🧡 XONLY 🧡

••••••••••••••••••••••


ซีรีย์ การเดินทางของสายรุ้ง มาถึงตอนสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดแล้วครับ เนื้อเรื่องหลังจากจบตอนนี้จะไปเชื่อมกับเนื้อเรื่องหลัก แน่จะเป็นตอนไหนต้องอ่านเองนะครับ  ตอนนี้ผมขอ ตอบแทนความพยายามของรุ้งพลอยให้สาสมเลยนะครับ หวังว่าทุกท่านจะไม่ว่าอะไร


ผมมีนักเขียน โดจิน อย่าง โฮมุนครุส เป็นไอดอลเลย เพราะฉนั้นตอนนี้ขอฮีลตับที่มันเสียมาหลายตอนเลยแล้วกัน    ตอนนี้ผมจะใช้เพลงเพื่อประกอบกับเนื้อเรื่องด้วย อยากให้ทุกคนได้เปิดฟังและอ่านมันไปพร้อมๅกันครับ ส่วนเพลงอะไรและเปิดตอนไหน ผมจะเขียนบอกไว้ข้างล่าง


ตอนนี้มีการซ่อนข้อความ ช่วยกันคอมเมนต์ก่อนนะครับ


1. ผมอยากให้คอมเมนต์ความรู้สึกที่อ่าน

2. เมื่ออ่านจบแล้ว อยากขอให้แสดงความคิดเห็นครับ ว่าคิดเห็นอย่างไรกับตัวนางเอกของซีรีย์นี้

3. ข้อนี้กราบเลยคร๊าบ อยากให้คอมเมนต์เกี่ยวกับเพลงที่ใช้ประกอบ กับบทความที่พลอยพูดกับริว



** ขอบคุณ Reader ทุกท่านที่ติดตามและให้กำลังใจ ถึงมันจะไม่มีบทเสียวมากเท่าที่ควร ช่วยติดตามกันต่อในเนื้อเรื่องหลักนะคร๊าบบบ


_ _ _ _ _ _ _ _ _


ตอนที่ 7 : สักวันฉันจะบอกรักเธอ


ไม่กี่ช.ม.ต่อมา พลอยก็รายงานตัว ลงทะเบียน และชำระเงินทั้งหมดจนเสร็จ ทั้งชุดนักศึกษา ตำราเรียน อุปกรณ์ต่างๆ พลอยมองเงินที่จ่ายไปทุกใบอย่างเสียดาย มันคือน้ำพักน้ำแรงของเธอทั้งนั้น ดีทีพี่กุลให้เงินพิเศษมา ไม่งั้นคงไม่
เหลือแน่ๆ พลอยเหลือเงินติดตัวอีก 5,000 บาท ตอนนี้พลอยก็มืด 8 ด้านอีกครั้งไม่รู้จะทำยังไงต่อดี พลอยเดินมาเรื่อยๆ เพื่อที่จะหาที่นั่งพัก แต่แปลกที่เธอไม่รู้สึกเหนื่อยแถมยังมีลมเย็นๆพัดตลอดแถมกระเป๋าก็เบาเหมือนไม่ได้สะพายเลยด้วยซ้ำ



พลอยเดินมาเรื่อยๆจนมานั่งพักตรงข้างหน้าหอพักที่หนึ่ง สภาพไม่เก่าไม่ใหม่กลางๆ แต่มีรอยราวจนต้องเอาปูนกาวมาโป้วและทาสีทับ  หือ รายวัน 200 บาท พลอยอ่านแผ่นป้ายประกาศก็สนใจเพราะราคาถูกมาก วันนี้พักที่นี่ก่อนแล้วกันนะ พลอยคิดดังนั้นจึงเข้าไปสอบถามทันที และคนที่นั่งอยู่ในออฟฟิศก็คือ เจ๊จรรยาเจ้าของหอพักนี้เอง  พลอบเข้าไปยกมือไหว้ก่อนที่จะเลื่อนช่องกระจกเล็กๆออกแล้วพูดคุย


[ พลอย ]  :  สวัสดีค่ะ จะขอเช่าห้องพักรายวันค่ะ


[ เจ๊จรรยา ]  :  กี่คืน


[ พลอย ]  :  1 คืนค่ะ


[ เจ๊จรรยา ]  :  มาเรียนปี 1 เหรอไม่เคยเห็นหน้า


[ พลอย ]  :  ใช่ค่ะ หนูพึ่งลงทะเบียนเรียน ปี1 ค่ะ


[ เจ๊จรรยา ]  :  อื้ม ค่าห้อง 200 มัดจำ 300 เช็ดเอ๊าท์เที่ยงตรง เงินมัดจำจะคืนให้หลังเช็คเอ๊าท์ ห้อง 208 เดินไปเลี้ยวขวาขึ้นลิฟท์



ขอบคุณค่ะ พลอยกล่าวคำขอบคุณ ยกมือไหว้รับเงินทอนจากเจ๊จรรยาก่อนที่จะเก็บมันเข้ากระเป๋าเงินซึ่งการกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของเจ๊จรรยา พลอยเดินตามทางมาที่ห้องพัก ห้องพักค่อนข้างเก่าดูได้จากเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่สีซีดไปหมด แต่ก็กว้างขวางและสะอาดมาก ห้องเป็นห้องแอร์ พลอยก็นึกในใจ 200 บาทถูกมากๆเลย  ตุ้บบบ ว๊ายย เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นทันทีเมื่อพลอยถึงที่นอน กระเป๋าสะพายที่เบาหวิวดุจไร้น้ำหนักตอนนี้มันหนักจนแทบสะพายไม่ไหว ร่างกายที่สบายๆก็เมื่อยล้าขึ้นทันที



[ พลอย ]  :  อ๋อยย ทำไมหนักแบบนี้



พลอยวางกระเป๋าตุ้บลงกับพื้นก่อนที่จะทิ้งตัวนอนไป แอร์เย็นก็เริ่มออกฤทธิ์เสียแล้ว ความอ่อนเพลียที่สะสมมานั้นมันทำให้พลอยค่อยๆหลับลงไปพร้อมกับสายตา 3 คู่ที่จ้องมองก่อนที่จะค่อยๆหายไป


_ _ _ _ _ _ _ _



ณ. ที่ซุ้มคณะบริหาร  วู่บบบบบ สายลมปริศนาพัดมาที่เวย์และเพื่อนของเขา


[ เพื่อนพี่เวย์ ]  :  เรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย คาไมทาจิ  น้องคนนั้นเข้าที่พักแล้วใช่มะ  อืมๆขอบใจมาก อะไรนะอยากขอดูแลรุ่นน้องคนนั้นต่ออีก ไม่ได้ๆ กลับบ้านใหญ่ไปได้แล้ว ช่วงนี้พวกเจ้าต้องบำเพ็ญเพียร เข้าฌาณ กลับไปได้แล้ว


วู่บบบ สายลมนั้นพัดผ่านไปอีกครั้งราวกับรับฟังคำสั่งนั้นก่อนจะหายไป


[ เพื่อนพี่เวย์ ]  :  แปลกวุ๊ย ปกติเจ้าสามตนนี้ไม่ค่อยชอบคนแปลกหน้านี่หว่า ทำไมวันนี้ใช้ง่ายจริง ยอมไปกับน้องคนนั้นง่ายๆเลยแถมจะยังไม่ยอมกลับอีก


[ เวย์ ] :  ไอ้มังกร อู้อีกละสาดมาทำงาน


[ เพื่อนพี่เวย์ ]  :  เออๆ


เวย์ตะโกนเรียกเพื่อนของตนที่กำลังสงสัยบางอย่างจนสะดุ้ง เพราะตอนนี้มีนักศึกษาปี1 มากมายมาเพื่อเตรียมลงทะเบียน งานของพวกเขาตอนนี้คือช่วยแนะนำน้องๆนั่นเอง


_ _ _ _ _ _ _


ณ.อพาร์ทเมนต์เจ๊จรรยา


พลอยที่หลับไปเพราะความอ่อนเพลียแบบฉับพลันก็สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา เวลานั้นผ่านไปไม่นานแต่พลอยรู้สึกว่านอนเต็มอิ่มจนความอ่อนเพลียหายไปหมด นาฬิกาบอกเวลา 17.00 น. พลอยตื่นมาอาบน้ำพร้อมกับกินขนมที่มีติดตัวมานิดหน่อยเพื่อรองท้อง พลอยนั่งคิดว่าจะเอายังไงกับเงิน 4,500 ที่เหลืออยู่ดี และ แน่นอนพลอยต้องหางานทำ พลอยเดินลงมาข้างล่าง ซึ่งก็เจอเจ๊จรรยากำลังเดินมาพอดี พลอยหยุดให้เจ๊เดินผ่านก่อนที่จะค่อยๆเดินก้มหลังไป    เดี๋ยวหนู !!! เจ๊จรรยา เรียกพลอยที่กำลังจะเดินไปจนพลอยต้องกันกลับมา


[ เจ๊จรรยา ]  :  อีก 2 อาทิตย์จะเปิดเทอม ทำไมไม่เช่าห้องรายเดือนไปเลย เดี๋ยวห้องพักเต็มหมด


พลอยก็ได้แต่อึกอักจนพูดอะไรไม่ออก เพราะว่าพลอยมีเงินติดตัวแค่ 4,500 ค่าเช่าไม่เท่าไร แต่ค่าประกันแถมต้องจ่ายล่วงหน้า 3 เดือนอีกล่ะ


[ พลอย ]  :  เอ่อออ คือว่า


เจ๊จรรยามองไปที่พลอยที่ตอนนี้ได้แต่อึกอัก เจ๊มองการแต่งตัวของพลอยที่เรียบๆง่ายๆ ไม่ฉูดฉาดตามสมัยนิยม ทั้งๆที่หน้าตาดีขนาดนี้แต่ทำไมไม่ตามเทรนด์เลย  คงเพราะเจ๊เปิดห้องเช่ามานาน มันจึงทำเจ๊รู้ได้ทันทีว่าพลอยนั้นปัญหาเรื่องเงิน



[ เจ๊จรรยา ]  :  ห้องพักของเจ๊อาจจะเก่าสักหน่อย แต่แถวนี้ห้องพักของเจ๊ถูกที่สุดแล้วนะ เก็บไปคิดดูมีอะไรก็มาคุยกัน  แล้วก็บอร์ดประกาศตรงประตูลองไปอ่านดู



[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะเจ๊


พลอยรับฟังคำที่เจ๊จรรยาแนะนำ ก่อนที่จะขอตัวและเดินก้มหัวผ่านจรรยาออกไป พลอยออกมาตามที่เจ๊จรรยาบอก และ แวะอ่านตรงบอร์ดข้างหน้า มันมีประกาศมากมาย ทั้งจากมหาวิทยาลัย  หมูกระทะเดลิเวอรี่ รับติวภาษา และ รับสมัครงาน แต่พลอยสะดุดตากับแผ่นพับรับสมัครงานอันนึงมาก


[ พลอย ]  :  หืออออ



" รับสมัครประจำจำนวนมาก และ พาร์ทไทม์สำหรับ ตำแหน่งเสิร์ฟ สามารถ walk in
มาสมัครด้วยตนเอง ติดต่อ คุณนุ "


พลอยอ่านจบแล้วสนใจ ตำแหน่งพาร์ทไทม์ ทันที  ไม่ไกลด้วยนี่นา พลอยอุทานขึ้นทันทีเมื่อดูแผนที่ในแผ่นพับซึ่งมันอยู่ห่างไปแค่ 5 กิโลเมตรเอง พลอยไม่รอช้ารีบขึ้นรถเมล์ไปทันทีใช้เวลา 15 นาทีก็ถึง เมื่อพลอยมาถึง Domo ผับแล้ว ก็ยังเก้ๆกังๆ ไม่กล้าเข้าไป ประกอบกับเริ่มมีนักเที่ยวเริ่มมาเที่ยวกันแล้ว พลอยที่ไม่คุ้นชินกับบรรยากาศแบบนี้นักจึงเริ่มใจฝ่อ น้องคนนั้นน่ะที่ใส่เสื้อชมพู !!!! พลอยหันควับตามทันที เพราะหมายถึงเธอแน่ๆ เธอหันไปมองตามเสียงก็พบกับผู้หญิงคนนึงแต่งตัวด้วยชุดยูนิฟอร์มตามที่พลอยเห็นในใบประกาศ    มานี่ๆๆ ผู้หญิงคนนั้นกวักมือเรียกพลอย พลอยที่ตอนแรกลังเลหันซ้ายหันขวาก็เดินไปตามคำเรียกนั้น



[ พี่นุ ]  :  มาทำอะไรจ๊ะสมัครงานเหรอ  พี่ชื่อนุนะ


[ พลอย ]  :  สวัสดีค่ะ หนูชื่อพลอยค่ะ
มาสมัครงานพาร์ทไทม์ค่ะ


[ พี่นุ ]  :  อื้ม เคยทำงานมาก่อนรึเปล่า


[ พลอย ]  :  เคยค่ะ เคยเสิร์ฟร้านอาหาร กับ ร้านเหล้าปั่นค่ะ


[ พี่นุ ]  :  อื้ม ถ้าสมัครตำแหน่งเสิร์ฟพาร์ทไทม์ พลอยต้องเข้างาน 6 โมงเย็น ออกงาน 23.30 น. - 00.00 น. ถ้าในกรณีที่เช้าอีกวันมีสอบเทสคะแนนตอนเช้า เอาหลักฐานมาให้พี่ พี่จะอนุญาตให้กลับก่อนเวลา ว่าไงทำไหวมั๊ยพลอย เพราะต้องเรียนด้วยทำงานด้วย


[ พลอย ]  :  ไหวคะ พลอยทำไหวค่ะ


[ พี่นุ ]  :  โอเคงั้นรับเลย


[ พลอย ]  :  จริงเหรอคะพี่ ขอบคุณมากๆค่ะ


[ พี่นุ ]  :  ใช่ ค่าจ้างนับตามชั่วโมงที่ทำงานนะ ลาได้อาทิตย์ละวัน ยกเว้นวันเสาร์อาทิตย์ จ่ายค่าแรงทุกวันที่ 1 กับ 15 หลักฐานการสมัครใช้บัตรนักศึกษา บัตรประชาชน และ รูปถ่าย เอามาให้พี่พรุ่งนี้


[ พลอย ]  : ค่ะพี่นุ ขอบคุณค่ะ


พลอยกำหมัด ทำท่าดีใจ เราได้งานทำแล้ว พลอยเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ ตอนนี้เธอได้งานทำแล้วไม่น่าเชื่อเลยจริงๆจากตอนแรกที่เธอมืด 8 ด้านตอนนี้แสงสว่างเริ่มส่องมายังเธออีกครั้ง เดี๋ยวๆจะไปไหนจ๊ะพลอย  เสียงพี่นุดังขึ้นถามเมื่อเห็นว่าพลอยกำลังจะเดินไป


[ พลอย ]  :  กลับหอค่ะ จะไปเตรียมหลักฐานการสมัครงานพรุ่งนี้


[ พี่นุ ]  :  กลับทำไมเริ่มงานเลย 3  ทุ่มค่อยกลับ


[ พลอย ]  :  หะ หาา


[ พี่นุ ]  :  ไม่ต้องหาเลย เอ้านี่ชุด เปลี่ยนแล้วทำงานเลย


พลอยนั้นรับชุดมาแบบงงๆ แล้วแบบนี้จะใส่ได้ไหมเนี่ย ยังไม่ได้ถามไซส์เราเลย พลอยนึกในใจก่อนที่จะเดินไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำตามที่พี่นุบอก  ชุดนี้พลอยใส่ได้พอดีตัวเป๊ะๆ เหมือนสั่งตัดมาเลย ไม่รัดไม่หลวมเกินไป พลอยใส่ชุดเดินมาหาพี่นุที่บริเวณบาร์น้ำ


[ พี่นุ ] :  โอ้โห เหมาะมากกก


โหพี่นุ น้องมาใหม่เหรอ น่ารักมากจับเป็น
มาสคอตเลยดีมั๊ยเนี่ย  สารพัดคำชมดังขึ้นจากพนักงานรุ่นพี่หลายๆคน พลอยในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาว กางเกงสแลคสีดำ ใส่ผ้ากันเปื้อน มันช่างดู ทะมัดทะแมงจริงๆ


[ พลอย ]  :  พี่คะพลอยยังไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยค่ะ พลอยกลัวทำงานได้ช้าค่ะ


[ พี่นุ ]  :  ไม่ยากเดี๋ยวพี่จะเป็นพี่เลี้ยงให้ พลอยอยู่โซน1นะ มี 5 โต๊ะ คอยดูว่าโต๊ะไหนทำอะไรถ้าลูกค้ากำลังเต้นอยู่ไม่ต้องเข้าไปวุ่นวาย เขาจะชงเครื่องดื่มกันเอง แต่โซน 1 ไม่ส่วนมากจะนั่งชิลล์เสียมากกว่า และเวลารับออเดอร์เครื่องดื่มก็จดมาแล้วเอามาให้ที่บาร์น้ำตรงนี้ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ประจำบาร์น้ำจะจัดให้เองแล้วพลอยก็เอาไปเสิร์ฟ ถ้าน้ำหลายขวดก็ใช้ลังเล็กใส่ไป ถ้าไม่กี่ขวดใส่ถาดไปนะ ส่วนถ้าเป็นอาหารพลอยเดินไปตรงนู้น ป้ายไฟ LED รับออเดอร์อาหาร เวลาเช็คบิลล์ถ้าลูกค้าใช้บัตรเครดิตก็เดินมาหาพี่ พี่จะทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ถ้าจ่ายเงินสดก็เอาไปให้ที่แผนกแคชเชียร์ เข้าใจนะ


[ พลอย ]  :  ค่ะพี่นุ


[ พี่นุ ]  :  โอเคลุย


พี่นุเทรนด์งานฉบับย่อให้พลอยทันที พลอยนั้นก็รับฟังอย่างตั้งใจและลงมือทันที ด้วยความที่พลอยเคยทำงานเสิร์ฟมาก่อน จึงทำให้เรียนรู้ได้ไว ถึงแรกๆจะยัง งงๆ แต่พอผ่านไป 2 ช.ม. พลอยนั้นก็ทำงานคล่องมากทีเดียว ไม่อายที่จะขออนุญาตเติมน้ำ ไม่อายที่จะขอเก็บจานอาการ จนพนักงานรุ่นพี่ในร้านยังอดชื่นชมไม่ได้


[ พิชัย ]  :  หือ เด็กใหม่เหรอนุ ไม่เคยเห็นหน้าเลย


[ พี่นุ ]  :  ใช่ค่ะ เด็กเรียนปี 1เอง พึ่งรับมา


[ พิชัย ]  :  นุ รับเด็กอายุไม่ถึง 20 เดี๋ยวนายน้อยก็เทศน์ให้หรอก


[ พี่นุ ]  :  น้องพลอย 20 แล้ว


[ พิชัย ]  :  หือ  เด็กซิ่วเหรอ  อืมๆ ไปละไปเช็คการ์ดด้านหลังร้านดีกว่า ไปละนุ


[ พี่นุ ]  :  ค่ะ


พิชัยหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยเข้ามาคุยกับพี่นุเพราะไม่เคยเห็นหน้าพลอยทั้งคู่ยืนคุยกันสักพักก่อนที่พิชัยจะขอแยกตัวไปทำงานต่อ พี่นุยืนมองพลอยเดินโต๊ะนู้นทีนี้ทีด้วยความขยัน พร้อมกับยิ้มออกมา  ทำได้ดีมากรุ้งพลอย อดทนอีกนิดนะ พี่นุพูดถึงชื่อรุ้งพลอย แล้วพี่นุรู้ชื่อรุ้งพลอยได้ยังไงล่ะ พี่นุยืนเฝ้ามองพลอยทำงานจนกระทั่งเวลา 21.00 ตามที่บอกไว้



[ พี่นุ ]  :  ทำดีมากจ้ะพลอย วันนี้พอแค่นี้ก่อน


[ พลอย ]  :  ค่ะ นี่ค่ะพี่นุลูกค้าให้ทิปมา เข้าให้พลอยตอนจะกลับ พลอยมัวแต่ดูลูกค้าเลยไม่ได้เอามาให้ค่ะ


[ พี่นุ ]  :  ถ้าเป็นทิปที่ลูกค้าให้ไว้ในถาดให้เอาเข้าส่วนกลางแบ่งกัน แต่ถ้าให้กับมือให้เก็บไว้เองได้เลย


[ พลอย ]  :  จะดีเหรอคะพี่นุ หลายร้อยเลยนะ


[ พี่นุ ]  :  ก็พลอยบริการดี ลูกค้าพอใจเลยให้รางวัล มันก็ควรเป็นของพลอยอยู่แล้วไง


[ พลอย ]  :  ค่ะพี่นุ ขอบคุณค่ะ


พลอยรับเงินนั้นไว้ตามที่พี่นุบอก พลอยบอกว่าเดี๋ยวพลอยจะเปลี่ยนชุดแล้วซักมาคืนแต่พี่นุนั้นบอกว่าไม่ต้อง พร้อมกับเอามาให้อีก 2 ชุดโดยพี่นุบอกว่ามันเป็นสวัสดิการของทางร้าน พลอยก็รับไว้ด้วยน้ำตาพร้อมไหว้ขอบคุณ ด้วยกิริยาที่นอบน้อมใครเห็นใครก็รักรุ่นพี่ในร้านก็เอ็นดูพลอยเหลือเกิน พลอยจึงขอตัวกลับก่อน และเปลี่ยนชุดเตรียมไปขึ้นรถเมล์กลับหอพักด้วยกำลังใจที่พร้อมจะสู้อีกครั้ง เดี๋ยวจ้าพลอย  พี่นุเรียกพลอยในขณะที่เธอกำลังจะเดินถึงป้ายรถเมล์


[ พลอย ]  :  ค่ะพี่นุ


[ พี่นุ ]  :  นี่จ้า ค่าจ้างวันนี้


[ พลอย ]  :  ได้เหรอคะวันนี้ ทำแค่ 3 ช.ม. เอง


[ พี่นุ ]  :  ก็บอกแล้วนี่จ๊ะพลอยว่าคิดค่าแรงตาม ช.ม.  อ้อๆ แล้วนี่ข้าวกล่องเอากลับไปกินด้วยนะ เดี๋ยวหิว


[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะพี่นุ



พลอยรับเงินมามันเป็นแบงค์ร้อยกับแบงค์ยี่สิบ อย่างละใบ  3 ช.ม. พลอยทำงานได้ เงิน 120 นั่นเท่ากับที่นี่จ้างพนักงานพาร์ทไทม์ ช.ม. ละ 40 บาทเลย พลอยได้ทิป 200 ค่าจ้างอีก 120 รวมแล้ววันนี้พลอยมีรายได้ 320 บาท
พลอยมองเงินตรงหน้าน้ำตาก็ไหล ไม่ใช่เพราะมันน้อยแต่เพราะนี่คือรายได้ที่จะทำให้ชีวิตเธอยังไปต่อได้ พลอยนั่งรถเมล์กลับมาที่หอพัก ซึ่งเจ๊จรรยาก็ยังนั่งทำงานอยู่  พลอยยกมือไหว้เจ๊จรรยาก่อนที่จะขอตัวขึ้นไปพัก  เดี๋ยวหนู เจ๊จรรยาเรียกทักพลอย พลอยจึงหันกลับมาคุย


[ เจ๊จรรยา ]  :  ที่เจ๊ถามไปเมื่อเย็นเรื่องเช่าหอพักได้คำตอบยัง แล้วไปไหนมาล่ะ



[ พลอย ]  : คือว่าหนูไปสมัครงานตามที่บอร์ดแปะประกาศไว้คะ ที่นั่นรับทำงาน หนูเลยได้ลองทำ 3 ช.ม. ค่ะ



[ เจ๊จรรยา ]  : อืม ดีแล้ว อีกเรื่องล่ะว่าไงแถวนี้หาถูกกว่าที่นี่ไม่มีแล้วนะ



[ พลอย ]  :  หนูยังไม่มีเงินมากพอจะจ่ายตามที่แจ้งไว้ในโบชัวร์เลยค่ะ ขอบคุณนะคะเจ๊ที่แนะนำ


[ เจ๊จรรยา ]  :  แล้วหนูจะทำยังไงต่อไป จะมาเช่ารายวันแบบนี้ต่อไป? คิดดีแล้วเหรอ



พลอยถึงกับสตั๊นไปไม่ถูกเลย สถานะการเงินของพลอยตอนนี้มีปัญหาจริงๆ ความกังวลใจถูกแสดงผ่านสีหน้าแทบจะทันที


[ เจ๊จรรยา ]  :  ลองพูดมา สิ่งที่เธอคิดตอนนี้ พูดมาตรงๆไม่ต้องเกรงใจเจ๊



" พูดออกมาตรงๆไม่ต้องเกรงใจ " พลอยจำคำนี้ได้ มันเป็นคำพูดเดียวกัน คำพูดที่พี่กุลพูดกับพลอยตอนที่สัมภาษณ์งานพลอย มันคือสถานการณ์ที่กดดันและอึดอัดแบบเดียวกันเลย  พลอยจึงตัดสินใจทำแบบในวันนั้นคือพูดมันออกไป พลอยที่ก้มหน้าหลบตาจึงสูดอากาศเข้าเต็มปอดและผ่อนออกเพื่อปรับอารมณ์ก่อนที่จะพูดกับเจ๊ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป



[ พลอย ]  :  ตอนนี้หนูมีเงินทั้งตัว 4,500 บาท สิ่งที่หนูคิดตอนนี้และถ้าเป็นไปได้ หนูอยากขอให้เจ๊เมตตาไม่เก็บค่าประกันกับค่าเช่าล่วงหน้า ตอนนี้หนูจะขอจ่ายแค่ค่าเช่ารายเดือน 2,000 ก่อน แล้วค่าประกันกับค่าเช่าล่วงหน้าหนูจะทยอยจ่ายเรื่อยๆค่ะ


พลอยพูดระบายทุกอย่างทั้งหมดตามที่คิดออกไป ซึ่งก่อนหน้านี้พลอยมืดแปดด้านจริงๆ แต่พอมาได้งานทำเธอจึงลองคำนวนรายได้จากการทำงาน ถึงแม้มันจะไม่แน่นอนเพราะทิปจากลูกค้าก็ไม่ใช่ว่าจะได้ทุกวัน แต่มันก็มากพอที่จะทำให้พลอยพอจะเอาตัวรอดไปจนจบปี4ได้


        ตอนนี้พลอยพูดทั้งหมดไปแล้ว ที่เหลือก็อยู่ที่ความเมตตาของเจ๊จรรยาแล้ว  เจ๊จรรยายืนมองไปที่พลอยซึ่งตอนนี้ยืนจ้องตาเจ๊เขม็งไม่หลบสายตาเลย มันสื่อว่าเธอเอาจริง  ให้น้องเขาอยู่เถอะหม่าม๊า  เสียงผู้ชายบางคนดังขึ้นมา และ เขาเรียกเจ๊จรรยาว่าหม่าม๊า พลอยมองที่ผู้ชายที่กำลังเดินมานั้น เขาดูอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพลอย ที่สำคัญชุดนักศึกษาที่เขาใส่มีเนคไท ที่เป็นของมหาลัยเดียวกับพลอยพาดไหล่อยู่ แสดงว่าคงเป็นรุ่นพี่แน่นอน


[ เจ๊จรรยา ]  :  อะไรเอก


[ เอก ]  :  น่าๆ ให้น้องเขาเช่าอยู่เถอะนะหม่าม๊า


[ เจ๊จรรยา ]  :  เห็นคนสวยๆไม่ได้เลยนะ บอกว่าจะไปธุระไม่ใช่เหรอ จะไปก็รีบไป



[ เอก ]  :  ค๊าบ ๆ  ไปก็ได้



เอกนั้นเห็นพลอยตั้งแต่เดินเข้ามาก็เกิดชอบทันที เขาพยายามออกตัวให้เจ๊จรรยาผู้เป็นแม่นั้นช่วยเหลือพลอยโดยหวังว่าจะทำให้พลอยประทับใจตน แต่พลอยนั้นเคยเจอเรื่องแบบนี้จากเอ็มมาก่อนแล้ว เรียกว่ามีภูมิต้านทานก็ว่าได้  เจ๊จรรยามองไปที่ลูกชายก็ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเดินไปที่ห้อง พลอยเองก็คิดว่าเจ๊จรรยาคงไม่ยอมที่จะทำตามพลอยขอหรอกซึ่งเธอก็ทำใจไว้แล้ว เธอกำลังจะขึ้นไปพัก เพื่อที่จะคิดว่าพรุ่งนี้จะเอาไงต่อ เดี๋ยวก่อน !!!  เจ๊จรรยาเรียกพลอยให้หยุด ก่อนที่จะยื่นกระดาษบางอย่างมาให้พลอย ซึ่งพลอยก็ยัง งงๆ




[ เจ๊จรรยา ]  :  ค่าห้องเดือนละ 2,000 ตอนนี้มีแต่ห้องแอร์ห้องนั้นที่หนูพัก ที่เหลือเต็มหมดแล้ว แอร์มันเก่าแล้วคิดค่าเช่า 1,800 พอค่าบำรุงส่วนกลางเดือนละ 200 ค่าน้ำค่าไฟ จ่ายที่เค๊าเตอร์เอง ค่าประกันทยอยจ่ายได้ ต้องจ่ายให้ตรงเวลาพร้อมค่าเช่า ค่าประกันห้องเช่ารายวันเมื่อบ่าย 300 ขอเก็บเป็นค่าเช่าล่วงหน้าแทน  รายละเอียดที่เหลืออ่านเอาเอง



สิ่งที่เจ๊จรรยายื่นมาให้คือสัญญาเช่าห้อง เจ๊ยื่นให้พร้อมกับอธิบายรายละเอียดคร่าวๆ ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องพักโดยไม่รอพลอยให้พูดอะไร  พลอยที่ฟังก็ยังอึ้งอยู่แต่ที่รู้คือ เธอได้ที่พักแล้วเจ๊จรรยาเมตตาเธอแล้ว พลอยยืนปาดน้ำตาด้วยความดีใจก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปห้องพักของตนที่จะกลายเป็นที่อยู่ตลอด 4 ปีนี้




เจ๊จรรยามองพลอยที่เดินขึ้นไปบนห้องโดยไม่วางตา เจ๊ถูกใจสายตาของและความกล้าของพลอย ถึงเอกลูกชายของเจ๊จรรยาจะไม่เอ่ยปากเจ๊ก็ตั้งใจให้พลอยอยู่อยู่แล้วขอแค่กล้าขอ เจ๊ก็กล้าให้ เจ๊จรรยานึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง จึงต่อสายหาใครบางคนทันที



[ ???? ]  :  ฮัลโหลค่ะ  ต้องการขอสายใครคะ



[ เจ๊จรรยา ]  :  ฉันโทรหาใครล่ะ จำเสียงฉันไม่ได้หรือไง พิกุล


[ พิกุล ]  :  สวัสดีค่าาาา พี่สาวที่น่าร๊ากกก น้องล้อเล่นน่าเจ๊    เจ๊โทรมามีอะไรเหรอ



[ เจ๊จรรยา ]  :  อืม เด็กที่ชื่อพลอย  เอ่อ  กินรี เนี่ยเด็กแกใช่มั๊ย พิกุล



[ พิกุล ]  :  ใช่ เด็กจากโรงงานน้องเอง วันนี้พึ่งลาออกไปรายงานตัวลงทะเบียนเรียนต่อ เอ้ยเดี๋ยวดิ่ เจ๊เจอพลอยเหรอ



[ เจ๊จรรยา ]  :  นั่นไงล่ะ แกตอบฉันมาก่อน ว่าแกเป็นคนบอกให้ เด็กนั่นออกมาหาที่อยู่ใช่มั๊ย


[ พิกุล ]  :  อื้อใช่เจ๊ แล้วเจ๊เจอพลอยเหรอ ยังไม่ได้ตอบน้องเลยอ่าา


[ เจ๊จรรยา ]  :  ใช่ เด็กพลอยนั่นมาเช่าหอฉันอยู่   แกนี่เข้มงวดไม่เปลี่ยนเลยนะพิกุล  เด็กมันพึ่งปีหนึ่งแท้ๆ ให้เด็กมันกลับไปพักที่หอพักโรงงานแก แล้วค่อยนั่งรถมามหาวิทยาลัยก่อนก็ได้ ไม่ใช่ให้ออกมาเผชิญโลกภายนอกแบบนี้



[ พิกุล ]  :  ไม่ได้หรอกเจ๊  พลอยยืนยันกับน้องเอง ว่าจะทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ถ้าน้องมัวแต่โอ๋แล้วพลอยจะโตได้ยังไง สอนนกให้บินก็ต้องปล่อยให้ตกพื้นสักทีสองทีก่อนสิ่เจ๊ มัวแต่โอ๋ก็เคยตัวกันพอดี



[ เจ๊จรรยา ]  :  เฮ้อ เด็กนี่ก็กล้ามากนะ เหลือเงินติดตัว 4,500 ยังไม่ยอมกลับไปโรงงานแก แถมมาขอจ่ายค่าที่พัก แล้วขอให้เว้นค่าประกันกับจ่ายล่วงหน้าไว้ก่อน แล้วจะจ่ายทีหลัง



[ พิกุล ]  :   พลอยเหลือเงิน 4,500 เหรอ อื้มดีแล้วเจ๊


[ เจ๊จรรยา ]  :  ดียังไงของแกพิกุล เงิน 4,500 จะไปทำอะไรได้


[ พลอย ]  :  ปีที่แล้วที่พลอยมาสัมภาษณ์งานกับน้อง พลอยก็มีเงินติดตัวแค่ 5 พันหน่อยๆพลอยถึงได้กัดฟันสู้ไงเจ๊ อีกอย่างมันจะได้ย้ำเตือนพลอย ว่าพลอยต้องการอะไรในชีวิต และเป้าหมายคืออะไร 4 ปีนี้พลอยต้องเจออะไรอีกสารพัดเลย น้องไม่อยากให้พลอยลืมเป้าหมายตัวเอง



[ เจ๊จรรยา ]  :  อื้ม  อ้อ เด็กพลอยนั่นบอกว่าได้งานทำแล้วนี่ ทำพาร์ทไทม์น่ะ



[ พิกุล ]  :  555555  ไงล่ะเด็กปั้นของน้อง  ดีดี สบายใจไปอีกเปราะ  เออเจ๊แล้วเจ๊รู้ได้ไง ว่าพลอยเคยทำงานกับน้อง อ่ะ



[ เจ๊จรรยา ]  :   ตอนเด็กนั่นมาขอเช่าห้อง เห็นกระเป๋าตังส์เปิดอยู่ เลยเห็นรูปที่เด็กพลอยนั่นถ่ายกับแกและหม่าม๊า  แล้วอีกอย่างปี่เซียะที่ข้อมือนั่นของหม่าม๊าใช่มะ



[ พิกุล ]  :  โหหหห เจ๊จำได้แม้กระทั่งปี่เซียะเลย เกือบ 5 ปีแล้วนะเนี่ย



[ เจ๊จรรยา ]  :  ก็ฉันไปไหว้พระกับมาม๊าแล้วบูชามาด้วยกัน แต่ไม่คิดว่ามาม๊าจะให้เด็กพลอยมาแถมยังสอนภาษาจีนด้วย


[ พิกุล ]  :  หม่าม๊าเอ็นดูพลอยมากนะเจ๊ สอนนู่นนี่นั่นเยอะแยะเลย เออนี่เจ๊น้องขออย่างนึงนะ



[ เจ๊จรรยา ]  :  เรื่องอะไร



[ พิกุล ]  :  เจ๊ห้ามใจดีกับพลอยเรื่องค่าเช่าเด็ดขาด รวมถึงค่าประกันด้วย น้องอยากให้เจ๊เก็บพลอยทุกบาททุกสตางค์ ถึงเวลาถ้าไม่ให้ก็ต้องทวง น้องไม่อยากให้พลอยสบายจนเคยตัว



[ เจ๊จรรยา ]  :  พิกุลแกยังไม่ไว้ใจเด็กพลอยนี่อีกเหรอ สายตาที่มองฉันตอนขอให้เว้นค่าประกัน มันเอาเรื่องเลยนะ ฉันว่าเด็กนั่นได้แกมาเต็มๆเลยนะ



[ พิกุล ]  :  อือ รู้แล้วว่าพลอยน่ะใจเด็ด แต่ที่เจ๊ไปเปิดหอพัก เพราะอยากมีที่พักถูกๆให้เด็กๆนี่ น้องแค่กลัวเจ๊จะใจดีกับพลอยมากไป


[ เจ๊จรรยา ]  :  แหม ไว้ใจฉันเถอะฉันก็ลูกหม่าม๊าเหมือนกันนะอย่าลืม แล้วหม่าม๊าเป็นไงบ้าง


[ พิกุล ]  :  โอยย แข็งแรงมากกกก เดินคล่องปร๋อเลย   น้องทำหอพักหญิงล้วนให้ดูแล ก็หอพักที่พลอยอยู่นั่นแหละ 


[ เจ๊จรรยา ]  :  เออนี่พิกุล ชื่อกับนามสกุลของเด็กคนนี้ นามสกุลของคุณสกุณากับสามีไม่ใช่เหรอ ออกข่าวโด่งดังขนาดนั้นทำไมแกไม่บอกเด็กมัน เผื่อเด็กนั่นอยากกลับบ้าน



[ พิกุล ]  :  ตระกูลผู้ดีจอมปลอมนั่นน่ะเหรอเจ๊ เหอะๆ น้องรู้ตั้งแต่พลอยมาสมัครงานแล้วเจ๊ ว่าเป็นลูกสาวคุณสกุณา แต่น้องไม่อยากให้พลอยกลับเจอกับพวกปากเหยี่ยวปากกาที่รอแทะสมบัติพวกนั้น น้องเลยไม่ได้บอกพลอย


[ เจ๊จรรยา ]  :  อืม ก็ถูกของแก ตระกูลนั้นพอเสียคุณสกุณากับคุณสกล ก็อีลุ่ยฉุยแฉะเละเทะไปหมด อ๋อ เพราะงี้เหรอแกเลยรับเด็กนั่นทำงานเหรอ



[ พิกุล ]  :  ป่าวนะเจ๊ เจ๊ก็รู้ว่าน้องไม่เคยรับคนทำงานเพราะสงสาร พลอยเข้ามาทำได้งานกับน้องได้ด้วยตัวเองจริงๆ ยอมไปอยู่แผนกโรงงานเพราะอยากได้สวัสดิการ บอกว่าอยากเก็บเงิน จะขอทำงานแค่ปีเดียวมีไหนเจ๊ คิดดูดิ่ มีที่ไหนมาบอกว่าฉันจะทำงานที่นี่ปีเดียวนะ 5555



[ เจ๊จรรยา ]  :  อ๋องั้นดีไป ฉันนึกว่าเด็กพลอยนั่นเป็นเด็กเส้น แกก็เลยฝึกภาษาให้เด็กพลอยนั่นด้วยเหรอ


[ พิกุล ]  :  สบายใจได้เลยเจ๊ น้องไม่เคยสปอยเด็ก แล้วเรื่องภาษาก็สอนไม่เยอะหรอกเจ๊ น้องให้พลอยมาช่วยงานเอกสารในออฟฟิศแทน ที่เหลือพลอยเรียนรู้ ถาม ตอบ เองทั้งหมด สอนแบบใจดีไม่ใช่สไตล์น้องนะ 55555  อย่างน้อยให้พลอยมีภาษาสากลติดตัวก็ยังพอทำงานตั้งตัว ยังพอทำมาหากินได้หลายทาง  น้องว่าพลอยสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องกลับไปที่ตระกูลบ้านั่นแล้ว
ถึงตอนนี้จะยังลำบากก็เถอะ



[ เจ๊จรรยา ]  :  อืม ดีแล้ว  แค่นี้แหละที่จะถาม งั้นฉันนอนละ อย่านอนดึกมากแกน่ะต้องให้พูดตลอดเลยนะ



[ พิกุล ]  :  ค่าาาาาาา  โอยยยยยย บ่นเป็นหม่าม๊าเลยยยย



ที่แท้เจ๊จรรยากับพิกุลนี่เป็นพี่น้องกันนี่เอง อะไรมันจะโลกกลมแบบนี้หรือว่าโชคชะตามันได้เริ่มทำงานของมันอีกแล้ว และก็เป็นดังที่พิกุลขอเจ๊จรรยาไว้ รุ่งขึ้นเจ๊จรรยาย้ำเตือนพลอยเรื่องค่าเช่าอีกครั้งโดยที่มีเอกรับฟังอยู่ด้วย เอกจึงรับหน้าที่คอยเตือนพลอยเอง ซึ่งเหตุผลก็เพราะอยากหาเรื่องคุยกับพลอยนั่นเอง พลอยก็รับปากเจ๊จรรยาเป็นอย่างดี พลอยใช้เวลาก่อนออกไปทำงานอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนต่างๆและเมื่อถึงเวลาพลอย ก็จะนั่งรถเมล์เพื่อไปทำงานทันที


       
       งานมันหนักก็จริง แต่พลอยก็สู้ไม่ถอย มีครั้งหนึ่งมีลูกค้าต่างชาติเข้ามาใช้บริการ พนักงานบางคนก็ยืนนิ่งเลยทีเดียว ไม่ใช่ว่าพูดไม่ได้เลยแต่ไม่กล้าพูดต่างหาก  แต่พลอยนั้นก็ได้เข้าไปพูดคุยกับลูกค้าชาวต่างนั้นจนเข้าใจ ทำให้ทุกคนรู้ว่าภาษาอังกฤษของพลอยนั้นแข็งแรงมาก อีกทั้งสำเนียงแบบบริติชที่ได้มาจากการช่วยพี่กุลฝึกงาน พลอยก็ออกสำเนียงได้ดีจนลูกค้าต่างชาติหลายคนชื่นชม



         พลอยทำงานที่ร้านอย่างขยันขันแข็งจนกระทั่งเปิดเทอม พลอยต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมันไม่เหมือนสองอาทิตย์ก่อนที่พลอยมีเวลาพักทั้งวัน ตอนนี้พลอยเปิดเทอมแล้วเลิกงานเที่ยงคืน เช้า 8 โมงพลอยก็ต้องเข้าเรียนมันก็ต้องมีบ้างที่จะเพลียจนทำงานช้าบ้างไม่ทันใจบ้าง ลูกค้าบางคนที่เห็นพลอยทำงานมาหลายอาทิตย์ก็เข้าใจ แต่อย่างว่าสถานที่แบบนี้คนดีก็มีคนไม่ดีก็มาก ก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่พลอยโดนว่าบ้างโดนตำหนิบ้าง จนแอบไปนั่งเสียใจ ทุกครั้งที่พลอยไม่สบายใจ พลอยจะมองไปที่ปี่เซียะแล้วพูดกับมันทุกครั้งและวันนี้ก็เช่นกัน



[ พลอย ]  :  เจ้ามังกร พลอยเหนื่อยจังเลย เฮ้อออ


พลอยจะระบายกับปี่เซียะทุกครั้งที่เธอเหนื่อยราวกับว่าจะฝากส่งไปถึงใครบางคนที่เธอคิดถึง   



[ พี่นุ ]  :  เหนื่อยมั๊ยพลอย


[ พลอย ]  :  นิดหน่อยค่ะพี่นุ



พี่นุเดินมาหาพลอยก่อนที่จะพูดคุยด้วยความเป็นห่วง ซึ่งพี่นุก็รู้ว่าพลอยเหนื่อย ไหนจะทำงานกลับดึก ไหนจะต้องเรียนเช้านี่แค่อาทิตย์เดียวยังโทรมอย่างเห็นได้ชัด



[ พี่นุ ]  :  พลอย  พี่เชื่อว่าสักวันฟ้าหลังฝนของพลอยจะมา พลอยต้องอดทนนะ พลอยต้องเชื่อในตัวเอง พลอยต้องเลือกทางที่ถูกต้อง พี่เป็นกำลังใจให้ 



[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะพี่นุ



พี่นุพูดปลอบใจพลอยที่สภาพตอนนี้ดูเหนื่อยล้าจริงๆ แต่พลอยนั้นยังไม่ทิ้งความมุ่งมั่นอันแรงกล้าซึ่งมันถูกแสดงออกมาผ่านสายตาของเธอ พลอยก้าวออกไปทำงานต่ออีกครั้งหลังพักเหนื่อยและรีบูสท์กำลังกายกำลังใจจากเจ้ามังกรของเธอ พลอยยังคงทำงานต่ออย่างขยันขันแข็งและใครจะไปรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กำลังจะมาหาเธออีกภายในไม่กี่นาที


[ รุ่นพี่ที่ทำงาน ]  :  อ๋อย งานหนักเลย


[ พี่นุ ]  :  มีอะไรเหรอ ทำไมดูเหนื่อยๆ


[ รุ่นพี่ที่ทำงาน ]  :  ลูกค้าค่ะพี่นุ มาทั้งฝรั่ง ทั้งจีนเลย หนูพอฟังอังกฤษได้ แต่ตอบไม่ค่อยได้ เลยต้องภาษามือเลย ดีนะเนี่ย ลูกค้าเขาเข้าใจไม่งั้นโดนด่าแน่เลย


[ พี่นุ ]  :  เอ... ทำไงดีน๊าาา


พี่นุแกล้งทำเป็นหมดปัญญาที่จะแก้ปัญหา โดยที่หันไปมองพลอยที่พึ่งจัดการเช็ดบิลล์เสร็จแล้วกำลังเดินมา
พลอยที่เห็นดังนั้นจึงไม่รอช้าที่จะยื่นมือช่วย


[ พลอย ]  :  มีอะไรให้พลอยช่วยไหมคะพี่ๆ


[ พี่นุ ]  :  นี่ไง นางฟ้ามาแล้วววว


[ รุ่นพี่ที่ทำงาน ]  :  น้องพลอยจ๋าา ว่างมั๊ยย ช่วยพี่ด้วย นู่นๆๆลูกค้า ช่วยพี่เสิร์ฟโต๊ะนั้นที


พลอยมองไปตามที่รุ่นพี่บอก ก็เห็นว่าเป็นลูกค้ากลุ่มเล็กๆ 4-5 คน ประเมินจากการแต่งตัวที่เป็นทางการคงเป็นนักธุรกิจที่มาดื่มเพื่อผ่อนคลาย


[ พลอย ]  :  ได้ค่ะพี่


พลอยตอบรับคำขอร้องของรุ่นพี่ก่อนที่จะเดินตามไป เมื่อถึงที่โต๊ะพลอยก็ยืนอยู่ข้างๆเพื่อไม่ให้เกะกะการทำงานของรุ่นพี่ จนลูกค้าเริ่มสั่งอาหารอีกครั้ง  รุ่นพี่คนนั้นก็หันหน้ามาขอความช่วยเหลือด้วยหน้าตาที่เหลอหลาทันที พลอยก็ขำนิดๆก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยบริการลูกค้ากลุ่มนั้น ซึ่งลูกค้ากลุ่มนั้นก็เห็นพลอยก้าวเข้ามาพร้อมกับโค้งหัวราวกับจะขออนุญาติ พวกเขาจึงยิ้มตอบ พร้อมกับหยิบเมนูมาชี้ๆ เพราะเข้าใจว่าพลอยนั้นคงมารับออเดอร์แทน


บทสนทนาภาษาอังกฤษ


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  ผมรบกวนขอวิสกี้ กับ ของทานเล่นอันนี้ๆ ท่าทางน่าอร่อยดี


ลูกค้าชาวต่างชาติก็พูดอังกฤษไปชี้ตามรูปภาพไป เพื่อจะสื่อสารให้พลอยรู้สิ่งที่เขาต้องการ


[ พลอย ]  :  ค่ะท่าน วิสกี้กับขนมปังสังขยานะคะท่าน


ลูกค้าชาวต่างชาติถึงหันมองไปที่พลอยที่ตอนนี้ยิ้มแย้มรอจดรายการอาหารอยู่  เขาก็อึ้งนิดๆเพราะพนักงานสาวคนนี้ตอบโต้ด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว อีกทั้งสำเนียงบริติชที่เป็นสำเนียงบ้านเกิดของเขา พนักงานสาวคนนี้ก็พูดมันออกได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน อันที่จริงเขานั้นไม่ค่อยถือสาเท่าไร ถ้าพนักงานที่มาให้บริการจะพูดอังกฤษไม่คล่อง หรือ สำเนียงไม่เป๊ะ เขาก็ไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไรขอแค่พอสื่อสารและสั่งอาหารได้ก็พอ  แต่สำหรับตอนนี้เขารู้สึก อะเมซิ่งมากๆ ที่พนักงานตรงหน้าเขาใช้ภาษาอังกฤษได้คล่องแคล่ว ราวกับเป็นเจ้าของภาษาเลย จนอดไม่ได้ที่จะออกปากชม


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  โอ้ อะเมซิ่ง คุณพูดอังกฤษได้ดีมากทีเดียว ดีเลยผมจะได้สั่งอาหารได้ถนัด


[ พลอย ]  : ขอบคุณค่ะท่าน


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  มีอาหารอะไรแนะนำผมบ้างมั๊ย


[ พลอย ]  :  มีแน่นอนค่ะท่าน แต่ดิฉันอยากจะขอแนะนำท่านสักนิด ท่านจะอนุญาตไหมคะ


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  เชิญเลย


[ พลอย ]  :  สังขยาใบเตยที่ท่านสั่ง รสชาติมันจะหวาน มัน อร่อย แต่รสชาติมันจะไปตัดกับวิสกี้ทำให้เสียรสชาติทั้งคู่  ท่านลองเป็นเมนูอย่างอื่นเพิ่มเติมไหมคะท่าน


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  โอ้ๆ ดีเลย นั่นเป็นความคิดที่ดี งั้นมีเมนูเครื่องดื่มอะไรแนะนำผมบ้างมั๊ย วันนี้ผมพาหุ้นส่วนบริษัทมาสังสรรค์พักผ่อน


[ พลอย ]  :  ถ้าเช่นนั้น ดิฉันขอแนะนำเป็นน้ำอัญชัญผสมเลมอน ชุ่มคอและดับกระหายได้ดีค่ะท่าน ของทานเล่นแนะนำเอ็นไก่ทอดผสมเครื่องปรุงแบบไทย ดิฉันรับรองว่าท่านและหุ้นส่วนของท่านต้องชอบแน่ๆ


[ ลูกค้าชาวต่างชาติ ]  :  โอเค ผมขอเครื่องดื่มตามที่คุณแนะนำ 5 ที่และของทานเล่น มา 3 ชุด  แล้วก็การใช้ภาษาอังกฤษคุณแข็งแรงมากๆผมขอชม



[ พลอย ]  :  ได้ค่ะท่าน ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ


พลอยกล่าวคำขอบคุณก่อนที่จะ นำออเดอร์ที่จดไปยื่นให้ทางฝ่ายห้องครัว โดยที่ไม่รู้เลยว่าในกลุ่มลูกค้าชาวต่างชาตินั้นได้เกิดบทสนทานาเกี่ยวกับความเก่งและเชี่ยวชาญในภาษาอังกฤษของพลอย พลอยที่นำออเดอร์ไปส่งเรียบร้อยจึงได้กลับมาประจำที่ของตนอีกฝั่ง


[ พี่นุ ]  :  ลูกค้า เป็นไงบ้างพลอย


[ พลอย ]  :  ลูกค้าอัธยาศัยดีมากค่ะพี่ พลอยเห็นว่าคงไม่มีอะไรแล้ว เลยกลับมาตรงนี้ค่ะ


[ พี่นุ ]  :  จะจริงเร๊ออ


น้องพลอยยยยยยย ช่วยพี่ด้วยยยยย    นั่นไงพี่นุพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงเรียกขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่มาอีกแล้ว พลอยถึงกับหันควั่บไปหาพี่นุที่ตอนนี้ยืนหัวเราะจนน้ำตาแทบไหลอยู่ตรงบาร์น้ำ พลอยจึงแอบขำตามและเดินไปที่โต๊ะนั้นอีกครั้ง พร้อมกับพนักงานห้องครัวที่ยกอาหารมาเสิร์ฟ พลอยจึงช่วยรับอาหารจากพนักงานยกอาหารมาวางบนโต๊ะทันที



        พลอยได้ยินลูกค้าอีกคนพูดด้วยภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงที่แปลกๆ พลอยจึงหันไปดูก็พบว่าเป็นคนจีน คงจะเป็นหุ้นส่วนที่ลูกค้าฝรั่งบอกว่าพามาเลี้ยง เขาพูดอังสำเนียงจีนจ๋าเลย ซึ่งลูกค้าฝรั่งก็มึนไม่ใช่น้อยกับสำเนียงนั้นเหมือนกัน แต่ก็ยังพยายามแปลให้พลอยเข้าใจคร่าวๆว่า ลูกค้าชาวจีนนั่นพยายามถามว่าคือน้ำอะไร สีคล้ายๆแอลกอฮอล์ ซึ่งตัวเขาดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้



[ พลอย ]  :  เข้าใจแล้วค่ะท่าน ขออนุญาตให้ดิฉันอธิบายเองค่ะ



ลูกค้าฝรั่งฟังพลอยพูดแบบนั้นก็ยัง งงๆว่าพลอยจะสื่อสารยังไง เพราะสำเนียงของหุ้นส่วนชาวจีนของเขานั้นฟังยากมากๆ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่พลอยทำ



บทสนทนาภาษาจีน



[ พลอย ]  :  ขอประทานโทษค่ะท่าน น้ำสีฟ้านั้นไม่ใช่แอลกอฮอล์ค่ะ เป็นน้ำอัญชัญซึ่งเป็นพืชสมุนไพรของไทย รสชาติหวานละมุน ดื่มแล้วชุ่มคอแล้วยิ่งถ้าเพิ่มเลมอนเข้าไป จะสดชื่นมากค่ะท่าน



[ ลูกค้าฝรั่ง ]  :  what the ......
[ รุ่นพี่ที่ทำงาน ]  :  หาาา
[ พนักงานยกอาหาร ]  :  อั๊ยยาาาาาาา



ทุกคนนี่เงิบกันไปหมดเลย เรื่องพลอยเก่งภาษาอังกฤษอันนี้ทุกคนในร้านรู้หมด แต่ไอ้ที่ภาษาจีนที่พูดคล่องปร๋อเนี่ยพึ่งเคยเห็น ยิ่งลูกฟ้าฝรั่งนี่ถึงกับอุทานในใจ วอท เดอะ ฟ๊าก เลยทีเดียว แค่ใช้ภาษาอังกฤษได้ขนาดนั้นก็ว่าเก่งแล้ว แต่นี่เธอกลับพูดจีนได้คล่องราวกับเปลี่ยนลิ้นได้เลยทีเดียว



[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  โอ้  ขอบคุณเง๊กเซียนฮ่องเต้ นี่เธอพูดภาษาจีนได้ด้วยแถมคล่องแคล่วอีกต่างหาก ผมใช้ภาษาอังกฤษได้ไม่ค่อยแข็งแรงเสียด้วย จะสั่งอะไรทานเยอะก็เกรงใจมิสเตอร์ชอว์ที่ต้องคอยเป็นล่ามให้อีกที โชคดีจริงๆที่เธอพูดภาษาจีนได้



[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะท่าน ยินดีค่ะ ถ้าประโยคสนทนาไหนท่านใช้ภาษาอังกฤษได้ไม่คล่อง ท่านสามารถใช้ภาษาจีนได้เลย ดิฉันขออาสาเป็นล่ามให้ค่ะ



พลอยสนทนากับลูกค้าชาวจีนจนได้รู้เขานั้นมาเจรจาธุรกิจกับชอว์ ( ลูกค้าฝรั่งที่คุยกับพลอย ) แต่เพราะภาษาอังกฤษสำเนียงจีนของเขาจึงทำให้สื่อสารกันลำบาก พลอยจึงอาสาคอยบริการจนกว่าจะกลับ



[ พลอย ]  :  หือ มีอะไรกันคะพี่ๆ หน้าพลอยมีอะไรติด ป่าวง่า งืออออ



พลอยจบบทสนทนากับลูกค้า และหันมาก็พบว่า รุ่นพี่พนักงานทั้ง 2  ยืนเอ๋อเลย ทั้งคู่ตกใจกับภาพที่เห็นกับสิ่งที่ได้ยิน จนไม่รู้จะพูดยังไง



[ รุ่นพี่ ]  :  น้องพลอยยย พูดภาษาจีนได้ด้วยเหรออ กรี๊ดดดดดด


[ พลอย ]  :  ค่ะพี่ ก็พอพูดได้นิดนึงค่ะ


[ รุ่นพี่ ]  :  แบบนี้ไม่นิดแล้วพลอย โห้ววววว อาหมวยน้อยของพี่


[ พนักงานยกอาหาร ]  :  พี่นี่กด Like ให้รัวๆเลยครับน้องพลอย เก่งมากๆ



รุ่นพี่ทั้งสองทั้งทึ่ง ทั้งชื่นชมในความสามารถพลอยเป็นอย่างมาก นี่ขนาดเรียนแค่ปี 1 ยังขนาดนี้ถ้าเรียนจนจบปริญญาตรี เด็กคนนี้จะมีความสามารถแค่ไหนกันนะ วันนั้นรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่ดูแลลูกค้าโต๊ะนั้นยกให้พลอยคอยดูแลลูกค้าโต๊ะนั้นไปโดยปริยาย เพราะพลอยนั้นสามารถสื่อสารได้ทั้งจีนและอังกฤษ



           และที่สำคัญวิชาที่เกี่ยวกับการพูดคุยเชิงธุรกิจที่พี่กุลแอบสอนให้พลอยมานั้น ก็ทำให้พลอยสามารถแนะนำ รับฟัง พูดคุย ได้ดี อีกทั้งทั้งจังหวะการรับฟัง ทั้งจังหวะการพูดเสนอความคิด พลอยก็ทำโดยที่ไม่เคอะเขิลเลย ราวกับว่าพลอยคุ้นเคยกับวงสนทนาของนักธุรกิจเป็นอย่างดี  จนทั้งลูกค้าชาวจีน และ ลูกค้าฝรั่งอย่างมิสเตอร์ชอว์ ถึงกับตั้งข้อสงสัยว่าทำไมคนที่มีความสามารถขนาดนี้มาทำงานอยู่ที่นี่ อีกอย่างด้วยความรู้ที่มีตอนนี้ไม่น่าเชื่อว่าพึ่งจะเรียนแค่ปี 1




[ มิสเตอร์ชอว์ ]  :  ขอโทษนะ ผมขอทราบชื่อ คุณได้หรือเปล่า



[ พลอย ]  :  ยินดีค่ะท่าน ดิฉันชื่อ พลอย ค่ะ



[ มิสเตอร์ชอว์ ]   :  พลอย ? แล้วในภาษาอังกฤษมีคำศัพท์ไหนที่ตรงกับชื่อของคุณมั๊ย



[ พลอย ]  :  มีค่ะท่าน  Jewel ค่ะ



[ มิสเตอร์ชอว์ ]  :  โน โน โน  ไม่ใช่แล้วอย่างคุณไม่ใช่แค่ Jewel แล้ว อย่างคุณต้อง Diamond ( เพชร ) แล้ว



พลอยกล่าวขอบคุณที่มิสเตอร์ชอว์ออกปากชมเธอขนาดนี้ เธอไม่ใช่แค่พลอยแต่เธอคือเพชร นี่คือคำชมจากปากมิสเตอร์ชอว์เลย ฝ่ายลูกค้าชาวจีนที่พอจะเข้าใจบทสนทนานั้น จึงได้ถามพลอยด้วยภาษาจีนว่า



[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  เอ.. เท่าที่รู้มาคนไทยจะมีชื่อเล่นและชื่อจริง  แล้ว  พลอย
( jewel ) นี่เป็นชื่อเล่นหรือชื่อจริงของคุณ



[ พลอย ]  :  ชื่อเล่นค่ะท่าน



[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  อืม มิสเตอร์ชอว์ถามชื่อเล่นคุณไปแล้ว งั้นผมขออนุญาตถามชื่อจริงของคุณจะได้ไหม



[ พลอย ]  :  เป็นเกียรติมากค่ะท่าน  ชื่อจริงของดิฉัน ชื่อ กินรี ค่ะท่าน



[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  กินรี  มีความหมายไหมคุณ



[ พลอย ]  :  กินรีเป็นสัตว์วิเศษในป่าหิมพานต์ตามตำนานของไทย บ้างก็ว่าเป็นเทวดาค่ะท่าน มีท่อนบนเป็นมนุษย์ ท่อนล่างเป็นนก มีปีกที่สามารถใช้บินได้ สามารถเนรมิตรร่างกายให้เป็นมนุษย์ทั้งตัวได้ค่ะ



[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  งั้นผมว่าคุณต้องเป็นกินรีที่จำแลงกายมาเป็นมนุษย์แล้วล่ะ ทั้งความสวยของคุณ ทั้งความเก่งที่เหมือนเวทย์มนต์นี้อีก ถ้าเป็นที่จีนพวกเราจะเปรียบเปรยสตรีที่มีความสามารถเพียบพร้อมแบบคุณให้เป็นหงส์แดงเลย ไม่ใช่หงส์แดงลิเวอร์พูลนะ แต่คือหงส์แดงสัตว์เทวะที่เคียงคู่กับมังกร



ทั้งลูกค้าชาวจีนและมิสเตอร์ชอว์ต่างชื่นชมพลอยเป็นอย่างมาก จากที่คิดว่าการมาดื่มพักผ่อนอาจจะมีปัญหาด้านภาษาแต่มันกลับสะดวกราบรื่นเพราะพนักงานเสิร์ฟคนนี้ วันนั้นกลุ่มลูกค้าทั้ง 5 สนุกสนานและพอใจกับการมาใช้บริการที่ Domo Pub  และแน่นอนเมื่อถึงเวลาเช็คบิลล์ มิสเตอร์ชอว์ก็ไม่ลืมที่จะจีบพลอย แต่เป็นการจีบเพื่อเข้าทำงานในบริษัทของตนที่สาขาประเทศไทย มิสเตอร์ชอว์มีความสนใจอยากได้พลอยมาร่วมงานมาก




[ มิสเตอร์ชอว์ ]  :  นี่นามบัตรของผม เมื่อถึงเวลาที่สถาบันของคุณระบุวันและเวลาที่คุณต้องฝึกงาน  คุณมาฝึกงานที่บริษัทผมได้เลย โทรหาผมได้โดยตรงไม่ต้องผ่านเลขาของผม  แต่ตลอด 4 ปีนี้ที่คุณศึกษาปริญญาตรี ผมอยากให้คุณรักษาความดีตรงนี้ไว้  พัฒนาความรู้  พัฒนาตนเอง เพื่อที่จะได้เป็นเพชรที่แท้จริง และถ้าตอนนั้นคุณยังเป็นคนๆเดิมที่ผมรู้จักในวันนี้ บริษัทของเรายินดีต้อนรับคุณเสมอ



[ พลอย ]  :  ขอบพระคุณมากค่ะท่าน ดิฉันจะทำตามที่ท่านแนะนำ ไม่ให้ท่านผิดหวังที่เชื่อมั่นและให้โอกาสดิฉันค่ะ



[ มิสเตอร์ชอว์ ]  :  ดี นั่นแหละที่ผมต้องการ จำไว้ว่า 4 ปีมันอาจจะยากเย็นสำหรับคนที่ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยแบบคุณ แต่จงผ่านมันไปให้ได้ และจำไว้ว่าคุณคือเพชร ผมหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันในเวลาอันใกล้นี้นะ คุณกินรี


[ พลอย ]  :  ค่ะท่าน


[ ลูกค้าชาวจีน ]  :  คุณนี่สุดยอดเลยนะคุณกินรี ผมไม่เคยเห็นมิสเตอร์ชอว์เอ่ยปากชวนใครด้วยตัวเองแบบนี้เลย อย่าทิ้งโอกาสนี้ไปล่ะ ทำตามที่มิสเตอร์ชอว์แนะนำ อย่าหยุดกระหายที่จะเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง จงเป็นพญาหงส์ที่สง่างามคู่ควรกับมังกรให้ได้ ผมจะรอดูวันนั้นของคุณ


[ พลอย ]  :  ขอบพระคุณมากค่ะท่าน


มิสเตอร์ชอว์และหุ้นส่วนชาวจีนกล่าวให้แนวคิดในการใช้ชีวิตและให้กำลังใจพลอยในการเรียน อีกทั้งยังยื่นมือมาเพื่อ เชคแฮนด์ตามทำเนียมสากล ราวกับจะบอกพลอยว่ายินดีที่จะได้ร่วมงานกัน วันนั้นพลอยได้มากกว่าเงินทิปจำนวนหลายพันบาท พลอยได้มากกว่าการฝึกภาษาแต่ พลอยได้อนาคตที่ใฝ่ฝันมาไว้ในมือแล้ว


      ขอบคุณนะคะพี่กุล เพราะพี่แท้ๆ พลอยเอ่ยคำขอบคุณในใจ  ขอบคุณพี่กุล คนที่เป็นทั้ง แม่ อาจารย์ เจ้านาย ถ้า 1 ปีที่แล้วไม่ได้พี่กุลรับเข้าทำงานและสอนภาษาให้ ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้  พลอยเดินออกมาส่งลูกค้ากลุ่มนั้นที่ลานจอดรถพร้อมด้วยรุ่นพี่คนเดิม



[ พลอย ]  :  เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะท่าน พวกเราหวังว่าท่านจะกลับมาใช้บริการอีกนะคะ


พลอยเอ่ยคำขอบคุณลูกค้ากลุ่มนั้น ก่อนที่รถตู้ของพวกเขาจะแล่นออกไป



[ รุ่นพี่ ]  :  กรี๊ดดด น้องพลอยยยย  ทิปวันนี้ที่พี่ได้ มันมากกว่าค่าจ้าง 3 วันอีก กรี๊ดดด ขอบใจนะจ๊ะที่มาช่วย



[ พลอย ]  :  พลอยต้องขอบคุณพี่มากกว่าค่ะที่มาเรียกพลอยไปช่วย



พลอยกล่าวคำขอบคุณรุ่นพี่ เพราะถ้าเธอคนนี้ไม่มาขอให้พลอยไปช่วย พลอยคงไม่ได้ใช้ความรู้ด้านภาษาและได้รับโอกาสดีๆแบบนี้ พลอยมองไปที่นามบัตรเคลือบทอง ที่ดูแล้วน่าจะสั่งพิมพ์มาอย่างดี รุ่นพี่เองก็ขอดูด้วยเพราะเห็นว่าสวยดี



[ รุ่นพี่ ]  :  มิสเตอร์ ชอว์  ฟินิกซ์  เห้ย เอาจริงดิ่



[ พลอย ]  :  อะไรเหรอคะพี่ มีอะไร เขาคนนี้ทำไม



พลอยถึงกับตกใจเพราะอยู่ดีๆรุ่นพี่ที่ขอดูนามบัตร ก็เผลอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจปนตื่นเต้น เพียงแค่อ่านชื่อของลูกค้าฝรั่งคนนั้น



[ รุ่นพี่ ]  :  พลอย นี่พลอยไม่รู้จักเหรอ   
มิสเตอร์ ชอว์ ฟินิกซ์  นักธุรกิจเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของอเมริกาเลยนะพลอย อีกอย่างบริษัทของเขาถูกจัดอันดับอยู่ในกลุ่มต้นๆของโลก


[ พลอย ]  :  อะไรนะของโลกเลยเหรอคะ โห เขาต้องเก่งมากๆแน่เลยค่ะพี่



[ รุ่นพี่ ]  :  สุดๆเลยพลอย ประวัติชีวิตโคตรโชกโชน พี่เคยติดตามข่าวเขาอยู่ ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของพ่อโดนโกงจนเจ๊ง มิสเตอร์ชอว์เลยต้องทำงานส่งตัวเองเรียน พอจบมหาวิทยาลัยก็เริ่มศึกษาแนวทางธุรกิจ ประกอบกับมีคนยื่นมือช่วยเหลือ สุดท้ายก็ไปประสบความสำเร็จที่อเมริกาและกอบกู้ธุรกิจของบ้านตัวเองกลับมาได้ แถมตอนนี้นะ
อื้อหืมมมมม อย่าให้พูด



[ พลอย ]  :  พูดเถอะพี่พลอยอยากรู้



[ รุ่นพี่ ]  :  อย่าเบรกกันสิ่ โถ่วววว มาต่อๆ 10 ปีมานี้ธุรกิจของเขาเรียกว่ารุ่งสุดๆเลยพลอย ถึงจะไม่ได้รวยที่สุดในอเมริกา แต่ทุกปีที่มีการจัดอันดับมหาเศรษฐีของอเมริกา มิสเตอร์ชอว์ไม่เคยหลุด Top 10 เลยนะพลอย   และเพราะความสามารถของเขาที่ทำให้ธุรกิจของบ้านฟื้นขึ้นมาได้ เหมือนนกเทพที่คืนชีพจากกองเถ้าถ่าน คนเลยตั้งฉายาให้เขาว่า เดอะฟีนิกซ์ ตามนามสกุลของเขาเลย พี่ไม่เคยเจอตัวจริงเคยเห็นแต่ใน TV โอยยย รู้งี้ขอลายเซ็นก็ดี



[ พลอย ]  : พี่คะๆ พลอย งง ทำไมบอกไปประสบความสำเร็จที่อเมริกาล่ะ งงง่า



[ รุ่นพี่ ]  :  มิสเตอร์ชอว์เป็นคนลอนดอนโดยกำเนิดจ้ะ ผู้ดีอังกฤษแท้ๆเลยนะนั่น   แล้วก็พลอย พลอยต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจทำทุกอย่างให้เต็มที่นะ คนระดับโลกแบบนั้นเอ่ยปากชวนพลอยด้วยตัวเองแบบนี้ พลอยอย่าปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปเชียว



[ พลอย ]  :  ค่ะพี่ พลอยจะไม่ยอมแพ้แน่ๆ



[ รุ่นพี่ ]  :  แต่พี่ก็คิดไม่ถึงว่าคนระดับนั้นจะมานั่งกินขนมปังนึ่งจิ้มสังขยาใบเตย กับ เอ็นไก่ทอดแบบนั้น แถมนั่งซดน้ำอัญชันอีก



[ พลอย ]  :  โหหห  นี่พลอยทำอะไรลงไปเนี่ย แง้



[ รุ่นพี่ ]  :  ว่าแต่พลอยนี่เล่ายันลูกหลานได้เลยนะ ว่าครั้งหนึ่งเคยเสิร์ฟเอ็นไก่ทอดให้มหาเศรษฐี 5555555555


[ พลอย ]  :  อย่าแซวหนูสิ่คะ  แง้ๆๆ


ทั้งรุ่นพี่และพลอยต่างพูดคุยกันอย่างสนุกสนานการคุยกันครั้งนี้ ทำให้พลอยรู้ว่าทำไมมิสเตอร์ชอว์ถึงชมพลอยไม่ขาดปากว่าใช้สำเนียงบริติชได้ดี เพราะมิสเตอร์ชอว์เป็นคนอังกฤษนี่เอง  ทั้งสองพากันเดินกลับเข้าร้าน  โดยที่มีพี่นุยืนรออยู่



[ พี่นุ ]  :  พลอยพรุ่งนี้ว่างมั๊ย พี่อยากให้มาช่วยเก็บของหน่อย  พี่ต้องรีบเคลียร์ก่อนพี่กลับบ้าน



[ พลอย ]  :  ได้ค่ะพี่นุ พรุ่งนี้วันหยุดพลอย พลอยมาช่วยได้ค่ะ




_ _ _ _ _ _ _ _ _




วันถัดมา วันหยุดของพลอย 18.00 ณ. Domo Pub


วันนี้เป็นวันหยุดของพลอยแต่พี่นุขอให้พลอยมาช่วยเก็บของในร้าน พลอยก็เต็มใจมาเพราะคงไม่เกิน 2 ทุ่มก็คงกลับ  พลอยและเพื่อนๆอีกสองคนลงมือช่วยพี่นุเก็บข้าวของที่ไม่ได้ใช้ในร้านออกมาทิ้ง เพราะเสาร์-อาทิตย์คงไม่มีเวลาได้ทำกัน



[ พี่นุ ]  :  พลอยเดี๋ยวไปช่วยพี่เก็บหนังสือพิมพ์หน่อย


[ พลอย ]  :  ได้ค่ะ


พลอยตามพี่นุไปยังอีกห้อง อื้อหือ กระดาษพวกนี้ขายได้หลายบาทเลยนะคะ พลอยเห็นกองกระดาษแล้วก็ให้นึกเสียดาย



[ พี่นุ ]  :  แต่พี่ว่าถ้าพลอยเอาไปหมดพลอยคงแบกไม่ไหวนะ


[ พลอย ]  :  นั่นสิ่คะพี่พลอยแบกไม่ไหวแน่เลย ว่าแต่หนังสือพิมพ์เยอะจังเลยนะคะ


[ พี่นุ ]  :  ใช่จ้ะ ข่าวของนายท่าน  เอ้ย เจ้านายน่ะ เจ้านายของร้านนี้ชอบอ่านหนังสือพิมพ์


[ พลอย ]  :  อ๋อค่ะพี่


พลอยได้ยินไม่ชัดเหมือนว่าพี่นุเรียกอะไรนายท่านๆ แต่พลอยก็ไม่สนใจอะไร ยังคงเก็บหนังสือพิมพ์ต่อไป


[ พี่นุ ]  :  กองนั้นน่าจะ 3 ปีแล้วนะ ระวังฝุ่นนะพลอย นั่นไง 5555


แค่กๆๆ งื้ออ นี่แนะๆเจ้าฝุ่น พลอยตีไปที่หนังสือพิมพ์กองนั้นเพื่อแก้แค้น จนฝุ่นกระจายอีกรอบ และมันก็ทำให้พลอยได้รับคำตอบที่เธอสงสัยมาหลายปี



เสร็จ


แป่ะ แป่ะ เสียงน้ำตาของพลอยไหลออกมาและร่วงลงสู่หนังสือพิมพ์ พรึ่บ พรึ่บ  พลอยเปิดอ่านเนื้อข่าวที่พาดหัวข้อตัวใหญ่ที่หน้าหนังสือพิมพ์นั้น


" อิซานางิ ริน ธุรกิจชาวญีุ่ปุ่นยังคงไม่ลดละในการตามหาลูกสาวของเพื่อนนักธุรกิจชาวไทย แม้จะล่วงเลยมา 7 ปี "

และ อีกฉบับ


" ปีที่ 8 ของความพยายาม ในการตามหากินรีของมังกร "


พลอยอ่านเนื้อหาข่าวทั้งหมดทุกตัวอักษรน้ำตามันก็ไหลออกมาไม่หยุด  เพราะเนื้อข่าวทั้งหมดนั้นมันคือเธอทั้งนั้น พลอยพยายามรื้อหนังสือพิมพ์อีกแต่ก็ไม่เจอสักฉบับที่ลงข่าวอีก



[ พลอย ]  :  พี่นุคะพี่นุ หนังสือพิมพ์ยังมีอีกไหมคะ ของปีก่อนๆยังมีไหมคะ



[ พี่นุ ]  :  ไม่น่ามีแล้วนะพลอย ทำไมเหรอ


[ พลอย ]  :  พลอยอยากอ่านของปีก่อนๆค่ะ


[ พี่นุ ]  :  มีเท่านี้แหละพลอยไม่มีแล้ว


ตึ้ก ๆ ๆ ตอนนี้หัวใจพลอยเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ใจของพลอยมันอยากจะรู้จริงๆ ว่าเป็นอย่างที่เธอคิดมั๊ย แต่หนังสือพิมพ์ไม่มีแล้วจะทำยังไงดี


[ พี่นุ ]  :  เอ....  ทำไมพลอยลองไม่ไปที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยล่ะ


[ พลอย ]  :  ห้องสมุดเหรอคะ


[ พี่นุ ]  :  ใช่ ที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยน่าจะมีนะ หนังสือพิมพ์ย้อนหลัง พี่ว่ามีนะ



[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะพี่นุ  พี่นุคะ 2 ฉบับนี้พลอยขอได้มั๊ย


[ พี่นุ ]  :  ได้สิ่เอาไปเลย เอ้อพลอย พี่ว่าพลอยกลับหอเถอะ 2 ทุ่มแล้ว



[ พลอย ]  :  ขอบคุณค่ะพี่นุ พลอยขอ
กลับก่อนนะคะ



พลอยหอบหนังสือพิมพ์ทั้ง 2 รีบกลับหอโดยทันที เธออยากจะให้ถึงเช้าพรุ่งนี้ซะตอนนี้เลยด้วยซ้ำ น้ำตาพลอยไหลออกมาด้วยความดีใจ ความดีใจที่พลอยนั้นไม่ได้รู้สึกมาหลายปี พลอยมองไปที่ข้อมือก่อนจะพูดว่า ริว ริวยังไม่ลืมพลอยจริงๆด้วย วันนั้นพลอยกลับไปที่หอและอ่านข่าวนั้นไปมาหลายรอบ เธอมองไปที่ข้อมืออีกครั้งโดยหวังว่าพรุ่งนี้ที่ห้องสมุด เธอจะได้รับคำตอบที่เธอค้างคาใจมาตลอด


_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


วันรุ่งขึ้น ณ. ห้องสมุด



ทุกคนต่างเห็นภาพของนักศึกษาคนหนึ่งตั้งหน้าตั้งตารื้อกองหนังสือพิมพ์โดยที่ไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรกันแน่ แต่ทุกคนก็ไม่กล้าเข้าไปถามเพราะดูเธอจะตั้งใจกับการค้นหาครั้งนี้มาก


[ ภาพ flashback ]


" มีสิ่นักศึกษาหนังสือพิมพ์ย้อนหลัง 10 ปี แต่มันเยอะนะ "



คำตอบนี้ของอาจารย์บรรณารักษ์มันเหมือนคำสวรรค์โปรดเลย พลอยใช้หนังสือพิมพ์ทั้ง 2 ฉบับเมื่อคืนที่ขอมาจากพี่นุเทียบ วัน เดือน ปี  ทั้ง 2 ฉบับที่พาดหัวข่าวของพลอยคือเดือนมีนาคมและเมษายน พลอยจึงใช้ 2 เดือนนี้เป็นตัวตั้งเพื่อค้นหาข่าว



พรึ่บบ พรึ่บบ กองหนังสือพิมพ์ถูกรื้อจนแทบทุกชั้น ทุกสำนักพิมพ์ และ พลอยก็เจอมัน หนังสือพิมพ์อีก 7 ฉบับที่ลงข่าวเกี่ยวกับพลอย


[ พลอย ]  :  เจอแล้ว เจอแล้ว


พลอยเจอแล้ว พลอยเจอหนังสือพิมพ์แล้ว พลอยหอบหนังสือพิมพ์นั้นไปพบบรรณารักษ์เพื่อขอยืมกลับ วันนั้นทั้งวันพลอยไม่มีสมาธิในการเรียนเลย เพราะหัวใจของพลอยมันไปอยู่ที่เนื้อข่าวในหนังสือพิมพ์แล้ว แต่วันนี้พลอยต้องทำงาน พลอยอาจจะไม่มีเวลาได้อ่านมันก็ได้

ตรื๊ดดดด  ตรื๊ดดดดดด


[ พลอย ]  :  ฮัลโหล สวัสดีค่ะพี่นุ


[ พี่นุ ]  :  สวัสดีจ้า   พลอยจ๊ะ วันนี้ไม่ต้องมาทำงานนะ  วันนี้จะมีประชุมกัน ให้พนักงานพาร์ทไทม์หยุดนะจ๊ะ


[ พลอย ]  :  จริงเหรอคะ พี่นุ ขอบคุณมากค่ะ


งื๊อออออ  พลอยยิ้มแฉ่งมองไปที่มือถือด้วยความดีใจเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นใจโดยบังเอิญเพราะพี่นุโทรมาแจ้งพลอยว่าวันนั้น พนักงานพาร์ทไทม์ไม่ต้องไปทำงาน ทำให้พลอยมีเวลาอ่านข่าวหลายชั่วโมง


[ อาจารย์ ]  :  วันนี้พอแค่นี้ค่ะ นักศึกษา อย่าลืมส่งการบ้านทางเมลล์ด้วยนะ เลิกคลาสได้ 


แค่สิ้นคำของอาจารย์สั่งเลิกคลาสเท่านั้น  พลอยก็รีบเดินออกจากห้องเรียนทันที  จนทุกคนต่างพากันมองด้ววความสงสัย เพราะพลอยไม่เคยออกจากห้องเร็วแบบนี้ปกริพลอยจะออกแทบๆคนสุดท้าย เพราะพลอยจะขอให้อาจารย์ช่วยแนะนำบางข้อที่ไม่เข้าใจจนมันเป็นภาพชินตาของทุกคน แต่วันนี้พลอยกลับรีบกลับไปทันที


พลอยหอบหนังสือพิมพ์ 9 ฉบับด้วยหัวใจที่พองโตเดินกลับหอทันที จากเดินกลายเป็นเดินเร็ว จากเดินเร็วกลายเป็นวิ่ง  พลอยวิ่งโดยหวังว่ามันจะถึงหอพักโดยเร็วที่สุดเพราะตอนนี้หัวใจของพลอยมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว


พรึ่บบ พรึ่บบบ  หนังสือพิมพ์ทุกฉบับถูกวางไว้ตรงหน้าพลอย พลอยไล่เรียงอ่านมันตั้งแต่เล่มที่ลงข่าวปีแรกไล่มาทุกฉบับทุกตัวอักษร น้ำตามันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว



" นักธุรกิจชาวญี่ปุ่นประกาศตามหา บุตรสาวของเพื่อนนักธุรกิจชาวไทยหลังเรื่องเงียบหลายเดือน  โดยญาติปิดปากเงียบ อ้างว่าอยากให้เด็กสาวรักษาสภาพจิตใจ  อิซานางิ ริวกะ เข้ารับการบำบัดทางจิตใจหลังผ่านเหตุการณ์อันเลวร้าย "



" 1 ปีแห่งการสูญเสียนักธุรกิจใจบุญ ขณะที่สังคมตั้งข้อสงสัย ทายาทคนเดียวหายไปไหน นักสังคมสงเคราะห์เริ่มเคลื่อนไหว "



" ทายาทอาณาจักร อิซานางิ เดินทางมายังประเทศไทย พร้อมผู้เป็นพ่อ ประกาศตามหา เด็กสาวทายาทนักธุรกิจผู้ล่วงลับ "




" สังคมเริ่มตั้งคำถาม ทำไมญาตินักธุรกิจดังปิดบังที่อยู่ของทายาทคนเดียว ในขณะเดียวกัน อิซานางิ ริน ยังคงไม่ลดละความพยายามในการตามหาบุตรสาวนายสกล "



" มังกรไฟแห่อิซานางิ มาเยือนไทยเมื่อเช้านี้ พร้อมลั่นตามหาเด็กสาว แม้แลกด้วยชีวิต "



" 5 ปีแห่งผลกรรม ญาตินักธุรกิจใจบุญชื่อดังโดนฟ้องล้มละลาย หลังฉ้อโกง ยักยอกทรัพย์ ประธานอิซานิงิพร้อมลูกชาย ปัดให้ความช่วยเหลือ "



" สนามบินแตก อิซานางิ มิไร ทายาทสาวบุญธรรม ของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่เยือนไทยแทนน้องชายที่ป่วย ยังคงมีความหวังตามหารุ้งพลอย "



" อิซานางิ ริน ธุรกิจชาวญีุ่ปุ่นยังคงไม่ลดละความพยายาม ในการตามหาลูกสาวของเพื่อนนักธุรกิจชาวไทย แม้จะล่วงเลยมา 7 ปี "



" ปีที่ 8 ของความพยายาม ในการตามหากินรีของมังกรไฟ ริน เปิดเผยเพราะติดเรื่องกฏหมายข้ามประเทศ ทำให้ทุกอย่างล่าช้าไปหมด ปัดลูกชายป่วยหนัก ย้ำยังไม่หมดหวังตามหาบุตรสาวเพื่อน "



" อิซานางิ กรุ๊ปขยายฐานธุรกิจในไทย ปัดรวบกิจการในไทย ย้ำจุดยืนเดิมทำธุรกิจขาวสะอาด แย้มข่าวดีอาจจะพบรุ้งพลอยเร็วๆนี้ "



พลอยอ่านทุกพาดหัวทุกฉบับ ทุกเนื้อข่าวข้างใน ทั้งดีใจที่คุณลุงกับริวยังไม่เคยลืมเธอ อีกทั้งเสียใจที่ทำให้ริวต้องเข้าบำบัดอาการทางจิต และความเจ็บปวดที่โดนญาติๆของตนรวมหัวกันโกงสมบัติของพ่อแม่และแม้กระทั่งปิดข่าวเรื่องเธอโดยส่งเธอไปอยู่ลพบุรี แต่พลอยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะชีวิตเธอลำบากมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เธอมีชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองแล้ว เธอไม่สนใจทรัพย์สินนั้นอีกแล้ว สิ่งที่มีค่าสำหรับเธอตอนนี้คือเธอไม่ได้คิดถึงเขาแค่คนเดียว เรายังคิดถึงกันใช่มั๊ยริว พลอยมองไปที่ปี่เซียะที่ข้อมือแล้วเอ่ยกับมันด้วยรอยยิ้ม พลอยเลือกที่จะอ่านเนื้อข่าวที่มีแต่ริวเท่านั้น เพราะมันเป็นเหมือนยาสมานแผลใจชั้นดีของเธอ







 
     





ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!

เนื้อเรื่องหลัก



ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)  ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0) ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)

ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0) ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0) ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)

ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0) ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0) ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)

ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0) ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0)


_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


Side Story การเดินทางของสายรุ้ง



ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)  ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0) ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0)

ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)

ตอนพิเศษที่ 6 :  แม่ อาจารย์ เจ้านาย (https://xonly8.com/index.php?topic=214767.0)

ตอนพิเศษที่ 7 :  ฉันรักเธอ






- - - - - -

https://youtu.be/kVFfOUkia8c


 

อย่างน้อยฟ้าก็ไม่ใจร้ายกับพลอยนัก





ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

ออกจากหอพักน้องมาอยู่หอพักพี่...แล้วที่ทำงานก็เป็นของริว น้ำตาจะไหล ::Crying::
-พลอยนี่คุณหนูสู้ชีวิตแท้ๆเลย
-เพลงความหมายดีมากๆเลยครับ เข้ากับเนื้อเรื่อง

ฟ้าหลังฝนของพลอยกระจ่างจริงๆ

พอนึกถึงเรื่องหลักแล้ว เมื่อพลอยรู้ความจริงแต่ยังไม่ยอมไปอยู่กับริว ทั้งที่คิดถึงตลอดเวลา น่าจะมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน

จะคิดถึงริวตลอดไป

อยากให้กลับมาเจอซักที​

พระเจ้าจะช่วยคนที่ช่วยตัวเองเท่านั้น  สู้ต่อไปไอ้มดแดง  ขอบคุณมากครับ รีบมาต่อเลยครับ  เดี๋ยวสาวกจะขาดใจตายเสียก่อน

ในที่สุดน้องพลอยก็ได้สบายสักที ::Shy::

ฟังเพลงแล้วครับ แต่ไม่รู้ถูกเพลงหรือเปล่า เพราะมันมี กันดั้ม ใน ยูทูบด้วย แต่ก็เพราะดี

ทำงานเก็บเงินมา1ปีทำไมพลอยเหลือเงินน้อยจัง

สงสารพลอยเจอริวเเล้วขอให้ผ่านเรื่องร้ายไปได้สักที

หวังว่าฟ้าหลังฝนของพลอยจะสดใสนะครับ

ผลก็มาจากเหุตุ ขอบคุณคนเขียนที่ใจดีกับพลอย  พลอยทำให้มีผลงานดีออกมาให้อ่านอย่างชื่นชม ปรบมือให้ครับ

กำลังจะกลับมาเข้าเรื่องหลักแล้ว ดีใจที่พลอยกับริวได้เจอกันซักที

อ้างจาก: Sri Trang เมื่อ เมษายน 05, 2019, 04:30:24 หลังเที่ยง
ฟังเพลงแล้วครับ แต่ไม่รู้ถูกเพลงหรือเปล่า เพราะมันมี กันดั้ม ใน ยูทูบด้วย แต่ก็เพราะดี

นั่นแหละครับ เพราะเพลงเป็นเพลง ending ของกันดั้ม ibo  ::Thankyou::

ผลจากการทำความดี มักจะได้ผลตอบแทนที่ดีแบบนี้ทุกคนไหมครับ

ความโชคดี ของน้องพลอย ยังมีอยู่เพราะตัวน้องพลอยเองด้วยละ ที่มีมารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่แบบนั้น เจ๊จรรยา ถึงได้ดูออกว่าน้องเป็นคนแบบไหน และกำลังเจอสถานะการณ์อะไร
#นี้ละจากเด็กที่มีมารยาท รู้คุณคน เด็กที่กล้า มีความขยันทั้งงานและการเรียนรู้ต่างๆๆ จนทำให้ตัวเองได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆๆเข้ามาในชีวิต
#เพลงจากการ์ตูน Gundam มันเพราะดีนะ เนื้อหาก็ดีด้วยเข้ากับชีวิตของน้องพลอย ที่ยังมีความหวัง รอความหวังและเชื่อมั่น
#หวังว่าผู้เขียน จะเขียนเนื้อเรื่องที่ใกล้เคียง กับเพลงนี้ด้วยนะ Trust You(เชื่อใจเธอ) ผมว่าเพลงนี้มันเพราะดี มันเข้ากับเนื้อเรื่องบางส่วนบางตอนดี

ฟังเพลงไปด้วย feelgood  ...

อย่างน้อยหลังจากลำบากมานานรุ้งพลอยก็เจออดีตและอนาคตที่ตัวเองตามหาสักที
-บทจะโรแมนติคก็มาเต็มๆเลยนะนายน้อย บทจะหื่นก็จัดเต็ม
-เพลงคือแบบดีย์มากอะ น้ำตาคลอไปหมดละจ้า

หวังว่าชีวิตพลอยจะสดใสขึ้นนะครับ หลังจากผ่านเรื่องแย่ๆมาตลอด แล้วต่อไปนี้ก็จะเจอกับริวแล้ว แถมได้ทำงานร้านของริวอีกด้วย

ขอบคุณบทความยาวๆเนื้อเรื่องดีๆจนแปลกใจว่านี่!!ใช่เรื่องเสียวเรื่องใต้ดินจริงหรอแต่ละตอนล้วนแฝงด้วยแง่คิดดีๆเป็นแสงจุดประกายในชีวิตได้เลยโชคที่พลอยรุ้งได้มานั้นเพราะความบังเอิญหรือเพราะความพยายามของนางเอก..โอกาสที่มีใช่แน่หรือที่จะคว้ามาได้แม้จะน้อยนิดหากไม่มีความกล้าและความพยายามที่จะใคว่คว้ามาด้วยความสามารถที่สะสมผ่านประสบการณ์..เรื่องนี้อ่านผ่านๆก็อ่านเพลินอ่านให้ได้แง่คิดคนที่ท้อแท้ในชีวิตก็สามารถนำมาใช้เป็นตัวจุดประกายให้กับตนเองได้พยายามสู้ชีวิตอีกครั้งได้...
  อื้อหือ..ตอนท้ายยังโรแมนติคได้อีกกกกกก

เก่งทั้งทฤษฎีและปฎิบัตินะรุ้งพลอย...

ขอบคุณครับ..ความหวังเล็กๆของกินนรี น้องรุ้งพลอยเริ่มมีแสงสว่างที่ปลายทาง

อ้างจาก: Debaker Singlek เมื่อ เมษายน 05, 2019, 06:39:06 หลังเที่ยง
ความโชคดี ของน้องพลอย ยังมีอยู่เพราะตัวน้องพลอยเองด้วยละ ที่มีมารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่แบบนั้น เจ๊จรรยา ถึงได้ดูออกว่าน้องเป็นคนแบบไหน และกำลังเจอสถานะการณ์อะไร
#นี้ละจากเด็กที่มีมารยาท รู้คุณคน เด็กที่กล้า มีความขยันทั้งงานและการเรียนรู้ต่างๆๆ จนทำให้ตัวเองได้เจอแต่สิ่งที่ดีๆๆเข้ามาในชีวิต
#เพลงจากการ์ตูน Gundam มันเพราะดีนะ เนื้อหาก็ดีด้วยเข้ากับชีวิตของน้องพลอย ที่ยังมีความหวัง รอความหวังและเชื่อมั่น
#หวังว่าผู้เขียน จะเขียนเนื้อเรื่องที่ใกล้เคียง กับเพลงนี้ด้วยนะ Trust You(เชื่อใจเธอ) ผมว่าเพลงนี้มันเพราะดี มันเข้ากับเนื้อเรื่องบางส่วนบางตอนดี

Trust you เป็นเพลงโปรดของผมอีกเพลง ในซีรีย์กันดั้ม OO  เลยครับ ไม่รู้เพราะบังเอิญไหมนะ  เพลงนี้ผมเอามาใช้ประกอบ Side Story ของ คิราระ เรียบร้อยแล้วครับ


อุ้ยยย สปอย 

ฟ้าหลังฝนจะแจ่มใสทุกครั้ง

เนื้อเรื่องเรียบเรียงได้ดีมาก ดราม่าปนอีโรติก ถือว่าเยี่ยมครับ

เฮ้ยฟ้าหลังฝนมันย่อมสดใสเสมอ อดทนได้ดีมาก ใช้ความดีชนัทุกสิ่ง ขอบคุณครับไรท์ที่เขียนตอน พิเศษขึ้นมา อย่าวน้อยก็ช่วยเตือนสติของผม

ขนาดยังไม่เห็นหน้ารุ้งพลอยยังคิดถึงริวมาก ถ้าเจอตัวจริงจะขนาดไหน ::Shy::

มันเป็นความเศร้าเคล้าน้ำตาในความรันทดของชีวิต​ แต่เต็มเปี่ยมหัวใจพองโตเมื่อรู้ว่ายังมีคนที่ตามหาและพร้อมจะดูแลและคิดถึงเธอเสมอไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

แสดงว่าลึกๆแล้วพลอยก็ชอบริวเหมือนกัน
ส่วนเพลงผมขอบตั้งแต่ดูกันดั้มiboแล้วครับ
ที่ถามว่ารู้สึกยังไงกับนางเอกก็คงชอบที่เป็นคนเข้มแข็งมีไหวพริบ
รอเนื้อเรื่องหลักอยู่ครับรอริวบอกรักพลอย
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งครับ

พลอยมีตัวช่วยมากขนาดนี้แต่ยังต้องมีบททดสอบโหดๆอีกเหรอ วัดใจกันจัง

เมื่อสองคนได้พบเจอก็ต้องมีความสุขเสมอ แต่สักวันหนึ่งมัยก็ต้องมีเรื่องร้ายๆเข้ามาทดสอบ ต้องมีหักมุมแน่ๆ อิอิ

อ่านช่วงท้ายน้ำตาแทบไหลเลยครับขอให้รุ้งพลอยผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ทีเถอะเป็นวาสนาของพลอยที่เจอแต่คนดีๆเป็นที่รักของทุกคน

ชื่นชมพลอยมากครับที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ถึงแม้จะเจอคนไม่ดีทำร้าย ก็ก้าวผ่านมาได้ 

ในความลำบากทั้งหลาย ก็ยังมีคน
คอยแอบช่วยดูแล น่าสงสาร
แต่ก็ไมท้อสู้น่านับถือ

ตอนนี้ท่านผู้แต่งเขียนบทของพลอยได้ดีและซึ้งมาก ชอบ ที่ว่า ตามหากินรีของมังกร

ทำดีต้องได้ดีสินะครับ

เนื้อเรื่องดีมากเลยครับ ถึงไม่มีบทวาบหวิว ก่ยังสนุก

ตอนแรกก็ไม่ได้อ่านหรอกเพราะชอบเรื่องแนวเสียวๆมีฉากอย่างว่าแต่พอได้ลองอ่านตอนนึงแล้วชอบเลยต้องย้อนกลับไปอ่านตอนแรกเลย ชอบเลยอ่ะ

 เป็นการปูพื้นได้ดีมากครับ ทำให้เดาที่มาของแต่ละคนได้ดีทีเดียว
::WooWoo::

เขียนได้ดีมากๆครับ สำหรับตอนนี้สุดยอดมากครับ ตอนท้ายๆมีซึ้งด้วยครับ

พยายามหาเพลงนะครับ หาไม่เจอเลย แต่เรื่องราวดีมากๆ อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆครับ ชอบมากๆเลย

อ่าฮะ เจอแล้วครับ มีซ่อนถึง2ที่นี่นา เนื้อเพลงเพราะมากครับ

อยากให้สองคนนี้ได้รักกันจริงๆเหอะครับ ลุ่นหนักมากๆ

ในที่สุดก็ได้เจอ ตอนนี้ริวกะพลอยจะเป็นยังไงต่อ รีบไปติดตามดีกว่าแล้วจะมาเม้นใหม่ครับ

สู้ชีวิตจริงๆ เลยนะรุ้งพลอย กว่าจะมาถึงวันที่พบแสงสว่างของชีวิตต้องพบเจออะไรมามาก เมื่อได้พบกับริวแล้วต่อจากนี้ไปชีวิตของรุ้งพลอยคงจะไม่ตกระกำลำบากอีกแล้ว // เพลงประกอบไพเราะดี ฟังแล้วซึ้งเข้ากับเนื้อเรื่องตอนนี้มาก

ลุ้นอยู่นะคับ

ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงาม ครับ

ชีวิตของพลอยน่าตะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกับพระเอกของเราซักทีอยากให้เจอกันเร็วๆจัง

ผลจากการความตั้งใจและการเรียนรู้ที่อดทน เริ่มส่งผลมันแล้วพลอย

เนื้อหาดีมากเลยครับ สำหรับคนสู้ชีวิต สิ่งดีๆต้องตามมาแน่นอน

พลอยเรียนไปทำงานไป แต่ต้องยกย่องพิกุลเจ้านายเก่าที่สอนพลอยมาดีมาก ทำให้พลอยมีโอกาสในวันหน้า

ในที่สุด รุ้งพลอยน่าจะ happy ending สักที

บอกเลยครับ เขียนเรื่องรุ้งพลอย ให้ตัวรุ้งพลอยมีเสน่ห์มาก คนที่มาช่วยก็มีเสน่ห์น่ารักทุกคน ไม่ว่าปาล์ม พี่กุล อาม่า

เนื้อเรื่องหลัก ขอให้ได้แบบนี้ไปนาน ๆ นะครับ

พลอยต้องผ่านความยากลำบากมาเยอะก่อนที่จะเจอแสงสว่างและความสำเร็จ

จากนี้ชีวิตพลอยคงดีขึ้นนะ

ในที่สุดความลำบากของพลอยคงได้หายไปแล้ว นี่แหละคนดีผีคุ้ม

อยู่ห่างกันแค่เอื้อม ผ่านกันไปผ่านกันมา

ดีใจจังเลยครับจะได้เข้าเนื้อเรื่องหลักซะที ตอนเสริมผมก็ชอบนะครับแต่มันแอบรันทดไปหน่อย ::Crying::

อ่านแล้วซึ้งใจในน้ำใจของคนดีๆทั้งหลายที่มีให้พลอยนะครับ และเธอก็มีดีทั้งด้านความสามารถและจิตใจ แต่เธอจะเจอริวหรือยังนะในตอนนี้ และเขาจะจำเธอได้หรือัเปล่า เอาใจช่วยครับ

ไรต์เขียนมุมแอบหวานเข้ามาก็กลมกล่อมพอดีเลยครับ

อยากอ่านตอนหลักไวๆแล้วครับ

หมดเคราะห์ซะทีนะพลอย

อยากให้ฟ้าหลังฝนนั้นสว่างไสวไปตลอดไป

สถานะตอนนี้


เนื้อเรื่องหลัก  ตอนที่ 12,13,14,15,16  ( ตอนละ 3 หมื่นตัวอักษร ตามมาตรฐานของผมเอง ) พร้อมเสิร์ฟทันที

สปอย !!!

มีเหตุการณ์ที่ริวกะปลดปล่อยวิญญาณของ......



_ _ _ _ _ _ _


Side story คิราระ
แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล
บู๊ sex  สาวแกล โรแมนติค
ถล่มแก๊งค์ พลังพิเศษ school life

สปอย !!!

[ คิราระ ]  :  เห้ย แกน่ะ ทำเสื้อของชั้นเลอะแล้ว คิดว่าจะหนีเรอะ จ่ายค่าเสื้อกับค่าทำขวัญมาซะดีๆ 20,000 เยน ถ้าแกไม่จ่ายฉันจะฟ้องร้องให้ที่ทำงานไล่แกออก ไหนชื่ออะไร   
ริวกะ งั้นเหรอ ?

_ _ _ _ _ _ _ _

Side Story มิไร  ฟากฟ้าแห่งอนาคต
เสร็จ4ตอน

บู๊ ชิงไหวชิงพริบ ธุรกิจ สาวซึน  Sex โรแมนติก ริวกะใช้วิชาลับ

สปอย !!!


[ ริวกะ ]  :  ผมเคยมือเปื้อนเลือดฆ่าคนมา 8 คนแล้ว อย่าให้พี่ต้องเป็นศพที่ 9 เลย พี่โซระ

[ โซระ ]  :  น้ำหน้าอย่างนายเนี่ยนะ ฆ่าคนมาแล้ว 8 คน นายจะทำอะไรชั้นได้
นายริว



ฉั๊วะ !!!!!


_ _ _ _ _ _ _ _ _


Side Story รุ้งพลอย
การเดินทางของสายรุ้ง

ดราม่า , ปรัชญา , สู้ชีวิต , แนวทางการใช้ชีวิต , ข้อคิดในการใช้ชีวิต, sex , สิ่งลี้ลับ ,

ตอนที่ 1,2,3,4,5,6,7  Ending

::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::


ตอนนี้ขอโฟกัสเนื้อเรื่องหลักนะคร๊าบ

เจอบททดสอบหลากหลายผ่านมาได้ ต่อไปเจออะไรก็สบาย

ขอบคุณครับ ทำดีได้ดีชีวิตเริ่มจะดีขึ้นแล้วมีคนคอยช่วยทางอ้อมอยู่แต่ขโทษครับเพลงฟังไม่ได้อ่านในโทรศัพท์ครับ
#น้องพลอยน่าสงสารมากแต่เข้มแข็งมากด้วยดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์

ผมชอบการใช้ชีวิตแบบนี้ของพลอยนะ เป็นธรรมชาติดี แอบมีโชดีเล็กๆทำให้เราลุ้นไปด้วยอ่านแล้วน้ำตาซึมเหมือนกัน ขอบคุณผู้แต่งครับอยากอ่านทีเดียวให้จบเลย

1.ดีใจกับพลอยจริงๆ
2.กว่าจะมาได้ขนาดนี้ ปูบทมาได้ดีมากเลยครับ
3. เพลงมันดี เหมาะมากๆ ครับ

จบภาครุ่งพลอยหวังว่าจะมีตอนเด็ดบ้างนะครับ

หนทางชีวิตเริ่มดีขึ้นหลังจากได้คนดีๆคอยช่วยเหลือ

น่ารักดีนะครับ เป็นเด็กที่มีความอดทนดี

dialog ที่นางเอกใช้ก็ดูโอเคนะ สื่อให้เห็นถึงเด็กสาวที่ยังมีความหวังอยู่ลึกๆดี ใช้ได้เลย

ส่วนเพลงประกอบ ผมต้องขออภัย ผมไม่ใช่คนแนวที่ชอบอ่านไปฟังเพลงประกอบไปด้วยสิ เลยต้องขออภัยที่ให้ความคิดเห็นในส่วนนี้ไม่ได้



ว่าแต่ ครั้งแรกเจอกันชื่อ กิ ครั้งที่2ชื่อ นุ ถ้าเจอกันอีกครั้งจะชื่อ ทา มั้ยเนี่ย......

ปัจฉิมลิขิต : ผมไม่แน่ใจว่าจงใจหรือเขียนผิดจริงๆนะครับ แต่ขอแก้คำนิดนึง

               เขิน <<<< พิมพ์แบบนี้ครับ ไม่ใช่ เขิล ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าจงใจ หรือพิมพ์ผิดจริงๆเพราะที่อ่านมาไม่มีจุดไหนพิมพ์ผิดแบบเห็นได้ชัดแบบนี้ครับ

-อ่านเเล้วเห็นภาพตามเรื่องเลยครับบ
-สงสารนางเอกที่พึ่งรู้ควาจริง

สู้ต่อไปนะพลอย  ท้องฟ้าเริ่มสดเริ่มสว่างสดใสแล้ว  สู้ๆๆๆ

ความตั้งใจความมุ่งมั่นความพยาม ทั้งหมดที่พลอยมีนำพาพลอยมาจนถึงวันนี้ได้ซึ้งจริงๆ

นี่คือฟ้าหลังฝนของจริงเลยละ ยอมใจจริงๆ

ฟ้าหลังฝนจริงๆซ่ะที ขออย่าให้มีอะไรไม่ดีอีกเลยนะ เมื่อกลับไปในเรื่องหลัก

ผมว่านะพลอยเป็นคนขยันน่าจะมีคนอุปธัม

งื้ออออ พลอย ดีใจด้วบน้าาาาา จะได้เจอริวแล้ววววว

คือพลอยต้องผ่านวิบากกรรมก่อน
ถึงจะออกมาด้านสว่าง แต่สงสัยอยู่นิดนึง
เมื่อเหล่าภูติรู้อยู่แล้วว่าพลอยอยู่ที่ไหน
ทำไมต้องประกาศตามหา
ขอบคุณมากๆครับ

พลอยนับว่าเป็นตัวละครที่มีหลากหลายมิติทั้งด้านความมุ่งมั่น ความพยายาม และความตั้งใจพัฒนาตัวเอง

เข้มแข็งอดทน ขอให้เจอสิ่งดีๆ เนื้อเรื่องดีมากครับ

อย่างน้อยฟ้าก็ไม่ใจ'ร้ายเกินไปสำหรับรุ่งพลอยหวังว่าจะมีอนาคตที่สดใสนะครับ

ได้รู้ว่ายังไม่ลืมกันเอาใจช่วยให้สมหวังเร็วๆนะ

ฟ้าหลังฝน  สดใสเสมอ

หลังจากรับความลำบากมานาน ก็มีข่าวดีที่่ช่วยฟื้นฟูจิตใจ
อีกไม่นาน ความทุกข์จะค่อยๆหมดไป

สำหรับเพลง Uru - Freesia นั้น น้ำเสียงที่ถ่ายทอดออกมามีพลัง แต่ฟังดูเหมือนจะเป็นคนเหงาๆ
เสียดายที่ฟังญิปุ่นไม่ออกครับ

Side story ทุกตอนเชื่อมกันเองและเรื่องหลัก ได้ลงตัวและสนับสนุน กันได้ คนแต่งคงมีภาพรวมแบบละเอียดจริงๆ

ภาพนางเอกดูว่าเป็นศูนย์รวมของคุณค่าต่างๆ ที่มีจริง

เพลงประกอบฟังดูเป็นการให้ความหวัง ให้สู้แล้วจะได้เป้าหมาย

เหมือนได้ออกมาอยู่อีกโลกหนึ่งที่ได้รู้เรื่องราวมากขึ้น

พลอยเป็นตัวละครที่ดีมาก ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้ดี เป็นตัวอย่างที่ดีในการใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้มาก เพียงแต่เกิดความสงสัยตรงที่ตลอด10ปีที่ผ่านมา ไม่เคยกล่าวถึงริวจากปากพลอยเลย 2คนนี้เจอกันล่าสุดคือตอน10ขวบ ยังไม่รู้จักเรื่องความรัก ไม่มีความผูกพันกันมา แต่พอเข้ามหาลัย พลอยคิดถึงริว แล้วรักริวขึ้นมาได้ไง

อ่านตอนนี้แล้วผมตื่นตันใจจริงๆคับ มันแบบดีใจกับพลอยที่ในที่สุดก็มีความสุขกับเค้าบ้างสักที 

จริงๆตับก็ดีขึ้นมากแล้วนะครับ แต่ที่ทำให้หายเพราะจะซ้ำเติมเอาใก้พีงอีกหรือเปล่า 555

ผูกเรื่องหลักกับ side story ได้ดี แถมมีเพลงประกอบดีงาม

ฟ้าหลังฝนของพลอยคงจะสดใสนะครับ

นี่มันตำนานรักดอกเหมยแน่ๆ

แล้วจะได้เจอกันเมื่อไหร่ละ  นานแล้วนะ

รู้สึกดีใจดับเด็กสาวคนนึงแม้ชีวิตที่ผ่านมาจะเลวร้ายแค่ไหนก็ไม่เคยอยมแพ้ จนวันนี้ใกล้ที่จะพบกับความสำเร็จในชีวิต ได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องนี้มาก ๆ ขอบคุณผู้แต่งด้วยครับ
บทสนทนาของริว ทำให้นึกถึงตอนที่รู้จักความรักครั้งแรก

ดราม่าแท้ตอนนี้แต่ก็ดีได้รสชาติไปอีกแบบ พลอยได้รู้สักทีว่ามีคนคอยหาอยู่

จบแบบสวยงามเลยแต่มีงงนิดนึงว่าริวเจอกับพลอยยังไงและให้ภูติตามมาส่งถึงที่ได้

ได้เข้าเรียนสมใจ

ขอขอบพระคุณมากๆเลยขอรับ
ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสงดงามเสมอนะขอรับ  อิอิอิ

โลกมันกลมแท้ๆ เจ้จรรยากับพี่พิกุล เป็นพี่น้องกัน แล้วช่วยเหลือและสั่งสอนพลอยในแบบฉบับของตัวเอง

โดยส่วนตัว ถ้าพลอยจะเก่งแบบพระเอก ก็คงจะสนุก อาจจะมีแบบพรสวรรค์และวิชาบางอย่าง ก็คงจะดี
นางแม้จะเข้มแข็ง แต่ภายนอกดูนุ่มนิ่มไปหน่อย

 ::JubuJubu:: ขอให้สมหวังไวๆนะจ๊ะหนูพลอย เอาใจช่วยนะจ๊ะ

   อ่านเนื้อหาในตอนนี้แล้ว รู้สึกหัวใจมีความสุข ฟ้าหลังฝนของรุ้งพลอย เริ่มที่จะทอเห็นประกายแสงทองบ้างแล้ว

กลัวจริงๆเลยครับว่านายเอกลูกเจ๊จรรยาจะเป็นคนไม่ดีเหมือนนายเอ็มกับลูกป้า​ แต่ถ้านายเอกเป็นหลานพี่กุล​ กับเหลนอาม๊า  ด้วยการเลี้ยงดูก็อาจจะเป็นคนดีก็ได้ครับ​ ขอให้น้องพลอยอย่าเจอเรื่องร้ายๆอีกเลยครับ​ สำหรับน้องพลอยเป็นนางเอกที่น่าสงสารมากๆเลยครับ​ เอาใจช่วยตลอดเลยครับว่าไม่อยากให้น้องพลอยต้องเจอเรื่องร้ายๆเรื่องไม่ดีอีกเลยครับ

สนุก กินใจ สุดยอดครับ

ชีวิตเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ เป็นคนดีก็ต้องได้รับความดีตอบแทนแม่มันอาจจะใช้เวลา

ใกล้ความจริงเข้ามาทุกทีแล้วริว พยายามหน่อยนะ

ขอให้โชคดีนะพลอย

ขอบคุณครับ

เป็นตอนจบ side story มากครับ อ่านแล้วรอติดตามเนื้อเรื่องหลักต่อเลยครับ

ใกล้เข้ามาอีกนิด ไม่นานเกินรอ พลอยจะได้เจอ ริว สมใจแล้ว

พลอยเจอคนรักแล้ว

ใกล้แล้ว พลอย จะพบกับพระเอกแล้ว

ผ่านบทเรียนพี่กุลแล้ว มาเจอเจ๊จรรยาต่อ สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน

หญิงแร่ง

พลอยมีข่าวที่ได้มาปะติดปะต่อเรื่องราวที่จะค้นหาริวเหมือนกัน อีกไม่นานคงได้พบกัน

ฟ้าหลังฝน เริ่มสดนัยแล้ว

กว่าจะตามหากันจนเจอ แม๊ โรแมนติคนะเนี่ย

อีกไม่นานจะได้เจอกันสินะ มังกรและกินรี

คุณแต่งได้ดีมากๆๆครับท่านผู้แต่งสู้ให้สุดทาง

ดอกไม้แห่งความหวัง
สายสัมพันธ์ทีไดผูกมัด
ใจเราไว้ด้วยกัน
แล้วเราจะเจอกัน
จากริวถึงพลอย

ชอบการดำเนินเนื้อเรื่องอ่านแล้วนึกภาพตามน้องพลอยคงมีความสุขมากขึ้นต่อจากนี้คือฟ้าหลังฝนที่น้องพลอยควรได้รับ

ญาติของรุ้งพลอยนี่ก็ใจร้ายจริงๆ

อ่านถึงตอนนี้ยิ้มไปด้วยอ่่านไปด้วยอยากให้เจอกันไวไว

แล้วพลอยจะได้พบริวไหม

อยากให้ถึงวันที่พลอยเจอกับริวเร็วๆจัง

ในที่สุด ฟ้าก็ทดสอบพลอยพอสักที

พลอยสู่ชีวิตสุดๆ ต้องได้อยู่กับริวอยู่แล้ว

ฟ้าหลังฝนของพลอยสดใสจริงๆ

แง๊ ฟังเพลงไม่ได้

ฮิวเยอะๆเลยครับ อย่าว่าเเต่รุมโทรมเลยครับ เเค่เจอตอนที่2เข้าไปก็ตับละลายละ เป็นพวกชอบตับหวานน่ะครับ 5555

หมดเคราะห์ซะทีนะพลอย

 ::Dribbling:: งือ เป็นความสุขที่ดีนะ

แล้วเมื่อจะเจอนายริวนะ
รอติดตาม

จะได้รู้ความจริงแล้วววววว

พระเอกใกล้ปรากฏตัวแล้ว

น้ำตาซึม นึกถึงเรื่องราวของตัวเองเมื่อยังเรียนหนังสือ แล้วโดนเคี่ยว โดยพี่พิกุล...ยิ้มทั้งน้ำตาเลย


โอ๊ยยยย....ละลายยยย เพลงเพราะมากกกกกก

ดีใจกับพลอยด้วยครับ ที่คว้าอนาคตมาได้แล้ว

 ::Thankyou::ขอคารวะผู้เขียนเลยครับปูเรื่องมาได้เห็นความเป็นไปเป็นม่ของน้องพลอยได้เห็นถึงความเป็นเพชรของน้องได้ดีมากไป และกินรีหรือแม่หงส์แดงหรือฟินิกซ์
กำลังจะเกิดใหม่จากกองเถ้าถ่านจริงๆ

 ::Glad::ฟังเพลงไปด้วยอ่านไปด้วย โอ้ว..ขอบอกเลยว่าฟินมาก

กว่าจะถึงจุดนี้ ผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ 

ใกล้ได้เจอกับริวแล้วดีใจด้วยนะ

และแล้วสายลมของโชคชะตาก็พามาให้เจอกันซะที

พลอยโชคดี ที่มีคนข้างช่วยสนับสนุน แต่โชคดีที่ตัวเองก็ดีจากข้างในด้วย

ผูกเรื่องได้กระชับดีครับ กำลังเข้าสู่จักวาลหลัก

ในที่สุดก็ได้มาเจอกัน

ใกล้แล้วนะพลอย มังกรต้องคู่กับหงส์ ซักวันคงได้เจอกัน

สู้ชีวิตจริงๆนะน้องพลอย เสียชื่ออิซานางิกรุ๊ปจริงๆ ที่ไม่มีปัญญาสืบหาตัวน้องพลอยได้ ทั้งๆที่มีเบาะแสอยู่แล้ว ยังไม่มีปัญญาให้ญาติน้องพลอยเปิดปากได้ เพลงประกอบเพราะมาก ความหมายดี ชอบครับ

ทำดีย่อมได้ดี ฟ้ามีตาเสมอ ขอให้น้องรุ้งพลอยแต่นี้พบเจอแต่ความสุขครับ ::Glad::

อดทนรอนะ พลอย อีกนิดก็จะพบกันแล้ว

ขอให้เจอกันเร็วๆด้วยเถอะ

เป็นเพราะอิทธิฤทธิ์ของปี๋เซี๋ยะรีเปล่านะที่ทำให้ได้กำลังใจมาแบบนี้

ทรมานมานานในที่สุดก็ถึงเวลาแห่งความสุขสักทีนะพลอย ต่อไปจะไม่เหนื่อยและทรมานแบบนี้อีกแล้ว

สงสารรุ้งพลอยขังน้ำตาจะไหล

การวางแผนที่แยบยล

อีกนิดเดียวรุ้งพลอยจะได้เจอกันแล้ว

ได้รู้ว่ายังไม่ลืมกันเอาใจช่วยให้สมหวังเร็วๆนะ

ตอนนี้ทำไมไม่มีรีวิวล่ะ ริวจะออกมาตอนไหนจะเจอกันหรือยัง ชื่อตาลก็บอกว่าเรารักนายไม่ใช่หรอ

คิดได้ยังไงเนี่ยเอาเรื่อง your name มาประกอบกับตอนนี้มันโคตรจะสื่อได้ตรงและลึกซึ้งมากจริงๆนับถือนับถือ

อะไรเนี่ยยังมีคำแปลของเพลงมาบรรยายให้อีกหรอโอ้ยจะซึ้งกันไปถึงไหน

เกือบจะได้เจอกับริวแล้ว อย่างน้อยก็มีอะไรหล่อเลี้ยงจิตใจให้พลอยมั่ง

ความหมายของเพลงตามที่แปลมาไพเาะเข้ากับเนื้อเรื่องได้ดีครับ น่าจะต้อไปอ่านเรื่องหลักอีกรอบในส่วนที่ต่อจากตรงนี้ซะแล้ว

ริวนั้นเหมือนเป็นคนดีเลยนะเนี่ย

พลอยเริ่มเจอคนดีๆแล้ว ชีวิตคงดีขึ้น

ฟ้าหลังในของพลอย ใกล้ความสดใส และเจอแสงสว่างแล้ว

พลอยถูกหล่อหลอมมาจนแกร่งใช้ได้เลย ตอนนี้ย้ายข้างเป็นfcพลอยแล้วครับ
ตอนดูอนิเมะก็น้ำตาซึม ตอนอ่านเรื่องนี้ก็น้ำตาซึมอีก ถึงแปลไม่ออกแต่มันสื่อถึงอารมณ์นี้จริงๆ

สุดจริงๆชีวิตของรุ้งพลอย

ขอบคุณครับเพิ่งมาย้อนอ่าน

จบแบบนี้ก็ต้องไปย้อนอ่าเรื่องหลักอีกรอบ

พลอยคงได้พบริวเร็วๆนี้ แต่ก็คงไม่ราบรื่น คงมีอะไรให้พลอยต้องผจญต่อไปอีก

พลอยน่าจะพ้นจากความทุกษ์ที่ตามราวีได้ซะที.
เพชรแท้ดังคำที่ฟินิกซ์กล่าว

พลอยได้เจอแต่คนดีไปแล้ว

พึ่งเริ่มมาอ่านตำนานเทพวายุ สงสัยจะติดเหมือนร้านเกะแล้วสิ แย่แน่ๆ แบบนี้ คงต้องหาเวลามาอ่านให้ครับ ฮ่าๆ  ::Shy::

ชีวิตของพลอยคงใกล้พบทางสว่างแล้วอย่างที่ฟ้าได้ลิขิตไว้คือ10ปี พิกุลกับจรรยาเป็นพี่น้องกันให้ที่พักพิงพลอยทั้งคู่และพิกุลฟูมฟักเพิ่มความเข้มแข็งให้ตลอดเวลา1ปีที่อยู่ด้วยกันและในที่สุดพลอยก็ใกล้ริวเข้ามามากแล้วและคงไม่กี่วันได้เจอหน้าและระลึกความหลังกันแน่ๆ

สู้สุดใจจริงน้องพลอย

โอ้ยกว่าจะเจอกันได้ลุ้นๆๆๆๆๆเปิดใจ

ทบทวนเรื่องราวของพลอยอีกครั้ง

รอวันฟ้าใส

ความสงสัยที่ค้างคาในใจ เริ่มปลดคลาย พร้อมพบกับความหวัง...

ใกล้จะได้เจอแล้วสินะ

จวนแล้ว น่าจะสมหวังสักที

ใกล้กันเข้ามาอีกนิด นุ นี่เป็นข้ารับใช้ ตน ไหน หรือเปล่า

ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ

พลอยคงได้เจอกับริวแล้วแต่จำกันไม่ได้ เพราะต่างคนต่างโตขึ้น 10 ปีที่ริวตามหาพลอยมาตลอดจนได้เจอกัน แต่จะรู้ความจริงเมื่อไรต้องรอผลของพรหมลิขิต

กว่าจะถึงจุดนี้ ผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ 

ถ้ากลับได้กลับไป ชีวิตจะได้ไม่ต้องดิ้นรนเหมือนที่ผ่านมา

...ฝ่าฟันอะไรมาเยอะจริงๆ...

สงสารพลอยเจอริวเเล้วขอให้ผ่านเรื่องร้ายไปได้สักที

เมื่อพายุฝนผ่านพ้น ฟ้าจะสดใสเสมอ