่วยเหลือผู้คนที่เดือดร้อน เบสท์คิดเสมอว่านี่อาจเป็นสิ่งที่ช่วยบรรเทาความทุกข์ในอดีตที่ตามมาหลอกหลอนเธออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
"วันนี้มาเช้าเหมือนเคยนะคะคุณครู" ป้าแก้วคนขายกาแฟในโรงอาหารเอ่ยปากทักทายภัคจิรา "เหมือนเดิมนะคะ ลาเต้เย็น"
"ค่า...เหมือนเดิมเหมือนเคยแหละคะป้า" นางฟ้าภัคจิราตอบ "ป้านี่รู้ใจหนูจริง ๆ นะคะ"
"ก็มาร้านป้ากี่ที ๆ ก็สั่งแต่ลาเต้" ป้าแก้วคนขายออกปากแซว จนครูสาวยิ้มหวานแก้เขิน "รอสักครู่นะคะ"
ภัคจิรายิ้มรับ ก่อนเหลือบมองคูหาด้านข้างที่ยังว่าง เมื่อวันสองวันก่อนภัคจิราได้ข่าวว่าลุงพล นักการภารโรงคนเก่าคนแก่ของวิทยาลัยพยาบาลที่กำลังจะเปิดกิจการร้านน้ำเต้าหู้หลังปลดเกษียณอายุ
"ลุงพลแกว่าจะมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้นะคะครู" ป้าแก้วตอบ "พักหลัง ๆ แกขับรถล้มอยู่บ่อย ๆ ไม่รู้เป็นอะไร ลูกหลานก็ไม่ค่อยดูแลแกเลย เห้อ!!"
ภัคจิราครุ่นคิดและลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด นับตั้งแต่เรื่องที่หทัยรัตน์และเดือนดาราเอาข่าวคราวด้านลบของลุงพลมาบอกเธอ ด้วยความสนใจในเรื่องภารโรงเฒ่า ภัคจิราเลยเอ่ยปากถามป้าแก้วที่เป็นคนเก่าคนแก่ของวิทยาลัยอีกคน
"ขอโทษนะคะป้าแก้ว แล้วร้านน้ำเต้าหู้นี่ ลุงพลแกทำอยู่คนเดียวเหรอคะ?" ภัคจิราชี้ไปที่คูหาที่ยังว่าง "ลูกหลานแกไม่มาช่วยเหรอ?"
"ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่เมียแกตายไปเมื่อ 5 ปีก่อน ก็ดูแกเปลี่ยนไป ยิ่งพักหลัง ๆ ยิ่งเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม ป้าก็บอกไม่ถูก" สาวใหญ่สารภาพ "เห็นว่าแกว่าจะมาเตรียมร้านเตรียมของ ก็ยังไม่เห็นมาสักที ไม่รู้แกมัวทำอะไรอยู่ เอ้านี่จ๊ะ ลาเต้ได้แล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะ" ภัคจิรายิ้มหวาน จ่ายเงินให้ป้าแก้วแล้วถือแก้วกาแฟกลับไปที่ห้องทำงาน
..........................................................................
ภัคจิราเดินถือแก้วกาแฟไปที่ห้องทำงาน หญิงสาววางแก้วไว้บนโต๊ะทำงานพร้อม ๆ กับกระเป๋าหนังแบรนด์หนังค่ายบาเลนซิก้า เหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราวต่างพนมมือไหว้ภัคจิราด้วยความเคารพรัก
(https://www1.wi.to/WXwwLG.jpg)
"สวัสดีคะครูเบสท์ มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะคะ" กลุ่มแม่บ้านทักทายอาจารย์สาวสวยประจำวิทยาลัยพยาบาล
"ก็เหมือนเคยแหละค่ะป้า นี่คะ หนูซื้อของฝากมาให้ด้วย" ภัคจิรายื่นถุงผลไม้ให้กลุ่มแม่บ้านด้วยไมตรีจิต
"แหม...เกรงใจครูเบสท์จัง ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะ" หญิงร่างท้วมวัยกลางคนในชุดแม่บ้านพนมมือไหว้ของคุณภัคจิรา หญิงสาวพนมมือไหว้ตอบเพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่า
นอกจากเป็นที่รักของเหล่าบรรดาเด็กนักศึกษาแล้ว ภัคจิรายังเป็นที่รักของเหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราว ด้วยความไม่ถือตัวและอัธยาศัยดี ทำให้หลายคนต่างยกย่องว่าภัคจิราเป็นนางฟ้าประจำวิทยาลัยพยาบาลเคียงคู่กับเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างพลอยพรรณ
เคยมีกลุ่มนักศึกพยาบาลให้คำนิยามเกี่ยวกับสองคนนี้ว่า 'หากเจ็บปวดทางกายให้ไปหาหมอพลอย แต่ถ้าเจ็บปวดทางใจ ให้มาหาครูเบสท์' ซึ่งหมายถึงถ้าคุณไม่สบายก็ขอให้ไปหาหมอพลอยเพื่อทำการรักษา แต่ถ้ามีปัญหาไม่สบายใจก็ให้ไปหาครูเบสท์เพื่อขอคำปรึกษา
ภัคจิราเปิดคอมพิวเตอร์ประจำตำแหน่ง เธอเปิดเว็บไซค์ของวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลแล้วล็อคอินเข้าระบบเพื่อทำงานที่คั่งค้างไว้ หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟพลาสติกขึ้นมาดื่มแก้กระหายก่อนเริ่มทำงาน
"เอาละนะยัยเบสท์ ลุย!!" หญิงสาวให้กำลังใจตัวเอง ก่อนเริ่มทำงานที่ค้างเอาไว้ เธอตั้งใจว่าจะเคลียร์งานให้เสร็จก่อนคาบเรียนตอนเช้าลากยาวไปถึงตอนเที่ยง ขึ้นสอนอีกทีก็ช่วยบ่ายสามโมงจนถึงห้าโมงเย็น เรียกได้ว่าชีวิตของเธอมีแต่งานเท่านั้น
อันที่จริงแล้ว ภัคจิรามีโครงการจะไปเรียนต่อปริญญาเอกที่เมืองนอก ตอนนี้เธอกำลังทำเรื่องขอทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา หลายวันที่ผ่านมาเธอวุ่นวายอยู่กับเรื่องการสอบวัดความรู้ทางภาษาอย่าง TOEFL และ IELTS ซึ่งบอกได้เลยว่าภัคจิราทำคะแนนได้น่าพอใจเลยทีเดียว
ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่เบสท์แวะกลับบ้านที่พัฒนาการเพื่อขอคุณพ่อและคุณแม่เรื่องเรียนต่อ
"จะไปเรียนต่อจริง ๆ เหรอเบสท์?" กมลวรรณ ข้าราชการระดับสูงในกระทรวงมหาดไทย คุณแม่ของภัคจิราเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง "นี่ใจคอแกไม่คิดจะแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเหมือนพี่สาวแกบ้างเลยเหรอ?"
"ก็หนูชอบเรียนนีคะแม่" ภัคจิรากอดคุณแม่และหอมแก้มอีกหนึ่งฟอด "น๊าค๊า...หม่ามี๊"
"ลูกคนนี้ไม่รู้จักโตจริง ๆ อ้อนเหมือนเด็ก" กมลวรรณถอนหายใจยาว พลางเหลือบมองทศพลผู้เป็นสามี "เอ้า!? จะยืนยิ้มอีกนานไหมคุณ พูดอะไรกับลูกหน่อยซิ"
"แกคิดดีแล้วนะเบสท์" ทศพล ข้าราชการระดับสูงของมหาดไทยถามลูกสาวเพื่อยืนยันความชัดเจน "ถ้าแกรักเรียนขนาดนั้น พ่อคงไม่ห้าม แล้วไม่ใช่ว่าไปเรียนเมืองนอกเมืองนาไปชอบหนุ่มฝรั่งแล้วไม่กลับมาไทยนะ"
"แหม...พ่อก็!!" นางฟ้าภัคจิราอ้อนเสียงหวาน "หนูไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้นซะหน่อย!?"
"ยังไงพ่อคงไม่ขัดแกหรอกเบสท์ แกโตแล้ว แกเองก็ต้องมีวิถีชีวิตของแก" ทศพลตอบ ก่อนทิ้งตัวนั่งบนโซฟาแล้วหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน ปล่อยให้แม่ลูกได้คุยกัน
"แล้วลูกตั้งใจจะไปเมื่อไร?" กมลวรรณเอ่ยปากถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
"ก็ตั้งใจว่าถ้าขอทุนกับขอวีซ่าเสร็จเมื่อไร เบสท์จะไปทันทีค่ะแม่" เบสท์ยิ้มหวาน "ยังไงเบสท์จะตั้งใจเรียนนะคะแม่ อีกหน่อยหนูจะเป็น ดร.เบสท์ แล้วนะคะ"
"อืม...เอาเถอะ" กมลวรรณถอนหายใจยาว พลางลูบศีรษะลูกสาวด้วยความรัก "เผลอแป๊ปเดียวลูกสาวของแม่ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วซินะ ตั้งใจเรียนแล้วรีบกลับมานะลูก"
"ค๊า...." ภัคจิราตอบเสียงหวาน อ้อมกอดของแม่ช่างอบอุ่นกว่าสิ่งใดในโลก นี่คือความรักที่งดงามที่สุดในชีวิตของภัคจิรา
ภัคจิราตั้งใจว่าชีวิตนี้จะไม่ยอมมีแฟนหรือมีความรักเด็ดขาด แม้ว่าหลายครั้งภัคจิราจะแสดงท่าทีเหมือนเป็นคนอารมณ์ดี แต่นั่นเป็นเพียงแค่เปลือกนอกที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อปิดบังความรู้สึกผิดในใจ
เมื่อหลายปีก่อน ภัคจิราเคยมีแฟนชื่อนพวินท์ เขาเป็นรุ่นพี่และเดือนคณะ เพราะความงี่เง่าและเอาแต่ใจของภัคจิราเลยทำให้แฟนหนุ่มของเขาต้องเสียชีวิต ภัคจิราไม่เคยลืมบรรยากาศในงานศพของแฟนหนุ่มเลยแม้แต่น้อย
ครอบครัวของนพวินท์ในชุดดำต่างอยู่ในสภาพหมดอาลัยตายอยากเมื่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ภัคจิราเหลือบมองใบหน้าของคุณแม่พี่วินที่ร้องไห้จนน้ำตาเกือบหลั่งออกมาเป็นสายเลือด คนที่นั่งเคียงข้างก็คือนรารัตน์ น้องสาวของนพวินท์ และอดีตเพื่อนสนิทของภัคจิราที่เป็นตัวตั้งตัวตีเชียร์ให้สองคนนี้มาเป็นแฟนกันในที่สุด
"ใครสั่งให้แกมา..." นรารัตน์จ้องมองภัคจิราตาเขม็งด้วยความเกลียดชัง เธอคือคนสุดท้ายที่ได้คุยกับพี่ชายก่อนประสบอุบัติเหตุเพียง 10 นาที นพวินท์ระบายความเสียใจให้น้องสาวอย่างนรารัตน์ฟังเรื่องความขี้หึงและขี้งอนของภัคจิราคนรัก
"นิด...ไม่เอา!" แม่บังเกิดเกล้าของนพวินท์และนรารัตน์เอื้อมมือแตะบ่าของลูกสาวเพื่อห้ามปราม "เบสท์ ตามป้ามาจ๊ะ ไปหาวินกัน"
ภัคจิราเดินตามคุณแม่ของพี่วินเพื่อทำการเคารพศพของคนรัก สาวน้อยจากเชียงรายรู้สึกเศร้าและเสียใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"เบสท์ขอโทษนะคะพี่วิน เบสท์ขอโทษ" ภัคจิราพนมมือไหว้พร้อมธูปเพื่อขอขมาคนรัก "เป็นเพราะความงี่เง่าของเบสท์แท้ ๆ ฮือ ๆ"
"ปล่อยวางเถอะเบสท์" แม่ของวินแตะที่บ่าของภัคจิราเพื่อปลอบใจ "วินเค้าทำบุญมาแค่นี้"
"แกน่าจะตายตามไปด้วยนะ" นรารัตน์แทรกออกมา จนคุณแม่ของเธอต้องดุเพื่อให้สงบสติอารมณ์
เหล่าบรรดาญาติพี่น้องของนพวินท์ต่างมองภัคจิราด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเฉยชา ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจของพี่ป้าน้าอาเหล่านี้คิดอะไร แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ต่างอะไรจากที่นรารัตน์คิด นั่นคือเพราะภัคจิราเลยทำให้นพวินท์ต้องตาย
ภัคจิราไม่เคยลืมเลย นี่คือฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเธอมาทั้งชีวิต มันเป็นบาดแผลทางจิตใจที่ทำให้ภัคจิราไม่กล้าเปิดใจรักใครอีก เพราะเธอกลัวว่าจะทำให้ใครต้องแบบนพวินท์
ตัดมาที่ปัจจุบัน หลังจากเคลียร์งานในระบบเสร็จ ภัคจิราก็ถือแฟ้มเอกสารและกระเป๋าหนังบาเลนซิก้าเพื่อเตรียมตัวไปสอนหนังสือตามที่เคย
"สวัสดีค่ะครู" กลุ่มนักศึกษาพยาบาลพนมมือไหว้อาจารย์ภัคจิราด้วยความเคารพ หญิงสาวยิ้มรับด้วยไมตรีจิต
"จ้า หวัดดีจ๊ะ" ภัคจิรายิ้ม ก่อนเดินเข้าห้องเรียนเพื่อเตรียมสอนหนังสือนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง โดยภายในห้องมีเดือนดาราและอรัญญา สองสาวแก๊งนักสือของหทัยรัตน์ด้วย
ภัคจิราทำการสอนหนังสือนักศึกษาพยาบาลตามปกติ จนกระทั่งเลิกคาบเรียน ในขณะที่ภัคจิรากำลังเตรียมตัวไปสอนหนังสือในคลาสต่อไป สาวหมวยและน้องอีฟก็เข้ามาทักทายอาจารย์สาวคนสวย
"ครูเบสท์คะ หนูมีอะไรจะมาบอก" เดือนดารามีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ราวกับว่ามีอะไรไม่สบายใจบางอย่าง
(https://www1.wi.to/We8pyG.jpg)
"มีอะไรเหรอจ๊ะหมวย?" ภัคจิราเอ่ยปากถาม คณะกำลังใส่เอกสารการเรียนการสอนเข้าไปในแฟ้ม
"วันนี้พี่อุ๊ลาป่วย นอนซมอยู่แต่ในห้องค่ะ" เดือนดาราตอบ "หนูว่ามันแปลก ๆ เมื่อวานพี่อุ๊ยังดูปกติอยู่เลย"
"จริงค่ะครู หนูกับหมวยไปหาพี่อุ๊เมื่อคืน สภาพเหมือนคน...เอ่อ...หนูจะพูดยังไงดีล่ะ?" อรัญญาครุ่นคิดคำพูดที่เหมาะสม "เอ่อ...เหมือน...ถูกกระทำชำเรามาค่ะ"
"อีฟว่ายังไงนะ?" ภัคจิราขมวดคิ้ว "หทัยรัตน์เนี่ยนะ? มันเกิดอะไรขึ้น?"
"คือหนูไม่ทราบเหมือนกันค่ะครู" อรัญญาตอบ "หนูรู้แค่ว่าหนูกับหมวยจะไปหาพี่อุ๊ที่ห้อง พอเข้าไปเจอ ก็เห็นพี่อุ๊นอนซมไข้ขึ้นสูง ถามอะไรก็ไม่ตอบ"
"หนูก็ไม่รู้ว่าพี่อุ๊แกติดเชื้อไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ใหม่หรือเปล่า?" เดือนดาราออกความเห็น "แต่หนูว่ามันแปลก ๆ เพราะเมื่อเช้าพี่อุ๊ยังดูแข็งแรงอยู่เลย"
"ชั้นเห็นนาถมาเดินด้อม ๆ มอง ๆ แถว ๆ นั้นด้วยแหละ" อรัญญาแทรกขึ้นมา "ชั้นว่าหลัง ๆ นาถนี่แปลกไปนะ ไม่รู้ซิ"
(https://www1.wi.to/We8rBj.jpg)
"นาถเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว" หมวยตอบ
"นี่หมวยกับอีฟกำลังจะบอกครูว่า ทุกอย่างเป็นเพราะลุงพลเหรอ?" ภัคจิราเอ่ยปากถาม "ครูบอกแล้วไง ว่าถ้ายังไม่มีใครมาร้องทุกข์ด้วยตัวเอง ครูจะไม่ยุ่งอีก"
"แต่ครูคะ..." น้องหมวยพยายามอธิบาย แต่ก็ถูกภัคจิราตัดบททันที
"ครูพูดชัดเจนแล้วนะหมวย" อาจารย์สาวเริ่มทำเสียงดุ "ถ้าเกิดอุ๊เค้าแค่ป่วยเป็นไข้หวัดธรรมดาจะว่ายังไง? ถ้าจะกล่าวหาใครก็ต้องมีหลักฐานที่ชัดเจนกว่านี้นะ ถ้ามันเกิดเป็นอย่างที่หมวยกับอีฟสงสัยจริง ก็ให้อุ๊มาบอกกับครูด้วยตัวเอง แล้วเดี๋ยวครูจะช่วย ตกลงไหม?"
"แบบนั้นก็ได้ค่ะครู" หมวยหันไปมองหน้ากับอีฟ "ว่าตามนั้นนะอีฟ"
"อื้อ..." อีฟพยักหน้า "งั้นหนูสองคนไม่รบกวนเวลาของครูแล้วนะคะ"
"จ๊ะ...โชคดีนะ" ภัคจิรายิ้ม ก่อนหยิบแฟ้มเอกสารและกระเป๋าหนังบาเลนซิก้าสะพายบ่า เพื่อเตรียมเข้าคลาสเรียนในชั้นต่อไป
หลังจากนั้นภัคจิราก็สอนหนังสือเด็กนักศึกษาพยาบาลตามปกติ จนถึงช่วงพักเที่ยง อาจารย์สาวเดินเข้าลิฟต์ลงมาที่ชั้น 1 ของอาคารเรียนพร้อม ๆ กับกลุ่มนักศึกษาพยาบาลและครูบาอาจารย์ประจำวิทยาลัยแพทย์และพยาบาล
เสียงส้นสูงของภัคจิรากระทบพื้นปูนดังเป็นจังหวะ เรือนผมหยักศกสีดำเป็นเงางามพริ้วไหวตามจังหวะการเคลื่อนไหวของนางฟ้าภัคจิรา อายไลน์เนอร์และมาสคาร่าสีดำช่วยเสริมให้หญิงสาวคนนี้ดูโดดเด่นกว่าใคร ลิปสติกสีแดงบนริมฝีปากอวบอิมทำให้เธอดูเซ็กซี่และน่าค้นหา ทุกย่างก้าวของหญิงสาวช่างดูสง่างาม เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกชั้นปีที่เดินผ่านต่างพนมมือไหว้ภัคจิราด้วยความเคารพ
(https://www1.wi.to/WXzDtp.jpg)
"แก ๆ ดูครูเบสท์ซิ" กลุ่มนักศึกษาพยาบาลต่างจับกลุ่มนินทากันเมื่อเห็นครูเบสท์เดินผ่าน "ครูเบสท์แกสวยเซ็กซี่อ่ะ คนอะไรไม่รู้เพอร์เฟ็คทุกอย่าง"
"แกว่าหมอพลอยกับครูเบสท์ใครสวยกว่ากัน?"
"ชั้นไม่รู้ แต่นาทีนี้ชั้นเทใจให้ให้ครูเบสท์ว่ะ"
"ชั้นว่าหมอพลอยสวยกว่า"
"ครูเบสท์ต่างหากที่สวยกว่า"
"หมอพลอยชั้นว่าบางทีก็ดูหยิ่งไปนะ"
"ครูเบสท์บางทีก็แต่งหน้าหนาไปอ่ะ"
"แต่ยังไงก็ตามเหอะ ชั้นว่าใครได้สองคนนี้เป็นแฟน คน ๆ โคตรโชคดีเลยวะแก"
สารพัดคำพูดของเหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลที่พูดถึงสองสาวงามระดับท็อปของวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลอย่างพลอยพรรณและภัคจิรา คงการันตีได้ว่า นางฟ้าภัคจิราและเจ้าหญิงพลอยพรรณ นั้นช่างเป็นกุลสตรีที่เพรียบพร้อมและงดงามเพียงใด
ภัคจิราเดินผ่านริมถนนฟุตบาตที่ข้างบนมีหลังคากระเบื้องปูไว้กันแดดกันฝนไปตามทางที่ทำเอาไว้ พอเดินไปสักพักอาจารย์สาวก็เหลือบไปเห็นลุงพล ที่เป็นนักการภารโรงอาวุโส ซึ่งกำลังจะเกษียณอายุในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว
"สวัสดีครับครูเบสท์" ลุงพลพนมมือไหว้อาจารย์สาวภัคจิรา ในมือก็ถือถังแกลอนน้ำมันอยู่
"สวัสดีค่ะลุง" ภัคจิรารีบพนมมือไหว้ตอบ เพราะอีกฝ่ายอาวุโสกว่ามาก
ตอนแรกภารโรงหื่นตั้งใจจะชวนภัคจิราคุยสักหน่อย แต่อาจารย์สาวไม่เปิดโอกาสรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่โรงอาหาร ทำเอามนุษย์ลุงเงิบไปไม่ได้
"จะว่าไปครูเบสท์ก็สวยน่ารักไม่แพ้หมอพลอยเลยนะ" ลุงพลยิ้ม "นี่ถ้าเกิดได้ครูเบสท์เป็นเมียอีกคนนี่แหล่มเลย ฮ่า ๆ"
ลุงพลเดินไปที่ห้องเก็บของเพื่อเอาน้ำมันไปเติมเครื่องตัดหญ้าเพื่อนำไปใช้หน้าทางเข้าวิทยาลัยพยาบาลตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย
...........................................................................................
ตัดมาที่ฝั่งของลุงพล หลังจากเติมน้ำมันเครื่องตัดหญ้าแล้ว มันก็เดินถือเครื่องจักรไปที่หน้าวิทยาลัยพยาบาลเพื่อเตรียมตัดหญ้าแถวนั้นช่วงเที่ยงวัน ซึ่งวันนี้สภาพอากาศภายในเมืองหลวงนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนทั้งวัน แต่ก็ยังไม่มีฝนตกลงมาสักที ทั้ง ๆ ที่กรมอุตุนิยมวิทยาได้ทำนายว่าพื้นที่ร้อยละ 69 ของกรุงเทพมหานครจะมีฝนตก
ลุงพลในชุดเสื้อยืดสีดำ สวมถุงมือแบบคนตัดอ้อย สวมหมวกกันแดดแบบชาวไร่สวน กางเกงแสล็คเก่า ๆ และรองเท้าแตะที่มีขายตามร้านโชว์ห่วยทั่วไปเดินตามริมฟุตบาตและกำลังเตรียมข้ามถนนไปอีกฝั่ง
ทันใดนั้นเอง มีรถ Lambogini สีเหลืองเลี้ยวเข้ามาด้วยความเร็ว จนเกือบชนกับลุงพลนักการภารโรงอาวุโสประจำวิทยาลัยพยาบาล
"เฮ้ย!! เดินภาษาอะไรวะลุง!!" เสียงบีบแตรไล่พร้อม ๆ กับกระจกประตูรถถูกเลื่อนขึ้น พร้อมกับร่างของชาวหนุ่มวัย 30 ปีเศษที่ชื่อภูวนาท
"คุณต่างหากขับรถภาษาอะไร!?" ลุงพลประท้วง จนยามและนักศึกษาพยาบาลที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นหันมองด้วยความสนใจ "นี่ถ้าผมเป็นอะไรไปคุณจะรับผิดชอบไหวไหม?"
"ดูแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรนิ" เจ้าบอยชี้หน้าใส่ลุงพล เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ได้สึกหรออะไร "หลีกไป!! คนเค้ามีธุระ!!"
ลุงพลไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เลยเดินหลีกทางให้รถสปอร์ตหรูของเจ้าบอยแลนผ่าน เจ้าบอยโชว์พาวด้วยการออกล้อฟรีเพื่อประกาศศักดาเหนือภารโรงเฒ่าอย่างรุนพล
แม้จะต่างวรรณะ กูเป็นแค่นักการภารโรงกระจอก ๆ แต่กูก็มีสมอง ลุงพลคนเจ้าเล่ห์คิด มันเหลือบมองท้ายรถของเจ้าบิ๊กอย่างเอาเรื่อง อย่าให้ถึงทีรุ่นใหญ่อย่างกูนะไอ้หลานรัก เหอะ!!
.....ใครเลยจะคิด ว่าในอนาคตภายภาคหน้า ไอ้บอยภูวนาทนี่แหละที่ฟ้าส่งมาเพื่อเป็นศัตรูชิงชัยในสนามรักกับอัศวินเฒ่าผยองอย่างชุมพล
..............................................................................
"พี่บอยคะ พลอยบอกแล้วไง ไม่ต้องซื้ออะไรมาฝากอีก" พลอยพรรณขมวดคิ้วใส่เจ้าบอย หลังจากที่ฝ่ายชายยังตื้อไม่เลิก ภูวนาทหนุ่มเจ้าสำราญซื้อของฝากที่พลอยพรรณชอบมากำนัลให้ว่าที่คู่หมั้นในอนาคตได้ทาน
"พีเต็มใจครับ พี่ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่ของน้องพลอยด้วย" ภูวนาทยิ้มหวาน "ยังไงซะเดี๋ยวอีกหน่อยเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว"
"ใครเป็นครอบครัวเดียวกับพี่คะ" พลอยพรรณจ้องมองหน้าภูวนาทไม่กระพริบ ถึงแม้จะโกรธ แต่พลอยพรรณก็ยังสวยสง่าเหมือนเจ้าหญิงไม่มีผิด "พลอยเหนื่อยที่จะพูดแล้วนะคะพี่บอย"
"พี่ขอโทษครับพลอย..." ภูวนาททำหน้าสำนึกผิด "พลอย พี่ยอมรับนะครับว่าพี่อาจดูไม่ดีนักในสายตาของพลอย แต่พี่บอยคนนี้ก็ยืนยันได้นะครับว่าพี่น่ะรักพลอยจริง ๆ พี่เลิกแล้วกับนิสัยเจ้าชู้และ......"
"ถ้าพี่รักพลอยจริง ๆ ตอนนี้พลอยมีสิ่งนึงที่ต้องการจากพี่บอย คือไปให้พ้นหน้าพลอยเดี๋ยวนี้....." พลอยพรรณแทรกขึ้นมาโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง "พลอยไม่ชอบคนที่พูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่องนะคะพี่บอย"
"พลอย...พี่ดูเลวร้ายในสายตาพลอยมากนักเหรอครับ?" ภูวนาทเริ่มเคร่งเครียด เมื่อเจ้าหญิงน้ำแข็งไม่มีท่าทียอมสยบ "พี่ทำทุกอย่างถึงขนาดนี้ เพื่อพลอยเลยนะครับ ทำไมถึงได้ใจร้ายกับพี่ถึงขนาดนี้"
"พี่บอยทำเพื่อตัวเองมากกว่าค่ะ" พลอยพรรณตอบ "และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอีกนานเท่าไร พลอยคงไม่มีวันรักพี่บอยได้ ต่อให้ต้องตายก็ไม่มีวัน"
(https://www1.wi.to/WetnHl.jpg)
พลอยพรรณไม่ใช่คนที่ชอบพูดคำหยาบ เธอมีการศึกษาที่ดี เป็นปัญญาชนและหมอที่มีหน้ามีตาทางสังคม น้ำเสียงเล็ก ๆ หวาน ๆ ของเธอเป็นอะไรที่น่าฟังเสมอ แต่เมื่อถึงเวลาโกรธ น้ำเสียงและคำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยความคมที่พร้อมจะเฉือดเฉือนหัวใจของอีกฝ่ายให้เจ็บปวดได้ชะงัดดีนักแล
"งั้นแสดงว่าพลอยอยากเห็นครอบครัวของพลอยพินาศไปต่อหน้า เพราะศักดิ์ศรีของพลอยใช่ไหม?" ภูวนาทเริ่มเปลี่ยนเป็นโหมดอำมหิต "พลอย พี่จะพูดแบบนี้นะ ความอดทนของคนเรามีจำกัด พี่ให้เกียรติพลอยถึงขนาดนี้ แต่พลอยกับหมิ่นน้ำใจพี่และพ่อของพี่ พี่เองก็อยากจะเตือนพลอยด้วยความหวังดีเหมือนกันนะครับ ผู้หญิงที่ฉลาดคือผู้หญิงที่รู้ว่าไม่ควรขวางทางลม ยิ่งโดยเฉพาะพี่กับพ่อช่วยคุณพ่อกับคุณแม่ของพลอยด้วยแล้ว พี่มั่นใจเลยว่าคงไม่มีใครทำแบบครอบครัวพี่ได้อีก"
"แต่พอดีพลอยไม่ใช่ผู้หญิงฉลาดสักเท่าไร บางครั้งพลอยก็ทำอะไรด้วยความรู้สึกส่วนตัวมากกว่าใช้ตรรกะและเหตุผล เช่นเดียวกับครั้งนี้" เจ้าหญิงน้ำแข็งยืนหยัดต่อจุดยืนของตัวเอง "จำไว้นะคะ การที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายสักคน เธอไม่ได้รักเค้าที่อำนาจวาสนา แต่เธอรักเค้าที่หัวใจของเค้า และพี่บอยก็ไม่มีคุณสมบัติใด ๆ ที่คนอย่างพลอยจะยอมมอบกายและใจให้"
"พลอยกล้าพูดแบบนี้กับพี่เหรอ?" ภูวนาทมองหน้าพลอยพรรณอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้หนุ่มคาสโนว่าลืมไปแล้วว่าอีกฝ่ายเป็นว่าที่คู่หมั้นในอนาคต
"แล้วจะทำไมคะ?" พลอยพรรณก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน เจ้าหญิงน้ำแข็งยืนหยัดในศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงตามที่ตนเองเชื่อ ให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายแบบภูวนาทเด็ดจาด
ก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายไปกว่านี้ ผู้ช่วยของหมอพลอยพรรณก็เปิดประตูเข้ามา เพราะภัคจิรามาหา
"เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ" ผู้ช่วยสาวใหญ่เปิดประตูห้องทำงานของพลอยพรรณเข้ามา "ครูเบสท์มาค่ะคุณหมอ"
"เชิญค่ะพี่บอย พลอยมีธุระต้องคุย" พลอยพรรณเอ่ยปากไล่ภูวนาทแบบไม่ไยดี
"งั้น..พี่ไม่รบกวนพลอยแล้วนะ" ภูวนาทจำใจต้องฝืนยิ้ม เจ้าหญิงพลอยพรรณคนนี้ปากคอเราะร้ายเอาเรื่องได้เหมือนกัน
ภูวนาทเดินออกจากห้องไป สวนทางกับภัคจิราที่นั่งรออยู่ด้านหน้า
"สวัสดีครับครูเบสท์" ภูวนาทยิ้มทักทาย "มาหาหมอพลอยเหรอครับ"
"ค่ะ" ภัคจิราตอบตามมารยาท ก่อนเดินสวนทางภูวนาทเข้าไปหาหมอพลอยเพื่อพูดคุยเรื่องงานวิชาการทางการแพทย์อย่างที่เคย
อย่างไรก็ตาม ภัคจิราเริ่มสงสัยแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างหมอพลอยพรรณกับเภสัชหนุ่มอย่างคุณกรวิทย์นั้นเหมือนกำลังมีปัญหาบางอย่าง กับการปรากฏตัวของภูวนาทหนุ่มเพลย์บอยจอมเจ้าชู้ ที่เคยมาขายขนมจีบกับภัคจิรามาบ้าง เพียงแต่ภัคจิรานั้นแตกต่างจากหมอพลอย เพราะต้องตระเวนเดินสอนนักศึกษาตามชั้นเรียนต่าง ๆ เลยทำให้เจ้าบอยตามตัวยากเสียหน่อย จนต้องถอดใสไปจีบนางฟ้าประจำห้องพยาบาลอย่างพลอยพรรณแทน
........................................
"ขอบคุณนะคะพี่พลอย พี่พลอยช่วยเบสท์ได้มากเลย" ภัคจิรายิ้มหวาน พลางหยิบเอกสารวิชาการใส่แฟ้มเพื่อเตรียมตัวกลับห้องทำงานของตัวเอง
"ไม่เป็นไรจ๊ะ" พลอยพรรณยิ้ม "ว่าแต่เบสท์คิดดีแล้วเหรอ? จะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะ"
"ค่ะ เบสท์คิดดีแล้ว" ภัคจิรายิ้ม "เบสท์คิดว่าความรู้ไม่มีขีดจำกัด เบสท์อยากหาความรู้ใส่ตัวเยอะ ๆ เพื่อช่วยเหลือสังคมและคนด้อยโอกาสนะคะพี่พลอย"
"ความคิดดีจังเลย" เจ้าหญิงพลอยพรรณชื่นชม "ถ้าเบสท์ไปจากที่นี่ ที่นี่คงเหงาน่าดู"
ภัคจิรายิ้ม หญิงสาวไม่ตอบอะไร อันที่จริงเธอก็รู้สึกผูกพันกับวิทยาลัยแพทย์และพยาบาลแห่งนี้ไม่น้อย มีลูกศิษย์มากมายที่เคารพรักเธอ เหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกจ้างชั่วคราวต่างให้การยอมรับเธออย่างดี
(https://www1.wi.to/WetYh1.jpg)
แต่ภัคจิราตั้งใจแล้วว่าเธออยากเรียนให้สูงขึ้นไป เพื่อนำความรู้ที่ได้มาเพื่อช่วยเหลือผู้คน และอีกส่วนเพื่อชดใช้ความผิดในใจ ที่เธอทำให้ผู้ชายดี ๆ อย่างนพวินท์ต้องตาย
"งั้นเดี๋ยวเบสท์ขอตัวก่อนนะคะพี่พลอย" ภัคจิรายิ้มหวาน พนมมือไหว้พลอยพรรณ
"ที่หลังไม่ต้องไหวก็ได้จ๊ะเบสท์" พลอยพรรณประท้วง "เอาจริง ๆ เบสท์น่ะอ่อนกว่าพลอยแค่ปีกว่า ๆ เอง เรารุ่นเดียวกันนะ คราวหลังให้เรียกพลอยว่าพลอย อย่าเรียกพี่หมอหรือพี่พลอยเลย มันดูห่างเหินกันยังไงไม่รู้"
"ก็ได้ค่ะพลอย" ภัคจิรายิ้ม "งั้นเบสท์ไปก่อนนะ เจอกัน"
"อืม..." พลอยพรรณยิ้มรับ ก่อนก้มหน้าทำงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายต่อไป
...................................................................................
ภัคจิราเดินออกมาจากห้องพยาบาลเพื่อกลับไปที่ทำงานตัวเอง ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายสองโมงของวัน ยังพอมีเวลาพักให้หายเหนื่อยอีกชั่วโมงก่อนทำการสอนในคลาสต่อไป ระหว่างเดินทางกลับหอทำงานที่อาคารใหญ่ ภัคจิราก็เหลือบไปเห็นเภสัชกรวิทย์ในชุดเสื้อยืดสีน้ำเงิน กางเกงแสล็คสีดำและรองเท้าหนังหุ้มสีสีดำ ตรงห้องโถงลิฟต์ใต้อาคารใหญ่
(https://www1.wi.to/We1pd4.jpg)
"ครูเบสท์ครับ" กรวิทย์เอ่ยปากทักคุณครูสาวคนสวย
"คะ?" ภัคจิราตอบรับ พลางคิดว่าอะไรดลใจให้กรวิทย์มาหาเธอ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อวาน
"คือพอมีเวลาสักสองสามนาทีคุยกับผมหน่อยไหมครับ เรื่องเมื่อวาน" เภสัชหนุ่มเอ่ยปาก "ผมรู้สึกผิดยังไงไม่รู้จริง ๆ ก็เลยอยากมาขอโทษครูเบสท์อีกครั้งครับ"
เลือกทีมไม่ถูกเลย แต่เชียหมอพลอยก่อน ::DookDig::
อ้างจาก: etracker เมื่อ พฤษภาคม 15, 2018, 10:21:51 หลังเที่ยง
ชอบครับ บางตอนที่ไม่มีบทเสียวแต่เล่าเรื่องราวให้เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นแบบนี้ดีเลยครับ แต่มีฉากเสียวก็ชอบนะครับ 5555
ผมว่าลุงต้อง คุมเกมไว้มากกว่านี้นะ
น่าสงสารกรวิทย์ ถ้าหมอเบส์ท์รู้สาเหตุของการเมา จะมีสายตาแลมาดูเภสัชฯกรไหมนะ
::Hunger::