::Cold:: ::Cold:: ::Cold:: ::Cold::
เจ๊อยากอ่าน มุมของโทนต่อแล้วอ่ะ อยากอ่านจัง เขียนแปปนึงไม่ได้เหรอ
นี่คือคำพูดเมื่อวานตอนที่ผมกำลังนั่งเล่น ไดจูจิน อยู่
มันก็เลยกลายเป็นตอนนี้ด้วยความเต็มใจครับ
ปล. เกะพระราม 3 เชียงใหม่ ไดอารี่ รออีกนิดครับ
................
ปล.2 ท่านสามารถอ่านย้อนหลัง
เธอ ฉัน และ เขา ทั้งเวอร์ชั่นพี่หมิว และ เวอร์ชั่นของผมได้
ที่กระทู้ห้องสมุดครับ
(https://www.img.in.th/images/84179644aa218c0cdfd387c20ce4a296.jpg) (https://xonly8.com/index.php?topic=235897.msg1851999#msg1851999)
แต่ก็ต้องคอมเมนต์สัก 1 ครั้ง เพื่อเปิด
การมองเห็น และ การเข้าถึงลิ๊งค์ตอนเก่าๆครับ
....................................
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมซ้อมละครครับ
...........................
เปรี๊ยะ !!! ทันทีที่ผมกดมือลงพื้นเพื่อก๊อปปี้ท่าของคาคาชิ เสียงเอฟเฟคแบบอัตโนมือก็ดัง เหมือนสายฟ้าฟาด เพื่อนในทีมก็วู๊ววว กันใหญ่ เฮ้ย !!! รู้สึกโคตรโล่งเลยตอนนี้ เหมือนมันได้ปลดปล่อยอ่ะ
ถ้าจะเปรียบเทียบให้รู้สึกจริงๆ คือเหมือนผมต้องทนวิ่งมาหลายกิโลเมตรโดยไม่หยุดพักเพราะคำว่ารับผิดชอบ คำว่าหน้าที่มันรับผิดชอบ แต่พอทำซีนนี้อีกมาได้ถึงมันจะไม่ดีหนัก เหมือนผมได้ผ่อนก้าว จากวิ่งมาเดิน
มันทำให้ผมรู้สึกหายใจสะดวกรู้สึกโล่งมากๆเลยครับ พี่ผู้กำกับชี้นิ้วบอกแบบนี้ เอาแบบนี้ยึดไว้เป็นแบบเลย ผมถอนหายใจเฮ้อ พร้อมกับลงมาจากเวที เราไม่มีเวลาให้ฉลองกันหรอกครับ เราไม่มีเวลาให้ดีใจ
แต่อย่างน้อยตอนนี้พวกเราก็เหมือนจับทิศจับทางได้แล้วว่าต้องทำยังไงต่อไป ผมยังคงซ้อมกับเพื่อนต่อครับ ตอนนี้เหมือนว่าพวกผมจะเริ่มเข้าจังหวะ เข้าขากันมากขึ้น ต่อยซ้ายเตะขวา ลังกาหน้า วิ่งราวด์ดอฟหลัง
ผมทำท่าไหนเพื่อนมันก็จะรู้จังหวะทันกันหมดและหลบได้แบบสวยๆทุกครั้ง ผมว่านะผมคงมาถึงขั้นนี้ไม่ได้ถ้าไม่ได้พวกมันจริงๆครับ เชื่อมั้ยแค่การวิ่งไปวิ่งมา กระโดดตีลังกาแค่ 10 นาที ผมเหนื่อยกว่าวิ่ง 10 km ตอนลดน้ำหนักอีก
บางจังหวะต้องเกร็งกล้ามเนื้อท้องเพื่อดึงตัวให้หมุนครบจังหวะก่อนลงพื้น บางทีก็ต้องวิ่งไต่กำแพง หมุนตัวเตะ อิมเมจภาพต่อสู้ต่างๆ บางทีก็รำนู่น นี่นั่นจนเหมือนคนบ้า แต่ก็นะมันช่วยให้ผมนึกภาพรวมออกได้ดีจริงๆแหละครับ
[ เพื่อน ] : แดกข้าว !!! ร้านไหนดีวะ
[ ผม ] : . . . . . โรงอาหารไง
หลังจากที่เราซ้อมกันเสร็จแล้ว ไม่มีคิวต้องรันอีกแล้ว เพื่อนก็ชวนไปกินข้าวแหละครับตามปกติ คือผมรู้แหละว่ามันจะไปร้านไหนไปกินอะไร สมัยนั้นไอศกรีมประเภทเกล็ดหิมะกำลังฮิตเลย คือพูดยังไงดี
จะบอกว่าเป็นไอศกรีมมั้ยผมก็ตอบได้ไม่เต็มปาก เพราะว่าไอศกรีมในอุดมคติของผมคือต้องนุ่ม พอเข้าปากแล้วแบบมันคือไอศครีมอ่ะ คืออธิบายไม่ถูกนะครับ คือ..เคยมั้ยล่ะกินไอติมกะทิมาตั้งแต่จำความได้
ไอศกรีมกะทิตามรถพ่วงใส่ลูกชิดบ้าง มันต้มบ้าง ข้าวเหนียวบ้าง โอ๊ยข้าวเหนียวนี่เป็นอะไรที่เดอะเบสต์มากอ่ะครับ แล้วถ้าได้ขนมปังนี่นะอื้อหืมสุดยอด แต่ว่าไอศรีมที่พวกมันจะพากันไปกินนั้น มันเป็นเหมือนยังไงดีล่ะ
ผมเคยเห็นมันเป็นเหมือนพูดยังไงดี อันนี้พูดในฐานะที่ตอนนั้นไม่รู้นะว่ามันคืออะไร คือเหมือนเอาน้ำผสมรสไอศครีมแล้วเอาไปแช่เป็นก้อนๆ พอถึงเวลาขายก็เอามาปั่นเฉยๆ รสสัมผัสมันเหมือนน้ำแข็งแบบละเอียดๆอ่ะ มันไม่ใช่รสสัมผัสแบบไอศรีมเนื้อนุ่ม
แต่เหนือสิ่งอื่นใดต้องชมสกิลการปั่น การปาด การฝาน การสไลด์ของผู้ขายนะครับ เพราะมันออกมาเหมือนริ้วผ้าสีสวยงามจริงๆ บลูเบอร์รี่ก็สีน้ำเงิน สตรอวเบอร์รี่ก็สีชมพู บลา ๆ ๆ ที่สำคัญอะไรรู้มั้ย ท็อปปิ้งเว้ย ที่สำคัญคือท็อปปิ้ง
โอเคแหละว่าไอศกรีมกะทินั้นข้าวเหนียวคือสุดยอด ลูกชิดก็สุดตรีน แต่ว่าเฮ้ยพอมาเจอแบบนี้มันคือโคตรมหาท็อปปิ้งเลยนะ มีเงาะซีกด้วย มีบลูเบอร์รี่ คือพูดจากใจในร้านน่าจะมีท็อปปิ้ง 20 กว่าอย่าง แล้วตอนนั้น
มีกี่ร้านต่อร้านแถวๆหอพัก ทุกร้านขายดีหมด ยิ่งร้านไหนแต่งร้านสวยๆนะสาวๆเข้าไปนั่งกันเพียบ อ่ะกลับมาต่อครับ ผมปฏิเสธพวกมันไปว่าเฮ้ยเปลืองน่า มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้รวยแบบพวกมึง มันก็บอกผมนะว่าเฮ้ย
ได้เบี้ยเลี้ยง เบี้ยซ้อมมาก็เอาไปกินไปใช้มั้งเหอะ เราเอาไปกินจริงๆไม่ได้เอาไปใช้อย่างอื่น เออจะว่าไปพวกผมก็มีสปอนเซอร์นี่หว่า แล้วคือสปอนเซอร์ที่มันไปหามาได้ล่าสุด เขาซัพพอร์ทเรื่องอาหารการกินของทีมงานนะ
ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่ว่าเข้ามาได้ถูกเวลาจัง เพราะบอกตรงๆครับว่ามีหลายครั้งที่ซ้อมกันจนดึก หลายครั้งที่ต้องซื้อน้ำมากินกันไม่งั้นจะเป็นลม ก็ได้เงินจากส่วนนี้แหละมาช่วย ตกลงเป็นอันว่าวันนั้นผมก็ไปกินไอศกรีมเกล็ดหิมะกับพวกมันครับ
ตอนนี้ผมรู้สึกสบายใจอย่างนึงคือพี่แมนเขายังให้งานผมทำอยู่ ถึงรายรับจะลดลงไปครึ่งแต่มันก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย แต่ว่าก็ยังเสียวสันหลังครับ เพราะพี่แมนบอกว่าถ้าทำงานไม่ดีพี่ก็ไม่จ่าย เฮ้อออ ชีวิตวัยรุ่นมันเหนื่อยแท้วะ
พวกผมเดินไปที่แถวๆหอพักครับ แต่ก่อนอื่นแล้วผมก็ยกแขนขึ้นแล้วดมจั๊กแร้ตัวเอง แม่จ้าวแทบเป็นลม ลืมไปเลยว่ากลิ่นตัวของพวกเราแม่งเกินบรรยายเลยตอนนี้ แล้วเหมือนอุปทานหมู่ พอผมทำพวกมันก็ทำตามครับ แล้วพอ ดมกลิ่นของตัวเองกันเท่านั้นแหละ
[ เพื่อน ] : โอ้โห กลิ่นมาดามหอมชื่นใจเลยไอ้สัด แทบเป็นลม
[ ผม ] : เฮ้ย ถ้าเข้าไปร้านตอนนี้เขาจะด่าพ่อเอานะ ห้องแอร์ด้วยมึงเอ๊ย
[ เพื่อน 2 ] : เออ เอาไงวะ อยากแดรกว่ะ
[ เพื่อน 3 ] : แยกอาบน้ำก่อนป่ะ อีก 20 นาทีเจอกัน
[ ผม กับ เพื่อน ] : เออ !!!
มันเป็นคำตอบที่ไม่ได้นัดหมายแต่ก็คงคิดเหมือนกัน เอ้อเจอกัน พวกผมพูดขึ้นมาแล้วก็แยกย้ายเลย พอผมเดินกลับมาถึงหอพักแล้ว ก็ตรงไปอาบน้ำเลยครับ วันนี้ผมต้องทำอะไรมั่งนะ วันนี้ไม่มีการบ้านด่วนเอาไว้ก่อน
เดี๋ยวพออาบน้ำเสร็จต้องรีบไปร้านไอศกรีม กินเสร็จก็คงแวะร้านเกมส์ เข้าเกมส์ไปยืนขายของในเกมส์ โอเควางแผนคร่าวๆ กลับเข้ามาในห้องรอบนี้เพื่อนผมก็อยู่ห้องด้วยครับ มันถามว่ากลับไวจังวะ ผมก็บอกว่าอาบน้ำแล้วจะไปกินข้าว
[ รูมเมท ] : มึงยังเคืองกูอยู่เหรอวะ
[ ผม ] : ถ้าให้พูดตรงๆก็เออ มึงมันหลายรอบแล้วไง ไม่ใช่รอบเดียว
ผมเลือกที่จะพูดตรงๆครับ เพราะว่าผมไม่ใช่พวกพระเอกที่แบบ ไม่ได้นะเดี๋ยวรูมเมทเราจะเสียความรู้สึก ไม่อ่ะผมไม่แคร์ ผมแคร์ตัวเองมากกว่าไอ้ชิบหาย ทั้งๆที่บอกแล้วว่าห้องพักคือห้องพักอย่าพาผู้หญิงมา ก็ยังพามาจนได้
มันก็บอกเออๆ ไม่กล้าพามาแล้ว มันก็ถามผมนะว่าทำไมคราวนี้ผมฟิวส์ขาดจังวะ ผมก็เงียบแล้วเดินเข้าห้องน้ำครับ อันที่จริงแล้วอาจจะเพราะผม... ไม่ได้เยพี่ติ๊กมั้ง มันเลยทำให้ทั้งเสียเซลฟ์ ทั้งหงุดหงิด
พอเปิดห้องมาเจอคนอื่นในห้อง แล้วยังมาพูดเหมือนผมมาขออาศัยอยู่มันเลยโมโหจนหงุดหงิด หลังจากอาบน้ำออกมา รูมเมทมันก็พูดอีกว่า วันนั้นมึงได้ปิดจ๊อบกับสาวล่าแต้มป่ะ ผมบอกปิดจ๊อบเหี้ยไร จะแบล็คเมล์กูอ่ะดิ่ ถึงเอาคนมารอแบบนั้น
มันก็บอกผมว่า ที่มันเอามาก็แค่เผื่อกรณีโดนมึงกระทืบไง ผมก็สงสัยคือเหี้ยไรวะ มันก็บอกว่าจริงๆ ถ้ามึงปิดจ๊อบไป มึงก็แค่จะกลายเป็นแต้มให้มัน แต่ถ้าเกิดมึงทำอะไรมันรุนแรงขึ้นมา ไอ้เหี้ยนั่นก็จะเอามึงไปประจารแค่นั้น
ผมแม่งง คือทำแบบนี้ทำเหี้ยไร คือ งง งงแดรกบอกเลย แล้วไอ้ควายนั่นทำไมถึงมาช่วยอีห่านั่นด้วย เอ่อผมต้องขอโทษด้วยครับ ตอนนั้นผมใช้คำพูดนี้จริงๆ อ่ะกลับมาต่อ มันบอกว่ามันก็ไม่รู้หรอกว่าพวกล่าแต้มน่ะคิดอะไร
เอ้า เหี้ยอะไรวะนั่น ผมก็บอกมันว่า เอ๊อ อะไรของแม่ง ฮู๊ !!! ถ้ากูล่อก็จะยอมให้ล่อ แต่ถ้ากูทำอะไรขึ้นมาก็จะเอากูไปประจาร สมองแม่งกลับเปล่าวะ มันตอบ กูก็ไม่รู้ เพราะกูก็ไม่เคยเอากับพวกสาวล่าแต้ม
[ รูมเมท ] : แล้วมึงไม่เสียดายเหรอวะ หุ่นแม่งสุดตีนเลยนะเว้ย นมหรือหัวเด็กก็ไม่รู้
เอาจริงๆเรื่องนี้ผมก็ยอมรับว่าหุ่นเธอสุดจริงๆครับ ยิ่งเห็นตอนถอดเสื้อผ้าด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้ผมรู้เลยว่าเธอหุ่นเฟิร์มจริงๆ แต่ผมไม่เอาว่ะขอผ่าน ไม่ใช่จะบอกว่าตัวเองหล่อเลือกได้นะไม่ใช่ ไม่ใช่เลย
ผมบอกเพื่อนว่าถ้ามึงสนใจ มึงก็จัดเองเลยดิ่ มันก็ถามผมนะว่าเฮ้ย มึงไม่เอาจริงๆเหรอวะ ผมก็บอกว่าอย่าเลยกูไม่อยากเสี่ยง เอาจริงๆมันเสี่ยงมากเลยนะครับรีดเดอร์ อารมณ์คงเหมือนไปเที่ยวกับสาวๆสวมลุมแล้วไม่ได้ใส่ถุงอ่ะ
เสียวแต่ไม่สุด สุขแต่ต้องระแวงย้อนหลัง ผมเดินออกมาจากห้องครับ ตรงไปที่ร้านเลย ซึ่งก็ตามระเบียบครับ นัด 20 นาที แม่งมาพร้อมกันเกือบ 30 นาที พอมาถึงพวกมันก็พูดขึ้น หิวข้าวว่ะ ผมก็บอกงั้นกินข้าวก่อนดีกว่ามั้ง มึงกินไอติมมันจะอิ่มไหมล่ะ
แล้วอยู่ดีๆแผนการที่จะกินไอติมเกล็ดหิมะก็ยกเลิก พวกเราเดินไปหาข้าวกินกันครับ ต้องบอกก่อนนะครับท่านผู้อ่าน ว่าการที่มาอยู่หอพักเนี่ย มันเหมือนว่าผมเข้าสู่โลกกรูเมต์เลยนะ คือคิดตามผมนะ ตอนเรียนมัธยม
พอพักกลางวันก็จะกินแต่ข้าวแกง อ่ะเบื่อก็ไปก๋วยเตี๋ยวมั่ง ผัดกระเพราะมั่ง เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่มันก็จะวนๆอยู่กับแค่อาหารจานเดี่ยวกับข้าวราดแกงครับ แต่พอขึ้นมามหาวิทยาลัย
โห !!! สิ่งที่พบ ที่ได้เจอ ที่ได้กิน คือมันอะไรที่หลากหลายอ่ะ คือสมัยผมเรียนมัธยมการจะได้กินเมนูพวกนี้ ผมต้องเดินเข้าเซ็นทรัลปิ่นเกล้าอ่ะถึงได้กิน ในโรงเรียนไม่มีร้านไหนขายแน่ๆ
ข้าวไก่เทอริยากิงี้ ชุดเซทอาหารเช้าแบบฝรั่ง สเต๊กหมู ข้าวหน้าปลาซาบะ ราเมน เนี่ยพวกเนี้ยผมต้องเดินเข้าเซ็นทรัลปิ่น ผมถึงจะได้เจอ แต่ถามว่าได้กินมั้ย ทำใจซื้อลำบากครับ มันแพงไปสำหรับผมตอนนั้น
แต่ก็นะพอเข้ามามหาวิทยาลัย จานนึง 30 – 40 บาท มันเป็นราคาที่พอจะเอื้อมถึง แล้วย่านหอพักคือมีอาหารแปลกๆ ที่ชีวิตมัธยมไม่เคยเจออ่ะบอกเลย แล้วรู้มั้ยอะไรในมหาวิทยาลัยอร่อยที่สุด นี่เลยครับ Siam Steck
(https://www.mx7.com/i/0fa/JvKP5L.png)
ขอหยาบหน่อยนะ ไอ้เชี่ยแม่งโคตรอร่อย อร่อยจริงๆครับท่านผู้อ่าน แต่ถามว่า Siam Steck ผมกิน สเต๊กมั้ย ไม่ ไม่เลย ผมไม่ได้กินสเต็ก ผมกินเบอร์เกอร์ มันอร่อยมากบอกตรงๆ แล้วมันเป็นครั้งแรกด้วยที่ได้กินเบอร์เกอร์ใส่สัปปะรด
(https://www.mx7.com/i/0c7/M9DC7b.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIRmyPxF4moI8Gu)
แล้วชีสนี่แหละที่เด็ดบอกเลย ซึ่งผมก็ไม่ได้กินทุกวันหรอกครับ แต่พอมีเงินผมก็จะไปที่ซุ้มสยามสเต๊กในมหาวิทยาลัยทันที
(https://www.mx7.com/i/257/BfdYye.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIQ59AM8Wo7yIUF)
คืออร่อยแม่งทุกอย่าง เบอร์เกอร์ไก่ หมู เนื้อ เบคอน
(https://www.mx7.com/i/03c/KFZe1G.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIRmr7YqWzUb4XT)
มีข้าวไข่เจียว ยากิโซบะ ด้วยนะเฮ้ย
(https://www.mx7.com/i/1ad/5YfcmJ.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIQ5QysdreFtosN)
ราคาก็โคตรมิตรภาพ ประมาณว่ารสชาติเทวดา ราคาสามัญชน แต่ผมชอบจริงๆก็คือไก่กรอบครับ โอ้โห่แม่จ้าว แต่รู้มั้ยอะไรที่เด็ดยิ่งกว่าเบอร์เกอร์ เอาภาพไปดูก่อน....
(https://www.mx7.com/i/296/KK66YL.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIQ1XMDAIee4aWj)
มันคือแซนวิช แฮมชีสครับ เอาจากใจผมเลย มันเรียบๆตรงๆ ไม่ต้องจับจีบเป็นทรงเลย ยิ่งตอนที่ชีสมันเยิ้มๆทะลักเครื่องอบมานี่ แทบจะทนรอไม่ไหวอ่ะบอกเลย
มันอร่อยกว่าแฮมชีสในร้านเจ็ดทับสิบเอ็ดอีก ถูกกว่าอร่อยกว่า ชีสชุ่มกว่า อร่อยมากๆ อ่ะกลับมาต่อครับพาออกทะเลไปเยอะเลย ย่านหอพักมันก็จะมีร้านอาหารราคาถูกๆหรูๆ เอาใจเด็กมหาวิทยาลัยอ่ะเนอะ
ผมก็เลือกไปกินข้าวแกงครับ ไม่รู้สิ่อาจจะเพราะมันง่ายและประหยัดมั้ง ซึ่งพวกเราทุกคนก็ไปกินข้าวแกงแหละ เพราะจะได้เหลือเงินไปกินไอติมด้วย เอาจริงๆนะรีดเดอร์ผมว่าการที่เราไม่มีเงิน หรือ บางครั้งเราต้องเอาตัวเองให้อยู่รอด มันก็ฝึกให้เราเติบโตหรือเปิดรับอะไรใหม่ๆนะ
เชื่อมั้ยว่าผมกินผักได้หลายอย่างนะ แต่มีอย่างนึงที่ผมไม่กินเลย นั่นคือมะเขือพวง แล้วไอ้มะเขือพวงเนี่ยมันชอบมาอยู่กับพะแนง แกงที่ผมชอบมากๆด้วยนะ พะแนงในอุดมคติของผมคือ ต้องหมูล้วนๆน้ำแกงเข้มข้น
(https://www.mx7.com/i/0fe/5eFKbZ.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRIT9Ra0cOJYn8D8)
ไม่ใช่ใส่มะเขือแบบนี้ ไม่ ไม่ ม่ายยยย ( แต่ปัจจุบันผมก็กินได้หมดนะ อร่อยเฉยเลยกินไปกินมา )
(https://www.mx7.com/i/00c/hw52R6.jpg) (https://www.mx7.com/view2/CRITaOoak6cqKP7I)
ผมจำได้ดีเลยตอนปีหนึ่ง มันเป็นวันที่ผมจ่ายค่าเทอมไปจนเงินหมด เหลือเงินอยู่ไม่ถึง 50 บาท ตอนนั้นเงินหมดแล้ว ทั้งเงิน m ในเกมส์ ทั้งเงินในชีวิตจริง จะยืมเพื่อนก็หน้าบาง อาย ไม่กล้ายืม ผมโทรไปขอเงินแม่เลยตอนนั้นหมดหนทางจริงๆแหละครับ ก็คิดว่าจะเอาเงินมาใช้กินแค่นั่นเอง วันหรือสองวัน ผมก็น่าจะหาเงิน M มาขายได้แล้ว
แต่วันนั้นแม่บอกว่าแม่ก็ไม่มีเงิน รอเช้าๆได้ไหม เพราะคนที่ซื้อของจะเอาเงินมาให้ตอน ดึกๆ พอได้ยินแบบนั้นผมก็รู้เลยว่าวันนั้นผมต้องอยู่กับ 50 บาทให้ได้ คือสมัยก่อนผมจำไม่ได้นะว่าถ้าเกิน 3 ทุ่มแล้ว มันจะโอนเงินผ่านตู้ ฝากเงินผ่านตู้ไม่ได้
สมัยก่อนมันไม่มี App เหมือนสมัยนี้ครับที่โอนเงินได้ตลอด 24 ชั่วโมง เนี่ยๆชีวิตช่วงนี้ผมเอาไปเขียนในส่วนของเทพวายุด้วย เหมือนชีวิตรุ้งพลอยไหมล่ะ วันนั้นผมก็แน่นอนครับ ต้องอัดข้าวให้เต็มท้องตกเย็นจะได้ไม่หิว
ผมสั่งพะแนงราดข้าวใส่ไข่เจียว 35 บาท แล้วจำที่ผมบอกได้มั้ย ผมไม่กินมะเขือพวง เวลาเจอมันก็มักจะเขี่ยทิ้งๆ ๆ ๆ แล้ววันนั้นกินตอนบ่ายแล้วครับ แม่ค้าเขาก็ใจดีตักมาให้เพียบเลยมะเขือพวง มันต้องกินอ่ะครับ กินให้มันอิ่ม บอกเลยรสชาติมะเขือพวงสำหรับผมมันไม่อร่อยเลย
แต่ก็ต้องกินครับ เพราะถ้ากินหมดผมก็จะอิ่มมากกว่าเก่า เฮ้อ ก็นั่นแหละครับชีวิตตอนปี 1 ที่อะไรๆมันยังไม่ลงตัว แถมยังบริหารการเงินได้ห่วยแตก ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองลำบากนะ แต่เชื่อดิ่ พวกที่มาจากต่างจังหวัดบางคนลำบากกว่าผมอีก
เอ๊ะนี่ผมลงนิยายในเว๊ป 18+ หรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูดึงดราม่าจัง
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
::Beggar:: มาแล้วจ้า มาแล้ว แล้วอะไรล่ะนั่น ใช่เวลาลงภาพของกินตอนนี้ไหม เคอฟิว+7ปิด ผมจะทำยังไง
ติดตามคาคาชิ อิอิ
เป็นโทนตอนที่อ่านสบายๆไม่เครียดที่สุดเท่าที่อ่านมาครับ
เจ๊หมิวนี้ตกลงว่าคิดอะไรกับนายโทนเกินน้องมานานแล้วใช่ไหมคับ
เหมือนโทนสนุกที่รำลึกสิ่งรอบตัวสมัยนั้น
บรรยายไปร้อยแปดอย่างนี้ก็ดีครับ บางคนเขาก็ไม่เคยมีมุมมองแบบนี้ นี่มันชีวิตมหาวิทยาลัยของคนฐานะธรรมดา
บรรยายซะเห็นภาพเลยโดยเฉพาะสยามสเต็กของอร่อย อาหารที่ขายในมหาวิทยาลัยมีแต่ ของดีราคาถูก แถมอร่อยด้วยนะ....อิอิ
ดราม่าล้วนเลยตอนนี้
เจตนาเอารูปอาหารมาลงตอนดึก ไมน่าเลยยยยยยยย 555
นึกถึงสมัยเรียนปลายเดือนโซ้ยแต่มาม่า
ถ้าเป็นสมัยนี้คงเป็นแบบนั้นไม่ได้แล้วครับ ทุกวันนี้อะไรก็อยู่แต่ในมือถือหมดขนาดสั่งข้าวยังสั่งในมือถือได้เลย
555แบบนี้เขาเรียกหนีเสือป่ะจระเข้ป่ะครับเนี่ย555
โห ไดจูจินเท่มากๆ มีหลายร่างให้ประกอบด้วย ::Glad::
กำไปหาที่นอนไม่ได้นอนซะละ
ญ เมาโวยวายนี่ไม่โอเลย ไอ้หอกนี่ก็จริงๆน๊า ย้ายจบๆ
แต่ปาขวดใส่นี่ก็ไม่โอเหมือนกัน...
::Reader:: คล้ายกันเลยครับในการใช้ชีวิต ยกเว้นเรื่องสาว ๆ นะครับ
น่าจะยอมให้ล่าแต้มจริงๆ นะ หุ่นเอ็กซ์ขนาดนั้นน่ะ
โทนไม่น่าเอารูปอาหารมาลงเลยครับ ดูแล้วหิวตามเลย
นายโทนเกินน้องมานานแล้วใช่ไหมคับ
หลายเวอร์ อ่านไปรื้อไป 555
ชีวิตเด็กมหาลัย
เกือบไล่ตอนพี่หมิวทันและ สู้ๆอีกนิดเดียว
ชีวิตตอนมหาลัยนี่น่าสนุกนะครับ เสียดายที่ตัวเองไม่มีโอกาศแบบนั้นบ้าง
ติดตามคาคาชิ อิอิ
เสียดาวสาวล่าแต้ม
อ่านมาเจอแต่ของกิน
เข้าถูกเว็บป่าวว้า
5555
แต่เสียดายนะ ไม่ยอมเอา
ตามติดชีวิตเทพโทน ฉันเธอและเขา เวอร์ชั่นเต็มใจ แบบ แนว ดราม่า นิดๆ 555
edit คิดถึงชีวิตเด็กหอต้อนเรียนเลย
นี่ มันไม่ง่ายเลยครับ สมัยเรียน ถ้าจิตไม่แข็งพอ และ ฝักใฝ่ ด้านมืดด้วยแล้ว นี่ เสียผู้เสียคนเลย จาก เรียนๆ ได้เกรด 3ต้น ๆ พอไปอยู่หอได้เทอม เกรด ตกฮวบ เหลือ 1 กว่า เกือบโดนไทร์ ทั้งเหล้า ยา เนื้อ แป๊ะ และ ที่สำคัญ ผู้หญิง แทบทุกวัน ไม่ค่อยเข้าเรียนด้วย ทบทวนตัวเองอยู่นาน เอาวะ ยอม เหนื่อย เดินทางไปกลับดีกว่า ดีกว่าอยู่หอแบบนี้ สักวันไม่พลาด โดนตำรวจจับ เรื่องยา หรือ ทะเลาะวิวาท ก็อาจ โดนเรื่องทำเขาท้อง หรือ ไปโทรมเขา และ ก็ผ่านมาได้
เห็นแแล้วหิวเลย
ตามอยู่ๆ โทนมาล่าให้ฟังบ่อยๆก็ดีนะ
หึหึหึ
เมาแย่เลย
มาเป็นกำลังใจให้คับผม
ดีครับ อ่านแล้วก็นึกถึงตอนเป็นนักเรียนครับ คล้ายกันจัง นอกจากพะแนง ผมมีของโปรดอยู่อย่างนึงคือแกงเผ็ดเนื้อใส่หน่อไม้ กับไอติมกะทิหนมปังราดนม
ผมเกลียดมะเขือพวง...............
อ้าว ยืนงงในดงหมอก ไปดิ 5555
ข้าวราดแกงผมนี่พะแนงกับไข่พะโล้ก่อนเลย หรือไม่แกงเทโพหมูไข่พะโล้
มาเปิดอ่านตอนดึกเล่นซะหิวข้าวเลยครับท่าน
เค้าว่าความลำบาก จะทำให้คนเข้มแข็งขึ้น ยิ่งคนที่เคยจนมากๆก็จะยิ่งเห็นคุณค่าของเงิน
หากเป็นผมคงเสร็จสาวล่าแต้มไปแล้ว
โหยยยเจ้าเทพโทนเกือบจะโดนสาวล่าแต้มไปเสียแล้ววันนี้มาแปลกเอาเรื่องสมัยเป็นนักศึกษามาให้หวนคิดถึงความหลังด้วยเช่นกัน
ตอนนี้ดร่ามามากกว่า18+ นะเนี้ย
ท่านโทนทำไมวันนี้เสียท่าน้า
สาวล่าแต้มจะกลับมาอีกมั๊ย
รำลึกความหลังสมัยเรียน อ่านเพลินดี
รอบมหาลัยมีอะไรให้เลือกกินเยอะแยะ แต่ก็เหมือนกันเลยครับ เพื่อนกลุ่มนี้ชอบกินอะไรหรู ๆ แพง ๆ เราก็ไปกับพวกมันนับครั้งได้ เพื่อนอีกกลุ่มกินอะไรก็ได้ชิว ๆ เลยสนิทกับพวกมันกว่างี๊ ... แต่ชีวิตช่วงนี้มันก็สอนเรื่องวางแผนดีนะครับ ชีวิตมหาลัยเป็นช่วงเตรียมตัวเข้าสู่วัยทำงานจริง ๆ ครับ
ตอนอยู่มหาลัย ข้าวนี่สุดตรีนจริงๆครับ
บรรยายอาหารซะหิวเลย
ยังกะไดอารี่นายโทน
ตอนนี้เป็นช่วงดราม่าชีวิตนายโทนล้วนๆเลยครับ
สยามสเต๊กนี่นึกออกเลยเป็นซุ้ม รสชาติไทยๆราคามิตรภาพ ตอนนี้อยู่ไหนไม่รู้ แต่ข้าวโรงอาหารคือที่พึ่งแล้ว หิวจริงๆกินก๋วยเตี๋ยวกับข้าวเปล่า
ข้าวใน ม. มันจะถูกกว่าข้างนอก แต่ไม่ค่อยอร่อย แต่ก้อต้องกิน แบบเดัยวกัน เลยครับ
ดีครับ...เปลี่ยนบรรยากาศมาเกี่ยวกับเรื่องอาหารการกินมั้ง
เล่ารำลึกความหลังสยามสเต็กกันเลย เห็นแล้วนึกถึงความอร่อยสมัยเด็กๆ
บรรยายแล้วนึกถึงตอนเรียนมหาลัยเลย😄😄😄😄😄
อ่านตอนดึกแล้วหิวเลยครับสั่งตอนนี้ก็ไม่ได้ร้านอาหารปิดหมดอิอิ สาวล่าแต้มหุ่นดีดีอดเลยเทพโทน
แหมะบรรยายมีภาพประกอบเล่นซะหิวรอบดึกเลยเนี้ย
รอเก้อเชียงใหม่นานแล้วครับ รีบลงเลยครับ
นายโทนนี่ค้องบริหารเงินน่าดู
ดีแล้วอย่าไปเสี่ยงเลย น่ากลัวๆ
ทะเลของผมจบไปแล้วหรอคับ ทำไมเหมือนผมยังอ่านไม่จบ ต้องไปหาอ่านก่อน
นายโทนเก่งมากตอนที่ไปหารูปพวกนี้มาประกอบการเล่าเรื่องนี่ละ ทำให้ภาพจำชัดเจนขึ้นมาก ๆ
เห็นภาพแล้วหิวขึ้นมาเลยน่ะเนี้ย
รีบตามเวอร์ชั่นเจ๊ให้ทันเด้อ เจ้าโทนนน
มาอ่านรอร้านเกะเปิดคับ
ชีวิตนักศึกษา คิดถึงจริงๆ
เรื่อยๆมาเรียงๆ เรื่องราวอ่านแล้วชิวๆ สบายดี สนุกครับ
พออายุเยอะต่อมรับรสที่ลิ้นเริ่มทนได้
นั่นสิ ทำไมมันดูดราม่าจังครับ น่าจะต่อยาวถึงบ้านสวนเลย
แจ้งลบหน่อยครับ ลงรูปของกินยั่วคร้าบ
แจ้งลบหน่อยครับ ลงรูปของกินยั่วคร้าบ
ชีวิตสมัยก่อนย้อนกลับมา
ชีวิตมหาลัยของนินจาคาคาชิ ผู้ไม่กินมะเขือพวง 🤣🤣🤣
อ่านแล้วคิดถึงตอนมหาลัยครับ ข้าวโรงอาหารมหาลัยถูกสุดแต่คนเยอะตลอด
ชีวิตมหาลัยเป็นไง ไม่เคยรู้เหมือนกัน
ชีวิตวัยเรียนเป็นอะไรที่น่าคิดถึง
นั่นสิ ดราม่าจัดๆ
มาตามเก็บรายละเอียดฝั่งพี่โทนครับ ขอบคุณครับ
ผมละชอบมากๆเลยกลายเป็นแต้มให้พวกเธอนิ เสียแต่ค่าห้อง 350 กี่น้ำก็ได้
ช่วงเวลาชีวิตครบรสมากๆเลยครับ
นายโทรดราม่าจังวันนี้ เจ๊หมิวไม่ให้เหรอ555
รอตอนเชียงใหม่อยู่หายไปนานแล้ว
นึกถึงชีวิตสมัยเรียนจริง ๆ ยิ่งช่วงที่กระเป๋าแห้งแต่ผมมี มาม่าช่วยชีวิตครับพี่โทน
ดีนะมาอ่านตอนเช้า ของกินเพียบ ชอบพะแนงเกลีบดมะเขือพวงเหมือนกัน ::Horror::
หนีเสือปะจรเข้ยักษ์
บรรยายได้ชัดเจน นึกภาพตามได้เลยครับ
อ่านแล้วนึกถึงสมัยเรียนเหมือนกัน siam steak นี่เป็นอะไรที่สุดยอดมาก
งานนี้ นายโทนจะกลับห้อง หรือร่วมวงหละเนี่ย
ตอนย้อนอดีตสนุกไปอีกแบบไม่แพ้เนื้อเรื่องหลักเลย
เสียดายนักล่าแต้ม (ผมเกิดไม่ทันสยามสเต๊กอะอยากลองกินบ้าง)
อ่านแล้วนึกถึงความหลังเลย
ร้านอาหารก็เปลี่ยนรูปแบบไปเยอะ
เด็กรุ่นหลังไม่เคยได้เห็น
นายโทนบรรยายภาพชีวิตนักศึกษาได้รสชาติดีจริง ไม่ใช่ลูกเศรษฐีมีเงินก็แบบนี้แหละ แต่สนุกได้ปากกัดตีนถีบไปเรื่อย ชีวิตมีคุณค่านะ
เอาซะต้องออกไปหาข้าวราดแกงอร่อย ๆ กินเลย
แหม่เทพโทนยอมให้สาวๆล่าแต้มจักหน่อยแน่
คิดถึงชีวิตมหาลัยเลย
รีวิวอาหารแบบนี้ ยั่วให้หิวเลย
ตอนนี้มา รีวิวของกินชัดๆ ใครอ่านตอนดึกๆนี่หิวตาย
นึกถึงตอนมหาลัยเลย สยามสเต๊กคือ สุดติ่งกระดิ่งแมวกริ๊งๆจริงๆอ่ะ
ชอบพะแนงเหมือนผมเลย แต่ตอนเด็กๆ ต้องน้ำมันลอยเยิ้มเลยนะครับ เสียดายเดี๋ยวนี้ไม่มีแบบยั้นแล้ว แต่ก็ดีครับ ไขมันจะท่วมหัวใจอยู่แล้ว
ขอบคุณครับ
โห แรงจริงครับ เข้าใจเลยนะว่าห้องเราเอง มาทำเบ่งก็โมโห แต่ถ้าหัวแตกขึ้นมาต้องรับเลี้ยงนี่ซวยเลยนะครับผู้หญิงแบบนี้
คิดถึงสยามสเต็ก เบอร์เกอร์เนื้อชีสไข่ดาว สับปะรด
มาเป็นแนวละครชีวิตเลย
สาวล่าแต้มนิน่ากลัวเอาเรื่อง นายโทนน่าจะยอมสักหน่อย..อิอิ
หิวเลย ขนาดกินข้าวเช้าแล้ว ยังคิดว่ากินอะไรต่อดี
สาวล่าแต้มก็น่าเสียดาย แต่ก็ระแวงจริงๆนั้นแหละครับ
ขอบคุณครับ
ผมก็ชอบสยามสเต็กซ์ อร่อยดี
ดราม่าล้วนๆ
ตอนนี้ยังมีอยู่ไหมหนอสยามสเต๊ก
นมเท่าหัวเด็กพี่พลาดได้ไง เสียดายแทน
จริงเลยโทนSiam Steakในมอ.ที่ผมเรียนมันสุดยอดจริงโดยเฉพาะเบอร์เกอร์เนื้อ+สัปรด+ไข่+ชีส
" ทำไมมันไม่มี 18+เลย " อันนี้ถามแทนใครหลายคน แต่ยังอ่านอยู่ดี ทำให้นึกถึงเรื่องสมัยตัวเรายังเด็ก อ่านเพลินดี...
ดราม่ายาวเลยฮะ
ทำให้นึกถึงชีวิตนักศึกษาเมื่อสมัยตัวเองเรียนเลยอ่ะ
มีดราม่าบ้างก๊ดีครับ หลากหลายอารมณ์ดีครับ.. ขอบคุณมากครับ
จะยอมให้ล่าแต้มเลยไหม
ขออนุญาตนะครับคือชอบลีลาการเล่าในมุมชีวิตจริงทุกภาค แต่เทพวายุได้อ่านตอนสปยก่อนหน้า ผมว่าท่านประหยัดคำเกินไป อ่านแล้วไม่ลื่นไหล ย่อหน้าเดียวต้องอ่านตีความหลายรอบ ต้องขออภัยอีกครั้งอาจจะยังไม่ได้อ่านเต็มเรื่องครับ
ชอบแพนงเหมือนกันเลยย
พี่โทนทำผมอยากกิน junk food เลย
อาหารสมัยเรียนเทียบกัยสมัยนี้ต่างกันมากเลย
จริง ๆ บทนี้ถ้าเน้นตรงความสัมพันธ์ของคนมากกว่านี้น่าจะดีนะครับ
อ่านตอนนี้ ภาพเก่าๆในอดีตกลับมาเลย
นี่ละชีวิตเด็กหอ มีเงินก็กินเยอะกินดีหน่อย พอปลายเดือนก็มาม่ากันแทบทุกคน555
เวอร์ชั่นท่านโทนมาแล้ว รออ่านทุกเรื่องครับ
ขอบคุณมากครับ มีรูปอาหารมาให้ดูด้วย น่ากินทั้งนั้นเลยครับ ชีวิตเด็กหอ ก็มีแบบนี้บ้างในบางครั้งครับ
แล้วจะไปถึงใหนบรรยายมากเกินไปไม่ถึงใหน
ทำไมตอนนี้อ่านแล้วหิว 5555
อ่านตอนนี้ มื้อกลางวันพอดี ชวนหิวมากกกก ::Hungry::
ถือว่าทำให้เข้าใจ ตัวท่านโทน มากขึ้นครับ
ความลำบากมักจะมาก่อนความสบายครับ เพราะเราจะเข้าใจเองว่ารสชาติของความสบายมันดีเพียงใด
ดราม่าเรื่องกินแล้วเทพโทน
น่ากินมาก Siam steak ยังไม่เคยลอง แต่คงต้องไปหาทานล่ะครับ
นึกถึงชีวิตวัยรุ่นเลยครับ
สตอรี่ชวนคิดถึงตอนวัยรุ่นเลยครับ
ชิมไป บ่นไป By นายโทน เห็นแต่ละรูปแล้วท้องร้องเลย น่ากินมาก
เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้สึกหิวมากๆ
ถูกแล้วนายโทน โดนเก็บแต้มแล้วน่าจะโดนแบล็กเมล์อีกไม่คุ้มจริงๆ
เล่าคิดถึง siam steak เลย ไก่เทริยากิ
สยามสเต๊กนี่สุดจริงครับขอยืนยันอีกเสียง
ชีวิตน่าติดตาม ทำเป็นหนังน่าจะสนุกนะ เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะครับ
มะเขือพววงง
ขอบคุณครับ... ทำให้คิดถึงช่วงชีวิตที่ผ่านมาเลย.. ที่ต้องกินข้าวเยอะๆ กับข้าวน้อยๆ พวกสั่งกับข้าว 1 ถ้วย สั่งข้าว 2 - 3 จาน กินข้าวกับน้ำเกาเหลาก่อน เหลือเนื้อไว้กินกับข้าวจานต่อไป เห็นภาพเลยครับ
ดมจั๊กแล้ทำไหมกินหอมขนาน คงเป็นเหมือนกันทั้งหมดซินะคือไงก็ดมกลิ่นอยู่ดี
ดูเหมือนผู้เขียนจะมีความสุขและสนุกกับการนึกย้อนหลังไปถึงสมัยนั้นมากนะครับ อ่านสบายๆไม่ต้องลุ้นหรือเครียดตาม
ชีวิตในวัยรุ่น เรียนมหาวิทยาลัยของเทพโทน เป็นอีกแบบ ของผมก็เป็นอีกแบบ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ที่เหมือนกัน คือต้องช่วยเหลือตัวเอง หาเงินเรียนเอง แต่ก็เป็นวัยที่มีทั้งสุขและทุกข์ไปในตัว แต่ต้องต่อสู้ วางแผนอะไรที่ยาว ๆ ไม่เป็นตอนนั้น ::Thankyou::
อ่านสบายไปอีกแบบนึง เรื่องชีวิตจริงหรือเปล่า
เกือบเป็นแต้มแล้ว🤣🤣
อารมณ์เด็กหอ
เด่วนี้ีรวยแล้วอ่ะดิ
ขอบคุณครับ ชีวิตก็คล้ายๆกันครับแต่โชคเรื่องผู้หญิงไม่ดีเท่าเทพโทนครับ หรือเพราะหน้าตาไม่ดีหรือเปล่าก็ไม่รู้
#จะไปนอนห้องเพื่อนก็แสนจะโหดร้ายเล่นกันขนาดนี้มีควันหลงนี้หัวเราะกว่าคนสูบอีกนะนี้จะกลับห้องก็ไม่ได้กว่าจะเจอว่าเค้ากำลังกินตับกันอยู่อีกจะทำไงดีเทพโทน
5555555555
ขรำในความเอ๊ะ
แต่ก็อ่านเพลินดีนะครับ
พูดถึงสยามสเต๊กเเล้วคิดถึงเลยครับ ผมก็มีโอกาสได้ชิมอยู่ เเต่เดี๋ยวนี้หากินย้ากยาก หรือผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนเเล้วด้วยมั้ง555555
รำลึกความหลังเป็นคนแก่เลยงิ
สุดยอดจริงๆภาพประกอบทำให้หิวข้าวตามเลยครับ
นายโทนมาแล้ว มาต่ออีกยาวๆเลยครับ
กำลังเห่อไดจูจินเลย5555
แล้วว่าแต่จะปั่นทันเวอร์ชั่นเจ๊หมิวมั้ยครับท่าน ::Thinking::
เรียนแถวๆสยามแน่ๆเลย
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
เราว่าเราแย่ แต่คงมีคนที่แย่กว่า
เป็นชีวิตทีได้เรียนรู้
คนมีตังค์มันไม่เข้าใจหรอก
เพราะเขาจะบอก แค่นี้เอง เท่านี้เอง
หน้าตา อาหารน่ากินมาก
เห็นแล้ว ก้อยากกินไปหมด
สยามสเต็กมันคือสุดยอดแห่งเบอร์เกอร์ ใส่สัปปะรดกระป๋องหน่อยครบเครื่องจริงๆ
เริ่ดมาก siam stec ราคาเด็กเอื้อมถึง
ใจแข็งมากที่ไม่ยอมเสียแต้มอิอิ
ของอร่อยวันวานที่วันนี้อาจจะหายากหรือหาไม่ได้อีกแล้ว
มีอะไรก็ต้องกิน อยู่หอต้มมาม่ายีงผสมข้าวไข่ผักให้มันอืดจะได้อยู่ท้อง
อดีตวัยเรียนของนายโทน
ต้องลองเป็นแต้มมั่ง อิอิ
18+ หมายถึงต้องอายุเกินนี้ใช่มั้ยครับ
สมัยเรียนอาศัยวัด พี่ชายให้เงินใช้เดือนละ 1500 ไม่เคยคิดว่าลำบากมาก ยกเว้นตอนยืนรถเมลตลอดสายมันลำบากจริง ต่อสามสาย จึงจะถึง ม ราม
แต่มะเขือพวงผมว่าอร่อยนะจริงๆ ยิ่งทุกวันนี้ไม่ค่อยจะมีให้เห็นเท่าไหร่
รอบนี้มาดราม่าแฮะ...แต่รูปแกงมะเขือพวงน่ากินจริงๆ...หิวเบยย
เวลากลับไปมหาลัย ถ้าเจอ Siam Teak เป็นต้องจัดทุกตครั้งเลย ตอนเรียนก็ฝากท้องไว้กับ Siammsteak นี่แหละ
คิดถึงตอน มีเงิน แค่อาหาร ไม่มีค่าน้ำ เศร้า แบบ สุขๆแหะ ท่านโทน
สาวล่าแต้มก็น่าสนใจดีนะ
ที่มันเว็บ18+ที่มีครบทุกรสจริงๆ
ก็ อ่านเพลินดี เหมือนไปสารคดีไงงั้นแหละ
เหมือนมารีวิวอาหารยามดึกเลย ::DookDig::
ม.ผม มีแต่บูทขายน้ำกับพวกขนมขบเคี้ยว ลูกอม..
อารมณ์ แบบมีเงินเท่านี้ ต้องใช้ให้พอถึงวันที่กำหนด .. แว๊บมาเลย
อารมณ์ร้อนเอาเรื่องเลยนะครับ ..
หลบหญิงมาเจอสมุนไพรซะอีก
เจ๊หมิว คงรักนายโทน มากกว่า เจ๊เตยแน่นอน
ถึงจะนมเท่าหัวเด็กก็เหอะ แต่เสียวไม่สุดมันก็ไม่มันส์จิงๆอ่ะ แถมเจอตรรกะแบบนี้ด้วย เกิดซวยโดนประจานงามเลยนายโทน
ปล.สมัยนั้นไอติมเกล็ดหิมะคือสุดยอดของท็อปปิ้งจิงๆอาะแหล่ะคับ แถมราคาตอนนั้นแค่่ 25-30 เองด้วย
นี่เปลี่ยนจากเรื่องเล่าชีวิต เป็นเล่าเรื่องอาหารแล้วใช่ไหมครับ
ก็ยังไม่เข้าใจวิธีคิดของการล่าแต้มอยู่ดี
เขียนได้ละเอียดแถมมีภาพประกอบ
::Sweat:: หึๆ มาอ่านตอนจะตีสอง แล้วเจอรูปกับข้าว หิวตอนดึกไปซิ ชีวิตแคโดนทำร้าย แต่ไม่อาจจะโดนทำลาย แต่ขันตินั้นเกือบแตกสลาย เตือนตัวเองว่าฉันไดเอทอยู่ ::Orz::
ย้อนรอยอาหารของน้องโทน...อืมมม...สยามสเต็ก...
คิดถึงสยามสเต็กจัง
กลายเป็นเรื่องชีวิตนายโทนไปซะแล้ว
ชีวิตวัยรุ่นมหาลัย อาหารประจำวันก็มี สยามเสต็กในตำนานก็มา อิอิ
จะได้สักดอกไหมครับ นายโทน
น่าสงสาร เจ้าโทนจัง แล้วจะมีชีวิตที่ดีขึ้นเมื่อไหร่ละ
ชีวิตเด็กหอก็เป็นแบบนี้ปลายเดือนเหมือนจะสิ้นใจ
มันเหมือนว่าเป็นการมานั่งฟังเพื่อนกำลังถ่ายทอดเรื่องราวให้ฟัง สบาย สบาย
สยามสเต๊ก ไม่ได้กินนานมากแล้วนะเนี่ย เบอร์เกอร์ใส่สับปะรด
หนีจากปาร์ตี้สวิง มาปาร์ตี้ยาเหรอโทน
เห็นรูปอาหารแล้วอยากกินนึกถึงสมัยก่อนเลยค่าครองชีพถูกมากอาหารอร่อยแต่ราคาถูก
ชีวิตเด็กมหาลัยก็คงเหมือนๆกัน อิ่มมื้ออดมื้อ หนุกดี
จะบอกว่าเข้าใจเลย เพราะช่วงนั้น บ้านผมก้อแย่เหมือนกัน กินวัน 2 มื้อพอเห้อคิดแล้วนึกถึงช่วงนั้น
อ่านตอนนี้ คิดชีวิตช่วงวัยนั้นขึ้นมาทันที
ชีวิตเด็กมหาลัย เป็นแบบนี้ทุกคน ยิ่งเป็นเด็กต่างอำเภอเข้ามาเรียนในตัวจังหวัดด้วยนะ
ขณะนี้ก็เหมือนกันวัยทำงานก็ใช่ว่าจะดีขึ้นชีวิตหรูหลังเงินเดือนออกได้ 1 อาทิตย์ ที่เหลือมาม่า มองแล้วเห็นภาพเลย
อาหารเต็มไปหมดเลย หิวนะครับ ฮ่าๆ
พาผมย้อนวัยอีกครั้ง นึกถึงอดีต
ถ้าไม่ใช่โทนคุงคนอื่นเป็นคาคาชิไม่ใหวหรอก โดดเป็นกบซะขนาดนั้น
อ่านเรื่องนี้รอไปก่อนแล้วกันเนาะ ร้านโอเกะเมื่อไหร่จะเปิดครับ คิดถึงมากๆ
สงสัยต้องเปลี่ยนจากโดนล่าแต้มไปล่าแต้มแม่งแทนเลย
ชีวิตสมัยมหาลัยนี่ มีสีสันแล้วก็สนุกสุดละผมว่านะ
ช่วงชีวิตวัยรุ่น เรียนไปทำงานไป ก้เหนื่อย แต่ก้ผ่านมาได้
สุดจริง ไม่ใช่แค่ 50 บาทครับ ไม่มีสักบาทยังเคยมาแล้ว
ชีวิตมหาลัยเมื่อก่อนก้อจะเป็นแบบนี้ทั้งนั้น
ที่ต่างจังหวัด เสต๊กไม่ต้องไปหาครับ ดีสุดก้อข้าวตามสั่งอ่ะ
เด็กมหาวิทยาลัยเป็นช่วงที่มีสีสันที่สุดในชีวิตเป็นอะไรที่ไม่เคยลืมเลย
::HoHo::จากเรื่องเล่า 18+ กลายเป็นเรื่องน่ารักๆไปได้ไงเนี่ย
ถือว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์นะ เหมือนได้ย้อนดูวันวาน ถึงจะลำบากแต่ก็ถือเป็นรสชาติของชีวิตนะ ผ่านมาได้ก็เก็บเป็นความภูมิใจได้อย่างหนึ่ง
แปลงร่าง555
หนีเสือปะจระเข้ซะแล้ว งานนี้หนุ่มโทนเราจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ หอก็กลับไม่ได้ด้วย
คือเปิดอ่านกลางคืนแล้วเจอภาพประกอบนี่ ทำร้ายกันชัดๆ
ดีจัง เหมือนได้ย้อนวัยรุ่นเลย
ชีวิตนั้นก็แปลกอะไรที่ชอบเดี๋ยวได้เจอ
กินหมดจานเราจะอิ่มมากขึ้นเห็นด้วยจริงๆ
อยากดู ref ฝ้ายจังว่าจะเหมือนใคร
เห็นภาพประกอบผมนี่หิวข้าวเลยเนี่ย
เรื่อยๆ ได้เลยครับพี่โทน
สิทธิพิเศษสำหรับ เรื่อง ฉัน เธอ และ เขา
คือ ไม่มี เรื่องใต้สะดือเลย 555
(ถ้าจำไม่ผิด แต่ก็ชอบอ่านนะ)
เอ่อ ดราม่าและของกิน เปิดอ่านดึกๆก็ลำบากเลย
คนเราควรลองเป็นเหยื่อที่โดนล่ามั่งนะ ฟิลลิ่งมันต่างกันมากเลย
บรรยายจนเห็นภาพเลยนะ
ชีวิตมหาลัยก็แบบนี้แหล่ะคับ
ลองได้ออกมาใช้ชีวิตคนเดียว ต้องบริหารเงินให้เป็น
สยามสเต็ก ชื่อมันบอกว่าสเต็ก แต่คนส่วนมากกินเบอร์เกอร์ มีใส่ไข่ดาวด้วย ราคาโอเครสชาติจัดว่าดีในยุคนั้น
อ้างจาก: puretank เมื่อ พฤษภาคม 04, 2021, 12:13:03 ก่อนเที่ยง
::Beggar:: มาแล้วจ้า มาแล้ว แล้วอะไรล่ะนั่น ใช่เวลาลงภาพของกินตอนนี้ไหม เคอฟิว+7ปิด ผมจะทำยังไง
นึกว่ารายการเชลชวนชิมแน่
ความจนสร้างความอดทนให้คนรู้จักสู้ชีวิต แต่หลังจากผ่านความลำบากมาได้ ก็คงไม่มีอะไรยากอีกต่อไป ดังคำกล่าวที่ว่า ฟ้าหลังฝน มักจะสวยงามเสมอ
รูมเมทเหมือนว่าจะไม่รู้สึกผิดอะไรเลย
คนเฉยๆมักมีผู้หญิงเข้ามาเยอะ
อ่านตอนกลางคืน เจอของกินที่น่ากินนี่หิวเลยยยย
สยามสเต็กนี่คุ้นๆอยู่นะ
ไม่เกินมะเขือพวงเหมือนเราเลย แต่กินขนาดนี้จุกแน่
คนเราต้องมีช่วงที่ตกต่ำของชีวิตอย่าไปวิตกไปเลย คุณโทน เดี่ยวมันจะดีขึ้นเอง
จริง ตอนเรียนนี่เป็นอะไรที่ต้องใช้การคำนวณค่าใช้จ่าย จะใช้สุรุ่ยสุร่ายไม่ได้ เลี้ยงหญิงก็อยากเลี้ยง แต่ตัวเองยังแทบไม่พอกินนี่สิ
เอาแล้ว จะร่วมวงกัญ หรือจะกลับหอไปสวิง
มาให้มท่าอีกก็จัดไปเลยบุยโทน
สมัยเรียนมหาลัยกินมาม่าจนปัจจุบันไม่กินมาม่าแล้ว T_T
ชีวิตลำบากเกิ้นนนน
น่าจะยอมให้ล่าแต้มซะเลย
รอติดตามแก๊ะ
เรื่องเรานายโทนไงครับ ต้องมีจุดเีิ่มต้นก่อน
มาอ่านตอนดึกหิวมากเลยครับ ::Crying::
น้องโทนพูดเสียลุงคิดถึงอดียเลย ::Thankyou::
ถึงเรื่องนี้ไม่น่าอยู่ใน xonly แต่ตามอ่านตลอดครับเขียนดีอ่านเพลินแม้ไม่มีฉาก 18+
ผมก็ขอบพะแนงเหมือนกันครับ กินกับไข่เจียวนี่อย่างแจ่มเลย
โถกินไป ๆ มันก็อร่อยนะมีประโยชน์ด้วย
เจ๊ๆหมิวหายไปไหนเนี้ย 555 เปลี่ยนมารีวิวของกินไหมครับ แต่ละอย่างอ่านไปกลืนน้ำลายไป
ผมก็ชอบกินพแนงหมูครับ อ่านแล้วอยากกินเลย
บรรยายซะหิว บอกเลย
อ่านตอนนี้แล้วทำไมรู้สึกหิวจัง
เห็นอาหารหลากหลายน่ากินจัง
เห็นแล้วหิวตามเลยครับ
ใช่ครับ ช่วงนี้ Drama เยอะครับ แต่ก็ชอบนะ นึกถึงสมัยนั้นเลย ::Shy::
อ้างจาก: puretank เมื่อ พฤษภาคม 04, 2021, 12:13:03 ก่อนเที่ยง
::Beggar:: มาแล้วจ้า มาแล้ว แล้วอะไรล่ะนั่น ใช่เวลาลงภาพของกินตอนนี้ไหม เคอฟิว+7ปิด ผมจะทำยังไง
::Hunger::หิวเลยครับ
เข้าใจความรู้สึกคับผ่สนมาเหมือนกันลำบากแต่สนุก
siam stake สมัยก่อน ที่ม.ผมก็มีีนะ มีที่คณะเลย อร่อยจริงๆ ผมว่า ผมเคยเจอบรรยากาศที่โทนเจอหลายครั้งเลย เพราะ ร.ร. มัธยมผมก็แถวสวนผัก ตลิ่งชัน ดีใจ ได้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ จากเรื่องนี้
อือหือ หมอกมา นึกว่าร้านเนื้อย่าง 555 สงสารโทนเจอรูมเมทแบบนี้ แม่งติด hee เกินหละ
ทำไมตอนนี้ภาพอาหาีมันเยอะจังหิวเลยตอนนี้
เกือบได้เป็น1แต้มซะแล้ว เพื่อมรูมรู้ดีจัง วางแผนด้วยไหมเนี่ย
อ่านแล้วเห็นภาพเลย อาหารเด็กหอ เพื่อนๆ
อดีตที่หลายคนเคยผ่านมา
สยามสเต๊ก สมัยก่อนนี่อร่อยจริง มากินสมัยนี้รู้สึกเฉยๆ
55555 หนีสาวไปเจอวงควัน
รอโทนมาตลอดเลยนะ
ดราม่าสุดๆๆๆเลยตอนนี้
หิวแล้วว
ตอนนี้ทำให้นึกถึงสมัยยังเรียนเลยครับ
เออไม่เข้าใจ จะมาล่าแต้มหรือมาประจาน
เล่าซะเห็นภาพเลยท่าน
เคยครับ ตอนไปเรียนกทม.กินให้อิ่ม ไม่ใช่กินเพราะอร่อย นึกเเล้วเศร้า
ถูกสาวล่าแต้มหมายหัว คงต้องระวังแร่ะ
นึกคึงตอนอยู่มหาลัย ::DookDig::
ถ้าเป็นโทนตอนเรียนจบนะ มีงานยาวอ่ะ โทนเก็บแต้มยับ
::Snap::
สมัยปี 38 ได้เงินอาทิตย์ละ500พอใช้ สมัยนี้ อยู่ให้เกิน3วันก็เก่งแล้ว
ขอย้อนกลับมาอ่านในส่วนที่ยังไม่ได้อ่านนะครับ
ตัดสายฟ้าวิชาออริจินอลหนึ่งเดียวของอาจารย์คาคาชิ
50บาท เป็นปัจจุบันนี่ อยู่ใต้ก็เลือกกินข้าวยำ พอรอด2มื้อ
กินข้าวไม่กินตับ
แล้วเอารูปอาหารมาลงให้หิวอีกล่ะครับ
ชีวิตวัยรุ่นมันเหนื่อย
::Hmmm::
สุดยอดเลยครับแบบนี้มันแน่
เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
หนีเสือปะจระเข้ซะแล้ว งานนี้หนุ่มโทนเราจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ หอก็กลับไม่ได้ด้วย
เห็นภาพมากๆ ครับโทน
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิอิอิ
โทนพูดถูกวิถีชีวิตคนเราที่ไม่ได้เกิดมารวย มันก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้กันบ้าง ในอดีตกว่า 30 ปีก็เคยเป็นแบบนี้เด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งมาเรียนในกรุงเทพ ได้เงินจากพ่อแม่เดือนละ 1500 บาทสำหรับค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ค่าหอ 500+น้ำไฟอีก ค่าเดินทางไปกลับต่างจังหวัดทุกเดือนอีก 100 เหลือเดือนละ 900 เฉลี่ยวันละ 30 บาท ท่านคิดว่าผมผ่านมาได้อย่างไร ไม่เคยกินข้าวครบ 3 มื้อเลย ขนมไม่ต้องพูดถึงปกติกินแต่ขอบแยมโรลถุงละ 5 บาทก็หรูแล้ว มีครั้งนึงกลับบ้านไปแม่เคยซื้อเค้กฝรั่งเศสชิ้นละ 8 บาทให้กินตอนวันเกิด โคตรมีความสุข
ขอบคุณครับ
พ่อ แม่ สอนลูกได้สุดยอดจริงๆ
ถ้าพ่อไม่ถอยออกมานี้
เจ้าโทนไม่เป็นผู้เป็นคนแน่ๆ
เข้าใจเลยไม่ชอบเหมือนกันมะเขืออ
ดราม่าก็ดีบางทีก็ต้องการอะไรที่มากกว่าน้ำซึม
อ่านไปหิวไป5555
คิดถูกแล้วที่ไม่ยุ่งพวกล่าแต้ม
555
::Hmmm:: ไม่พูดถึงเจ้เลยนะเจ้ จัดการด่วน