ตอนที่ 7
หลังจากอาบน้ำจนร่างกายสดชื่นแล้ว วีรพลก็เดินลงมาเห็นวิภาวรรณกำลังจัดอาหารบนโต๊ะ หล่อนสวมเสื้อเชิ้ตของเขาเพียงตัวเดียว มันดูหลวมโคร่ง เพราะวีรพลนั้นหุ่นสูงใหญ่กว่าหล่อน ทั้งๆ ที่หล่อนเองเมื่อเทียบกับหญิงทั่วไปก็จัดว่าตัวสูงใหญ่กว่า ชายเสื้อมันยาวลงมาปิดก้นหล่อนไม่เกินคืบ หล่อนไม่ทันเห็นเขา ยังง่วนกับการจัดอาหารอยู่ เห็นแล้วอดพิศวาสไม่ได้ทีเดียว เขาเดินไปโอบกอดจากข้างหลังจูบไซร้ซอกคอก พวงแก้ม อย่างรักใคร่หลงใหล
"อุ้ยยย ภาว่าจะเรียกอยู่พอดีคะ เดี๋ยวเราทานข้าวก่อนนะคะ อึ้ยยย พอก่อน"
"หึหึ นี่เราจะทานข้าวเช้าหรือเที่ยงเนี่ย มัน 10 โมงกว่าแล้วนะ ฮ่ะๆๆ แต่ตอนนี้บอกตรงๆ ไม่อยากทานข้าวเลย อยากกินขนมเค้ก ของขวัญวันเกิดผมคนนี้มากกว่า" ยังไม่วายมือก็เปะปะ จบโน่น คลำนี่ วีรพลเพิ่งนึกได้ หล่อนไม่ได้ใส่ชั้นในสักชิ้นเลยนินา มีเพียงเสื้อตัวเดียว
"อื้อออ ไม่ฟังกันเลย เดี๋ยวภาไปล้างตัวแป้บนึง เราทานข้าวก่อนเถอะคะ บอกแล้วไง ภาไม่ขัดพลหรอก ถ้าทานข้าวเสร็จแล้ว น๊า คนดี"
ขัดไม่ได้ วีรพลเลยต้องจำใจทานอาหาร ที่จริงแล้วเขาก็หิวมาก เพราะเหนื่อยตั้งแต่งานเลี้ยงเมื่อคืนแล้ว แล้วยังต้องมาใช้แรงตอนเช้าอีก มื้อนั้นเขาจึงทานซะเต็มคราบ หลังจากช่วยกันทำความสะอาดภาชนะแล้ว เขาก็เข้ากอดวิภาวรรณอีกที
"อื้ออ อะไรอีกละคะ"
"อ้าว ก็สัญญากับผมแล้วนี่ อย่าเบี้ยวสิ"
"แล้วอะไรละคะ" " ก็ เอ่อ.." เขาก็ยังไก่อ่อนอยู่ดี คิดหาคำพูดไม่ถูก ยกมือเกาหัวแกรก หน้าตาเขินอาย วิภาวรรณก็จ้องตารอคำตอบ ด้วยตาเป็นประกาย ยิ้มมีเลศนัยนิดๆ
"เอ่อ จะพาพี่ไปสำรวจห้องนอนไงครับ" โพล่งออกมาได้ ทำเอาวิภาวรรณหัวเราะลั่น แล้วเขาก็รวบร่างขึ้นอุ้มหล่อนขึ้นไปชั้นบนห้องนอน
"ตามสัญญาน๊า พี่ภา" วิภาวรรณเอานิ้วมือแตะริมฝีปากเขาอีก
"บอกว่าไม่ต้องเรียกพี่ไงคะ เรียกภาเฉยๆ นะคะที่รักขาาา"
"แหม มันยังไม่คุ้นนี่นา ภาที่รัก เมื่อวานเป็นเกิดผม สงสัยวันนี้เป็นวันเข้าหอผมแน่ๆ เลย อา ช่วงนี้มีแต่เรื่องมงคลแฮะ สงสัยจะจริงนะ พะ พี่ ภา ไปไหว้พระขอพร รู้มั้ย ว่าผมขอพรว่ายังไง"
"ว่ายังไงละคะ"
"ผมขอรักพี่ภาคนเดียว และขอให้ท่านดลใจ ช่วยให้พี่ภารักผมด้วย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะขอรักพี่ภาไปชั่วนิรันดร์ อืมมมม.. แล้วภาล่ะ ขอพรว่ายังไง"
"ม่ายบอกกก....คิคิคิ" "อ้าว ขี้โกงนิ" แล้วเขาก็รวบรัดเข้ามากอดแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม เริ่มจากละเมียดละมัย ก็เพิ่มความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ แล้ววิภาวรรณก็ขยับตัว ผลักเขาเอนนอน
"วันนี้ภาจะทำให้พลมีความสุขที่สุด" ว่าแล้วก็ค่อยๆ ถอดเสื้อเขาออก พร้อมทั้งกางเกง ซึ่งคราวนี้เขาไม่ใส่กางเกงในเลย เหมือนจะรู้ว่าไร้ประโยชน์ เริ่มจากจูบไล่ต่ำลงมาจากปาก ซอกคอ แผงอกที่แน่นปึก ค่อยๆ ตวัดลิ้นเลียปลายหัวนมเขา วีรพลก็ลูบหัวหล่อนไปเรื่อย ขยับถอยลงมาหน้าท้อง จูบเลีย แล้วก็ฉกปลายลิ้นลงหน้าท้อง สะดือ เริ่มทำให้วีรพลสะท้าน แขม่วท้องเกร็ง ขบกราม จากนั้นก็มาถึงลำเขื่อง หล่อนกำท่อนควยเขาไว้ เงยหน้ามองตาเขาอย่างยั่วเย้า
"มิน่าล่ะ ภาถึงคับแน่นไปหมด มันใหญ่จนภากำจะไม่รอบเลย ยาวด้วย"
"อาาา มือภานิ่มจัง อูยยย รูดเบาๆ สิครับ"
"พลจ๋าาา เวลาเรามีเมคเลิฟกัน ต้องใช้คำหยาบๆ แล้วล่ะ จะได้ช่วยให้มีอารมณ์ยิ่งขึ้น มะกี้ว่าอะไรนะคะ"
"รูดดด เอ่อ ไงดี รูดควยผมอ่ะ อู้ววววว ภาจ๋าาา"
"จ๋า ภากระถอกให้อย่างนี้ ชอบมั้ย เด๋วภาจะเลีย และดูดควยให้ พลจะได้เสียวสุดๆ อื้มม แค่ปลายเงี่ยงก็เต็มปากเค้าเลย ท่าจะดูดมันดี" ความจัดเจนของหล่อนได้กลับนำมาใช้อีกครั้ง วิภาวรรณจึงงัดแม่ไม้การเย็ดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"โอยยยย ภาครับ มันเสียวมากๆ เลย ปากภาอุ่นดี อ้ากกก ดูดปลายด้วยเหรอ โอววว"
"ปลายควยพลน่าดูดจะตาย ขอภาดูดให้สมกับที่อยากทำให้พลเสียวนะคะ เอางี้ เพื่อไม่เสียเปรียบ พลเลีย เอ่อ ... เลียหีให้ภาด้วยนะ" แล้วหล่อนก็กลับร่างหันสะโพกขึ้นคร่อมหน้าเขา ตอนนี้พูหี ที่วีรพลได้เลียตอนแรก มันเด่นเต็มหน้าเขา ถึงแม้จะยังไม่เคยเย็ดกับใครมาก่อนเลย แต่บางอย่างไม่ต้องบอกกันมาก มันก็เป็นไปเองโดยธรรมชาติ เขาฉกปลายลิ้นเข้าซอกหีวิภาวรรณ ทำเอาหล่อนสะดุ้งกระดกก้นหนีนิดหน่อยแล้วก็ส่ายยั่วยวนอีก พลจึงสอดแขนโอบรั้งสะโพกไว้แล้วแลบลิ้นเลียอีกครั้ง สลับจูบดูด เม้ม เลีย
"อูยยยย พลจ๋า ดีจัง อย่างง้านแหละค่ะ ภาเสียหีแล้วว" พลเองพูดโต้ตอบไม่ได้เพราะตอนนี้ปากไม่ว่าง ก็ได้แต่ละเลงชิวหาตรงหนอกเนินที่เริ่มฉ่ำแฉะด้วยน้ำลายและน้ำเงี่ยนของวิภาวรรณ ฝ่ายวิภาวรรณก็กำรูดท่อนควยเป็นการใหญ่ แล้วก็อมรูดๆ บางครั้งก็อมไล่ลึกจนแทบสุดคอหอย ค้างไว้สักพัก ก็รูดกลับหลุดพ้นปากออกมาดังบั๊วะ เล่นเอาวีรพลเสียวสุดๆ ถึงกับแอ่นก้นตาม มือก็กระชับก้นก้อยสาวใหญ่โน้มลงมาแล้วแยงลิ้นเข้าลึก ตวัดไปมา
"อูยยย พลจ๋า ภาเงี่ยนแล้วคะ พอก่อนนะ เด๋วภาจะทำให้พลเอง"
"ครับ ภาจะทำไรได้เลย ผมก็อดใจไม่ไหวแล้ว อูยยยยย"
"เค้าเรียกเงี่ยนคะ ตอนนี้เราเป็นผัวเมียกันแล้ว อยู่ด้วยกัน ต้องพูดหยาบๆ เอาล่ะ ภาจะยัดควยเข้าล่ะนะ ผัวจ๋าา" วีรพลถึงกับอึ้งไปสักพัก ไม่นึกเลยว่าจากหญิงที่เรียบร้อย วางตัวทุกกระเบียดนิ้ว บัดนี้กลับเล่นบทสวาทกับเขาอย่างหมดเปลือก ไม่เหลือความอ่อนหวานแบบที่เค้าเคยเห็น ทำเอาเขาถึงกับคล้อยตามอารมณ์สวาทที่วิภาวรรณนำพา วิภาวรรณเองก็อยากจะให้คนรักสุขสมประทับใจ จึงพยายามรื้อฟื้น ความช่ำชองที่หล่อนเคยใช้ เมื่อครั้งอยู่กับผัวเก่า เมื่อเวลาปกติหล่อนจะเป็นหญิงหวาน เรียบร้อย น่ารัก แต่เมื่อเรื่องบนเตียง หล่อนถูกผัวเก่าสอนมาให้เป็นคนร่านสวาท ซึ่งก็ทำให้เขารักหล่อนอย่างมาก มาบัดนี้หล่อนได้มอบความรัก ทั้งกายและใจให้วีรพลหมอหนุ่มแล้ว จึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อเป็นเครื่องมัดให้เขารัก และประทับใจหล่อน อีกอย่างก็เป็นการสอนขันไก่อ่อนอย่างเขาด้วย
"โอววว ดูสิลำของผม กำลังมุดเข้ารูแล้ว" วิภาวรรณกำท่อนควยไว้ตั้งตรง แล้วค่อยๆ หย่อนก้นลง เมื่อปลายควยจ่อปากรูหีแล้ว ก็ค่อยห่มก้นกดลง
"ดูให้เต็มตาสิคะ ที่รัก ควยพลกำลังจะมุดเข้ารูหีภาแล้ววว อาาา มันคับเหลือเกิน ควยพลใหญ่จังเลย อูยยยย แบบนี้ หีภากลวงแน่ๆ อ๊าา"
"อู้ววว ภา แบบนี้ผมเสียวมากเลยยย ภา"
"ขา เรียกเมียสิคะ ภาเป็นเมียพลแล้วนะ เรียกเมียสิคะ ผัวขาาา"
"จ๊ะ เมียจ๋า ภาขย่มแบบนี้ ผม......"
"เราเย็ดกันแล้ว มันก็ต้องเสียวอย่างนี้สิคะ อ่าาา ค่อยยังชั่วแล้ว เมียไม่ค่อยเจ็บแล้ว พลช่วยกระเด้งเอวขึ้น ตอนเมียขย่มลงนะคะ ภาชอบ มันเสียวเข้ามดลูกเลยล่ะ อ๊ายยยย ค่อยๆ เบาๆ ค่อยๆเร่งแรงทีหลัง ของผัวใหญ่เหลือเกินนน"
"โอววว ภาจ๋า แบบนี้ผมขอเย็ดภาทุกวันเลยนะ มันเสียวสุดๆ"
"แล้วแต่พลสิคะ อยากเย็ดภาเมื่อไหร่ ภาไม่ขัดหรอก ความสุขของผัว ก็เป็นความสุขของเมียเหมือนกัน อูยยย ผัวจ๋าา เมียเสียวไปหมดแล้ว"
"ผมทนไม่ไหวแล้ว เมียขย่มแรงถึงใจเหลือเกิน"
"อูยยยย ภาเริ่มเมื่อยแล้ว มาเปลี่ยนกันบ้างนะ ผัวจ๋า"
แล้วหล่อนก็โน้มตัวกระหวัดกอดเขาไว้แล้วพลิกกายให้เขาทับร่างอยู่ด้านบน โดยที่หียังคาบควยอยู่ พอขึ้นด้านบนเท่านั้น วีรพลก็โหมแรงกระเด้าจนร่างวิภาวรรณโยกสั่นตามจังหวะกระแทกของเขา
"อออยยยยยย ผัวจ๋า เมียก็ไม่ไหวแล้ว เมียจะออกกแล้ว น้ำเมียจะแตกแล้วววว เร่งแรงๆ ได้เลยคะ ที่รัก ออยยยย อูยยยยยย"
"อ๊าาา ผมก็จะออกเหมือนกัน มันเสียว ปลาย.. ปลายควยผมไปหมดแล้ว เหมือนว่า หะ หีของภามันดูดตุ้บๆ เลย อา ภาจ๋า เย็ดภานี่ มันหีเหลือเกิน ขอเย็ดหลายๆ ทีเลยนะ ภาจ๋า"
"วันนี้ถ้าผัวยังมีแรง ภาให้เย็ดได้ตลอดเลยคะ อูยยยยยยย แรงๆ เลยคะ วันนี้เมียถือว่าเป็นวันเข้าหอของเรา เมียยอมให้ผัวทุกอย่างเลย ผัวขา อ๊ายยยย ไม่ไหวแล้ว ภา จะ... อะ.. ออก ออกแล้วววววววววววว กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด"
"อ้ากกกกกกก อออกแล้วววววว" วีรพลโหมกระหน่ำรุนแรงจนหยาดน้ำควยพุ่งเข้ารูหีวิภาวรรณเต็มโพรง วิภาวรรณก็ตวัดขาเกี่ยวสะโพกเขาไว้อย่างสุดแน่น แอ่นโหนกปะทะหนอกเขา กอดรัดประมาณว่าจะให้หลอมเป็นร่างเดียว จนทุกอย่างสงบนิ่ง ทั้งสองยังก่ายกอด กันอย่างสมปรารถนา
"ภาจ๋า ผมมีความสุขมากๆ เลย ขอบคุณสำหรับของขวัญอันสุดยอด ผมรักภาที่สุดเลย ภาจ๋า"
"ภาก็รักคุณคะ ภาถึงยอมเป็นของคุณวันนี้ ตั้งแต่แยกทางกับสามีเก่า ภาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใครเลย มีพลนี่แหละ ที่ภายอมมอบให้ ภาไม่เคยคิดฝันด้วยซ้ำว่าพระพรหมท่านจะประทานคนรักให้ภาอีก" ทั้งพูดและไปด้วยสายตาหยาดเยิ้ม มือข้างหนึ่งยังไล้ไปตามใบหน้าคมสันของเขา วีรพลเริ่มเห็นความอ่อนหวานของวิภาวรรณกลับมาอีกครั้ง
"นั่นสินะ ผมเองก็ไม่รู้เพราะอะไร ผมไม่เคยรู้สึกปั่นป่วนทุกครั้งที่เจอหญิงสาว เหมือนเจอภาเลย แต่พอเจอภา วันแรก รู้มั้ยใบหน้าภา ผมจำได้ทุกกระเบียดนิ้ว เหลือเชื่อกว่านั้น เรามาเจอกันได้ไงก็ไม่รู้ สงสัยพระพรหมที่ภาว่า คงจะมีจริง แต่รู้สึกจะผิดคิวไปหน่อย เรามาผิดเวลากันนิดเดียวเอง ถึงอย่างไร ผมก็สัญญาคำเดิม ผมรักภาที่สุด" ได้ยินคำนี้ ทำให้วิภาวรรณปลื้มแกมหมั่นเขี้ยว คว้าหมับที่ปลายจมูก พร้อมกับขยี้เบาๆ
"หื้อออ รู้สึกว่าภาได้ยินบ่อยจังนะคะ จนจะสำลักความรักตายแล้วเนี่ย ปากหวานมากเลยรู้มั้ย อืมม ดูใกล้ๆ หน้าพลนี่ ก็มีแววหวานคล้ายผู้หญิงเหมือนกันนะคะ ไม่ใช่หล่อเข้มอย่างเดียว ขนตางอน ตาคมโต คงได้ความสวยมาจากคุณแม่ด้วยแน่ๆ ถ้าไม่รู้มาก่อนนี่ ใครๆ อาจคิดว่าพลเป็นเกย์แน่ๆ คิคิคิคิ"
"อ่าว ง้านภาก็มีผัวเป็นเกย์นะสิ ฮะๆๆ ไม่รู้สินะ จำคลับคล้ายคลับคลาว่าแม่ผมเนี่ย สวยมากคนนึง ใจดี ผมจำได้แต่ว่า อกแม่ผมเนี่ยอบอุ่น เหมือนกอดภาตอนนี้เลยนะ ว่าแต่ ผมขออีกทีนะ ให้สมกับที่ผมรักและปรารถนาภามาตลอด"
วิภาวรรณมีหรือจะขัด หล่อนปรนเปรอสวาทให้ผัวรักจนล้นปริ่ม เมื่อสงครามความใคร่จบลง วีรพลถึงกับหมดเรี่ยวแรงผล๊อยหลับไป วิภาวรรณเองก็เช่นกัน รู้สึกตัวอีกที ก็สองทุ่ม หล่อนลุกลงจากเตียงเดินไปรอบห้อง หวนคิดถึงบทรักที่มอบให้กันอย่างใจวาบหวิว เดินไปรอบห้องเขา หยิบจับอันนั้นอันนี้ทีขึ้นมาดูอย่างไร้จุดหมาย จนมาถึงสิ่งสะดุดตาที่ตู้ใบหนึ่งมองผ่านกระจก เห็นเป็นอัลบั้มรูปภาพ วันที่เอาของมาจัด หล่อนเป็นคนช่วยจัดเองแต่ไม่ได้รู้อะไรมาก เพราะต้องรีบจัดของหลายอย่างไม่มีเวลามาเปิดดู วิภาวรรณหยิบรูปแต่ละอัลบั้มมาดู มีอยู่ชุดหนึ่งดูเหมือนจะเก่ากว่าชุดอื่น ต้องเป็นสิ่งที่วีรพลชอบมาก เค้าถึงเก็บไว้ จึงหยิบมาเปิดดูทีละหน้า เป็นรูปวีรพลตอนเด็กๆ วิภาวรรณเริ่มขมวดคิ้ว ทำไมถึงคุ้นๆ หน้ามาก ค่อยๆ เปิดไปทีละหน้าเรื่อยๆ แล้วหล่อนก็มาสะดุดอยู่ที่ภาพหนึ่ง ซึ่งต้องเป็นรูปวีรพลกับพ่อแน่ๆ หล่อนจำรูปนี้ ตอนวีรพลอายุ ประมาณ 10 ขวบได้ดี เพราะรูปที่เคยถ่ายตอนนั้น หล่อนยังเก็บไว้อยู่หัวเตียงนอนของตัวเองตลอด วิภาวรรณเบิกตากว้าง มือป้องปากกลัวว่าจะส่งเสียงดังไป ถ้าหากว่าเป็นจริง!!! นั่นคือ วีรวัฒน์ ผัวเก่าที่เคยขับไล่ออกจากบ้านมา ถ้าเช่นนั้น วีรพล!!!!..................
วิภาวรรณเปิดไปอีกหลายรูป ก็มีรูปของวีรพลตอนเป็นเด็ก มีอยู่ทุกรูปและก็มีวีรวัฒน์รวมอยู่หลายรูป บางรูปก็มีผู้หญิงวัยกลางคน ซึ่งน่าจะใช่เมียใหม่ และเด็กหญิงตัวเล็กคนนึงอีกประมาณ 5-6 ภาพ แล้วสมองวิภาวรรณก็เริ่มตื้อ สับสนไปหมด หันกลับไปมองวีรพลซึ่งหลับไหลอ่อนเพลียอยู่ น้ำตาหล่อนไหลออกมาเมื่อไหร่ไม่ทราบ ปากอวบอิ่มสั่นระริก ส่ายหน้าไปมา เหมือนไม่อยากเชื่อหรือไม่อยากให้เป็นอย่างที่หล่อนคิด นี่ วีรพลคือลูกชายหล่อนหรือนี่ วิภาวรรณ ก้มหน้ากุมขมับ สั่นศีรษะไปมา
"ไม่!!! มันต้องไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้"..................
นั้นไง55ปริศนาคลี่คลายแล้วแล้วแล้ว(เสียงเอคโค่) ขอบคุณที่แบ่งปันครับ