แฟนกู ภาค 4 ตอน 2 ชีวิตใหม่แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
...............................................................................
"เฮ้ย...ทำไรอยู่วะ...โบ๊ต กูโทรไปหาตั้งนานแล้ว มาหาแปมเร็ว ความดันตกมาก"
"เฮ้ย....จริงดิ พี่ป้อง ผมไปเดี๋ยวนี้..."
ผมวางโทรศัพท์แล้วแทบจะผลุนผลันแต่งตัวจนโมโนนอนงงที่เตียง
"โมโน แปม..เอ่อ...ความดันตกมาก โบ๊ตไปก่อนนะ"
"โมโนไปด้วย"
ผมขับรถแบบไม่คิดชีวิต จากเยาวราชมา รพ.จุฬา แค่เพียง 5 นาทีเท่านั้น แล้วผมก็วิ่งราวกับไม่มีโมโนมาด้วย พอถึงห้องเท่านั้น พี่ป้อง พี่โบนัส พี่เพชรยืนอยู่ และมีพี่หมออองโค (หมอด้านมะเร็ง) อีกคนที่ผมคุ้นๆหน้ายืนอยู่ แม่และพ่อแปมยืนข้างเตียงของแปม ผมยกมือไหว้ทุกคน ก่อนเดินเข้ามาหาแปม เพื่อนรักของผมที่กำลังจากไป....
"แปม แปม เราโบ๊ตนะ ทำใจดีๆไว้ก่อน โบ๊ตรู้นะ..แปมได้ยิน แปมไม่ต้องตอบโบ๊ต โบ๊ตจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กะแปมนะ แปมไม่ต้องห่วงเลย ตอนนี้แค่หายใจลึกๆนะ ทำใจให้สบายไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น"
ผมยืนน้ำตาไหล จนมันหยดลงบนมือเพื่อนที่ผมจับอยู่ ผมดูแลแปมมาตลอด 5 ปี ผมไม่คิดกะแปมเป็นแฟน แต่ผมรู้สึกห่วงใยเธอเสมอ ผมพยายามเป็นเพื่อนที่ดีกะแปมหลายครั้งจนโมโนเองบางครั้งก็น้อยใจและงอนผมบ้าง ผมไม่เคยล่วงเกินแปมอีกเลยนับจากเมื่อครั้งสุดท้ายตอนปีหนึ่ง แต่ผมคิดกะแปมเป็นเพื่อนเสมอ ชีวิตเธอน่าสงสารมากๆ
"หมอโบ๊ต..หักห้ามใจนะ ตอนนี้เราทำได้ก็แค่...อยู่เป็นเพื่อนแปม...แล้วกัน" พี่โบนัสพูดขึ้นมา และเดินเข้ามาโอบไหล่
ชีพจรของแปมอ่อนลงมาก มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีที่สุดแล้วของการจะมีชีวิตต่อไปอีก
"พี่ป้องครับ เราให้ยากระตุ้นหัวใจเพิ่มได้มั๊ยพี่..."
"เออ....พี่กะพี่สุเมธทำให้หมดทุกอย่างแล้ว ทำก่อนที่หมอโบ๊ตบอกแล้วหละ มันได้แค่นี้จริงๆ พี่ว่า...พวกเราน่าจะออกนอกห้องนะ ให้คุณพ่อคุณแม่ได้มีเวลาคุยกะแปม เรามาลาแปมกันเถอะ..."
จากนั้นพี่ป้องก็เดินนำทุกคนเข้าไปจับมือแปม และพูดอำลาแปมเป็นครั้งสุดท้าย โมโนมองหน้าผม ผมไม่มีอะไรปกปิดโมโน ผมบริสุทธิ์ใจ ผมร้องไห้จริงๆ โมโนเอามือมากอดผม ผมกอดเธอแน่น
"ทำไมแปมรีบไปจัง"
"โบ๊ต ทำใจให้สบายนะ แปมกำลังจะไปดี เราอย่าเสียใจมากเกิน เราต้องหนักแน่นนะหมอโบ๊ต ลาแปมซะ แล้วตามเราออกมา"
ผมพยักหน้า จริงอย่างที่โมโนพูด โมโนเป็นคนเก่งเสมอ เก่งกว่าผมมานานแล้วเรื่องเหตุผลและสิ่งที่ควรทำหรือไม่ควรทำ ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนเดินเข้าไปหาแปม ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะอยู่ข้างแปมจนวาระสุดท้าย ซึ่งมันกินเวลาเพียงแค่สิบนาทีหลังจากที่โมโนออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย หน้าของแปมในเวลานั้นคือยิ้มอย่างมีความสุข และผมก็ร้องไห้อย่างหนักเมื่อสัญญาณชีพของแปมขาดลงไป เพื่อนผู้เป็นความหวังของคนทั้งอำเภอได้จากไปแล้ว.....
..........................................................
อาจารย์ช่วยดำเนินการให้รถโรงพยาบาลส่งแปมกลับไปที่สกลนครในช่วงเช้าของวันเสาร์ ผมขับรถตามไปพร้อมกับโมโน และพี่ป้องกะพี่โบนัสก็ติดรถมาด้วยกัน และได้รดน้ำแปมและฟังสวดเธอในคืนแรก
"หมอค่ะ แม่ขอบคุณมากนะคะ"
คุณแม่ของแปมเดินเข้ามายกมือไหว้ผมอีกครั้ง พร้อมกับส่งถุงให้ผมถุงนึง
"แม่ขอคืนไอ้นี่ค่ะ แม่คงไม่มีคนให้โทรไปหาแล้ว.. ขอบคุณหมอมากๆนะคะ ที่เป็นเพื่อนเจ้าแปมมันจนวาระสุดท้าย"
ผมเปิดดู ในนั้นคือโทรศัพท์มือถือที่ผมเคยให้ไว้ใช้คุยกับแปม น้ำตาผมคลอเบ้า โมโนเอามือมาตบหลังผมเบาๆ เพื่อเตือนว่าให้ผมหักห้ามใจ
"แม่ครับ ผมไม่ลืมสัญญาครับแม่ ผมให้สัญญากะแปมไว้แล้วครับ"
"ขอบคุณนะคะ ไม่ว่าคุณหมอจะทำอะไร คุณแม่ต้องขอบคุณค่ะ แค่นี้ก็...เกินกว่าชาวบ้านอย่างเราจะคาดหมายแล้วค่ะ...."
แม่ร้องไห้แล้วก็ลุกไปดูแลญาติที่ต่างเศร้าโศกอย่างเหลือคณานับ พวกเราค้างคืนที่โรงแรมในอำเภอส่องดาวบ้านเกิดของแปม โมโนเป็นห่วงผมมาก เธอจับมือผมตลอดเวลา โมโนไม่ถามเลยสักคำว่าทำไมผมถึงเศร้าโศกมากมายขนาดนี้
"โบ๊ตสัญญาอะไรกะแปมเหรอ"
"อืมม์ ไม่เป็นความลับหรอก แต่ขอเราทำให้สำเร็จก่อนนะ เราจะบอกโมโนเป็นคนแรก"
........................................................
ทางด้านหมอปกป้อง
"ปกป้อง เธอยื่นแล้วยังว่าจะไปใช้ทุนที่ไหน"
"อ้อ โบนัส...ว่าไง ยื่นแล้ว ก็ตามที่บอกโบนัสไปนะ ไม่เปลี่ยนใจ ไม่เล่นมุขนะ ป้องขอไปอำเภอวังทอง พิษณุโลกบ้านเกิดเรา ตกลงโบนัสก็อยู่บ้านแหลมหรือเปล่า"
"อืมมม์ ป้องไม่เปลี่ยนใจไปอยู่กะโบนัสจริงๆเหรอ แล้วป้องจะคิดถึงโบนัสมั๊ยอ่ะ"
"โหย....คิดถึงสิ เราเห็นกางเกงในก็คิดถึงโบนัสตลอดแหละ โบนัสรู้เปล่า เธอเป็นคนที่สองในโลกนี้ที่ซื้อกางเกงในให้เรานะ"
ได้ผล โบนัสยิ้มและเอามือตีแขนผมทีนึงแก้เขิน
"บ้า ปี 5 แล้วยังบ้าอีก เอาเราไปเปรียบเทียบกะกางเกงใน...เชอะ เราก็เห็นชุดชั้นในแล้วก็คิดถึงคนซื้อเหมือนกันแหละ"
"โบนัสไม่ต้องห่วงหรอก เราคิดไว้แล้วหละ อันแรกนะ ป้องจะโทรไปหาทุกวัน ไลน์ไปหาเมื่อว่าง แล้วก็ไปหาเมื่อหยุดหลายวัน"
"ให้จริงๆเหอะ เดี๋ยวก็ทำไม่ได้ เออเนี่ย แม่เราบอกว่า อยากใช้เงินคืนแทนใช้ทุนก็ได้นะ"
"โอ๊ย...อย่าเลยโบนัส เราว่าทำงานให้คนที่จ่ายภาษีให้เราเรียนก่อนเหอะ เราอดทนกันสักสองปีนะ มันไกลหน่อย แต่ป้องคงไม่เปลี่ยนใจหรอก..."
...........................................................
ผม (ปกป้อง) เรียนจบแล้วครับ พร้อมโบนัสและเพชร คนนึงเป็นแฟนที่รักมากๆอีกคนเป็นเพื่อนที่รักมากๆ พี่โบ้จบไปนานแล้วด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เหรียญทอง เกรด 4.00 พี่โบ้ใช้ทุนเสร็จแล้วตอนนี้ไปเรียนที่บอสตันด้านศัลยกรรมพลาสติก ส่วนพี่แหววก็ใช้ทุนที่เชียงราย ผมได้ไปใช้ทุนที่อำเภอวังทองตามที่ผมเลือกไว้ และโบนัสก็ได้กลับไปบ้านเกิดที่บ้านแหลม ส่วนเพชรกลายเป็นเพื่อนซี้โบนัส เธอเลยเลือกใช้ทุนที่อำเภอท่ายางไม่ไกลจากโบนัสเท่าไหร่ การที่มีเพชรไปอยู่ด้วยกลายเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับผม
"แกนะไอ้ป้อง แกต้องจ่ายค่าคุ้มครองไอ้โบมาด้วย"
"แกจะคุ้มครองอะไรวะ..ไอ้เพชร แกอยู่โน่นท่ายาง เวลาโบนัสมีไรฉุกเฉิน แกจะทำไง"
"เสือกมาถามชั้น แล้วแกจะทำไง อยู่พิษณุโลก จะเหาะมาหรือไง ต้องกูเนี่ยหละ เอาน่า ไม่ต้องห่วง เรื่องไอ้พีท ไอ้โบมันยังเก็บหมัดเด็ดที่พี่โบ้ให้ไว้อยู่ ที่ชัวร์คือ ชั้นก็มีก้อปปี้นั้นด้วย ถ้าไอ้โบพลาดพลั้งทำหายไป ชั้นช่วยได้"
"เออ ฝากโบนัสด้วยแล้วกัน แล้วมาเที่ยวหากูมั่งนะ"
........................................................
การเริ่มงานเป็นแพทย์จบใหม่ มันแสนจะวุ่นวาย ผมไม่ห่วงเรื่องความรู้ แต่ห่วงเรื่องประสบการณ์เท่านั้น พี่โบ้เคยบอกว่า คนที่มาหาหมอนั้นน่ะ เค้าฝากความหวังฝากชีวิตไว้ที่เรา เราจะพูดอะไรคิดให้ดี เพราะเค้าจะเชื่อและทำตาม ไม่ว่าจะเรื่องสุขภาพหรือเรื่องอะไรทุกอย่าง แต่มันก็ไม่ง่ายนะพี่โบ้....
"สวัสดีค่ะ หมอปกป้อง หมอจันจิรา พี่ชื่อเอมอรค่ะ เรียกว่าพี่เอมนะคะ ตอนนี้ก็อย่าเรียกเป็น ผอ. เลยนะ ดูห่างเหิน อายุเราไม่น่าจะห่างกันมาก พี่ดูประวัติแล้วก็ห่างจากน้องๆ 5 ปีนะ หมอป้องเป็นแพทย์นะ หมอแอมเป็นทันตะ ทำความรู้จักกันนะ บ้านพักอยู่ใกล้ๆกัน เราจะเป็นทีมเดียวกันและช่วยกันไปสองปีเป็นอย่างน้อย ขาดเหลืออะไรบอกพี่ มีปัญหาอะไรบอกพี่นะ เราต้องช่วยกันแหละ"
ผมนั่งฟังพี่เอมบรรยายสภาพทั่วไปของโรงพยาบาล และก็รับทราบรับรู้ รพ นี้มีแพทย์แค่ผมกะพี่เอม ทุกวันต้องมีแพทย์ประจำคนนึงเสมอ เป็นหมอที่ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย ห้ามหาย ห้ามลา ห้ามขาด พี่เอมเล่าว่าขอจำนวนน้องใช้ทุนเพิ่มเป็นสองคนมาสองปีแล้ว เงียบหาย แต่พี่เอมเป็นคนที่รักงาน..สู้งานและไม่คิดจะย้ายไปจากวังทอง ผมนับว่าโชคดีที่พี่เอมใจดี
"ป้องงงงง ไปหรือเปล่า"
หมอจันจิราหรือที่เธอชอบให้ผมเรียกชื่อเล่นว่าแอมตะโกนเรียกผม วันนี้พี่เอมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับพวกเรา รวมทั้งจะแนะนำให้รู้จักกับทีมงาน รพ วังทองทุกคน
"หมอแอม รอแป๊บ เดี๋ยวๆนะ เอ้า...รองเท้าอยู่กล่องไหนวะเนี่ย ...."
ผมแต่งกายลำลองลงมา ทีเชิร์ตกางเกงยีนส์ พี่เอมพาไปร้านอาหารที่ดีที่สุดของวังทอง ผมนั่งติดกับหมอแอม เราสองคนแทบไม่ได้กิน ทุกคนเดินมาทำความรู้จักทักทายกัน ตั้งแต่พี่หัวหน้าพยาบาลจนถึงภารโรง สิ่งแรกที่ผมรู้สึกคือเป็นทีมที่รักกันมาก และช่วยเหลือเกื้อกูลกันเสมอ
"อ่ะ เธอสองคนลงนี่นะ บ้านพี่อยู่อีกฟากนึงของตึกนี่ มีอะไรโทรบ้านเลย 5222 มือถือก็ได้ เมมเบอร์พี่กันแล้วใช่มั๊ย พรุ่งนี้ก็พักผ่อนจัดของกันนะ วันจันทร์เราลุยกัน"
เราสองคนร่ำลาพี่เอม บ้านผมอยู่ติดกับบ้านของหมอแอม มีแค่รั้วพู่ระหงกั้นอยู่นิดเดียวเท่านั้น
"ป้อง...หิวข้าวว่ะ มีมาม่าหรือเปล่า..."
"ตลกแล้วหมอแอม เมื่อกี้พี่เค้าเลี้ยง หมอเอาแต่คุยอ่ะ เอาๆ...มาดิ ถ้าไม่รังเกียจก็มาที่บ้านผมได้ ยังไม่ได้จัดของเลยนะ ลังเยอะแยะ"
หมอแอมเป็นแขกคนแรกของบ้านพักหมอของผม บ้านผมไม่มีอะไรมากครับ มีสองชั้น ชั้นบนก็มีห้องนอนห้องใหญ่ห้องนึงห้องเล็กห้องนึง มีห้องน้ำ ข้างล่างมีครัว มีห้องน้ำ แล้วก็ห้องนั่งเล่น ใหญ่กว่านี้ผมก็ไม่เอาแล้วครับ ถูบ้านก็ตายแล้ว ห้องนอนมีแอร์แต่ผมคุ้นเคยกับการไม่เปิดแอร์นานแล้ว สภาพบ้านยังดีอยู่ทุกอย่าง
"ถ้าเราเป็นแฟนกัน หลวงก็ประหยัดบ้านไปได้หลังนึงเนอะ"
แอมพูดขึ้นมาหลังจากที่มาม่าคำแรกเข้าปากไป แต่มันทำให้ผมถึงขั้นต้องหันหน้ามามองคนพูด แอมยิ้ม ผมเพิ่งสังเกตว่าแอมมีลักยิ้มน่ารักด้วย
"เอ่อ...เอาเหอะ ผมว่าเค้าอยากให้เราสบายในระดับนึงแหละ เราคงต้องทำงานหนักอ่ะนะ"
"ป้อง ขอร้องหละ...อย่าเรียกตัวเองว่า ผม เลย ขนลุกอ่ะ เรียกป้องก็ได้ กูก็ได้ และขอร้องอย่าเรียกหมอแอมเลย มันดูเป็นทางการจัง เรียกชื่อเล่นนี่หละ เรียกมึงก็ได้ นะ..นะ...เราก็รุ่นเดียวกัน ผม เอาไว้ใช้กะพวกพี่ๆที่นี่แล้วกัน"
"เออ ก็ได้..อ่ะ อิ่มหรือเปล่าอ่ะ เอาอีกห่อมั๊ย หรือออกไปกินบะหมี่กันเลย"
"เฮ้ย อย่าชวนอย่าท้าเรื่องกินนะ...ขอบอก...สู้ตาย 5555"
แอมเพื่อนใหม่ผม ดูร่าเริงแจ่มใส อัธยาศัยดี เธอก็ผู้หญิงขนาดมาตรฐาน หน้าตาก็น่ารักไปอีกแบบ ผมอยู่กะเธอวันเดียวผมก็รู้สึกสนิทสนม และผมก็ยอมเธอ พาเดินออกไปหน้า รพ นั่งกินชายสี่อย่างเป็นเรื่องเป็นราวกะยัยหมอแอม
"นี่จะบอกอะไรให้นะป้อง เราไม่ชอบนอนคนเดียวอ่ะ กลัว..."
"เอ๊า กลัวไรวะ แล้วจะทำไง..."
"โห... ยิ่งบ้านแบบนี้นะ มืดทั้งถนน อย่างกลัวเลยอ่ะ เราเคยโดนผีหลอกตอนเด็กๆอ่ะ กลัวมาก อยู่คนเดียวไม่ได้ ไหว้หละ...ขอนอนห้องเล็กได้มั๊ยอ่ะ"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เอาอีกแล้ว หมอป้อง
นอนห้องเล็กแล้วก็ขยับมานอนห้องใหญ่
ยอมเสียตัว ไม่ยอมนอนคนเดียวกลัวผี
ว่าแต่หมอแบบไหนนะที่กลัวผี
หมอแอมจะล่อหมอป้องซะแล้ว
มีสาวมาขอนอนบ้านซะแล้ว
หมอป้องงงงงงงงงงงงงงงงง จัดอีกแล้วว
มีตัวละครใหม่มาด้วย หมอแอม ภาคนี้จะปวดตับ ม้ามพังมั้ย
หมอแอมอ่อยแรงมาก ชะตา ห.ขาดแน่นอน
เปิดทางแล้วหมอของเราจะไหวไหม
ปกป้องจะโดนหลอกล่อรึป่าวเนี่ย แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ยอมๆไปเหอะนะ อย่าลืมคิดถึงโบนัสบ้างแล้วกัน ::Hmmm::
ดูท่าไม่น่าไว้วางใจ หมอฟันขะฟันหมอซะแล้ว สงสัยต้องให้เพชรปลอบใจโบนัสไปพลางๆ
มือไวจริงๆ หมอฟันของเรา คว้าทีเดียวผ้าหลุด ป้องไม่รอดแน่
เป็นชีวิตหลังจากเรียนจบแล้วไปชดใช้ทุนสินะ ว่าแต่เจอหมอแอมอ่อยขนาดนี้จะรอดไหมเอ่ย
หมอป้องคงไม่รอด
เจอหมอมาอ่อยแบบนี้ หมอป้องท่าจะไม่รอด
คุณหมอเจอลองใจอีกแล้วงานนี้ยาว
::HoHo:: เสร็จแอมแน่ๆ
จะเสน่ห์แรงไปถึงไหนเนี้ย หมอปกป้อง
แรงวะได้กันใวชัว
หมอแอมจะแอ้มไอ้ป้องซะแล้ว โบนัสจะรู้ไหมนะ
เล่นรับน้องหมอป้องขนาดนี้ เคลิ้มเลย ::Confident::
นอนห้องเล็กจะได้จับเยดง่ายๆ555
สุดท้ายจะลงเอยกับโบนัสไหเนี้ย แอมมาอีกคนละ
หมอป้องนี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
หมอปกป้องเอาอีกแล้ว หมอโบนัสรู้ต้องโกรธแน่
อ่านช่วงแรกเล่นเอานำ้ตารื้นเลยครับ
แววความวินาศตโรส่องวิบวับมาแล้ว หมอป้องถูกทดสอบด้วยโจทย์โหด
หมอป้องฝึกวิทยายุทธมาจากโบนัสได้แค่ไหนไม่รู้นะ แต่น่าจะลองประเดิมกับหมอแอมซะก่อนแล้วละ ยิ่งอยู่ไกลกับโบนัสมาก ๆด้วย
หมอแอมนี่ชักจะยังไงซะแล้ว วันแรกก็ขอนอนร่วมบ้านเลย
รพช เดี่ยวๆเปลี่ยวๆแบบนี้ล่ะ ไม่หมอก็พยาบาล หลายคู่ละ
ผมก็พิดโลกนะ 55
อ้าวหมอป้องงง โดนคนทอดสะพานอีกละนะ
เปิดต้อน2 มา โคตรเศร้าเลย แอบน้ำตาซึม ที่แปมตาย เอาจริงๆแปอาจบทน้อย แต่มันทำให้รู้ว่าถึงน้อย ก็น้อยหน่า นะโว้ย อิมแพคที่แปมตายสะเทือนใจเลย รู้สึกอ่านๆมาไรท์ไม่เคยเขียน ให้ใครตายเลยนี่ ครับ ทั้ง เรื่อง
ภาค4นี้ ยัง งงๆ ว่าใครจะเป็นตัวเอก แต่ เชียร์หมอป้องเหมือนเดิม ต้อนนี้มีกลิ่นปวดตับ จากหมอฟันแอม แล้ว สิ ความห่างไกลเป็นเหตุอีกแล้ว สาวหมอฟัน รุกป้องอีกแล้ว นี่แหละ ที่ชอบหมอป้องกว่่่า โบ๊ตหรือปั่น เพราะป้องแม่งสุภาพบุรษ์ ที่ไม่รุกใส่สาวๆ ถ้า ไม่โดนรุกก่อน สมกับอาชีพแพทย์ ไม่เหมือน ปั้นที่ต้อนแรกขืนใจเพื่อนทั้งที่มีสติ และเพื่อนอย่างโมโนก็เป็นแฟนเพื่อนรักปั้นด่วย
โบ๊ต คนใจดีที่เอาน้องสาว หลายๆครั้ง นี่ ก็ไม่สมเป็นหมอ อะ รักโมโนจริง แต่ผิิดจรรยาบรรณหมอไหม ถึงยังเป็น น.ศ ก็ควรจะยับยั้ง
ลุ้นว่า หมอป้องมาใช้ทุนที่พิดโลก แล้ว อีก1ปี โมโนตามมา อยากให้ 2คนมารีแมต กันจัง ต่างมีประสบการณ์มาแล้วทั้คู่ ภาคนี้ป้องแบดบอยก็ดีนะ อือื โบนัส อย่าโดนอีกเลย แค่ไอ้พีทข่มขืนก็เกินพอแล้ว
หมอป้องมาแล้ววว
เข้าชาร์จเลย สุดจริงๆหมอแอม
ไม่เคยได้อ่านประสบการณ์กาีเริ่มงานอาชีพนี้เลย น่าสนุกดี
ป้องจะตะบะแตกมั้ยนะมีคู่ละ
แบบนี้เขาเรียกว่าอ่อยหรือเปล่านะ
ว้าวววววมีสาวมาแต่วันแรกคืนแรกเลยหรือเนี่ย
ป้องจะเสร็จหมอแอมแน่ๆๆ
สงสารแปมเลยนะแบบนีั
เอาไงดีกลัวผี
หมอป้องสเน่ห์แรงมากๆ กลับมารอบนี้ รัวๆ
โหหมอป้องย้ายมาปุ๊บก็มีสาวมาขอนอนด้วยปั๊บเลยนะ เดี๋ยวฟ้องโบนัสกับเพชรซะเลย
สงสัยว่าหมอป้องห้อยพระอะไร หรือเกิดดวงอะไร สาว ๆ ชอบจริง
โมโนจะกลับมาหาหมอป้องอีกใหม
ไม่เหงาแล้ว2ปีมีหมอแอมมาให้เสียว อย่าลืมโบนัสนะครับ
เริ่มชึวิตใหม่ก็มีหมอแอมมาขอนอนบ้านเลย แล้วจะรอดกันไม้
เอาแล้วไง มาถึงคืนแรกสาวก็จะมานอนด้วยแล้ว
ไวเลยเรียนจบแล้ว ต่อไปคงมีตัวละครเพิ่มอีกแน่
จัดไปผีผ้าห่มสักหนึ่งดอก
ภาคนี้จะเป็นเรื่อง หมอฟันหมอฟัน เหรอเนี่ย
เอาแล้วไง..วันแรกก็มีสาวเสนอตัวแล้ว หมอก้อง
อย่างนี้หมอแอมเปิดหวอให้แล้วจะเข้าใจหรือเปล่า
สงสัยหมอแอมจะไม่รอดมือนายป้องแน่ๆเลย
หมอป้องจะย้อนอดีตอีกแล้ว จะจัดกับคนที่เพิ่งเจอครั้งแรกหรอ
งานเข้าอีกแล้วหมอป้องเรา คิดถึงโบนัสไว้นะ
ขอบคุณมากครับ จบกันหมดแล้ว กับไปใช้ทุนที่บ้านเกิด หมอป้องกับหมอโบ จะเป็นอย่างไร จะมีเวลาไปหากันมัยหนอ
หมอป้องมาใช้ทุน เรียนหมอ ไม่กี่วันก็จะได้เล่นเสียวกับหมอแอมแล้วครับ
หวังว่าชายหนุ่มทั้งคุ่จะไม่วอกแวกนะ
หมอป้อง จะรอดมั้ย
หมอป้องเอาอีกแล้ว แล้วหมอโบนัสจะโกรธไหมเนี่ยถ้ารู้
คงไม่น่ารอดจากหมอคนนี้อีกละ
ไม่ค่อยอ่อนเลย รอดยากแบบนี้ จัดไปซักทีคงสบายตัว
::HeyHey::เสียน้ำแน่พี่ป้อง
หมอป้องใจดีเสมอ
ชีวิตใหม่ เริ่มกับคนใหม่
::HeyHey::จะนิอนห้แวเดียวกันก็ได้นะ
นอกจากรักษาคนไข้ งานนี้ได้ไล่ผีด้วยแน่ๆหมอป้อง
มาถึงก้อจะได้อีกคนเลยเหรอเนี่ย หมอป้องเสน่ห์แรงจริงๆ
งานเข้าตั้งแต่วันแรก
เอาแล้วหมอป้อง มาแบบนี้หมอป้องจะอดใจไหวไหมนะ
มีเหยื่อมาอีกแล้วนะป้อง555
หมอแอมอ่อยตึ้งแต่วันแรกเลย 555
ป้องท่าทางจะไม่รอด
โดนตั้งแต่เริ่มงาน
สงสารแปมมาก ไม่น่าจากไปเลย
หมอมาแบบนี้ก็เสร็จสิ
หมอแอมสมแล้วที่เป็นหมอฟันคืนแรกก็ไปนอนกับหมอป้องแระรวดเร็วจริงๆ
สงสัยจะเป็นรายต่อไปแน่เลย
เอาอีกแล้ว ขอสิงร่างสักวันเถอะ
เจอแบบนี้ไอ้ปัองก็ยิ้มซิสบายจู่แน่คงไม่แคล้วคืนนี้ซะมั้งเอาเต็มที่เลยหมอแป้ง
หมอป้องไปที่ไหนก้อดึงดูดเสมอ ไม่เคยขาดเลย
หมอป้องท่าทางจะมีเรื่องเข้าอีกแล้วสินะ
ได้อีกเมียแน่หมอป้อง สู้!
หมอป้อง งานนี้สงสัยได้เคลมหมอเพื่อนร่วมบ้านแน่ๆ
มีตัวละครมาเพิ่มอีกแล้ว เด่วป้องก็อดใจไม่ไหวหลอก
มีเเต่สาวๆมาชอบ อิจฉาหมอป้อง
หมอป้องมีอะไรมาให้ปวดตับอีกแล้ว
ไปที่ใหม่ก็ได้เมียใหม่เพิ่ม หมอเสน่ห์แรงแท้
มาถึงก็จะได้หมอฟันเลยนะ
ท่าทางงานจะงอกอีกแล้วมั๊งหมอป้อง
หมอป้องกับหมอแอม มาอีกแล้วครับ
เอาแล้วปกป้องงานจะเข้าหาแล้ว
สงสัยงานนี้เจอผีผ้าห่มแน่ ๆ
เอ่อ มาถึงก้อพร้อมจะมีเรื่องสาว จะรอดมั้ยเนี่ย สงสัยคงไม่เหงาแน่นอน
ดูแววแล้ว ไม่หมอเอมก็หมอแอม ป้องได้สนุกแน่
แหมะหมอแอม เล่นขอมานอนร่วมหลังคากับผู้ชายเลยหรอแค่วันแรกเองนะเนี้ย
หมอแอมอ่อยหมอป้องแบบนี้ สงสัยต้องโดนหมอป้องจัดแน่นอน
หมอแอมเริ่มอ่อยหมอป้องแบบนี้ สงสัยหมอแอมต้องโดนหมอป้องจัดแน่นอน
หมอแอมเริ่มอ่อยหมอป้องแบบนี้ สงสัยหมอแอมต้องโดนหมอป้องจัดแน่นอน
หมอป้องเสร็จแน่ๆ
อ่อยขนาดนี้
กลับมาหมอป้องอีกรอบนี่จะไปแอบมีใครล่ะที่นี้
ยุ่งแล้วหมอป้องเจอหมอแอมมาบอกกลัวผีหมอป้องจะทำยังงัยเอ่ย
สงสารแปมจริงๆ ::Crying::
😁
เริ่มชึวิตใหม่ก็มีหมอแอมมาขอนอนบ้านเลย
ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
อ่านเรื่องหมอป้องแล้วเหมือนเรื่องคั่นระหว่างไปเจอจุดจบของโมโนจริงๆ พี่น้องสายนี้ชีวิตยุ่งเหยิงจริงๆ
แอมคิดกับป้องเกินเพื่อนแน่นอน
เอาอีกแล้วสินะ . . .
เอาอีกแบ้วนะป้อง นอนห้องเล็กอีกแล้ว
เปิดมาก็เหมือนจะมีเรื่องให้น้องโบลำบากใจเลยนะครับ
เอ้าหมอป้อง แต่วันแรกเลยนิ่
ใจเย็นหมอ นี่เพื่อนใหม่นะ อย่าเพิ่งจัด
ยังไงดีนะ หมอป้อง
มาวันแรกก็เจอบททดสอบแล้ว
หมอป้องนี่ยังไง ไปไหนก็มีแต่สาวๆมาติด
หมอป้อง งานเข้าอีกมั้ย
หมอฟันจ่องฟันหมอป้องล่ะ
ดวงนารีจังนะหมอ...คงไม่แคล้วหมอแอมแน่ๆ
หมอป้องจะพ้นคืนแรกมั้ยน่ะ
ไอ้พีทนี่มันยังมีชีวิตไหม ผมอ่านเเล้วหลงๆ
จะใช้งานตั้งแต่วันแรกเลยหรือไอ้ป้อง
อย่านะ หมอป้อง อะไรจะเนื้อหอมขนาดนั้น
หมอป้องมาถึงวันแรกเรื่องก็จะวุ่นวายเลยเหรอครับ วุ่นวายเรื่องงานหรือเรื่องผู้หญิงก่อนดี
ไอ้ป้องเอาอีกล่ะ คราวที่แล้วไม่เข็ดที่โบนัสไปโดนเอามาใช่มั้ย
อ่อยขนาดนี้
งานมาเลย...ไม่ชอบนอนคนเดียว
หมอป้องมีสาวขอมานอนด้วยจะมีอะไรไหม
อ้าวมาวันแรก ก็จะโดนซะแล้วหมอป้อง ::Bloody::
ป้องจะได้แฟนใหม่หรือเปล่า แอมน่าจะอ่อยน่ะ
อ่อยตั้งแต่วันแรกเลย
กลัวผีแต่จะเสีย....
ความอลวน เริ่มมาแล้ว ย้ายที่ใหม่เจอคนใหม่
::Shout:: ความวุ่นวายมาอีกแล้ว
โดนอ่อยอีกแล้ว จะอดใจไหวไหมปกป้อง
หมอป้องจะใจแข็งกับหมอแอมได้กี่วันเพราะวันแรกก็จะมานอนด้วยแล้วแต่ปัญหาคือที่สัญญาไว้กับหมอโบนัสนี่สิ
แล้วอย่างนี้จะรอดหมอป้องเหรอ
หมอป้องยังไม่เข็ดหรอครั้งก่อนอะ เกือบได้เลิกกับโบนัสแล้วนะ
หมอแอมจะเคลมหมอป้องตั้งแต่วันแรกเลยเหรอครับ
หมอแอมนี่ชักจะยังไงนี่ คำหนึ่งก็จะอยู่บ้านเดียวกัน อีกคำก็กลัวผีนอนคนเดียวไม่ได้ ไม่กลัวผีจับ...เหรอ
ได้แน่นอน
ติดตามต่อครับ
หมอป้องห้างโบนัสมีหมอแอมมาอยู่ใกล้ๆ
มาวันแรก หมอป้องก็มีสาวสวยมาอ๋อยแล้ว
หมอปกป้อง เลี่ยมทองแน่เลย ไม่ทันไรมีเด็กซะแล้ว
เจอสาวจอนอนด้วยแล้วไงหมอป้อง
นั้นไงหมอป้องมีสาวมาสนใจอีกแล้ว
เจออ๋อยแล้ว...หมอป้อง
อ่าวพึ่งรู้จักขอนอนด้วยเฉยเลย
เปลี่ยนที่ใหม่ก็จะมีสาวใหม่เลย
::Glad::
งานนี้ต้องเรียกว่า หมอฟันหมอฟัน
::Ahoo::
เรื่องราวการเดินทางของหมอป้องหรอเนี่ย
ไอป้องสร้างเรื่อง 55
ป้องเอาอีกแล้ววว
เอาแล้วหมอปกป้อง อย่าลืมโบนัสนะ555
สงสัยงานเข้าหมอป้องต้องมีเรื่องไม่ให้โบนัสรู้อีกแล้ว
หมอป้อง เสน่ห์แรงจริงๆๆ
เจอสาวไห้ท่าถึงที่แบบนี้โบนัสตกกระป๋องแน่ๆ
รักตัวละครทุกตัว มันมีเสน่ห์ในตัวของมันเอง
วันแรกก็มีหมอมาขอนอนด้วยแล้ว
หมอป้องโชคดีจริงๆที่ได้อยู่ด้วยกันกับหมอแอมทันตะคนสวย แต่อย่าลืมโบนัสนะครับ
เข้าทางปกป้องเลย
หมอป้องนั้นเพื่อนร่วมงานนะหมอ
ขอบคุณครับ เจ้าโมเมน่ารัก
หมอป้องหางานเพิ่มอีกแล้ว
หมอป้องงานเข้าแน่นอน
ไม่พลาดหมอแอมแน่เลย อ่อยมาก
มันจะเข้าตำรา "รักแท้ แพ้ใกล้ชิด" รึเปล่าหมอป้อง หมอแอมเป็นฝ่ายรุกเองเลย
ไม่น่าจะพลาดนะมาทรงนี้
หมอป้อง จะกลัวผีผ้าห่มมั้ย อิอิ
มาวันแรกจะได้เลยรึเปล่าหมอปกป้อง
เพิ่มตัวละครมาเรื่อยน่ะครับ
เอาแล้ว เอาแล้ว
ได้เวลาทิ่มจิ๋มใหม่
จะให้ทำไงได้เล่า
วันแรกก็จะโดนซะแล้ว ตำนานบทใหม่ ::Horror::
ปกป้องเป็นหมอฟันหรอ
มุกกลัวผีขอนอนด้วยคนนี่เป็นมุกมาตรฐานเลยนะครับ ใครๆก็ชอบใช้กัน ผมก็ชอบ แหะๆ
จะนอกใจโบอีกรึเปล่าหมอป้อง
รักแท้แพ้ระยะทาง ห้องใกล้กันแล้วจะเหลือเหรอ
ได้รุ่ยพี่แน่ วงการหมอเนี่ยเงี่ยนกันหมดทุกคนป่าวเนี่ย
หมอป้องห่างจากแฟนอย่างงี้ จะพลาดเหรอ
อ่อยมาก็จัดไปเรื่องง่ายๆ
บทพิสูจน์บทใหม่ของป้องว่าจะมั่นคงแค่ไหน
หมอแอมไม่เบาเลยนะเรา
เจอหมออ่อน แต่อย่าให้แฟนรู้นะ
เจอหมอคนใหม่แบบนี้หมอป้องทำไงละเนี่ย
คิดถึงเรืองนี้มาก
เจอคนใหม่อีกแล้ว โบนัสอย่ายอมแพ้นะหามั่ง
หมอแอมแค่มาขอนอนห้องเล็กอย่านะก้อง
อ้าวเอาแล้วหมอ
อยากเกิดเป็น หมอป้อง ::Bloody::
ที่นี่ก็มีผีนะ
คืนนี้เจอแน่ๆ
ผีมาลูบหัว
อิๆ
หมอป้องนี่มีอุบัติเหตุรักอีกแล้วมั้งครับเนี่ย
ปกป้องได้แอมอีกคนคงดีนะ
แอมจะโดยด้วยไหมนี่ ลุ้นๆ
หมอป้องเป็นคนใจดีตลอดกับผู้หญิง. ::DookDig::
เป็นหมอดันกลัวผี จริงๆน่าอยากมีผัวมากกว่า
อ่อยแรงสุด กลัวผีเบอร์นั้นเชียว
ไม่น่าจะรอดนะเนี่ย โดนยั่วแบบนี้
เอิ่มมมมม ป้องกินเรียบแน่นวลจ้า หมอฟันด้วยนะ
แอมอ่อยขนาดนี้ ไม่รอดละ
เรื่องที่รอคอยมาแล้ว
หมอป้องจะนอกใจอีกแล้วหรอ
หมอป้องจะเสร็จหมอแอมรึป่าว
สูบน้ำป้องทุกวันแน่นอนแบบนี้
เอาไงล่ะเนี่ยนายป้อง คนที่ต้องคอยห่วงคืนายแล้วล่ะมั๊ง
ห้อยขุนแผนวัดไหนนี่พี่น้องรหัสคู่นี้ผู้หญิงเข้าหาก่อนตลอดเลย
อ่อยเก่งซะด้วย หมอแอม
มีสาวมาอ่อยถึงห้อง จะไหวหรือหมอป้อง
มาทำงานที่ใหม่ก็โดนสาวทันตะเปิดทางลองเชิงก่อนแล้วนะหมอป้อง
เอาอีกแล้ว หมอป้อง
แิมวอนํ์ละแบบนี้
วันแรกก็ได้เย็ดแล้ว
เอาวะป้องจะได้แอม
มายังไม่ทันไร จะเปิดอีกแล้ว555+
ป้อง เอาอีกแล้วนะ ไม่เข็ดใช่ไหม !!
หางานให้หมอป้องอีกแล้ว
ชวนนอนด้วยกัน ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน ::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::
เอ่าละเว้ยโอกาสของหมอป้องมาแล้ว 555
จะได้ล่อรุ่นพี่กับเพื่อนทันตะแล้วเหรอ
หมอจ้องจะงาบป้องแล้ว
หมอป้อง สงสัยจะไม่รอดป้องกันตัวเองได้นานแค่ไหนกันเนี้ย
หมอป้องจะได้เปิดซิงภาค4แล้ว55555
หมอป้อง เสน่แรงดีจริง มีมาอีกแล้ว
นึกถึงโบนัสไว้หมอป้องได้
หมอป้องตายแน่ เจอยั่วตั้งแต่วันแรก
หมอป้อง Return แต่คราวนี้ประสบการณ์ ความช่ำชองสูง
จากห้องเล็กไปต่อที่เตียงเดียวกันแน่นอนนนน
งานเข้าอีกแล้ว จะทนได้สักกี่น้ำ
มีบทพิสูจน์ความรักมาอีกแล้ว 555 รอดไหมให้ทาย
นอนด้วยกันมันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเลยหมอป้อง
รอดยากแล้วปกป้อง ท่องคาถา"โบนัส"ไว้นะ
เป็นหมอ แต่กลัวผี แล้วจะผ่าตัดได้ไงนะ แต่ก็นั่นแหละ กลัวหรืออ่อยน้าา หมอป้องจะได้นางในฮาเร็มเพิ่มหรือไม่ ติดตามต่อไป
อ้าว...หมอแอม มาวันแรกก็อยู่คนเดียวไม่ได้ซะแล้ว
ไรว๊าเป็นหมอกลัวผีจับไปได้ หมอแอม 555 สงสัยหมอป้องจะเป็นผีตัวนั้นแน่ๆเลย
ก็เราชื่อปกป้อง ต้องให้เพื่อนนอนด้วยสิ เพื่อนไม่ชอบนอนคนเดียว
มาถึงก็เจอหมอสาวอ่อย+รุกสุดๆ ไม่รอดแน่ๆ 55
จะเหลือเหรอเนี่ย มาอ่อยถึงขนาดนี้แล้ว ไม่น่ารอด
อ้าว!! ใช้ทุนวันแรกหมอป้องจะมีบทอีกแล้วเหรอครับเนี่ย ดูกันยาวๆ ไปครับ...ขอบคุณครับ
จะเหลือเหรอเนี่ย
คุณหมอป้องช่างโชคดีอะไรเช่น นี้ แหมอ่อยอีออยซะงานแรกเลย
เจอหมอมาอ่อยยังงี้ จัดหนักแน่ๆ
มีสาวมาแอบชอบอีกแล้ว
ติดตามตลอดครับ
หมอป้องวันแรกก็โดนสาวรุกแล้ว
ถึงคิวหมอป้องแล้ววว ตอนนี้จะมี แนว ntr ไหมอะครับ
อ่อยแหละ ดูออก
ได้จัดอีกแล้ว หมอป้องของไม่ขาดเลย
เปิดคนใหม่สักที
บวกเพิ่มแน่ๆ
เอาแล้วไงจะรอกใจโบนัสอีกแล้วนะหมอป้อง
::Ajark::
งงเลย เปิดอ่านสลับตอนเฉย
ก็ว่า เฮ้อเซ็งเลย
เหมือนสปอยตัวเอง
::Angry::
วันแรกก้อเจอดีแระหมอป้อง.
นอนคนเดียวไม่ได้ ต้องนอนคู่ครับ
หมอป้องไม่น่ารอด
หมอแอมมาแนวคนคึยสนุก ขี้เล่นแบบนี้ รักแท้จะแพ้ใกล้ชิดไหมน้อ
ตัวละครใหม่มาทดสอบนายปกป้องอีกแล้ว
เป็นตัวละครใหม่ทีเข้าในชีวิตนายป้อง
เป็นหมอแล้วอย่านอกใจโบนัสนะ
ห่างจากโบนัสไม่ทันรัยจะมีสาวมาให้หาอีกแล้ว
ไม่รอดแน่อ่อยมาขยาดนี้
เปิดทางมาซะขนาดนี้ ไม่จัดได้ไง
มีสาวมาวนเวียนในชีวิตป้องเพิ่ม
มันเป็นแผน เชื่อผม ::Thinking:: ::Thinking:: ::Thinking:: ::Thinking::
หมอป้องมีหวังขันแตกอีกแน่ๆ
เพิ่งจะรู้จักกัน หมอแอมก็เปิดฉากรุก ทอดสะพานสมานสัมพันธ์ให้หมอป้องแล้ว
สัญญาของนายโบ๊ทหรอ คืออะไรหว่าผมไม่ได้อ่านภาค 3 ซะด้วยสิ
เสียใจกับแปมด้วยนะ
ยอมเสียตัว ไม่ยอมนอนคนเดียว
หมอป้องเสน่ห์แรงจะโดนหมอฟฟันฟันไหมนะ
มาแล้วหมอแฮม บททดสอบบทใหม่ของปกป้อง
หมอแอมอ่อยขนาดนี้จะรอดไหมเอ่ย
มาวันแรกก็จะได้เมียใหม่ซะแล้ว
ที่ใหม่ แฟนใหม่ รึป่าว
หมอป้อง หักหามใจไหวไหมนะ ห้องนอนเล็กจะมีคนมาอยู่ซะแล้ว
อย่านะหมอป้อง
::Glad::
เข้าทางปกป้องเลย ::Shy::
หมอป้องจะทำยังไงต่อจากนี้
เอาอีกแล้ว หมอป้องไม่รอดแน่
ทำไมผมเชียร์ไอ่ปั้นเนี่ยย
::HoHo:: มาแล้วๆๆ สบายแล้ว
หมอแอมโดนเย็ดแน่ๆ
หมอป้องม่าทางจะเกิดปัญหาซะแล้ว สาวจั่วหัวมาซะขนาดนี้ รอดยาก
โบ๊ตกับแปมเพื่อนรัก....จากไป...หรือเป็นจุดเริ่มต้นบางอย่างของสองคู่รัก...😁😁😁
เรื่องมาอีกละหมอป้อง วันแรกเองนะเนี่ย
อ้ายหมอจะมาในอ่อนไม้ได้นะ
หมอแอมจะล่อหมอป้อง เสร็จหมอแอมแน่ๆ
แบบนี้มีเยดกันตั้งแแต่วันแรกแน่ๆอิอิ
น่าจะกลัวอย่างอื่นมากกว่ากงัวผีนะ
ยังคิดถึงเรื่องนี้เสมอ
ป้องจะนอกใจอีกไหม
ขอแบบหมู่คณะ
::Doubt:: หยุดความคิดของเจ้าไว้เดี๋ยวนี้เลยนะป้อง อย่านอกใจเด็ดขาด
ป้องงานนี้นายได้เมียเพิ่มแล้ว
โบนัสรุ้เป็นเรื่องแน่
มาเริ่มทำงานก็,มีลุ้นซังะแล้ว
หมอแอมมาให้แอ้ม ก็ต้องปลอบกันไปจริงไหมครับ
จะเริ่มอีกแล้ว
คุณหมอเปิดทางให้ขนาดนี้
สาวแอบพูดจริง เสร็จสาวใหม่แน่ๆ
น้องเอาเล็กแล้วไปเอาใหญ่ลุงอิจฉาจัง ::Me?:: ::Thankyou::
รอติดตาม
หมอแอมกับหมอป้องมันเริ่มชักยังไงแล้ว
หมอป้องจะมีสาวใหม่มาแล้วอีกรายแล้วหรือนี่
หมอป้องมาแล้ว
จะรอดไปได้อีกกี่น้ำนะ
หมอป้องมีกิ๊ก!!
หมอป้อง อดใจไม่ไหวแน่ๆ
อยู่ห่างไกลกับโบนัสอย่างนี้ และยังมีหมอแอมอยู่ใกล้ๆ หมอป้องจะนอกใจโบนัสหรือเปล่า
ระวังผีผ้าห่มเน้ออออ เดี๋ยวจะงานเข้าอีก
มาแล้วหมอป้อง
หมอป้องเอ้ยยไม่ทันไรเลยนาาา วันแรกเลยรึ
ยอมเสียตัว ไม่ยอมนอนคนเดียวกลัวผี
ว่าแต่หมอแบบไหนนะ 5555
ตั้งแต่เรียนจนเป็นหมอแน่นอนจริง ป้อง
คดีก่อนกว่าจะเคลียร์ได้
เยี่ยมมากครับ
อยู่บ้านเดียวกัน สงสยรอดยาก
ตลอดๆ
::Fighto::
สุ้ๆ
หมอมาแบบนี้ก็เสร็จสิ
ป้องคนซื่อ
ชีวิตย่อมมีวิบากกรรมเสมอ ทำใจให้ชินเหอะ
ป้องจะมีเรื่องซับซ้อนอีกแล้ว
ป้องมาแล้ว
พี่ปกป้องต้องมีเรื่องแน่ๆเลย
เอาอีแล้วหมอป้อง มีสาวเข้ามาในชีวิตอีกแล้ว
ความยุ่งยากมาเยือนหมอป้องแน่เลย
บ้านพักได้ส่งเสียงลั่นบ้าน หมอเอากัน
ผู้หญิวก็มีมารยาเหมือนกันครับผม
สนุกมาก ๆ
รอลุ้นกันยาวๆ
หมอแอม มาอ่อยยย
เป็นหมอแล้วอย่านอกใจโบนัสนะ
ทอดสะพานมาขนาดนี้
เอาแล้วหมอป้อง จะได้เมียเพิ่มแล้วละมั่ง
ป้องมีเรื่องอีกแน่เลย
ติดตามมม
หมอป้อง วันแรกเองน้า
มีเหยื่อใหม่มาอีกเเล้ว
ตามต่อ
เฮ้อเสียดายแปมจัง
หมอป้องมาแจมกับน้องๆ
::Sobad::
ห่างแฟนไม่ทันไร มีเรื่องให้นอกใจแล้ว
หมอป้อง
กลัวผีต้องรีบมีผัวแล้วหมอแอม
ชีวิต.หม่ แฟนอีกคนใหม่หรือเปล่า
มีความซับซ้อน
หมอ ชวนไปนอนด้วยละ ^^
หมอแอม มาอ่อยขนาดนี้ เดี๋ยวก็โดนหมอป้อง ล่อหลอกครับ ::KO::
ป้องกลับมาแล้ว
หมอแอมมมมมม...ออกตัวล้อฟรีเลยนะ
หมอป้อง เจอหมอฟันของแท้เลยคราวนี้
ตอน 2 สนุกมากอ่ะ
อ่อยมาขนาดนี้จะรออะไรละ
เริ่มจบทำงานกันแลัว
สงสารแปมจัง
ไม่รอดแน่หมอป้อง
ชาติชายต้องไว้ชื่อ
สนุกมากครับ
ป้องมาแล้ว สาวชวนไปบ้านอีกด้วย
หมอฟันหรา....
หมอฟันหรา...
ขอบคุณครับ ตามมาตั้งแต่ภาค1 สนุกครับ
::Cold::
หมอแรงมาก
อ้าวป้องจะกับมาวงการหรา
เริ่มชีวิตใหม่ก็เริ่มมีงานเข้าเลยนะหมอก้อง
อ่านแล้วฟิน
::Reader::
::GiveMe::
กลัวผี แต่หมอจะได้ผัว อิอิ
ภาคสี่นี่หมอป้องกลับมาเป็นพระเอกใช่ไกม
หมอแอมน่าจะรักปกป้องน้า ไม่งั้นไม่ออกท่าขนาดนี้
หมอฟันหมอ
ปกป้ปอง งานจะเข้าอีกแล้วนะ
หมอป้องนี่ไม่ขาดเลยนะ
แอมอยากมีอะไรกับป้องหรือเปล่า
จะรอดแอมไหมน้า
เอ้า ย้อนกลับมาคู่นี้ด้วยหรือนี่
โมโนอีกแล้วนะ ต้องจัดให้หนัก
::Thankyou::สน
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มกราคม 05, 2022, 11:03:57 หลังเที่ยง
แฟนกู ภาค 4 ตอน 2 ชีวิตใหม่
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
...............................................................................
"เฮ้ย...ทำไรอยู่วะ...โบ๊ต กูโทรไปหาตั้งนานแล้ว มาหาแปมเร็ว ความดันตกมาก"
"เฮ้ย....จริงดิ พี่ป้อง ผมไปเดี๋ยวนี้..."
ผมวางโทรศัพท์แล้วแทบจะผลุนผลันแต่งตัวจนโมโนนอนงงที่เตียง
"โมโน แปม..เอ่อ...ความดันตกมาก โบ๊ตไปก่อนนะ"
"โมโนไปด้วย"
ผมขับรถแบบไม่คิดชีวิต จากเยาวราชมา รพ.จุฬา แค่เพียง 5 นาทีเท่านั้น แล้วผมก็วิ่งราวกับไม่มีโมโนมาด้วย พอถึงห้องเท่านั้น พี่ป้อง พี่โบนัส พี่เพชรยืนอยู่ และมีพี่หมออองโค (หมอด้านมะเร็ง) อีกคนที่ผมคุ้นๆหน้ายืนอยู่ แม่และพ่อแปมยืนข้างเตียงของแปม ผมยกมือไหว้ทุกคน ก่อนเดินเข้ามาหาแปม เพื่อนรักของผมที่กำลังจากไป....
"แปม แปม เราโบ๊ตนะ ทำใจดีๆไว้ก่อน โบ๊ตรู้นะ..แปมได้ยิน แปมไม่ต้องตอบโบ๊ต โบ๊ตจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กะแปมนะ แปมไม่ต้องห่วงเลย ตอนนี้แค่หายใจลึกๆนะ ทำใจให้สบายไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น"
ผมยืนน้ำตาไหล จนมันหยดลงบนมือเพื่อนที่ผมจับอยู่ ผมดูแลแปมมาตลอด 5 ปี ผมไม่คิดกะแปมเป็นแฟน แต่ผมรู้สึกห่วงใยเธอเสมอ ผมพยายามเป็นเพื่อนที่ดีกะแปมหลายครั้งจนโมโนเองบางครั้งก็น้อยใจและงอนผมบ้าง ผมไม่เคยล่วงเกินแปมอีกเลยนับจากเมื่อครั้งสุดท้ายตอนปีหนึ่ง แต่ผมคิดกะแปมเป็นเพื่อนเสมอ ชีวิตเธอน่าสงสารมากๆ
"หมอโบ๊ต..หักห้ามใจนะ ตอนนี้เราทำได้ก็แค่...อยู่เป็นเพื่อนแปม...แล้วกัน" พี่โบนัสพูดขึ้นมา และเดินเข้ามาโอบไหล่
ชีพจรของแปมอ่อนลงมาก มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีที่สุดแล้วของการจะมีชีวิตต่อไปอีก
"พี่ป้องครับ เราให้ยากระตุ้นหัวใจเพิ่มได้มั๊ยพี่..."
"เออ....พี่กะพี่สุเมธทำให้หมดทุกอย่างแล้ว ทำก่อนที่หมอโบ๊ตบอกแล้วหละ มันได้แค่นี้จริงๆ พี่ว่า...พวกเราน่าจะออกนอกห้องนะ ให้คุณพ่อคุณแม่ได้มีเวลาคุยกะแปม เรามาลาแปมกันเถอะ..."
จากนั้นพี่ป้องก็เดินนำทุกคนเข้าไปจับมือแปม และพูดอำลาแปมเป็นครั้งสุดท้าย โมโนมองหน้าผม ผมไม่มีอะไรปกปิดโมโน ผมบริสุทธิ์ใจ ผมร้องไห้จริงๆ โมโนเอามือมากอดผม ผมกอดเธอแน่น
"ทำไมแปมรีบไปจัง"
"โบ๊ต ทำใจให้สบายนะ แปมกำลังจะไปดี เราอย่าเสียใจมากเกิน เราต้องหนักแน่นนะหมอโบ๊ต ลาแปมซะ แล้วตามเราออกมา"
ผมพยักหน้า จริงอย่างที่โมโนพูด โมโนเป็นคนเก่งเสมอ เก่งกว่าผมมานานแล้วเรื่องเหตุผลและสิ่งที่ควรทำหรือไม่ควรทำ ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนเดินเข้าไปหาแปม ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะอยู่ข้างแปมจนวาระสุดท้าย ซึ่งมันกินเวลาเพียงแค่สิบนาทีหลังจากที่โมโนออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย หน้าของแปมในเวลานั้นคือยิ้มอย่างมีความสุข และผมก็ร้องไห้อย่างหนักเมื่อสัญญาณชีพของแปมขาดลงไป เพื่อนผู้เป็นความหวังของคนทั้งอำเภอได้จากไปแล้ว.....
..........................................................
อาจารย์ช่วยดำเนินการให้รถโรงพยาบาลส่งแปมกลับไปที่สกลนครในช่วงเช้าของวันเสาร์ ผมขับรถตามไปพร้อมกับโมโน และพี่ป้องกะพี่โบนัสก็ติดรถมาด้วยกัน และได้รดน้ำแปมและฟังสวดเธอในคืนแรก
"หมอค่ะ แม่ขอบคุณมากนะคะ"
คุณแม่ของแปมเดินเข้ามายกมือไหว้ผมอีกครั้ง พร้อมกับส่งถุงให้ผมถุงนึง
"แม่ขอคืนไอ้นี่ค่ะ แม่คงไม่มีคนให้โทรไปหาแล้ว.. ขอบคุณหมอมากๆนะคะ ที่เป็นเพื่อนเจ้าแปมมันจนวาระสุดท้าย"
ผมเปิดดู ในนั้นคือโทรศัพท์มือถือที่ผมเคยให้ไว้ใช้คุยกับแปม น้ำตาผมคลอเบ้า โมโนเอามือมาตบหลังผมเบาๆ เพื่อเตือนว่าให้ผมหักห้ามใจ
"แม่ครับ ผมไม่ลืมสัญญาครับแม่ ผมให้สัญญากะแปมไว้แล้วครับ"
"ขอบคุณนะคะ ไม่ว่าคุณหมอจะทำอะไร คุณแม่ต้องขอบคุณค่ะ แค่นี้ก็...เกินกว่าชาวบ้านอย่างเราจะคาดหมายแล้วค่ะ...."
แม่ร้องไห้แล้วก็ลุกไปดูแลญาติที่ต่างเศร้าโศกอย่างเหลือคณานับ พวกเราค้างคืนที่โรงแรมในอำเภอส่องดาวบ้านเกิดของแปม โมโนเป็นห่วงผมมาก เธอจับมือผมตลอดเวลา โมโนไม่ถามเลยสักคำว่าทำไมผมถึงเศร้าโศกมากมายขนาดนี้
"โบ๊ตสัญญาอะไรกะแปมเหรอ"
"อืมม์ ไม่เป็นความลับหรอก แต่ขอเราทำให้สำเร็จก่อนนะ เราจะบอกโมโนเป็นคนแรก"
........................................................
ทางด้านหมอปกป้อง
"ปกป้อง เธอยื่นแล้วยังว่าจะไปใช้ทุนที่ไหน"
"อ้อ โบนัส...ว่าไง ยื่นแล้ว ก็ตามที่บอกโบนัสไปนะ ไม่เปลี่ยนใจ ไม่เล่นมุขนะ ป้องขอไปอำเภอวังทอง พิษณุโลกบ้านเกิดเรา ตกลงโบนัสก็อยู่บ้านแหลมหรือเปล่า"
"อืมมม์ ป้องไม่เปลี่ยนใจไปอยู่กะโบนัสจริงๆเหรอ แล้วป้องจะคิดถึงโบนัสมั๊ยอ่ะ"
"โหย....คิดถึงสิ เราเห็นกางเกงในก็คิดถึงโบนัสตลอดแหละ โบนัสรู้เปล่า เธอเป็นคนที่สองในโลกนี้ที่ซื้อกางเกงในให้เรานะ"
ได้ผล โบนัสยิ้มและเอามือตีแขนผมทีนึงแก้เขิน
"บ้า ปี 5 แล้วยังบ้าอีก เอาเราไปเปรียบเทียบกะกางเกงใน...เชอะ เราก็เห็นชุดชั้นในแล้วก็คิดถึงคนซื้อเหมือนกันแหละ"
"โบนัสไม่ต้องห่วงหรอก เราคิดไว้แล้วหละ อันแรกนะ ป้องจะโทรไปหาทุกวัน ไลน์ไปหาเมื่อว่าง แล้วก็ไปหาเมื่อหยุดหลายวัน"
"ให้จริงๆเหอะ เดี๋ยวก็ทำไม่ได้ เออเนี่ย แม่เราบอกว่า อยากใช้เงินคืนแทนใช้ทุนก็ได้นะ"
"โอ๊ย...อย่าเลยโบนัส เราว่าทำงานให้คนที่จ่ายภาษีให้เราเรียนก่อนเหอะ เราอดทนกันสักสองปีนะ มันไกลหน่อย แต่ป้องคงไม่เปลี่ยนใจหรอก..."
...........................................................
ผม (ปกป้อง) เรียนจบแล้วครับ พร้อมโบนัสและเพชร คนนึงเป็นแฟนที่รักมากๆอีกคนเป็นเพื่อนที่รักมากๆ พี่โบ้จบไปนานแล้วด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เหรียญทอง เกรด 4.00 พี่โบ้ใช้ทุนเสร็จแล้วตอนนี้ไปเรียนที่บอสตันด้านศัลยกรรมพลาสติก ส่วนพี่แหววก็ใช้ทุนที่เชียงราย ผมได้ไปใช้ทุนที่อำเภอวังทองตามที่ผมเลือกไว้ และโบนัสก็ได้กลับไปบ้านเกิดที่บ้านแหลม ส่วนเพชรกลายเป็นเพื่อนซี้โบนัส เธอเลยเลือกใช้ทุนที่อำเภอท่ายางไม่ไกลจากโบนัสเท่าไหร่ การที่มีเพชรไปอยู่ด้วยกลายเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับผม
"แกนะไอ้ป้อง แกต้องจ่ายค่าคุ้มครองไอ้โบมาด้วย"
"แกจะคุ้มครองอะไรวะ..ไอ้เพชร แกอยู่โน่นท่ายาง เวลาโบนัสมีไรฉุกเฉิน แกจะทำไง"
"เสือกมาถามชั้น แล้วแกจะทำไง อยู่พิษณุโลก จะเหาะมาหรือไง ต้องกูเนี่ยหละ เอาน่า ไม่ต้องห่วง เรื่องไอ้พีท ไอ้โบมันยังเก็บหมัดเด็ดที่พี่โบ้ให้ไว้อยู่ ที่ชัวร์คือ ชั้นก็มีก้อปปี้นั้นด้วย ถ้าไอ้โบพลาดพลั้งทำหายไป ชั้นช่วยได้"
"เออ ฝากโบนัสด้วยแล้วกัน แล้วมาเที่ยวหากูมั่งนะ"
........................................................
การเริ่มงานเป็นแพทย์จบใหม่ มันแสนจะวุ่นวาย ผมไม่ห่วงเรื่องความรู้ แต่ห่วงเรื่องประสบการณ์เท่านั้น พี่โบ้เคยบอกว่า คนที่มาหาหมอนั้นน่ะ เค้าฝากความหวังฝากชีวิตไว้ที่เรา เราจะพูดอะไรคิดให้ดี เพราะเค้าจะเชื่อและทำตาม ไม่ว่าจะเรื่องสุขภาพหรือเรื่องอะไรทุกอย่าง แต่มันก็ไม่ง่ายนะพี่โบ้....
"สวัสดีค่ะ หมอปกป้อง หมอจันจิรา พี่ชื่อเอมอรค่ะ เรียกว่าพี่เอมนะคะ ตอนนี้ก็อย่าเรียกเป็น ผอ. เลยนะ ดูห่างเหิน อายุเราไม่น่าจะห่างกันมาก พี่ดูประวัติแล้วก็ห่างจากน้องๆ 5 ปีนะ หมอป้องเป็นแพทย์นะ หมอแอมเป็นทันตะ ทำความรู้จักกันนะ บ้านพักอยู่ใกล้ๆกัน เราจะเป็นทีมเดียวกันและช่วยกันไปสองปีเป็นอย่างน้อย ขาดเหลืออะไรบอกพี่ มีปัญหาอะไรบอกพี่นะ เราต้องช่วยกันแหละ"
ผมนั่งฟังพี่เอมบรรยายสภาพทั่วไปของโรงพยาบาล และก็รับทราบรับรู้ รพ นี้มีแพทย์แค่ผมกะพี่เอม ทุกวันต้องมีแพทย์ประจำคนนึงเสมอ เป็นหมอที่ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย ห้ามหาย ห้ามลา ห้ามขาด พี่เอมเล่าว่าขอจำนวนน้องใช้ทุนเพิ่มเป็นสองคนมาสองปีแล้ว เงียบหาย แต่พี่เอมเป็นคนที่รักงาน..สู้งานและไม่คิดจะย้ายไปจากวังทอง ผมนับว่าโชคดีที่พี่เอมใจดี
"ป้องงงงง ไปหรือเปล่า"
หมอจันจิราหรือที่เธอชอบให้ผมเรียกชื่อเล่นว่าแอมตะโกนเรียกผม วันนี้พี่เอมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับพวกเรา รวมทั้งจะแนะนำให้รู้จักกับทีมงาน รพ วังทองทุกคน
"หมอแอม รอแป๊บ เดี๋ยวๆนะ เอ้า...รองเท้าอยู่กล่องไหนวะเนี่ย ...."
ผมแต่งกายลำลองลงมา ทีเชิร์ตกางเกงยีนส์ พี่เอมพาไปร้านอาหารที่ดีที่สุดของวังทอง ผมนั่งติดกับหมอแอม เราสองคนแทบไม่ได้กิน ทุกคนเดินมาทำความรู้จักทักทายกัน ตั้งแต่พี่หัวหน้าพยาบาลจนถึงภารโรง สิ่งแรกที่ผมรู้สึกคือเป็นทีมที่รักกันมาก และช่วยเหลือเกื้อกูลกันเสมอ
"อ่ะ เธอสองคนลงนี่นะ บ้านพี่อยู่อีกฟากนึงของตึกนี่ มีอะไรโทรบ้านเลย 5222 มือถือก็ได้ เมมเบอร์พี่กันแล้วใช่มั๊ย พรุ่งนี้ก็พักผ่อนจัดของกันนะ วันจันทร์เราลุยกัน"
เราสองคนร่ำลาพี่เอม บ้านผมอยู่ติดกับบ้านของหมอแอม มีแค่รั้วพู่ระหงกั้นอยู่นิดเดียวเท่านั้น
"ป้อง...หิวข้าวว่ะ มีมาม่าหรือเปล่า..."
"ตลกแล้วหมอแอม เมื่อกี้พี่เค้าเลี้ยง หมอเอาแต่คุยอ่ะ เอาๆ...มาดิ ถ้าไม่รังเกียจก็มาที่บ้านผมได้ ยังไม่ได้จัดของเลยนะ ลังเยอะแยะ"
หมอแอมเป็นแขกคนแรกของบ้านพักหมอของผม บ้านผมไม่มีอะไรมากครับ มีสองชั้น ชั้นบนก็มีห้องนอนห้องใหญ่ห้องนึงห้องเล็กห้องนึง มีห้องน้ำ ข้างล่างมีครัว มีห้องน้ำ แล้วก็ห้องนั่งเล่น ใหญ่กว่านี้ผมก็ไม่เอาแล้วครับ ถูบ้านก็ตายแล้ว ห้องนอนมีแอร์แต่ผมคุ้นเคยกับการไม่เปิดแอร์นานแล้ว สภาพบ้านยังดีอยู่ทุกอย่าง
"ถ้าเราเป็นแฟนกัน หลวงก็ประหยัดบ้านไปได้หลังนึงเนอะ"
แอมพูดขึ้นมาหลังจากที่มาม่าคำแรกเข้าปากไป แต่มันทำให้ผมถึงขั้นต้องหันหน้ามามองคนพูด แอมยิ้ม ผมเพิ่งสังเกตว่าแอมมีลักยิ้มน่ารักด้วย
"เอ่อ...เอาเหอะ ผมว่าเค้าอยากให้เราสบายในระดับนึงแหละ เราคงต้องทำงานหนักอ่ะนะ"
"ป้อง ขอร้องหละ...อย่าเรียกตัวเองว่า ผม เลย ขนลุกอ่ะ เรียกป้องก็ได้ กูก็ได้ และขอร้องอย่าเรียกหมอแอมเลย มันดูเป็นทางการจัง เรียกชื่อเล่นนี่หละ เรียกมึงก็ได้ นะ..นะ...เราก็รุ่นเดียวกัน ผม เอาไว้ใช้กะพวกพี่ๆที่นี่แล้วกัน"
"เออ ก็ได้..อ่ะ อิ่มหรือเปล่าอ่ะ เอาอีกห่อมั๊ย หรือออกไปกินบะหมี่กันเลย"
"เฮ้ย อย่าชวนอย่าท้าเรื่องกินนะ...ขอบอก...สู้ตาย 5555"
แอมเพื่อนใหม่ผม ดูร่าเริงแจ่มใส อัธยาศัยดี เธอก็ผู้หญิงขนาดมาตรฐาน หน้าตาก็น่ารักไปอีกแบบ ผมอยู่กะเธอวันเดียวผมก็รู้สึกสนิทสนม และผมก็ยอมเธอ พาเดินออกไปหน้า รพ นั่งกินชายสี่อย่างเป็นเรื่องเป็นราวกะยัยหมอแอม
"นี่จะบอกอะไรให้นะป้อง เราไม่ชอบนอนคนเดียวอ่ะ กลัว..."
"เอ๊า กลัวไรวะ แล้วจะทำไง..."
"โห... ยิ่งบ้านแบบนี้นะ มืดทั้งถนน อย่างกลัวเลยอ่ะ เราเคยโดนผีหลอกตอนเด็กๆอ่ะ กลัวมาก อยู่คนเดียวไม่ได้ ไหว้หละ...ขอนอนห้องเล็กได้มั๊ยอ่ะ"
เจอผีผ้าห่มแน่นอนทรงนี้
โดนผีจับหัว ล่ะมั่ง น่าจะชอบน่ะ
หมอป้องไม่น่ารอด ::Yes!::
กำลังลุ้นเลย
หมอป้องงานเข้าตลอด แต่คนนี้แปลกๆแหะเหมือนเรียกร้องความสนใจ เข้าหาง่ายไป
ในที่สุดก็มาซํกที ภาคที่ 4
หมอป้องงงงงมันไกลกันอ่ะเนอะ
ตัวละครใหม่มา หมอป้องจะทำไงล่ะ
ลุ้นทุกตอน
หมอป้อง..โดนหมอสาวอ่อยเหยื่อเสียแล้ว
::YehYeh::
ขอบคุณครับ
เตียงเดียวกัน
::Dizzy::
::Cheeky::
::Fighto::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มกราคม 05, 2022, 11:03:57 หลังเที่ยงแฟนกู ภาค 4 ตอน 2 ชีวิตใหม่
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
...............................................................................
"เฮ้ย...ทำไรอยู่วะ...โบ๊ต กูโทรไปหาตั้งนานแล้ว มาหาแปมเร็ว ความดันตกมาก"
"เฮ้ย....จริงดิ พี่ป้อง ผมไปเดี๋ยวนี้..."
ผมวางโทรศัพท์แล้วแทบจะผลุนผลันแต่งตัวจนโมโนนอนงงที่เตียง
"โมโน แปม..เอ่อ...ความดันตกมาก โบ๊ตไปก่อนนะ"
"โมโนไปด้วย"
ผมขับรถแบบไม่คิดชีวิต จากเยาวราชมา รพ.จุฬา แค่เพียง 5 นาทีเท่านั้น แล้วผมก็วิ่งราวกับไม่มีโมโนมาด้วย พอถึงห้องเท่านั้น พี่ป้อง พี่โบนัส พี่เพชรยืนอยู่ และมีพี่หมออองโค (หมอด้านมะเร็ง) อีกคนที่ผมคุ้นๆหน้ายืนอยู่ แม่และพ่อแปมยืนข้างเตียงของแปม ผมยกมือไหว้ทุกคน ก่อนเดินเข้ามาหาแปม เพื่อนรักของผมที่กำลังจากไป....
"แปม แปม เราโบ๊ตนะ ทำใจดีๆไว้ก่อน โบ๊ตรู้นะ..แปมได้ยิน แปมไม่ต้องตอบโบ๊ต โบ๊ตจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กะแปมนะ แปมไม่ต้องห่วงเลย ตอนนี้แค่หายใจลึกๆนะ ทำใจให้สบายไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น"
ผมยืนน้ำตาไหล จนมันหยดลงบนมือเพื่อนที่ผมจับอยู่ ผมดูแลแปมมาตลอด 5 ปี ผมไม่คิดกะแปมเป็นแฟน แต่ผมรู้สึกห่วงใยเธอเสมอ ผมพยายามเป็นเพื่อนที่ดีกะแปมหลายครั้งจนโมโนเองบางครั้งก็น้อยใจและงอนผมบ้าง ผมไม่เคยล่วงเกินแปมอีกเลยนับจากเมื่อครั้งสุดท้ายตอนปีหนึ่ง แต่ผมคิดกะแปมเป็นเพื่อนเสมอ ชีวิตเธอน่าสงสารมากๆ
"หมอโบ๊ต..หักห้ามใจนะ ตอนนี้เราทำได้ก็แค่...อยู่เป็นเพื่อนแปม...แล้วกัน" พี่โบนัสพูดขึ้นมา และเดินเข้ามาโอบไหล่
ชีพจรของแปมอ่อนลงมาก มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีที่สุดแล้วของการจะมีชีวิตต่อไปอีก
"พี่ป้องครับ เราให้ยากระตุ้นหัวใจเพิ่มได้มั๊ยพี่..."
"เออ....พี่กะพี่สุเมธทำให้หมดทุกอย่างแล้ว ทำก่อนที่หมอโบ๊ตบอกแล้วหละ มันได้แค่นี้จริงๆ พี่ว่า...พวกเราน่าจะออกนอกห้องนะ ให้คุณพ่อคุณแม่ได้มีเวลาคุยกะแปม เรามาลาแปมกันเถอะ..."
จากนั้นพี่ป้องก็เดินนำทุกคนเข้าไปจับมือแปม และพูดอำลาแปมเป็นครั้งสุดท้าย โมโนมองหน้าผม ผมไม่มีอะไรปกปิดโมโน ผมบริสุทธิ์ใจ ผมร้องไห้จริงๆ โมโนเอามือมากอดผม ผมกอดเธอแน่น
"ทำไมแปมรีบไปจัง"
"โบ๊ต ทำใจให้สบายนะ แปมกำลังจะไปดี เราอย่าเสียใจมากเกิน เราต้องหนักแน่นนะหมอโบ๊ต ลาแปมซะ แล้วตามเราออกมา"
ผมพยักหน้า จริงอย่างที่โมโนพูด โมโนเป็นคนเก่งเสมอ เก่งกว่าผมมานานแล้วเรื่องเหตุผลและสิ่งที่ควรทำหรือไม่ควรทำ ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนเดินเข้าไปหาแปม ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะอยู่ข้างแปมจนวาระสุดท้าย ซึ่งมันกินเวลาเพียงแค่สิบนาทีหลังจากที่โมโนออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย หน้าของแปมในเวลานั้นคือยิ้มอย่างมีความสุข และผมก็ร้องไห้อย่างหนักเมื่อสัญญาณชีพของแปมขาดลงไป เพื่อนผู้เป็นความหวังของคนทั้งอำเภอได้จากไปแล้ว.....
..........................................................
อาจารย์ช่วยดำเนินการให้รถโรงพยาบาลส่งแปมกลับไปที่สกลนครในช่วงเช้าของวันเสาร์ ผมขับรถตามไปพร้อมกับโมโน และพี่ป้องกะพี่โบนัสก็ติดรถมาด้วยกัน และได้รดน้ำแปมและฟังสวดเธอในคืนแรก
"หมอค่ะ แม่ขอบคุณมากนะคะ"
คุณแม่ของแปมเดินเข้ามายกมือไหว้ผมอีกครั้ง พร้อมกับส่งถุงให้ผมถุงนึง
"แม่ขอคืนไอ้นี่ค่ะ แม่คงไม่มีคนให้โทรไปหาแล้ว.. ขอบคุณหมอมากๆนะคะ ที่เป็นเพื่อนเจ้าแปมมันจนวาระสุดท้าย"
ผมเปิดดู ในนั้นคือโทรศัพท์มือถือที่ผมเคยให้ไว้ใช้คุยกับแปม น้ำตาผมคลอเบ้า โมโนเอามือมาตบหลังผมเบาๆ เพื่อเตือนว่าให้ผมหักห้ามใจ
"แม่ครับ ผมไม่ลืมสัญญาครับแม่ ผมให้สัญญากะแปมไว้แล้วครับ"
"ขอบคุณนะคะ ไม่ว่าคุณหมอจะทำอะไร คุณแม่ต้องขอบคุณค่ะ แค่นี้ก็...เกินกว่าชาวบ้านอย่างเราจะคาดหมายแล้วค่ะ...."
แม่ร้องไห้แล้วก็ลุกไปดูแลญาติที่ต่างเศร้าโศกอย่างเหลือคณานับ พวกเราค้างคืนที่โรงแรมในอำเภอส่องดาวบ้านเกิดของแปม โมโนเป็นห่วงผมมาก เธอจับมือผมตลอดเวลา โมโนไม่ถามเลยสักคำว่าทำไมผมถึงเศร้าโศกมากมายขนาดนี้
"โบ๊ตสัญญาอะไรกะแปมเหรอ"
"อืมม์ ไม่เป็นความลับหรอก แต่ขอเราทำให้สำเร็จก่อนนะ เราจะบอกโมโนเป็นคนแรก"
........................................................
ทางด้านหมอปกป้อง
"ปกป้อง เธอยื่นแล้วยังว่าจะไปใช้ทุนที่ไหน"
"อ้อ โบนัส...ว่าไง ยื่นแล้ว ก็ตามที่บอกโบนัสไปนะ ไม่เปลี่ยนใจ ไม่เล่นมุขนะ ป้องขอไปอำเภอวังทอง พิษณุโลกบ้านเกิดเรา ตกลงโบนัสก็อยู่บ้านแหลมหรือเปล่า"
"อืมมม์ ป้องไม่เปลี่ยนใจไปอยู่กะโบนัสจริงๆเหรอ แล้วป้องจะคิดถึงโบนัสมั๊ยอ่ะ"
"โหย....คิดถึงสิ เราเห็นกางเกงในก็คิดถึงโบนัสตลอดแหละ โบนัสรู้เปล่า เธอเป็นคนที่สองในโลกนี้ที่ซื้อกางเกงในให้เรานะ"
ได้ผล โบนัสยิ้มและเอามือตีแขนผมทีนึงแก้เขิน
"บ้า ปี 5 แล้วยังบ้าอีก เอาเราไปเปรียบเทียบกะกางเกงใน...เชอะ เราก็เห็นชุดชั้นในแล้วก็คิดถึงคนซื้อเหมือนกันแหละ"
"โบนัสไม่ต้องห่วงหรอก เราคิดไว้แล้วหละ อันแรกนะ ป้องจะโทรไปหาทุกวัน ไลน์ไปหาเมื่อว่าง แล้วก็ไปหาเมื่อหยุดหลายวัน"
"ให้จริงๆเหอะ เดี๋ยวก็ทำไม่ได้ เออเนี่ย แม่เราบอกว่า อยากใช้เงินคืนแทนใช้ทุนก็ได้นะ"
"โอ๊ย...อย่าเลยโบนัส เราว่าทำงานให้คนที่จ่ายภาษีให้เราเรียนก่อนเหอะ เราอดทนกันสักสองปีนะ มันไกลหน่อย แต่ป้องคงไม่เปลี่ยนใจหรอก..."
...........................................................
ผม (ปกป้อง) เรียนจบแล้วครับ พร้อมโบนัสและเพชร คนนึงเป็นแฟนที่รักมากๆอีกคนเป็นเพื่อนที่รักมากๆ พี่โบ้จบไปนานแล้วด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เหรียญทอง เกรด 4.00 พี่โบ้ใช้ทุนเสร็จแล้วตอนนี้ไปเรียนที่บอสตันด้านศัลยกรรมพลาสติก ส่วนพี่แหววก็ใช้ทุนที่เชียงราย ผมได้ไปใช้ทุนที่อำเภอวังทองตามที่ผมเลือกไว้ และโบนัสก็ได้กลับไปบ้านเกิดที่บ้านแหลม ส่วนเพชรกลายเป็นเพื่อนซี้โบนัส เธอเลยเลือกใช้ทุนที่อำเภอท่ายางไม่ไกลจากโบนัสเท่าไหร่ การที่มีเพชรไปอยู่ด้วยกลายเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับผม
"แกนะไอ้ป้อง แกต้องจ่ายค่าคุ้มครองไอ้โบมาด้วย"
"แกจะคุ้มครองอะไรวะ..ไอ้เพชร แกอยู่โน่นท่ายาง เวลาโบนัสมีไรฉุกเฉิน แกจะทำไง"
"เสือกมาถามชั้น แล้วแกจะทำไง อยู่พิษณุโลก จะเหาะมาหรือไง ต้องกูเนี่ยหละ เอาน่า ไม่ต้องห่วง เรื่องไอ้พีท ไอ้โบมันยังเก็บหมัดเด็ดที่พี่โบ้ให้ไว้อยู่ ที่ชัวร์คือ ชั้นก็มีก้อปปี้นั้นด้วย ถ้าไอ้โบพลาดพลั้งทำหายไป ชั้นช่วยได้"
"เออ ฝากโบนัสด้วยแล้วกัน แล้วมาเที่ยวหากูมั่งนะ"
........................................................
การเริ่มงานเป็นแพทย์จบใหม่ มันแสนจะวุ่นวาย ผมไม่ห่วงเรื่องความรู้ แต่ห่วงเรื่องประสบการณ์เท่านั้น พี่โบ้เคยบอกว่า คนที่มาหาหมอนั้นน่ะ เค้าฝากความหวังฝากชีวิตไว้ที่เรา เราจะพูดอะไรคิดให้ดี เพราะเค้าจะเชื่อและทำตาม ไม่ว่าจะเรื่องสุขภาพหรือเรื่องอะไรทุกอย่าง แต่มันก็ไม่ง่ายนะพี่โบ้....
"สวัสดีค่ะ หมอปกป้อง หมอจันจิรา พี่ชื่อเอมอรค่ะ เรียกว่าพี่เอมนะคะ ตอนนี้ก็อย่าเรียกเป็น ผอ. เลยนะ ดูห่างเหิน อายุเราไม่น่าจะห่างกันมาก พี่ดูประวัติแล้วก็ห่างจากน้องๆ 5 ปีนะ หมอป้องเป็นแพทย์นะ หมอแอมเป็นทันตะ ทำความรู้จักกันนะ บ้านพักอยู่ใกล้ๆกัน เราจะเป็นทีมเดียวกันและช่วยกันไปสองปีเป็นอย่างน้อย ขาดเหลืออะไรบอกพี่ มีปัญหาอะไรบอกพี่นะ เราต้องช่วยกันแหละ"
ผมนั่งฟังพี่เอมบรรยายสภาพทั่วไปของโรงพยาบาล และก็รับทราบรับรู้ รพ นี้มีแพทย์แค่ผมกะพี่เอม ทุกวันต้องมีแพทย์ประจำคนนึงเสมอ เป็นหมอที่ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย ห้ามหาย ห้ามลา ห้ามขาด พี่เอมเล่าว่าขอจำนวนน้องใช้ทุนเพิ่มเป็นสองคนมาสองปีแล้ว เงียบหาย แต่พี่เอมเป็นคนที่รักงาน..สู้งานและไม่คิดจะย้ายไปจากวังทอง ผมนับว่าโชคดีที่พี่เอมใจดี
"ป้องงงงง ไปหรือเปล่า"
หมอจันจิราหรือที่เธอชอบให้ผมเรียกชื่อเล่นว่าแอมตะโกนเรียกผม วันนี้พี่เอมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงต้อนรับพวกเรา รวมทั้งจะแนะนำให้รู้จักกับทีมงาน รพ วังทองทุกคน
"หมอแอม รอแป๊บ เดี๋ยวๆนะ เอ้า...รองเท้าอยู่กล่องไหนวะเนี่ย ...."
ผมแต่งกายลำลองลงมา ทีเชิร์ตกางเกงยีนส์ พี่เอมพาไปร้านอาหารที่ดีที่สุดของวังทอง ผมนั่งติดกับหมอแอม เราสองคนแทบไม่ได้กิน ทุกคนเดินมาทำความรู้จักทักทายกัน ตั้งแต่พี่หัวหน้าพยาบาลจนถึงภารโรง สิ่งแรกที่ผมรู้สึกคือเป็นทีมที่รักกันมาก และช่วยเหลือเกื้อกูลกันเสมอ
"อ่ะ เธอสองคนลงนี่นะ บ้านพี่อยู่อีกฟากนึงของตึกนี่ มีอะไรโทรบ้านเลย 5222 มือถือก็ได้ เมมเบอร์พี่กันแล้วใช่มั๊ย พรุ่งนี้ก็พักผ่อนจัดของกันนะ วันจันทร์เราลุยกัน"
เราสองคนร่ำลาพี่เอม บ้านผมอยู่ติดกับบ้านของหมอแอม มีแค่รั้วพู่ระหงกั้นอยู่นิดเดียวเท่านั้น
"ป้อง...หิวข้าวว่ะ มีมาม่าหรือเปล่า..."
"ตลกแล้วหมอแอม เมื่อกี้พี่เค้าเลี้ยง หมอเอาแต่คุยอ่ะ เอาๆ...มาดิ ถ้าไม่รังเกียจก็มาที่บ้านผมได้ ยังไม่ได้จัดของเลยนะ ลังเยอะแยะ"
หมอแอมเป็นแขกคนแรกของบ้านพักหมอของผม บ้านผมไม่มีอะไรมากครับ มีสองชั้น ชั้นบนก็มีห้องนอนห้องใหญ่ห้องนึงห้องเล็กห้องนึง มีห้องน้ำ ข้างล่างมีครัว มีห้องน้ำ แล้วก็ห้องนั่งเล่น ใหญ่กว่านี้ผมก็ไม่เอาแล้วครับ ถูบ้านก็ตายแล้ว ห้องนอนมีแอร์แต่ผมคุ้นเคยกับการไม่เปิดแอร์นานแล้ว สภาพบ้านยังดีอยู่ทุกอย่าง
"ถ้าเราเป็นแฟนกัน หลวงก็ประหยัดบ้านไปได้หลังนึงเนอะ"
แอมพูดขึ้นมาหลังจากที่มาม่าคำแรกเข้าปากไป แต่มันทำให้ผมถึงขั้นต้องหันหน้ามามองคนพูด แอมยิ้ม ผมเพิ่งสังเกตว่าแอมมีลักยิ้มน่ารักด้วย
"เอ่อ...เอาเหอะ ผมว่าเค้าอยากให้เราสบายในระดับนึงแหละ เราคงต้องทำงานหนักอ่ะนะ"
"ป้อง ขอร้องหละ...อย่าเรียกตัวเองว่า ผม เลย ขนลุกอ่ะ เรียกป้องก็ได้ กูก็ได้ และขอร้องอย่าเรียกหมอแอมเลย มันดูเป็นทางการจัง เรียกชื่อเล่นนี่หละ เรียกมึงก็ได้ นะ..นะ...เราก็รุ่นเดียวกัน ผม เอาไว้ใช้กะพวกพี่ๆที่นี่แล้วกัน"
"เออ ก็ได้..อ่ะ อิ่มหรือเปล่าอ่ะ เอาอีกห่อมั๊ย หรือออกไปกินบะหมี่กันเลย"
"เฮ้ย อย่าชวนอย่าท้าเรื่องกินนะ...ขอบอก...สู้ตาย 5555"
แอมเพื่อนใหม่ผม ดูร่าเริงแจ่มใส อัธยาศัยดี เธอก็ผู้หญิงขนาดมาตรฐาน หน้าตาก็น่ารักไปอีกแบบ ผมอยู่กะเธอวันเดียวผมก็รู้สึกสนิทสนม และผมก็ยอมเธอ พาเดินออกไปหน้า รพ นั่งกินชายสี่อย่างเป็นเรื่องเป็นราวกะยัยหมอแอม
"นี่จะบอกอะไรให้นะป้อง เราไม่ชอบนอนคนเดียวอ่ะ กลัว..."
"เอ๊า กลัวไรวะ แล้วจะทำไง..."
"โห... ยิ่งบ้านแบบนี้นะ มืดทั้งถนน อย่างกลัวเลยอ่ะ เราเคยโดนผีหลอกตอนเด็กๆอ่ะ กลัวมาก อยู่คนเดียวไม่ได้ ไหว้หละ...ขอนอนห้องเล็กได้มั๊ยอ่ะ"
เจอดีอีกแล้วหมอต้องจัดนะ
เสียวครับ