งานแต่งเรื่องนี้มีความดาร์ค ไร้มนุษยธรรม ท่านใดที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ
ดำเนินมาถึงตอนสุดท้ายกันแล้ว สำหรับซีรีย์เรื่องยาว ที่ตัวละครพระเอกรันทดกันสุดๆตั้งแต่ตอนแรก
จนได้มิกกี้เพื่อนซี้สุดเจ๋ง มายืนหยัดอยู่เคียงข้าง ค่อยๆฉุดเขาขึ้นมาจนเทพได้ในที่สุด
แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ส่งตัวร้ายมาจัดการกับพวกเขา จนมิกกี้สละชีพจนตัวตาย
เรื่องราวจะเป็นยังไง บทสรุปจะเป็นแบบไหน เชิญรับชมได้เลยเจ้าค่ะ
-----------------------------------
สำหรับท่านใดที่ยังไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้านี้
Part 1
https://xonly8.com/index.php?topic=250628.0
Part 2
https://xonly8.com/index.php?topic=252704.msg2345909#msg2345909
Part 3
https://xonly8.com/index.php?topic=253239.0
Part 4
https://xonly8.com/index.php?topic=253980.0
Part 5
https://xonly8.com/index.php?topic=254485.0
Part 6
https://xonly8.com/index.php?topic=255180.0
Part 7
https://xonly8.com/index.php?topic=255651.0
Part 8
https://xonly8.com/index.php?topic=256263.0
Part 9
https://xonly8.com/index.php?topic=256653.0
Part 10
https://xonly8.com/index.php?topic=257200.0
Part 11
https://xonly8.com/index.php?topic=257553.msg2493224#msg2493224
Part 12
https://xonly8.com/index.php?topic=258093.0
Part 13
https://xonly8.com/index.php?topic=258326.0
Part 14
https://xonly8.com/index.php?topic=258604.0
Part 15
https://xonly8.com/index.php?topic=258735.0
Part 16
https://xonly8.com/index.php?topic=258848.0
-----------------------------------
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!"
เจ็บปวด เจ็บปวดเหลือเกิน ไม่ว่าจะแหกปากร้องหรือตะโกนดังแค่ไหน ความเจ็บก็ไม่บรรเทาลงเลยแม้แต่น้อย
ช่วยใครไม่ได้เลย ไม่ได้สักคน แม้แต่มิวก็ยังเสียสติ
เพราะจ้องแต่จะแก้แค้น จ้องแต่จะเอาคืน แทนที่จะได้กลับมา กลายเป็นสูญเสียมันทุกสิ่ง
ผมหันไปมองมิวด้วยภาพเบลอๆ เพราะน้ำตาไหลไม่หยุด
"ขอโทษ....... ผมขอโทษ อึก ฮือออออออออออออ" ผมคลานเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ
สอดแขนช้อนมิวอุ้มขึ้นมาสวมกอด
น้ำตายิ่งไหลหนัก เสียงกรีดร้องยิ่งดังลั่นไปทั่วชายหาด
"อือออออ..." ผมรีบหันไปมองมิวเพราะเสียงสะลึมสะลือของเธอ
มิวลืมตาขึ้นมามองผม ในขณะที่ผมกำลังจะดีใจที่เธอฟื้นขึ้นมาได้
มิวก็ประกบปากจูบผมอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอสอดลิ้นเข้ามาอย่างดูดดื่ม
ผมรู้สึกตัวตัวจึงรีบผละออกจากเธอ
"ทะ ทำอะไรน่ะครับ"
"แฮ่ก ๆ ๆ ๆ ๆ" มิวหายใจถี่ หน้าแดงดูร้อนรุ่ม เมื่อสังเกตตาของมิวอีกทีจึงพบว่า มันว่างเปล่า เลื่อนลอย
มิวใช้สองมือฉีกเสื้อผ้าผมออกจนกระดุมขาดแล้วซุกหน้าเข้ามาเลียแผ่นอกผม
"มิว! หยุด!" ไม่ไหว เธอไม่ฟังอะไรเลย มันใส่ฤทธิ์ยานรกนี่ขนาดไหนให้มิวกันแน่
ผมหันไปมองไอ้ยอดด้วยความโกรธเคือง แต่เพราะมิวล้วงเข้าไปใต้กางเกงผม
ผมจึงต้องรีบหันมาหยุดเธอก่อน
"มิว! สงบสติก่อน แบบนี้ไม่ใช่มิวนะ" จะทำยังไงดี ไม่มีใครแก้ฤทธิ์ยาบ้าๆ นี่ได้นอกจากมิกกี้
แล้วถ้าปล่อยให้หายเอง จะมีความเสี่ยงที่มิวจะไม่หายจนกลับมาเป็นปกติหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
แล้วถ้าเลือกทำจะยิ่งไม่เป็นการซ้ำเติมให้ยามันส่งผลตกค้างต่อร่างกายอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้
ดีไม่ดี อาจกลายเป็นอีกบุคลิกไปเลยก็ได้
จากนางฟ้าแสนดีสุภาพเรียบร้อย กลายเป็นสาวร่านยั่วสวาททั้งที่ไม่ใช่ความต้องการของตัวเธอ
ผมไม่รู้จริงๆ ว่าจะเลือกทางไหน
ระหว่างที่ผมยื้อกับมิวไม่ให้เข้าใกล้ คงเพราะผมไม่ยอมให้มิวลุกใส่
มิวจึงล้มตัวลงไปนอน พร้อมกับอ้าขาเชื้อเชิญอย่างกับคนใจง่าย
มืวขวาบีบนมเล่น มือซ้ายแหวกหอยออกจนเห็นกลีบชมพูภายใน แถมยังแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างเซ็กซี่
ผมรีบเบือนหน้าหนี
"หยุดก่อนมิว ผมรู้ว่ามิวไม่ได้อยากทำแบบนี้ แข็งใจไว้"
แต่ยิ่งไม่สนใจ มิวก็ยิ่งรุก มิวยื่นสองมือขึ้นมาจับผมกดลงไปตรงหว่างขาของเธอ พร้อมกับใช้สองขารัดคอผมไว้
มิวเด้งเอวเอาหอยกระแทกปากผมไม่หยุด พร้อมกับร้องครางเหมือนสัตว์
"อ๊า อี๊ อ๊า อู๊ย อ๊า"
ผมปิดปากแน่นสนิทไม่ยอมเลียและยังกลั้นหายใจไม่ดมกลิ่นพงหญ้าของเธอ
ผมออกแรงงัดขาของเธอออก
"มิว ใจเย๊... อุ๊บ" มิวกดหัวผมลงไปอีกครั้ง คราวนี้จมูกผมจมลงไปในร่องของเธอ กลิ่นหอยบริสุทธิ์ตีเข้าปอดทำผมเริ่มมึน
ดุ้นผมเริ่มแข็ง แต่ผมข่มใจไว้
มิวรูดจมูกผมกับกลีบหอยของเธอจนเริ่มแฉะ
ผมต้องออกแรงมากขึ้นกว่าเดิม ถึงจะแงะขาของเธอออก
พองัดออกผมก็รีบถอยหลัง แต่มิวรีบกระโดดขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวผม แล้วขยับเอวมาที่ใบหน้า
เข่าสองข้างกดแขนผมเอาไว้ เธอจุ่มหอยลงบนปาก แต่ผมหันหน้าหนี
"มิว! ขอร้อง!" ผมร้องไห้อีกครั้ง ที่เธอทำตัวร่านแบบนี้ส่วนหนึ่งมันก็เป็นเพราะผมช่วยเธอไม่ทัน
มิวไม่ตอบอะไรกลับมานอกจากเสียงหอบหายใจเหมือนหมาติดสัดและเริ่มช่วยตัวเอง
มิวสอดนิ้วกลางเข้าปากแล้วดูดเลียเหมือนไอติมแท่งโปรดด้วยเสียงสุดลามก
และใช้อีกมือถูนิ้วรูดไปตามร่องเสียวก่อนจะเขี่ยเม็ดแตดเล่น โดยที่ร่อนเอวใส่หน้าผมไม่หยุด
"มิว... อย่าทำ... ขอร้อง..." ผมขอร้องด้วยใบหน้าที่เริ่มเต็มไปด้วยน้ำของเธอ
มิวหยุดดูดนิ้วแล้วสอดนิ้วที่เธอดูดเข้าปากผม นิ้วที่เต็มไปด้วยคราบน้ำลายของเธอ
"มริว หรุด อรื้อออ!" มิวกดนิ้วเข้าไปถึงลิ้นไก่และอุดปากด้วยมือไม่ให้ผมส่งเสียงขัดจังหวะ
"อะ ฮร่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง นิ้วก็เขี่ยเม็ดแตดเร็วขึ้น
มิวแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า แลบลิ้นแหกปากร้องเสียงร่าน ดวงตาเหลือกขึ้น
แล้วเธอก็ถึงจุดสุดยอด พ่นน้ำระลอกใหญ่ราดหน้าผม มวลน้ำส่วนหนึ่งไหลเข้าปากจนสำลัก
"แค่ก ๆ ๆ"
แต่เหมือนแค่นี้ยังไม่สาแก่ใจเธอ เพราะมิวยังเกาช่วงล่างของเธอไม่หยุด
"ฮร๊า แฮ่ด แฮ่ด แฮ่ด อรื๊ออออ" แถมยิ่งส่งเสียงร้องครางกระเส่าคลั่งยิ่งกว่าเดิม
มิวรีบพลิกตัวแล้วนั่งทับหน้าผม หอยแฉะๆ ของเธอกดจมูกผมหายใจไม่ออก พงหญ้าของเธอทิ่มเข้ามาอุดปาก
เธอถอดกางเกงผมออกแล้วจับดุ้นชักขึ้นชักลงจนแข็งตั้ง แต่ก่อนที่มิวจะก้มหัวลงมาอมมันเข้าไปในปาก
ผมก็รีบพลิกตัวเธอลงไป ก่อนคลานกลับมากดแขนเธอลง
มิวดูชอบใจมากที่ผมจับเธอกด เธอรีบโอบขารัดเอวผมแล้วพยายามกดเพื่อให้ดุ้นผมเข้าใกล้หอยเธอมากที่สุด
และยังพยายามจูบผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
ยิ่งเห็นใบหน้าของมิวกับทำท่าทางร่านๆไม่สมกับเป็นตัวเอง ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด
น้ำตาผมหยดลงเต็มใบหน้ามิว มิวไม่ใช่แค่ไม่รังเกียจแต่พยายามอ้าปากรับ
ราวกับอยากกินของเหลวทุกอย่างที่หลั่งออกมาจากตัวผม
ผมรู้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ไม่ได้มาจากความต้องการของเธอจริงๆ แต่ผมก็ตัดสินใจ แม้มันจะดูเป็นการฉวยโอกาส
แต่ก็เหลือแค่ทางเดียว มีแต่ต้องทำ แต่ก่อนหน้านั้น
ผมจ้องตาเธอที่ว่างเปล่า ก่อนจะพูดกับเธอจากใจจริง
"แม้ว่ามิวจะเป็นแบบนี้ตลอดไปหรือไม่ว่าหลังจากนี้จะเปลี่ยนไปแค่ไหน เราสัญญาว่าจะดูแลและรักมิวตลอดไป"
ผมก้มลงจูบเธออย่างนุ่มนวล ถึงมิวจะหื่นกระหายและสอดลิ้นกวาดไปมาอย่างดูดดื่มก็ตาม
ผมปล่อยข้อมือที่จับเธอกดไว้ออก ปล่อยให้มิวกอดรัดลูบไล้แผ่นหลังผมตามใจ
แต่ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่อาจทราบ ท่าทีของมิวดูอ่อนลงเรื่อยๆ
เธอหยุดลิ้นที่โลดแล่นแพรวพราวในปาก เธอคลายขาที่โอบรัดเอวผม คลายอ้อมกอดที่รัดแน่น
มิวถอนริมฝีปากแล้วจ้องตาผม ดวงตาของเธอชุ่มชื้น ประกายตาที่หายไปเริ่มกลับมา
ด้วยความรักและความห่วงใยที่แท้จริง จึงทำให้มิวรู้สึกถึงความรู้สึกรักที่นัทส่งให้ ทำให้มิวเริ่มกลับมามีความรู้สึก และ เอาชนะฤทธิ์ยา จนเธอกลับเป็นมิวคนเดิม
แล้วมิวก็เริ่มร้องไห้ เธอหลบหน้าไม่กล้าสู้ตาผมและเริ่มเอาแขนปิดของสงวนของตัวเอง
ผมรู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใด มิวคงรู้สึกเสียใจที่เสียจูบแรกและถูกลวนลามโดยไอ้ยอด
"ผมไม่มีวันรังเกียจคุณมิว อย่างที่ผมบอกไป ต่อให้คุณมิวจะเจอเรื่องร้ายมาขนาดไหน ต่อให้คุณมิวจะไม่กลับมาเหมือนเดิม"
ผมเชยคางเธอให้หันกลับมามอง แต่สายตาเธอยังหลบการจ้องตรงๆ ของผมอยู่ดี
"ตามที่ผมได้สัญญาว่าจะดูแลและรักคุณมิวตลอดไป ผมก็จะรักษาสัญญานั้นที่ไว้ให้ตลอดชีวิต"
มิวเม้มริมฝีปากแน่น เธอร้องไห้ออกมามากกว่าเดิม
"ไม่รังเกียจเหรอ ตัวเราแปดเปื้อนไปหมดแล้วนะ ทั้งเสียจูบ! ทั้งถูกลวนลามของสงวน! แล้วยังบังคับให้อมของๆ มัน!"
"ผมไม่เคยแคร์เรื่องนั้นและจะไม่มีวันรังเกียจ"
"ทำไมล่ะ! ทั้งๆ ที่ทุกส่วนของร่างกายเราถูกทุกคนในไลฟ์เห็นหมดแล้วนะ! เราไม่เหลืออะไรแล้ว!"
"เหลือสิครับ คุณมิวยังเหลือตัวตนที่แท้จริงอยู่ภายใน และผมไม่ได้รักคุณมิวที่ความบริสุทธิ์ แต่ผมรักเพราะคนคนนั้นคือ คุณมิว"
มิวปิดปากสะอึกสะอื้น และผมก็พูดตอกย้ำคำมั่นนั้นลงไปอีกที
"ถ้าไม่รังเกียจคนแบบผม กรุณาคบกับผมด้วยครับ คุณมิว"
"..........อื้อ" มิวพยักหน้าตอบตกลงทั้งน้ำตา ประกายตาเธอเริ่มสดใส น้ำตาแปรเปลี่ยนจากความโศกเศร้ากลายเป็นความสุข
"ผมดีใจที่สุดในโลกเลยครับ ที่ได้เป็นแฟนคุณมิว"
ราวกับทนไม่ไหว ผมกับเธอสวมกอดและจูบกันอย่างดูดดื่มราวกับตอนจบของคู่รักในหนังรักโรแมนติก
*****
บนเรือประมง เวลาเดียวกับที่มิกกี้ตาย
ร่างแยกทุกตัวต่างหยุดนิ่งและล้มลงไป
พวกคนเรือจึงสวนกลับกระทืบจนสภาพเละก่อนนำศพทุกตัวโยนทิ้งลงทะเล
ส่วนกัปตันก็ออกมาจัดการเอง โดยสั่งให้พาพวกสี่สาวออกมานั่งแหกขาเอามือไว้ท้ายทอยเรียงแถวหน้ากระดาน
"เหมือนพวกมันจะมาช่วยพวกมึงนะ"
สามสาวหน้าซีดตัวสั่นยกเว้นแค่บัวที่เหม่อลอยไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้น
"ไอ้ยอด มันคือปรสิตของไอ้ยอด" ไจโกะรีบบอกเพื่อไม่ให้ตัวเองโดนลงโทษ
"ไอ้ยอดมันขายมึงให้พวกกู แล้วมันจะมาช่วยทำไม โง่หรือเปล่า"
ไจโกะสะดุ้งเฮือก กลอกตาไปมา ส่วนน้ำพั้นกับมิ้ลค์ก้มหน้าก้มตาแล้วภาวนาให้คนที่คิดว่าใช่มาช่วย
"อ๋อ งั้นก็ไอ้นัท มันก็มีปรสิตเหมือนกัน ไม่รู้มันทำได้ไง แต่มันต้องมาช่วยอีพวกนี้แน่เพราะมันเป็นผัวคนแรกของอีพวกนี้"
"ไจโกะ หุบปากซะ" น้ำพั้นที่อยู่ข้างกันดุใส่เสียงเบา ส่วนมิ้ลค์ก็ตัวสั่นเทิ้ม
"งั้นพวกมึงก็เป็นตัวการทำให้เรือกูวุ่นวายสินะ" กัปตันหันไปมองน้ำพั้นกับมิ้ลค์ ส่วนไจโกะเหมือนได้โอกาส
"ใช่ค่ะท่าน เพราะพวกมันสามตัวเลยค่ะ หนูไม่เกี่ยวเพราะงั้นได้โปรดอย่าลงโทษหนูเลยนะคะ"
"แล้วทำไมมันไม่มาช่วยมึงด้วยล่ะ มึงก็สนิทกับอีสามตัวนี้ไม่ใช่เหรอ"
"เพื่อนเลวๆ แบบนี้หนูไม่อยากสนิทค่ะท่าน ก่อนหน้าที่หนูจะกำราบพวกมัน หนูเคยโดนพวกมันรุมกลั่นแกล้งรังแกมาก่อน"
"อีไจโกะ! อีตอแหล!" น้ำพั้นเหลืออดจนตะคอกใส่
"ไจโกะ ทำไมพูดแบบนี้ พวกเราไม่เคยทำอะไรเธอเลยนะ" มิ้ลค์ก็พูดประท้วงคำของไจโกะ
"ฮี้! หนูกลัวแล้ว ท่านคะ มันจะทำร้ายสมบัติของท่านอย่างหนูอีกแล้ว" ไจโกะแกล้งตัวสั่นเทาเหมือนลูกกนกแล้วพยายามเขยิบถอยให้ห่าง
"ไม่ต้องกลัวๆ เฮ้ย มึงสองตัวอะ กราบตีนอีไจโกะขอโทษมันสิวะ"
"แต่มันพูดโกหกนะ!" น้ำพั้นเถียงสวนกลับอย่างโมโห ทั้งที่ไม่ได้ทำแต่ต้องไปกราบขอโทษ
"ใช่ค่ะ! เราไม่เคยทำแบบนั้นจริงๆ!" มิ้ลค์ก็ช่วยเถียง เพราะเรื่องอะไรต้องไปกราบขอโทษด้วย ที่พวกเธอถูกขายมาบนเรือนี้ก็ฝีมือไจโกะคนเดียว
แต่กัปตันกลับไม่ฟังพวกเธอ
"พวกมึงคือสิ่งของที่กูซื้อมา แล้วคิดจะขัดคำสั่งกูงั้นเหรอ"
"อึก!" น้ำพั้นกัดฟันเจ็บใจ
"......." มิ้ลค์หุบปากก้มหน้านิ่ง
"นายสั่งแล้วรีบทำสิ!" ส่วนอีไจโกะก็กร่างจนขู่ใส่พวกเธอสองคน
น้ำพั้นกับมิ้ลค์จึงต้องจำใจคลานไปกราบตีนไจโกะอย่างเจ็บแค้น โดยโดนไจโกะกระซิบดูถูก
"ไม่ว่ากูจะตกอยู่ในสถานะไหน พวกมึงก็ต้องเป็นเบี้ยล่างให้กู"
ก่อนจะหันไปพูดกับกัปตัน
"ท่านคะ มันพูดขู่หนูว่าตอนพวกท่านเผลอมันจะทำร้ายหนู"
"งั้นควรทำไงกับมันดีล่ะ" ส่วนกัปตันก็ดันเข้าข้างมัน โดยไม่ฟังพวกเธอพูดเลย
"ต้องแล้วแต่ท่านค่ะ ท่านเป็นนายของพวกหนู"
"ฮ่าๆๆ ปากหวานเหมือนกันนะมึง เฮ้ย! พวกมึงสองตัว รีบเลียตีนไจโกะกูให้สะอาดซะ" ไจโกะลอบยิ้มในใจและส่งสายตาดูถูกใส่น้ำพั้นกับมิ้ลค์
น้ำพั้นกับมิ้ลค์จึงต้องเลียตีนไจโกะทั้งน้ำตา
"พวกมันไม่ตั้งใจเลียเลยค่ะท่าน"
น้ำพั้นกับมิ้ลค์สะดุ้งกึก ก่อนจะรีบตั้งใจเลียให้
"ท่านคะมันไม่ค่อยสะอาดเลยค่ะท่าน เหมือนขาดอะไรบางอย่าง"
"ขาดอะไรล่ะ" กัปตันก็รับมุกมันอย่างรู้ที
"ขาดน้ำล้างตีนค่ะ"
"แต่ข้าไม่มีเสบียงเหลือเพราะไอ้พวกปรสิตมันแดกไปหมดแล้วเนี่ยสิ" กัปตันพูดยิ้มๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าไจโกะคิดจะทำอะไร
"แต่หนูมีนะคะ ใช้น้ำของหนูแทนได้ไหมคะท่าน"
"เอาเลย" พอกัปตันอนุญาต ไจโกะก็ยิ้มหวานอย่างมีความสุข ก่อนกระซิบบอกน้ำพั้นกับมิ้ลค์
"มึงกล้าให้กูแดกเยี่ยวพวกมึงสินะ แต่หลังจากนี้ไม่ว่ากูจะโดนอะไร พวกมึงเตรียมโดนหนักกว่ากูแน่"
"ขอโทษค่ะ หนูผิดไปแล้ว" มิ้ลค์ขอโทษทั้งน้ำตาก่อนจะตั้งใจเลียมากกว่าเดิม
"เดี๋ยวมึงก็ต้องขายตัวเหมือนพวกกูนั่นแหละ เอาอะไรมาใหญ่กว่าพวกกู" แต่น้ำพั้นพูดตอบโต้กลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
"มึงก็เก่งแต่ใช้กำลังนั่นแหละอีพั้น ไว้กูเกาะเสี่ยรวยๆ ได้เมื่อไหร่ ค่อยอ้อนให้มันซื้อพวกมึงมาเป็นทาสกูก็ยังได้"
แต่การโต้กลับของไจโกะ ทำน้ำพั้นสะอึก ไม่กล้าโต้เถียงต่อ
"คงคอแห้งสินะพวกมึง งั้นก็เอาน้ำชากูไปแดกด้วยสิ" พูดจบไจโกะก็เยี่ยวออกมาจนเป็นแอ่งน้ำสีเหลืองทองขนาดย่อม
"ใครกินได้น้อยกว่า กูจะฟ้องว่าพวกมึงไม่เลียสักหยด" น้ำพั้นกับมิลค์จึงต้องแย่งกันเลียกินเยี่ยวไจโกะเพื่อให้ไจโกะพอใจ
"เยี่ยวกูอร่อยเหรอวะ แย่งแดกกันใหญ่เลย" พูดจบน้ำพั้นก็กลั้นขำจนไหล่สั่น
เพียงไม่นานแอ่งเยี่ยวก็หายเกลี้ยง แต่พอน้ำพั้นกับมิ้ลค์จะไปเลียให้ต่อ ไจโกะกลับถอยเท้าหนี
"อย่าเอาลิ้นสกปรกแบบนั้นมาแตะตีนสูงส่งของกู ใช้หน้าพวกมึงเช็ดตีนกูแทนซะ"
ถึงสองสาวจะไม่พอใจแค่ไหน แต่ก็ต้องทำอย่างขัดขืนไม่ได้
-----------------------------------
ขออนุญาติติดเหรียญนะเจ้าคะ แต่ความยาวจัดเต็มเทียบเท่า 4 ตอน ::Thankyou::
อ่านตัวเต็มได้เลยที่
fictionlog
https://fictionlog.co/c/629b1a3185d016001c516406
readawrite
https://www.readawrite.com/c/6dcb5471136324276cde947daf072323
hongsamut
https://www.hongsamut.com/fiction/chapter?id=295143&preview=1
-----------------------------------
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณผู้ว่าจ้างเรื่อง มิกกี้เพื่อนรักต่างโลก ที่อนุญาตให้เผยแพร่ให้ทุกคนได้สัมผัสความเสียวสนุกของเรื่องราวคู่หูต่างสายพันธุ์ เป็นเรื่องราวที่ยาวและสนุกมากค่ะ
ขอขอบทุกท่านที่สนับสนุนนิยายเรื่องนี้ด้วยการเปิดอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบนะคะ
แล้วพบกันใหม่ในเรื่องเสียวเรื่องอื่นกันนะคะ เพราะความเงี่ยนไม่มีวันจบ
ผู้แต่ง : KwangLover เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
มาดึกเลย ดีที่ไม่ได้ยังไม่ได้นอน ขอบคุณมากๆเลยครับ ไม่นึกว่าจะจบเลยนะเนี่ย
ไปกดซื้อในเว็บให้นะครับ ขอบคุณจริงๆที่แต่งให้อ่านจนจบครับ
เนื้อเรื่องแรงจริงแต่ตามเชียร์นัทครับ ถึงช่วงแรกจะเหลวไหลสักหน่อยแต่ตอนจบกลับใจ รวมทั้งมิดกี้ด้วยครับ
อยากให้มีภาคต่อจัง
ขอบคุณครับ ไม่อยากให้ไปช่วยสี่สาวบนเรือเลย นิสัยแย่มาก ผล่อยให้ถูกขายไปแหล่ะดีแล้ว
จบแบบเจ็บๆทุกคน
ตามไปจัดต้อนจบ โห แก้แค้นได้ทรมานมาก จน คิดว่าเอาคืนหนักและนานไป แต่ยังว่่า ถ้าไม่รวมนัท สิ่งที่ทำไว้กับคนอื่น ถึงกับฆ่าตัวตาย 4สาวโฉด ก็สมควรแล้ว แต่คนที่ ไม่สงสารเลนคือไอ้ยอด 555 เป็นอีกเรื่อว ที่สนุก โหด แต่ไม่สยองมาก นัก ดูไม่มืดมนซ้ำไปซ้ำมา ดี
จบโหดเลยนะคับเนี้ย เป็นเรื่องที่โหดจริงๆ ขอบคุณมากครับ
สายดาร์กว่าโหดแล้ว เรื่องนี้ต้องบอกว่าดำมืดยิ่งกว่าอีก ขุดเอาด้านร้ายของคนออกมาเล่นอย่างถึงแก่น
ปกติผมไม่ใช่สายดาร์ค แต่ติดตามเรื่องนี้อย่างต่อเนื่อง จินตนาการสูงส่งมากครับ ไว้จะคอยติดตามผลงานและอุดหนุนในโอกาสต่อๆไป ขอบคุณครับ
ถึงตอนจบแล้ว เรื่องนี้โหดมาก แต่ก็สนุกมากครับ
จะได้จบแบบไหนน้อรอลุ้น
ไจโก๊ะนี่มันเลวมากๆเลยทำกับเพื่อนได้
ไจโกะนี่ต้องโดนแบบหนักสุดๆเลยนะเนี่ย มีรางสังหรว่ามิคกี้ต้องตื่นหลังจากได้มิวแล้วแน่นอน
ไจโก๊ะ นี่เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ไม่เคยคิดจะปรับปรุงตัวเองเลย
ใจนึงไม่อยากให้มิกกี้ตาย อยากเห็นตอนจบแบบพระเอกครองโลก 555+
นัทเก่งมากช่วยมิวจนได้แถมหายจากยาเสียสาวด้วย
ไจโกะไปสุดทางจริงๆ โดนไปหนักยังจะหักหลังเพื่อนได้อีก
ตามมาถึงตอนจบ ดาร์กไปให้สุดจริงๆ ครับ
เรือ สาวๆ นี่ จะจบยังไง
ตามมาจนจบ สนุกตื่นเต้น มีหักมุม มีหักเหลี่ยม สนุกมากครับ
ไจโกะจะรอดแบบนี้หรออ
ไจโกะนี่จะจัดการอย่างไรให้สาสมนะ
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
มิกกี้มีโอกาสคืนฟื้นไหม
จบโหดมากครับ
รอลุ้นนายนัทเลยครับ
ขอบคุณครับ สนุกน่าติดตาม ไม่น่าจบไวเลย
ไจโกะยังคงเลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เลวสเมอต้นเสมอปลายจิงๆไจโกะ
จบสะแล้วหรือนี้รู้สึกว่าผ่านไปไวมาก อยากให้มีผลงานอื่นตามออกมาอีกเยอะๆเลยครับ รอติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปนะครับ
จะมีภาคต่อไหมน่ะ...
จบโหดจัดๆ
สาวสาวจะรอดมั้ยเนี่ย รอดก็ดี ไม่รอดก็ต้องโดนจัดหนักๆไปเลย
เดินทางมานาน จบซะแล้ว นายนัท โหด ดิบ เถื่อน ดีจริงๆ
โหดได้อีกเรื่องนี้
จะช่วยด้วยทันไหม หรือจะเป็นแผน
ตีกันมั่วแหรกรานบานตะไทเลยทีนี้
ถึงตอนจบแล้ว เท่าที่ติดตามมาสนุกมากตอนจบจบได้สวยงาม มีบทที่ทุกตัวละคอนได้รับกรรมด้วยถึงแม้บางตัวอาจจะน้อยไปก็ได้รับผลกรรมอย่างถ้วยทั่วทุกคน สนุกมากและขอขอบคุณไร้ทที่แต่งเรื่องได้น่าติดตามมาก
ต้องตามไปอุดหนุนซะแล้ว ขอบคุณนะครับ
หักมุมเซอร์ไพร์สไปเลย ไม่นึกว่าร่างหลักตายแล้วร่างแยกจะตายตาม
สะใจโคตรๆ
จบได้โหดจริงๆ
เสียดายมิกกี้ อุตส่าห์เจอเพื่อนดีๆต้องมาแยกจากกัน
จบแบบมหากาพย์เลย
ช่วยได้แค่คนเดียวว
เอนดิ้งดีอยู่นะ ช่วยได้คนเดียวก็เถอะ
ไจโกะน่าจะโดนต่อยาวๆ
เดินทางมาถึงตอนจบแล้ว ขอบคุณคนแต่งมาดูครับ
พึ่งมาอ่านตอนจบ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
มิกกี้หายไปจริงๆเหรอ
สาวสาวจะรอดมั้ยเนี่ย รอดก็ดี ไม่รอดก็ต้องโดนจัดหนักๆไปเลย
โหดจิงๆ ตอนท้ายประโยค
จบเดือดมากเลยนะเนี่ยเรื่องนี้
จบสักที
ไจโกะเลวบริสุทเลย