สวัสดีครับ สาวกสาวเมด และ สาวแว่น
เนื้อเรื่องของคิราระมาแล้วครับ ต้องขอบอกว่า ตอนที่ 2 และ 3 มีหลายคอมเมนต์ที่ถูกใจผมมากๆ ตามสัญญาครับ วันนี้อักฝดมาให้อ่าน 2 ตอนในกระทู้เดียว 60,000 อักษร อย่าลืมนะครับ ถ้ากระทู้นี้มีคอมเมนต์ที่ถูกใน ผมจะลงตอนใหม่ให้มันที
กระทู้นี้มีการซ่อนข้อความ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงได้อ่านเนื้อเรื่องที่เหลือ ผมขอกติกานิดนึง
1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่านเนื้อเรื่องที่เหลือ
2. คิดเห็นอย่างไรกับตอนนี้ และ คุณคิดว่า ประโยคสุดท้ายที่ริวกะพูดกับคิราระนั้น มีความหมายว่ายังไง
3. ตอนนี้ชอบใครเป็นพิเศษไหมคร๊าบ
Ps. เนื้อเรื่องมี 2 reply ครับ
ติวเข้มก่อนเข้าเนื้อเรื่องนะครับ
Part นี้จะเป็นการใช้ คาราเต้ถึง 80% มารู้คำศัพท์ของคาราเต้ ฉบับเร่งด่วนกันก่อนครับจะได้ไม่งง
Uraken uchi อุราเคน อุชิ
- เป็นการสแนปหมัด หรือ ดีดหมัดเข้าใส่หน้าอย่างรวดเร็ว
•••••
Mawashi Geri มาวาชิ เกริ
- เป็นการดีดเตะเข้าที่ลำตัวโดยใช้จมูกเท้ากระแทก
•••••
Kubi mawashi geri : คุบิ มาวาชิ เกริ
- เป็นการเตะสูง และตวัดฮุคลงเข้าซอกคอ หรือ จะเรียกว่า บาซิลลี่ยน คิ๊ก ก็ได้
•••••
Uchiro geri : อุชิโร่ เกริ
- การเตะ Back Kick ของคาราเต้
•••••
More yoko geri : โมเระ โนโก เกริ
: การเตะ Side kick ของคาราเต้
•••••
Mawashi Uke : มาวาชิ อุเกะ
- 1 ในท่ารำกาต้า เป็นการปัดป้อง การโจมตีด้วยการ หมุนมือทั้ง2 อย่างรวดเร็ว
•••••
Kakato otoshi geri : คาคาโตะ โอโตชิ เกริ
- เป็นการเตะด้วยการฟาดส้นเท้าเข้าใส่
•••••
ความเดิมตอนที่แล้ว
คิราระได้เข้าไปช่วยงานแม่ ที่บ้านอิซานางิ แต่ก็ได้ฝึกการต่อสู้ไปด้วย ด้วยความบังเอิญ คิราระได้เจอมิกุเพื่อนของเธอที่ร้านนมสด และด้วยความบังเอิญอีกที่มิกุเป็นเพื่อนกับริวกะ ไปมาๆความลับที่คิราระชอบริวกะ ก็ถูกมิกุรู้เข้าจนได้ วันนั้นคิราระได้เดินกลับบ้านพร้อมกัน และเจอนักเลงที่ย่านตลาดสุมิเระ แต่ริวกะก็ใช้แค่คำพูดทำให้พวกมันหยุดตีกัน ริวกะได้เดินไปส่งคิราระที่บ้าน
แต่ระหว่างที่ริวกะจะกลับบ้าน รินก็ได้โทรมาเพราะมีงานให้ทำ ริวกะจึงจำเป็นต้องเดินทางไปนางาซากิ แน่นอนว่าคิราระขอตามไปด้วย
โดยการเดินทางนั้น ริวกะได้ขอให้ เฮบิซัน ไปส่งและเมื่อถึงจุดหมายที่ความสูงราวตึก 15 ชั้น ริวกะก็จับคิราระขี่หลังและกระโดดลงจากหัวของเฮบิซันซะอย่างนั้น
• • • • • • • • • • • •
ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ
ยังไม่ทันที่คิราระจะได้พูดจบ ริวกะก็กระโดดลงจากหัวของเฮบิซันแล้ว ทำให้ร่างของทั้งคู่ร่วงลงจากฟ้าตามแรงโน้มถ่วงอย่างรวดเร็ว แต่ทำไมริวกะกระโดดลงไปคนละทิศกับที่ตั้งศาลเจ้าล่ะ
[ คิราระ ] : กรี๊ดดดดด !!! ตายแน่ ตายแน่ ตายแน่
คิราระกรีดร้องแข่งกับเสียงลมที่พัดมากระทบทั้งตัว เธอกอดคอริวกะแน่นตามที่ริวกะบอกโดยทันที และหลับตาปี๋ไม่กล้าลืมตามองเลย
[ ริวกะ ] : เชื่อใจชั้นนะคิราระ
แว๊บเดียวเท่านั้น แค่เสี้ยววินาทีในขณะที่ทั้งคู่อยู่กลาง อากาศคิราระได้ยินเหมือนริวกะเรียกชื่อเธอ หรือ เธอหูฝาดไปเพราะลมรอบๆตัวมันก็แรงมาก แต่เธอมั่นใจว่าเมื่อกี้ได้ยินว่าริวกะเรียกชื่อต้นของเธอ จากหลับตาปี๋เธอจึงลืมตามามองทันที ก็พบว่าตอนนี้เธอกำลังตกลงมาจากท้องฟ้า มันน่ากลัวหัวใจมัน ว่าบ ๆ ๆ ๆ ทุกวินาที แต่ภาพแสงไฟ ภาพวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนมันสวยงามเหลือเกิน
วิ๊ววววว คิราระรู้สึกได้ว่าอากาศรอบตัว สายลมรอบตัวกำลังเปลี่ยนแปลง
ชั้นต้องใช้มือ คิราระนึกถึงคำพูดของริวกะทันที แต่จะทำยังดีเพราะตอนนี้ทั้งคู่เริ่มเสียการทรงตัวไปทางซ้ายแล้ว จะกลับตัวขึ้นไปยืนยังไงดีล่ะ
วุ่บบบ ริวกะบิดขอมือราวกับวาดอะไรสักอย่างและกระแทกมือลงไป เพียงคู่เดียวสายลมก็พัดมาจากด้านซ้ายพยุงตัวของทั้งคู่ให้กลับมาตรงเช่นเดิม
ริวกะไม่รอช้า เขาไขว้เป็นตัว X ตรงหน้าและเหวี่ยงไปข้างหลังราวกับมังกรที่กำลังสยายปีก
(https://uppic.cc/d/KU4y) (https://uppic.cc/v/KU4y)
การกระทำดังกล่าวของริวกะทำให้เกิดพาหมุน
รอบตัวพยุงพวกเขาไว้ไม่ให้เสียศูนย์ ตอนนี้การทรงตัวของทั้งคู่ไม่ขยับไม่เป๋แล้ว คิราระรู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เห็น ตอนนี้เธอกำลังอยู่ใจกลางพายุขนาดย่อมที่กำลังหมุนอยู่ แต่ถึงกระนั้นความเร็วในการตกของทั้งคู่ก็ไม่ลดลงแม้แต่นิดเดียว วุ่บ
เผี๊ยะ !!! เสียงประกบตบมือดังขึ้น ทำให้เกิดสายลมพัดมาประทะเต็มๆ มันเป็นลมที่พัดมาจากพื้นดิน
(https://uppic.cc/d/KTkz)
สายลมนี้ช่วยให้ความเร็วในการตกนั้นลดลงได้อย่างมาก แต่มันก็ยังตกลงไวมากอยู่ดี คิราระจ้องมองไปที่ริวกะอย่างไม่วางตา ก่อนที่จะพูดบางอย่างขึ้นมา
[ คิราระ ] : ริวกะ ชั้นเชื่อใจริวกะนะ แต่ทำอะไรสักอย่างได้มั้ย ชั้นยังไม่ได้บอกความรู้สึกของชั้นเลยนะ อ๊าาาาาาาาาา
คิราระพูดแข่งกับเสียงลมที่พัดอยู่รอบๆตัว เธอไม่รู้หรอกว่าริวกะจะได้ยินได้มั้ย แต่เธอก็อยากบอกให้เขารู้ว่าเธอนั้นเชื่อใจเขาอยู่แล้ว แต่ชั่วครู่นั้นคิราระก็ต้องชะชักดั่งต้องมนต์ เพราะตรงหน้านั้นคือพระจันทร์ที่สาดแสงนวลทั่วท้องฟ้า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่เธอได้มองพระจันทร์ใกล้ขนาดนี้ และเธอยังเห็นว่าตอนนี้
ริวกะก้มหน้าหันซ้ายขวาราวกับว่ากำลังมองหาอะไรอยู่
[ ริวกะ ] : มองไม่ค่อยเห็นเลยแฮะ หาต้นไผ่ให้ชั้นที โฮตารุ !!!
สิ้นเสียงของริวกะ ก็ปรากฎแสงสีเหลืองขึ้นตรงจุดๆหนึ่ง ซึ่งตรงจุดๆนั้นมันคือต้นไผ่นั่นเอง
[ ริวกะ ] : เจอล่ะ ขอบใจมาก ก่อนอื่นต้องเคลียร์พื้นที่
ริวกะพูดสั้นๆ ก่อนที่จะไขว้มืออีกครั้งเหมือนครั้งแรกแต่ว่าครั้งนี้เขาเกร็งกล้ามเนื้อจนแขนสั่นไปหมด คิราระที่กอดคออยู่นั้นเมื่อเห็นริวกะตัวสั่นในใจก็เกิดเป็นห่วงขึ้นมา แต่สิ่งที่ริวกะทำนั้นเขาทำเพื่อต้องการใส่พลังให้มากขึ้นต่างหาก
ฟุ่บ ฟุ่บ วู้มมม !!!(https://uppic.cc/d/KqNP)
เขาสะบัดแขนทั้งสองข้างออกอย่างเต็มแรง ก่อให้เกิดลมพายุพัดกรรโชกเป็นลักษณะกระจายออกเป็นวงกลมอย่างรุนแรงโดยมีริวกะเป็นศูนย์กลางของพายุ สิ่งที่คิราระเห็นคือต้นไม้ที่อยู่ข้างล่างนั้นถูกพัดจนลำต้นเอนตามแรงลมที่พัดกรรโชก แต่สิ่งที่แปลกคือดวงไฟหิ่งห้อยนั้นไม่ขยับแม้แต่น้อยทั้งที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ยังโดนพัดจนเอนเอียงเลย
ร่างทั้งคู่ตกลงแนวดิ่งอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันยังห่างจากจุดที่มี ไฟสีเหลืองหรือต้นไผ่ อีกหลายเมตรเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : จับแน่นๆนะโนโซมิ
ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะยกแขนขึ้นทั้งสอง เขางอและเกร็งนิ้วจนคล้ายกรงเล็บ
วุ่บบบบ พริบตาเดียวริวกะก็กระชากแขนไปข้างหลัง
(https://uppic.cc/d/KqNS)
ซึ่งผลก็คือตัวเขาและคิราระพุ่งไปข้างหน้าทันที
วิ้ววววว ร่างของริวกะและคิราระร่วงตามแรงและทิศทางลม แต่ดูเหมือนว่าริวกะจะไม่ตกใจอะไรราวกับว่าเขากำลังควบคุมทุกอย่างอยู่ ตัวริวกะพุ่งไปข้างล่างและดูเหมือนว่าเขาจะกะระยะได้พอดีเป๊ะเพราะตรงหน้านั้นคือยอดต้นไผ่ ต้นไผ่8ต้นติดๆกัน และตอนนี้มันกำลังเอนเอียงตามแรงลมพายุที่พัดอย่างต่อเนื่อง
ฟู่วววว ทั้งคู่ร่วงลงมาอย่างรวดเร็ว คิราระนั้นกลัว เธอกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น แต่เธอเชื่อ เชื่อในตัวริวกะ ป๊อกกก ริวกะดีดนิ้วก่อนที่จะถึงต้นไผ่
แอ๊ดดด !!! ต้นไผ่ทั้ง8ต้นที่ถูกพัดจนเอนถูกรวบตึงทั้งกอราวกับมีคนเอาเชือกมามัดไว้
เผี๊ยะ !!! ริวกะประกบมือแนวนอนจนเกิดเสียง และทันใดนั้นทุกอย่างก็สงบลงและริวกะก็เหยียบเข้าบนยอดไผ่ที่ลู่ตามลมจนมันงอไปตามแรงตกกระทบ
(https://uppic.cc/d/Kqr1)
เปรี๊ยะ !!! แอ๊ดดดด !!! เสียงต้นไผ่ลั่นเปรี๊ยะ ๆ ๆ ๆ ตามแรงตก x2 จากน้ำหนักตัวของทั้งคู่ คิราระเริ่มรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติเพราะรอบตัวเธอสงบนิ่งไม่มีลมพัดแล้ว นั่นก็เพราะที่ริวกะทำเมื่อกี้คือการปลดการควบคุมวายุทั้งหมดยังไงล่ะ และเมื่อพายุที่พัดต้นไผ่หายไป ....... สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
เผี๊ยะ !!! ริวกะกับคิราระโดนต้นไผ่ดีดดึ๋งจนลอยกลับมายังทิศทางที่จะมุ่งหน้าไปยังศาลเจ้าแล้ว แต่ว่าเพราะแรงดีดจากต้นไผ่ที่ไม่สามารถควบคุมได้ คิราระจึงจับริวกะไว้ไม่อยู่ ทั้งคู่จึงกระเด็นออกจากกัน
[ คิราระ ] : กรี๊ดดดดดด อ๊าาา ตายแน่ๆๆๆ ริวกะช่วยด้วยยยย
คิราระร้องเสียงหลงเพราะตอนนี้เธอกับริวกะโดนดีดออกจากกันเรียบร้อย ตายแน่ ตายแน่ ตายแน่ คิราระคิดในใจ แต่ว่าระหว่างที่เธอถูกดีดจนลอยกลางอากาศนั้น
มั่บบ !!! ริวกะพุ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ เขาอุ้มเธอและพุ่งตัวลอยอยู่กลางอากาศราวกับเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว ก่อนที่จะหันมาพูดกับเธอ
(https://uppic.cc/d/Kqrh)
[ ริวกะ ] : บอกแล้วไงให้เชื่อใจชั้น ชั้นไม่ปล่อยมือเธอหรอก
คิราระมองไปที่ริวกะด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง หวานเจี๊ยบเลยทีเดียว เพราะตอนนี้เขาก็มองเธอด้วยสายตาที่หวานซึ้งเช่นกัน
ป๊อก !!! เสียงดีดนิ้วของริวกะดังขึ้นอย่างชัดเจน พลันสายลมก็พัดโหมกระหน่ำอีกครั้ง จากที่โดดดีดจนสูงโด่งแต่ตอนนี้คิราระรู้สึกได้ว่าตัวเธอและริวกะปลิวไปตามแรงลมด้วยองศาที่ค่อยๆขนานเป็นระนาบเดียวกับการเดิน เธอมองเห็นชัดเจนว่าข้างล่างนั้นคือต้นไม้ที่ขึ้นหนาจนมองไม่เห็นพื้นดิน แต่ครั้งนี้เธอไม่กลัวอีกแล้ว เธอเชื่อใจริวกะว่าจะไม่ปล่อยมือให้เธอได้รับอันตรายเด็ดขาด
สักครู่เดียวคิราระรู้สึกว่าตัวเธอได้รับแรงสะเทือนราวกับอยู่บนพื้นดินแล้ว แต่ไม่ใช่เลย
แซ่กก ๆ ๆ เสียงบางอย่างรางกับเสียงใบไม้ดังขึ้นคิราระจึงได้เอี้ยวตัวมองและสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้มันเกิดจินตนาการของคิราระไปแล้ว เพราะตอนนี้ริวกะกำลังวิ่ง วิ่งและกระโดดไปมาบนยอดต้นไม้ที่หนาทึบ เธอสังเกตที่เท้าของ
ริวกะก็พบว่ามีคลื่นไฟฟ้าสีน้ำเงินเข้มห่อหุ้มเท้าของริวกะไว้ นั่นรึเปล่านะที่ทำให้ริวกะกระโดดไปมาระหว่างต้นไม้ได้อย่างอิสระ
[ คิราระ ] : เง้อออออ ริวกะเดี๋ยวก็ตกหรอก มันคืออะไรสายฟ้าตรงเท้านั่นน่ะ
[ ริวกะ ] : ชั้นใช้คลื่นสายฟ้าห่อหุ้มเท้าไว้เพื่อลดแรงเสียดทานระหว่างพื้นผิวต้นไม้ อากาศ และ เท้าของชั้น อีกอย่างกิ่งก้านของต้นไม้ในป่านี้แข็งแรงมาก เธอกอดชั้นไว้แน่นๆก็พอไม่ต้องกลัวนะ
[ คิราระ ] : อื้อออ
คิราระตอบสั้นๆพร้อมกอดริวกะแน่นขึ้น เธอรู้สึกปลอดภัยเหลือเกินเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะใช้ชุนโปผสานกับการใช้พลังจากเทพสายฟ้า วิ่งไปบนต้นไม้ราวกับหัวหน้าหน่วยยมฑูตจากอนิเมะเรื่องดัง เรียกว่าเป็นสิ่งที่คิราระไม่เคยพบเจอพบเห็นมาก่อน
ใครจะเชื่อว่ามนุษย์จะวิ่งบนยอดไม้ได้
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะอุ้มคิราระวิ่งไปบนยอดต้นไม้ราวๆ 2-3 นาที จนเธอสังเกตุเห็นซุ้มประตูไม้ศาลเจ้าชัดเจน
และตอนนี้ปัญหาคือจะลงยังไงเพราะต้นไม้เหล่านี้ก็สูงเกือบเท่าตึก 2 ชั้น
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะยังคงวิ่งและกระโดดไปมาระหว่างต้นไม้ไปเรื่อยๆ คิราระเองก็ยังคงกอดแน่นเหมือนเดิม ริวกะกระโดดสูงขึ้นเมื่อสิ้นสุดเขตป่าและต้นไม้ คิราระจับตามองทุกๆการกระทำของ
ริวกะ
เอ๋ !!! คิราระใจหายว่าบ เผลออุทานจนลืมตัวเพราะตรงหน้านั้นเป็นพื้น พื้นปูนอิฐบล็อคแข็งๆ ไม่มีอะไรรองรับแน่ๆ เธอถึงกับกรีดร้องด้วยความกลัวและกอดคอเขาแน่นกว่าเดิม
ส่วนริวกะดูเหมือนจะแอบยิ้มในท่าทางของเธอตอนนี้
ชั้นไม่ให้เธอเป็นอะไรไปหรอกคิราระ ริวกะเอ่ยขึ้นในใจก่อนที่จะสร้างสิ่งที่มหศจรรย์ขึ้น
วิ๊วววว ริวกะได้ใช้มือขวากระแทกลงพื้นเหมือนกำหนดอาณาเขต
(https://uppic.cc/d/KqNH)
และทันใดนั้นพื้นอิฐพื้นดินก็สั่นสะเทือนราวกับโดนกระแทกและพื้นที่ตรงนั้นก็ปรากฎเป็นสายลม สายลมจำนวนมากพัดมารวมตัวเป็นวงกลมคล้ายโดมขนาดย่อมๆจนฝุ่นรอบๆลานศาลเจ้าปลิวมารวมกันจนมันเป็นรูปร่างชัดเจน
ฟู่วววว ฟิ่ววว ริวกะพาเธอกระโดดไปที่ตรงๆนั้นทันที
[ คิราระ ] : อ๊าาา ตายแน่ ตายแน่ ตายแน่ อ๊าาาาา
คิราระร้องลั่นด้วยความกลัว เพราะต่อให้จะเป็นลม แต่มันจะรับหนักคนทั้ง 2 คนได้ไงมีหวังร่างได้กระแทกพื้นแน่ๆ แต่ว่า....
ปุปป เธอไม่ตาย ริวกะกระโดดลงบนอาณาเขตลมตรงนั้นโดยมีเธอในอ้อมกอด โดยที่ร่างของทั้งคู่ไม่ได้รับแรงกระแทกเลย แต่เหมือนถูกรับไว้ด้วยอะไรบางอย่างนุ่มๆ เมื่อลืมตาขึ้นมามองก็พบว่าเธอกับริวกะนั้นตัวลอยห่างจากพื้นไม่ถึง 1 ฟุต แต่ที่สำคัญเธอโดนริวกะกอดเต็มๆเลย
[ ริวกะ ] : 5555 สนุกจังวุ๊ยยย ในโตเกียวคงทำแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ 5555
[ คิราระ ] : ตาบ้า ตาบ้า ตาบ้า หัวใจจะวายหมดแล้ว งื๊อออ
คิราระต่อว่าริวกะด้วยอารมณ์งอนๆ แต่ก็อดยิ้มไม่ได้เพราะตอนนี้เขากอดเธอไม่ปล่อยเลย จนเธอแอบซบไปที่หน้าอกของเขา และเธอก็สัมผัสได้ว่าหัวใจเขาก็เต้นเร็วเหมือนกันไม่รู้ว่าเพราะวิ่งหรือเพราะมีเธออยู่ในอ้อมกอดของเขากันแน่ แต่ครู่เดียวก็มีเสียงบางเสียงดังขึ้นมาขัดจังหวะเขาเสียก่อน
[ ???? ] : ผมว่าแล้วเชียว ทำไมคืนนี้ลมถึงพัดแปลกๆ เพราะมีผู้ที่สามารถควบคุมวายุมาเยือนที่นี่นี่เอง คงกระโดดลงมาจากหัวท่านเฮบิซันอีกแล้วสิ่ครับ
[ ริวกะ ] : 5555 ใช่ครับ
[ ???? ] : เฮ้อ ยังซนเหมือนเดิมเลยนะครับ ท่านริวกะ
[ ริวกะ ] : สวัสดีครับ เก็นโซ โนโซมิลุกกันเถอะ
[ คิราระ ] : อะ อื้อๆ
คนที่มาทักริวกะนั้นคือเก็นโซ เป็นเหมือนผู้ดูแลศาลเจ้าประจำเขตนี้นั่นเอง แต่ทำไมดูเหมือนว่าเขาจะไม่ตกใจเลยนะ ที่เห็นเหตุการณ์แบบนี้
[ ริวกะ ] : ก็ที่โตเกียว มันเล่นแบบนี้ไม่ได้นี่ครับ ฮึ๊บบ สบายดีไหมครับ เก็นโซ
[ เก็นโซ ] : สบายดีครับท่านริวกะ แล้วท่านชินกับท่านรินล่ะ สบายดีไหมครับ
[ ริวกะ ] : แข็งแรงยิ่งกว่าเดิมอีกครับ 55555
[ เก็นโซ ] : ท่านควบคุมวายุได้ดีขึ้นมากแล้วนี่ครับ สามารถสร้างและควบแน่นมวลอากาศจนรับน้ำหนักได้แล้ว แต่ยังต้องฝึกอีกเยอะนะครับท่านริวกะ
[ ริวกะ ] : ครับ คงต้องให้เก็นโซช่วยสอนอีกเยอะเลย
[ เก็นโซ ] : เก็นโซผู้นี้พร้อมรับใช้ท่านริวกะและตระกูลอิซานางิ เสมอครับ โอ้ นั่นพันธะสัญญาชั้นสูงของเทนงู หรือว่าเธอคนนี้
เก็นโซพูดคุยกับริวกะอย่างสนิทสนม แต่ดูจะให้ความเคารพเสียมากกว่า แต่เขาก็สะดุดตาเมื่อเห็นคิราระและก็ต้องสะดุดตารอบสอง เพราะเห็นออร่าบางอย่างบนตัวคิราระซึ่งเก็นโซเรียกว่า พันธะสัญญาชั้นสูงของเทนงู
[ คิราระ ] : พันธะสัญญาชั้นสูง ? เหรอคะ
[ ริวกะ ] : อ๋อ เธอคนนี้เป็นมนุษย์น่ะเก็นโซ ยามิถูกใจเข้าให้ เลยรับมาเป็นน้องสาวบุญธรรมเสียเลย รู้สึกว่าลุงคุโระจะถูกใจด้วยสิ่
[ เก็นโซ ] : โอ้ น่ายินดีมากครับแบบนี้ ที่มีมนุษย์ได้รับตราพันธะจากสายเลือดของท่านไดเทนงู จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของเทนงู นางเป็นคนรักท่านริวกะงั้นหรือครับ
[ ริวกะ ] : เปล่าครับ เก็นโซ ( คิราระก้มหน้าทันที )
ถึงจะบอกว่าเปล่า แต่เก็นโซก็แอบยิ้มที่มุมปาก เพราะเขาเห็นท่าทางของคิราระที่ดูจะหม่นหมองทันทีหลังริวกะพูดจบ นั่นก็แสดงว่าคิราระไม่ได้รู้สึกแบบที่ริวกะพูด
[ เก็นโซ ] : ว่าแต่ ท่านริวกะมาถึงนางาซากิ มีธุระอะไรงั้นเหรอครับ
[ ริวกะ ] : มาธุระให้พ่อนิดหน่อยครับเก็นโซ ดูเหมือนว่าจะมีคนมาก่อความวุ่นวาย งั้นผมไปก่อนนะ
[ เก็นโซ ] : ครับ ท่านริวกะ
ริวกะพูดคุยกับเก็นโซจนจบก็ขอตัวทันที คิราระก็ก้มหัวเคารพเก็นโซเพราะดูว่าจะมีอายุมากกว่า แต่เก็นโซก็ได้เรียกให้หยุดไว้ ก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่าง
[ เก็นโซ ] : ธิดาบุญธรรมแห่งคาราสึเทนงู ขอให้ท่านซื่อตรงกับหัวใจตนเอง
เก็นโซพูดกับคิราระด้วยประโยคแปลกๆ แต่คิราระก็เข้าใจได้ไม่ยาก แต่เธอจะทำได้จริงๆเหรอ เพราะตอนนี้ริวกะนั้นมีแต่รุ้งพลอยในหัวใจ จะมีเหรอที่เขาจะมีที่ว่างในหัวใจให้เธอ ขนาดชื่อ เอ๊ยชื่อ คิราระคิดอะไรขึ้นได้ ตอนกระโดดลงมาจากเฮบิซัน ริวกะเรียกชื่อเธอนี่นา เธอจึงรีบวิ่งตามริวกะทันที
ส่วนริวกะนั้นที่ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคิราระ เขาจึงหันมามองเพราะความเป็นห่วง จนป๊ะเข้ากับคิราระที่วิ่งมาพอจน และดั่งละครไทย คิราระพุ่งชนริวกะเต็มๆและเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดริวกะทันที คิราระชนริวกะดังอึ้ก ถึงจะเขินก็เถอะแต่เธอมีเรื่องสำคัญที่จะต้องถาม
[ คิราระ ] : นี่ๆๆๆๆ ริวกะเมื่อกี้ ได้เรียกชื่อชั้นรึเปล่า
[ ริวกะ ] : อื้ม ก็เรียกไง เธอมีอะไรรึเปล่า โนโซมิ
[ คิราระ ] : ไม่ใช่ๆ ก่อนกระโดดลงมาจากคุณเฮบิซัน ริวกะเรียกชื่อต้นชั้นใช่มั๊ย
[ ริวกะ ] : หืม เปล่านี่ เธอหูฝาดแล้ว โนโซมิ
คิราระเชื่อหูตัวเองว่าฟังไม่ผิด แต่ริวกะก็ปฏิเสธไป คิราระก็เซ้าซี้ต่อ ริวกะก็ยังคงปฏิเสธต่อไป จนกลายเป็นบทสนทนาที่กระหนุงกระหนิงราวกับคู่รักที่ทะเลาะกันเล็กน้อย จนกระทั่งทั้งคู่เดินมาถึงเนินเขาก่อนที่จะถึงย่านชุมชนในเมือง ถึงมันจะมีระยะไกลพอสมควรแต่คิราระก็ถึงกับแปลกตาและแปลกใจ เพราะรอบๆเป็นเมืองมีตึกรามบ้านช่อง สไตล์ตามสมัยนิยม
แต่ ณ.บริเวณนั้น ณ.จุดๆนั้นมันเป็นเหมือนอีกโลกๆหนึ่งเลย เพราะรูปทรงของบ้าน ร้านค้า เสาไฟ ต้นไม้ และบริเวณรอบๆ นั้นดูเป็นสไตล์ญี่ปุ่นราวกับถูกอนุรักษ์ไว้คงเดิม ร้านค้าต่างๆ พ่อค้า แม่ค้า ถึงจะแต่งตัวตามสมัยนิยมแต่การตกแต่งร้านยังคงอนุรักษ์แบบดั้งเดิมไว้จริงๆ พื้นที่นี้เปรียบเสมือนป่าใหญ่ท่ามกลางเมืองหลวงที่วุ่นวายจริงๆ ทั้งคู่พากันเดินมาอีกราว 5 นาทีก็ถึงจุดหมาย
•••••••••••
[ ริวกะ ] : ที่นี่คนเยอะเดี๋ยวจะหลง จับมือชั้นไว้ดีๆอย่าปล่อยล่ะ
[ คิราระ ] : อื้อ ๆ
คิราระถึงกับ งู๊ยยยย เลยทีเดียวเพราะริวกะนั้นพูดว่าอย่าปล่อยมือชั้นล่ะ ทำให้สาวน้อยตาใสถึงกับยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว เธอจับมือริวกะด้วยความดีใจเต็มใจอุ่นใจแล้วเดินไปพร้อมกัน ทั้งคู่เดินลงมาจากเนินเขาเล็กๆเพื่อมุ่งหน้าไปยังตัวเมือง ซึ่งทั้งสองข้างทางนั้นประดับด้วยเสาไฟฟ้าที่ทำมาจากไม้และโคมไฟทรงโบราณที่งดงามยิ่งนัก แสงไฟสีส้มก็ช่วยให้แสงสว่างในยามค่ำคืนได้ลงตัวและสวยงามมากๆ คิราระตื่นตา ตื่นใจเป็นอย่างยิ่งเพราะภาพตรงหน้ามันสวยงามจริงๆ
[ คิราระ ] : คนเยอะจังเลย ที่นี่ที่ไหนเหรอริวกะ
[ ริวกะ ] : ย่านการค้า คาสุโกะน่ะ
[ คิราระ ] : อ๊าา คาสุโกะ ย่านการค้าคาสุโกะ ที่เขาว่ากันว่า มีร้านค้าเป็นร้อยน่ะเหรอ แถมยังมีคนเดินตลอดทั้งปี แถมๆๆ มีของอร่อยๆๆเยอะเลย แล้วๆๆๆ
ดูเหมือนว่าคิราระจะตื่นเต้นมากๆ พอได้ยินชื่อคาสุโกะ เพราะมันเป็นแหล่งท่องเที่ยวทั้งกลางวันและกลางคืน อีกทั้งยังเป็นแหล่งวัฒนธรรมขึ้นชื่อของนางาซากิอีกด้วย เพราะพื้นที่ตลอดย่านการค้านั้นได้ทำการอนุรักษ์ศิลปะการปลูกสร้าง บรรยากาศ และ วัฒนธรรม แบบสมัยโบราณไว้เป็นอย่างดี
[ ริวกะ ] : เดี๋ยว โนโซมิ เธอตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นหืม
[ คิราระ ] : แหะๆ ก็อยากมาตั้งนานแล้วนี่นา ไม่มีโอกาสได้มาเลยมันไกล คือ ไม่มีค่ารถมาแหะๆ
คิราระสารภาพให้ริวกะฟัง ซึ่งเขาก็เข้าใจและรู้สึกผิดที่ไปเบรคความรู้สึกดีใจนั้น ซึ่งคิราระนั้นก็ไปว่าตัวเองโดนริวกะดุ ก็ถึงกับหน้าเจื่อนลงไปนิดนึงเลยทีเดียว เขาเองคงต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อขอโทษคิราระแล้วล่ะ เพราะครั้งนี้เขาผิดเต็มๆเลย
[ ริวกะ ] : เธอไม่เคยมาที่นี่เหรอ โนโซมิ
[ คิราระ ] : อื้อ ( หน้าตาจ๋อยๆ )
[ ริวกะ ] : งั้นเดี๋ยวชั้นพาเที่ยวเอง
[ คิราระ ] : จริงนะๆ ริวกะ จริงนะจะพาเที่ยวจริงนะ
[ ริวกะ ] : อื้ม ก็บอกว่าอยากเที่ยวไม่ใช่เหรอ อุสส่าห์ได้มาทั้งที
[ คิราระ ] : เย้ๆๆ ริวกะใจดีที่สุดเลย ( ยิ้มหน้าบาน )
คิราระนั้นอารมณ์หงอยๆก็สลับขั้วเป็นร่าเริงทันทีพอ ได้ยินริวกะบอกว่าจะพาเที่ยว เธอร้องเย้ๆราวกับเด็กที่ได้ของรางวัลถูกใจแถมไม่พูดเปล่าเธอซบไปที่ไหล่ของ ริวกะเต็มๆจนนมนี่เบียดเลย เขารับรู้ได้ถึงความนุ่มนิ่มที่กำลังเบียดที่แขนของเขาซึ่งเขาก็พยายามข่มใจไว้เพราะถ้าปล่อยให้มังกรน้อยผงาดขึ้นมา รับรองได้ขายขี้หน้าแน่ๆ ริวกะปล่อยให้คิราระซบไปแบบนั้นโดยไม่ได้ว่าอะไรเพราะที่นี่ไม่ใช่ที่โตเกียว คงไม่มีคนมาเห็นและเอาเรื่องไปแซวเธอหรอก ริวกะจับมือคิราระเดินมาถึงย่านการค้าคาสุโกะ แค่ก้าวแรกที่คิราระก้าวเข้ามา สายตาเธอก็เต็มไปด้วยประกายวิบวับเลยทีเดียว
เธอใฝ่ฝันว่าอยากมาสักครั้งนานแล้วและตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ที่นี่แล้ว คิราระบีบมือริวกะแน่นขึ้น แน่นขึ้น เพราะความตื่นเต้นซึ่งเขาก็รับรู้ได้ทันทีว่าคิราระรู้สึกเช่นไร จากนั้นริวกะก็พาคิราระเดินซื้อนู่นซื้อนี่อยู่เกือบ 30 นาที จนตอนนี้ไม่มีร่องรอยของความเศร้าบนใบหน้าแล้ว มีแต่รอยยิ้มที่โคตรจะคาวาอี้เลย ซึ่งแน่นอนริวกะก็ถึงกับชะงักเหมือนกันเมื่อโดนดาเมจความน่ารักของคิราระโจมตีเข้าเต็มๆ
แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงคนโหวกเหวกโวยวายขึ้นทันที เมื่อมองไปตามเสียงก็พบว่าเป็นกลุ่มชายแต่งตัวธรรมดาทั่วไปแต่หน้าตาดูจะไม่เป็นมิตรสักเท่าไร พวกมันถือไม้เบสบอลเหล็กเดินแหกปากแถมยังเหมือนจะข่มขู่เงินจากพ่อค้าแม่ค้าอีก ทำให้ริวกะรู้ได้ทันทีว่านี่แหละสิ่งที่พ่อไหว้วานให้มา
[ ริวกะ ] : อ๋อ ไอ้พวกนี้เหรอที่พ่อบอก
ริวกะเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นพวกมันซึ่งคิราระเองนั้นยังไม่เข้าใจที่ริวกะพูดเท่าไรนัก แต่เธอจับมือริวกะไว้แน่นเลยเพราะรู้สึกว่ากลุ่มคนพวกนั้นอันตรายจริงๆ พวกมันเดินมาถึงตรงที่ริวกะยืน แล้วก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมไอ้เด็กตรงหน้าไม่ยอมหลบและไม่มีท่าทีจะกลัวพวกมันเลย
[ ริวกะ ] : เดี๋ยวดิ่พี่ชาย พี่ชายจะมาเก็บค่าคุ้มครองแถวนี้ได้ไง จำได้ว่าแถวนี้ไม่มีการเก็บค่าคุ้มครองนี่นา
[ หัวหน้าอันธพาล ] : แล้วยังไงวะ กลุ่มอาคะโทระ ของพวกกูจะยึดที่นี่แล้วจะทำไม ใครไม่จ่ายก็อยู่ไม่ได้โว้ย
มันไม่พูดเปล่า แถมยังยังถีบทำลายข้าวของเพื่อเป็นการข่มขู่อีกต่างหาก แต่ริวกะก็ยังใจเย็นอยู่แถมยังยิ้มแย้มใส่อีกโดยไม่มีท่าทีกลัวเลย
[ ริวกะ ] : เอ... ชั้นจำได้ว่าที่ตรงนี้มันเป็นของ..... ของใครกันน๊าาา ของใครกันน้อออ
ไอ้หัวหน้าอันธพาลหน้าซีดทันที เพราะมันเองก็รู้ว่าตรงนี้ มันเป็นที่ของใคร แต่เพราะบอสใหญ่จากโตเกียวสั่งมา มันจึงจำเป็นต้องเข้ามายึดครองที่แถบนี้ อีกทั้งมันยังกลัวจะเสียหน้าถ้ายอมให้เด็กตรงหน้า มันจึงยังข่มขู่ต่อไปเพราะพวกมันมากันตั้ง 20 กว่าคน ถ้าทำไม่สำเร็จมีหวังโดนบอสสั่งกระทืบแน่ๆ
[ หัวหน้าอันธพาล ] : ไม่สนโว้ย ที่นี่ต้องเป็นของอาคะโทระ งั้นเริ่มจากมึงก่อนเลย ไอ้เด็กอวดดี
เมื่อริวกะไม่มีท่าทีจะเกรงกลัวมัน มันจึงพุ่งหมัดใส่ทันที พ่อค้าแม่ค่าตรงนั้นถึงกับร้องขึ้นทันที แต่หมัดที่พุ่งมานั้นทำได้แค่โดนลมเท่านั้น
วืดดดด คิราระปล่อยมือที่จับมือริวกะไว้และพุ่งเข้ามายืนบังหน้าริวกะทันที เธอใช้ไอคิโด้ที่ฝึกมาจากชิน จับล็อคมือไอ้หัวหน้ากลุ่มและหมุนทุ่มมันลงพื้นดัง
ดึ้งงงง(https://uppic.cc/d/KUHc)
[ หัวหน้าอันธพาล ] : โอ้ยย
ริวกะถึงกับอึ้งเลยทีเดียว เพราะไม่คิดว่าฝีมือของคิราระจะรุดหน้าไปรวดเร็วขนาดนี้ เพราะถ้านับจากที่คิราระเข้ามาฝึกในบ้านก็แค่เดือนกว่าๆเอง
[ ลูกน้องกีกี้ ] : มึงอีเด็กเปตร มึงทำลูกพี่กู
พ่อลูกพี่ลงไปนอนคลุกกับดินพวกลูกน้องกีกี้ถึงกับเดือดเลยทีเดียว พวกมันตะโกนด่าคิราระ และวิ่งใส่ทันที
วุ่บ วุ่บ วุ่บ พวกมันสาวหมัดยาวๆใส่คิราระทันที แต่คิราระก็ถอยหลบๆอย่างคล่องแคล่ว
มั่บ คิราระให้โอกาสที่มันเหวี่ยงแขนต่อยอย่างมั่วซั่ว จับเข้าอย่างแม่นจำและจะทุ่มอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเกร็งเอาไว้ได้ มันทิ้งน้ำหนักไปข้างหลังเพื่อไม่ให้คิราระโดนทุ่มได้ แต่คิราระนั้นก็เปลี่ยนการเคลื่อนไหวทันที เธอหักข้อมือของมันกดลงและทุ่มเหวี่ยงไปด้านหลังตามแรงที่มันทิ้งตัว ทำให้มันถึงกับกลิ้งหลุนๆเลยทีเดียว
(https://uppic.cc/d/KUoJ)
พอเห็นพวกเดียวกันโดนกระทืบพวกมันอีกคนก็วิ่งหาคิราระทันที ครั้งนี้คิราระเปลี่ยนการตั้งท่าจากท่าที่ดูผ่อนคลายของไอคิโด้ มาเป็นการตั้งท่ากาต้าของคาราเต้
[ ริวกะ ] : หือ ? กาต้า !!!
ริวกะถึงกับอึ้งเลย นี่คิราระไม่ได้ฝึกแค่ไอคิโด้สิ่นะ ปู่คงให้ฝึกคาราเต้ด้วยแน่ๆ
วู่บบ กลุ่มอันธพาลวิ่งเข้ามาใส่คิราระทันที
วุ่บ คิราระหลบก้าวหลบครึ่งก้าว ใช้แขนขวาปัดหมัด
เปรี้ยง !!! คิราระอัดหมัดเข้าสีข้างของมันเต็มๆจนมันเซเพราะความเจ็บ
(https://uppic.cc/d/KUpb)
แต่เพราะเป็นผู้ชายแถมยังผ่านการต่อยตีมาหลายครั้งร่างกายจึงมีความทนทานมากนัก หมัดของคิราระจึงทำอะไรมันไม่ได้มากนัก แต่ว่า...
วู๊บบ คิราระตั้งท่าเตะเข้ากลางลำตัว มันจึงยกแขนขึ้นมากันแต่ว่าไม่ใช่ คิราระนั้นบิดขาขึ้นสูงและเตะตวัดลงทันที ทำให้มันที่ยกแขนกันแค่ที่ลำตัวนั้น โดนเตะเข้าหน้าเต็มๆ เรียกว่าสลบคาตีนเลยทีเดียว
(https://uppic.cc/d/KUpv)
[ ริวกะ ] : เห้ย !!! เอาจริงดิ่ Kubi mawashi geri
( คุบิ มาวาชิ เกริ )
ริวกะถึงกับร้องเห้ยเลย เพราะคิราระปล่อยเซอร์ไพรส์ซะอย่างนั้น ตอนแรกว่าใช้ไอคิโด้เก็บไปสองคนก็ว่าเก่งแล้ว แต่ตอนนี้แม่คุณดันใช้คาราเต้ แถมยังใช้ไอ้เทคนิคการเตะขั้นสูงอย่าง คุบิ มาวาชิ เกริ หรือ บาซิลเลี่ยน คิ๊ก นั่นอีก ดูท่าทางว่าปู่จะได้ลูกศิษฐ์ฝีมือดีอีกคนนึงแล้วล่ะ
คิราระเตะไอ้นั่นสลบคาตีนไปแล้ว แน่นอนว่าเธอดีใจเพราะทำได้สำเร็จ แต่เหมือนว่าเธอจะไปจุดไฟแค้นให้พวกมันซะแล้วล่ะ เพราะพวกมัน 2 คนกำลังวิ่งมาหาเธอแล้ว คิราระเห็นท่าไม่ดีแล้วจึงเตรียมจะถอย เพราะเธอรู้ตัวดีว่าถ้าต้องสู้ 2-1 ฝีมือเธอตอนนี้คงไม่ไหวแน่ๆ แต่สายตาเธอก็เหลือบไปเห็นเด็กสาวตัวเล็กคนนึงยืนอยู่ไม่ห่างจากเธอนัก ด้วยความเป็นห่วงว่าเด็กคนนั้นจะได้รับอันตราย
คิราระจึงตัดสินใจวิ่งไปทางนั้นเพื่อที่จะพาเด็กน้อยออกไป แต่ไม่ทันเสียแล้ว แม้ว่าเธอไปถึงตัวเด็กสาวคนนั้นก็จริงแต่ก็มีพวกมันคนนึงพุ่งเข้าหาคิราระอย่างรวดเร็ว คิราระนั้นรู้ได้ทันทีว่าหนีไม่ทันแน่ๆ เธอจึงกอดเด็กคนนั้นไว้ อย่างน้อยก็อย่าให้เด็กคนนี้บาดเจ็บเลย เธอคิดแค่นี้จริงๆ.... แต่คิราระลืมไปอย่างนึงว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ข้างๆเธอนั้นมีเขาอยู่ข้างๆเสมอ
เปรี้ยงงง !!!คิราระที่คิดว่าหลบไม่ทันแล้วนั้น ถึงกับหลับตาปี๋เลยเพราะถึงจะเก่งยังไงเธอก็แค่อายุ 17 ก็ต้องกลัวเจ็บตัวบ้างอยู่แล้ว แต่พ่อค้าแม่ค้าบริเวณนั้นทุกคนนั้นได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ในเสี้ยววินาทีนั้นริวกะได้พุ่งตัวเข้ารับหมัดที่กำลังพุ่งตรงใส่คิราระอย่างแม่นยำ ก่อนที่จะบิดข้อมืออย่างรวดเร็วจนผู้ชายตัวใหญ่ๆถึงกับลอยคว้าง ตกกระแทกพื้นดังตึ้งงง
(https://uppic.cc/d/KUpQ)
อีกคนที่วิ่งตามมานั้นก็ต่อยใส่ริวกะทันที ริวกะนั้นไม่หลบไม่หนี เขาเพียงปัดหมัดนั้นจนกระเด็นไปตามแรง และต่อด้วยการต่อยไปที่ท้องอย่างรวดเร็ว
(https://uppic.cc/d/KUpN)
ในขณะที่ได้อันธพาลตัวงอเพราะความจุก ริวกะก็เตะก้านคอใส่อย่างรุนแรงจนสลบคาที่เลยทีเดียว
5 วินาที ริวกะจัดการอันธพาล 2 คนจนหมดสภาพพูดไปใครจะเชื่อ แต่มันก็เกิดขึ้นจริงๆไปแล้ว พวกมันที่เหลือโมโหเลือดขึ้นหน้าทันที ดูเหมือนว่าริวกะจะหลีกเลี่ยงการประทะไม่ได้เสียแล้ว
[ ริวกะ ] : ยามิ ฮิคาริ โคฮาคุ กัปปะ จงมาตามคำเรียกของชั้น และปกป้องชาวบ้านเต็มกำลัง ที่เหลือชั้นจัดการเอง
ในขณะเดียวกัน ณ. บ้านใหญ่
วิ๊ง วิ๊ง วิ๊ง วิ๊ง ภูติคนสนิททั้ง4 ของริวกะได้ยินเสียงเรียกขึ้นในหัวพร้อมกันทันที ทั้ง4 ตนรับรู้ได้ทันทีว่างานเข้า และเมื่อได้ยินคำสั่งว่าปกป้องชาวบ้าน แสดงว่าภารกิจนี้ต้องแนบเนียน ทั้ง4 จึงได้จำแลงกายเป็นมนุษย์และเนรมิตรเครื่องแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำที่เป็นเครื่องแบบของบอดี้การ์ดของอิซานางิกรุ๊ป
พรึ่บบบ 3 พี่น้องเทนงู ยามิ ฮิราริ โคฮาคุ เทเลพอตมาหากัปปะที่รออยู่ทันที
[ กัปปะ ] : ไปกันเถอะ
เทนงู 3 พี่น้องพยักหน้าเมื่อกัปปะพูดจบ ทั้ง3 ยื่นมือไปแตะที่ตัวกัปปะ และทั้งหมดก็ได้เทเลพอตไปทันที
(https://uppic.cc/d/KUpg)
••••••
ที่นางาซากิ
ฟิ้ววว ไม่ถึง 20 วินาทีหลังสิ้นสุดคำเรียกของริวกะ บริเวณก็เกิดลมพัดขนาดย่อมๆขึ้นมาทันที ยามิ ฮิคาริ โคฮาคุและกัปปะ มาถึงเรียบร้อยแล้ว ทั้ง4ตนเดินแทรกออกมาจากข้างหลังปะปนกับฝูงชนแถวหน้า เพื่อเตรียมพร้อมที่จะปกป้องชาวบ้านทันที ส่วนคิราระที่หลบอยู่ข้างหลังริวกะนั้น เธอรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ต้องพาเด็กคนนี้ออกไป ในขณะที่เธอกำลังจะวิ่งออกไปนั้น ฮิคาริพี่สาวคนรองของ 3 เทนงูก็รีบมาพาเธอและเด็กสาวคนนั้นออกไปทันที
[ หัวหน้าอันธพาล ] : มึงหาเรื่องกับคนของ อาคะโทระ ( พยัคฆ์แดง ) มึงต้องชดใช้
[ ริวกะ ] : เข้ามา อาคะเนะโกะ ( แมวเหมียวสีแดง ) เมี๊ยว ๆ ๆ ๆ
[ หัวหน้าอันธพาล ] : มึ้งงง ไอ้เด็กเปตรมึงตาย เอาแม่งเลย ฆ่ามัน
สิ้นสุดคำสั่งพวกลูกกระจ๊อกกีกี้ทั้งหลาย วิ่งใส่ริวกะทันที
เปรี้ยงง !!! ศพแรกผ่านไป ริวกะโยกหลบและอัดหมัดขวาเข้าเต็มๆหน้า
(https://uppic.cc/d/KUpr)
ตู้มม โคร้มม !!! ศพสองศพสามค่อยๆผ่านไป ริวกะเคลื่อนไหวหลบพวกมันอีก 2 คนที่กำลังเข้ามา เขาเคลื่อนที่หลบไปเรื่อยๆจนพวกมันชนกันเอง ริวกะวิ่งใส่และกระโดดหมุนตัวถีบทันทีจนพวกมันกระเด็นไปหลายฟุต พวกมันพอเห็นเพื่อนที่มีฝีมือทั้ง 3 คน ต่างกลายเป็น
กระสอบทรายโง่ๆให้ริวกะเตะเล่นก็เริ่มใจฝ่อ ยืนขาตายกันหมด จนหัวหน้ามันถึงกับของขึ้น
[ หัวหน้าอันธพาล ] : เห้ย พวกมึงเข้าไปสิ่วะ กลัวอะไรแค่เด็กคนเดียวไป๊
ไอ้หัวหน้าก็กลัวไม่ต่างกัน แต่ก็ยังแหกปากสั่งลูกน้อง แถมยังเหวี่ยงลูกน้องคนนึงเข้าไปอีก ลูกน้องคนนั้นก็ต้องสู้อย่างเต็มที่เพราะถ้าไม่สู้มันก็โดนลูกพี่มันกระทืบอยู่ดี แต่มีเหรอที่นักเลงกระจอกๆจะสู้กับคนที่เป็นมวยและฝึกมาจนเลือกตาแทบกระเด็น ริวกะโยกซ้ายปล่อยหมัด ขวาแย๊ปๆ อย่างรวดเร็ว จนไอ้ลูกน้องกีกี้ยืนเป็นเป้านิ่งเลย
ทุกการต่อสู้ของริวกะนั้นแน่นอนว่าพ่อค้าแม่ค้าทุกคนต่างก็มองอย่างไม่กระพริบตา แน่นอนว่ามีคนยกมือถือมาถ่ายคลิปไว้ด้วย ใครล่ะจะไม่อยากถ่ายทอดสิ่งที่มหัศจรรย์แบบนี้ออกไป คิราระเองก็เฝ้ามองด้วยสายตาที่ชื่นชมและเป็นปลื้มมากกว่าเดิมเสียอีก ริวกะเข้ามาช่วยเธออีกแล้ว
[ เด็กน้อย ] : พี่สาว พี่เป็นแฟนของพี่ริวกะเหรอคะ พี่สาวเก่งจังเลยชนะพวกนั้นได้ตั้งสามคนแน่ะ
คิราระถึงกับงุนงงมากกว่าดีใจที่ถูกเรียกว่าแฟนของริวกะ เพราะเด็กคนนี้ทำไมรู้จักริวกะ
เปรี้ยง !!! เสียงดังสนั่นรบกวนความคิดของเธอ เมื่อมองไปตามเสียงก็พบว่าได้คนที่โดนเหวี่ยงมาหาริวกะนั้นสลบคาตีนริวกะเลย พวกมันเริ่มกลัวเริ่มเกรงทันที พวกมันเป็นสมาชิกยากูซ่าแต่กลับโดนเด็กมัธยมปลายเตะร่วงคาตีนไปหลายคนได้ยังไง พวกมัน 4-5 คนลุมล้อมริวกะไว้
วุ่บๆๆ ไม้เบสบอลหวดวืดไปๆมาๆ ไม่โดนริวกะเลย เขาหลบได้อย่างคล่องแคล่วเลยทีเดียว
มั่บ ริวกะบล๊อคไปที่แขนของพวกมันคนนึงที่กำลังจะฟาดใส่เขา และจับไม้เบสบอลนั้นยกขึ้นเพื่อป้องตัวจากการถูกหวดทันที
ก๊อง !!! ก๊อง !!! ก๊อง !!! เสียงไม้เบสบอลที่ทำด้วยเหล็กกระทบกันจนเกิดเสียงดังสนั่น ริวกะนึกอะไรสนุกๆออกเขาจึงลงมือทำทันที
กรึ้บบบ ริวกะใช้มือซ้ายตะปบเข้าที่ข้อมือขวาของลูกกระจ๊อกที่อยู่ใกล้ๆจนมันร้องลั่น และใช้มือขวาจับไปที่เข็มขัดของมันและยกขึ้นทันที
วู่บบ ผัวะ โอ้ยย !!! วู่บบ ผัวะ โอ้ยย !!! ริวกะจับร่างๆนั้นยกขึ้นเพื่อมาเป็นโล่ป้องกันตัวอย่างง่ายดาย
ผัวะ โอ๊ยย !!! ผัวะ โอ๊ยย !!! พวกมันที่ยั้งมือไม่ทันก็หวดไม่เบสบอลเข้าเต็มๆหลังของเพื่อนมัน จนถึงกับร้องลั่นเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : แต่น แต๊น โล่ไวเบรเนี่ยม
ริวกะทำเหมือนเรื่องอันตรายตรงหน้าเป็นเรื่องเล่นๆ แถมยังจับพวกมันมาเป็นโล่อีก พวกมันถึงกับหน้าถอดสีเลย เพราะไม่คิดว่าไอ้เด็กนักเรียนตรงหน้ามันจะเก่งเวอร์ขนาดนี้
[ ริวกะ ] : เอ้า ฮึ๊บบบบบ
ริวกะขว้างไอ้ลูกกระจ๊อกคนนั้นออกไปราวกับขว้างโล่เลยทีเดียว ตัวมันหมุนติ้ว ๆ ๆ ๆ จนไปกระแทกกับเพื่อนๆมันสามคนจนล้มระเนระนาดกันหมด
(https://uppic.cc/d/KqxW)
[ ริวกะ ] : อ่าว โล่ไม่หมุนกลับมาแฮะ 55555555555555
ริวกะยังคงทำเป็นเรื่องตลกๆ อีกเช่นเคย นั่นจึงทำให้ไอ้หัวหน้าอันธพาลถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ในเมื่อสู้ตัวๆต่อไม่ได้ก็ต้องใช้ตัวประกัน
[ หัวหน้าอันธพาล ] : เห้ย ไปจับนังเด็กอวดดีคนนั้นมา ( คิราระ )
สิ้นสุดคำสั่ง 1 ในลูกน้องกีกี้ก็วิ่งไปทางคิราระทันที แต่ก็ต้องสะดุดกึ้ก เพราะฮิคาริเดินขึ้นมาเพื่อปกป้องคิราระเสียก่อน
[ ฮิคาริ ] : จะทำอะไรน้องสาวของข้ามิทราบ เจ้าพวกอันธพาล
คิราระงุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างมาก สาวสวยใส่แว่นแต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำราวกับบอดี้การ์ด เดินขึ้นหน้ามาราวกับจะเธอแถมยังบอกว่าเธอเป็นน้องสาวอีก เธอทั้งงงทั้งตื่นเต้นไปหมดแล้ว
วู่บ เสียงหมัดแหวกอากาศเข้ามาหาฮิคาริ ดูเหมือนว่าพวกพวกมันจะไม่สนใจคำพูดของฮิคาริเลย
วุ่บบ หมัดซ้ายสวิงเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่ฮิคาริก็ใช้มือขวาปัดออกอย่างง่ายดายและใช้มือซ้าย จับเข้าอย่างรวดเร็วและบิดสวนทางทันที
แกร๊บบ เสียงเส้นเอ็นลั่นทันที
(https://uppic.cc/d/KqxL)
ฮิคาริบิดของศอกของมันจนตึงแน่นจะหักแหล่มิหักแหล่ ฮิคาริบิดยกขึ้นเหนือหัวอีกครั้ง มันถึงกับร้องโอ๊ยและต้องเขย่งขาตามเพื่อลดความเจ็บปวด ไม่งั้นข้อศอกมันหักแน่ๆ
ปล่อยเพื่อนกูนะเว้ย !!! มีเสียงหนึ่งเสียงดังขึ้น ฮิคาริมองเห็นทันมีว่าเป็นไอ้กุ๊ยคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา
[ กุ้ย 1 ] : มึงตายแน่ อีอ้วนเพื่อนกูมาแล้ว
กรึ่บ !!![ กุ๊ย 1 ] : โอ๊ย แขน แขนหักแล้ว
ไอ้กุ๊ยคนแรกข้อศอกหลุดทันทีที่พูดว่ากับฮิคาริว่าอีอ้วน ฮิคาริสะบัดแขนสวนทางอย่างรวดเร็วจนข้อศอกมันหลุด มันถึงกับชักเพราะความเจ็บปวดและลงไปกองกับพื้น ในขณะที่มันลงไปนอนดิ้นทุรนทุราย ไอ้กุ๊ย2ที่กำลังวิ่งเข้ามาก็ง้างหมัดใส่ทันที ฮิคาริตั้งท่าเตรียมรับมือ
มั่บ !!! ไอ้กุ๊ยที่ข้อศอกหลุดนั้น มันคลานตะเกียกตะกายมาและใช้แขนอีกข้างล็อคขาซ้ายของฮิคาริไว้ ทำให้เธอก้าวขาไม่ได้ แต่ลืมไปรึเปล่าเธอยังมีขาขวา
วู่บ ไอ้กุ้ย 2 ยิงหมัดซ้ายเข้าใส่ฮิคาริอย่างรวดเร็ว แต่...
วุ่บ กรึ่กก ฮิคาริยกขาข้างขวาขึ้นมารอไว้แล้ว ในจังหวะที่มันต่อยเข้ามาฮิคาริก็บิดขาเพื่อหมุนล็อคแขนของมันทันที
แกร๊บบ[ กุ๊ย 2 ] : โอ๊ยยยย
(https://uppic.cc/d/Kq9J)
ฮิคาริบิดขาสวนทาง ทำให้ทั้งหัวไหล่และข้อศอกของมันนั้นเคลื่อนไหวสวนทางกับข้อต่อ มันร้องดังลั่นเพราะความเจ็บปวด ไอ้กุ๊ย 1 ถึงกับเหวอเลยมันคิดว่าล็อคขาไว้เพื่อจะทำให้ฮิคาริเสียเปรียบแต่ไม่เลย เธอใช้แค่ 1 แขน 1 ขาก็สามารถจัดการพวกมันได้สบายแล้ว
[ กุ๊ย 2 ] : ปล่อยนะโว้ย อีอ้วน
ฮิคาริได้ฟังแล้วของขึ้นเลย
แกร๊บ !!! โอ๊ยย !!! ฮิคาริบิดขาอีกครั้งจนมันร้องลั่น ก่อนที่จะคลายการล็อคและถีบมันออกไป ในขณะที่ไอ้กุ๊ย 1 กำลังจะด่าอีกครั้ง
ปั้กก ฮิราริที่ถีบไอ้กุ๊ย2 ออกไปนั้น ได้หันมาเตะเสยปลายคางด้วยเท้าขวาจนไอ้กุ๊ย1หน้าหงายสลบคาตีน
[ กุ๊ย2 ] : มึง มึงอีอ้วนมึงทำเพื่อนกู
ขึ้นเลยฮิคาริขึ้นเลยทั้งที่หุ่นเธอปราดเปรียว สมส่วนขนาดนี้ยังมาเรียกว่าอีอ้วน โดนครั้งแรกว่าโมโหแล้วแต่โดนเรียกซ้ำแล้วซ้ำอีกใครจะทนไหว ไม่ว่าจะมนุษย์หรือปีศาจ เพศหญิงก็คือเพศหญิง พอโดนพวกมันเรียกว่าอีอ้วนใส่ มีหรือที่จะไม่โมโห ไอ้กุ๊ย2 วิ่งใส่ฮิคาริอีกครั้งและเหวี่ยงหมัดใส่ทันที
วุ่บบบ ฮิคาริเอี้ยวตัวหลบหมัดที่กำลังพุ่งตรงมาใส่เธออย่างรวดเร็ว
(https://uppic.cc/d/Kq9M)
ฮิคาริโยกหลบนิดเดียวและกระแทกฝ่ามือเข้าคางเต็มๆ ภาพตรงหน้ามันเบลอทันทีเพราะคางนั้นเป็นจุดอ่อนที่ร้ายแรง
ผัวะ !!! ฮิคาริถีบ side kick ใส่ท้องของมันเต็มจนจุกตัวงอ
ผัว !!! ต่อด้วยการเตะสูงใส่หน้ามันอีกครั้งจนเสียศูนย์และยังดีดลูกเตะกลับหลังใส่ซ้ำจนหน้าสะบัด
(https://uppic.cc/d/Kq9P)
ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ฮิคาริเตะรัวยับใส่เพราะโมโหที่มาเรียกตนว่าอีอ้วน ก่อนจะจบด้วยการหมุนตัวเตะเสยเข้าไปหน้าจนมันถึงลอยสลบกลางอากาศ
เปรี้ยงง !!!(https://uppic.cc/d/Kq9R)
•••••••••
ด้านโคฮาคุ
ย๊ากกกก !!!ลูกน้องกีกี้ 2 คนวิ่งเข้าใส่โคฮาคุ โคฮาคุในร่างมนุษย์นี้ดูแล้วทรงพลังยิ่งนักขนาดใส่เสื้อผ้ามิดชิดยังรู้เลยว่า กล้ามเป็นมัดๆแน่ๆ
[ ริวกะ ] : เบาๆมือหน่อยนะ โคฮาคุ ในบรรดา 4 ตน นายมีพละกำลังเยอะที่สุด เดี๋ยวพวกมันจะตายซะก่อน
[ โคฮาคุ ] : สั่งให้ข้าไปถล่มภูเขา ยังง่ายกว่าให้ข้าออมแรงอีกนะขอรับ แต่ข้าจะพยายามขอรับนายน้อย
ริวกะส่งกระแสจิตพูดคุยกับโคฮาคุทันทีที่เห็นว่า มีพวกไม่เจียมตัววิ่งเข้าหา ถ้าพูดถึงโคฮาคุเขามีพลังกายมากมายอย่างที่ริวกะพูดจริงๆ อาจจะเทียบเท่าคาราสึ เทนงูผู้เป็นบิดาเลยก็ได้
ฟุ่บ ๆ ๆ ๆ ไอ้ลูกน้องกีกี้ที่พุ่งเข้าหา มันรัวหมัดซ้ายขวา ไม่ยั้งแต่โคฮาคุก็หลบได้สบาย
(https://uppic.cc/d/Kq9A)
มั่บๆ แกร๊บ โคฮาคุใช้มือซ้ายรับหมัดขวาที่ต่อยเข้ามาได้อย่างแม่นยำและใช้แรงแขนล้วนๆ บิดมันออกอย่างง่ายดาย จนไอ้กีกี้ถึงกับเหวอว่า
เหี้ย นี่แรงคนเหรอวะ ปั้กก !!! โคฮาคุตีเข่าเข้าท้องของมันจังๆจนมันแทบทรุด และกระชากคอเสื้อมันไว้ทันที
[ ลูกน้องกีกี้ผู้น่าสงสาร ] : เฮ้ย มึงทำอะไรเพื่อนกู
ก๊อง !!! ไอ้ลูกน้องกีกี้อีกคน วิ่งเอาไม้เบสบอลเข้ามาหวดใส่หัวโคฮาคุเต็มๆ แต่เสียงที่เกิดขึ้นนั้นดังเหมือนเหล็กกระทบเหล็กเสียมากกว่า ไม้เบสบอลเหล็กในมือมันถึงกับบุบเลย
เหวออออ มันร้องเสียงหลงและเตรียมตัววิ่งหนี แต่ไม่ทันเสียแล้ว
มั่บบ !!! โคฮาคุจับที่คอเสื้อของมัน และโขกเฮดบัตเข้าเต็มๆ จนมันถึงกับหน้ามืดตาลายเลยทีเดียว
โป๊กกก !!! ขวาตาย ซ้ายสลบ นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการออมแรงของเขาแล้ว โคฮาคุจับพวกมันทั้งสองอัดเข้าใส่กันเต็มๆ ถึงจะยั้งแรงไว้แต่เพราะความแรงบวกกับหัวกระแทกกันโดนจุดสำคัญ จึงทำให้พวกมันสลบทันที ริวกะที่กำลังวิ่งเข้าใส่กลุ่มอันธพาลก็โล่งใจที่โคฮาคุสามารถยั้งและออมพลังเอาไว้ได้ตามที่รับปาก
•••••••
ด้านยามิและกัปปะ
เรียกได้ว่าสองตนนี้ พออยู่ในร่างของมนุษย์และอยู่ในชุดเครื่องแบบบอดี้การ์ด เรียกได้ว่าโคตรเท่ โคตรเพอร์เฟค ไอ้ลูกน้องกีกี้ก็ทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครด มันพุ่งใส่ยามิที่ยืนขวางทันที แต่ยามิก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะเขาได้กลิ่นหอมๆ กลิ่นย่างหอมๆจากข้างหลัง เพราะตอนนี้ยามิยืนอยู่หน้าร้านขายไทยากินั่นเอง ตัวเขาเองยิ่งแพ้ให้กลิ่นหอมๆอยู่ด้วย
วุ่บ ( ยามิหลบ )
[ ยามิ ] : คุณแม่ค้า เดี๋ยวช่วยจัดขนมหอมๆรูปปลานั่น ให้ผม 1 ที่นะ
คุณแม่ค้าร้านไทยากิก็ งงๆ เพราะพ่อหนุ่มตรงหน้า ( ยามิ ) ไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวต่อไม้ตรงหน้าเลย วุ่บๆๆๆ กี้กี้ทั้ง2 พยายามไล่หวดใส่ยามิแต่ก็ไม่ได้โดนสักที เขาเคลื่อนไหวหลบได้อย่างคล่องแคล่วและที่สำคัญทุกการเคลื่อนไหวมันสวยงามยิ่งนัก นั่นเพราะยามิใช้
" ไทซาบากิ "
(https://uppic.cc/d/Kq91)
รูปแบบการเคลื่อนไหวของศิลปะการต่อสู้ 8 ทิศทาง นั่นจึงทำให้เขาเคลื่อนไหวหลบได้อย่างสวยงามและรวดเร็ว เพราะการเคลื่อนไหวในแต่ละทิศ ยามิใช้การเคลื่อนไหวแค่ 2-3 ก้าวเอง มันทั้งได้ประสิทธิภาพและไม่เสียแรงโดยใช่เหตุ
[ ยามิ ] : นายน้อยขอรับ ข้าขออนุญาตใช้อาวุธเพื่อขมขู่ได้ไหมขอรับ
[ ริวกะ ] : ได้ ชั้นอนุญาต แต่อย่าให้รุนแรงไปนะ
ยามิสื่อสารทางจิตกับริวที่กำลังวุ่นกับการต่อสู้ เพื่อขออนุญาตใช้อาวุธ ซึ่งเมื่อริวกะก็อนุญาตยามิจึงยิ้มเลยทีนี้ วุ่บๆ เขายังคงใช้
" ไท ซาบากิ " หลบซ้ายขวาอย่างคล่องแคล่ว และพูดกับพวกมันเพื่อยั่วโมโหพวกมัน
[ ยามิ ] : เข้ามา อาคะเนโกะ ( แมวเหมียวสีแดง )
พวกมันโดนลบหลู่ชื่อแก๊งค์ก็ถึงกับขึ้นเลย พวกมันสองคนวิ่งเข้าใส่ยามิทันที
วืดดด วืดดด พวกมันหวดใส่ยามิสะเปะสะปะไปหมด ยามิฉวยจังหวะนั้นบล็อคไม้ที่ตีเข้ามาและปลดทันที ยามิฉวยไม้เบสบอลได้มา 1 อันเขาก็ยิ้มทันที
วืดๆ วืดๆ เขาควงไม้นั้นอย่างคล่องแคล่ว ส่วนไอ้พวกสมุนเดนตายก็ยังไม่มีท่าทีที่จะกลัว มันมา2จะกลัวทำไม มันวิ่งใส่ยามิอีกครั้ง วืดๆๆ ยามิก้าวหลบ ซ้ายขวาจนจนพวกมัน 2 คนหวดโดนกันเองและจังหวะที่มันชะงักนั่นแหละ เขาปักไม้ลงพื้นและกวาดราวกับวาดอาณาเขตทันที
[ ยามิ ] : อัคคีสาดแสง ( พูดไทย , ยามิพูดไทยได้ )
ผัวะ ตีไปที่ลำตัวไอ้คนทางขวา
ผัวะ หันไปตีขาไอ้คนทางซ้าย
ผัวะ กลับมาตีขาไอ้คนด้านขวา
ผัวะ หมุนมาหวดใส่สำตัวไอ้คนทางซ้าย
ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ (https://uppic.cc/d/Kq9i)
ยามิตีซ้ายสลับขวา บนสลับล่าง เรียกว่าตียับเลยทีเดียว แต่ยามิไม่ได้ตีเข้าที่หัวเพราะเขาไม่ได้ต้องการเอาชีวิตและอีกอย่างเพราะริวกะสั่งไว้ด้วย พวกมันทั้งสองนอนดิ้นกระแด่วๆ อ่วมไปทั้งตัวดีที่ว่ายามิออมแรงไว้ไม่งั้นคงจบไม่สวยแน่ๆ
[ กัปปะ ] : ซึบาสะมารุ นี่เจ้าเลียนแบบจากละครของประเทศไทยอีกแล้วเหรอ
[ ยามิ ] : เปล่าาาา ข้าเปล่า
[ กัปปะ ] : เจ้าอย่าโกหก เจ้าพูดว่าอัคคีสาดแสงชัดๆ ท่านน้าทานูกิสั่งไว้ไม่ใช่เหรอ ว่าห้ามลอกเลียนแบบการต่อสู้จากสิ่งที่ดู
[ ยามิ ] : เดี๋ยวสิ่ กัปปะแล้วเจ้ารู้จักได้ยังไง ว่าอัคคีสาดแสงคืออะไร
[ กัปปะ ] : ก็ข้านั่งดูข้างๆเจ้าไง
โคร้มม !!! เพราะมัวแต่คุยกับยามิ กัปปะจึงไม่ทันได้ระวังตัว พวกมัน 1 คนถือท่อนเหล็กง้างมากะว่าหวดโดนแน่ๆ แต่ยังไงกัปปะก็หลบได้ ไอ้กีกี้จึงเสียหลักพุ่งไปชนเข้ากับแผงร้านขายของฝากร้านหนึ่ง และนั่นมันทำให้กัปปะใจสลาย เพราะร้านที่พังนั้นบังเอิญมันคือร้านขายผักผลไม้ และแตงกวาที่กัปปะแสนรักแสนชอบก็โดนเหยียบเละต่อหน้าเลย
ปึ้ด ปึ้ด ปึ้ด กัปปะถึงกับโมโหเลือดขึ้นหน้า แน่นอนว่าเขาไม่แสดงอาการหรือสีหน้าใดๆแต่อารมณ์ภายในนั้นแทบจะระเบิดแล้ว
[ กีกี้ร้านผัก ] : แน่จริงอย่าหลบสิ่วะ ไอ้ อั้กกก
ก่อนที่มันจะได้พ่นน้ำลาย กัปปะก็ตรงเข้าบีบคอมันอย่างแน่นหนา จนมันหายใจไม่ออก
ตึ้งงง กัปปะเหวี่ยงมันจนกระเด็นไปติดเสาปูนขนาดใหญ่ ในขณะที่กัปปะจะพุ่งใส่มันนั้น สมุนอีกคนก็เข้ามาช่วยทันที
วืดๆๆๆ กัปปะชะงักตัวและเอี้ยวตัวหลบอย่างรวดเร็ว
ตึ้กก วื๊ดด เปรี้ยง !!! (https://uppic.cc/d/Kq9H)
เขากระโดดถีบ ไอ้กีกี้ร้านผักตัวแรกที่โดนผลักติดกำแพง และหมุนตัวเตะกลับหลังกลางอากาศใส่ไอ้กี้กี้ตัวเสือกจนกระเด็น
[ กีกี้ร้านผัก ] : มึ้ง !!!
มันตะโกนด้วยความโกรธแค้น ที่โดนบีบคอและผลักจนหัวกระแทกเสา แต่มันหารู้ไม่ว่ากัปปะแค้นมันยิ่งกว่าที่บังอาจเหยียบแตงกวาที่แสนเลอค่า
วุ่บๆๆๆ กัปปะนั้นพุ่งเข้าหามันทันที มันเห็นว่าจวนตัวจึงต่อยหมัดโง่ๆออกมา กัปปะก้มหลบ 1 อย่างรวดเร็วและรัวหมัดสั้นๆใส่หน้าท้อง ลำตัว สีข้าง เป็นชุด
ผัวะ ๆ ๆ ๆ ๆ พลั่กก !!! กัปปะพับศอกและสับแนวขวางใส่หน้าอกมันอย่างแรง จนมันกระเด็นไปชนเสาอีกครั้ง
(https://uppic.cc/d/Kq92)
วุ๊ปป พลั่กก อ่อ อ่อกก กัปปะกระโดดตีเข่าใส่อีกครั้งอย่างรวดเร็วจนมันถึงกับชะงักตัวแข็ง ตึ้ก ๆ ๆ วุ่บบ
เปรี้ยงง !!! กัปปะวิ่งใส่มัน เขากระโดดเหยียบหน้าอกและตีลังกาเตะเสย ด้วยลูกเตะซัมเมอร์ซอลอย่างรวดเร็ว รุนแรง
ร่างๆนั้นค่อยๆ ร่วงลงช้าๆ และสลบคาที่
วุป กัปปะเอี้ยวตัวหลบโดยที่ไม่ต้องมองราวกับว่ารับรู้ทุกการเคลื่อนไหว เพราะไอ้คนที่โดนถีบกระเด็นมันลุกขึ้นมาเอาคืนด้วยการพุ่งแทงใส่กัปปะจากด้านหลังแต่ก็วืด มันถือมีดด้วยขวายืนประจันหน้ากับกัปปะอีกครั้ง มันแทง ซ้าย ขวา แต่ก็วืดไปหมด
มั่บ กัปปะถอยหลัง 2 ก้าวและใช้มือซ้ายจับมั่บเข้าที่ข้อมือขวา
กร๊อบ !!! เขาบีบจนข้อมือลั่นและบิดอย่างแรง มันร้องอย่างเจ็บปวดพร้อมกับมีดที่หลุดจากมืออย่างง่ายดาย
ปั้ก ปั้ก กัปปะใช้ศอกขวาทิ่มเข้าหน้าของมันจนหน้าหงาย และยังกระแทกซ้ำไปที่ลิ้นปี่จนมันจุกหน้างอ
(https://uppic.cc/d/Kq9o)
วื๊ด !!! กัปปะย่อตัวใช้แขนขวาเกี่ยวไปหว่างขาของมันและยกทุ่มอัดลงพื้นด้วยท่า กาต้า กุรุม่า อย่างรวดเร็ว มันนอนหมดสภาพจุกเจ็บไปทั้งหมด
ตึ้งงง ยังไม่ทันที่มันจะได้ร้องออกมา
(https://uppic.cc/d/Kq9p)
กัปปะก็กระโดดหมุนตัวใช้ท่อนขาฟาดลงไปที่หน้าอกของมันเต็มๆ และดีดตัวขึ้นมาอย่างสวยงาม ทั้งโดนศอก ทั้งโดนทุ่ม ทั้งโดนทิ้งบอมบ์ใส่หน้าอก มันโดนโจมตีอย่างหนักหน่วงจนความเจ็บปวดที่ได้รับ เกินกว่าร่างกายจะรับไหว จึงทำให้มันถึงกับสลบคาลำแข้งเลยทีเดียว
[ กีกี้ตัวเสือก ] : อ่อ อ่อก อ่ะเฮื้ออ
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ขอบคุณครับ..จากแต่เริ่มอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆ มา คิดว่า หนุ่มน้อยริวคงจะเก่งแบบธรรมดาสามัญ...แต่พอติดตามเรื่อยๆ ริวกะเก่งกว่าที่คาดคิดไว้ครับ..สามารถติดต่อกับภูติต่างๆได้ รวมทั้งสามารถควบคุมลม น้ำ หรือธาตุต่างๆได้ แต่ชอบครับ..
จินตนาการสุดลึกล้ำ เดินทางได้เร็วเหมือนเทเลพอร์ต ภาพประกอบการต่อสู้ก็สวยงาม ทำให้เข้าใจการบรรยายได้ชัดเจน
มีตบท้ายด้วยบทหวานๆด้วยนะ การอธิบายให้เข้าใจถึงความยิ่งใหญ่ของตระกูลของริวด้วย
คิราระ ได้ปู่ของริวกะสอนวิชาการต่อสู้ให้ แม้จะเรียนยังไม่นานแต่สามารถล้มนักเลงได้ นับว่าเก่งมากๆ
โหลดช้าไปนิดเพราะมีรูปเยอะ โดยเฉพาะรูปอนิเทชั่นของชุนลีช้ามาก ยังไงรบกวนคิดถุงเวลาการโหลดรูปด้วยนะครับ
บทเสียวก็สุดยอดบทบู๊ก็ได้ใจสุดยอดการแต่งการพ๊อตเรื่องครับ ขอชมท่านผู้แต่งตรงๆแบบนี้แหล่ะครับติดตามผลงานท่านเสมอครับขอบคุณครับ
อีกครั้ง ข้อมูลอิงความรู้อื่น น่าทึ่งมาก เอาใจใส่ต่อการเขียน และให้รีดเดอร์ เข้าใจได้ดีมากๆๆๆ กับทุกๆคน เพราะรีดเดอร์ มีหลายกลุ่มแต่ทุกคนรับได้หมดเลย
ดีใจที่ออกมาให้อ่านครับ ยังอ่านไม่จบแต่เมมก่อนจะได้ไม่เสียรสชาติความต่อเนื่องครับ
อธิบายท่าทางการต่อสู้มาละเอียดแล้ว ยิ่งมีรูปเคลื่อนไหวตามมาประกอบอีก ยิ่งจินตนาการตามไปแบบสนุกสนานเลยทีนี้
เดี๋ยวๆคนไม่ใช่โล่ขี้โม้ในหนังมันลอยกลับมาไม่ได้นะ.........
ตัวละครที่ชอบสุดในตอนนี้ก็ อีอ้วน ......... เอ๊ย ฮิคาริครับ /me หลบตีนแปบ
เริ่มมีความรู้สึกอยากอ่าน side story ของ ฮิคาริ แล้วครับ
ส่วนคำพูดทิ้งท้ายของพระเอก ไปเอาของกิน มานั่งกินเล่นมั้ง ............
คิราระได้ปู่ของริวกะสอนวิชาการต่อสู้ให้ จนสามารถจัดการพวกนักเลงได้ นับว่าเก่งมากๆ ถึงจะเรียนได้ไม่นาน ต่อไปคงเก่งขึ้นเรื่อยๆ
ไวเหนือแสง กับการเทเลพอร์ต ของเหล่าภูติ ถ้าชีวิตจริง มีใช้เทเลพอร์ตได้ก็ดีสิ
#มีรูปภาพประกอบ การต่อสู้แต่ละท่าด้วย ทำให้เห็นได้เลยว่าแต่ละท่าที่กล่าวมาเป็นแบบไหนทำไง สุดยอดมาก เหมือนอ่านแล้วเข้าไปยืนดูการต่อสู้ใกล้ๆ รู้สึกดีกับคนในตระกูลนี้จัง มีแต่ให้กับให้ มีการช่วยเหลือ มีการสอน และชอบจังกับสุภาษิตจีน ที่สอนว่า ยื่นปลาให้ 1 ตัว เขาจะอิ่มไป 1
มื้อ แต่ถ้ายื่นเบ็ดให้ 1 คันและสอนหาปลา เขาจะมีกินอิ่มไปจนตาย ชอบจังคำนี้
#ริวกะ คงเริ่มมีความรู้สึกดีๆๆกับคิราระ บางแล้วละ และคงเริ่มรู้สึกดีที่คิราระ สามารถป้องกันตัวเองได้แล้วถึงไม่มากยังไม่เก่งพอ แต่ก็ยังพอมีดีอยู่บางกับการป้องกันตังเอง และคนรอบข้าง
#ตอนนี้ชอบคุณ ชิน นะ ถึงจะมีบทแค่การเล่าประวัติ ก็เถอะ แต่พออ่านประวัตินิดหน่อยจากปากคำบอกเล่าของท่านประธานของย่านการค้าคาสุโกะ ก็พอได้รู้ว่า คนนี้น่ายกย่องขนาดไหน
ริวกะเหมือนผู้นำเหล่านินจาเลย ควบคุมได้ทั้งลมทั้งสายฟ้า แถมมีภูติคอยรับใช้อีก แต่ตอนนี้ คิราระโชว์ฝีมือจนริวกะทึ่งเลยนะ
รุู้ประวัติของตระกูลริวกะ 3 ช่วงอายุแล้วซึ้งใจเลย ถ้ามีคนแบบนี้ในชีวิตจริงๆเยอะๆโลกคงน่าอยู่มากๆ ประโยคสุดท้ายของริวกะที่พูดกับคิราระ น่าจะหมายถึงอยากให้คิราระอยู่เคียงข้างริวกะตลอดไปนะ สนุกครับ ขอบคุณ
ตอนนี้บทเด่นหลายคนเลย ถ้าไม่รวมริวกะกับคิราระก็น่าจะฮิคารินั่นแหละ สวยเก่ง เท่ ครบเลย
ยังสนุกและน่าติดตามเหมือนเดิม ริวกะก็ยังเก่งเหมือนเดิม แล้วเหมือนจะโชว์มากกว่าภาคของตัวเองด้วย
มันส์มาก. รูปก็สวย. ดูแล้วเข้าใจดีมาก
โอ้โห้มีทุกกระบวนท่าสงสัยนะครับ(ท่าหมัดดาวหางจะโพล่มาไหมนะ)หรือ(หมัดเจ็ดดาว)ฮิๆๆๆๆ ::Horror:: ::Thankyou::
ริวกะจะพาคิราระเที่ยวสักหน่อยดันมาเจออันธพาลได้ คิราระก็เก่งมากเลยอัดอันธพาลสะหมอบ
สุดยอดครับ ติดตามมาตั้งแต่เริ่มแรก เนื้อเรื่องก็จะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ตัวละครแต่ละตัวที่ออกมาก็มีดีกันทุกคนเลยครับ
ชอบตอนนี้ตรงมี่เปรียบดหมือนการเล่าความเป็นมาของตระกูลนี้ แม้บางมุม แต่ทำให้เห็นภาพรวมทั้งหมดชัดเจน
ประโยคสุดท้ายน่าจะพูดถึงการเริ่มความสัมพันธ์แบบพิเศษ ต้นตอของการยอมรับในปีปัจจุบัน
ส่วนตัวเอกตอนนี้ขอเป็นกลุ่มผู้พิทักษ์ ทุกคนเลย ทำให้เหมือนการเสริม ให้เรื่องสมบูรณ์แบบ
บรรยายสนุกดีครับ แถมภาพประกอบก็ช่วยได้เยอพเพราะคนแก่จินตนาการตามไม่ทัน น่ารักแบบยังไม่เสียวก็น่ารักดีครับ
ปากหวานขนาดนี้สาวน้อยละลายแน่ เดี๋ยวจะรู้ว่าละลายในปากไม่ละลายในมือเป็นยังไง
ชอบบอดีกาน์ดสาวครับ เร้าใจมาก มีแว่นด้วย อิอิ
ขอบคุณครับ
::Evil:: ฉากบู๊ยังมันดุเดือดเหมือนเคย แต่ผมว่านะถ้าคนจริงโดนกระทืบแบบนี้ ล่วงตั้งแต่2-3ทีแรกแล้วคับ เพราะแตะละท่าที่โดนนี่ ไม่น่าจะลุกง่ายๆ 555
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ พอจะบทบู๊ก็บู๊ถึงใจมีรายละเอียดท่าต่อสู้ให้นึกภาพตามง่ายๆ พอจะบทรักก็สุดสยิวดีมากครับ อยากให้ตอนแยกจบ ไปต่อเนื้อเรื่องหลักต่อเลยครับ อยากอ่านต่อแล้วครับ
พวกเหล่าอันธพาลหางแถว คงดวงกุดถึงขนาด จึงมาเจอกับริวกะและเหล่าองครักษ์พิทักษ์ตัวของริวกะเข้า
ชอบตรงรูปกัปปะนี่แหละครับเอารูปพี่เทพเทนโด โซจิมาเลย นี่คือไรเดอร์ตัวโปรดเลย ....รุ่นปู่รุ่นพ่อของริวนี่น่านับถือมาก....โลลิค่อนจงเจริญ
บรรยากาศญี่ปุ่นที่บรรยายในเรื่อง ให้อารมณ์อีกแบบ กับเนื้อเรื่องหลักเลยครับ เหมือนอ่านคนละเรื่อง ที่มาต่อบรรจบกันได้พอดี สนุกครับ
รวมดาวปีศาจญี่ปุ่นเลยนะ ชอบตรงท่าไม้ตายภาษาไทยนี้แหละ ::HoHo:: ::Confident::
ชอบกัปปะ แปลงร่างเป็นไอ้มดแดงได้ด้วย5555
ริวกะเก่งตั้งแต่เด็กเลยสุดยอดอะ...คิราระ. ตามตูดริวกะตลอดเลยนะ ก็คนมันเลิฟนี้เนอะ
บรรยายฉากการต่อสู้ได้ดี จนเห็นภาพตามเลยครับ แถมยังมีGIFท่าเด็ดๆให้ดูประกอบอีก สุดยอดครับ ริวกะเท่ห์ขนาดนี้จะไม่ให้คิราระหลงรักได้ยังไง
อารมณ์ประมาณขบวนการห้าสีเลย โหดทุกสีมีโก๊ะหน่อยๆ แล้วก็วาดมืดตะโกนแปลงร่าง แล้วเข็มขัดเปล่งแสง...ไม่ใช้แหละ 555
ประตูใจได้เปิดออกอย่างช้าๆทีละนิดๆแล้วหัวใจของเราจะหลอมรวมกัน ::Shy::
คิราระฝึกได้ไวมาก กัปปะก็ว่าแต่ยามิว่าฝึกท่ามาจากละคร ของกัปปะเองก็น่าจะมาจากละครนะ คุ้นๆอยู่
เนื้อเรื่องก็ยังเหมือนว่าริวกะไม่ค่อยอยากใช้พลังของตัวเองสักเท่าไรเหมือนเดิม สู้ไม่เต็มที่ตั้งแต่แรก ค่อยมาเร่งเอาทีหลัง ส่วนคนอื่นก็สู้แบบปกติ
ชอบฮิคาริกับคิราระ เพราะส่วนตัวชอบผู้หญิงเก่งที่พึ่งพาตัวเองได้ไม่เป็นภาระคนอื่น
พอสี่ภูตมาถึงคิราระเลยไม่ได้แสดงฝีมือ หวังว่าพี่สาวคงจะถ่ายทอดอะไรให้มั่งนะ
ตอนนี้เปิดตัวได้สวยเหนือความคาดหมายในการต่อสู้ของคิราระ และก็นึกว่าจะมีบทเด่นแค่คิราระกับริวกะเสียแล้วแต่มี 4 ภูติผู้พิทักษ์มาโชว์ความสามารถกันอีกด้วย งานนี้แก๊งอันธพาลคงแหลกเป็นโจ๊กแน่ ๆ
รินให้รินมาทำงาน แต่ริวพาคิราระมาเที่ยวด้วย เหมือนเปิดใจให้รู้ว่าก็ชอบเธอเหมือนกัน