ทักทายก่อนอ่านที่จริงตอนนี้เขียนจบนานแล้ว แต่ไม่มีพลังจะแก้จะเกลาก็เลยปล่อยๆไป ซึ่งสุดท้ายก็ไม่ได้แก้อะไรอยู่ดี 55555 ดองทำไมวะกู
อย่างที่เคยบอกไปช่วงนี้หมดแรง ยิ่งเป็นเรื่องนี้ยิ่งโครตหมดพลังเลยครับ เพราะฉะนั้นถ้าเรื่องนี้ออกด้วยความไวแบบเต่าเป็นตะคริวก็อย่าได้สงสัย เขียนจบต้องรีไรท์ด้วยละ งานชิ้นแรกมันจะอึนๆหน่อย
อีกอย่างใครลุ้นคู่รักทรหดคู่นี้ขอบอกว่าเตรียมใจให้ดี อีกไม่กี่ตอนเจอชุดใหญ่อีกแน่นอน ใครลุ้นนักข่าวกับตำรวจบอกเลย นอนรอไปก่อน 5555555555555
ขอบคุณทุกท่านที่ยังรอนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ
Enjoyyyy ::Falling::
ตอนที่ 26 ณ ห้องกายภาพบำบัด
ห้องกว้างๆ ซึ่งเวลานี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยกน้ำหนักราวๆ 5 กิโลกรัมด้วยสีหน้ายากลำบาก เหงื่อที่เปียกโชกทั้งหลังแสดงให้เห็นว่าเขาทุ่มเทพลังงานไปกับยกน้ำหนักเบาๆแค่นี้ไปมหาศาล เขายกมันช้าอย่างตั้งใจโดยไม่สนว่าการขยับเขยื้อนของตนจะช้าจะเร็ว เขาแค่ทำมันเรื่อยๆจนครบก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
"ครบซักที ไอ้ดนัยเมื่อไหร่จะฟื้นวะรำคาญตัวเองโวยยยย"
เขาตบไปที่ต้นแขนเบาๆและกล่าวเปรยกับตนเอง เขานั่งตากลมจนอาการเพลียดีขึ้นและค่อยยันตัวเดินเซซ้าย เซขวาออกจากห้องกายภาพและขึ้นบรรดไดกลับห้องตนเอง ระยะทางสั้นๆแต่ชายคนนี้ก็เสียเวลาไปกับมันเกือบยี่สิบนาที
หลังจากผ่านเวลาไปทั้งอาทิตย์เขาก็เกินได้เองแล้ว แม้ว่าจะเซๆอยู่ก็เถอะแต่การโยนไม้ค้ำเดินโง่ๆออกจากชีวิตก็คือสิ่งที่ดีอันดับสองของตอนนี้แล้ว ในที่สุดเขาก็พาตัวมาถึงห้อง
ห้องที่ไม่มีใครเฝ้าอีกต่อไป หลังจากตั้งสติติดเขาก็ขอท่านผู้การให้ถอนตำรวจในเครื่องแบบออกจากห้องไป โดยแทนที่ด้วนการเอาลูกโม่ .38 กระบอกสำรองมาซุกไว้หัวใต้เตียงแทน เขารู้ว่าถ้าเขาพูดยังไงผู้การก็ยอมเอาตำรวจออกไป
และเขาก็ยังรู้อีกว่าขั้นล่างตึกมีบุรุษพยาบาลเก๊ของผู้การอยู่ คาดว่า 2 - 3 นายเป็นอย่างน้อยยังไงก็ปลอดภัยหายห่วง
เขาเปิดขวดน้ำหัวเตียงอย่างอยากลำบากก่อนใช้สองมือประคองขวดยกขึ้นกระดกดับกระหาย และก็ถอดเสื้อผู้ป่วยโยนลงถังเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาเตรียมตัวอาบน้ำล้างเหงื่อให้ชื่นใจ
แต่ประตูห้องก็เปิดขึ้นซะก่อน
"นึกครึ้มอะไรถอดเสื้อให้อุจาดตาวะ ให้หุ่นดีแบบกูก่อนค่อยมาโชว์"
ไอ้อินทรี พ่อพระเอกซี่รีย์ในชีวิตจริงพรวดเข้ามาเห็นเขาก็ปากหมาใส่ก่อนทันที ไอ้คาสโนว่าตัวจริงเสียงแท้เดินเข้ามา ชุดสูทธอิตาลีสีเทาเงินเนียบเฉียบบนตัวมันเข้ากับหน้ามันจริงๆ ครบสูตรหล่อรวยควยเท่าแขน แต่ช่วงนี้เขารู้สึกว่ามันแปลกๆไป แต่เขายังไม่แน่ใจสาเหตุนัก และก็ไม่สนใจเรื่องของมันด้วยเพราะแค่เรื่องตัวเองก็ยังแย่
"จะอ่อยนางพยาบาลก็ยังไม่ถึงเวลาตรวจด้วย หรือจะอ่อยพวกเราวะพี่"
ชายร่างบางเล็กกว่าโผล่มาด้านหลังไอ้อินทรีหน้าหวานของมันฉีกยิ้มกวนตีนก่อนจะปากหมาอีกคนนึง และชุดมันก็สบายๆเหมือนเดิม เสื้อยืดกางเกงสามส่วนและพออยู่ข้างๆอินทรีก็คือคนขับรถกับเจ้านายชัดๆ
ดนัย: "กลับมาได้ไงสมิง ไหนบอกว่างานรัดตัวไม่ใช่เหรอแถวนั้น"
ดนัยเอาผ้าพาดไหล่ก่อนเดินนำไอ้ปากหมาทั้งสองไปที่โซฟาและหย่อนตูดลงนั่ง
สมิง: "จังหวะมันต้องหลบออกมาพอดีครับ โชคดีที่พี่ฟื้นพอดีผมเลยได้โอกาสมาเจอพี่ด้วย"
ไอ้ปากหมารุ่นน้องนั่งลงโดยไม่รอดนัยเชิญ เพราะถ้ารอชาตินี้ก็ไม่ได้นั่ง
อินทรี: "กายภาพถึงไหนแล้ววะ?"
ดนัย: "เดินได้ขยับได้ แต่จะให้วิ่งยกของหนักๆนี่ไม่ไหววะ ยกแค่ 5 โลกว่าครบแต่ละเซตใจแบบขาด"
อินทรีปั้นยิ้มให้เพื่อนรักพร้อมกับคำนวณเวลาที่มันเหลืออยู่ เสียดายจริงๆที่เขาต้องชิ่งไปจากเธอซะแล้ว จะว่าไปก็เกินคุ้มมาต้องนานแล้วได้เวลาชิ่งจริงๆซักที
สมิง: "เอาจริงๆนะ วันนั้นผมไม่คิดว่าพี่จะรอดวะ นิ่งคาตาผมไปแบบนั้น อันนี้พูดจริงๆวันนั้นใจผมคือนึกถึงงานสวดพี่แล้ว"
ดนัย: "ถ้าไม่มาหรือช้าอีกนิดก็คงตายจริงๆ"
อินทรี: "ไม่มาก็ใจหมาสิวะ อีกอย่างกูรับปากดาวเอาไว้แล้ว เล่นร้องไห้ฟูมฟายโวยวายๆกับกูขนาดนั่น กว่ากล้อมหลับได้"
อินทรีกล่าวโดยมีรอยยิ้มอยู่บนหน้าชัดเจน
ดนัยคิ้วขวากระตุกยิกๆเมื่อได้ยินว่าน้องสาวเขาเซไปซบไอ้เพื่อนรักแถมมันยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอนพูดถึงน้องสาวเขา พอดนัยนิ่งเงียบอินทรีก็รู้แล้วว่าเขาเผลอเผยพิรุจออกมาซะแล้ว
บรรลัยแล้วไงละทีนี้
อินทรี: "น้องมึงนี่เหมือนไม่ใช่อายุ 20 อะ เหมือนสิบขวบร้องไห้ขี้มูกยืดด้วยนะ"
เขาเล่าจบก็หัวเราะกลบเกลื่อนแต่แววตาดนัยที่มองมามันชัดๆเลยว่าไม่ทันแล้ว เขาต้องหาวิธีอื่น
อินทรี: "เออ รู้มั้ยว่าเราจับหัวหน้ามันได้หมด ทั้งไอ้ต้น Golder Coins ไอ้วชิระหัวหน้าระดับแนวหน้ารอบนี้มีสาวไส้ขยายผลกันมันส์แน่ๆ"
แววตาดนัยเปลี่ยนไปเบนออกจากเรื่องระหว่างอินทรีกับดาวทันที เรื่องงานใช้กับมันได้เสมอจริงๆ
ดนัย: "หลังจากที่กูนอนเป็นผักไป มีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง"
อินทรีร้องไชโยอยู่ในใจ เกือบไปแล้วจริงๆโทษทีนะเพื่อน น้องมึงมันเกินห้ามใจจริงๆ
สมิง: "เอาตอนไหนดีพี่ เริ่มจากที่ส่งพี่ขึ้นเครื่องผู้การละกัน พอผมกลับมาก็ไล่ตามรอยพี่มายด์ไป"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ไปทางไหนวะ"
สมิงพูดกับตัวเอง สายตามองรอบๆตัวที่มีแต่ต้นไม้และต้นไม้ เขาต้องไล่มันให้ทันก่อนที่มันจะพาพี่มายด์หายเข้าป่าไป เขารับปากพี่ดนัยไว้แล้ว เขาอาจจะช่วยพี่ดนัยไม่ทันแต่อย่างน้อยเขาก็ต้องทำตามคำขอสุดท้ายให้ได้ จริงอยู่เขาเป็นคนปากไวปากหมาแต่คราวพี่ดนัยไม่รอดแน่ๆ งานนี้ไม่มีคำว่าพลาด แต่ตอนนี้เขากำลังจะคลาดกับพวกมัน
สมกับพรานป่าในพื้นที่ งานนี้คงเหนื่อยกว่าที่คิดไว้แน่ๆ ไอ้พรานนี่ก็เข้าออกแถวนี้ประจำ ตามจับก็หลายครั้งแต่ก็รอดมาตลอด สมิงตอนนี้รู้ซึ้งแล้วว่าทำไมันถึงรอดตลอดเขาคิดว่าตนเชี่ยวชาญการเดินป่ามาก แต่พรานคนนี้ฝีมือไม่เท่ากันก็คงเก่งกว่าตนเกือบขั้นนึง
เขาวิ่งเยาะๆพยายามมองหาร่องรอยรอบๆตัว ร่องรอยอะไรก็ได้ที่ชี้ทิศทางให้เขา
แต่ร่องรอยที่ควรจะมีมันกลับหายไปดื้อๆ ว่าแล้วว่าเจองานระดับนี้คงไม่ง่าย
สมิง: "แมร่ง กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะไวกว่ากู"
สมิงวิ่งสุ่มไปเรื่อยๆกวาดตาหาร่องรอยของพวกมันต่อไปไม่หยุด ยิ่งรีบเด็กหนุ่มก็ยิ่งห่างไกลจากจุดที่เขาต้องไปอย่างไม่รู้ตัว ยิ่งเขาร้อนรนยิ่งเข้าทางพรานชั่ว ความกดดันและความเร่งรีบจะทำให้อีกฝ่ายหนีรอด
แต่การให้มันรอดจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เขาจะยอมให้เกิดขึ้น แต่! เขาต้องใช้วิธีไหนหาพวกมัน คิดสิวะ คิดๆๆๆๆ มันจะไปหลบตรงไหนได้
แต่ยิ่งเค้นสมองก็ไม่ได้อะไรนอกจากความเครียด เด็กหนุ่มก็หยุดวิ่งก่อนจะต่อยต้นไม้รอบๆระบายความรู้สึกสิ้นหวัง
เขาโกรธตัวเอง
พี่ดนัย พี่ดนัยหวังพึ่งเขาอยู่แท้ๆ นี่คือเวลาที่จะตอบแทนพีาชายคนนี้ แต่ทำไม ทำไมเรื่องที่เขาทำได้ทุกครั้ง ทำไมคราวนี้เขาพลาด ทำไมเขาไร้ประโยชน์แบบนี้ ทุกวินาทีที่ผ่านไปมันคือชีวิตของคนทั้งคน
ไม่เอาอีกแล้วไอ้การที่ช่วยใครไม่ได้แบบนี้
"นายมันก็ดีแค่รังแกคนที่อ่อนแอ นายมันน่าสมเพช"
"สุดท้ายมึงกระจอก มึงก็แค่เด็กกำพร้าพ่อที่แสร้งเป็นคนดีทั้งที่สันดานมึงต่ำยิ่งกว่าใครๆ"
"ถุยสวะอย่างมึงจะทำอะไรกูได้"
เสียงในความหลังดังกังวานในหัว เขากุมหัวนั่งขดตัวในหัวมีแต่ภาพความผิดพลาดในชีวิตก่อนหน้า ทุกอย่างในหัวเป็นสีเลือด
"ทำมันให้ได้ จงเชื่อในตัวเอง"
เสียงชายคนเดิมดังขี้นในหัวอีกครั้ง เขาสะดุ้ง เสียงนี้อีกแล้วผ่านมานานแล้วเขายังหาที่มาของเสียงนี้ไม่ได้ แต่เขารู้ว่านั้นคือคำแนะนำ
สมิงหายใจเข้าลึกๆ ทำแบบทุกทีที่เคยทำเริ่มจากนึกถึงความรู้สึกอยากจะฆ่าคนแบบพวกมัน ฆ่าคนที่สมควรโดน คนที่ไม่ควรแม้จะกระทั่งได้สูดอากาศบนโลก ความโกรธเกลียดเครียดแค้นจุกในอกเขารู้สึกถึงเลือดไปแล่นพล่านไปด้วยความแค้น ความเหี้ยมเกรียมและใจเย็นกลับมา
สมิงลุกขึ้นยืนและเดินกลับไปช้าๆ มันไม่มีทางล่องหนไปไหนได้แน่ๆถ้ามันหนีไปคนเดียวเขาอาจจะตามไม่ทัน แต่มีพี่มายด์ติดไปด้วยยังไงก็หนีไม่พ้น พี่มายด์ก็ไม่ได้อยู่สภาพที่จะเคลื่อนที่ไหว ใจเย็นๆกลับไปที่จุดเริ่มต้นมองหาที่ควรจะมี คิดว่าถ้าเป็นเขาจะใช้วิธีไหนหลบ มันเสกรอยให้หายไปไม่ได้อยู่แล้ว
เพราะฉะนั้น มันก็แค่กลบเกลื่อนเอาไว้หรือทำรอยใหม่มาหลอกเขา
สมิงเดินย้อนกลับมาช้าๆ จนถึงจุดที่ร่องรอยหายไปและย้อนไปเรื่อยๆ เขามองดูรอยเท้าและกิ่งไม้หักดีๆ ร่องรอยมันชัดเกินไป ใครมาเห็นก็ยังดูออก มันจงใจให้เขาตามมาทางนี่ แสดงว่ามันต้องหนีไปอีกทางและเขาไม่เชื่องว่ามันจะกลบรอยตัวเองได้ สมิงยิ้มออกมาเมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าเค้า เขารู้แล้วว่าตัวเองต้องเริ่มใหม่จากตรงไหน แถมยังตลกตัวเองที่ตกหลุมโง่ๆแบบนี้ไปซะได้
ทีนี้เขาจะตามหามันให้เจอและลงโทษมันอย่างสาสมกับความโกรธของเขา
ร่างท้วมสูงวัยแหกดงหญ้าออกให้เห็นโพรงลับ มันคลานให้สมุนคนสุดท้ายที่ยังรอดแบกร่างหญิงสาวเข้าไปหลบด้านในก่อนที่จะมองรอบๆ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครตามมาอีกมันก็คลานตามเข้าไป
โพรงแม้ทางเข้าจะแคบแต่ด้านในก็กว้างพอจะนั่งก้มหลังได้ แม้จะไม่สบายแต่ก็ต้องอดทนไปก่อน พรานชั่วเช็ดคราบเหงื่อไคล วัยแบบมันวิ่งนานๆก็แย่เหมือนกันอีตำรวจที่ตามมาก็ดูชำนาญการเดินป่ามันเลยต้องอาศัยความเจนพื้นที่เพื่อซ่อนตัว
"ลุง เราไง๊กันดี๊ ตำหนวดตามมาม้ากขนาดนี้ ทิ้งนังนี่แล้วแหยกหนี๊เถ๊อะ"
ลูกสมุนดึงแขนเสื้อพรานแก่แล้วถามเพราะกลัวติดคุก แต่พรานแก่ใช้กำปันทุบเข้าใบหน้ามันอย่างจัง
พราน: "ควาย สวยขนาดนี้ทิ้งให้โง่เหรอ มึงดูดิอีห่าพึ่งโดนโทรมมาสภาพแม่มยังเด็ดแบบนี้"
พรานชั่วจับเนินสงวนเธอถ่างออก แม้จะมีคราบน้ำกามและเลือดจางๆติด แต่ยิ่งทำให้พรานแก่ยิ่งอยากลิ้มลองบ้างถ้าตำรวจมาช้าอีกนิดนะนังนี้เป็นเมียมันไปแล้ว
แล้วทำไมมันไม่จับอีสาวชาวกรุงคนนี้ทำเมียตอนนี้เลยวะ
พรานชั่วมองร่างที่สลบอยู่ก่อนจะเลียปากด้วยความกระหาย มันถีบไปที่สีข้างลูกน้อง
พราน: "ไป ออกไปรอด้านนอกข้าจะเย็ดเมียคนใหม่ของข้า ออกไปเร็วๆ"
พูดจบก็ถีบซ้ำอีกทีจนลูกสมุนต้องรีบคลานออกไป พอลูกน้องมันลับตาไอ้พรานชั่วก็หันมาที่เหยื่อของมัน
แม่เจ้าพ่อเจ้า นังนี้มันสวยเด็ดกว่าใครจริงๆ เอาคนทุกคนที่มันเคยเย็ดมารวมก็ยังไม่ได้ครึ่งเลย ได้นังนี่เป็นเมียมันคงคุยได้ทั้งแถบว่าเมียใหม่มันสวยที่สุดในป่า
มันกวาดสายตาชมความขาวอยู่นานกว่าจะได้สติ ไอ้พรานแก่เริ่มจากบีบเต้านมเต่งตึงของมายด์ก่อน
พราน: "อูยยยย นิ่มโครต!!"
มันสากๆสกปรกไม่มีทางเคยสัมผัสเนื้อนุ่มของผู้ดีไฮโซแบบเธอมาก่อน พอเจอของแรร์มันจึงขย้ำบีบเต็มแรงแถมยังใช้มืออีกข้างมาช่วยบีบทั่งสองเต้าๆพร้อมๆกัน แค่จับนมควยมันก็แทบจะทะลุกางเกงออกมาแล้ว
พรานแก่ขย้ำเต้านมเธออย่างมันส์มือ บีบเหมือนมันเป็นเจ้าของตัวมายด์ บีบจนร่างที่สลบต้องครางออกมาเบาๆเพราะความเจ็บ
ไอเดียอุบาทว์ของชายตัณหากลับก็พุ่งขึ้นในหัวมันถอดโสร่งผ้าออกงัดดุ้นอวบอั๋นมาวางพาดไว้ที่ร่องอกสาวสวยตามที่มัน้คยดูจากหนังแผ่นญี่ปุ่นที่ซื้อมาเมื่อนานแล้ว มันจับเต้านมบีบเข้าหากันหนีบควยมันแน่นก่อนจะกระเด้าอย่างลืมตาย
พราน: "โอยยย เสียวชิบหาย เจ้าป่าเจ้าเขาเอ่ย ลูกได้ของดีแล้ว อูยยยย"
ร่างอ้วนสูงวัยกระเด้าไม่มีพัก ยิ่งขยับก็ยิ่งเสียวความนิ่มของเต้านมบวกกับเป็นสัมผัสอันแปลกใหม่พิศดารของมันกระเด้านมขาวๆไม่กี่นาทีน้ำกามข่นก็พุ่งทะลักราดหน้าอกมายด์แถมยังพุ่งไปถึงใบหน้าสวยให้แปดเปื้อนราคีอีกด้วย
ชายแก่ก้นจ้ำเบ้านั่งหอบอย่างเหนื่อยล้า มันก็แทบไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะแตกไวขนาดนี้ และความคิดต่อมาในหัวมันก็คือร่องบนยังขนาดนี้ร่องด้านล่างจะขนาดไหน
ดนัยเอนหลังพิงโซฟาหลับตาใช้ความคิดเงียบๆอยู่ครู่ใหญ่ๆ ก่อนจะเอืัอมไปตบไหล่สมิง
ดนัย: "ขอบใจมาก ขอบใจมึงจริงๆที่อย่างน้อยมึงก็ยังพามายด์กลับมาได้ ไม่ได้ล้มเหลวแบบกู"
อินทรี: "ดึงดราม่า กูได้เตะคนป่วยคาโรงบาลแน่ มึงอย่าไปคิดถึงอดีตดิมึงก็เกือบตายนะ มึงพยายามเต็มที่แล้วไม่มีใครว่าหรอกน่า"
อินทรีจับหัวดนัยเขย่าๆดนัยจึงปัดมือมันออกและสวนไปเสียงแข็ง
ดนัย: "พวกมึงจะไปเข้าใจอะไรวะ มึงไม่ได้เจอแบบกู มันทำ...คนที่เรารักโดน.... โดนต่อหน้านะโวยยย"
อินทรี: "มันก็แค่โดนเปิดซิงปะวะ ไอ้ห่าเขาไม่ได้สมยอมไงมันคือการทำร้าย มึงอย่าเอาไปปนกับเรื่องของมายด์กับมึงดิ"
ดนัยกัดฟันแน่นกำหมัดจนเส้นเลือดปูด
ดนัย: "พวกมึงมันไม่ใครรักใครไง โดยเฉพาะมึงอินทรี มันไม่ใช่แค่เรื่องที่ตัวโดน มันคือเรื่องจิตใจแต่คนแบบมึงจะไปใส่ใจอะไร มึงก็หลอกเขาไปวันๆ จะมาเข้าใจอะไรแบบนี้วะ ถามจริงมึงต่างกับไอ้วชิระตรงไหนวะ มึงก็ไม่ต่างกับมันนักหรอก"
ราวกับโดนไม้ตีเข้าเสกหน้า อินทรีลุกพรวดขึ้นมาเอาเรื่องดนัย ฝั่งคนป่วยเองก็ลุกขึ้นประจันหน้ากับคนตัวใหญ่กว่าแบบไม่แคร์สังขาร
อินทรี: "มึงถอนคำพูดเดียวนี้เลยนะ กูเหรอไม่เคยรักใคร"
ดนัย: "แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมามึงรักใครจริงบ้างละ มึงมันก็แค่พวกฉวยโอกาสเสพสุขกับผู้หญิง เถียงกูสิว่ามึงไม่เคยทำแบบที่กูพูด มึงเถียงสิวะ ไหนวะคนที่มึงรัก มันก็มีแค่คนที่มึงยังไม่ทิ้งแค่นั้น"
โดนตอกแบบนี้อินทรีกำหมัดเงื้อขึ้นมา ฝั่งดนัยก็สะบัดอุ้งมือขึ้นมาออกกระบวนท่ามาปะทะแบบไม่ลังเล
แต่ทั้งสองกลับกระเด็นก่อนที่จะได้ปะทะกัน
อินทรีถอยไปก้าวเดียว แต่ไอ้คนป่วยกลับเซล้มไปนั่งที่โซฟาตามเดิม
เป็นสมิงที่พุ่งเข้ามาแทรกกลางและผลักทั้งคู่ให้ถอยไปพร้อมกัน
สมิง: "ใจเย็นๆกันได้มั้ยครับ ทุกวันงานยังเหนื่อยไม่พอเหรอถึงได้มากัดกันเองแบบนี้"
สองสหายต่างจ้องที่รุ่นน้องคนนี้แบบไม่ว่างตา ไม่ใช่ว่าคิดเรื่องที่สมิงพูด แต่เป็นระดับฝีมือของมือที่ห่างจากเก่า ก็จริงที่สามคนนี้นั่งไม่ได้ห่างกันมากแต่มันเข้ามาแทรกกันทันเวลาแถมพวกเขาไม่ทันรู้ตัวว่ามันขยับตัวจนมาแทรกกลางแล้ว จังหวะและความเงียบแบบนี้ชักจะน่ากลัวขึ้นมาซะแล้ว
ผู้การส่งมันไปทำอะไรกันแน่
สมิง: "แล้วพี่จะเดือดอะไร เรื่องความเลวของพี่วันนั้นพี่ก็เล่าเอง แถมยังภูมิใจที่รอดคุกรอดข้อหามาได้ แล้วมาวันนี้พี่ดนัยแตะนิดเดียวเลือดเสือกขึ้นหน้า เป็นอะไรของมึงครับคุณพี่"
อินทรีไม่พูดอะไรแค่สะบัดหน้าแล้วนั่งลงนิ่งๆ แต่ในใจก็รู้ว่าสาเหตุที่เขาโมโหไม่ใช่เพราะสิ่งที่พูดแต่มันไปจี๊สิ่งที่อยู่ในใจเขาจริงๆ
น่ารำคาญทั้งพี่ทั้งน้องจริงไอ้คนบ้านนี้
สมิงหันไปทางดนัยที่พยายามทรงตัวขึ้นนั่งช้าๆพร้อมกับครางด้วยความปวดเบาๆ และก็ถอนใจก่อนจะกล่าว
ดนัย: "เออๆ กูขอโทษละกัน กูรู้ว่ามึงอะห่วงกูเรื่องนั้น แต่กูก็ไม่ได้ติดใจอะไรตรงนั้น ที่กูยังค้างคาคือไอ้สารละเลวนั่นมันมีชีวิตอยู่ ส่วนเรื่องนั้น ยังไงคนเรารักกันมันต้องยอมรับเรื่องแย่ๆให้กันได้และวันไหนพวกมึงเจอคนที่รับความระยำของมึงสองคนได้อน่าเสือกปล่อยไปละกัน"
สมิงหน้าเจือนลงถนัดตา เพราะวีรกรรมของเขากับลูกสาวเป้าหมาย ผู้การสั่งอยู่ว่าอย่าไปพัวพันกับผู้ต้องสงสัยหรือคนที่มีส่วนในคดี แต่ลูกสาวทั้งสามของผู้ต้องสงสัยโดนเขาฟาดเรียบไปแล้ว
ส่วนอินทรีก็นั่งสะบัดหน้าไปอีกทาง แต่ในใจกลับว้าวุ่นเพราะยัยลูกไก่ที่เขาสลัดทิ้งไม่ได้ซักที นับวันเขายิ่งพะวงเกี่ยวเธอมากขึ้น ต้องไปบอกเลิก ไปวันนี้เลย
ดนัยเห็นว่าสภาพบรรยากาศยังเงียบสนิทเลยพูดต่อ
ดนัย: "ทำไมหง่อยกันจังวะ ปกติด่ามากกว่านี้ยังไม่เห็นวะเทือนวันนี้นั่งหงอยเป็นหมาโดนวางยาเลยจี๊ใจเหรอ ไหนๆมีอะไรจะเล่ามั้ย"
อินทรี: "ไม่มีว้อย!"
สมิง: "ไม่มีครับ!"
ทั้งสองตอบพร้อมกันด้วยน้ำเสียงร้อนรน ดนัยถึงกับยิ้มมุมปาก ใครเชื่อว่าไม่มีก็บ้าแล้ว
ดนัย: "มึงอะ ไอ้คุณชายกูหายไป 3 - 4 เดือนได้เมียไปกี่คนแล้ววะ มีรายไหนเด็ดๆมาแชร์ให้เพื่อนฟัง ไฮโซ นางแบบ ไซไลน์ หรือเล่นแม่หม้ายยังแซ่บ"
อินทรี: "ช่วงนี้กูไม่ค่อยว่างออกไปหาวะ....ยุ่งอยู่กับ.....งาน....งานยุ่ง"
ตะกี๊เขาเกือบหลุดปากแล้วว่าอยู่แค่กับดาว ไอ้อินทรีใจเย็นๆ ไอ้ดนัยมันยังไม่รู้เรื่องนี้
เขาปลอบใจตัวเองไม่ให้เผลอพลาดหลุดอะไรออกไปอีก โกหกมาทั้งชีวิตยากสุดก็งานนี้ละตื่นเต้นทำไมวะกู
ดนัย: "กูต้องตกใจที่มึงสนใจงานหรือตกใจที่มึงไม่มีเหยื่อมาสังเวยก่อนดีวะ"
อินทรี: "กูจะขยันบ้างมันแปลกตรงไหนวะ"
ดนัย: "แปลกดิ"
สมิง: "โครตแปลก!!"
อินทรีสถบด่าทั้งสองคนออกมา ก็ไม่ขยันได้ไงก็น้องสาวไอ้ดนัยมันเจ้ากี้เจ้าการจนเขาจะกลายเป็นคนละคนอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่งานตำรวจธุรกิจอื่น งานการกุศลทำบุญแจกของตอนนี้เขาทำมันทุกอย่าง ย้อนกลับไปคิดก็ตลกตัวเองที่ทำอะไรมากมายไปในช่วงไม่กี่เดือนนี้ ชายโฉดเผลอยิ้มออกมา
แต่เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นดนัยเห็นว่าใครเข้ามาก็ลุกขึ้นเดินไปกอดทันที
มายด์: "อะไรเนี่ยย ไม่เอาคนอื่นอยู่"
สาวสวยโดนจู่โจมไม่ทันตั้งตัวก็โวยวายนิดๆแน่นอนดนัยไม่ฟังแถมหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ มายด์หน้าแดงรีบถลึงตามองดนัย
ดนัย: "ก็คนมันคิดถึงนิ"
มายด์: "ไม่ต้องมาอ้อนเลย ปล่อยเลย ตัวก็เหม็นเหงื่อมากอดได้ ไม่อายเพื่อนบ้างเหรอ"
ดนัยก็ยังไม่สน เขาซบไหล่เธออ้อนเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ
ไม่ได้ดูหนังหน้าเลย ชายอีกสองคนได้กล่าวในใจ
ส่วนเกินในห้องอีกสองคนได้แต่แบปากมองบนกับความสวีตเกินงามของเพื่อน
ดุก็แล้วพูดก็แล้วดนัยก็ยังไม่ปล่อยเธอจึงยิกแขนเขาแทน
ดนัยก็ยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มที่แสนคิดถึงและหันไปเล่นงานไอ้ตัว กขค ทั้งสองที่นั่งจ้องอยู่
ดนัย: "นั่งทำซากอะไร ไปไหนก็ไปคนจะสวีทกันโวย ไม่มีการมีงานทำเรอะ ออกไปได้แล้วไป๊!!"
อินทรียิ้มและชี้หน้าดนัย
อินทรี: "มึงนี่มันเห็นสตรีดีกว่าทีมเวิร์คจริงๆ ไล่กูแบบนี้นะ ได้ ได้เลย"
อินทรีจดความแค้นนี้ไว้ในใจ เขาต้องไปลงโทษน้องสาวมันแทนซะแล้ว ร่างเล็กๆร่องรัดๆแค่นึกเขาก็คึกขึ้นมาเลย ยัยลูกไก่เองก็คงรอเขาโทรหาอยู่แน่ๆคืนนี้คงได้ออกแรงอีกไม่ใช่น้อย
คิดได้อินทรีก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สะกิดสมิงให้กลับกันได้แล้ว
พอก้างทั้งสองปิดประตูห้องปุ๊ปดนัยก็ย่องไปกอดมายด์เขาจูบที่ไหล่เบาๆ
มายด์: "อะไรเนี่ย อ้อนเป็นแมวเลยนะ"
ดนัย: "ก็คิดถึงไง นี่อยากจะทำมากกว่านี้อีกนะ...ถ้ามายด์จะไม่ว่า"
ปากคลี่ยิ้มมือไม้ค่อยๆขยับออกจากเอวลงไปที่สะโพกปากเคลื่อนหาลำคอขาวผ่องช้าๆ
แต่มายด์ก็หยิกมือชายหนุ่มแทนคำตอบ
มายด์: "ไม่ต้องเลย ไปอาบน้ำซะเหนียวเหงื่อไปหมดแล้ว ดูสิสกปรกแบบนี้จะบอกเลิกเลยนะ"
ดนัยปล่อยเธอออก ทำหน้าเซ็งใส่ราวกับแม่ไม่ซื้อของเล่นให้
ดนัย: "อาบน้ำให้หน่อย"
มายด์ทุบแขนเขาเบาก่อนจะผลักดันไปหน้าห้องน้ำก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมหัวดนัย
มายด์: "ทำตัวน่ารักๆไว้ แล้วจะคิดเรื่องนี้อีกทีนะ"
ดนัยดึงผ้าออกจากหัวและยิ้มให้แม่ยอดดวงใจของเขาก่อนจะหมุนตัวเข้าห้องน้ำ
แต่มายด์ก็ยื่นหน้ามาหอมเบาๆที่แก้ม
มายด์: "อันนี้มัดจำล่วงหน้า ทำตัวดีๆจะได้อีก"
ดนัยโผเข้าหาแต่สาวสวยก็ถอยออกไปยืนห่างๆชี้นิ้วไล่เขาไปอาบน้ำ ดนัยเลียปากเล็กๆจ้องมองด้วยสายตาที่สื่อความหมายก่อนจะยอมเข้าไปอาบน้ำจริงๆ
มายด์รอจนเสียงน้ำดังออกมาเธอจึงได้เดินมาเทอาหารใส่จานรอกินมื้อเย็นพร้อมกับดนัย
ชีวิตเธอสดใสขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาในชีวิต แม้จะหาเวลาอยู่ด้วยกันได้น้อยมากเพราะพ่อเธอ แต่ทุกครั้งที่เจอกันเขาทำให้เธอยิ้ม หัวเราะ เขายอมให้เธอแกล้งแถมตามใจเธอทุกอย่าง
เป็นคนจืดๆที่เติมความหวานได้อย่างน่าประหลาด
เธอนั่งเล่นขณะรอดนัยอาบน้ำ
แต่ก็มีคนเคาะห้องมายด์เดินไปเปิดเหมือนปกติ แต่แขกที่มาวันนี้ไม่เหมือนทุกวัน เธออ้าปากค้างนี่คือคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดเวลานี้
"พ่อ!!!"
ขณะที่ความวุ่นวายในชีวิตของเหล่าคนดียังไม่จบ ภัยร้ายครั้งใหม่ก็เคลื่อนไหวใกล้พวกเขาอย่างเงียบสงัด
"ฮัลโหล บอสเหรอ ไม่มีอะไรน่ากังวลครับ คนของผมที่ถูกจับผมเตรียมวิธีแก้ปัญหาไว้แล้ว"
ชายในเงามืดหมุนเก้าอี้ลุกออกไปริมหน้าต่างวิวใจกลางเมืองไม่ได้ทำให้มันรู้สึกใดๆ มันเคลียร์เรื่องราวกับผู้มีศักดิ์เป็นนาย ก็อย่างที่รู้ๆว่าองค์กรของพวกมันใหญ่มันก็มีลำดับขั้นในการสั่งการเป็นธรรมดา
"อ้อไอ้คนที่จับพวกเราเหรอครับ มันอยู่ใต้ตีนผมอยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีโอกาสยุบหน่วย บอสต้องเข้าใจว่าสถานการณ์การเมืองในประเทศกำลังสุกง่อม รัฐบาลกำลังเสียฐานเสียงกับการก่อการของเรา แต่ยังมีอีกหลายพวกที่พร้อมจะกระโดดเข้ามาชิงอำนาจกับเรา ครับบอส ไม่ต้องห่วงครับท่านนายพลจะติดต่อไปภายหลังครับ ได้เลยครับผมจะกันพวกมันไปให้ห่างๆ ไม่ต้องเป็นห่วง"
หลังจากสั่งจบปลายสายก็ตัดสายไป
ชายที่ผมขาวแทบจะทั้งหัวก็โยนมือใส่โต๊ะอย่างหัวเสีย
เป็นแค่เด็ก ทำมาเป็นสั่งไอ้หอกหัก!
ระดับพวกกูรู้ดีอยู่แล้วว่าต้องวิ่งทางใคร ทำอะไรถึงจะอยู่รอดในประเทศนี้
มันหยิบโทรศัพท์สำนักงานมากดสายภายใน
"ไปตามพวกที่รอดจากในป่ามา เออชั้นลืมถาม เรื่องสืบประวัติผบ.เรือนจำที่สงขลาว่ายังไง อืมดี จัดการเลยใช้คนของท่านนายพลก็ได้ ได้ข่าวว่าไฟแรง พวกมันตายก็สาวถึงเราไม่ได้ด้วย"
มันวางหูหลังจากกำชับงานเสร็จ ซิการ์คิวบาถูกจุดขึ้นสูบชายในเงามืดเอาขาพาดโต๊ะใช้ควันยาสูบผ่อนคลายตัวเอง
ทุกอย่างกำลังจะเข้าที่แท้ ไอ้ถวิลก็ยังตามกัดไม่จบไม่สิ้นใจคอมันจะไม่หยุดจริงๆสินะ
เสี้ยนแม้จะเล็กแต่เวลาแทงเข้าจุดก็เจ็บใช้ได้เลยเหมือนกัน คงต้องบ่งเสี้ยนออกบ้างแล้ว
มาลองดูต่อดีกว่าว่าใครจะเจ็บกว่ากันในงานนี้ ชายลึกลับยกแก้วจิบเบาๆปล่อยอารมณ์ไปกับรสเหล้าทิ้งให้ความชั่วร้ายทำงานของมัน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
มาแล้วเหรอเนี่ยรออ่านตั้งนาน ขอใหจบดีๆด้วยนะเรื่องนี้ แม้จะมีฉากปวดตับแต่ขอให้มีฉากฮีลตอนท้ายคงจะดีไม่น้อยครับ
รอนานมาก อย่าให้เลนส์โดนเหมือนมาย นะครับ
รอนานมากครับ
นึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว. ขอบคุณครับ
รอนานมากเลยครับ ยินดีต้อนรับในการกลับมาครับ
รอนานมาก..สงสัยอินทรีจะปิกหัก ผลักใ่สลูกไก่ในมือไม่ไหวล่ะ
มายด์จะยังคิดถึงตอนโดนรุมอีกไหมหนอ
จะจบยังไงคู่นี้พ่อหวงเหลือเกิน
ทรหดจริงๆคู่นี้ กรรมท่าจะหนัก หรือ คนเขียนอิจฉาหว่า ??? ::Thinking::
รอนานมากคิดว่าจะไม่เขียนต่อสะเลี้ยว น้องมายด์ คงต้องโดนจับไปเป็นเครื่องต่อรองกับพระเอกอีกแน่ๆ คงได้ปวดตับอีก แต่ผมก็ชอบฉากแบบนี้ หรือผมจะเป็นโรคจิตไปแย้วววว ::Sobad::
มายด์น่าสงสารนะครับ แต่เสียวมากกว่า
ะทำร้ายจิตใจกันมากเกินไปแล้วววววว
สงสารดนัย เป็นที่สุดครับ ใจแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ...... ::Crying::
อยากได้ฉาก ntr แบบถึงใจ ได้แต่อ้อมๆแอ้มๆไม่ได้ลุ้น ยกเว้นตอนโดนข่มขืนนะ อันนั้นไม่นับ
เมื่อไหร่ดนัยจะสมหวังนะ น่าสงสารมาก เพื่อนๆคนอื่นได้สาวๆไปหมดแล้ว
คิดถึงเรื่่องนี้จริง
มายด์จะโดนรุมอีกแล้วเหรอ
สงครามครั้งใหม่กำลังเริ่ม
ติดตามเรื่องนี้มานานมาก ขอบคุณที่ลงต่อ
สมิงเก่งขึ้น มายด์เปิดใจ อินทรี เริ่มกังวล
สนุกน่าติดตามมากๆครับ
มายน์เปิดประคูเจอพ่อไม่รู้จะเป็นไง
ถ้ารู้เรื่องที่นกไปกินน้องสาว มีมวยจริงๆแน่นอนครับ
ป่านนี้มายด์ ทำแบบธรรมดาปกติไม่ได้แล้วล่ะ
แหม่พอเริ่มฟื้นคืนชีพก็เริ่มหื่นเลยนะพี่ดนัย
เย้ๆๆ ดนัยกลับมาแล้ว หลังไปแอบบ่นๆมา555 ขอบคุณมากครับ มาก่อนปีใหม่จริงๆ
อยากปวดตับจะสมหวังมั้ยน้อ
ึคิดถึงดนัยกับมายด์มาก
คู่นี้จะยังไงกันต่อ ดนัยน่าจะรับได้เพราะรักมาก
แต่มายด์จะมีความผิดปกติในใจลึกๆหรือเปล่า
ขอบคุณมากครับ
ห่วงคู่ดนัยจริงๆ กลัวจะมีเรื่องร้ายๆอีก
น้องมายด์จะโดนหนักไปถึงไหน แค่ตอนนั้นตอนเดียวก็ปวดตับยังไม่หาย แถมท่าทางคนร้ายจะออกมาอีก ดนัยจะได้ออกบู๊อีกมั้ยหรือจะต้องให้สหายทั้งสองผจญศึกรบและศึกรักแทน
ขอบคุณครับ
เจอพ่อหนักเข้าไปอีก เป็นบาปจากตัวพ่อหรือเปล่านะถึงทำให้มายด์เจอเรื่องนี้ตลอด
พระเอกจะได้เสียบนางเอกไหมนะนางเอกโดนลุมมาแล้ว
มายโดนไปเเล้วใช่ไหมครับ
ลุ้นคู่นี้ นานมากกกก
หายไปนานเลย..แฟนคลับคอยอยู่นะครับ
หายไปนานเลยนะครับ จ้องกลับไปอ่านตอนเก่าก่อนเลย
หวังว่ามายคงไม่ติดใจโดนรุมนะ สงสารดนัย
รอมานานมากนึกว่าจะไม่มีมาต่อเสียแล้ววและแล้วก็มา FC ครับหวังว่าคงไม่ห่างหายแบบเดิมอีกครับ
มายไม่รอด แต่ขอเลนส์รอดทีเต๊อะะะ
เกริ่นมาแบบนี้ น้องมายท่าทางจะแย่อีกแล้วมั้ง
ขอบคุณครับ
เจอตอไม้ผ่านไปได้ ต่อไปเจอตอท่อสะพาน แบ็กไม่แข็ง คงตายยกทีม แต่ก็สนุกดีครับ ขอบคุณไรท์ที่แต่งเรื่องมันๆ ให้อ่าน
น้องมายนี่ซวยเข้าขั้น แต่โจรนี่แปลกดีเวลาไม่ค่อยมียังจะถ่วงอีกธรรมดาจัดการให้เสร็จน่าจะเข้าท่ากว่า
ลืมไปเลยว่าเคยมีเรื่องนี้ หายไปนานมาก
จะโดนอีกแล้วเหรอ จัดคนอื่นมั้ง สงสาร
งานดีมีคุณภาพมาแล้ว
นี่เป็นอีก1เรื่องที่คิดถึงเข้าเวปมาวันนี้เห็นชื่อเรืองแบบ เฮ้ยมาว่ะ ดีใจครับติดตามอยู่นะครับ
::Cold::ฉากของมายด์ยังมีต้ออีกหรอ
จะเป็นไงต่อนี่ หายไปนานเลย
น่าจะมาให้ครบทีม ดนัย อินทรีย์มาละ พึ่งเห็นว่า อยู่ช่วงเวลาเดียวกัน ถ้าดนัยจับเรื่องดาวได้ อินทรีจะเป็นยังไง น่าจะเละอยู่
ติดตามกันมาอย่างยาวนานครับผม
ยังคิดอยู่เลยว่าคงจะไม่เขียนต่อแล้ว ดีใจมากเลย
มายคงติดใจโดนรุมไปเเล้ว
ดนัยน้องดนัยอินทรีย์คาบน้องมิงไปแดกยังไม่รู้ตัวอีก เอาแต่อ้อนเมียอยู่นั่นละ
กลับมาคราวนี้คงไม่หายไปนานอีกนะครับ
รอนานมาก นึกว่าจบไปแล้ว
ต้องกลับย้อนตอนเก่าอ่านก่อน
ขอบคุณครับที่ยังเอามาลง
เรื่องนี้ขมวดปมได้ดี มีดราม่า
และความสยิวปนเปกัน
จะกลับมาบู๊ต่อใช่ไหม
โถไอ้พรานนนนนน ไม่มีวัวผสมเลย ดันเด้านมก่อนนน มึงเอ้ยยย เวลานั้นนี่ต้องเสียบร่องก่อนแล้ววว
ตอนนี้นี่ผมแอบคิดไปไกลไม่รู้จิตใจผมดาร์คไปเปล่า คิดว่าสมิงไปช่วยมาย แล้วได้จัดกับมาย หรือหลังจากนี้มายประทับใจสมิง เลย ntr ดนัย หรือกลับบ้านไป แล้วพ่อมายสารภาพรักกับลูกสาวตัวเอง ที่โมโห เพราะเสียดายที่ไม่ได่เป็นคนเปิดซิง
ปล.แอบส่องเม้นอื่น มันช่างคันไม้คันมือ อยากส่งไปห้องมืดจริงๆ รอท่าน cd มาส่งวิญญาณด้วยตัวเองละกันนะครับ
เจ็บก็ดีมีคนรักมากขึ้น
ใครกัน ที่อยู่เบื้งหลัง งานนี้ต้องตามต่อกันยาวๆๆๆ ขอบคุณครับ
ดนัยก็เจ็บเฉียดตาย แฟนก็มาโดนรุมโทรม เบื้องหลังผู้บงการคือใคร พระเอกของเราจะแก้แค้นได้มั้ย มีให้ติดตามอีกเยอะ อย่าเพิ่งเลิกเขียนละกัน ขอร้อง
น่าสงสารน้องมายจังเลย
แฟนมายดีจริง ขนาดแฟนโดนยังม่ายสน สนุกมากติดตามเลย
(https://i.postimg.cc/6yXbF0Ty/1456213658777.jpg) (https://postimg.cc/6yXbF0Ty)
เมื่อไหร่ได้กินกัน โดนมาชะหนักเลย
ดนัยนี่น่าสงสารที่สุดเลย โดนทุกรูปแบบเลย
เกือบลืมไปแล้วด้วยเรื่องนี้ กลับมาต่อก็ยังสนุกน่าติดตามเหมือนเดิม ขอบคุณนะครับ👍
เอ้า พ่อมาทำไมเนี่ย เฮ้อ กว่าดนัยจะตื่น นึกว่ามายจะเซอร์วิสซะหน่อย
ถ้าจับได้ว่านายอินทรีอึ๊บน้องตัวเองนี้ จะโดนอัดมั้ยน้อ
หายไปนาน เกือบลืมตอนเก่าๆซะละ ::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::
ไปหาอ่านตอนก่อนๆนะ
นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ชอบมากครับเรื่องนี้ ติดตามมาโดยตลอดเลย
คิดถึงเรื่องนี้สุดๆ มาย์จิตใจจะเป็นอย่างไงบ้างละทีนี้
ดองใว้นานแล้ว มาอ่านวันนี้รวดเดียว ยอมรับเลยว่าอินจัด แต่ก็หดหู่กับเรื่องของดนัยอยู่ ไม่อยากเลย ไม่อยางให้ลงเอยแบบแย่ๆ อยากให้จบแบบสวยหรู่่่่่่่่่ไปเลยสมหวัง พ่อตายอมรับ
ขอบคุณที่กลับมาแบ่งปันนะครับ มีการเปิดเผยความกว้างใหญ่ของเรื่องมากขึ้น คู่ไปกับการเล่าย้อนอดีต น่าสนใจดีครับ
คิดถึงมากครับ ตั้งตารอผลงานคุณภาพจากไรท์ มายาวนานมากๆขอบคุณงานดีๆครับ
หายไปนานมากเลย เรื่องราวกำลังสนุกเลยครับชอบเรื่องนี้มาก
รอนานมากครับ
รอลุ้นพระนางอยู่
นึกว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้แล้วนะครับบบ รอนานมากๆๆ
อินทรีนี่เหมือนเด็กแอบทำผิดละกลัวโดนครูจับได้
ชอบเรื่องนี้ติดตามทุกตอนถึงจะนานๆลงที
นานมากจนลืมตอนเก่าๆไปแล้ว
ขอบคุณครับที่เอามาอ่านต่อ
รอมานาน และหวังว่าจะได้อ่าน
ต่อในทุกๆเรื่องครับ
อยากอ่านตอนยักษกำหราบนักข่าวเร็วๆจัง
คิดถึงมากๆต้องไปอ่านตอนเก่าๆอยู่หลายรอบเลย ลุยกันต่อครับ
มายด์จะยังคิดถึงตอนโดนรุมอีกครั้ง ชอบเรื่องนี้จริงๆ
รอคอยมานานแสนนาน
กลับมาพร้อมกันปริศนา
กลับมาพร้อมปริศนาจริงๆ ก็ผู้เขียนเริ่มต้นด้วยปริศนาใหญ่ อะไรที่ว่าจะมีชุดใหญ่ และที่ว่าตำรวจกับแฟนนักข่าวของเรื่องหายไปไหน ที่ว่ารออีกนาน
น้องมายด์ไม่ยอมดนัยซะทีนะ อืออือ
ไหงยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยหว่า สงสัยต้องย้อนไปหาอ่านตอนเก่าๆซะแล้ว
มายได้ชิมกล้วยป่าไหมนี่อย่างลุ้น
สงสารดนัย น้องมายด์โดนหนักจริงๆ
น่าสงสารมายด์จริงๆครับ
ปวดตับแทนดนัยเลยชาตินี้จะมีโอกาสได้สุขสมกับมายด์หรือเปล่า
กลัวว่าพ่อมายย์จะเป็นคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังความชั่วต่างๆเหลือเกิน
มายด์และดนัยนี่กรรมเยอะจริงๆ อย่าโหดนักเลยครับ สงสาร
เป็นเรื่องที่เฝ้ารอมานานเลยครับ ขอบคุณมากๆที่มาลงให้ติดตามกันต่อ
ว่าที่พ่อตา ว่าที่ลูกเขยเจอกันจะเป็นเช่นไรนะ
ดีใจครับ ได้อ่านต่อครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
รอนานเลยครับ น้องดาวสงสัยจะโดนจัดหนักอีกแน่ๆ
ดีใจมากๆ กลับมาแล้วว ผมลุ้นคู่จิ้น เข้มกับเลนส์ ต้องรอต่อไปอีกสินะครับ
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ รีบๆออกต่อนะครับ คู่นี้ยังจะหนักกว่านี้อีกหรอ ตับจะพังแล้วครับ
ขอให้ดนัยกลับมาฟิตไวๆ
นานเท่าไรก็รอครับ55555
เป็นเรื่องที่ฉากบู้สุดติ่งมากครับ
น้องมายด์ก็โดนจัดหนัก น้องดาวก็คงโดนหนักไม่แพ้กัน ได้อารมณ์สมใจจริงๆ
อยากอ่านฉากของพระเอกกะนางเอกแล้ว
น้องมายด์จะเจออีกรอบไม๊เนี่ย ไม่น่ารอดแน่ๆ
อยากรู้จริงๆว่าช่วยมายด์ได้ยังไง
รอนานจนเกือบจะลืมดนัยกับน้องมายด์ซะแล้ว
คิดถึงครับรอติดตามอยู่เรื่อยๆ
ผมรอแล้วรออีกเลยเรื่องนี้หายไปนานเลย นึกว่าโดนเทไปซะแล้ว
สงสารดนัยจริงๆครับ เจ็บหนักขนาดนี้อยากให้สมหวังกับน้องมายด์เสียที
มายด์ยังไม่หมดกรรม ดนัยสู้ๆอย่าเพิ่งถอดใจล่ะเรา
มายด์นี่น่าสงสารเลย
ดนัยจะได้จัดน้องมายหรือปล่าวนิ
มายด์ของผม
อ่านถึงพรานแล้วตัดบทมาดนัย
มายด์โดนเปิดซิงตอนนี้สินะ
ดนัยถึงใจสลาย
เมื่อไหร่ดนัยกับมายด์จะสมหวังกันเสียที
ให้กำลังใจน้องมายด์ต่อยาวๆครับ
มายด์คงยังไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ...ต้องฟิตให้คืนสภาพก่อนมั้ง
ลุ้นคู่นี้จริงๆเลย น้องมายกับดนัย แต่แบบกลัวมายคงไม่ติดใจแบบโดนรุมนะ
มายจะโดนพรานด้วยไม่จะช่วยทันไม่
และคนเลวตัวใหม่ก็โผล่เข้ามา
จิตใจขอมายด์จะรักษาหายมั้ย
ดนัยได้เจอมายด์แล้วดีใจด้วย
ได้แต่หวังว่าหลังจากดนัยกับมายผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้วจะเจอเรื่องดีๆบ้าง บรรดาบอสๆเริ่มมีบทออกมาแล้วจะเป็นใครอยู่เบื่องหลังกันนะ
ยังไม่ทันหายดีเรื่องใหม่ตามมาอีกละ
ผู้หญิงรายต่อไปที่จะโดนลุมโทรมจะเป็นเมียใครน่าคิดครับอิอิอิ
เมื่อไรน้องมายด์กับดนัยจะลงตัวสักที
มายด์ของพ่อจะncมั้ยน๊าา
พ่อตามาพอดึ
บอดี้กาดเลยกลายเป็นเจ๊เลย
แต่ละคนมีปมที่ไม่เหมือนกัน ต่่างคนต่างก็มีความคิดที่เป็นตัวเองและพร้ิมที่จะปรับตัวเหมือนกัน
ขอบคุณครับ
::Doubt:: ::WooWoo::ตามลุ้นต่อ
ฟื้นฟู ฟื้นตัวเร็วๆ ดนัย มีเรื่องร้ายรออยู่นะ พ่อมายด์มาแล้ว คราวนี้จะโดนอะไรอีก น่าสงสารจัง
เมื่อไหร่ดนัยกับมายด์จะได้กันสักที ::Shy::
ไม่อยากใ้ห้เลนส์โดนเหมือนมายด์ โดนคนเดียวก้อสงสารแย่ล่ะ
อยากเห็นมายโดนรุมโทรม
ลุ้นดนัยเมื่อไรจะได้มายด์เสียที