🧡 XONLY 🧡

สวัสดีครับ ฉัน เธอ และ เขา เวอร์ชั่นเต็มใจนำเสนอมาแล้วครับ

ผมเขียนขึ้นมาด้วยความเต็มใจม๊ากกกกก



ปล. ร้านเกะ SS5  เปิดร้านพรุ่งนี้ครับ จองโต๊ะกันไว้เลย


.....


ปล.2 หุ่นพี่หมิวครับ

(https://sv1.picz.in.th/images/2021/03/06/D0NLAP.jpg)


.....



ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมได้รับบทที่ไม่ค่อยอยากจะได้คือ คาคาชิ

แต่พอได้มาแล้วมันก็ต้องรับผิดชอบนั่นแหละครับ

ย้อมผม คิดท่วงท่าการต่อสู้ วันนึงตอนที่ผมคิดว่าจะกลับบ้าน

ไปหาแผ่นนารูโตะเก่าๆดูเพื่อศึกษาท่าทาง เพราะสมัยก่อน YOUTUBE

ยังไม่ได้บูมมากนัก แล้วระหว่างที่เดินออกจากมหาวิทยาลัย

ผมก็เจอพี่หมิวกับพี่จ๋าครับ คำพูดพี่แมนดังขึ้นมาเลย

เอ็งต้องก้าวข้ามความกลัวซะ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปคุยครับ

แต่ว่าผมคุยกับพี่จ๋าแทน


.......................




" เอ๊า เจ๊จ๋า "

ผมก้าวข้าวความกลัวตามที่พี่แมนบอกแล้วครับ แต่ผมก็ทักพี่จ๋าแทนที่จะทักพี่หมิวตรงๆ ผมก็คิดในใจนะว่า พี่แมนครับ ผมขอก้าวข้ามแค่ 50 % ก่อนนะ ยังไม่กล้าทักพี่หมิวตรงๆ ซึ่งพอผมทักไปแบบนั้น


เชี่ย ตอนนี้อ่ะโคตรลุ้นเลยว่าชะตาผมจะเป็นยังไงต่อไป แล้วพี่จ๋าก็เอ่ยขึ้นมา " เอ้า เจ้าโทน " พี่เขาทักผมทันทีที่เห็นว่าเป็นผม ผมแอบแว๊ปมองพี่หมิวนิดนึง อื้อหือหน้าตาบูดบึ้งเหมือนกำลังปวดท้อง


ดีแล้วครับที่ผมไม่ทักพี่เขาไป ไม่งั้นคงโดนว๊ากแบบพี่แน๊ป เรทโทรสเปคแน่ๆ พี่จ๋าเดินมาหาผมแล้วถามว่า ทำอะไรอยู่เนี่ย ปกติช่วงนี้วันศุกร์จะกลับเร็วไม่ใช่เหรอ ผมก็บอกไปนะว่าวันนี้ซ้อมละครครับพี่ แล้วผมก็เนียนๆหันไปหาพี่หมิวแล้วพูดว่า


เอ้าพี่หมิวสวัสดีครับ มาหาเจ๊จ๋าเหรอครับ ฟู่วว ผมทักพี่หมิวแล้วนะพี่แมน แล้วผมก็ดึงเสื้อตัวเองให้ดูแล้วบอกว่าเนี่ย ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยด้วย คือพูดยังไงดีผมกับพี่จ๋าสนิทกันระดับนึงเลยนะ ผมกล้าพูดกล้าเล่น และกล้าที่จะอ้อนเขานิดๆหน่อยๆตามภาษาน้องชาย แปลกป่ะผมเป็นน้องเทคของเพื่อนพี่จ๋า แต่ผมสนิทกับพี่จ๋ามากกว่า





แล้วพี่จ๋าก็เดินมาขยำหัวของผมล่ะครับ พี่เขาคงแปลกตาแหละเพราะผมเกิดมาก็ไม่เคยย้อมผมเลย แล้วเคยบอกกับพี่เขาไปด้วยว่าไม่ชอบย้อมผม ทั้งๆที่เพื่อนๆนี่ย้อมกันเป็นว่าเล่น ย้อมกันตามดาราเซเลปในยุคนั้น


ยุคนั้นเด่นๆก็จะมีน้าเน็คนี่แหละครับที่ย้อมผมสีเจ็บๆจนคนย้อมตามกันเยอะแยะๆ ส่วนผมก็เป็นคนเอ๊าท์เทรนด์ดีกว่า พี่จ๋าขยำๆหัวแล้วบอกว่าหืม !!! สีผมสวยนี่นากัดไปกี่รอบเนี่ย



พี่จ๋าใช้มือทั้งสองขยำๆ สางเส้นผมของผมไปมาแล้วก็ถามไปด้วย ผมก็บอกไปตามตรงว่า เป็นหน้าที่ของฝ่ายคอสตูมอ่ะครับ ผมก็แอบบ่นๆไปว่าทำอยู่ครึ่งวัน ไม่ถามผมซักคำว่าไหวมั้ยน้ำตาแทบไหล พี่จ๋าเธอหัวเราะและเคาะหัวผมเบาๆ 2 – 3 ที


แล้วจังหวะนั้นครับพี่หมิวเขาก็พูดขึ้นมาว่าจ๋า งั้นชั้นกลับก่อนนะแก พี่จ๋าก็หันไปตอบนะว่าอื้มกลับดีๆนะแก ผมก็ตอบไปตามมารยาทว่าเดินทางปลอดภัยครับพี่หมิว อะโอเคพี่หมิวจะกลับแล้วรอดตัวไปผม แล้วพี่จ๋าก็ถามว่าแล้ว


นี่แสดงละครอะไรน่ะเจ้าโทน ผมก็บอกไปว่าละครคณะบลาๆๆๆ เกี่ยวกับอนิเมะบลาๆๆๆๆ  พี่จ๋าก็บอก ว๊ายๆๆ แบบนี้เจ๊ต้องไปดูแกแสดงแล้วล่ะ นี่แสดงเป็นอะไรเหรอ ต้นไม้ป่ะ หรือ ก้อนเมฆ พูดเสร็จพี่เขาก็ลูบหัวผมอีก


ผมนี่แบบโอ่โห ผมลงทุนย้อมผมแบบนี้ คิดว่าผมเล่นเป็นก้อนเมฆงั้นเหรอ ผมสตั๊นเลยครับตอนนั้น แล้วพี่จ๋าก็บอกโอ๋ๆๆๆ น้องชายเจ๊บึกๆบึน แบบนี้ต้องเล่นเป็นก้อนหินอยู่แล้ว โอ้โหใจสลายเลยผม นี่พี่จ๋าเขาจะขยี้ไปถึงไหนวะ ตายห่าแล๊วววว


ผมถอนหายใจเฮ้ออออ แล้วพี่จ๋าก็รีบพูดโอ๋ๆๆๆ เจ๊ล้อเล่นน้องชายเจ๊ต้องได้บทเด่นๆอยู่แล้ว แต่ว่าเอ.... ผมสีขาวๆแบบนี้ แถมยังหน้าตามึนๆแบบนี้ ผมนี่สะดุ้งเลยว่าเฮ้ย นี่พี่จ๋าเขาเป็นธิดาพยากรณ์หรือเปล่าวะ ทำไมดูเหมือนจะรู้ไปหมด


แต่พี่เขาก็อืมมม คิดไม่ออกอ่ะ สงสัยต้องถามเจมส์  เอ่อพี่เจมส์เป็นแฟนพี่จ๋าครับผมรักและเคารพสองคนนี้มากบอกตรงๆ ถึงจะเคยทำอะไรไม่ดีไปบ้างก็เถอะนะ แล้วตอนนั้นพี่จ๋าเขาก็จับมือผมขึ้นมา บอกตรงๆผมเฉยๆมาก


เพราะรู้ว่ามันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าพี่สาวที่จับมือน้องชาย พี่จ๋าเขาบอกว่าได้โอกาส ได้งานทำแล้วก็ตั้งใจนะเจ้าโทน พี่แมนเขาเข้มงวดก็จริง แต่เขาก็เข้มงวดเพราะหวังดี อย่าท้อ อย่าบ่น อย่างอแงนะ ตอนนั้นผมไม่แปลกใจนะที่พี่จ๋าจะรู้เรื่องนี้ เพราะยังไงซะพี่หมิวก็คงจะเล่าให้ฟังแหละ


แต่ที่แปลกใจคือจะเล่าให้ฟังทำไมก็แค่นั้นเอง เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลยจริงๆนะครับท่านผู้อ่าน แล้วพี่จ๋าก็บอกว่า แต่ถ้าเหนื่อย ถ้าท้อจะมากอดเจ๊ก็ได้นะ ผมนี่เตรียมตัวแดชหลบเลยครับ เพราะพี่จ๋าแกเริ่มเล่นแผลงๆละ ถึงจะบอกว่าพี่น้องกัน แต่มาทำท่าจะกอดแบบนี้ผมก็เขินนะเว้ย



ผมกางฝ่ามือตัวเองออก ซึ่งมือพี่จ๋าที่จับแบบหลวมก็คลายมือออกตาม ผมบีบมือกลับเข้ามานิดหน่อยจนหลุดจากมือที่พี่จ๋าจับแล้วก้าวถอยหลังเลย วิธีปลดมือแบบนี้เอาไว้ใช้ทีเผลอแล้วฝ่ายตรงข้ามจะไม่เจ็บไม่คันด้วย ลองทำดูได้นะ


ผมแว๊ปกลับหลังมา แล้วบอกว่าพี่จ๋าอย่าเล่นอะไรแผลงๆเดี๋ยวผีหลักคนเยอะแยะเนี่ย พี่จ๋าเธอทำหน้าเหมือนหัวใจสลายและใช้คำพูดไม้ตายออกมา


" ฮืออ เจ้าโทน ไม่รักเจ๊แล้วเหรอ "


โอยย ขอเถอะอย่าพูดคำนี้เลยมันรู้สึกผิดวุ๊ย พูดไม่ว่าแถมทำท่าจะเดินเข้ามากอดอีกด้วย ผมก็จิกปลายเท้าลงพื้นแล้วถีบตัวถอนหลังออกมาอีกประมาณเมตรนึง ตอนนั้นพี่จ๋าหัวเราะลั่นเลยครับ ผมก้าวมาหลบหลังต้นไม้แล้วบอกว่า พอเลยเจ๊จ๋าผมจะฟ้องพี่เจมส์นะ


พูดไปแบบนี้พี่จ๋าก็ยังหัวเราะอีกแล้วบอก โอ๋ๆๆเจ๊ไม่แกล้งแล้วมานี่ มาหาเจ๊หน่อย แล้วผมก็บ้าจี้เดินไปหาพี่เขานะ อาจจะเพราะคิดว่าเขาจะไม่แกล้งแล้วล่ะ แล้วพี่จ๋าก็ถามว่าแล้วนี่แกจะกลับยังไง


ผมก็ตอบไปตามปกติว่ารถตู้ครับเจ๊จ๋า  เจ๊จ๋าก็บอกว่าอื้มงั้นกลับดีๆนะ แล้วตอนนั้นเองเว๊ย พี่หมิวเธอก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

" ทำไมไม่กลับพร้อมพี่ล่ะ "


ผมฟังแล้ว ฮึ๊ !!! ขึ้นในใจเลย นี่พี่แกอารมณ์ไหนเนี่ยชวนผมกลับ ซึ่งก็แน่นอนแหละครับ ถ้าผมกลับผมก็ต้องขับรถให้อยู่แล้ว โอ่ยยย อยากนั่งรถตู้สบายๆ วันนี้ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ


ใจผมตั้งใจจะปฏิเสธไปครับ แต่พี่จ๋าก็พูดมาว่า เอ้อนี่ไงเจ้าโทน แกกลับพร้อมหมิวก็ได้นี่ เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ ผมก็ตั้งใจจะบอกไปนะว่าผมลางานพี่แมนแล้ว ที่กลับบ้านนี่ตั้งใจจะไปหาแผ่นซีดี นารูโตะมาดูเพื่อศึกษาการเคลื่อนตัว เคลื่อนที่ของคาคาชิ


แต่พอผมเงียบไปเจ๊จ๋าก็พูดขึ้นมาว่า ลดอคติลงบ้างสิ่ คนรวยนิสัยดีๆก็มีนะเจ้าโทน เอ้าไปกันใหญ่เลยทีนี้ พี่จ๋าเขาก็คงห่วงผมแหละครับกลัวผมจะอคติกับพี่หมิวไปด้วย ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรนะ ไม่อยากให้พี่จ๋าเขาคิดมาก


เอ้า !!! ขับก็ขับ ผมบอกพี่จ๋าไปว่า งั้นผมไปเก็บของก่อนนะเจ๊จ๋า พี่จ๋าตอบอื้มๆ เดี๋ยวเจ๊รอนี่นะ พูดเสร็จผมก็เดินออกมาเลยล่ะครับ โอยยยย เหนื่อยว่ะ จริงๆแล้วผมไม่ใช่ว่าขี้เกียจขนาดนั้นนะเว้ยท่านผู้อ่าน


แต่คือผมรู้ตัวไงว่า ถ้าเหนื่อยๆเนี่ยมันอาจจะวูบได้ แล้วมันก็อันตรายไม่ใช่แค่ตัวผมหรือพี่หมิว แต่มันจะซวยคนอื่นไปด้วย เฮ้อ รับปากไปแล้วนี่ยังไงก็ต้องหาอะไรกินให้ตื่นๆหน่อยวะ


ผมเดินกลับมาที่หอ ซึ่งตลอดทางก็มีคนมองๆแหละเพราะแต่งตัวเด่นซะขนาดนั้นแถมหัวนี่ขาวมาเชียว พอกลับมาถึงหอรูมเมทก็

[ รูมเมท ]  :  เฮ้ย เยดเข้ คาคาชิ

[ ผม ]  :  เฮ้อ กูอยากได้บทอื่นโว๊ยยย


[ รูมเมท ]  :  เอาเถอะวะ บทมันก็เท่ส์นะไม่ใช่ว่าไม่เท่ส์


[ ผม ]  :  แต่โยนงานมาให้กูแบบนี้มันก็ตายห่าดิ่วะ ให้ยัด 3 หัวข้อหลักลงใน 50 วินาที ตายๆๆ ก็ไม่ใช่เทพนะ


ผมก็เก็บของไปแล้วบ่นกับเพื่อนไปครับ มันก็ถามนะว่ากลับบ้านเหรอวะ นึกว่าจะซ้อมละคร ผมก็บอกเออมีธุระอ่ะดิ่ มึงอ่ะว่าไง พาหญิงมาล่อก็อย่ามาบนเตียงกูนะ ลำบากซักผ้าปูทีนอน มันก็หัวเราะ 555 แล้วบอกว่า


กูไม่พามาให้เกมส์หรอก ถ้าแม่งตามมาที่หอก็จบเลยดิ่ ผมก็บอกเออๆทำห่าไรก็เซฟหน่อย ถุงยางอ่ะพกด้วยกูไม่อยากรับขวัญหลาน มันก็บอกเออน่ะ กูอ่ะพกอยู่แล้ว ผมก็เอ้อ กูไปละเจอกัน


ผมเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วก็บอกมันตามมาปกติครับ มันก็ตอบเอ้อเจอกัน แล้วผมก็เดินออกมาทั้งแบบนั้น ไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยครับขี้เกียจเพราะยังไงก็ขับรถพี่หมิวกลับอยู่แล้ว แต่คงต้องดับกลิ่นหน่อย


ผมหยิบสเปร์ apollo มาฉีดเพื่อเพิ่มความมั่นใจนิดหน่อยแล้วก็ออกมาทันที แต่ก่อนกลับขอแวะหน่อยแล้วกัน มันมีมีร้านสะดวกซื้อสีส้มๆแถวนั้นครับผมก็แวะเลย ว่าจะซื้อข้าวกลับไปกินสักหน่อย เย็นๆแบบนี้คงเริ่มแปะสติ๊กเกอร์เหลืองลดราคาแล้ว


อื้ม กะเพราะก็น่ากิน ไก่ทอดก็น่าเอ้ยไม่เอาๆๆ ไม่กรอบแล้วไม่เอา เอ... ไข่เจียวก็ดีนะ อูย น่ากินหลายอย่างเลยกล่องละ 10 บาทเองด้วย เดี๋ยวๆๆ มีผัดเครื่องในไก่ด้วยอ่ะ หมูหวานก็มี แย่แล๊ววว อยากซื้อให้หมดเลยวุ๊ย


แล้วตอนนั้นก็แปะๆ มีคนเดินมาสะกิดไหล่ผมครับ แล้วบอก โอ้โหเฮ้ย นึกว่าจะทักคนผิดแล้ว ย้อมผมเมื่อไรวะ คนที่ทักผมก็คือพี่เจมส์ แฟนพี่จ๋าเองครับท่านผู้อ่าน ผมก็เอ๊า !!! มาไงเนี่ยพี่ พี่เจมส์ก็บอกว่าแวะมาซื้อของเดี๋ยวจะเข้าไปหาจ๋า


ผมก็บอกอ่ออื้อ ผมคิดในใจว่าถ้าผมบอกว่าจะไปหาพี่จ๋าเหมือนกันมันจะดูไม่ดีเปล่าวะเอาตรงๆนะ ยิ่งเราสนิทกัน เราก็ยิ่งต้องรักษาน้ำใจกันนะเว้ย เพราะผมก็ไม่รู้ว่าลึกๆแล้วพี่เจมส์เขาอาจจะนอยด์หรือเปล่าที่ผมสนิทกับพี่จ๋ามากๆ


แต่ผมก็เชื่อนะว่าพี่เขาไม่คิดแบบนั้น แต่ยังไงก็ต้องระวังไว้ก่อน ก็พ่อพี่เขานี่โคตรเส้นหย่ายเลยอ่ะคร๊าบ พี่เจมส์ถามว่าทำอะไรวะเนี่ยเห็นยืนอึนอยู่เป็นนาทีนาที ผมก็บอกอ่อเอ่อ จะซื้อข้าวพี่ แล้วพี่เจมส์ก็ตามสไตล์ครับ



เดินหยิบ เดินหยิบ เดินหยิบ มา 10 กว่ากล่อง แถมยังไปหยิบไอ้กล่องที่แช่แข็งมาด้วย แล้วบอกป่ะจ่ายตังส์ ผมก็บอกแปปๆพี่ ผมยังไม่ได้ซื้อเลย พี่เจมส์ก็บอกว่า เอ้านี่อ่ะของเอ็งไปเร็ว ผมก็บอกเฮ้ยๆๆพี่เจมส์ผมไม่เอาเยอะขนาดนี้ แต่พี่เขาก็บอกว่า " พี่เลี้ยงเอง "


ผมหันมองแล้วจะพูดว่าไม่เอาพี่ คือยังไงดีล่ะ ถามว่าอยากได้มั้ย ก็แน่นอนอยากได้แถมประหยัดด้วย แต่มันเกรงใจอ่ะพี่เขาซื้อให้แบบนี้ ถึงจะไม่ถึง 100 บาท แต่มันก็รู้สึกไม่ดีนะเอาตรงๆ คือมันจะขัดแย้งกันในหัว


แบบว่าดีเลยของฟรี กับไม่ดีอย่าเอาเลย แต่พี่เจมส์ไม่ฟังผมเลยครับ เขาหยิบใส่ตระกร้าแล้วเดินไปคิดตังส์เลย ผมก็พูดขึ้นมานะว่าพี่เจมส์มันเยอะไปอ่ะพี่ พี่เจมส์ก็บอกเฮ้ยเรื่องกินอย่าคิดมาก มันแค่ 10 บาทเอง เมื่อก่อนพี่ใช้เงินไร้สาระกว่านี้อีก


พอเขาคิดเงินแล้ว เขาก็บอกป่ะ เข้ามหาลัยไปหาจ๋ากับพี่ ผมเงียบครับไม่บอกไปว่าผมก็จะไปหาพี่จ๋าเหมือนกัน ซึ่งระหว่างทางนั้นพี่เจมส์เขาก็ถามว่า เฮ้ยเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆ ผมสีเงินก็พอว่า นี่เอ็งแต่งชุดนินจาโคโนฮะด้วยนี่หว่า เฮ้ย คอสเพลย์เหรอ


ผมก็บอกว่าเปล่าครับพี่ ผมแสดงละคร ตัวคาคาชินี่แหละ พี่เจมส์เขาก็บอกเฮ้ยเท่ส์ว่ะ แคสบทได้เหมาะมากเลยว่ะ มึนๆอึนๆแบบนี้แหละ ผมก็เลยพูดไปว่ามีหนังสือ อะจึ๋ย ให้ผมถือไหมล่ะจะได้เหมือนมากกว่านี้ พี่เจมส์ก็ฮาเลยทีนี้


จริงๆแล้วผมกับพี่เจมส์นั้นเริ่มต้นกันได้ไม่ดีอย่างที่คิดครับ วันนั้นผมกำลังจะเดินไปส่งอะไรสักอย่างให้พี่รหัสนี่แหละ แล้วพอไปถึงอาคารนั้น ผมเห็นพี่จ๋า เพื่อนของพี่รหัสกำลังเหมือนโดนทำร้ายร่างกาย


มีผู้ชายจับแขนเธอบีบแล้วเขย่าตัวเธอค่อนข้างแรงเลย ผมก็เอ้า !!! ชิบหายแล้วพี่จ๋านี่หว่า แล้วอย่างที่รู้ๆครับตอนวัยนั้นห้าวจัดไง ปี1 ด้วยอายุพึ่ง 19 กำลังบ้าพลังได้ที่เลย แต่ผมต้องมองรอบๆให้ดีก่อน


อย่างแรกเลย รอบๆตัวพี่จ๋านอกจากผู้ชายที่บีบแขนพี่จ๋ายังมีคนอีก 2 – 3 คน ผมจะเข้าไปยังไงดี แต่ที่รู้ๆคือต้องไวและโฉ่งฉ่าง เพื่อจะทำให้พวกนั้นงงว่าเกิดอะไรขึ้น ผมวิ่งไปกระโดดถีบไอ้ผู้ชายคนนั้นเลยครับ


พอเขากระเด็นไป ผมก็กลิ้งตัวหลบไปด้วย ต้องรีบมองไปว่าไอ้ 2-3คนที่เหลือมีปฏิกิริยายังไง พวกมันเหวอแปปนึงแล้ววิ่งมาใส่ผมเลย ผมจะเข้าไปซ้ำไอ้คนที่กำลังล้ม ในใจคือกะว่าเอาให้หลับเพื่อลดภาระ


เพราะยังไงผมก็อาจจะจมตีนแน่ๆ พวกนั้นที่เหลือสูงๆทั้งนั้นเลย แต่แม่งไม่ง่ายแบบนั้นเว้ย เพราะตอนที่ผมจะวิ่งเข้าไปซ้ำนั้นผู้ชายที่โดนผมถีบแม่งม้วนหลังไปกับพื้นแล้วยืนขึ้นมาเตะสวนผมดังอั้ก ชิบหายเต็มท้อง จุกยอมรับว่าจุก


ผมถอยๆๆ พี่เจมส์แม่งก็จะเข้ามาใส่ผมอีก ผมทำท่าพุ่งใส่ตรงๆแต่หักมุมไปข้างๆแทนเตะขาจนเขาทรุด ผมจะฟันศอกเข้าใส่แล้ว แต่ผมแม่งลืมไปว่าไม่ได้มีคนเดียว ผมโดนถีบจากข้างหลังจนหน้าคว่ำ แม่งเอ๊ยไม่มีระยะม้วนตัวเลย ผมล้มลงดังอั้ก แล้วก็กำลังจะโดนสหบาทา ยำตีนแบบพิเศษ



แต่พี่เจมส์มันดึงเพื่อนมันออกแล้วเตะผมอีกที ผมยกแขนมากัน แล้วถีบทั้งๆที่นั่งอยู่แล้วกลิ้งม้วนหลังกลับมานั่งชันเข่าเตรียมบวกอีกรอบ พี่เจมส์มันถามเลยว่าเป็นส้นตีนอะไรไอเด็กเหี้ย


ผมรีบวิ่งไปหาพี่จ๋าเลย ผมบอกพี่จ๋าไปก่อนเร็ว ผมรั้งไว้ให้เอง ผมนี่กะว่าเอาวะยังไงก็คงไม่เอาถึงตายหรอก ผมหมายถึงตัวผมนะ อาจจะไม่ได้เละขนาดนั้นก็ได้ แต่พี่เจมส์ที่ตอนนั้นผมไม่รู้จักก็ถามว่าเหี้ยไรเนี่ย


ผมก็พูดว่าเฮ้ย ทำไรพี่กูวะ แล้วพี่เจมส์มันก็บอกเฮ้ยนั่นแฟนกู เท่านั้นแหละครับหัวกูวิ๊งเลย เอ่อ กูทำอะไรลงไป แล้วผมก็โดนพี่เจมส์ต่อยทีเผลอจนแทบคว่ำ โลกหมุนเลยตอนนั้น พี่จ๋าบอกเจมส์พอแล้ว แล้วผมก็ได้ยินไม่ชัดนะหูแม่งวิ๊งๆๆๆๆ



มารู้อีกทีตอนที่เพื่อนพี่เจมส์มาตบหน้าเรียกสติ คือตบไม่ใช่ว่าใส่เต็มแรงนะ เขาเต็มแบบเฮ้ยๆ เฮ้ยๆ เฮ้ยๆ ตายยัง พอผมฟื้นเต็มร้อยผมแม่งก็จะหันไปงัดหน้าพวกนั้นนะ พี่จ๋าก็รีบเข้ามาบอกว่าไม่มีอะไรโทน พี่กับเจมส์แค่ทะเลาะกันเฉยๆ เจมส์ไม่ได้ทำอะไรพี่ ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ


ตอนนั้นคนแม่งเริ่มเยอะครับ แล้วพี่เจมส์มันก็เข้ามาลากคอผมเดินออกไปเลย ชิบหายเห็นแบบนี้แรงเยอะไม่ธรรมดาเลย แต่ผมก็งัดออกนะ งัดแล้วบิดตัวออก พี่เจมส์เขาบอกมึงทำอะไรเนี่ย อยากโดนไล่ออกกันหมดไง



ผมก็ถามว่าอะไรวะไล่ออกอะไร พี่เจมส์เขาบอกมึงไม่รู้เหรอว่าห้ามมีเรื่องกันในสถานศึกษา ผมก็ถามว่าแล้วทีพี่ทำพี่จ๋าล่ะอะไร พี่เจมส์มันก็นิ่งครับ ผมก็พูดไปทั้งๆที่ไม่รู้จักพี่เจมส์นะว่าพี่แม่งทุเรศชิบหาย แรงก็เยอะไปกระชากพี่จ๋าแบบนั้น คิดว่าเขาไม่เจ็บเหรอ แล้วผมก็ถุย คือไม่ใช่อะไรนะเลือดแม่งเข้าปาก



ผมยกมือไหว้แล้วบอกว่า ผมขอโทษแล้วกันที่ไปเสือก แต่ถ้าพี่ทำแบบนี้พี่แม่งทุเรศว่ะ แล้วผมก็ชิ่งเลย แล้วจากวันนั้นผมก็ไม่ไปเฉียดพี่จ๋าอีกเลยเชื่อมะ เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าแฟนพี่จ๋าเป็นลูกของคนเส้นใหญ่ แต่ไม่เคยเห็นหน้า พอเจอกันครั้งแรกก็สร้างความประทับใจด้วยไรเดอร์คิ๊กซะเลย



แล้วแบบพอพี่จ๋ามา ผมแม่งแมบจะเทเลพอร์ตอ่ะ บอกตรงๆว่าตอนนั้นผมโคตรกลัวพี่เจมส์มาเอาคืนเลยครับ พี่เจมส์อ่ะไม่ได้กลัวหรอก กลัวพ่อพี่เจมส์บอกตรงๆ หลัวจนหลอนอ่ะช่วงนั้น เวลาเรียนก็กลัวว่าจะมาตามถึงห้อง เวลากลับหอก็กลัวโดนดักทืบ


นี่แหละน๊าการทำอะไรไม่คิด จนสุดท้ายผมก็เจอพี่เจมส์ดักเจอจนได้ แล้วมาพร้อมกับพี่จ๋าด้วยนะ ผมนี่แว๊ปเลย แต่แว๊ปไม่ทันเพราะพี่จ๋าเล่นเดินมาดักแล้วจับแขนไว้ด้วย ไอ้จะสะบัดออกก็กระไรอยู่ พี่จ๋าก็ถามว่าหายไปไหนมาเนี่ย เพื่อนบอกว่ามาเรียนแต่พี่หาตัวไม่เจอเลย ผมฟังพี่จ๋าพูดแล้วก็มองไปที่พี่เจมส์แบบหลอนๆครับ



พี่เจมส์เขาก็บอกว่า พี่ไม่ได้มาเอาคืน วันนั้นก็ได้ไปหลายดอกแล้วจบนะ เคเปล่า ผมก็ขะ ครับ งั้นขอตัวครับ พี่จ๋าก็ดึงไว้แล้วบอกไปไหนมานี่ก่อนเซ๊ !!! แล้วจากนั้นผม พี่จ๋า พี่เจมส์ ก็ได้คุยกันหลายๆเรื่องๆครับ จากวันนั้นเป็นต้นมาผมกับพวกพี่เขาก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น


โดยเฉพาะผมกับพี่เจมส์และกลุ่มพี่เจมส์ ดูเหมือนว่าพวกเขาก็จะไม่ค่อยชอบที่ผมปีนเกลียวกระโดดถีบรุ่นพี่นะ แต่พอพี่เจมส์พูดออกตัวให้พวกนั้นก็ไม่ค่อยอะไรกับผมเท่าไร ผมจะสนิทกับพี่เจมส์ซะมากกว่า แต่ถามว่าคุยกันได้มั้ยกับเพื่อนของเขา ผมก็คุยกับพวกพี่ๆเขาได้ครับ แต่ก็อาจจะมีบ้างที่ไม่ค่อยสนิทใจ เพราะผมก็สร้างภาพลบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลย



อ่ะกลับมาปัจจุบันครับ ผมเดินมากับพี่เจมส์เข้ามาในมหาวิทยาลัยครับ คนก็มองกันเต็มแหละอย่างแรกเลยคือ ผมย้อนซะหัวขาวเชียว อย่างที่สองคือพี่เจมส์ ก็ต้องยอมรับแหละครับว่าพี่แก หล่อจัดๆเลย แถมหุ่นก็ดีเป็นนักกีฬาเก่า พี่เขาก็หยุดเดินและเตะผมทีนึงนะ แล้วบอกเฮ้ยมั่นใจตัวเองหน่อย



สักพักเราก็เดินมาถึงที่ที่พี่จ๋ารออยู่ครับ พอมาถึงพี่จ๋าเขาก็ถามขึ้นมาเลยว่าไปเจอกันตรงไหนเนี่ย พี่เจมส์ก็บอกไปเลยว่าเจอไอ้นี่มันยืนอึนเลือกข้าวกล่องอยู่พอดีล่ะ พี่เจมส์พูดเสร็จก็ยื่นถุงใส่ข้าวกล่องให้ผมแล้วบอกว่าเอ้าเอาไปพี่เมื่อยละ


ผมก็มองๆแล้วความรู้สึกหลายๆอย่างมันก็ไหลเข้ามานะ ผมโชคดีที่ไม่ต้องซื้อข้าววันนี้แล้ว อีกใจนึงก็คิดว่ารับไปมันจะดีเหรอวะกลัวเสียหน้าอ่ะ พี่หมิวกับพี่จ๋าก็มองอยู่ด้วย สมัยนั้นหน้าบางครับไม่ด้านเหมือนตอนนี้ 5555


พี่จ๋าเธอเดินมาแหวกๆถุงดูแล้วบอกโห !!! หลายอย่างเลยเนี่ย แล้วเธอก็หยิกแก้มผมต่อหน้าพี่เจมส์เลยแล้วพูดว่า ไม่เห็นต้องอายเลย ตีหน้าเข้มแบบนี้กำลังอายอ่ะดิ่ พี่กับเจมส์ก็กินข้าวกล่องแบบนี้ประจำแหละอย่าคิดมากสิ่ คือผมไม่ได้อายที่จะกินข้าวกล่องนะ แต่ผมอายเพราะพี่หมิวเขายืนจ้องตาไม่กระพริบเลย



แล้วพี่เจมส์เขาก็บอกว่าอะไรวะปกติก็ซื้อมากินด้วยกันบ่อยๆ รอบนี้แค่ซื้อให้ไปกินบ้านไอ้นี่อะไรวะ เอ้าดีหมิว แล้วพี่เจมส์เขาก็หันไปทักพี่หมิวครับ แล้วก็กลับมาคุยกับผมว่ากลับบ้านเสาร์ อาทิตย์ก็เอาไปกินนี่แหละ เออว่ะกลับรถตู้แล้วข้าวกล่องจะเกะกะไหมวะ



แล้วจังหวะนั้นพี่จ๋าก็พูดขึ้นมาว่าเดี๋ยวเจ้าโทนกลับกับหมิวอ่ะตัว เจ้าโทนทำงานกับพี่แมนแล้วนะตัวรู้ยัง พี่เจมส์หันมาตบไหล่ปั้ปๆ แล้วบอกเอ้อดีๆ งั้นเอ็งก็ต้องขับรถกลับใช่ป่ะ ผมก็บอกใช่ครับ แล้วผมก็พูดอีกทีว่า เอ่อพี่เจมส์ข้าวกล่องไม่ต้องหรอก


แต่พี่เจมส์ก็ยังบอกนะว่าเอาไปเหอะ ช่วงนี้ใกล้จ่ายค่าเทอมแล้ว ต้องประหยัดไม่ใช่ไง พี่เจมส์ยื่นถุงข้าวกล่องมา ผมก็ต้องรับโดยที่เถียงอะไรไม่ได้ เฮ้อน้ำตาจะไหล ใกล้จ่ายค่าเทอมแล้ว แถมตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานกับพี่แมนด้วย จะพอไหมนะค่าเทอม ผมเดินไปหาพี่หมิว


แล้วบอกว่าขอกุญแจหน่อยครับจะไปเอารถมาให้ พี่หมิวก็ยื่นมาให้ผมทันทีเหมือนเตรียมไว้แล้วผมรับมาแล้วก็ไปที่ลานจอดรถนะว่าแต่รถคันไหนวะ จำรถพี่หมิวไม่ได้เพราะคราวก่อนที่ไปรับก็ขับรถ BW ไป ผมกดปุ่มเปิดประตูแล้วมองหาไฟไปเรื่อย จนในที่สุดก็เจอพอดี


ผมเอากระเป๋า เอาข้าวกล่องใส่ไว้หลังรถ แล้วเอากระเป๋าติดตัวไว้ครับ ผมขับมารับพี่หมิว ซึ่งพอเห็นรถผมมาพี่เขาก็เดินแยกกับพี่จ๋าออกมาเลยนะ ผมรีบเปิดประตูออกมา แล้วเดินไปเปิดประตูให้พี่หมิวครับ เอ่อ ผมเริ่มจะเหมือนคนขับรถไปทุกทีแล้วสิ่เนี่ย แต่ก็เอาเถอะมันอาชีพสุจริตนี่หว่า


เอ่อ แต่นี่มันไม่ได้ค่าจ้างนะเฮ้ย เฮ้ยๆๆไม่เป็นไรๆ เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นจะต้องคิดมาก แถมยังประหยัดค่ารถกลับบ้านด้วย หัวผมมันคิดโบ๊ะบ๊ะ โบ๊ะบะ แบบนี้แหละครับ แต่สุดท้ายผมก็ต้องไปส่งพี่หมิวอยู่ดี ก็พี่แกนั่งเรียบร้อยแล้วนี่



ผมยกมือไหว้พี่เจมส์ พี่จ๋าแล้วบอกกลับแล้วนะครับพี่ พี่จ๋าบอกกลับดีๆ พี่เจมส์ก็บอกเอ้อเจอกันวันจันทร์เว้ย ผมขึ้นไปปุ๊ป สตาร์ทรถแล้วก็ขับออกมาครับ โชคดีจังที่พี่หมิวไม่ได้พูดอะไร เพราะเอาตรงๆพอมานั่งกันสถานการณ์แบบนี้มันกดดันนะ


พอขับมาได้สักระยะนึงผมก็บอกไปนะว่า เดี๋ยวผมส่งถึงหน้าหมู่บ้านนะครับพี่หมิว เอาจริงๆไม่ใช่ว่าผมกลัวบ้านพี่หมิวหรือว่าอะไรนะ ผมเข้าออกบ้านพี่หมิวประจำ แต่เอาตรงๆบ้านพี่หมิวเขาอยู่ลึกม๊าก !!!  ถ้าเข้าไปส่งนี่เดินออกมาเหนื่อยเลยนะ


ถ้าเวลาปกติผมอ่ะเดินได้สบายๆ แต่จำได้มั้ยว่าวันนี้ผมทั้งวิ่ง ทั้งตีลังกา จนขานี่ล้ายิ่งกว่าปลาล้าอีก เลยเลือกที่จะส่งหน้าหมู่บ้านและตัวผมก็เดินนิดเดียวมาขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แต่ว่า....


" ไม่ได้ ต้องส่งที่บ้าน "



ผมคิดในใจ ระ ระ ร้ายกาจ ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องเลย




 

ผมรออ่านหมิวนานแล้ว

55555 ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องจริง ๆ อะแหละ โดนปั่นหัวไปหมด เจ้าโทน 

รออ่านอยู่เลยครับ

ขอบคุณครับ สำหรับการแบ่งปันช่วงหนึ่งของชีวิต มาเล่าสู่กันฟังครับ 

ติดตามมาเกือบทุกตอน โทนเจ๋งอะ

ติดตามมาตลอด
ต้องแยกซีรี่ย์เดี่ยวงง
น้องโทนเก่งมาก

ขอบคุณครับ ที่ให้เข้าไปส่งในบ้านจะได้มีของฝากให้อีกแต่ครั้งนี้พี่หมิวคงจะถามจากพี่จ่าได้พอสมควรแน่
#นึกว่าจะได้ของเพิ่มดันลืมข้าวกล่องอีกพอมาถึงบ้านก็ออกไปกินข้าวโดนไถเงินชื้อเบียร์คงจะไม่โดนพี่ติ๊กปล้ำนะฟ้าฝนเป็นใจขนาดนี้

อยากให้นายโทนตั้งโหวตแฟนคลับสาวๆหน่อยครับว่าแฟนคลับเยอะกันขนาดไหน

บ๊ะวันนี้เจ้าโทนมาแปลกชักกล้าขึ้นแล้วนะแห่ะๆ ติดตามครับ

อยากให้มีโหวตสาวๆ รวมกันทั้งหมดเลย ทั้่งสามสาวจากร้านเกะ พี่หมิว พี่เตย พี่เหมียว พี่พลอย ...... อยากโหวตครับ

แล้งอย่างนี้จะเคลียได้เมื่อไหร่นี่หนีกันไปหนีกันมาอยู่นั่น

เอ้า มีตัวละครมาเพิ่มเฉย น่าจะเป็นตัวร้ายแน่ๆ เดี๋ยวเจ๊หมิวมาไล่ชัวร์

โทนเล่านี่หมิวแปลงร่างเป็นนางมารเลย พอหมิวเล่านี่หมิวนางฟ้านะครับผม

อีกนานไหมเนียะกว่าพี่หมิวจะทำตัวเป็นกันเองกับนายโทน นายโทนก็จังเลยไม่รู้จะแอีคไปถึงไหน กลัวอยู่ได้

มาได้จังหวะพอดี.. คิดถึงอ่า... ขอบคุณ​มาก​ครับ​

รออ่านของหมิวต่อ ไม่ว่ากันนะโทน

สร้างความประทับใจกัยรุ่นพี้ด้วยการกระโดดถีบ ทำอย่างกะโรงเรียนลูกผู้ชาย ที่ต้องสู้กันก่อนถึงจะเป็นเพื่อนกัน

ห้าวจริงๆ ไม่ถามอะไรก่อน เล่นไปเปิดเค้าก่อนเลย เนี่ยๆ สาวๆหลงก็เพราะชอบปกป้องแบบนี้ละ

คิดถึงสาวร้านเกะ 55555
สมัยก่อนขี้อายมากเลยนะเนี่ย

อ่านเวอร์ชั่นโทนแล้วรู้เลยว่า โทนตั้งกำแพงไว้สูง ส่วนพี่หมิวแค่ฟอร์มจัด

ชีวิตของหนุ่มน้อยโทนผู้น่าสงสาร

คิดถึงพี่หมิวเลยแบบนี้

มาชม V.ตาโทน

ตอนนี้คือภาคไรเดอร์คิกส์นี่เอง

ทำอะไรก็ถูกใจคนรอบตัวไปหมด เสน่ห์แรงนะโทน

ยอมๆแกหน่อยเหอะพี่หมิวอ่ะ พี่แกน่ารักขนาดนั้น

ร้ายกาจนักหนาาา นี้ประโยคคุ้นๆเลย

ความหลังซ้อนความหลังปูพื้นมาซับซ้อนแต่ละเอียดดีครับ จนผมแทบจะนึกว่าเป็นเพื่อนโทนซะแล้ว ไปส่งพี่หมิวทั้งทีก็ต้องให้ถึงบ้านสิครับ ไปส่งที่อื่นเดี๋ยวเกิดเรื่อง 555 เดี๋ยวสาวสวยถูกลวนลามหยามกัน อนุญาตแต่เตยกับโทนเท่านั้นครับ
คิดไปก็อยากอ่านบทรักของเตยกับหมิวบ้างนะนี่ คงวาบหวาม หวานกันน่าดู
อืม ถ้าหมิวมาเจอนี่คงหวานไม่ออก เจ๊ติ๊กแกตั้งใจมาทำงานพิเศษจริงด้วย ไม่ต้องห่วงครับ สาวๆ เรื่องนี้เขาพกถุงกันมาพร้อม อิอิ

รอโทนหมิวเสมอครับ

รอจนกว่าจะรู้วาชอบกัน

เต็มใจเขียนดีมาก เอ่ยชื่อหมิวนับครั้งได้เลย
นางเอกโพ้ม ขอบทเยอะๆโหน่ยคร๊าบ

ให้ไปส่งบ้านต้องมีไรแน่

เจ็บตัวไปโทน

เวอร์ชั่นนี้นายโทนได้ระบายเต็มที่ แต่ไม่หวานเหมือนเวอร์ชั่นพี่หมิว ทำคะแนนได้ดีสมใจนายโทน

นายโทนจะง้อเจ๊หมิวได้ไหม

ยังรอ "ไม่รักเจ๊แล้วหรอ" จากพี่หมิวนะครับ ติดตามอยู่ว่าจะดีกันตอนไหน

เก็บรายละเอียด และอารมณ์ได้ดีครับ

เมื่อยไปดิ โทนเอ้ยย

เวลาแสดงต้องหา ไลท์โนเวล มาถือซักเล่ม 5555



แหม่ สถานการณ์มันเป็นใจแท้

เจ๊หมิวออกอาการแรงเลย

ผมว่าน้องโทนเป็นคนคิดมากครับ เลยทำให้เป็นคนไม่มั่นใจตัวเอง

ลูกสาวคนเล็กของคนรวย
เจอกระจ๋วยแล้วดีเอ๊งงงง

นายโทนเรานี้รู้จักคนเยอะพอได้เลยแถมแต่ละคนก็เอ็นดูมากสะด้วย

พี่หมิวมาแล้ววววววว

เมื่อไหร่จะสนิทกันแบบที่เรียกกันเจ๊อ่ะ

พี่แมนนี้สุดเพอเฟ็กแต่เจ้หมิวก็น่ารักแต่หยิ่งๆถ้ามองมุนายโทน

 จริงๆอยากรู้ที่มาที่ไป ของไม้ตาย สำหรับสยบเทพโทน ด้วย  ประโยค ที่ว่า  "ไม่รักเจ๊แล้วเหรอออ"  ถึงทำ ให้เทพโทนมึนงง จังงัง    มันมายังไง เพราะอะไรเจ้จ๋า ใช้แบบนั้น จนถึง เจ้หมิว ได้รับการถ่ายทอดมา ใช้ ยังกับ มมงกุฎรัดเกล้า ที่พระถังใช้สวด บีบขมับ หงอคง  555

editดีใจ พรุ่งนี้ จะได้อ่านเกะ สาขา3 แล้ว  คิดถึง 3สาวมากๆ   หวังว่าเทพโทนคงไม่เคาะกะลาให้หมาดีใจเกลอนะครับ

หมิวจะมาไม้ไหน

2 คนเล่า เห็นมุมที่แตกต่างกันเลย ฟังจากอีกคนคือ นางมาร แต่ถ้าฟังจากอีกคนคือ นางฟ้า .

บรรยายรายละเอียดดีนะ
ชัวิตน่าสนุก

เปิดตัวกับพี่เจมส์ได้เท่สุดเลยครับ

ติดตามอยู่ตลอดครับ รอ e book อยู่นะครับ

พี่สาวที่รัก

ตอนใหม่ออกมาไวๆนะครับ

โดดถีบขนาดนั้นไม่เอาคืนด้วยโชคดีไปโทนเอย

เจ๊หมิวร้ายกาจ แต่ถึงร้ายก็รัก ชิมิ 5555

มีสาวติ๊กแทรกมาเป็นของแถมด้วย  จัดไปอย่าให้เสีย หุหุ หุหุ

กว่าจะมาเป็นเจ๊หมิว นี่โทนต้องเหนื่อยเหมือนกันนะนี่ อิ อิ

เจ๊หมิวนี่ร้ายกาจจริงๆ

บางทีอ่านแล้วงงๆ ต้องรำลึกความหลังจากเรื่องหลัก

เล่าได้ละเอียดยิบ​

พอได้รู้ถึงความหบัง ถึงได้เข้าใจ ว่าทำไมมีแต่คนรักเอ็นดูโทน

ผ่านมาเยอะเลยนะครับนายโทน กว่าจะถึงตอนนี้

เจ้หมิวนี่ชอบโทนมาตั้งนานแต่กำแพงใจมันสูงจริงๆ

รอคาราโอเกะครับ หายไปนานเลย

ฟังแล้วดูเย็นชามาก อยากรู้จุดเปลี่ยนจริงๆว่ามาสนิทกันได้อย่างไง

จากมุมมองของนายโทนก็ได้ความรู้สึกไปอีกอย่าง

มันอย่างไงหมิว

รออ่านทุกภาคทุกตอนของนายโทนกับคุณหมิวครับ

เจ๊หมิวนี่แหละดุมากๆตอนง้อก็ต้องให้ดูดมากๆ

เทพโทนคิวบู๊ขอให้บอก 555 เมื่อไหร่จะสนิทเจ๊หมิว

โทนเล่ากับหมิวเล่าดหมือนบทจ๋าจะต่างกันนิดหน่อยนะเชื่อแล้วว่าสมัยก่อนพี่โทนเราใจร้อนพร้อมช่วยเหลือพร้อมไฝ้เพื่อสาว ๆ ได้ตลอดจริง ๆอย่างนึงเหมือนทุกคนตอกย้ำความชัดเจน พี่แมนนี่ดุจริงไรจริง
รอร้านเกะเปิด กับตนานบเทพวายุว่าท่านจะเขียนต่อรึเปล่าสาวกริวกะ

นายโทนจะรอดจากพี่ติ๊กไหมเนี่ย
มีเรื่องให้ต้องติดตามอย่างระทึกใจอีกแล้ว

เจ้หมิวนี่ ดุจริงจังเนอะ ดีที่อ่านของเจ้ก่อนเลยรู้ว่าเจ้ดุกลบเกลื่อนความประม่าตัวเอง

เห้อเดินไกลอีกแล้วดิเจ้าโทน

นายโทนนี่มีเรื่องเจ็บตัวเพราะ ช่วยเหลือผู้หญิงหลายครั้งเลยนะ

เวอร์ชั่นนี้สนุกอีกแบบ เหมือนค่อยๆบอกที่มาของปมต่างๆ

สนุกทุกเวอร์ชั่นไม่ว่าจะโทนจะหมิวติดตามตลอดครับ

กว่าจะโดนพี่หมิวจัดโทนคงต้องทนอีกเยอะ

ต่างคนต่างหน้านิ่งใส่กัน​ แต่ในใจไปอีกทางทั้งคู่

สมัยเป็นเด็กโดนปั่นง่ายมากเลยนะ

อยากรู้จริงๆตอนนี้ท่านโทนกับพี่หมิว พี่เตย อยู่กันสถานะยังไงน้า แล้วสามสาวร้านเกะ ตอนนี้แต่ล่ะคนเป็นไงมั่ง

อ่านตอนนี้แล้วเหมือนพี่หมิวเป็น นางมมารร้ายเลย แต่ว่ามุมพี่หมิวนี่คนละเรื่องเลย ขึ้นกับคนเขียนจริงๆ

กำำำแพงสูงจัง เมื่อไหร่จะสนิทกัน

ความร้ายกาจพี่หมิวอาจจะสู้พี่แมนไม่ได้ แต่พี่หมิวก็กัดเจ้าโทนไม่ปล่อยเหมือนกัน

ต้องอ่านทั้งสองเวอร์ชั่น แล้วจะได้รายละเอียดที่ครบถ้วน

 ::HeyHey::อ่านจบแล้วก็คต้องย้อนไปอ่านฉากเสียวเจ๊หมิว

ดีจัง รู้จักแต่คนสวยๆ

เจ๊หมิวดุตั้งแต่สาวๆ

เรื่องบางเรื่องมันต้องโตก่อนแล้วจะเข้าใจแต่ไม่อายอะเนาะ

ต่างคนต่าแอ้คไม่รู้ไปเคลียร์ใจกันได้ตอนไหน ดูน่าจะมึนๆทั้งคู่ ถ้าไม่มีเหตุคงยากที่จะซี้

มันโหดตรงกระโดดเตะนี่แหละคับ

เป็นคนคิดมากทั้งสองคนเลยทั้งโทนและหมิว

ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่าจริงๆแล้วพี่หมิวน่าจะรักนายโทนของเราตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว

ต่างฝ่ายต่างมีป้อมของตัวเอง ไม่คุยให้เคลียร์ ก็แบบนี้ล่ะนะ

จัดเลยมั้ยโทน ทางก็สะดวกอยู่นา

 ::Dribbling::ค่อย ๆ รวบรวมมาก็ได้ครับ หชายเวอร์ชั่นตามมันส์ดี 

เจ๊หมิวร้ายกาจมาก แล้วลิงทโมนจะเดินไปขึ้นรถไหวมั้ยนี่

พี่หมิวปากไม่ค่อยตรงกับใจเลยนะ

อีกคนก็ไม่กล้าทักพร้อมชิ่งทุกเวลา อีกคนก็ฟอร์มจัด กว่าจะสนิทกันคงนานน่าดูเลยแหละครับบบ555

มาแล้วๆกำลังรออยู่เบยครัย

อ่านไปก็ลุ้นไป เมื่อไหร่จะดีกัน

เจ๊หมิว ให้เดินออกซะให้เข็ด 

ยอด​เยี่ยม​จริงๆ​ติด​ตาม​อยู่​ครับ​

 หมิวก็น่ารักดีนะ

ติดตามครับ อยากรู้ว่าอีกนานไหมที่ไปสนิทกันขนาดโดนสกายคิค ของเจ๊แกได้ ตั้งแต่เมื่อไหร่

อ้าวมีเจ๊ติ๊กมาคั่นกลาง บรรยากาศให้แบบนี้ไม่น่าพลาดนะ

คนสวยแกล้งให้ง้อรึเปล่านี่ ว่าแต่คุณหมิวนี่ตัวยาวดีจริงๆ

ต่างคนต่างเกร็ง ไม่น่าจะมาสนิทสนมกันได้ ใช้เวลาหลายปีเลยนะกว่าจะเข้ากันได้ ::Grimace:: ::JubuJubu::

อ่านเทียบกับเวอร์ชั่นของพี่หมิว แล้วเห็นเลยว่าแต่ละคนคิดไปคนละเรื่องเลยในเหตุการเดียวกัน

เริ่มต้นไม่ดีกะบพี่หมิว  แต่ทำไมสนิทกันได้นะ   งงจริง

เวอร์ชั่นนี้โทนดูดีนะ

ตอนใหม่มาแล้วได้อ่านมุมฝั่งนายโทนบ้างหละ ขอบคุณค้าบที่มาย้อนรอยให้อ่านกัน

เดี๋ยวๆ ฝนตกไฟดับ นี่มันฉากบังคับชัดๆ คืนนั้นนายโทนได้นอนไหมเนี่ย

ร้ายกาจจริงๆพี่น้องคู่นี้ 555

เอาน่าแค่ส่งที่บ้าน นี่โทนไม่รักเจ๊แล้วหรอ

มีระยะกันทั้งคู่.. เกร็งกันไปเกร๋งกันมานะครับ..

ยังเกร็งๆ กันอยู่เลยนะครับ รออ่านต่อเลยครับ

ไม่รักเจ้แล้วเหรอ  ประโยคบอกเล่าที่น่ากลัวมากๆๆ

อ่านเวอชั่นนี้รู้สึกดี เพราะได้รู้ว่าแต่ละคนคิดยังไง

พี่หมิวจะจัดการกับนายโทนยังไงนะ

พี่หมิว เธอสวยจัง..หุ่นนี่นางแบบยังอายเลย..

ถึงตอนนี้เจ้หมิวเองก้อคงยังวางตัวเหมือนเดิมนะครับ อาจจะเป็นเพราะยังเกร็งอยู่แต่ถึงยังไงผมก่อว่าน่อรักดีนะเหมือนกับ นายจอมอึนกับนายสาวจอมเฮี๊ยบเลยครับ

ขอบคุณมากครับ โทนย้อมผมแบบนี้มีแต่คนแซวเยอะแยะเลยนะครับ ชอบพี่หมิวจังน่ารักมากๆๆ

5555 ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องเลย 
นีคือความในใจโทนสินะ

นายโทนโดนตลอดตั้งแต่เริ่มแรกๆ (รอตอนพี่หมิวพี่เตยหลังนครนายกดีกว่า)

มุมมองที่ต่างกันอ่านสนุกครับ ทั้งเวอร์โทน เวอร์หมิว

คนนึงก็ปากแข็ง อีกคนก็มึน แล้วจะได้คุยกันมั้ยครับเนี่ยย

โดนปั่นจนหัวหมุนแน่เจ้าโทน โดยเฉพาะเจ๊หมิวใช้วิธีปั่นหัวอย่างเดียวเพราะไม่ค่อยจะกล้าพูดกับเจ้าโทนเท่าไร

ขอบคุณ มากๆๆๆ

เด็กหนุ่มวัยนี้โง่เรื่องผู้หญิงนะปกติ พวกเราไม่มีทางตามทันพวกเธอหรอก

ดีจังครับ ค่อยๆเห็นพัฒนาการของนายโทน

เจ๊ติ๊กนี่มันน่าจริงๆเลยนะ บรรยากาศมันได้ด้วย

ขอบคุณ​ครับ.. หนุ่มอึน.. สาวห้าว.. ต้องรออีกช่วงระยะเวลานึง.. ทั้งสองคนคงคลิ๊กกันเอง

เจ้หมิวแค่อยากอยู่ด้วยนานๆแค่นั้นเองงง ลิงทโมน

มาถึงขนาดนี้แล้วก็ไปส่งให้ถึงห้องนอนเลย นายโทน

มุมมองต่างกันให้ความรู้สึกคนละอย่าง

พี่หมิวนี่ร้ายกาจไม่เบานะครับ

เก็บกดทั้งคู่

กินหมิวดีกว่า

รอนานแล้วนะ

ได้อ่านในส่วนนายโทนและพี่หมิวทำให้รู้ว่าคิดกันไปได้ไงคนละเรื่องเลย

อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว ได้รู้อะไรหลายอย่างที่เกี่ยวกับความสำพันธ์ระหว่างเทพโทนกับหมิวเยอะเลย

ถึงขั้นท่านั่งแบมิสซั่นนารีแล้วนายโทนจะรอดหรือ

ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ และชอบปะทะ ยังไงก็เบาๆ หน่อย ถ้าใช้กำลังแล้วเจออาวุธมันอันตราย

บู๊น่าดูชีวิตมหาลัยโทน

มาปูเสื่อรออ่านอยู่ครับ

ดีตอนนั้นเค้าไม่เอาคนของพ่อมาเก็บไปก่อนนะนายโทน

โทนกล้าและเก่งขึ้นพอควรนะ

รักเจ้หมิวต้องอดทนนะน้องโทน ::DookDig::

นายโทนเล่าเจ๊หมิวเป็นนางร้ายเลย ทั่งที่จริงแล้วนางฟ้าชัดๆ

ยิ่งเล่าสตอรี่ย้อนหลัง ยิ่งเป็นห่วงความสัมพันธ์ในปัจจุบันของโทนกีบสองเจ๊จริงๆ

ละเมออีกชุดใหญ่ไหมล่ะพี่หมิว

คือที่นิ่งๆไปในบทของเจ๊หมิว ไม่ใช่คิดเยอะ แต่คิดไม่ทัน

พี่น้องคู่นี้ร้ายพอกัน แต่ก็ดีทั้งคู่น้าาาาาา

คนหนึ่งสวยเริดเชิดหยิ่ง อีกคนก็มึนแถมขี้อายไม่น่าจะไปด้วยกันได้

สองพี่น้องเค้าไม่ได้ร้ายกาจนะ  เค้าเรียกมีบารมี  ที่จะมีบริวารเห้งเจียคอยรับใช้  555

 ::Hmmm::เล่าเร็วไปครับ เหมือนจะ ยังไงกะไม่รู้

ร้ายมากทั้งที่ยังไม่รู้อะไรแต่เปิดก่อนเลยนะนายโทน

เคลียร์กันได้เร็วๆจะได้เข้างานหวานซะที

นายโทน หน้าบางนะ ตอนนั้น

ได้ทั้งพี่ทั้งน้องปาว

ส่งบ้านแล้วนอนต่อเลยนะ ห้ามกลับ

จริง ๆก้อ่านตามไปทุก ๆตอน เหมือนกับตามไปทุกเหตุการณืทุกรายละเอยดนั่นละ  แต่ตามประสาคนอ่านดูมันวุ่นวายกันพิกล
คงเป็นเพราะต้องมารับรู้เรื่องนั้นหน่อยเรื่องนี้นิด แต่ละตอนนั้นละมั๊ง

คนละมุมเลย พี่หมิวก็กรี้ดนายโทน โทนดันมองเห็นว่าเค้าเกลียด 555

โทนเด็กนรกปีนเกลียว
แสบจริงๆครับ

วันนั้นโทนเลยอดกินยำตีนชุดใหญ่สิ

เริ่มใจกล้าขึ้นแล้วเจ้าโทน

เมื่อไหร่เจ๊หมิวกะโทนจะคุยแบบสนิทกันได้เนี่ย

เหตุการแบบนี้ คงกดดันน่าดูเลยเนอะ โทน

ตกลงเมื่อไหร่พี่หมิวจะยอมอ่อนให้โทนหงะ

กว่าจะได้รู้จักได้รักกัน อยากให้โทนคืนดีกับเตยเร็วๆจัง

ปากไม่ตรงกับใจทั้งคู่เลย มีความรู้สึกดีๆให้กันก็ไม่พูด เก็บไว้ในใจซะงั้น

น้องหมิวน่า.....    ขอบคุณผลงานนนะครับ

สงสารคุณโทนจัง โดนพี่ทีน้องที น่าสงสารจริงๆ

เจอเจ๊หมิวเอาแต่ใจนี่ถึงกับไปไม่เป็นเลยนะนายโทน

ใจเย็นๆ เจ๊หมิวแกจิตตกอยู่

สนุกครับอยากให้ลากยาวไปถึงช่วงต่อกับภาคเกะครับน่าจะเป็นช่วงโทนทำงานใหม่ๆ

หนุ่มสายมึน กับ คุณหนูสุดสวย ฮี่ๆ ชื่อนิยายแบบบนดิน

อยากรู้ว่าโทนจะคิดอย่างไงกับพี่หมิวนะ จึงยอมทุกอย่าง

พี่หมิวโหดจากมุมมองนี้

โทนไวเป็นลิงเลย แว๊บไปแว๊บมา

เจ๊หมิวมันร้ายจริงๆ

ถูกใจมากกับคำว่า ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้อง 555

เริ่มที่จะการต่อปากต่อคำกับเจ้หมิวมากขึ้นเรื่อยๆแล้สสินะขอรับ

เอาจริงๆนะ เป็นอันว่า ผม รอ ของ ฉัน เธอและเขามากกว่า คาราโอเกะอีกอะ 555+

หงอกะเจ้หมิวตั้งแต่แรกๆเลยเหรอเนี่ย ::Ahoo::

 ::Hmmm::นี่แหละหนา มองคนละมุม ต่างคนต่างความคิด

"ไม่รักเจ๊แล้วหรอ" พี่จ๋าต้องบอกพี่หมิวไว้สยบโทนตอนดื้อแน่ๆ

รอลุ้นติดตามอ่านตอนพี่หมิวมานาน คราวนี้พี่หมิวให้ไปส่งที่บ้าน นายโทนกลับเช้าเลยแน่นวลลล

เจ๊หมิวหาโอกาสใกล้ชิดกับท่านโทนอยู่ แต่ต้องวางฟอร์มไว้ตามสไตล์

อ่าน 2 เวอร์ชันนี่คนละอารมณ์เลยครับ แต่ก็คนละมุมมอง น่าติดตามทั้งคู่ครับ

อีกนานไหมที่คุยกะเจ้เขาได้สนิทใจนี้ตาโทน

"ไม่รักเจ๊แล้วหรอ" ประโยคที่ฟังแล้วอึ้ง ตอบยากมาก

ขอบคุณนะครับ รอลุ้นเจ้หมิวไปพลางๆ ตึงๆใส่กันอย่างนี้คงอีกนาน

เย็นชาจังนะหมิวว

ช่วยเหลือผู้หญิงหลายครั้ง นายโทนได้ดีเลย   

เจ๊หมิว นี่ไม่รู้จะเอายังไงกันแน่ เอาใจยากจริงๆ

รู้สึกจะเป็นที่รักไปฟมดเลยนะเนี่ย...

 ::Yes!:: ชอบนะ แนวคิดพี่โทนขะออกเป็นปฏิปักษ์นิดๆ แต่แนวคิดคุณหมิวนี่เหมือนกับเด็กถูกใจแมวตัวใหม่แะรอว่าเมื่อไหร่แมวตัวใหม่จะเข้ามาคลอเคลียสักที รอนานแล้วนะ หึ่มๆ

โทนนี่เป็นคนดีนะ น่าสงสาร

โทนทักทายกับพี่เจมส์ดีมากๆ

จะได้ออกจากบ้านไหมนะ

พี่หมิวนี่ยังวางมาดเยอะอีกนะ น่าตีจิงๆ

กว่าจะยอมนี่ลีลาเยอะ อิอิ

พี่หมิวจับอาการนายโทนได้ตลอดเลย มีบททดสอบหนักๆให้เสมอ

หมิวก็ท่าเยอะโทนก็หงอซะโอยมันจะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี่ย

ง้องอนกันแบบนี้ น่ารักนะนเี่ย

เริ่มต้นได้ดี

ฉากไรเดร์คิกคุณเจมส์มาให้หายสงสัยแล้ว เป็นฉากุปิดการต่อสู้ประจำตัวที่เด็ดขาดดีเวลาที่เสียเปรียบ อย่างน้อยถ้าโดนเข้าไปน่าจะหยุดไปได้สักคนละ

สนุกอ่า อดีตที่แสนหวาน 

ร้ายกาจ 5555

 เดินออกมาขาลากแน่นายโทน ยิ่งเหนื่อยๆอยู่ด้วย... ::Crying::

กว่าจะตามห๊าากันจนเจอ

เหอๆๆ ส่งครึ่งๆกลางๆได้งัย เสียหายๆ

ประสบการณ์เพียบเลยนะหนุ่มโมนนี่ บวกกับเค้าไปทั่ว แรงดีไม่มีตกจริงๆ ก็ตามประสาวัยรุ่นละนะ ประสบการณ์มากมายหลายอย่างดี ใช้ชีวิตคุ้มดี ชอบครับ ขอบคุณ

ไปส่งถึงบ้านแล้วจะลืมอะไรอีกมั้ยนายโทน

ดูเกรงๆนะเวลาอยู่​กับหมิว

เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้นแล้ว

ลืมอ่านคอนนี้ไปอ่านตอนล่าสุดทำเอางงเลย ::Dozy::

เริ่มเข้าหากันได้ดีขึ้นแล้วสินั

โดนมัดมือชกเลย5555

ทั้งต้องซ้อมละครแล้วต้องมาคอยดูแลสาวๆช่วงนี้้้คงเหนื่อย​ดีนะที่พี่แมนให้หยุดงาน แต่เดี๋ยวก็ชินนะโทน

ไม่สนิทกับหมิวซักที่ต้องจับกดแล้ว

วางตัวเพื่อให้มีระยะห่าง  แต่บ้างครั้งก็มากเกินไปมีเซฟโซน  จนตัวเองไม่มีอิสระนายโทน

อย่าขัดใจเดี๋ยวพี่หมิวจะโกรธนะ

คนนึงก็กลัว คนนึงก็เก๊ก จะไปไงกันต่อ

ชีวิต นายโทนนี้ผ่านมาเยอะจิงๆครับ

ผ่านมาเยอะเลยนะครับนายโทน กว่าจะถึงตอนนี้

เจ๊หมิว ปากแข็ง

กว่าจะจูนกันติดคงอีกพักใหญ่

รายละเอียดเยอะมาก อ่านเพลินเลย ช่วงนั้นพี่หมิวยังคงเป็นคนที่น่าเกรงกลัวสำหรับนายโทน กว่าจะคุยกันได้คงอีกนานเลย

พี่หมิวร้ายกาจมาก คนกำลังเหนื่อยๆ

ไม่ได้สิ ส่งแค่หน้าหมู่บ้านได้ไง ต้องส่งถึงบ้าน

มีหลายมุมมองสนุกดี

เจ๊หมิว ต้องมาแล้ว

เขียนเหมือนโดนบังคับให้เขียนเรยย55

ต่างคนต่างความคิด แล้วเมื่อไหร่โทนกับพี่หมิวจะสนิทกันนะ

เริ่มเข้าหาเจ้หมิวแล้ว แต่ก็น่าอึดอัดจริงๆ

55555 ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องจริง ๆ อะแหละ โดนปั่นหัว

จากวันนั้น ก็ก่อกำเนิดเป็นเทพโทนสินะ

น้องโทนอย่าให้พี่หมิวแกล้งฝ่ายเดียว  ชักกระบี่แล้วเสียบ เอ้ย แล้วแทงๆๆๆๆ เลย

อยากรู้จริง โทนในปัจจุบัน จะเป็นไงบ้างหนอ

พี่ติ้กนี่ก็ น่าจะอยากโดนมิใช่น้อย

555แปลงร่าง

โดนอีกแล้วโทนนนนน.....​
ร้ายก็ยอมๆไปก่อนเนอะๆๆๆๆ 555555
เดี๋ยวอีกสักพักก็ดีเอง

โดนแน่

ส่งหมิวเสร็จ ถ้าเดินออกมา กินข้าวกล่องด้วยเรื่อยๆ ถึงปากทาง หมดถุงพอดี 5555

ใจกล้า หน้าทน พร้อมลุย

หลากหลายมุมุมองดีชอบ

อีกแป๊บนึงจากนางฟ้าจะกลายเป็นนางมารร้ายนะโทน

หมิวกับโทน น่ารักอ่ะ

เจ๊หมิวนี่แสบเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

เจ๊สั่งแล้ว ยังไงก็ต้องส่งให้ถึงบ้าน

สมน้ำหน้านายโทนดีไหม

อ้างจาก: gundam2000 เมื่อ มีนาคม 06, 2021, 10:27:48 หลังเที่ยง
ผมรออ่านหมิวนานแล้ว

พี่หมิวอยากอยู่ต่อ น่าจะได้เอาแน่

รอตอนสนิทกัน 55

สู้ๆน้ะ

ร้ายกาจจริงๆด้วย  ::DookDig::

น้องโทนสู้ๆลุงเชียร์ขาดใจเก็บให้หมดเลยครับ ::Shy:: ::Thankyou::

ไรเอดร์คิก ในตำนานมาจากอันนี้นี่เอง

ว่าแต่ต่างคนก็ต่างคิดเนอะ เหอๆๆๆ

อ่านตอนที่เจ๊หมิวบอกว่าจะกลับแล้วนะ และโทนก็คุยกับเจ๊จ๋าต่อแล้วถามว่าจะกลับบ้านยังไง แล้วเจ๊หมิวบอกว่าให้กลับด้วยกัน คิดในใจว่าอ้าวเจ๊ยังอยู่อีกหรอนึงว่ากลับไปแล้วไม่มีบทเจ๊เลยตอนนั้น555

เจอพี่เจมส์ครั้งแรกก็บวกกันเสียแล้ว เยี่ยมจริงๆ

ชอบเวอร์ชั่นนี้มากครับ ติดตามโทนมาตลอด. อยากเป็นโทน ขอบคุณครับ

มามุมโทนถึงได้รู้ว่าทำไมสนิทกับทั้งพี่จ๋าพี่เจมส์

อย่าใจร้ายเลยนะโทน ส่งเจ๊ให้ถึงบ้านเถอะ

หมิวมาแนวพี่แมน

ต้องเรียกว่ามนุษยสัมพันธ์ดี รู้จักคนเยอะ

 ::Dozy:: ได้รู้แล้วว่าทำไมสนิทกับพี่เจมส์ Man Man

สองพี่น้องร้ายพอๆๆกันดักเจ้าโทนอยู่หมัด

คาคาชิมันก็เท่นะ แต่แต่งตัวเป็นคาคาชิเดินไปเดินมานี่แม่มเป้าสายตาชัดๆ

อ่านที่หมิวเขียน แล้ามาอ่านในมุมของโทน เข้าใจเหตุการณมากขึ้น

ไม่เคยหันมาคุยกันดีๆสักที แต่เพราะเป็นแบบนี้คุณหมิวเลยหลงรักนายโทน อิอิ

อ้าวทำไมต้องเดินละ ดีลกับ รปภ หายไปไหนแล้วล่ะ งงเด้
::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy:: ::Dizzy::

ปั่นหัวกันไปมา ทั้งพี่ทั้งน้อง เอาโทนกลับมานอนปวดหัว

รูปถ่ายจากตัวจริงป่าวเนี้ยะ

คนเรานี่ปรับความคิดกันยาก แต่ไม่ใช่ว่าปรับไม่ได้ มันต้องใช้เวลา

โทนนี่แรงดีแต่ขี้น้อยใจจริง

ถีบก่อนคุยทีหลัง

ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องเลย

 ::Oops::ตีหน้านิ่งแบบนี้น้องโทนเลยกลัวไงเจ๊หมิว

ในที่สุดก็รู้เสียที อดีตกับพี่เจมส์

เจ๊หมิวแอบชอบ โทนไม่กล้าคุย

มุมมองของโทน "เจ๊หมิวจะแกล้งโทนไปถึงไหน"
มุมมองเจ๊หมิว "อยากอยู่ใกล้ๆโทน"

โทนนี่ดูกลัวจนแพ้ทางหมิวเลยนะ

 ::Me?::
เจ๊หมิวสยโหดอะ

ขอย้อนกลับมาอ่านในส่วนที่ยังไม่ได้อ่านนะครับ

ผมว่าโทนอยู่ใกล้เจ้ ตอนนั้น คอต้องเกร็งมากๆ มองบ่อยไม่ได้ต้องค่อยๆ แล

จะโดนอะไรอีกน้อบักโทนเอ๊ย

ขอบคุณครับ

ไม่ให้ส่งที่บ้านแล้วจะไปไหนเจ้หมิว

ส่งเจ๊หมิวที่บ้านหรือสวรรค์น๊า

ร้ายกาจจริงๆ

มาแล้วเจ้หมิว

ไม่เข้าไปส่งถึงในบ้านนี่ ไม่รักเจ้แล้วหรอครับ555

คาคาชิคุงงง

 ::Hmmm::

ขอบคุณ​ครับ​
งานนี้จะได้ค่าจ้างไหมน่า

เผชิญหน้าเต็มๆแล้ว สู้ๆนะครับ

เอาว๊ะถือว่านั่งรถฟรีแล้วกันโทน

อ่านไปขำไป 555

ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ

โทนเจียมตัวจริง

อ่านเพลินเลย ช่วงนั้นพี่หมิวยังคงเป็นคนที่น่าเกรงกลัวสำหรับนายโทน

ชอบมุมเล่าจากฝั่งโทน

ตกลงหมิวจะพูดขอบคุณโทนซักที แมนเตือนหลายรอบแล้วนะ มามหาลัยก็เพราะแบบนี้ไม่ใช่เหรอ หรือว่าโทนจะโดนแกงอะไรอีก

ชอบในความร้ายกาจของหมิวมากครับ

ชอบบทสนทนาการใช้คำชอบอะจารย์อ่านแล้วมันอินรู้สึกตามเออมีความกวนหน่อยๆแล้วหัวเราะตามไปด้วยโคตรดี

เมื่อไหร่หมิวจะขอบคุณละนั่น

พอมาอ่านในอีกมุมๆนึงมันก็แปลกๆเวลาเดียวกันแต่ๆคนละคนกันความคิดก็ต่างกันเลยนะ

ความจริงคือกำแพงกั้น..

555 ได้พ่อแม่ไงโทน

ซวยแล้วโทน  อย้าได้ทำเลยครับ

 ::Glad:: ลิงโดนเจ้จัดการ