เรื่องมีอยู่ว่าเราไปทำงานที่ต่างจังหวัด เราไปเจอกับผู้ญคนนึงเเล้วเขาก็ชอบเรามากๆๆ เเต่ตอนเเรกเราไม่ชอบเขา เเต่ก็ไม่ได้รังเกียจหรือฎิเสธเพราะเรากับเขาก็โสดทั้งคู่ เรารู้นะว่าเขาชอบเรามากเขาถามเราตลอดเวลาว่าเราชอบเขาไหมรักเองเขาไหม นานๆเข้าไปเราก็รักเขาเพราะเขาดีกับเรามากเเต่เราไม่กล้าที่จะบอกเขาเพราะสถานะเราเป็นอาจารย์เขาเป็นลูกศิษย์เราเอง ถ้าเราบอกไปเรากลัวว่าเขาจะเเสดงความรักออกมามากจนเกินไป จนทำให้เราโดนไล่ออกเเล้วเขาก็จะถูกคนอื่นมองไม่ดี เราคิดเเบบนี้จริงๆ เเล้ววันนึงเราก็ต้องไปเรียนต่อเเต่เราก็ไปกลับที่ทำงานเรากับที่เรียน เราไม่มีเวลาให้เขาเลยเเต่เราก็ไม่มีคนอื่นเลยนะ เเล้วทีนี้มีเพื่อนในห้องเขามาชอบเเฟนเราก็เหมือนจะเล่นด้วยจนในที่สุดเราจับได้ เราบอกว่าให้เลิกกับไอนั้นเเต่เเฟนเราบอกว่าตอนนี้เพื่อนในห้องรู้เเล้วว่าเป็นเเฟนกับไอนั้น เเล้วก็เริ่มมีคนรู้เรื่องของผมกับเขามากขึ้น เเล้วถ้าเขาบอกเลิกไอนั้นไปเพื่อนในห้องจะมองเขายังไง(เเฟนเป็นคนที่เเคร์เพื่อนเเบบสุดโลกไปเลย) เขาบอกว่าตอนเรียนสังคมเพื่อนมันสำคัญที่สุดเขาอยากจะทำให้มันดีที่สุด เพราะตอนนี้เขาก็ใกล้จบเเล้วอีกไม่กี่เดือนเอง เขาเลือกไอนั้นไม่เลือกเราเเต่เขาก็บอกว่าเขารักเรา เวลามีปัญหาก็โทรมาหาเรา(เพราะเขากับไอนั้นเข้ากันไม่ได้เลย คนละเเนวเลย) เขาบอกว่ารอได้ไหมขอเวลาให้เรียนจบเเล้วมาคบกันจะได้ไม่ต้องกลัวใครว่าหรือมองไม่ดี เเล้วเขาก็จะไม่ต้องเสียเพื่อนไปด้วย เราอยากถามว่าถ้าคุณเป็นผู้ญคนนั้นคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ เเล้วทำไมเเฟนเราถึงต้องทำเเบบนี้ เเล้วถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำอย่างไร ทุกวันนี้เราทุกใจมากๆเลยกินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ