ลุงเพิ่ม คนขับรถ กับไอ้สอน ยาม มองดูอรรุจิเดินออกจากคฤหาสน์มาขึ้นรถ
"เฮ้อ... อิจฉาเจ้านายเราชิบเป๋งเลยว่ะ มีผู้หญิงสวยๆมาหาอยู่เรื่อย คุณหนูคนนี้ก็คงจะเสร็จเจ้านายในไม่ช้านี้หรอก" ลุงเพิ่มพูด
" โธ่ลุง อย่าไปอิจฉาเล๊ย ยังไงเราก็ไม่มีโอกาสอยู่แล้ว เค้าเหมือนดอกฟ้า ไอ้พวกเรานี่มันก็แค่หมาวัด ได้แต่มองเครื่องบิน แบบว่าหมามองเครื่องบินไงลุง"
ลุงเพิ่มยิ้มพลางคิดในใจ "โธ่ ไอ้สอนเอ๊ย มึงยังไม่รู้อะไร ไม่มีใครรู้ว่า กูน่ะสอยดอกฟ้ามาอยู่ในอ้อมกอดได้แล้วดอกหนึ่ง และไม่ใช่ดอกฟ้าที่ไหนด้วย" ลุงเพิ่มยิ้มอย่างกระหยิ่มในใจ
. . . . . . . . . .
"นิดจ๊ะ จะกลับรึยัง" วราภรณ์เดินเข้ามาถามลาวัลย์ในห้อง ปกติอาจารย์ทั้งสองจะกลับบ้านพร้อมกันเสมอ
"เก๋กลับไปก่อนนะ เรายังต้องคุมเด็กอยู่ ไม่ไหวเกเรเหลือเกิน เราต้องลงโทษจริงๆซะทีจะได้หลาบจำ"
"นี่หกโมงครึ่งแล้วนะนิด เดี๋ยวก็จะค่ำแล้ว จะให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย" น้ำเสียงเป็นห่วง
"โธ่ ทำอย่างกับว่าเราไม่เคยกลับบ้านค่ำ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า เราดูแลตัวเองได้" ลาวัลย์หัวเราะ
"งั้นเราไปนะ มีอะไรก็โทรหาเราละกัน ถึงยังไงเราก็เป็นห่วง รู้มั๊ย"
"จ้ะ จ้ะ" ลาวัลย์รับปาก วราภรณ์จึงยอมเดินออกไป
ระหว่างที่สองสาวคุยกัน ไอ้สองตัวด้านหลังที่นั่งคัดลายมืออยู่ก็มองด้วยความเสียดาย แหมถ้าครูเก๋อยู่ด้วยก็จะดีไม่น้อย ลำพังอาจารย์ลาวัลย์คนเดียว มีหวังแย่งกันหัวแตก ไม่รู้ว่าพวกมันจะได้คิวไหนด้วย
"นี่ พวกเธอ ยังไม่เสร็จกันอีกหรือ ช้าจัง" อาจารย์สาวเริ่มหงุดหงิดเมื่อเห็นมันสองตัวไม่ก้าวหน้าไปถึงไหนซักที
"แหม อาจารย์ ก็ให้พวกผมคัดลายมือ ผมก็ต้องค่อยๆเขียนสิครับ เดี๋ยวพอผมเขียนหวัดก็ดุผมอีก โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง" ไอ้บอยยียวน
"หรือว่าจะปล่อยให้ผมกลับก่อนล่ะครับอาจารย์ แล้วค่อยมาคัดต่อพรุ่งนี้" ไอ้ปอแกล้งถาม
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ทำต่อไป ไม่เสร็จไม่ต้องกลับ" น้ำเสียงขุ่นมัว เดินกลับไปนั่งก้มหน้าก้มตาตรวจการบ้านต่อ
ไอ้สองตัวก็ก้มหน้าทำเป็นคัดลายมือต่อ แต่แอบเงยหน้ามองเป็นระยะๆ เพราะที่โต๊ะอาจารย์นั้นเดิมมีฝาปิดบังอยู่ด้านหน้า แต่พวกมันจัดการถอดออกไปตั้งหลายวันแล้ว อาจารย์สาวตอนแรกๆก็นั่งหนีบขาดีอยู่หรอก แต่พอนานๆไปบางครั้งก็ไม่ระวัง พอเธอเผลอแหกขาออกเมื่อไหร่ พวกมันก็จะจ้องมองซอกขาขาวๆเนียนๆเป็นอาหารตาเมื่อนั้น
"อาจารย์ครับ แย่แล้วครับ แย่แล้ว" เสียงตะโกนของไอ้หมูวี พร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
"อะไรนายวี ตะโกนซะตกอกตกใจ" อาจารย์สาวถาม
"พี่แมคครับอาจารย์ พี่แมคสูบกัญชาอยู่หลังโรงเรียน"
"อะไรนะ" ลาวัลย์ใจหายวาบ ก่อนจะตัวสั่นด้วยความโกรธ "เดี๋ยวนี้ริลองของแบบนี้แล้วหรือ นายวีเธอพาครูไปหน่อย เดี๋ยวจะหวดให้เนื้อลายเลย เลวใหญ่แล้ว" พูดพลางคว้าไม้เรียวแล้วหันมาเรียกไอ้บอยกับไอ้ปอ "เธอสองคนตามครูมาด้วย"
ฟ้าเริ่มมืดแล้ว อาจารย์สาวจำเป็นต้องเรียกไอ้สองตัวไปด้วย เผื่อไอ้แมคมันหนีจะได้ช่วยกันจับเพราะลำพังเธอคงวิ่งไล่มันไม่ทันแน่
ลาวัลย์เดินตามไอ้หมูวีไป ในขณะที่ไอ้บอยกับไอ้ปอเดินรั้งท้ายมองบั้นท้ายอวบอัดของอาจารย์สาวอย่างสบายใจ พอคิดว่าอีกสักครู่จะได้ล่ออาจารย์สาวหน้าหวานคนนี้ก็เล่นเอาท่อนเอ็นพองโตขึ้นมาคับแน่นกางเกงไปหมด
หลังโรงเรียนเป็นพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยต้นไม้และหญ้าที่ขึ้นรกทึบ ไอ้หมูวีพาอาจารย์สาวเดินซอกแซกมาถึงหน้าโรงเรือนที่เป็นที่เก็บของซ่อมบำรุงของโรงเรียน แล้วมันก็หยุดกระซิบเบาๆ
"อยู่ข้างในอาจารย์"
ลาวัลย์กระชากประตูแล้วเดินพรวดเข้าไปอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าไอ้แมคจะรู้ตัวแล้ววิ่งหนี แต่ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นภาพในห้อง ไอ้แมคกับเพื่อนกำลังนั่งอัดกัญชาอยู่ที่มุมหน้าต่าง นี่ไม่น่าแปลกเพราะเป็นสิ่งที่เธอคาดไว้อยู่แต่แรกแล้ว แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือกลางห้องนั่งไว้ด้วยเด็กนักเรียนสาวหน้าตาน่ารักนั่งเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ตาปรือเยิ้มท่าทางเมากัญชาขนาดหนัก อาจารย์สาวตกตะลึงอุทาน "เฟิร์น"
ไอ้หมูวีรีบงัดไม้ตายเดิมมาใช้โดยล็อคคออาจารย์ไว้ แล้วเอามีดจ่อคอหอย อาจารย์สาวสะดุ้งเฮือก ใจหายวาบ ถามเสียงสั่น
"นายวี ...เธอจะทำอะไร" ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เธอตกใจแทบช็อค เฟิร์นเป็นเด็กน่ารักเรียบร้อย ทำไมกลายเป็นแบบนี้
"หุบปากเลย แล้วอย่าดิ้น ถ้าไม่อยากคอหอยเหวอะ ฟังพี่แมคพูด"
"กลัวหรือครับอาจารย์" ไอ้แมคถามเมื่อเห็นอาจารย์สาวตัวสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอดไอ้หมูวี
"รู้จักนี่มั๊ยอาจารย์ " หญิงสาวเงียบไม่ตอบ
"กัญชาไง" มันยื่นมวนกัญชาให้ดู "ไม่ดีใช่มั๊ย"
"ใช่.....ไม่ดี ครูหวังดีกับเธอนะแมค อย่าเข้าใจครูผิด" อาจารย์สาวพยายามจะพูดกับมันดีๆ แต่ใจเต้นระทึก
"แล้วเคยลองมั๊ย ไอ้ที่บอกว่าไม่ดีน่ะ เคยลองมั๊ย" มันถามย้ำ หญิงสาวเงียบอีก
"ผมถามว่าเคยลองมั๊ย ตอบ!" มันตวาด หญิงสาวหน้าซีดเผือด
"ไม่เคย" เสียงสั่นสะท้าน ไอ้แมคยิ้มแล้วพูดอย่างนิ่มนวล
"ไม่ต้องกลัวครับอาจารย์ ทำตัวดีๆเชื่อฟังผม แล้วผมจะไม่ทำให้อาจารย์เจ็บตัว" มันก้มลงไปกระซิบไปที่หูเธอสูดดมกลิ่นสาวหอมหวนที่ลอยแตะจมูก รู้สึกพอใจที่เธอนิ่งเงียบไม่ขัดขืน มีแต่อาการสั่นสะท้านที่ร่างกายเท่านั้น
"ผมจะให้อาจารย์ลอง จะได้มีประสบการณ์ ไอ้ปอจัดการซิ" ไอ้แมคหันมาสั่งเพื่อน
ไอ้ปอจุดกัญชา พวกมันใช้มีดขู่ให้เธออัดกัญชาเข้าปอด อำนาจมีดที่อยู่ในมือมันทำให้อาจารย์สาวไม่กล้าปฎิเสธ แต่ลาวัลย์ไม่เคยแม้แต่จะสูบบุหรี่ ดังนั้นเพียงการสูดเฮือกแรก หญิงสาวก็ไอค่อกแค่กออกมาทันที
"ไม่ต้องเร่ง ช้าๆ คนสวย ใจเย็นๆ ค่อยๆสูด ช้า ช้า อย่างนั้น" มันค่อยๆสอนลาวัลย์ให้อัดเข้าปอด มือขยับปลายมีดลดไปที่ทรวงอกเขี่ยไปบริเวณที่เป็นหัวนมของเธอเล่น แม้จะถูกกางกั้นด้วยเสื้อผ้า แต่หญิงสาวก็รู้สึกปั่นป่วนไปหมด ทั้งนี้เพราะกัญชาที่มันให้อาจารย์สาวอัดมันผสมยาปลุกเซ็กส์ที่รุนแรง ไอ้แมคบังคับอาจารย์สาวสูดดมไปครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงเวลาไม่นานหญิงสาวก็รู้สึกเหมือนมีกระแสความสุขไหลวนเวียนไปตามเส้นเลือดทั่วร่างกาย รู้สึกคล้ายกับว่าควันละเอียดอ่อนจากกัญชานั้นแปรสภาพเป็นมือนับพันนับหมื่น เป็นลิ้นนับไม่ถ้วนกำลังละเลงความสุขให้ ปากอวบอิ่มของเธอชุ่มชื้นทรวงอกเริ่มแข็งขืนขึ้น ขาสั่นระริก สมองวูบวาบ พะวักพะวนจับต้นชนปลายไม่ถูก
"วิเศษจริงๆ" อาจารย์สาวพึมพำอย่างไม่รู้ตัว วงหน้าขาวนวลเนียนถูกอาบด้วยสีแดงเรื่อๆอย่างยั่วยวน เธอหลับตาพริ้มดื่มด่ำกับรสชาติของมัน "ไม่มีอะไรจะเทียบได้อีกแล้ว"
"ลืมตาขึ้นสิ" ไอ้แมคสั่ง
พอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นเฟิร์นยืนอยู่ตรงหน้า ร่างกายของขาวโพลนเปลือยเปล่าอยู่กลางแสงไฟคล้ายกับรูปปั้นแกะสลักสีเงินกลางแสงอาทิตย์ แขนทั้งสองของเธอเหยียดออก ภาพดังกล่าวกระตุ้นให้ลาวัลย์อยากจะโผเข้าไปหาเสียให้ได้
"เฟิร์น..." อาจารย์สาวคร่ำครวญ "หนูสวยเหลือเกิน .. ครุต้องการหนูเดี๋ยวนี้... "
"ใจเย็นๆที่รัก" มันบอก "อาจารย์จะได้พบกับทุกอย่างที่ต้องการ ที่รัก ใจเย็นๆเอาไว้ก่อน"
ลาวัลย์ยังคงคร่ำครวญอยู่คนเดียว อีกทั้งยังเผลอตัวลดมือลงไปคลึงเคล้นทรวงอกตัวเองขณะจ้องมองเรือนร่างขาวผ่องของเฟิร์นอย่างไม่กระพริบ ตอนนั้นไอ้แมคหันไปหยิบดอกกัญชาแล้วเดินไปหาเฟิร์น ซึ่งขณะนี้แยกปลายเท้ากว้าง พอไปถึงมันก็ลดมือข้างที่ถือดอกกัญชาลงไปหาพื่นที่ความสาว จากนั้นเธอก็ขยับเขยื้อนอย่างเนิบๆเพื่อให้เนินหีอวบอูมสัมผัสเสียดสีกับกัญชาดอกนั้นอย่างละมุนละม่อม รอยยิ้มอย่างยั่วยวนปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอ
อาจารย์สาวเหมือนกับถูกมนตร์สะกดให้ตะลึงไปกับภาพตรงหน้า ทั้งประทับใจทั้งเร่าร้อนอารมณ์จนแทบระงับไว้ไม่อยู่ยามเห็นร่างอันงดงามของเฟิร์นโยกไกวอยู่บนดอกกัญชา ช่วงเวลานั้นลาวัลย์เผลอทำอะไรบางอย่างเหมือนตกอยู่ในภวังค์
นั่นคือเธอลดมือทั้งสองลงไปที่เต้านม ถึงแม้จะยังคงสวมเสื้อผ้าอยู่ตามปกติแต่ก็พยายามขยี้จุดเด่นทั้งสองอย่างเมามัน ไอ้แมคหันมาเห็นเข้าจึงส่งยิ้มด้วยความพึงพอใจ แต่ก็ยังคงถือดอกกัญชาให้น้องเฟิร์น ซึ่งขณะนี้ห่อริมฝีปากครวญครางอย่างลืมตัวเรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าคนที่เฝ้ามองดูอยู่รอบๆ ไอ้หมูวีรู้สึกแข็งปั๋งขึ้นมาแทบจะอดกลั้นใจไม่ไหว หากแต่ไอ้แมคไม่สั่งมันก็ไม่กล้า ดีไม่ดีมันจะถูกไอ้แมคไล่ออกจากวงจะยิ่งซวยหนัก
"ถอดเสื้อผ้าออกสิ" ไอ้แมคบอก "น้องเฟิร์นเกือบจะพร้อมสำหรับอาจารย์แล้ว ใช่มั๊ย ที่รัก"
"ค่ะ" เฟิร์นพึมพำ
"ถอดออกเลยอาจารย์" ไอ้แมคย้ำ
"อยากดูครูแก้ผ้าหรือคะ" ลาวัลย์ถามเสียงหยาดเยิ้ม ตัวสั่นระริกเสียวสะท้านเพราะฤทธิ์ยา
"ใช่ครับอาจารย์ ถอดเลย ถอดเลย" เสียงเชียร์เฮฮาดังลั่นห้องไปหมด
อาจารย์สาวลุกขึ้นยืนมือแตะไปที่กระดุมเสื้อ เสียงฮือฮาที่เคยดังลั่นห้องเงียบกริบในอึดใจ ทุกสายตาจ้องเขม็งมายังเธออย่างรอคอย อาจารย์สาวกวาดตามองดูบรรดาลูกศิษย์ที่มองมายังเธอเป็นจุดเดียว โอ...มันช่างน่าตื่นเต้นเหลือเกิน แววตาของลาวัลย์หวานเยิ้มปานจะหยด สายตาของพวกมันทำให้เธอร้อนผ่าวไปทั้งร่าง ความคิดของเธอก็คือต้องการจะถอดเสื้อกระโปรงออกเสียเดี๋ยวนี้เลย เธอต้องการจะเปลือยเปล่าต่อหน้าเด็กๆพวกนี้
เสียงเงียบกริบเป็นไปอย่างยาวนาน ทุกคนรอคอยด้วยหัวใจที่เต้นระทึก เพราะปกติแล้วอาจารย์ลาวัลย์จะเป็นคนที่ถือตัว แถมยังระเบียบจัด เสื้อผ้าทุกชุดของเธอไม่ผิดอะไรกับห่อหมกที่บดบังความอวบอิ่มทุกอย่างของเธอไว้ เสื้อของเธอจะกลัดกระดุมทุกเม็ดตั้งแต่เม็ดล่างไปจนบนสุดปกปิดไปถึงลำคอ ในขณะที่กระโปรงยาวก็จะยาวคลุมไปถึงหัวเข่าเหลือเพียงน่องนวลเนียนขาดสะอาดเท่านั้นที่โผล่พ้นชายกระโปรงออกมาให้เห็น พวกมันอยากจะดูส่วนอื่นของเธอแต่ละครั้งก็แสนยากเย็นซึ่งอย่างมากก็เห็นได้แค่ขาอ่อนขาวๆเนียนๆซึ่งก็นานๆครั้ง
ชั่วเวลาแค่ไม่กี่วินาทีแต่มันยาวนานเหมือนตลอดชีวิต ลาวัลย์ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด .. ทีละเม็ด จนในที่สุดก็หมด เธอถอดเสื้อแล้วโยนออกไปที่กลุ่มพวกมัน เสียงฮือฮาดังลั่นเมื่อทุกคนเห็นเนินอกอวบอัดล้นทะลักมาจากยกทรง
"น่ารักมาก" ใครคนหนึ่งพึมพำ
อาจารย์สาวหันไปทางต้นเสียงนั้น นัยน์ตาของเธอหวานเยิ้ม จากนั้นหญิงสาวก็เอื้อมมือไปข้างหลัง จัดการปลดตะขอยกทรง ทันทีที่ทรวงอกเป็นอิสระจากการโอบรัด ทรวงอกขาวกลมกลึงอวบอัดสมบูรณ์น่าจับต้องก็เด้งดึ๋งออกมาสั่นกระเพื่อมอย่างระริก ในขณะเดียวกันที่ยกทรงไหลล่วงลงไปกองกับพื้น ทรวงอกของเธอก็สั่นสะท้านตามลมหายใจของเธอ ทุกคนเงียบกริบปากอ้าตาค้างมองทรวงอกขาวผุดผาดเต็มไม้เต็มมือเช่นเดียวกับจุดเด่นซึ่งธรรมชาติแต่งแต้มไว้ให้เห็นเด่นชัด ขณะที่ถูกสายตาจำนวนมากจับจ้อง จุดเด่นนั้นก็เริ่มห่อตัวแข็งขึ้น ชูช่อตระหง่านออกมาเบื้องหน้า
ความเงียบดำรงอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ใครคนหนี่งจะทำลายความเงียบด้วยเสียงสั่นเครือ
"ถอดต่อซิครับอาจารย์"
นั่นแหละเธอถึงเอื้อมมือไปปลดที่ตะขอกระโปรงอย่างช้าๆ อาจารย์สาวรูดซิบแล้วปล่อยให้มันร่วงไปกองอยู่ที่พื้นก่อนจะสะบัดเตะออกไปพ้นตัว
เสียงครางฮือดังลั่นห้อง ทุกคนจ้องเขม็งไปที่เป้าชั้นในตัวน้อยสีขาวสะอาดที่ปกปิดความอวบอูมเอาไว้ มันบางจนมองเข้าไปเห็นไรขนสีดำ แถมยังมีหยาดน้ำที่เธอหลั่งออกมาพอให้เห็นความเปียกอยู่หย่อมหนึ่ง อาจารย์สาวหน้าแดงเข้มขึ้นยืนอวดเรือนร่างกึ่งเปลือยอย่างท้าทาย
ชิ้นสุดท้าย ! ตอนนี้ร่างกายเธอเหลือเพียงชิ้นสุดท้ายเท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนจะหยุดนิ่ง เพื่อรอคอยอะไรบางอย่าง
"ถะ ..ถอด สิ..ครับ..อะ..อาจารย์ ถอด..ล เลย ชิ ..ชิ้น..สุด .. ทะ...ท้ายแล้ว" ใครคนหนึ่งบอกด้วยเสียงแหบแห้งราวกับต้องใช้พลังทั้งชีวิตในการเปล่งเสียง
"อยากเห็นจิ๋มครูเหรอ" อาจารย์สาวถามเสียงสั่นสะท้าน หัวใจเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น
"อยะ..อยาก...ครับ โชว์จิ๋มเลย" จากนั้นบรรยากาศก็กลับเข้าสู่ความเงียบกริบ ความรู้สึกของทุกคนในขณะนั้นก็คือตื่นเต้นเร้าใจที่จะได้เห็นท่อนล่างที่เปล่าเปลือยของอาจารย์สาว
ด้วยฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์บวกกับกัญชาทำให้ลาวัลย์ดูจะเก่งกล้าใจถึงเป็นพิเศษ อาจารย์สาวใช้นิ้วเกี่ยวไปที่ขอบกางเกงใน ทุกคนจ้องตาค้างหัวใจเหมือนจะหยุดเต้น ขณะที่อาจารย์สาวค่อยๆรูดมันออกจนได้ ในที่สุดร่างของอาจารย์สาวก็เปล่าปลือยล่อนจ้อนยืนท้าทายสายตาทุกคู่อย่างไม่หวั่นเกรง
จากหญิงสาวที่ถือตัวแม้แต่เนินอกก็ไม่เคยปล่อยให้ใครได้มองเห็น บัดนี้เธอลงมือปลดเปลืองเสื้อผ้าด้วยมือของตัวเอง ถึงตอนนี้ทุกส่วนสัดของอาจารย์สาวที่เคยซ่อนความเร้นลับไว้มันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป แต่มันจะเป็นความแจ่มแจ้ง พวกมันเหม่อมองความงดงามท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องลงมาเคลือบตลอดเรือนร่างอย่างตะลึงงัน สะโพกของเธออวบผาย เอวคอดกิ่ว เนินหน้าท้องขาวเรียบนวลเนียน และต่ำลงมาเป็นดงพื้นที่เนินนูน ที่เต็มไปด้วยปุยสีดำพรมอยู่บนลานขนาดใหญ่ตัดกับสีขาวของนวลเนื้อที่อาบแสงไฟอย่างละออตา สองกลีบแคมปิดสนิทจนแม้แต่กลีบดอกไม้ก็สอดเข้าไปไม่ได้ ช่างเป็นเรือนร่างที่งดงามสมบูรณ์แบบแท้ๆ
ลาวัลย์ยืนอย่างเป็นสง่าส่งยิ้มอย่างอบอุ่นปราศจากความอายของหญิงสาวแม้แต่น้อย นั่นเป็นเพราะกัญชาและยาปลุกเซ็กส์ที่ออกฤทธิ์อยู่ภายใน อาจารย์สาวแยกปลายเท้ากว้างขึ้น แถมยังเอนแอ่นตัวมาข้างหน้าทำให้อาณาบริเวณความสาวยิ่งลอยเด่นเห็นชัดถนัดตา
ทุกๆคนจ้องมองจนตาเหลือกถลนไปยังอณาจักรความสาวที่เคยฝันเอาไว้ เรือนร่างที่เปล่าเปลือยมีเสน่ห์ของหญิงสาวทำให้ ความหนุ่มแน่นของพวกมันคึกคักขึ้นมาทันที
"มานี่ซิอาจารย์ สิ่งที่อาจารย์ต้องการอยู่ตรงนี้แล้ว" ไอ้แมคพยักหน้าเรียกเธอให้เข้าไปสมทบ เสียงฮือฮาอื้ออึงจึงกลับมาอีกครั้ง
ตอนนี้อาจารย์สุดจริงครับ