เลิกกับมันมานานละสัก 6-7 เดือนนี้แหละ...ทำใจได้สักที 555++ ลองมองย้อนกลับไปเมื่อวันวานรู้สึกว่ามันตลกดีเพราะผู้หญิงคนเดียวนี้หรอ
ที่เราเสียใจกับเค้ามากขนาดนี้หันมารักตัวเองให้มากๆรักครอบครัวให้มากๆเลยคิดไว้ว่าต่อไปมีแฟนนิต้องหาที่เข้ากับเราได้สำหรับผมคิดว่าความรักเหมือนรองเท้านะ
รองเท้าที่สวยๆมันอาจจะคับไปนิดแต่ใส่แล้วใครเห้นก็บอกว่าสวยเราเป็นคนใส่ก็ภูมิใจแต่รองเท้าสวยๆมันไม่อาจที่จะพาเราไปถึงจุดหมายได้บ้างที่เราอาจจะต้องถอดมันทิ้งพร้อมกับที่มันทิ้งรอยแผลไว้ให้เราก็เป็นได้
ส่วนรองเท้าที่มันใส่ได้พอดีเท้าใส่แล้วสบายแม้มันอาจจะดูไม่สวยแต่ผมเชื่อนะว่ามันจะสามารถพาความรักของเราไปถึงจุดมุ่งหมายได้....งัยก็ขอให้เพื่อนๆทุกๆคน สามารถหารองเท้าที่จะสามารถพาทุกคนไปถึงจุดหมายปลายทางได้นะครับ
[s:123]
....[s:172] (รำลึกอดีตนิด)ตอนเค้าทิ้งไปเค้ามีความสุขไม่เคยโทรมาทีพอเดือดร้อนละแมร่งโทรหากรุก่อนเลย 555++นึกว่า
ตู้ A T M หรอว่ะ พอกรุไม่มีตังค์กะบอกว่าเอา iphoneไปจำไป ขอยืม 5000
เลยบอกมันไปว่าแฟนแกก็มีงานทำแล้วไปขอกะแฟนแกดิว่ะ รู้ไหมมันว่างัย ...มันพูดว่า..เค้ามีแฟนนะไม่ได้เอาไว้ขอตังนะ...ผมเลยหัวเราะออกมาละบอกว่าพี่ไม่มีตัง
หรอกมีแค่พอใช้แล้วก้หาเรื่องวางไป ...นึกในใจอีนี้แมร่งด้านจริง เฮ้อตอนมันอยู่กับกรุมิน่ามันไม่เคยขอกรุใช้ ที่แท้มันไปขอคนอื่นนี้เอง [s:188]
ปล. ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้วิธีลุกขึ้นสู้
ขอบคุณความยากจน ทำทำให้เป็นคนมุมานะ
ขอบคุณความล้มเหลว ที่ทำให้เกิดความเชี่ยวชาญ
ขอบคุณความผิดพลาด ที่ทำให้ฉลาดยิ่งกว่าเดิม
ขอบคุณคำวิพากษ์วิจารณื ที่ทำให้ผลิบานอย่างไร้ข้อตำหนิ
ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้จักครูที่ชื่อประสบการณ์
ขอบคุณความผิดหวัง ที่ทำให้ตั้งสติเพื่อลุกขึ้นมาใหม่
ขอบคุณความทุกข์ ที่ทำให้เรารู้ว่าความสุขมีค่าแค่ไหน
หลายคนเชื่อมันในโชคชะตา บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง
ชีวิตเรากำหนดของมันเอง