โว้ยเครียด โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เซงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มีแฟน แฟนแม่งก็ขี้งอลฉิพหาย หรือเป้นที่อายุกู มันห่างกับมันมากเกินไปวะห่างกันต้อง 9 ปี แม่ง ขี้งอล งอล แม่งทุกเรื่อง น้อยใจแม่งทุกเรื่อง
เด๊ยวอารมขึ้น เดียวอารมลง พอถามเป็นอะไร ทำไม อย่างไร แม่งบอกว่า รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็เลิกไปสิ แล้ว ไม่เคยจะง้อกูด้วยนะ เอาใจกูสักนิดไม่มี
ให้กูเอาใจตลอด ขนาด เรื่องที่มันผิด เถียงไปเถียงมา กูผิดเองซะงั้น ทะเลาะกันด้วยทุกเย็น ไม่รู้ มีเรื่องทะเลาะเหี้ยอะไรนักหนา แล้วอารมขึ้นลง ของมันนะ
เป้นทีไร กูร้องไห้ทุกที เหี้ย พูดจาก็ไม่คิด กุเจ็บหลายรอบละ ชอบพูดกระเเทกใจกู แม่ง สัส แต่กูก็ต้องอยุ่กับมัน เพราะกูรักของกู
เเต่เข้าใจกูบ้างอะไรบ้าง แม่งเอ้ย