เย็นวันหนึ่ง นายลีของสิงคโปร์และนายทักของไทยนั่งรับประทานอาหารเย็นกันที่สิงคโปร์
ทั้งคู่นั่งกินกุ้งลอปสเตอร์อยู่ (กุ้งมังกร) และอื่นๆ มากมายบนโต๊ะ
ลี : ถามทักว่า เปลือกกุ้งล็อปสเตอร์นี้ คุณคิดว่าสามารถนำไปใช้อะไรได้บ้างในประเทศคุณ
ทัก : เราไม่สามารถนำมันมาใช้ทำอะไรเราเอาไปทิ้ง
ลี : ในประเทศของเรา เรานำมันมาเข้าโรงงานแปรรูปเป็นขนมแคร็กเกอร์รสกุ้ง
ลี : ถามต่อไปว่า แล้วเปลือกส้มละ คุณทักคิดว่าสามารถนำไปใช้อะไรได้บ้างในปร ะเทศคุณ
ทัก : เราไม่สามารถนำมันมาใช้ทำอะไร เราเอาไปทิ้ง
ลี : ในประเทศของเรา เรานำมันมาเข้าโรงงานแปรรูปเป็น แยมผิวส้ม
ลี : ถามต่อไปว่า แล้วหมากฝรั่งละ เมื่อเคี้ยวหมดแล้วคุณทักคิดว่าสามารถนำไปใช้ อะไรได้บ้างในประเทศ
ทัก : เราไม่สามารถนำมันมาใช้ทำอะไร เราเอาไปทิ้ง
ลี : ในประเทศของเรา เรานำมันมาเข้าโรงงานแปรรูปเป็นถุงยางอนามัยส่งไปประเทศไทย
เสร็จแล้วลีขอตัวกลับเพื่อไปพักผ่อน ทักเอ่ยปากถามลีว่า
ทัก : คุณทำอย่างไรกับถุงยางที่ใช้เสร็จแล้ว
ลี : เราไม่สามารถนำมันมาใช้ทำอะไร เราเอาไปทิ้ง
ทัก : ในประเทศของเรา เรานำมันมาเข้าโรงงานแปรรูปเป็นหมากฝรั่งแล้วส่งกลับมาสิงคโปร์
ดังนั้นสิงโปร์จึงออกกฎหมายห้ามคนในประเทศเคี้ยวหมากฝรั่ง ...