และแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะเริ่มสานต่อ อาถรรพ์ปลัดขิกซะที หลังจากที่ตันอยู่ระยะหนี่ง
ประกอบกับหน้าที่การงานที่ยังยุ่งๆอยู่ ก็ตั้งใจไว้ว่าจะเอาให้จบตามพล๊อตที่ตั้งไว้ให้ได้
ขอตั้งชื่อว่า เป็น อาถรรพ์ปลัดขิกภาค 2 เลยแล้วกัน ส่วนภาคแรกใครยังไม่เคยอ่านและต้องการติดตามเชิญได้ที่ลิงค์ท้ายเรื่องครับ--------------------
ท้องฟ้าที่สว่างใสมาตั้งแต่รุ่งเช้าของผืนป่าดิบแล้ง เริ่มอึมครึมแล้วลาแสงลงด้วยเมฆฝนสีเทาหม่นที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาจนห่มคลุมท้องฟ้าโดยรอบของป่า จะมองเห็นสิ่งต่างๆได้ก็เพียงแค่เงาสลัว กิ่งก้านอันแผ่กว้างของต้นไม้ใหญ่ดำทะมึนเริ่มแกว่งไกวไปมาจากลมฝนที่เริ่มตั้งเค้า แล้วกลับกลายเป็นลู่ไปตามกระแสลมอย่างรุนแรงจนใบของมันปลิวว่อนกระจัดกระจายไปทั่ว
เสียงคำรามของท้องฟ้าดังครืนๆ สลับกับแสงแปลบปลาบสว่างวาบ ต้องร่างของชายหนุ่มที่นอนสงบนิ่งอยู่ใต้โคนไม้ใหญ่ แล้วเพียงครู่ท้องฟ้าอันดำมืดก็ปลดปล่อยเม็ดฝนอันเย็นฉ่ำจากผืนฟ้าลงสู่ผืนดินอันผากแห้งจนฉ่ำชื้นเจิ่งนองเสมือนเป็นการฟื้นคืนชีวิตของป่าขึ้นมาอีกครั้ง
เม็ดฝนสาดลอดร่มไม้ลงมาพร่างพรมบนใบหน้าของป๊อด เหมือนกับจะช่วยปลุกให้เขาตื่นฟื้นจากการหลับใหล เปลือกตาของเขาเริ่มขยับแล้วค่อยๆลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ริมฝีปากอันแห้งผากเผยอออกรับเอาหยาดน้ำทิพย์ที่พร่างพรมลงมาจากแผ่นฟ้าล่วงเข้าสู่ลำคออย่างโหยกระหาย สายน้ำอันเย็นฉ่ำชุ่มชื่นช่วยให้ป๊อดเริ่มกลับมามีพลังชีวิตขึ้นทีละน้อยๆ
ป๊อดพยายามยันร่างเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรุดตัวกลับลงไปนอนอีกครั้ง ความบอบช้ำจากการถูกรถชนอย่างรุนแรง ทำให้ป๊อดยังมีอาการหายใจติดขัดและเสียดแน่นที่ช่องอกทั้งยังถูกซ้ำด้วยอำนาจฤทธิ์ของลูกกระสุนปืน ทั้ง 3 นัดที่ยิงมาในระยะเกือบจะเป็นเผาขน โชคดีที่ในขณะถูกยิงยังมีปลัดขิกพญางิ้วดำคุ้มครองอยู่ จึงทำให้ลูกปืนทั้งสามนัดไม่สามารถเจาะทะลุผ่านช่องอก
สติของป๊อดเริ่มคืนกลับมาจนเกือบเป็นปกติเมื่อได้รับความฉ่ำเย็นของสายฝน เขาเริ่มทบทวนคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ ป๊อดจำได้ว่าเขาถูกรถยนต์คันหนึ่งพุ่งชนจนร่างของเขาลอยกระเด็นไป และถูกคนขับรถคันนั้นเดินตามมายิงซ้ำมาที่ร่างของเขาในระยะใกล้ เมื่อระลึกได้ถึงตรงนี้อาการเจ็บแน่นที่หน้าอกก็แล่นแปลบเข้ามาจนเขาต้องหลับตาลงสะกดความเจ็บปวดเอาไว้
เขาไม่เคยมีศัตรู ไม่เคยสร้างความอาฆาตแค้นให้กับใคร คนที่ต้องการให้เขาตายจนกระทั่งสามารถทำได้ถึงเพียงนี้มีเพียง เสี่ยวิชัย คนเดียวเท่านั้น พอคิดมาถึงตรงนี้ป๊อดก็เริ่มวิตกกังวลเป็นห่วงคนที่บ้านเกรงว่าเสี่ยวิชัยอาจจะส่งคนไปทำร้าย เขาจึงพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงและกำลังทั้งหมดที่มี ดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นเอาชนะความเจ็บปวดที่บริเวณชายโครง จนสามารถนั่งได้ในที่สุด
ป๊อดหายใจอย่างเหนื่อยหอบหันมองสำรวจสภาพของสถานที่โดยรอบ แล้วก็เห็นว่า ณ จุดที่ตนเองอยู่เป็นป่าทึบอันหนาแน่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ทั้งยังเป็นเวลาที่ใกล้จะค่ำแล้ว ป๊อดรู้ดีว่ากลางป่าในยามค่ำมืดทั้งยังมีพายุฝนเช่นนี้ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยหากปล่อยให้เนิ่นนานไปกว่านี้สถานะการณ์ของตนเองก็จะยิ่งเลวร้ายยิ่งขึ้น
ทุกครั้งในยามที่ได้รับความทุกข์หรือเข้าตาจน ป๊อดจะคิดถึงน้าขิกรวมถึงในครั้งนี้ด้วย ป๊อดรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาในทันทีจึงรีบล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อ แต่แล้วก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า และไม่ว่าจะควานหาลงไปซักกี่ครั้งก็ไม่พบปลัดขิกพญางิ้วดำที่ตนเองเป็นผู้ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ป๊อดไม่ละความพยายาม ไล่มือลงไปสำรวจกระเป๋ากางเกงและสอดส่ายสายตาไปทั่วอาณาบริเวณใกล้เคียงอย่างร้อนรน ด้วยความหวังว่าอาจจะทำตกหล่นไปไม่ไกลนัก
"น้าขิก....น้าขิกไปไหน.......น้าขิกอยู่ที่ไหน............น้าขิก.....โธ่.....น้าขิก.."
ป๊อดร่ำร้องออกมาอย่างอ่อนใจ จนในที่สุดก็ทิ้งมือทั้งสองลงข้างลำตัวตัวอย่างท้อแท้สิ้นเรี่ยวแรง นั่งมองดูสายฝนที่สาดกระทบลงบนพื้นดินอย่างหมดหวัง
ฝนเริ่มซาลงจนหยุดลงในที่สุด บรรยากาศรายรอบก็มืดมิดลงจนแทบจะมองไม่เห็นอะไรที่อยู่เบื้องหน้า เสียงจักจั่นเริ่มดังขึ้นจนดังก้องเซ็งแซ่ไปทั้งป่า มันยิ่งสร้างความเหงาและวังเวงให้กับป๊อดมากยิ่งขึ้นไปอีก
สัตว์น้อยใหญ่ที่หากินในเวลากลางคืนเริ่มส่งเสียงสอดแทรกเสียงเข้ามาเป็นบางขณะ มันเป็นเสียงที่แปลกประหลาดและน่ากลัวจนอดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะเป็นเสียงของภูตผีปีศาจ และพอคิดถึงตรงนี้ป๊อดก็นึกออกว่าเขายังมีโหงพรายอยู่ โหงพรายที่ป๊อดใช้ให้ไปเฝ้าดูอาการของนิสา แล้วกลับมาเล่าเรื่องราวของเธอ ให้ฟังในตอนเย็นๆ ป่านนี้มันเองก็คงจะหาเขาอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเขามาอยู่ในป่าลึกอันห่างไกลเช่นนี้ เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถติดต่อกับโหงพรายได้หรือไม่ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากจะต้องทดลองดู แล้วป๊อดก็หลับตาลงพยายามสำรวมจิตให้สงบนิ่งเพื่อสื่อกระแสจิตถึงโหงพราย
อาจจะเป็นเพราะเขากำลังอยู่สถานที่อันคับขันและอยู่ในสภาวะที่วิตกกังวล แม้จะพยายามเท่าไหร่ป๊อดก็ไม่สามารถสำรวมจิตให้นิ่งได้ จนป๊อดคิดตัดสินใจที่จะแก้ปัญหาด้วยตนเอง โดยพยายามยันตัวเองลุกขึ้นยืนและออกก้าวเดินอย่างโผเผ เพื่อจะหาทางออกจากป่าแห่งนี้
ป๊อดฝืนเท้าก้าวเดินโผจากโคนต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งด้วยอาการกระปกกระเปลี้ย ท่ามกลางความดำมืดของป่า ผืนดินหลังฝนตกอย่างหนัก มันทั้งเปียกทั้งลื่นและดำสนิทจนป๊อดเองก็มองไม่เห็นว่ากำลังก้าวเท้าไปเหยียบอะไร แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากก้าวเดินต่อไปเพื่อหาทางออกจากป่าแห่งนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด และแล้วเท้าของป๊อดข้างหนึ่งก็ก้าวสวบหายลงไปในที่อันเวิ้งว้าง
"เฮ้ยย !..........อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา..............."
ป๊อดรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องดังยาวออกมา ขณะที่ร่างของเขาล่องลอยอยู่อย่างเวิ้งว้าง กระแสลมวิ่งผ่านหูของป๊อดทั้งเร็วแและแรงจนรู้สึกอื้ออึงไปหมด ร่างของเขาลอยเคว้งคว้างจนป๊อดรู้สึกว่าวาระสุดท้ายของชีวิตทำไมมันช่างยาวนานนัก แล้วในที่สุดสติสัมปชัญญะของป๊อดก็ดับวูบลง
-------------
เสียงไก่ป่าตีปีกดังผั่บๆๆ แล้วขันดังก้องเป็นช่วงๆ สลับกับเสียงของนกตัวน้อยที่ส่งเสียงเจี้อยแจ้วอย่างไม่ยอมแพ้ แว่วเข้ามากระทบโสตประสาทของป๊อดจนเริ่มรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แต่แล้วก็ต้องหรี่ตาลงอีกครั้งเมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่สาดส่องทะแยงม่านตาเข้ามา
ป๊อดสอดส่ายสายตาหันมองไปโดยรอบอย่างมึนงง ก่อนหน้านี้เขาจำได้ว่า ตนเองได้พลัดตกลงจากที่สูงจนคิดว่าคงไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว แต่แล้วก็กลับพบว่าตนเองได้มาอยู่ในที่แห่งนี้
ป๊อดยันกายลุกขึ้นนั่งแล้วสำรวจดูตนเอง ก็พบว่าความเจ็บปวดจุกแน่นที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หายไปราวกับปลิดทิ้งจนเขาอดคิดไม่ได้ว่าตัวเขาเองอาจตายไปแล้วจึงได้ละทิ้งความเจ็บปวดเหล่านั้นไป แต่เมื่อหันมาสำรวจสถานที่ที่ตนนั่งอยู่ก็พบว่ามันเป็นลานดินกว้างเตียนที่รายรอบไปด้วยต้นไม้เหมือนมีคนมาถากถางไว้ ไก่ป่าสีสันสวยงามสี่ห้าตัวเกาะตามกิ่งก้านห่างออกไปไม่ไกลนัก ลักษณะที่มันเดินใกล้เข้ามาเหมือนมันไม่เกรงกลัวมนุษย์แต่อย่างใด
ที่ห่างออกไปมีกวางแม่ลูกอ่อนพร้อมกับลูกของมันกำลังเล็มหญ้าอยู่อย่างสบายใจและไม่มีท่าทีที่จะระแวงหรือเกรงกลัวในตัวเขาอย่างผิดธรรมชาติของสัตว์ป่า บริเวณจุดกึ่งกลางของลานดินมีต้นไทรใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านปกคลุมจนผืนดินที่อยู่ใต้กิ่งก้านของมันดูร่มครึ้มน่าเข้าไปนั่งพักผ่อน
และแล้วสายตาของป๊อดก็มาสะดุดลงที่บริเวณแท่นหินใต้โคนของต้นไทรใหญ่ มันดูคล้ายร่างของมนุษย์แต่ก็เห็นไม่ถนัดชัดนักเพราะถูกรากของต้นไทรห้อยย้อยปิดบังเอาไว้ ป๊อดไม่แน่ใจในสายตาของตัวเองจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่บนแท่นหินใต้โคนต้นไทรอย่างพินิจพิจารณา จนชัดกับสายของตนเองแล้วว่าสิ่งนั้นคือ
ร่างอันผอมแห้งของพระภิกษุชรารูปหนึ่ง พระรูปนั้นกำลังนั่งหลับตานิ่งคล้ายกำลังดิ่งลึกอยู่ในสมาธิ จีวรของท่านเก่าคร่ำคร่าและฉีกขาดจนไม่น่าจะให้ความอบอุ่นใดๆต่อร่างกายได้ ด้วยความที่ป๊อดเป็นเด็กวัดและมีความคุ้นเคยกับพระเป็นอย่างดี เขาจึงคุกเข่าลงแล้วก้มกราบเบญจางคประดิษฐ์สามครั้ง ต่อร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้า แล้วพนมมือนิ่งจ้องมองไปที่ใบหน้าอันตอบแห้งจนมองเห็นสันกระดูกของโหนกแก้มพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม
"ขอกราบนมัสการ หลวงปู่ครับ"
ร่างของภิกษุชรายังคงนั่งนิ่ง ดวงตาปิดสนิท ริมฝีปากก็ไม่ได้ขยับแต่อย่างใด แต่กลับบังเกิดเสียงก้องกังวานตอบออกมา
"เกือบตายแล้วใช่ไหมล่ะ เจ้าน่ะ"
ป๊อดจ้องมองร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจ แล้วหันไปมองโดยรอบเพื่อให้แน่ใจว่า เสียงที่ตนได้ยินเมื่อสักครู่เป็นเสียงของพระภิกษุชราที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ
"นั่นเสียงของหลวงปู่ใช่ไหมครับ"
"ใช่ ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่"
ป๊อดยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อแน่ใจแล้วว่า พระภิกษุชราเป็นผู้พูดกับเขาจริงๆ
"นี่ผมยังไม่ตายใช่ไหมครับ หลวงปู่"
"ก็คงจะตายไปแล้ว ถ้าข้าไม่ช่วยไว้"
พอป๊อดได้ยินอย่างนั้น ก็เข้าใจสถานะตัวเองในปัจจุบันทันที ก้มกราบหลวงปู่อย่างสำนึกในพระคุณ
"เจ้าน่ะถึงแม้จะยังไม่ถึงที่ตาย แต่ต่อไปก็จะต้องพบกับชะตากรรมที่ยากลำบากแบบนี้อีกหลายครั้ง เพราะผลกรรมจากอดีตชาติแม้ตัวเจ้าเองจะเคยสร้างกุศลอันยิ่งใหญ่เอาไว้ แต่ก็สร้างบาปกรรมเอาไว้มากเช่นกันจึงยังต้องเผชิญกับคู่เวรคู่กรรมของเจ้าที่ยังมีอีกมากมายนัก"
ป๊อดมีสีหน้าสลดลง และรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินอย่างนั้น
"ผมไปทำกรรมอะไรเอาไว้หรือครับ หลวงปู่ พวกเขาถึงได้อาฆาตแค้นผมถึงขนาดนี้"
"เจ้าอยากเห็นไหมล่ะว่าอดีตชาติของเจ้าทำอะไรเอาไว้บ้าง"
ป๊อดตาเบิกกว้าง อย่างสนใจ
"ผมอยากเห็นครับหลวงปู่ หลวงปู่ช่วยให้ผมเห็นได้เหรอครับ"
"ได้สิ เจ้าน่ะ ฝึกสมาธิจนได้ฌาณแล้วไม่ใช่รึ ถึงแม้กำลังของฌาณจะยังอ่อนอยู่ แต่ก็พอที่จะระลึกย้อนไปยังชาติก่อนหน้านี้ได้อยู่"
"ขอหลวงปู่เมตตาสอนให้ผมด้วยเถอะครับ"
"เอ้า....ถ้าอย่างนั้น เจ้าลองเข้าฌาณให้ข้าดูหน่อยซิ"
สิ้นคำของหลวงปู่ ป๊อดก็นั่งขัดสมาธิวางฝ่ามือทั้งสองทับกันไว้ที่หน้าตักแล้วปิดตาลง ภาวนาจิตเข้าสู่กสิณไฟตามที่น้าขิกเคยสอนเขาไว้ เพียงครู่จิตของป๊อดก็นิ่งสงบเห็นเป็นนิมิตรของดวงไฟขึ้นที่หน้าผากอย่างเด่นชัด ที่ผ่านมาหากจิตของเขาดิ่งลึกเข้าสู่ขั้นนี้แล้วเพ่งจิตไปตามความปราถนาของตน ก็จะสามารถทำให้เกิดปาฏิหาริย์ต่างๆได้ตามต้องการแล้ว แต่หากต้องการดูอดีตชาติของตัวเองเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปเหมือนกัน จึงรั้งรอจิตอยู่แต่เพียงในขั้นนี้
"ไอ้มหาภูตตนนั้น มันสอนเจ้าแค่เพียงเท่านี้รึ"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องเข้ามาในสมาธิจิตของเขาอย่างแจ่มชัด ป๊อดจึงตอบกลับไปด้วยอำนาจแห่งสมาธิจิตเช่นเดียวกัน
"มหาภูตอะไรหรือครับหลวงปู่ ผมไม่รู้จัก"
"ก็ไอ้ตัวที่มันสิงสถิตย์อยู่ในปลัดขิกนั่นไง"
"อ๋อ.....นั่นคือน้าขิก ไม่ใช่มหาภูตอะไรหรอกครับ หลวงปู่"
"หึ....นั่นหล่ะมหาภูตล่ะ โดยปกติคนที่ฝึกจิตจนบรรลุถึงขั้นฌาณฝ่ายกุศล เมื่อตายแตกดับไปก็จะถือกำเนิดในชั้นพรหมระดับต่างๆไปตามระดับของฌาณที่ตนเองบรรลุ แต่ในทางกลับกันหากว่าเป็นผู้ฝึกไสยเวทมืดโดยการเพ่งเอากิเลสของตนเองเป็นที่ยึดเหนี่ยวจนได้ฌาณ บุคคลนั้นเมื่อแตกดับไปจะกลายเป็นภูติที่มีพลังอำนาตจิตที่สูงเกินกว่าภูตผีปีศาจทั่วไป จนแม้แต่เทวดาบางพวกก็ยังไม่สามารถต่อต้านกับพลังอำนาจของภูตประเภทนี้ได้ ข้าถึงเรียกมันว่า มหาภูต" ยังไงล่ะ"
ป๊อดออกจาก สมาธิจิตลืมตาขึ้นด้วยความร้อนใจ
"แต่เท่าที่ผมอยู่กับน้าขิกมา ก็ไม่เคยเห็นน้าขิกแสดงความร้ายกาจใดๆออกมาเลยนะครับหลวงปู่"
"นั่นเป็นเพราะตอนนี้มันเหลือเพียงดวงจิต ไร้ภพภูมิ ไร้สังขารยึดครอง จึงทำให้ขาดความทรงจำและความนึกคิดที่สืบเนื่องมาแต่ชาติปางก่อน แต่เมื่อใดที่มันสามารถคืนสู่ร่างของตนเองได้ก็จะกลับกลายเป็น มหาภูตที่มีพลังอำนาจอย่างเต็มที่ ถึงเวลานั้น หากมันเป็นมหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายก็ยากนักที่จะสยบหยุดยั้งมัน"
ป๊อดนิ่งฟังอย่างสงบแล้วคิดตาม เขายังคงเชื่อว่าถึงแม้น้าขิกจะเป็นมหาภูตแต่ก็คงไม่ใช่มหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายเป็นแน่ ความคิดของเขาถูกพระภิกษุชราล่วงรู้ จึงกล่าวออกมาว่า
"ทุกสิ่งจะดำเนินไปตามกรรมที่แต่ละคนได้ก่อไว้ เจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็สุดแต่เจ้า แต่ในวันนี้ที่ข้าต้องการให้เจ้าย้อนไปยังอดีตชาติก็เพื่อที่จะให้เจ้าฟื้นคืนความสามารถเก่าๆจากชาติที่แล้วมาไว้คุ้มครองตัว เพราะตอนนี้มหาภูตตนนั้นไม่ได้อยู่กับเจ้าแล้วใช่ไหมล่ะ"
พอป๊อดได้ฟังที่หลวงปู่พูดก็รู้สึกตื่นเต้น ที่หลวงปู่รู้เรื่องน้าขิก รีบระล่ำระลักถามขึ้นทันที
"หลวงปู่พอจะทราบใช่ไหมครับว่าน้าขิกอยู่ที่ไหน "
"ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก ถึงเวลามันก็จะกลับมาหาเจ้าเอง มหาภูตตนนี้มีความผูกพันธ์เป็นทั้งมิตรและศัตรูที่สำคัญในอดีตชาติของเจ้า ตัวมันเองก็ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าให้ได้ไปผุดไปเกิดในภพภูมิที่ดี แต่หากว่าเจ้าปล่อยให้จิตหลงไปตามตัญหาราคะมากเท่าไหร่ จิตของเจ้าก็จะถูกมันครอบงำมากขึ้นไปทีละน้อยๆ จนในที่สุดตัวเจ้าเองจะสูญเสียสำนึกอันดีงามไป"
ป๊อดฟังมาถึงตรงนี้ก็ก้มหน้าละอายความประพฤติที่ผ่านมาของตน ตัญหาราคะเป็นอุปสรรคต่อความดีงามในจิตของเขาจริงๆ เขาเองก็รู้สึกตัวเช่นกันว่า ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งสูญเสียความยับยั้งชั่งใจมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
"หลวงปู่สอนให้ผมละตัญหาราคะในจิตได้ไหมครับ"
"เจ้ามีราคะจริตเป็นสันดานติดตัวมาหลายชาติแล้ว ทางแก้ไขมีอยู่หนทางเดียวคือการเพ่ง อสุภกรรมฐาน"
"อสุภะกรรมฐานคืออะไรครับ"
"คือการทำกรรมฐานด้วยการเพ่งซากศพเป็นอารมณ์ ให้เห็นความจริงของสังขารทั้งปวงเพื่อละเลิกการยึดมั่นถือมั่น"
ป๊อดหน้าเสียลงทันที ซากศพทั้งน่ากลัว น่าขยะแขยง ทั้งมีกลิ่นเน่าเหม็น เป็นเรื่องยากอย่างที่สุดสำหรับเขาหากจะต้องภาวนากรรมฐานชนิดนี้
"ข้ารู้ดีว่าตอนนี้เจ้ายังไม่พร้อม แต่เมื่อเจ้าถาม ข้าจึงอธิบายให้ฟัง เอาล่ะข้าจะสอนให้เจ้าย้อนไปดูอดีตชาติ คราวนี้ให้เจ้าเข้ากสิณไฟอีกครั้ง พอนิมิตของดวงกสิณปรากฏ เจ้าจงรวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งรวมจุดไปที่จุดกึ่งกลางของดวงนิมิต แล้วเริ่มคิดย้อนไปถึงเมื่อวานนี้ เมื่อเดือนที่แล้ว เมื่อปีแล้ว หากจิตของเจ้ามีกำลังพอภาพแห่งอดีตจะปรากฏต่อเจ้าย้อนกลับไปเรื่อยๆ"
ป๊อดน้อมจิตรับเอาคำของพระภิกษุชรามาปฏิบัติตามทันที โดยย้อนไปภาวนากสิณไฟจนนิมิตรแห่งดวงกสิณปรากฏขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็รวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งตรงไปยังกึ่งกลางแห่งดวงกสิณทันที พร้อมกับรำลึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
ดวงนิมิตรที่ปรากฏขึ้นที่หน้าผากก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นแสงสีขาวสว่างวาบแล้วกลับกลายเป็นใสคล้ายดังกระจกเงาทีละน้อยๆ แต่ยังเต็มไปด้วยหมอกควันที่ปกคลุมจนมองเห็นไม่ชัดนัก ป๊อดจึงเพ่งกระแสจิตไปยังดวงกสิณนั้นให้เข้มข้นขึ้นไปอีก จนหมอกควันเหล่านั้นค่อยๆจางหายไปเหลือเพียงภาพเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อวานอย่างกระจ่างชัด
"จงระลึกย้อนถอยหลังไปอีก อย่าพึ่งเพลิดเพลินไปกับภาพในอดีตที่เจ้าได้เห็น กำลังฌาณของเจ้ายังไม่เข้มแข็งนักเจ้าจึงยังมีเวลาไม่มากนัก จงอธิษฐานจิตให้ภาพเหตุการณ์ที่เห็นย้อนถอยหลังกลับไปเรื่อยๆจนถึงชาติที่แล้วของเจ้า"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องกังวานอยู่ในภวังคจิตอย่างชัดเจน ป๊อดน้อมรับเอาคำแนะนำมาปฏิบัติ โดยการกำหนดจิตและภาวนาความต้องการของตนเองกำกับลงไปในทันที
"ไปยังชาติที่แล้ว.....ไปยังชาติที่แล้ว..............ไปยังชาติที่แล้ว.....................ไปยังชาติที่แล้ว"
 
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
รอป็อดนานมากเลยครับ เริ่มภาค 2 ติดตามต่อครับ
ป๊อดกลับมาอีกครั้ง เดี๋ยวขอไปย้อนอ่านตอนเก่าๆก่อน ขอบคุณมากครับ
Welcome back ครับ
เรื่องโปรดกลับมาแล้ว ท่าทางป็อดจะอัพเลเวลขึ้นอีกสินะ
รอมานานในที่สุดป๊อดกับน้าขิก ก็กลับมาให้เราได้อ่านอีกครั้ง ขอบคุณมากครับ
ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
รออ่านมานานมากๆๆๆๆๆๆแล้วขอรับ คงต้องกลับไปอ่านมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วหละขอรับ
หายไปนาน นึกว่าเลิกแต่งแล้วครับ รออยู่
รอนานมาก5555 อยากรู้เหมือนกันว่าชาติที่แล้วป๊อดเป็นยังไง
เย่ ในที่สุดเรื่องนี้ก็กลับมาแต่ง เป็นเรื่องที่ชอบมากๆครับ วางเนื้อเรื่องได้ดีสุดๆ
เดาว่าภาคนี้น่าจะเข้มข้นกว่าเดิมแน่ๆ
ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอกลับไปทบทวนภาค 1 ก่อน
ภาคแรกก็สนุกแล้วตามต่อครับภาคนี้
เรื่องสนุกมากครับภาคแรก มีต่อภาคสองเยี่ยมมากครับ
อย่าไปเพ่งอสุภะเลย เดี๋ยวเรื่องมันจะสั้นลง 55
จำได้แค่ตัวเอกชื่อไอ้ป๊อด
มาแล้วหายไปนานเลยกว่าจะกลับมาเขียนต่อสนุกมากคับ
แล้วจะได้เสียวเหมือนเดิมมั้ย ถ้าเดินทางธรรมเนี่ย
อืม หายไปนานเลยครับกลับมายังน่าติดตามเหมือนเดิม
น้ำตาจะไหลในที่สุดป๊อดก้กลับมาสักที
แต่กลับมารอบนี้มีละกิเลสตันหาด้วยหึหึ
เรื่องดูน่าสนุกมากมายเลยครับ
รอมานามมากครับท่านผู้เขียน นึกว่าป๊อดจะไม่กลับมาซะแล้ว ::Shy:: ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวและความสนุกของนายป๊อดแก่เหล่าผู้อ่านอีกครั้งครับ ::Thankyou::
มาแล้วครับพี่น้อง คราวนี้จะได้รู้ถึงอดีตชาติ เพื่อมาแก้ไขในชาตินี้ให้ดีขึ้น
ขอบคุณที่มาสานต่อความสนุกครับ
จะได้รู้ซะทีว่าทำอะไรไว้ในอดีต
ป๊อดกลับมาแล้ว แต่ต้องย้อนไปอ่านภาค 1 ก่อน เพราะลืมไปจนหมด ประติดประต่อเรื่องไม่ได้แล้ว
พระเอกโชคดีมากครับ
กลับมาแล้ว นายป๊อดขอบคุณครับติดตามตลอด เปิดเรื่องมานายป๊อดจะเปลี่ยนสายหรอนี่
หายไปนานมากครับผู้เขียน
คงต้องกลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วสิ
จุดประสงค์ของน้าขิกคงต้องการควบคุมร่างป็อดไปทำตามความต้องการของน้าขิกเอง
หายไปนานมากเลยกลับมาคราวนี้นายป็อดจะมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าเดิมไหมแล้วจะกลับช่วยคนในบ้านได้ไหม
ขอบคุณมากๆครับ ป๊อดกลับมาแล้ว ถ้าป๊อดคิดดีทำดีอย่างที่อาจารย์สอนชีวิตน่าจะสุขสมนะครับ
น้าขิกเป็นมหาภูตเลยคงมีวิชาเด็ดๆในป็อดเรียนอีกเยอะ
กลับมาแล้วพร้อมกับเนื้อหาที่แทรกสาระ ทางด้านจิต
พึ่งมาอ่านละครับ ของเก่าลืมไปหมดแล้วขอย้อนกลับไปอ่านก่อน
หายไปนานกลับมาก็เป็นภาค 2 แล้ว พระเอกจะได้ย้อนดูชาติที่แล้ว รออ่านอยู่
โห น้าขิกไม่อยู่ซะด้วย
จะเป็นไง ทีนี้
ในที่สุดก็กลับมาสักที่รอจนคิดว่าไม่กลับมาสะแล้ว ::Sobad:: ::Sobad:: ::Sobad::
ป๊อดกลับมาแล้วกลับมาคราวนี้เริ่มต้นก็โดนซะสาหัสเลยนะ เจอหลวงปู่ช่วยสอนจะทำให้ป๊อดเก่งขึ้นกว่าเดิมอีกใช่ไหม
โชคดี 2 ชั้นเลย รอดตายแถมยังได้พบหลวงปู่ คอยสั่งสอนให้เป็นคนดี แต่ป๊อดจะรับได้มากน้อยแค่ไหน จะหลุดพ้นจากมหาภูติหรือป่าว
ภาคนี้เก่งกว่าเดิม เพิ่มเติมคือสาวเยอะขึ้นแน่นอน
น้องป๊อดกลับมากล้าแข็งอีกครั้งอย่าลืมลุงนะ ::Thankyou::
กลับมาแล้วป๊อด รออ่านนานมาก
รอนานมากจริงๆครับ..แต่ดีใจที่ไรท์ยังนำมาเรียบรองต่อและบอกว่าจะดำเนินเรื่องจนจบ..ขอบคุณในน้ำใจมากครับ
กลับมาแล้วคราวนี้นายป้อดได้ฝึกวิชาอะไรอีก
กลับไปอ่านภาคแรกก่อนดีกว่า จะได้มีอารมย์แบบต่อเนื่องกับเรื่องนี้ครับ
ขอบคุณที่กลับมาครับ สารภาพว่าผมจำตอนจบภาคแรกไม่ได้ครับ ขออนุญาตกละบไปอ่านย้อนอีกทีครับ
ป็อดใด้ย้อนกลับไปดูอดีตชาติว่าเป็นอย่างไรหนอ
ในที่สุดเรื่องนี้ก็กลับมาแล้ว คิดถึงมากๆเลยครับ ขอบคุณคนแต่งมากๆเลยนะครับ ที่กลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อ
คิดถึงสาวๆในเรื่องนี้ทุกคนเลย
หลวงปู่จะช่วยสอนให้มีวิชาได้อีกไหม
หายไปนานนะท่าน กลับมาอีกที่ภาค2 แล้ว
ขอบคุณครับที่หลับมาเขียนต่อ......แต่คงต้องไปอ่านตอนเก่าทบทวนตอนเก่าก๊าบ....
เนื้อหามีความน่าสนใจ เหมือนอ่านนิยายหนังดีๆเลยล้ะครับ ลุ้นๆ
ขอเรียนวิชากับ หลวงปู่ เผื่อจะมีวาสนาต่อกัน
แสดงว่าบุญธรรมกรรมแต่ง วินะ
ต้องไปดูที่อดีตว่าเกิดอะไรขึ้นโดยกรรมมันส่งผลมาถึงปัจจุบัน
แนวเกี่ยวข้องกับเรื่องผีๆ เนี่ยชอบอ่านครับ
::HeyHey::ในที่สุดก้กลับมาเสียที สงสัยอดีตของป้อดคงจะเก่งน่าดู
ป๊อดกลับมาแล้ว จะโดนเคราะห์กรรมอะไรบ้างน้า
น้าขิกไม่ได้ อยู่ช่วยอีกต่อไปแบบนี้ ต่อไปคงลำบากหน่อยนะ ป็อด...แต่เอ..การย้อนอดีต ระลึกชาติ ในครั้งนี้ มันจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้ป็อดได้ ขนาดไหนนะ ที่แน่ คงมีดีพอตัวหละ ลูกศิษย์ ขุนเรืองนี่นา...เนอะ
แต่ว่าตอนนี้ ผมเองกลับกังวล เป็นห่วงคน ทางบ้าน มากกว่า โหงพรายที่ใช้ให้ไปสืบก็ยังไม่กลับมาเลย เฮ้อ!?
ติดตามมาตั้งแต่ภาคที่แล้ว ไม่ทราบชะตากรรมของป็อดเลย ดีใจมากครับ ที่ป็อดกลับมา
ในที่สุดป๊อดกับน้าขิกก็กลับมาให้เราได้อ่านอีกครั้ง รอมานานแต่ก็สมกับการรอคอย ขอบคุณมากครับ
เรื่องนี้ดูท่าจะยาวแต่น่าติดตามเเค่เริ่มต้นก็น่าอ่านแล้วครับอีกอย่างมีวิชาอาคมด้วย
กลับมาเป็นภาค2 เลยหรอ
คิดว่าจะไม่มีตอนใหม่ๆมาให้อ่านแล้วส่ะอีก เสียดายเนื้อเรื่องดีมีทางให้ไปต่อได้เยอะ วิชาก็ยังไม่ได้ฝึกเพิ่ม
คิดถึงมากครับ
ขอบคุณที่ลงเรื่องสนุกๆให้ติดตามอีกครั้งหนึ่งครับ
การมัวเมาอยู่ในกามของป๊อดคงเป็นส่วนหนึ่งของกรรมเก่าที่ติดมาและการที่บางครั้งก็สำนึกได้ก็มาจากกรรมเก่าอีกเช่นกัน กรรมทั้งดีและชั่วย่อมติดตัวไปและจะได้รับรวมถึงชดใช้ตามแต่อันไหนจะมาก่อนมาหลังแต่ทั้งสองอย่างนี้ไม่สามารถมาหักล้างกันได้
ป๊อดกลับมาแล้วคราวนี้ น่าจะมีเรื่องมันส์ๆมาฝากอีกแน่นอน
วันแรก ก็ลงทีเดียว 2 ตอนเลย ขอบคุณไรต์มากครับ ที่เอางานดีๆ มาแบ่งปัน
รอนานเลยนะครับ แต่พอได้อ่านก็ใจชื้นขึ้นมาเลย
กลับมาแล้วหลังจากหายไปนานความสนุกตื่นเต้นยังเหมือนเดิม
ป๊อด กลับมาแล้ว คราวนี้จะมีทีเด็ดอะไรเพิ่มเข้ามา
รอนานเลย
รอดจากป็อดคงเก่ง แก่งกล้าขึ้นอีก
ตามต่อ
ผูกเรื่องน่าติดตามอีกแล้วครับ
หายไปนานเลยนะครับ แต่ก็ดีใจด้วยที่ไอ้ป๊อดกลับมา
ไม่มีปลัดขิกแล้ว ป๊อดจะมีพลังพิเศษอีกไหม
รอมานานป๊อดกับน้าขิก
กลับมาแล้วป๊อดกับน้าขลิกรอมานานมากครับคิดถึงหลิวกับหนิงและน้าวิไลจัง
หายไปนานเลยครับ
กลับมาแล้วนายป๊อด ยังจำได้เลยว่าได้มีดหมอหลวงพ่อเดิมมาด้วย
ดีที่ได้พระมาช่วยไว้ ได้ฝึกทางขาวบ้างป๊อดคงยับยั้งใจได้ดีขึ้น
เดี๋ยวป๊อดก็วิชาแก่กล้าขึ้นอีกได้เลื่อนขั้นไปอีกแน่
หายไปนานเลยคับ นึกว่าจะไม่ทําต่อแล้ว. ติดตามผลงานต่อนะครับ
ป๊อด กลับมาแล้ว รอติดตามผลงานอยู่นะครับ
นึกว่าป็อดตายไปแล้วการบาดเจ็บ เลยให้จบอย่างงั้น ดีใจที่มาต่อนะครับ
กลับมาเป็นภาค2 ก็ตามต่อครับ รอบนี้ป๊อดน่าจะแกร่งขึ้นไปอีก ::KO::
ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าก่อนเลยครับ เริ่มลืมๆไปบ้าง ต้องไปรื้อฟื้นก่อน
ต้องกลับไปย้อนความตอนหลังๆใหม่ก่อน
เกริ่นภาค 2 สนุกดีครับ
อยากเป็นบ้างจัง
::Glad::ขอบคุณมากครับที่แต่งเรื่องนี้ต่อไม่ผิดหวังจริงๆครับ
ดีใจมากครับ ที่กลับมาแต่งเรื่องนี้ต่อ สนุกมากครับ คิดถึงเรื่องนี้ มากครับ เป็นกำลังใจห้ครับ สู้ๆนะครับ
คงได้ย้อนกลับไปอ่านภาค1ใหมล่ะ จำความเดิมไม่ได้ล่ะ แต่รอป๊อดมานานมากเลยนะครับ กลับมาอีกที่เป็นภาค2 ล่ะ
ขอบคุณที่กลับสานต่อ
ได้ตามต่อแล้วรออยู่ขอบคุณมากครับ
ในที่สุดป๊อดก็กลับมา ::Glad:: นึกว่าผู้เขียนจะไม่แต่งต่อแล้วครับ
ไอ้ป๊อดสู้ๆ
ภาคนี้ก็ดูจะตื่นเต้นไปอีกแบบ
เดี๋ยว ๆ ภาคแรกจบยังไงนี่ อ่านแค่ตอนมีอะไรกับน้องสาวของนักวอลเลย์บอลอยู่เลย
รอคอย (ป๊อด) มานานแสนนาน ท่าทาง ภาคนี้จะมีเรื่องตื่นเต้นมากขึ้น
สนุกและน่าติดตามอ่านครับ
ขอบคุณมากครับ ที่กลับมาแต่งต่อครับ
กลับมาแล้ว ขอบคุณครับ
ในที่สุดก็กลับมาเขียนต่อเป็นเรื่องที่รอมานานมากครับ
ลืมภาคแรกปแล้วพอจะมี link ให้กลับไปตามอ่านไหมครับ
เรื่องที่รออ่านอีกเรื่อง แต่งงนิดๆ เนื้อหาระหว่างภาคแรกกับภาค 2 น่าจะหายไปช่วงหนึ่ง
ต้องย้อนกลับไปทบทวนภาคแรกบ้างแล้ว
อดีตของป๊อดเป็นไงหนอ
ชาติที่แล้วเป็นอย่างไรครับอยากรู้
::Ajark::ป็อดกลับมาแล้วโครตดีใจเลยในที่สุดก้อได้อ่านต่อเสียทีตอนหายไปมันเหมือนขาดอะไรไปซักอย่างได้แต่รออย่างเดียวเลยขอบคุณจากใจจริง
ป๊อกกลับมาแล้ว
มีภาคสองเฉยเลย ดีใจนะเนี้ย เข้ามาคิดว่ามีคนเอามาลงใหม่
แต่จริงๆภาคสอง น้ำตาไหลเลย ::Crying:: คิดถึงมากๆ หายไปนานมากๆ ::Reader::
ป๊อตโชคดีเหลือเกินที่ได้เจอหลวงปู่ชักนำไปสู่หนทางที่ถูกต้องส่วนสาวๆตอนนี้ก็โออยู่นะอิอิ
นายป๊อดกลับมาแล้วสนุกแน่ๆ
::Dribbling::
ชอบการเล่าเรื่องของผู้เขียนนะ อ่านเพลินละสนุกมาก
ในช่วงตอนต้น อ่านแล้วเหมือนถูกดึงเข้าไปกับการผันแปรเปลี่ยนของธรรมชาติ
พอช่วงกลางก็เข้าสู่ภาวะของจิต ที่มีเป็นลำดับขั้นตอน ซึ่งแต่ละคำที่ถูกนำมาใช้ ก็ล้วนแล้วแต่มีความหมายลึกซึ้ง! และแยบยล
จึงเชื่อว่าผู้เขียนได้ศึกษา เรื่องของภาวะจิตมาเป็นอย่างดี และมีความรู้ในทางด้านนี้มาก
" แบบว่า อ่านแล้วมันรู้สึกทึ่ง! มันแฝงเต็มเปี่ยมไปด้วยสาระ "
ชอบซีนที่หลวงปู่สอนพระเอกมาก บทพูดคุยกันระหว่างหลวงปู่กับพระเอก ยังกับว่าดูหนังเรื่องนึงอยู่ ซีนช่วงนี้ต้องชมเลย ว่าเขียนบรรยายออกมาได้ดีมากจริงๆ
แต่ปมของเรื่องราวที่ลึกลับซับซ้อนก็ชวนให้ติดตาม เพราะถ้าเกิดปลัดขิกมีจิตชั่วร้ายขึ้นมา! แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นต่อ พระเอกของเราจะกำหราบด้วยวิธีไหน! จึงเป็นเรื่องที่ต้องติดตามลุ้นแล้วเอาใจช่วยกัน
ขอปรบมือให้ดังๆ ให้กับงานเขียนฝีมือเยี่ยม และจินตนาการที่ผูกเรื่องราวของภพชาติเข้ามาใว้ด้วยกัน ชวนให้ติดตามและมีเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์
ขอฝากตัวเป็น FC ด้วยอีกคนนึงเลย...
ป.ล. ภาค1 ยังไม่ได้อ่านเลยซักตอน เดี๋ยวคงต้องไล่ย้อนไปอ่าน สนุกมากจริงๆ ...
::Thankyou::
แล้วน้าขิกกับน้องป๊อดก็กลับมา ยังไงซะน้องป๊อดต้องเจอน้าขิกกล่อมจนอยู่ล่ะครับ ปล่อยให้น้าขิกพาไปซั่มสาวๆ ก่อนครับ
รอมานาน..นึกว่าจะปล่อยให้รอเก้อซะแล้ว...
ไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลย สงสัยต้องตามอ่านภาค 1 ละ
ติดตามโดยตลอด ต้องย้อนไปอ่านภาคแรกใหม่แทบลืมไปหมดแล้ว
หายไปนานเลยนะครับ
ยังติดตามอยู่นะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
รอมานาน เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าที่เคยร่วมดื่มด่ำผจญภัยด้วย ยินดีต้อนรับกลับมาครับ
มาแล้วรออ่านตั้งนานนึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว อยากรู้เจ้าป็อดไปทำอะไรมาเมื่อชาติที่แล้วนะ
มีภาคต่อกับเขาด้วยเหรอ welcome back ::Beggar:: ::Beggar:: ::Beggar::
กลับมาอีกที ป๊อดโดนเล่นซะละ
ป๊อดกลับมาแล้ว ยอดๆๆๆๆ
วันแรกนำเสนอทีเดียว 2 ตอนเลย
ขอบคุณไรต์มากๆๆๆ ครับ
หายไปนานมากนะครับ.จนเกือบจะลืมเจ้าป็อดไปแล้วจะมาปะติดปะต่อภาคสองครับ
::Angry::หายไปนานมากจนลืมไปแล้วนะเนี่ย มาอับบ่อยๆนะ
หายไปนาน จนลืมหมดแล้ว ภาคนี้คือย้อนอดีตอย่างเดียวหรือมีต่อครับเนี่ย
ตัดภาคสองมาอยู่ในป่า งง เลย
เริ่มมาก้อให้ทำความดี
ป๊อดหายไปนานเลยคิดว่าจะไม่ได้อ่านเสียแล้วกลับมาครั้งนี้หวังว่าคงต่อให้จบเรื่องได้นะครับชอบแนวนี้ครับแบบเดียวกับรักยมอ่ะครับ
ยินดีต้อนรับกลับมาครับ แล้วป๊อดจะทำไงเมื่อรู้อดีตชาติของตัวเอง น่ะ
กรรมฐาน
รอมานานมาก นึกว่าจะไม่ได้เสพนิยายเรื่องนี้ซะแล้ว นับว่าเป็นเรื่องที่เรียบเรียงการเขียนได้ดีอีกเรื่องผลงานถือว่าอยู่ในแถวหน้าจริง อ่านแล้วเหมือนได้ความรู้เพิ่มขึ้นมากครับ
กลับมาแล้วสินะมาสร้างฮาเร็มกันต่อ555
กลับมาแล้วครับ นานมากๆเลย
สุดท้ายนายป๊อดจะหลุดจากตัณหาหรือเปล่าและจะพบกับน้าขิกเมื่อไรเนี่ย
เจาะอดีตน้าขิกก็ดีเหมือนกันนะครับ อยากรู้เหมือนกันว่าน้าขิกร่างจอมมารนี่เป็นคนยังไงกันแน่
รอมานานมากเลยคับจนคิดว่าจะไม่ออกซะแล้วยังไงช่วยเขียนต่อให้จบนะครับ
จะย้อนไปกี่ชาติละเนี่ย
ภาค2 มาซักที
หาลิ้งค์ภาคแรกมาทบทวนความจำก่อนครับ
ป๊อดได้พบพระให้คำสอนมาแล้วจะมีโอกาสทำตามได้ขนาดไหน กว่าจะหลุดวงจรเดิมได้ต้องใช้ความพยายามหน่อย
เรื่องสนุกครับ ดีใจที่ผู้เขียนเขียนให้อ่านต่ออีก กำลังมันส์เชียว
น้าขิกไปไหน
ขอบคุณครับ รอติดตามอยู่ครับ
รอนายมานานมากเลยครับ ต้องอ่านย้อนหลังมั้งละ
ป๊อดกับน้าขิกมาแว้ววววว
ป๊อดกรับมาแล้วแถมย้อนกรับไปดูอดีตใด้อีก
ตอนนี่น่าจะได้ฝึกฌาณสายสว่างสินะ
ในที่สุดก็มีจนได้ FC เลยเรื่องนี้ อ่านเรื่องนี้จนโดนบล็อคไปเลยครับ
เรื่องโปรดกลับมาแล้ว ว่าแต่ภาคที่แล้วจบยังไงละนั่น
ยังพอจำได้บ้าง แต่ก็อยากตามต่อมานานแล้ว
กลับมาแล้วนะ รอกันนาน ป๊อดจะเป็นอย่างไร น้าขลิกจะกลับมาอย่างไรเป็นปัญหาอยู่ อยากรู้
ป็อดกลับมาแล้ว
หายไปนานเลยนะครับ
ผมชอบแนวนี้มากครับ มาต่อเนื่องเรื่อยๆอย่าหายไปไหนนานนะครับ
เรื่องนี้เคยติดตามมาก่อน ชอบมากครับที่มีภาคต่อ
หายไปนานเลยครับ ผมเป็นเฟนคลับนะครับ
ป็อดหายไปนานมาก
ขอบคุณมากครับ
เย้ในที่สุดภาค 2 ก็มีให้อ่านรอนานมาก
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ค่ะ น่าติดตามนะคะ
ภาค 2 มาแล้วเย้ ภาค 1 ยังอินไม่หายกับฮีโร่สายไสยศาสตร์ ขอบคุณมากๆครับ รอบนี้ไปทัวร์อดีตชาติกันเลย
มาขอเป็นแฟนคลับ เวอร์ชั่นอดีตชาติครับ
รอมานานเลยครับ ดีใจที่มีภาค 2 ต่อ หวังว่าป๊อดจะผ่านวิบากกรรมไปได้นะ
ไม่เคยอ่านภาคแรก แต่ภาค 2 เริ่มต้นก็น่าสนุกแล้วครับ
มาแล้ว รออยู่นานเลยครับ
หายไปนานเลยครับ
อยากให้น้าขิกหลุดจากความโหดร้ายในอดีต มาช่วยเหลือนายป๊อดอย่างใจบริสุทธิ์
หายไปนานเลยครับ จนคิดว่า โดนปล่อยเกาะแล้ว
กลับมาอีกที เลยกลายเป็นขึ้นภาค 2 ไปเลย
เนื้อหาดูเหมือนจะก้าวข้ามไปอีกขั้นด้วยครับ จากคราวที่แล้ว เริ่มหลงวน ๆ อยู่กับสาว ตอนนี้เหมือนจะได้บรรลุอะไรบางอย่าง
จะกลายเป็น รักยม 2 ไปหรือเปล่าครับ อย่าให้ถึงตรงนั้นเลยนะครับ เดี๋ยวจะจบไม่ลง แล้วต้องรอยืดไปอีกไม่รู้กี่สิบปีกว่าจะอ่านจบ
พี่ป๊อดกลับมาแล้ว หลังจากหายเงียบไปนาน มาครั้งนี้คงน่าติดตามเหมือนเดิม
ติดตามผลงานอยู่นะครับ
รออ่านเลยครับ
ป็อดนึกย้อนอดีตจะนึกถึงสาวที่เคยมีอะไรกันนะสิ ตามที่พระบอกตัญหาเยอะ
ป๊อดคู่เวรคู่กรรมกับน่าขิก หวังว่าน่าขิกคงไม่ได้กลับมาแป้แค้นนะ
รอมานานมากครับ คาใจตั้งแต่โดนยิงแล้ว
รบกวนอัพรูปใหม่ด้วยได้ไหมฮะ
พอย้อนไปอ่านตอนเก่าๆภาพก็หายไปแล้ว รู้สึกขาดตอนเลย
หรือว่าชาติก่อนป๊อดจะฆ่าน้าขิก
ดีใจที่กลับมานะครับ
กลับมาแล้ว นึกว่าโดนรถชนแล้วตัดจบเลย ติดตามต่อครับ
หายไปนานเลยนะครับรอบนี้ได้รุ้อดีตชาติ
ท่านหายไปนานมากผมเลยต้องกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนที่1ใหม่ยังได้อารมณ์เหมือนเดิมครับผม ::Thankyou::
หลังจากหายไปนาน ก็จะได้รู้ถึงอดีตชาติของป๋อดกับน้าขิกซะที
มีหลวงปูมาสอนวิชาให้แบบนี้ป๊อดเก่งขึ้นแน่ๆครับ
ระลึกชาติง่ายอย่างนี้เลย
กลับมาแล้ว เพื่อความต่อเนื่องผมคงต้องกลับไปอ่านภาคแรกอีกรอบก่อนเดี๋ยวค่อยมาอ่านต่อ ขอบคุณที่กลับมาครับ
กลับมาแล้วหลังจากรอมานาน น่าจะสนุกน่าติดตาม
สวัดดี ครับป๊อด หายไปนานเลย
ป๊อด กำลัง อัพเวล ใช่มะเนี่ย
ป๊อดกลับมาแล้ว เข้าหาธรรมชาติ
หายไปนานมากเลยจนเกือบลืมแล้วหละ คงได่อ่านแบบมัน ๆ ิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิิีิ
อีกนะครับ ขอบคุณ
โห. นานมากเลยครับ. หายไปนานจริงๆ นึกว่าจะไม่ได้เห็นนายป๊อดแล้ว โอเคครับผมขอลุ้นการผจญภัยของผู้มีราคะจิตเป็นที่ตั้งครับผม^^
กลับมาแล้วๆ จะได้มาเสียวกันต่อ ขอบคุณๆ
ลืมเรื่องนี้ไปแล้วติดตามมานานมากๆๆๆไ
นอดเฉยน้าสิกตัวดีไปกับใครเเล้วเนี้ย
กลับมาแล้ว เป็นอีกเรื่องที่สนุกมาก
แค่เริ่มภาคใหม่ก็เริ่มสนุกแล้ว ป๊อดจะเจออะไรอีกจะติดตามอ่านไปเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณครับ
ได้พระอาจารย์ดีแล้วพระเอกเรา
มาแล้วครับหลังจากหายไปนาน ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้ว
::Glad::ได้กลับมาอ่านภาค2แล้วได้อ่านเรื่องที่สนุกอีกเรื่องหนึ่งขอบคุณครับ
ยินดีต้อนรับกลับครับ เป็นอีกเรื่องที่คอยติดตามมาตลอดทุกตอนจนนึกว่าเลิกไปแล้วนะเนี่ย
กลับมาแล้วรอนานมาก ชอบๆเรื่องนี้มาก
ป๊อดกลับมาแล้ว ขอบคุณที่กลับมาสร้างความเร้าใจอีกครับ ป๊อดจะได้ฝึกจิตให้แข็งแกร่งต่อไป ::Beggar:: ::Thankyou::
ยินดีต้อนรับการกลับมาในภาคที่ 2 ครับ
นึกว่าหายไปเลยจะไม่มีภาคต่อ ภาคนี้ยังไงก็คงจะสนุก ดุเดือดเช่นเดิม
รออ่านจนจบภาคเลยครับ
คิดถึงครับ
ป๊อดกลับมาแล้ว นึกว่าเลิกเขียนแล้ว กำลังสนุกเลย ขอติดตามไปเรื่อยๆนะครับ
ต้องรีบกลับไปดูที่บ้านให้ไว ศัตรูจะทำอะไรเดี๋ยวจะไม่ทันการณ์
::Glad::นายป๊อดดด ไม่ได้เจอกันนานเลยเรื่องนี้ดีใจที่ได้กลับมาครับ
รีบกลับไปดูเร็วว เดี๋ยไม่ทันการร
กลับมาแล้ว...รอคอยมาตลอดครับ
ภาคนี้จะมีราคะจริตแบบไหนน้า..
หายไปนานมาก กลับมาแล้ว เนื้อเรื่องเข้มข้นมากขึ้นอีด
ใช้พรรณาโวหารได้ดีมากครับ เหมือนอ่านงานวรรณกรรมชิ้นเยี่ียมอยู่เลยครับ
งงเลย หายไปนาน เดี๋ยวต้องกลับไปสรุปก่อน อิอิ
เอแาแล้วได้เข้าชาญเข้าไปใหญ๋
ติดตามๆ หายไปนาน
ป๊อดกลับมาแล้ว ภาคแรกมันส์ดี
ชอบมาตั้งแต่ภาค1ครับ บรรยายได้ดีมากเลย กลับมาต่อนี่ขอบคุณมากเลยครับ
ป๊อดกลับมาแล้ว พร้อมกับภาคะที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีน้าขิกคอยช่วยเหลือป๊อดจะทำยังไงต่อไปครับ
รอตอนต่อไปเลยครัย
รอติดตามมานานเลยครับดีใจมากที่ท่านมาสานความเสียวต่อ
กลับมาซักทีรอตั้งนาน
ผมขอเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานนะครับ เรื่องนี้สนุกมาก เปิดมาเจอภาคนี้หยั่งกะถูกหวยเลย
ในอดีตป๊อดทำอะไรไว้นะ
ชาติที่แล้วป๊อดทำกรรมอะไรกับใครไว้บ้าง แล้วจะได้วิชชาเก่าคืนมาหรือไม่ คงต้องลุ้นกันต่อไป
ป๊อดกับน้าขิกมาแล้ว จะมีอะไรตื่นเต้นอีกหน่อ
ขอบคุณครับท่าน
Welcome back...ตอน 2 นี่ ป็อดจะ level up ถึงขึ้นไหนละนี่
กลับมาอีกครั้งลืมตอนแรกไปแล้วคงต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่
และแล้วก้อมีภาคสอง ขอบคุณครับ
ป๊อดไม่มีปลัดขิกอยู่กับตัวแล้ว ดีที่หลวงปู่ช่วยไว้เลยรอดตาย และหลวงปู่ยังเมตตาสอนการนั่งสมาธิให้อีกเพื่อให้ระลึกถึงชาติก่อนได้ จะได้นำวิชาที่ฝึกสำเร็จมาช่วยตัวเองได้ ถ้าป๊อดฝึกฝนจนเก่งได้ ก็จะสามารถตามหาพ่อได้สินะ....
มาแล้วตัวเอกจะจมสู่ความมืดหรือไม่
สู้ๆ
ย้อนกลับไปชาติที่แล้วน่าลุ้นดีคับว่าป็อดทำอะไรไว้บ้าง
มาแล้วๆ ผมดีใจมาดครับที่มีภาคต่อ ขอบคุณครับ
ป๊อดกลับมาแล้ว หายไปนานเลยนะครับ
รออ่านมานานเลยครับ ลุ้นว่าอะไรจะเกิดขึ้น
กลับมาให้อ่านอีกแล้ว ภาคแรกดีมาก ภาคนี้ก็น่าจะดีกว่าครับ
น้าขิกไปไหน แล้วเมื่อไรน้าขิกจะมาช่วยพระเอกของเรา
ป๊อดกลับมาแล้ว..สู้ต่อไป
รอมานานกับภาคต่อจะไปทางไหนรอ ลุ้นเลยครับ
รอนานมากเลย ดีใจที่กลับมาต่อ
ป๊อดกลับมาแล้ว ต้องกลับไปอ่านภาคที่แล้วฟื้นความจำก่อน
ว้าว มาถึงภาค2 แล้ว หายนานเลยเชียว คิดถึงจัง
หายไปนานเลยเรื่องนี้ ป๊อดรอดมาได้อยู่แล้วสกิลพระเอกช่วยไว้ ::DookDig:: หรือสกิลหัวหน้าตัวร้ายหว่า่าา
ไม่นึกว่าจะมีภาคต่อ อยากรู้ป๊อดทำบุญทำกรรมอะไรไว้ในชาติที่แล้ว
รอครับรออ
หายไปนานมากแล้วกลับมารอบนี้คงมีอะไรดีๆให้ติดตามอีกแน่
อยากรู้ว่าอดีตชาติเป็นอย่างไร
ไม่ได้ติดตามมานานขอติดตามภาคสองก่อนเลยนะครับขอบคุณสำหรับผลงานที่ยอดเยี่ยมมทตลอดนะครับ
ป๊อดจะระลึกชาติที่แล้ว...น่าจะเป็นเรื่องที่ทำกรรมไว้กับคนอื่นแน่ๆ
ท่าทางจะได้วิชาเพิ่มละทีนี้ ::GiveMe::
แต่งต่อเรื่อยๆนะครับ สนุกมากๆครับผม ตามมาตั้งแต่ ภาค 1 ละครับ
คิดถึงจัง มาลงแล้วรึ
ห่างหายไปนานเลยครับ รอติดตามผลงานต่อไปน่ะครับ
รอมานาน นายป๊อด
มามะ มามะ รออ่าน จัดไปครับบ
ปีอดระลึกชาติได้และจะเก่งขึัน รู้สึกถึงความมันที่จะเกิดขึ้น..
สนุกน่าติดตามมากครับ ว่สแต่ผมยังไม่เคยอ่านภาคแรกเลยอ่าขอบคุณครับ
ภาค 2 มาแล้วววววววว หายนานเลย ดีใจที่คัมแบ๊คครับ
รอมานานในที่สุดก็ได้อ่านต่อ
รอมานานแล้วมาซะทีภาค2
ดีใจเหมือนเจอเพื่อนเก่า(ผู้เขียน) และสุขใจที่ได้พบป๊อดอีกครั้งนะ
กลายเป็นภาคต่อไปละ นานเหมือนกันนะครับ
ว่าแต่ภาคนี้มาแนวไหนเนี่ย อยู่ป่าฝึกวิชาเลยมั้ย
ชาติที่แล้วคงทำกับสาวๆไว้เยอะ
หลังจากที่รอคอยมานาน ในที่สุดเราก็จะได้อ่านเรื่องของป๊อดต่อแล้ว
รอคอยมานานมาก
เปิดมาเป็นภาค 2 เย้
คิดถึงมากเลยครับ ค้างมานานแล้ว
รอป๊อดมานานมากๆครับ ในที่สุดก็กลับมาสักที เป็นกำลังใจให้เขียนไห้จบครับ
ผมยังรออ่านหลังจากซัมกับสาวนักเรียนคนนั้นอยู่เลย ตอนนี้น้องเป็นยังไง
รอป๊อด มานานมากกกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดป๊อดก็กลับมา ยะฮู้ววววว
กลับมาแล้ว ยินดีต้อนรับกลับครับ รอนานเลยย
ภาคต่อล่ะภาคต่อ ::Shout::
รอคอยมานานเลยครับ นายป็อดจะสามารถผลักดันตัวเองไปได้แค่ไหนกันนะ ::Dizzy::
เปิดหัวมาน่าติดตาม พระรูปนี้เป็นใคร ทำไมถึงรู้เรื่องปลัดขิกด้วย
พึ่งย้อนกลับไปอ่านภาคแรกจบ มาต่อกันเลยครับ รอป๊อดเป็นนาสิบอยู่คร้ย
เริ่มการผจญภัยของป๊อดใน ss2 รีบกลับไปช่วยเมีย ๆ เร็ว ๆ นะ
ชาติที่แล้วเป็นยังไงต่อ ครับ
ยินดีที่กลับมาครับ รอติดตามลงานดีๆ รอเชียร์ป็อดให้สลัดเงาน้าขิกออกไปให้ได้ เก่งด้วยตัวเองล้วนๆไปเลย
ชอบมากครับไปทางไสยเวทย์ สมาธิ รอติดตามมานานครับ
เหมือนหนังจีนกำลังภายในสมัยก่อนจัง เฉียดตายแล้วได้อาจาย์รที่เก่งมาสอนวิชา ป็อดเอ็งจะต้องเก่งขึ้นอีกแน่
เริ่มจะลืมภาค 1 ไปแล้วครับ ขอให้เจอน้าขิกไวๆนะ
กลับมาให้หายคิดถึงนะครับ ผลงานก็ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมนะครับท่าน
พบพระจะได้ช่วยสอนให้เป็นคนดี
จะได้เห็นหรือเปล่า
ขออ่านภาคก่อนนะ
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้แต่เป็นภาค 2 เริ่มต้นมาแนวนี้ชอบเลยคับ ติดตามคับ ขอเปน fc เลยคับ
ภาคนี้น่าจะสุดกว่าภาคที่แล้วรอลุ้นคับ
ดีใจที่กลับมาแล้วครับ
เดี๋ยวต้องกลับรื้อฟื้นไปอ่านซ้ำตอนเก่าๆ
ภาคสองนี่ไปไกลมากเลยครับ
ภาคใหม่นี่ดูซับซ้อนลึกกว่าภาคแรก เรื่องของภาคแรกก็ยังมีให้สานต่ออีกเยอะ
Welcome back นะครับ รอการกลับมาอยู่เลยครับ ::YehYeh::
นายป๊อดกลับมาแล้วแถมงานนี้น่าจะมีการเลเวลอัพอีก
กลับมาติดตามภาค2 อีกครั้งนะครับ
กลับมาแล้ววว
ภาคที่แล้วดูจะออกนอกลู่นอกทางไปเยอะเลย
ภาคนี้เหมือนจะกลับมาตั้งหลักกันใหม่
ขอบคุณครับ
มีผลงานดี มีคุณภาพกลับมาให้เสพอีกแล้ว เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณมากๆ
ตามอ่านภาคหนึ่งก่อนนะคับ👍😁
ยินดีต้อนรับกลับมาครับท่าน
กลับมารอบนี้ มีพล็อตเรื่องใหม่น่าจะขยายเป็นซีรีย์ได้เลยนะครับ ถึงจะเสียปลัดขิกไป แต่ได้หลวงปู่มาสอนให้ย้อนอดีตได้แถมจะมีความสามารถพิเศษเพิ่มมาอีกก็น่าจะดีนะครับ สนุกดีครับ ขอบคุณ
เอาละสิ ภาคสอง แล้วภาคหนึ่งเป็นยังไง ต้องไปทบทวนแล้ว
หายไปนานนึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อแล้วครับ เป็นกำลังใจให้เขียนงานดีๆมาให้อ่านเสมอครับ
อดีตชาติ จะไปถึง หรือเปล่านะ
กลับมาแล้ว ป้อด
หายไปนานจนเกือบลืม ป๊อดกลับมาครั้งนี้ หลวงตาช่วยป้อดด้วยนะครับ
ไชโย กลับมาแล้วรอนานมาก ขอบคุณจริงๆๆๆ ::Fighto::
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า ย้อนเวลาหาเรื่องเสียว
เนื่องระลึกชาติ กลับเวลานึก แค่คิดตื่นตาตื่นใจในบทละครแต่ง ลึกล้ำสนุกมากครับ
ติดตามตั้งแต่ภาคแรก เนื้อหายังคงน่าสนใจเหมือนเดิมเรยครับ เป็นไปได้จัดยาวๆเลยครับ อิอิ
มาถึงก็ย้อนอดีตเลยจะเก่งขึ้นขนาดไหนนิ
ตอนแรกก็คิดว่าป๊อดจะไปนอนอยู่ที่โรงบาลสะแล้วสิ โชคยังดีที่ได้หลวงปู่ช่วยไว้
อ่านปัจจุบันก่อน แล้วค่อยอาจใหม่ พอจำได้นิดหน่อย(บทกาม)
ป๊อดมาแล้ว กลับมาแล้วนึกว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้ว ป๊อด หายไปนานเกิน จนจะลืม อย่าหายไปนานนะคิดถึงป๊อด รออ่าน
ต้องกลับไปอ่านภาคแรก
ขึ้นภาค2แล้วว หลังจากห่างหายไปนาน ต้องกลับไปอ่านภาคแรกใหม่ซะแล้วสิขอบคุณมากๆคร้าบบ
รอ มานานมากๆ นึกว่าไม่เขียนต่อละ ยังน่าติดตามเหมือนเดิมนะครับ
ระลึกชาติได้ สนุกแน่คราวนี้
โอ้ คิดภึงป็อดเเล้วสาวๆเค้าจเลยครับ
จะเข้มข้นขนาดไหนกันภาค 2 ติดตามครับ
ภาคนี้เริ่มลึกซึ้งเข้าไปอีก มีระลึกชาติด้วย!!!
นายป็อดหายไปนานกลับมาก็แอคชั่นเคล้าเนื้อหาเหมือนเดิมเยี่ยมจริงๆ
ชาติที่แล้วป๊อดเป็นอะไรนะ
มีตนรอเยอะเลยสู้ๆครับ
โอววววววว สวัสดีครับ หายไปนานมากเลย ป๊อดเสียขิกไปแล้วแต่น่าจะได้ฝึกปรือใหม่ กลับมารอบนี้เสี่ยวิชัยน่าจะต้องโดนถอนรากแล้วล่ะ แต่จะทันมั้ยนะ
หายไปนานเลยครับ แต่นี่เหมือนป๊อดจะได้พลังใหม่มาด้วยเลย
ขอบคุณสำหรับภาคต่อมาก ๆ ครับ
::Glad::รออ่านอยู่เลย ตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร
คิดถึงคุณวิไลจะมีบทมั้ยครัย
รอมานานมากๆๆๆครับ ป๊อดนึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแล้ว จะรอดจากพวกนั้นยังไงผมก็ลืมๆไปแล้ว เพราะนานจัด
ในที่สุดป๊อดก็กลับมา
แค่เริ่มต้นการผจญภัยของป๊อดครังใหม่ก็น่าติดตามแล้วครับ ได้กระจ่างเรื่องปมหลายๆเรื่องซักที
ภาค1สนุกมากครับ ภาค2คงจะเน้นการฝึกวิชาของป๊อด หลวงปู่คงจะสอนอะไรมาแน่ๆ แต่ยังไงขอจัดเต็มเรื่องสาวๆของป๊อดแบบเดิมอีกนะครับ ::Bloody::
เริ่มภาคสองต้องเหมือนจะยังไม่ต่อเนื่องของเดิมนะครับ
ขอไปหาอ่านก่อน
รอนายป๊อดมานานมาก คิดว่าคงไม่ได้อ่านต่อแล้ว ขอบคุณมากครับที่กับมาต่อภาค 2
ห่างหายนานมากเลยครับ นึกว่าพระเอกของเราเข้าป่าไปตามพ่อ แล้วหลงป่าหาทางออกไม่เจอ ตอนนี้กลับมาแล้ว ดีใจจริงๆ
ป๊อดหายไปนานเลย
กลับมารอบนี้ ต้องมาให้หายคิดถึงเลยนะ
ของให้ ป๊อดสู้ๆครับ
หายไปนานเลยนะครับ จนคนอ่านเกือบจำไม่ได้ ว่างๆลองเข้ามาอ่าน มาดูเผื่อมีเรื่องใหม่บ้าง ช่วงนี้ปัญหาเศรษฐกิจเพราะโรคระบาดเยอะจนคนแต่งคงไม่มีอารมณ์แต่ง เห็นใจทุกคนครับ พอมาต่อเป็นภาค 2 เลย ป๊อดโดนหนักจะโดนเก็บ แต่โชคดีในโชคร้ายเจอหลวงปู่คงจะได้วิชาอะไรดีๆมาสู้ต่อ ขอบคุณที่กลับมานะครับ
ป๊อดต้องฝึกพลังใหม่นะ ขอพลังสลับร่างเลย
ตอนแรกงงอยู่ว่าเรื่องไรต้องอ่านตอนที่1ใหม่เกือบลืม
รอคอยมานานในที่สุดก็กลับมา
มาแล้วรอผลงานของป็อดนานมาก แต่ขอให้จบนะครับ จากใจผู้อ่านที่ติดตามผลงานครับ ไม่อยากค้างคาแบบหลายๆ เรื่อง
หลังจากรอมานาน สุดท้ายแล้ง ป๊อดก็กลับมา
เรื่องโปรดที่น่าติดตาม
ภาค 2 มาอดีตคงมีวีระกรรมไม่ต่างกัน ติดตาม ::Glad::
หายไปนานมาก
ในที่สุดก็มีภาค2เสีนที รอนานจนเกือบลืมไปแล้วครับ
เริ่มภาค2ได้สนุกตื่นเต้นดีครับ ได้พระมาคงจะได้สติมากขึ้นละครับ
ชาติที่แล้วป๊อดน่าจะเป็นแบบน้าขิกแน่เลย น้าขิกหายไปไหนนะ....
งานนี้ป๊อดจะมุ่งสายขาวแล้วใช่ไหมนี่
รอมานานละครับ ยังสนุกเหมือนเคย
ป๊อดกลับมาแล้ว
อัพสกินเลเวลก่อน. แล้วค่อยกลับไปลุยกับเสี่ยวิชัย
ทิ้งอ่านเรื่องนี้ไปนาน สงสัยต้องกลับไปไล่อ่านแล้วครับ ขอบคุณครับ
ภาค2มาแล้ว ห่างหายไปนานเลยกับซีรี่ย์นี้ เห็นทีจะต้องกลับไปอ่านภาค1เพื่อฟื้นความทรงจำใหม่ละครับผม
หายไปนานเลย ยินดีต้อนรับกลับมาครับ รอดูสาววอลเลย์บอลนะครับ
รอมานานจนนึกว่าเลิกเขียนไปซะแล้ว
::Ahh::ภาค2แล้วเหรอภาคแรกจำไม่ได้แล้วครับ คงต้องอ่านใหม่
รอคอยมานาน ยินดีที่ได้อ่านครับ
::Evil:: ตอนแรกนึกตอนเก่าๆ ไม่ออก พอมีน้าขิก กสินไฟ โอย ความทรงจำพร่ำพรู
เรื่องโปรดกลับมาแล้ว ท่าทางป็อดจะอัพเลเวลขึ้นอีกสินะ
เย้น้าขิกกลับมาต่อแล้ว อยากอ่านจะตายชัก อย่างค้างตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้ว ::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::
เอาใจช่วยป๊อดนะ ยังติดตามอยู่ครับ
ป๊อดกลับมาแล้ว หายไปนานเลยนะครับไรต์
มาแล้วๆ หายไปนานเลยนะครับไรท์ ติดตามๆ ครับ ::Fighto::
จำได้ว่าภาคแรกน่าติดตามมาก ดีใจที่มีภาคต่อครับ
หายไปนานขอไปไล่อ่านภาค1ใหม่แปบ
เดี๋ยวต้องกลับไปหาตอนเก่าอ่านรื้อฟื้นความจำหน่อย
พี่ป๊อดมาแล้ว ปรบมือรัวๆ เลย จะติดตามอย่างใกล้ชิดครับ
กลับมาแล้ว รอนานมากเลยป๊อด
รอนานเลยนะครับคิดว่าจบแล้ว
ป๊อดกลับมาเที่ยวนี้ยังขี้เย..เหมือนเดิมปะนะน้าขลิกไม่อยู่ด้วยขาดคนยุ..
อ้างจาก: kalampee เมื่อ พฤษภาคม 11, 2020, 08:10:09 ก่อนเที่ยง
ป๊อดกลับมาแล้ว หายไปนานเลยนะครับไรต์
ขอบคุณครับที่กลับมา กะลังคิดว่าถูกทอดทิ้งอีกแล้ว ในบอร์ดมีเยอะมาก สำนวนงานเขียนได้เนียนขึ้นครับ ไม่รู้สึกขัดเลย
ป็อดกับน้าขิกลับมาแล้ว welcome
หายไปนานทาก นึกว่าจะไม่ได้อ่าน กลับมาเป็นภาคสองเลย
ห่างหายไปนานเลยนะครับ ยังติดตามเสมอ
ป๊อดกลับมาแล้ว หลังจากหายไปนานมากๆ ยินดีต้อนรับ จะได้ติดตามต่อ
จำตอนเก่าไม่ค่อยได้ ต้องขอเวลารื้อฟื้นก่อน
ไม่ได้อ่านมาเป็นปีนึกว่าเลิกเขียนไปแล้ว
ดีใจที่ได้กลับมาอีกครั้ง สนุกจนลืมไม่ลง พร้อมเอาใจช่วยทั้งพระเอกและน้าขิกให้ก้าวพ้นด้านมืดได้
น้าขิกกลับมาแล้ว
คงได้วิชาดีๆจากหลวงปู่เพิ่มอีกแน่ๆ
Welcome back
กลับมาแล้ว ลืมเรื่องราวไปแล้วแต่จงต้องทบทวนความจำเสียวๆกันหน่อย
ต้องไปอ่านภาค 1 ก่อนแล้วค่อยมาอ่านต่อภาค 2 จะได้รู้เรื่องเป็นมายังไง
ขอบคุณมากครับที่เขียนต่อให้ได้อ่านกัน เพิ่งรู้ว่าน้าขิกของเราไม่ใช่ย่อยนะนี่
รอมานานมาก ในที่สุดก็ได้อ่านต่อซะที เขียนสนุกมากจะรอติดตามผลงานครับ
โชคดีได้พระท่านช่วย แล้วได้ฝึกจิตไปอีกขั้นด้วย ต้องเก่งขึ้นแน่ๆ หายไปนานจนคิดว่าไม่แต่งต่อแล้ว ดีใจมากครับที่กลับมาอีกครั้ง
ภาคแรกได้พูดถึงชาติที่แล้วมั๊ยน้า
::Hmmm::
กลับมาแล้วสินะครับ ขอบคุณมากจริงๆครับ
แล้วป้อดแกจะระลึกชาติได้ไหมหนอ
ป็อดเตรียมจะอัพเลเวลแล้ว
สมกลับที่รอคอย
กลับมาสานต่อตำนานอีกครั้ง ขอบคุณมากนะครับ
หายไปนานเลยป๊อด คิดถึงนะรู้ป่าว มาให้ติดตามกันอีกแล้ว คือดีงามครับ
จำได้แค่ตัวเอกชื่อไอ้ป๊อด สงสัยต้องอ่านเรื่องเก่าแล้ว
ยังพอจะจำได้ลางๆ
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อแล้ว รอติดตามผลงานเสมอครับท่าน
รอมานานมากเรื่องนี้ ติดตามครับ
การระลึกชาติได้จะทำมห้ ป๊อดและขิกต้องแตกกันหรีอเปล่ากามมารมย์ใช่ว่าจะหยุดได้ง่าบง่าย
การกลับมาของป็อด
ต้องกลับไปย้อนอ่านตอนเก่าๆ ผมเป็นคนขี้ลืมคับ
ชาติที่แล้วป๊อดจะเป็นยังไงกันนะ
ป๊อดต้องอัพเลเวลในป่านี่แหละ กลับออกไปถล่มทุกคนให้หมด
มีภาค 2 ดีใจมากครับ
เริ่มมาก็น่าตามอีกแล้วครับ
มีภาคต่อแล้วๆ ขอติดตามต่อนะครับ
เห็นหายไปนานเลย ผมเลยดองภาค แรก ไว้รออ่านทีเดียว ที่นี้ได้นานอย่างจุใจละ
ป๊อดเฉียดตาย จนมาพบเจอกับพระธุดงชรา เชื่อว่าท่านคงสอนวิชาต่างๆให้ป๊อดอีก
เด๋วไปหาอ่านภาค1ก่อน
หายไปนาน......ภาค2คงสนุกเหมือนภาคแรก
รอดหวุดหวิดเลยนะ
ไรท์หายไปนานเลย เรื่องอาถรรพ์ปลัดขิกนี่เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก
ลุ้นต่อครับ ต้องกลับไปบิ้วอารมณ์ภาคแรกก่อน ขอบคุณมากครับ
ไม่มีน้าขิกแล้ว พระเอกจะเอาตัวรอดมั้ยและจะหาสาวได้มั้ยเนี่ย
หายไปนาน รอจนเกือบลืม นายป๊อด ไปซะแล้ว
ห่างหายไปซะนาน รอวันน้าขิกกลับมาอยู่น้า
หายไปนานมากเลยครับ ต้องย้อยกลับไปอ่านน้าขิกภาค 1 อีกรอบ ::Hmmm:: ::Hmmm::
ทีนี้จะได้ใครเพิ่มอีกน๊า
หายไปนานเลยครับ ป๊อดก็เปลี่ยนไป ตอนนี้มาได้อาจารย์เป็นพระภิกษุ จะได้สอนทางสว่างบ้าง
ชอบเรื่องนี้มากๆครับ เกี่ยวกับอาคมเรื่องเสียวผู้เขียน เขียนได้ดีมาก
ห่างหายไปนานเลย รอติดตามอู่นะครับ
กลับมาแล้วรอคอยมานานเลยครับ
ขอบคุณมากครับดีใจที่กลับมาครับ
ป็อดกลับมาแล้วหายไปนานเลยนะครับ กลับมาครานี้ป็อดจะได้สาวๆหลายคนเลยครับ เริ่มต้นมาแบบฝึกกรรมฐานเลยครับ
ยังไงขอขอบคุณท่านKamen Rider V-3 ด้วยครับที่นำผลงานมาให้ได้อ่านครับ
อาถรรณ์ปลัดขิกภาค๒ คงมันน่าดู
เริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว
โอ้ววว ลืมไปเลยว่าเคยมีป๊อดด กลับมาแล้ววน้าขิก ::DookDig::
ป๊อดชาติที่แล้วคงมีวิชาอาคมที่เก่งแน่
ดีใจที่ท่านกลับมา ชอบผลงานท่านมากครับ
อดีตชาติป็อดจะเป็นอย่างไร
ตอนใหม่มาแล้ว รอมานาน ขออ่านนะครับ ::DookDig::
รอภาคต่อนานมากครับ ติดตามต่อ ลุ้นป็อดต่อไปครับ 55555
ถึงเวลาอัพเลเวลแล้วแต่กลัวใจป๊อดสุดท้ายโดนความเงี่ยนครอบงำ
กับมาแล้ว ขอบคุณครับ หลังจากเรียนสายดำ กลับมาเรียนสายขาว ต่อ
ภาคระลึกชาติ ภาคแรกยังอ่านไม่ครบต้องย้อนบ้าง
และแล้วหลังจากที่ห่างหายไปนาน ป๊อดก็มาจนได้ คิดถึงสาวๆในเรื่องทุกคนแต่เูแล้วป๊อดคงต้องฝึกวิชาก่อนซะล่ะมั้งถจะกลับไปหาสาวๆได้
ต้อนรับการกลับมาของ 1 ใน series โปรดเลยครับ ขอบคุณมากครับ
::Bloody::นึกว่าจะไม่เขียนต่อแล้วนะครับ ขอบคุณมากที่กลับมาเขียนภาค2 จะรอติดตามว่าป๊อดจะเป็นอย่างไรต่อ
ขอบคุณครับ กลับมาแล้วๆ มาครั้งนี้ออกป่าเลยนะครับ พระเอกเราจะได้อะไรเพิ่มไหมเนี่ย ทั้งสาวๆกับวิชา แล้วสาวๆจากภาคที่ 1 จะเป็นไงบ้างนะครับ ติดตามครับ
น้ำตาไหลพราก นึกว่าจะไม่ได้เจอสะแล้วพี่ป๊อด ไหนๆมากอดทีสิ จุ๊บๆๆ ขอบคุณครับ
ได้เพิ่ม สกิล อีกขั้น คราวนี้ระลึกชาติได้อีก
ติดตามมานานมากครับเรื่องนี้มีภาค2ซักที
ผมกลับไปไล่อ่านตอนเก่าจนหมดแล้วจึงมาเริ่มอ่านตอนนี้ต่อครับ
เย้ๆ กลับมาแล้ว รอมานาน
สงสัยต้องมีอเะไรผูกพันกับน้าขลิกมาก่อนแน่ๆถึงมาเจอกัน
ในที่สุดก็มาหายไปนานมาก ขอบคุณครับที่มาเขียนต่อให้ได้อ่านกันอีก
ดีใจที่กลับมาครับ ขอให้มีสิ่งดีๆ เข้ามาตลอดนะครับ ติดตามผลงานตลอดไปครับ
เปิดตัวภาคใหม่ พระเอกได้อาจารย์ฝ่ายธรรมะมาเพิ่ม ต่อไปจะหื่นน้อยลงไหม
ติดตามตั้งแต่ต้น หายไปนาน ขอบคุณมากครับ
รอมานานในที่สุดป้อดก็มา
เรื่องโปรดเลยครับ ไม่นึกวาจะได้กลับมาอ่านอีก
มีละลึกชาติได้ด้วยแบบนี้ ของเก่าๆที่ทำมาแต่อดีตชาติก็หวนกลับมาอีกสิ
สงสัยต้องหาภาคแรกอ่านซ่ะหน่อย
ป๊อดคัมแบ็คแล้วววว
รอนานมากเลยครับ ในที่สุดก็กลับมา
เปิดมาเจอป๊อดภาค2 รอมานาน แต่...ต้องกลับไปอ่านตอนเก่าก่อน ลืมหมดล่ะ 555
ดีใจมากครับ ที่มีภาค 2
ป๊อดกับน้าขิกกลับมาแล้ว.....
สงสัยต้องกลับไปหา...ตอนเก่าๆอ่านหน่อยแล้ว (เดี๋ยวไม่ฟินน์)
::Glad:: ::Glad::
เริ่มภาค 2 ติดตามต่อ รอนานมากเลยครับ
ป๊อดยังยุนึกว่าไม่รอดละ
ในที่สุดป๊อดกับน้าขิกก็กลับมา ขอบคุณมากครับ
ชาติที่แล้วป๊อดไปทำไรไว้กันนะ
ขอกลับไปอ่านภาค1ก่อนนะเดี๋ยวมาอ่านภาค2ลืมเกือบหมดและ 555. ขอบคุณมากครับ
จำได้ว่าเคยอ่านภาคแรกเมื่อนานมาแล้ว
ไม่คิดเลยว่าจะมีตอนใหม่เข็นออกมาให้ได้อ่านต่อ
ขอเป็นกำลังใจให้ไรท์เขียนต่อจนจบครับ
ป๊อดได้วิชาเพิ่มมาอีกแล้วจะเก่งไปไหนพระเอก ::HeyHey::
ในที่สุดก็กลับมานึกว่าพี่จะไม่ต่อแล้ว เริ่มเรื่องได้น่าสนใจดีครับ
ต้อนรับการกลับมาครับ
ต้อนรับการกลับมาครับ
ในที่สุดป๊อดก้อได้รุ้ความจริงของตัวน้าขิกซะที แต่อยากรุ่จักว่าป๊อดทำกรรมอะไรไว้บ้าง แลน่าจะหนักหนาน่าดู
ติดตามต่อครับสนุกดีลุ้นอีกยาวเลย
ถึงเวลาที่ป็อดจะได้เรียนรู้วิชาใหม่ๆสักที
ครบรสทั้งกรรมดีกรรมชั่ว
รอป๊อด กะน้าขิกอยู่เลย ขอบคุณครับ
อ้าวมีภาค 1 ด้วย แล้วทำไมเราได้อ่านภาค 2 เลยละ แต่ว่า อ่าน 2 เลยดีกว่า
ในที่สุดก้มีภาคต่อนะครับเย้ๆ
รายละเอียดประกอบ ดูว่าไหลลื่นเนียนมากขึ้น อ่านแล้วไม่สะดุด
ป๊อดฝึกวิชาต่อไป
ติดตามภาค2ครับ
อดีตชาติของป๊อดจะเป็นยังไงนะ ถึงได้กสิณเร็วขนาดนี้ แล้วน้าขิกเป็นใครมาก่อนกันแน่
อ่านสนุกเหมือนเดิมเลยครับ ย้อนกลับไปอ่านอีกรอบก็สนุก ขอบคุณครับ
ในที่สุดตอนใหม่ก็มาแล้วหลังจากริคอยมาอย่างยาวนาน...
เนื้อเรื่องยังอ่านได้สนุกเหมือนเดิมเลยนะครับ
พี่ป็อดมาเหรอผมเกือบลืมพี่ป็อดซะแล้วสิมาก้ออยุ่นานๆนะพอดีช่วงนี้มีป้นหาชีวิตนิดหน่อยเลยไม่ได้เข้ามาอ่านเลย😷
พบครูดี ตอนเกือบตายเหมือนหนังจีนเลย
อดีตของป๊อดจะเจ้าชู้มีเมียกี่คนนะชาตินี้อย่าให้น้อยหน้านะ
สุดยอดย้อนกลับไปชาติที่แล้วได้
ดีใจมากครับรอตอนต่อตั้งนาน ขอบคุนครับ
เปิดภาค 2 มาได้น่าอ่านมากครับ ชอบครับ
เดี๋ยวขอย้อนไปอ่านภาคแรกก่อน
เนื้อเรื่องยังชวนติดตามเหมือนเดิม อ่านแล้วสนุกดี
ใครเห็นก็ว่าตาย เเต่ป๊อดไม่ตายยยย
หูยๆๆๆ อ่านเพลิน อ่านง่าย อ่านแล้วนึกถึงล่องไพร ^^
รออ่านเรื่องนี้มานานแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ป๊อดกลับมาอีกครั้ง กลับมารอบนี้ด้วยบุญวาสนาได้หลวงปู่ช่วยไว้
น่าติดตามมากแจ่ขอไปอ่านภาค1ก่อน 55
ขอบคุณครับ ไม่นึกว่าป๊อดจะกลับมา ขอติดตามต่อไปนะครับ
การเจอหลวงปู่น่าจะทำให้ป๊อดได้เรียนอะไรอีกเยอะเลย
มาได้ซักที รอนานแล้วนะ
ดีใจครับที่ป๊อดกลับมาอีก
ห่างหายไปนาน ตัวละครบางตัวก็ลืมไปแล้ว แต่ยังจำนายได้นะป๊อด
ชาตินี้มีกรรม แต่ยังมีบุญนำอยากอ่านตอนต่อไปแล้วติดตามผลงานครับท่าน
แฟนๆรอนานมากจริงๆ ภาคหนึ่งสนุกดี ภาคสองคงไม่ผิดหวังแน่
กลับมาแล้วพี่ป้อดผม เนื่องหาเข้มข้นเร้าใจกว่าเดิม FC ครับ
น้าขิกไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังดีที่มีหลวงปู่มาช่วยไว้
รออ่านมานานมากครับ ขออ่านยาวๆเลยนะครับ
ป๊อดกับน้าขิก กลับมาแล้ว ขอบคุณมากครับ
เห็นมาหลายวันแล้ว แต่ไม่อยากค้าง
รอป็อดและน้าขิกเริ่มต้นการผจญภัยครั้งใหม่
ขอบคุณครับ
ป็อดกลับมาแล้ว ขอบคุณครับ
กลับไปเอาวิชาในอดีตชาติมาต้องเก่งขึ้นมากเเน่เลยใกล้จะได้เจอพ่อแล้ว
ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ผมนึกว่าเลิกเขียนไปแล้ววะอีก 555
น้าขิกไปไหนละ
เนื้อเรื่องอย่างกับหนังจีนเลย พระเอกตกเขา แล้วพบอาจารย์ แต่งานนี้นายป๊อดจะได้ฝึกสายขาวบ้างแล้วหละเนอะ
ภาค2นี่เราอาจจะได้เห็นป๊อดอัพเกรดขึ้นอีกก็ได้นะ555
นายป๊อด...กลับมาแล้ว
อ้างจาก: Kamen Rider V-3 เมื่อ พฤษภาคม 08, 2020, 04:09:35 หลังเที่ยง
และแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะเริ่มสานต่อ อาถรรพ์ปลัดขิกซะที หลังจากที่ตันอยู่ระยะหนี่ง
ประกอบกับหน้าที่การงานที่ยังยุ่งๆอยู่ ก็ตั้งใจไว้ว่าจะเอาให้จบตามพล๊อตที่ตั้งไว้ให้ได้
ขอตั้งชื่อว่า เป็น อาถรรพ์ปลัดขิกภาค 2 เลยแล้วกัน ส่วนภาคแรกใครยังไม่เคยอ่านและต้องการติดตามเชิญได้ที่ลิงค์ท้ายเรื่องครับ
--------------------
ท้องฟ้าที่สว่างใสมาตั้งแต่รุ่งเช้าของผืนป่าดิบแล้ง เริ่มอึมครึมแล้วลาแสงลงด้วยเมฆฝนสีเทาหม่นที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาจนห่มคลุมท้องฟ้าโดยรอบของป่า จะมองเห็นสิ่งต่างๆได้ก็เพียงแค่เงาสลัว กิ่งก้านอันแผ่กว้างของต้นไม้ใหญ่ดำทะมึนเริ่มแกว่งไกวไปมาจากลมฝนที่เริ่มตั้งเค้า แล้วกลับกลายเป็นลู่ไปตามกระแสลมอย่างรุนแรงจนใบของมันปลิวว่อนกระจัดกระจายไปทั่ว
เสียงคำรามของท้องฟ้าดังครืนๆ สลับกับแสงแปลบปลาบสว่างวาบ ต้องร่างของชายหนุ่มที่นอนสงบนิ่งอยู่ใต้โคนไม้ใหญ่ แล้วเพียงครู่ท้องฟ้าอันดำมืดก็ปลดปล่อยเม็ดฝนอันเย็นฉ่ำจากผืนฟ้าลงสู่ผืนดินอันผากแห้งจนฉ่ำชื้นเจิ่งนองเสมือนเป็นการฟื้นคืนชีวิตของป่าขึ้นมาอีกครั้ง
เม็ดฝนสาดลอดร่มไม้ลงมาพร่างพรมบนใบหน้าของป๊อด เหมือนกับจะช่วยปลุกให้เขาตื่นฟื้นจากการหลับใหล เปลือกตาของเขาเริ่มขยับแล้วค่อยๆลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ริมฝีปากอันแห้งผากเผยอออกรับเอาหยาดน้ำทิพย์ที่พร่างพรมลงมาจากแผ่นฟ้าล่วงเข้าสู่ลำคออย่างโหยกระหาย สายน้ำอันเย็นฉ่ำชุ่มชื่นช่วยให้ป๊อดเริ่มกลับมามีพลังชีวิตขึ้นทีละน้อยๆ
ป๊อดพยายามยันร่างเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรุดตัวกลับลงไปนอนอีกครั้ง ความบอบช้ำจากการถูกรถชนอย่างรุนแรง ทำให้ป๊อดยังมีอาการหายใจติดขัดและเสียดแน่นที่ช่องอกทั้งยังถูกซ้ำด้วยอำนาจฤทธิ์ของลูกกระสุนปืน ทั้ง 3 นัดที่ยิงมาในระยะเกือบจะเป็นเผาขน โชคดีที่ในขณะถูกยิงยังมีปลัดขิกพญางิ้วดำคุ้มครองอยู่ จึงทำให้ลูกปืนทั้งสามนัดไม่สามารถเจาะทะลุผ่านช่องอก
สติของป๊อดเริ่มคืนกลับมาจนเกือบเป็นปกติเมื่อได้รับความฉ่ำเย็นของสายฝน เขาเริ่มทบทวนคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ ป๊อดจำได้ว่าเขาถูกรถยนต์คันหนึ่งพุ่งชนจนร่างของเขาลอยกระเด็นไป และถูกคนขับรถคันนั้นเดินตามมายิงซ้ำมาที่ร่างของเขาในระยะใกล้ เมื่อระลึกได้ถึงตรงนี้อาการเจ็บแน่นที่หน้าอกก็แล่นแปลบเข้ามาจนเขาต้องหลับตาลงสะกดความเจ็บปวดเอาไว้
เขาไม่เคยมีศัตรู ไม่เคยสร้างความอาฆาตแค้นให้กับใคร คนที่ต้องการให้เขาตายจนกระทั่งสามารถทำได้ถึงเพียงนี้มีเพียง เสี่ยวิชัย คนเดียวเท่านั้น พอคิดมาถึงตรงนี้ป๊อดก็เริ่มวิตกกังวลเป็นห่วงคนที่บ้านเกรงว่าเสี่ยวิชัยอาจจะส่งคนไปทำร้าย เขาจึงพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงและกำลังทั้งหมดที่มี ดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นเอาชนะความเจ็บปวดที่บริเวณชายโครง จนสามารถนั่งได้ในที่สุด
ป๊อดหายใจอย่างเหนื่อยหอบหันมองสำรวจสภาพของสถานที่โดยรอบ แล้วก็เห็นว่า ณ จุดที่ตนเองอยู่เป็นป่าทึบอันหนาแน่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ทั้งยังเป็นเวลาที่ใกล้จะค่ำแล้ว ป๊อดรู้ดีว่ากลางป่าในยามค่ำมืดทั้งยังมีพายุฝนเช่นนี้ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยหากปล่อยให้เนิ่นนานไปกว่านี้สถานะการณ์ของตนเองก็จะยิ่งเลวร้ายยิ่งขึ้น
ทุกครั้งในยามที่ได้รับความทุกข์หรือเข้าตาจน ป๊อดจะคิดถึงน้าขิกรวมถึงในครั้งนี้ด้วย ป๊อดรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาในทันทีจึงรีบล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อ แต่แล้วก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า และไม่ว่าจะควานหาลงไปซักกี่ครั้งก็ไม่พบปลัดขิกพญางิ้วดำที่ตนเองเป็นผู้ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ป๊อดไม่ละความพยายาม ไล่มือลงไปสำรวจกระเป๋ากางเกงและสอดส่ายสายตาไปทั่วอาณาบริเวณใกล้เคียงอย่างร้อนรน ด้วยความหวังว่าอาจจะทำตกหล่นไปไม่ไกลนัก
"น้าขิก....น้าขิกไปไหน.......น้าขิกอยู่ที่ไหน............น้าขิก.....โธ่.....น้าขิก.."
ป๊อดร่ำร้องออกมาอย่างอ่อนใจ จนในที่สุดก็ทิ้งมือทั้งสองลงข้างลำตัวตัวอย่างท้อแท้สิ้นเรี่ยวแรง นั่งมองดูสายฝนที่สาดกระทบลงบนพื้นดินอย่างหมดหวัง
ฝนเริ่มซาลงจนหยุดลงในที่สุด บรรยากาศรายรอบก็มืดมิดลงจนแทบจะมองไม่เห็นอะไรที่อยู่เบื้องหน้า เสียงจักจั่นเริ่มดังขึ้นจนดังก้องเซ็งแซ่ไปทั้งป่า มันยิ่งสร้างความเหงาและวังเวงให้กับป๊อดมากยิ่งขึ้นไปอีก
สัตว์น้อยใหญ่ที่หากินในเวลากลางคืนเริ่มส่งเสียงสอดแทรกเสียงเข้ามาเป็นบางขณะ มันเป็นเสียงที่แปลกประหลาดและน่ากลัวจนอดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะเป็นเสียงของภูตผีปีศาจ และพอคิดถึงตรงนี้ป๊อดก็นึกออกว่าเขายังมีโหงพรายอยู่ โหงพรายที่ป๊อดใช้ให้ไปเฝ้าดูอาการของนิสา แล้วกลับมาเล่าเรื่องราวของเธอ ให้ฟังในตอนเย็นๆ ป่านนี้มันเองก็คงจะหาเขาอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเขามาอยู่ในป่าลึกอันห่างไกลเช่นนี้ เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถติดต่อกับโหงพรายได้หรือไม่ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากจะต้องทดลองดู แล้วป๊อดก็หลับตาลงพยายามสำรวมจิตให้สงบนิ่งเพื่อสื่อกระแสจิตถึงโหงพราย
อาจจะเป็นเพราะเขากำลังอยู่สถานที่อันคับขันและอยู่ในสภาวะที่วิตกกังวล แม้จะพยายามเท่าไหร่ป๊อดก็ไม่สามารถสำรวมจิตให้นิ่งได้ จนป๊อดคิดตัดสินใจที่จะแก้ปัญหาด้วยตนเอง โดยพยายามยันตัวเองลุกขึ้นยืนและออกก้าวเดินอย่างโผเผ เพื่อจะหาทางออกจากป่าแห่งนี้
ป๊อดฝืนเท้าก้าวเดินโผจากโคนต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งด้วยอาการกระปกกระเปลี้ย ท่ามกลางความดำมืดของป่า ผืนดินหลังฝนตกอย่างหนัก มันทั้งเปียกทั้งลื่นและดำสนิทจนป๊อดเองก็มองไม่เห็นว่ากำลังก้าวเท้าไปเหยียบอะไร แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากก้าวเดินต่อไปเพื่อหาทางออกจากป่าแห่งนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด และแล้วเท้าของป๊อดข้างหนึ่งก็ก้าวสวบหายลงไปในที่อันเวิ้งว้าง
"เฮ้ยย !..........อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา..............."
ป๊อดรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องดังยาวออกมา ขณะที่ร่างของเขาล่องลอยอยู่อย่างเวิ้งว้าง กระแสลมวิ่งผ่านหูของป๊อดทั้งเร็วแและแรงจนรู้สึกอื้ออึงไปหมด ร่างของเขาลอยเคว้งคว้างจนป๊อดรู้สึกว่าวาระสุดท้ายของชีวิตทำไมมันช่างยาวนานนัก แล้วในที่สุดสติสัมปชัญญะของป๊อดก็ดับวูบลง
-------------
เสียงไก่ป่าตีปีกดังผั่บๆๆ แล้วขันดังก้องเป็นช่วงๆ สลับกับเสียงของนกตัวน้อยที่ส่งเสียงเจี้อยแจ้วอย่างไม่ยอมแพ้ แว่วเข้ามากระทบโสตประสาทของป๊อดจนเริ่มรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แต่แล้วก็ต้องหรี่ตาลงอีกครั้งเมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่สาดส่องทะแยงม่านตาเข้ามา
ป๊อดสอดส่ายสายตาหันมองไปโดยรอบอย่างมึนงง ก่อนหน้านี้เขาจำได้ว่า ตนเองได้พลัดตกลงจากที่สูงจนคิดว่าคงไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว แต่แล้วก็กลับพบว่าตนเองได้มาอยู่ในที่แห่งนี้
ป๊อดยันกายลุกขึ้นนั่งแล้วสำรวจดูตนเอง ก็พบว่าความเจ็บปวดจุกแน่นที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หายไปราวกับปลิดทิ้งจนเขาอดคิดไม่ได้ว่าตัวเขาเองอาจตายไปแล้วจึงได้ละทิ้งความเจ็บปวดเหล่านั้นไป แต่เมื่อหันมาสำรวจสถานที่ที่ตนนั่งอยู่ก็พบว่ามันเป็นลานดินกว้างเตียนที่รายรอบไปด้วยต้นไม้เหมือนมีคนมาถากถางไว้ ไก่ป่าสีสันสวยงามสี่ห้าตัวเกาะตามกิ่งก้านห่างออกไปไม่ไกลนัก ลักษณะที่มันเดินใกล้เข้ามาเหมือนมันไม่เกรงกลัวมนุษย์แต่อย่างใด
ที่ห่างออกไปมีกวางแม่ลูกอ่อนพร้อมกับลูกของมันกำลังเล็มหญ้าอยู่อย่างสบายใจและไม่มีท่าทีที่จะระแวงหรือเกรงกลัวในตัวเขาอย่างผิดธรรมชาติของสัตว์ป่า บริเวณจุดกึ่งกลางของลานดินมีต้นไทรใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านปกคลุมจนผืนดินที่อยู่ใต้กิ่งก้านของมันดูร่มครึ้มน่าเข้าไปนั่งพักผ่อน
และแล้วสายตาของป๊อดก็มาสะดุดลงที่บริเวณแท่นหินใต้โคนของต้นไทรใหญ่ มันดูคล้ายร่างของมนุษย์แต่ก็เห็นไม่ถนัดชัดนักเพราะถูกรากของต้นไทรห้อยย้อยปิดบังเอาไว้ ป๊อดไม่แน่ใจในสายตาของตัวเองจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่บนแท่นหินใต้โคนต้นไทรอย่างพินิจพิจารณา จนชัดกับสายของตนเองแล้วว่าสิ่งนั้นคือ
ร่างอันผอมแห้งของพระภิกษุชรารูปหนึ่ง พระรูปนั้นกำลังนั่งหลับตานิ่งคล้ายกำลังดิ่งลึกอยู่ในสมาธิ จีวรของท่านเก่าคร่ำคร่าและฉีกขาดจนไม่น่าจะให้ความอบอุ่นใดๆต่อร่างกายได้ ด้วยความที่ป๊อดเป็นเด็กวัดและมีความคุ้นเคยกับพระเป็นอย่างดี เขาจึงคุกเข่าลงแล้วก้มกราบเบญจางคประดิษฐ์สามครั้ง ต่อร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้า แล้วพนมมือนิ่งจ้องมองไปที่ใบหน้าอันตอบแห้งจนมองเห็นสันกระดูกของโหนกแก้มพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม
"ขอกราบนมัสการ หลวงปู่ครับ"
ร่างของภิกษุชรายังคงนั่งนิ่ง ดวงตาปิดสนิท ริมฝีปากก็ไม่ได้ขยับแต่อย่างใด แต่กลับบังเกิดเสียงก้องกังวานตอบออกมา
"เกือบตายแล้วใช่ไหมล่ะ เจ้าน่ะ"
ป๊อดจ้องมองร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจ แล้วหันไปมองโดยรอบเพื่อให้แน่ใจว่า เสียงที่ตนได้ยินเมื่อสักครู่เป็นเสียงของพระภิกษุชราที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ
"นั่นเสียงของหลวงปู่ใช่ไหมครับ"
"ใช่ ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่"
ป๊อดยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อแน่ใจแล้วว่า พระภิกษุชราเป็นผู้พูดกับเขาจริงๆ
"นี่ผมยังไม่ตายใช่ไหมครับ หลวงปู่"
"ก็คงจะตายไปแล้ว ถ้าข้าไม่ช่วยไว้"
พอป๊อดได้ยินอย่างนั้น ก็เข้าใจสถานะตัวเองในปัจจุบันทันที ก้มกราบหลวงปู่อย่างสำนึกในพระคุณ
"เจ้าน่ะถึงแม้จะยังไม่ถึงที่ตาย แต่ต่อไปก็จะต้องพบกับชะตากรรมที่ยากลำบากแบบนี้อีกหลายครั้ง เพราะผลกรรมจากอดีตชาติแม้ตัวเจ้าเองจะเคยสร้างกุศลอันยิ่งใหญ่เอาไว้ แต่ก็สร้างบาปกรรมเอาไว้มากเช่นกันจึงยังต้องเผชิญกับคู่เวรคู่กรรมของเจ้าที่ยังมีอีกมากมายนัก"
ป๊อดมีสีหน้าสลดลง และรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินอย่างนั้น
"ผมไปทำกรรมอะไรเอาไว้หรือครับ หลวงปู่ พวกเขาถึงได้อาฆาตแค้นผมถึงขนาดนี้"
"เจ้าอยากเห็นไหมล่ะว่าอดีตชาติของเจ้าทำอะไรเอาไว้บ้าง"
ป๊อดตาเบิกกว้าง อย่างสนใจ
"ผมอยากเห็นครับหลวงปู่ หลวงปู่ช่วยให้ผมเห็นได้เหรอครับ"
"ได้สิ เจ้าน่ะ ฝึกสมาธิจนได้ฌาณแล้วไม่ใช่รึ ถึงแม้กำลังของฌาณจะยังอ่อนอยู่ แต่ก็พอที่จะระลึกย้อนไปยังชาติก่อนหน้านี้ได้อยู่"
"ขอหลวงปู่เมตตาสอนให้ผมด้วยเถอะครับ"
"เอ้า....ถ้าอย่างนั้น เจ้าลองเข้าฌาณให้ข้าดูหน่อยซิ"
สิ้นคำของหลวงปู่ ป๊อดก็นั่งขัดสมาธิวางฝ่ามือทั้งสองทับกันไว้ที่หน้าตักแล้วปิดตาลง ภาวนาจิตเข้าสู่กสิณไฟตามที่น้าขิกเคยสอนเขาไว้ เพียงครู่จิตของป๊อดก็นิ่งสงบเห็นเป็นนิมิตรของดวงไฟขึ้นที่หน้าผากอย่างเด่นชัด ที่ผ่านมาหากจิตของเขาดิ่งลึกเข้าสู่ขั้นนี้แล้วเพ่งจิตไปตามความปราถนาของตน ก็จะสามารถทำให้เกิดปาฏิหาริย์ต่างๆได้ตามต้องการแล้ว แต่หากต้องการดูอดีตชาติของตัวเองเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปเหมือนกัน จึงรั้งรอจิตอยู่แต่เพียงในขั้นนี้
"ไอ้มหาภูตตนนั้น มันสอนเจ้าแค่เพียงเท่านี้รึ"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องเข้ามาในสมาธิจิตของเขาอย่างแจ่มชัด ป๊อดจึงตอบกลับไปด้วยอำนาจแห่งสมาธิจิตเช่นเดียวกัน
"มหาภูตอะไรหรือครับหลวงปู่ ผมไม่รู้จัก"
"ก็ไอ้ตัวที่มันสิงสถิตย์อยู่ในปลัดขิกนั่นไง"
"อ๋อ.....นั่นคือน้าขิก ไม่ใช่มหาภูตอะไรหรอกครับ หลวงปู่"
"หึ....นั่นหล่ะมหาภูตล่ะ โดยปกติคนที่ฝึกจิตจนบรรลุถึงขั้นฌาณฝ่ายกุศล เมื่อตายแตกดับไปก็จะถือกำเนิดในชั้นพรหมระดับต่างๆไปตามระดับของฌาณที่ตนเองบรรลุ แต่ในทางกลับกันหากว่าเป็นผู้ฝึกไสยเวทมืดโดยการเพ่งเอากิเลสของตนเองเป็นที่ยึดเหนี่ยวจนได้ฌาณ บุคคลนั้นเมื่อแตกดับไปจะกลายเป็นภูติที่มีพลังอำนาตจิตที่สูงเกินกว่าภูตผีปีศาจทั่วไป จนแม้แต่เทวดาบางพวกก็ยังไม่สามารถต่อต้านกับพลังอำนาจของภูตประเภทนี้ได้ ข้าถึงเรียกมันว่า มหาภูต" ยังไงล่ะ"
ป๊อดออกจาก สมาธิจิตลืมตาขึ้นด้วยความร้อนใจ
"แต่เท่าที่ผมอยู่กับน้าขิกมา ก็ไม่เคยเห็นน้าขิกแสดงความร้ายกาจใดๆออกมาเลยนะครับหลวงปู่"
"นั่นเป็นเพราะตอนนี้มันเหลือเพียงดวงจิต ไร้ภพภูมิ ไร้สังขารยึดครอง จึงทำให้ขาดความทรงจำและความนึกคิดที่สืบเนื่องมาแต่ชาติปางก่อน แต่เมื่อใดที่มันสามารถคืนสู่ร่างของตนเองได้ก็จะกลับกลายเป็น มหาภูตที่มีพลังอำนาจอย่างเต็มที่ ถึงเวลานั้น หากมันเป็นมหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายก็ยากนักที่จะสยบหยุดยั้งมัน"
ป๊อดนิ่งฟังอย่างสงบแล้วคิดตาม เขายังคงเชื่อว่าถึงแม้น้าขิกจะเป็นมหาภูตแต่ก็คงไม่ใช่มหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายเป็นแน่ ความคิดของเขาถูกพระภิกษุชราล่วงรู้ จึงกล่าวออกมาว่า
"ทุกสิ่งจะดำเนินไปตามกรรมที่แต่ละคนได้ก่อไว้ เจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็สุดแต่เจ้า แต่ในวันนี้ที่ข้าต้องการให้เจ้าย้อนไปยังอดีตชาติก็เพื่อที่จะให้เจ้าฟื้นคืนความสามารถเก่าๆจากชาติที่แล้วมาไว้คุ้มครองตัว เพราะตอนนี้มหาภูตตนนั้นไม่ได้อยู่กับเจ้าแล้วใช่ไหมล่ะ"
พอป๊อดได้ฟังที่หลวงปู่พูดก็รู้สึกตื่นเต้น ที่หลวงปู่รู้เรื่องน้าขิก รีบระล่ำระลักถามขึ้นทันที
"หลวงปู่พอจะทราบใช่ไหมครับว่าน้าขิกอยู่ที่ไหน "
"ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก ถึงเวลามันก็จะกลับมาหาเจ้าเอง มหาภูตตนนี้มีความผูกพันธ์เป็นทั้งมิตรและศัตรูที่สำคัญในอดีตชาติของเจ้า ตัวมันเองก็ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าให้ได้ไปผุดไปเกิดในภพภูมิที่ดี แต่หากว่าเจ้าปล่อยให้จิตหลงไปตามตัญหาราคะมากเท่าไหร่ จิตของเจ้าก็จะถูกมันครอบงำมากขึ้นไปทีละน้อยๆ จนในที่สุดตัวเจ้าเองจะสูญเสียสำนึกอันดีงามไป"
ป๊อดฟังมาถึงตรงนี้ก็ก้มหน้าละอายความประพฤติที่ผ่านมาของตน ตัญหาราคะเป็นอุปสรรคต่อความดีงามในจิตของเขาจริงๆ เขาเองก็รู้สึกตัวเช่นกันว่า ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งสูญเสียความยับยั้งชั่งใจมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
"หลวงปู่สอนให้ผมละตัญหาราคะในจิตได้ไหมครับ"
"เจ้ามีราคะจริตเป็นสันดานติดตัวมาหลายชาติแล้ว ทางแก้ไขมีอยู่หนทางเดียวคือการเพ่ง อสุภกรรมฐาน"
"อสุภะกรรมฐานคืออะไรครับ"
"คือการทำกรรมฐานด้วยการเพ่งซากศพเป็นอารมณ์ ให้เห็นความจริงของสังขารทั้งปวงเพื่อละเลิกการยึดมั่นถือมั่น"
ป๊อดหน้าเสียลงทันที ซากศพทั้งน่ากลัว น่าขยะแขยง ทั้งมีกลิ่นเน่าเหม็น เป็นเรื่องยากอย่างที่สุดสำหรับเขาหากจะต้องภาวนากรรมฐานชนิดนี้
"ข้ารู้ดีว่าตอนนี้เจ้ายังไม่พร้อม แต่เมื่อเจ้าถาม ข้าจึงอธิบายให้ฟัง เอาล่ะข้าจะสอนให้เจ้าย้อนไปดูอดีตชาติ คราวนี้ให้เจ้าเข้ากสิณไฟอีกครั้ง พอนิมิตของดวงกสิณปรากฏ เจ้าจงรวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งรวมจุดไปที่จุดกึ่งกลางของดวงนิมิต แล้วเริ่มคิดย้อนไปถึงเมื่อวานนี้ เมื่อเดือนที่แล้ว เมื่อปีแล้ว หากจิตของเจ้ามีกำลังพอภาพแห่งอดีตจะปรากฏต่อเจ้าย้อนกลับไปเรื่อยๆ"
ป๊อดน้อมจิตรับเอาคำของพระภิกษุชรามาปฏิบัติตามทันที โดยย้อนไปภาวนากสิณไฟจนนิมิตรแห่งดวงกสิณปรากฏขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็รวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งตรงไปยังกึ่งกลางแห่งดวงกสิณทันที พร้อมกับรำลึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
ดวงนิมิตรที่ปรากฏขึ้นที่หน้าผากก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นแสงสีขาวสว่างวาบแล้วกลับกลายเป็นใสคล้ายดังกระจกเงาทีละน้อยๆ แต่ยังเต็มไปด้วยหมอกควันที่ปกคลุมจนมองเห็นไม่ชัดนัก ป๊อดจึงเพ่งกระแสจิตไปยังดวงกสิณนั้นให้เข้มข้นขึ้นไปอีก จนหมอกควันเหล่านั้นค่อยๆจางหายไปเหลือเพียงภาพเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อวานอย่างกระจ่างชัด
"จงระลึกย้อนถอยหลังไปอีก อย่าพึ่งเพลิดเพลินไปกับภาพในอดีตที่เจ้าได้เห็น กำลังฌาณของเจ้ายังไม่เข้มแข็งนักเจ้าจึงยังมีเวลาไม่มากนัก จงอธิษฐานจิตให้ภาพเหตุการณ์ที่เห็นย้อนถอยหลังกลับไปเรื่อยๆจนถึงชาติที่แล้วของเจ้า"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องกังวานอยู่ในภวังคจิตอย่างชัดเจน ป๊อดน้อมรับเอาคำแนะนำมาปฏิบัติ โดยการกำหนดจิตและภาวนาความต้องการของตนเองกำกับลงไปในทันที
"ไปยังชาติที่แล้ว.....ไปยังชาติที่แล้ว..............ไปยังชาติที่แล้ว.....................ไปยังชาติที่แล้ว"
ดี น่าสนใจ
ในที่สุดก้มาซักทีติดตามรอเรื่องนี้มาก
รอป้อดมานาน...ยังน่าติดตามเหมือนเดิมครับ
การรอคอยครั้งนี้ถือว่าคุ้มค่าครับ ชอบเรื่องนี้มากครับ
::DookDig::รอป๊อดมานานมากจนลืมๆภาคแรกไปแล้ว
มาแล้วๆๆรอนานมากนึกว่าจะจบแค่ภาคแรกแระ
เพิ่งเข้ามาอ่าน น่าติดตามมากครับ
ภาคใหม่มาแล้ว มีย้อนอดีตด้วย
คุณป๊อดกลับมาแล้ว เข้าป่าแบบนี้ มีช้างเผือกแน่นอน ::WooWoo:: ::WooWoo:: ::WooWoo::
และแล้วป๊อดก็กลับมา อีกไม่นานกก็คงจะเก่งกว่าเดิม ::Shower::
พระบอกตัญหาเยอะ
พระบอกตัญหาเยอะ
จะย้อนอดีตนึกถึงสาวที่เคยมีอะไรกัน
ภาคสอง มาแล้วครับ น่าจะสนุกได้อีก
เป็นอีก 1 เรื่อง 1 งาน ที่รอแล้วรออีก นึกว่าจะสาบสูญเหมือนหลายๆเรื่องที่ตามอยู่ ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้เขียนต่อไปนะครับ สนุกมากๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขให้อีกครั้งครับ
กลับมาซะที ตอนนี้ยังไม่เสียว
เร่งเข้าประเด็นหน่อยนะ
อ่านเพลินเลย ขอบคุณครับ
เรื่องในดวงใจมาแล้วแล้วพี่ป้อดจะไงต่อ ::Shy::
ไม่ได้เข้าเวปมาค่อนข้างนานวันนี้เข้ามาเจอพอดี นี่เป็นอีกเรื่องที่ผมติดตามอยู่ดีใจครับที่ไรท์กลับมาต่อให้ ขอบคุณนะครับ
ลืม ตอนเก่า ไป บางส่วนเดี๋ยวต้องกลับไปหาอ่านใหม่ จำได้ ว่าได้ สาวหลายคน
ยินดีต้อนรับท่านนักเขียนและเจ้าป๊อดนะครับ ห่างหายไปนานเลย รอติดตามเสมอนะครับ ::Thankyou::
หายไปนานเลย มาตามต่อตอนต่อไป สนุกและตื่นเต้นน่าติดตามครับ
ตัดมาก็ตามมาโดนเก็บเลย
ภาคแรกก็สนุกแล้วตามต่อครับภาคสองนี้ คงเสียวกว่าเดิม
หายไปนานเลยย
ขอบคุณครับ... เป็นแนวเรื่องสั้นที่ผมรู้สึกชอบมากครับ.. ในแนวเกี่ยวกับไสยศาสตร์..
น่าสนุกครับ รอติดตามชม
รอเรื่องนี้มานาน
มาแล้ว หายไปนาน เป็นกำลังใจให้นะครับ
มาแล้วน้าขิกกับนายป๊อด ::Glad::
หายไปนานจนต้องอ่านไปแล้วค่อยๆฟื้นความทรงจำกลับมา ดีใจที่ป๊อดและน้าขิกกลับมาครับ
ในที่สุดก็ได้อ่านต่อขอบคุณคับ
ไม่นึกว่าจะมาเขียนต่อ อย่างรอ สนุกมาก
ไม่ตายง่ายๆ หรอกป๊อดเรา ยังต้องอยู่เสียวกันอีกนาน
สงสัยป๊อดจะมาถูกทางแล้วหละ เจอ เวทย์สายขาว แล้วกละมั้งทีนี้
ยินดีต้อนรับ กลับบ้านนะ ป๊อด ::WooWoo::
ว้าวกลับมาแล้ว มาลุ้นกับนายป๊อดต่อ
น้าขิกหาย ต่อไปก็อัตตาหิ
ว้าวๆ กลับมาแล้ว
ป็อดได้อาจารย์ดีอีกแล้ว
ติดตามมานานแล้วครับอยากอ่านมานานแล้วป็อดจะได้น้าขิกคืนไหม
จะเป็นยังไงน้อป๊อด
รอนานมาก ได้เวลามันอีกแล้ว ขอบคุณครับ
ป๊อดกลับมาแล้วมีเรื่องที่จะให้ป๊อดแก้อีกมากมายหายเร็วเร็วนะ
ไม่ได้เข้ามานาน ดีใจมาก ป็อดกลับมาเสียที
ป๊อด กลับมาแล้ว พร้อมกับความสามารถใหม่ ๆ คงมีสาว ๆ ใหม่ ๆ ให้ติดตาม
อ่านค้างไว้นานมาก เลยกลับมาไล่อ่านต่อจนจบ ตามไล่อ่านใหม่จนถึงss2จนได้ ติดตามต่อเรื่อยๆนะคับ
ขออ่นต่อนะครับ
กลับมาแล้ว จะได้อ่านต่อซะที
มาแล้วหายไปนานเลยกว่าจะกลับมาเขียนต่อสนุกมากคับแจ้งลบกระทู้นี้หรือ (https://xonly8.com/index.php?action=reporttm;topic=230241.14;msg=1651277)
ตามต่อมาจากภาคแรกครับ
เพิ่งได้กลับมาอ่านภาคสองเหมือนกัน
รอติดตามต่อครับแม้ว่าจะนานขนาดไหนก็ตาม
เริ่มภาคสองด้วยการฝึกตน
ผลจากภาคแรก 6 สาวจะอย่างไรบ้างหน๋าาาา
เริ่มกลับเข้าชุมชน จนพบคนสวยคนน่ารัก
มักได้เสียว อีกแล้วหน๋ออออ
รอป็อดนานมากเลยครับ เริ่มภาค 2 หลังจากรอมานาน
ถ้าป๊อดไม่ได้หลวงพ่อช่วยไว้ไม่งั้นคงตายไปแล้ว โชคดีนะเนี่ย
ไม่งั้นสาวๆคงเสียใจแย่
โชคดีแล้วป็อดมีหลวงปู่มาช่วย
Welcome back
หายหน้าหายตาไปนานเลยครับ ดีใจที่นักเขียนเก่ากลับมาสานงานต่อ
ติดตามมานานมากตั้งเเต่ภาค1เข้ามาอ่านภาค1ถึงรู้ว่สภาค2เริ่มเขียนดีใจมากๆเลยครับ
ป๊อดมาแล้ว จะได้ติดตามต่อ
มาย้อนอ่านอิกรอบ ลืมหมดแล้ว คิดถึงจัง
เรียนรู้อดีตมาสร้างสรรค์ปัจจุบันให้ดี
ภาคแรกยังไม่ได้อ่าน เรื่มภาค 2 เลยหล่ะกัน
กลับมาสักทีนา้ขิกของเรา
สนุกมากครับ ต้องไปหาตอนก่อนๆมาอ่านแล้วหละ
รอมานานนึกว่าไม่มาต่อแร่ะ ::DayDream::
ขออ่านต่อนะครับ
เพิ่งรู้ว่ามีภาค 2 ด้วย จะรอติดตามท่านต่อไปครับ
ป๊อดได้กลับมาอีกครั้ง ได้เรียนไสยขาวกับหลวงปู่แน่
ไอ้ป็อดเยี่ยมจริงๆเยี่ยมจริงๆ
เคยอ่านภาคแรกนานมากแล้ว เดี๋ยวต้องขอกลับไปย้อนอ่านอีกรอบด้วยครับ
รอดมาคราวนี้ คงเจอศึกหนักกว่าเดิมแน่
น้าคิกจะได้ร่างมาแย่งสาวป๊อดมั้ย
มาครั้งนี้ต้องติดตามป๊อดส่าจะได้ใครต่อไป
ป๊อดฟิ้ยแล้ว ้้้้้้้้้้้อ
ป๊อดสมชื่อ ป๊อดๆ
welcome back ครับท่าน รอคอยตอนใหม่มานานมากกกกกกขอบคุณไรท์มากครับที่ยังไม่ทิ้งกันไป
::HeyHey::ไม่ยากให้ป๊อดเป็นอะไรยากให้รอดกลับมาเก่งกว่าเดิม
จิตยังอ่อนอยู่ตามหลวงปู่ว่าคงไม่ทันรู้เห็นอดีตเท่าไร ต้องฝึกต่อไปครับ
กลับมาแล้วนายป๊อด ยังจำได้เลยว่าได้มีดหมอหลวงพ่อเดิมมาด้วย
ขอบคุณมากครับ
รู้ประวัติตัวเองแล้ว ขอบคุณครับ
ฝึกวิชาใหม่ด่วนเลยป๊อด เกือบตายแล้ว
ไม่มีน้าขิกจะอยู่ได้หรอ
ติดตามอ่านต่อครับ
กลับมาสานต่อตำนานอีกครั้ง ขอบคุณมากนะครับ
ป๊อดกลับมาแย้ว
ในที่สุดก็มา ขอบคุณครับ
ว้าว เรื่องนี้มีภาค2ด้วย นึกว่าจะไม่มีต่อซะแล้ว
สนุกมากครับ ติดตามยาวววว
คาดการณ์ว่าภาต 2 คงสนุกกว่าภาค 1 ไม่ว่าจะเป็นสงครามรัก สงครามอาคม
ได้ฝึกวิชาอีกแน่เลย
ขอบคุณครับ
ภาคสองมาแล้ว แต่ภาคหนึ่งยังอ่านไม่จบเลย
ชอบเรื่องนี้ครับ ไม่ใช่เพียงแค่เนื้อเรื่องเท่านั้นแต่รวมถึงสำนวนและวิธีเล่าเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากๆครับ
ติดตามมาตั้งแต่ภาค 1 สนุกจริงๆครับ
หลวงปู่จะสอนให้ป๊อดเก่งแน่เลย
ดีใจมากที่ได้อ่านตอนต่อจากภาคแรก ขอบคุณท่านผู้ประพันธ์มากครับ แต่งต่อไปเเรื่อยๆ นะครับ
แล้วป้อดจะทำไงดี ทางบ้านจะเป็นไงบ้าง
ขิกหายเหลือแต่หำ555
ป๊อดได้รับ อ.สายขาว 1 ea ::Beggar::
แต่ไม่เห็นจะยอมเรียนไอ้อสุภๆ อะไรนั่นเลย ::Angry::
ดูแล้วถ้าจะจำเป็นมาก ::Hunger::
ชอบมากครับ
แล้วจะรอดกลับไปไหมนิ
กลับมาแล้ว สู้ๆ
นึกว่าไม่แต่งแล้ว ต้องกลับไปอ่านทวน อีกรอบ
ติดตามมานานเพิ่งหาเจอ ติดตามปอดต่อไปครับ
เหมือนหนังจีนเลย ตกหน้าผา ฝึกวิชา กลับมาแก้แค้น
รอมานานที่แท้ก็แอบไปเข้าป่ามานี้เองนะป็อด
::Evil::สนุกมาก รออยู่
การกลับมาชองป๊อด จะกลายเป็นเทพ ป๊อด แล้วสิน่ะครับ
หลวงปู่มาช่วยแล้ว รอดไปที
เคยอ่านภาคแรกไว้เมื่อนานมาแล้ว ดีใจที่กลับมา
::Glad::ขอให้คนเขียนเรื่องนี้มาต่อให้จบภาค2 ถ้ามีภาค3จะดีมากครับ
ขอบคุณครับ
ติดตามน้องป๊อด หลวงตาจะช่วยอย่างไร สนับสนุนอย่างไร หรือจะรับป๊อดเป็นลูกศิษย์ลูกหา
จะได้กลับไปมั้ยนี่ป๊อด
ยอดเยี่ยมจริงๆ
::HeyHey::
น้าขิกไม่อยู่ขาดคู่หูเลย
อดีตชาติของป๊อดจะเป็นยังไงน้อ จะเสียวเหมือนปัจจุบันไหมน้อ
ภาคสองต้องสนุกกว่าภาคแรก
สนุกน่าติดตามมากเลยครับ
สนุกมากครับ ตามมาจากภาคแรก ขอบคุณที่มาเขียนต่อครับ นึกว่าจะหายไปซะแล้ว
สมกับที่รอคอยครับ พึ่งหาเจอ ขอบคุณในความเอื้อเฟื้อ
เนื้อเรื่องหลากหลายสนุกมากครับ ::WooWoo::
สมกับที่รอคอย ขอบคุณครับ
สนุกมากๆครับเรื่องนี้อยากเป็นป๊อดเลย
มาดูกันว่าชาติที่แล้วป๊อดมีความเป็นมาอย่างไร
แบบนี้ออกแนวเพชรพระอุมาเลย
ดีใจมากๆครับที่ได้กลับมาเขียนให้อ่านอีกครั้ง ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกเลย เขียนได้ดี เหมือนกับมีความรู้ทางด้านนี้ด้วยนะครับ
สนุกมากครับ บทนี้มาถึงก็ฝึกวิชาเพิ่มเลย
::Glad::
แจ่ม ::Sweat::
ชาติก่อนใด้หลาย กำๆๆๆๆตำๆๆๆๆ
มาอ่านต่อ ครับ กำลังมัน อัพบ่อย ๆ นะ
ขอบคุณสำหรับการสรรสร้างผลงานตรับ
เนื้อเรื่อง ลึกลับ ซับซ้อน ขึ้นเรื่อยๆ
สนุกมากๆเลยครับ อ่านเพลินและสนุกมากๆเลยครับ
ค้นหาตัวตน ความจริง
พึ่งมาติดตาม สนุกมากครับ
หายไปนานมาก นึกว่าเลิกเขียนไปแล้ว ทิ้งคาใว้แบบนั้น
::Horror::
อ่านต่อ
ขอขอบคุณท่านเจ้าของนิยายที่ได้จินตนาการสานต่อภาค2 ให้ผู้คนที่สนใจได้หาเสพกันทั่วหน้า ::Reader::
ป็อดยังไม่ตาย
พระมาโปรดแล้วป๊อด
รอพี่ป๊อดมานานมากครับ
D
โอ้ย้อนไปหลายชาติมาก
เรื่องโปรดกลับมาแล้ว ท่าทางป็อดจะอัพเลเวลขึ้นอีกสินะ
อยากรู้แหะ ชาติที่แล้วป๊อดเป็นไง
ป๊อดกลับมาแล้ว
รอมานานขอบคุณที่มาแบ่งปันครับ
รอมานานมากครับ
ป๊อดจะไปรอดไหม ลุ้น
ก็ตามมานานนะอ่านแล้วสนุกดีมีบทคาถาด้วยเอาใจช่วยในการเขียนครับ
เดินเรื่องกำลังมันเลยครับติดตามอยู่
เริ่มสนุกเข้าทุกตอนเลย ::Thankyou::
หายไปนานเลยนะครับ
อ่านภาคหนึ่งจบ ผมก็ค้างไปหลายปีเลย ดีใจที่ยังมีต่อ
ป้อดเจออาจารย์ที่ดีช่วยไว้ทัน
ฝึกด้านขาวกับหลวงปู่แน่ๆ
ขอบคุณมากครับ
จะไดรู้สักทีพระเอก
เราจะเทพขนาดไหน
ห่างหายไปนานไม่นึกว่าจะมีภาค 2 แล้ว กำลังรออยู่เลยคับ ขอบคุณครับ
เริ่มตอนใหม่แล้วสนุกมาก ติดตาม
::Hmmm::
รอมานาน
ขอต่อภาค2ยาวๆไปเลยจร้า
เป็นเรื่องราวที่สนุกน่าติดตามเป็นอย่างมากเลยครับผม
กำลังย้อนรอยแล้ว
สนุกมากครับ
เรียนสายดำ มาต่อวายขาวกับหลวงปู่ แจ่มเลย
คุ้มค่าที่รอคับ
มีอันตรายนะจะรู้ไหม
มีอะไรนะชาติที่แล้ว
ดีที่ได้พระมาช่วยไว้
ใช้หมอง นั่งมาธิ
ไม่ยากให้ป๊อดเป็นอะไรยากให้รอดกลับมาเก่งกว่าเดิม
ชอบเลยครับเนื้อหาดรสุดๆนั้งอ่านแล้วคิดตามเป็นถาพๆเลย
โดนซะละ...^^
ภาคแรกสนุกมาก น่าติดตาม
::Glad::หายไปนาน นึกว่าเลิกแต่งแล้วครับ
::Thankyou::รอป็อดนานมากเลยครับ เริ่มภาค 2 ติดตามต่อครับ
ป๊อดกลับแล้ว
ป๊อดกลับมาอีกครั้ง เดี๋ยวขอไปย้อนอ่านตอนเก่าๆก่อน
มาแล้วป็อดหายไปนาน
นึกว่าป๊อดจะตุยเย่แล้วก็ไม่มีอะไรต่อซะแล้ว
ภาค2น่าจะละเรื่องราคะไปมั้งแล้ว
รอนานจนลืมเลย ขอบคุณที่กลับมามอบความสุขให้อีกครับ
รอมานานในที่สุดป๊อดกับน้าขิก ก็กลับมา
หลวงปู่ช่วยให้ป๊อดระลึกชาติและอัพสกิลไว้ป้อวกันตัวเอง
ได้หลวงปู่ช่วย
::Hungry::จบภาคแรก รู้ศึกเศร้า คิดว่าป๊อด จะสี้แหงแก๋ ไปละ ::Confident:: ::Confident:: ค่อยชื่นใจหน่อย
จะได้พจญภัยอะไรแค่ไหนนะป๊อด
เอาให้มัน ฟันให้ยับเน้อ
ไปยังชาติที่แล้ว... ไปยังชาติที่แล้วววววว
ขอบคุณมากเลยครับที่กลับมาสานต่อ
มาแล้วหายไปนานเลยกว่าจะกลับมาเขียนต่อสนุกมากคับ ติดตามต่อครับ
เนื่อเรื่องสนุกมากครับ ไปต่อได้ยาวๆจนจบนะครับ
หายไปนาน ติดตามอยู่นะครับ
ป็อดกลับมาอีกแล้ว
เอาแล้วป๊อดเอ๊ย
::Doubt::ป็อดมีสะสมบุญไว้มากในชาติภพก่อนๆจึงส่งผลถึงชาตินี้ได้เจอแต่คนช่วยเหลือ
นานมามากเลยครับ ภาค 2 ติดตามต่อ
อ๊อดได้วิชาใหม่อีกแล้ว ต่อไปจะเก่งขึ้นอีกขนาดไหนนะ
มาตอนภาค2ต่อละครับ สนุกเหมือนเดิม
มาแล้วอยากอ่าน
ติดตาม
::Reader::
ป๊อด.. นายกลับมาแล้ว คราวนี้จะมีทีเด็ดอะไรใหม่ๆมาเพิ่มบ้างเอ่ย..
ระลึกชาติได้ดี จะได้รู้ว่าอดีตเป็นอย่างไร
เจอแล้วภาค 2
จะมีอะไรในอดีตชาติของป๊อด
ติดตามจ่อเรื่อยๆเลยคับ ป๊อดจะเจออกะอะไรมั่งภาคนี้
เป็นเรื่องที่ชอบมากครับเนื้อเรื่องดีสุดๆ
เพิ่งอ่านภาคเเรกจบ เลยต้องมาหาอ่านต่อ
หลวงปู่มาช่วยทัน
มีวิชาดี มีชัยไปกว่าครึ่ง
ป๊อดกลับมาแล้วนะ
ชอบเรื่องนี้มากได้สาระและได้ทั้งอารมณ์
หายไปนานมากเลย
::YehYeh::
จะกลับบ้านเมื่อไหร่ป๊อด
ได้ของดีอีกแล้วนะป๊อด
ดวงดีพระคุ้มครองอยู่
ครวานี้จะไปผจญภัยที่ไหน
ย้อนความกันสักพักแน่ๆเลย
ติดตามครับ
เปลี่ยนแนวเป็นสายธรรมะซะแล้ว กลับมาเป็นสายหื่นอย่างเก่าดีกว่า
อ้างจาก: Kamen Rider V-3 เมื่อ พฤษภาคม 08, 2020, 04:09:35 หลังเที่ยงและแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะเริ่มสานต่อ อาถรรพ์ปลัดขิกซะที หลังจากที่ตันอยู่ระยะหนี่ง
ประกอบกับหน้าที่การงานที่ยังยุ่งๆอยู่ ก็ตั้งใจไว้ว่าจะเอาให้จบตามพล๊อตที่ตั้งไว้ให้ได้
ขอตั้งชื่อว่า เป็น อาถรรพ์ปลัดขิกภาค 2 เลยแล้วกัน ส่วนภาคแรกใครยังไม่เคยอ่านและต้องการติดตามเชิญได้ที่ลิงค์ท้ายเรื่องครับ
--------------------
ท้องฟ้าที่สว่างใสมาตั้งแต่รุ่งเช้าของผืนป่าดิบแล้ง เริ่มอึมครึมแล้วลาแสงลงด้วยเมฆฝนสีเทาหม่นที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาจนห่มคลุมท้องฟ้าโดยรอบของป่า จะมองเห็นสิ่งต่างๆได้ก็เพียงแค่เงาสลัว กิ่งก้านอันแผ่กว้างของต้นไม้ใหญ่ดำทะมึนเริ่มแกว่งไกวไปมาจากลมฝนที่เริ่มตั้งเค้า แล้วกลับกลายเป็นลู่ไปตามกระแสลมอย่างรุนแรงจนใบของมันปลิวว่อนกระจัดกระจายไปทั่ว
เสียงคำรามของท้องฟ้าดังครืนๆ สลับกับแสงแปลบปลาบสว่างวาบ ต้องร่างของชายหนุ่มที่นอนสงบนิ่งอยู่ใต้โคนไม้ใหญ่ แล้วเพียงครู่ท้องฟ้าอันดำมืดก็ปลดปล่อยเม็ดฝนอันเย็นฉ่ำจากผืนฟ้าลงสู่ผืนดินอันผากแห้งจนฉ่ำชื้นเจิ่งนองเสมือนเป็นการฟื้นคืนชีวิตของป่าขึ้นมาอีกครั้ง
เม็ดฝนสาดลอดร่มไม้ลงมาพร่างพรมบนใบหน้าของป๊อด เหมือนกับจะช่วยปลุกให้เขาตื่นฟื้นจากการหลับใหล เปลือกตาของเขาเริ่มขยับแล้วค่อยๆลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ริมฝีปากอันแห้งผากเผยอออกรับเอาหยาดน้ำทิพย์ที่พร่างพรมลงมาจากแผ่นฟ้าล่วงเข้าสู่ลำคออย่างโหยกระหาย สายน้ำอันเย็นฉ่ำชุ่มชื่นช่วยให้ป๊อดเริ่มกลับมามีพลังชีวิตขึ้นทีละน้อยๆ
ป๊อดพยายามยันร่างเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง แต่แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรุดตัวกลับลงไปนอนอีกครั้ง ความบอบช้ำจากการถูกรถชนอย่างรุนแรง ทำให้ป๊อดยังมีอาการหายใจติดขัดและเสียดแน่นที่ช่องอกทั้งยังถูกซ้ำด้วยอำนาจฤทธิ์ของลูกกระสุนปืน ทั้ง 3 นัดที่ยิงมาในระยะเกือบจะเป็นเผาขน โชคดีที่ในขณะถูกยิงยังมีปลัดขิกพญางิ้วดำคุ้มครองอยู่ จึงทำให้ลูกปืนทั้งสามนัดไม่สามารถเจาะทะลุผ่านช่องอก
สติของป๊อดเริ่มคืนกลับมาจนเกือบเป็นปกติเมื่อได้รับความฉ่ำเย็นของสายฝน เขาเริ่มทบทวนคิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ ป๊อดจำได้ว่าเขาถูกรถยนต์คันหนึ่งพุ่งชนจนร่างของเขาลอยกระเด็นไป และถูกคนขับรถคันนั้นเดินตามมายิงซ้ำมาที่ร่างของเขาในระยะใกล้ เมื่อระลึกได้ถึงตรงนี้อาการเจ็บแน่นที่หน้าอกก็แล่นแปลบเข้ามาจนเขาต้องหลับตาลงสะกดความเจ็บปวดเอาไว้
เขาไม่เคยมีศัตรู ไม่เคยสร้างความอาฆาตแค้นให้กับใคร คนที่ต้องการให้เขาตายจนกระทั่งสามารถทำได้ถึงเพียงนี้มีเพียง เสี่ยวิชัย คนเดียวเท่านั้น พอคิดมาถึงตรงนี้ป๊อดก็เริ่มวิตกกังวลเป็นห่วงคนที่บ้านเกรงว่าเสี่ยวิชัยอาจจะส่งคนไปทำร้าย เขาจึงพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงและกำลังทั้งหมดที่มี ดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นเอาชนะความเจ็บปวดที่บริเวณชายโครง จนสามารถนั่งได้ในที่สุด
ป๊อดหายใจอย่างเหนื่อยหอบหันมองสำรวจสภาพของสถานที่โดยรอบ แล้วก็เห็นว่า ณ จุดที่ตนเองอยู่เป็นป่าทึบอันหนาแน่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ทั้งยังเป็นเวลาที่ใกล้จะค่ำแล้ว ป๊อดรู้ดีว่ากลางป่าในยามค่ำมืดทั้งยังมีพายุฝนเช่นนี้ไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยหากปล่อยให้เนิ่นนานไปกว่านี้สถานะการณ์ของตนเองก็จะยิ่งเลวร้ายยิ่งขึ้น
ทุกครั้งในยามที่ได้รับความทุกข์หรือเข้าตาจน ป๊อดจะคิดถึงน้าขิกรวมถึงในครั้งนี้ด้วย ป๊อดรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาในทันทีจึงรีบล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อ แต่แล้วก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า และไม่ว่าจะควานหาลงไปซักกี่ครั้งก็ไม่พบปลัดขิกพญางิ้วดำที่ตนเองเป็นผู้ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ป๊อดไม่ละความพยายาม ไล่มือลงไปสำรวจกระเป๋ากางเกงและสอดส่ายสายตาไปทั่วอาณาบริเวณใกล้เคียงอย่างร้อนรน ด้วยความหวังว่าอาจจะทำตกหล่นไปไม่ไกลนัก
"น้าขิก....น้าขิกไปไหน.......น้าขิกอยู่ที่ไหน............น้าขิก.....โธ่.....น้าขิก.."
ป๊อดร่ำร้องออกมาอย่างอ่อนใจ จนในที่สุดก็ทิ้งมือทั้งสองลงข้างลำตัวตัวอย่างท้อแท้สิ้นเรี่ยวแรง นั่งมองดูสายฝนที่สาดกระทบลงบนพื้นดินอย่างหมดหวัง
ฝนเริ่มซาลงจนหยุดลงในที่สุด บรรยากาศรายรอบก็มืดมิดลงจนแทบจะมองไม่เห็นอะไรที่อยู่เบื้องหน้า เสียงจักจั่นเริ่มดังขึ้นจนดังก้องเซ็งแซ่ไปทั้งป่า มันยิ่งสร้างความเหงาและวังเวงให้กับป๊อดมากยิ่งขึ้นไปอีก
สัตว์น้อยใหญ่ที่หากินในเวลากลางคืนเริ่มส่งเสียงสอดแทรกเสียงเข้ามาเป็นบางขณะ มันเป็นเสียงที่แปลกประหลาดและน่ากลัวจนอดคิดไม่ได้ว่ามันอาจจะเป็นเสียงของภูตผีปีศาจ และพอคิดถึงตรงนี้ป๊อดก็นึกออกว่าเขายังมีโหงพรายอยู่ โหงพรายที่ป๊อดใช้ให้ไปเฝ้าดูอาการของนิสา แล้วกลับมาเล่าเรื่องราวของเธอ ให้ฟังในตอนเย็นๆ ป่านนี้มันเองก็คงจะหาเขาอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเขามาอยู่ในป่าลึกอันห่างไกลเช่นนี้ เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถติดต่อกับโหงพรายได้หรือไม่ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากจะต้องทดลองดู แล้วป๊อดก็หลับตาลงพยายามสำรวมจิตให้สงบนิ่งเพื่อสื่อกระแสจิตถึงโหงพราย
อาจจะเป็นเพราะเขากำลังอยู่สถานที่อันคับขันและอยู่ในสภาวะที่วิตกกังวล แม้จะพยายามเท่าไหร่ป๊อดก็ไม่สามารถสำรวมจิตให้นิ่งได้ จนป๊อดคิดตัดสินใจที่จะแก้ปัญหาด้วยตนเอง โดยพยายามยันตัวเองลุกขึ้นยืนและออกก้าวเดินอย่างโผเผ เพื่อจะหาทางออกจากป่าแห่งนี้
ป๊อดฝืนเท้าก้าวเดินโผจากโคนต้นไม้ต้นหนึ่งไปยังอีกต้นหนึ่งด้วยอาการกระปกกระเปลี้ย ท่ามกลางความดำมืดของป่า ผืนดินหลังฝนตกอย่างหนัก มันทั้งเปียกทั้งลื่นและดำสนิทจนป๊อดเองก็มองไม่เห็นว่ากำลังก้าวเท้าไปเหยียบอะไร แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากก้าวเดินต่อไปเพื่อหาทางออกจากป่าแห่งนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด และแล้วเท้าของป๊อดข้างหนึ่งก็ก้าวสวบหายลงไปในที่อันเวิ้งว้าง
"เฮ้ยย !..........อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา..............."
ป๊อดรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องดังยาวออกมา ขณะที่ร่างของเขาล่องลอยอยู่อย่างเวิ้งว้าง กระแสลมวิ่งผ่านหูของป๊อดทั้งเร็วแและแรงจนรู้สึกอื้ออึงไปหมด ร่างของเขาลอยเคว้งคว้างจนป๊อดรู้สึกว่าวาระสุดท้ายของชีวิตทำไมมันช่างยาวนานนัก แล้วในที่สุดสติสัมปชัญญะของป๊อดก็ดับวูบลง
-------------
เสียงไก่ป่าตีปีกดังผั่บๆๆ แล้วขันดังก้องเป็นช่วงๆ สลับกับเสียงของนกตัวน้อยที่ส่งเสียงเจี้อยแจ้วอย่างไม่ยอมแพ้ แว่วเข้ามากระทบโสตประสาทของป๊อดจนเริ่มรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แต่แล้วก็ต้องหรี่ตาลงอีกครั้งเมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่สาดส่องทะแยงม่านตาเข้ามา
ป๊อดสอดส่ายสายตาหันมองไปโดยรอบอย่างมึนงง ก่อนหน้านี้เขาจำได้ว่า ตนเองได้พลัดตกลงจากที่สูงจนคิดว่าคงไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว แต่แล้วก็กลับพบว่าตนเองได้มาอยู่ในที่แห่งนี้
ป๊อดยันกายลุกขึ้นนั่งแล้วสำรวจดูตนเอง ก็พบว่าความเจ็บปวดจุกแน่นที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หายไปราวกับปลิดทิ้งจนเขาอดคิดไม่ได้ว่าตัวเขาเองอาจตายไปแล้วจึงได้ละทิ้งความเจ็บปวดเหล่านั้นไป แต่เมื่อหันมาสำรวจสถานที่ที่ตนนั่งอยู่ก็พบว่ามันเป็นลานดินกว้างเตียนที่รายรอบไปด้วยต้นไม้เหมือนมีคนมาถากถางไว้ ไก่ป่าสีสันสวยงามสี่ห้าตัวเกาะตามกิ่งก้านห่างออกไปไม่ไกลนัก ลักษณะที่มันเดินใกล้เข้ามาเหมือนมันไม่เกรงกลัวมนุษย์แต่อย่างใด
ที่ห่างออกไปมีกวางแม่ลูกอ่อนพร้อมกับลูกของมันกำลังเล็มหญ้าอยู่อย่างสบายใจและไม่มีท่าทีที่จะระแวงหรือเกรงกลัวในตัวเขาอย่างผิดธรรมชาติของสัตว์ป่า บริเวณจุดกึ่งกลางของลานดินมีต้นไทรใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านปกคลุมจนผืนดินที่อยู่ใต้กิ่งก้านของมันดูร่มครึ้มน่าเข้าไปนั่งพักผ่อน
และแล้วสายตาของป๊อดก็มาสะดุดลงที่บริเวณแท่นหินใต้โคนของต้นไทรใหญ่ มันดูคล้ายร่างของมนุษย์แต่ก็เห็นไม่ถนัดชัดนักเพราะถูกรากของต้นไทรห้อยย้อยปิดบังเอาไว้ ป๊อดไม่แน่ใจในสายตาของตัวเองจึงตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เขาจ้องมองสิ่งที่อยู่บนแท่นหินใต้โคนต้นไทรอย่างพินิจพิจารณา จนชัดกับสายของตนเองแล้วว่าสิ่งนั้นคือ
ร่างอันผอมแห้งของพระภิกษุชรารูปหนึ่ง พระรูปนั้นกำลังนั่งหลับตานิ่งคล้ายกำลังดิ่งลึกอยู่ในสมาธิ จีวรของท่านเก่าคร่ำคร่าและฉีกขาดจนไม่น่าจะให้ความอบอุ่นใดๆต่อร่างกายได้ ด้วยความที่ป๊อดเป็นเด็กวัดและมีความคุ้นเคยกับพระเป็นอย่างดี เขาจึงคุกเข่าลงแล้วก้มกราบเบญจางคประดิษฐ์สามครั้ง ต่อร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้า แล้วพนมมือนิ่งจ้องมองไปที่ใบหน้าอันตอบแห้งจนมองเห็นสันกระดูกของโหนกแก้มพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อม
"ขอกราบนมัสการ หลวงปู่ครับ"
ร่างของภิกษุชรายังคงนั่งนิ่ง ดวงตาปิดสนิท ริมฝีปากก็ไม่ได้ขยับแต่อย่างใด แต่กลับบังเกิดเสียงก้องกังวานตอบออกมา
"เกือบตายแล้วใช่ไหมล่ะ เจ้าน่ะ"
ป๊อดจ้องมองร่างของพระภิกษุที่อยู่ตรงหน้าอย่างตกใจ แล้วหันไปมองโดยรอบเพื่อให้แน่ใจว่า เสียงที่ตนได้ยินเมื่อสักครู่เป็นเสียงของพระภิกษุชราที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ
"นั่นเสียงของหลวงปู่ใช่ไหมครับ"
"ใช่ ข้ากำลังพูดกับเจ้าอยู่"
ป๊อดยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อแน่ใจแล้วว่า พระภิกษุชราเป็นผู้พูดกับเขาจริงๆ
"นี่ผมยังไม่ตายใช่ไหมครับ หลวงปู่"
"ก็คงจะตายไปแล้ว ถ้าข้าไม่ช่วยไว้"
พอป๊อดได้ยินอย่างนั้น ก็เข้าใจสถานะตัวเองในปัจจุบันทันที ก้มกราบหลวงปู่อย่างสำนึกในพระคุณ
"เจ้าน่ะถึงแม้จะยังไม่ถึงที่ตาย แต่ต่อไปก็จะต้องพบกับชะตากรรมที่ยากลำบากแบบนี้อีกหลายครั้ง เพราะผลกรรมจากอดีตชาติแม้ตัวเจ้าเองจะเคยสร้างกุศลอันยิ่งใหญ่เอาไว้ แต่ก็สร้างบาปกรรมเอาไว้มากเช่นกันจึงยังต้องเผชิญกับคู่เวรคู่กรรมของเจ้าที่ยังมีอีกมากมายนัก"
ป๊อดมีสีหน้าสลดลง และรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินอย่างนั้น
"ผมไปทำกรรมอะไรเอาไว้หรือครับ หลวงปู่ พวกเขาถึงได้อาฆาตแค้นผมถึงขนาดนี้"
"เจ้าอยากเห็นไหมล่ะว่าอดีตชาติของเจ้าทำอะไรเอาไว้บ้าง"
ป๊อดตาเบิกกว้าง อย่างสนใจ
"ผมอยากเห็นครับหลวงปู่ หลวงปู่ช่วยให้ผมเห็นได้เหรอครับ"
"ได้สิ เจ้าน่ะ ฝึกสมาธิจนได้ฌาณแล้วไม่ใช่รึ ถึงแม้กำลังของฌาณจะยังอ่อนอยู่ แต่ก็พอที่จะระลึกย้อนไปยังชาติก่อนหน้านี้ได้อยู่"
"ขอหลวงปู่เมตตาสอนให้ผมด้วยเถอะครับ"
"เอ้า....ถ้าอย่างนั้น เจ้าลองเข้าฌาณให้ข้าดูหน่อยซิ"
สิ้นคำของหลวงปู่ ป๊อดก็นั่งขัดสมาธิวางฝ่ามือทั้งสองทับกันไว้ที่หน้าตักแล้วปิดตาลง ภาวนาจิตเข้าสู่กสิณไฟตามที่น้าขิกเคยสอนเขาไว้ เพียงครู่จิตของป๊อดก็นิ่งสงบเห็นเป็นนิมิตรของดวงไฟขึ้นที่หน้าผากอย่างเด่นชัด ที่ผ่านมาหากจิตของเขาดิ่งลึกเข้าสู่ขั้นนี้แล้วเพ่งจิตไปตามความปราถนาของตน ก็จะสามารถทำให้เกิดปาฏิหาริย์ต่างๆได้ตามต้องการแล้ว แต่หากต้องการดูอดีตชาติของตัวเองเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปเหมือนกัน จึงรั้งรอจิตอยู่แต่เพียงในขั้นนี้
"ไอ้มหาภูตตนนั้น มันสอนเจ้าแค่เพียงเท่านี้รึ"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องเข้ามาในสมาธิจิตของเขาอย่างแจ่มชัด ป๊อดจึงตอบกลับไปด้วยอำนาจแห่งสมาธิจิตเช่นเดียวกัน
"มหาภูตอะไรหรือครับหลวงปู่ ผมไม่รู้จัก"
"ก็ไอ้ตัวที่มันสิงสถิตย์อยู่ในปลัดขิกนั่นไง"
"อ๋อ.....นั่นคือน้าขิก ไม่ใช่มหาภูตอะไรหรอกครับ หลวงปู่"
"หึ....นั่นหล่ะมหาภูตล่ะ โดยปกติคนที่ฝึกจิตจนบรรลุถึงขั้นฌาณฝ่ายกุศล เมื่อตายแตกดับไปก็จะถือกำเนิดในชั้นพรหมระดับต่างๆไปตามระดับของฌาณที่ตนเองบรรลุ แต่ในทางกลับกันหากว่าเป็นผู้ฝึกไสยเวทมืดโดยการเพ่งเอากิเลสของตนเองเป็นที่ยึดเหนี่ยวจนได้ฌาณ บุคคลนั้นเมื่อแตกดับไปจะกลายเป็นภูติที่มีพลังอำนาตจิตที่สูงเกินกว่าภูตผีปีศาจทั่วไป จนแม้แต่เทวดาบางพวกก็ยังไม่สามารถต่อต้านกับพลังอำนาจของภูตประเภทนี้ได้ ข้าถึงเรียกมันว่า มหาภูต" ยังไงล่ะ"
ป๊อดออกจาก สมาธิจิตลืมตาขึ้นด้วยความร้อนใจ
"แต่เท่าที่ผมอยู่กับน้าขิกมา ก็ไม่เคยเห็นน้าขิกแสดงความร้ายกาจใดๆออกมาเลยนะครับหลวงปู่"
"นั่นเป็นเพราะตอนนี้มันเหลือเพียงดวงจิต ไร้ภพภูมิ ไร้สังขารยึดครอง จึงทำให้ขาดความทรงจำและความนึกคิดที่สืบเนื่องมาแต่ชาติปางก่อน แต่เมื่อใดที่มันสามารถคืนสู่ร่างของตนเองได้ก็จะกลับกลายเป็น มหาภูตที่มีพลังอำนาจอย่างเต็มที่ ถึงเวลานั้น หากมันเป็นมหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายก็ยากนักที่จะสยบหยุดยั้งมัน"
ป๊อดนิ่งฟังอย่างสงบแล้วคิดตาม เขายังคงเชื่อว่าถึงแม้น้าขิกจะเป็นมหาภูตแต่ก็คงไม่ใช่มหาภูตที่มีจิตอันชั่วร้ายเป็นแน่ ความคิดของเขาถูกพระภิกษุชราล่วงรู้ จึงกล่าวออกมาว่า
"ทุกสิ่งจะดำเนินไปตามกรรมที่แต่ละคนได้ก่อไว้ เจ้าจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็สุดแต่เจ้า แต่ในวันนี้ที่ข้าต้องการให้เจ้าย้อนไปยังอดีตชาติก็เพื่อที่จะให้เจ้าฟื้นคืนความสามารถเก่าๆจากชาติที่แล้วมาไว้คุ้มครองตัว เพราะตอนนี้มหาภูตตนนั้นไม่ได้อยู่กับเจ้าแล้วใช่ไหมล่ะ"
พอป๊อดได้ฟังที่หลวงปู่พูดก็รู้สึกตื่นเต้น ที่หลวงปู่รู้เรื่องน้าขิก รีบระล่ำระลักถามขึ้นทันที
"หลวงปู่พอจะทราบใช่ไหมครับว่าน้าขิกอยู่ที่ไหน "
"ไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก ถึงเวลามันก็จะกลับมาหาเจ้าเอง มหาภูตตนนี้มีความผูกพันธ์เป็นทั้งมิตรและศัตรูที่สำคัญในอดีตชาติของเจ้า ตัวมันเองก็ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าให้ได้ไปผุดไปเกิดในภพภูมิที่ดี แต่หากว่าเจ้าปล่อยให้จิตหลงไปตามตัญหาราคะมากเท่าไหร่ จิตของเจ้าก็จะถูกมันครอบงำมากขึ้นไปทีละน้อยๆ จนในที่สุดตัวเจ้าเองจะสูญเสียสำนึกอันดีงามไป"
ป๊อดฟังมาถึงตรงนี้ก็ก้มหน้าละอายความประพฤติที่ผ่านมาของตน ตัญหาราคะเป็นอุปสรรคต่อความดีงามในจิตของเขาจริงๆ เขาเองก็รู้สึกตัวเช่นกันว่า ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งสูญเสียความยับยั้งชั่งใจมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
"หลวงปู่สอนให้ผมละตัญหาราคะในจิตได้ไหมครับ"
"เจ้ามีราคะจริตเป็นสันดานติดตัวมาหลายชาติแล้ว ทางแก้ไขมีอยู่หนทางเดียวคือการเพ่ง อสุภกรรมฐาน"
"อสุภะกรรมฐานคืออะไรครับ"
"คือการทำกรรมฐานด้วยการเพ่งซากศพเป็นอารมณ์ ให้เห็นความจริงของสังขารทั้งปวงเพื่อละเลิกการยึดมั่นถือมั่น"
ป๊อดหน้าเสียลงทันที ซากศพทั้งน่ากลัว น่าขยะแขยง ทั้งมีกลิ่นเน่าเหม็น เป็นเรื่องยากอย่างที่สุดสำหรับเขาหากจะต้องภาวนากรรมฐานชนิดนี้
"ข้ารู้ดีว่าตอนนี้เจ้ายังไม่พร้อม แต่เมื่อเจ้าถาม ข้าจึงอธิบายให้ฟัง เอาล่ะข้าจะสอนให้เจ้าย้อนไปดูอดีตชาติ คราวนี้ให้เจ้าเข้ากสิณไฟอีกครั้ง พอนิมิตของดวงกสิณปรากฏ เจ้าจงรวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งรวมจุดไปที่จุดกึ่งกลางของดวงนิมิต แล้วเริ่มคิดย้อนไปถึงเมื่อวานนี้ เมื่อเดือนที่แล้ว เมื่อปีแล้ว หากจิตของเจ้ามีกำลังพอภาพแห่งอดีตจะปรากฏต่อเจ้าย้อนกลับไปเรื่อยๆ"
ป๊อดน้อมจิตรับเอาคำของพระภิกษุชรามาปฏิบัติตามทันที โดยย้อนไปภาวนากสิณไฟจนนิมิตรแห่งดวงกสิณปรากฏขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็รวมกระแสจิตทั้งหมดเพ่งตรงไปยังกึ่งกลางแห่งดวงกสิณทันที พร้อมกับรำลึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
ดวงนิมิตรที่ปรากฏขึ้นที่หน้าผากก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นแสงสีขาวสว่างวาบแล้วกลับกลายเป็นใสคล้ายดังกระจกเงาทีละน้อยๆ แต่ยังเต็มไปด้วยหมอกควันที่ปกคลุมจนมองเห็นไม่ชัดนัก ป๊อดจึงเพ่งกระแสจิตไปยังดวงกสิณนั้นให้เข้มข้นขึ้นไปอีก จนหมอกควันเหล่านั้นค่อยๆจางหายไปเหลือเพียงภาพเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นเมื่อวานอย่างกระจ่างชัด
"จงระลึกย้อนถอยหลังไปอีก อย่าพึ่งเพลิดเพลินไปกับภาพในอดีตที่เจ้าได้เห็น กำลังฌาณของเจ้ายังไม่เข้มแข็งนักเจ้าจึงยังมีเวลาไม่มากนัก จงอธิษฐานจิตให้ภาพเหตุการณ์ที่เห็นย้อนถอยหลังกลับไปเรื่อยๆจนถึงชาติที่แล้วของเจ้า"
เสียงของหลวงปู่ดังก้องกังวานอยู่ในภวังคจิตอย่างชัดเจน ป๊อดน้อมรับเอาคำแนะนำมาปฏิบัติ โดยการกำหนดจิตและภาวนาความต้องการของตนเองกำกับลงไปในทันที
"ไปยังชาติที่แล้ว.....ไปยังชาติที่แล้ว..............ไปยังชาติที่แล้ว.....................ไปยังชาติที่แล้ว"
ร
ได้วิชาเพิ่มสายขาวมั้ย
D
เรื่องป๊อดนี้อ่านแล้ว ล้ำลึกมากเลยนะครับ
รอดตายมาจนได้นะนายป๊อดแอบมาอยู่ในป่าที่ไหนไม่รู้