อยากตาย ไม่รู้จะอยู่ต่อไปทำไมทุกคนมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเองอยู่แล้ว
ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันกับฉัน
ถึงเราจะไม่อยู่สักคน เดี๋ยวเขาก็อยู่ต่อไปได้
ไม่มีอะไรต้องห่วง
ญาติพี่น้อง ก็ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างมีวิถีชีวิตของตัวเองอยุ่แล้ว
จะอยู่ไปทำไม
- ฉันค้นพบแล้วว่า เป็นคนที่ไม่มีสิทธิ์หาความสุขใส่ตัวเอง
- มีแต่ความทุกข์ที่วิ่งเข้ามาหา
- มีแต่ความผิดหวังรอในทุก ๆ เช้า
- มีแต่เวลาที่หมดไปอย่างไร้ประโยชน์
- มีแต่ระบบที่ตีกรอบรอบตัว เหมือนถูกตอกตะปูไว้ในกรอบกระดาษทราย ดิ้นรนไปก็เข้าเนื้อ
- ขอความช่วยเหลือไม่ได้
- มีแต่คนจะมาขอความช่วยเหลือ
- มีแต่หน้าที่ ที่ต้องทำ แบบไม่มีวันหมด ไม่มีวันจบจนกว่าจะตาย เพราะลาออกจากหน้าที่ไม่ได้
- มีแต่คนมองข้าม ไม่สนใจ จนกว่าจะต้องการประโยชน์ ถึงจะถามหา
- การมีตัวตนอยู่ของฉันไม่มีประโยชน์กับใคร
- กับบางคนถือเป็นโทษด้วยที่ฉันยังหายใจ
- อย่าบอกว่า มีคนรักฉัน.... ถ้าฉันตายไป เขาก็ยังรักฉัน เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย ก็มีค่าเท่ากัน มันไม่ได้เกี่ยวกับความรัก
- คนที่รักฉันจะเป็นทุกข์ถ้าไม่มีฉัน....<< อย่าเอาฉันมาอ้าง. มันเป็นแค่ความรู้สึก เหมือนทุกสิ่งในโลกนี้ เกิดขึ้น มีอยู่ แล้วเดี๋ยวก็ดับไป จะทุกข์หรือสุข ก็เกิดขึ้นในใจผู้นั้น ไม่เกี่ยวกับการมีชีวิตของฉัน
- โลกใบนี้มีแต่เรื่องโกหก กับภาพลวงตา ไม่อยากเห็นอีกต่อไปแล้ว
- โลกใบนี้มีแต่ความขื่นขม โศกเศร้า โหดร้าย ทารุณ อยุติธรรม ทำไมฉันต้องทน
- เวลาที่ช่วยใครได้ สักพักเขาก็ไป
- เวลาที่ช่วยใครไม่ได้ สักพักเขาก็ไป
- ฉันเคยพูด love is sharing <<< ตอนนี้ แม้แต่ตัวเองก็ไม่รัก มันรู้สึกเฉย ๆ ว่างปล่า เลยไม่มีความรักจะไปแชร์กับใคร
- ฉันอาจจะเคยเชื่อ เคยศรัทธา ในความรัก ในความดี... สุดท้าย มันก็ว่างเปล่าอยุ่ดี เมื่อไม่มีตัวตน หรือเมื่อตายไปแล้ว
- ไม่มีสิ่งใด จีรัง ยั่งยืน ถาวร มีแต่ความว่างเปล่า แล้วจะอยู่ไปทำไม?
ทำไมฉันต้องอยู่ ไม่มีวัตถุประสงค์ ไม่มีเป้าหมายอะไรแล้วฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่สงสัย ว่าจะอยู่ไปทำไม
ทำไม ไม่ถึงเวลาตายสักที จะต้องทรมานกายทรมานใจ
จะต้องชดใช้กรรมกันอีกนานแค่ไหน
แค่อยากระบายความอึดอัด สักพักใหญ่ ๆ เดี๋ยวก็หาย
อย่ามาโลกสวยใส่กู ณ เวลานี้
เพราะเรื่องพวกนี้พูดไม่ได้ที่หน้าเฟสของตัวเอง
มันพูดได้แค่บางที่เท่านั้น ... แล้วฉันเลือกที่นี่เพราะที่นี่ใจกว้างพอจะฟัง
ต้องนอนแล้ว ภาวนาว่า พรุ่งนี้ .... จะไม่ต้องตื่น
ปล. อ่านดีๆฉันไม่อยากอยู่ต่อ ไม่ใช่ อยากฆ่าตัวเองให้ตาย
อดทนครับ เรื่องแย่ๆมันจะมาแล้วมันก็จะไป นอนหลับเสียพรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว
นอนซักตื่น
พรุ่งนี้เช้า มาลุยกับชีวิต ใหม่
ลองไปดูคนที่นอนตายในโลงก่อนจะเข้าเตาเผา. ลองคิดดูว่าอยากเป็นคนที่ไม่มีลมหายใจที่เราเห็นต่อหน้าเราหรือไม่ หรือจริงๆแล้วเรายึดติดกับความทุกข์ไปเอง ลองดูศพคนตายหลายๆคนดู เปรียบเทียบคนตาบอดไม่เคยเห็นสีสรรสิ่งสวยงามดวงดาว ทุกสรรพสิ่งบนโลกเลยทำไมเขาถึงอยู่ได้ หรือเขาอยู่ได้ไปวันๆในโลกนี้ถ้าแลกได้คุณจะยอมแลกชีวิตกับเขาไหม คิดตรองให้ดีนะครับ
อยากได้....แต่อย่าทำเลยครับ! การมีอยู่ของเรา...มันต้องมีเหตุผลซิ! ให้โอกาสตัวเองได้พบเจอ...สิ่งที่สวยงามของชีวิต อย่าตัดสินใจทำอะไรในช่วงที่...อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล เฮ้ออออ........ ::Foo:: ::Shy:: ::Sweat::
ปล. พี่พัดลมอยู่ไหน????.....น้องจิ๋วส่งบทความไม่ผ่านeditorหรือเปล่า???
Look around you .. there's LOVE everywhere... ::ChuChu::
EVERY DAY may not be good...But there is something GOOD in EVERY DAY
ชีวิตมีทั้งขื้นทั้งลง ... ตอนขื้นอย่าหลง ตอนลงอย่าท้อค่ะ ....
ไม่ว่าพายุจะแรงแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องสงบ ... ปัญหาที่เราประสบ...ไม่นานก็จะจบ และผ่านไป
ถ้าโลกนี้ไม่มีอุปสรรค ... มนุษย์ก็จะไม่รู้จักคำว่า พยายาม
ส่งกำลังใจข้ามทะเลไปให้นะคะ... สู้ๆนะคะคุณน้อง ::KO::
ขอบคุณค่ะพี่เพชร
จะยังไงก็ต้องตายเหมือนกันทุกคนอยู่แล้ว จะตัดหน้าลัดคิวไปทำไม
ไม่ได้มีเพียงเราคนเดียว ที่มีทุกข์ ที่สิ้นหวัง เพียงแต่เขาไม่ได้จดจ่ออยู่แต่เพียงความทุกข์
เกิดเป็นคนมันต้องเจอกับทุกรสชาติของชีวิต หวาน ขม เปรี้ยว มัน และต้องผ่านไปให้ได้ นั่นแหละด่านของความเป็นคน
ไม่มีใครเป็นสุขตลอดไป หรือทุกข์ตลอดกาล อยู่ที่เปลี่ยนมุมมองครับ
หากอยากตายจริงๆ ลองกลั้นลมหายใจดู จะรู้ว่ามันทุกข์แค่ไหน แลัวลองคิดดูว่าถ้าตายไปจริงๆมันจะมีสุขหรือ? แน่ใจ?....
ต้องสู้และผ่านไปให้ได้ครับ เพื่อที่วันหนึ่งมองหันหลังกลับมา จะรู้ว่าความสุขที่เราผ่านมันมาได้นั้นช่างหอมหวานจริงๆ ::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto::
ทุกข์มีสองประเภท คือทุกข์ที่ ละได้ และทุกข์ที่ ละไม่ได้ สำหรับ ทุกข์ที่ ละได้ ก็ ละมันซะ ส่วนทุกข์ที่ ละไม่ได้ ให้มอง ทุกข์นั้นให้ดีๆ ทำความเข้าใจในทุกข์นั้น บางที่ทุกข์นั้น อาจจะไม่ได้เป็น ทุกข์ อย่างที่คิด อยู่กับทุกข์ด้วยความเข้าใจ จะทุุกข์น้อยลง อย่างน้อยยังเพื่อนๆที่นี่ ตรงนี้เป็นกำลังใจให้นะ
แย่ล่ะ...เจ๊จิ๋วเรา ...ทั่นพี่พัดอยู่หนาย....
ชีวิตก็แบบนี้แหละ มีสุขมีทุกข์คละเคล้ากันไป
ในเมื่อคนเราเกิดมาเพื่อชดใช้กรรม ก็จงอยู่อย่างมีความสุข
ถ้าเจอปัญหาหรืออุปสรรคใดๆ อย่าเอาอารมณ์มาเป็นตัวตั้ง ให้หันหน้าเข้าหากันหาทางแก้ไข
ยกตัวอย่างผม ผมให้ทุกอย่างกับทุกคนในครอบครัวไม่เคยหวังว่าจะได้อะไรจากพวกเค้า
ครอบครัวสำคัญที่สุด แค่นั้นเอง ::JubuJubu::
ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับ คุณจิ๋ว แต่คงหนักเอาการอยู่. แต่ให้เชื่ออย่างนึงนะครับว่า ช่วงเวลาแย่ๆมันมีมันเกิดขึ้นกับทุกๆคน แต่มันอยู่กับเราไม่นานหรอกครับ สักพักเมื่อมันจากไป เราจะเจอแต่ความสุข ความสมหวัง ถึงแม้ว่ามันอาจจะสลับช่วงกันไปมา. บ้าง แต่ก็เชื่อว่าช่วงเวลาของการมีความสุขมันมีอยู่กับเรามากกว่าความทุกข์. เพราะฉะนั้น จึงอยากจะบอกว่า คุณจิ๋วไม่ได้เจอกับมันเพียงคนเดียว. ทุกๆคนเจอกันหมดเวลาแบบนี้. แต่เดี๋ยวมันจะผ่านไปได้. แล้วเมื่อเราผ่านไปแล้วมองย้อนกลับมา มันจะทำให้เรารู้ว่า เรามีคุณค่ามากแค่ไหน จงเลือกที่จะสุข มากกว่าจะจมอยู่ในทุกข์แค่ช่วงเวลานิดเดียวเถอะครับ. เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลาแย่ๆนี้ไปให้ได้และใช้เวลาอยู่กับมันให้น้อยที่สุดนะครับ ความสุขรอท่านอยูข้างหน้า ครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ โชคดีนะครับ
เรื่องแย่ๆมันเข้ามาทำให้เบื่อโลกครับ
ถ้าได้พบคนดีๆ มันก็มีความสุข
พบคนไม่ดีที่อยู่ มันก็ทุกข์
ทีนี้สำคัญที่ว่า เราเลือกไม่ได้ไง ว่าจะพบคนแบบไหน
แต่เชื่อเถอะ โลกนี้มีสถานที่สำหรับเราแน่นอนครับ ลองค้นหาดู คนที่เข้าใจและสนุกไปกับเราได้
ชีวิตคนเราทุกคนมีขึ้นมีลง ทุกคนก็มีปัญหาชีวิตส่วนตัวเหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าจะหนักเบาแค่ไหน
สิ่งที่ผมพูดได้ก็คือเราต้องตั้งสติรับมือกับมัน ฟ้าหลังฝนมีจริงครับ ค่อย ๆ คิดหาวิธีแก้ปัญหาไปทีละเปราะ อะไรที่ทำให้เราทุกข์ใจ ถ้าปล่อยวางก็จะช่วยได้เยอะครับ
ผมเองก็เคยมีปัญหาแบบนี้เหมือนกัน แบบว่าหนักมาก ๆ เหนื่อยทั้งกายและใจ เจ็บปวดกายเรายังหายได้ แต่เจ็บปวดใจนี่แหละครับสำคัญ แต่ก็ยืนหยัดอดทนแก้ปัญหาทีละจุด ทีละขั้น จนในที่สุดก็เจอฟ้าหลังฝนที่สวยงาม
ถ้าเครียด ๆ ไม่ไหวก็ลองหาญาติสนิทหรือเพื่อนที่ไว้ใจได้ลองปรับทุกข์ดูครับ ผมเองก็ทำแบบนี้เหมือนกัน ขอเป็นกำลังใจให้คุณจิ๋วผ่านพ้นช่วงเวลาแย่ ๆ นี้ให้ได้นะครับ
ผมเคยมีความรู้สึกประมาณนี้นะ
ตอนนี้ผมทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข สั้นๆแค่นั้นแหละ
ไม่ต้องสนความคิดคนอื่น ไม่ต้องสนว่าใครมองยังไง ไม่สนอะไรทั้งนั้น แค่เป็นตัวของตัวเอง ชีวิตมีครั้งเดียว ใช้ซะ ให้สุดเหวี่ยง
โอ้ววว แบบนี้อันตรายแล้วครับ จะกลายเป็นโรคซึมเศร้าเอาได้ ปล่อยวางครับ ทุกอย่างคือธรรมชาติอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ลองศึกษาธรรมมะกำหนดจิต เพราะรู้สึกว่จิตของคุณจิ๋วจะไม่อยู่กะเนื้อกะตัวแล้ว ใครอยู่ใกล้ๆให้คำปรึกษาด้วยครับ รึจะPM มาหาผมก็ได้ครับ อยากจะระบายอะไรออกมาก็เต็มที่เลย ชีวิตมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ ::Fighto::
ค่าของเราไม่ได้อยู่ที่ใครมองหรือประเมิน ตัวเรามีค่าในตัวเอง เฉกเช่นเดียวกับ เพชรพลอยที่ไก่เห็นค่าว่ามันเป็นหินเพียงก้อนเดียวช่วยให้มันย่อยอาหารได้เหมือนหินก้อนอื่นๆ แต่คนนี่แหละที่ดันไปให้ค่าให้ราคามัน คนนี่แหละคือตัวปัญหาที่ไปให้ราคากับก้อนหินให้มันแตกต่างกัน
หากต้องการหาทางแก้ปัญหาหรือกำลังหาเหตุผลอะไรสักอย่าง อย่านั่งคิดอย่างเดียวมันจะฟุ้งซ่านความคิดมันจะกระจายและวกไปวนมาจนกลับเข้ามาเรื่องเดิมและมันจะทับถม ผมแนะนำว่าลองวาดหรือเขียนอะไรลงในกระดาษ(อาจจะแผ่นใหญ่ๆเลยก็ได้) ค่อยๆแผ่ปัญหามันออกมาทีละนิดๆ อาจจะไม่ต้องถึงกับ mind map แต่ให้ได้ทดให้ได้เขียนอะไรไม่ให้มันวนซ้ำเรื่องเดิมๆ
ยังไงก็เอาใจช่วยให้หาทางออกจากวังวนนี้ให้ได้นะครับ คุณคิดถูกแล้วที่ระบายในนี้
ถ้าว่างๆ แนะนำให้หาหนังเรื่อง After.Life มาดูคับ (แนวโรคจิต งงๆนิดๆ)
ผมก็เคยเป็นแบบนี้นะ สิ่งที่ผมทำคือ
ผมหันกลับมาแคร์ความรู้สึกตัวเองมากขึ้น
ผมเลือกที่จะตัดสิ่งที่ทำให้ผมเสียใจออกไปจากชีวิต
แล้วผมก็มองหาความสุขจากสิ่งเล็กๆรอบๆตัว
ผมเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายชีวิตนะ แต่ผมก็เลือกที่จะมีชีวิตแบบอยู่ไปวันๆอย่างเข้าใจตัวเอง มันมีความสุขกว่า
ลองพักซักหน่อย ถอยออกมาดู อาจจะมองเห็นอะไรๆชัดเจนขึ้นครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
อยากตาย เพราะผิดหวังในทุกๆเช้า ........ ::Waiting::
นี่สินะคือคำตอบ ::Snap::
::Cheeky:: ::Cheeky:: ::Cheeky::
นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ::Angry::
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เหมือนกับผมตอนนี้นะ แต่ความรฟุ้สึกประมานรอวันตายคือมันเหนื่อย แต่ผมพยามหาไรทำนะเพื่อหาเส้นทาง