สวัสดีครับ ขออภัยที่ล่าช้ามานานอยู่ แต่หวังว่าทุกท่าจะให้อภัย
ตอนนี้ถือว่าคืนกำไรให้นักอ่านทุกท่านเลยคร๊าบบบ
ตอนนี้มีซ่อนข้อความครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงอ่านส่วนที่เหลือได้
1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่านช่วงแรก
2. หลังอ่านจบแล้ว ชอบลีลาของน้องคนไหนบ้างครับ
3. รู้สึกเช่นไรกับเนื้อหาตอนนี้
ปล. นี่เป็นการหัดเขียน บทรัก 3 ลุม 1 ครั้งแรกในชีวิต ติดขัดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ
ปล.2 ตอนต่อไปจะลงเมื่อตอนนี้ มีคอมเมนต์ ครบ 10 หน้าครับ
ปล.3 อย่าลืมครับ ล้างมือบ่อยๆ กักตัวอยู่บ้าน ถ้ามีเหตุต้องออกไปข้างนอก ก็ให้ใส่ mask และพกเจลแอลกอฮอล์ ไว้ด้วยครับ
ความเดิมตอนที่แล้ว
ดูเหมือนว่าปางอุ๋งจะลุกเป็นไฟจริงๆ เพราะอั้มกับริวนั้นจัดกันไม่หยุดจริงๆ
ซึ่งหลังจากที่ทั้งคู่ได้กินตับกันจนหนำใจแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ
อั้มนั้นสงสัยว่าคุณเสือเป็นใคร ทำให้ริวกะไม่มีทางเลือกต้องบอกความจริงว่า
คุณเสือก็คือสมิง และ คุณเวโรจน์ก็คือเวตาล
นั่นจึงทำให้อั้มรู้ว่าพลอยนั้นมีพลังของคนทรงที่กล้าแกร่งมากๆ
แต่อั้มก็ไม่ได้กลัวแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังอยากให้พลอยมาที่บ้านบ่อยๆ
เพื่อที่จะได้ให้นายริว สอนการควบคุมพลังนั่นเอง ไม่เพียงเท่านั้นดูเหมือนว่า
ตอนนี้นายริวเองก็ได้ไปปลุกพลังบางอย่างในตัวอั้มให้ตื่นขึ้นมาอีกด้วย
ดูเหมือนว่าครั้งนี้นายมังกรคงจะโดยสยบแล้วจริงๆ เพราะถ้ายังดื้อยังซนอีกล่ะก็
อาจจะไม่จบแค่ถูกดุแน่ๆละทีนี้ และในขณะที่ริวกะวางแผนจะกลับบ้านนั้น
เขาก็นึกอะไรได้บางอย่าง นั่นคือการสำรวจบริเวณป่ารอบๆรีสอร์ท
เพราะเขาเองก็เป็นหุ้นส่วนทีนี้ และเขาเองก็อยากจะทำให้ธรรมชาติรอบรีสอร์ทนี้ยังคงอยู่แบบนี้เช่นเดิม
และแล้วการสำรวจก็เริ่มขึ้น
ตอนที่ 32 : กลับบ้านเรา... รออยู่
[ ริวกะ ] : สมิง ชั้นอยากสำรวจรอบๆนี้หน่อยนะ พื้นที่นี้มีอะไรที่สำคัญบ้างมั้ย ที่ชั้นพอจะช่วยทำให้มันดีขึ้นได้
[ สมิง ] : ครับ บริเวณรีสอร์ทของเรา อยู่ใกล้กับโครงการพระราชดำริปางอุ๋งครับ ทำให้พื้นที่เกือบ 50% เป็นป่าครับ อีก 20% จะเป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้านในพื้นที่ 15% เป็นแกล่งเพราะปลูกพืชท้องถิ่นครับ แต่ก็จะมี 15% ที่บุคคลทั่วไปจะไม่สามารถเข้าไปได้ครับ
[ ริวกะ ] : เป็นแหล่งอาศัยของสัตว์ป่างั้นเหรอ
[ สมิง ] : ใช่ครับ ส่วนมากกระผมจะเข้าไปสำรวจเพียงผู้เดียวครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม งั้นไปสำรวจกันสักหน่อย เผื่อจะมีจุดไหนที่ต้องปรับปรุง นี่ก็ใกล้ฤดูฝนแล้ว ควรป้องกันไว้ดีกว่า เวตาลฝากดูจากด้านบนด้วยนะ สมิงนายวิ่งนำชั้นไปเลย
[ สมิง + เวตาล ] : ครับ
ทันใดนั้นสมิงและเวตาลก็คืนสภาพที่แท้จริงทันที สมิงกลับกลายเป็นเสือลายพาดกลอนตัวสูงใหญ่ วัดจากสันหลังถึงเท้าเกือบ 2 เมตร ขนาดลำตัวหัวจรดหางมองด้วยสายคงราวๆ 4 เมตร รูปร่างกำยำสมกับเป็นพยัคฆ์มายา
ส่วนเวตาลก็ลอยตัวขึ้นไปและกลายร่างเป็นค้างคาวทันที แต่ว่าสมิงนั้นก็ได้ย่อขนาดตัวลงให้เล็กมากึ่งนึงของร่างกายที่แท้จริง เพื่อความคล่องตัวในการเคลื่อนที่ และไม่ทำให้ชาวบ้านต้องตกใจ เพราะถ้าเห็นรอยเท้าเสือที่ใหญ่ขนาดนั้น พวกชาวบ้านคงจะผวาแน่ๆ
และทันใดนั้นริวกะก็เร่งพลังสายฟ้าทันที เปรี๊ยะ !!! เสียงสายฟ้าดังสนั่นป่าทันที ตอนนี้ริวกะอยู่ในสภาวะอาภรณ์สายฟ้าเรียบร้อย ซึ่งถ้าเขาไม่ใช้ฮิไรชินล่ะก็คงตามสมิงไม่ทันแน่ๆ และหลังจากนั้นเขาก็หลับตาเพ่งสมาธิ และ วิ๊ง !!!
(https://uppic.cc/d/6jAj)
ริวกะเบิกเนตรยมฑูตอีกครั้งเพราะตอนนี้บรรยากาศมันก็เริ่มมืดแล้ว จริงอยู่ว่าเขาก็สามารถมองในที่มืดได้ แต่ว่าถ้าใช้เนตรยมฑูตมันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าหลายเท่า และภาพที่ริวกะเห็นตอนนี้ก็คือ แสงสว่างสีเขียว นี่คือวิญญาณแห่งพงไพรที่สถิตย์อยู่ ณ.ป่าแห่งนี้ มันช่างบริสุทธิ์และมหาศาลเกินคณานับจริงๆ
ริวกะได้กล่าวอธิฐานต่อวิญญาณพงไพรแห่งนี้ ว่าถ้าตัวผมนั้นได้ก้าวเหยียบย่ำไปบนชีวิตเล็กๆน้อยๆ ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ก็ขอให้ผู้ปกป้องผืนป่าโปรดเมตตาให้อภัยด้วย หลังจากริวกะได้พนมมืออธิฐานบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางแล้ว เขาก็เริ่มออกเดินทางทันที
[ ริวกะ ] : ไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ฟู่ววว ทันทีที่สมิงออกวิ่งไปริวกะก็ทะยานตามออกไปทันที ตอนนี้ริวกะรับรู้ได้เลย ว่าสมิงนั้นไวจริงๆขนาดเขาที่อยู่ในสภาวะฮิไรชินยังตามแทบไม่ทัน สมแล้วที่เป็นจ้าวแห่งผืนดิน ทั้งสามออกสำรวจป่ารอบๆบริเวณรีสอร์ท อย่างละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว ตรงไหนควรปรับปรุง ตรงไหนควรอนุรักษ์ริวกะชี้ไว้หมด ทั้งหมดนี้ก็เผื่อขอบคุณผืนป่านั่นเอง
[ ริวกะ ] : สมิง ทำไมตรงนั้นมีเหมือนเพิงที่พักคนงานล่ะ
[ สมิง ] : ตรงนั้นเป็นเพิงของเจ้า 4 คนนั้นแหละครับ
[ ริวกะ ] : เข้ามาลึกขนาดนี้เชียว
[ สมิง ] : เจ้า 4 คนนั้นเกิดและเติบโตที่นี่ครับ ทำให้คุ้นเคยที่นี่เป็นอย่างดี ช่วงฤดูร้อนเจ้าพวก 4คนนั้นจะเข้ามาในป่าเพื่อเฝ้าระวังไฟป่าครับ
[ เวตาล ] : ท่านริวกะครับ ป่าตรงนี้อุดมสมบูรณ์มากครับ จากข้างบนนี้แทบจะมองไม่เห็นพื้นเลยครับ
[ ริวกะ ] : หืม ?
ริวกะได้ยืนดังนั้นก็กระโดดชิ่งซ้ายขวากับต้นไม้ตรงหน้าและกระโดดขึ้นข้างบนทันที แค่พริบตาริวกะก็อยู่บนท้องฟ้าที่ความสูงเท่าตึก 10 ชั้นแล้วสิ่งที่มองเห็นผ่านเนตรยมทูตนั้นคือ ต้นไม่ที่มีออร่าและวิญญาณป่ามากมายจริงๆ ปุ้ง !!! ริวกะอัดฝ่ามือเพื่อควบคุมมวลอากาศอีกครั้ง เพื่อพยุงตัวไว้ แว่บ !!! ริวกะยกเลิกสถานะเนตรยมฑูตและใช้ดวงตาของเขามองอีกครั้ง
ซึ่งก็เป็นอย่างที่เวตาลบอกจริงๆ ป่าแถบนี้อุดมสมบูรณ์มากๆ ตอนนี้ประเมินด้วยสายตาแล้ว พวกเขาทั้งสามวิ่งออกมาไกลจากรีสอร์ท ประมาณ 5 กิโลเมตรได้ ยิ่งไกลเท่าไรป่าก็ยิ่งหนาทึบและดูสมบูรณ์ขึ้น นั่นจึงทำให้ริวกะคิดขึ้นมาว่า อยากจะให้ที่ตรงนี้ยังคงดำรงความสมบูรณ์แบบนี้ไว้ กลับไปกรุงเทพฯครั้งนี้ คงต้องหารือกับพ่อและน้ากุลแล้วล่ะ
วี๊ดดดดด วิ๊วววว เสียงลมพัดผ่านมาดังไปทั่วป่า ริวกะได้ปลดสถานะสายลมออกแล้ว ทำให้ตัวของเขาร่วงลงพื้นอย่างรวดเร็ว แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวแต่อย่างใด ป๊อก !!! ริวกะดีดตัวกลางอากาศและกระโดดเหยียบที่ต้นไม้ซ้ายจวาและลงพื้นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น ริวกะที่เวตาลและสมิงเห็นตอนนี้มีเส้นผมสีเงิน สว่างว่าบ ว่าบ ว่าบ พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมากและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความที่เขาทั้งสองตอนนี้มีฐานะเป็นเพียงบริวารเท่านั้น พวกเขาจึงไม่คิดที่จะถามอะไร ถ้าเจ้านายไม่บอก
ริวกะกางแขนออกทั้งสองข้าง และทำการร่ายรำเล็กน้อย และ ปั้ป !!! เขาประกบมือเข้าหากันทันทีทำให้สายลมนั้นพัดออกจากตัวเขาราวกับว่าตอนนี้เขายืนอยู่กลางพายุเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : พวกเราไปสำรวจกันต่อเถอะ เวตาล นายพกพวกกล้องถ่ายรูปมาด้วยหรือเปล่า
[ เวตาล ] : ครับ กระผมเตรียมไว้แล้วขอรับ
[ สมิง ] : สมกับเป็นเจ้าจริงๆ ท่านประธานนนน
[ ริวกะ ] : ฮ่าาา ฮ่าาา เอาล่ะไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์เทพสายฟ้าอีกครั้งและพุ่งไปทันที สมิงเองก็เร่งฝีเท้าและวิ่งตามไปเช่นกัน แต่ว่าครั้งนี้เขาวิ่งไม่ทัน
[ สมิง ] : บะ บ้าเหรอ นี่ข้าผู้นี้วิ่งไม่ทันเหรอเนี่ย
ตอนนี้ริวกะบอกได้เลยว่าเร็วโคตรๆ แม้แต่สมิงก็วิ่งไม่ทัน เวตาลนั้นเข้าใจทันทีที่บอกว่าไปรวดเดียวนั้นหมายความว่าอย่างนี้นี่เอง งั้นตลอดเวลานั้นริวกะก็ออมๆแรงไว้เพื่ออยากจะทำความคุ้นชินกับภูมิประเทศสิ่นะ และพอคราวนี้เมื่อเขามีข้อมูลทุกอย่าง มีความคุ้นชินเกี่ยวกับพื้นที่นี้ เขาจึงออกวิ่งด้วยแรงที่มีทันที
แว่บ แว่บ แว่บ แว่บ ดวงไฟวิญญาณป่าปรากฎขึ้นเป็นจุดๆ ทำให้เวตาลรู้ได้ทันทีว่านั้นคือ สัญลักษณ์ที่ริวกะบอก แชะ แชะ แชะ เขาถ่ายรูปทันทีตามคำสั่งของริวกะ เพราะยังไงซะสิ่งที่ริวกะทำนั้นก็เพื่อพัฒนาพื้นที่แห่งนี้นั่นเอง ส่วนตัวริวกะเองก็วิ่งผ่านสัตว์ป่ามากมาย ทั้งเสือ ทั้งช้าง ทั้งกระทิง และสารพัดงู
ตลอดเส้นทางนั้นเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาไม่เคยเห็น แต่มันกลับรู้สึกคุ้นและผูกพันธ์มากๆ ริวกะได้พบจุดที่น่าสนใจมากมาย ทั้งฝายกันน้ำธรรมชาติ แหล่งน้ำขนาดใหญ่และพืชพันธุ์ที่น่าจะไม่มีในไทยก็ยังเติบโตในที่นี่ สมแล้วที่ไม่มีมนุษย์คนใดเข้ามาที่นี่เพราะถ้าให้พูดตรงๆ มนุษย์นั่นแหละที่ทำลายธรรมชาติ
ในเมื่อเทวารีสอร์ทแห่งนี้ได้มีส่วนที่ลุกล้ำธรรมชาติเข้ามา ตัวริวกะเองก็อยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อคืนสมดุลสู่ธรรมชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้นเอง แต่ในระหว่างนั้น ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะก็เปลี่ยนท่าทีการวิ่งทันที ป๊อก !!! ริวกะดีดนิ้วขึ้นมาทำให้สายลมตรงหน้าพัดรวบต้นไผ่รวมกันเป็นกอเดียว
ตึ้กก ครึ่กกกกก แอ๊ดดดดด เสียงต้นไผ่นั้นลั่นพร้อมกันแทบทุกกอ ราวกับว่าจะหีกหักเสียให้ได้ ริวกะกระโดดเข้าใส่ต้นไผ่ทันที ที่ทำแบบนี้เพราะเขาต้องการที่จะใ้ช้ความยืดหยุ่นและแข็งแรงของต้นไผ่หยุดการเคลื่อนไหวที่กระทันหันของเขานั่นเอง ผึง !!! ต้นไม้ที่ซับแรงกระแทกของริวกะไว้ ดีดตัวของเขากลับมาทันทีที่หมดแรงต้าน
ร่างของเขาถูกดีดกลับมายังที่เดิม แต่นั่นก็คือความตั้งใจของเขา ริวกะกระโดดหมุนตัวเกรียวกลางอากาศและลงพื้นด้วยความชำนาญ แหม่ สมแล้วที่ฝึกวิชานินจามาจากเทนงู เปรี๊ยะ !!! สายฟ้าของริวกะได้สลายหายไปทันทีที่เขาหยุดเคลื่อนไหว การกระทำดังกล่าวนั้นเกิดขึ้นกระทันหันมาก นั่นจึงทำให้เวตาลที่บินอยู่ต้องหยุด และสมิงที่กำลังวิ่งตามมาต้องหยุดทันที
[ ริวกะ ] : ใครน่ะ !!!
[ เวตาล ] : เกิดอะไรขึ้นครับ ท่านริวกะ
[ ริวกะ ] : เอ่อ เหมือนชั้นจะมองเห็นคน แต่ในป่าลึกไม่น่ามีคนนะ
[ เวตาล + สมิง ] : เฮือก !!!
ดูเหมือนว่าสมิงและเวตาลจะรู้ว่านั้นเป็นใคร พวกเขาพยายามพูดบ่ายเบี่ยงต่างๆนาๆ ว่าอาจจะเป็นวิญญาณนางไม้ หรือว่าเป็นชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่า ซึ่งริวกะเองก็ทำท่าทีเหมือนจะตามไปดูให้แน่ใจ
แต่ว่านาฬิกาข้อมือ มันก็ดังติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เตือนว่าตอนนี้ผ่านไป 1ชั่วโมงครึ่งแล้ว ได้เวลากลับแล้ว เขาจึงเลิกคิดที่จะตามไป และมุ่งกลับไปยังรีสอร์ททันที เวตาลกับสมิงนี่ถอนหายใจดังเฮือกเลยทีเดียว
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้งและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานนักเขาก็กลับมาถึงตัวรีสอร์ทและเมื่อเข้าไปก็พบว่าพี่อั้มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
[ อั้ม ] : กลับมาแล้วเหรอนายริวเหนื่อยมั้ย
[ ริวกะ ] : นิดหน่อยครับ ว่าแต่พี่อั้มอ่านอะไรครับ
[ อั้ม ] : นิยายแนวต่างโลกน่ะ
[ ริวกะ ] : หืม ปกติพี่อั้มไม่ค่อยอ่านนิยายแนวต่างโลกนี่ครับ ชื่อเรื่องอะไรเหรอครับ
[ อั้ม ] : ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยคนเขียนยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง แต่สนุกดีนะ พระเอกเป็นคนไทยแต่หลุดไปต่างโลก แถมทำอาหารเก่งสุดๆ ไม่เหมือนนายเลย ทอดไข่เจียวก็ไหม้
[ ริวกะ ] : โห !!! ว่ากันตรงๆเลยเหรอครับ แบบนี้ต้องปล้ำให้เข็ด
[ อั้ม ] : อ๊ะ ๆ ๆ หยุดเลยนะ ตัวเหม็นเหงื่อแบบนี้ห้ามมากอดเลยนะ ไปอาบน้ำเลย จะสองทุ่มแล้วเนี่ย
[ ริวกะ ] : คร๊าบ คร๊าบบ
ริวกะนั้นกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆไปเสียแล้ว เขายอมไปอาบน้ำแต่โดยดี โดยที่ไม่มีท่าทีที่จะดื้อเลย ส่วนด้านล่างนั้น เวตาลกับสมิงก็ยืนปวดหัวอยู่ เพราะว่าเมื่อกี้ที่ริวกะเห็นคือเจ้านางการะเกดนั่นเอง
และทันใดนั้นเจ้านางการะเกดก็เดินมาด้วยสีหน้าที่ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้อะไร ทั้งๆที่พวกเขาหัวใจแทบจะวายตายให้ได้เลย เอ๊ะ ก็พวกเขาตายไม่ได้นี่หว่า
[ สมิง ] : เจ้านางครับ ทำไมถึงไปแบบนั้นล่ะครับ
[ เวตาล ] : ถ้าท่านริวกะจับได้จะทำยังไงครับเจ้านาง
[มการะเกด ] : ก็ข้าคิดถึงลูก แค่นั้นเอง อีกอย่างริวกะก็จับไม่ได้แน่นอน ข้าเป็นแม่ ข้าต้องเก่งกว่าลูกชายสิ่
[ สมิง ] : แล้วถ้าเมื่อกี้ไม่โชคดีล่ะครับเจ้านาง
[ เวตาล ] : ถ้าเมื่อกี้นาฬิกาไม่ดังท่านริวก~ ( คงตามไปแน่ )
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/3b52d7e51afd07edea98f6d3c11a0695.gif)
เปรี้ยง !!! หมัดแห่งมารดรพุ่งใส่ทันที ภูติอารักกษ์ทั้งสองนั้นถึงกับหัวทิ่มเลยทีเดียว เมื่อเจอเจ้านางหวดเข้าเต็มหัว จะเรียกว่า ดับเบิ้ลคิลก็ว่าได้ นี่ขนาดยั้งแรงไว้มากโขแล้วนะเนี่ย ยังร่วงได้ง่ายๆขนาดนี้ แม่ของริวกะมันโหดขนาดไหนกันเนี่ย
[ การะเกด ] : บ่นจริงเจ้าพวกนี้ ฮึ้ย !!! ไปเตรียมตัวส่งริวกับอั้มกลับบ้านได้แล้ว
[ เวตาล ] : คะ คะ ครับ อูยยยย มือเจ้านางหนักกว่า การงฟาดงวงของนางวารีกุญชรอีก
[ สมิง ] : โอย หัวข้า ไม่แปลกใจแล้วทำไมท่านริวกะถึงพละกำลังมหาศาล ขนาดนั้น โอยยยยยยยยยย
หลังจากเจ้านางตบภูติอารักษ์ทั้งสองจนหัวทิ่มแล้ว ก็ได้หายไปทันที ทิ้งไว้ให้ทั้งสองนอนเล่นกับพื้นไปแบบนั้น และหลังจากนั้น อีก 40 นาที หลังจากที่ริวกะอาบน้ำและเตรียมตัวอะไรๆจนเรียบร้อย เขาก็ได้เรียกเวตาลกับสมิงมาที่ระเบียงห้องพักทันที
[ ริวกะ ] : ชั้นกลับก่อนนะสมิง
[ อั้ม ] : ขอบคุณนะคะคุณเสือ ห้องพักสวยมาก วิวสวยมาก เดี๋ยวจะรีวิวลงแฟนเพจให้อย่างดีเลย
[ สมิง ] : ขอบคุณครับท่านอั้ม กระผมจะปรับปรุงที่ดีให้ดีขึ้น ให้สวยขึ้น แต่ก็จะไม่ทิ้งความเป็นธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้ไปแน่นอนครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม พยายามให้เต็มที่ล่ะ คราวหน้าชั้นจะพารุ้งพลอยมาด้วย รู้สึกว่าพลอยจะชอบอยู่ใกล้น้ำด้วยนะ ปรับปรุงและอนุรักษ์ให้ดีล่ะ
[ สมิง ] : โอ้ แบบนั้นกระผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้เลยครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ชั้นเชื่อมือนาย ..ไปเถอะเวตาล
[ เวตาล ] : ครับ
เวตาลในร่างมนุษย์ค่อยๆขยายร่างและทะยานขึ้นท้องฟ้าทันที มั่บ !!! ริวได้อุ้มพี่อั้มราวกับอุ้มเจ้าสาว และกระโดดเหยียบระเบียงและพุ่งลงเหวไปทันที โดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
[ สมิง ] : เหวอออออ ท่านอั้ม !!!
[ อั้ม ] : กรี๊ดดดดดดดดด
โคตรแสบบอกเลยว่าริงกะแม่งโคตรเกรียน เล่นอุ้มกระโดดลงเหวแบบนี้ใครจะไม่เหวอ แต่ว่าระหว่างที่กำลังร่วงหล่น เวตาลในร่างพญาค้างคาวก็ได้บินลงมารับทั้งคู่ได้อย่างนุ่มนวล
[ ริวกะ ] : ฮ่า ฮ่า ฮ่า สนุกจัง โอ๊ยย
[ อั้ม ] : นายริวบ้า บ้า บ้า บอกกันก่อนสิ่ ถ้าจะกระโดลงมา นี่แน่ะ นี่แนะ อื๊อออ
ในระหว่างที่อั้มได้ทุบทีสามีของเธอด้วยความโมโห เธอก็ถูกเขาประกบปากและจูบอย่างนุ่มนวลมแน่นอนว่าอั้มก็ตกใจ แต่ไม่นานนักเธอก็คล้อยตามและปล่อยให้ลิ้นทำงานของมันไป ดูเหมือนว่าอั้มจะไม่โกรธแล้วล่ะ
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษครับ แต่ว่าพี่อั้มลองดูข้างล่างสิ่
ริวกะนั้นให้อั้มมองอะไรบางอย่าง ตอนนี้ข้างล่างนั้นคือป่าที่มืดและเงียบสงบ แต่ทันใดนั้นริวกะก็ยืนขึ้นและเปล่งเสียงที่ทรงพลังอำนาจออกไปว่า
[ ริวกะ ] : แล้วชั้นจะกลับมาใหม่นะ ชั้นสัญญาว่าจะไม่ให้ใครบุกรุกเข้าไปในถิ่นอาศัยของพวกเจ้า ส่วนพวกเจ้าจงช่วยสมิงอีกแรงเพื่อดำรงและอนุรักษ์ให้ผืนป่าแห่งนี้สงบสุขต่อไป
คลืน !!! วี๊ววววว !!! แกว๊กกกก !!! สารพัดเสียงจากป่าด้านล่างดังขึ้นมาจนสนั่นป่าไปหมด ราวกับว่ารับทราบถึงคำพูดของริวกะ อั้มเองนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าป่าแห่งนี้ไม่ธรรมดาแต่ไม่คิดว่าจะมีอยู่มากมายเพียงนี้
เมื่อริวกะได้พูดในสิ่งที่คิด และได้คำตอบที่ต้องการเขาจึงยิ้มอย่างพอใจ และออกคำสั่งให้เวตาลออกบินเพื่อกลับบ้านทันที
...................
3 ช.ม. ผ่านไป เวตาลก็พาอั้มและนายริวกลับมาถึงเขตกรุงเทพฯจนได้ ซึ่งตลอดเที่ยวบินนั้น อั้มไม่หลับเลย เธอเฝ้ามองทุกภาพ ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาด้วยตาของตัวเอง มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก มากๆ มากที่สุดในชีวิตที่เคยได้เห็นเลยก็ได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ กี๊ซซซซซ !!! เวตาลปล่อยคลื่นอัลตร้าโซนิคอีกครั้งเพื่อสร้างแผนที่เสียงสะท้อน หรือ แอคโคโลเคชั่น เพราะในพื้นที่กรุงเทพมหานครนั้นมีพวกเสาสัญญาณนั้นมากจริงๆ ทำให้อาจจะจับคลื่นของเขาได้ แว่บ แว่บ พรึ่บ พรึ่บ เวตาลบินโฉบไปเพื่อหลบคลื่นสัญญาณต่างๆ มาจนอั้มที่พึ่งเคยเดินทางด้วยวิธีนี้ถึงกับตาลาย
[ อั้ม ] : อ๋อย ตาลายหมดแล้ว งือออ
[ ริวกะ ] : เวตาล งั้นพอแค่นี้แหละ นายหาที่ปลอยภัยที่ใกล้ที่สุดและลงตรงนั้นซะ
[ อั้ม ] : ครับ ท่านริวกะ
พรึ่บ !!! เวตาลค้นหาที่ปลอดภัยอย่างรวดเร็ว ด้วยการปล่อยคลื่นเสียงออกไปและหาจุดที่คนน้อยที่สุดและไม่มีกล้องวงจรปิด และไม่นานนักเขาก็พบมัน ซึ่งนั่นคือบริเวณใกล้ๆสวนสาธารณะนั่นเอง
[ เวตาล ] : ต้องขอโทษด้วยนะครับท่านอั้ม ในพื้นที่กรุงเทพฯ กระผมต้องหลบคลื่นต่างๆนาๆมากมาย จนทำให้ท่านรู้สึกวิงเวียน
[ อั้ม ] : ไม่เป็นไรค่ะคุณเวโรจน์ แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ วิวสวยมากๆเลยค่ะ
[ เวตาล ] : ได้ยินแบบนั้นกระผมก็ดีใจครับ ท่านริวกะครับ กระผมขอตัวกลับไปที่บ้านพิทักษ์เทวาเลย ได้หรือไม่ขอรับ ถ้ากลับไปที่บ้านนั้นจะทำให้กระผมสามารถฟื้นตัวได้เร็วขึ้นครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ไปเถอะ ขอบใจมากนะ
พรึ่บ !!! เวตาลแว๊บตัวหายไปทันที จุดหมายคือบ้านของผู้เป็นนายนั่นเอง ส่วนริวกับอั้มนั้นหลังจากที่จัดเสื้อผ้า อะไรเรียบร้อยแล้ว เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ริวกะและอั้มต่างก็หยิบมือถือออกมาเพื่อเปิดแอพพลิเคชั่นบางอย่าง
ซึ่งนั้นคือแอพที่ใช้สั่งการเปิดปิด เครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องของพวกเขานั่นเองวันหยุดนี้แทบไม่มีใครอยู่บ้านเลย แน่นอนว่านอกจากระบบหมุนเวียนน้ำในห้ององเมียวจิของริวที่ทำงาน นอกนั้นแทบไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าอันไหนได้เปิดทำงานเลย ห้องอาจจะอับก็ได้
ดังนั้นริวและอั้มจึงต้องเปิดระบบเพื่อให้อากาศหมุนเวียน ถ่ายเทดังเช่นปกติ เพราะเมื่อกลับไปจะได้ทิ้งตัวลงพักผ่อนโดยที่ไม่ต้องรอเวลาหลังจากทั้งคู่ไล่เปิดระบบเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆเรียบร้อยแล้ว
ริวกะก็ตั้งใจจะพาพี่สาวสุดที่รักเดินออกมาทันที แต่ว่าทันทีที่ทราบว่าผู้เป็นนายได้กลับมาถึงแล้ว เงาปริศนาทั้ง 2 ก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขาทันที
[ ริวกะ ] : ขอบใจนะที่ช่วยดูแลบ้านให้ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
[ เงาปริศนา ] : @#@$!%#$!%#!#%^!#%!23
[ ริวกะ ] : อื้ม ขอบใจพวกเจ้าสองตนมาก
ริวกะเอ่ยขอบใจขึ้นมา พลันร่างเงานั้นก็ก้มหัวให้ราวกับว่าคำชมนั้นคือรางวัลชั้นดี พรึ่บ !!! ทันใดนั้นเหล่าเงาปริศนาก็ได้สลายหายไปเป็นตุ๊กตากระดาษยันต์ทันที ริวกะยกมือขึ้นกลางอากาศ ทำให้กระดาษหุ่นพยนต์นั้นลอยกลับมาหาเขาทันที
[ อั้ม ] : หือ ชิกิงามิเหรอ
[ ริวกะ ] : ครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : แล้วที่พูดเมื่อกี้ภาษาอะไรล่ะนะ ภาษาญี่ปุ่นเหรอ ทำไมพี่ฟังไม่ค่อยออก
[ ริวกะ ] : ภาษาญี่ปุ่นโบราณน่ะครับ เจ้าพวกนี้เป็นวิญญาณนักรบตั้งแต่ 300 กว่าปีก่อน ยุคเซ็นโงคุ นู่นนนน ท่านโนบุนากะ เรียกเจ้าพวกนั้นมารับใช้ผมน่ะครับ
[ อั้ม ] : หือ ท่านโอดะน่ะเหรอ ไหนบอกว่าท่านไม่ค่อยชอบหน้านายไง นายริว
[ ริวกะ ] : ก็นั่นแหละก๊าบบ เฮ้อออ อัญเชิญมาแต่ละที ผมแทบจะยกมือไหว้ ก็ท่านอ้างว่ารู้จักกับปู่มาโมรุนี่นา ท่านเลยดุผมยั๊งกะหลานตัวเอง ฮืออออ นี่ผมโดนชิกิงามิของตัวเองบ่นเหรอเนี่ย ฮือออออออ
อั้มนั้นสายหัวไปพลางยิ้มไปพลางด้วยความเอ็นดูในตัวน้องชายที่กลายเป็นสามีไปเสียแล้ว แม้จะดูไร้เดียงสา แต่ตอนนี้ตัวริวกะเองก็ถือว่ากล้าแกร่งไม่แพ้ใคร แค่ไม่ค่อยโชว์เท่านั้นเอง จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินออกไปตามทางเดิม แต่ว่าเมื่อใกล้จะถึงทางออก ริวกะก็ต้องอุ้มอั้มกระโดดออกไปอีกทาง
เพราะว่าสวนสาธารณะแห่งนี้ก็ถือว่าเป็นสถานที่ราชการ และการที่นายริวเข้ามาตอนที่สวนสาธารณะในยามค่ำคืนแบบนี้ ถ้ามีเจ้าหน้าที่พบเจอเข้าก็อาจจะมีปัญหาได้ เขาจึงเลือกที่จะออกมาทางที่ไม่มีกล้องและไม่มีเจ้าหน้าที่คอยเดินตรวจตรานั่นเอง จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกมาเพื่อโบก Taxi กลับบ้าน
30 นาทีผ่านไปตอนนี้ทั้งสองก็มาอยู่ที่หน้า Luxury Condo บ้านของทั้งสอง แล้วทันทีที่เห็นว่าอั้มและริวเดินมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ออกมาต้อนรับอย่างเช่นทุกวันอย่างแข็งขัน ริวกะและอั้มยิ้มทักทายพวกเขาด้วยความเป็นกันเอง และพากันเดินขึ้นห้องไป ติ๊ง !!!
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเพื่อเตือนทั้งคู่ว่าตอนนี้อยู่ชั้น 10 แล้ว ทันทีที่ก้าวออกมาจากลิฟต์ ปั้ป ปั้ป ริวกะปรบมือสองครั้ง ทำให้เซ็นเซอร์ทุกอย่างเริ่มรันระบบอีกครั้งไฟทางเดินก็ติดขึ้นทันที และทันทีที่ประตูเปิดริวกะก็พุ่งเข้าไปกอดอั้มและระดมจุ๊ป ๆ ๆ ๆ ๆ หลายครั้ง จนอั้มนี่หน้าแดงไปหมดแล้ว เพราะเธอก็อยากทำแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่าต้องไว้เชิงนิดนึง
[ อั้ม ] : พอเลย ๆ ๆ มาถึงก็ลวนลามพี่เลยนะนายริว
[ ริวกะ ] : แอ่ะ จุ๊ปแฟนตัวเองไม่ถือว่า ลวนลามนะ
[ อั้ม ] : ก็ด๊าย จะผิดสัญญาสิ่นะ
ทันทีที่อั้มเอ่ยถึงเรื่องสัญญาที่จะให้หัด.อดกลั้น ริวกะก็สะดุ้งโหยงเลยทีเดียว แต่ว่าแม้จะมีท่าทีกลัวเพียงใดเขาก็ยังลักหอมแก้มไป 1 ทีก่อนที่จะถอยกรูดไปหลายเมตร
[ ริวกะ ] : ยอมแล้วก๊าบบบบบ ไหนบอกว่ายอมให้หอมให้จุ๊ปไง อ่ะเฮื้ออออ
[ อั้ม ] : ไปอาบน้ำนอนเลย นายริวพรุ่งนี้ต้องตื่นมาช่วยกันกวาดบ้าน ถูบ้านด้วยนะ
[ ริวกะ ] : ขับพ้ม !!! รักนะจุ๊บุ จุ๊บุ
[ อั้ม ] : เอ้ !!! นายริวนี่
[ ริวกะ ] : จ๊าก ไปแล้วคร๊าบบบบ
ทันทีที่อั้มทำท่าว่าจะกดจุด ริวกะก็ทำเป็นลิงหลอกเจ้าและวิ่งหนีกลับห้องไป และทันทีที่นายริววิ่งลับสายตาไป อั้มก็แอบจะเก็บอาการไม่อยู่ เธอหัวใจเต้นรัวๆๆมากๆๆๆ มันเต้นตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก จนเธอแทบจะยืนไม่ไหว
[ อั้ม ] : ตาย ๆ ๆ ๆ ถ้าทำตัวน่ารักแบบนี้ทุกวัน สงสัยอดใจไม่ไหวแน่เรา
อั้มพูดแล้วก็เผลอเลื่อนมือมาคลึงหน้าอกตัวเอง ซึ่งเธอเองก็พยายามอดกลั้นจริงๆนั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะอดกลั้นได้นานแค่ไหนกันนะ จากนั้นสาวอั้มก็ได้เดินไปที่ห้องยาของเธอ เพื่อเช็คและสำรวจ วัตถุดิบที่จะทำยาในวันพรุ่งนี้ให้นายริว
ดูเหมือนว่าชิกิงามิสองตนนั้นจะทำงานได้ดีมากๆ เพราะว่าแม้จะไม่ได้อยู่ดูด้วยตัวเอง แต่ว่าสมุนไพรและตัวยาอื่นๆก็ถูกดูแลเป็นอย่างดีจริงๆ อั้มเดินไปที่ห้องตัวเองอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้อุณหภูมิในห้องก็ประมาณ 26-27 องศาถือว่ากำลังสบาย
เธอทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับคิดถึงเรื่องราวต่างๆ 48 ช.ม. ที่ผ่านมามันเกิดอะไรต่างๆขึ้นมาจริงๆเธอเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า เธอจะได้สารภาพรักกับนายริว ได้บอกรักกันและกัน และได้เป็นของกันและกัน
อั้มนอนคว่ำหน้าใส่หมอนและแอบกรี๊ดทันที เธอดีใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ 10 นาทีผ่านไปเธอก็ไปที่ห้องอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย จริงอยู่ว่าการที่บินมากับเวตาลเธอจะไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก แต่ว่าชั้นบรรยากาศมันก็มีฝุ่นมีละอองต่างๆ เธอเลยเลือกที่สั่งให้นายริวไปอาบน้ำ และตัวเธอเองก็ต้องอาบเช่นกัน
30 นาทีผ่านไป ก๊อก ก๊อก ก๊อก อั้มที่อาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังเช็ดผมอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ซึ่งก็รู้แหละว่าเป็นใคร เธอจึงเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดให้ทันที
[ ริวกะ ] : พี่อั้มคร๊าบ นอนยัง เฮือก !!!
ทันทีที่เปิดประตู ริวเองก็แทบช็อค เพราะตอนนี้อั้มในชุดคลุมอาบน้ำ โนบรากำลังยกมือหวีผมอยู่ ซึ่งมันทำให้เขาเห็นนมของเธอเต็มสองตา ส่วนอั้มเองน่ะเหรอ เธอมาเหนือมากเพราะเธอจงใจจะยั่วนายริวนั่นเอง
[ อั้ม ] : มองอะไรนายริว ทำยังกับไม่เคยเห็น
[ ริวกะ ] : ผะ ผะ ผะ ผะ ผมจะมาบอกว่า ฝะ ฝะ ฝันดีนะครับ
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะนายริว
ปั้ง !!! อั้มปิดประตูใส่ทันที ทิ้งให้นายริวนั้นยืนหน้าแห้งเลย อะไรจะเด็ดขาดปานนั้น ปิดประตูใส่เฉยเลย ในขณะที่นายมังกือของเรากำลังจะเดินคอตกกลับห้อง
อั้มก็ได้เปิดประตูออกมาอีกครั้ง พร้อมกับพุ่งไปจุ๊ฟปากของริวกะทันที เธอคล้องคอของเขาและทำแบบนี้เกือบ 2 นาทีเลยล่ะ
[ อั้ม ] : โอ๋ ๆ ๆ ดูซิ๊นายริวคนเก่ง งอนตุ๊ปป่องเลย
[ ริวกะ ] : ใคร ใครงอนครับ ไม่มี๊ ไม่มี
[ อั้ม ] : อ๋อเหรองั้นพอแล้วนะ
ริวกะนั้นตีเนียนไม่เก่งจริงๆ เพราะทันทีที่อั้มบอกว่าจะพอเขากลับเป็นฝ่ายที่จูบเธอเสียเอง แต่ครั้งนี้อั้มไม่อนุญาตให้แลกลิ้นกัน เพราะว่าด้วยสภาพกึ่งเปลือยของเธอตอนนี้ ถ้านายริวได้แลกลิ้นล่ะก็ เธอคงได้แตกสักน้ำก่อนนอนแน่ๆ
[ อั้ม ] : พอแล้วนายริว พี่แปรงฟันแล้วนะ พอเลย
[ ริวกะ ] : คร๊าบบบบบ ฝันดีนะครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะ จุ๊ปปป
อั้มเขย่งขาจุ๊ปแก้มของนายริวอีกครั้ง จนพี่มังกรนี่ยิ้มแป้นเลย ได้ของดีก่อนนอนแบบนี้ฝันดีแน่พี่มังกร หลังจากที่นายมังกรเดินยิ้มแฉ่งกลับไปนอนที่ห้องนั้น อั้มก็ได้ปิดประตูทันที และมีสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ
[ อั้ม ] : ซื๊ดดด อดทนไว้อั้ม อดทนไว้
อั้มได้แต่บอกตัวเองให้อดทน อดทน นั่นก็เพราะตอนนี้ที่หว่างขานั้น มันเริ่มเปียกแฉะอีกแล้ว ดูเหมือนว่าสาวน้อยอ่อนประสบการณ์ Sex แบบเธอ พอโดนนายริวจูบแบบนั้นก็ทำให้อารมณ์ขึ้นได้เหมือนกัน
[ อั้ม ] : เฮ้อ ยัยอั้มเอ๋ย จะทนได้ถึงอาทิตย์ไหมเนี่ย ถ้าต้องโดนจูบแบบนี้ทุกวัน คงได้ยอมขึ้นเตียงกับนายริวแน่ๆ
อั้มบ่นกับตัวเอง งุ้งงิ้งงุ้งงิ้ง และเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างคราบน้ำกามทันที สตรีสาวสวยร่างงามได้พาตัวเองไปยังที่นอน เธอจะต้องข่มตาหลับให้ได้ เพราะว่าเธอตั้งใจไว้แล้วว่าระหว่างที่พี่มิไรไม่อยู่
เธอจะต้องทำให้นายริวหัดรู้จักให้เกียรติคนรักมากกว่านี้ จริงอยู่ว่าตอนนี้นายริวก็ทำได้ดีมาก แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาหัดหักห้ามใจใจอารมณ์ทางเพศด้วย
...............
เช้าวันรุ่งขึ้น นาฬิกาบอกเวลา 09.00 แล้ว
[ ริวกะ ] : ฮึ๊ อื๊อออออ ไม่มีที่ไหนสบายเท่ากับบ้านจริงแหละนะ
ริวกะตื่นมาพร้อมกับบิดตัวไปมา ไปมา เฉกเช่นทุกวัน เขามองนาฬิกาซึ่งตอนนี้บอกเวลา เก้านาฬิกาหน่อยๆ เขายังคงงัวเงีย งัวเงีย เดินขึ้นไปแปรงฟันตามปกติด้วยหน้าตาที่ง่วงซึม
จ๊อก !!! ร่างกายไม่เคยโกหกคนเรา เมื่อหิวมันก็ต้องกิน รู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายของนายริวกำลังประท้วงว่าให้หาอะไรเข้ามาให้พวกตูย่อยได้แล้ว นายริวจึงเดินไปที่ห้องครัวตามปกติ และตรงหน้าก็มีอาหารแบบ American breakfast ตั้งอยู่ ไข่ดาว แฮมทอด ขนมปังอบ ใส้กรอก
ด้วยความที่ว่าหิวนายริวจึงเดินไปนั่งและตักกินทันที เพราะเท่าที่ดูแล้วพี่อั้มคงจะตักไปกินแล้วล่ะนะ หลังจากที่ตักนู่นนี่นั่นกินจนรู้สึกว่าท้องตึงๆแล้ว นายริวจึงเก็บจานไปล้างทันที
[ ริวกะ ] : อืมม พี่อั้มไปไหนหว่า
หลังจากที่ริวกะล้างจานก๊องแก๊งก๊องแก๊งแล้ว เขาก็มองหาพี่อั้มทันที ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเดินตามหาสาวคนรักทันที ห้องนั่งเล่นก็แล้ว ห้องยาก็แล้ว ไม่เจอสักที หรือว่าจะไปซื้อของข้างนอกหว่า
และทันใดนั้นเองริวกะก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้าดังขึ้นมา เขาจึงรีบเดินไปโซนซักผ้าทันที และภาพตรงหน้าคือสาวชุดเมดที่กำลังจัดการแยกเสื้อผ้าและกำลังจับมันลงเครื่องอย่างพิถีพิถัน
พลันริวกะก็คิดว่าคิราระกลับมาแล้วเหรอ แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดล่ะ แต่ก็นะความคิดถึงมันมีมากกว่าความงง ริวกะจึงรีบเดินไปหาและสวมกอดเมดสุดที่รักจากด้านหลังทันที
[ ริวกะ ] : อื๊มมมมม คิดถึงจังเลยยัยบ๊อง กลับมาเมื่อไรเนี่ย แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดด้วยล่ะวันนี้
สาวในชุดเมดยังคงไม่ตอบได้แต่เอียงหน้าหลบเขา ราวกับว่ากำลังอายอยู่อย่างนั้นแหละ
[ ริวกะ ] : นี่ยัยเมดบ๊องถ้าเธอไม่ตอบชั้นล่ะก็
[ สาวเมด ] : อื๊อออ
ริวกะนั้นสมกับเป็นตัวพ่อเรื่องล่อหญิงจริงๆ เขากอดเอวของสาวเมดเอาไว้และเอื้อมมือลงไปสัมผัสเนินโหนกทันที มิหนำซ้ำเขายังค่อยๆเลื่อนนิ้วไปเรื่อยจนตอนนี้ได้สัมผัสเขากับผิวของโยนีสีชมพูเสียแล้ว งั่ม !!! ไม่เพียงเท่านั้นเขายังงับเข้าที่ใบหูซึ่งเป็นจุดอ่อนของสาวเมดอีกด้วย
[ สาวเมด ] : ซื๊ดดด อ๊า !!!
[ ริวกะ ] : ขอชื่นใจหน่อยนะคิราระ ชั้นคิดถึงเธอจังเลย งืมมม ชั้นสัญญากับพี่อั้มไว้ว่าจะพยายามห้ามใจถ้าเธอไม่ยอม แต่ว่าขอชื่นใจหน่อยนะ ถ้าทำมากกว่านี้กลัวชะตาจะขาด
[ สาวเมด ] : ชะตาขาดแน่ๆ นายริว
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! พะ พะ พะ พี่อ๊ามมมมมม
ซวยแล้วมึงไอ้ริว สาวในชุดเมดนั้นไม่ใช่คิราระแต่เป็นพี่อั้มนั่นเอง เอาแล้วซวยแล้ว จะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะมือของชายหนุ่มยังคงแนบชิดอยู่กับเนินโนกอยู่โต้งๆ อีกนิดเดียวก็จะแซะเข้าไปแล้ว
แต่อั้มนั้นก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด มิหนำซ้ำเธอยังพอใจอีกด้วย ที่นายริวพูดว่าสัญญากับเธอไว้และจะขอเพียงได้ชื่นใจคิราระ แต่ว่าไอ้นิ้วเจ้าปัญหานี่สิ่ตัวการเลย เพราะมันกำลังทำให้อั้มเริ่มมีอารมณ์เสียแล้ว
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษก๊าบบบบ
[ อั้ม ] : ขอโทษเหรอ ขอโทษแล้วมือยังไม่เอาออกจากตรงนั้นของพี่อีก แล้วไหนจะนี่อีกล่ะที่มันโด่จนเบียดก้นพี่เนี่ย
[ ริวกะ ] : ตะ ตะ ตอนเช้ามันก็เคารพธงชาติแบบนี้ทุกวันแหละคร๊าบ มันเป็นปกติของผู้ชายก๊าบพี่อั้ม
อั้มนั้นแอบยิ้มอย่างมีเลสนัยก่อนที่จะคว้ามั่บเข้าที่ดุ้นลำเขื่องที่มันกำลังบดบี้ที่ร่องก้นของเธอ ไม่ไหวแล้ว เธออดกลั้นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไงซะในตอนนี้ที่คิราระยังไม่กลับ เธอก็ขอทำมันอีกทีเถอะ
[ อั้ม ] : ขอสักน้ำละกัน ค่อยเริ่มนับพรุ่งนี้
(https://uppic.cc/d/6F54)
อั้มคิดในใจก่อนที่จะเริ่มชักว่าวให้น้องชายสุดที่รักช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ สาวสวยในชุดเมดค่อยๆหันหน้ามาหานายริว และพูดออกไปว่า
[ อั้ม ] : อย่าคิดว่าทำเป็นคนเดียวนะนายริว พี่นี่แหละจะปลุกอารมณ์นายเอง
โอย นี่แหละหนาเขาว่าอย่าไปเล่นกับไฟ อั้มตอนนี้กลายเป็นหญิงสาวที่ดูเร่าร้อนเหลือเกิน เธอนั่งลงช้าๆและรูดขอบกางเกงของนายริวออก
(https://uppic.cc/d/6F5N)
ผึง !!! ทันใดนั้นมังกรตาเดียวที่กำลังตื่นเต็มตาก็ได้ผงาดออกมาทันที พอมองดูใกล้ๆขนาดของมันก็ใหญ่ไม่ใช่น้อยเลย
อั้มมองและได้แต่กลืนน้ำลาย ไอ้นี่น่ะเหรอที่ทำให้เธอเสียวจนลืมไปทุกอย่าง แผล่บบ ซรู๊ปป อึ้ก !!! สาวอั้มแลบลิ้นเพื่อละเลงลิ้นใส่ปลายหัวโคยที่มีเส้นประสาทอยู่มากมาย แน่นอนว่าความเสียวนี้ทำให้นายริวถึงกับสะดุ้งเลย ง่วบบบ
(https://uppic.cc/d/6jzS)
เรียวปากงามๆของเธออมงับเข้าไปที่หยักของนายริวด้วยความสเน่หา ดูหมือนว่าประสบการณ์ SEX ที่ผ่านมา จะทำให้เธอรู้ว่าจุดอ่อนของนายริวอยู่ตรงนี้นี่เอง อั้มทั้งเม้ม ทั้งขม ทั้งเลีย จนต้อนนี้พี่มังกรของเราได้แต่ยืนจิกปลายเท้าเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดดด อูยยย พี่อั้มคร๊าบบบ
เสียงโม๊คดัง อ้อก อ้อก อ้อก ดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าน้ำของนายริวก็เริ่มจะปริ่มๆเหมือนกัน และพอยิ่งผสมปนเปกับน้ำลายของอั้มด้วย ทำให้ตอนนี้มันเริ่มไหลย้อยลงมาตามปากและลำขอขาวๆของเธอแล้วว
(https://uppic.cc/d/6F5s) (https://uppic.cc/v/6F5s)
แผล่บบ แผล่บบ ลิ้นเรียวของเธอโลมเลียทั่วลำควยของนายริว ราวกับว่ามันคือไอติมโคนแท่งโปรด ยิ่งอั้มเลียนายริวก็ยิ่งเสียว ตอนนี้หน้าตาเขาเหมือนเด็กน้อยที่พึ่งเคยโดนโม๊กครั้งแรกไม่มีผิด มั่บ !!! มือของชายหนุ่มเอื้อมมาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว ดูเหมือนว่าเขาอยากจะ " ซอย " ปากของเธอ แต่ก็ดูเหมือนว่าพยายามฝืนๆอยู่ ตอนนี้อารมณ์ของนายริวคงจะติดแล้วสิ่นะ
(https://uppic.cc/d/6F5r)
อั้มนั้นโม๊กลำควยไป พร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้หน้าตาของเขาช่างดูมีความสุขเสียจริงๆ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ อั้มถอนปากและมาชักว่าวให้เขาอีกครั้ง น้ำลื่นๆที่เสียดสีกับมือที่ให้สาวลำควยมันเกิดเสียงที่น่าฟังจริงๆ
[ อั้ม ] : ทำอย่างนายอยากทำเถอะ ก่อนที่คิราระจะกลับมา
อ้าววววว ได้รับอนุญาตแบบนี้พี่มังกรก็ไม่รอช้าสิ อื๊อออ อื๊ออออ เสียงหญิงสาวร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะนายริวนั้นรั้งท้ายทอยและกดเอวส่งควยเข้าไปในปากของเธอทันที นี่แค่ครึ่งลำนะยังแน่นปากขนาดนี้เลย อ้า อ้า อ้า เสียงนายริวร้องครวญครางทุกครั้งทีเย็ดปากสวยๆของพี่สาว
(https://uppic.cc/d/6jzR) (https://uppic.cc/v/6jzR)
ส่วนอั้มก็ยอมให้ทุกอย่างแล้ว เธออ้าปากกว้างๆพร้อมกับจับที่เอวของเขาไว้ ถ้าจังหวะไหนเร็วไปเธอก็จะฝืนๆ ถ้ากดควยลึกเกินไปเธอจะจะดันๆ ตอนนี้นั้นมันช่างเป็นภาพที่ชวนมองจริงๆควยลำเขื่องกำลังเคลื่อนเข้าออกเรียวปากงามๆ ส่วนลูกกระโปกก็ถูกบีบขยำราวกับว่ากำลังรีดน้ำกามออกมาเลย
[ ริวกะ ] : อ้า อ้า อ้า เมียจ๋าขอแตกปากนะ ซื๊ดดด
[ อั้ม ] : !!! อื๊อออออ
อั้มนั้นได้แต่ยอมจำนนจริงๆ พรวดดด !!! น้ำแรกของวันถูกเกร็งรีดออกมาจากพวงไข่ผ่านท่อและยิงเข้าปากของอั้มทันที สาวสวยคนงามไม่มีทางเลือกนอกจากรับไว้ด้วยความจำนน
จริงอยู่ว่ามันคาวแต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร อื๊อออ บ๊วบบ บ๊วบบ ดูเหมือนว่าไฟราคะของหญิงสาวก็เริ่มติดแล้วเช่นกัน ชายหนุ่มก้มมองผลงานตัวเองด้วยแววตาที่ชวนน้ำเดินมากๆ ปากสวยๆของอั้มกำลังอมที่ลำควยของเขา ซึ่งตอนนี้รอบๆก็มีแต่น้ำสีขาวข้นคลั่กเต็มไปหมด
ริวกะซอยเอวเนิบๆช้าๆอีกครั้ง ส่วนอั้มก็ชักลำควยและดูดหัวไปด้วยราวกับว่ากำลังรีดน้ำที่ค้างท่ออกมาให้หมด แต่ว่าในขณะที่นายริวกำลังชักควยออก ในขณะที่น้ำกามกำลังยืดติดปากของอั้ม ประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้น
[ พลอย ] : พะ พะ พี่อั้ม ริว !!!
[ คิราระ ] : สะ สะ สะ สองคนทำอะไรกัน !!!
ริวและอั้มหันมองด้วยความตกใจ มันเกิดอะไรขึ้นทำไม ทั้งสองคนกลับมาแต่เช้าล่ะ ไอ้ครั้นจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำมันก็คงไม่ได้ เพราหลักฐานยังคาปากอยู่เลย
[ ริว ] : พลอย คิราระ !!!
[ อั้ม ] : ทะ ทำไมกลับมาเร็วแบบนี้ล่ะ
...ย้อนกลับไปเมื่อวาน....
หลังจากที่คิราระขอตัววางสายไปแล้วนั้น เมื่อหันกลับมามองก็พบว่าตอนนี้พลอยหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยทีเดียว พอได้ยินว่าแฟนเก่าริวชื่อว่า นัสสึเมะ คิราระเห็นนั้นก็แอบหัวเราะเบาๆ ทำให้พลอยนั้นงอนตุ๊บป่องมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : โอ๋ ๆ ๆ ๆ พี่ไม่หัวเราะแล้ว
[ พลอย ] : ชิร์ งืมมมม พี่คิราระคะ แฟนเก่าริวที่ชื่อนัสสึเมะเป็นใครคะ
ในระหว่างนั้นคิราระก็ได้หยิบโทรศัพท์ของตัวเองและเปิด ไอจีของคนๆหนุ่งขึ้นมา นั่นก็คือ นานะ ซุปตาร์ชาวญี่ปุ่นนั่นเอง
[ คิราระ ] : นี่ไงแฟนเก่าริวกะ นัสสึเมะเป็นชื่อก่อนที่จะเข้าวงการ แต่ว่าตอนนี้ใช้ชื่อว่า นานะ
[ พลอย ] : ห๊ะ !!! นานะ คุซาคาเบะ นานะ เหรอคะ
[ คิราระ ] : ใช่ หืม รู้จักด้วยเหรอพลอย
[ พลอย ] : รู้จักสิ่คะ ตอนปีก่อนที่พลอยเริ่มติดตาม IG ของพี่มิไร พลอยก็เห็น IG ของคุณนานะ อยู่ข้างๆ เห็นว่าเธอเก่ง เธอสวย แถมยังอายุเท่าๆพลอยเลย พลอยเลยอดชื่นชมไม่ได้ค่ะ
พลอยพูดด้วยดวงตาที่เป็นกระกาย แต่แค่แปปเดียวแววตานั้นก็เศร้าหมองลงทันที อีกแล้ว อีกแล้วเหรอ ทำไมรอบๆตัวของชายคนที่เธอรักมีแต่คนเก่งๆ สวยๆ และมีดีกว่าเธอทุกอย่างแบบนี้ล่ะ
เธอคู่ควรกับริวกะจริงๆนั้นเหรอ คิราระเองก็ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าพลอยนั้นคิดอะไรอยู่ นั่นก็เพราะว่าเธอเองก็เคยอยู่ในจุดๆเดียวกับพลอย จุดที่รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย ด้อยค่าเหลือเกิน
[ พลอย ] : แหะๆ พลอยนี่สู้ใครไม่ได้เลยนะคะ ฮึกก ฮึกก ทำไมพลอยถึงดูต่ำต้อยแบบนี้ แบบนี้ริวจะอายคนอื่นมั้ย ฮึกกก
พลอยนั้นร้องไห้สะอึกออกมาเลย ไม่ใช่ว่าพลอยรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าแต่อย่าง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพลอยมักจะมองทุกอย่างในแง่บวกเสมอ แต่ตอนนี้ที่พลอยร้องไห้ออกมาเพราะมันกดดันมากๆ
ลำพังแค่ตัวเธอใครจะดูถูกดูแคลนยังไง พลอยก็ไม่สนใจ แต่ว่าต่อจากนี้ไปคนที่จะโดนดูถูกไปด้วยก็คือริว ชายคนที่เธอรักมาก คนอื่นจะคิดยังไงที่ลูกชายเศรษฐีมีแฟนเป็นแค่ลูกผู้ดีตกยาก แถมยังไม่มีอะไรดีเด่นเลยสักอย่าง
แต่ว่าก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลง คิราระก็ได้จับมือของพลอย จนอาการที่สะอื้นในตอนแรกเริ่มดีขึ้น คิราระจึงได้เริ่มบอกเริ่มสอนพลอย ในสิ่งที่เธอควรรู้เอาไว้
[ คิราระ ] : พี่เข้าใจพลอยนะ เพราะพี่เคยอยู่ในจุดนี้มาก่อน
[ พลอย ] : ฮึกกก ฮึกกก
[ คิราระ ] : ในตอนที่พี่เข้าไปในบ้านอิซานางิ ครั้งแรก แค่ได้เห็นประตูบ้านพี่ก็สำเหนียกตัวเองทันทีว่าพี่กับริวกะนั้นต่างกันราวฟ้ากับก้นเหว เพราะได้เจอพี่มิไรครั้งแรก เธอทั้งสวย ทั้งเพียบพร้อม นั่นทำให้พี่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนมดปลวกเลย แต่ว่าพลอย พลอยรู้มั้ยว่าคำแรกที่พี่มิไรพูดกับพี่คืออะไร " เอ้า แขกของนายริวงั้นเหรอ งั้นก็เป็นแขกของบ้านเราน่ะสิ่ มามา มากินข้าวกันเถอะ "
คิราระได้บอกเล่าเรื่องราวในวันแรกที่เธอได้เข้าไปในบ้านอิซานางิ มิไรสาวงามผู้เพียบพร้อมและใจดี เธอไม่ได้มีท่าทีที่ดูถูกและเหยียดหยามเธอแม้แต่น้อย แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของแม่บ้านที่กำลังจะจักข้าวให้พวกเจ้านายกิน
มิหนำซ้ำเพียงบอกว่า เป็นแขกของริวกะ มิไรก็ต้อนรับเธอโดยที่ไม่ถือยศฐา บรรดาศักดิ์ นาย บ่าว แม้แต่นิดเดียว คิราระเล่าไปด้วยความภูมิใจ
ซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นถูกถ่ายทอด ออกมาผ่านรอยยิ้มและสีหน้าของเธอ พลอยรับรู้ได้ทันทีว่าคิรานะมีความสุขมากๆที่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
[ คิราระ ] : แล้วพลอยรู้มั้ย บ้านหลังแรกของพี่กับแม่ บ้านหลังแรกที่มันเป็นสมบัติของครอบครัวพี่ มันมาจากริวกะนะ
[ พลอย ] : ( สีหน้าตื่นเต้น ) ยังไง ยังไง ยังไงเหรอคะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ตอนแรกพี่กับแม่เช่าบ้าน ห้องขนาด 6 เสื่ออยู่กันสองคน แต่ว่าพอคุณแม่เข้ามาทำงานกับบ้านของริวกะมีกี่เดือน ริวกะก็ซื้อบ้านเช่าหลังใหม่ให้แม่พี่เลยนะ
[ พลอย ] : ริวใจดีจังเลยค่ะ งืออออ
[ คิราระ ] : ริวกะน่ะรู้ดีว่าพูดว่าจะให้ตรงๆ แม่พี่คงไม่รับแน่ๆ ตาคนเจ้าเล่ห์นั่นเลยแกล้งถามแม่พี่ว่ามีความฝันอะไรมั้ย แม่พี่เลยบอกว่าถ้าเป็นไปได้ ก็อยากหาบ้านเช่าที่ห้องใหญ่กว่าเดิม เพราะอยากมีห้องส่วนตัวให้พี่ เท่านั้นแหละริวกะวิ่งหาห้องเช่าทั่วโตเกียวเลย
[ พลอย ] : เง้อออ อีตาคนบ้าพลัง
[ คิราระ ] : สุดท้ายพี่กับแม่ก็ได้บ้านเช่าหลังใหม่ที่มันใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าเลย ที่สำคัญมันอยู่ใกล้ๆบ้านริวกะและโรงเรียนพี่พอดี ทำให้พี่ไม่ต้องนั่งรถไฟไปโรงเรียนเหมือนเดิมแล้ว พอกลับจากโรงเรียนพี่ก็ไปหาคุณแม่ที่บ้านใหญ่ ได้ทานข้าวเย็นพร้อมกัน ได้กลับบ้านพร้อมกัน พลอยรู้มั้ยว่ามันเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดเลยนะ
คิราระเล่ามันออกมาด้วยน้ำตาและรอยยิ้ม ไม่ว่าจะพูดจะเล่าเรื่องนี้กี่ครั้งเธอก็ยิ้มไม่หุบทุกที พลอยเองพอได้ฟังแล้ว จากที่หน้าซึมๆ ก็ยิ้มไม่หุบ คิราระเองพอได้เห็นน้องสาวยิ้มแบบนั้นเธอก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : ไม่ใช่แค่ริวกะหรอกนะที่ไม่เคยมองคนอื่นต่ำต้อย แต่คนรอบตัวริวกะเองก็เหมือนกัน ทั้งคุณท่านชิน คุณท่านริน พี่มิไร น้าฮายาเตะ และทุกๆคนในอิซนางิ กรุ๊ป ทุกคนล้วนมองคนที่ภายใน ถ้าริวกะรักใครพวกเขาก็มั่นใจว่าคนนั้นจิตใจดีงามจริงๆ พลอยไม่ต้องไปสนสายตาคนอื่นหรอกว่าจะมองพลอยยังไง เพราะยังไงซะคนที่รักพลอยก็ยังรักพลอยอยู่ ความรักจากคนที่เรารักน่ะ มันมีค่ามากกว่าเสียงนกเสียงกามากมายเลยนะ
พลอยได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก แต่ว่าการร้องไห้ครั้งนี้มันเป็นการปลดปล่อยความกดดันออกมา คิราระก็ลูบหัวปลอบโยนไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกได้แล้วว่าพลอยนั้นดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้ความคิดด้านลบเกี่ยวกับฐานะของตัวเองจะยังไม่หายไป แต่ยังไงเวลาก็จะพิสูจน์คุณค่าในตัวของพลอยเอง ว่าเธอคู่ควรกับชื่ออิซานางิ
[ คิราระ ] : แล้วอีกอย่าง นัสสึเมะเป็นคนทิ้งริวกะไปนะ
[ พลอย ] : ริว โดนทิ้งเหรอคะ
[ คิราระ ] : พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดมากหรอกนะ พี่ฮิคาริบอกมาว่า นัสสึเมะเลือกที่จะไปคบกับคนที่ช่วยให้เธอได้เข้าวงการบันเทิงได้ นัสสึเมะเลยเลือกที่จะทิ้งริวกะไปและยอมมีอะไรกับโปรดิวเซอร์คนนั้นเพื่อเข้าวงการ ( เยสเข้ นี่มัน NTR ชัดๆ )
พลอยได้ฟังแบบนั้นก็เงียบกริบทันที ตกลงว่าสามีของเธอนั้นต้องผ่านต้องเจออะไรมาบ้างกันเนี่ย ทำไมชีวิตมันดูดาร์กดีแท้ๆ แต่ว่านั่นก็ทำให้พลอยพอจะหาเหตุผลมาตอบหัวใจของตัวเองได้แล้วว่าทำไมริวไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คงเพราะเขาอยากลืมๆมันนั่นเอง ซึ่งมันก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่เธอไม่บอกเข้าเรื่องเอ็ม นั่นเพราะเธอก็อยากลืมฝันร้ายนั่นเหมือนกัน
[ พลอย ] : ค่ะพี่คิราระ พลอยเข้าใจแล้วค่ะ ฮี่ๆ
[ คิราระ ] : อื้มมม ดีมากน้องสาวของพี่ เอ้อ !!! พลอย พรุ่งนี้พี่คงต้องขอกลับไปบ้านนู้นแต่เช้าหน่อยนะ พี่ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ทำความสะอาดบ้านเลย ปกติแล้วพี่อั้มกับริวกะจะจัดการของส่วนตัวกันหมด แต่ว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ปางอุ๋งน่ะสิ่ พี่คงต้องไปจัดการแทนแล้วล่ะ
[ พลอย ] : พรุ่งนี้แม่กุลบอกว่า ต้องไปธุระแต่เช้า งั้นพวกเราขอติดรถแม่กุลไปกันเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพลอยจะได้ช่วยพี่คิราระเก็บบ้านด้วย เย็นๆค่อยให้แม่กุลมารับพลอย
[ คิราระ ] : อื้มๆ
และนั่นก็คือเหตุการณ์ทั้งหมดของเมื่อก่อน และเมื่อถึงตอนเช้า ทั้งพลอยและคิราระก็ขอติดรถพิกุลเพื่อมาลงที่คอนโด โดยที่ทั้งสองตั้งใจว่าจะมาช่วยกันทำความสะอาดบ้าน
แต่ว่าเมื่อเข้ามาคิราระก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้า เธอจึงรีบเดิมมาทันที และก็ได้จ๊ะเอ๋กับภาพที่พี่สาวสุดที่รักกำลังบ๊วบควยให้ริวกะอยู่นั่นเอง
••• ปัจจุบัน ณ.ห้องซักผ้า •••
ภาพตรงหน้าของคิราระและพลอยคือ ริวกะที่กำลังยืนควยเปียกอยู่ และพี่อั้มที่อยู่ในชุดเมดและตอนนี้ก็มีน้ำเงี่ยนเปรอะเปื้อนเต็มปากไปหมดเลย
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/8beca7bffd020b3ddc5277ac6164a161.jpg)
[ คิราระ ] : ทะ ทะ ทำไมพี่อั้มใส่ชุดเมดนั่นล่ะคะ
เอาแล้วไงจะทำยังไงดีล่ะ ทำไมทุกอย่างมันผิดแปลกไปหมดสำหรับริวกะ อย่างแรกคืออั้มที่ใส่ชุดเมด อย่างที่สองคืออั้มเป็นคนเริ่มโม๊คด้วยตัวเอง
อย่างที่สามทำไมเมียทั้งสองอย่างพลอยและคิราระถึงกลับมาเวลานี้ล่ะ ทันใดนั้นอั้มที่ทั้งตกใจทั้งเขินอายไปหมด ก็ได้รีบลุกขึ้นทันที และเธอก็ได้อธิบายไปว่า
[ อั้ม ] : ชะ ชะ ชุดของพี่ยังไม่ได้ซักเลย พี่ไม่มีชุดใส่ พี่ยืมมาใส่แล้วจะซักให้ ไม่รู้ว่าคิราระจะกลับมาไวขนาดนี้
[ คิราระ ] : อ๋อ ถ้าหนูไม่กลับมาป่านนี้คงทำกันมากกว่านี้เหรอคะ
[ อั้ม ] : ไม่ ไม่ ไม่ใช่ เอ่อ.....
[ พลอย ] : งืออออ พี่อั้มค่ะ ปากพี่เลอะไปหมดแล้วค่ะ
[ อั้ม ] : อ๊า !!!
ทันที่พลอยทักมาแบบนั้น มันทำให้อั้มทั้งเขินทั้งตกใจ เพราะว่าเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้พึ่งจะบรรเลงเพลงโม๊กให้น้องชายสุดที่รักไป และก็ได้กรึ๊บน้ำว่าวของเขาลงไปด้วย
ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่อั้มพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น เสื้อผ้าของเธอนั้นใส่หมดแล้วทำให้ไม่มีชุดใส่ แต่ว่าก็เป็นเพราะความซุกซนของเธอด้วยแหละ เพราะแทนที่จะไปหยิบเสื้อผ้าปกติธรรมดาของคิราระมาใส่
เธอก็เกิดนึกครึ้มใจหยิบชุดเมดมาใส่ซะเลย ตอนนี้อั้มทั้งเขินทั้งทำตัวไม่ถูกแล้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยังไงล่ะ จะอธิบายยังไงให้สองสาวนั้นเข้าใจดี แต่ว่าอั้มนั้นลืมไปหรือเปล่าว่า ทั้งสองคนนี้เชียร์ให้เธอสารภาพรักริวกะ จนสุดตัวเลยก็ว่าได้
[ คิราระ ] : ขี้โกงงงงงงงงงงงงง
[ พลอย ] : ใช่ๆ ๆ ๆ ขี้โกงงงง พลอยกับพี่คิราระรีบกลับมาเพราะจะรีบมาเก็บห้องรอพี่อั้มกับริวกลับมา แล้วนี่ทำอะไรกัน แง้ แง้ แง้
จะว่าไม่ก็ไม่ จะว่าใช่ก็ใช่นั่นแหละ เพราะถ้าคิราระและพลอยไม่เข้ามาล่ะก็ป่านนี้มังกรตาเดียวของนายริว อาจจะได้เข้าไปทักทายร่องเสียวของอั้มแล้วก็ได้ ส่วนนายริวน่ะเหรอยืนเอ๋อเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แต่ว่าในเมื่อเขาเป็นฝ่ายเริ่มเขาต้องรับผิดชอบ
[ ริวกะ ] : อย่าว่าพี่อั้มเลยนะ พลอย คิราระ ริวเป็นฝ่ายเริ่มบิ๊วพี่อั้มก่อนเองแหละ
[ พลอย ] : งั้นเหรอคะ แบบนี้ริวก็เป็นผู้ร้ายน่ะสิ่เนอะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ใช่ !!! แบบนี้ผู้ร้ายต้องถูกลงโทษนะ
พลอยกับคิราระมองหน้ากันและยิ้มอย่างรู้ใจ แทบไม่ต้องพูดก็รู้ว่าตอนนี้เธอทั้งสองคนอยากทำอะไรกับนายมังกรหื่นกามตัวนี้ ในขณะที่ริวนั้นก้มหน้ารับชะตากรรมและด่าทอในความหื่นกามของตัวเองนั้น
คิราระก็ได้เดินมาหาพี่อั้มทันที พวกเธอสองคนจูงมือพี่อั้มให้ยืนขึ้นและซุบซิบอะไรกันสักอย่าง และพี่อั้มนั้นหน้าแดงแจ๋ทันทีเลยก็ว่าได้หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คิราระกระซิบ แต่ว่าไม่ถึงนาทีอั้มก็เริ่มถอดชุดออก พลอยและคิราระก็ถอดชุดออกเช่นกัน
(https://uppic.cc/d/6F5k)
ภาพตรงหน้าของริวกะคือเรือนร่างที่ชวนมอง ชวนลูบ ชวนไล้ ชวนไซ๊ ชวนสัมผัส และตอนนี้ทั้งร่างงดงามของสามดรุณี ก็กำลังเดินมาหาเขาด้วยสีหน้าที่กรุ้มกริ่ม ซึ่งมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ชะตาควยขาดแน่ๆพี่มังกรจ๋า ตัวแห่งแน่ๆ
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! ทำไมภาพมันเดจาวูแบบนี้ !!! จะ จะ จะทำอะไรหรา รางไม่ดีอีกแล้ว ใจบ่าดีเลย
[ อั้ม คิราระ พลอย ] : รีดพิษมังกรยังไงล่ะ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ขอแนะนำ ฮิคาริ หรือ ชื่อเต็ม คือ คุเรไน ฮิคาริ
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/fa9b14b40a531849b557574b7d1bdc93.jpg)
ฮิคาริ เป็น 1 ในสามพี่น้องเทนงู หรือ เรียกเท่ๆหน่อยก็
ซันบะการาสึ
** วงเล็บเปิด **
ตามตำนานแล้ว เทนงูจะมีแค่เพศผู้หรือเพศชายเท่านั้น แต่สำหรับตำนานเทพวายุ จะไม่มีสาวแว่นเทนงูได้เยี่ยงไร
** วงเล็บปิด **
ฮิคาริเป็นเทนงูสาวเพศหญิง อายุ 350 ปี รูปร่างของเธอสูงโปร่งสมกับเป็นหญิงงาม ฮิราริในร่างมนุษย์นั้น เป็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ผมยาว ตากลม ผิวอมชมพู นัยย์ตาสีน้ำตาลของเธอ มันช่างน่าหลงไหลยิ่งนัก
เธอมีส่วนสูงถึง 177 เซนติเมตร หนัก 55 กิโลกรัม ทุกสัดส่วนคือมัดกล้ามเนื้อที่สวยงามราวกับเทพสร้าง สัดส่วน 34 : 25 : 36 เรียกได้ว่าเป็นนางแบบชุดชั้นในแบรนด์ Vic ได้สบายๆ แม่ของฮิคาริมีศักดิ์เป็นราชีนีเทนงูแห่งหุบเขาวาตะ ทำให้ฮิคาริมีสายเลือดของชนชั้นสูงเต็มตัว
แต่ไดเท็นงู จักรพรรดิสูงสุดของเหล่าเทนงูผู้ยิ่งใหญ่กลับบอกกับหลานสาวว่า ปู่อยากให้เจ้าเรียนรู้โลกกว้างให้มากกว่านี้ เหมือนที่พ่อของเจ้าทำมาตลอด นั่นจึงทำให้ฮิคาริต้องออกมาอาศัยกับพ่อ ณ. เขตอาคมของอิซานางิ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมยามใดที่ไม่มีภาระกิจที่บ้านอิซานางิ
ฮิคาริจะหาทางกลับบ้านตลอด เพราะเธอคิดถึงบ้านและคิดถึงแม่นั่นเอง เดิมทีฮิคาริเป็นนกที่นิสัยค่อนข้างเถรตรง อารมณ์ร้าย คิดอะไรก็พูดแบบนั้น เรียกง่ายๆว่าขวานผ่าซาก ที่สำคัญฮิคาริดุมาก ดุถึงขั้นที่น้องชายทั้งสองไม่กล้าหือเลยทีเดียว
ส่วนเรื่องเวทย์มนต์ต่างๆของฮิคารินั้นเรียกได้ว่าอยู่ในระดับสูงมากๆ ทั้งการควบคุมสายลม วิชาลวงตา การวางแผนการรบ ฮิคาริได้สืบทอดมาจาก คาราสึ เทนงู พ่อของเธอมาแทยทุกอย่าง อาจจะเพราะความทะนงตนในสายเลือดที่สูงศักดิ์ที่ไหลเวียนในตัว
ฮิคาริจึงต้องทำทุกอย่างให้มันสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะเวทย์มนต์ หรือ ศาสตร์การต่อสู้ต่างๆ ฮิคาริจะตั้งใจเรียนรู้ฝึกฝนจนแตกฉานทั้งหมด เพื่อที่จะได้อยู่เหนือกว่าทุกผู้ทุกตน แต่ว่านับวันความยิ่งผยองในความเก่งก็เข้ามาเรื่อยๆ จนฮิคาริเริ่มมองเทนงูตนอื่นต่ำต้อย
แต่ว่าวันหนึ่งที่เธอได้พบกับเด็กชายอายุ 5 ขวบคนหนึ่ง แววตาของเธอก็เปลี่ยนไป เธอตกหลุมรักเด็กชายคนนั้นตั้งแต่แรกเห็น เพียงได้สัมผัสมือกับเด็กชายคนนั้น ความมืดบอดในจิตใจของเธอก็ราวกับถูกสายลมที่อบอุ่นพัดผ่านจนความมืดนั้นสลายไป
[ เด็กชาย ] : มือพี่สาวอุ่นจังครับ ผมอยากจับมืออุ่นๆแบบนี้ไปตลอดเลย
คำพูดง่ายๆธรรมดาๆ กลับมีค่ากับเธอจริงๆ แน่นอนว่าเธอตกหลุมรักเด็กชายคนนั้นตั้งแต่ตอนนั้นเป็นตนมา นับวัยความผูกพันธุ์ของฮิคาริกับเด็กคนนั้นก็แน่นแฟ้นขึ้น และวันหนึ่งเป็นวันที่ฮิคาริไม่เคยลืม เธอได้แปลงร่างเป็นเด็กนักเรียน ม.ปลาย และไปรับริวกะกลับจากโรงเรียน
และระหว่างทางนั้นมก็ได้เกิดบทสนทนา ที่มันเปลี่ยนชีวิตฮิคาริไปตลอดกาล
[ ฮิคาริ ] : นี่ริวกะ โตขึ้นริวกะ อยากจะเป็นอะไรเหรอ
[ ริวกะ ] : งืมมม งืมมม ผมไม่เข้าใจความหมายที่พี่พูดเลย ง่าาา ผมพึ่ง 5 ขวบเองนะกั๊บ งืมม แต่ว่า ถ้าโตขึ้น ผมจะให้พี่มาเป็นเจ้าสาวของผมล่ะ ผมจะจับมือพี่สาวแบบนี้ไปตลอดเลย
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/58ba23b15f5ca106e050f104885f9f5e.jpg)
นั่นคือคำพูดที่เด็กชายริวกะวัย 5 ขวบพูดกับเท็นงูสาวที่อายุห่างกันเกือบ 400 ปี แต่คำพูดนั้นมันช่างเลอค่ากับฮิคาริเหลือเกิน แต่แล้วหลังจากนั้นผ่านไป 7 ปี ทุกอย่างมันก็เลวร้ายจนคาดไม่ถึง เพียงเพราะความไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจของ.....
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/3831d64227bf7b3371baad14166a9e71.jpg)
•••••
ใบเฟิร์น
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/5bc4e2ef0b040854c9bb74a083694ef8.jpg)
สาวสวยวัย 19 ย่าง 20 ที่ใบหน้าของเธอช่างสวยเด่นเกินใคร ถ้าไม่นับเรื่องหน้าตาแล้ว ใบเฟิร์นเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นมากๆ ทั้งรูปร่างหน้าตา หุ่น ผิว พรรณ และ หน้าอกที่มันใหญ่เกินตัว สิ่งที่ทำให้ใบเฟิร์นเป็นที่รักของเพื่อนๆคือ นิสัย
ใบเฟิร์นเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากๆ นิสัยแบบว่าน่ารักเลยล่ะ เธอเป็นเพื่อนกับทุกคนที่ดีกับเธอ แม้ขนาดไอ้ริวตอนปี 1 ที่เงียบขรึมจนไม่มีใครคบ ใบเฟิร์นก็ยังไปทักทายทำความรู้จักและชวนริวกะทำงานกลุ่มด้วยกัน
ถ้าให้ท้าวความเรื่องชื่อของริว ก็ต้องบอกว่า ใบเฟิร์น เป็นคนแรกในห้องที่รู้ว่าริวนั้นคือ อิซานางิ ริวกะ ลูกชายมหาเศรษฐีชื่อดัง แรกๆเลยคือใบเฟิร์นประหม่ามาก คนดังขนาดนั้นมานั่งอยู่ใกล้เธอไม่ถึงเมตร แถมตอนนี้ยังอยู่ในห้องกันสองต่อสองอีก แต่ว่าคืนนั้นก็ผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
โดยริวได้ขอใบเฟิร์นว่าอย่าบอกใครได้รึเปล่าว่าคือใคร ซึ่งใบเฟิร์นก็รับปากเป็นอย่างดี สรุปว่ารายงานของทั้งคู่นั้นได้คะแนนเต็ม 10 เลย และคนที่ได้รับคำชมก็คือใบเฟิร์น ส่วนริวกะก็ยังคงทำหน้ามึนๆเงียบๆแบบเดิม แต่ในสายตาของเฟิร์นกลับกลายเป็นว่า ริวเป็นผู้ชายที่นิสัยดีและไว้ใจได้ คนนึงเลยล่ะ ( ใบเฟิร์น เธอพลาดแล้ว )
เรื่องราวของใบเฟิร์นคงเกริ่นได้เท่านี้ เพราะมันอาจจะส่งผลต่อเนื้อเรื่องได้ครับ
อ่ะแถม
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/5a0bc64811264948202dff24ebe0bdae.jpg)
ชื่อ : ใบเฟิร์น
ชื่อจริง : กมลชนก เลิศพร้อม
อายุ : 19 ปี 11 เดือน
สัดส่วน : 36 : 24 : 35
•••••••••
และเมื่ออั้มเข้ามาเป็นสมาคมแม่บ้าน นายมังกรอย่างเป็นทางการ ผมก็จะสรุปดังนี้ครับ
1. มิไร เมียคนโต เป็นแรกที่ทำให้นายริวเปิดใจและเริ่มคุยกับคนอื่นมากขึ้น
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/58e7880ab416a970f49dae73d53f05d2.jpg)
••••
2. อั้ม เมียคนรอง.- เป็นคนแรกที่ทำให้นายริวรู้สึกกลัวได้
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/480e252bf3664a86054e032752703d3f.jpg)
••••
3. คิราระ เมียเมด เป็นคนแรกที่ทำให้ริวกะรู้สึกอยากจะมีชีวิตต่อไป
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/ed2dfaad8e9474c330bde3d4f46033f7.jpg)
••••
4. พลอย เมียคนเล็ก เป็นคนแรกที่ทำให้ริวยิ้มกว้างที่สุดในรอบ 10 ปี
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/59766e08ec7cf90e7ec238904888d0fe.jpg)
•••••
5. ฮิคาริ เมียคนแรก ได้เปิดซิงริวกะ [ ชนะเลิศ ]
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/30163625beac7573def259c308015d8a.jpg)
••••••••
ฝากตอนเก่าๆด้วยครับ
• • • • • รวม Link ในแต่ละตอน • • • • •
→→→เนื้อเรื่องหลัก←←←
ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)
ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0)
ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)
ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0)
ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0)
ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)
ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0)
ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0)
ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)
ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0)
ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0)
ตอนที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=214970.0)
ตอนที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=215265.0)
ตอนที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=215341.0)
ตอนที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=216415.0)
ตอนที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=216660.0)
➸ ➸ ➸ ➸ จบ Season 1 ➸ ➸ ➸ ➸
Season2
ตอนที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=218720.0)
ตอนที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=219492.0)
ตอนที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=222888.75)
ตอนที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=223914.0)
ตอนที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=223977.0)
ตอนที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=225555.0)
ตอนที่ 23 (https://xonly8.com/index.php?topic=225807.0)
ตอนที่ 24 (https://xonly8.com/index.php?topic=226128.0)
ตอนที่ 25 (https://xonly8.com/index.php?topic=227915.0)
ตอนที่ 26 (https://xonly8.com/index.php?topic=227916.0)
ตอนที่ 27 (https://xonly8.com/index.php?topic=228257.0)
ตอนที่ 28 (https://xonly8.com/index.php?topic=228380.0)
ตอนที่ 29 (https://xonly8.com/index.php?topic=228926.0)
ตอนที่ 30 (https://xonly8.com/index.php?topic=229042.0)
ตอนที่ 31 (https://xonly8.com/index.php?topic=229331.0)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _
เนื้อเรื่องของ น้องเมดคิราระ [ ยังไม่จบ ]
แววตาที่เปลี่ยนไปของสาวแกล
ตอนที่ 1 : โนโซมิ คิราระ (https://xonly8.com/index.php?topic=215491.0)
ตอนที่ 2 : การพบกันอีกครั้ง (https://xonly8.com/index.php?topic=216924.0)
ตอนที่ 3 : ความรู้สึกที่กำลังก่อตัว (https://xonly8.com/index.php?topic=217440.0)
ตอนที่ 4 : ในนามของอิซานางิ (https://xonly8.com/index.php?topic=217793.0)
ตอนที่ 5 : อย่าห้ามชั้นเลยนะ ริวกะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218151.0)
ตอนที่ 6 : ให้ชั้นดูแลนายนะ (https://xonly8.com/index.php?topic=218265.0)
ตอนที่ 7 : ค่ำคืนของหนุ่มสาว (https://xonly8.com/index.php?topic=218956.0)
ตอนที่ 8 : เมดข้า ใครอย่าแตะ (https://xonly8.com/index.php?topic=219315.0)
ตอนที่ 9 : ถล่มถ้ำเสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=221912.0)
ตอนที่10 : องเมียวจิวัยเยาว์ (https://xonly8.com/index.php?topic=222887.0)
ตอนที่ 11 : จักรพรรดิเพลิง (https://xonly8.com/index.php?topic=225041.0)
ตอนที่ 12 : ของขวัญที่ดีที่สุด (https://xonly8.com/index.php?topic=226680.0)
•••••••••••
เนื้อเรื่องของรุ้งพลอย [ จบแล้ว ]
การเดินทางของสายรุ้ง
ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)
ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)
ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0)
ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0) [ แนะนำ อ่าน 4-7 ]
ตอนที่ 5 : ฟ้าหลังฝน (https://xonly8.com/index.php?topic=214756.0)
ตอนพิเศษที่ 6 : แม่ อาจารย์ เจ้านาย (https://xonly8.com/index.php?topic=214767.0)
ตอนพิเศษที่ 7 : ฉันรักเธอ (https://xonly8.com/index.php?topic=214850.0)
• • • • • •
กระทู้พิเศษ
ข้อมูลตัวละครและประวัติโดยย่อ (https://xonly8.com/index.php?topic=215066.0)
••••••
OVA ไม่เกี่ยวกับ Time Line ใดๆ
เยือนถ้ำแมงมุม (https://xonly8.com/index.php?topic=224279.0)
ริวกะ ประทะ จิ้งจอกเก้าหาง (https://xonly8.com/index.php?topic=220465.0)
ตอนพิเศษ : พาทัวร์เขตอาคม (https://xonly8.com/index.php?topic=222331.0)
. . . . . . . . . . .
Homunculus Serie
สุมไฟรัก (https://xonly8.com/index.php?topic=219243.0)
พิศวาสซ่อนเร้น (https://xonly8.com/index.php?topic=220361.0)
มนต์คล้องใจ (https://xonly8.com/index.php?topic=219611.0)
ได้ค่ะที่รัก (https://xonly8.com/index.php?topic=225760.0)
. . . . . . . . . . . .
จะ3รุม1หรือ1รุม3กันแน่
นายริวโดนแล้ว อย่าห้าวให้มาก5555นี่เจอแค่3ยังขนาดนี้ ต่อไปฟูลทีมจะไหวเรอะ555
เอาแล้วไงริวกะโดน3รุม1แบบนี้ งานนี้มีฟ้าเหลืองแน่ครับ
ซ้อมๆ ไว้รอพี่มิไรกลับมา แค่ 3 คนนายริวคงสบายมาก
โดนรุมแบบนี้สู้ไหวไหมนายริว
ดูท่าทางแล้วมาพร้อมกันทุกคนก็ยังสบายๆนะนายริว
โดนรีดจนซีดแน่ๆละมังกรริวเอ๋ย
ยังไงก็รุ้งพลอยครับ ชอบโดนไป2น้ำต่างหาก 55
ซ้อมไว้ๆครับ เวลาสาวๆอยู่กันครบ 4 จะได้ไหว
โดนลีดพิษหมดตัวแน่
ชะตาขาดแน่ 3 รุม 1 ว่าแต่งานนี้ มิไรเสียเปรียบเลย
แปลว่า อาจจะได้เห็น มิไร เดี่ยวกับริวแบบเด่น ๆ เลยสักรอบ ทดแทนที่มาไม่ทันซะหน่อย
ว่าแต่ อั้ม พยายามทำให้ริวอดกลั้นให้ได้ แต่อีกสองสาวเนี่ย ดูท่าจะอดกลั้นไม่ได้แทนมากกว่า
Edited: ตอนจบนี่มันอะไร จะเพิ่มแฟนเซอร์วิสใช่ไหม
นายริวกลับจากปางอุ๋งก็โดนสามสาวรวมทีมเลย ไม่รอดแน่ ครั้งก่อนแคสองคนพลอยกับคิราระก็ซีดไปครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้นี้มีพี่อั้มอีกคนแถมกดจุดเก่งอีกต่างหาก จะรอดไหมนี่
มาตอนนี้โดนรีดพิษจากสามคนชะ
โดนรุมแล้วนายริว
ซีดแน่ๆริวเอ๋ย
จะไหวไหมนั่นนายริว3รุม1โดนรีดพิษงูแน่ๆเลย เอาใจช่วยนะนายริว
นายริวจะถูกลงโทษยังไงเนี่ย ท่าทางน้ำจะหมอตัวแน่ๆ
บอกกงๆ ว่าอย่างได้ reference รูปที่ถอดเสื้อของเรื่องตอนปรกครับ
สรรหารูปได้ยั่วใจเหลือเกิน บ่องตง
ขออนุญาติอีกรูปครับ ไหว้ละ ขอชื่อของ gif รูปสุดท้ายด้วยครับ
หน้าคบับคล้ายคลับครา แต่นึกชื่อไม่ออก
•••
Asuka kirara ครับ
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/08b494a63b1343fb151dca6c195545e9.gif)
Edit by #Monotone
ขอบคุณมากๆเลยครับ
โห ไรทเตอร์นี่อ่านทุกคอมเม้นแน่ๆ
ขออนุญาตอีกรูปนะครับ
https://uppic.cc/d/6F52
รูปนี้เลยครับทเห็นตอนกระเพื่อมละขึ้นมาก
...
utsunomiya shion
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/5236515bf8b8343d3d779db614996078.jpg)
แถมวาร์ปครับ SOE-992 อาจจะหายากนิดนึงนะ เพราะว่ามันหลายปีแล้ว งานเดบิ๊วเลยล่ะ
.......
ขอบคุณมากๆครับ เห็นแล้วแบบ ต้องไปหาเลยคนนี้ มันดึ๋งดั๋งมากกกก
ตอนนี้ ชิออน สวยมากครับ สวยแบบชวนหลงเลย
โดนจัดหนักเลยนะนายริว
โอ้โห หมดตัวแน่งานนี้
555นายริวโดนจัดหนักเลยนะ 3ต่อ1 โดนรีดพิษหมดตัวแน่ แล้วถ้าบรรดาเมียๆมาครบทีมนายริวจะเป็นยังไงนะ คงฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้หมดแน่ๆนายริว เจอรุมขนาดนี้
รีดพิษมังกร55ช่างพูดนายริวฟ้าเหลืองแน่
อ้าวกระแตก็จะมาร่วมวงด้วยหนือเนี้ย
รนายริวต้องรับศึก3คนไหวไหมนะแต่ชอบบทอั้มจึงแต่คนอื่นไม่ลืมนะ
เสร็จแน่นายริวเจอ 3 เมียพร้อมกัน เอ หรือ 3 เมียจะเสร็จนายริวนะ 555
ขาดพี่ใหญ่ไปคนยังไม่ครบทีมเมียเลย
55555
แห้งแน่ๆ บักริวเอ๊ย
จะสามรุมหนึ่งหรือหนึ่งรุมสามกันแน่
มีการกล่าวถึงเรื่องของนายเพลิงด้วย น่าสนใจว่าจะมีการเชื่อมจักรวาลกันด้วยไหม ถ้ามีคงจะเป็นอะไรที่น่าสนใจดี
โดนแต่เช้า มีหวังตายคาอก 3 สาว
ไม่รอดแน่ๆๆ
โดน3แบ้วนายริว ขาดอีกคนก็ครบพอดี
เรียบร้อย.......
นี่มาแค่3นะ ขาด1
กระแต หนีไป........
โอ นายริวเจอ สามรุมหนึ่งเลยจะรับมือไหวหรือเปล่า ถ้าเป็นศัตรูแค่นี้ไม่มีหวั่นแต่นี้เป็นเมียทั้งสามคน มีหวังตัวซีดแน่
::HeyHey::3 รุม1 ไหวมั้ยนายริว....555
โดนรีดจนฟ้าเหลืองแน่ๆนายมังกรเอ๋ย 55555
โดนจัดหนักเลยนะนายริว 3 ต่อ 1 แล้วถ้าเมียมาครบทีมจะโดนหนักกว่านี้แน่ๆ แล้วจะรู้ว่าฟ้าเหลืองเป็นยังไง
เจิมก่อนอ่านครับ
ฮาๆอยู่กัยครบแบบนี้รักษาสัญญาำม่ได้แน่นอนโดนรีดน้ำแห้งแน่น้องมังกร
อ้า โดน สี่พี แล้วจนได้จะดูสิว่าฟ้าเหลืองไหม ขอบคุณครับ
ก่อนจะได้บู๊กับตัวร้าย น่าจะซีดจายก่อนนะพระเอกของเรา
สามสาวคงเอานายริวกะ ไม่อยู่หรอก
งานนี้ เมียเก่าต้อนรับเมียใหม่ มังกรของเราซูบผอมเพราะพลังน้ำมันหอย สามแม่ครัวแน่ๆ
เริ่มแล้วฉาก3รุม 1 มังกรคนอง
ตอนนี้เป็นสารคดีเกี่ยวกับการรีดพิษงู
มังกรโดนรีดพิษหมดตัวแน่เลยงานนี้จาก3สาวน้อยน่ารัก55566
ลีลานัองพลอยเริ่มมาแรง ตอนนี้สนุกเร้าใงมาก รอฉากรวมบรรดาเมียของนายริว
::Bloody::สวรรค์ชัดๆเลยริวกะ
รีดพิศมังกร ฮ่าๆๆ
มังกรถูกรีดพิษฟ้าเหลืองแน่ๆ
สามสาวบอกจะรีดพิษมังกร ริวตอบกลับไปว่า ก็มาดิคร๊าบ
พี่อั้มใจแข็งจริง ขอเสียบหน่อยก็ไม่ได้
3-1 ฟ้าเหลืองแน่ๆไอ้ริว ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณครับ
เสร็จเลยนายมังกร โดนสามรุม........
หนึ่งสงสัยน้ำจะหมดก็งานี้แหละ555
3p is coming
ตายแนๆๆกรับบ้านมาต้องรับศึกหนักตั้งแต่เช้าเลย
เอาแลไงนายมังกือได้ตัวแห้งแน่ๆ
::Ajark::ริวกะแย่แน่เลยเจอสามหนึ่งแบบนี้เราช่วยอะไรไม่ได้นะนอกจากส่งกำลังให้สู้สามสาวให้ได้
ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
มังกรน้อยคงจะตายหยังเขียดก็ครานี้แหละ เมื่อเจอ3รุม1 อิอิอิ
ตอนนี้3รุม1ตอนหน้าขอ5รุม1ได้ใหมครับอยากเห็น(อ่าน)ริวกะร้องขอชีวิตแบยว่าผมยอมแล้วผมพอแล้วหมดแรงแล้วิไรแบบนี้ ปล.ตอนต่อๆไปขอเพลงประกอบสักตอน2ตอนนะครับขอบคุณตรับ
.....
เพลงประกอบอะไรเหรอครับ
#Monotone
มาทีหลัง แต่ไรท์สามารถขุดได้ลึกสุด เอาความต้องการและเอาวินัยมาท้าทายกัน. ช่วยให้มีแพ้บ้าง ชนะบ้างนะ
ตอนนี้ มีหลายรสจริงๆ ชอบทั้งตอนสำรวจป่า อยากให้มีบทกับป่านี้ กลับมาปรับให้ดียิ่งขึ้น
และสุดยอดของการบรรยาย 3:1
ริวกะนี้สุดยอดเลยนะ ทำเอาสาวอั้มใจแตกเสพติดอย่างรุนแรง
3 ต่อ 1 ดูไม่จืดแน่ๆนายริว แต่ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด
ผมว่าริวต้องไปฝึกฝนร่างกายเพิ่มแล้วครับ ไม่งั้นแห้งแน่นอนครับ แต่ชักอยากรู้จักฮิคาริผู้เปิดซิงริวกะซะแล้ว
โดนรุม3แบบนี้นายริวจะไหวไหมเนี่ยแต่ว่าอั้มนี้ร้อนแรงจริงๆ
จากที่อ่านมา คนแต่งนี้ต้องเป็นคนจิตใจดีแน่ๆครับ เพราะต้องแต่งให้ตัวเองเป็นพระเอกแน่นอน แต่ลึกๆแล้ว โคตรลามกเลย คิดได้ไง 3p
ตายแน่ๆๆ เจอ 3p ::Horror::
ซีดแน่ๆบักริวขอบคุณมากครับดำเนินเรื่องดีตลอดเลยเขียนได้ดีมากขอบคุณมากครับ
::Fighto::4p แบบนี้ ดีมากเบย
Level up ล่ะตอนนี้เป็นหนึ่งรุมสามแล้ว
ขอบคุณครับ... แบบนี้ นายริวคงต้องฟิตร่างกายให้แข็งแรงกว่านี้อีกหลายสิบเท่า... เพราะนี่เหล่าบรรดาภรรเมีย.. ยังไม่ครบเซต.. ถ้าครบเซตเมื่อไหร่.. คางเหลือง
ห้าวนักมังกร โดนรุมรีดพิษซะ แค่อั้มคนเดียวก็กดจุดแตกไม่เหลือหลอแล้วนะ
เจ้ามังกร ตายแน่ๆ เจอรุมไม่ไหวบอกะ
ตัวซีดแน่นายริว
ริวกะ โดน3รุม1แน่ แล้วมังกรตาเดียวจะสู้ไหวไหมครับ
กะแตมาให้เปิดซิง เหรอ
::Bloody::มาแล้วน้องกระแตมาแล้วรอกระแตด้วยคะหนูมาขอเข้าสังกัดคะอิอิ
อิจฉาพระเอก
ตายๆๆนายริวฟ้าเหลืองแน่ๆ
ขอบคุณครับ
งานนี้ริวกะไม่สุขจนจุกอกก็แห้งจนตาค้างแน่ แต่อยากรูู้ว่าใครจะเด็ดกว่ากันนะในสามสาว
ุนายริวตายแน่
ส่วนตัวชอบอั้มนะครับมีจริตหญิงมากๆไว้ขู่นายริวแต่รอบทกระแตอยู่นะ
ตัวแห้งแน่ๆนายริว สามหนึ่งลุกไม่ขี้นแน่ริว
เห็นเด็กเรียบร้อย2นาง ไม่นึกว่าจะกล้าทำเนอะ พี่อั้มก็ต้องโดนด้วยสิแบบนี้
ป่าที่สมบูรณ์ขนาดนั้นคงหายากแล้วละมั้ง ณ. ตอนนี้
โดนสาวสวย 3 คนเป็นใครๆเห็นก็อิจฉานี้มันฮาเลมชัดๆ
แปลกแฮะ ในรูปทั้งหมด ทุกคนสวยดี แต่พลอยซึ่งควรเป็นนางเอกกลับสวยน้อยสุด
เจอแบบนี้หนักแน่นายมังกร 3-1
ได้เวลาเปิดฮาเร็ม
หลักฐานคาปากจ้า น่วมแน่ 555
น่าอิจฉาริวจัง
ตื่นเช้ามาก็ได้กิน 3in1
ริวกะพักผ่อนแล้ว กำลังกายเต็มที่ ทีนี้หล่ะ 3 ต่อ 1 แน่ๆ
สงสัยงานนี้จะมีการรวมตัวกันแน่นะครับรวมสามเป็นหนึ่ง ::Horror:: ::Dizzy::
ฟ้าเหลืองแน่นายริว
ก็มาดิคร้าบ ระดับนายริว กลัวซะที่ไหน
สู้ๆนะนายริวเอาใจช่วย
4p ก็มา ฟ้าเหลืองแน่ริว
รุม3 น่าดูชมเลย
สงสัยว่าจากมังกรจะกลายเป็นหนอนน้อยแน่ๆ
ริวกะมีเมีย4คนได้แก่ เมียนักธุรกิจ เมียหมอ เมียเมด เมียคนทรง แล้วแต่ว่าอยากให้มีอีกเช่น เมียวิศวกร เมียดารา เมียนักคาราเต้เปนต้นครับ(ปล.เข้ามาเพิ่มยอดให้ครบ10หน้าอะครับอิอิอ)
คราวที่แล้ว2รุม1 คราวนี้3รุม ตายแน่ริว
ถ้ารีดเกินไป ระวังจะปลุกไม่ขึ้นนะครับ
น้ำหมดตัวแน่ริวเอ๋ย
Edit รุ้งพลอยมาเหนือ หาจังหวะมาครองได้ 2 รอบ
สองสาว ห่างกิจกรรมไปหลายตอน แต่เพลียเร็วไปนิด
....
เมื่อคืน พลอยชวนคิราระดู Kingdom ดึกไปนิดครับ คริคริ
พี่มิไรรีบกลับมาจัดการนายริวด่วน
งานนี้สามรุมหนึ่ง นายมังกรแพ้แตกยับแน่นอน ::Yes!::
สงสัยนายริวต้องฟิตร่างกายให้ดีเพราะถ้าเจอมิไรอีกคนตายสถานเดียว ::Horror::
รุมให้มังกรเลือดหมดตัวไปเลย
อยู่ที่ปางอุ๋งก็จัดกับพี่อั้มแบบรัวๆมาที่บ้านก็จัด1:3 จะไม่หมดแรงก่อนเหรอพี่มังกร
edi:นั่นไงหมดแรงก่อนสามสาวจริงๆด้วย
ตายแน่เลยนายริว
จะรออ่านเลยว่า จะรีดพิษมังกรหรือจะโดนมังกรพ่นพิษใส่จนสลบ
3-1 ริวก็ริวเถอะ น้ำหมดแน่
คิดว่าจะแน่พี่อั้มทนได้แค่คืนเดียว
ตายแน่นายริวงานนี้ได้น้ำหมดตัวแน่นอน
อ่านรอบที5แล้วครับไมมีเบื่อเลยอ่านได้ทั่งวันเพราะชอบเรื่องนี้มากๆๆ(ปล.รอตอนต่อไปเลยเข้ามาเพิ่มหน้าให้ครบ10หน้าครับอิอิอ)
จะรอดมัย จะรอดมัย วันนี้อีกยาวไกล แถมโดน 3 ลุม 1 55555 ตายแน่นอน
ตอนึ้ต้องชื่อว่ารุมสกัมซั่มมังกรนะผมว่า 5555
แล้วนี่พี่มิไรจะกลับมาร่วมแจมไหมเอ่ย
ชื่อตอนน่าจะเป็น กลับบ้านเถอะ เมียๆรออยู่ แต่รอทำอะไร ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้เอง
อุ้ยๆๆๆ 3ต่อ1 ต่อไป จะต้องมี 4ต่อ1 แน่นอน ลุ้นๆเลยครับ
4some
สัวสดีตอนเช้าอ่านจบไปอีกรอบไม่มีเบื่อเช่นเดิมมาพิ่มหน้าให้ครบ10หน้าแหะๆๆ
3ต่อ1 ฟ้าเหลืองแน่ ๆ
ชอบลีลาอั้มมาก อ่านตามแล้วฟิน
เป็นตอนที่เริ่มเกี่ยวกับเรื่องอนุรักษ์ป่าก่อนคือแทรกเรื่องการรักธรรมชาติ แล้วตามด้วยบทรักร้อนแรง ได้ครบทุกรสชาติ
แต่น้องกระแตมาทำอะไรนะ หรือจะมาเป็นเมียอีกคน
ตอนนี้นี่น่าจะเป็นตอนในฝันของหลายๆคนเลยนะ ว่าแต่ริวจะรับมือไหวมั๊ยเนี่ยโดนสาวรุมทีเดียว3คนเลย แต่ก็น่าจะสมใจริวกะอยู่นะ ถือว่าฝึกไว้ต่อไปต้องรับมือเมียทั้ง4 ถ้าอยู่ครบนี่ ริวกะได้ฟ้าเหลืองแน่ ชอบมากครับ ขอบคุณ
สามสาวนี่ร่วมแรงร่วมใจกันดีมากเลยนะ ไหลลื่นดีจริงๆ แบ่งหน้าที่ จัดสรรพื้นที่กันได้ดีมาก ถ้ามากันครบ4 ริวกะแย่แน่ๆ แต่ยังติดอั้มไว้อีกคนนะ ยังไม่ได้โดนริวจัดการแบบคนอื่น รอลุ้นกันต่อไป ขอบคุณมากครับ
นายริวเจอดีเข้าแล้ว สามรุมหนึ่งฟ้าเหลืองแต่ๆ อยากให้มิไรกลับมาจังเลย จะได้พร้อมหน้าพร้อมตากัน
พิษ มังกร น่าจะต้องสามสี่คน นั้นและครับถูกต้องเเล้ว
งานนี้มี1 รุม 3
รอบนี้3รุม1หรือ1รุม3ครับ
เมียทั้งสามก้อโหดพอดูเลยเล่นซะริวสลบได้
พี่มังกรน้ำหมดตัวแน่ๆ
โดนสูบน้ำหมดตัวแน่
คิราระลีลาการขย่มดีมากชอบๆ
มังกรหมดสภาพแน่ๆ....เมื่อไหร่จะถึงคิวลูกสาวเวตาล...ลุ้นๆ
ไม่มีอะไรครับแค่เข้ามาอ่านจบไปอีกรอบและเข้าเพิ่มให้ครบ10ะหน้าครับคิดถึง4ส่าวมากๆๆเลยยยยยยยย
อยากรู้ถ้ามีกระแตอีกหนึ่ง จะกลายเป็น5 รุม1เจ้ามังกรจะกลายเป็นมังกือมัยนี่
::GiveMe:: จากมังกร กลาายเป็นมังกือแน่ๆ เจ้าริว 555
ฟ้าเหลืองแน่นอนครับท่าน เอาใจช่วยอยู่ครับ
ฟ้าเหลืองเเน่ๆ
อยากให้นายริวมีสกิลแยกร่าง
ผมว่าเป็นอั้มเองเนี่ยแหละที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ ชอบบทรักครับ และก็เบื้องตัวละครน่าสนใจเยอะเลยครับ รวมๆแล้วยิ่งอ่านยิ่งน่าติดตามครับ
ความซ่าหายไปหมด พร้อมกับพิษที่หมกตัว555
พออ่านจบแล้ว อยากรู้เลยว่า กระแต จะได้เจอหรือเห็นอะไรน่า แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่า พี่อั้มนี่ สุดยอดเลย ร้อนแรงมากๆในบรรดา3 สาวเลย เหลือพี่มิไรอีกคน
เข้ามาอ่านในวันฝนตกมันได้บรรยากาศมากทำให้คิดถึง4สาวมากๆ ปล.ไก้ลจะครบ10หน้าแล้วเราจะได้เจอพี่มิไรพี่อั้มน้องคิราระน้องพลอยอะแถมน้องกระแตด้วยคิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ริวพิษเยอะ รีดยังไง จึงจะหมด
ดูสิว่าเจอสาวๆรุมแบบนี้นายริวยังจะมีแรงเหลืออยู่อีกรึเปล่า หวังว่าคงจะไม่ฟ้าเหลืองนะ
พระเอกโดนรุม^^. อิจฉาหรือสงสารดีนะ.
นมรออยู่8เต้าเลยนะ5555
อยากเห็น 4Pครับ
คราวนี้นายมังกรจะรอดไหมเนี่ย3ต่อ1
อึดแค่ไหนก็มีซีดแน่โดนรุมขนาดนี้
กระแตมาขอแจมด้วยพี่ริวถึงตายแน่
-ถ้าครบทีมนายริวคงต้องแยกร่าง ไม่งั้นฟ้าเหลืองแน่นอน... ::Horror::
-เรื่องลีลาตอนนี้คงต้องให้คิราระ ::Orz::
-ฟินสุดๆเลยตอนนี้ ::Bloody::
ดูแล้ว
ใจบ่่าดี เหมือนเจ้ามังกรเลย แห้งแน่
กระแตจะมาจูนเครื่องมอเตอร์ไซค์หรือเปล่า
คุณแม่นายริวนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่ไหมครับเนี้ย หรือว่าเป็นวิญญาณ หลังจากที่ได้อ่านตอนที่ซ่อนแล้ว ชอบทั้งสามสาวเลยครับ แอบเสียดายที่ตอนนี้ไม่ได้เสียบพี่อั้มปิดท้าย ตอนแรกแอบคิดว่า พี่อั้มอาจจะเอาของนายริวเสียบคาไว้เฉยๆ จูบบอกรักและก็หลับบนตัวนายริวโดยให้ของนายริวคาไว้อย่างนั้น และก็คิราระกับพลอยก็นอนกอดนายริวคนละข้าง และก็รอพร้อมหน้าพร้อมตาสี่สาวเลยครับ ลุ้นตอนต่อไปนะครับว่ากระแตน้อยจะสมหวังไหม และก็ขอให้ใบเฟิร์นอย่าเจอเรื่องไม่ดีเลยนะครับ
ภารกิจนี้นายริวคงโดนรีดจนแห้งแหงมๆ
4สาวนางเอกสุดสวย
ริวนายเสร็จแน่ๆ3-1 edit ชอบทั้งหมดเลยสาวๆของนายริวดีไปคนล่ะแบบแต่ก็รักผัวทุกคน
นายริวกำลังจะถูกคิราระน้องพลอยและพี่อั้ม ร่วมมือกันรีดพิษไอ้มังกรตาเดียวของนายริว ถูกสาวสวยร่วมมือร่วมใจกันแบบนี้ นายริวคางเหลืองแน่ แต่อย่าดูถูกนายริวไป กว่าพิษมังกรจะถูกรีดจนหมดแท็งค์ สามสาวก็คงหมดสภาพไม่ต่างกันแน่นอน
ริวเหนือมนุษย์ไม่พอทำให้บรรดาเมียเหนือมนุษย์ไปอีกแม่เจ้า
ริวคางเหลืองแน่นอน
โดนรุมสะแล้วนายริว นี่ถ้าพี่อั้มไม่มีความรู้เรื่องการสกัดจุด ไม่อยากจะนึกว่าจะโดนริวกะจัดหนักจัดเต็มแค่ไหน
พี่ริวกะครับพี่ทำบุญด้วยอะไรคัรบ
ถึงได้มีนางฟ้าถึง3คนมารุมพี่นี่ยังไม่
รวมพี่มิไรอีกคน สงสัยจังว่าคนไหน
จะเด็ดที่สุด..
ตายแน่ๆริวกะ รอบที่แล้ว2-1 รอบนี้3-1เลยนะ
เอ....วิศวะกรสาวมาทำอะไรน้อ อย่าบอกนะว่าจะมีเมียคนที่5
โดนสามนางฟ้ารุม ไม่มีคำจะอิจฉาเลย
เจอะ3รุม1แล้วจะรอดใหมนะริว
::Glad:: งื้อ ใจบ่าดีเลย
ตายๆๆนายริวฟ้าเหลืองแน่ๆ
พี่อั้มเล่นพิเรนทร์นะเนี่ยเอาชุดเมดมาใส่ยั่วนายริวแบบนี่ จะเหลืออะไรเนี่ย ส่วนพลอยกับคิราระก็กลับมาได้จังหวะำอดีเลย แบบนี้ริวได้แห้งแน่ สู้ๆนะครับ
ตอนนี้ ร้อยคนอ่านก็ต้องบอกว่า นายริวซีดแน่ เจอรุมรีดน้ำขนาดนี้
เจอ 3 จะรอดไหมหละ ริว มังกรตาเดียวสู้ๆนะ
สุดยอดความเสียว 3รุม1
ไม่ฟ้าเหลืองวันนี้้้้้้้้้้้้้จะไปฟ้าเหลืองวันไหน
คราวนี้นายมังกรมีซืดแน่นอน เมียพร้อมใจกันรีดพิษแบบนี้จะสงสารดีมั้ยหนอ
โหหหหห ตอนนี้เซอวิสสุดๆ ริวกะมึงตายยยย
ได้ตามคำเรียกร้องเลย มาแล้ว 3-1
ไม่รอดๆๆๆซี๊ด
นายริวจะตายมั๊ย
สามต่อหนึ่ง
แห้งแน่ๆริวเอ๋ย
ฟ้าเหลืองแน่เจ้าริวว
ชอบ ปล.3 ยิ่งอ่าน ยิ่งต้องล้างมือบ่อยๆครับ
ได้เวลากลับบ้านเสวยสุขแล้วสินะอิอิ
ตายแน่ริวเอ๋ย เมัยสามคนพร้อมใจกัน.....
สาวอั๊มนี่ปากบอก ไม่อ่าวๆ แต่เต็มปากเลยน๊าาาา. งานนี้ริวกะ เจอสามหนึ่ง ตัวเเหลื่องแน่นวล
ในที่สุดนายริวกะก็ปลุกสิ่งที่น่ากลัวที่สุดขึ้นมา เจ๊อั้มสายหื่น
สองหนึ่งว่าซีดแล้ว เช้านี้เจอสามหนึ่ง ไม่อยากจะคิด ::Horror:: ::Horror:: ::Horror::
::JubuJubu::โอย ใจบ่อดี
ฟ้าเหลืองแน่นอน ขนาดรุมสอง ยังแห้ง รอบนี้ 3 บะบายย
ตายๆๆ 3-1 ไม่น่าจะมีชีวิตรอด
สงสัยจะตายคาอก ได้ไปพบอาจารย์เอ็นมะก็คราวนี้แหล่ะ
::Glad::เอาให้ตัวแก้งเลยตรับสามสาว
ตาย ๆๆ นายริว 3 ต่อ หนึ่ง จะสู้มั้ย
ลีลาแต่ละคนนี่ใช้ได้เลย
ตอนนี้เต็มอิ่มมาก รอ 4 ต่อ 1 นะครับ
3/1 งานนี้มีฟ้าเหลือง
รุมกันเลย ริวเหนื่อยแน่ๆ
นายน้อยคร้าบ แบบนี้ คางเหลือง เอ้ยฟ้าเหลืองแน่ๆ ยังไงก็อย่ารุนแรงกับ เมียๆ นะคร้าบ
ในที่สุดเจ้ามังกรก็จะถูกรุมโทรมแล้ว งานนี้มีซีดแน่ๆเจ้ามังกรเอ๋ย
รีด3 คนไหวหรอเนีย
เจอ 4 Some เข้าไป น้ำหมดตัวแน่นอน
อิจฉานายริวเลยเมียสามตามตำรา
เอาแล้วฉากในฝันมาแล้วรอวกะตายแน่ๆ
น้ำหมดตัวแน่ๆโดนรีดพิษแบบนี้3ต่อ1แต่ยังรอ4-1นะครับ
วันก่อนนั้น สองเมียรีดไป 8 น้ำ วันนี้สามเมีย คงไม่ต่ำกว่าโหลแน่ นายริว ซีดแน่ ฟ้าเหลือง ตายๆๆ
ผิดคาด..นึกว่าจะเล่นซอดแจ้ง..ก็พี่อั้มขอไว้นิ..แล้วกระแต มาทำไม มาจูนรถเหรอ
ริวกะโดนรุมอีกแล้ว เมื่อคืนก็โดนรีดพิษจนหมดตัว จะไหวไหมนี่ มีเมียเยอะก็ลำบากอย่างนี้แหละ
3ต่อ1ใหวใหม ต้องพึงยาของอั้มใหมน้อถึงจะสยบสามสาวได้
ใครจะถูกรุมกันแน่เนี่ย
3 ต่อ 1 งานนี้มีเฮ ::Horror:: มังกรเพลิงได้กลายเป็นมังกรตากแห้งแน่ๆ ::Oop
มีแล้ว4คน จะมีเพิ่มอีกซักคนสองคน คงไหวแหละนะนายมังกร ::Shy::
เจอรีดพิษ แบบ 3-1 ตายแน่ๆ
อ้างจาก: err เมื่อ ตุลาคม 26, 2020, 11:28:47 ก่อนเที่ยง
วันก่อนนั้น สองเมียรีดไป 8 น้ำ วันนี้สามเมีย คงไม่ต่ำกว่าโหลแน่ นายริว ซีดแน่ ฟ้าเหลือง ตายๆๆ
ผิดคาด..นึกว่าจะเล่นซอดแจ้ง..ก็พี่อั้มขอไว้นิ..แล้วกระแต มาทำไม มาจูนรถเหรอ
พ้ตวันนี้นายริวคงต้องโปทุกอย่างที่ดีต่อร่างกายแล้วมั้งเพราะเจอสามสาวพร้อมกันแบบนี้ไม่ตายก็ฟ้าเหลืองแน่ๆ
น่ำหมดตัวแน่ๆ
มาแล้วสามต่อหนึ่ง ไม่น่ารอดแล้วนายริว ฟ้าเหลืองแน่นอน 555
โดนรีดพิษอีกแล้วว
โอยยยโอยยยน้องพิมไม่ธรรมดาเลยนัดพี่แมนมารับเล่นทำให้เออซึมไปเลยแห่ะๆและแล้วมาเฉลยตอนหลังมันน่านักแห่ะๆจัดหนัก
ตายแน่นายริว เจอสามพยัคฆ์สาวรุมซะแล้ว
อ่านบทรักสามรุมหนึ่งแล้วถูกใจจริงๆ
รุมเขึยนอย่างนี้ครับไม่ใช่ลุม
มังกรโดนรุม
ใจบ่าดีเลย 3 : 1 แบบนี้กลายเป็นมังกรตากแดดแน่
พี้อั้มไม่รับพลังซะแล้ว แต่ก็ดีเพื่อจะได้ควบคุมนายริวได้ แต่กระแตนี่ซิจะมาต่อคิวกับเขาไหม
ตายแน่ๆพ่อมังกร ตาโบ๋แน่นอน
นอนไม่พอด้วยสิ พึ่งกลับมาเอง แบบนี้จะสู้ไหวหรอครับฮ่าๆ
3-1 สงสัยไม่ได้เดินกันล่ะวันนี้
โอ๊ยแย่ แย่แน่ ๆ นายริว เจอ 3-1 จะไหวมั้ยนี่เมียแต่ละคนอย่างโปรทั้งนั้น
มังกรไม่มีพิษน๊า งูเขียวต่างหากที่มีพิษ อ๊าาาา ซี๊ดดดด
ริว ซีดแน่ๆแล้วหล่ะ
ริวกะกลับกทม.มาเจอสามเมียคาดว่างานนี้ได้มีปรากฎการณ์"ฟ้าเหลือง"สำหรับริวกะแน่นอนเพราะเจอสามเมียรุมหนึ่งผัวที่สำคัญอีกอย่างคือน้ำหมดตัวแน่ๆ
ตายๆ โดนรุม
ตายแน่งานนี้
น้ำแห้งแน่ๆ นายมังกร 3 - 1 ซะด้วย
รอบก่อนโดน 2 ยังจะไม่รอด
เอาแล้้้้้ว คราวนี้ริวกะได้สมาชิกเพิ่มมาช่วยรีดพิษแล้วทีนี้ รับรองมีครางเหลืองแน่ๆ เพราะในนั้นเด็ดทุกราย
ตายแน่ริวเอ๋ย 3/1 น้ำหมดตัวแน่ๆ
::HeyHey::แห้งแน่นอน
อ้างจาก: Monotone_Memory เมื่อ เมษายน 08, 2020, 12:53:48 ก่อนเที่ยง
สวัสดีครับ ขออภัยที่ล่าช้ามานานอยู่ แต่หวังว่าทุกท่าจะให้อภัย
ตอนนี้ถือว่าคืนกำไรให้นักอ่านทุกท่านเลยคร๊าบบบ
ตอนนี้มีซ่อนข้อความครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงอ่านส่วนที่เหลือได้
1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่านช่วงแรก
2. หลังอ่านจบแล้ว ชอบลีลาของน้องคนไหนบ้างครับ
3. รู้สึกเช่นไรกับเนื้อหาตอนนี้
ปล. นี่เป็นการหัดเขียน บทรัก 3 ลุม 1 ครั้งแรกในชีวิต ติดขัดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ
ปล.2 ตอนต่อไปจะลงเมื่อตอนนี้ มีคอมเมนต์ ครบ 10 หน้าครับ
ปล.3 อย่าลืมครับ ล้างมือบ่อยๆ กักตัวอยู่บ้าน ถ้ามีเหตุต้องออกไปข้างนอก ก็ให้ใส่ mask และพกเจลแอลกอฮอล์ ไว้ด้วยครับ
ความเดิมตอนที่แล้ว
ดูเหมือนว่าปางอุ๋งจะลุกเป็นไฟจริงๆ เพราะอั้มกับริวนั้นจัดกันไม่หยุดจริงๆ
ซึ่งหลังจากที่ทั้งคู่ได้กินตับกันจนหนำใจแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ
อั้มนั้นสงสัยว่าคุณเสือเป็นใคร ทำให้ริวกะไม่มีทางเลือกต้องบอกความจริงว่า
คุณเสือก็คือสมิง และ คุณเวโรจน์ก็คือเวตาล
นั่นจึงทำให้อั้มรู้ว่าพลอยนั้นมีพลังของคนทรงที่กล้าแกร่งมากๆ
แต่อั้มก็ไม่ได้กลัวแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังอยากให้พลอยมาที่บ้านบ่อยๆ
เพื่อที่จะได้ให้นายริว สอนการควบคุมพลังนั่นเอง ไม่เพียงเท่านั้นดูเหมือนว่า
ตอนนี้นายริวเองก็ได้ไปปลุกพลังบางอย่างในตัวอั้มให้ตื่นขึ้นมาอีกด้วย
ดูเหมือนว่าครั้งนี้นายมังกรคงจะโดยสยบแล้วจริงๆ เพราะถ้ายังดื้อยังซนอีกล่ะก็
อาจจะไม่จบแค่ถูกดุแน่ๆละทีนี้ และในขณะที่ริวกะวางแผนจะกลับบ้านนั้น
เขาก็นึกอะไรได้บางอย่าง นั่นคือการสำรวจบริเวณป่ารอบๆรีสอร์ท
เพราะเขาเองก็เป็นหุ้นส่วนทีนี้ และเขาเองก็อยากจะทำให้ธรรมชาติรอบรีสอร์ทนี้ยังคงอยู่แบบนี้เช่นเดิม
และแล้วการสำรวจก็เริ่มขึ้น
ตอนที่ 32 : กลับบ้านเรา... รออยู่
[ ริวกะ ] : สมิง ชั้นอยากสำรวจรอบๆนี้หน่อยนะ พื้นที่นี้มีอะไรที่สำคัญบ้างมั้ย ที่ชั้นพอจะช่วยทำให้มันดีขึ้นได้
[ สมิง ] : ครับ บริเวณรีสอร์ทของเรา อยู่ใกล้กับโครงการพระราชดำริปางอุ๋งครับ ทำให้พื้นที่เกือบ 50% เป็นป่าครับ อีก 20% จะเป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้านในพื้นที่ 15% เป็นแกล่งเพราะปลูกพืชท้องถิ่นครับ แต่ก็จะมี 15% ที่บุคคลทั่วไปจะไม่สามารถเข้าไปได้ครับ
[ ริวกะ ] : เป็นแหล่งอาศัยของสัตว์ป่างั้นเหรอ
[ สมิง ] : ใช่ครับ ส่วนมากกระผมจะเข้าไปสำรวจเพียงผู้เดียวครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม งั้นไปสำรวจกันสักหน่อย เผื่อจะมีจุดไหนที่ต้องปรับปรุง นี่ก็ใกล้ฤดูฝนแล้ว ควรป้องกันไว้ดีกว่า เวตาลฝากดูจากด้านบนด้วยนะ สมิงนายวิ่งนำชั้นไปเลย
[ สมิง + เวตาล ] : ครับ
ทันใดนั้นสมิงและเวตาลก็คืนสภาพที่แท้จริงทันที สมิงกลับกลายเป็นเสือลายพาดกลอนตัวสูงใหญ่ วัดจากสันหลังถึงเท้าเกือบ 2 เมตร ขนาดลำตัวหัวจรดหางมองด้วยสายคงราวๆ 4 เมตร รูปร่างกำยำสมกับเป็นพยัคฆ์มายา
ส่วนเวตาลก็ลอยตัวขึ้นไปและกลายร่างเป็นค้างคาวทันที แต่ว่าสมิงนั้นก็ได้ย่อขนาดตัวลงให้เล็กมากึ่งนึงของร่างกายที่แท้จริง เพื่อความคล่องตัวในการเคลื่อนที่ และไม่ทำให้ชาวบ้านต้องตกใจ เพราะถ้าเห็นรอยเท้าเสือที่ใหญ่ขนาดนั้น พวกชาวบ้านคงจะผวาแน่ๆ
และทันใดนั้นริวกะก็เร่งพลังสายฟ้าทันที เปรี๊ยะ !!! เสียงสายฟ้าดังสนั่นป่าทันที ตอนนี้ริวกะอยู่ในสภาวะอาภรณ์สายฟ้าเรียบร้อย ซึ่งถ้าเขาไม่ใช้ฮิไรชินล่ะก็คงตามสมิงไม่ทันแน่ๆ และหลังจากนั้นเขาก็หลับตาเพ่งสมาธิ และ วิ๊ง !!!
(https://uppic.cc/d/6jAj)
ริวกะเบิกเนตรยมฑูตอีกครั้งเพราะตอนนี้บรรยากาศมันก็เริ่มมืดแล้ว จริงอยู่ว่าเขาก็สามารถมองในที่มืดได้ แต่ว่าถ้าใช้เนตรยมฑูตมันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าหลายเท่า และภาพที่ริวกะเห็นตอนนี้ก็คือ แสงสว่างสีเขียว นี่คือวิญญาณแห่งพงไพรที่สถิตย์อยู่ ณ.ป่าแห่งนี้ มันช่างบริสุทธิ์และมหาศาลเกินคณานับจริงๆ
ริวกะได้กล่าวอธิฐานต่อวิญญาณพงไพรแห่งนี้ ว่าถ้าตัวผมนั้นได้ก้าวเหยียบย่ำไปบนชีวิตเล็กๆน้อยๆ ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ก็ขอให้ผู้ปกป้องผืนป่าโปรดเมตตาให้อภัยด้วย หลังจากริวกะได้พนมมืออธิฐานบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางแล้ว เขาก็เริ่มออกเดินทางทันที
[ ริวกะ ] : ไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ฟู่ววว ทันทีที่สมิงออกวิ่งไปริวกะก็ทะยานตามออกไปทันที ตอนนี้ริวกะรับรู้ได้เลย ว่าสมิงนั้นไวจริงๆขนาดเขาที่อยู่ในสภาวะฮิไรชินยังตามแทบไม่ทัน สมแล้วที่เป็นจ้าวแห่งผืนดิน ทั้งสามออกสำรวจป่ารอบๆบริเวณรีสอร์ท อย่างละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว ตรงไหนควรปรับปรุง ตรงไหนควรอนุรักษ์ริวกะชี้ไว้หมด ทั้งหมดนี้ก็เผื่อขอบคุณผืนป่านั่นเอง
[ ริวกะ ] : สมิง ทำไมตรงนั้นมีเหมือนเพิงที่พักคนงานล่ะ
[ สมิง ] : ตรงนั้นเป็นเพิงของเจ้า 4 คนนั้นแหละครับ
[ ริวกะ ] : เข้ามาลึกขนาดนี้เชียว
[ สมิง ] : เจ้า 4 คนนั้นเกิดและเติบโตที่นี่ครับ ทำให้คุ้นเคยที่นี่เป็นอย่างดี ช่วงฤดูร้อนเจ้าพวก 4คนนั้นจะเข้ามาในป่าเพื่อเฝ้าระวังไฟป่าครับ
[ เวตาล ] : ท่านริวกะครับ ป่าตรงนี้อุดมสมบูรณ์มากครับ จากข้างบนนี้แทบจะมองไม่เห็นพื้นเลยครับ
[ ริวกะ ] : หืม ?
ริวกะได้ยืนดังนั้นก็กระโดดชิ่งซ้ายขวากับต้นไม้ตรงหน้าและกระโดดขึ้นข้างบนทันที แค่พริบตาริวกะก็อยู่บนท้องฟ้าที่ความสูงเท่าตึก 10 ชั้นแล้วสิ่งที่มองเห็นผ่านเนตรยมทูตนั้นคือ ต้นไม่ที่มีออร่าและวิญญาณป่ามากมายจริงๆ ปุ้ง !!! ริวกะอัดฝ่ามือเพื่อควบคุมมวลอากาศอีกครั้ง เพื่อพยุงตัวไว้ แว่บ !!! ริวกะยกเลิกสถานะเนตรยมฑูตและใช้ดวงตาของเขามองอีกครั้ง
ซึ่งก็เป็นอย่างที่เวตาลบอกจริงๆ ป่าแถบนี้อุดมสมบูรณ์มากๆ ตอนนี้ประเมินด้วยสายตาแล้ว พวกเขาทั้งสามวิ่งออกมาไกลจากรีสอร์ท ประมาณ 5 กิโลเมตรได้ ยิ่งไกลเท่าไรป่าก็ยิ่งหนาทึบและดูสมบูรณ์ขึ้น นั่นจึงทำให้ริวกะคิดขึ้นมาว่า อยากจะให้ที่ตรงนี้ยังคงดำรงความสมบูรณ์แบบนี้ไว้ กลับไปกรุงเทพฯครั้งนี้ คงต้องหารือกับพ่อและน้ากุลแล้วล่ะ
วี๊ดดดดด วิ๊วววว เสียงลมพัดผ่านมาดังไปทั่วป่า ริวกะได้ปลดสถานะสายลมออกแล้ว ทำให้ตัวของเขาร่วงลงพื้นอย่างรวดเร็ว แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวแต่อย่างใด ป๊อก !!! ริวกะดีดตัวกลางอากาศและกระโดดเหยียบที่ต้นไม้ซ้ายจวาและลงพื้นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น ริวกะที่เวตาลและสมิงเห็นตอนนี้มีเส้นผมสีเงิน สว่างว่าบ ว่าบ ว่าบ พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมากและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความที่เขาทั้งสองตอนนี้มีฐานะเป็นเพียงบริวารเท่านั้น พวกเขาจึงไม่คิดที่จะถามอะไร ถ้าเจ้านายไม่บอก
ริวกะกางแขนออกทั้งสองข้าง และทำการร่ายรำเล็กน้อย และ ปั้ป !!! เขาประกบมือเข้าหากันทันทีทำให้สายลมนั้นพัดออกจากตัวเขาราวกับว่าตอนนี้เขายืนอยู่กลางพายุเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : พวกเราไปสำรวจกันต่อเถอะ เวตาล นายพกพวกกล้องถ่ายรูปมาด้วยหรือเปล่า
[ เวตาล ] : ครับ กระผมเตรียมไว้แล้วขอรับ
[ สมิง ] : สมกับเป็นเจ้าจริงๆ ท่านประธานนนน
[ ริวกะ ] : ฮ่าาา ฮ่าาา เอาล่ะไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์เทพสายฟ้าอีกครั้งและพุ่งไปทันที สมิงเองก็เร่งฝีเท้าและวิ่งตามไปเช่นกัน แต่ว่าครั้งนี้เขาวิ่งไม่ทัน
[ สมิง ] : บะ บ้าเหรอ นี่ข้าผู้นี้วิ่งไม่ทันเหรอเนี่ย
ตอนนี้ริวกะบอกได้เลยว่าเร็วโคตรๆ แม้แต่สมิงก็วิ่งไม่ทัน เวตาลนั้นเข้าใจทันทีที่บอกว่าไปรวดเดียวนั้นหมายความว่าอย่างนี้นี่เอง งั้นตลอดเวลานั้นริวกะก็ออมๆแรงไว้เพื่ออยากจะทำความคุ้นชินกับภูมิประเทศสิ่นะ และพอคราวนี้เมื่อเขามีข้อมูลทุกอย่าง มีความคุ้นชินเกี่ยวกับพื้นที่นี้ เขาจึงออกวิ่งด้วยแรงที่มีทันที
แว่บ แว่บ แว่บ แว่บ ดวงไฟวิญญาณป่าปรากฎขึ้นเป็นจุดๆ ทำให้เวตาลรู้ได้ทันทีว่านั้นคือ สัญลักษณ์ที่ริวกะบอก แชะ แชะ แชะ เขาถ่ายรูปทันทีตามคำสั่งของริวกะ เพราะยังไงซะสิ่งที่ริวกะทำนั้นก็เพื่อพัฒนาพื้นที่แห่งนี้นั่นเอง ส่วนตัวริวกะเองก็วิ่งผ่านสัตว์ป่ามากมาย ทั้งเสือ ทั้งช้าง ทั้งกระทิง และสารพัดงู
ตลอดเส้นทางนั้นเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาไม่เคยเห็น แต่มันกลับรู้สึกคุ้นและผูกพันธ์มากๆ ริวกะได้พบจุดที่น่าสนใจมากมาย ทั้งฝายกันน้ำธรรมชาติ แหล่งน้ำขนาดใหญ่และพืชพันธุ์ที่น่าจะไม่มีในไทยก็ยังเติบโตในที่นี่ สมแล้วที่ไม่มีมนุษย์คนใดเข้ามาที่นี่เพราะถ้าให้พูดตรงๆ มนุษย์นั่นแหละที่ทำลายธรรมชาติ
ในเมื่อเทวารีสอร์ทแห่งนี้ได้มีส่วนที่ลุกล้ำธรรมชาติเข้ามา ตัวริวกะเองก็อยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อคืนสมดุลสู่ธรรมชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้นเอง แต่ในระหว่างนั้น ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะก็เปลี่ยนท่าทีการวิ่งทันที ป๊อก !!! ริวกะดีดนิ้วขึ้นมาทำให้สายลมตรงหน้าพัดรวบต้นไผ่รวมกันเป็นกอเดียว
ตึ้กก ครึ่กกกกก แอ๊ดดดดด เสียงต้นไผ่นั้นลั่นพร้อมกันแทบทุกกอ ราวกับว่าจะหีกหักเสียให้ได้ ริวกะกระโดดเข้าใส่ต้นไผ่ทันที ที่ทำแบบนี้เพราะเขาต้องการที่จะใ้ช้ความยืดหยุ่นและแข็งแรงของต้นไผ่หยุดการเคลื่อนไหวที่กระทันหันของเขานั่นเอง ผึง !!! ต้นไม้ที่ซับแรงกระแทกของริวกะไว้ ดีดตัวของเขากลับมาทันทีที่หมดแรงต้าน
ร่างของเขาถูกดีดกลับมายังที่เดิม แต่นั่นก็คือความตั้งใจของเขา ริวกะกระโดดหมุนตัวเกรียวกลางอากาศและลงพื้นด้วยความชำนาญ แหม่ สมแล้วที่ฝึกวิชานินจามาจากเทนงู เปรี๊ยะ !!! สายฟ้าของริวกะได้สลายหายไปทันทีที่เขาหยุดเคลื่อนไหว การกระทำดังกล่าวนั้นเกิดขึ้นกระทันหันมาก นั่นจึงทำให้เวตาลที่บินอยู่ต้องหยุด และสมิงที่กำลังวิ่งตามมาต้องหยุดทันที
[ ริวกะ ] : ใครน่ะ !!!
[ เวตาล ] : เกิดอะไรขึ้นครับ ท่านริวกะ
[ ริวกะ ] : เอ่อ เหมือนชั้นจะมองเห็นคน แต่ในป่าลึกไม่น่ามีคนนะ
[ เวตาล + สมิง ] : เฮือก !!!
ดูเหมือนว่าสมิงและเวตาลจะรู้ว่านั้นเป็นใคร พวกเขาพยายามพูดบ่ายเบี่ยงต่างๆนาๆ ว่าอาจจะเป็นวิญญาณนางไม้ หรือว่าเป็นชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่า ซึ่งริวกะเองก็ทำท่าทีเหมือนจะตามไปดูให้แน่ใจ
แต่ว่านาฬิกาข้อมือ มันก็ดังติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เตือนว่าตอนนี้ผ่านไป 1ชั่วโมงครึ่งแล้ว ได้เวลากลับแล้ว เขาจึงเลิกคิดที่จะตามไป และมุ่งกลับไปยังรีสอร์ททันที เวตาลกับสมิงนี่ถอนหายใจดังเฮือกเลยทีเดียว
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้งและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานนักเขาก็กลับมาถึงตัวรีสอร์ทและเมื่อเข้าไปก็พบว่าพี่อั้มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
[ อั้ม ] : กลับมาแล้วเหรอนายริวเหนื่อยมั้ย
[ ริวกะ ] : นิดหน่อยครับ ว่าแต่พี่อั้มอ่านอะไรครับ
[ อั้ม ] : นิยายแนวต่างโลกน่ะ
[ ริวกะ ] : หืม ปกติพี่อั้มไม่ค่อยอ่านนิยายแนวต่างโลกนี่ครับ ชื่อเรื่องอะไรเหรอครับ
[ อั้ม ] : ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยคนเขียนยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง แต่สนุกดีนะ พระเอกเป็นคนไทยแต่หลุดไปต่างโลก แถมทำอาหารเก่งสุดๆ ไม่เหมือนนายเลย ทอดไข่เจียวก็ไหม้
[ ริวกะ ] : โห !!! ว่ากันตรงๆเลยเหรอครับ แบบนี้ต้องปล้ำให้เข็ด
[ อั้ม ] : อ๊ะ ๆ ๆ หยุดเลยนะ ตัวเหม็นเหงื่อแบบนี้ห้ามมากอดเลยนะ ไปอาบน้ำเลย จะสองทุ่มแล้วเนี่ย
[ ริวกะ ] : คร๊าบ คร๊าบบ
ริวกะนั้นกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆไปเสียแล้ว เขายอมไปอาบน้ำแต่โดยดี โดยที่ไม่มีท่าทีที่จะดื้อเลย ส่วนด้านล่างนั้น เวตาลกับสมิงก็ยืนปวดหัวอยู่ เพราะว่าเมื่อกี้ที่ริวกะเห็นคือเจ้านางการะเกดนั่นเอง
และทันใดนั้นเจ้านางการะเกดก็เดินมาด้วยสีหน้าที่ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้อะไร ทั้งๆที่พวกเขาหัวใจแทบจะวายตายให้ได้เลย เอ๊ะ ก็พวกเขาตายไม่ได้นี่หว่า
[ สมิง ] : เจ้านางครับ ทำไมถึงไปแบบนั้นล่ะครับ
[ เวตาล ] : ถ้าท่านริวกะจับได้จะทำยังไงครับเจ้านาง
[มการะเกด ] : ก็ข้าคิดถึงลูก แค่นั้นเอง อีกอย่างริวกะก็จับไม่ได้แน่นอน ข้าเป็นแม่ ข้าต้องเก่งกว่าลูกชายสิ่
[ สมิง ] : แล้วถ้าเมื่อกี้ไม่โชคดีล่ะครับเจ้านาง
[ เวตาล ] : ถ้าเมื่อกี้นาฬิกาไม่ดังท่านริวก~ ( คงตามไปแน่ )
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/3b52d7e51afd07edea98f6d3c11a0695.gif)
เปรี้ยง !!! หมัดแห่งมารดรพุ่งใส่ทันที ภูติอารักกษ์ทั้งสองนั้นถึงกับหัวทิ่มเลยทีเดียว เมื่อเจอเจ้านางหวดเข้าเต็มหัว จะเรียกว่า ดับเบิ้ลคิลก็ว่าได้ นี่ขนาดยั้งแรงไว้มากโขแล้วนะเนี่ย ยังร่วงได้ง่ายๆขนาดนี้ แม่ของริวกะมันโหดขนาดไหนกันเนี่ย
[ การะเกด ] : บ่นจริงเจ้าพวกนี้ ฮึ้ย !!! ไปเตรียมตัวส่งริวกับอั้มกลับบ้านได้แล้ว
[ เวตาล ] : คะ คะ ครับ อูยยยย มือเจ้านางหนักกว่า การงฟาดงวงของนางวารีกุญชรอีก
[ สมิง ] : โอย หัวข้า ไม่แปลกใจแล้วทำไมท่านริวกะถึงพละกำลังมหาศาล ขนาดนั้น โอยยยยยยยยยย
หลังจากเจ้านางตบภูติอารักษ์ทั้งสองจนหัวทิ่มแล้ว ก็ได้หายไปทันที ทิ้งไว้ให้ทั้งสองนอนเล่นกับพื้นไปแบบนั้น และหลังจากนั้น อีก 40 นาที หลังจากที่ริวกะอาบน้ำและเตรียมตัวอะไรๆจนเรียบร้อย เขาก็ได้เรียกเวตาลกับสมิงมาที่ระเบียงห้องพักทันที
[ ริวกะ ] : ชั้นกลับก่อนนะสมิง
[ อั้ม ] : ขอบคุณนะคะคุณเสือ ห้องพักสวยมาก วิวสวยมาก เดี๋ยวจะรีวิวลงแฟนเพจให้อย่างดีเลย
[ สมิง ] : ขอบคุณครับท่านอั้ม กระผมจะปรับปรุงที่ดีให้ดีขึ้น ให้สวยขึ้น แต่ก็จะไม่ทิ้งความเป็นธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้ไปแน่นอนครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม พยายามให้เต็มที่ล่ะ คราวหน้าชั้นจะพารุ้งพลอยมาด้วย รู้สึกว่าพลอยจะชอบอยู่ใกล้น้ำด้วยนะ ปรับปรุงและอนุรักษ์ให้ดีล่ะ
[ สมิง ] : โอ้ แบบนั้นกระผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้เลยครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ชั้นเชื่อมือนาย ..ไปเถอะเวตาล
[ เวตาล ] : ครับ
เวตาลในร่างมนุษย์ค่อยๆขยายร่างและทะยานขึ้นท้องฟ้าทันที มั่บ !!! ริวได้อุ้มพี่อั้มราวกับอุ้มเจ้าสาว และกระโดดเหยียบระเบียงและพุ่งลงเหวไปทันที โดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
[ สมิง ] : เหวอออออ ท่านอั้ม !!!
[ อั้ม ] : กรี๊ดดดดดดดดด
โคตรแสบบอกเลยว่าริงกะแม่งโคตรเกรียน เล่นอุ้มกระโดดลงเหวแบบนี้ใครจะไม่เหวอ แต่ว่าระหว่างที่กำลังร่วงหล่น เวตาลในร่างพญาค้างคาวก็ได้บินลงมารับทั้งคู่ได้อย่างนุ่มนวล
[ ริวกะ ] : ฮ่า ฮ่า ฮ่า สนุกจัง โอ๊ยย
[ อั้ม ] : นายริวบ้า บ้า บ้า บอกกันก่อนสิ่ ถ้าจะกระโดลงมา นี่แน่ะ นี่แนะ อื๊อออ
ในระหว่างที่อั้มได้ทุบทีสามีของเธอด้วยความโมโห เธอก็ถูกเขาประกบปากและจูบอย่างนุ่มนวลมแน่นอนว่าอั้มก็ตกใจ แต่ไม่นานนักเธอก็คล้อยตามและปล่อยให้ลิ้นทำงานของมันไป ดูเหมือนว่าอั้มจะไม่โกรธแล้วล่ะ
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษครับ แต่ว่าพี่อั้มลองดูข้างล่างสิ่
ริวกะนั้นให้อั้มมองอะไรบางอย่าง ตอนนี้ข้างล่างนั้นคือป่าที่มืดและเงียบสงบ แต่ทันใดนั้นริวกะก็ยืนขึ้นและเปล่งเสียงที่ทรงพลังอำนาจออกไปว่า
[ ริวกะ ] : แล้วชั้นจะกลับมาใหม่นะ ชั้นสัญญาว่าจะไม่ให้ใครบุกรุกเข้าไปในถิ่นอาศัยของพวกเจ้า ส่วนพวกเจ้าจงช่วยสมิงอีกแรงเพื่อดำรงและอนุรักษ์ให้ผืนป่าแห่งนี้สงบสุขต่อไป
คลืน !!! วี๊ววววว !!! แกว๊กกกก !!! สารพัดเสียงจากป่าด้านล่างดังขึ้นมาจนสนั่นป่าไปหมด ราวกับว่ารับทราบถึงคำพูดของริวกะ อั้มเองนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าป่าแห่งนี้ไม่ธรรมดาแต่ไม่คิดว่าจะมีอยู่มากมายเพียงนี้
เมื่อริวกะได้พูดในสิ่งที่คิด และได้คำตอบที่ต้องการเขาจึงยิ้มอย่างพอใจ และออกคำสั่งให้เวตาลออกบินเพื่อกลับบ้านทันที
...................
3 ช.ม. ผ่านไป เวตาลก็พาอั้มและนายริวกลับมาถึงเขตกรุงเทพฯจนได้ ซึ่งตลอดเที่ยวบินนั้น อั้มไม่หลับเลย เธอเฝ้ามองทุกภาพ ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาด้วยตาของตัวเอง มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก มากๆ มากที่สุดในชีวิตที่เคยได้เห็นเลยก็ได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ กี๊ซซซซซ !!! เวตาลปล่อยคลื่นอัลตร้าโซนิคอีกครั้งเพื่อสร้างแผนที่เสียงสะท้อน หรือ แอคโคโลเคชั่น เพราะในพื้นที่กรุงเทพมหานครนั้นมีพวกเสาสัญญาณนั้นมากจริงๆ ทำให้อาจจะจับคลื่นของเขาได้ แว่บ แว่บ พรึ่บ พรึ่บ เวตาลบินโฉบไปเพื่อหลบคลื่นสัญญาณต่างๆ มาจนอั้มที่พึ่งเคยเดินทางด้วยวิธีนี้ถึงกับตาลาย
[ อั้ม ] : อ๋อย ตาลายหมดแล้ว งือออ
[ ริวกะ ] : เวตาล งั้นพอแค่นี้แหละ นายหาที่ปลอยภัยที่ใกล้ที่สุดและลงตรงนั้นซะ
[ อั้ม ] : ครับ ท่านริวกะ
พรึ่บ !!! เวตาลค้นหาที่ปลอดภัยอย่างรวดเร็ว ด้วยการปล่อยคลื่นเสียงออกไปและหาจุดที่คนน้อยที่สุดและไม่มีกล้องวงจรปิด และไม่นานนักเขาก็พบมัน ซึ่งนั่นคือบริเวณใกล้ๆสวนสาธารณะนั่นเอง
[ เวตาล ] : ต้องขอโทษด้วยนะครับท่านอั้ม ในพื้นที่กรุงเทพฯ กระผมต้องหลบคลื่นต่างๆนาๆมากมาย จนทำให้ท่านรู้สึกวิงเวียน
[ อั้ม ] : ไม่เป็นไรค่ะคุณเวโรจน์ แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ วิวสวยมากๆเลยค่ะ
[ เวตาล ] : ได้ยินแบบนั้นกระผมก็ดีใจครับ ท่านริวกะครับ กระผมขอตัวกลับไปที่บ้านพิทักษ์เทวาเลย ได้หรือไม่ขอรับ ถ้ากลับไปที่บ้านนั้นจะทำให้กระผมสามารถฟื้นตัวได้เร็วขึ้นครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ไปเถอะ ขอบใจมากนะ
พรึ่บ !!! เวตาลแว๊บตัวหายไปทันที จุดหมายคือบ้านของผู้เป็นนายนั่นเอง ส่วนริวกับอั้มนั้นหลังจากที่จัดเสื้อผ้า อะไรเรียบร้อยแล้ว เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ริวกะและอั้มต่างก็หยิบมือถือออกมาเพื่อเปิดแอพพลิเคชั่นบางอย่าง
ซึ่งนั้นคือแอพที่ใช้สั่งการเปิดปิด เครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องของพวกเขานั่นเองวันหยุดนี้แทบไม่มีใครอยู่บ้านเลย แน่นอนว่านอกจากระบบหมุนเวียนน้ำในห้ององเมียวจิของริวที่ทำงาน นอกนั้นแทบไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าอันไหนได้เปิดทำงานเลย ห้องอาจจะอับก็ได้
ดังนั้นริวและอั้มจึงต้องเปิดระบบเพื่อให้อากาศหมุนเวียน ถ่ายเทดังเช่นปกติ เพราะเมื่อกลับไปจะได้ทิ้งตัวลงพักผ่อนโดยที่ไม่ต้องรอเวลาหลังจากทั้งคู่ไล่เปิดระบบเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆเรียบร้อยแล้ว
ริวกะก็ตั้งใจจะพาพี่สาวสุดที่รักเดินออกมาทันที แต่ว่าทันทีที่ทราบว่าผู้เป็นนายได้กลับมาถึงแล้ว เงาปริศนาทั้ง 2 ก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขาทันที
[ ริวกะ ] : ขอบใจนะที่ช่วยดูแลบ้านให้ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
[ เงาปริศนา ] : @#@$!%#$!%#!#%^!#%!23
[ ริวกะ ] : อื้ม ขอบใจพวกเจ้าสองตนมาก
ริวกะเอ่ยขอบใจขึ้นมา พลันร่างเงานั้นก็ก้มหัวให้ราวกับว่าคำชมนั้นคือรางวัลชั้นดี พรึ่บ !!! ทันใดนั้นเหล่าเงาปริศนาก็ได้สลายหายไปเป็นตุ๊กตากระดาษยันต์ทันที ริวกะยกมือขึ้นกลางอากาศ ทำให้กระดาษหุ่นพยนต์นั้นลอยกลับมาหาเขาทันที
[ อั้ม ] : หือ ชิกิงามิเหรอ
[ ริวกะ ] : ครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : แล้วที่พูดเมื่อกี้ภาษาอะไรล่ะนะ ภาษาญี่ปุ่นเหรอ ทำไมพี่ฟังไม่ค่อยออก
[ ริวกะ ] : ภาษาญี่ปุ่นโบราณน่ะครับ เจ้าพวกนี้เป็นวิญญาณนักรบตั้งแต่ 300 กว่าปีก่อน ยุคเซ็นโงคุ นู่นนนน ท่านโนบุนากะ เรียกเจ้าพวกนั้นมารับใช้ผมน่ะครับ
[ อั้ม ] : หือ ท่านโอดะน่ะเหรอ ไหนบอกว่าท่านไม่ค่อยชอบหน้านายไง นายริว
[ ริวกะ ] : ก็นั่นแหละก๊าบบ เฮ้อออ อัญเชิญมาแต่ละที ผมแทบจะยกมือไหว้ ก็ท่านอ้างว่ารู้จักกับปู่มาโมรุนี่นา ท่านเลยดุผมยั๊งกะหลานตัวเอง ฮืออออ นี่ผมโดนชิกิงามิของตัวเองบ่นเหรอเนี่ย ฮือออออออ
อั้มนั้นสายหัวไปพลางยิ้มไปพลางด้วยความเอ็นดูในตัวน้องชายที่กลายเป็นสามีไปเสียแล้ว แม้จะดูไร้เดียงสา แต่ตอนนี้ตัวริวกะเองก็ถือว่ากล้าแกร่งไม่แพ้ใคร แค่ไม่ค่อยโชว์เท่านั้นเอง จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินออกไปตามทางเดิม แต่ว่าเมื่อใกล้จะถึงทางออก ริวกะก็ต้องอุ้มอั้มกระโดดออกไปอีกทาง
เพราะว่าสวนสาธารณะแห่งนี้ก็ถือว่าเป็นสถานที่ราชการ และการที่นายริวเข้ามาตอนที่สวนสาธารณะในยามค่ำคืนแบบนี้ ถ้ามีเจ้าหน้าที่พบเจอเข้าก็อาจจะมีปัญหาได้ เขาจึงเลือกที่จะออกมาทางที่ไม่มีกล้องและไม่มีเจ้าหน้าที่คอยเดินตรวจตรานั่นเอง จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกมาเพื่อโบก Taxi กลับบ้าน
30 นาทีผ่านไปตอนนี้ทั้งสองก็มาอยู่ที่หน้า Luxury Condo บ้านของทั้งสอง แล้วทันทีที่เห็นว่าอั้มและริวเดินมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ออกมาต้อนรับอย่างเช่นทุกวันอย่างแข็งขัน ริวกะและอั้มยิ้มทักทายพวกเขาด้วยความเป็นกันเอง และพากันเดินขึ้นห้องไป ติ๊ง !!!
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเพื่อเตือนทั้งคู่ว่าตอนนี้อยู่ชั้น 10 แล้ว ทันทีที่ก้าวออกมาจากลิฟต์ ปั้ป ปั้ป ริวกะปรบมือสองครั้ง ทำให้เซ็นเซอร์ทุกอย่างเริ่มรันระบบอีกครั้งไฟทางเดินก็ติดขึ้นทันที และทันทีที่ประตูเปิดริวกะก็พุ่งเข้าไปกอดอั้มและระดมจุ๊ป ๆ ๆ ๆ ๆ หลายครั้ง จนอั้มนี่หน้าแดงไปหมดแล้ว เพราะเธอก็อยากทำแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่าต้องไว้เชิงนิดนึง
[ อั้ม ] : พอเลย ๆ ๆ มาถึงก็ลวนลามพี่เลยนะนายริว
[ ริวกะ ] : แอ่ะ จุ๊ปแฟนตัวเองไม่ถือว่า ลวนลามนะ
[ อั้ม ] : ก็ด๊าย จะผิดสัญญาสิ่นะ
ทันทีที่อั้มเอ่ยถึงเรื่องสัญญาที่จะให้หัด.อดกลั้น ริวกะก็สะดุ้งโหยงเลยทีเดียว แต่ว่าแม้จะมีท่าทีกลัวเพียงใดเขาก็ยังลักหอมแก้มไป 1 ทีก่อนที่จะถอยกรูดไปหลายเมตร
[ ริวกะ ] : ยอมแล้วก๊าบบบบบ ไหนบอกว่ายอมให้หอมให้จุ๊ปไง อ่ะเฮื้ออออ
[ อั้ม ] : ไปอาบน้ำนอนเลย นายริวพรุ่งนี้ต้องตื่นมาช่วยกันกวาดบ้าน ถูบ้านด้วยนะ
[ ริวกะ ] : ขับพ้ม !!! รักนะจุ๊บุ จุ๊บุ
[ อั้ม ] : เอ้ !!! นายริวนี่
[ ริวกะ ] : จ๊าก ไปแล้วคร๊าบบบบ
ทันทีที่อั้มทำท่าว่าจะกดจุด ริวกะก็ทำเป็นลิงหลอกเจ้าและวิ่งหนีกลับห้องไป และทันทีที่นายริววิ่งลับสายตาไป อั้มก็แอบจะเก็บอาการไม่อยู่ เธอหัวใจเต้นรัวๆๆมากๆๆๆ มันเต้นตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก จนเธอแทบจะยืนไม่ไหว
[ อั้ม ] : ตาย ๆ ๆ ๆ ถ้าทำตัวน่ารักแบบนี้ทุกวัน สงสัยอดใจไม่ไหวแน่เรา
อั้มพูดแล้วก็เผลอเลื่อนมือมาคลึงหน้าอกตัวเอง ซึ่งเธอเองก็พยายามอดกลั้นจริงๆนั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะอดกลั้นได้นานแค่ไหนกันนะ จากนั้นสาวอั้มก็ได้เดินไปที่ห้องยาของเธอ เพื่อเช็คและสำรวจ วัตถุดิบที่จะทำยาในวันพรุ่งนี้ให้นายริว
ดูเหมือนว่าชิกิงามิสองตนนั้นจะทำงานได้ดีมากๆ เพราะว่าแม้จะไม่ได้อยู่ดูด้วยตัวเอง แต่ว่าสมุนไพรและตัวยาอื่นๆก็ถูกดูแลเป็นอย่างดีจริงๆ อั้มเดินไปที่ห้องตัวเองอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้อุณหภูมิในห้องก็ประมาณ 26-27 องศาถือว่ากำลังสบาย
เธอทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับคิดถึงเรื่องราวต่างๆ 48 ช.ม. ที่ผ่านมามันเกิดอะไรต่างๆขึ้นมาจริงๆเธอเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า เธอจะได้สารภาพรักกับนายริว ได้บอกรักกันและกัน และได้เป็นของกันและกัน
อั้มนอนคว่ำหน้าใส่หมอนและแอบกรี๊ดทันที เธอดีใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ 10 นาทีผ่านไปเธอก็ไปที่ห้องอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย จริงอยู่ว่าการที่บินมากับเวตาลเธอจะไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก แต่ว่าชั้นบรรยากาศมันก็มีฝุ่นมีละอองต่างๆ เธอเลยเลือกที่สั่งให้นายริวไปอาบน้ำ และตัวเธอเองก็ต้องอาบเช่นกัน
30 นาทีผ่านไป ก๊อก ก๊อก ก๊อก อั้มที่อาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังเช็ดผมอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ซึ่งก็รู้แหละว่าเป็นใคร เธอจึงเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดให้ทันที
[ ริวกะ ] : พี่อั้มคร๊าบ นอนยัง เฮือก !!!
ทันทีที่เปิดประตู ริวเองก็แทบช็อค เพราะตอนนี้อั้มในชุดคลุมอาบน้ำ โนบรากำลังยกมือหวีผมอยู่ ซึ่งมันทำให้เขาเห็นนมของเธอเต็มสองตา ส่วนอั้มเองน่ะเหรอ เธอมาเหนือมากเพราะเธอจงใจจะยั่วนายริวนั่นเอง
[ อั้ม ] : มองอะไรนายริว ทำยังกับไม่เคยเห็น
[ ริวกะ ] : ผะ ผะ ผะ ผะ ผมจะมาบอกว่า ฝะ ฝะ ฝันดีนะครับ
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะนายริว
ปั้ง !!! อั้มปิดประตูใส่ทันที ทิ้งให้นายริวนั้นยืนหน้าแห้งเลย อะไรจะเด็ดขาดปานนั้น ปิดประตูใส่เฉยเลย ในขณะที่นายมังกือของเรากำลังจะเดินคอตกกลับห้อง
อั้มก็ได้เปิดประตูออกมาอีกครั้ง พร้อมกับพุ่งไปจุ๊ฟปากของริวกะทันที เธอคล้องคอของเขาและทำแบบนี้เกือบ 2 นาทีเลยล่ะ
[ อั้ม ] : โอ๋ ๆ ๆ ดูซิ๊นายริวคนเก่ง งอนตุ๊ปป่องเลย
[ ริวกะ ] : ใคร ใครงอนครับ ไม่มี๊ ไม่มี
[ อั้ม ] : อ๋อเหรองั้นพอแล้วนะ
ริวกะนั้นตีเนียนไม่เก่งจริงๆ เพราะทันทีที่อั้มบอกว่าจะพอเขากลับเป็นฝ่ายที่จูบเธอเสียเอง แต่ครั้งนี้อั้มไม่อนุญาตให้แลกลิ้นกัน เพราะว่าด้วยสภาพกึ่งเปลือยของเธอตอนนี้ ถ้านายริวได้แลกลิ้นล่ะก็ เธอคงได้แตกสักน้ำก่อนนอนแน่ๆ
[ อั้ม ] : พอแล้วนายริว พี่แปรงฟันแล้วนะ พอเลย
[ ริวกะ ] : คร๊าบบบบบ ฝันดีนะครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะ จุ๊ปปป
อั้มเขย่งขาจุ๊ปแก้มของนายริวอีกครั้ง จนพี่มังกรนี่ยิ้มแป้นเลย ได้ของดีก่อนนอนแบบนี้ฝันดีแน่พี่มังกร หลังจากที่นายมังกรเดินยิ้มแฉ่งกลับไปนอนที่ห้องนั้น อั้มก็ได้ปิดประตูทันที และมีสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ
[ อั้ม ] : ซื๊ดดด อดทนไว้อั้ม อดทนไว้
อั้มได้แต่บอกตัวเองให้อดทน อดทน นั่นก็เพราะตอนนี้ที่หว่างขานั้น มันเริ่มเปียกแฉะอีกแล้ว ดูเหมือนว่าสาวน้อยอ่อนประสบการณ์ Sex แบบเธอ พอโดนนายริวจูบแบบนั้นก็ทำให้อารมณ์ขึ้นได้เหมือนกัน
[ อั้ม ] : เฮ้อ ยัยอั้มเอ๋ย จะทนได้ถึงอาทิตย์ไหมเนี่ย ถ้าต้องโดนจูบแบบนี้ทุกวัน คงได้ยอมขึ้นเตียงกับนายริวแน่ๆ
อั้มบ่นกับตัวเอง งุ้งงิ้งงุ้งงิ้ง และเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างคราบน้ำกามทันที สตรีสาวสวยร่างงามได้พาตัวเองไปยังที่นอน เธอจะต้องข่มตาหลับให้ได้ เพราะว่าเธอตั้งใจไว้แล้วว่าระหว่างที่พี่มิไรไม่อยู่
เธอจะต้องทำให้นายริวหัดรู้จักให้เกียรติคนรักมากกว่านี้ จริงอยู่ว่าตอนนี้นายริวก็ทำได้ดีมาก แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาหัดหักห้ามใจใจอารมณ์ทางเพศด้วย
...............
เช้าวันรุ่งขึ้น นาฬิกาบอกเวลา 09.00 แล้ว
[ ริวกะ ] : ฮึ๊ อื๊อออออ ไม่มีที่ไหนสบายเท่ากับบ้านจริงแหละนะ
ริวกะตื่นมาพร้อมกับบิดตัวไปมา ไปมา เฉกเช่นทุกวัน เขามองนาฬิกาซึ่งตอนนี้บอกเวลา เก้านาฬิกาหน่อยๆ เขายังคงงัวเงีย งัวเงีย เดินขึ้นไปแปรงฟันตามปกติด้วยหน้าตาที่ง่วงซึม
จ๊อก !!! ร่างกายไม่เคยโกหกคนเรา เมื่อหิวมันก็ต้องกิน รู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายของนายริวกำลังประท้วงว่าให้หาอะไรเข้ามาให้พวกตูย่อยได้แล้ว นายริวจึงเดินไปที่ห้องครัวตามปกติ และตรงหน้าก็มีอาหารแบบ American breakfast ตั้งอยู่ ไข่ดาว แฮมทอด ขนมปังอบ ใส้กรอก
ด้วยความที่ว่าหิวนายริวจึงเดินไปนั่งและตักกินทันที เพราะเท่าที่ดูแล้วพี่อั้มคงจะตักไปกินแล้วล่ะนะ หลังจากที่ตักนู่นนี่นั่นกินจนรู้สึกว่าท้องตึงๆแล้ว นายริวจึงเก็บจานไปล้างทันที
[ ริวกะ ] : อืมม พี่อั้มไปไหนหว่า
หลังจากที่ริวกะล้างจานก๊องแก๊งก๊องแก๊งแล้ว เขาก็มองหาพี่อั้มทันที ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเดินตามหาสาวคนรักทันที ห้องนั่งเล่นก็แล้ว ห้องยาก็แล้ว ไม่เจอสักที หรือว่าจะไปซื้อของข้างนอกหว่า
และทันใดนั้นเองริวกะก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้าดังขึ้นมา เขาจึงรีบเดินไปโซนซักผ้าทันที และภาพตรงหน้าคือสาวชุดเมดที่กำลังจัดการแยกเสื้อผ้าและกำลังจับมันลงเครื่องอย่างพิถีพิถัน
พลันริวกะก็คิดว่าคิราระกลับมาแล้วเหรอ แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดล่ะ แต่ก็นะความคิดถึงมันมีมากกว่าความงง ริวกะจึงรีบเดินไปหาและสวมกอดเมดสุดที่รักจากด้านหลังทันที
[ ริวกะ ] : อื๊มมมมม คิดถึงจังเลยยัยบ๊อง กลับมาเมื่อไรเนี่ย แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดด้วยล่ะวันนี้
สาวในชุดเมดยังคงไม่ตอบได้แต่เอียงหน้าหลบเขา ราวกับว่ากำลังอายอยู่อย่างนั้นแหละ
[ ริวกะ ] : นี่ยัยเมดบ๊องถ้าเธอไม่ตอบชั้นล่ะก็
[ สาวเมด ] : อื๊อออ
ริวกะนั้นสมกับเป็นตัวพ่อเรื่องล่อหญิงจริงๆ เขากอดเอวของสาวเมดเอาไว้และเอื้อมมือลงไปสัมผัสเนินโหนกทันที มิหนำซ้ำเขายังค่อยๆเลื่อนนิ้วไปเรื่อยจนตอนนี้ได้สัมผัสเขากับผิวของโยนีสีชมพูเสียแล้ว งั่ม !!! ไม่เพียงเท่านั้นเขายังงับเข้าที่ใบหูซึ่งเป็นจุดอ่อนของสาวเมดอีกด้วย
[ สาวเมด ] : ซื๊ดดด อ๊า !!!
[ ริวกะ ] : ขอชื่นใจหน่อยนะคิราระ ชั้นคิดถึงเธอจังเลย งืมมม ชั้นสัญญากับพี่อั้มไว้ว่าจะพยายามห้ามใจถ้าเธอไม่ยอม แต่ว่าขอชื่นใจหน่อยนะ ถ้าทำมากกว่านี้กลัวชะตาจะขาด
[ สาวเมด ] : ชะตาขาดแน่ๆ นายริว
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! พะ พะ พะ พี่อ๊ามมมมมม
ซวยแล้วมึงไอ้ริว สาวในชุดเมดนั้นไม่ใช่คิราระแต่เป็นพี่อั้มนั่นเอง เอาแล้วซวยแล้ว จะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะมือของชายหนุ่มยังคงแนบชิดอยู่กับเนินโนกอยู่โต้งๆ อีกนิดเดียวก็จะแซะเข้าไปแล้ว
แต่อั้มนั้นก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด มิหนำซ้ำเธอยังพอใจอีกด้วย ที่นายริวพูดว่าสัญญากับเธอไว้และจะขอเพียงได้ชื่นใจคิราระ แต่ว่าไอ้นิ้วเจ้าปัญหานี่สิ่ตัวการเลย เพราะมันกำลังทำให้อั้มเริ่มมีอารมณ์เสียแล้ว
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษก๊าบบบบ
[ อั้ม ] : ขอโทษเหรอ ขอโทษแล้วมือยังไม่เอาออกจากตรงนั้นของพี่อีก แล้วไหนจะนี่อีกล่ะที่มันโด่จนเบียดก้นพี่เนี่ย
[ ริวกะ ] : ตะ ตะ ตอนเช้ามันก็เคารพธงชาติแบบนี้ทุกวันแหละคร๊าบ มันเป็นปกติของผู้ชายก๊าบพี่อั้ม
อั้มนั้นแอบยิ้มอย่างมีเลสนัยก่อนที่จะคว้ามั่บเข้าที่ดุ้นลำเขื่องที่มันกำลังบดบี้ที่ร่องก้นของเธอ ไม่ไหวแล้ว เธออดกลั้นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไงซะในตอนนี้ที่คิราระยังไม่กลับ เธอก็ขอทำมันอีกทีเถอะ
[ อั้ม ] : ขอสักน้ำละกัน ค่อยเริ่มนับพรุ่งนี้
(https://uppic.cc/d/6F54)
อั้มคิดในใจก่อนที่จะเริ่มชักว่าวให้น้องชายสุดที่รักช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ สาวสวยในชุดเมดค่อยๆหันหน้ามาหานายริว และพูดออกไปว่า
[ อั้ม ] : อย่าคิดว่าทำเป็นคนเดียวนะนายริว พี่นี่แหละจะปลุกอารมณ์นายเอง
โอย นี่แหละหนาเขาว่าอย่าไปเล่นกับไฟ อั้มตอนนี้กลายเป็นหญิงสาวที่ดูเร่าร้อนเหลือเกิน เธอนั่งลงช้าๆและรูดขอบกางเกงของนายริวออก
(https://uppic.cc/d/6F5N)
ผึง !!! ทันใดนั้นมังกรตาเดียวที่กำลังตื่นเต็มตาก็ได้ผงาดออกมาทันที พอมองดูใกล้ๆขนาดของมันก็ใหญ่ไม่ใช่น้อยเลย
อั้มมองและได้แต่กลืนน้ำลาย ไอ้นี่น่ะเหรอที่ทำให้เธอเสียวจนลืมไปทุกอย่าง แผล่บบ ซรู๊ปป อึ้ก !!! สาวอั้มแลบลิ้นเพื่อละเลงลิ้นใส่ปลายหัวโคยที่มีเส้นประสาทอยู่มากมาย แน่นอนว่าความเสียวนี้ทำให้นายริวถึงกับสะดุ้งเลย ง่วบบบ
(https://uppic.cc/d/6jzS)
เรียวปากงามๆของเธออมงับเข้าไปที่หยักของนายริวด้วยความสเน่หา ดูหมือนว่าประสบการณ์ SEX ที่ผ่านมา จะทำให้เธอรู้ว่าจุดอ่อนของนายริวอยู่ตรงนี้นี่เอง อั้มทั้งเม้ม ทั้งขม ทั้งเลีย จนต้อนนี้พี่มังกรของเราได้แต่ยืนจิกปลายเท้าเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดดด อูยยย พี่อั้มคร๊าบบบ
เสียงโม๊คดัง อ้อก อ้อก อ้อก ดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าน้ำของนายริวก็เริ่มจะปริ่มๆเหมือนกัน และพอยิ่งผสมปนเปกับน้ำลายของอั้มด้วย ทำให้ตอนนี้มันเริ่มไหลย้อยลงมาตามปากและลำขอขาวๆของเธอแล้วว
(https://uppic.cc/d/6F5s) (https://uppic.cc/v/6F5s)
แผล่บบ แผล่บบ ลิ้นเรียวของเธอโลมเลียทั่วลำควยของนายริว ราวกับว่ามันคือไอติมโคนแท่งโปรด ยิ่งอั้มเลียนายริวก็ยิ่งเสียว ตอนนี้หน้าตาเขาเหมือนเด็กน้อยที่พึ่งเคยโดนโม๊กครั้งแรกไม่มีผิด มั่บ !!! มือของชายหนุ่มเอื้อมมาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว ดูเหมือนว่าเขาอยากจะ " ซอย " ปากของเธอ แต่ก็ดูเหมือนว่าพยายามฝืนๆอยู่ ตอนนี้อารมณ์ของนายริวคงจะติดแล้วสิ่นะ
(https://uppic.cc/d/6F5r)
อั้มนั้นโม๊กลำควยไป พร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้หน้าตาของเขาช่างดูมีความสุขเสียจริงๆ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ อั้มถอนปากและมาชักว่าวให้เขาอีกครั้ง น้ำลื่นๆที่เสียดสีกับมือที่ให้สาวลำควยมันเกิดเสียงที่น่าฟังจริงๆ
[ อั้ม ] : ทำอย่างนายอยากทำเถอะ ก่อนที่คิราระจะกลับมา
อ้าววววว ได้รับอนุญาตแบบนี้พี่มังกรก็ไม่รอช้าสิ อื๊อออ อื๊ออออ เสียงหญิงสาวร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะนายริวนั้นรั้งท้ายทอยและกดเอวส่งควยเข้าไปในปากของเธอทันที นี่แค่ครึ่งลำนะยังแน่นปากขนาดนี้เลย อ้า อ้า อ้า เสียงนายริวร้องครวญครางทุกครั้งทีเย็ดปากสวยๆของพี่สาว
(https://uppic.cc/d/6jzR) (https://uppic.cc/v/6jzR)
ส่วนอั้มก็ยอมให้ทุกอย่างแล้ว เธออ้าปากกว้างๆพร้อมกับจับที่เอวของเขาไว้ ถ้าจังหวะไหนเร็วไปเธอก็จะฝืนๆ ถ้ากดควยลึกเกินไปเธอจะจะดันๆ ตอนนี้นั้นมันช่างเป็นภาพที่ชวนมองจริงๆควยลำเขื่องกำลังเคลื่อนเข้าออกเรียวปากงามๆ ส่วนลูกกระโปกก็ถูกบีบขยำราวกับว่ากำลังรีดน้ำกามออกมาเลย
[ ริวกะ ] : อ้า อ้า อ้า เมียจ๋าขอแตกปากนะ ซื๊ดดด
[ อั้ม ] : !!! อื๊อออออ
อั้มนั้นได้แต่ยอมจำนนจริงๆ พรวดดด !!! น้ำแรกของวันถูกเกร็งรีดออกมาจากพวงไข่ผ่านท่อและยิงเข้าปากของอั้มทันที สาวสวยคนงามไม่มีทางเลือกนอกจากรับไว้ด้วยความจำนน
จริงอยู่ว่ามันคาวแต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร อื๊อออ บ๊วบบ บ๊วบบ ดูเหมือนว่าไฟราคะของหญิงสาวก็เริ่มติดแล้วเช่นกัน ชายหนุ่มก้มมองผลงานตัวเองด้วยแววตาที่ชวนน้ำเดินมากๆ ปากสวยๆของอั้มกำลังอมที่ลำควยของเขา ซึ่งตอนนี้รอบๆก็มีแต่น้ำสีขาวข้นคลั่กเต็มไปหมด
ริวกะซอยเอวเนิบๆช้าๆอีกครั้ง ส่วนอั้มก็ชักลำควยและดูดหัวไปด้วยราวกับว่ากำลังรีดน้ำที่ค้างท่ออกมาให้หมด แต่ว่าในขณะที่นายริวกำลังชักควยออก ในขณะที่น้ำกามกำลังยืดติดปากของอั้ม ประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้น
[ พลอย ] : พะ พะ พี่อั้ม ริว !!!
[ คิราระ ] : สะ สะ สะ สองคนทำอะไรกัน !!!
ริวและอั้มหันมองด้วยความตกใจ มันเกิดอะไรขึ้นทำไม ทั้งสองคนกลับมาแต่เช้าล่ะ ไอ้ครั้นจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำมันก็คงไม่ได้ เพราหลักฐานยังคาปากอยู่เลย
[ ริว ] : พลอย คิราระ !!!
[ อั้ม ] : ทะ ทำไมกลับมาเร็วแบบนี้ล่ะ
...ย้อนกลับไปเมื่อวาน....
หลังจากที่คิราระขอตัววางสายไปแล้วนั้น เมื่อหันกลับมามองก็พบว่าตอนนี้พลอยหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยทีเดียว พอได้ยินว่าแฟนเก่าริวชื่อว่า นัสสึเมะ คิราระเห็นนั้นก็แอบหัวเราะเบาๆ ทำให้พลอยนั้นงอนตุ๊บป่องมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : โอ๋ ๆ ๆ ๆ พี่ไม่หัวเราะแล้ว
[ พลอย ] : ชิร์ งืมมมม พี่คิราระคะ แฟนเก่าริวที่ชื่อนัสสึเมะเป็นใครคะ
ในระหว่างนั้นคิราระก็ได้หยิบโทรศัพท์ของตัวเองและเปิด ไอจีของคนๆหนุ่งขึ้นมา นั่นก็คือ นานะ ซุปตาร์ชาวญี่ปุ่นนั่นเอง
[ คิราระ ] : นี่ไงแฟนเก่าริวกะ นัสสึเมะเป็นชื่อก่อนที่จะเข้าวงการ แต่ว่าตอนนี้ใช้ชื่อว่า นานะ
[ พลอย ] : ห๊ะ !!! นานะ คุซาคาเบะ นานะ เหรอคะ
[ คิราระ ] : ใช่ หืม รู้จักด้วยเหรอพลอย
[ พลอย ] : รู้จักสิ่คะ ตอนปีก่อนที่พลอยเริ่มติดตาม IG ของพี่มิไร พลอยก็เห็น IG ของคุณนานะ อยู่ข้างๆ เห็นว่าเธอเก่ง เธอสวย แถมยังอายุเท่าๆพลอยเลย พลอยเลยอดชื่นชมไม่ได้ค่ะ
พลอยพูดด้วยดวงตาที่เป็นกระกาย แต่แค่แปปเดียวแววตานั้นก็เศร้าหมองลงทันที อีกแล้ว อีกแล้วเหรอ ทำไมรอบๆตัวของชายคนที่เธอรักมีแต่คนเก่งๆ สวยๆ และมีดีกว่าเธอทุกอย่างแบบนี้ล่ะ
เธอคู่ควรกับริวกะจริงๆนั้นเหรอ คิราระเองก็ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าพลอยนั้นคิดอะไรอยู่ นั่นก็เพราะว่าเธอเองก็เคยอยู่ในจุดๆเดียวกับพลอย จุดที่รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย ด้อยค่าเหลือเกิน
[ พลอย ] : แหะๆ พลอยนี่สู้ใครไม่ได้เลยนะคะ ฮึกก ฮึกก ทำไมพลอยถึงดูต่ำต้อยแบบนี้ แบบนี้ริวจะอายคนอื่นมั้ย ฮึกกก
พลอยนั้นร้องไห้สะอึกออกมาเลย ไม่ใช่ว่าพลอยรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าแต่อย่าง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพลอยมักจะมองทุกอย่างในแง่บวกเสมอ แต่ตอนนี้ที่พลอยร้องไห้ออกมาเพราะมันกดดันมากๆ
ลำพังแค่ตัวเธอใครจะดูถูกดูแคลนยังไง พลอยก็ไม่สนใจ แต่ว่าต่อจากนี้ไปคนที่จะโดนดูถูกไปด้วยก็คือริว ชายคนที่เธอรักมาก คนอื่นจะคิดยังไงที่ลูกชายเศรษฐีมีแฟนเป็นแค่ลูกผู้ดีตกยาก แถมยังไม่มีอะไรดีเด่นเลยสักอย่าง
แต่ว่าก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลง คิราระก็ได้จับมือของพลอย จนอาการที่สะอื้นในตอนแรกเริ่มดีขึ้น คิราระจึงได้เริ่มบอกเริ่มสอนพลอย ในสิ่งที่เธอควรรู้เอาไว้
[ คิราระ ] : พี่เข้าใจพลอยนะ เพราะพี่เคยอยู่ในจุดนี้มาก่อน
[ พลอย ] : ฮึกกก ฮึกกก
[ คิราระ ] : ในตอนที่พี่เข้าไปในบ้านอิซานางิ ครั้งแรก แค่ได้เห็นประตูบ้านพี่ก็สำเหนียกตัวเองทันทีว่าพี่กับริวกะนั้นต่างกันราวฟ้ากับก้นเหว เพราะได้เจอพี่มิไรครั้งแรก เธอทั้งสวย ทั้งเพียบพร้อม นั่นทำให้พี่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนมดปลวกเลย แต่ว่าพลอย พลอยรู้มั้ยว่าคำแรกที่พี่มิไรพูดกับพี่คืออะไร " เอ้า แขกของนายริวงั้นเหรอ งั้นก็เป็นแขกของบ้านเราน่ะสิ่ มามา มากินข้าวกันเถอะ "
คิราระได้บอกเล่าเรื่องราวในวันแรกที่เธอได้เข้าไปในบ้านอิซานางิ มิไรสาวงามผู้เพียบพร้อมและใจดี เธอไม่ได้มีท่าทีที่ดูถูกและเหยียดหยามเธอแม้แต่น้อย แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของแม่บ้านที่กำลังจะจักข้าวให้พวกเจ้านายกิน
มิหนำซ้ำเพียงบอกว่า เป็นแขกของริวกะ มิไรก็ต้อนรับเธอโดยที่ไม่ถือยศฐา บรรดาศักดิ์ นาย บ่าว แม้แต่นิดเดียว คิราระเล่าไปด้วยความภูมิใจ
ซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นถูกถ่ายทอด ออกมาผ่านรอยยิ้มและสีหน้าของเธอ พลอยรับรู้ได้ทันทีว่าคิรานะมีความสุขมากๆที่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
[ คิราระ ] : แล้วพลอยรู้มั้ย บ้านหลังแรกของพี่กับแม่ บ้านหลังแรกที่มันเป็นสมบัติของครอบครัวพี่ มันมาจากริวกะนะ
[ พลอย ] : ( สีหน้าตื่นเต้น ) ยังไง ยังไง ยังไงเหรอคะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ตอนแรกพี่กับแม่เช่าบ้าน ห้องขนาด 6 เสื่ออยู่กันสองคน แต่ว่าพอคุณแม่เข้ามาทำงานกับบ้านของริวกะมีกี่เดือน ริวกะก็ซื้อบ้านเช่าหลังใหม่ให้แม่พี่เลยนะ
[ พลอย ] : ริวใจดีจังเลยค่ะ งืออออ
[ คิราระ ] : ริวกะน่ะรู้ดีว่าพูดว่าจะให้ตรงๆ แม่พี่คงไม่รับแน่ๆ ตาคนเจ้าเล่ห์นั่นเลยแกล้งถามแม่พี่ว่ามีความฝันอะไรมั้ย แม่พี่เลยบอกว่าถ้าเป็นไปได้ ก็อยากหาบ้านเช่าที่ห้องใหญ่กว่าเดิม เพราะอยากมีห้องส่วนตัวให้พี่ เท่านั้นแหละริวกะวิ่งหาห้องเช่าทั่วโตเกียวเลย
[ พลอย ] : เง้อออ อีตาคนบ้าพลัง
[ คิราระ ] : สุดท้ายพี่กับแม่ก็ได้บ้านเช่าหลังใหม่ที่มันใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าเลย ที่สำคัญมันอยู่ใกล้ๆบ้านริวกะและโรงเรียนพี่พอดี ทำให้พี่ไม่ต้องนั่งรถไฟไปโรงเรียนเหมือนเดิมแล้ว พอกลับจากโรงเรียนพี่ก็ไปหาคุณแม่ที่บ้านใหญ่ ได้ทานข้าวเย็นพร้อมกัน ได้กลับบ้านพร้อมกัน พลอยรู้มั้ยว่ามันเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดเลยนะ
คิราระเล่ามันออกมาด้วยน้ำตาและรอยยิ้ม ไม่ว่าจะพูดจะเล่าเรื่องนี้กี่ครั้งเธอก็ยิ้มไม่หุบทุกที พลอยเองพอได้ฟังแล้ว จากที่หน้าซึมๆ ก็ยิ้มไม่หุบ คิราระเองพอได้เห็นน้องสาวยิ้มแบบนั้นเธอก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : ไม่ใช่แค่ริวกะหรอกนะที่ไม่เคยมองคนอื่นต่ำต้อย แต่คนรอบตัวริวกะเองก็เหมือนกัน ทั้งคุณท่านชิน คุณท่านริน พี่มิไร น้าฮายาเตะ และทุกๆคนในอิซนางิ กรุ๊ป ทุกคนล้วนมองคนที่ภายใน ถ้าริวกะรักใครพวกเขาก็มั่นใจว่าคนนั้นจิตใจดีงามจริงๆ พลอยไม่ต้องไปสนสายตาคนอื่นหรอกว่าจะมองพลอยยังไง เพราะยังไงซะคนที่รักพลอยก็ยังรักพลอยอยู่ ความรักจากคนที่เรารักน่ะ มันมีค่ามากกว่าเสียงนกเสียงกามากมายเลยนะ
พลอยได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก แต่ว่าการร้องไห้ครั้งนี้มันเป็นการปลดปล่อยความกดดันออกมา คิราระก็ลูบหัวปลอบโยนไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกได้แล้วว่าพลอยนั้นดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้ความคิดด้านลบเกี่ยวกับฐานะของตัวเองจะยังไม่หายไป แต่ยังไงเวลาก็จะพิสูจน์คุณค่าในตัวของพลอยเอง ว่าเธอคู่ควรกับชื่ออิซานางิ
[ คิราระ ] : แล้วอีกอย่าง นัสสึเมะเป็นคนทิ้งริวกะไปนะ
[ พลอย ] : ริว โดนทิ้งเหรอคะ
[ คิราระ ] : พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดมากหรอกนะ พี่ฮิคาริบอกมาว่า นัสสึเมะเลือกที่จะไปคบกับคนที่ช่วยให้เธอได้เข้าวงการบันเทิงได้ นัสสึเมะเลยเลือกที่จะทิ้งริวกะไปและยอมมีอะไรกับโปรดิวเซอร์คนนั้นเพื่อเข้าวงการ ( เยสเข้ นี่มัน NTR ชัดๆ )
พลอยได้ฟังแบบนั้นก็เงียบกริบทันที ตกลงว่าสามีของเธอนั้นต้องผ่านต้องเจออะไรมาบ้างกันเนี่ย ทำไมชีวิตมันดูดาร์กดีแท้ๆ แต่ว่านั่นก็ทำให้พลอยพอจะหาเหตุผลมาตอบหัวใจของตัวเองได้แล้วว่าทำไมริวไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คงเพราะเขาอยากลืมๆมันนั่นเอง ซึ่งมันก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่เธอไม่บอกเข้าเรื่องเอ็ม นั่นเพราะเธอก็อยากลืมฝันร้ายนั่นเหมือนกัน
[ พลอย ] : ค่ะพี่คิราระ พลอยเข้าใจแล้วค่ะ ฮี่ๆ
[ คิราระ ] : อื้มมม ดีมากน้องสาวของพี่ เอ้อ !!! พลอย พรุ่งนี้พี่คงต้องขอกลับไปบ้านนู้นแต่เช้าหน่อยนะ พี่ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ทำความสะอาดบ้านเลย ปกติแล้วพี่อั้มกับริวกะจะจัดการของส่วนตัวกันหมด แต่ว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ปางอุ๋งน่ะสิ่ พี่คงต้องไปจัดการแทนแล้วล่ะ
[ พลอย ] : พรุ่งนี้แม่กุลบอกว่า ต้องไปธุระแต่เช้า งั้นพวกเราขอติดรถแม่กุลไปกันเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพลอยจะได้ช่วยพี่คิราระเก็บบ้านด้วย เย็นๆค่อยให้แม่กุลมารับพลอย
[ คิราระ ] : อื้มๆ
และนั่นก็คือเหตุการณ์ทั้งหมดของเมื่อก่อน และเมื่อถึงตอนเช้า ทั้งพลอยและคิราระก็ขอติดรถพิกุลเพื่อมาลงที่คอนโด โดยที่ทั้งสองตั้งใจว่าจะมาช่วยกันทำความสะอาดบ้าน
แต่ว่าเมื่อเข้ามาคิราระก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้า เธอจึงรีบเดิมมาทันที และก็ได้จ๊ะเอ๋กับภาพที่พี่สาวสุดที่รักกำลังบ๊วบควยให้ริวกะอยู่นั่นเอง
••• ปัจจุบัน ณ.ห้องซักผ้า •••
ภาพตรงหน้าของคิราระและพลอยคือ ริวกะที่กำลังยืนควยเปียกอยู่ และพี่อั้มที่อยู่ในชุดเมดและตอนนี้ก็มีน้ำเงี่ยนเปรอะเปื้อนเต็มปากไปหมดเลย
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/8beca7bffd020b3ddc5277ac6164a161.jpg)
[ คิราระ ] : ทะ ทะ ทำไมพี่อั้มใส่ชุดเมดนั่นล่ะคะ
เอาแล้วไงจะทำยังไงดีล่ะ ทำไมทุกอย่างมันผิดแปลกไปหมดสำหรับริวกะ อย่างแรกคืออั้มที่ใส่ชุดเมด อย่างที่สองคืออั้มเป็นคนเริ่มโม๊คด้วยตัวเอง
อย่างที่สามทำไมเมียทั้งสองอย่างพลอยและคิราระถึงกลับมาเวลานี้ล่ะ ทันใดนั้นอั้มที่ทั้งตกใจทั้งเขินอายไปหมด ก็ได้รีบลุกขึ้นทันที และเธอก็ได้อธิบายไปว่า
[ อั้ม ] : ชะ ชะ ชุดของพี่ยังไม่ได้ซักเลย พี่ไม่มีชุดใส่ พี่ยืมมาใส่แล้วจะซักให้ ไม่รู้ว่าคิราระจะกลับมาไวขนาดนี้
[ คิราระ ] : อ๋อ ถ้าหนูไม่กลับมาป่านนี้คงทำกันมากกว่านี้เหรอคะ
[ อั้ม ] : ไม่ ไม่ ไม่ใช่ เอ่อ.....
[ พลอย ] : งืออออ พี่อั้มค่ะ ปากพี่เลอะไปหมดแล้วค่ะ
[ อั้ม ] : อ๊า !!!
ทันที่พลอยทักมาแบบนั้น มันทำให้อั้มทั้งเขินทั้งตกใจ เพราะว่าเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้พึ่งจะบรรเลงเพลงโม๊กให้น้องชายสุดที่รักไป และก็ได้กรึ๊บน้ำว่าวของเขาลงไปด้วย
ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่อั้มพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น เสื้อผ้าของเธอนั้นใส่หมดแล้วทำให้ไม่มีชุดใส่ แต่ว่าก็เป็นเพราะความซุกซนของเธอด้วยแหละ เพราะแทนที่จะไปหยิบเสื้อผ้าปกติธรรมดาของคิราระมาใส่
เธอก็เกิดนึกครึ้มใจหยิบชุดเมดมาใส่ซะเลย ตอนนี้อั้มทั้งเขินทั้งทำตัวไม่ถูกแล้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยังไงล่ะ จะอธิบายยังไงให้สองสาวนั้นเข้าใจดี แต่ว่าอั้มนั้นลืมไปหรือเปล่าว่า ทั้งสองคนนี้เชียร์ให้เธอสารภาพรักริวกะ จนสุดตัวเลยก็ว่าได้
[ คิราระ ] : ขี้โกงงงงงงงงงงงงง
[ พลอย ] : ใช่ๆ ๆ ๆ ขี้โกงงงง พลอยกับพี่คิราระรีบกลับมาเพราะจะรีบมาเก็บห้องรอพี่อั้มกับริวกลับมา แล้วนี่ทำอะไรกัน แง้ แง้ แง้
จะว่าไม่ก็ไม่ จะว่าใช่ก็ใช่นั่นแหละ เพราะถ้าคิราระและพลอยไม่เข้ามาล่ะก็ป่านนี้มังกรตาเดียวของนายริว อาจจะได้เข้าไปทักทายร่องเสียวของอั้มแล้วก็ได้ ส่วนนายริวน่ะเหรอยืนเอ๋อเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แต่ว่าในเมื่อเขาเป็นฝ่ายเริ่มเขาต้องรับผิดชอบ
[ ริวกะ ] : อย่าว่าพี่อั้มเลยนะ พลอย คิราระ ริวเป็นฝ่ายเริ่มบิ๊วพี่อั้มก่อนเองแหละ
[ พลอย ] : งั้นเหรอคะ แบบนี้ริวก็เป็นผู้ร้ายน่ะสิ่เนอะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ใช่ !!! แบบนี้ผู้ร้ายต้องถูกลงโทษนะ
พลอยกับคิราระมองหน้ากันและยิ้มอย่างรู้ใจ แทบไม่ต้องพูดก็รู้ว่าตอนนี้เธอทั้งสองคนอยากทำอะไรกับนายมังกรหื่นกามตัวนี้ ในขณะที่ริวนั้นก้มหน้ารับชะตากรรมและด่าทอในความหื่นกามของตัวเองนั้น
คิราระก็ได้เดินมาหาพี่อั้มทันที พวกเธอสองคนจูงมือพี่อั้มให้ยืนขึ้นและซุบซิบอะไรกันสักอย่าง และพี่อั้มนั้นหน้าแดงแจ๋ทันทีเลยก็ว่าได้หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คิราระกระซิบ แต่ว่าไม่ถึงนาทีอั้มก็เริ่มถอดชุดออก พลอยและคิราระก็ถอดชุดออกเช่นกัน
(https://uppic.cc/d/6F5k)
ภาพตรงหน้าของริวกะคือเรือนร่างที่ชวนมอง ชวนลูบ ชวนไล้ ชวนไซ๊ ชวนสัมผัส และตอนนี้ทั้งร่างงดงามของสามดรุณี ก็กำลังเดินมาหาเขาด้วยสีหน้าที่กรุ้มกริ่ม ซึ่งมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ชะตาควยขาดแน่ๆพี่มังกรจ๋า ตัวแห่งแน่ๆ
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! ทำไมภาพมันเดจาวูแบบนี้ !!! จะ จะ จะทำอะไรหรา รางไม่ดีอีกแล้ว ใจบ่าดีเลย
[ อั้ม คิราระ พลอย ] : รีดพิษมังกรยังไงล่ะ
ชื่อตอนผมนี่เหนละสงสารริวเลย
สุดยอดอยากเปนนายริวเลย ขอบคุณครับ
ไอ้มังกรไหวมั้ย 3 รุมหนึ่งเลย
อ่าาาา 3-1 มาแล้ว ชวนฝัน ต้องมีบทเลส ด้วยนะ 555
ชอบมากเลยครับ
เรื่องน่าติดตามอ่าน
สงสัยฟ้าเหลืองแน่ 2 คนยังเกือบตายเลย
รออยู่เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะมีสามหรือสี่ต่อหนึ่ง วันนี้มีสามต่อหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะรีดพิษหรือเพิ่มพิษให้มังกร เพราะมังกรทั้งใหญ่ทั้งแข็งแรงทั้งอึด เมียคนไหนว่างจากหัวมังกรก็บรรเลงกันเองก็แล้วกัน
แห้งแน่เลย เจอ3สาวรุมรีดพิษมังกร
สองคนยังเกือบตาย สามคนตายสงบศพสีเหลืองๆๆๆๆ ฟ้าเหลืองๆๆๆ
ทบทวนเรื่องราวของริวกะอีกครั้ง
สามผสานริวตายแน่
นายริวกลายเป็นมังกือเลยแน่คราวนี้
แห้งแน่นายริว ครั้งก่อนแค่พลอยกับคิราระยังแทบแย่ มีพี่อั้มมาร่วมด้วย แห้งแน่ๆ5555
วารีๆๆๆๆ ต้องปะทะ กับริวก่อนป่าวนะ
ตัวแห้งแน่ริว
โดนถล่มยับ
โดนลุมอีกแล้วหรอริวกะไหวไหมเนี่ย
งานเข้าแล้วริวกะซัง ถูกลงโทษชุดใหญ่ไฟกระพริบ ตังแห้งผลิตกระสุนไม่ทันละ
::Hmmm::
จัดหนักมา2วัน ตอนนี้โดน3pอีก จะไหวหรือจะวายนะ
วันพักผ่อนที่ไม่มีเวลาพักผ่อน 555
สงสัยต้องฝึกธาตุน้ำเพิ่มซะมั้งพ่อมังกรไฟเอ๊ยไม่งั้นน้ำไม่พอแน่ๆล่ะ
3-1ไหวเปล่าวะ
มีโอดะ โนบุนากะ มาเกี่ยวข้องด้วย
คุณแม่อย่างโหด
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ
ถ้าเป็นเรื่องจริงนี่ตาร้อนแล้วนะ โดนรุมรีดพิษจะไหวมั้ยนะ โทษฐานความผิดแปลกๆ อยู่นะ ริวอาจฟ้าเหลืองได้นะ ถ้ามิไรมาอีกคนสงสัยจะซีดแน่
เจอรีดพิษ แบบ 3-1 ตายแน่ๆ
ฟ้าเหลืองแน่ ริวกะเอ๋ย กี่น้ำดี
ตอนที่แล้วควบสองไปแล้วตอนนี้สามตอนหน้าสี่
ขอบคุณครับ
เช้าๆมีคนปลุกแบบนี้ฟินเลย
เอาล่ะความน่ากลัวของสมาคมแม่บ้านเริ่มแล้วแทคทีมกันแบบนี้ตัวแห้งครับตัวแห้งสงสัยต้องฟิตกว่าเดิมแล้วริวกะ
::YehYeh::
อ้างจาก: ΜoNoTΩИ∑ ★★★ เมื่อ เมษายน 08, 2020, 12:53:48 ก่อนเที่ยง
สวัสดีครับ ขออภัยที่ล่าช้ามานานอยู่ แต่หวังว่าทุกท่าจะให้อภัย
ตอนนี้ถือว่าคืนกำไรให้นักอ่านทุกท่านเลยคร๊าบบบ
ตอนนี้มีซ่อนข้อความครับ ต้องแสดงความคิดเห็นก่อนนะครับ ถึงอ่านส่วนที่เหลือได้
1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้เพื่อขออ่านช่วงแรก
2. หลังอ่านจบแล้ว ชอบลีลาของน้องคนไหนบ้างครับ
3. รู้สึกเช่นไรกับเนื้อหาตอนนี้
ปล. นี่เป็นการหัดเขียน บทรัก 3 ลุม 1 ครั้งแรกในชีวิต ติดขัดตรงไหนก็ขออภัยด้วยครับ
ปล.2 ตอนต่อไปจะลงเมื่อตอนนี้ มีคอมเมนต์ ครบ 10 หน้าครับ
ปล.3 อย่าลืมครับ ล้างมือบ่อยๆ กักตัวอยู่บ้าน ถ้ามีเหตุต้องออกไปข้างนอก ก็ให้ใส่ mask และพกเจลแอลกอฮอล์ ไว้ด้วยครับ
ความเดิมตอนที่แล้ว
ดูเหมือนว่าปางอุ๋งจะลุกเป็นไฟจริงๆ เพราะอั้มกับริวนั้นจัดกันไม่หยุดจริงๆ
ซึ่งหลังจากที่ทั้งคู่ได้กินตับกันจนหนำใจแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆ
อั้มนั้นสงสัยว่าคุณเสือเป็นใคร ทำให้ริวกะไม่มีทางเลือกต้องบอกความจริงว่า
คุณเสือก็คือสมิง และ คุณเวโรจน์ก็คือเวตาล
นั่นจึงทำให้อั้มรู้ว่าพลอยนั้นมีพลังของคนทรงที่กล้าแกร่งมากๆ
แต่อั้มก็ไม่ได้กลัวแต่อย่างใด มิหนำซ้ำยังอยากให้พลอยมาที่บ้านบ่อยๆ
เพื่อที่จะได้ให้นายริว สอนการควบคุมพลังนั่นเอง ไม่เพียงเท่านั้นดูเหมือนว่า
ตอนนี้นายริวเองก็ได้ไปปลุกพลังบางอย่างในตัวอั้มให้ตื่นขึ้นมาอีกด้วย
ดูเหมือนว่าครั้งนี้นายมังกรคงจะโดยสยบแล้วจริงๆ เพราะถ้ายังดื้อยังซนอีกล่ะก็
อาจจะไม่จบแค่ถูกดุแน่ๆละทีนี้ และในขณะที่ริวกะวางแผนจะกลับบ้านนั้น
เขาก็นึกอะไรได้บางอย่าง นั่นคือการสำรวจบริเวณป่ารอบๆรีสอร์ท
เพราะเขาเองก็เป็นหุ้นส่วนทีนี้ และเขาเองก็อยากจะทำให้ธรรมชาติรอบรีสอร์ทนี้ยังคงอยู่แบบนี้เช่นเดิม
และแล้วการสำรวจก็เริ่มขึ้น
ตอนที่ 32 : กลับบ้านเรา... รออยู่
[ ริวกะ ] : สมิง ชั้นอยากสำรวจรอบๆนี้หน่อยนะ พื้นที่นี้มีอะไรที่สำคัญบ้างมั้ย ที่ชั้นพอจะช่วยทำให้มันดีขึ้นได้
[ สมิง ] : ครับ บริเวณรีสอร์ทของเรา อยู่ใกล้กับโครงการพระราชดำริปางอุ๋งครับ ทำให้พื้นที่เกือบ 50% เป็นป่าครับ อีก 20% จะเป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้านในพื้นที่ 15% เป็นแกล่งเพราะปลูกพืชท้องถิ่นครับ แต่ก็จะมี 15% ที่บุคคลทั่วไปจะไม่สามารถเข้าไปได้ครับ
[ ริวกะ ] : เป็นแหล่งอาศัยของสัตว์ป่างั้นเหรอ
[ สมิง ] : ใช่ครับ ส่วนมากกระผมจะเข้าไปสำรวจเพียงผู้เดียวครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม งั้นไปสำรวจกันสักหน่อย เผื่อจะมีจุดไหนที่ต้องปรับปรุง นี่ก็ใกล้ฤดูฝนแล้ว ควรป้องกันไว้ดีกว่า เวตาลฝากดูจากด้านบนด้วยนะ สมิงนายวิ่งนำชั้นไปเลย
[ สมิง + เวตาล ] : ครับ
ทันใดนั้นสมิงและเวตาลก็คืนสภาพที่แท้จริงทันที สมิงกลับกลายเป็นเสือลายพาดกลอนตัวสูงใหญ่ วัดจากสันหลังถึงเท้าเกือบ 2 เมตร ขนาดลำตัวหัวจรดหางมองด้วยสายคงราวๆ 4 เมตร รูปร่างกำยำสมกับเป็นพยัคฆ์มายา
ส่วนเวตาลก็ลอยตัวขึ้นไปและกลายร่างเป็นค้างคาวทันที แต่ว่าสมิงนั้นก็ได้ย่อขนาดตัวลงให้เล็กมากึ่งนึงของร่างกายที่แท้จริง เพื่อความคล่องตัวในการเคลื่อนที่ และไม่ทำให้ชาวบ้านต้องตกใจ เพราะถ้าเห็นรอยเท้าเสือที่ใหญ่ขนาดนั้น พวกชาวบ้านคงจะผวาแน่ๆ
และทันใดนั้นริวกะก็เร่งพลังสายฟ้าทันที เปรี๊ยะ !!! เสียงสายฟ้าดังสนั่นป่าทันที ตอนนี้ริวกะอยู่ในสภาวะอาภรณ์สายฟ้าเรียบร้อย ซึ่งถ้าเขาไม่ใช้ฮิไรชินล่ะก็คงตามสมิงไม่ทันแน่ๆ และหลังจากนั้นเขาก็หลับตาเพ่งสมาธิ และ วิ๊ง !!!
(https://uppic.cc/d/6jAj)
ริวกะเบิกเนตรยมฑูตอีกครั้งเพราะตอนนี้บรรยากาศมันก็เริ่มมืดแล้ว จริงอยู่ว่าเขาก็สามารถมองในที่มืดได้ แต่ว่าถ้าใช้เนตรยมฑูตมันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าหลายเท่า และภาพที่ริวกะเห็นตอนนี้ก็คือ แสงสว่างสีเขียว นี่คือวิญญาณแห่งพงไพรที่สถิตย์อยู่ ณ.ป่าแห่งนี้ มันช่างบริสุทธิ์และมหาศาลเกินคณานับจริงๆ
ริวกะได้กล่าวอธิฐานต่อวิญญาณพงไพรแห่งนี้ ว่าถ้าตัวผมนั้นได้ก้าวเหยียบย่ำไปบนชีวิตเล็กๆน้อยๆ ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ ก็ขอให้ผู้ปกป้องผืนป่าโปรดเมตตาให้อภัยด้วย หลังจากริวกะได้พนมมืออธิฐานบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางแล้ว เขาก็เริ่มออกเดินทางทันที
[ ริวกะ ] : ไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ฟู่ววว ทันทีที่สมิงออกวิ่งไปริวกะก็ทะยานตามออกไปทันที ตอนนี้ริวกะรับรู้ได้เลย ว่าสมิงนั้นไวจริงๆขนาดเขาที่อยู่ในสภาวะฮิไรชินยังตามแทบไม่ทัน สมแล้วที่เป็นจ้าวแห่งผืนดิน ทั้งสามออกสำรวจป่ารอบๆบริเวณรีสอร์ท อย่างละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว ตรงไหนควรปรับปรุง ตรงไหนควรอนุรักษ์ริวกะชี้ไว้หมด ทั้งหมดนี้ก็เผื่อขอบคุณผืนป่านั่นเอง
[ ริวกะ ] : สมิง ทำไมตรงนั้นมีเหมือนเพิงที่พักคนงานล่ะ
[ สมิง ] : ตรงนั้นเป็นเพิงของเจ้า 4 คนนั้นแหละครับ
[ ริวกะ ] : เข้ามาลึกขนาดนี้เชียว
[ สมิง ] : เจ้า 4 คนนั้นเกิดและเติบโตที่นี่ครับ ทำให้คุ้นเคยที่นี่เป็นอย่างดี ช่วงฤดูร้อนเจ้าพวก 4คนนั้นจะเข้ามาในป่าเพื่อเฝ้าระวังไฟป่าครับ
[ เวตาล ] : ท่านริวกะครับ ป่าตรงนี้อุดมสมบูรณ์มากครับ จากข้างบนนี้แทบจะมองไม่เห็นพื้นเลยครับ
[ ริวกะ ] : หืม ?
ริวกะได้ยืนดังนั้นก็กระโดดชิ่งซ้ายขวากับต้นไม้ตรงหน้าและกระโดดขึ้นข้างบนทันที แค่พริบตาริวกะก็อยู่บนท้องฟ้าที่ความสูงเท่าตึก 10 ชั้นแล้วสิ่งที่มองเห็นผ่านเนตรยมทูตนั้นคือ ต้นไม่ที่มีออร่าและวิญญาณป่ามากมายจริงๆ ปุ้ง !!! ริวกะอัดฝ่ามือเพื่อควบคุมมวลอากาศอีกครั้ง เพื่อพยุงตัวไว้ แว่บ !!! ริวกะยกเลิกสถานะเนตรยมฑูตและใช้ดวงตาของเขามองอีกครั้ง
ซึ่งก็เป็นอย่างที่เวตาลบอกจริงๆ ป่าแถบนี้อุดมสมบูรณ์มากๆ ตอนนี้ประเมินด้วยสายตาแล้ว พวกเขาทั้งสามวิ่งออกมาไกลจากรีสอร์ท ประมาณ 5 กิโลเมตรได้ ยิ่งไกลเท่าไรป่าก็ยิ่งหนาทึบและดูสมบูรณ์ขึ้น นั่นจึงทำให้ริวกะคิดขึ้นมาว่า อยากจะให้ที่ตรงนี้ยังคงดำรงความสมบูรณ์แบบนี้ไว้ กลับไปกรุงเทพฯครั้งนี้ คงต้องหารือกับพ่อและน้ากุลแล้วล่ะ
วี๊ดดดดด วิ๊วววว เสียงลมพัดผ่านมาดังไปทั่วป่า ริวกะได้ปลดสถานะสายลมออกแล้ว ทำให้ตัวของเขาร่วงลงพื้นอย่างรวดเร็ว แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาหวาดกลัวแต่อย่างใด ป๊อก !!! ริวกะดีดตัวกลางอากาศและกระโดดเหยียบที่ต้นไม้ซ้ายจวาและลงพื้นอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น ริวกะที่เวตาลและสมิงเห็นตอนนี้มีเส้นผมสีเงิน สว่างว่าบ ว่าบ ว่าบ พวกเขาตกตะลึงเป็นอย่างมากและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยความที่เขาทั้งสองตอนนี้มีฐานะเป็นเพียงบริวารเท่านั้น พวกเขาจึงไม่คิดที่จะถามอะไร ถ้าเจ้านายไม่บอก
ริวกะกางแขนออกทั้งสองข้าง และทำการร่ายรำเล็กน้อย และ ปั้ป !!! เขาประกบมือเข้าหากันทันทีทำให้สายลมนั้นพัดออกจากตัวเขาราวกับว่าตอนนี้เขายืนอยู่กลางพายุเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : พวกเราไปสำรวจกันต่อเถอะ เวตาล นายพกพวกกล้องถ่ายรูปมาด้วยหรือเปล่า
[ เวตาล ] : ครับ กระผมเตรียมไว้แล้วขอรับ
[ สมิง ] : สมกับเป็นเจ้าจริงๆ ท่านประธานนนน
[ ริวกะ ] : ฮ่าาา ฮ่าาา เอาล่ะไปกันเถอะ
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์เทพสายฟ้าอีกครั้งและพุ่งไปทันที สมิงเองก็เร่งฝีเท้าและวิ่งตามไปเช่นกัน แต่ว่าครั้งนี้เขาวิ่งไม่ทัน
[ สมิง ] : บะ บ้าเหรอ นี่ข้าผู้นี้วิ่งไม่ทันเหรอเนี่ย
ตอนนี้ริวกะบอกได้เลยว่าเร็วโคตรๆ แม้แต่สมิงก็วิ่งไม่ทัน เวตาลนั้นเข้าใจทันทีที่บอกว่าไปรวดเดียวนั้นหมายความว่าอย่างนี้นี่เอง งั้นตลอดเวลานั้นริวกะก็ออมๆแรงไว้เพื่ออยากจะทำความคุ้นชินกับภูมิประเทศสิ่นะ และพอคราวนี้เมื่อเขามีข้อมูลทุกอย่าง มีความคุ้นชินเกี่ยวกับพื้นที่นี้ เขาจึงออกวิ่งด้วยแรงที่มีทันที
แว่บ แว่บ แว่บ แว่บ ดวงไฟวิญญาณป่าปรากฎขึ้นเป็นจุดๆ ทำให้เวตาลรู้ได้ทันทีว่านั้นคือ สัญลักษณ์ที่ริวกะบอก แชะ แชะ แชะ เขาถ่ายรูปทันทีตามคำสั่งของริวกะ เพราะยังไงซะสิ่งที่ริวกะทำนั้นก็เพื่อพัฒนาพื้นที่แห่งนี้นั่นเอง ส่วนตัวริวกะเองก็วิ่งผ่านสัตว์ป่ามากมาย ทั้งเสือ ทั้งช้าง ทั้งกระทิง และสารพัดงู
ตลอดเส้นทางนั้นเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาไม่เคยเห็น แต่มันกลับรู้สึกคุ้นและผูกพันธ์มากๆ ริวกะได้พบจุดที่น่าสนใจมากมาย ทั้งฝายกันน้ำธรรมชาติ แหล่งน้ำขนาดใหญ่และพืชพันธุ์ที่น่าจะไม่มีในไทยก็ยังเติบโตในที่นี่ สมแล้วที่ไม่มีมนุษย์คนใดเข้ามาที่นี่เพราะถ้าให้พูดตรงๆ มนุษย์นั่นแหละที่ทำลายธรรมชาติ
ในเมื่อเทวารีสอร์ทแห่งนี้ได้มีส่วนที่ลุกล้ำธรรมชาติเข้ามา ตัวริวกะเองก็อยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อคืนสมดุลสู่ธรรมชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้นเอง แต่ในระหว่างนั้น ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ริวกะก็เปลี่ยนท่าทีการวิ่งทันที ป๊อก !!! ริวกะดีดนิ้วขึ้นมาทำให้สายลมตรงหน้าพัดรวบต้นไผ่รวมกันเป็นกอเดียว
ตึ้กก ครึ่กกกกก แอ๊ดดดดด เสียงต้นไผ่นั้นลั่นพร้อมกันแทบทุกกอ ราวกับว่าจะหีกหักเสียให้ได้ ริวกะกระโดดเข้าใส่ต้นไผ่ทันที ที่ทำแบบนี้เพราะเขาต้องการที่จะใ้ช้ความยืดหยุ่นและแข็งแรงของต้นไผ่หยุดการเคลื่อนไหวที่กระทันหันของเขานั่นเอง ผึง !!! ต้นไม้ที่ซับแรงกระแทกของริวกะไว้ ดีดตัวของเขากลับมาทันทีที่หมดแรงต้าน
ร่างของเขาถูกดีดกลับมายังที่เดิม แต่นั่นก็คือความตั้งใจของเขา ริวกะกระโดดหมุนตัวเกรียวกลางอากาศและลงพื้นด้วยความชำนาญ แหม่ สมแล้วที่ฝึกวิชานินจามาจากเทนงู เปรี๊ยะ !!! สายฟ้าของริวกะได้สลายหายไปทันทีที่เขาหยุดเคลื่อนไหว การกระทำดังกล่าวนั้นเกิดขึ้นกระทันหันมาก นั่นจึงทำให้เวตาลที่บินอยู่ต้องหยุด และสมิงที่กำลังวิ่งตามมาต้องหยุดทันที
[ ริวกะ ] : ใครน่ะ !!!
[ เวตาล ] : เกิดอะไรขึ้นครับ ท่านริวกะ
[ ริวกะ ] : เอ่อ เหมือนชั้นจะมองเห็นคน แต่ในป่าลึกไม่น่ามีคนนะ
[ เวตาล + สมิง ] : เฮือก !!!
ดูเหมือนว่าสมิงและเวตาลจะรู้ว่านั้นเป็นใคร พวกเขาพยายามพูดบ่ายเบี่ยงต่างๆนาๆ ว่าอาจจะเป็นวิญญาณนางไม้ หรือว่าเป็นชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่า ซึ่งริวกะเองก็ทำท่าทีเหมือนจะตามไปดูให้แน่ใจ
แต่ว่านาฬิกาข้อมือ มันก็ดังติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เตือนว่าตอนนี้ผ่านไป 1ชั่วโมงครึ่งแล้ว ได้เวลากลับแล้ว เขาจึงเลิกคิดที่จะตามไป และมุ่งกลับไปยังรีสอร์ททันที เวตาลกับสมิงนี่ถอนหายใจดังเฮือกเลยทีเดียว
เปรี๊ยะ !!! ริวกะห่มคลุมร่างกายด้วยอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้งและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานนักเขาก็กลับมาถึงตัวรีสอร์ทและเมื่อเข้าไปก็พบว่าพี่อั้มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
[ อั้ม ] : กลับมาแล้วเหรอนายริวเหนื่อยมั้ย
[ ริวกะ ] : นิดหน่อยครับ ว่าแต่พี่อั้มอ่านอะไรครับ
[ อั้ม ] : นิยายแนวต่างโลกน่ะ
[ ริวกะ ] : หืม ปกติพี่อั้มไม่ค่อยอ่านนิยายแนวต่างโลกนี่ครับ ชื่อเรื่องอะไรเหรอครับ
[ อั้ม ] : ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยคนเขียนยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง แต่สนุกดีนะ พระเอกเป็นคนไทยแต่หลุดไปต่างโลก แถมทำอาหารเก่งสุดๆ ไม่เหมือนนายเลย ทอดไข่เจียวก็ไหม้
[ ริวกะ ] : โห !!! ว่ากันตรงๆเลยเหรอครับ แบบนี้ต้องปล้ำให้เข็ด
[ อั้ม ] : อ๊ะ ๆ ๆ หยุดเลยนะ ตัวเหม็นเหงื่อแบบนี้ห้ามมากอดเลยนะ ไปอาบน้ำเลย จะสองทุ่มแล้วเนี่ย
[ ริวกะ ] : คร๊าบ คร๊าบบ
ริวกะนั้นกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆไปเสียแล้ว เขายอมไปอาบน้ำแต่โดยดี โดยที่ไม่มีท่าทีที่จะดื้อเลย ส่วนด้านล่างนั้น เวตาลกับสมิงก็ยืนปวดหัวอยู่ เพราะว่าเมื่อกี้ที่ริวกะเห็นคือเจ้านางการะเกดนั่นเอง
และทันใดนั้นเจ้านางการะเกดก็เดินมาด้วยสีหน้าที่ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้อะไร ทั้งๆที่พวกเขาหัวใจแทบจะวายตายให้ได้เลย เอ๊ะ ก็พวกเขาตายไม่ได้นี่หว่า
[ สมิง ] : เจ้านางครับ ทำไมถึงไปแบบนั้นล่ะครับ
[ เวตาล ] : ถ้าท่านริวกะจับได้จะทำยังไงครับเจ้านาง
[มการะเกด ] : ก็ข้าคิดถึงลูก แค่นั้นเอง อีกอย่างริวกะก็จับไม่ได้แน่นอน ข้าเป็นแม่ ข้าต้องเก่งกว่าลูกชายสิ่
[ สมิง ] : แล้วถ้าเมื่อกี้ไม่โชคดีล่ะครับเจ้านาง
[ เวตาล ] : ถ้าเมื่อกี้นาฬิกาไม่ดังท่านริวก~ ( คงตามไปแน่ )
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/3b52d7e51afd07edea98f6d3c11a0695.gif)
เปรี้ยง !!! หมัดแห่งมารดรพุ่งใส่ทันที ภูติอารักกษ์ทั้งสองนั้นถึงกับหัวทิ่มเลยทีเดียว เมื่อเจอเจ้านางหวดเข้าเต็มหัว จะเรียกว่า ดับเบิ้ลคิลก็ว่าได้ นี่ขนาดยั้งแรงไว้มากโขแล้วนะเนี่ย ยังร่วงได้ง่ายๆขนาดนี้ แม่ของริวกะมันโหดขนาดไหนกันเนี่ย
[ การะเกด ] : บ่นจริงเจ้าพวกนี้ ฮึ้ย !!! ไปเตรียมตัวส่งริวกับอั้มกลับบ้านได้แล้ว
[ เวตาล ] : คะ คะ ครับ อูยยยย มือเจ้านางหนักกว่า การงฟาดงวงของนางวารีกุญชรอีก
[ สมิง ] : โอย หัวข้า ไม่แปลกใจแล้วทำไมท่านริวกะถึงพละกำลังมหาศาล ขนาดนั้น โอยยยยยยยยยย
หลังจากเจ้านางตบภูติอารักษ์ทั้งสองจนหัวทิ่มแล้ว ก็ได้หายไปทันที ทิ้งไว้ให้ทั้งสองนอนเล่นกับพื้นไปแบบนั้น และหลังจากนั้น อีก 40 นาที หลังจากที่ริวกะอาบน้ำและเตรียมตัวอะไรๆจนเรียบร้อย เขาก็ได้เรียกเวตาลกับสมิงมาที่ระเบียงห้องพักทันที
[ ริวกะ ] : ชั้นกลับก่อนนะสมิง
[ อั้ม ] : ขอบคุณนะคะคุณเสือ ห้องพักสวยมาก วิวสวยมาก เดี๋ยวจะรีวิวลงแฟนเพจให้อย่างดีเลย
[ สมิง ] : ขอบคุณครับท่านอั้ม กระผมจะปรับปรุงที่ดีให้ดีขึ้น ให้สวยขึ้น แต่ก็จะไม่ทิ้งความเป็นธรรมชาติที่สวยงามแบบนี้ไปแน่นอนครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม พยายามให้เต็มที่ล่ะ คราวหน้าชั้นจะพารุ้งพลอยมาด้วย รู้สึกว่าพลอยจะชอบอยู่ใกล้น้ำด้วยนะ ปรับปรุงและอนุรักษ์ให้ดีล่ะ
[ สมิง ] : โอ้ แบบนั้นกระผมจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้เลยครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ชั้นเชื่อมือนาย ..ไปเถอะเวตาล
[ เวตาล ] : ครับ
เวตาลในร่างมนุษย์ค่อยๆขยายร่างและทะยานขึ้นท้องฟ้าทันที มั่บ !!! ริวได้อุ้มพี่อั้มราวกับอุ้มเจ้าสาว และกระโดดเหยียบระเบียงและพุ่งลงเหวไปทันที โดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว
[ สมิง ] : เหวอออออ ท่านอั้ม !!!
[ อั้ม ] : กรี๊ดดดดดดดดด
โคตรแสบบอกเลยว่าริงกะแม่งโคตรเกรียน เล่นอุ้มกระโดดลงเหวแบบนี้ใครจะไม่เหวอ แต่ว่าระหว่างที่กำลังร่วงหล่น เวตาลในร่างพญาค้างคาวก็ได้บินลงมารับทั้งคู่ได้อย่างนุ่มนวล
[ ริวกะ ] : ฮ่า ฮ่า ฮ่า สนุกจัง โอ๊ยย
[ อั้ม ] : นายริวบ้า บ้า บ้า บอกกันก่อนสิ่ ถ้าจะกระโดลงมา นี่แน่ะ นี่แนะ อื๊อออ
ในระหว่างที่อั้มได้ทุบทีสามีของเธอด้วยความโมโห เธอก็ถูกเขาประกบปากและจูบอย่างนุ่มนวลมแน่นอนว่าอั้มก็ตกใจ แต่ไม่นานนักเธอก็คล้อยตามและปล่อยให้ลิ้นทำงานของมันไป ดูเหมือนว่าอั้มจะไม่โกรธแล้วล่ะ
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษครับ แต่ว่าพี่อั้มลองดูข้างล่างสิ่
ริวกะนั้นให้อั้มมองอะไรบางอย่าง ตอนนี้ข้างล่างนั้นคือป่าที่มืดและเงียบสงบ แต่ทันใดนั้นริวกะก็ยืนขึ้นและเปล่งเสียงที่ทรงพลังอำนาจออกไปว่า
[ ริวกะ ] : แล้วชั้นจะกลับมาใหม่นะ ชั้นสัญญาว่าจะไม่ให้ใครบุกรุกเข้าไปในถิ่นอาศัยของพวกเจ้า ส่วนพวกเจ้าจงช่วยสมิงอีกแรงเพื่อดำรงและอนุรักษ์ให้ผืนป่าแห่งนี้สงบสุขต่อไป
คลืน !!! วี๊ววววว !!! แกว๊กกกก !!! สารพัดเสียงจากป่าด้านล่างดังขึ้นมาจนสนั่นป่าไปหมด ราวกับว่ารับทราบถึงคำพูดของริวกะ อั้มเองนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าป่าแห่งนี้ไม่ธรรมดาแต่ไม่คิดว่าจะมีอยู่มากมายเพียงนี้
เมื่อริวกะได้พูดในสิ่งที่คิด และได้คำตอบที่ต้องการเขาจึงยิ้มอย่างพอใจ และออกคำสั่งให้เวตาลออกบินเพื่อกลับบ้านทันที
...................
3 ช.ม. ผ่านไป เวตาลก็พาอั้มและนายริวกลับมาถึงเขตกรุงเทพฯจนได้ ซึ่งตลอดเที่ยวบินนั้น อั้มไม่หลับเลย เธอเฝ้ามองทุกภาพ ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาด้วยตาของตัวเอง มันเป็นอะไรที่วิเศษมาก มากๆ มากที่สุดในชีวิตที่เคยได้เห็นเลยก็ได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ กี๊ซซซซซ !!! เวตาลปล่อยคลื่นอัลตร้าโซนิคอีกครั้งเพื่อสร้างแผนที่เสียงสะท้อน หรือ แอคโคโลเคชั่น เพราะในพื้นที่กรุงเทพมหานครนั้นมีพวกเสาสัญญาณนั้นมากจริงๆ ทำให้อาจจะจับคลื่นของเขาได้ แว่บ แว่บ พรึ่บ พรึ่บ เวตาลบินโฉบไปเพื่อหลบคลื่นสัญญาณต่างๆ มาจนอั้มที่พึ่งเคยเดินทางด้วยวิธีนี้ถึงกับตาลาย
[ อั้ม ] : อ๋อย ตาลายหมดแล้ว งือออ
[ ริวกะ ] : เวตาล งั้นพอแค่นี้แหละ นายหาที่ปลอยภัยที่ใกล้ที่สุดและลงตรงนั้นซะ
[ อั้ม ] : ครับ ท่านริวกะ
พรึ่บ !!! เวตาลค้นหาที่ปลอดภัยอย่างรวดเร็ว ด้วยการปล่อยคลื่นเสียงออกไปและหาจุดที่คนน้อยที่สุดและไม่มีกล้องวงจรปิด และไม่นานนักเขาก็พบมัน ซึ่งนั่นคือบริเวณใกล้ๆสวนสาธารณะนั่นเอง
[ เวตาล ] : ต้องขอโทษด้วยนะครับท่านอั้ม ในพื้นที่กรุงเทพฯ กระผมต้องหลบคลื่นต่างๆนาๆมากมาย จนทำให้ท่านรู้สึกวิงเวียน
[ อั้ม ] : ไม่เป็นไรค่ะคุณเวโรจน์ แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ วิวสวยมากๆเลยค่ะ
[ เวตาล ] : ได้ยินแบบนั้นกระผมก็ดีใจครับ ท่านริวกะครับ กระผมขอตัวกลับไปที่บ้านพิทักษ์เทวาเลย ได้หรือไม่ขอรับ ถ้ากลับไปที่บ้านนั้นจะทำให้กระผมสามารถฟื้นตัวได้เร็วขึ้นครับ
[ ริวกะ ] : อื้ม ไปเถอะ ขอบใจมากนะ
พรึ่บ !!! เวตาลแว๊บตัวหายไปทันที จุดหมายคือบ้านของผู้เป็นนายนั่นเอง ส่วนริวกับอั้มนั้นหลังจากที่จัดเสื้อผ้า อะไรเรียบร้อยแล้ว เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ริวกะและอั้มต่างก็หยิบมือถือออกมาเพื่อเปิดแอพพลิเคชั่นบางอย่าง
ซึ่งนั้นคือแอพที่ใช้สั่งการเปิดปิด เครื่องใช้ไฟฟ้าในห้องของพวกเขานั่นเองวันหยุดนี้แทบไม่มีใครอยู่บ้านเลย แน่นอนว่านอกจากระบบหมุนเวียนน้ำในห้ององเมียวจิของริวที่ทำงาน นอกนั้นแทบไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าอันไหนได้เปิดทำงานเลย ห้องอาจจะอับก็ได้
ดังนั้นริวและอั้มจึงต้องเปิดระบบเพื่อให้อากาศหมุนเวียน ถ่ายเทดังเช่นปกติ เพราะเมื่อกลับไปจะได้ทิ้งตัวลงพักผ่อนโดยที่ไม่ต้องรอเวลาหลังจากทั้งคู่ไล่เปิดระบบเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆเรียบร้อยแล้ว
ริวกะก็ตั้งใจจะพาพี่สาวสุดที่รักเดินออกมาทันที แต่ว่าทันทีที่ทราบว่าผู้เป็นนายได้กลับมาถึงแล้ว เงาปริศนาทั้ง 2 ก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเขาทันที
[ ริวกะ ] : ขอบใจนะที่ช่วยดูแลบ้านให้ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า
[ เงาปริศนา ] : @#@$!%#$!%#!#%^!#%!23
[ ริวกะ ] : อื้ม ขอบใจพวกเจ้าสองตนมาก
ริวกะเอ่ยขอบใจขึ้นมา พลันร่างเงานั้นก็ก้มหัวให้ราวกับว่าคำชมนั้นคือรางวัลชั้นดี พรึ่บ !!! ทันใดนั้นเหล่าเงาปริศนาก็ได้สลายหายไปเป็นตุ๊กตากระดาษยันต์ทันที ริวกะยกมือขึ้นกลางอากาศ ทำให้กระดาษหุ่นพยนต์นั้นลอยกลับมาหาเขาทันที
[ อั้ม ] : หือ ชิกิงามิเหรอ
[ ริวกะ ] : ครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : แล้วที่พูดเมื่อกี้ภาษาอะไรล่ะนะ ภาษาญี่ปุ่นเหรอ ทำไมพี่ฟังไม่ค่อยออก
[ ริวกะ ] : ภาษาญี่ปุ่นโบราณน่ะครับ เจ้าพวกนี้เป็นวิญญาณนักรบตั้งแต่ 300 กว่าปีก่อน ยุคเซ็นโงคุ นู่นนนน ท่านโนบุนากะ เรียกเจ้าพวกนั้นมารับใช้ผมน่ะครับ
[ อั้ม ] : หือ ท่านโอดะน่ะเหรอ ไหนบอกว่าท่านไม่ค่อยชอบหน้านายไง นายริว
[ ริวกะ ] : ก็นั่นแหละก๊าบบ เฮ้อออ อัญเชิญมาแต่ละที ผมแทบจะยกมือไหว้ ก็ท่านอ้างว่ารู้จักกับปู่มาโมรุนี่นา ท่านเลยดุผมยั๊งกะหลานตัวเอง ฮืออออ นี่ผมโดนชิกิงามิของตัวเองบ่นเหรอเนี่ย ฮือออออออ
อั้มนั้นสายหัวไปพลางยิ้มไปพลางด้วยความเอ็นดูในตัวน้องชายที่กลายเป็นสามีไปเสียแล้ว แม้จะดูไร้เดียงสา แต่ตอนนี้ตัวริวกะเองก็ถือว่ากล้าแกร่งไม่แพ้ใคร แค่ไม่ค่อยโชว์เท่านั้นเอง จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินออกไปตามทางเดิม แต่ว่าเมื่อใกล้จะถึงทางออก ริวกะก็ต้องอุ้มอั้มกระโดดออกไปอีกทาง
เพราะว่าสวนสาธารณะแห่งนี้ก็ถือว่าเป็นสถานที่ราชการ และการที่นายริวเข้ามาตอนที่สวนสาธารณะในยามค่ำคืนแบบนี้ ถ้ามีเจ้าหน้าที่พบเจอเข้าก็อาจจะมีปัญหาได้ เขาจึงเลือกที่จะออกมาทางที่ไม่มีกล้องและไม่มีเจ้าหน้าที่คอยเดินตรวจตรานั่นเอง จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินออกมาเพื่อโบก Taxi กลับบ้าน
30 นาทีผ่านไปตอนนี้ทั้งสองก็มาอยู่ที่หน้า Luxury Condo บ้านของทั้งสอง แล้วทันทีที่เห็นว่าอั้มและริวเดินมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ออกมาต้อนรับอย่างเช่นทุกวันอย่างแข็งขัน ริวกะและอั้มยิ้มทักทายพวกเขาด้วยความเป็นกันเอง และพากันเดินขึ้นห้องไป ติ๊ง !!!
เสียงลิฟต์ดังขึ้นเพื่อเตือนทั้งคู่ว่าตอนนี้อยู่ชั้น 10 แล้ว ทันทีที่ก้าวออกมาจากลิฟต์ ปั้ป ปั้ป ริวกะปรบมือสองครั้ง ทำให้เซ็นเซอร์ทุกอย่างเริ่มรันระบบอีกครั้งไฟทางเดินก็ติดขึ้นทันที และทันทีที่ประตูเปิดริวกะก็พุ่งเข้าไปกอดอั้มและระดมจุ๊ป ๆ ๆ ๆ ๆ หลายครั้ง จนอั้มนี่หน้าแดงไปหมดแล้ว เพราะเธอก็อยากทำแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่าต้องไว้เชิงนิดนึง
[ อั้ม ] : พอเลย ๆ ๆ มาถึงก็ลวนลามพี่เลยนะนายริว
[ ริวกะ ] : แอ่ะ จุ๊ปแฟนตัวเองไม่ถือว่า ลวนลามนะ
[ อั้ม ] : ก็ด๊าย จะผิดสัญญาสิ่นะ
ทันทีที่อั้มเอ่ยถึงเรื่องสัญญาที่จะให้หัด.อดกลั้น ริวกะก็สะดุ้งโหยงเลยทีเดียว แต่ว่าแม้จะมีท่าทีกลัวเพียงใดเขาก็ยังลักหอมแก้มไป 1 ทีก่อนที่จะถอยกรูดไปหลายเมตร
[ ริวกะ ] : ยอมแล้วก๊าบบบบบ ไหนบอกว่ายอมให้หอมให้จุ๊ปไง อ่ะเฮื้ออออ
[ อั้ม ] : ไปอาบน้ำนอนเลย นายริวพรุ่งนี้ต้องตื่นมาช่วยกันกวาดบ้าน ถูบ้านด้วยนะ
[ ริวกะ ] : ขับพ้ม !!! รักนะจุ๊บุ จุ๊บุ
[ อั้ม ] : เอ้ !!! นายริวนี่
[ ริวกะ ] : จ๊าก ไปแล้วคร๊าบบบบ
ทันทีที่อั้มทำท่าว่าจะกดจุด ริวกะก็ทำเป็นลิงหลอกเจ้าและวิ่งหนีกลับห้องไป และทันทีที่นายริววิ่งลับสายตาไป อั้มก็แอบจะเก็บอาการไม่อยู่ เธอหัวใจเต้นรัวๆๆมากๆๆๆ มันเต้นตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก จนเธอแทบจะยืนไม่ไหว
[ อั้ม ] : ตาย ๆ ๆ ๆ ถ้าทำตัวน่ารักแบบนี้ทุกวัน สงสัยอดใจไม่ไหวแน่เรา
อั้มพูดแล้วก็เผลอเลื่อนมือมาคลึงหน้าอกตัวเอง ซึ่งเธอเองก็พยายามอดกลั้นจริงๆนั่นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะอดกลั้นได้นานแค่ไหนกันนะ จากนั้นสาวอั้มก็ได้เดินไปที่ห้องยาของเธอ เพื่อเช็คและสำรวจ วัตถุดิบที่จะทำยาในวันพรุ่งนี้ให้นายริว
ดูเหมือนว่าชิกิงามิสองตนนั้นจะทำงานได้ดีมากๆ เพราะว่าแม้จะไม่ได้อยู่ดูด้วยตัวเอง แต่ว่าสมุนไพรและตัวยาอื่นๆก็ถูกดูแลเป็นอย่างดีจริงๆ อั้มเดินไปที่ห้องตัวเองอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้อุณหภูมิในห้องก็ประมาณ 26-27 องศาถือว่ากำลังสบาย
เธอทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับคิดถึงเรื่องราวต่างๆ 48 ช.ม. ที่ผ่านมามันเกิดอะไรต่างๆขึ้นมาจริงๆเธอเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่า เธอจะได้สารภาพรักกับนายริว ได้บอกรักกันและกัน และได้เป็นของกันและกัน
อั้มนอนคว่ำหน้าใส่หมอนและแอบกรี๊ดทันที เธอดีใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ 10 นาทีผ่านไปเธอก็ไปที่ห้องอาบน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย จริงอยู่ว่าการที่บินมากับเวตาลเธอจะไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก แต่ว่าชั้นบรรยากาศมันก็มีฝุ่นมีละอองต่างๆ เธอเลยเลือกที่สั่งให้นายริวไปอาบน้ำ และตัวเธอเองก็ต้องอาบเช่นกัน
30 นาทีผ่านไป ก๊อก ก๊อก ก๊อก อั้มที่อาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังเช็ดผมอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ซึ่งก็รู้แหละว่าเป็นใคร เธอจึงเดินไปที่ประตูเพื่อเปิดให้ทันที
[ ริวกะ ] : พี่อั้มคร๊าบ นอนยัง เฮือก !!!
ทันทีที่เปิดประตู ริวเองก็แทบช็อค เพราะตอนนี้อั้มในชุดคลุมอาบน้ำ โนบรากำลังยกมือหวีผมอยู่ ซึ่งมันทำให้เขาเห็นนมของเธอเต็มสองตา ส่วนอั้มเองน่ะเหรอ เธอมาเหนือมากเพราะเธอจงใจจะยั่วนายริวนั่นเอง
[ อั้ม ] : มองอะไรนายริว ทำยังกับไม่เคยเห็น
[ ริวกะ ] : ผะ ผะ ผะ ผะ ผมจะมาบอกว่า ฝะ ฝะ ฝันดีนะครับ
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะนายริว
ปั้ง !!! อั้มปิดประตูใส่ทันที ทิ้งให้นายริวนั้นยืนหน้าแห้งเลย อะไรจะเด็ดขาดปานนั้น ปิดประตูใส่เฉยเลย ในขณะที่นายมังกือของเรากำลังจะเดินคอตกกลับห้อง
อั้มก็ได้เปิดประตูออกมาอีกครั้ง พร้อมกับพุ่งไปจุ๊ฟปากของริวกะทันที เธอคล้องคอของเขาและทำแบบนี้เกือบ 2 นาทีเลยล่ะ
[ อั้ม ] : โอ๋ ๆ ๆ ดูซิ๊นายริวคนเก่ง งอนตุ๊ปป่องเลย
[ ริวกะ ] : ใคร ใครงอนครับ ไม่มี๊ ไม่มี
[ อั้ม ] : อ๋อเหรองั้นพอแล้วนะ
ริวกะนั้นตีเนียนไม่เก่งจริงๆ เพราะทันทีที่อั้มบอกว่าจะพอเขากลับเป็นฝ่ายที่จูบเธอเสียเอง แต่ครั้งนี้อั้มไม่อนุญาตให้แลกลิ้นกัน เพราะว่าด้วยสภาพกึ่งเปลือยของเธอตอนนี้ ถ้านายริวได้แลกลิ้นล่ะก็ เธอคงได้แตกสักน้ำก่อนนอนแน่ๆ
[ อั้ม ] : พอแล้วนายริว พี่แปรงฟันแล้วนะ พอเลย
[ ริวกะ ] : คร๊าบบบบบ ฝันดีนะครับพี่อั้ม
[ อั้ม ] : อื้ม ฝันดีนะ จุ๊ปปป
อั้มเขย่งขาจุ๊ปแก้มของนายริวอีกครั้ง จนพี่มังกรนี่ยิ้มแป้นเลย ได้ของดีก่อนนอนแบบนี้ฝันดีแน่พี่มังกร หลังจากที่นายมังกรเดินยิ้มแฉ่งกลับไปนอนที่ห้องนั้น อั้มก็ได้ปิดประตูทันที และมีสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ
[ อั้ม ] : ซื๊ดดด อดทนไว้อั้ม อดทนไว้
อั้มได้แต่บอกตัวเองให้อดทน อดทน นั่นก็เพราะตอนนี้ที่หว่างขานั้น มันเริ่มเปียกแฉะอีกแล้ว ดูเหมือนว่าสาวน้อยอ่อนประสบการณ์ Sex แบบเธอ พอโดนนายริวจูบแบบนั้นก็ทำให้อารมณ์ขึ้นได้เหมือนกัน
[ อั้ม ] : เฮ้อ ยัยอั้มเอ๋ย จะทนได้ถึงอาทิตย์ไหมเนี่ย ถ้าต้องโดนจูบแบบนี้ทุกวัน คงได้ยอมขึ้นเตียงกับนายริวแน่ๆ
อั้มบ่นกับตัวเอง งุ้งงิ้งงุ้งงิ้ง และเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างคราบน้ำกามทันที สตรีสาวสวยร่างงามได้พาตัวเองไปยังที่นอน เธอจะต้องข่มตาหลับให้ได้ เพราะว่าเธอตั้งใจไว้แล้วว่าระหว่างที่พี่มิไรไม่อยู่
เธอจะต้องทำให้นายริวหัดรู้จักให้เกียรติคนรักมากกว่านี้ จริงอยู่ว่าตอนนี้นายริวก็ทำได้ดีมาก แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเขาหัดหักห้ามใจใจอารมณ์ทางเพศด้วย
...............
เช้าวันรุ่งขึ้น นาฬิกาบอกเวลา 09.00 แล้ว
[ ริวกะ ] : ฮึ๊ อื๊อออออ ไม่มีที่ไหนสบายเท่ากับบ้านจริงแหละนะ
ริวกะตื่นมาพร้อมกับบิดตัวไปมา ไปมา เฉกเช่นทุกวัน เขามองนาฬิกาซึ่งตอนนี้บอกเวลา เก้านาฬิกาหน่อยๆ เขายังคงงัวเงีย งัวเงีย เดินขึ้นไปแปรงฟันตามปกติด้วยหน้าตาที่ง่วงซึม
จ๊อก !!! ร่างกายไม่เคยโกหกคนเรา เมื่อหิวมันก็ต้องกิน รู้สึกว่าตอนนี้ร่างกายของนายริวกำลังประท้วงว่าให้หาอะไรเข้ามาให้พวกตูย่อยได้แล้ว นายริวจึงเดินไปที่ห้องครัวตามปกติ และตรงหน้าก็มีอาหารแบบ American breakfast ตั้งอยู่ ไข่ดาว แฮมทอด ขนมปังอบ ใส้กรอก
ด้วยความที่ว่าหิวนายริวจึงเดินไปนั่งและตักกินทันที เพราะเท่าที่ดูแล้วพี่อั้มคงจะตักไปกินแล้วล่ะนะ หลังจากที่ตักนู่นนี่นั่นกินจนรู้สึกว่าท้องตึงๆแล้ว นายริวจึงเก็บจานไปล้างทันที
[ ริวกะ ] : อืมม พี่อั้มไปไหนหว่า
หลังจากที่ริวกะล้างจานก๊องแก๊งก๊องแก๊งแล้ว เขาก็มองหาพี่อั้มทันที ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเดินตามหาสาวคนรักทันที ห้องนั่งเล่นก็แล้ว ห้องยาก็แล้ว ไม่เจอสักที หรือว่าจะไปซื้อของข้างนอกหว่า
และทันใดนั้นเองริวกะก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้าดังขึ้นมา เขาจึงรีบเดินไปโซนซักผ้าทันที และภาพตรงหน้าคือสาวชุดเมดที่กำลังจัดการแยกเสื้อผ้าและกำลังจับมันลงเครื่องอย่างพิถีพิถัน
พลันริวกะก็คิดว่าคิราระกลับมาแล้วเหรอ แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดล่ะ แต่ก็นะความคิดถึงมันมีมากกว่าความงง ริวกะจึงรีบเดินไปหาและสวมกอดเมดสุดที่รักจากด้านหลังทันที
[ ริวกะ ] : อื๊มมมมม คิดถึงจังเลยยัยบ๊อง กลับมาเมื่อไรเนี่ย แล้วทำไมต้องใส่ชุดเมดด้วยล่ะวันนี้
สาวในชุดเมดยังคงไม่ตอบได้แต่เอียงหน้าหลบเขา ราวกับว่ากำลังอายอยู่อย่างนั้นแหละ
[ ริวกะ ] : นี่ยัยเมดบ๊องถ้าเธอไม่ตอบชั้นล่ะก็
[ สาวเมด ] : อื๊อออ
ริวกะนั้นสมกับเป็นตัวพ่อเรื่องล่อหญิงจริงๆ เขากอดเอวของสาวเมดเอาไว้และเอื้อมมือลงไปสัมผัสเนินโหนกทันที มิหนำซ้ำเขายังค่อยๆเลื่อนนิ้วไปเรื่อยจนตอนนี้ได้สัมผัสเขากับผิวของโยนีสีชมพูเสียแล้ว งั่ม !!! ไม่เพียงเท่านั้นเขายังงับเข้าที่ใบหูซึ่งเป็นจุดอ่อนของสาวเมดอีกด้วย
[ สาวเมด ] : ซื๊ดดด อ๊า !!!
[ ริวกะ ] : ขอชื่นใจหน่อยนะคิราระ ชั้นคิดถึงเธอจังเลย งืมมม ชั้นสัญญากับพี่อั้มไว้ว่าจะพยายามห้ามใจถ้าเธอไม่ยอม แต่ว่าขอชื่นใจหน่อยนะ ถ้าทำมากกว่านี้กลัวชะตาจะขาด
[ สาวเมด ] : ชะตาขาดแน่ๆ นายริว
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! พะ พะ พะ พี่อ๊ามมมมมม
ซวยแล้วมึงไอ้ริว สาวในชุดเมดนั้นไม่ใช่คิราระแต่เป็นพี่อั้มนั่นเอง เอาแล้วซวยแล้ว จะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะมือของชายหนุ่มยังคงแนบชิดอยู่กับเนินโนกอยู่โต้งๆ อีกนิดเดียวก็จะแซะเข้าไปแล้ว
แต่อั้มนั้นก็ไม่ได้โกรธแต่อย่างใด มิหนำซ้ำเธอยังพอใจอีกด้วย ที่นายริวพูดว่าสัญญากับเธอไว้และจะขอเพียงได้ชื่นใจคิราระ แต่ว่าไอ้นิ้วเจ้าปัญหานี่สิ่ตัวการเลย เพราะมันกำลังทำให้อั้มเริ่มมีอารมณ์เสียแล้ว
[ ริวกะ ] : ผมขอโทษก๊าบบบบ
[ อั้ม ] : ขอโทษเหรอ ขอโทษแล้วมือยังไม่เอาออกจากตรงนั้นของพี่อีก แล้วไหนจะนี่อีกล่ะที่มันโด่จนเบียดก้นพี่เนี่ย
[ ริวกะ ] : ตะ ตะ ตอนเช้ามันก็เคารพธงชาติแบบนี้ทุกวันแหละคร๊าบ มันเป็นปกติของผู้ชายก๊าบพี่อั้ม
อั้มนั้นแอบยิ้มอย่างมีเลสนัยก่อนที่จะคว้ามั่บเข้าที่ดุ้นลำเขื่องที่มันกำลังบดบี้ที่ร่องก้นของเธอ ไม่ไหวแล้ว เธออดกลั้นมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังไงซะในตอนนี้ที่คิราระยังไม่กลับ เธอก็ขอทำมันอีกทีเถอะ
[ อั้ม ] : ขอสักน้ำละกัน ค่อยเริ่มนับพรุ่งนี้
(https://uppic.cc/d/6F54)
อั้มคิดในใจก่อนที่จะเริ่มชักว่าวให้น้องชายสุดที่รักช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ สาวสวยในชุดเมดค่อยๆหันหน้ามาหานายริว และพูดออกไปว่า
[ อั้ม ] : อย่าคิดว่าทำเป็นคนเดียวนะนายริว พี่นี่แหละจะปลุกอารมณ์นายเอง
โอย นี่แหละหนาเขาว่าอย่าไปเล่นกับไฟ อั้มตอนนี้กลายเป็นหญิงสาวที่ดูเร่าร้อนเหลือเกิน เธอนั่งลงช้าๆและรูดขอบกางเกงของนายริวออก
(https://uppic.cc/d/6F5N)
ผึง !!! ทันใดนั้นมังกรตาเดียวที่กำลังตื่นเต็มตาก็ได้ผงาดออกมาทันที พอมองดูใกล้ๆขนาดของมันก็ใหญ่ไม่ใช่น้อยเลย
อั้มมองและได้แต่กลืนน้ำลาย ไอ้นี่น่ะเหรอที่ทำให้เธอเสียวจนลืมไปทุกอย่าง แผล่บบ ซรู๊ปป อึ้ก !!! สาวอั้มแลบลิ้นเพื่อละเลงลิ้นใส่ปลายหัวโคยที่มีเส้นประสาทอยู่มากมาย แน่นอนว่าความเสียวนี้ทำให้นายริวถึงกับสะดุ้งเลย ง่วบบบ
(https://uppic.cc/d/6jzS)
เรียวปากงามๆของเธออมงับเข้าไปที่หยักของนายริวด้วยความสเน่หา ดูหมือนว่าประสบการณ์ SEX ที่ผ่านมา จะทำให้เธอรู้ว่าจุดอ่อนของนายริวอยู่ตรงนี้นี่เอง อั้มทั้งเม้ม ทั้งขม ทั้งเลีย จนต้อนนี้พี่มังกรของเราได้แต่ยืนจิกปลายเท้าเลยทีเดียว
[ ริวกะ ] : ซื๊ดดดด อูยยย พี่อั้มคร๊าบบบ
เสียงโม๊คดัง อ้อก อ้อก อ้อก ดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าน้ำของนายริวก็เริ่มจะปริ่มๆเหมือนกัน และพอยิ่งผสมปนเปกับน้ำลายของอั้มด้วย ทำให้ตอนนี้มันเริ่มไหลย้อยลงมาตามปากและลำขอขาวๆของเธอแล้วว
(https://uppic.cc/d/6F5s) (https://uppic.cc/v/6F5s)
แผล่บบ แผล่บบ ลิ้นเรียวของเธอโลมเลียทั่วลำควยของนายริว ราวกับว่ามันคือไอติมโคนแท่งโปรด ยิ่งอั้มเลียนายริวก็ยิ่งเสียว ตอนนี้หน้าตาเขาเหมือนเด็กน้อยที่พึ่งเคยโดนโม๊กครั้งแรกไม่มีผิด มั่บ !!! มือของชายหนุ่มเอื้อมมาจับที่ท้ายทอยของหญิงสาว ดูเหมือนว่าเขาอยากจะ " ซอย " ปากของเธอ แต่ก็ดูเหมือนว่าพยายามฝืนๆอยู่ ตอนนี้อารมณ์ของนายริวคงจะติดแล้วสิ่นะ
(https://uppic.cc/d/6F5r)
อั้มนั้นโม๊กลำควยไป พร้อมกับเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้หน้าตาของเขาช่างดูมีความสุขเสียจริงๆ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ อั้มถอนปากและมาชักว่าวให้เขาอีกครั้ง น้ำลื่นๆที่เสียดสีกับมือที่ให้สาวลำควยมันเกิดเสียงที่น่าฟังจริงๆ
[ อั้ม ] : ทำอย่างนายอยากทำเถอะ ก่อนที่คิราระจะกลับมา
อ้าววววว ได้รับอนุญาตแบบนี้พี่มังกรก็ไม่รอช้าสิ อื๊อออ อื๊ออออ เสียงหญิงสาวร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะนายริวนั้นรั้งท้ายทอยและกดเอวส่งควยเข้าไปในปากของเธอทันที นี่แค่ครึ่งลำนะยังแน่นปากขนาดนี้เลย อ้า อ้า อ้า เสียงนายริวร้องครวญครางทุกครั้งทีเย็ดปากสวยๆของพี่สาว
(https://uppic.cc/d/6jzR) (https://uppic.cc/v/6jzR)
ส่วนอั้มก็ยอมให้ทุกอย่างแล้ว เธออ้าปากกว้างๆพร้อมกับจับที่เอวของเขาไว้ ถ้าจังหวะไหนเร็วไปเธอก็จะฝืนๆ ถ้ากดควยลึกเกินไปเธอจะจะดันๆ ตอนนี้นั้นมันช่างเป็นภาพที่ชวนมองจริงๆควยลำเขื่องกำลังเคลื่อนเข้าออกเรียวปากงามๆ ส่วนลูกกระโปกก็ถูกบีบขยำราวกับว่ากำลังรีดน้ำกามออกมาเลย
[ ริวกะ ] : อ้า อ้า อ้า เมียจ๋าขอแตกปากนะ ซื๊ดดด
[ อั้ม ] : !!! อื๊อออออ
อั้มนั้นได้แต่ยอมจำนนจริงๆ พรวดดด !!! น้ำแรกของวันถูกเกร็งรีดออกมาจากพวงไข่ผ่านท่อและยิงเข้าปากของอั้มทันที สาวสวยคนงามไม่มีทางเลือกนอกจากรับไว้ด้วยความจำนน
จริงอยู่ว่ามันคาวแต่เธอก็ไม่ได้โกรธอะไร อื๊อออ บ๊วบบ บ๊วบบ ดูเหมือนว่าไฟราคะของหญิงสาวก็เริ่มติดแล้วเช่นกัน ชายหนุ่มก้มมองผลงานตัวเองด้วยแววตาที่ชวนน้ำเดินมากๆ ปากสวยๆของอั้มกำลังอมที่ลำควยของเขา ซึ่งตอนนี้รอบๆก็มีแต่น้ำสีขาวข้นคลั่กเต็มไปหมด
ริวกะซอยเอวเนิบๆช้าๆอีกครั้ง ส่วนอั้มก็ชักลำควยและดูดหัวไปด้วยราวกับว่ากำลังรีดน้ำที่ค้างท่ออกมาให้หมด แต่ว่าในขณะที่นายริวกำลังชักควยออก ในขณะที่น้ำกามกำลังยืดติดปากของอั้ม ประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้น
[ พลอย ] : พะ พะ พี่อั้ม ริว !!!
[ คิราระ ] : สะ สะ สะ สองคนทำอะไรกัน !!!
ริวและอั้มหันมองด้วยความตกใจ มันเกิดอะไรขึ้นทำไม ทั้งสองคนกลับมาแต่เช้าล่ะ ไอ้ครั้นจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำมันก็คงไม่ได้ เพราหลักฐานยังคาปากอยู่เลย
[ ริว ] : พลอย คิราระ !!!
[ อั้ม ] : ทะ ทำไมกลับมาเร็วแบบนี้ล่ะ
...ย้อนกลับไปเมื่อวาน....
หลังจากที่คิราระขอตัววางสายไปแล้วนั้น เมื่อหันกลับมามองก็พบว่าตอนนี้พลอยหน้าบูดเป็นตูดลิงเลยทีเดียว พอได้ยินว่าแฟนเก่าริวชื่อว่า นัสสึเมะ คิราระเห็นนั้นก็แอบหัวเราะเบาๆ ทำให้พลอยนั้นงอนตุ๊บป่องมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : โอ๋ ๆ ๆ ๆ พี่ไม่หัวเราะแล้ว
[ พลอย ] : ชิร์ งืมมมม พี่คิราระคะ แฟนเก่าริวที่ชื่อนัสสึเมะเป็นใครคะ
ในระหว่างนั้นคิราระก็ได้หยิบโทรศัพท์ของตัวเองและเปิด ไอจีของคนๆหนุ่งขึ้นมา นั่นก็คือ นานะ ซุปตาร์ชาวญี่ปุ่นนั่นเอง
[ คิราระ ] : นี่ไงแฟนเก่าริวกะ นัสสึเมะเป็นชื่อก่อนที่จะเข้าวงการ แต่ว่าตอนนี้ใช้ชื่อว่า นานะ
[ พลอย ] : ห๊ะ !!! นานะ คุซาคาเบะ นานะ เหรอคะ
[ คิราระ ] : ใช่ หืม รู้จักด้วยเหรอพลอย
[ พลอย ] : รู้จักสิ่คะ ตอนปีก่อนที่พลอยเริ่มติดตาม IG ของพี่มิไร พลอยก็เห็น IG ของคุณนานะ อยู่ข้างๆ เห็นว่าเธอเก่ง เธอสวย แถมยังอายุเท่าๆพลอยเลย พลอยเลยอดชื่นชมไม่ได้ค่ะ
พลอยพูดด้วยดวงตาที่เป็นกระกาย แต่แค่แปปเดียวแววตานั้นก็เศร้าหมองลงทันที อีกแล้ว อีกแล้วเหรอ ทำไมรอบๆตัวของชายคนที่เธอรักมีแต่คนเก่งๆ สวยๆ และมีดีกว่าเธอทุกอย่างแบบนี้ล่ะ
เธอคู่ควรกับริวกะจริงๆนั้นเหรอ คิราระเองก็ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าพลอยนั้นคิดอะไรอยู่ นั่นก็เพราะว่าเธอเองก็เคยอยู่ในจุดๆเดียวกับพลอย จุดที่รู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อย ด้อยค่าเหลือเกิน
[ พลอย ] : แหะๆ พลอยนี่สู้ใครไม่ได้เลยนะคะ ฮึกก ฮึกก ทำไมพลอยถึงดูต่ำต้อยแบบนี้ แบบนี้ริวจะอายคนอื่นมั้ย ฮึกกก
พลอยนั้นร้องไห้สะอึกออกมาเลย ไม่ใช่ว่าพลอยรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าแต่อย่าง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาพลอยมักจะมองทุกอย่างในแง่บวกเสมอ แต่ตอนนี้ที่พลอยร้องไห้ออกมาเพราะมันกดดันมากๆ
ลำพังแค่ตัวเธอใครจะดูถูกดูแคลนยังไง พลอยก็ไม่สนใจ แต่ว่าต่อจากนี้ไปคนที่จะโดนดูถูกไปด้วยก็คือริว ชายคนที่เธอรักมาก คนอื่นจะคิดยังไงที่ลูกชายเศรษฐีมีแฟนเป็นแค่ลูกผู้ดีตกยาก แถมยังไม่มีอะไรดีเด่นเลยสักอย่าง
แต่ว่าก่อนที่ทุกอย่างจะแย่ลง คิราระก็ได้จับมือของพลอย จนอาการที่สะอื้นในตอนแรกเริ่มดีขึ้น คิราระจึงได้เริ่มบอกเริ่มสอนพลอย ในสิ่งที่เธอควรรู้เอาไว้
[ คิราระ ] : พี่เข้าใจพลอยนะ เพราะพี่เคยอยู่ในจุดนี้มาก่อน
[ พลอย ] : ฮึกกก ฮึกกก
[ คิราระ ] : ในตอนที่พี่เข้าไปในบ้านอิซานางิ ครั้งแรก แค่ได้เห็นประตูบ้านพี่ก็สำเหนียกตัวเองทันทีว่าพี่กับริวกะนั้นต่างกันราวฟ้ากับก้นเหว เพราะได้เจอพี่มิไรครั้งแรก เธอทั้งสวย ทั้งเพียบพร้อม นั่นทำให้พี่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนมดปลวกเลย แต่ว่าพลอย พลอยรู้มั้ยว่าคำแรกที่พี่มิไรพูดกับพี่คืออะไร " เอ้า แขกของนายริวงั้นเหรอ งั้นก็เป็นแขกของบ้านเราน่ะสิ่ มามา มากินข้าวกันเถอะ "
คิราระได้บอกเล่าเรื่องราวในวันแรกที่เธอได้เข้าไปในบ้านอิซานางิ มิไรสาวงามผู้เพียบพร้อมและใจดี เธอไม่ได้มีท่าทีที่ดูถูกและเหยียดหยามเธอแม้แต่น้อย แม้ว่าเธอจะเป็นลูกสาวของแม่บ้านที่กำลังจะจักข้าวให้พวกเจ้านายกิน
มิหนำซ้ำเพียงบอกว่า เป็นแขกของริวกะ มิไรก็ต้อนรับเธอโดยที่ไม่ถือยศฐา บรรดาศักดิ์ นาย บ่าว แม้แต่นิดเดียว คิราระเล่าไปด้วยความภูมิใจ
ซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นถูกถ่ายทอด ออกมาผ่านรอยยิ้มและสีหน้าของเธอ พลอยรับรู้ได้ทันทีว่าคิรานะมีความสุขมากๆที่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
[ คิราระ ] : แล้วพลอยรู้มั้ย บ้านหลังแรกของพี่กับแม่ บ้านหลังแรกที่มันเป็นสมบัติของครอบครัวพี่ มันมาจากริวกะนะ
[ พลอย ] : ( สีหน้าตื่นเต้น ) ยังไง ยังไง ยังไงเหรอคะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ตอนแรกพี่กับแม่เช่าบ้าน ห้องขนาด 6 เสื่ออยู่กันสองคน แต่ว่าพอคุณแม่เข้ามาทำงานกับบ้านของริวกะมีกี่เดือน ริวกะก็ซื้อบ้านเช่าหลังใหม่ให้แม่พี่เลยนะ
[ พลอย ] : ริวใจดีจังเลยค่ะ งืออออ
[ คิราระ ] : ริวกะน่ะรู้ดีว่าพูดว่าจะให้ตรงๆ แม่พี่คงไม่รับแน่ๆ ตาคนเจ้าเล่ห์นั่นเลยแกล้งถามแม่พี่ว่ามีความฝันอะไรมั้ย แม่พี่เลยบอกว่าถ้าเป็นไปได้ ก็อยากหาบ้านเช่าที่ห้องใหญ่กว่าเดิม เพราะอยากมีห้องส่วนตัวให้พี่ เท่านั้นแหละริวกะวิ่งหาห้องเช่าทั่วโตเกียวเลย
[ พลอย ] : เง้อออ อีตาคนบ้าพลัง
[ คิราระ ] : สุดท้ายพี่กับแม่ก็ได้บ้านเช่าหลังใหม่ที่มันใหญ่กว่าเดิมหลายเท่าเลย ที่สำคัญมันอยู่ใกล้ๆบ้านริวกะและโรงเรียนพี่พอดี ทำให้พี่ไม่ต้องนั่งรถไฟไปโรงเรียนเหมือนเดิมแล้ว พอกลับจากโรงเรียนพี่ก็ไปหาคุณแม่ที่บ้านใหญ่ ได้ทานข้าวเย็นพร้อมกัน ได้กลับบ้านพร้อมกัน พลอยรู้มั้ยว่ามันเป็นของขวัญที่มีค่าที่สุดเลยนะ
คิราระเล่ามันออกมาด้วยน้ำตาและรอยยิ้ม ไม่ว่าจะพูดจะเล่าเรื่องนี้กี่ครั้งเธอก็ยิ้มไม่หุบทุกที พลอยเองพอได้ฟังแล้ว จากที่หน้าซึมๆ ก็ยิ้มไม่หุบ คิราระเองพอได้เห็นน้องสาวยิ้มแบบนั้นเธอก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิมอีก
[ คิราระ ] : ไม่ใช่แค่ริวกะหรอกนะที่ไม่เคยมองคนอื่นต่ำต้อย แต่คนรอบตัวริวกะเองก็เหมือนกัน ทั้งคุณท่านชิน คุณท่านริน พี่มิไร น้าฮายาเตะ และทุกๆคนในอิซนางิ กรุ๊ป ทุกคนล้วนมองคนที่ภายใน ถ้าริวกะรักใครพวกเขาก็มั่นใจว่าคนนั้นจิตใจดีงามจริงๆ พลอยไม่ต้องไปสนสายตาคนอื่นหรอกว่าจะมองพลอยยังไง เพราะยังไงซะคนที่รักพลอยก็ยังรักพลอยอยู่ ความรักจากคนที่เรารักน่ะ มันมีค่ามากกว่าเสียงนกเสียงกามากมายเลยนะ
พลอยได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก แต่ว่าการร้องไห้ครั้งนี้มันเป็นการปลดปล่อยความกดดันออกมา คิราระก็ลูบหัวปลอบโยนไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกได้แล้วว่าพลอยนั้นดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้ความคิดด้านลบเกี่ยวกับฐานะของตัวเองจะยังไม่หายไป แต่ยังไงเวลาก็จะพิสูจน์คุณค่าในตัวของพลอยเอง ว่าเธอคู่ควรกับชื่ออิซานางิ
[ คิราระ ] : แล้วอีกอย่าง นัสสึเมะเป็นคนทิ้งริวกะไปนะ
[ พลอย ] : ริว โดนทิ้งเหรอคะ
[ คิราระ ] : พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดมากหรอกนะ พี่ฮิคาริบอกมาว่า นัสสึเมะเลือกที่จะไปคบกับคนที่ช่วยให้เธอได้เข้าวงการบันเทิงได้ นัสสึเมะเลยเลือกที่จะทิ้งริวกะไปและยอมมีอะไรกับโปรดิวเซอร์คนนั้นเพื่อเข้าวงการ ( เยสเข้ นี่มัน NTR ชัดๆ )
พลอยได้ฟังแบบนั้นก็เงียบกริบทันที ตกลงว่าสามีของเธอนั้นต้องผ่านต้องเจออะไรมาบ้างกันเนี่ย ทำไมชีวิตมันดูดาร์กดีแท้ๆ แต่ว่านั่นก็ทำให้พลอยพอจะหาเหตุผลมาตอบหัวใจของตัวเองได้แล้วว่าทำไมริวไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง คงเพราะเขาอยากลืมๆมันนั่นเอง ซึ่งมันก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่เธอไม่บอกเข้าเรื่องเอ็ม นั่นเพราะเธอก็อยากลืมฝันร้ายนั่นเหมือนกัน
[ พลอย ] : ค่ะพี่คิราระ พลอยเข้าใจแล้วค่ะ ฮี่ๆ
[ คิราระ ] : อื้มมม ดีมากน้องสาวของพี่ เอ้อ !!! พลอย พรุ่งนี้พี่คงต้องขอกลับไปบ้านนู้นแต่เช้าหน่อยนะ พี่ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ทำความสะอาดบ้านเลย ปกติแล้วพี่อั้มกับริวกะจะจัดการของส่วนตัวกันหมด แต่ว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ปางอุ๋งน่ะสิ่ พี่คงต้องไปจัดการแทนแล้วล่ะ
[ พลอย ] : พรุ่งนี้แม่กุลบอกว่า ต้องไปธุระแต่เช้า งั้นพวกเราขอติดรถแม่กุลไปกันเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพลอยจะได้ช่วยพี่คิราระเก็บบ้านด้วย เย็นๆค่อยให้แม่กุลมารับพลอย
[ คิราระ ] : อื้มๆ
และนั่นก็คือเหตุการณ์ทั้งหมดของเมื่อก่อน และเมื่อถึงตอนเช้า ทั้งพลอยและคิราระก็ขอติดรถพิกุลเพื่อมาลงที่คอนโด โดยที่ทั้งสองตั้งใจว่าจะมาช่วยกันทำความสะอาดบ้าน
แต่ว่าเมื่อเข้ามาคิราระก็ได้ยินเสียงเครื่องซักผ้า เธอจึงรีบเดิมมาทันที และก็ได้จ๊ะเอ๋กับภาพที่พี่สาวสุดที่รักกำลังบ๊วบควยให้ริวกะอยู่นั่นเอง
••• ปัจจุบัน ณ.ห้องซักผ้า •••
ภาพตรงหน้าของคิราระและพลอยคือ ริวกะที่กำลังยืนควยเปียกอยู่ และพี่อั้มที่อยู่ในชุดเมดและตอนนี้ก็มีน้ำเงี่ยนเปรอะเปื้อนเต็มปากไปหมดเลย
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/img-in-th/8beca7bffd020b3ddc5277ac6164a161.jpg)
[ คิราระ ] : ทะ ทะ ทำไมพี่อั้มใส่ชุดเมดนั่นล่ะคะ
เอาแล้วไงจะทำยังไงดีล่ะ ทำไมทุกอย่างมันผิดแปลกไปหมดสำหรับริวกะ อย่างแรกคืออั้มที่ใส่ชุดเมด อย่างที่สองคืออั้มเป็นคนเริ่มโม๊คด้วยตัวเอง
อย่างที่สามทำไมเมียทั้งสองอย่างพลอยและคิราระถึงกลับมาเวลานี้ล่ะ ทันใดนั้นอั้มที่ทั้งตกใจทั้งเขินอายไปหมด ก็ได้รีบลุกขึ้นทันที และเธอก็ได้อธิบายไปว่า
[ อั้ม ] : ชะ ชะ ชุดของพี่ยังไม่ได้ซักเลย พี่ไม่มีชุดใส่ พี่ยืมมาใส่แล้วจะซักให้ ไม่รู้ว่าคิราระจะกลับมาไวขนาดนี้
[ คิราระ ] : อ๋อ ถ้าหนูไม่กลับมาป่านนี้คงทำกันมากกว่านี้เหรอคะ
[ อั้ม ] : ไม่ ไม่ ไม่ใช่ เอ่อ.....
[ พลอย ] : งืออออ พี่อั้มค่ะ ปากพี่เลอะไปหมดแล้วค่ะ
[ อั้ม ] : อ๊า !!!
ทันที่พลอยทักมาแบบนั้น มันทำให้อั้มทั้งเขินทั้งตกใจ เพราะว่าเธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้พึ่งจะบรรเลงเพลงโม๊กให้น้องชายสุดที่รักไป และก็ได้กรึ๊บน้ำว่าวของเขาลงไปด้วย
ซึ่งเรื่องทั้งหมดที่อั้มพูดมานั้นเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น เสื้อผ้าของเธอนั้นใส่หมดแล้วทำให้ไม่มีชุดใส่ แต่ว่าก็เป็นเพราะความซุกซนของเธอด้วยแหละ เพราะแทนที่จะไปหยิบเสื้อผ้าปกติธรรมดาของคิราระมาใส่
เธอก็เกิดนึกครึ้มใจหยิบชุดเมดมาใส่ซะเลย ตอนนี้อั้มทั้งเขินทั้งทำตัวไม่ถูกแล้ว เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยังไงล่ะ จะอธิบายยังไงให้สองสาวนั้นเข้าใจดี แต่ว่าอั้มนั้นลืมไปหรือเปล่าว่า ทั้งสองคนนี้เชียร์ให้เธอสารภาพรักริวกะ จนสุดตัวเลยก็ว่าได้
[ คิราระ ] : ขี้โกงงงงงงงงงงงงง
[ พลอย ] : ใช่ๆ ๆ ๆ ขี้โกงงงง พลอยกับพี่คิราระรีบกลับมาเพราะจะรีบมาเก็บห้องรอพี่อั้มกับริวกลับมา แล้วนี่ทำอะไรกัน แง้ แง้ แง้
จะว่าไม่ก็ไม่ จะว่าใช่ก็ใช่นั่นแหละ เพราะถ้าคิราระและพลอยไม่เข้ามาล่ะก็ป่านนี้มังกรตาเดียวของนายริว อาจจะได้เข้าไปทักทายร่องเสียวของอั้มแล้วก็ได้ ส่วนนายริวน่ะเหรอยืนเอ๋อเลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี แต่ว่าในเมื่อเขาเป็นฝ่ายเริ่มเขาต้องรับผิดชอบ
[ ริวกะ ] : อย่าว่าพี่อั้มเลยนะ พลอย คิราระ ริวเป็นฝ่ายเริ่มบิ๊วพี่อั้มก่อนเองแหละ
[ พลอย ] : งั้นเหรอคะ แบบนี้ริวก็เป็นผู้ร้ายน่ะสิ่เนอะพี่คิราระ
[ คิราระ ] : ใช่ !!! แบบนี้ผู้ร้ายต้องถูกลงโทษนะ
พลอยกับคิราระมองหน้ากันและยิ้มอย่างรู้ใจ แทบไม่ต้องพูดก็รู้ว่าตอนนี้เธอทั้งสองคนอยากทำอะไรกับนายมังกรหื่นกามตัวนี้ ในขณะที่ริวนั้นก้มหน้ารับชะตากรรมและด่าทอในความหื่นกามของตัวเองนั้น
คิราระก็ได้เดินมาหาพี่อั้มทันที พวกเธอสองคนจูงมือพี่อั้มให้ยืนขึ้นและซุบซิบอะไรกันสักอย่าง และพี่อั้มนั้นหน้าแดงแจ๋ทันทีเลยก็ว่าได้หลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คิราระกระซิบ แต่ว่าไม่ถึงนาทีอั้มก็เริ่มถอดชุดออก พลอยและคิราระก็ถอดชุดออกเช่นกัน
(https://uppic.cc/d/6F5k)
ภาพตรงหน้าของริวกะคือเรือนร่างที่ชวนมอง ชวนลูบ ชวนไล้ ชวนไซ๊ ชวนสัมผัส และตอนนี้ทั้งร่างงดงามของสามดรุณี ก็กำลังเดินมาหาเขาด้วยสีหน้าที่กรุ้มกริ่ม ซึ่งมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ชะตาควยขาดแน่ๆพี่มังกรจ๋า ตัวแห่งแน่ๆ
[ ริวกะ ] : เฮือก !!! ทำไมภาพมันเดจาวูแบบนี้ !!! จะ จะ จะทำอะไรหรา รางไม่ดีอีกแล้ว ใจบ่าดีเลย
[ อั้ม คิราระ พลอย ] : รีดพิษมังกรยังไงล่ะ
...ไฟต์คลับ...
ซีดแน่ๆริวเอ๋ย
น้ำหมดตัวแน่นายริว
นายมังกรได้ตัวแห้งแน่ๆ
เวตาลสำคัญยิ่งนัก
กลับบ้านเรา งานบ้านรออยู่
ตามด่วน
สามสาวเลยนะริวไหวไหม
ชอบ ลีลา ทั้ง 4 คนเลย แยกไม่ออกจริงๆ
เป็นไงละ ริว
น้ำหมดตัวแน่นอน