🧡 XONLY 🧡

ก่อนอ่านครั้งหนึ่ง ณ ทะเล มาอ่าน ฉัน เธอ และ เขา ก่อนครับ


ความเดิมตอนที่แล้ว 3 คำ

ซวย แท้ โทน  ::Shout::


.........................




ผมนั่งอึนอยู่ริมคลอง คิดถึงเหตุการณ์วันนี้ เฮ้อ !!! ซวยแท้ๆ ทำไมผมต้องมาเจ็บตัวฟรีๆก็ไม่รู้ แต่มันก็ดีนะ กว่าพี่หมิวเขาเป็นอะไรไป แต่ปัญหาคือ กูอาย



คือพี่เขาต้องเห็นสภาพผมกินขนมมูมมามแน่ๆ โอยยย อายตายห่า เฮ้อ แต่ก็ถือว่าเป็นโชคชะตาอ่ะเนอะ ไม่คิดเหมือนกันว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น การที่ไม่มีตังส์ทำก็ให้เจออะไรดีๆได้เหมือนกัน.....



ดีกะผีสิ่ไอ้ห่า เจอคนสวยๆแต่ซวยโดนต่อยมันคุ้มมั้ยเนี่ย เฮ้ออ จริงๆแล้วตอนนั้นไม่ใช่ผมไม่มีเงินนะ แต่ว่าเพราะใช้เงินไม่วางแผน ไม่เผื่อไว้ในยามฉุกเฉิน พอ server ปิดปรับปรุงขายเงิน M ไม่ได้ก็ฉิบหายตามนั้นแหละครับ คิดแล้วก็ตลกตัวเองนี่ต้องไปสำรวจตู้โทรศัพท์เพื่อหาเงินค่ารถกลับบ้าน



คือถามว่าเดินได้มั้ยกลับสวนผักน่ะ เดินได้ครับ วิ่งเป็น สิบๆโลก็วิ่งมาแล้ส แต่ไม่เอาไม่เดินเด็ดขาด คือมันไม่เหมือนการเดินจากอนุสาวรีย์ชัยมาถึงสวนดุสิตนะ คือแบบระหว่างทาง อ่ะคิดเล่นๆตามผมนะพี่น้อง



เดินจากอนุสาวรีย์ ผู้คนคับคั่ง รถวิ่งกันให้ควั่กมันยังมีอะไรให้มองนะ เอาง่ายๆเลย พอพ้นเขตอนุสาวรียชัยมาก็เจอ แยกตึกชัย  พอพ้นทางรถไฟ พ้นแยกอุทัยฯ ก็จะเจอวังจิตรลดา โอยคนวิ่งเต็มไปหมด ไม่ว๊าเหว่ แล้วนักกีฬาแบบผม


พอเห็นคนวิ่งแล้วเอาตรงๆ รู้สึกฮึกเหิมสบายใจ อ่ะพอพ้นแยกนั้นมาก็เจอเขาดิน คนก็เยอะรู้สึกปลอดภัย อ่ะถัดไปก็เจอแยกการเรือน แยกนี่ก็ติดโคตรๆ ไฟแดง 5 นาที ไฟเขียว 5 วิอ่ะปลอดภัย


ถัดมาก็เจอสวนดุสิต สวนสุนันท์ อาหารตาเพียบ เนี่ยมันเดินได้ เผลอๆบางวัน เดินเท้าจากอนุสาวรีย์ชัยไปสวนดุสิต ยังไวกว่าขึ้นรถเมล์เลย


แต่พอพ้นแยกซังฮี้ไปนี่สิ่ครับ . . . . . . .   มืด บอกเลย มืด สมัยนั้นไม่ได้เจริญแบบสมัยนี้นะ มันมืดๆ บอกเลยว่าต่อให้เป็นนักกีฬา แต่ผมก็ไม่ใช่ยอดมนุษย์อะไรที่เซฟตัวเองได้ ผมก็ต้องเซฟ


เพราะวิธีต่อสู้ที่ดีที่สุดคือการใช้ขา ไม่ใช่ใช้เตะนะครับ ใช้วิ่งหนีนี่แหละ การต่อสู้ที่ดีที่สุดคือการเลี่ยงการปะทะ เนี่ยลองเข้า GooGle Map ก็ได้ว่าหลังจากแยกซังฮี้ หลังจากแยกบางพลัดแล้วคือต้องเดินด้วยความระแวดระวังอ่ะบอกเลย


มีจุดที่ปลอดภัยหน่อยก็ตรงตั้งฮั่วเส็งอ่ะครับ แล้วกว่าจะถึงสวนผักบ้านผม โอ๊ยขาลากบอกเลย แล้วตอนนั้นผมก็เจ็บๆจุกๆด้วยครับ เพราะงั้นก็เลยต้องใช้วิธีหักดิบ ด้วยการตีหน้ามึน


เดินเข้าตู้โทรศัพท์แถวนั้นและหาเหรียญจากช่องทอนเงินนั่นแหละครับ ก็เนียนๆทำเป็นตู้เสียแล้วเปลี่ยนตู้แหละ โอยคิดแล้วโคตรอาย แต่มันก็ทำให้ผมกลับมากินข้าวที่บ้านได้ครับ


เพราะมอไซวินหน้าปากซอยเรารู้จักกัน พูดง่ายครับ ถ้าบ้านไม่มีคนอยู่ ผมก็แค่บอกว่าเดี๋ยวเอาเงินออกไปให้ แค่นั้นเอง อ่ะตัดมาอีกวัน หลังจากที่ตื่นแล้ว ผมขอยืมเงินแม่ร้อยนึง แล้วก็รีบไปร้านเกมส์ครับ


สมัยตอนเรียน ปี2 บ้านผมยังไม่มีคอมนะ ผมจึงต้องอาศัยร้านเกมส์ในการขายของ ก็กลัวนะว่าจะมีคนมามองรหัส เพราะร้านเกมส์แถวบ้าน มันไม่ได้ส่วนตัวเหมือนข้างๆหอพัก




เฮ้อไม่ปลอดภัยเด็กเล่นเกมส์นี้เยอะด้วย ผมเลยตัดสินใจไปเซ็นปิ่นแม่งเลย มันเป็นร้านเกมส์หยอดเหรียญครับ ตู้สีเงินๆหยอดเหรียญ 10 บาท แล้วที่แม่งเจ็บปวดคือ



ที่มหาวิทยาลัย 10 บาท ผมเล่นได้ 1 ชั่วโมง แต่นี่แม่งหยอด 10 บาท ได้มา 25 นาที ไอ้เยดเข้ เฮ้ออออ แต่ทำไงได้อ่ะครับมันจำเป็น



หลังจากขายเงิน M ได้เงินมาจำนวนนึง ก็คือขายไม่หมดหรอกครับ ขายได้ 3 ส่วน 4 ของที่มี ผมก็มีเงินมาและ รู้มั้ยอย่างแรกคืออะไร..... ให้รางวัลตัวเอง


ผมไปร้านยาโยอิครับ คัสสึโทจิ นี่แหละเด็ดสุดๆ หลังจากให้รางวัลตัวเองผมก็กลับมาที่บ้านเก็บข้าวเก็บของ และกลับหอวันนั้นเลยครับ เชื่อมั้ยว่าพอผ่านแยกซังฮี้ แล้วก็พาให้นึกถึงเรื่องเมื่อวาน


ผมกับตัวเล็ก หรือพี่เตยก็คงต้องจบกันแล้วจริงๆสิ่นะ เอาวะตัดใจ หลังจากวันนั้นผมก็ตัดสินใจนะที่จะไม่ติดต่อกับพี่เตย แต่แบบจนแล้วจนรอดก็อดใจ ห้ามใจตัวเองบ่ได้จั๊กเถื่อ บั๊กห่าขั่วมึงเอ้ย


 

มีเล่าถึงตัวเล็กด้วย น่าติดตามแต่จะแค่ตอนเดียวพอเหรอครับ ว่าแต่แบบนี้ก็ดีนะครับ เล่าไปพร้อมๆ กัน ฝั่งหนึ่ง 2เจ๊ อีกฝั่ง นายโทน อิอิ

ชีวิตแปลกๆดีครับ 

มีชีวิตที่แปลกมากจริงๆ - -*

คนดีสมควรได้รับการตอบแทน

ตอนเด็กไม่สมหวัง โตมามีเข้ามาไม่ขาดสาย

เจอกันแบบนี้ประทับใจกันแบบนี้เอง​แต่จะแก้ไขกันแบบไหนน้า ปัญหา ณ ตอนนั้น

อยากรู้จุง ว่า นายโทนเล่าถึงตัวเล็กว่าไงบ้าง

จะห้ามใจได้อย่างไร ในเมื่อพี่เตย พี่หมิวสวยและน่ารักขนาดนั้น

จะทำได้หรือครับ.. ไม่ติดต่อเนี่ย... อิๆๆๆ

อันนี้เวอร์ชั่นโทนจริงแท้แน่นอนครับ

ตัวเล็กที่จะพัฒนามาเป้นตัวปัญหาในเวลาต่อมา

ใครคือนางเอกเรื่องนี้55

ทัศนคติกับแนวคิดโทนนี่ดีนะครับ​ มองตัวเองพิจารณาเราเองก่อนเวลาทำผิด

อะไรมันจะไม่มีเงินขนาดนั้นโทน

จะมีตามถึงตอนที่4 เรื่องที่พี่หมิวเล่าใหมน้อ แบบว่าเล่าควบคู่กันไปแต่ว่าคนล่ะมุมมองของแต่ล่ะคน นี่ถ้ามีพี่เตยมาเล่าเรื่องด้วยอีกคนนี่ บันเทิงเลยนะครับ

มักๆ ห่าขั่วมึงเอยยย

เล่าอดีตหลายส่วนแยกเยอะมากครับ จนเริ่มจะงงๆละครับ

ชีวิตน่าสงสารจังนายโทน

สามสาวร้านเกะ คิดถึงน้องดาวมิ้นแก้มครับ

สายลมแห่งโชคชะตาจะนำพาคนรักมาเจอกันจนได้ เชื่อสิ

มาอีกแล้ว

วันนี้โทรให้รางวัลตัวเอง วันหน้าจะมีสาวๆหลายคนให้รางวัลแก่โทน

มีต่อมีต่อ จะอายเพิ่มรึเปล่านะ

มันต้องคุยให้รู้สถานะกันไปเลย

ขอบคุณครับ.... เข้าใจครับ.. เวลาที่ไม่มี.. คือ.. มันไม่มีจริงๆ

ถ้าทำแบบว่า. มีเป็นไทม์ไลน์ เป็นตอนอดีตก็น่าจะดีนะครับ
ช่วงเวลาไหนก็เล่าได้สนุกดีครับ

ีช่วงดีดีของชีวิตเรามันไม่เหมือนกันน่ะครับ

ตอนที่แล้วมีค้นตู้โทรศัพท์สินะ 555
แล้วตอนนี้จะมีเซอร์ไพรส์อะไรอีกน้าาาาาาาาา หุหุหุหุ
สมัยก่อนเคยเล่มเกมส์แค่ตามร้านนะครับ ไม่เคยเจอแบบหยอดเหรียญเลย(แถมมีนอนที่ร้านเลยด้วย เพราะมันมีแอร์555 เช้าค่อยเข้าห้อง)​
ปล. ยังรอของเจ้เตยอยู่เหมือนเดิมนะครับ

เวอร์ชั่นนี้สงสารโทนนะ

จะเล่าฝั่งของตัวเล็กไหมนะ

ตอนเดียวไม่จะพอจริงด้วยครับ

หลายๆ ตอนในหลายๆ ภาค อ่านแล้วก็ให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ

แต่ถ้าท่านจะจั่วหัวไว้หลายภาคแบบนี้ เกรงว่าจะค้างมันทุกภาคเลยนะ 55

ตอนต่อไปคิวตัวเล็กหรือปล่าว

โทนดำเนินชีวิตได้แปลกดี

เป็นช่วงชีวิตหนึ่งที่น่าจดจำ หรือเปล่าน่ะ  ได้เจอกับพี่สาวที่แสนดีในปัจจุบัน

แวะมาอ่าน จะได้เข้าใจมุมมองของทั้งสองคนครับ

ชีวิตวุ่นวายจริงๆ

เวอร์ชันนี้ใครคือนางเอกอ่ะ

ชีวิตดูพื้นๆแต่เล่าได้น่าติดตามครับ

เป็นเรื่องเดียวกันแต่เล่าคนละฝั่ง... เจ๊กะโทน

ดวงซวยก่อนดวงดี

น่าสงสารโทน

พี่หมิวเห็นหมดเลยว่ากินอาหารยังงัย

ที่มาที่ไปของเรื่อง มีความซับซ้อนมิใช่น้อยเลยนะครัช
แต่ก็เป็นการเริ่มต้นจักรวาลของนายโทนเลยนะ

รอจัดการ เจ๊เตยอยู่ ต้องจัดหนัก แก้แค้นครับ

มีเรื่องให้หน้าแตกตลอด

คนดีแต้มเยอะครับ55

น่าจะมีเล่ายาวๆแหละคับ ดูทรงแล้ว 55

ด่าตัวเองก้อเป็นนะ

ได้ยินพร้อมกันจากสองฝั่ง คงจะมาบรรจบกันได้ สนุกดี

ตอนเด็ก ไม่เด็ดเลย แต่พอจบมานี่ของไม่มีขาด ::DookDig::

รู้สึกผูกพันธ์กันแล้วให้ตัดทีเดียวให้ขาด ยากเหมือนกันนะ

คงทำไม่ได้มั้งครับที่จะไม่ติดต่อนะ555

ความสัมพันธ์ของสามคนนี้มันยังไงกันแน่ อยากอ่านตอนใหม่แล้ววว

น่าจะมีมุมของตัวเล็กบางนะครับ ท่านโทน

คนเราเคยคุยกัน เคยทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่างคงลืมไม่ได้ง่ายๆหลอกครับ

จัดตอนต่อไปเรื่อยๆเถอะครับ เหมือนเป็นสตอรี่เฉพาะของพี่หมิว

แค่พักยกน่ะโทน

ผิดแผนเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ผมก็บ่อยครับ

แม๋เทพโทน ขายของได้เงินmมา ไปยาโยอิ เลยนะ  ไม่คืนเงินที่ยืมแม่ 
เลย 555 หยอกๆ เงินแม่ก็เหมือนเงินเรา
ปล.เย้ๆ พรุ่งนี้ ได้เที่ยวทะเลแล้ว  เหมียวสาวเล่นกับความรู้สึกคน และคงเปิดร้านเกะต่อเลยใช่ไหมครับ คิดถึงมินต์ ดาว แก้ม ใจจะขาดแล้ว    อ่อพี่พลอยด้วยแล้วกัน

ตอนเด็กน่าสงสารจัง ปากกัดมือขายของในเกมส์ อย่ายอมแพ้นะ เพราะฟ้าหลังฝนมันสวยงามเสมอ

เริ่มต้นกับพี่หมิวไม่ค่อยสวยเลย แุถมตอนโดนพี่เตยเล่นก็เจ็บตัวน่าดู ดูอึนๆนะ ทีแรกนึกว่าจะตัดจบจริงๆ มาต่อจิ๊กซอว์ให้เห็นรายละเอียดเค้าโครงเรื่องที่ขาดหายไป ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย ขอต่อให้เหตุการณ์มาต่อกันหน่อยก็ดีนะครับ ขอบคุณ

อ่านตอนจบ มันก็ไม่น่าจบในตอนเดียว
ไรท์อยากเล่า
รีดที่ไหนจะขัด    5555

อ่านเพลินดีครับ เอาประสบการณ์ม่เขียนให้นึกภาพตามได้

ฮ่าๆๆเดี๋ยวมีอิกตอนแน่ๆ

เทพโทนเล่ามาทั้งหมดสรุปว่าสาวๆที่เล่ามาไม่มีใครได้เป็นตัวจริงเลยเป็นแน่แท้

พูดถึงร้านอาหาร Y ....สัปดาห์ก่อนได้เข้า กทม. เลยแวะให้รางวัลตัวเองเหมือนกัน ... หมูย่างกระทะร้อน กับ ข้าวเปล่า คือเดอะเบสท์!!!!! ตอนแรกว่าจะสองเซต กลายเป็นว่า เซตเดียวอิ่มยันกลับบ้าน ::Beggar::

โทน เข้าใจได้ครับยังเรียนอยู่ เงินไม่พอใช้

ถ้ามีเวอร์ชั่นพี่เตย จะพีคกว่านี้มากๆ ครับ ได้ฟังเรื่องราวจากหลายๆ มุมมองแล้วประกอบเป็นเรื่องเดียวกัน ชอบครับ สั้นๆ

สมัยเด็กๆก็เดินไปกลับโรงเรียน จนโตมาได้ไปเรียนที่ม.รามคำแหง บางวันก็ต้องเดินจากบ้านไปเรียนที่ม.รามคำแหงเพราะรถเมล์สไตรค์ก็มี ส่วนเรื่องการตัดใจจากคนที่เรารักก็ไม่ง่ายนักหรอกครับ เหมือนตัดบัวก็ยังมีเยื่อใย เข้าใจความรู้สึกนั้นดี ก็ของมันเคยๆเหมือนกันครับ

แล้วมาสนิทกันมากได้ยัฃไงกับเจ้หมิว

เคยรถติดแล้วลงเดิน จากพันทิพย์มาท่าพระจันทร์ ขาแทบไร้ความรู้สึก 5555

ตัวเล็กแอบแซบมากๆเลย

น่าสงสารชีวิตเทพโทน แต่พอโตขึ้นก็แข็งแกร่งจัดๆอิอิ

เรื่องราวคลาสสิคดีครับ

ผมเริ่มไม่เชื่อละ ว่าจะมีมาต่อตอนเดียว เดี๋ยวจะติดลม ไหนจะสามสาว ไหนจะเหมียว น้องดรีม เจ๊หมิว นี่ยังไม่เริ่มเจ๊เตย พี่พลอย ไหนจะริวกะอีก 555555

เหลือป่าไม้ไว้มิต้องกังวลว่าจะไร้ฟืนก่อไฟ เป็นเพื่อนกันไปวันหลังยังมีโอกาส

เวลาไม่มีเงินนี่เอาเรื่องเหมือนกัน เดินขนาดที่ว่านี่ผมยอมเลย น้องโทนเราเก่งจริงๆ ขอให้ประสบแต่สิ่งดีๆ สวยๆ นะ

ทั้งสองคนก็กล่าวอ้างถึง "ตัวเล็ก" นางน่าจะต้องออกงานเขียนในมุมมงตัวเองมาบ้างแล้วล่ะ

เรื่อนี้ลึกลับซับซ้อนพอกันกับ Area 51 เลยนะ

ตัวเล็กยตัวโตมาแล้ว

เศร้าเลย เจ็บตัวด้วย รู้สึกผิดด้วย

เจ็บตัวฟรีเลย

โก๊ะดีนะเนี่ย

เล่าถึงตัวเล็กแล้วนึกถึงตอนที่นายโทนโดนตบเลือดกำเดาไหลต้องหนีไปเชียงใหม่เลย

ผมเข้าใจเลยคับ กับคำว่าบริหารเงินไม่เป็น
แทบจะกินแกลบกันเลยทีเดียว

คำว่าแม้แต่บาทเดียวยังไม่มี ใครไม่เคยเจอกับตัวเองนี่ไม่มีทางเข้าใจคับ

จะยังไงต่อน้อกับตัวเล็กรอต่อไปครับบทสรุปจะเป็นยังไงขอบคุณมากครับ

เข้าใจเลยครับ เวลาที่มันจะไม่มีนี่หายังไงก็ไม่เจออ่ะตังค์  ::Waiting::

 ::Sweat:: สวนผักสมัยนั้น เปลี่ยวโคตร

ช่วงชีวิต น่าตื่นเต้น

ผมว่าโชคซะตายังไม่ก็หนีไม่พ้นหรอกครับ หนีไปห่างกันไปยังไงก้เจอกันอยู่ดีจะช้าหรือเร็วแค่นั้นครับ

ชีวิตโทนช่างน่าสงสารครับ

เจ็บแต่ได้ใจ อิอิ

เข้าใจครับระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่ความปลอดภัยทำให้มันไม่น่าเดิน แต่ใช้ตังแม่หรือยังครับ (แซวเล่นนะครับ ปกติเล่าละเอียด แต่วันนี้เห็นข้ามไป)

ตอนนี้เป็นการยืนยันได้อย่างดีเลยว่าคุณโทนเป็นสายบ้าพลังตามที่เล่าจริงๆ

บ่นได้ขนาดนี้ ต้องฝังใจกับเรื่องนี้มากจริงๆ แต่คุณโทนนี่ความจำเป็นเลิศเลยนะครับ ยังจำเหตุการณ์ได้

เคยมีอารมณ์แบบโทนกระเป๋าตังค์หาย
ไม่มีเงินติดตัวสักบาทเดินจากวงเวียน22ไป มธ. ทั้งหิวข้าว หิวน้ำ

คอม 10บาท นี้ รู้อายุเลย 30+

คงไม่จบกับสองเจ้ง่ายๆสิครับแบบนี้

ผมว่า พี่เตยคงน้อยใจมากกว่า แต่ก็รักนะโทนแบบนั้น

  ::Horror::กว่าจะถึงฝั่งฝัน คงน่วม

เจ็บตัวแต่ได้ความเชื่อใจจากหมิว คุ้มสุดๆ

อ่านแล้วเห็นพัฒนาการของนายโทนได้ดีครับ ขอบคุณที่เขียนให้อ่านกัน

เข้าใจถึงตอนที่ไม่มีเงินจริงๆ เลยครับ ทำอย่างไรก็ได้ถ้ามันไม่ได้ถึงขนาดจี้ปล้นใคร

มีนน่าแปลกที่ถึงขนาดนี้แล้วตัวเล็กยังไม่พอใจระหว่างโทนกับหมิว

ติดตามเรื่องของพี่โทนสมัยยังเป็นวัยรุ่นวุ่นรักปักทุกรู

พี่เตยเจอจากในเกมส์​หรือนึกถึงวัยนั้นเลย

แปลกมากๆ

ใจไม่แข็ง คิดถึงตัวเล็กอีก

สงสารเลย หาเงินในตู้โทรศัพท์เนี่ย

เล่าขนานไปแบบนี้ก็ไม่เลวครับ

ดีนะที่ยังหาเงินจากตู้โทรศัพท์ได้

โทนหนีชะตาไม่ได้สินะ

แฟนของกิ๊ก เชียวนะ

ชอบการเล่าเรื่องคู่กันแบบนี้จริงๆครับ ได้เห็นหลายมุมดี

มาติดตามความคิด ความรู้สึกของโทนที่มีต่อพี่หมิว พี่เตย

ชีวิตโครตมีสีสันต์ผิดกับผมลิบลับเลย

ชีวิตช่างรันทด ::DookDig::

เข้าใจคุณโทนเลย อายสาวก็อาย แต่ตอนขายเอ็มไม่ทันนี้ เหมทอนคผมเมื่อก่อน้้้เลย

พี่เตยนี่มาแนวอยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน
แต่อีกฝ่ายต้องมีชั้นแค่คนเดียว

มันเป็นครั้งแรกที่เจอกันก็สร้างความประทับใจให้กันได้เลยครับ

หนียังไง​ก็​ไม่​พ้น

ก็พี่เตย  เธอน่ารัก จนอดไม่ไหว ที่จะตัดเธอไปจริงๆ นะสิ

เรื่องราวไม่เสียวแต่สนุกดี

เหมือนได้อ่านเรื่องคู่ขนานจากสองมุมของสองคน ได้แง่คิดอะไรหลายอย่างเลย 

ของขาดจริงๆจัง
ระวังไว้ดีแล้วครับ ร้านเกมไว้ใจไม่ได้เท่าไร บางทีมีใส่โปรแกรมดักจับคีย์บอร์ดไว้
อย่างน้อยก็ได้เงินมาแล้ว จะยังไงต่อ

พี่แมนไว้ใจเต็มที่ เพราะแบบนี้สินะครับ
แต่เจอบอดี้การ์ดไปสองสามตุ๊บ นายโทนเลยเกรงใจพี่แมนมาตลอดสินะ มาเฟียตัวจริง

ขอบคุณครับ

เหมือนจะเกริ่นนำก่อนจะมีมุมมองของตัวเล็ก

ขอบคุณมากครับ ชีวิตนี้ขาดเธอไม่ได้ พี่เตย

วาสนาคนมันจะได้ yes กัน ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด

สุดท้ายก็ทนไม่ได้ยังไงก็ต้องติดต่อไป​ แพ้ความสวย

แบบนี้เรียกว่าพระเอกมั้ย  คิดว่าใช่นะ เลยกลายเป็นที่มาทำให้ไปพักที่อาพาทเม้นหรือหอพักของเจ๊เตยในราคาพิเศษแน่ๆเลย

แล้วทำไมถึงฟันเจ๊หมิวแทนที่จะเป็นเจ๊เตยก่อน ชอบเตยแต่ไม่กล้า

กว่าพี่หมิวจะเข้าใจอาจมีเจ็บตัวอีกครั้ง

อ่านฉัน เธอ และเขาแล้วทำให้ได้รู้รายละเอียด​ของความสัมพันธ์​ระหว่างโทน หมิว และเตย สนุกกับร้านเกะขึ้น

ห้ามใจได้ย่างไร เตยคนสวยะ

ลุ้นต่อให้มีหลายๆตอน

ยาวยาวอีีกหลายตอนก็ได้นะ เรื่องมันเยอะ รอเกะจะขาดใจแล้ว

นึกถึงยุคที่ยังขายเอ็มเฟื่องฟู รวยๆ

โทนผู้น่าสงสาร​ โธ่​....แต่นายสุดยอดมาก

สายนายโทน เจอสาวแล้วก็ต้องเจอเรื่อยๆ

เคยเหมือนกัน​ วางแผนการเงินพลาดต้องกินข้าวกับไข่ดาวไป​เกือบอาทิต

โทน พี่เตย พี่หมิว จริงๆแล้วทั้ง 3 คนน่าจะอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวได้เลยนะ สนิทกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ จนถึงตอนทำงาน

โตมาเจ้เตยไม่น่าจะโหดได้ขนาดนี้นะ

เมื่อไรจะได้พี่เตย

ทำชีวิตช่วงนั้นลำบากเลยโทน เรียกว่าปากกัดตีนทีบเลยนะ

เป็นเส้นทางชีวิตที่แปลก จะเล่าถึงเจ๊เต้ยแบบไหนกันนะ

แต่ก่อนเหมือนไม่สมหวังอะไรซักอย่าง โตมานี้มีแต่สาวๆหลั่งไหลเข้ามา

อ่านสนุกดีครับ

มีสักกี่คนที่จะมีโอกาสได้สาวๆสวยๆขนาดนี้

ตัดใจจากเจ๊ยาก ขนาดรูปยังใช้ ตัวแทนเจ้เตยเลยย

บรรยายซะเห็นภาพเลย

รสชาติของชีวิตสุดๆ

ว่าจะไม่เจอกันแล้ว กลายเป็นคบยาวเลย เขียนยาวไปเลยเอาถึงช่วงร้านเกะ แล้วแถมช่วงหลังร้านเกะจบด้วยก็จะดีมาก ::WooWoo:: ::JubuJubu::

 ::YehYeh::
มีแววได้กินแซนวิชไหมนะ

อ่านเพลินดี รู้อดีตก่อนหน้าเรื่องหลัก จะมีต่กหลายๆตอนก็ดีนะครับ

ลำบากกับชีวิต แต่สอนให้เราเข็มแข็งในวันข้างหน้า  อุปสรรคมีไว้พุ่งชนครับ

เจ็บตัวเรื่องเล็ก อายหญิงเรื่องใหญ่ ใช่มั๊ยโทน

คนเรามีปัญหาชีวิตเยอะมากมาย แต่ยังไงก็ต้องเดินหน้าต่อ โทนสู้ๆ

ต้องจัดทั้งสองคนพร้อมกันเลย

ชีวิตตอนแรกเหมือนจะรันทดแต่ไปๆมาๆได้เจอนางฟ้าเฉยเลย

น่ารักทั้งหมิว ทั้งตัวเล็กเลย มาอ่านมุมมองของหมิวและโทนยิ่งชอบ

โอ้ย อ่านภาคปกติ แล้วมาอ่านย้อนเวลา
บางครั้งก็สับสนกับตัวเอง

ความหลังที่แสนเศร้าหรือเปล่า

ชอบแนวความคิดคุนโทนจังครับ 

ตัวเล็กนี่ตัวป่วนเลยนะ

แวะมาให้กำลังใจนายโทน สู้ต่อไปทาเคชิ แต่หยอดสิบบาทได้ 25 นาที นี่โหดจริงๆ

ตอนนี้พอมองย้อนไปช่วงตอนวัยรุ่นบางครั้งก็รู้สึกเหมือนกันว่าทำไม ไม่มีเงินขนาดนั้น 555

เขินก็เขิน ตัดใจก็ต้องทำ หลากอารมณ์มาก 

ขายเงินเอ็มนี่รวยนะครับ ทำเป็นเล่นไป

ชอบโมเมนต์ตัวเล็กตัวโตนะ มันเป็นฟิลคนยุคเราจริง ๆ 

อุทานมาว่า บักห่าขั่ว  โทนนี่มันคนลูกอีสานนี่นา  ใช่ที่ว่ามีบ้านญาติอยู่ชัยภูมิใช่ไหม

เวลาไม่มีตังค์นี่มันทรมานจริงๆครับ เคยเจอมาแล้ว  หากินน้ำเปล่า ที่เอามือรองกินตามข้างถนน เอาน้ำเปล่าลูบท้อง  
ความหิว เป็นอันตรายต่อกะเพาะมากที่สุด

ความผูกพันมันมีค่าให้คิดถึงเสมอ จึงไม่แปลกที่ต้องหวนกลับไปโหยหามัน

ลุ้น ๆ อยู่ว่าจะมีตอนต่อหรือเปล่าครับ เพราะตอนที่แล้วยังค้างคาใจหลาย ๆ เรื่องไม่เคลีย แล้วก็สมใจมีตอนต่อ ขอบคุณครับท่านเทพโทน  ::DookDig::

รออ่านทุกภาคเลยครับ

เรื่องนายโทนนี้ก้อเล่าไม่รู้จักจบเนอะ หลายมุม ไอ้เรามันก้อชอบเผือกเรื่องของชาวบ้าน อะ..ตามไป

อ้าว ยังไม่จบตอนอีก แบบนี้ต้องมีตอนต่ออีกแล้วนะครับท่านเทพโทน เจอหน้าที่แมน พี่หมิว มีเสียว ๆ ฮ่าๆๆๆ รอตอนต่อไปอีกแย้ว สนุกครับ ขอบคุณครับ  ::Angry::

อ่านดูสลับมุมมองแบบนี้ ชอบดีครับ

ชีวิตโทน ลุ้นทุกฉาก5555

ว่าแล้วตอนเดียวไม่าน่าพอ พี่หมิวต่อมาขนาดนี้แล้ว

จุดเริ่มของทั้งสามคน หมิวเตยนายโทน

เรื่องความสัมพันธ์มันยาวนะ  คงไม่จบแค่เพียงนี้หรอก  ยิ่งความหลังฝังใจที่ยากจะลืมเลือน  100 ตอนก็ไม่พอหรอกครับ

ปูเรื่องมานี่ทำใหนึกถึงอดีตตัวเองเลยครับ
ต้องเล่นเกมส์ขายเอ็ม เพราะไม่มีเงิน สุดๆจริงๆนะตอนนั้น แต่มาคิดดู มันก็ลงทุนสํงนะ ทั้งค่าชั่วโมง ทั้งเติมเวลาเกมส์

ตอนนี้สลับมาเป็นโทนเล่าเองมันก็ดีนะจะได้รายละเอียดที่มากขึ้นและครบถ้วน

ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหละครับ มันต้องมีช่วงอดอยากกันบ้าง

ชีวิตคือการต่อสู้และดิ้นรน ::Shy::

เล่าถึงตัวเล็กเยอะๆครับ

ตัวเล็กที่ สุดจะแสบนะหรอ

ชีวิตวัยรุ่น รันทดจริงๆครับ

สงสัย เจอเด็กมายั่ว แล้วก็ต้องค้างอีกตามระเบียบ 

น่าสงสารโทนจริงๆ โดนหนักเลย

อ่านกลับไปมา งงนิดๆ
แต่สนุกครับ

น่าจะเข้าบทฟ้าหลังฝนหลังจากเจอชิวิตบัดซบก็น่าจะมีอะไรดีๆบ้าง
อย่าบอกนะว่าพี่แมนตามมาตื้บ

โดนพิษเศรษฐกิจเข้าไป ดำดิ่งกันเป็นแถวๆ

ชีวิตรันทด เพราะวางแผนการใช้เงินไม่ดี ตอนวัยรุ่นผมก็เป็น

ฉัน เธอ และ เขา มีเวอร์ชั่นหมิว โทน แล้ว น่าจะมีเวอร์เตยด้วยนะครับ

นี่ล่ะที่มาที่อยากรุ้

ย้อนอดีตวันวาน​ จะมีเรื่อง​แอบ​เสียวติดมาบ้างมั้ยครับ​

อ่านมุมมองเจ๊หมิวดูสดใส แต่อ่านมุมมองของพี่โทนดูช่างรันทดจัง

ชีวิตนายโทนตอนนี้ลําบากแท้. สาวๆก็ไม่มีให้จัด

มาๆๆๆ เกะยังไม่มาทะเลยังไม่ลง อันนี้ก็อ่านนะจะ

คราวซวยมันเกิดกับทุกคนเหมือนกันแหละ ปัญหาที่มาพร้อมกันมันเกิดได้กับคนที่ไม่เตรียมตัวขจัดต้นเหตุปัญหาแต่เนิ่นๆ

หมิวยังไม่อยากเล่า รอโทนเล่าไปพลางๆ ก่อนนะครับ แสดงว่าตอนเห็นก็แอบสนใจเหมือนกันนะครับ มีคำนึงถึงฟอร์มด้วย ถ้าไม่สนก็คงเฉยๆ แหละ
สวนผักเมื่อก่อนมืดจริงครับ กลฌวโทนจะโดนฉุดเลย

สงสัยว่าจะมีอีกหลายตอน

อยากอ่านปัจจุบันของสามสาวกับ เจ๊เตยเจ๊หมิว จังเลยครับ 

มีให้อ่านระหว่างรอทะเลด้วยวุ้ยย
มีตอนนี้แล้วก็ต้องมีตอนต่อๆไปแล้วละครับบ

เจ้เตยรังแกโทนหรอ

ตัวเล็กกับตัวโตนี่ยังไม่เรียบร้อยกันซักที เจอกันก่อนชาวบ้านเค้าอีกนะ

ถ้าตัดใจเลิกกันได้ง่ายๆ เราคงไม่ใช่คนแรกที่สามารถทำใจได้

ความสวยของผู้หญิง ยากที่จะตัดใจ

ดีครับทีห้ามใจไม่ได้ เลยทำให้ได้อ่านเรื่องของพี่เตยกับพี่หมิว

เนื้อเรื่องจะเป็นยังไงน้า

สงสัยจะยาวแน่ๆเลย

ตลกอ่ะครับ เป็นผมก็คงเลิกลัก

หาเวลาพักบ้างสิโทน มันเหนื่อยนะโว้ย

สู้ชีวิตรขนาดนี้ในตอนนั้น มาถึงขนะนี้คงเป็นอาเสี่ยแล้วนะครับ

ทำไมดูจนกรอบจังวะ

ไม่ต้องมีฉากอย่างว่า ก็สนุกได้

 ::Glad:: เดี๋ยวก็ติดลมเล่าเพลินๆ ผ่านไปสักสิบตอน 555 ขอบคุณครับ


อย่าร้อนตัวถ้าไม่ได้ทำ ถ้าใจยังดีอยู่จริง 555 คุยกันก่อนอย่าพึ่งรีบเผ่นสิคับ

นายโทนมีเวอร์ชั่นหลายมุมที่น่าติดตามครับfcเจ้าหญิงน้ำแข็งกับนางมารตัวน้อยครับ

ดูแล้ว 2 ตอนไม่น่าจบ

ดั่งนรกชัง หรือสวรรค์แกล้งพ่อโกโบโทน

ตอนแยกก็สนุกตอนหลักก็ฟิน

แค่อยากรู้นะครับว่า.....แล้วเลิกกับตัวเล็กยังไง?????

มีตอน2. แล้วจะอดใจไม่เขียนตอนที่สามไหวมั้ยครับ555

เล่าเรื่องความหลังดีครับ จะได้รู้จักสองเจ้มากขึ้น ถ้าจะให้ดีต้องให้เจ้าตัวมาเบ่าเองด้วย

เรื่องวางแผนการเงินนี้ตอนพึ่งจบใหม่ผมก็มีปัญหา

ตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญยังเหลืออยู่ป่าวน้อ แต่ดีนะที่ยังมีเหรียญตกค้าง ถ้ามีแตุ่ตู้เสียบบัตรละยุ่งเลบ

ดูแปลกๆดีกับการใช้ชีวิต กว่าจะหาเงินได้แต่ละอย่าง

ขอบคุณครับ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปไม่เพื่อตัวเองก็เพื่อครอบครัว(หรือเพื่อหัวล่าง)
#ทั้งเหนื่อยทั้งอ้วกแถมเจอพี่แมนพี่หมิวอีกข้าวก็ยังไม่ได้กินชีวิต

มาตามต่อครับ ลุ้นไปเรื่อย

มาอีกตอนแล้ว ความเป็นมาของหมิวกับโทน

กะแล้วว่าตอนเดียวไม่น่าพอ

ให้ตัดใจจากเจ๊เตย เป็นผมก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน  งั้นก็อย่าตัดเลยละกัน 556

นายโทนนี่สู้ชีวิตจริงๆนะ...มีพรสวรรค์ในการหารายได้

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว  เอาเป็นอีกซีรี่ย์ยาวๆ ก็ได้นะครับ  ::Glad::

อะไรจะสู้ชีวิตขนาดนั้นน

Attitudeของโทนดีมากครับ

ก็พี่เตยหน้ารักขนาดนั้น แค่ต้นงิ้วไม่หน้ากลัวหรอกครับคุณโทน อิอิ

อ้าว เลิกกันจริงๆ แล้วจะได้เจอกันอีกไหมนี่

ช่วงตกระกรรมลำบากของนายโทนรึนี่

อึดจริงๆ โทน

กิ้กกันเตยมานานแล้วก่อนจะมีเรื่องพี่หมิว

ชีวิตวัยรุ่น ได้เจอสาวสวยๆคุ้มละครับ

อ่านนิยาย...ยาวไปครับสนุกดี รอติดตามอยู่ ครับ

อ้อ...เขาเรียกอะไรนะ วัวสันหลังหวะ..เปล่าครับ ทำผิดไว้แล้วกลัว ว่างั้น
เลยร้อนตัวไปก่อนนี่เอง..

 ::Thankyou::ชอบครับได่อ่านมุมมองจากสองฝ่ายมันได้ความรู้สึกอีกแบบดี

หลายมุมมองแบบนี้สนุกดีมากครับ
แบบนี้จะมีพี่เตยมาด้วยมั๊ยครับผม

พอกลับมาสู่ชีวิตจริง ที่มันไม่อิงอะไร..


เอาวะ ตัวร้ายตัวเล็กอะไ ก็เอาแหละ... สู้...

ตัวเล็ก  ตัวโต  สิ่งที่สร้างมาไม่ศูนย์เปล่า

น่าจะต่อไปเรื่อยๆนะอ่านเพลินดีแท้

โทนดวงซวยจริง อุส่าเจอสาวสวยเสียฟอร์มเลย

555 ขี้บ่นตั้งกะสมัยนั้นเลยนะโทนเนี่ย

เก่งอะท่านเล่าแบบจินตนาการได้เลย ต่อหลายๆตอนก้อดีท่าน แต่อยาาลืมตำนานเทพวายุ กะร้านเกะนะคับ จะลงแดงแล้ว 555

อะไรโทนจะจนตรอกขนาดนั้น

ตัดบัวยังเหลือใย ตัดใจยิ่งยากนัก

คนเรามันมีด้ายแดงผูกไว้ ตัดไม่ขาด แกะไม่ออก หรอก

เห็นมุมเจ๊หมิวไปแล้วคราวนี้มุมเทพโทนบ้าง เรื่องราวจะได้กลมกลืนไปพร้อมๆกันกับความรู้สึกของผู้อ่านด้วยแบบนี้เวรี่กู้ดดดด

ช็อตได้แบบสุดไปเลยครับ

โห.. มันช็อตได้ขนาดนั้นเลยแหละท่านโทน

โมเมนต์ดีๆมีได้ทุกเวลาครับท่าน

บรรยายเส้นทางจนเห็นภาพเลย เหมือนเดินไปด้วยกัน

มาด้วยมุมมองทั้ง2ฝั่ง มันก็ทำให้เห็นภาพได้ดียิ่งขึ้น

ตอนเริ่มทำงานใหม่ก้อคล้ายๆแบบนี้จนมากหนี้เยอะกว่าจะตั้งหลักได้เหนื่อยแท้

โทนอดใจไม่ไหว

ไม่อยากอ่านของโทนล่ะ อยากอ่านของเจ๊หมิว55

ยังดีมีทางหาสตังค์ได้ใช้แก้ขัด

เอา ๆ ชอบ ๆ เล่าคู่กับ เธอ เขา เรา ไปตลอดก็ได้นะ

หลายเวอร์ชั่น​น้อ.. แสดงว่าความคิดกำไหลลื่น

เข้าใจดีครับ สมัยเรียนรามเคยชอตขนาดกินข้าวกับน้ำปลามาแล้วเหมือนกัน 
อยากรู้เหมือนกันว่าตดลงเป็นพี่น้องกะพี่หมิวแกตอนไหนกัน เล่าคู่กันก็สนุกนะครับ

อดึตที่แสนหวาน เลยท่านโทน

ชีวิตน่าสงสารพี่โทน

อดีตรัก กลายเป็นความทรงจำที่ยากจะลืม

ไม่อยากเจ็บตัวฟรีรึ ไหนบอกจบแค่นั้น

สมัยเด็กน่าสงสารนะเนี่ย

ตัวเล็ก

ชีวิตที่แปลก แต่อยากให้สมหวัง

ดวงคนเรามีขึ้นมีลง ไม่มีเงินแต่มีหญิงงาม น่าจะเรียกว่าดวงขึ้นมากกว่า ซวย นะ
5555

คิดว่าเตยเป็นนางเอกเรื่องนี้ แต่อยากให้เป็นหมิวมากกว่า

ชีวิตแปลกๆดีครับ

อยากอ่านมุมมองพี่เตยบ้างน่ะครับ

จะบอกว่ายังไงดีอะ ยังดีนะโทนที่ยังหาเงินได้จากการเล่นเกม เอเราเองก็เคยทำนี่หว่า555+
แต่เราเองอะก็ยากจนเหมือนกันเพียงแต่ว่าเราขอให้พ่อออกรถมอไซด์ให้คันนึงตั้งแต่ม.3เพราะอยากได้ด้วยแหละมีรถขี่ตอนนั้นแม่งแบบดูเท่อะในสายตาเรา ความคิดเรา แต่คือต้องผ่อนเองนะเราก็แบบทำรับจ้างขายของหลังเลิกเรียนอะวันละ100พอให้มีค่าน้ำมันค่ากินบ้าง เจ้าของร้านก็ใจดีนะกินของที่ร้านได้ไม่เสียเงินคือที่ร้านขายข้าวไข่เจียว+เจ อะ แล้วก็มีร้านกาแฟโบราณขนมปังปิ้งไรอบบนี้ ถ้าศุกร์-อาทิต ไปนอนกับลูกน้องแกได้แกเช่าห้องไว้ และได้วันละ200นี่แหละเราตอนมัธยม

อ้อผ่อนรถเดือนละ 3500อะ ส่วนเงิน m นี่จากเกม แร็กนรก 555+

เคยจนแบบโทน แต่ไม่ค่อยร้สึกรันทด เพราะไม่มีอะไรมากดดัน 

ช่วงนึงหของชีวิตสินะครับ

ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไปนะโทนเอ้ย

อ้างจาก: Angel_p เมื่อ ธันวาคม 21, 2020, 08:40:33 หลังเที่ยง
มีเล่าถึงตัวเล็กด้วย น่าติดตามแต่จะแค่ตอนเดียวพอเหรอครับ ว่าแต่แบบนี้ก็ดีนะครับ เล่าไปพร้อมๆ กัน ฝั่งหนึ่ง 2เจ๊ อีกฝั่ง นายโทน อิอิ

น่าตามต่อ

ชีวิตรันทดแท้น้อ...นายโทน

แต่เดินจากจตุจักรกลับเกษตร เพราะรถติดตอนเย็นๆนี่ผมก็ขาลากละ นี่เดินกลับสวนผักเลยโห้วววนายโทน

แปลกดีครับอ่านๆมา มีชึวิตที่พลิกไปพลิกมาเยอะเลยครับ

ชีวิตแปลกจริงๆครับ

เล่าตีคู่กันไปเลยครับ ยาวๆไป

จริงนะ ตอนที่แล้วซวยหลายต่อเลยจริง ๆ เงินหาย ขายเอ็มในเกมส์​ไม่ได้ โดนต่อย
นึกว่าจะไม่มีอะไร สุดท้ายก็อาจโดนพี่ชายเจ๊หมิวอีกรอบหรือ โทนห้าวเป้งมากเลยไม่มีแรงยังบอกมีแรงซ้อม

โทนนี่สู้ชีวิตได้เก่งมาก... ยุคนั้นหายากนะที่จะเรียนด้วยทำงานด้วย.. เพราะงานมันต้องทำเต็มที่จึงจะมีการจ้าง..

คนเราบางครั้งมันผูกพันกันแต่ชาติปางก่อนน้อ อิ อิ (ว่าไปนั่น)

กว่านายโทนจะผ่านชีวิตมหาลัยนี่ยากลำบากมากเลยนะครับนี่

ตัวแปรเงินมันยิ่งใหญ่

เอาน่า ลูกผู้ชายก็แบบนี้แหล่ะ

โทนนี่สู้ชีวิต

สนุกดีครับ ติดตาม

เล่นเกมคอมเกมเพลย์ในห้างนี่แพงมากๆ

ระลึกถึงความหลังกับพี่เตยหรือครับ

น่าสงสารนายโทนไหม ที่มีพี่สาวที่สวยๆแบบนี้

มีพี่แมนเป็นเบล็คได้ 

ต้องมีผลงานดีๆ อีกเยอะ

เป็นคนมีทัศนะคติดีมากครับ น่าคบหาเป้นเพื่อน

ตอนที่เล่านี่แสดงว่ายังไม่รู้จักพี่หมิวเลย ถ้าอ่านจากตอนที่แล้วนี้โทนช่วยชีวิตพี่หมิวอย่างน้อยหลัก ๆ ก็ 2 ครั้งเลย ว่าแต่ครั้งนี้ทำไมพี่หมิวถึงโดนดักฉุดลากขึ้นรถได้ละรึว่าวิ่งตามโทนมา

อ่านเรื่องตัวเล็กละมานึกถึงปัจจุบันแล้วอึนจังเลยครับพี่โทน

เมื่อไหร่จะมีฉากเสียวให้พอได้กรุ่มกริ่มหัวใจบ้าง

จะใจแข็งได้เหรอมีแต่อย่างอื่นแข็งนะ

ไหนบอกตอนเดียวงะ โด่ววว โทนคุง ผมว่า ซีรี่ย์นี้ก็ดีนะ มองหลายๆมุมในเหตุการณ์เดียวกัน

ตามเรื่องหลัก และสาขาย่อยแล้ว ขอตามบทย้อนความต่อครับ เพิ่มความฟินน

สงสารใครดีเนี่ย

เวลาไม่มีเงินนี่เอาเรื่องเหมือนกัน

โอ่วว มาต่อแล้ว

รันทดเกินนน

โมเม้นรันทดชีวิตมากเลยฮะ

วีรบุรุตรหมดสภาพ

กลับมาย้อนอดีตต่อ เจอกันครั้งแรกก็เจ็บตัวซะแล้ว

มาตามอ่านแต่แรก 55

งานเข้าอีกไหมนิ

สุดๆเลยคับขีวิต

มีเล่าถึงตัวเล็กด้วย น่าติดตาม

อ่าน

ตำนานตัวโตตัวเล็ก พึ้งจะได้มาย้อนอ่าน

อะไรจะน่าสงสารขาดนั้น ::Waiting::

จุดเริ่มต้นของนายโทนกับพี่หมิว

เมื่อตกอับ ผีก็ซ้ำ ด้ามก็พลอย

ช่วงไม่ดีอะไรก็ไม่ดีซักอย่าง

 ::Goaway:: ไหวปะเฮ้ย ละนายมั่นใจได้งัยว่า พี่หมิวจะไม่ตามหานาย เค้าหาง่ายมากเลยนะ

ที่ช่วยเพราะว่ารู้สึกผิดกับเจ๊หมิวหรือป่าวเรื่องไปกิ๊กกับเจ๊เตย เอาจริงนะถ้าไม่ใช่เจ๊หมิวแต่เป็นคนที่รู้จัก ผมว่าโทนก็คงช่วยแหละถ้าอยู่ในเหตุการแบบนั้น

กลับมาแวะ อ่านมุมมองนี้

ถึงแม้ไม่ได้สารภาพว่าเป็นกิ๊ก แต่อย่างน้อยก็ได้ช่วยแฟนของเขาไว้นะครับ

เรื่องเล่านายโทนทีาเล่าแบบเห็นภาพเลย

พรหมลิขิตจริงๆ

ตอนนี้เจ๊หมิวต้องออกตาหาโทนแล้วใช่มั้ย

พรหมลิขิตจริงๆครับ

555 เคยเหมือนกันครับ เรื่องหาเศษเงินในตู้โทรศัพท์ จำเป็นจริงๆ ตอนนั้น  ::Shy::

แพ้ใจตัวเองห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยนายโทน  555555

มุมมองของโทน กับ หมิวนี่คนละเรื่องเลยนะครับ อย่างว่า ฐานะ และสังคมต่างกัน มันทำให้เราเรีบนรู้ต่างกัน แต่ความคิดโทนก็ถือว่าดีเลยนะที่ยอมแยกจากเตยออกมา ทั้งที่เตยก็มาสนิทกับโทนเอง

ชักอยากอ่าน เวอร์ชันพี่เตยแล้วสิ

พุทธองค์จึงกล่าวไว้ว่าอย่าประมาท อย่าใช้ชีวิตอย่างประมาท

ชีวิตที่ไม่มี นี่สลึงยีงดีใจ

บอกจะเลิกติดต่อแต่เขาแถบจะตามติดเป็นเงาเลย

คนละมุมมองก็ทำให้การกระทำต่างกันไป โทนทำอย่าง หมิวทำอย่าง

มุมมองความคิดดีมากกกก

ท้าวความถึงการเจอ พี่เตย พี่หมิว นิเอง  เริ่มต้นปฐมบท

ชอบโทนเวอร์ชั่นนี้นะ

สะสมแต้มบุญมาเรื่อยๆนี่เอง

ทั้งเจ็บตัว ทั้งเงินหมด ซวยจริงๆ

 ::Crying:: เข้าใจเลยตอนไม่มีก็คือไม่มีจริงๆแล้วเรื่องซวยๆมักจะตามมาเสมอ

เพิงหักดิบเลิกับเจ้เตยนี่เอง

จุดเริ่มต้นของเจ๊ๆทั้งหลาย

มีความลับกะพี่เตยจริงๆด้วย 

ชีวิตเริ่มตรงนี้สิเนี่ย

ขอย้อนกลับมาอ่านในส่วนที่ยังไม่ได้อ่านนะครับ

ติดตามยาวๆเลยครับ

ขอบคุณครับ

เคยเดินเหมือนกันนะแบบเดินยาวๆไปเลย ไม่คิดไรมากเด๋วก็ถึง

พี่หมิวๆๆๆๆๆ

จุดเริ่มต้น

ทำได้หรอครับตัวโตไม่ติดต่อตัวเล็กอ่ะ

เวลาซวย มันก็ซวยทุกเรื่องจริงๆนะ

 ::Hmmm::

ขอบคุณ​ครับ​
การหาเงินจากเกมส์​แบบนี้วินๆทั้งคู่

สงสารเลยสู้ๆนะครับ

ก็พี่เตยหน้ารัก นิทำงัยได้โทน

ตามต่อๆๆๆ

ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ

ตัวโตกำลังเล่ารายละเอียด

แปลกดีครับอ่านๆมา มีชึวิตที่พลิกไปพลิกมาเยอะเลยครับ

อีกมุมของโทน

นี่แหละครับโชคชะตาผสมกับพรหมลิขิตให้ได้มาเจอพวกเธองัย

ลุยซะขนาดนั้นแล้ว...^^

อย่าจบกับน้องเตยแบบนี้สิครับสู้ๆ

ขายmได้มาเท่าไหร่หว่านั่น

เรื่องราวช่วงนั้นในมุมมองเทพโทนคงเป็นอะไรที่ลืมไม่ลงด้วยละมั้งนึกถึงเมื่อไหร่มันก้อาจจะเป็นโชคดีบางอย่างที่ได้เจอเจ้หมิวแล้วชีวิตกำลังจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

ใจมันร่ำร้องอ่ะแหละอยากจะคุยกะเขา

โทนเราเก่ง

ได้นึกถึงความหลัง

มีเล่าถึงตัวเล็กด้วยนะตัวโต

เงินคือปัญหาสุดๆ..

ภาดแยกนี้มีเซอวิสมั้ย

เคยเหมือนกันนะ

ได้รู้ถึงสาเหตุว่านานโทนรู้จักเจ้หมิว พี่แมน คุณท่านได้อย่างไร