🧡 XONLY 🧡

FICTION ZONE => เรื่องเล่าประสบกามเสียว => ผู้ประพันธ์ในตำนานใต้ดิน => หัวข้อที่ตั้งโดย: ~De[@]tH_[N]oTe~ เมื่อ เมษายน 24, 2010, 05:06:24 ก่อนเที่ยง

ชื่อ: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: ~De[@]tH_[N]oTe~ เมื่อ เมษายน 24, 2010, 05:06:24 ก่อนเที่ยง
หวัดดีครับ ตอนนี้ไม่อ่านไม่ได้เลยนะครับ ไม่งั้นพรุ้งนี้คุณจะคุยกับเค้า ไม่รู้เรื่อง...   ตอนนี้สำคัญมากนะครับ โปรดอ่านถึงแม้มันจะยาวไปนิด อ่านแล้วก็ช่วยเม้นหน่อยนะครับ ขอร้องเลยครับ

รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 สงกรานต์จงเจริญ...by X-SOZE

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง วันที่ 13 เมษายน เมื่อหลายปีก่อน...
"นี่แน่ะๆ..พี่เหลียงอย่าหนีนะ!!"
"คิกๆ..พี่เหลียงห้ามหนีพวกหนูนะ..ไม่งั้นโดนหนักแน่!!" เสียงน่ารักๆของเด็กสาววัยแรกแย้ม2คน กำลังตามไล่ล่าเอาปืนฉีดน้ำยิงใส่พี่ชายอย่างสนุกสนาน
"โอ๊ย.น้องหลิน น้องพิม.พี่ยอมแล้วๆ" เสียงเด็กชายผู้ถูกน้องๆของตัวเองกลั่นแกล้ง พูดกับน้องๆพร้อมกับเอามือบังสายน้ำที่น้องๆยิงใส่ เด็กทั้ง3คน ออกมาเล่นสงกรานต์ ณ สวนสาธารณะแถวบ้านอย่างสนุกสนานตามประสาเด็ก ความสดใสน่ารักของเด็กๆทำให้ผู้คนรอบๆอดที่จะอมยิ้มและเอ็นดูพวกเค้าไม่ได้... พลัน สายตาของเด็กหนุ่มก็เหลือบไปเห็น...
"เธอมานั่งทำอะไรตรงนี้หรอ?..." เด็กหนุ่มเดินเข้าไปหาเด็กสาวคนหนึ่งที่สายตาของเค้าเหลือบไปเห็นเมื่อกี้นี้ เด็กหนุ่มเห็นเด็กหญิงคนนั้นกำลังนั่งกอดเขาอย่างเดียวดายอยู่ตรงศาลา เขาจึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับถามเธออย่างเป็นมิตร
"อย่ามายุ่งกับฉัน.!!.." เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มก่อนที่เธอจะพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและไร้ความรู้สึก เด็กชายถึงกับชะงักด้วยความคาดไม่ถึงกับคำตอบที่ได้
"ไปเล่นด้วยกันมั๊ย?" เด็กหนุ่มยังถามเด็กสาวต่อด้วยความเป็นมิตร
"ไปให้พ้นได้มั๊ย!!" เด็กหญิงคนนั้นพูดกับเด็กหนุ่มเสียงแข็งกร้าวด้วยความรำคาญใจ เธอเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองเด็กหนุ่มอย่างไม่พอใจ แววตาของเธอทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความเดียวดายและความเหงาเปล่าเปรี่ยว เด็กหนุ่มรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเธออย่างปรุโปรง เพราะการที่เค้าเสียแม่ไปเมื่อปีก่อน มันทำให้เขามีความรู้สึกที่ไม่ต่างกับเธอนัก เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไรแต่เข้าไปนั่งข้างๆเธอ
"นี่นาย..!!" เด็กสาวตวาดเสียงแข็ง
"เธอคงเหงามากสินะ..?" เด็กหนุ่มพูดกับเด็กสาวคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เด็กสาวหันมองเด็กหนุ่มด้วยความตกใจกับสิ่งที่เธอได้ยิน เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว แต่มันกลับแทงใจดำเธอเหลือเกิน
"นี่นายรู้..."
"รู้ได้ยังไงใช่มะ.."
"ใช่.."
"เพราะเราก็รู้สึกแบบเดียวกับเธอนั่นแหละ" เด็กหนุ่มตอบด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของเขา
"นายก็รู้สึกเหมือนกับชั้นหรอ?" เด็กหญิงถามด้วยความตกใจเพราะคาดไม่ถึงว่า เธอจะได้เจอคนที่มีความรูสึกเช่นเดียวกับเธอ
"อืมๆ..แล้วทำไมเธอถึงมานั่งคนเดียวละ.." เด็กหนุ่มผยักหน้าตอบเธอก่อนที่จะถามด้วยความสงสัย
"พ่อแม่ชั้น..ไม่สนใจชั้นเลย!! วันๆทำแต่งาน ไม่เคยมีเวลาให้ชั้นเลย บังคับให้ชั้นคบแต่เพื่อนระดับเดียวกันไม่ให้คบเพื่อนจนๆ จนแม้แต่เพื่อนชั้นก็ไม่มี..ฮือออๆ" เด็กสาวตอบพร้อมกับเสียงสะอื้นและน้ำตาที่ไหลพรากด้วยความทุกข์ใจ เด็กหนุ่มรู้สึกสะเทือนใจและเศร้าใจกับสิ่งที่ได้ยินยิ่งนัก
"ใครว่าเธอไม่มีเพื่อนล่ะ?..ตั้งแต่นี้ไป เราคือเพื่อนเธอนะ" เด็กหนุ่มพูดกับเธออย่างเป็นมิตนก่อนจะยิ้มให้เธอด้วยความจริงใจ
"นี่นาย..." เด็กสาวถึงอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่า เธอจะได้เจอกับคนที่เข้าใจความรู้สึกเธอได้อย่างปรุโปรง เพราะแม้แต่พ่อแม่ของเธอเองก็ไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเธอเลยแม้แต่น้อย
"เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ..ต่อไปห้ามพูดว่าไม่มีเพื่อนนะ..สัญญาสิ!" เด็กหนุ่มพูดกับเด็กสาวอย่างยิ้มแย้มพร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้น...
"อื้ม..สัญญา" เด็กสาวพูดพร้อมกับชูนิ้วเกี่ยวก้อยกับเด็กหนุ่ม เด็กสาวรู้สึกอบอุ่นเป็นครั้งแรก เธอได้แต่คิดว่า เธอมีความสุขมากเมื่อได้อยู่ใกล้ๆเค้าคนนี้
"เจอแล้ว!!..หนีมาหลบอยู่นี่เอง..นี่แน่ะๆ" เสียงเด็กสาว2คนดังมาจากด้านหลังของพวกเค้า ก่อนที่สายน้ำจากปืนฉีดน้ำของเด็กทั้ง2คนจะพุ่งเข้าใส่เด็กหนุ่มและเด็กหญิงจนพวกเค้าทั้ง2คนเปียกปอนกันไปตามๆกัน  หลังจากนั้น เขาและเธอต่างก็เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน เด็กสาวลืมความทุกข์ต่างๆไปจนหมดสิ้น เธอมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต...
"คิกๆ..กล้าแกล้งชั้นหรอ..นี่แน่ะ..คิกๆ" เด็กสาวหัวเราะอย่างมีความสุข เธอเล่นน้ำกับเด็กหนุ่มคนนั้นจนแทบจะลืมความทุกข์ต่างๆนาๆที่อยู่ในใจเธอไปจนหมด  
"เอ๊ะ!!..นี่นายมีแผลเป็นที่ไหล่แผลเบ่อเริ้มเลย!!" เด็กสาวพูดอย่างอย่างตกใจเมื่อสังเกตุเห็นแผลเป็นขนาดใหญ่ของเด็กชาย
"อ๋อ..แผลไม้เรียวน่ะ..ได้มาจากพ่อไม่กี่วันนี้เอง" เด็กชายตอบ
"คุณหนู!!..คุณหนูค๊ะ...คุณหนู!!" เสียงหญิงสาวหลายคนตะโกนมาแต่ไกล เหมือนว่าพวกเธอกำลังตามหาใครอยู่
"อุ๊ยย!!..โถ่ พ่อแม่ให้คนมาตามชั้นแล้วล่ะ.." เด็กสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าหมองลงในทันที
"..เธอจะไปแล้วหรอ..?" เด็กชายถามเด็กสาวอย่างใจหาย
"ชั้นไม่อยากกลับบ้านเลยนะ...นายพาชั้นไปที่อื่นได้มั๊ย.." เด็กสาวพูดกับเด็กชายอย่างจริงจัง คำพูดเว้าวอนของเธอนั้นทำให้เด็กชายรู้สึกเศร้าใจไม่ใช้น้อย ในใจของเขานั้น ก็ยังไม่อยากให้เธอไปเหมือนกัน ทั้งๆที่รู้จักกันไม่ถึงวัน แต่เขากลับรู้สึกผูกพันกับเธอมาก มากซะจนทำให้เขาใจหายเมื่อรู้ว่าเธอต้องจากเขาไปแล้ว...
"เธอกลับบ้านเถอะนะ..พ่อแม่เธอคงจะเป็นห่วงแล้วล่ะ" เด็กชายฝืนใจพูดกับเด็กสาว เขารู้สึกเสียดายไม่น้อย
"แต่ชั้นยังไม่อยากกลับนิ.,.ชั้นยังอยากเล่นกับนายนินา" เด็กสาวพูดพร้อมสีหน้าทุกข์ใจ
"เดี๋ยวไว้วันหลัง..เราค่อยมาเล่นกันอีกก็ได้นิ เราไม่หนีเธอไปไหนหรอก" เด็กชายพูดอย่างยิ้มแย้ม
"สัญญานะ.." เด็กสาวพูดก่อนจะชูนิ้วก้อยขึ้น...
"อื้ม.สาบานเลย" เด็กชายเกี่ยวก้อยเด็กสาวเพื่อเป็นการสัญญา เด็กทั้ง2ต่างยิ้มให้กันอย่างร่าเริง พวกเขาดีใจมากที่จะได้เจอกันอีกวันหลัง  
"งั้นชั้นไปก่อนนะ..ไว้เจอกันใหม่นะ" เด็กสาวกล่างคำอำลาก่อนที่เธอจะลุกเดินไปหาพี่เลี้ยงที่กำลังตามหาเธอ...
"นี่เธอ..เดี่ยวก่อน!!" เด็กชายตะโกนเรียกเด็กสาวที่กำลังเดินไกลออกไปก่อนที่เค้าจะรีบวิ่งเข้าไปหาเธออย่างรีบร้อน เพราะเขาพึ่งนึกเรื่องสำคัญอะไรบางอย่างได้...
"มีอะไรหรอ..?" เด็กสาวถามด้วยความสงสัย
"เรายังไม่รู้ชื่อเธอเลยนะ..เธอชื่ออะไรหรอ" เด็กชายพึ่งนึกขึ้นได้ว่า เขายังไม่รุ้ชื่อเด็กสาวคนนี้เลย
"คิกๆ..นายเนี่ยตลกจัง" เด็กสาวยิ้มและหัวเราะอย่างชอบใจ
"ชั้นชื่อ.อิ..ไม่เอาดีกว่า..ชั้นยังไม่บอกนายดีกว่า..ไว้ถ้าเจอกันอีก ชั้นจะบอกนายนะ.." เด็กสาวพูดก่อนจะยิ้มให้เด็กชาย
"อ้าววว!!"
"คิกๆ..งั้น...." เด็กหญิงพูดก่อนที่เธอจะมองซ้ายมองขวา และเมื่อเธอมั่นใจว่าไม่มีใครจะเห็นสิ่งที่เธอกำลังจะทำ เธอจึง...
"นี่เธอ...!!" เด็กชายถึงกับตะลึงจนพูดไม่ออกกับสิ่งที่เด็กสาวทำ เขารู้สึกอายจนหน้าแดง
"ชั้นให้นายเป็นคนแรกนะ..ชั้นไปก่อนล่ะ..บ้ายบาย" เด็กสาวพูดพร้อมกับโบกมือให้เด็กหนุ่มก่อนที่เธอจะเดินไปอย่างรีบเร่ง เพราะเธอเองก็รู้สึกเขิลกับสิ่งที่เธอทำไปไม่น้อยเหมือนกัน
"..." เด็กชายถึงกับยืนตัวแข็งพูดอะไรไม่ออก เขาได้แต่ลูบแก้มของตัวเอง ใจของเขาปั่นป่วนไปหมด เขารู้สึกได้ถึงความสุขมากมายที่ถาโถมใส่เขา เพราะตั้งแต่เกิดมา นอกจากแม่แล้ว ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขาเลย  แต่เมื่อกี้ เด็กสาวปริศนาคนนั้นกลับเป็นคนแรกที่ได้ประทับริมฝีปากบนแก้มของเขา เขาได้แต่ยืนมองเด็กสาวที่ให้ความสุขนี้แก่เขาเดินจากไปพร้อมกับพี่เลี้ยง...
"คุณหนูค๊ะ..พวกเราตามหาแทบแย่แน่ะ..คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงเป็นห่วงมากนะค๊ะ!!" พี่เลี้ยงถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อได้พบเด็กสาวที่พวกเธอตามหา
"แค่ออกมาเดินเล่นเอง..พี่เจนไม่ต้องห่วงหรอก" เด็กสาวพูด
"งั้นก็กลับบ้านกันเถอะค่ะ..เดี๋ยวคุณผู้หญิงจะโกรธนะค๊ะ" พี่เลี้ยงพูดพร้อมกับจูงมือเด็กสาวไปที่รถเบนซ์สีดำ คันหรูที่จอดรออยู่  ระหว่างทางกลับบ้าน เด็กสาวได้แต่พูดกับตัวเองในใจกับสิ่งที่เธอทำลงไป เธอรู้สึกอายตัวเองอยู่ไม่น้อย เพราะเธอไม่คอยหอมแก้มใครเลย แม้แต่พ่อหรือแม่ของตัวเอง เธอได้แต่ถามใจตัวเองว่า นี่เรา..ชอบเค้าแล้วหรอนี่?  เด็กสาวได้แต่นึกถึงเด็กหนุ่มที่ทำให้เธอมีความสุขมากขนาดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต เธอได้แต่ยิ้มกับตัวเอง เธอได้แต่คิดว่า ทำไมเด็กชายคนนั้นถึงทำให้เธอยิ้มได้ขนาดนี้นะ ทั้งๆที่พ่อแม่ก็ทำให้เธอยิ้มแบบนี้ไม่ได้เลย เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นในใจของเธอ เธอทั้งรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หรือว่า ความรู้สึกแบบนี้หรอ ที่เขาเรียกกันว่า "ความรัก"
"คุณหนูค๊ะ..เด็กผู้ชายคนเมื่อกี้.ถ้าคุณผู้ชายรู้ ท่านคงไม่พอใจนะค๊ะ" พี่เลี้ยงพูดกับเด็กสาวอย่างจริงจัง
"อย่ายุ่งเรื่องของชั้น!!.." เด็กสาวตวาดพี่เลี้ยงด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว  
"ขออภัยค่ะ.คุณหนูอิง..!!"
.............................
วันที่ 13 เมษายน ปัจจุบัน...
ณ ถนนใจกลางเมือง
"โอ้โห!!...คนเยอะจังนะเหลียง" แพ็ทถึงกับอุทานออกมาอย่างลืมตัว เมื่อเธอได้เห็นผู้คนที่กำลังเล่นน้ำสงกรานต์กันอย่างสนุกสนาน
"อืม..คนเยอะมากเลยอ่ะ" ผมตอบอย่างเห็นด้วยครับ ปีนี้คนออกมาเล่นน้ำกันเยอะมากเลยครับ ไม่รู้เพราะว่าเบื่อการเมืองกันรึป่าว555  ทุกปีจะมีคนมาเล่นน้ำเยอะมากครับ จนต้องปิดถนนเป็นถนนคนเดินเล่นน้ำกันเลยละครับ
"คนเยอะสิดี..ไม่งั้นก็ไม่สนุกสิ..จริงมั๊ยทุกคน" พี่พลอยพูดกับพวกเราอย่างตื่นเต้นครับ
"นั่นสิค๊ะ..คนเยอะสนุกดีออก" น้องหลินพูดสนับสนุนพี่พลอยน้ำเสียงสดใสครับ  
"งั้นพวกเราก็ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ..น่าสนุกออกนะค๊ะ" น้องพิมพูดขึ้นบ้างครับ ดูเหมือนว่าพวกเธอคงอยากจะเล่นน้ำจนห้ามใจไม่อยู่แล้วละครับ พวกเธอเดินเล่นน้ำกันอย่างสนุกครับ แต่ผมน่ะสิครับ ไม่ค่อยสนใจเล่นเลยครับ ถ้าจะถามว่าทำไม ผมก็ต้องตอบว่า เพราะผมต้องคอยระวังไอ้พวกหื่นกาม ที่ชอบฉวยโอกาสทำเป็นมาปะแป้ง แล้วก็แอบลวนลามจับนู่นโดนนี่ แล้วยิ่งพี่พลอยกับยัยแพ็ทแต่งตัวอย่างนี้ด้วยแล้ว อย่าว่าแต่พวกมันเลยครับผมเองก็เกือบจะห้ามใจไม่อยู่เหมือนกันล่ะครับ ก็พวกเธอน่ะ ใส่เสื้อกล้ามตามสไตล์วัยรุ่นจนเห็นสายเสื้อใน แล้วพวกเธอก็ใส่กางเกงขาสั้น โชว์สัดส่วนดีเหลือเกิน แล้วทุกท่านน่าจะรู้นะครับว่า เวลาเสื้อมันโดนน้ำเนี่ย มันจะเห็นไปถึงข้างใน เห้อออ พวกเธอ2พี่น้องตั้งใจใส่เพื่อยั่วผมรึเปล่าเนี่ย...
"อ้าวเหลียง!!..." เสียงหญิงสาวคนนึงเรียกผมจากข้างหลังครับ เสียงคุ้นๆหูผมด้วยครับ
"อ้าวน้ำ!!..มาเล่นกะเค้าด้วยหรอ" ผมรีบหันไปก็เห็นน้ำที่เป็นคนเรียกผมครับ คือ น้ำเค้าเป็นเพื่อนร่วมห้องผมครับ ซึ่งเธอก็เป็นเพื่อนสนิทดรีมครับ
"อืมๆ..สงกรานต์ทั้งที..ก็ต้องเล่นน้ำสิ" น้ำตอบผมอย่างยิ้มแย้มครับ น้ำจัดว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยคนนึงครับด้วยความที่เธอขาวและออกจะหมวยๆด้วยละมั้ง แต่ทุกท่านไม่ต้องคิดลึกนะครับ ผมไม่ได้สนใจเธอหรอกครับ เพราะว่าตอนนี้ ผมสนใจเพื่อนสนิทของเธออยู่ต่างหากละครับ... ผมยืนคุยกับน้ำอยู่ได้ไม่นาน ผมก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่มายังผมกับน้ำครับ ผมรู้สึกเสียววูบวาบที่สันหลังขึ้นมาทันใด...
"เหลียงทำอะไรอยู่หรอ?" เสียงหญิงสาวที่ทำให้ผมถึงกับหนาววาบจนขนลุกดังมาจากด้านหลังครับ เจ้าของเสียงเดินมาข้างกายผมพร้อมกับควงแขนผมไว้แน่น..
"มีอะไรกันหรอ?" แพ็ทถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้อารมณ์สุดๆ ครั้งสุดท้ายที่ยัยแพ็ทพูดแบบนี้ คือตอนที่มีคนมาขอเบอร์ผมก่อนปิดเทอมครับ ก่อนที่ยัยแพ็ทจะพาพวกเพื่อนๆเธอไปเอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นซะไม่มีชิ้นดี T_T เห้ออ รักแรงจริงๆเลยแม่คนนี้...
"น.นี่น้ำเพื่อนเหลียงเอง..." ผมตอบยัยแพ็ทเสียงสั่นๆครับ
"น้ำ..นี่แพ็ท..เธอเป็น..."
"เป็นแฟนเหลียงจ้ะ!!..." ยัยแพ็ทไม่รอให้ผมพูดจบ เธอพูดตัดบทผมก่อนทันที น้ำเสียงของเธออาจจะฟังดูปกติ แต่มันก็แฝงไปด้วยความโหดร้ายทารุณจริงๆครับ
"หรอ!!..แหม.เหลียงมีแฟนไม่เห็นบอกเพื่อนบ้างเลยนะ..งั้นเราไปก่อนนะเหลียง ไว้เจอกัน.." น้ำยิ้มให้ผมก่อนที่จะเดินจากไปครับ ผมก็ยิ้มให้เธอเช่นกัน แล้วก็ดูเธอเดินจากไป..
"โอ๊ยยย!!..แพ็ท ..เหลียงเจ็บนะ." ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บที่แขนขึ้นมาทันทีครับ
"เจ็บสิดี..ถ้าแพ็ทไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนเหลียงนะ..ยัยน้ำอะไรนั่นได้เจอดีแน่!!" ยัยแพ็ทยิกผมเธอพูดกับผมเสียงเขียวเลยครับ ผมละกลั๊วกลัวว่าเธอจะตามไปหาเรื่องน้ำ  นี่ขนาดแค่คุยกันเฉยๆนะเนี่ย...
"โอ๋ๆ..อย่างงอนนะคนดี.." ผมก็เลยต้องง้อเธอไปตามระเบียบครับ ไม่งั้นมีหวัง....ตาย!! (แฟนหรือแม่วะเนี่ย)
หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเล่นน้ำปะแป้งกันไปเรื่อยๆครับ พวกเธอดูท่าทางจะตื่นเต้นสนุกสนานกันใหญ่ ผมเองก็เริ่มจะสนุกขึ้นมาบ้างแล้วสิครับ แต่ไม่ใช่เพราะเล่นน้ำหรอกนะครับ แต่เพราะบรรดาสาวๆที่มาเล่นน้ำ ต่างปล่อยเนื้อปล่อยตัว แต่งตัวได้ยั่วกิเลศผู้ชายเราสุดๆ จนผมอดมองไม่ได้เลยครับ โอ้โห่!!..คนนี้ก็น่ารัก.คนนี้ก็เซ็กซี่ เรียกได้ว่าอาหารตาเพียบเลยละครับ ผมมั่วแต่ยืนมองสาวๆจนเพลินครับ โดยที่ผมไม่ได้ทันคิดว่าคนเยอะแบบนี้ถ้ามัวแต่ชักช้า ก็อาจจะ...
"อ้าวทุกคน!!.." ผมหันมาอีกที ทุกคนก็ไม่อยู่ตรงนี้แล้วครับ  
"โถ่ไอ้เหลียง!!..หลงกันจนได้!!!" ผมพูดกับตัวเองก่อนที่จะรีบเดินตามหาทุกคนอย่างไม่รอช้าครับ ถ้าพวกเธอเกิดไปเจอไอ้พวกลามกฉวยโอกาสลวนลามเข้า ผมจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเลยครับ แต่ทว่า เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งผม ไม่ว่าผมจะมองไปทางไหน ก็เจอแต่ผู้คนที่เดินไปเดินมาเล่นน้ำอย่างครึกครื้น แล้วด้วยความที่ผู้คนแออัดยัดเยียดกันมาก ผมจึงไม่สามารถเดินได้เร็วนัก  จนในที่สุด....
"เห้ออ..หลงกันจนได้!!..." ผมได้แต่ถอนใจและพูดกับตัวเองด้วยความวิตกครับ ป่านนี้พวกเธอก็คงจะเป็นห่วงผมเหมือนกันแน่ๆ แต่ขอแค่ให้พวกเธอไม่เจออย่างที่ผมวิตกก็พอแล้วละครับ  ผมนี่มันแย่จริงๆเล้ย ให้ตายสิ!!
ครั้นผมจะโทรถามพวกเธอ ผมก็ไม่ได้เอาโทรศัพมา แล้วพวกเธอก็คงไม่พกมันมาเล่นน้ำหรอกครับ ผมเหมือนไม่มีทางเลือกครับ นอกจาก เดินหาพวกเธอต่อไปเรื่อยๆ... เห้ออ ไอ้เหลียงนะไอ้เหลียง!! ผมเดินวนไปวนมาสักพักผมก็เริ่มเหนื่อยครับ ก็แหม แดดร้อนเปรี๊ยงขนาดนี้ ไม่เหนื่อยก็แปลกละครับ
"นี่ๆเธอ..ตรงนั้นมีพวกอันตพาลลวนลามผู้หญิงด้วยแหละ!!" เสียงหญิงสาวข้างๆผมพูดกับเพื่อนของเธอครับ หรือว่า ผู้หญิงที่เธอถึงพูดจะเป็น... ไม่นะ!! ผมคิดได้ดังนั้นก็รีบวิ่งไปทางนั้นทันทีครับ ใจของผมตื้นแรงกลัวว่าจะเป็นพวกเธอ...
"นี่พวกแก!!..ไอ้พวกหน้าด้าน!!" เสียงหญิงสาวซึ่งกำลังด่าทอใครบางคนดังออกมาแต่ไกลครับ ผมรู้สึกว่า เสียงนี้มัน..ไม่ใช่เสียงพี่พลอย หรือเสียงแพ็ท หรือแม้แต่เสียงน้องๆครับ แต่ว่า เสียงนี้มันก็คุ้นๆหูผมจังเลย.. ไหนๆก็วิ่งมาถึงขนาดนี้แล้ว เดินเข้าไปหูสักหน่อยก็ไม่เห็นจะเสียหายนิครับ... แล้วทันใดนั้น สายตาของผมก็ต้องเปิดกว้างอย่างตกใจ เมื่อผมได้เห็น...
"ยัยอิง..!!" ได้พูดกับตัวเองอย่างลืมตัวครับ  ใช่แล้วครับ เธอคนที่กำลังเดินด่าทอผู้ชายกลุ่มหนึ่ง เธอคนนั้นก็คือ..ยัยอิงนั่นเองครับ
"อ้าวน้องสาว..ไม่เห็นต้องพูดหยาบๆนิจ้ะ.." เสียงผู้ชายร่างใหญ่มีรอยสักเต็มตัวพูดกับยัยอิงด้วยสีหน้าสื่อถึงความลามกของมันครับ
"ใช่แล้วน้องสาว..พวกพี่ไม่ได้ตั้งใจไปโดนของน้องซะหน่อยนิ" เสียงผู้ชายอีกคนซึ่งยืนข้างๆผู้ชายคนแรกพูดขึ้นบ้างครับ ผมยังยืนดูสถาณการณ์อยู่ไม่ไกล
"ไม่ได้ตั้งใจหรอ..พูดออกมาได้นะ..ไอ้พวกลามกหน้าด้าน!!" ยัยอิงยังไม่ยอมลดละครับ เธอยังด่าทอชายกลุ่มนั้นด้วยถ้อยคำที่รุนแรง  
"อ้าวอีนี่!!...กูพูดไม่รู้ฟังใช่มั๊ย!!" ชายคนแรกพูดตะคอกเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวครับตามฉบับอันตพาล พวกมันเดินเดินเข้ามาหายัยอิงเหมือนกับจะทำอะไรบางอย่างครับ
"นี่พวกแก!!..จ.จะทำอะไรน่ะ.." ยัยอิงถึงกับยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ผมเห็นแล้ว ก็อดสะใจไม่ได้ครับ สมน้ำหน้า ถูกสั่งสอนซะบ้างจะได้รู้สำนึก... แต่ ในใจของผม มันกลับรู้สึกแปล๊บๆขึ้นมาครับ เหมือนกับว่า มันมีความรู้สึกแปลกๆครับ.... ทำไมผมถึง ไม่สบายใจที่เห็นเธอตกอยู่ในอันตรายด้วยนะ!!...
"ต้องสั่งสอนมารยาทกันซะหน่อยแล้วมั้งน้องสาว..." ชายคนแรกเดินเข้าหาเธอพร้อมกับสีหน้าหื่นกามโดยไม่ต้องบอกก็รู้ครับ  ยัยอิงได้แต่ยื่นตัวแข็งเพราะความกลัว...
"ไปเร็ว!!.." ผมวิ่งไปขว้ามือเธอแล้วก็รีบพาเธอวิ่งออกไปให้ไกลที่สุดครับ ผมกับเธอวิ่งหนีออกมาอย่างสุดชีวิต จนเราทั้งคู่มาหยุดพักอย่างเหนื่อยหอบอยู่ตรงริมถนน...
"เห้อ..เห้อออ..หนีพ้นแล้วละ" ผมพูดกับเธอพร้อมกับเอามือยันเข่าอย่างเหนื่อยหอบครับ
"..เห้อออ..เอ๊ะ!!..นี่นาย..!!"
"นายเองหรอ..นายเหลียง..!!" ยัยอิงพูดอย่างแปลกใจครับ เธอคงไม่คิดว่าจะเป็นผม
"นี่ชั้นช่วยเธอไว้นะ..ขอบใจสักคำก็ไม่มี" ผมพูดกับเธอแบบเซ็งๆครับ
"ชั้นไม่ได้ขอให้นายช่วยซะหน่อย..ทำไมต้องขอบใจ" ยัยอิงพูดอย่างหยิ่งทะนงครับ ผมล่ะไม่น่าเข้าช่วยเธอเล้ยยย ให้ตายดิ รู้งี้ให้เธอโดนสั่งสอนซะบ้างน่าจะดี...
"ถ้ารู้งี้ชั้นไม่ช่วยเธอไว้หรอก..ให้ไอ้พวกนั้นมันข่มขืนเธอไปเลยก็ดี"
"นี่นาย!!...พูดให้ดีๆนะ.." ยัยอิงเริ่มขึ้นเสียงกับผมครับ  ผมไม่น่าช่วยเธอไว้จริงเลยนะเนี่ย ทำบุญได้บาปแท้ๆ
"เอาเหอะๆ..ตอนนี้เธอก็หนีมาได้แล้วนิ..ชั้นไม่อยู่เถียงด้วยหรอก.ไปล่ะ" ผมพูดกับยัยอิงแบบเซ็งสุดๆครับ ขนาดขอบคุณสักคำเธอก็ไม่ดี เธอเนี่ย เป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ?
"เดี๋ยวก่อน!!..นายหิวมั๊ยล่ะ..ชั้นไม่ยอมเป็นหนี้บุญคุณนายหรอกนะ..!!" ยัยอิงถามผม
"จะเลี้ยงข้าวตอบแทนชั้นหรอ..ก็ได้...แต่ชั้นเตือนไว้ก่อนนะว่าชั้นกินจุ" ผมพูดกับเธอครับ ก็ดีเหมือนกันครับ ตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้ว ผมก็หิวเหมือนกัน กินอะไรซะก่อน แล้วค่อยตามทุกคนต่อดีกว่า..
ณ ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ย่านใจกลางเมือง...
"เปนไงบ้างล่ะ..." ยัยอิงถามผมขณะทานข้าวครับ
"ก็อร่อยดี..สลัดนี่ก็อร่อย..สปาเก็ตตี้นี่ก็อร่อย...อื้มม" ผมตอบขณะทานอาหาร(ฟรี)อย่างเพลิดเพลินครับ
"ชั้นไม่ได้หมายถึงพวกนี้..ชั้นหมายถึงนายน่ะเป็นยังไงบ้าง?" ยัยอิงถามผมด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ผิดกับทุกครั้งครับ ผมล่ะอดแปลกใจไม่ได้ครับ
"ยังไม่ตายหรอก.ไม่ต้องห่วง" ผมตอบแบบยิ้มก่วนๆครับ
"ชั้นไม่ได้ห่วงนายหรอกนะ..อย่าเข้าใจผิด.ชั้นแค่ถามตามมารยาท" ยัยอิงตอบ
"ขอบใจที่เป็นห่วงแล้วกัน.." ผมตอบ
"ชั้นบอกว่าไม่ได้เป็นห่วงไง...!!" ยัยอิงตอบย้ำอีกครั้ง
"ก็ชั้นถือว่าเธอเป็นห่วงนิ" ผมตอบอย่างกวนๆครับ แต่คราวนี้ยัยอิงไม่ได้ตอบอะไรกลับครับ  แต่ผมเห็นยัยอิงแอบยิ้มนิดๆครับ
"เธอเนี่ย..ถ้าเปลี่ยนนิสัยสักนิด..ชั้นว่าคงมีคนมาชอบเธอมากกว่านี้อีก" ผมพูด
"เรื่องของชั้น!!..นายรีบๆกินเหอะ" ยัยอิงพูดเสียงแข็งทันทีครับ  ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอครับ เพราะผมสนแต่กินอย่างเดียวแล้วครับ เพราะหิวมาก
"นี่เธอหยิบพริกไทยให้หน่อยดิ.." ผมพูดกับเธอ
"นายก็มาหยิบเองสิ..ชั้นเลี้ยงนายแล้ว.เราก็ไม่มีอะไรติดข้างกันนิ...ชั้นก็ไม่จำเป็นต้องหยิบให้นาย" ยัยอิงตอบแบบกวนประสาทครับ... ผมล่ะเซ็งกับเธอจริงๆ
"ชั้นหยิบเองก็ได้.." ผมจึงลุกขึ้นเอื้อมมือไปหยิบขวนพริกไทยซึ่วางอยู่ตรงหน้าเธอครับ แล้วทันใดนั้น...
"นี่นาย!!...แผลนั่นมัน!!.." ยัยอิงพูดด้วยน้ำเสียงตะลึงตกใจสุดขีด สายตาของเธอจ้องมองแขนของผมไม่ละสายตา เหมือนกับว่า เธอรู้สึกตกใจมากที่ได้เห็นแผลเป็นของผม...
"ท..ทำไมหรอ..แผลเป็นชั้นตั้งแต่เด็กแล้ว.." ผมตอบเธอแบบงงๆครับ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับว่าเธอตกใจอะไรนักหนากับอีแค่แผลเป็นธรรมดาๆ
"นายว่าอะไรนะ!!.ไม่จริง..นายโกหก!!"ยัยอิงลุกพรวดขึ้นพร้อมกับถามผมซ้ำอีกครั้งทันที  สายตาของเธอเหมือนกับว่า เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด...
"ธ.เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย?" ผมถามด้วยความงุนงง
"ป.ปล่าว..ไม่มีอะไร..ชั้นกลับก่อนนะ.." ยัยอิงพูดพร้อมกับเปิดกระเป๋า Louis Vuitton หยิบธนบัตรจำนวน1000บาทวางไว้ที่โต๊ะ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากร้านไปอย่างรีบเร่ง.
"ด..เดี๋ยวก่อนสิ" ผมรีบวิ่งตามเธอออกไป แต่ก็ไม่ทันครับ ผมเห็นเธอขึ้นรถแท็กซี่ไปอย่างรีบร้อน ผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากได้แต่ยืนมองเธอจากไปจนสุดสายตา...ผมรู้สึกสับสนไปหมดแล้วครับ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตั้งแต่เธอเห็นแผลเป็นของผม เธอก็ทำเหมือนกับไม่เชื่อสายตาตัวเองอย่างนั้นแหละ ผมรู้สึกได้ถึงความสับสนปนตกใจที่อยู่ในแววตาของเธอตอนมองแขนของผมครับ นี่มัน...เรื่องอะไรกันแน่นะเนี่ย..?
............
ณ ที่บ้าน...
"เหลียงไปไหนมา!!..รู้มั๊ยว่าพวกเราเป็นห่วงแค่ไหน?" เสียงหญิงสาวสุดที่รักต่อว่าผมด้วยความเป็นห่วง
"ขอโทษครับพี่พลอย" ผมได้แต่ยอมรับผิดโดยดุสดี พอผมก้าวเท้าเข้าบ้าน แฟนสาวของผมทั้ง2คนก็ต่อว่าผมยกใหญ่เลยครับ...
"ไม่ใช่ว่าไปเล่นน้ำกับยัยน้ำอะไรนั่นหรอกนะยะ..อย่าให้รู้นะ" เสียงอันเย็นชาและเฉียบขาดของยัยแพ็ทเข้าหูผมเต็มๆเลยครับ ผมร้อนๆหนาวๆยังไงชอบกล เพราะถึงแม้ผมจะไม่ได้ไปกับน้ำอย่างที่แพ็ทคิด แต่ผมก็ไปกินข้าวกับยัยอิงไงครับ เพราะฉะนั้น ยัยแพ็ทก็พูดไม่ผิดหรอกครับ...
"ป.ป่าวน้า..คือ..คนมันเยอะเหลียงก็เลยตามทุกคนไม่ทันไง" ผมได้แต่ตอบแบบหนาวๆร้อนๆครับ
"แล้วน้องหลินกับน้องพิมล่ะครับ" ผมถามพี่พลอยด้วยความสงสัย เพราะตั้งแต่ผมกลับมา ผมยังไม่เจอ2สาวน้อยของผมเลยครับ
"2คนนั่นเห็นบอกว่าปวดหัว.ไม่ค่อยสบาย..พี่ก็เลยให้กินยาแล้วก็ให้ไปนอนพักตั้งนานแล้ว..สงสัยจะตากแดดจนไม่สบาย" พี่พลอยพูดด้วยความเป็นห่วงน้องๆครับ สีหน้าของเธอดูกังวลไม่น้อยทีเดียว เธอสมกับเป็นพี่ใหญ่จริงๆ
มีต่อนะ
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: jeab01 เมื่อ กรกฎาคม 09, 2016, 04:03:01 ก่อนเที่ยง
ขอบคุณครับ
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: luckman เมื่อ พฤศจิกายน 24, 2016, 09:15:53 หลังเที่ยง
เย้มีสาวคนใหม่มาเพิ่มแล้ว
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: tak19 เมื่อ มกราคม 31, 2018, 10:00:15 ก่อนเที่ยง
ได้เล่นนำ้แน่ๆ เหลียงเอ๋ย
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: badboy2522 เมื่อ มีนาคม 14, 2019, 06:38:14 หลังเที่ยง
ขอบคุณครับ. ว่าละยัยอิงต้องเป็นเด็กที่เล่นน้ำด้วยตอนเด็ก ::Thinking::
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: myfino262903 เมื่อ สิงหาคม 30, 2020, 08:56:37 หลังเที่ยง
อิงจำได้แค่แผลเป็นตอนเด็ก ผมว่าท่านพระยาต้องระวังตัวแล้วแหละ เพราะน้องแพทเอาตายแน่
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: Free_dyna03 เมื่อ ธันวาคม 08, 2020, 11:47:04 หลังเที่ยง
แผลเป็นอันนี้มีความหลังครับ
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: บุญชู1996 เมื่อ สิงหาคม 25, 2021, 11:14:02 หลังเที่ยง
 ::Glad::
ชื่อ: Re: รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 4 by X-SOZE
โดย: gumpxxxx เมื่อ มิถุนายน 26, 2022, 07:06:16 หลังเที่ยง
อะไรมันจะบังเอิญเหมาะเจาะขนาดนั้น คู่ปรับกลายเป็นรักแรกซะงั้น เจ็บจี๊ดเลย