🧡 XONLY 🧡

FICTION ZONE => เรื่องเล่าประสบกามเสียว => ผู้ประพันธ์ในตำนานใต้ดิน => หัวข้อที่ตั้งโดย: err เมื่อ พฤศจิกายน 05, 2010, 09:47:03 ก่อนเที่ยง

ชื่อ: จอมไสยสาว ตอนที่ 8 (วิชาแก่นรัก กับ พี่อาจอง)
โดย: err เมื่อ พฤศจิกายน 05, 2010, 09:47:03 ก่อนเที่ยง
ดิฉันต้องปลุกเสกหุ่นคู่ที่สองเรียกว่าหุ่นกำกับจิต
เพื่อที่จะผูกจิตของน้าส้มกับน้าสมชายให้มารักใคร่กันเหมือนเดิม
การปลุกเสกคราวนี้ดิฉันจะทำแบบเต็มรูปแบบ
โดยจะต้องปลุกเสกจนหุ่นทั้งสองแสดงพฤติกรรมเสพสมจากมนต์พิธีถือว่าสำเร็จพิธีการ

หลังจากกลับจากเรียน เย็นนั้นดิฉันงดอาหารเย็น
อาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยนุ่งขาวห่มขาวเข้าห้องทำพิธีทันที
ก่อนทำพิธีดิฉันกำหนดจิตทำสมาธิให้เข้าถึงฐานจิตจริง ๆ
และหยั่งจิตอยู่ฐานดังกล่าวนานประมาณชั่วโมงเศษ

เมื่อถอนจิตออกมาสู่ฐานระหว่างจิตปกติกับฌานที่หนึ่ง
ดิฉันกำหนดเขตอาคมรัศมีประมาณ 4 วา
หยิบเอาหุ่นคู่ที่สองออกมาจารชื่อวันเดือนปีเกิดบนหุ่นน้าส้มกับหุ่นน้าสมชาย
แล้วนำเอาหุ่นทั้งสองหันหน้าเข้าหากันวางบนพาน
จากนั้นก็เริ่มบริกรรมมนต์กำกับ

ดิฉันบริกรรมมนต์คาถาไปเรื่อย ๆ โดยไม่รับรู้สภาวะภายนอกใด ๆ
คาบแล้วคาบเล่าที่บริกรรมผ่านไป
จวบจนครบหนึ่งร้อยแปดคาบบริบูรณ์
ดิฉันหยั่งจิตเข้าสู่ฐานของฌานที่สี่อีกครั้งแล้วค่อยถอยออกมาสู่ภาวะปกติ
บริกรรมคาถาสุดท้ายก่อนเป่าลมที่ประจุอาคมไปที่หุ่นทั้งสองทันที
ดิฉันมองดูหุ่นทั้งสองที่ค่อยๆ เป็นตัวเริ่มขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว
โดยหุ่นน้าสมชายเอาแขนยันตัวขึ้นมานั้งแล้วก้มลงกอดหุ่นน้าสม

จากนั้นหุ่นทั้งสองเริ่มกอดจูบกันเหมือนคนจริง
กอดจูบไปได้ชั่วครู่หนึ่งหุ่นน้าสมชายก็เริ่มเสพกามกับหุ่นน้าส้ม
จนกระทั่งเสร็จกิจเรียบร้อยหุ่นทั้งสองนอนฟุบหันหน้าเข้าหากัน

ดิฉันผ่อนลมหายใจออกจากปาก
จับหุ่นทั้งสองแล้วค่อย ๆ เอาไม้รักที่หลาวปลายแหลมแทงจากด้านหลังทั้งสองจนทะลุ
เอาด้ายสายสิญที่ผ่านพิธีเรียบร้อยแล้วมาพันและกำกับด้วยอาคมอีกรอบ
ดิฉันพันด้ายสายสิญจนหมดทั้งม้วนแล้วนำเอาไปใส่ถุงที่บรรจุหุ่นชุดแรก

มองดูนาฬิกาก็ล่วงเลยมาจนเกือบตีหนึ่ง
เข้าห้องน้ำล้างมือล้างหน้าล้างตาแล้วกลับมานอน
ก่อนหลับดิฉันหยั่งจิตเข้าสู่ร่างแก้วผลึกกลางดอกบัว
ดิฉันพบเจตสิกเหล็กไหลที่เรียกว่า "แม่" นั่งยิ้มแย้มอ้ามือออกโอบกอดดิฉันเอาไว้

ดิฉันแช่จิตอยู่ระหว่างภาวะปกติกับฌานแล้วค่อย ๆ ปล่อยจิตให้เข้าภวังค์หลับ
หมอกขาวแผ่ออกมาหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ
ระหว่างที่ความรู้สึกตัวค่อย ๆ จางลง
ดิฉันรู้สึกว่ามีคนยืนหันหลังนิ่ง
ชายคนนั้นสวมหมวก ใส่เสื้อขาว กางเกงสีน้ำเงิน มือทั้งสองล้วงกระเป๋ากางเกง

"ใคร..ใคร..."
ดิฉันตะโกนก้อง
แต่เหมือนว่าเค้าจะไม่ได้ยิน
ร่างยืนนิ่งเหมือนหุ่นไม่มีผิด
แล้วความรู้สึกตัวต่าง ๆ ก็ขาดผึงลงทันที

...............

ดิฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
หันไปมองนาฬิกาที่ผนังห้อง
เวลา .30 น.
ดิฉันนอนลืมตามองเพดานห้อง
หลาย ๆ อย่างวนเวียนเข้ามาในสมอง
"ใครกันหนอ...."

ไม่มีข้อมูล คิดอะไรไม่ออก
ดิฉันหลับตาทบทวนคาถาอาคมบทต่าง ๆ ที่ยิ่งทบทวนก็ยิ่งคล่อง
ขณะนี้ดิฉันสามารถท่องได้รวดเร็ว แม่นยำ ไม่ผิดพลาดแม้แต่คำเดียว

ก่อนที่จะลุกขึ้นอาบน้ำดิฉันตัดสินใจว่าวันนี้จะทดลองวิชาแก่นรัก
ในขั้นต้นดิฉันทบทวนทั้งตัววิชาและตัวแก้วิชาให้พร้อมก่อน
คิดอยู่เหมือนกันว่าจะทดลองกับใครดี
ในที่สุดดิฉันตัดสินใจที่จะทดลองกับพี่อาจอง

ตัดสินใจได้ดิฉันก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว
มันตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
อยากรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

............

ดิฉันขับรถออกจากบ้านไปมหาลัยตั้งแต่เช้าเหมือนเดิม
ซื้ออาหารเช้าแล้วก็มานั่งทานบนโต๊ะใต้ต้นไม้ต้นเดิม
ดิฉันทานช้า ๆ อย่างละเมียดละมัยกว่าทุกวัน
จนดื่มนมเสร็จดิฉัลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
หยิบเอาท่อนไม้ที่ตัดเตรียมเอาไว้ก่อนแล้วออกมา

ท่อนไม้เล็ก ๆ วางบนปลายนิ้วชี้แล้วกดนิ้วหัวแม่มือขยี้ช้า ๆ
ดิฉันบอกกล่าวต่อเทวดาฟ้าดิน บอกชื่อตัวเองและชื่อพี่อาจอง
จากนั้นก็เริ่มบริกรรมคาถากำกับไปเรื่อย ๆ
สมาธิจิตของดิฉันหลอมรวมกับอาคมจนเป็นหนึ่งเดียว

ไม่นานนักเปลือกไม้ก็เริ่มที่จะมีรอยปริแยกออกมา
ให้ที่สุดเปลือกก็ร่อนออกจนหมด เหลือแต่แก่นไม้
ดิฉันหลับตานิ่งบอกกล่าวพิธีกรรมกับเทวดาฟ้าดินอีกครั้ง
แต่ดิฉันยังไม่ทันที่จะลืมตาก็มีเสียงเรียกดังขึ้น

"วิสาระ...วิสาระ...หลับเหรอ..."
เสียงคุ้น ๆ ดิฉันลืมตาขึ้น
แล้วพยายามเก็บอาการตื่นเต้นที่การทดสอบวิชาของดิฉันเป็นผลสำเร็จ
พี่อาจองนั่งลงตรงข้ามดิฉัน
ใบหน้าวันนี้แปลกไป
"แหม..ไม่เจอหลายวันเลย..คิดถึง..."
อุ๊...ยิ่งแปลกใหญ่เลย..เพราะพี่อาจองไม่เคยพูดในลักษณะนี้มาก่อน

"ค่ะ..."
"พี่ไม่เจอวิสาระหลายวันเลย..."
"วิก็นั่งตรงนี้ทุกวันนี่คะ..."
"พี่มาไม่เจอเลย..."
"พี่อาจองมีอะไรหรือเปล่า..."
พี่อาจองส่ายหน้าแล้วบอกว่า
"คิดถึง..."
พร้อมกับยิ้มด้วยสายตาแพรวพราว

"อื้อ..วิสาระวันเสาร์นี้ว่างหรือเปล่า..."
"อึม..."
"ว่างนะ...พี่อยากชวนวิสาระนานแล้วละ.."
"จะไปไหนเหรอ..."
"อยากชวนไปดูของเก่าที่บ้านลุงมอญ เห็นวิสาระสนใจเรื่องแบบนี้"

"อะไรเหรอ..."
"ไม้สักโบราณแผ่นใหญ่ มีอักขระน่าจะเป็นอักษรขอมอยู่เต็มเลย"
ดิฉันตาลุกวาวทันที

"ว่างพี่อาจอง..อยากเห็นจังเลย..."
พอดีแก้วเดินเข้ามาหาดิฉัน
"วิ..วิ.."
ยื่นมือส่งแผ่นดีวีดีให้..พร้อมส่งเสียงหัวเราะร่วน
"เรื่องน้าของแก้ว...เราจัดการให้เกือบเรียบร้อยแล้ว...อีกนิดเดียว"

"เออ..น้าสมชายขับรถมารับน้าส้มที่บ้านกลับไปตั้งแต่เมื่อวานตอนสี่ทุ่มแล้วหละ"
"เหรอ..ดีจัง..."
"เราเห็นดึกเลยไม่ได้โทรไปบอกเธอ...น้าสมชายขอโทษขอโพยใหญ่เลย..กอดคอกันร้องน้ำตาแทบท่วนบ้าน"
"ดี..ดี..เราดีใจจัง..."

"น้าส้มฝากขอบคุณเธอใหญ่เลย..น้าส้มยังไม่อยากกลับหรอกแต่น้าสมชายคะยั้นคะยอก็เลยยอม"
"หวานกันเลยซิ..."
"อื้อ...อ้าว...พี่อาจอง..."
"แหม..คุยไม่เว้นวรรคเลยแก้ว..."
"แหม..พี่อาจอง..เรื่องน้าของแก้วเองแหละคะ..."
แก้วขอตัวเมื่ออ๊อดเดินเข้ามาหา แล้วทั้งสองก็เดินจากไป

"พี่อาจองกินอะไรหรือยัง.."
"เรียบร้อยแล้ววิ...อย่าลืมนะวันเสาร์ พี่จะไปรับ"
ดิฉันพยักหน้า ก็แปลก ๆ อยู่เหมือนกันที่พี่อาจองไม่เคยชวนและมีอาการแบบนี้มาก่อน
เมื่อดิฉันขอตัวจะไปเข้าคืนหนังสือที่ห้องสมุด
ดิฉันเห็นแววตาเว้าวอนที่พี่อาจองพยายามซ่อนเอาไว้

ดิฉันรีบเดินจากมาแล้วก็นึกกระหยิ่ม
วิชาแก่นรักของพ่อนี่เจ๋งจริง ๆ
ไม่กล้าที่หันกลับไปดูกริยาอาการของพี่อาจองกลัวจะเห็นแววตาสีเขียวแบบวันก่อนอีก

เดินไปเรื่อย ๆ แต่ใจก็หยั่งไปเข้าไปสู่ร่างแก้วผลึก
ดิฉันรับรู้เจตสิกขององค์เหล็กไหลในสภาพนั่งสมาธินิ่ง
จิตดิฉันสัมผัสแนบอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอยจิตออกสู่ภาวะปกติ

..........

เย็นนั้นดิฉันกลับมาถึงบ้าน
ขณะกำลังเดินเข้าบ้านแก้วก็โทรมาหาดิฉัน
"วิ..พี่อาจองเค้ามาขอเบอร์โทรของเธอจากฉันนะ..มีไรเหรอ..."
"อื้อ..ไม่รู้ซิ..ทำไมเค้าไม่ขอจากฉันก็ไม่รู้..."
"ตอนนั้นอ๊อตเค้าก็อยู่ด้วย ตอนหลังอ๊อดถามเราใหญ่เลย.."
"ทำไมเหรอ..."
"ก็ที่คณะไม่เคยเห็นพี่อาจองเค้าแสดงความสนใจใครมาก่อนเลย..."

"เค้าชวนเราไปดูแผ่นไม้กระดานโบราณ"
"เธอตกลงหรือเปล่า..."
"ตกลงซิ...แก้วก็รู้ว่าเราชอบเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว..."

"ถามจริงเถอะ..เธอคิดจะชอบเค้าหรือเปล่า..."
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน..."
"เราว่าพี่อาจองก็ไม่เลวนะ..เรียนเก่งเหมือนเธอ ประพฤติตัวดีอีกต่างหาก"
"เราไม่รู้จริง ๆ"

"เราว่านิสัยพี่อาจองคล้าย ๆ กับเธอว๊ะวิ...เธอไม่ค่อยสนใจผู้ชาย
เพื่อนรุ่นเดียวกันทุกคนมีแฟนกันหมดแล้วเหลือแต่เธอนี่แหละ"
"เรามันคนโบราณนะแก้ว..."
"เราว่าพี่อาจองก็คนโบราณเหมือนเธอนั่นแหละยายวิ..."
"เหรอ..."

"เริ่มต้นได้แล้วละวิ...เราสนับสนุน..."
"เออ ๆ เราจะคิดดู..."
"แค่นี้นะ..."

แก้ววางหู...มันก็ออกจะโลเลอยู่เหมือนกัน
ดิฉันรู้ดีว่าอาการของพี่อาจองเกิดจากวิชาแก่นรัก
เอ่อ...แต่ก็ลองดูจะเป็นไรไป

ดิฉันเดินเข้าบ้านพอดีพบน้านวล
"น้านวล..พ่ออยู่บ้านหรือเปล่า..."
น้านวลส่ายหน้าแล้วบอกว่า
"พลเอก xxx มารับไปคะ.."

เฮ่อ..ไอ้พวกนักการเมืองนี่ทำไมมันมีเบื้องหน้าเบื้องหลังกันเยอะ ๆ ทุกคนเลยนะ
ความรู้ ปริญญา ช่วยไม่ได้เลยจริง ๆ
มักใหญ่ใฝ่สูง เห็นแก่ได้ หลอกชาวบ้านไปวัน ๆ พอชาวบ้านรู้ทันก็ตกกระป๋อง
ดิฉันส่ายหน้า เพราะเห็นพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ
เห็นพวกมันมากราบกรานพ่อ มาร้องห่มร้องไห้ก็มี
แต่ส่วนใหญ่พ่อไม่ค่อยอยากจะยุ่ง

"น้านวล..เย็นนี้วิ..งดมื้อเย็นนะ..."
น้านวลพยักหน้าและเดินออกไปทางหน้าบ้าน
ดิฉันเข้าบ้านและรีบขึ้นไปยังห้องนอนทันที

.........

วันนี้ดิฉันทำพิธีกับหุ่นฝังจิตซึ่งเป็นหุ่นคู่สุดท้าย
หลังอาบน้ำนุ่งขาวห่มขาว
ก่อนทำพิธีดิฉันกำหนดเขตอาคมรัศมี 4 วาเอาไว้เรียบร้อย
ดิฉันปลุกจิตของหุ่นน้าส้มกับหุ้นน้าสมชายให้หลอมรวมเข้าหากัน
จากนั้นก็ปั้นเป็นเป็นรูปดวงใจแล้วเอาสายสิญมามัดจนแน่น
เสร็จเรียบร้อยดิฉันก็เอาไปใส่รวมในถุงเพื่อเตรียมจะเอาไปฝังในโอกาสต่อไป

................

ทุกอย่างเรียบร้อย
ดิฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระกายให้หมดจดอีกครั้ง
วันนี้ดิฉันสดชื่นเป็นพิเศษ
ใส่ชุดนอนสีหวาน
ขณะจะนั่งลงที่ขอบเตียง ดิฉันคิดถึงแผ่นดีวีดีที่แก้วส่งให้เมื่อเช้า

ลุกขึ้นไปหยิบแผ่นจากกระเป๋าถือ
จัดการเปิดเครื่องหยิบรีโมทแล้วเดินไปปิดล็อคประตู
เดินมานั่งดูที่โซฟา
ภาพเริ่มปรากฎบนจอ

แก้วกับอ๊อดนอนคุยกันบนเตียง
"แก้วจ๋า...รักแก้วจังเลย..."
อ๊อดจูบที่แก้มแล้วพูดขึ้น
"แก้วก็รักอ๊อดจ๊า...รักอ๊อดคนนี้มากเลย"

แหม..หวานกันจังเลยนะ อยากโทรไปหาแก้วจัง
ดิฉันหยิบโทรศัพท์แล้วกดไปหาแก้วทันที

"แก้ว..."
"อ้าว..วิเหรอ..."
"อื้อ..อยู่คนเดียวหรือเปล่า..."
"ตอนนี้อยู่ที่หอ...มีไร..."
"คือ..ถ้าอยู่คนเดียวจะได้คุยได้ไง..."
"มีไรวิ..."
"กำลังดูแผ่นของแก้วอยู่..."
"นั่นของจริงวิ...เรากับอ๊อดทำกันแบบเบสิค ๆ แล้วนะ..."
"ยังไม่ถึง...ตอนนี้เธอกำลังคุยกับอ๊อดอยู่..แหม..หวานกันจังเลยนะแก้ว..."
"แน่นอน..."

"แก้ว..จูบกันใหญ่แล้ว..."
"โหมโรงจ้า..."
"ต้องดูดลิ้นกันด้วยเหรอแก้ว..."
"แน่นอน...ได้อารมณ์ดีจะตายไปวิ..."

"อ๊อดถอดเสื้อเธอแล้ว..."
"ต่อไปอ๊อดก็จะดูดนมเราละซิ..."
"อื้อ..ดูดจนเธอแอ่นอกหราเลย..เป็นไงเหรอ..."
"เสียวจะตายไปวิ..อยากให้เค้าดูดแรง ๆ"
"ไม่เจ็บหรือไง..."
"ม้าย...ม้าย...เสียวดี..."

"อ้าว..ตอนนี้เธอปล้ำถอดกางเกงอ๊อดแล้วละ..."
"เราอยากจะเล่นกับตรงนั้นของอ๊อดนะซิ.."
"ถามจริง..เธออมได้ไง..."
"อมอาราย..."
แก้วถามกลับมา

"ก็ที่เธออมนั่นแหละ...บ้า..เต็มปากเลย"
"เหมือนกินไอติมไง..โอวววว..อาหย่อย..."
"บ้า..ยายแก้วนิ.."
"จริงวิ..."

"เธอทั้งอมทั้งดูดเลยนะ..."
"ทั้งอม ทั้งดูด ทั้งรูด เลยแหละ...เราชอบทำให้เค้านะวิ.."
"เหรอ..เธอไม่รู้สึกไง ๆ มั่งเหรอ..."
"ไง ๆ คืออะไร.."
"รังเกียจไง..."
"มันไม่เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกวิ"

"โอ๊ะ..ตอนนี้เค้าเลียของเธอใหญ่เลย..."
"เสียวจะตายไปวิ..."
"เค้าไม่รังเกียจเหรอ..."

"เรากับเค้าก็ผัวเมียกันนะวิ เราไม่รังเกียจกันหรอก แล้วที่ทำนะดีสุด ๆ ไม่ทำซิแย่"
"ตอนแรกเธอคิดแบบนี้หรือเปล่า.."
"ไม่..ตอนแรกเราก็รังเกียจแบบเธอนี่แหละ"

"แต่พอเค้าใช้ลิ้นทำให้เรา..เราจึงค่อย ๆ เข้าใจนะว่าทำแบบนี้มันดีมาก ๆ เราก็เลยกล้าที่จะทำให้เค้ามั่ง"
"ดีเหรอแก้ว..."
"สุด ๆ เลย...เราติดใจก็แล้วกันแหละวิ"
"ตอนนี้เธอแอ่นก้นยกขึ้นลอยเลยแก้ว..."
"ก็เสียวสุด ๆ นี่วิ"
"อ๊อดซุกหน้าขยี้ใหญ่เลย..."

"เราอยากให้วิได้ลองดูมั่ง...อธิบายแบบนี้มันเข้าใจยากนะ"
"อื้อ...ตอนนี้อ๊อดเค้าสอดใส่ของเธอแล้วละ...ใหญ่ขนาดนั้นเธอไม่เจ็บเหรอ..."
"ครั้งแรกก็เจ็บเหมือนกัน..แต่เค้าเล้าโลมเก่ง..ไม่เท่าไหร่หรอก..อย่ากลัวเลยวิ"
"กระแทกกันใหญ่เลย...เธอก็แอ่นก้นขึ้นรับคล่องเชียว"
"วิ..เรามีอะไรกับอ๊อดมานานพอสมควรแล้ว เราเข้าขากัน รู้ท่ากัน"
"แก้ว..กระแทกกันดังปั๊บ ๆ เลย"
"นั่นแหละมันมาก ๆ เสียวสุด ๆ วิ"

"อ๊อดเอาขาเธอพาดบ่าและดันตัวโน้มไปข้างหน้า..."
"ท่านี้อ๊อดเค้าชอบ เค้าเอาของเค้าบดกับของเรา โอ๊ยยยย..วิเอ๊ย...เราแทบดิ้นเลย..."
"เป็นไง..."
"เสียวสุด..บางทีเค้าทำเราถึงเลยหละ..."

"แล้วอ๊อดเค้าถึงด้วยหรือเปล่า..."
"บางทีก็ถึงบางทีก็ไม่ถึง..."
"แล้วทำไงต่อ..ละ..."
"เค้าก็ทำของเค้าต่อไปอีก..."
"เธอทนไหวเหรอ..."
"แป๊บเดียวเราก็เสียวอีก แล้วเราก็ถึงได้อีกเหมือนกัน..."
"เหรอ..ถึงได้หลายครั้งเหรอ..."
"อื้อ...บางทีถึงถี่ยิบเลยวิ.."

"แล้วเป็นไง...ตอนนี้เค้าจับเธออ้าขาออกใส่ใหญ่เลย..."
"ตอนนั้น..เราถึงไปครั้งหนึ่งแล้ว..แต่อ๊อดยัง..เค้าเลยสาวใหญ่ไง"
"แล้วเธอรู้สึกไง..."
"ใจจะขาดซิ..อยากให้เค้าทำเร็ว ๆ แรง ๆ มันส์ซะใจจริง ๆ วิ"

"เธอร้องเสียงดังเชียว...อ๊อดก็ร้องด้วย..ประสานเสียงกันใหญ่เลย..ได้ยินเสียงจากทีวีหรือเปล่า"
"บ้า..เธอเปิดเบา ๆ หน่อย..เราเกือบทั้งคู่แล้ว"
"เธอร้องกรี๊ดเลย..อ๊อดผวาลงมากอดเธอแน่น ก้นก็ขยับเยิบ ๆ เลยแก้ว"

"ตอนนั้นอ๊อดเค้าถึงนะวิ..เราก็ตามเค้าไปอีกไม่รู้กี่ครั้ง..."
"มันส์มาก ๆ เหรอ..."
"สุด ๆ เค้าไม่ชวนไปทำ เรายังเคยแอบสกิดเค้าเลย..."
"ไม่อายเหรอ..."
"ผัว-เมีย..อายได้ไง..."
"พูดได้เต็มปากเลยนะ..."
"อ้าวเธอเห็นนะใช่ผัว-เมียหรือเปล่า..."
"เออ..ใช่...เธอชวนเค้าตอนไหนนะ.."

"วิ..ตอนที่เราใกล้มีเมนส์เรามีความต้องการ ก็อยากนั่นแหละ เราชวนเค้าเองหลายครั้งแล้ว"
"เหรอ..เค้าไม่ว่าเธอเหรอ...แล้วไม่กลัวท้องหรือไง..."

"แหม..ยาเยอะแยะ..เราคุมเอาไว้ซิ รอให้พร้อมก่อน"
"เรียกว่าเอามันส์งั้นซิ.."
"แน่นอน...ไว้แต่งแล้วค่อยมีลูก..."

"อ้าว...ตอนนี้เธอแผ่หลาเลยเพื่อนเรา..."
"เหมือนขึ้นสวรรค์เลยแหละวิ.."
"แหม..ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น..อิจฉาจัง..."

"ไม่ต้องอิจฉาเราเลย...กับพี่อาจองไง...ไม่คิดมั่งเหรอ..."
"ไม่รู้ซิ..."
"บรรลุนิติภาวะแล้วนะวิ...คิดมั่งก็ได้ คุยกับเธอแล้วชักอยากแค่นี้แหละ ฝากให้คิดก็แล้วกัน"

แก้ววางสายไปเรียบร้อย
ดิฉันติดตากับภาพที่อ๊อดจับขาแก้วกางอ้าแล้วโน้มตัวขยับก้นกระแทกแบบรัวเร็ว
กดรีโมทถอยภาพมายังจุดนี้ใหม่
ดูแล้วก็มีอารมณ์มือก็เลยสอดเข้าไปในชุดนอนลูบไล้เนินสาว
มันฉ่ำเยิ้มตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
นิ้วมือก็เลยกรีดกลางร่องที่เยิ้มลื่น
แค่กระดกนิ้วนิด ๆ ก็ถูกเม็ดสำคัญแล้วก็สะดุ้ง
ความเสียวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตาจ้องภาพบนจอ นิ้วมือก็กระดกจังหวะถี่ขึ้น
เสียวจนต้องห่อปากคราง
เป็นการช่วยตัวเองที่เสียวที่สุดในที่ชีวิต
ตวัดนิ้วไม่กี่ครั้งดิฉันถึงจุดสุดยอดทิ้งตัวแผ่กับโซฟา
นอนหายใจระรวย
แต่เป็นการเหนื่อยที่ให้ความสุขและสดชื่นดีจริง ๆ
ขอบคุณนะแก้ว...
แล้วดิฉันก็หัวเราะชอบใจ 555555
-----------------------------------------------------------
ชื่อ: Re: จอมไสยสาว ตอนที่ 8 (วิชาแก่นรัก กับ พี่อาจอง)
โดย: manunited68 เมื่อ สิงหาคม 26, 2020, 04:05:40 หลังเที่ยง
ต้องขอบคุณเพื่อนแก้วอย่างแรง