Lolita Mansion....5
ตอนที่ 5 รินะจัง
......................................
ลำควยของผมถูกบีบรัดแน่นโดยร่องหลืบแนวคลื่นของสาวน้อยร่างเล็กที่กำลังบิดร่างส่ายไปมาอยู่ใต้ร่างของผม
แม้จะผ่านการเย็ดมาหลายครั้ง รูหีพิเศษของน้องเทนกะก็ยังคงประสิทธิภาพของมันไว้ ไม่เสื่อมคลาย
ผมยกร่างขึ้นคุกเข่า แล้วเริ่มกระเด้าถี่ยิบ น้องเทนกะหลับตาปี๋ หน้าอกส่ายไหวไปมาตามแรงเหวี่ยงของลำตัว ผมก้มลงมองรูหีของน้องเทนกะที่ปากแคมตึงเป็นวงกลมแน่นเปรี๊ยะ แท่งควยวิ่งเข้าออกจนแคมทั้งสองอยู่ไปมา
ตามแรงกระแทก ความเสียวสุดยอดจากคุณลักษณะพิเศษภายในของสาวน้อยทำให้ผมนึกถึงช่วงแรกที่ผมได้รู้จักน้องเทนกะ
หน้าตาอ่อนเยาว์เรียบๆ แบบสาวหมวย เสื้อผ้าตัวโคร่ง และกริยาท่าทางที่กระโดกกระเดก
ทำให้ผมไม่ค่อยสนใจน้องเทนกะเหมือนน้องซูกุมิ น้องริโฮ และน้องทากาโอะ
แต่หลังจากประสบการณ์ที่แสนประทับใจบนเรือที่ผ่านมา ทำให้ผมรู้ว่าสาวน้อยทอมบอยคนนี้
ที่แท้จริงแล้ว มีความเป็นหญิงที่สมบูรณ์และมีเครื่องเพศที่ยอดเยี่ยม
ตอนนี้ผมกลับรู้สึกดีใจที่ไม่ปล่อยให้น้องเทนกะหลุดออกไปจากครอบครัวเล็กๆ ของผม
หัวนมน้องเทนกะขยายติ่งออกมาชูชัน น้องเทนกะเป็นคนหัวนมบอด
แต่หลังจากผ่านประสบการณ์ทางเพศครั้งแรก และการดูดดึงของผมและเพื่อนรักทั้งสาม
หัวนมของน้องเทนกะก็เริ่มปรากฏขึ้น มันมีขนาดเล็กจนยังไม่สามารถเรียกได้ว่าหัวนม
แต่ก็มีแนวโน้มที่จะขยายตัวเมื่อร่างกายน้องเทนกะเจริญเติบโตเต็มสาว
ผมกัดฟันต้านความเสียวที่เกิดจากร่องหลืบแนวคลื่นของน้องเทนกะ
ยกสองขาของสาวน้อยขึ้นพาดลำแขน โหนกหีของน้องเทนกะแอ่นตัวมาอัดกับโหนกควยของผมแนบแน่น
ผมกระเด้าสวนอย่างไม่ยั้ง น้องเทนกะบิดกายไปมา ยกสะโพกขึ้นสูงจนร่างแอ่นเป็นแนวโค้ง
กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งตัว ส่งเสียงครางสะท้าน
"นะ น้าเอก...โอ๊วส์...เทนกะไปแล้ววววว"
ผมกระตุกสะโพกอวบอัดของน้องเทนกะเข้าหาตัว ฉีดน้ำรักทะลักเข้าไปในร่องหีจนล้นทะลักออกมา
น้องเทนกะทิ้งตัวลงกับที่นอนโดยมีผมทาบทับตามลงไป ผมจูบปากน้อยเบาๆ อย่างแสนรัก
และเป็นการขอบคุณความสุดยอดของเครื่องเพศที่ผู้ชายน้อยคนจะมีโอกาสครอบครอง
น้องเทนกะหลับตา ใบหน้าที่บิดเบี้ยวจากอารมณ์เสียวเมื่อครู่ผ่อนคลายจนกลับเป็นใบหน้าอ่อนเยาว์น่ารักของสาวน้อยวัย 13
เสียงน้องเทนกะพึมพัม
"น้าเอกเนี่ย เทนกะแทบขาดใจ รู้งี้ไปโรงเรียนดีกว่า"
ผมหัวเราะเบาๆ เมื่อคืนที่ผ่านมาน้องๆ ทั้งสี่คนมาพักที่ห้องน้องซูกุมิเพื่อให้น้องริโฮติววิชาภาษาอังกฤษที่จะสอบอาทิตย์หน้า
แต่ตอนเช้าน้องเทนกะไม่สบายเล็กน้อยเลยขอหยุดพักอยู่ที่ห้อง
ซึ่งนั่นกลับเป็นการเปิดทางให้ผมได้รักษาน้องเทนกะด้วยเข็มฉีดยาประจำตัว
ผมดึงสะโพกช้าๆ เพื่อถอนควยออก รูหีของน้องเทนกะยังคงบีบรัดมันไว้แน่นราวกับไม่อยากให้มันจากไป
แต่เจ้าของรูหีกลับนอนสลบไสลอยู่บนเตียง ผมพิจารณาน้องเทนกะด้วยความเอ็นดู
เด็กสาวแม้จะมีเครื่องเพศยอดเยี่ยม แต่น้ำอดน้ำทนไม่สามารถเทียบเคียงน้องซูกุมิได้
เพราะเพียงถึงจุดสุดยอดครั้งเดียว น้องเทนกะจะหมดเรี่ยวแรงจนผล็อยหลับไปทุกครั้ง
ผมอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปพบกับคุณทวีเจ้าของแมนชั่นใกล้โรงเรียนของน้องซูกุมิ
คุณทวีเป็นอดีตนักเรียนเก่าโตไดเหมือนผม แต่งงานกับอดีตนักร้องสาวร่างอวบชาวญี่ปุ่นชื่อนาโอโกะ
คุณทวีพาภรรยากลับมาเปิดแมนชั่นสำหรับชาวต่างประเทศ แต่ส่วนใหญ่ผู้พักก็เป็นชาวญี่ปุ่นและชาวเกาหลี
เนื่องจากอยู่ในย่านสุขุมวิท ผมได้รับการทาบทามจากคุณนาโอโกะ บอกว่าคุณทวีสุขภาพไม่ดีนักและอยากเลิกทำกิจการแมนชั่น
จึงถามความสนใจของผมว่าจะซื้อไว้หรือไม่ เมื่อผมพิจารณาข้อเสนอและทำเลของแมนชั่นแล้วก็สนใจเป็นอย่างมาก
เพราะผมเองก็ต้องการขยายกิจการเพื่อเตรียมให้เมียน้อยๆทั้งสี่ของผมคอยดูแลเมื่อสำเร็จการศึกษา
ผมจึงได้นัดพบคุณทวีเพื่อตกลงเรื่องราคากันในขั้นสุดท้ายวันนี้
ผมคว้าชุดสนามตรวจการมาสวม เพราะคุณทวีบอกมาว่าผมต้องเข้าไปตรวจการก่อสร้างบ้านพักรับรองด้านหลังของแมนชั่นด้วย
ผมเดินทางมาถึงแมนชั่นขนาด 25 ห้องของคุณทวีก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง
มันเป็นแมนชั่นขนาดเล็กเพียงครึ่งเดียวของผม แต่ตกแต่งไว้อย่างสวยงามและมีผู้พักเต็มทุกห้องตลอด
เยื้องไปเพียง 30 เมตรเป็นที่ตั้งของโรงเรียนน้องซูกุมิ ผมเดินพิจารณาสิ่งแวดล้อมของแมนชั่นเงียบๆ ด้วยความพอใจ
ผมขึ้นไปรอพบคุณทวีที่ห้องทำงานชั้นสอง
ระหว่างนั่งรอผมพิจารณาห้องทำงานที่ในอนาคตจะต้องเป็นสำนักงานอีกแห่งหนึ่งของผมอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
เพราะมันมีขนาดค่อนข้างเล็ก ในใจผมคิดหาทางที่จะตกแต่งและขยับขยายเสียใหม่
ผมเดินไปเปิดประตูเล็กๆ ด้านข้าง พบว่ามันเป็นประตูเปิดไปสู่สระว่ายน้ำของแมนชั่น ซึ่งเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่พอควร ตั้งอยู่ที่ชั้นสอง แต่กลับไม่มีหน้าต่างที่จะชมสระน้ำจากในห้องทำงาน
ผมนึกเสียดายอยู่ในใจ ผมออกมาที่สระน้ำซึ่งมีกลุ่มเด็กหนุ่มสาวประมาณ 10 คนกำลังเล่นน้ำอยู่
แต่ผมกลับให้ความสนใจกับโครงสร้างของสระน้ำมากกว่า เนื่องจากมันค่อนข้างทรุดโทรม ผมเดินไปที่เคาน์เตอร์บริการ พบว่ามันถูกทิ้งให้รกร้าง ไม่มีพนักงานคอยบริการผ้าเช็ดตัวอย่างที่ควรจะเป็น
สระน้ำนี้น่าจะเป็นจุดที่ต้องปรับปรุงเป็นอันดับแรกหลังจากที่ผมซื้อแมนชั่น
ระหว่างที่ผมครุ่นคิด ก็มีเสียงตวาดของเด็กผู้หญิงดังขึ้นด้านหลัง
" นี่แกเป็นใคร คนงานขึ้นมาที่นี่ไม่ได้นะ"
ผมหันกลับมาพบกับเด็กสาววัยประมาณ 14-15 กำลังจ้องหน้าผมด้วยสายตาโกรธเคือง
ด้านข้างเป็นเด็กหนุ่ม 2 คน ตามมาด้วยกลุ่มเด็กหญิง 6-7 ยืนฟังอยู่ด้านหลัง
ผมมองเด็กสาวตรงหน้าที่อยู่ในชุดบิกินี่สีเขียวเข้มประดับลวดลายสีทอง
ที่ผมจำได้ทันทีว่าเป็นชุดว่ายน้ำของเวอร์ซาเช่แท้ๆ ราคาแพงลิบ
ใบหน้าที่แม้จะบึ้งตึงแต่ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กหญิงที่สวยจัดคนหนึ่ง
ดวงตาเรียวยาวเฉี่ยว ใบหน้าใส ผมยาวเคียงไหล่
ร่างเพรียวผิวขาวผ่องผิวขาวผมชมพูที่ถูกขับเน้นให้สว่างขึ้นจากบิกินี่ราคาแพง หน้าอกตูมตั้งขนาดค่อนข้างใหญ่ดันชุดบิกินี่ท่อนบนจนแทบปริ
แต่ท่อนล่างพันผ้าฝ้ายเอาไว้ทำให้ไม่เห็นความโหนกนูนของวัยสาว
ผมเหลือบ สายตาไปที่เด็กหนุ่มที่ยืนปั้นหน้ากวนๆ ด้านขวาซึ่งมีเค้าหน้าคล้ายกับเด็กสาวเจ้าของเสียง
ซึ่งน่าจะเป็นน้องชายของเด็กสาว
"เอ้อ.."
ผมพยายามเรียบเรียงคำพูดเพื่ออธิบาย แต่เด็กสาวมีท่าทีโกรธเกรี้ยวมากขึ้นเมื่อเห็นสายตาผมที่จับจ้องไปที่เนินหน้าอกครัดเคร่ง
นิ้วเรียวยกขึ้นชี้หน้าผมแล้วตวาดต่อ
"แกลงไปเลยนะ ไม่งั้นฉันจะเรียก รปภ. มาจัดการ"
ผมสะกดความโกรธเล็กๆ ที่เกิดจากความไร้มารยาทของเด็กสาว
ใจคิดหาทางวางแผนแกล้งให้เด็กสาวคนนี้ได้รับบทเรียน
ผมรีบโค้งให้เด็กสาวแล้วปั้นเรื่องขึ้น
"ขอโทษคุณหนูด้วยครับ ผมมาสมัครงาน ไม่รู้ว่าตรงนี้เป็นเขตหวงห้าม"
เสียงเด็กสาวหัวเราแบบเยาะๆ
"ไม่ต้องสมัครหรอก หน้าอย่างแกเนี่ย ถึงนายทวีเจ้าของแมนชั่นจะรับ
แต่ฉันก็จะสั่งไล่แกออกไม่เกินอาทิตย์หรอก..ได้ยินไหมกลับไปซะ ฉันไม่ชอบหน้าแก"
ผมเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวด้วยความแปลกใจในกริยามารยาทแบบคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียคน
ผมกำหนดแผนในใจโดยไม่ตอบโต้คำพูดหยาบคายของเด็กสาว
ผมหันหลังกลับแล้วเดินไปที่ประตูเข้าออกสระน้ำด้านแมนชั่น
ซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของประตูสระน้ำในห้องทำงานของคุณทวี
เสียงกลุ่มเด็กสาวหัวเราะกันลั่นด้วยความพอใจที่สามารถไล่คนแปลกหน้าออกไปจากบริเวณสระน้ำได้
เสียงฝีเท้าเบาๆ ไล่ตามผมมา มือผมถูกกุมไว้โดยมือเล็กๆ ที่ชุ่มจากน้ำในสระ
ผมหันมาดูเห็นเด็กสาวอายุประมาณ 10 ปี ยิ้มให้ผม ผิวสีคล้ำแดดแบบเด็กหญิงที่ชอบออกกำลังกายกลางแจ้ง
อยู่ในชุดว่ายน้ำสีน้ำเงินแบบนักเรียน สวมหมวกว่ายน้ำสีขาว ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต
ฟันกระต่ายสองซี่เด่นชัดอยู่ท่ามกลางฟันซี่เล็กๆเรียงราย
รอยยิ้มที่จริงใจทำให้มันเป็นใบหน้าที่น่ารักของเด็กหญิงที่กำลังเจริญเติบโต
เสียงใสๆ ของเด็กสาวดังขึ้น
"น้าตามรินะมาทางนี้นะ ห้องทำงานของคุณลุงทวีอยู่ด้านนี้ "
ผมเดินตามแรงฉุดของเด็กหญิงกลับไปทางเคาเตอร์สระน้ำ
สายตาของกลุ่มเด็กสาวในชุดเวอซาเช่มองตามมาอย่างประสงค์ร้าย
เด็กหญิงจูงมือผมเดินไปพร้อมบ่น
"น้านี่เดินไม่ดูอะไรเลย เข้ามาที่นี่ได้ยังไง นี่ถ้าคุณทวีรับน้าเข้าทำงานที่นี่ น้าต้องระวังคุณโทโมโกะนะ
เขาเป็นลูกสาวคุณเคียวโก พนักงานที่นี่โดนเขาแกล้งออกไปหลายคนแล้ว"
"โทโมโกะ" ผมพึมพัม
เสียงใสๆของน้องรินะตอบรับ
"ก็คนที่ไล่น้านั่นแหละ เขาเป็นหัวหน้ากลุ่มเด็กที่แมนชั่นนี่ ถ้ากลุ่มเขามาเด็กอื่นต้องขึ้นจากสระ
ถ้าผู้ใหญ่มาเล่นน้ำเขาจะแกล้งส่งเสียงเอะอะ จนผู้ใหญ่รำคาญแล้วต้องเลิกว่าย .."
ผมกวาดตามองไปรอบๆ เห็นเด็กชายหญิงอีกกลุ่มรวมกันอยู่ที่ด้านข้างสระน้ำ
โดยไม่มีท่าทีว่าจะลงไปเล่นน้ำในสระที่กำลังถูกครอบครองโดยกลุ่มของโทโมโกะ
น้องรินะจูงมือผมมาเปิดประตูห้องของคุณทวีแล้วเดินนำผมเข้าไป
ภายในห้องคุณทวีกำลังนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก่อนที่ผมจะพูดอะไร น้องรินะก็ส่งเสียงใสแจ๋ว
"คุณลุงทวี น้าคนนี้เขามาสมัครงานน่ะ แต่หลงไปที่สระน้ำเลยโดนพี่โทโมโกะเล่นงาน คุณลุงรับน้าเขาทำงานด้วยนะ.."
ยังไม่ทันที่คุณทวีจะตอบอะไร น้องรินะก็โบกมือยิ้มให้ผมแล้ววิ่งตื๋อออกไปที่สระน้ำ
คุณทวียิ้มให้น้องรินะที่ลับตาไปอย่างเอ็นดู แล้วบ่นกับผมเชิงออกตัว
"ยายโทโมโกะนี่หนักข้อขึ้นทุกวัน คุณเอกราชคงต้องปวดหัวแน่.."
ผมหัวเราะ
"เรื่องสนุกของเด็กๆ น่ะครับ แล้วคนเมื่อตะกี้"
คุณทวียิ้ม
"อ๋อ น้องรินะ เด็กคนนี้น่ารักร่าเริงเข้ากับคนง่ายครับ รู้จักคนในแมนชั่นแทบทุกคน
พ่อเขาเคยทำงานกับคุณเคียวโกพ่อของโทโมโกะแล้วลาออกมาทำงานเป็นผู้ดูแลทั่วไปให้กับผมที่นี่ เลยโดนยายโทโมโกะเขม่นและแกล้งเป็นประจำ"
ผมนึกถึงดวงหน้าใส และรอยยิ้มน่าเอ็นดูของน้องรินะแล้วก็ยิ้มออกมา คุณทวีพูดต่อแบบบ่นๆ
"ยายโทโมโกะพักอยู่ที่ห้องชั้นสามกับน้องชายอยู่กันแค่สองคน พี่น้องคู่นี้ถือว่าเป็นลูกของคุณเคียวโก เลยวางอำนาจจนคนที่นี่รำคาญไปหมด "
"คุณเคียวโกนี่ใช่ เคียวโก นากามูระ เจ้าของกลุ่มมิซูดะ หรือเปล่าครับ" ผมถาม
คุณทวีพยักหน้า
"ครับ ยิ่งตอนนี้คุณเคียวโกกำลังขยายกิจการและเริ่มมีอิทธิพลแทนเจ้าพ่อมัตตะที่ตายไป พี่น้องคู่นี้เลยกร่างใหญ่"
ผมแอบยิ้มในใจ นายเคียวโกนี่เป็นลูกหนี้รายใหญ่ของกลุ่มยากูซ่าคันไซของเจ้าทาเกชิ ถึงจะใหญ่ในไทยแค่ไหน
แต่เมื่อเทียบกับกลุ่มคันไซแล้วก็ไม่ต่างกับหัวหน้ายากูซ่าชั้นต่ำ เท่านั้น
ผมปัดเรื่องทั้งหมดออกจากหัวแล้วเริ่มเจรจากับคุณทวีเรื่องการซื้อแมนชั่น
ซึ่งทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ผมเซ็นต์หนังสือสัญญาทั้งหมดแล้วลุกขึ้นจับมือกับคุณทวี เพื่อบอกลา
"ได้ยินว่าคุณทวีจะวางมือจากธุรกิจไปพักผ่อน ผมขอให้มีความสุขนะครับ"
คุณทวีบีบมือผม แล้วพูดเบาๆ
"คุณเอกราชอย่าเพิ่งกลับนะครับ ตามผมมาทางนี้หน่อย"
คุณทวีนำผมไปทางประตูอีกบานหนึ่งด้านหลังที่มีกุญแจรหัสไฟฟ้าแบบกดปุ่มติดตั้งไว้
กดหมายเลข 4 ตัวแล้วเปิดประตูนำผมเข้าไปอีกห้องหนึ่ง ผมเดินตามไปด้วยความแปลกใจ
เพราะจากโครงสร้างห้องทำงานของคุณทวีผนังด้านนี้น่าจะเป็นผนังติดกับเขตที่ดินของแมนชั่น ไม่น่าขยายออกไปได้อีก
เมื่อผมเดินเข้าไปก็พบว่าผมกำลังอยู่ในห้องนอนที่ตกแต่งไว้อย่างดี เครื่องอำนวยความสะดวกพร้อม
คุณทวียิ้มให้ผม
"ด้านหลังห้องทำงานผมเชื่อมกับทาวเฮ้าส์หลังนี้ครับ กรรมสิทธิ์ของทาวเฮ้าส์ควบอยู่ในสัญญาซื้อขายแล้ว
ผมสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นบ้านลับของผมเมื่อต้องการพักผ่อนเป็นส่วนตัวจริงๆ
คุณเอกราชจะใช้เป็นห้องพักผ่อนเหมือนผมหรือจะขยับขยายต่อเติมก็แล้วแต่นะครับ"
คุณทวีพาผมไปสำรวจบ้านลับหลังนี้ แม้จะเรียกว่าทาวน์เฮ้าส์
แต่ความจริงมันไม่มีโครงสร้างติดกับบ้านด้านข้างนอกจากส่วนที่เชื่อมกับห้องทำงาน
น่าจะเรียกว่าบ้านเดี่ยวขนาดเล็กทรงทาวน์เฮ้าส์มากกว่า
มันมีเนื้อที่ประมาณ 25 ตารางวา บริเวณรอบข้างปลูกต้นไม้ร่วมครึ้มน่าสบาย
ด้านหน้าของทาวเฮ้าส์ติดกับซอยเล็กที่สามารถทะลุไปประตูด้านหลังของโรงเรียนน้องซูกุมิได้
ผมพิจารณาทาวเฮ้าส์ด้วยความพอใจก่อนจะกลับเข้ามาในห้องทำงานที่ตอนนี้เป็นของผมโดยสมบูรณ์ แล้วขอตัวกลับ โดยมีกำหนดจะกลับมาที่แมนชั่นในคืนนี้เพื่อจัดงานเลี้ยงแนะนำตัวเจ้าของคนใหม่
----------------------------
ผมกลับมาที่แมนชั่นใหม่ตอนหกโมงเย็น น้องซูกุมิตามมาด้วย
ซึ่งผมแนะนำกับคุณทวีว่าเป็นน้องสาว ที่ผมตั้งใจจะให้ดูแลกิจการแมนชั่นนี้หลังจากเรียนจบ
ผมกับน้องซูกุมิลงมาที่สนามหน้าแมนชั่นซึ่งจัดเวทีและบริการอาการบุฟเฟ่ต์ฟรีแก่ผู้พัก
เนื่องในโอกาสแนะนำตัวเจ้าของคนใหม่
คุณทวีขึ้นเวทีกล่าวอำลากับผู้พักครู่หนึ่ง
แล้วผายมือทางผม
"ขอเชิญคุณเอกราช หรือคุณเอกขึ้นมาพบกับพวกเราครับ"
ผมก้าวขึ้นเวทีท่าทกลางเสียงปรบมือรับ และเริ่มกล่าวแนะนำตัวพร้อมยืนยันที่จะคงการบริหารทั้งหมดของคุณทวีเอาไว้
ทั้งด้านบุคคลาการและค่าเช่า ทำให้ทั้งหมดปรบมือแสดงความยินดี
สายตาผมกวาดสายตาไปรอบๆ พบว่ากลุ่มของเด็กสาวโทโมโกะกำลังตกตะลึง
ส่วนโทโมโกะและน้องชายมีสีหน้าแค้นเคือง แต่ผมไม่สนใจ ด้านหน้าของเวทีน้องรินะกำลังอ้าปากหวอจ้องหน้าผมอย่างเหลือเชื่อ
ระหว่างที่ผมกำลังกล่าว ก็มีรถจากัวร์คันใหญ่พร้อมรถติดตาม 2 คัน เลี้ยวเข้ามาในแมนชั่น
เมื่อรถจอดสนิทก็ปรากฏร่างผอมสูงของนายเคียวโก ก้าวลงมาจากรถ
ในมือถือของขวัญกล่องใหญ่ โทโทโกะพร้อมน้องชายรีบวิ่งไปหาแต่นายเคียวโกไม่ทักทาย และเดินตรงมาที่เวที
ผมหยุดพูด เสียงพูดคุยนรอบข้างเงียบกริบขณะที่นายเคียวโกก้าวขึ้นมาบนเวทีแล้วมายืนตรงหน้า
นายเคียวโกโค้งให้ผมจนแทบขนานกับพื้น พร้อมยื่นกล่องของขวัญให้ ปากพึมพัมแสดงความยินดี
แล้วรีบหันหลังกลับไปที่รถ ก่อนออกไปจากแมนชั่นทันที
ผมไม่แปลกใจกับการมาของนายเคียวโก เพราะหลังจากที่ผมโทรไปเล่าเรื่องให้เจ้าทาเคชิฟังตอนบ่าย
ผมก็แน่ใจว่านายเคียวโกต้องรีบมาหาผมทันทีเมื่อรู้ว่าผมเป็นใคร
สายตาผมจ้องไปที่โทโมโกะและน้องชาย สีหน้าของสองพี่น้องซีดเผือก หันกลับมามองผมด้วยตาเบิกกว้าง
ในขณะที่เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของผู้พักเริ่มกลับมาดังเซ็งแซ่
ผมกระแอมเล็กๆ ก่อนกล่าวปิดท้าย
"ผมมีสองเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบ คือเรื่องแรกผมได้ตรวจสระน้ำของเราแล้วเห็นว่ามันทรุดโทรมมาก
จึงขอปิดสระน้ำเพื่อซ่อมแซมเป็นเวลา 2 สัปดาห์ และขอย้ำว่าหลังการเปิดสระใหม่ ห้ามมีการยึดครองสระน้ำ หรือรบกวนผู้ที่ต้องการใช้สระน้ำเด็ดขาด"
เสียงปรบมือดังลั่น น้องรินะยิ้มแป้น กระโดดโลดเต้น ส่งเสียง "น้าเอกๆ" พร้อมกับกลุ่มเด็กหญิงอีก 5-6 คน ไม่ขาดปาก
ด้านหลังโทโทโกะและกลุ่มมีสีหน้าเคียดแค้นจ้องผมเขม็ง แต่ผมไม่สนใจและกล่าวต่อ
"เรื่องที่สอง" ผมกล่าวยิ้มๆ
" ผมขอแต่งตั้งให้เด็กหญิงรินะ เป็นผู้ช่วยผู้จัดการ ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยทั่วไปของแมนชั่น
ขอเชิญน้องรินะขึ้นมาบนเวที ให้ทุกคนปรบมือต้อนรับน้องรินะด้วยครับ"
เสียงหัวเราะดังสนั่น ผู้พักทุกคนทราบดีว่าผมพูดเล่นเพื่อหยอกเย้ากับน้องรินะ ที่เป็นที่เอ็นดูของทุกคน
น้องรินะรีบวิ่งขึ้นมาบนเวทีกระโดดเข้ากอดผม แล้วหันไปกล่าวยืนยันที่จะดูแลความเรียบร้อยของแมนชั่นให้ดีที่สุด ด้วยท่าทีขึงขัง ยิ่งทำให้ทุกคนหัวเราะกันดังขึ้นไปอีก
ผมพาน้องซูกุมิกลับบ้าน ระหว่างทางก็ย้ำให้น้องซูกุมิเรียนให้สูงที่สุดเพื่อจะได้มาดูแลแมนชั่นแห่งนี้หลังจากจบการศึกษา
ส่วนน้องริโฮ น้องทากาโอะ และน้องเทนกะ ผมกำลังหาลู่ทางเตรียมไว้ให้เช่นกัน
รุ่งขึ้นผมมาที่แมนชั่นใหม่ เมื่อเข้าไปที่ห้องทำงานก็พบจดหมายเขียนด้วยลายมือเด็กลงชื่อโดยน้องรินะเป็นจดหมายสมัครงาน
เนื้อหาบอกว่าจะทำอะไรบ้างเพื่อปรับปรุงความเป็นอยู่ของแมนชั่นให้ดีขึ้น พร้อมเสนอขอรับเงินเดือน 200 บาท
ผมหัวเราะกับจดหมายแสนน่ารัก และแจ้งให้คุณติ๋วเจ้าหน้าที่บุคคลเขียนจดหมายตอบรับหลอกๆ เนื้อหารับน้องรินะเข้าทำงาน
และย้ำว่าผมจะจ่ายเงินเดือนน้องรินะเอง
ตอนเย็นหลังจากโรงเรียนเลิกก็มีเสียงเคาะประตู ผมเปิดออกพบน้องรินะอยู่ในชุดเซลเลอร์มูน ยืนอยู่
เมื่อเห็นหน้าผมก็ส่งเสียงใส
"น้าเอก รินะเข้าไปได้ไหม"
ผมพยักหน้า สาวน้อยวิ่งตื๋อเข้าไปที่โต๊ะทำงาน ชุดเซลเล่อร์มูนที่กระโปรงสั้นจู๋อวดเรียวขาสีน้ำผึ้งเรียวตรงสมบูรณ์ของเด็กหญิงวัย 10 ขวบ
ผมมองด้วยความชื่นชม ในใจคิดว่าถ้าน้องรินะโตขึ้น ขาคู่นี้น่าจะเป็นขาที่งดงามที่สุดคู่หนึ่ง
ผมเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานแล้วทำท่าขึงขังพูดกับน้องรินะ
"เอ้า..ว่าไงมีอะไรกับน้า แล้วทำไมแต่งตัวชุดเซลเลอมูนอย่างนี้ล่ะ"
น้องรินะส่ายหน้า ย่นจมูกใส่ผม
"ไม่ใช่เซลเล่อมูนสักหน่อย ชุดเซลเลอร์ลูน่าต่างหาก รินะเพิ่งกลับจากแสดงละครโรงเรียนมาน่ะ แล้วรีบมาหาน้าเอกเลย"
"ตกลงมีเรื่องอะไรจะคุยกับน้า" ผมถามยิ้มๆ
น้องรินะจ้องตาผมแล้วส่งเสียง
"น้าเอกจะให้น้องรินะทำงานจริงๆ เหรอ เมื่อกี้คุณติ๋วให้รินะไปเซ็นต์ชื่อในใบประวัติ รินะนึกว่าน้าเอกล้อเล่น"
"อ้าว..." ผมแกล้งอุทาน
"ก็รินะจังส่งใบสมัครให้น้านี่นา และน้าก็แต่งตั้งไปแล้วด้วย รินะจังไม่อยากทำหรือ"
น้องรินะส่ายหน้าดิก
"ไม่..รินะอยากทำ แต่รินะเพิ่ง 10 ขวบเอง อาทิตย์หน้าถึงจะ 11 รินะกลัวว่าจะทำงานไม่คุ้มเงินเดือนของน้าเอกน่ะ"
ผมยิ้มอย่างเอ็นดู
"รินะจังทำเต็มที่ก็แล้วกัน คอยดูแลว่าแมนชั่นบกพร่องตรงไหนบ้างแล้วมาบอกน้า เงินเดือนมารับโดยตรงกับน้า เอ..สัก 3000 น้องรินะ OKไหม "
น้องรินะอ้าปากหวอ พยักหน้าถี่ๆ แล้วลุกขึ้นยืนตรงโค้งให้ผม
"รินะขอบคุณผู้จัดการ"
ผมเอมมือไปเขกหัวน้องรินะเบาๆ
"บ้า..เรียกน้าว่าน้าเอกนะ ห้ามเรียกผู้จัดการนี่เป็นคำสั่ง"
น้องรินะแลบลิ้นน่ารักแผลบหนึ่ง แล้วหมุนตัวกลับ กระโปรงชุดเซลเลอร์ลูน่าบานขึ้น
จนแก้มก้นในกางเกงในสีขาวเปิดขึ้นมาแว่บนึง น้องรินะวิ่งไปที่ประตูหันมาทำท่าตะเบ๊ะให้ผมก่อนออกไปจากห้อง
ผมนึกถึงภาพแก้มก้นกลมที่เห็นแว่บหนึ่ง แต่ก็รีบขจัดความคิดออกไปแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
ตลอดอาทิตย์นั้นผมต้องเข้ามาที่แมนชั่นใหม่ทุกวันเพื่อสะสางงาน แม้จะค่อนข้างเครียด
แต่ทุกเย็นน้องรินะจะเข้ามารายงานการทำงานให้ผมฟังด้วยความคิดแบบเด็กๆ ทำให้ผมผ่อนคลายไปกับเสียงใสๆ น่ารัก บ่อยครั้งที่ผมขับรถกลับบ้าน ก็คิดถึงรอยยิ้มและเสียงใสแจ๋วนั้น จนต้องแอบยิ้มออกมา
เวลาผ่านไป 1 สัปดาห์ ผมติดงานที่แมนชั่นเดิม กว่าจะมาที่แมนชั่นใหม่ได้ก็ 5 โมงเย็น เมื่อผมเปิดประตูเข้าไปก็พบน้องรินะในชุดนักเรียนนั่งรออยู่ ดวงตาสาวน้อยมีสีแดงจางๆ จากร้องไห้ ผมดึงน้องรินะมานั่งที่โซฟาด้วยกันแล้วถามด้วยความห่วงใย
"รินะจังเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ใครแกล้งน่ะ"
น้องรินะปล่อยโฮออกมา โถามเข้ากอดผมแน่น ผมลูบไล้ไหล่บอบบางของน้องรินะไปมา
"เอ้า มัวแต่ร้องไห้นั่นแหละ..ใครทำอะไรรินะจัง"
น้องรินะเงยหน้าขึ้นมองผม เช็ดน้ำตาแล้วพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น
"พี่โทโมโกะ เขาด่ารินะที่โรงเรียนน่ะ เขาบอกว่ารินะจะหาจะจับน้าเอกเป็นผัว เพราะน้าเอกรวย แถมไปประกาศในห้องรินะว่ารินะมาให้น้าเอกเย็ดทุกเย็น"
ผมฉุนกึกขึ้นมาทันที ยายโทโมโกะยังไม่ยอมหยุดแกล้งน้องรินะ แถมเอาเรื่องที่ไม่เหมาะกับเด็กอย่างรินะมาใส่ร้าย แม้ว่าผมจะเคยนึกชมน้องรินะที่หน้าตาน่ารัก และเคยมองลำขาเรียวงามในชุดเซลเลอร์ลูน่า แต่ผมก็ไม่เคยคิดไปถึงการเย็ดน้องรินะ เพราะผมรู้ว่าน้องรินะยังเด็กเกินกว่าจะรองรับเรื่องพวกนี้
ผมดึงตัวน้องรินะเข้ามากอด จูบที่หน้าผากเบาๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง
"รินะจังไม่ต้องเอาคำพูดของคนขี้อิจฉามาใส่ใจหรอกนะ น้ารักรินะจังเหมือนน้องสาวของน้าเอง
เดี๋ยวน้าจะจัดการเรื่องโทโมโกะให้ น้องรินะไม่ต้องกังวล รับรองว่าพรุ่งนี้โทโมโกะจะต้องมาขอโทษรินะจังต่อหน้าทุกคน"
น้องรินะเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างไม่เชื่อหู ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรอง น้องรินะกอดผมแน่นพึมพัมขอบคุณ
หลังจากปรับอารมณ์ครู่หนึ่งน้องรินะก็คืนสู่ความสดใสตามปกติ แล้วรายงานการทำงานเสียงใสแจ๋วเช่นที่เคยทำมา
หลังจากน้องรินะกลับออกไป ผมโทรศัพท์ไปหานายเคียวโก อธิบายเรื่องที่โทโทโกะกระทำต่อน้องรินะ
และย้ำว่าน้องรินะเป็นน้องสาวของผม
เย็นวันรุ่งขึ้นน้องรินะวิ่งมาหาผมที่ห้องทำงานด้วยท่าทีเบิกบาน
บอกว่าโทโทโกะเข้าไปขอโทษน้องรินะถึงชั้นเรียนและรับปากว่าจะไม่แกล้งกลุ่มน้องรินะอีกต่อไป
ผมคิดว่าโทโทโกะคงยุติทุกอย่างแล้ว แต่วันต่อมาผมจึงได้รู้ว่าผมคิดผิด
เย็นวันรุ่งขึ้นผมเข้ามาที่แมนชั่นใหม่ตอนสามโมงเย็น พบว่าบนโต๊ะมีลายมือเด็กๆ ของน้องรินะเขียนไว้ว่า
'น้าเอก พี่โทโมโกะมาขอคืนดีกับรินะ และชวนรินะไปว่ายน้ำด้วย รินะไปว่ายน้ำก่อน เดี๋ยวจะกลับมารายงานให้น้าเอกฟัง ปล..ดีใจจังที่สระน้ำเปิดแล้ว'
ผมอ่านโน็ตของน้องรินะด้วยความแปลกใจ เนื่องจากผมเป็นคนสั่งเองว่าให้เปิดสระน้ำวันพรุ่งนี้
และเมื่อวานนี้สระน้ำเพิ่งจะซ่อมปรับปรุงเสร็จ ช่างเพิ่งตกแต่งและขนของออกไปทั้งหมด
เมื่อเช้าวันนี้เอง ผมไม่คิดว่าจะมีใครเปิดสระน้ำทั้งที่ยังไม่ผ่านการตรวจของผม
ด้วยความสงสัย ผมเปิดประตูออกไปที่สระน้ำ แต่ไม่มีใครเล่นน้ำในสระ
ผมเดินไปที่ห้องแต่งตัวด้านหลังที่อยู่ห่างออกไป พอถึงเปิดประตูก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมา
"ไม่นะ..ไม่...อย่านะ...ช่วยด้วย..."
เสียงผู้ชายดังขึ้นตามมา
"มึงจับมันไว้แน่นๆ อื้อฮือ หีแม่งสวยจริงๆ"
มันเป็นเสียงของน้องรินะ ผมรีบวิ่งไปที่ห้องแต่งตัวแต่มันปิดล็อค ผมโถมกระแทกประตูพังลงมา
ด้านในของห้องแต่งตัว เด็กหนุ่มสองคนสวมถุงน่องคลุมหัว คนหนึ่งกำลังจับตรึงร่างเปลือยของน้องรินะไว้กับพื้น
อีกคนหนึ่งกำลังจับขาน้องรินะแยกออกกว้าง จ่อควยเข้ากับโหนกหีหว่างขาของน้องรินะ ผมปราดเข้าไปร้อง
"เฮ้ย...หยุดนะมึงเป็นใคร..."
เด็กหนุ่มที่กดตรึงร่างน้องรินะอยู่ลุกขึ้น ในมือถือมีดพกโถมมาแทงใส่ผมทันที
ผมยิ้มในใจกับความอ่อนหัดของเด็กหนุ่มที่พยายามทำร้ายอดีตยากูซ่าอย่างผม
เพียงเอี้ยวตัวและจับข้อมือบิดนิดหนึ่ง มีดก็ตกมาอยู่ในมือผม ศอกผมอัดกลับเข้าที่ลิ้นปี่เด็กหนุ่มดังอึ๊ก
ส่งร่างของเด็กหนุ่มบ้ากามลงไปกองกับพื้นทันที เด็กหนุ่มอีกคนผงะร่างออกจากหว่างขาของน้องรินะ
หันรีหันขวางแล้วกระโดดกระแทกหน้าต่างบานเกร็ดของห้องแต่งตัว พุ่งออกไปล้มกับพื้นแล้วกระโดดลงจากชั้นสองวิ่งหนีไป ผมหันมาหาเจ้าคนที่กองอยู่พบว่ามันยืนขึ้นแล้ววิ่งโซเซออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
ผมขยับจะตามแต่นึกขึ้นได้ว่าน้องรินะยังรอการช่วยเหลืออยู่
ผมรีบมาหาร่างน้องรินะที่นอนงอตัวร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนพื้นห้องแต่งตัว
เนื้อตัวน้องรินะเต็มไปด้วยฝุ่นที่ตกค้างจากการก่อสร้าง
ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตกอยู่มาคลุมร่างน้องรินะแล้วช้อนตัวอุ้มขึ้นมาในวงแขน ปลอบเบาๆ
"รินะจัง นี่น้าเอกนะ ปลอดภัยแล้ว ไม่ต้องกลัว"
น้องรินะสะดุ้ง ลืมตามองผมแล้วกอดผมแน่น ร้องไห้ไม่ยอมหยุด เสียงสั่นเครือ
"น้าเอก..น้าเอก รินะกลัว..."
"ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อยของน้า ไม่มีใครแล้ว ออกไปกับน้านะ น้าจะพาไปส่งที่ห้อง"
ผมปลอบ กอดร่างน้อยไว้แน่นด้วยความสงสารเต็มหัวใจ น้องรินะสั่นหัว ซุกหน้าลงกับอกผม
"ไม่เอา น้าเอกอย่าทิ้งรินะไป รินะกลัว"
"เอาล่ะไม่เป็นไรแล้ว ไปที่ห้องน้าก่อนนะ..."
ผมอุ้มร่างน้องรินะกลับออกมา เท้าเหยียบชุดว่ายน้ำสีน้ำเงินของรินะที่ตกอยู่กับพื้น
ผมย่อตัวเก็บมันขึ้นมา ไม่ต้องการให้เป็นหลักฐานให้คนอื่นเห็นว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้น ผมอุ้มร่างน้อยที่สั่นระริกอยู่ในวงแขนเข้ามาในห้องทำงาน
เนื้อตัวของน้องรินะสกปรกไปด้วยฝุ่นผง ถ้าปล่อยให้น้องรินะออกไปในสภาพนี้
ชื่อเสียงของน้องรินะคงไม่มีเหลือแน่
ผมนึกถึงทาวเฮ้าส์ด้านหลังของห้องทำงานขึ้นมาได้ ที่นั่นมีห้องน้ำที่จะทำความสะอาดร่างกายน้องรินะได้อย่างเต็มที่
ผมหันร่างไปที่ประตูลับ กดรหัสแล้วเข้าไปในห้องนอนของทาวเฮ้าส์ ตลอดเวลาน้องรินะยังคงร้องไห้ไม่หยุด
ผมพยายามวางร่างบอบบางของเด็กหญิงลงบนเตียง แต่น้องรินะไม่ยอมปล่อยมือจากการกอดผม
ผ้าเช็ดตัวที่คลุมไว้หลุดจากร่างของน้องรินะลงไปกองที่พื้น ร่างเปลือยของสาวน้อยกอดผมแนบแน่น
แต่ผมไม่มีอารมณ์ที่จะทำอย่างอื่นนอกจากหาทางช่วยให้น้องรินะควบคุมอารมณ์กลับมาเป็นปกติโดยเร็วที่สุด
ผมอุ้มน้องรินะเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก้าวลงอ่างอาบน้ำทั้งที่อยู่ในชุดทำงาน โดยมีร่างเปลือยของน้องรินะอยู่ในอ้อมกอด ผมเปิดปุ่มปล่อยน้ำอุ่นลงมาเป็นสาย รดร่างผมและน้องรินะ ผมกอดน้องรินะไว้แน่น แนบหัวน้องรินะเข้ากับแก้มปล่อยให้สายน้ำอุ่นรดลงมาเหมือนสายฝน
ครู่หนึ่งร่างกายน้องรินะเริ่มผ่อนคลาย เสียงร้องไห้หายไปแต่ยังคงกอดผมไว้แน่นผมกระซิบข้างใบหูน้อยๆ
"รินะจังไม่ต้องกลัวนะ น้าเอกอยู่นี่"
น้องรินะส่งเสียงสั่นเครือ
"น้าเอก...รินะโดนพี่โทโมโกะหลอก พี่โทโมโกะจะให้โทชิกับเพื่อนมาข่มขืนรินะ"
ใจผมตกวูบ นึกเสียใจที่ไม่จัดการเรื่องโทโมโกะให้เด็ดขาดจนเป็นเหตุโทโมโกะสั่งเจ้าโทชิน้องชายและเพื่อนมาทำร้ายน้องรินะ
โชคยังดีที่น้องรินะทิ้งโน็ตไว้ให้จนผมไปช่วยทัน
ผมลูบหลังน้องรินะเบาๆ เพื่อให้ผ่อนคลาย น้องรินะสงบลงทีละน้อย
สายน้ำอุ่น เอ้อท้นขึ้นมาในอ่างอาบน้ำเรื่อยๆ จนในที่สุดผมและน้องรินะก็แช่ทั้งตัวอยู่ในน้ำอุ่น
น้องรินะเงยหน้าขึ้นสบตาผมแล้วพูดเบาๆ
"..รินะขอบคุณน้าเอก ถ้าน้าเอกไม่มาช่วย รินะคงต้องตายแน่ๆ เพื่อนโทชิมันบอกว่าให้โทชิฆ่ารินะเมื่อเย็ดรินะเสร็จ"
ความโกรธพลุ่งขึ้นมาในใจผม นี่ไม่ใช่การแก้แค้นแบบเด็กๆ แล้ว
พี่น้องคู่นี้กำลังก้าวเข้าสู่สังคมอาชญากรตามรอยพ่ออย่างกระชั้นชิด
ผมจ้องตาน้องรินะแล้วพูดเน้นเสียงหนักๆ
"รินะจังเชื่อน้าเอกนะ ลืมทุกอย่างซะ น้าเอกจะจัดการให้เอง นับแต่นี้ไปจะไม่มีใครมาทำร้ายรินะจังของน้าเอกได้อีก"
น้องรินะจ้องตาผมด้วยสายตาของเดกหญิงที่เชื่อมั่นในตัวผมอย่างเต็มที่ แล้วหลับตาพึมพัม
"รินะจะลืม รินะจะลืม...รินะเชื่อน้าเอก"
ผมจูบหน้าผากกลมมนเบาๆ น้องรินะลืมตาขึ้น
"รินะจังยิ้มให้น้าเอกดูหน่อยนะ ร้องไห้แล้วไม่สวยเลย"
ผมกระซิบล้อๆ น้องรินะพยายามยิ้มออกมา แล้วหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ผมขยี้หัวเด็กหญิงด้วยความเอ็นดูแล้วพูดต่อ
"เอ้าขยับตัวหน่อย น้าจะลุกขึ้นแล้วเปียกไปหมด รินะจังจะได้อาบน้ำให้สะอาด
เดี๋ยวน้าจะโทรไปสั่งให้น้าติ๋วซื้อเสื้อเด็กผู้หญิงมาให้ รินะจะได้กลับห้องโดยไม่มีใครรู้"
น้องรินะส่ายหน้า
"รินะไม่ขึ้นได้ไหม รินะกลัวไม่อยากอยู่ห่างน้าเอก"
"อ้าว..แล้วรินะจังจะอาบน้ำยังไงล่ะ"
น้องรินะขยับมากอดผมสูงขึ้น
"น้าเอกอาบให้รินะหน่อยนะ"
ผมเริ่มอึดอัดจากการกดทับ แม้ร่างกายน้องรินะจะเป็นเด็กตัวเล็กๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันก็แทบจะเป็นเหน็บชาเหมือนกัน ผมพยักหน้าดึงตัวน้องรินะให้ยกตัวขึ้น หันไปหยิบฝักบัวด้านข้างเปิดน้ำแล้วหันหน้ากลับมาเพื่อเตรียมอาบน้ำให้น้องรินะ
แต่ผมก็ต้องชะงักกับภาพเบื้องหน้าร่างเปลือยของน้องรินะอยู่ด้านหน้าผม
ใบหน้าน่ารักยังคงมีร่องรอยของการร้องไห้ แต่พยายามยิ้มให้
เมื่อเห็นผมสบสายตา ร่างกายบอบบางของน้องรินะพ้นน้ำในอ่างขึ้นมาครึ่งตัว
ทรวงอกขนาดเล็กที่กำลังเริ่มเติบโตสู่ความเป็นสาวผลิบานอยู่ตรงหน้าผม
แม้จะเริ่มเป็นเนินนูนแต่ก็เป็นเนินนูนที่สมบูรณ์มีเส้นโค้งรอบฐานนมกำหนดรูปร่างชัดเจนว่ามันจะเติบโตเป็นทรวงอกที่งดงามในเวลาไม่นานนัก
ร่างกายที่แม้จะบอบบางแต่ทุกส่วนดูนุ่มนวล หน้าท้องตึงเรียบ น้ำที่ใสแจ๋วปิดกั้นส่วนล่างไว้ได้เพียงเล็กน้อย
เนินหีของสาวน้อยวัย 11 ปรากฏเป็นเนินนูนน้อยๆ ขนาดเหมาะมือ
เห็นไม่ชัดนักเนื่องจากการกระเพื่อมไหวของน้ำ แต่มันยิ่งทำให้เป็นการเพิ่มความลึกลับและน่าสนใจมากยิ่งขึ้นไปอีก
แม้จะเป็นร่างกายของเด็กหญิงที่ยังไม่เต็มสาว แต่มันก็เร้าอารมณ์ทางเพศของผู้ชายได้อย่างเต็มที่
ผมตะลึงดูร่างเปลือยครึ่งตัวตรงหน้า มือที่ถือฝักบัวค้างนิ่ง น้องรินะจ้องตาผมแล้วถามด้วยความสงสัย
"น้าเอกเป็นอะไรไป"
ผมสั่นหน้า หันหน้าหนีน้องรินะแล้วยื่นฝักบัวส่งให้
"น้องรินะอาบน้ำเองนะ น้าอาบให้ไม่ได้หรอก"
น้องรินะโผเข้ามากอดผม หน้าอกเต่งตึงเบียดลำแขนผมแน่น มันเต่งตึงและนุ่มนวล
เมื่อผมได้เห็นร่างเปลือยที่เร้าอารมณ์ของน้องรินะ การสัมผัสแบบนี้ยิ่งทำให้อารมณ์ผมลุกโชนยิ่งขึ้น
ทั้งที่ก่อนหน้าผมไม่รู้สึกถึงร่างเปลือยนี้เลย แท่งควยผมเริ่มพองตัวรับการสัมผัส
ผมพยายามผลักร่างน้องรินะออกมาจ้องตาโดยไม่มองไปที่หน้าอกคู่น้อยที่ชูช่ออยู่เบื้องล่าง
แล้วพูดกับน้องรินะด้วยเสียงหนักๆ
"น้าเพิ่งเห็นว่ารินะจังเป็นสาวแล้ว สวยมากด้วย ถ้าน้าอาบน้ำให้รินะจังน้าคงคุมอารมณ์ตัวเองไปไม่ได้
และอาจต้องเย็ดรินะจัง เหมือนที่ไอ้สองคนนั้นมันพยายามทำ"
น้องรินะจ้องตาผมแล้วถามเหมือนไม่แน่ใจ
"รินะสวยจริงๆ หรือน้าเอก"
ผมพยักหน้ารับ
"รินะจังสวยมากจริงๆ น้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ารินะจังจะเป็นสาวแล้ว ต่อไปนี้น้าคงใกล้ชิดรินะจังแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว"
น้องรินะสะดุ้ง ยิ่งกอดแขนผมแน่นขึ้นจนหน้าอกเบียดทะลักออกมาด้านข้าง แล้วร้องออกมา
"ไม่เอานะ น้าเอกจะหนีรินะไม่ได้นะ.."
ผมสั่นหน้าสบตาสาวน้อย
"ถ้าน้ายังคลุกคลีอยู่กับรินะจัง น้าคงต้องเย็ดรินะจังสักวันหนึ่งแน่"
น้องรินะไม่ยอมละสายตาจากผม สีหน้ามีแววสงสัย
"เย็ดแบบที่สองคนนั่นจะทำกับรินะใช่ไหมน้าเอก"
ผมส่ายหน้า
"ไม่หรอกนั่นเขาเรียกว่าข่มขืน เป็นการทำร้ายผู้อื่นโดยไม่เต็มใจ
เย็ดคือการที่ผู้ชายเอาควยเข้าไปในหีของผู้หญิงที่รักกัน เป็นความต้องการของทั้งสองฝ่ายต่างหาก"
"รักมันเป็นยังไงน่ะน้าเอก.."
น้องรินะถามผมเสียงแผ่วเบา สองมือยังคงไม่ยอมปล่อยแขนผม
ผมถอนใจเอื้อมมือไปลูบหัวของน้องรินะ
"รักคือการที่เรารู้สึกผูกพันกับคนๆ หนึ่ง จนรู้สึกว่าแยกจากกันไม่ได้ และพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อคนๆ นั้น
สักวันหนึ่งรินะจังจะพบกับคนที่รินะจังรู้สึกอย่างนั้น แล้วรินะจังก็ใช้ชีวิตกับเขาตลอดไป"
น้องรินะนิ่งไปครู่หนึ่ง ซุกหน้ากับอกผม
"รินะรู้ว่ารินะไม่ต้องการห่างน้าเอก แค่คิดว่าน้าเอกจะไปจากรินะ รินะก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ยังไงแล้ว น้าเอกช่วยชีวิตรินะไว้ อย่าช่วยแล้วทิ้งรินะไปนะ "
น้ำตาน้องรินะเริ่มไหลออกมาเป็นสาย น้องรินะสะอื้นแล้วพูดต่อ
"รินะทำทุกอย่างให้น้าเอกได้ รินะรักน้าเอก อยากอยู่กับน้าเอกตลอดไป.."
ผมขยับแขนกอดน้องรินะแน่นขึ้นเมื่อได้ยินความในใจที่น้องรินะระบายออกมา
ผมเริ่มสับสนกับความรู้สึกตัวเองระหว่างเอ็นดูเด็กสาวในอ้อมแขน กับความรู้สึกรักแบบชายหญิง ผมเชยคางน้อยๆ ขึ้นมาจ้องดวงตากลมโตแล้วตอบน้องรินะ
"น้าก็รักรินะจังนะ แต่รินะจังยังเด็ก ถ้า.."
ผมยังพูดไม่จบประโยค น้องรินะก็ผละตัวจากการกอดของผม แล้วลุกขึ้นยืน
เปิดเผยร่างเปลือยทุกส่วนอยู่ตรงหน้า น้องรินะพูดด้วยเสียงเด็ดเดี่ยว
"น้าเอกบอกเองว่ารินะสวยและเป็นสาวแล้ว น้าเอกดูอีกทีให้ชัดๆนะ"
ร่างเปลือยที่เปียกชุมไปด้วยน้ำของน้องรินะ ยืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าผม
การที่ผมนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ ทำให้โหนกหีของน้องรินะอยู่ตรงหน้าผมไม่ถึงคืบ
สองแคมเปล่งปลั่งด้วยวัยเยาว์ขนาบร่องหลืบไว้แน่นสนิท ความเนินนูนของโหนกเนื้อ
ทำให้พลูหีโค้งตัวมารับกับสองแคมน้อยอย่างเหมาะเจาะ โดยไม่มีเส้นขนใดๆ มารบกวนสายตา
ขนาดของมันอาจจะไม่ใหญ่เหมือนเด็กสาวที่อายุมากกว่า
แต่มันก็เป็นเนินหีน้อยๆ ที่สมบูรณ์และกระตุ้นอารมณ์ของผู้ชายทุกคนที่ได้พบเห็น
สะโพกเคร่งครัดที่ผมเคยเห็นเพียงแว่บเดียวบัดนี้เปลือยเปล่าอวดความสมบูรณ์ เส้นโค้งของเอวเริ่มปรากฏ
ท่อนขาเรียวตรงเบียดชิดและยาวเรียวโดยไม่มีกล้ามเนื้อส่วนเกินให้เห็น
ผมละสายตาจากความงามตรงหน้าอย่างยากเย็นเงยหน้าขึ้นสบตากับน้องรินะ
ร่างน้อยหมุนตัวหันด้านหลังมาให้ผมพิจาณา แก้มก้นกลมกลึงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แม้ดูด้วยตาก็รับรู้ได้ถึงความเต่งตึง
ผมลุกขึ้นยืนในชุดที่เปียกโชก น้องรินะหันหลับมาเผชิญหน้ากับผม แล้วโถมตัวเข้ากอดผมอีกครั้ง
ส่งเสียงอู้อี้มาจากหน้าอกผมที่ใบหน้าของน้องรินะซบแน่นอยู่
"รินะเป็นสาวหรือยังน้าเอก"
ผมกอดน้องรินะแน่น พึมพัมตอบ
"รินะจังของน้าเอกเป็นสาวแล้ว เป็นสาวที่สวยที่สุดด้วย"
น้องรินะเงยหน้าจขึ้นจ้องตาผม ส่งเสียงเบา
"น้าเอกต้องการเย็ดรินะไหม .. ถ้าน้าเอกต้องการ รินะพร้อมจะให้น้าเอกเย็ดนะ"
ความรู้สึกยับยั้งตนเองของผมปลิวหายไปตั้งแต่เห็นเนินหีงดงามของน้องรินะ ผมก้มลงจูบน้องรินะอย่างแผ่วเบา
น้องรินะสะดุ้งเมื่อริมฝีปากผมสัมผัส ผมบดคลึงริมฝีปากน้อยอย่างช้าๆ สองมือทำหน้าที่ปลดเครื่องแต่งกายที่เปียกโชกออก
จนร่างของผมเปล่าเปลือย ควยแข็งปั๋งชี้เด่กระดกตัวขึ้นกระทบเนินหีน้อยๆ ของน้องรินะเบาๆ น้องรินะสะดุ้งทำท่าจะถอนปากออกเพื่อก้มลงไปดูสิ่งที่มากระทบ แต่ผมไม่ปล่อยให้เด็กหญิงได้เห็นความทะมึนน่ากลัวเบื้องล่าง
ผมก้มลงโอบคอน้องรินะเพื่อบังคับให้น้องรินะจูบกับผมต่อไป พร้อมกับส่งปลายลิ้นดุนดันฟันกระต่ายคู่หน้า
จนเผยอออกเป็นช่องทางให้ลิ้นผมเข้าไปควานกอดเกี่ยวกับลิ้นเล็กเรียวน้อยที่หอมหวานของน้องรินะ
ซึ่งทีแรกหดตัวแน่นอยู่ด้านใน แต่เมื่อถูกปลายลิ้นของผมสัมผัสและหลอกล่อ ปลายลิ้นของน้องรินะก็เริ่มไต่ไปมาตามลิ้นของผม
และเกี่ยวพันกันแนบแน่นอย่างรวดเร็ว
ร่างเปลือยของน้องรินะเริ่มทรุดตัวจากรสจูบที่เพิ่มการสัมผัสมากขึ้น
ผมก้มลงช้อนมือเข้าใต้แก้มก้นเต่งตึง บีบเคล้นหนักๆ เพื่อสัมผัสความหยุ่นนุมนวลที่ผมเคยแอบเห็นมาครั้งหนึ่ง
แล้วช้อนร่างเปลือยของน้องรินะขึ้นในวงแขน ก้าวออกจากน้องน้ำไปที่เตียงขนาดใหญ่กลางห้อง
ผมวางร่างงามลงกับเตียง แล้วโน้มตัวลงทาบทับด้านข้างเพื่อไม่ให้ร่างแบบบางถูกดทับจากน้ำหนักของผม
โดยที่ยังคงจูบอย่างเร่าร้อน น้องรินะบิดกายไปมาหลับตาแน่น สองมือผมเคลื่อนไปกุมเต้าคู่น้อยไว้ในอุ้งมือ
แม้จะมีขนาดเล็ก แต่ความยืดหยุ่นและเต่งตึงของมันส่งแรงสัมผัสอ่อนหวานที่ทำให้ไม่อยากปล่อยมือออก
หัวนมน้อยๆ เริ่มชูชันขึ้นเป็นเม็ดเล็ก สะดุดการกอบกุมในฝ่ามือ ผมกดฝ่ามือขยี้มันเบาๆ
จนทำให้น้องรินะส่งเสียงครางออกมาในลำคอ มือค่อยๆ เลื่อนไล้หน้าท้องเรียบเนียน
แล้วอ้อมไปทางด้านหลังเพื่อบีบเคล้นแก้มก้นอวบที่ผมแสนติดใจในรสสัมผัส
แก้มก้นของน้องรินะกลมราวกับเอาลูกบอลขนาดเล็กผ่าครึ่งไปประกบไว้
ความอวบตึงและความยืดหยุ่นของมันทำให้ผมบีบเคล้นได้ไม่รู้เบื่อ นี่เป็นแก้มสะโพกที่งดงามที่สุดที่ผมเคยได้สัมผัส
ผมถอนมืออีกข้างออกจากหน้าอกคู่น้อย แล้วค่อยเคลื่อนตัวขึ้นทาบทับร่างเปลือยโดยระวังไม่ให้น้ำหนักกดลงที่น้องรินะ
มือผมไต่ไปตามแนวหลังลูบผ่านสะโพกเพื่อพบกับมืออีกข้างที่แก้มสะโพก ผมไล้นิ้วผ่านร่องก้นเข้าลึกลงไป
ผ่านฝีเย็บเพื่อสัมผัสกับเนินหีจากด้านหลัง เพียงนิ้วของผมทาบเข้ากับร่องหีน้อยๆ
น้องรินะก็สะดุ้งแอ่นตัวขึ้น ถอนปากจากการจูบร้องครางออกมา
"โอ๊วส์ น้าเอก...อย่าจับตรงนั้น ระ รินะฉี่จะราด"
ผมไม่หยุดไล้นิ้วไปมากับร่องหี ที่กำลังฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นแรกของวัยสาว 11
ผมส่ายหน้าอกเสียดสีกับอกน้อยคู่งาม ซุกหน้าแบบแก้มนวลของน้องรินะ และกระซิบเบาๆ ข้างหู
"ไม่เป็นไรหรอก รินะจังถ้าจะฉี่ก็ฉี่ออกมาเลยนะ"
เด็กหญิงวัย 11 ที่เพิ่งรู้จักความเสียวเป็นครั้งแรก ยังแยกไม่ออกระหว่างการปวดฉี่กับความเสียวจากการเล้าโลม
ผมยังไม่ต้องการอธิบาย เพราะผมรู้ว่าอีกไม่นานน้องรินะก็จะรับรู้ความเสียวสุดยอดเป็นครั้งแรก
ผมเลื่อนตัวลงด้านล่างผ่านหัวนมเล็กๆ สีน้ำตาลอ่อนที่กำลังชูชัน เพื่อลงไปที่ร่องหีของน้องรินะ
ผมไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะชิมน้ำรักแรกของสาวน้อยคนนี้อย่างแน่นอน
เนินหีน้อยอวดตัวเองอยู่ตรงหน้าผม น้ำหล่อลื่นทำให้มีนเปียกชื้นเป็นมันวาวราวอัญญมณี
แต่ต่อให้เป็นอัญญมณีที่สูงค่าที่สุด ผมก็ไม่ยอมแลกกับหีที่แสนงดงามเบื้องหน้าแน่
ติ่งเสียวน้อยๆ เป็นเพียงปุ่มปมสีชมพู ดีดตัวเองขึ้นมารอรับการสัมผัส ลิ้นผมแตะวนที่ปลายของมันอย่างนุ่มนวล
น้องรินะสะท้านไปทั่วร่าง ส่งเสียงครวญคราง
"อูย..นะ น้า เอก ทะ ทำอะไร รินะ จี๊ดดดด ไปหมดแล้วววว"
สองมือน้องรินะขยุ้มผมของผมแน่นแทบจะกระชากออกมา ผมละรัวลิ้นกับติ่งน้อยไม่หยุดยั้ง
สองมือลูบไล้แก้มก้นนวลเนียน น้องรินะพยายามส่ายสะโพกหลบลิ้น แต่ไม่นานก็กลับเปลี่ยนมาเป็นการอัดโหนกนูนน้อยเข้ากับใบหน้าผมแทน เสียงร้องดังไม่ขาดระยะ
"นะ..น้า เอก..หลบไป..รินะจะฉี่แล้ว...โอ๊วส์"
ก้นเนียนตึงของน้องรินะยกตัวเองขึ้นสูงอัดโหนกหีเข้ากับปากผมแน่น กล้ามเนื้อสะโพกเกร็งระริก
น้ำรักของน้องรินะหลั่งออกมาเนืองนอง ผมจูบประกบปากรูหีแล้วดูดดื่มทุกหยดหยาดเข้าไป
มันหอมหวานราวกับน้ำอมฤต ร่างน้องรินะกระตุกอยู่ครู่หนึ่งก่อนทิ้งสะโพกลงกับเตียง เสียงหอบหายใจดัง
ผมเลื่อนตัวกลับขึ้นไปหาใบหน้าอ่อนเยาว์ที่หลับตาแน่น จูบที่ปากเบาๆ น้องรินะลืมตาขึ้นยิ้มให้ผมอย่างอ่อนระโหย
"รินะฉี่ราดเลย น้าเอกเปรอะหรือเปล่า"
ผมจูบหน้าผากกลมมน อย่างแสนรัก
"รินะจังไม่ได้ฉี่หรอก นี่เป็นอาการเสียวถึงจุดสุดยอดของผู้หญิงน่ะ รินะจังเป็นสาวแล้วจริงๆ ด้วย"
น้องรินะสบตาผมด้วยสายตาอ้อนๆ
"มันเสียวสบายบอกไม่ถูกเลยน้าเอก..เหมือนรินะบินไปบินมาแล้วถูกดันขึ้นไปถึงเมฆ..."
ผมกระซิบข้างหูน้องรินะ
"ถ้าเป็นการเย็ด รินะจังจะเสียวสบายกว่านี้อีกนะ"
น้องรินะซุกใบหน้าอ่อนหวานเข้ากับอกผม แล้วพยักหน้าตอบส่งเสียงอู้อี้
"น้าเอกเอาควยเย็ดรินะเถอะ..."
ผมดึงตัวขึ้นปล่อยให้น้องรินะนอนหงายบนเตียง สายตาของเด็กหญิงที่มองผมบอกให้รู้ว่า
น้องรินะต้องการรับรู้ประสบการณ์ขั้นต่อไป ผมซุกหน้ากลับลงไซร้ที่หน้าท้องสองมือประกบไล้ร่องหี
ขนาดของมันเล็กจนผมรู้ว่าถ้าใช้ควย 7 นิ้วรูหีน้อยนี้คงฉีกขาดและจะทำให้เป็นความเจ็บปวด
ที่อาจทำให้น้องรินะหวาดกลัวการร่วมเพศไปตลอด
ผมรีบกลั้นใจปิดกระแสเลือดที่มาหล่อเลี้ยงลำควย
เพื่อบีบให้ควยลดขนาดลงมา รูหีที่งดงามแบบนี้ไม่ควรถูกทำลายอย่างหักโหมรุนแรง
ผมตัดสินใจใช้ควย 2 นิ้วครึ่งเป็นครั้งที่สอง
เพื่อสร้างประสบการณ์แรกให้กับน้องรินะ
ผมใช้ลิ้นไล้เลียตามแนวร่องหีของน้องรินะอย่างต่อเนื่อง
พยายามแทรกปลายลิ้นเข้าไปหาสมบัติมีค่าที่ซุกซ่อนตัวมาตลอด 11 ปี
มันแทรกผ่านเข้าไปได้เพียงเล็กน้อย
น้องรินะก็สะดุ้งแอ่นก้นขึ้นสูง
"อู๊ย...น้าเอก..มัน สะ.เสียว ..."
เสียงคราวญครางของน้องรินะดังไม่หยุด น้ำหล่อลื่นซึมทะลึกออกมาชุ่มโชกตามการรัวลิ้นฉกเข้าออกในร่องหี
กลิ่นหอมของรูหีบริสุทธิ์ทำให้อามรณ์ผมยากที่จะคุมขนาดของควยได้
แต่ในที่สุดผมก็สามารถปิดกั้นกระแสเลือด ควย 2 นิ้วครึ่งที่แข็งราวกับแท่งเหล็ก
ปรากฏขึ้นใต้ร่าง ผมเลื่อนตัวขึ้นด้านบน กดร่างน้องรินะไว้ด้วยลำตัว แล้วจ่อควยไปที่ปากทางความสาวของน้องรินะ
ผมทาบตัวลงกับร่างน้อยจูบปากบาง แล้วกระซิบบอกน้องรินะ
"น้าขอความสาวของรินะจังนะ"
น้องรินะสบตาผม
"รินะรักน้าเอกที่สุด..รินะจะเป็นของน้าเอกตลอดไป"
ผมค่อยๆ กดหัวควยแทรกตัวผ่านแคมน้อยของน้องรินะ มันบีบรัดตัวเองอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการบุกรุก
น้องรินะหลับตาปี๋เมื่อแคมที่ปิดสนิทถูกสิ่งแปลกปลอมแยกออก ผมส่ายควยถูไถขึ้นลงตามร่องหีที่ฉ่ำเยิ้ม
"รินะจังไม่ต้องเกร็งนะ ปล่อยตัวตามสบายหายใจลึกๆ "
ผมบอกน้องรินะพร้อมควงควยเป็นวงปากทางเข้าร่องหลืบ น้องรินะทิ้งตัวลง หลับตาปี๋
หัวควยเริ่มแทรกผ่านเข้าไปทีละน้อย แคมทั้งสองยินยอมเปิดทางให้หัวควยอย่างไม่เต็มใจ
แรงต้านที่ลดลงทำให้มันค่อยผ่านเข้าไป พร้อมเสียงน้องรินะครวญคราง
"โอ๊ย..นะ น้าเอก มันคับไปหมด...เสียวด้วย"
"รินะจังอดทนนิดนึงนะ..."
ผมกระซิบแล้วค่อยๆ ดันแท่งควยลงไป แรงต่อต้านจากแคมทั้งสองลดลงเมื่อหัวควยปักเงี่ยงจมลงไปในรูหี
น้องรินะถอนใจเฮือกใหญ่เมื่อแรงดันผ่อนคลาย
"หมดแล้วใช่ไหมน้าเอก..."
ผมจูบปากน้อยแล้วเริ่มบดขยี้รับความนุ่มนวล น้องรินะโอบรัดแผ่นหลังผมแน่น
ควยผมเริ่มยกขึ้นลงเพื่อทดสอบการเคลื่อนไหว มันเสียดสีกับติ่งเสียวของน้องรินะไปมาจนน้องรินะต้องครางไม่ขาดระยะ
"อูวส์...อาห์.. สะ สะ..เสียว ...รินะเสียว"
ผมกระเด้าสั้นๆ ถี่ขึ้น แคมหีน้อยๆบีบรัดควยแน่นเปรี๊ยะ
มันเริ่มยอมปรับตัวขยายขึ้นเมื่อรู้ว่าไม่สามารถป้องกันสมบัติล้ำค่าของเข้าของไว้ได้อีกต่อไป
น้ำหล่อลื่นหลั่งออกมาชุ่มโชก ควยสั้นๆ ของผมขยับไปมาในรูหีชั้นต้น
ของเด็กหญิงวัย 11 ได้โดยไม่เกิดอาการฉีกขาด น้องรินะส่งเสียงร้องลั่น
"นะ นะ น้าเอก ...ริ ริ นะ จะ ราดอีกแล้ว.."
ร่างบอบบางของน้องรินะเริ่มกระตุก ผมตัดสินใจอัดควยแท่งน้อยรับการกระตุกของน้องรินะ
มันผ่านการต่อต้านจากเยื่อสาวที่ค่อนข้างเหนียวแต่ไม่สามารถทนแรงบุกรุกได้ ควยแทรกผ่านเยื่อพรหมจรรย์เสียงดังปี๊ด
แล้วจมลงไปพรวดเดียวจนมิคโคน น้องรินะลืมตาโพลงร้องลั่น
"โอ๊ย...เจ็บ..น้าเอก..อะไรน่ะ...รินะเจ็บ...เอาออกไปก่อน...โอ๊ย.."
ผมกดควยแช่ไว้นิ่งสนิท จูบซับน้ำตาของน้องรินะที่ไหลออกมาเป็นสาย ใบหน้าส่ายไปมา สองแขนพยายามดันร่างผมออก
แต่ผมกลับกระชับร่างน้อยของน้องรินะให้แน่นขึ้น ปลอบที่ข้างหูเบาๆ
"รินะจังอดทนก่อนนะ...ควยน้าผ่านเยื่อสาวของน้องรินะจนฉีกนะ มันจะเจ็บครั้งแรกครั้งเดียว ต่อไปจะไม่เจ็บอีกแล้ว รินะจังอย่างเกร็งนะ"
น้องรินะส่ายหน้า
"มันเจ็บเหลือเกินน้าเอก เหมือนกับมันฉีกของรินะออกจากกันกัน...น้าเอกเอาออกก่อนไม่ได้เหรอ.."
ผมจูบปลอบที่ข้างแก้มนวล
"เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว เชื่อน้านะคนดี...รินะจังเป็นเมียน้าแล้วนะ รู้ไหม"
"รินะเป็นเมียน้าเอกแล้ว...."
น้องรินะหันหน้ามามองผม แล้วทวนคำพูด ผงกหัวน้อยๆ ก่อนบอกผมด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวตามนิสัยของเด็กหญิงที่เปิดเผย
"รินะจะทนเพื่อน้าเอก น้าเอกเย็ดรินะต่อเถอะไม่ต้องกลัวรินะเจ็บนะ"
ผมยิ้มให้น้องรินะ กระชับวงแขนให้แน่นขึ้นอีก
"เดี๋ยวน้าค่อยเย็ดต่อนะ ให้รินะจังผ่อนคลายอีกสักนิดก่อน จะได้ไม่เจ็บมากดีไหม"
ผมรู้ว่าถ้าผมบุกต่อไปทั้งที่น้องรินะไม่พร้อม การฉีกขาดของหีที่ถูกบังคับให้รับแท่งควยก่อนเวลาจะเพิ่มขึ้น
และจะทำให้น้องรินะเจ็บปวดมากกว่าเสียว ผมพยายามชวยคุยเพื่อดึงความสนใจของน้องรินะจากการฉีกขาดที่หี
"หีรินะจังเยี่ยมที่สุดเลย"
ผมไม่ได้แกล้งชมแม้แต่น้อย การบีดรัดของหีเด็กหญิงที่อายุน้อยที่สุดที่ผมเคยได้ร่วมรักมันแน่นจนแทบจะเรียกได้ว่า "ควยแทบขาด"
กล้ามเนื้อทุกส่วนภายในตรึงแท่งควยไว้ราวกับจะละลายให้มันเป็นเนื้อเดียวกัน
ผมนึกดีใจที่ไม่ได้ใช้ควย 7 นิ้ว มิฉะนั้นหีน่ารักที่แสนดูดรัดของน้องรินะจะต้องยับเยินฉีกขาดอย่างแน่นอน
น้องรินะยิ้มอายๆ หน้าเป็นสีชมพูเรื่อๆ กับการชมของผม
"น้าเอกชอบหีรินะไหม"
ผมเคล้นคลึงเต้านมน้อยๆแต่เต่งตึงไปมาเบาๆ ปลายยอดของมันแข็งปั๋ง
สีนำตาลเข้มจัดเพราะเลือดกรูกันมาหล่อเลี้ยงจากความเสียว
ผมจูบน้องรินะแผ่วเบา
"ชอบสิ..ชอบจนน้าไม่อยากเอาควยออกไปเลยนะ รินะจังเอาไปโรงเรียนด้วยดีไหม"
ผมตอบคำถามพร้อมแหย่น้องรินะให้ผ่อนคลาย น้องรินะหัวเราะกิ๊กแววตาแจ่มใส ยกมือทุบอกผม 2 ครั้ง
"น้าเอกบ้า...ใครจะเอาไปได้ รินะจะเดินได้ยังไง"
"'งั้นรินะจังต้องอยู่กับน้าตลอดไปนะ."
ผมจูบแล้วกระซิบข้างหู น้องรินะสบตาผมแน่วนิ่ง แล้วตอบอย่างจริงจัง
"รินะเป็นเมียน้าเอกแล้ว รินะจะอยู่กับน้าเอกตลอดไปถ้าน้าเอกไม่เบื่อรินะ"
น้องรินะนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วถามต่อ
"รินะยังไม่รู้เลยว่าน้าเอกแต่งงานหรือยัง เมียน้าเอกจะโกรธรินะหรือเปล่า"
ผมส่ายหน้า
"น้ายังไม่ได้แต่งงานหรอก แต่น้ามีเมียที่แมนชั่นเดิมของน้า 4 คน"
"4 คน" น้องรินะอุทานเสียงลั่น
"อื้อ.." ผมพยักหน้ารับ
"รินะจังก็รู้จักนะ"
"ใครหรือน้า รินะไม่รู้จักพวกผู้ใหญ่นอกแมนชั่นหรอก"
น้องรินะสั่นหัว ถามผมด้วยแววตาสงสัย
"ก็มีซูกุมิจัง ริโฮจัง ทากาโอะจัง แล้วก็เทนกะจัง อยู่โรงเรียนเดียวกับรินะจังไง"
น้องรินะเบิกตากว้างเมื่อได้ยินชื่อเมียทั้งสี่คนของผม แววตาสลดลงเล็กน้อย พึมพัมเบาๆ
"พี่มัธยมทั้งนั้นเลย..สวยๆ ทุกคน พี่ซูกุมิก็น่ารักที่สุด พี่ริโฮก็ทั้งเรียนเก่งทั้งน่ารัก พี่ทากาโอะก็เป็นดาวโรงเรียน พี่เทนกะก็สวยเท่ห์
รินะเป็นเด็กประถม จะไปสู้กับพี่ๆ ได้ยังไง"
ผมจูบแก้มใส ไล้มือไปตามร่างกายน้อยๆ โอบน้องรินะให้กระชับมากขึ้น ควยผมเริ่มขยับตัวได้เล็กน้อย
ผมจ้องตาน้องรินะแล้วตอบบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"รินะจังไม่ต้องไปสู้ใคร น้ารักรินะจังเหมือนกับเมียๆ ของน้าทุกคน และที่สำคัญที่สุด"
ผมขยับสะโพกเล็กน้อย ควยขยับตามในรูหี
"รินะจังมีหีที่ยอดเยี่ยมที่สุดเลยนะ น้ารักรินะจัง รักหีของรินะจัง น้าไม่ยอมให้รินะจังไปจากน้าแน่ๆ"
น้องรินะยิ้มอายๆ มุดหน้าลงกับอกผม ส่งเสียงสั่นๆ ขึ้นมา
"รินะก็ไม่ยอมให้น้าเอกจากไปไหน น้าเอกเย็ดรินะต่อนะ"
ผมกดร่างลงทับเมียคนล่าสุดของผมไว้หลวมๆ ส่ายหน้าอกให้เสียดสีกับปลายยอดเต้านมที่ชูชันไปมา
น้องรินะหายใจหนักขึ้น ตาหรี่ปรือ ผมเริ่มควงสะโพกเป็นวงเล็กๆ
เพื่อกระตุ้นให้กล้ามเนื้อภายในร่องหลืบของน้องรินะเตรียมตัวรับการเสียดสีครั้งใหญ่
น้องรินะครวญคราง
"น้าเอก..รินะยังเจ็บอยู่เลย แต่มันเสียวจี๊ดๆๆ ขึ้นเรื่อยๆ...อู้วส์"
ผมยกสะโพกขึ้นดึงแท่งควยอันเล็กขึ้นมาเล็กน้อยแล้วกดกลับ
น้ำหล่อลื่นที่เพิ่มปริมาณขึ้นทำให้มันเริ่มเดินหน้าถอยหลังได้
ผมกระเด้าช้าๆ หน่วงๆ พยายามกลั้นความเสียวที่เกิดจากการบีดรัดแนบแน่นของรูหีน้องรินะไว้อย่างยากเย็น
ร่างเพรียวบางของน้องรินะเริ่มส่ายไปมาใต้หน้าอกผม แอ่นหน้าอกขึ้นมาอัดแน่นกับหน้าอกผม
จนเต้าคู่น้อยทะลักออกทางด้านข้าง สะโพกเริ่มสั่นและส่ายไปมาเหมือนจะหนีการกระเด้า
แต่มันกลับทำให้การเสียดสีติ่งเสียวเป็นวงเพิ่มมากขึ้น
น้องรินะสูดปากลั่น
"โอ๊วส์...อูวส์ ... นะ น้า เอก ...ไม่เจ็บแล้ว...มัน จี๊ดดดดดด นะ..น้าเอก..ยะ อย่าหยุดน้า...."
ผมดึงแท่งควยออกมาจนพ้นปากแคม น้องรินะผวาสะโพกตาม
เวลาเดียวกับที่ผมอัดแท่งควยกลับเข้าไปมันกระแทกกันอย่างแรง
โหนกหีไร้ขนของน้องรินะอัดแน่นกับหนอกควยผม ผมกระเด้าถี่ขึ้นโดยไม่ยั้ง
น้องรินะสะบัดตัวไปมา สะโพกส่ายแล้วดันขึ้นลงตอบรับการกระเด้า
ใบหน้าน่ารักพลิกไปมาบนหมอน กัดฟันแน่น ส่งเสียงร้องออกมา
"อื๊ดดดดดดดดดดดดด...อะ อะ โอ็วส์ ...นะ น้าเอก พะ พะ พอแล้ว รินะ..ปายยยย แล้ววว"
กล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างน้อยสั่นกระตุก รูหีภายในดูดตอดถี่ยิบเหมือนร้องขอรางวัลตอบแทนให้กับความอดทนของเจ้าของ
ผมกดแท่งควยลงไปครั้งสุดท้าย ปล่อยน้ำรักทะลักเข้าไปในโพรงหีน้อยเป็นรางวัลทั้งหมด
น้องรินะสะท้านไปทั้งร่าง สองขายกขึ้นรัดสะโพกผมแน่น รูหีตอดดูดน้ำรักแรกในชีวิตจนอิ่ม
แต่ปริมาณของมันยังมากจนล้นออกมาเป็นสาย ผมฟุบตัวกอดน้องรินะที่ปล่อยท่อนขาทิ้งลงกับเตียง
สองแขนแผ่ออกอย่างหมดแรง ผมลูบไล้ในหน้าใสนั้นอย่างแสนรัก
น้องรินะเปิดเปลือกตามองผม และยิ้มอย่างอายๆ
"รินะจังร้องลั่นเชียว...เป็นไงบ้างยังเจ็บไหม"
ผมถามด้วยความห่วงใย น้องรินะสั่นหน้าน้อย ตอบอายๆ
"ทีแรกก็เจ็บนะน้าเอก..แต่พอน้าเอกเร่งมันมีแต่ความเสียวจี๊ดๆ แล้วตอนที่น้าเอกฉีดน้ำเข้าไป มันอุ่นไปหมด
..เสียวสบายที่สุดเลย...แต่ตอนนี้รินะจะลืมตาไม่ขึ้นแล้ว"
ผมนอนลงพลิกร่างน้องรินะมาในท่าตะแคง กอดร่างสาวน้อยที่เพิ่งเสร็จสมเป็นครั้งแรกไว้ ลูบไล้แผ่นหลังเนียนไปมา..
"นอนพักผ่อนซะก่อนนะ เมียของน้า..น้าจะกอดรินะจังไว้อย่างนี้ไม่ไปไหน"
น้องรินะซุกร่างเข้ากับผม แล้วผลอยหลับไป
ผมค่อยๆ ถอนแท่งควยออกจากรูหี มันชุ่มโชกไปด้วยน้ำรัก
เลือดจางๆไหลปะปนออกมาจากร่องหีของน้องรินะ
ผมหลับตาพักผ่อน ร่างกายอิ่มเอมกับรสรักที่สุดยอดกับเด็กหญิงวัย 11
แต่ในใจกำลังกำหนดแผนการที่จะจัดการกับโทโมเอะอย่างเด็ดขาด
เพื่อกำจัดอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับน้องรินะเมียรักของผมอย่างถาวร
จบตอน 5
ขอบคุณมากครับ
กำ หนูรินะโดนล่อสะแล้ว
อิ่มกับเด็ก ๆ สุข ๆๆๆ