ขณะที่แคนกำลังรอรับคีย์การ์ดห้องพักอยู่หน้าฟอนต์ในโรงแรมแห่งหนึ่ง มีเสียงทักมาจากด้านหลัง
"สวัสดีคะผู้การ"
แคนหันไปมอง พบวาเจ้าของเสียงคือมุกดา
"อ้าวคุณมุก นึกไม่ถึงว่าจะเจอกันอีกที่นี่"
"มุกตั้งใจมาพบผู้การคะ คือเจ้านายของมุกอยากจะเชิญผู้การไปทานอาหารค่ำวันนี้คะ ผู้การคงจำได้นะคะเมื่อ 2อาทิตย์ที่แล้วที่เราเจอกันที่สนามยิงปืน คุณนุ่มนิ่มเคยเชิญผู้การไปทานอาหารด้วยถ้าผู้การขึ้นมาที่เชียงราย แต่ว่าผู้การไม่ติดงานอะไรนะคะ"
แคนยิ้มๆก่อนจะตัดสินใจตอบรับ
"ได้ครับผมรับคำเชิญ งานผมเสร็จแล้ว"
"ถ้าอย่างนั้นประมาณ ทุ่มครึ่งมุกจะมารับไปที่บ้านเจ้านายมุกนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมขับรถไปเองได้ครับ บ้านกำนันน้อมใช่ไหมครับ"
แววตาของมุกดานั้นดูสะดุ้งทันที ซึ่งแคนสังเกตเห็นได้ทัน
"ใช่คะ"
อีกฝ่ายตอบหลังจากปรับสติได้ทัน
"ผมจะไปถึงไม่เกิน 2 ทุ่มครับคุณมุกดา"
แคนไม่ประหลาดใจที่เจอมุกดาที่โรงแรมนี้ เพราะแคนขึ้นมาเชียงรายในนามเจ้าหน้าที่ ป.ป.ส.เพราะก่อนหน้านี้1วันมีการจับยาบ้าที่บ้านหลังหนึ่งโดยเจ้าหน้าที่ ป.ป.ส.ร่วมกับตำรวจ ป.ส. และช่วงบ่ายระหว่างที่แคนมาทานข้าวกับตำรวจท้องที่แคนเจอกับมุกดาที่มากับผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าร้านอาหาร ซึ่งมุกดาแนะนำว่าผู้หญิงที่มาด้วยเป็นเลขาของเจ้านายเธอ ก่อนที่แคนจะขอตัวไปทานข้าวกับพวกตำรวจ ซึ่งแคนรู้ว่ามุกดาคงไปรายงานเจ้านายเธออย่างแน่นอน ซึ่งแคนเข้าใจถูกมุกดานั้นรีบโทรบอกนุ่มนิ่มทันที ก่อนจะกลับไปที่บ้านซึ่งนุ่นนิ่มสั่งให้มุกดามาดักรอแคนที่โรงแรม เพราะมุกดาถามแคนว่าพักที่ไหน พอได้คำตอบตกลงมุกดารีบโทรไปรายงานเจ้านายสาวทันที พอไปถึงบ้านขณะที่เดินเข้าประตูผู้หมวดสาวได้พบกับวิฑูรย์ที่เดินสะพายเป้สวนออกมา
"อ้าววิฑูรย์พึ่งมาถึงเมื่อเช้าจะไปแล้วหรือ"
"ครับคุณมุกคุณประพาสกับคุณนิ่มสั่งให้ผมไปที่หมู่บ้านครับ และอีกอย่างผู้การแคนจะมาทานอาหารมื้อเย็นที่นี่ด้วย คุณนิ่มไม่อยากให้ผู้การมาเจอผมครับ"
มุกดาพยักหน้าอย่างเข้าใจ มันมีอะไรหลายๆอย่างที่เจ้านายเธอไม่อยากให้วิฑูรย์อยู่ มุกดาดูออกว่าเจ้านายให้ความสนใจแคนเกินกว่าที่จะมองเป็นศัตรูทั้งๆที่นุ่มนิ่มนั้นเก็บอาการไว้อย่างดี แต่วันที่เจอแคนที่สนามยิงปืนมุกดาดูออกได้ทันทีว่ากิริยาที่นุ่มนิ่มแสดงออกนั้นมันคืออะไร อย่างเรื่องวันนี้ก็เช่นกันตอนแรกประพาสนั้นคัดค้านแล้วแต่นุ่มนิ่มบอกว่าเธอมีแผนอะไรบางอย่างเพื่อจะทดสอบแคนในบางเรื่องโดยขอให้ประพาสอยู่ก่อนเพื่อแอบสังเกตุดูอาการของแคน จนได้เวลานัดแคนนั้นมาตรงเวลา หลังจากที่จอดรถตามที่ รปภ.ที่เฝ้าประตูชี้ทางบอก แคนจอดรถที่ใกล้ๆกับบันไดหินอ่อน และเห็นเจ้าของบ้านนั้นยืนรอรับอยู่แล้วตรงเทอเรสพร้อมลิซ่าที่แคนจำได้จากที่มุกดาแนะนำว่าเป็นเลขา แคนเดินขึ้นบันไดหินอ่อน นุ่มที่นั้นยิ้มรับทันที
"ขอบคุณมากนะคะผู้การที่มาตามคำเชิญ"
"ยินดีครับ"
"คะผู้การ นิ่มแนะนำอีกครั้งนี่ลิซ่าเลขานิ่ม"
แคนหันไปรับไหว้จากหญิงสาวที่ยืนข้างๆนุ่มนิ่ม ก่อนที่เจ้าของจะเชิญเข้าในบ้าน พอเข้าไปถึงห้องรับแขกนุ่มนิ่มที่แอบสังเกตตลอดว่าแคนจะมีปฏิกิริยาอะไรเมื่อเห็นรูปวาดขนาดใหญ่ที่เหมือนจริงของพ่อและแม่เธอที่แขวนอยู่ในห้อง แต่ในสายตาของนุ่มนิ่มแคนนั้นไม่มีปฏิกิริยาอะไรออกมาเลยทั้งสีหน้าและววตา แค่มองเฉยๆแต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าในใจของแคนนั้นมองด้วยความสะใจพร้อมกับความคิด
"ไอ้น้อมอยู่ในนรกสบายดีไหมละ"
นุ่มนิ่มกับลิซ่าแอบลอบสบตากัน ก่อนนุ่มนิ่มจะเชิญแคนไปยังห้องอาหาร เธอจัดเตรียมอาหารอย่างดีไว้ ระหว่างการคุยซึ่งเริ่มจากเรื่องทั่วๆไปก่อนโดยลิซ่านั่งฟังอย่างเดียวจนนุ่มนิ่มเอ่ยขึ้นมา
"ผู้การคะ ต้องขอบคุณอีกครั้งที่มาตามคำเชิญคงจำได้ที่เราเจอกันในวันนั้น ที่นิ่มบอกว่ามีเรื่องที่อยากจะคุยด้วย"
"ใช่ครับ"
"เรื่องที่นิ่มอยากจะคุยด้วย คือเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน กับครอบครัวลุงของผู้การนะคะ ถึงเรื่องมันจะผ่านมานานแล้วแต่พอนิ่มรู้เรื่องแล้ว นิ่มเองก็อดจะเสียใจไม่ได้"
"มีอะไรหรือครับ"
"นิ่มอยากจะบอกว่า ถึงมันจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขไม่ได้อีก และเคราะห์กรรมเองก็ตกมาถึงครอบครัวนิ่ม พ่อหายสาบสูญ แม่ก็ตรอมใจตาย ทรัพย์สินเงินทองถูกยึด ครอบครัวถูกตราหน้าว่าเป็นพวกค้ายา ร่ำรวยเพราะยาเสพติดรวมถึงเรื่องผิดกฎหมายอีกหลายเรื่อง แต่เรื่องที่นิ่มอยากจะบอกกับผู้การคือ เรื่องที่ดินผืนนั้นนะคะ นิ่มรู้ว่าเป็นการบังคับให้ขายในราคาที่ไม่เป็นธรรมอย่างมาก แต่เป็นเพราะพ่อนิ่มใช้อิทธิพลบังคับ พ่อของผู้การเลยจำใจขายให้ ตรงนี้นิ่มอยากจะชดใช้ให้คะ"
แคนนิ่งคิดไปชั่วขณะก่อนจะตอบ
"แล้วคุณนิ่มคิดว่าทำแบบนี้มันจะช่วยอะไรได้ครับ"
"ช่วยเรื่องจิตใจของนิ่มคะ อย่างน้อยมันก็ทดแทนกับสิ่งที่พ่อทำไป กรุณาอย่าคิดว่ามันเป็นการดูถูกผู้การนะคะ นิ่มรู้ดีว่าผู้การเป็นคนยังไง ยิ่งตอนนี้ตำแหน่งหน้าที่ของผู้การก็ใหญ่โตใน ป.ป.ส. และถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะขอให้ผู้การอโหสิกรรมให้พ่อของนิ่มด้วยคะ"
"เงินมันไม่สามารถชดเชยได้ทุกเรื่องครับ ผมคิดว่าผมพอจะเข้าใจนะครับ ว่าเจตนาของคุณนิ่มคงอยากชดเชยแทนความผิดที่กำนันน้อมทำกับครอบครัวของผม แต่ทำแบบนี้ไปมันไม่มีประโยชน์อะไรครับ เพราะยังไงผมก็ไม่มีทางที่จะอโหสิกรรมให้กับไอ้จิตและกำนันน้อมแน่นอน ถ้าใครไม่เจอเองก็คงไม่มีทางรู้หรอกครับว่ามันเลวร้ายขนาดไหน ครอบครัวชาวบ้านธรรมดาที่ทำมาหากินอย่างสุจริตมาตลอดต้องมาถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยมโดยกฎหมายทำอะไรพวกที่ฆ่าไม่ได้ แถมมีการสร้างตราบาปให้กับผู้หญิงคนหนึ่งก่อนด้วย ถ้าผู้หญิงคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ป่านนี้ประเทศไทยคงได้แพทย์หญิงที่มีคุณภาพคนหนึ่งครับ แต่ว่าที่หมอคนนั้นต้องมาตายเพราะความบ้าตัณหาของไอ้คนเลวคนหนึ่ง แถมยังมีเจ้านายของมันคอยช่วยเหลือ อันนี้ว่าเลวร้ายแล้ว ตอนงานศพครอบครัวลุงกับป้าผม พวกมันยังมาข่มขู่ถึงงานอีก แบบนี้หรือครับที่จะให้ผมอโหสิกรรมให้ ผมต้องขอโทษคุณนุ่มนิ่มด้วยที่ต้องพูดความจริงในใจออกมา ผมกับคุณนุ่มนิ่มและพี่ๆของคุณนุ่มนิ่มไม่มีอะไรที่ติดค้างหรือขุ่นเคืองกัน พวกคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ทำผิดคือ ไอ้จิตกับกำนันน้อมเท่านั้น ถ้ามีใครถามผมว่ารู้สึกยังไงกับการหายสาบสูญของ 2 คนนี้ ผมเฉยๆครับ และยังถือว่าทั้งคู่ยังไม่ตายจนกว่าจะได้เห็นหลักฐานที่แน่ชัด ส่วนเรื่องเงินที่คุณนิ่มอยากจะชดใช้ผมว่าควรเอาไปทำบุญดีกว่าครับ ไม่ใช่การที่เอาสร้างโบสถ์สร้างวัดนะครับ แต่ควรจะเป็นการทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กพิการจะได้บุญกว่าครับ หรือจะเอาไปเป็นทุนการศึกษานักเรียนแพทย์ก็ได้ครับ อย่างน้อยพี่สาวผมไม่มีโอกาสแล้ว คนอื่นๆก็ควรจะได้รับโอกาสแทนครับ"
ระหว่างที่พูดแคนสังเกตอาการของนุ่มนิ่มและสิซ่าไปด้วย ลิซ่านั้นหน้าซีดลงทันทีส่วนนุ่มนิ่มนั้นวางช้อนลงและกำมือแน่นมีอาการเครียดที่แสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจน พอแคนพูดจบ นุ่มนิ่มดูจะพยายามปรับอารมณ์พร้อมทำสีหน้าให้เป็นปกติ
"นิ่มพอจะเข้าจะเข้าใจคะและเรื่องที่ผู้การบอกน่าสนใจคะ นิ่มจะรับไว้พิจารณา"
"ผู้การไม่คิดจะอโหสิกรรมบ้างหรือคะ การไม่จองเวร ไม่พยาบาทจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดนะคะ"
ลิซ่าเป็นคนพูดขึ้นหลังจากรวมรวบสติได้ แต่แคนส่ายหน้าพร้อมรอบยิ้มที่ทั้งคู่เห็นแล้วบอกว่ามันเป็นรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมอย่างมาก
"สำหรับผมมันคงเป็นแค่คำพูดนะครับ คุณลิซ่าอาจจะคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่ใจไม่กว้าง เจ้าคิดเจ้าแค้น แต่อย่างที่ผมบอกใครไม่เจอกับตัวไม่มีวันรู้ครับ ที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งเห็นบ้านที่ตัวเองอยู่มาตั้งแต่เล็กๆถูกเผา ลุงกับป้าที่เหมือนพ่อกับแม่อีกคนและพี่สาวถูกฆ่าตาย จากไอ้พวกใจคออำมหิต ผมจำได้ว่าผมกอดพ่อร้องไห้จนน้ำตาไหลออกมาไม่หยุดพอเห็นภาพบ้านที่ถูกเผา หลายคนที่เกี่ยวข้องในตอนนั้นถึงจะไม่เอาผิดในคดีนี้ได้ แต่พวกมันส่วนใหญ่ก็ถูกวิสามัญไปเกือบหมดในคดีอื่น ยกเว้นไอ้จิตรที่ยังหายสาบสูญอยู่ เหมือนกับคนที่สั่งการครับ แล้วแบบนี้จะให้ผมอโหสิกรรมอีกหรือครับ ผมยังเสียดายเลยครับ วันที่บุกจับในรีสอร์ทผมกะจะมาจับกำนันน้อมกับไอ้จิตรด้วยตัวของผมเอง แต่ทั้งคู่ดันหนีหายสาบสูญถึงทุกวันนี้"
คำพูดที่ตอกย้ำของแคนทำเอา ลิซ่านั้นหลบตาพร้อมพึมพำคำว่าขอโทษออกมา ส่วนนุ่มนิ่มไม่ต้องพูดถึงเธอสะเทือนใจมากกับคำพูดของแคนถึงแคนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่ใส่อารมณ์ นุ่มนิ่มพยายามกลั้นน้ำตาและปรับอารมณ์ก่อนจะพูดออกมา
"เอาละคะเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่าคะ ผู้การ เพราะใจจริงของนิ่มที่เชิญผู้การมาก็เพื่อจะคุยเรื่องการชดเชยละคะ ในเมื่อผู้การไม่รับแต่นิ่มจะทำตามคำแนะนำของผู้การคะ อย่างน้อยนิ่มก็คงสบายใจขึ้น"
เธอพูดพร้อมกับพยายามฝืนยิ้ม ผิดกับอีกฝ่ายที่สีหน้านั้นปกติจนทานอาหารเสร็จนุ่มนิ่มเชิญแคนมาคุยต่อที่ห้องรับแขกโดยลิซ่าปลีกตัวออกไปตอนแรกแคนจะขอตัวกลับแต่หญิงสาวเหนี่ยวรั้งไว้โดยหาข้ออ้างว่ามีเรื่องที่อยากจะขอคำปรึกษาต่อ หญิงสาวนำไวน์แดงชั้นดีมาดื่มกับแคน หลังจากที่ดื่มไปหลายแก้ว หญิงสาวสังเกตว่าแคนแอบมองเรียวขาของเธอ วันนี้นุ่มนิ่มนุ่งเดรสสั้นแขนกุด ยิ่งเวลานั่งยิ่งรั้งให้สูงขึ้น เธอจึงลองขยับขามานั่งไขว่ห้างและแคนก็ลอบชำเลืองมาบ่อย แต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรไปมากกว่านั้น
"โถพ่อไก่อ่อน เก่งแต่เรื่องบู๊เรื่องผู้หญิงกลับไม่กล้า"
นุ่มนิ่มคิดแบบนี้ เมื่ออ่อยแล้วฝ่ายชายยังไม่กล้าทำอะไร สาวมากประสบการณ์อย่างเธอควรเป็นฝายเริ่มก่อน เธอยิ้มให้แคนอย่างโปรยสวาทให้ พร้อมสายตาที่เชิญชวน และได้ผลแคนเหมือนจะอดใจไม่ไหวเดินมานั่งบนโซฟาตัวยาวที่เธอนั่งอยู่ ซึ่งเธอไม่รอช้านุ่มนิ่มดึงคอของฝ่ายชายเข้ามาหาทันที ริมฝีปากเธอเผยอขึ้นรองรับริมฝีปากของฝ่ายชายและมันสมหวังอย่างใจคิด ปากของแคนประกบเธอทันทีพร้อมรสจูบอันเร่าร้อน นุ่มนิ่มเอนกายลงไปนอนบนโซฟาตัวยาวพร้อมดึงตัวแคนลงมาด้วย ทันทีที่ร่างชองแคนทับบนตัวเธอ จมูกของแคนเริ่มไซร้ไปตามแก้มและลำคอ จนมาซุกไซร้ตรงอกที่อวบอิ่มของเธอ ริมฝีปากของแคนทำท่าดูดนมเธอผ่านเสื้อ ส่วนมือของแคนนั้นล้วงผ่านชายกระโปรงเข้ามาขยำก้นที่แน่นของเธอ โดยนุ่มนิ่มยกก้นให้แคนขยำก้นเธออย่างสะดวก จนชายกระโปรงเธอถูกถลกขึ้นมาที่เอว พอแคนทำท่าจะรูดกางเกงในเธอออกหญิงสาวร้องบอกว่า
"แคนคะถอดออกให้พ้นตัวดีกว่า นิ่มไม่อยากให้เสื้อผ้าเกะกะ"
แคนทำตามที่เธอบอก เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่หลุดปลิวออกจากตัวอย่างง่ายดายก่อนที่แคนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง หญิงสาวมองไปที่กลางลำตัวของฝ่ายชาย ซึ่งเธอนั้นดูจะสมใจกับขนาดความเป็นชายของแคนอย่างมาก พอแคนโถมตัวลงมานอนทับเธอ หญิงสาวกดหน้าของแคนให้ไปซุกไซร้เต้านมที่อวบอิ่มของเธอ หัวนมสีน้ำตาลสีน้ำตาลเข้าถูกแคนดูดสลับไปมา นุ่มนิ่มแอ่นตัวรองรับอย่างเต็มที่ ส่วนโคกหีของเธอนั้นถูกแคนใช้นิ้วละลวงเข้าไปจนตัวเธอส่ายไปมา และเธอนั้นดันหัวของแคนให้ลงไปที่โคกหีของเธอ ลิ้นของแคนลากผ่านหน้าท้องจนถึงสะดือจนไปหมอยที่ดกดำของเธอ พอลิ้นของแคนกวาดเข้าไปในรูหีเธอหญิงสาวสะดุ้งไปทั้งร่าง
"อู้ววววววว"
เธอร้องออกมาด้วยเสียงที่ดัง นุ่มนิ่มแอ่นกายรองรับลิ้นของแคนที่กำลังสร้างความเสียวให้กับเธอ จนเธอทนไม่ไหวได้ร้องขอออกมา
"แคนขาทำเถอะ"
แคนหยุดลงลิ้นกับหีเธอและเลื่อนตัวขึ้นมา ตาของทั้งคู่ประสานกันนุ่มนิ่มพยักหน้าเหมือนจะให้แคนเย็ดเธอและสายตาเธอเลื่อนไปที่รูปวาดของพ่อเธอ นี่เธอกำลังจะถูกผู้ชายที่เธอสงสัยว่าเป็นคนฆ่าพ่อเธอเย็ดเธอต่อหน้ารูปของพ่อกับแม่ เป็นจังหวะที่ความแข็งแกร่งของแคนทะลวงเข้ามาในตัวเธอ หญิงสาวเด้งรับทันที ยิ่งแคนกระเด้าแรงเท่าไหร่ตามคำร้องขอของเธอหญิงสาวนั้นเด้งรับแรงตาม จนเธอดึงหน้าของแคนให้ลงมาแนบกับหน้าเธอ แต่แคนเลื่อนหน้าลงมาที่เต้าคู่งาม พร้อมกัดแรงๆ
"อู้วววว"
เธอครางด้วยเสียงอันดังอีกครั้ง และทำให้เธอนั้นรู้สึกตัวทันทีเพราะรู้สึกเจ็บที่นม คนที่กัดนมเธอตอนนี้ไม่ใช่แคนแต่เป็นลิซ่า พร้อมกับควยปลอมที่ทะลวงอยู่ในรูหีเธอ
"โอ้วอะไรนี่ลิซ่า อู้วววๆเบาๆสิ"
"ตื่นแล้วหรือคะคุณนิ่ม นอนนิ่งๆเถอะคะลิซ่ากำลังมอบความสุขให้คุณนิ่มอีกครั้ง"
"บ้าอะไรนี่ จู่ๆมาลักหลับ"
เธอเริ่มมีสติและรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น จนเผลอตัวขยับตัวรับควยปลอมที่เลขาสาวกำลังจับทะลวงหีเธอพร้อมแอ่นอกให้ลิซ่าที่กำลังดูดสลับไปมาทั้งสองข้าง
"อู้วววววซี๊ดดดดดดด"
มือทั้งสองของนุ่มนิ่มตวัดรอบตัวเลขาสาวพร้อมเสียงครางออกมา จนลิซ่าเลื่อนหน้าขึ้นมาทั้งสองสาวต่างแลกจูบกันอย่างร้อนแรง นมอวบของทั้งคู่ต่างเบียดกันไปมาส่วนมือของลิซ่าจับควยปลอมแทงเข้าออกที่รูหีของเจ้านายสาวเป็นจังหวะและตัวของนิ่มนุ่มเองนั้นก็เด้งรับไม่หยุด จนเธอร้องบอกคู่ขาสาว
"โอ้ววว ลิซ่า อีกนิดนิ่มจวนแล้วซี๊ดดดดดด โอ้วววววววววววววว"
เธอร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย ร่างเธอเกร็งไปทั้งตัว ลิซ่าเอาควยปลอมออกจากรูหีของเธอแล้วหอมแก้มเจ้านายแรงๆ
"นึกยังไงนี่มาลักหลับฉัน ตอนก่อนนอนเราก็เอาจนเพลียไปแล้ว"
"ก็คุณนิ่มน่าเอานี่คะ ใครจะอดใจไหว"
เลขาสาวที่ร้อนแรงเรื่องเซ็กไม่แพ้เธอตอบมา พอได้ยินแบบนี้ นุ่มนิ่มจึงจับเลขาลงไปนอนหงายแล้วเธอพลิกตัวขึ้นไปนอนทับ
"ถ้าอย่างนั้นเธอก็น่าเอาเหมือนกัน คราวนี้นี้นิ่มจะทำให้บ้าง"
นุ่มนิ่มก้มหน้าลงไปที่เต้าอันอวบอิ่มของเลขา หัวนมสีทับทิมโดนเธอกัดไปเบาๆก่อนจะดูดสลับไปมาทั้งสองเต้า ส่วนนิ้วเขี่ยไปมาตามร่องหีของลิซ่า ที่เจ้าของอ้าขารอรับแต่นุ่มนิ่มกลับไม่ล้วงเข้าไป เธอยังใช้นิ้วเขี่ยเพื่อปลุกอารมณ์ของเลขาให้ลุกโชนขึ้นกว่าเดิม แล้วเธอเลื่อนหน้าลงไปที่หีของเลขาสาวหมอยที่ดกไม่เท่ากับของเธอ นุ่มนิ่มใช้ลิ้นเลียไปตามหมอยทีชื้นแฉะจนถึงรูหีที่ยังมีคราบน้ำรักของลิซ่าจากศึกรักก่อนหน้านี้อยู่ นุ่มนิ่มใช้ลิ้นเลียเข้าไปส่วนมือนั้นบีบไปที่เต้าอันอวบอิ่มของเลขาทำให้อารมณ์ของอีกฝ่ายลุกโชนขึ้นกว่าเดิมจนลิซ่าร้องขอออกมา
"คุณนิ่มขา ลิซ่าทนไม่ไหวแล้ว"
เธอจึงประคองให้ลิซ่าลุกขึ้นมานั่ง ซึ่งลิซ่ารู้ว่าเจ้านายต้องการอะไร เล่นรักกับเธอในท่าไหน เธอลุกขึ้นมานั่งพร้อมอ้าขาและแอ่นตัวไปด้านหลังใช้มือทั้งสองยันที่นอน ส่วนนุ่มนิ่มเคลื่อนตัวเข้ามาชิดเลขาสาว พร้อมกับยื่นหน้าไปหาทั้งคู่ต่างแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนของทั้งเริ่มขึ้นอีกครั้งจนนุ่มนิ่มทำท่าแบบเดียวกับลิซ่า โคกหีของทั้งคู่นั้นประกบกันสนิท ก่อนที่นุ่มนิ่มจะเริ่มขยับตัวไปมาเหมือนกับลิซ่าที่ทำตามแบบเดียวกันพร้อมกับเสียงครางที่ดังประสานกันของสองสาว ใบหน้าของทั้งสองนั้นบ่งบอกถึงความเสียวที่ได้รับเป็นอย่างมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ทั้งสองสาวพึ่งอิ่มเอมกับรสสวาทที่มอบให้กันมาแล้ว แต่ความโหยหาในรสสวาทของทั้งคู่นั้นไม่มีวันอิ่มเอม ต่างฝ่ายใช้หีสีกันไปมาเพื่อสร้างความเสียวให้อีกฝ่ายจนพากันไปถึงจุดหมายอีกครั้ง ลิซ่าดึงเจ้านายสาวให้ลงมานอนทับบนตัวเธอ ทั้งคู่ต่างแลกจูบกันอีกครั้ง
"นึกยังไงถึงมาลักหลับนิ่ม"
นุ่มนิ่มถามไปยังเลขาหลังจากที่เธอพลิกตัวลงมานอนเคียงข้าง
"ไม่มีอะไรหรอกคะ ตอนค่ำนิ่มยังไม่อิ่มเท่าไหร่ ตื่นมาเห็นคุณนิ่มนอนโป๊อยู่เลยอดไม่ไหว"
นุ่มนิ่มยิ้มๆแล้วดึงเลขาเข้ากอดพร้อมหอมไปที่แก้ม หลังจากนั้นไม่นานนักลิซ่าได้หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนนุ่มนิ่มยังไม่หลับ เธอหวนไปคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ มันช่างน่าอายจริงๆที่เก็บเอาแคนมาฝันว่าได้นอนกลับเธอ ถ้าเธอไม่ตื่นเพราะถูกลิซ่าปลุกด้วยการกัดนม เธอคงไปถึงสวรรค์กับแคนในความฝันอย่างแน่นอน จริงๆแล้วแคนกลับไปตั้งแต่ตอนค่ำหลังจากที่ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย แต่แคนคงไม่รู้ว่าในกระถางช่อดอกไม้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะริมห้องมีกล้องขนาดเล็กซ่อนอยู่และประพาสกับมุกดาที่อยู่อีกห้องหนึ่งนั่งดูการสนทนาของแคนกับเธอและลิซ่า เธอรู้ข่าวว่ามีการจับกุมยาบ้าที่เชียงราย จึงให้คนไปคอยดูว่าแคนนั้นเข้ามาสอบสวนด้วยหรือเปล่า และคนของเธอเห็นแคนเข้ามาสอบสวนด้วย เธอจึงให้มุกดากับลิซ่าไปทำทีเจอกับแคนที่หน้าร้านอาหารเพื่อเชิญมาทานอาหารที่บ้าน เธอมีแผนการที่วางอยู่แล้วว่าเชิญแคนมาเพื่ออะไร ถึงประพาสจะพยายามคัดค้าน แต่เธอมีเหตุผลของเธอ
พอรู้ว่าแคนตกลงรับคำเชิญแล้วเธอให้วิฑูรย์ที่ตอนแรกมาประชุมเพื่อวางแผนกับเธอและประพาสให้กลับไปหมู่บ้านตะวันลับทันที เธอบอกใครๆว่าไม่อยากเสี่ยงให้แคนเจอกับวิฑูรย์ แต่ในใจลึกๆเธอไม่อยากให้แคนอยู่ใกล้ๆหรือเจอกับคู่ขาของเธอ นุ่มนิ่มบอกกับประพาสเรื่องที่เชิญแคนมา เพื่อหยั่งท่าทีอะไรบางอย่างพร้อมกับข้อเสนอที่เธอตั้งใจไว้ เพื่อหวังจะชดใช้ความผิดที่พ่อของเธอก่อไว้ถ้าแคนตกลงรับมัน อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับแคนคืบหน้าถึงจะมีความหวังเพียงเล็กน้อยแต่เธอก็ยังหวัง เพราะที่แท้จริงการที่เชิญแคนมาเพราะเธออยากรู้จักแคนและได้ใกล้ชิดตามที่ใจปรารถนา
และต้องการเก็บข้อมูลการสนทนาและดูท่าทีของแคน เธอจึงตั้งกล้องแอบบันทึกเสียงและภาพของแคนโดยประพาสกับมุกดาคอยดูอยู่อีกห้องและนำมาประเมิน เพื่อจะได้นำมาเป็นข้อมูลว่าแคนมีส่วนร่วมกับการฆ่าพ่อของเธอหรือเปล่า ตั้งแต่การเห็นภาพของพ่อเธอ การสนทนาในเรี่องที่พ่อเธอกระทำกับครอบครัวของแคน ซึ่งเธอยอมรับว่าแคนนั้นนิ่งมากไม่มีปฏิกิริยาใดๆออกมายกเว้นรอยยิ้มที่เธอยอมรับว่าน่ากลัวมาก ส่วนลิซ่านั้นรู้สึกว่ากลัวแคนอย่างมาก ทั้งๆที่ไม่เป็นไปตามที่นุ่มนิ่มตั้งใจ แต่เธอดีใจพอสมควรทีได้ใกล้ชิดกับแคน ระหว่างที่เธอเดินไปส่งแคน ลิซ่านั้นเดินเข้ามาในห้องที่ประพาสกับมุกดาอยู่
"น่าจะวางยาฆ่ามันให้ตายไปเลย คุณนิ่มจะทำแบบนี้เพื่ออะไร ไหนๆมันก็มาที่บ้านแล้ว"
ลิซ่าพูดออกโดยไม่ระบุว่าพูดกับใคร ประพาสจึงเป็นคนตอบ
"อย่าคิดสั้นๆครับถ้าทำแบบนี้เราไม่ทุกคนไม่รอดแน่ครับคุณลิซ่า ผมไม่รู้ว่าข้างนอกจะมีตำรวจคอยตามมาดูด้วยหรือเปล่า ไม่แปลกใจบ้างหรือครับที่ทำไม ผู้การถึงตอบรับเราอย่างง่ายดายทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แถมเป็นลูกสาวของศัตรูเก่าด้วย ผู้การเองก็คงอยากประเมินคุณนิ่มเหมือนกับเราที่อยากประเมินผู้การครับ"
ทำเอาลิซ่านั้นไม่พูดอะไรได้แต่นั่งลงอยากขัดใจ เพราะลึกๆเองเธอก็หึงนุ่มนิ่มที่เธอดูออกว่าให้สนใจในตัวแคนอย่างมากทั้งๆที่เจ้านายหรือคู่ขาเธอ พยายามเก็บอาการไว้ แต่ทำไมเธอจะดูไม่ออก จนนุ่มนิ่มเดินเข้ามาแล้วถามไปที่ประพาส
"พอจะประเมินแบบคร่าวๆได้ไหมคะคุณประพาส"
อีกฝ่ายถอนหายใจก่อนจะตอบ
"ยากครับ เก็บอาการได้ดีไม่มีพิรุธอะไรเลย ผู้การท่านนิ่งจริงๆ"
"เท่ากับเราไม่ได้อะไรคืบหน้า"
"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่อย่างน้อยมันอาจจะทำให้ผู้การตายใจก็ได้เพราะคุณนิ่มเสนอที่จะชดใช้แต่ผู้การไม่รับแถมแนะนำให้ไปบริจาค มันก็ทำให้เห็นว่าคุณนิ่มจริงใจที่จะชดใช้ในเรื่องที่ผ่านมาครับ"
ระหว่างที่ประพาสคุยกับนุ่มนิ่ม มุกดานั้นไม่พูดอะไรแต่มีสิ่งหนึ่งที่มุกดาเห็นจากประพาสตอนที่แคนเรียก จิตรว่าไอ้จิตรมือของประพาสนั้นกระตุกอย่างเห็นได้ชัดพร้อมสีหน้าที่ไม่สู้ดี
"ถือว่าผู้การแคนแบ่งถูกครับไม่เหมารวมไปทั้งหมด"
ประพาสนั้นพูดต่อ แต่นุ่มนิ่มถามไปอีก
"อย่างที่บอกว่าไม่อโหสิกรรมให้ละคะ คิดว่ายังไง"
ประพาสนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะตอบ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ถ้านุ่มนิ่มไม่หยุด และเินตามรอยพ่อ ก็คงมีจุดจบเดียวกันแน่
นึกว่าจะถึงตาผู้การบ้างละแต่ก็อด
น่าจะหยุดเดินตามพ่อจะได้เจริญ
รอมาหลายวันวันนี้สมปรารถนาได้อ่านตอนใหม่อยากรู้ผู้การกับคุณนิ่มจะวางแผนสู้กันแบบไหนครับ
หาโอกาสกินผู้การ ยากหน่อยครับ ผู้การเอาตัสรอดได้สบายๆ
นุ่มนิ่มถึงจะเก่งแถมมีลูกน้องที่เก่ง เช่น ประภาสที่มากเล่ห์เหลี่ยม ลิซ่าที่ฝีมือดี มุกดาที่เป็นนักสู้มืออาชีพ เมื่อมาเจอกับผู้การแคนที่มีฝีมือมากประสบการณ์และความสามารถระดับพระกาฬและทีมงานที่มีฝีมือทักษะประสบการณ์สูงและมีกองหนุนและเครื่องมือที่ทันสมัยแล้ว นับว่าเป็นคู่ต่อกรที่น่าลุ้นจริงๆ
แคนเก็บอาการได้เก่งจริงทำให้ดูไม่ออกว่ามีส่วนร่วมฆ่ากำนันกับไอ้จิตร
ต่างคนต่างมีเหลี่ยมให้ชนกัน
มือระดับพระกาฬเจอกันย่อมฟาดฟันรุนแรงทั้งๆที่ไม่ต้องใช้อาวุธ รอบนี้ผู้การนิ่งจนคู่ต่อสู้ลังเล มาดเยี่ยม ไรท์ให้ผู้การเป็นพระเอกนี่นา
อ่านสนุกมากเลย ถึงแม้บทวาบหวิวไม่มีมาก แต่ก็สนุกมาก
ผู้การแคนนิ่งมาก ใจถึง
เสียดายไม่ได้มุดถ้าสวาทเสือสาว คราวหน้ายังมีโอกาสล้างแค้น
ผู้การแคนมาดนิ่งๆ แต่เฉียบขาดแบบนี้แหละโหดสุดๆ นุ่มนิ่มจะวางแผนรับมือไหวไหม
ยังคงดูเชิงกันอยู่ทั้งสองฝ่าย
หลงว่าพระเอกจะได้มีฉากอึบสาวกับเขาบ้าง แห้ว ::DookDig::
แค่กินข้าวด้วยก็เก็บเอาไปฝันซะแล้ว เจอของจริงจะขนาดไหน
นิ่มถึงขนาดเอาไปฝันเลยหรอเนี่ย
ใครจะลืมง่ายๆ
ทรัพย์สมบัติที่พ่อทำไว้ก็กินใช้ไม่หมดอยู่แล้ว...ชะรอยจะเป็นกรรมที่ต้องตามพ่อไปอีกคน
น่าเสียดายนุ่มนิมทีมารับบทร้ายแทนรอยตามพ่อต่อ
กำลังเคลิ้มตามนุ่มนิ่มเลยโดนลิซ่าลักหลับซะงั้น
แคนเข้าถ้ำเสือจริงๆ ไม่กลัวอะไรเลย ยังนิ่งจนอีกฝ่ายก็ไม่กล้าทำอะไรเหมือนกัน นิ่มจะมาทางไหนจะเอาตัวเข้าแลกหรือ
นุ่มนิ่มไม่หยุดคิดจะเล่นกับไฟไม่มีที่ไหนเจ้าพ่อเจ้าแม่จะอยู่ค้ำฟ้าไม่โดนหักหลังจากพวกกันเองก็จะโดนทางการเล่นงานอยู่ดีนะขอบอก
แคนถือว่าทำได้ดีมาก
อ่านแล้วตกใจเลยครับ ไม่คิดว่าแคนจะมีอะไรกับนุ่มนิ่มเร็วขนาดนี้ ที่ไหนได้ ฝัน
จุดจบคงแบบเดียวกับพ่อแน่นอน
ปั๊ดโธ่ ฝันซะงั้น นึกว่าแคนหวดลูกสาวไอ้น้อมย้ำแค้นซะแล้ว
อุส่าลุ้น โถ่ ดันฝัน
โถ่ๆ นึกว่าเรื่องจริง ฝันเฉยเลย
ใครจะกินใครระหว่างผู้การแคนกับนุ่มนิ่ม
ชัดเจนและเด็ดขาดมากครับ
งานนี้ไม่รู้ใครจะเสียเหลี่ยมก่อนนะครับ
ต่างฝ่ายต่างดูเชิงของอีกฝ่าย อยู่ที่ใครจะพลาดก่อนกัน
ผู้การแคนทำได้สะใจมากๆเลยครับ
งานนี้เปิดหน้าลุยกันแล้ว
ใครจะพลาดก่อนกัน
ขอบคุณครับ
นึกว่าผู้การจะจัดแล้ว
ถึงนิ่มจะแค่ฝันว่าได้เมคเลิฟกับ แคน แต่ก็ ....งู้ยย แคนมีบทsexแล้วโว๊ย ตั้งแต่ภาค1จนภาคนี้ พึ่งจะมีบทsexของแคน ก็ต้อนนี้แหละ แม้จะฝันก็เหอะ ถือว่าเป็นนิมิตรที่ดี
ส่วนนิ่ม หลังจากนี้คงจะหลงแคน ขึ้นอีก กลายเป็นรักในรอนแค้นไปแล้ว
ผู้การน่าจะจัดให้ซักดอกน๊าาาา
ดูเชิงกันไป ใครจะเสียที
ต่างฝ่ายต่างดูเชิง แต่ดูท่าทางผู้การน่าจะมีแผนเตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว
เส้นทางเดินคู่ขนาน ขาวและดำ
ดูถูกฝีมือบนเตียงนายแคน เดี๋ยวเจอโรมรันจนอ่อนระทวยแน่
ถ้านุ่มนิ่มชอบแคนขึ้นมาโอ๊ยมีดราม่าเลยครับ
หายไปนานจำเนื้อเดิมไม่แล้ว555
เอาดิลโด้มาเสียบกันเองแล้วหรือเนี่ย
ถ้ำเสือสะเทือนเพราะผู้การแคนแน่ๆ
รักในรอยแค้น แคนไม่เอาหลอกนุ่มนิ่ม เค้ารอคุณหมอไม่เอาผู้ร้าย
ต่างคนต่างเหลี่ยมใส่กัน อันนี้ก็อยู่ที่จังหวะแล้วว่าใครจะเพียงพร่ำก่อนกัน
แบบนี้ นิ่มจะทำอย่างไรต่อ
อยากเห็นฉากของผู้การแคนมั่งครับ
ผู้การแคน ต้องเก็บความแค้นไว้ก่อนนะ อย่าเพิ่งผลีผลามไปสางแค้นกับนุ่มนิ่ม ดูท่าทีก่อนนะ
นึกว่าแคนจัดให้นุ่มนิ่มแบบแก้แค้นไปแล้ว
นึกว่าผู้การแคน จะฟันลูกสาวกำนันก้อนคุณหมอไปแล้ว
นุ่มนิ่มกับผู้การแคน มวยถูกคู่ แต่ดูผู้การจะนำอยู่1 ก้าว
ก็นึกว่าแคนจะเสร็จนุ่มนิ่มซะแล้ว
เริ่มสนุกแล้วน่าจะใกล้ศึกใหญ่ รอลุ้นตอนต่อไป
ต่างฝ่ายต่างแค้น
การประเมินสถานการณ์แต่ละฝ่ายยังไม่รู้ใครจะชนะ รอติดตาม
เหลี่ยมกันทั้งคู่นะครับ แอบลุ้นคู่ผู้การกับนุ่มนิ่มนะครับ ว่าจะมีทางบรรจบกันได้รึเปล่า
ถ้าอโหสิกรรมให้สิครับ แปลกแน่ๆ
ดูเชิงกันอยู่
ผู้การนี่นิ่งสยบทุกความเคลื่อนไหวเลย
แคนจะรับมือยังไง
ฝันนี่เอง ก้อนึกอยู่ ว่าไมง่ายจังวะ
นุ่มนิ่มคงต้องเลือกระหว่างความแค้นกับความต้องการของจิตใจ
อุดมการณ์ ผลประโยชน์ ความแค้น ทำให้คนเพิ่งรู้จักกัน สามารถรบราฆ่าพันกันได้เลย ::Horror::
ซับซ้อน ต้องซ้อน 2 ตักตวง ให้เต็มที่. ผู้การครับ
ถ้าไม่หยุดนี้สงสัยได้ตามไปอยู่กับพ่อแน่ๆ
ถึงขนาดเก็บเอาไปฝันได้ขนาดนี้ กลับใจตอนนี้ยังทันนะคุณนิ่ม
::Crying::ผู้การนิ่งมากๆ อ่านสนุกครับเรื่องนี้ รอติดตามครับ ขอบคุณคับที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ให้อ่าน
นึกว่าผู้การได้คุณนิ่มแล้ว เป็นคุณนิ่มฝันไปซะงั้น
นึกว่าเรื่องจริง ที่แท้นุ่มนิ่มฝันนี้เอง
ถึงกับเก็บเอาไปฝันแสดงว่าฝังใจจริงๆ
จัดไปครับ
มีล้างตาแน่
นึกว่าผู้การแคนเสร็จนุ่มนิ่มซะแล้วโถ่แค่ฝัน
นึกว่าจะเสียที่นุ่มนิ่มสะแล้วพระเอกเรา
ตุดจบของความเเค้นนี้จะเปผ้นเช่นไรครับ..น่าติดตามมากครับ
ต่างฝ่ายต่างหยั่งเชิงซึ่งกันและกัน
งานเลี้ยงคืนนี้ใครได้ใครเสียไม่นานคงได้รู้กัน แคนไม่หมูให้ล้วงได้ง่ายๆ
ขบเหลี่ยมกันไปมา
อาการของนุ่มนิ่มนี่เรียกว่าคลั่งรักผู้การหรือเปล่าครับ ::DookDig::
แค้นนี้มีเอาคืน
ผู้การแคน...สุดยอดมากๆครับ อย่าได้ใจอ่อนกับครอบครัว ไอ้น้อมเด็ดขาดครับ
ไม่น่ารอดหรอก... นุ่มนิ่ม
สิงห์แค้น
ใกล้เวลา สะสางแล้ว
กลัวว่าแคนจะได้กับนิ่มจัง
ผมก็ตกใจ คิดว่าผู้กองจะซัดนุ่มนิ่มไปซะแล้ววว ปัดโถ่ ฝันหรอกเหรอ
ใครนิ่งกว่าได้เปรียบนะครับ
เล่นกับเสือเด้วก็โดนกัดตายหรอก
เราก็ลุ้นลีลาผู้การแคน ที่ไหนได้เป็นฝัน
ต่างคนต่างเหลี่ยมใส่กัน อันนี้ก็อยู่ที่จังหวะแล้วว่าใครจะหลุดก่อนกัน
เสือพบสิงห์ คงต้องดูเชิงกันต่อไป
ผมก็คิดว่าจัดกันจริงๆเสียอีก
นึกว่าแคนจะหลงกลซะอีก
แคนเก็บอาการได้เก่งจริง ต่างคนต่างมีเหลี่ยมลุ้นว่าใครจะพลาด
ถึงกับเอาไปฝัน แต่ว่า ผู้การน่าจะมีแผนในใจเช่นกันถึงตอบรับ
แคนยังปล่อยวางไม่ได้ หรือหลอกให้นุ่มนิ่มตายใจครับ
นุ่มนิ่ม หยุดเสียนะ ไม่อย่างงันจุดจบเป็นแบบพ่อแน่
แคนสุขุมเยือกเยนมาก นิ่มคงยากที่จะถอนแค้นได้
ฉลาดทันกันแบบนี้ถึงสนุกครับ
จัดหนักเลยแคน
เข้าทางทุกอย่างเลน
เริ่มสงครามเย็นได้
เริ่มเปิดหน้ากันมากขึ้นแล้วนะ
มาแอบดูสาวๆ กินกันเอง
ชื่นชมคู่ต่อสู้ได้ แต่ห้ามชื่นชอบมันจะทำให้ไม่เด็ดขาด
ฟาดฟันกันรุนแรง แต่ฝ่ายแคนภาษีดีกว่าเพราะเครื่องมือทันสมัยกว่า
ฝันหรือ ไอ้เราก็นึกว่าจริง อย่างผู้การแคนคงไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับลูกสาวศตรูแน่
ยกนี้ ผู้การชนะขาด
นุ่มนิ่ม พอเจอสถานการณ์จริง กลับคุมตัวเองได้ไม่ดีพอ
นึกว่าจะได้จัดกันซะแล้ว ที่แท้ฝันไป
สุดยอดมากๆครับ อย่าได้ใจอ่อนกับครอบครัว ไอ้น้อม
...ดูชั้นเชิงกันน่าดู...
แคนนิ่งมากกก สุดยอดอะ
ถึงขนาดเอาแคนไปฝันสวาทอีกไม่นานคงไม่รอดว่าแต่แคนจะเล่นสวาทด้วยหรืืเปล่าก็ไม่รู้อ
ถึงอยากจะหยุด แต่ก็คงหยุดไม่ได้แล้วละนิ่ม
นิ่มแอบชอบแคนง่ายไปหน่อยรึเปล่านะ
นึกว่าสาวนุ่มนิ่มโดนผู้การจัดหนักเข้าแล้ว ที่แท้ก็ฝันไป 555
เหลี่ยมชนเหลี่ยมจริงๆ