บทที่ 4 เรื่องของลุงภารโรง
https://www.readawrite.com/c/da403f4ad3259fb9a435d60bd295f55f
คาบเรียนหมดลงตอนบ่ายสามโมงพอหมดแต่ก็ตามด้วยกิจกรรมรับน้องอีกไปจนถึงหนึ่งทุ่ม วันนี้มิ้นคงต้องกลับดึกเพราะต้องร่วมกิจกรรมกับทางคณะทั้งยังถูกส่งไปคัดตัวประกวดดาว แถมยังต้องเจอหน้ายัยโฟกัสดาวค้างฟ้าของปีก่อนที่ยังเดินลอยหน้าทำเฉิดฉายจนผู้หญิงส่วนใหญ่พากันหมั่นไส้ มีหนุ่มๆ หน้าตาดีอยู่หลายคนที่ถูกคนยัดเยียดให้ลงประกวด มิ้นรู้สึกถูกใจอยู่หลายคนแต่อย่างว่าเดี๋ยวนี้ใครๆ เขาก็มีเจ้าของกันแล้วทั้งนั้น ถ้าเขาสนใจจริงๆ ก็คงเข้ามาทักเข้ามาคุยเองนั่นแหละ มิ้นเลยตั้งหน้าเชิดวางตัวมั่นอกมั่นใจ
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ใส่ป้ายห้อยคอของกองกิจกรรมเดินเข้ามาจดชื่อแล้วก็ถามรายละเอียดยิบย่อย อย่างมาจากคณะอะไร เอกอะไร มิ้นรู้สึกฉุกใจก็ตรงน้ำเสียงที่ดูคุ้นหูพอมองชายที่เอาแต่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงหน้า มองให้ดีก็รู้สึกคุ้นหนักกว่าเก่า
"ขอโทษนะเราเคยเจอกันหรือเปล่า" มิ้นถาม อีกฝ่ายเงยหน้าจากกระดาษ มองมิ้นกลับ เขาไม่มองเปล่า ตาเขามองเสื้อผ้าที่เธอใส่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ไม่เคยนะครับผมไม่เคยรู้จักผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้" เขาตอบเสียงเรียบ
"อ่อ....นึกออกแล้ว" มิ้นร้องเสียงลั่น จนคนหันมามอง เจ้าตัวเงยหน้าทำตาโตเพราะนึกออกเช่นกัน
"คุณที่เจอบนรถเมล์ ชื่ออะไรนะ ชะ...." มิ้นถามพลางนึก
"ชัช ครับ"
"ใช่ๆ ชัช" มิ้นรีบยิ้มเพราะรู้สึกว่าเธอยังติดค้างคำขอบคุณนายชัชอยู่
"ชื่อ มิ้น...สินะ" ชัชโกงโดยก้มลงมองข้อมูลที่พึ่งสัมภาษณ์
"ใช่..นี่เราติดค้างคำขอบคุณนายอยู่นะ ที่ช่วยเราเมื่อวาน"
"แต่คุณก็ยัง... ไม่เลิกแต่งตัวล่อตะเข้อยู่นิ" ชัชพูดแทงใจดำ เขาใช้คำพูดกระทบกระเทียบต่างจากวันก่อนที่ดูอัธยาศัยดี คำเสียดอกนั้นทำเธอพูดไม่ออก นึกรู้สึกผิดที่ทักเขา
"ทำไมนานนักกับอีแค่สัมภาษณ์" หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาถามด้วยเสียงขุ่น เธอเป็นสต๊าปด้วยกันแต่ดูจะมีอำนาจมากกว่าเขา ผู้หญิงคนนี้จ้องหน้ามิ้นตาเขียวรู้สึกได้ทันทีเลยว่า เธอกำลังแสดงความเป็นเจ้าของชัชอย่างออกหน้า
"ก็ไม่มีอะไรนิเสร็จแล้ว" ชัชตอบเสียงเรียบ
"เดี๋ยว!" เจ้าตัวไม่ยอมจบ รีบแย่งใบประวัติในมือชัชไปอ่าน
"เรียนนิติ... คณะเดียวกันกับชัชด้วยหรอ รู้เอาไว้นะ ชัชแฟนเรา แล้วก็เลิกอ่อยได้ละ เขามีเมียแล้ว" เธอพูดเสียงกระซิบที่พอได้ยินกันแค่สามคน
"กาญ อย่าทำแบบนี้" ชัชพูดเสียงอ่อย
"ไม่เห็นสายตาที่อีนี่มองชัชหรือไง มันอยากจะกินชัชนะ แถมยังแต่งตัวยั่วผู้ชายไม่เลือกแบบนี้ ผู้หญิงแบบนี้ไม่ต้องไปให้คุณค่ากับมันหรอก ต่ำ" เธอตั้งใจยั่วประสาทมิ้นแบบสุดๆ
"ไม่เป็นไรชัชเราเข้าใจ คนเป็นแฟนกันก็ต้องหึงกันเป็นธรรมดา แต่แฟนบางคนก็เหมือนเป็นหมาบ้า ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราไปนะ อยู่นานกว่านี้เรากลัวจะโดนหมาบ้ากัด" มิ้นตั้งใจสงบความโกรธที่เดือดพล่านแล้วตอกกลับแบบผู้ดี
"อีนี่ ชัชตัดชื่อมันออกเลย ไม่ต้องให้มันลงสมัคร"
"เฮ้ย ใจเย็นดิ มันไม่มีอะไร ก็เธอไปยั่วให้เขาโกรธ ไปว่าเขาก่อน"
"แต่อีนั้น"
กาญแทบจะกรี๊ดแต่ก็ข่มอารมณ์เอาไว้ ได้แต่มองมิ้นที่เดินเฉิดฉายออกไป ฝ่ายเจ้าตัวก็รู้สึกสะใจที่ได้ตอกหน้าคนขี้หึงซะจนหงาย แต่จะสะใจกว่าถ้าได้แย่งชัชมาจนอีนั้นสติแตกกันไปข้างหนึ่ง
"ก็ไม่ได้อยากจะเปิดศึกหรอกนะแต่เธอเริ่มก่อนเอง"
---------------------------------------------
หลังจากคัดตัวเสร็จก็สันทนาการ เสื้อผ้าแบบนี้ดูไม่เหมาจริงๆ นั้นแหละ แต่ก็โชคดีที่มีรุ่นพี่ให้ยืมชุดวอร์มพละ นั่นยิ่งทำให้มิ้นดูโดดเด่นท่ามกลางคนอื่นไปอีกเท่า ถ้าพูดถึงนิตินาทีนี้มิ้นก็เป็นหนึ่งในนางฟ้าของคณะไปแล้วด้วยรุ่นพี่หนุ่มๆ หลายต่อหลายคนพากันเข้ามาอ้อนมาโอ๋ไม่ซ้ำหน้า สำหรับวันแรกยังเป็นการรับน้องแบบห้องใครห้องมัน เรียนมาได้พักหนึ่งเพื่อนในห้องก็พอสนิทพอรู้จักกันดี เพื่อนผู้ชายที่อยากเคลมมิ้นก็มีอยู่ไม่น้อยแต่เจ้าตัวเองที่ไม่นึกอยากเล่นด้วยกับใครเพราะแต่ละคน ไม่อ้วนก็เตี้ย บางคนก็เนิร์ทแว่นหนาซะจนคุยกันคนละภาษา จะให้เรียกว่าสนิทก็เป็นเพื่อนสาวสามคน มิ้น ครีม เรนโบว์ เรียกว่าแก็งสามสาวเป็นชื่ออย่างไม่เป็นทางการที่พวกผู้ชายในห้องใช้เรียกกัน แต่เอาเข้าจริงพอมาใช้ชีวิตเป็นเหมือนนางฟ้าแบบนี้มิ้นกลับรู้สึกเหมือนกำลังสวมบทบาทเป็นใครสักคนอยู่ตลอดเวลาไม่ใช่ตัวเอง
ทุกคนกลับไปแล้วหลังจากปล่อยแถว มิ้นนั่งรองเก่งที่บอกว่าจะมารับอยู่ในโรงอาหารคนเดียว มีหนุ่มวิศวะหลายคนมานั่งโต๊ะข้างๆ พวกนั้นส่งสายตามองหยาดเยิ้ม มิ้นแอบชำเลืองมองกลับเป็นระยะ ยิ้มยั่วเป็นลูกล่อลูกชนบริหารเสน่ห์ไปเรื่อย
"ทำไมมานั่งอยู่คนเดียวละ" เสียงคุ้นหูพูดขึ้นก่อนที่ หนุ่มวิศวะคนหนึ่งจะเดินมาถึง
"โห" พวกนั้นร้องลั่น เพราะเข้าใจว่า ชายที่กำลังคุยกับมิ้นคือแฟน มิ้นเงยหน้ามองขึ้นไป ชัชนั่นเอง
"มีอะไรละ มาคุยกับเรา ไม่กลัวแฟนหึงหรอไง"
"ช่างเขาเถอะ กลับไปแล้ว เป็นผู้หญิงมานั่งคนเดียวแบบนี้...ไม่..."
"พอเลยถ้าจะด่า จะให้ทำไงคนมารับยังไม่มา"
"งั้นเราจะนั่งเป็นเพื่อน" ชัชอาสา
"เรื่องของนาย" พอเห็นมิ้นไม่แยแสเจ้าตัวก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามทันที
"วันนี้ขอโทษนะ ที่กาญพูดไปแบบนั้น เราไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ ปกติก็ไม่พูดจาแบบนี้กับใครหรอก"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก เรื่องนั้นช่างมันเถอะ"
"ปกติเธอขึ้นรถกี่โมง เราจะนั่งมาด้วย เผื่อเจอคนแบบวันนั้น"
"เป็นห่วงด้วยหรอ"
"ยังไงรถก็ต้องรับเราก่อน รับเธออยู่แล้ว เอาเบอร์มาเลยดีกว่า ตอนเช้าเราจะได้โทรถามถูก ถือซะว่าเป็นการขอโทษ ของเราก็ได้"
"คนบ้าอะไรเนีย ขอเบอร์สาวด้วยวิธีนี้"
"เอ้ย ไม่ได้จะจีบนะ"
"ไม่ทันแล้วมั้ง" มิ้นยิ้มยั่วกลับ รู้สึกว่า ตรรกะนายนี่ดูป่วยชอบกล
"โอเคแล้วแต่เธอเลย แต่เธอมีทางเลือกคือ จะไม่ใส่เสื้อผ้าล่อตะเข้ หรือ จะให้เบอร์เราเพื่อให้เราดูแลความปลอดภัยให้เธอ"
"อ่ะ" มิ้นจะยอมทำตาม เธอรู้สึกสนุกที่อีกฝ่ายเสนอตัวมาแบบนี้ แผนการปั่นสมองยังขี้หึงได้เริ่มขึ้นแล้ว
"ก็แค่นั้น เดี๋ยวเรามานะ คุยธุระแป๊บหนึ่ง" ไม่ทันที่มิ้นจะตอบอะไร เจ้าตัวก็ลุกเดินไปหาลุงภารโรงเสียดื้อๆ มิ้นมองตามก็เห็นลุงกับชัชมองกลับมา ลุงยิ้มให้เป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน จะว่าไปลุงนั่นหน้าคล้ายชัชอยู่ไม่น้อย พอคุยกันสักพักก็พากันเดินไปที่อื่นทิ้งให้มิ้นอยู่คนเดียว และคนก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ มิ้นเลยถือโอกาสไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักศึกษาตัวเดิม แล้วกลับมานั่งที่ เธอตั้งใจไม่ใส่บาร์กับชั้นในเพราะตั้งใจจะเล่นอะไรพิเรนทร์กับเก่งที่กำลังจะมารับ
หลังออกจากห้องน้ำมิ้นมองเห็นชัชนั่งรอที่โต๊ะตัวเดิม คนเริ่มหายไปและบรรยากาศข้างนอกเริ่มมืดลงทีละน้อย มิ้นโทรตามเก่งอีกรอบอีกฝ่ายตอบว่าใกล้จะถึงพร้อมคำขอโทษขอโพยยกใหญ่ มิ้นกลับมานั่งที่เดิมตรงข้ามกับชัช
"นี่นายไม่กลับบ้านกลับช่องหรือไง"
"พูดแบบนี้ จะไล่ผมหรอ"
"ไม่ได้ไล่" มิ้นตอบเสียงฮ้วนๆ เธอมองไปยังลุงภารโรงคมเดิมที่กำลังไล่ปิดประตูอาคารลง แล้วหันกลับไปกวาดพื้นตามโต๊ะทีละตัว
"ไปคุยอะไรกับ ลุงคนนั้นหรอ" มิ้นถามกลับ
"ไม่มีอะไร" ชัชรีบตอบ มิ้นมองดูลุงล้วงไม้กวาดใต้โต๊ะใกล้เข้ามาเรื่อยๆ นึกสนุกถ้าเธอถ่างขาออก ลุงคงเห็นอะไรที่ไม่เคยได้เห็น แล้วลุงจะทำยังไงกัน เมื่อลุงเดินมาใกล้มิ้นก็ค่อยๆ แหวกขาออกและเป็นตามคาดลุงก้มล้วงนานกว่าปกติ
"เรา ปวดท้องหนัก เดี๋ยวเรามานะ" ชัชพูดแล้วจู่ๆ ก็วิ่งไปทางห้องน้ำ มิ้นมองตามรู้สึกเหมือนจะได้เล่นอะไรพิเรนทร์ๆ เธอจัดการอ้าขาออกกว้างสุด จากที่แค่หุบๆ อ้าๆ ลุงภารโรงไม่เป็นอันทำอะไรกลับกลายเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหา พอลุงเข้ามาใกล้ๆ เห็นใบหน้าแกชัดๆ รู้สึกว่าจะคล้าย ชัชมากจริงๆ แต่ไม่เหมือนซะทีเดียว
"ทำอะไรหะเรา" ลุงถามหยั่งเชิง
"ก็ไม่มีอะไรนี่ลุงก็แค่นั่งเฉยๆ ลุงละเห็นอะไรหรอ" มิ้นตอบที่จริงเธอรู้สึกเสียววาบไปทั้งตัวก่อนที่จะตัดสินใจ ยิ่งพอทำลงไปแล้วก็ยิ่งเสียวหนักเธอรู้สึกว่า เก่งช่างมาช้าจริงๆ แค่อยากทำอะไรเพื่อฆ่าเวลาเล่นๆ แต่เหมือนจะเริ่มบานปลายแล้ว
"อยากโชว์หรอ" แกไม่ได้ตอบแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์บนหน้า
"ลุงอยากจะโชว์อะไรหรือคะ" มิ้นถามกลับยั่วๆ
"ถ้าหนูอยากรู้ ก็ลองตามมาดูสิ" ลุงพูดยิ้มๆ มิ้นตัดสินใจลุกเดินตามลุงไป ลุงเลี้ยวเข้าห้องน้ำหญิงเปิดให้มิ้นเดินเข้าไปข้างในก่อน พอมิ้นเดินพ้นมาก็รีบลงกลอนปิดประตู แกดันตัวมิ้นเข้าไปห้องส้วมอันในสุดพอเข้าห้องแกก็ปิดประตูอีกรอบ มิ้นหัวใจเต้นโครมครามมองลุงภารโรงที่ยืนตรงหน้า ลุงทำตามที่พูดแกปลดรังดุมกางเกงยีนออก แล้วก็งัดดุ้นเนื้อออกมาเท่านั้น มิ้นก็สะดุ้งไปทั้งตัว ทั้งยาว ทั้งดำ ทั้งใหญ่ เหมือนของทบและเหมือนจะดูน่ากลัวกว่าด้วยเส้นเลือดปูดโปน แกสาวมันไปมาเบาๆ
มิ้นเอาแต่ยืนตัวชาหน้าชาพอรู้สึกตัวอีกที ลุงก็เปิดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกจนเผยให้เห็นเต้าอวบสองข้าง ลุงเคล้นคลึงมันไปมา ก้มลงดูดเลียปลายถันทั้งสองข้างสลับไปมา มิ้นล้วงมือไปจับท่อนเนื้อของลุงรูดไปมา มันแข็งและร้อนมากพอจะกำด้วยสองมือก็ไม่รอบ ลุงดูดเลียอกอวบจนเจ้าตัวสะท้านแอ่นให้อีกฝ่ายบรรเลงจนพอใจ แกก็กดตัวมิ้นให้นั่งลงบนชักโครกจ่อดุ้นเนื้อยาวใส่ปาก มิ้นรีบอ้าปากดูเลียมัน ใช้เทคนิคที่พวกชัยกับหนุ่มติวเข้มเมื่อหลายวันก่อนออกมาใช้ทุกกระเบียด เลียตั้งแต่โคนลำยาวกันปลายหัวหยักสลับกับเอาลิ้นดูดดุน มิ้นขยับหัวใช้ริมฝีปากรูดลำยาวขึ้นลงมือช่วยกำรอบลำยาวแล้วรูดไปพร้อมกัน คนที่มีความยาวอย่างลุงหรือทบยิ่งเธอได้ดูดไปนานๆ ก็ยิ่งสนุก นี่ละมั้งที่เธอวางความหมายเอาไว้สำหรับของที่แสนอร่อย มันต้องควยแบบนี้ ความใหญ่ของแกทำเอาปลายนิ้วเรียวกำไม่รอบ แถมทั้งยังโผล่ล้นออกมาตอนที่ใช้สองมือกำต่อกันอีก ทำไมกันนะพวกผู้ชายผิวเข้ม ควยถึงใหญ่ยาวแบบนี้กันแทบทุกคน มิ้นพยายามประคองลำควยกลืนถึงให้สุดโคน มันดันโดนคอหอยจนเคืองไปหมดทั้งกลิ่นก็ยังแรงจนฉุนขึ้นจมูก
"อ๊อกๆ อ๊อกๆ" หญิงสาวสำลักออกมาจน ลุงต้องลูบหัวเบาๆ
"หิวควยมากละสิ" ลุงแซว แต่ก็เห็นว่าแกทำสีหน้าเสียวจนพูดออกมาไม่ได้ แววตาลุงหื่นกระหายมองแล้วก็ยิ่งรู้สึกมีอารมณ์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
------------------------------------------------------------------
"ตัวเล็ก อีกสองวันพ่อจะไม่กลับบ้านนะ จะคิดถึงพ่อไหม" เสียงชายหนุ่มหน้าคมพูดยิ้มๆ ขณะหยุดยืนอยู่ตรงประตูบ้าน เด็กสาวตัวเล็กวิ่งถลาเข้าไปหา เธอไม่เข้าใจที่ชายคนนั้นพูดสักนิด เขามักจะออกเดินทางแบบนั้นทุกวันและก็กลับมาบ้าน นานๆ ครั้ง เขาชอบใส่เสื้อผ้าสีเขียวเข้มที่มีลวดลายเหมือนคราบสกปรก เสื้อผ้าพวกนั้นหนาละมักจะชื้นจนชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"พ่อจะกลับเมื่อไหร่ มิ้นจะรอนะคะ" เด็กสาวหอมแก้มฟอดใหญ่
"ต้องกลับมาสิ ตัวเล็กอยู่บ้านต้องช่วยแม่กับป้าทำงานบ้านนะ อย่าดื้อ อย่าซน เข้าใจไหม"
"ถ้าหนูเป็นเด็กดี พ่อก็จะกลับบ้านมานะ"
"แน่นอน แต่ถ้าแม่ โทรมาฟ้องว่า หนูไม่เป็นเด็กดีไม่ช่วยงานบ้าน พ่อจะไม่กลับบ้านแน่ๆ" เขาต่อรองเด็กหญิงแล้วหันไปมอง ภรรยาที่อยู่บนรถเธอเตรียมจะไปส่งเขาขึ้นรถไฟ
"ไม่เอานะ พ่อต้องกลับมา หนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี"
"ฮ่าๆ ตัวเล็กของพ่อ มาให้พ่อหอม อีกทีสิ" ชายหนุ่มหอมเด็กหญิงฟอดใหญ่ แล้วเดินไปส่งให้คนเป็นป้าที่รออยู่ตรงประตู
"ฝากด้วยนะพี่" ชายหนุ่มพูดอย่างอ่อนน้อม อีกฝ่ายพยักหน้ารับ นัยน์ตาดูเศร้า เพราะรู้ดีว่าทุกคำที่พูดกับเด็กน้อยก็แค่คำลวง เขาไปเป็นปีหาใช่เพียงวันสองวันอย่างที่เป็นมา
มิ้นมองรถสีเทาแล่นออกจากบ้าน หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่มีโอกาสได้เห็นอีก หลังจากที่แม่ส่งพ่อที่สถานีรถไฟ ขากลับรถพ่วงเมาแล้วขับสลับเลนมาชนแล้วหนี คนเป็นแม่เสียชีวิตคาที ส่วนชายที่ให้สัญญาเอาไว้ว่าจะกลับมา ก็ไม่เคยกลับมาอีกด้วยภารกิจได้คราชีวิตเขาไป การพบเห็นครั้งสุดท้ายก็ตอนที่เขาและเธอ นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง เธอทำได้เพียงเรียกให้เขาตื่นและร้องไห้จนแทบไร้เสียง
ในค่ำคืนที่อ้างว้างมิ้นรวบผ้าห่มมากอดเอาไว้ คิดถึงอ้อมกอดของพ่อ คิดถึงความอบอุ่นจากร่างกายนั้น กลิ่นของเขา ความเศร้า เหงาสุมรวมเป็นความโหยหาอะไรสิ้นสุด หยาดน้ำตารินไหลจากหางตาร่วงหล่นบนที่นอน
"ทำไมหนูเป็นเด็กดีแล้ว แต่พ่อไม่กลับมาละ"
----------------------------------------------------------------
ถ้านับเอาอายุลุงแกก็แก่คราวพ่อของเธอได้ทีเดียว เสียงครางและไออุ่นจากร่างกายเขาแผ่ซาบซ่านออกมาโดยเฉพาะในอุ้มมือเรียวบางที่ความเป็นชายของเขาโดนเธอกุมจับเอาไว้จนแน่หนัก
จู่ๆ เขาก็ผละออก ดันหัวเธอออกไปเสียเฉยๆ น้ำลายไหลยืดเยิ้มออกมาเป็นทาง แกย่อตัวลงโดยไม่พูดจา ถลกกระโปรงมิ้นขึ้นมาตรงเอว เผยให้เห็นภายในที่ไร้สิ่งปิดบัง แววตาพอใจอย่างที่สุด มือยันขาสองข้างให้แยกกว้างออกจนความสาวแอ่นเด่นชัดออกมากลีบเนื้อผลิแย้มอย่างดอกไม้กำลังเบ่งบาน
"ให้ลุงเลียบ้างนะ" แกพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ซุกหน้าลงใช้ปลายลิ้นเลียละเลงไล่อย่างหิวกระหาย ทั้งขมเลียดูดเม้นจนมิ้นหายใจหายคอแทบไม่ทัน เธอพยายามใช้มือรั้งขาให้แหกอ้ากว้างเข้าไว้รู้สึกสะใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ปลายลิ้นอุ่นแหวกผ่านกลีบเนื้อขึ้นลง แล้วห่อตัวดุนดันคล้ายงูฉก
"อ๊าย......ซี๊ด.....อุ๊ย.....ซี๊ด...." มิ้นครางอย่างไร้อาย ไม่กลัวเสียงจะเล็ดลอดออกจากห้องน้ำไป รู้สึกเคลิ้มจนมือเคลื่อนมาจับหัวของคนที่กำลังนั่งประเคนความสุข ออกแรงกดหัวนั่นให้ริมฝีปากเบียดชิดแน่นอย่างไม่รู้ตัว
"เสียวมากค่ะ เสียวมาก" มิ้นร้อง ใบหน้าเชิดมองเพดาน สะโพกแอ่นผายใส่ท้าทายการรุกล้ำที่ยิ่งขึ้นไป น้ำลายและเมือกเสียวไหลหลั่งออกมาจนชุ่มแฉะไปทั่ว ทั้งลื่นและเปียกไปหมดรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พวกมันรวมตัวกันเป็นหยดไหลย้อยลงจนถึงก้นนั่นละ
ลุงผละออกไปอย่างใจหาย แกลุกขึ้นยืนประจันด้วยท่อนเนื้อแข็งโด่ตระหง่านท้าสายตา ลุงหันไปล้วงถุงยางจากกางเกงออกมาสวม มิ้นกลืนน้ำลายนึกถึงภาพต่อไปที่กำลังจะเกิด เธอตื่นเต้นไม่หวั่นเกรง นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของลุกที่ลุงเคยทำแบบนี้ แต่สำหรับมิ้นมันคือครั้งแรก เธอตัดสินใจปล่อยตัวปล่อยใจให้ชายแก่ตรงหน้า พอแกจัดการตัวเองเสร็จมิ้นก็แบขาแหกอ้าคล้ายเชิญชวนด้วยใบหน้าแดงเรื่อราวผลตำลึงสุก
ลุงขยับตัวย่อจรดปลายหัวหยักปักใส่กลีบเสียวแล้วดัน ดัน ดัน พรวด พรวด ครู่หนึ่งก็สุด ลำอวบใหญ่ถูกกลีบเนื้อกลืนกินเข้าไปจนหมด ทั้งเจ็บจุกและสะใจระคนกัน มิ้นรู้สึกคับแน่นแต่ความฉ่ำแฉะมากมายช่วยบรรเทาให้ทุกอย่างราบรื่น เพียงครู่เดียวเจ้าลำยาวก็ค่อยๆ ขยับออก แล้วสาวกลับเข้ามาใหม่ช้าๆ ลุงใช้ประโยชน์จากความยาวของลำควยตัวเอง สาวเข้าออกยาวๆ จนมิ้นหายใจขาดเป็นห้วง ความเจ็บปวดค่อยลดลง สลับเอาความเสียวซ่านขึ้นมาแทนที่ ความต้องการพุ่งสูงอย่างที่สุดเธอเด้งสะโพกเข้าสวนรับการจู่โจมของลุง ยิ่งมิ้นตอบรับอย่างหญิงร่าง ลุงก็ยิ่งอัดสวนเข้าอย่างหนักหน่วง ยิ่งรุนแรงก็ยิ่งครางเสียงดังลั่นระงม ทั้งลุงทั้งมิ้นประสานเสียงครางประกอบจังหวะรัก
ครู่ใหญ่ลุงเปลี่ยนจังหวะสะโพกให้รัวเร็วขึ้นจนเสียงดังลั่น พั่บ พั่บ พั่บมิ้นรีบคว้าแขนกอดคอลุงเอาไว้แน่น ลำยาวพุ่งอัดเข้าออกราวกับเป็นลูกสูบเครื่องยนต์ มิ้นครางลั่นหอบเหนื่อยจนฟังไม่ได้ศัพท์ แล้วลุงก็ขยับจัดท่าทางให้มิ้นยืนแอ่นสะโพกโดยมีลุงคอยส่งท่อนควยเข้าจากด้านหลัง มิ้นรีบลุกขยับทำตามแกบอกอย่างว่าง่ายพอโหนกเนื้อแอ่นอ้าไปด้านหลังได้ทีแกก็แทงพรวดเจ้าลำยาวเข้าใส่จนสุด ไม่ว่าใครเจอท่านี้ไปก็แทบขาดใจ ทั้งทบ เก่ง หรือพวกพี่ชัย ยิ่งคนที่ควยใหญ่ยาวอย่างลุงกับทบด้วยแล้วถึงใจอย่างที่สุด ทุกจังหวะท่อนเนื้อครูดผ่านร่องเสียวที่อัดตัวเบียดแน่น ปลายหัวหยักกระแทกกระทั่น ราวกับในร่างกายเธอมีปุ่มเสียวติดตั้งเอาไว้ที่ไหนสักแห่งในรูนั้น เสียงสะโพกลงกับบั้นท้ายกระทบกันดังปับ ปับ ปับ ปับ ถ้าใครพยายามเข้าหรืออยู่ในห้องน้ำก็คงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นในนี้ แต่มันจะสำคัญอะไรเล่า?
ลุงรั้งสะโพกดึงเข้าใส่ด้วยสองมือ มิ้นใช้มือสองข้างยันกำแพงเอาไว้ ครางเสียงหลง มองเห็นสองเต้าเด้งเขย่าไปมาอย่างแรง พยายามเหลือบมองลุงด้านหลัง เห็นลุงเหงื่อท่วมร่าง สะโพกสั่นกระเพื่อมเป็นจังหวะกระแทก พอเห็นลำควยยาวดำที่พุ่งอัดเข้าออก ยิ่งมองก็ยิ่งเสียว ยิ่งสะใจ ไม่นานนักเธอก็ถึงที่สุดกรีดร้องเสียงหลง
"อ๊าย แตกแล้วค่ะลุง แตกแล้ว หนูแตกแล้ว"
สองขาทรุดลงคุกเข่าแล้วแอ่นตัวนอนราบไปบนชักโครก ปล่อยให้ลุงจัดการต่อไป ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลียแต่ก็สุขอย่างสุดๆ ถ้าคนทำเป็นทบก็คงเสร็จไปแล้ว ไม่รู้ว่าอายุอย่างลุงไปเอาเรียวเอาแรงมาจากไหน ยังไม่มีท่าทีจะเสร็จเอาง่ายๆ
ลำควยพุ่งเข้าออก อีกครู่ใหญ่ จนมิ้นรู้สึกเสียวขึ้นมาอีกรอบ พอมีแรงร่านยันตัวเองเด้งสะโพกสู้กับแกได้อีกยก
"ลุงเย็ดเก่ง อึด แถมยังควยใหญ่อีกนะ เย็ดหนูมันไหม" มิ้นตั้งใจยั่วให้แกปล่อยความหื่นออกมาเต็มที่
"มัน เย็ดมันควยที่สุด" ลุงตอบกลับ ยิ่งท้าทายไปแบบนั้นลุงก็ยิ่งสำแดงเอาทุกหยาดหยดความอยากของแกประเคนใส่มิ้น ทั้งถี่ทั้งหนัก เน้น มิ้นยอมรับว่าลุงแกเย็ดมันมากทีเดียว มันกว่าเย็ดกับคนหนุ่มๆ เสียอีก ยิ่งชมลุงไม่ขาดปากแกก็ยิ่งจัดให้ถึงใจอย่างที่สุด
"ลุง....ลุง....หนูจะเสร็จอีกแล้วค่ะลุง" มิ้นร้องคราง กระเส่า
"ลุงก็จะเสร็จแล้ว จะเสร็จ จะ เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว" ลุงครางลั่นแล้วกระแทกเข้ามาถี่ๆ หนักๆ อัดฉีดน้ำอุ่นร้อนใส่ข้างใน แม้มันจะอยู่ในถุงยางแต่ก็รู้ว่ามันร้อนอยู่ข้างในตัวเธอเอามากๆ ลำควยลุงเต้นตุบๆ พอๆ กับที่รูสวาทสาวบีบอัดรัดแน่นเป็นละลอก ลุงฟุบตัวลงกอดมิ้นเอาไว้ ผ่อนลมหายใจหอบเหนื่อยครู่ใหญ่ พอเสร็จต่างคนก็รีบผละออกไปจัดการตัวเอง เธอเข้าห้องน้ำนานเกินไปแล้ว ชัชคงจะสงสัย หรือเก่งอาจจะมาแล้วก็ได้
"หนูชื่ออะไรละ เรียนคณะไหน" ลุงถามตอนมิ้นเติมแป้งที่กระจก
"จะถามทำไมละลุง" มิ้นมองกลับยิ้มๆ
"แหมะ ก็หนูเย็ดมันแบบนี้คราวหน้าจะได้มาเย็ดกันอีก บอกลุงหน่อยเถอะนะว่าชื่ออะไร" ลุงถามกลับ
"ลุงก็ยังอยู่ที่นี่ ถ้าหนูกับลุงได้มาเย็ดกันอีก คราวหน้าหนูจะบอกชื่อกับลุงก็แล้วกัน ว่าแต่หนูเห็นลุงคุยกับเพื่อนหนู ลุงรู้จักเพื่อนหนูด้วยหรอ"
"เจ้าชัชน่ะหรอ"
"ใช่ จะมีใครอีกละ"
"ถ้าหนูอยากรู้ คราวหน้าหนูก็ต้องมาให้ลุงเย็ดอีก ลุงถึงจะบอก"
"ร้ายนักนะลุง ลุงเย็ดนักศึกษาบ่อยละสิ"
"โถ่ พูดเหมือนจะมีของดีๆ ตกมาได้ง่ายๆ อย่างนั้นละหนู"
"ก็ลุงเตรียมถุงยางไว้พร้อมเลยนิ"
"อ่อ ตงเตรียมอะไรเล่าหนู เมื่อเช้าสาธารณสุขมาแจก ลุงก็ไปหยิบๆ มาแค่นั้นเอง"
"อ่าว หนูก็นึกว่าลุงจะเป็นพวกมีเด็กขาประจำกับลุงเยอะแยะซะอีก"
"ใครเค้าจะมาสนใจคนแก่อย่างลุงเล่า"
"ใครว่าลุงแก่ละ ถ้าพ่อหนูยังอยู่ก็คงอายุเท่าลุงแหละมั้ง หนูว่าลุงยังหล่ออยู่นะ"
"ปากหวานจริงๆ" ลุงชมยิ้มๆ มิ้นรีบเก็บเครื่องสำอางใส่กระเป๋า
"ไปก่อนนะลุง" พูดจบก็รีบเดินออกจากห้องน้ำ ไม่รอฟังว่าอีกฝ่ายจะตอบอะไร
พอกลับมานั่งที่โต๊ะ ก็ไม่เห็นวี่แววของชัชแล้ว มองออกไปนอกตึกเห็นเก่งจอดรถรออยู่ พอเลื่อนโทรศัพท์ขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่า โทรหาตั้ง 5 สายแล้ว
(ตายละจะโดนด่าไหมเนีย)
--------------------------------------------------------------
ชัชเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่มิ้นไปซ้อนท้ายรถเก่ง พอเห็นหลังไวๆ ว่า มิ้นนั่งซ้อนรถใครออกไปสักคน ยืนมองอยู่พักหนึ่งจนไม่รู้ตัวว่ามีคนกำลังเดินมาหาจากข้างหลัง
"ทำไมยังไม่กลับละ" เสียงทักทำเอาชัชสะดุ้ง ลุงภารโรงนั่นเอง
"พ่อนั่นแหละ ทำไมยังไม่กลับ" ชัชถามกลับ
"นั่นมันเรื่องของข้า แล้วเมียเอ็งกลับไปแล้วหรอ"
"เมียอะไรละพ่อ นั่นเพื่อน" ชัช พยายามอธิบาย
"ไม่ต้องมาแก้ตัว ข้าอาบน้ำอุ่นมาก่อน อีกหน่อยก็เมีย ถ้ายังไงอย่าลืมพามาให้ข้ารู้จักบ้างละ" เขาพูดยิ้มๆ
"หรอ... ไม่ใช่ว่าพ่อรู้จักไปแล้วหรือไง" ชัชเหน็บกลับ
"หมายความว่าไง" คนโดนทักถึงกับสะดุ้ง
"เสียงดังขนาดนั้น ทั้งเสียงพ่อ ทั้งเสียงอะไรต่ออะไร ตรงนี้อยู่กันแค่ 3 คนเองนะ"
"โดนจับได้ซะแล้ว"
"ก็พ่อ เป็นแบบนี้ไงถึงอยู่กับแม่ไม่ได้" ชัชบ่น
"นั้นมันเรื่องของข้า"
"พ่อก็เป็นแบบนี้ตลอด"
"อาทิตย์นี้ เอ็งก็ลอง เผด็จศึกเมียเอ็งสิ ข้าว่าถ้าอีหนูรู้ว่าข้าเป็นใครคงสนุก"
"พ่อจะทำอะไรแปลกๆ อีกละสิ"
"แล้วเอ็งไม่อยากสนุกด้วยหรือไง" คนถามมองไปยังชัช ชายเสื้อยัยยู่ เป้ากางเกงเปียกมีรอยน้ำ ไอ้ที่บอกว่าฟังบอกว่ารู้ที่จริงก็กำลังช่วยตัวเองไปด้วยละสิ
"เลอะเทอะ" ชัชบอกปัดแล้วเดินออกไป แต่ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ถ้า สิ่งที่พ่อพูดจะเกิดขึ้น เขานึกไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง
ลุงเข้าฉากแล้ว แถมลูกชายที่เหทมือจะมีปมด้วย น้องมิ้นคงต้องเจอกับลุงอีกหลายรอบ อาจถูกรุมโดยมีชั้ชร่วมด้วยก็ได้นะครับ
โห น้องมินนต์ ของไรทเวอร์ชั่น นี้ เป็นตัวละคร มีหลายมิติ ดี มีดราม่า ด้วย ย้อนไปถึงปมสมัยเด็ก เก่ง ก็คงเป๋นได้แค่แฟนเฉพาะ แค่ชื่อ ส่วนความหลงไหล คงเทไปให้ ทบ กับ ภารโรง ที่จพมีอีกหลายแมนต์ พ่อของชัช
ส่วนยัยกาญ นี่นางร้าย ตามละครน้ำเน่าชัดๆ ต้องมาปะทะ กับนางเอก เจรสังเวียนคาวโลกีย์ ด้วย