ก้อย 44 By ukisa

[godgod610]

"ฆ่าตัวตายงั้นหรอทำไมหละ"
"ก็เพราะแกไง พี่น้องบอกว่าแกนัดให้ออกไปหา พี่ดีใจมากพี่แอบชอบแกมาตลอดแต่แกไม่เคยที่จะรับรักพี่เลย" นก
"น้องชอบพี่งั้นหรอ"
"ใช่ซิอย่ามาทำเป็นไม่รู้เลย" นก
"นกพี่ไม่รู้เลยจริงๆ นะ น้องไม่เคยพูดกับพี่เลย แล้วตอนนั้นพี่ก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย"
"พี่น้องออกไปหาแกตามนัด พอพี่กลับมาก็มีรอยฟกช้ำไปทั้งตัวเอาแต่ร้องไห้พูดไม่รู้เรื่อง" นก
"พี่ไม่เคยนัดเจอน้องนะ และพี่ก็ไม่เคยรู้เลยว่าน้องชอบพี่"
"ยังจะแก้ตัวอีกหรอ วันนั้นหลังจากพี่น้องกลับมาห้องก็ร้องไห้ไม่หยุดไม่ยอมพูดว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพี่น้องก็กลับออกไปข้างนอกอีก ฉันวิ่งตามไปแล้วก็ไปเจอว่าพี่น้องถูกรถชนตายแล้ว" นก
"นั่นมันอุบัติเหตุไม่ใช่หรอ"
"ไม่ใช่ พี่น้องจะข้ามถนนไปอีกฝั่งทำไม ตอนนั้นก็ตี 3 กว่าแล้วรถแทบจะไม่มี พี่น้องตั้งใจที่จะโดดไปขวางหน้ารถเองต่างหากหละ" นก
"นกพี่สาบานได้นะว่าพี่ไม่เคยนัดเจอน้อง แล้ววันที่น้องเสียพี่ก็ไปเลี้ยงฉลองปิดเทอมกับเพื่อนๆ นะ"
"ฉันไม่เชื่อแกหรอก อย่ามาแก้ตัวให้เสียเวลา" นก
"แล้วที่นกทำแบบนี้ นกจะแบล๊กเมลพี่หรอ"
"ตอนแรกวางแผนไว้แค่นั้น แต่ตอนนี้มันมากกว่านั้นแล้ว ไว้แกรอดูเองวันจันทร์แล้วกัน" นก
นกทำท่าจะลุกขึ้นแล้วออกจากห้อง
"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป"
"จะมาสำนึกอะไรตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว" นก
"ไม่ใช่ พี่ยังยืนยันว่าพี่ไม่ได้นัดเจอน้องจริงๆ พี่จะหาหลักฐานมายืนยันเรื่องนี้ให้ได้ แล้วจะหาให้ได้ว่าจริงๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น"
"แค่นี้ใช่ไหม" นกจับลูกบิดประตู
"เดี๋ยวก่อนอย่างเพิ่งไป ตอนนี้มันตีสามกว่าแล้ว ผู้หญิงนั่งแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวมันอันตราย นกนอนที่ห้องนี้ต่อแล้วกันพี่จะไปเอง"

ผมใส่เสื้อผ้าเก็บของส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินมาที่หน้าประตูห้อง

"พี่จะเอาความจริงมาบอกนกเองว่าคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"

นกหันหน้าไปทางอื่นผมปิดประตูแลวเดินลงไปที่ลิฟท์ พอลงมาถึงชั้นล่างผมก็ลองโทรหาลุงชิดดูว่ายังรอผมอยู่หรือเปล่า ลุงแกยังรอผมอยู่ผมเลยให้แกไปส่งที่คอนโด

"เป็นไงครับคุณบี ทำไมทำสีหน้าไม่ดีแบบนั้นหละครับ" ลุงชิด
"เฮอลุง มันก็มีเรื่องอะนะ"
"หรอครับ แต่ผมว่านะคนดีๆ อย่างคุณบีน่าจะแคล้วคลาดอยู่แล้วหละครับ" ลุงชิด

ลุงชิดมาส่งผมที่หน้าคอนโดผมขอบคุณลุงชิดแล้วลงจากรถ ผมขึ้นไปที่ห้องสาวๆ หลับกันหมดแล้ว ผมเลยอาบน้ำใส่ชุดนอนแล้วเข้าไปในห้องนอน อ้าวนี่เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนกันหมดแล้ว ผมอุตสาห์กะว่าจะมาปล้ำสาวๆ ในชุดราตรีซะหน่อย ผมเลยนอนลงข้างๆ ก้อยแล้วกอดเธอ ก้อยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเราเลยแอบมีอะไรกันโดยไม่ให้น้องๆ ตื่น

เสาร์อาทิตย์ผมเองก็เอาแต่คิดว่าวันจันทร์จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ จะโทรไปหาพี่คมถามดูว่ามีเรื่องอะไรบ้างหรือเปล่าก็ไม่กล้ากลัวพี่คมกับพี่นุ่นกำลังฮันนีมูนกันอยู่

วันจันทร์แล้ว ผมไปส่งก้อยที่บริษัทเสร็จแล้วก็กลับมาที่บริษัทตัวเอง วันนี้จะมีอะไรนะ ผมเอาแต่คิดตลอดเวลาที่ขับรถมาที่บริษัท ถึงออฟฟิต ผมเห็นนกยังมาทำงานอยู่ ผมนึกว่าเธอจะไม่มาทำงานแล้วซะอีกเพราะเธอล้างแค้นได้สำเร็จแล้ว

ผมเข้าไปในห้องทำงานได้ไม่นานแคทก็รีบเข้ามาในห้อง

"พี่บีพี่บี" แคท
"มีอะไรหรอ"
"คุณไพศาลเรียกให้พี่ไปหาที่ห้อง" แคท
"หรอ"
"ด่วนด้วยพี่เร็วเข้าเถอะสงสัยจะมีเรื่อง" แคท
"เรื่องอะไรวะ เออๆ ไปแล้ว"

อืมเรื่องอะไรเนี่ย ผมคิดว่ามันคงไม่เกี่ยวกับเรื่องที่นกทำ ผมคิดไปตลอดทาง ไปถึงหน้าห้องคุณไพศาลเลขาก็รีบบอกให้ผมเข้าไปในห้อง ผมเคาะประตูแล้วเดินเข้าไป คุณไพศาลนั่งทำหน้าเครียดมีซองสีน้ำตาลวางอยู่บนโต๊ะ

"สวัสดีครับ มีเรื่องอะไรหรอครับ"
"เมื่อคืนวันศุกร์แกอยู่ที่ไหนหลังงานเลิก" คุณไพศาล
"เออคือ" ผมตอบไม่ได้ว่าอยู่กับนก
"แกอยู่กับมิ้นหรือเปล่า" คุณไพศาล
"เปล่านะครับ ผมไม่ได้อยู่กับคุณมิ้น"
"งั้นแกลองดูในซองนั้นก่อนแล้วตอบมาอีกที" คุณไพศาล

ผมหยิบซองที่วางอยู่มาดู ข้างในเหมือนจะมีรูปถ่ายอยู่หลายใบ ผมเลยหยิบมันออกมาดู แล้วผมก็ต้องตกใจมันเป็นรูปผมกับผู้หญิงคนนึงกำลังมีอะไรกันแต่เห็นหน้าผู้หญิงไม่ชัด แต่ก็มีหลักฐานถือชุดสีชมพูของมิ้นที่กองอยู่บนพื้น กับเสื้อสูทผมที่หล่นอยู่ใกล้ๆ กัน

"ว่าไงตกลงแกจะว่ายังไง" คุณไพศาล
"ผมไม่ได้อยู่กับคุณมิ้นจริงๆ นะครับ"
"มึงนี่เป็นลูกผู้ชายหรือเปล่าวะ รูปมันก็เห็นอยู่ มึงไปเคาะประตูห้องมิ้นที่โรงแรม แล้วมึงก็เข้าไปในห้อง แล้วยังรูปที่มึงทำอะไรกับลูกสาวกูอีก" คุณไพศาล
"ผมยอมรับนะครับว่าผมเคยมีสัมพันธ์กับคุณมิ้นจริง แต่หลังจากเธอไปเรียนต่อ ผมไม่เคยทำอะไรกับเธอแบบนี้อีกเลย"
"งั้นเดี๋ยวกูเรียกมิ้นมาถามดูจะได้รู้กันไปเลย" คุณไพศาล

คุณไพศาลโทรบอกเลขาให้เรียกคุณมิ้นมาหาที่ห้อง ไม่นานคุณมิ้นก็เข้ามาในห้อง

"มีอะไรกันค่ะคุณพ่อ" มิ้น
"เมื่อวานศุกร์มิ้นกลับคอนโดหรือเปล่า" คุณไพศาล
"เปล่าค่ะมิ้นเมามากเลยเปิดห้องพักที่โรงแรมหนะค่ะ" มิ้น
"แล้วมีใครค้างด้วยหรือเปล่า" คุณไพศาล
"เออคือมิ้น" มิ้น
"เอานี้พ่อรู้แล้วว่าใคร" คุณไพศาลส่งรูปให้มิ้นดู

มิ้นทำท่าตกใจตอนเห็นรูปเหมือนเธอรู้ว่ามันไม่ได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่แล้วผมเองก็ต้องตกใจจนแทบตกเก้าอี้กับคำตอบของเธอ

"ค่ะ มิ้นพักกับพี่บี" มิ้น
"คุณมิ้น ทำไมตอบแบบนี้หละครับ คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้อยู่กับคุณ"
"เรื่องก็มาถึงขึ้นนี้แล้ว มิ้นว่าพี่บียอมรับซะเถอะค่ะ เราก็บอกคุณพ่อกันตามตรงเถอะค่ะ" มิ้น
"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ รักกันมันก็ดีกูเองก็อยากได้มึงมาเป็นลูกเขยเหมือนกัน" คุณไพศาล
"แต่ผมไม่ได้ทำนะครับ รูปพวกนี้มันต้องมีเบื้องหลังแน่ๆ หน้าผู้หญิงในรูปยังไม่ชัดเลย"
"มึงนี่ยังไง ทำแล้วก็ต้องยอมรับซิวะ ชุดที่วางอยู่ก็ใช่ของมิ้น มิ้นเองก็ยอมรับแล้ว กูดูมึงผิดไปจริงๆ มึงรีบออกไปเลยก่อนกูจะโมโหมากกว่านี้" คุณไพศาล
"แต่ผมไม่ได้ทำจริงๆ ครับ ถ้าผมทำผมยอมรับผิดชอบแน่ๆ"
"มึง กูพักงานมึง อาทิตย์นี้มึงไม่ต้องมาทำงาน เอาไว้มึงเป็นลูกผู้ชายพอที่จะยอมรับสิ่งที่มึงทำได้ก่อนแล้วมึงค่อยกลับมาทำงาน" คุณไพศาล

ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง มิ้นรีบตามผมออกมา

"คุณมิ้นทำไมคุณทำแบบนี้ คุณน่าจะรู้นะว่าคนในรูปไม่ใช่คุณ"
"แล้วทำไมหละค่ะ ในเมื่อมิ้นมีโอกาสแล้วมิ้นก็ต้องฉวยไว้ซิค่ะ" มิ้น
"คุณมิ้นแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ แล้วเราเองก็ยังไม่รู้ว่าคนทำเรื่องนี้ต้องการอะไร"
"มิ้นไม่สนหรอกค่ะขอแค่มิ้นได้สิ่งที่ต้องการมิ้นทำได้ทุกอย่าง" มิ้น
"อืม งั้นที่ชุดมิ้นไปอยู่ในรูปนี้ มิ้นก็คงรู้ก่อนหน้านี้แล้วซินะครับ เพราะถ้ามิ้นไม่ได้เป็นคนให้คงไม่มีใครเอามันมาทำเรื่องแบบนี้ได้"
"ค่ะ แล้วไงหรอค่ะมิ้นบอกแล้วว่ามิ้นทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ตัวพี่" มิ้น
"พี่ขอบอกมิ้นไว้ตรงนี้เลยนะครับ มิ้นที่พี่เคยรักตายไปแล้ว มิ้นที่อยู่ต่อหน้าพี่ตอนนี้ คือคนที่พี่ไม่เคยรู้จักแล้วพี่ก็ไม่มีวันจะรักคนๆ นี้ได้"
"พี่บี จะมากไปแล้วนะรู้ตัวหรือเปล่าว่าถ้าไม่ยอมจะเกิดอะไรขึ้น" มิ้น
"จะไล่พี่ออกหรอครับเอาเลยครับ พี่หางานทำใหม่ได้ ดีซะอีกพี่จะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้ามิ้นอีก"

มิ้นกรี๊ดลั่น ผมเดินหนีเธอมาที่ลิฟท์แล้วลงมาที่ออฟฟิต ถึงหน้าออฟฟิตผมก็สั่งแคทให้เอาใบรับรองการผ่านฝึกงานมาให้ผม 4 ใบ ผมรีบเซ็นให้แนนกับพิสต้าสองชุดอีกสองชุดเผื่อมีปัญหาจะได้ขอให้พี่คมเซ็นให้อีกครั้ง ผมเอาใบผ่านฝึกงานไปให้แนนกับพิสต้า

"พี่โดนพักงานนะ เราเองก็อย่ามีเรื่องละตั้งใจทำงานไป ใบนี้เก็บไว้ให้ดีพี่เซ็นให้ก่อนแล้ว"
"มีเรื่องอะไรค่ะพี่บี" แนนน้ำเสียงเหมือนเป็นห่วงผมมาก
"อืมไม่เป็นไรหรอก ไว้เจอกันที่ห้องนะ กลับเองได้นะหรือว่าจะให้พี่มารับ"
"กลับเองได้ค่ะ พี่บีกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ แล้วเดี๋ยวแนนจะกลับไปหานะ" แนน
"อืมงั้นพี่ไปก่อนนะ"

ผมกลับไปในห้องแล้วถือกระเป๋าเดินออกมาพวกแคททำหน้าตกใจ

"อืมตอนนี้พี่โดนพักงานนะ ใครมีงานอะไรก็ทำกันไปก่อนนะ ถ้ามีเรื่องตัดสินใจไม่ได้โทรปรึกษาพี่ได้นะ"
"อะไรพี่พักงานพี่ทำผิดอะไร" แคท
"เอาเถอะ แล้วพี่จะหาทางแก้ไขเองพวกเราไม่ต้องรีบตกใจกัน"
"ค่ะพี่" แคท

ผมเห็นนกทำหน้าเหมือนสะใจ ผมไม่โกรธเธอ นกกำลังถูกคนอื่นหลอกใช้ ผมจะต้องสืบเรื่องพี่สาวเธอให้ได้ วันนี้ผมว่างแล้ว ผมคงต้องติดต่อเพื่อนเก่าซะหน่อย

ผมขับรถออกมาจากบริษัทก็นึกถึงลิซขึ้นมา ผมไปหาลิซก่อนดีกว่าไหนๆ ก็มีโอกาสแล้ว ผมขับรถไปที่ตึกที่ลิซมาเป็นผู้จัดการร้านคนใหม่ ผมเดินเข้าไปในร้าน ลิซกำหันหลังทำอะไรซักอย่างอยู่ผมเดินเข้าไปหาเธอ

"น้องครับ เออพี่ขอคาบูชิโนปั่นแก้วซิครับ"
"ไม่มีนะค่ะคาบูชิโนปั่น" ลิซ
"อ้าว ไม่มีหรอครับ แต่พี่อยากกินนะทำให้หน่อยได้ไหม" ผมแกล้งยั่วลิซ
"เราไม่ทำนอกออร์เดอร์นะค่ะ" ลิซ

ลิซหันหน้ากลับมาหาผมเธอคงคิดว่ามีคนกำลังมาแกล้งเธอเลยอยากดูหน้าซะหน่อย

"พี่บีมาได้ไงค่ะ แหมมาแกล้งลิซหรอ" ลิซ
"พี่ว่างพอดีครับ แล้วเราเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีค่ะ พี่บีเอาแบบเดิมนะ ไปนั่งก่อนก็ได้เดี๋ยวลิซเอาไปให้" ลิซ

ผมไปนั่งรอซักพักลิซก็ถือถ้วยกาแฟมาให้ผม

"เป็นไงบ้างร้านใหม่ที่ใหม่"
"ก็ดีค่ะ เสียอย่างเดียวไม่มีคนใหม่ซะที" ลิซ
"แหมสวยแบบลิซพี่ว่าคงมีหนุ่มเวียนมาจีบกันทั้งวัน"
"ไม่หรอกค่ะ ว่าแต่พี่บีมีเรื่องอะไรหรือเปล่าค่ะ ดูหน้าตาพี่ไม่สดชื่นเลย" ลิซ
"ไม่มีอะไรหรอก แค่เรื่องไม่สำคัญนะครับ"

ผมนั่งคุยกับลิซอยู่นานจนผมรู้สึกว่าจะรบกวนการทำงานของเธอ ผมเลยขอตัวกลับและสัญญาว่าจะมาหาเธออีก ผมสบายใจขึ้นบ้างแล้ว ผมเลยเริ่มนึกถึงเพื่อนๆ สมัยเรียนมหาลัยแล้วโทรถามที่ละคนว่ามีใครรู้เรื่องน้องบ้าง ไม่มีใครรู้เรื่องเลยแม้แต่เรื่องที่น้องชอบผม ผมโทรหาเพื่อนอยู่หลายคนจนมาถึงเอ๋ เอ๋เองก็บอกว่าไม่รู้เรื่องมากเท่าไหร่แต่อยากเจอผมเราเลยนัดเจอกัน

ผมไปนั่งรอเอ๋ที่ร้านในห้างแห่งหนึ่ง ไม่นานเอ๋ก็เดินเข้ามาในร้าน

"เห้ยทางนี้"
"เออมารอนานยัง" เอ๋
"ไม่นานกินไรเปล่าสั่งเลยเลี้ยงนานๆ เจอกันที"
"แหมเลี้ยงเราคืนหรอ ไม่ต้องก็ได้" เอ๋

ผมกับเอ๋สนิทกันมากสมัยเรียนเอ๋มักจะชอบเลี้ยงข้าวพวกผมบ่อยๆ จริงๆ เอ๋เองก็ชอบผมแต่ว่าตอนนั้นผมมีแฟนอยู่แล้ว เธอเลยปรับตัวเป็นเพื่อนแล้วเราก็สนิทกันมาก

"อืมงั้นหรอน้องสาวของน้องคิดว่าบีหลอกพี่สาวเค้าจนต้องไปฆ่าตัวตายหรอ" เอ๋
"เราก็ไม่เคยรู้จริงๆ นะว่าน้องชอบเรา เอ๋ก็รู้นี่ว่าเราก็อยู่แต่กับพวกเอ๋"
"อยู่กับพวกฉันหรือว่าตัวติดกับฟ้ากันแน่" เอ๋
"ก็ทั้งสองอย่างแหละ"
"อืมมันก็จริงสมัยนั้นบีก็ตัวแทบติดกับฟ้าเลยนี่ไม่น่าจะมีเวลาไปหลอกน้องเลย" เอ๋
"แล้วเอ๋พอจะรู้บ้างไหมว่าน้องสนิทกับใครบ้าง"
"ฉันก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องนะ อืมเพื่อนสนิทน้องหรอ นัทไง" เอ๋
"นัทหรอ"
"ใช่เห็นสองคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดนี่" เอ๋
"อืมไม่แน่นัทอาจจะรู้เรื่องก็ได้"
"อืมเอานี่เบอร์นัท ลองโทรไปดูซิ" เอ๋
"ขอบใจนะ"

หลังจากนั้นผมกับเอ๋ก็คุยกันเรื่องสมัยเรียนจนเย็นแล้วเอ๋ก็ขอตัวไปทำธุระ ส่วนผมเองก็รีบโทรหานัท นัทนัดผมเจอที่ร้านอาหารใกล้ๆ บ้านเธอ ผมรีบขับรถไปนั่งรอนัทที่ร้านตั้งแต่ยังไม่ห้าโมง

หกโมงกว่านัทก็มาถึงที่ร้าน เธอเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ

"สวัสดีเป็นไงบ้าง มีลูกกี่คนแล้วหละ"
"ยังยะ ว่าแต่เธอหละแหมยังหล่อเหมือนเดิมนะ มีลูกกับฟ้ากี่คนแล้วหละ" นัท
"เราเลิกกับฟ้านานแล้ว ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงานเลย เธอหละ"
"ฉันเองแต่งานแล้วแต่ยังไม่มีลูกเลย เอาแต่ทำงานกันนี่แฟนก็พูดๆ นะว่าอยากมีแต่เราเองก็ยังไม่พร้อม" นัท

ผมถามไถ่ทุกข์สุขนัทอยู่ซักพักแล้วผมก็เริ่มถามเรื่องของน้อง

"นัทสนิทกับน้องใช่ไหม"
"อืมมีอะไรหรอ" นัท
"น้องเคยแอบชอบเราหรอ"

นัทนิ่งไปมีสีหน้าเหมือนกำลังกังวล

"เรื่องนี้สำคัญนะตอนนี้มีคนคิดว่าเราหลอกน้องจนน้องไปฆ่าตัวตาย"
"นกหนะหรอ" นัททำสีหน้าไม่ดี
"ใช่ เราเองไม่ได้ทำนะ เราเลยอยากจะถามนัทว่าเรื่องนี้มันยังไงกันแน่"
"เออ คือ ใช่น้องชอบบีมาก น้องบอกเราบ่อยๆ น้องยังบอกเราอีกว่าแอบส่งจดหมายรักให้บีบ่อยๆ แต่บีไม่เคยตอบเลย" นัท
"เราไม่เคยรู้เลยนะว่าน้องชอบเรา แล้วจดหมายเราก็ไม่เคยได้ด้วย ไม่งั้นเราคงบอกน้องแล้วหละว่าเราคบกับน้องไม่ได้"
"งั้นหรอ เออ ถ้างั้น เออ น้องบอกว่าฝากเพื่อนบีให้ช่วยส่งต่อให้" นัท
"เพื่อนเราหรอใครหละ ใครที่น้องฝากจดหมายให้เรา"
"บิ๊กไงเห็นเธอสองคนสนิทกันไม่ใช่หรอ" นัท
"ไอ้บิ๊กเนี่ยนะ เรากับมันเป็นศัตรูกันนัทไม่รู้หรอ"
"จริงหรอ เออเห็นบิ๊กเค้าบอกน้องว่าเค้าสนิทกับบี หลังๆ น้องก็ไปสนิทกับบิ๊กมีอะไรก็บอกบิ๊ก บางเรื่องยังไม่บอกเราด้วยซ้ำ" นัท
"แล้วนัทรู้เรื่องวันที่น้องเสียหรือเปล่า น้องเค้าบอกไหมว่าเค้าจะไปไหน"
"อืม น้องบอกว่าบีตอบจดหมายกลับมาแล้วนัดให้ไปหาที่ห้องคณะที่มหาลัยตอน 3 ทุ่ม" นัท
"ใครเอาจดหมายให้น้อง ไอ้บิ๊กหรอ"
"ใช่ บิ๊กเป็นคนให้เห็นบอกว่าที่บีให้ไปดึกเพราะว่าจะไปส่งฟ้าก่อนแล้วค่อยกลับมาหาน้อง" นัท
"คืนนั้นเราไปฉลองสอบเสร็จกันวันสุดท้าย นัทเองก็น่าจะพอรู้นะมีเพื่อนๆ ไปกันเกือบทั้งห้องเรามีพยานยืนยันนะ"
"อืมเราเองก็บอกน้องแล้วว่าบีคงไปงานเลี้ยงมากกว่าแต่น้องก็ยังยืนยันว่าจะลองไปดูตามนัด" นัท
"นัทรู้หรือเปล่าตอนนี้นกกำลังโดนหลอกใช้ ที่เรามาสืบไม่ได้อยากแก้ตัวนะว่าเราไม่ผิด แต่ว่าเรากลัวว่านกเองจะต้องเสียใจเพราะเรื่องนี้"
"งั้นหรอ นกทำอะไรบีหรอ แล้วตอนนี้นกเป็นไงบ้าง" นัท
"นกยังไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าปล่อยให้ความจริงมันแดงขึ้นมานกเองก็จะพลอยมีความผิดไปด้วย เรารู้ว่านกโดนหลอกใช้ เราเลยอยากช่วยนก นี่ถ้าเรารู้มาก่อนกว่าน้องชอบเราเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น"
"ฆ่าตัวตาย น้องฆ่าตัวตายงั้นหรอ" นัท
"ใช่นกเป็นคนบอก นกบอกว่าน้องกลับมาจากนัดในวันนั้นแล้วก็เอาแต่ร้องไห้เสียใจ ตามเนื้อตัวเหมือนถูกคนทำร้ายมา แล้วไม่นานนกก็วิ่งออกไปนอกห้อง นกตามไปก็เจอว่าน้องกระโดดให้รถที่กำลังขับมาชน"
"จริงหรอ น้องฆ่าตัวตายงั้นหรอ" นัทมีสีหน้าตกใจ
"นัทรู้อะไรที่ยังไม่บอกเราหรือเปล่า"
"คือ บิ๊ก" นัท
"ไอ้บิ๊กมันทำไม"
"ก่อนหน้าที่น้องจะสนิทกับบิ๊ก บิ๊กเคยมาบอกเราว่าบิ๊กชอบน้อง เราเอง เราเป็นคนทำให้สองคนนี้สนิทกัน เราเองที่ทำให้น้องต้องฆ่าตัวตาย" นัทตาแดงเหมือนกำลังจะร้องไห้
"เรื่องมันยังไงกันแน่นัท"
"เราเองเห็นน้องหลงรักบีข้างเดียววันๆ เอาแต่เศร้าทำหน้าเหม่อลอย พอบิ๊กมาบอกว่าชอบน้อง เราเลยช่วยเชียร์ เราอยากเห็นเพื่อนมีความสุขบ้าง แต่ว่าน้องไม่ยอมรับรักบิ๊กเลย บิ๊กชวนไปไหนก็ไม่เคยไปด้วย ตอนหลังเราเห็นบิ๊กอาสาเป็นพ่อสื่อให้น้องกับบีเราก็คิดว่าบิ๊กคงทำใจได้แล้ว ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้" นัทร้องไห้ออกมาคนโต๊ะอื่นพากันมองมาที่นัท
"เราผิดเอง เราทำให้น้องต้องตาย ความผิดเราเอง" นัท
"ใจเย็นๆ นัทไม่ผิดหรอก คนที่ผิดมันคือไอ้บิ๊ก ตอนนี้มันกำลังหลอกน้องสาวของน้องให้ทำผิดอีกคน นัทจะช่วยเราได้ไหม"
"ช่วยยังไงเราจะช่วยบีได้ยังไง" นัท
"นัทช่วยเราคุยกับนกเรื่องนี้ ถือซะว่าช่วยน้องไม่ให้น้องสาวของน้องต้องโดนหลอกอีกคน"
"ได้ซิ เราเองก็ผิดเรื่องนี้ ถ้าเราช่วยนกได้ น้องคงให้อภัยเราที่เราพาคนไม่ดีมาคบกับน้องจนเธอต้อง" นัท
"น้องเสียไปนานแล้วบีว่าน้องคงอภัยให้กับเราทั้งคู่แล้ว เรารีบช่วยนกกันก่อนดีกว่าก่อนที่เรื่องต่างๆ มันจะกลับมาซ้ำรูปแบบเดิมอีก"

นัทตกลงที่จะช่วยผมเธอรู้จักห้องของนกด้วยเพราะหลังจากน้องเสียไปเธอก็เหมือนเป็นพี่สาวนกอีกคนนึง เธอคอยดูแลนกมาตลอด นัทพาผมไปที่ห้องของนก ตอนนี้เวลา 2 ทุ่มกว่าแล้วนกคงกลับมาที่ห้องแล้ว นัทเคาะประตูเรียกนก นกเปิดประตูออกมารับ พอนกเห็นผมเธอก็พยายามจะดันประตูปิดแต่ผมก็ผลักต้านไว้

"แกมาทำไม แกมาสำนึกตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว" นก
"นก นกพูดอะไร พี่บีไม่ใช่คนที่นัดพี่น้องไปหานะ" นัท
"ไม่จริง แกโดนมันซื้อตัวมาหลอกฉันหรอไง ฉันไม่เชื่อแก" นก
"พี่พูดจริงๆ นกฟังพี่ก่อน พี่ไม่เคยโกหกนก นกรู้ใช่ไหม" นัท
"ไปมึงก็พวกเดียวกับมัน อย่ามายุ่งกับกู" นก

นัทตบหน้านกไปหนึ่งครั้งเสียงดังมาก นกลงไปนั่งร้องไห้ที่พื้นห้อง ผมกับนัทเข้าไปในห้องนัทลงไปนั่งกอดนกไว้แล้วปลอบเธอ

"พี่ขอโทษนะที่ตบนก แต่ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้นกก็คงหลงคิดว่าตัวเองล้างแค้นได้แล้ว แต่ที่จริงนกกำลังโดนคนที่ทำร้ายพี่สาวนกหลอกใช้อยู่" นัท

นัทอธิบายกับนกเรื่องน้องอยู่จนเกือบเที่ยงคืน นกถึงยอมเข้าใจ นกยิ่งร้องให้หนักขึ้นเมื่อรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ นกขอโทษผม

"นกขอโทษนะค่ะพี่นกไม่รู้จริงๆ ว่าพี่ไม่ได้เป็นทำ" นก
"ไม่เป็นไรครับ นกเข้าใจก็ดีแล้วหละ"
"ถ้าทั้งสองคนเข้าใจกันแล้วนัทขอตัวก่อนนะค่ะ ดึกมากแล้วแฟนโทรตามหลายรอบแล้ว พี่ไปนะนก อย่าคิดมากพี่บีเค้าก็ไม่โกรธอะไรเรานะ นัทไปก่อนนะบีฝากนกด้วยนกเองหลังจากน้องเสียไปก็ไม่เหลือใครอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด ถ้านี่ต้องตกงานนกคงแย่แน่ๆ" นัท
"อืมไม่ต้องห่วงเราทำทุกอย่างก็เพราะว่าอยากช่วยนก ไม่ได้โกรธหรือว่าอยากเอาคืนหรอก"
"อืมงั้นเราไปก่อนนะบาย" นัท
"อืมบาย"
นัทออกไปจากห้อง

นกร้องไห้ดังขึ้นอีกผมเลยเข้าไปกอดเธอ

"ไม่เป็นไรแล้วพี่บอกแล้วไงว่าไม่โกรธ หยุดร้องไห้ได้แล้ว"
"แล้วแบบนี้นกจะทำยังไงดีค่ะ นกทำให้พี่ต้องลำบาก" นก
"ไม่เป็นไรนะพี่หาทางแก้ได้ อืมว่าแต่ว่านกจะบอกพี่ได้ไหมว่าบิ๊กมันวางแผนไว้ยังไงบ้าง"
"ได้ค่ะพี่" นก

นกเล่าแผนบิ๊กให้ผมฟัง ตอนแรกมันจะให้นกอ่อยผมจนผมปล้ำนกแล้วให้นกร้องเรียนว่าโดนลวนลาม ผมจะได้โดนไล่ออกหรือไม่ก็ปลดไปเป็นพนักงานธรรมดา แต่พอวันงานแต่งพี่คมพอบิ๊กเห็นมิ้นกำลังเสียใจกินเหล้ามันชวนมิ้นร่วมมือด้วยโดยที่ให้มิ้นจองห้องในโรงแรมโดยใช้ชื่อตัวเอง แล้วมาเปลี่ยนชุดกับนกหลังงานเลี้ยงเลิก เพื่อที่จะหลอกผมไปหาแล้วจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้แบล๊กเมลว่าผมมีอะไรกับมิ้นในคืนนั้น ผมสงสัยบางอย่างเลยถามนก

"แล้วทำไมถึงไม่ให้มิ้นมาเองซะเลยหละไหนๆ มิ้นก็อยากจะให้พี่รับเป็นผัวเธออยู่แล้ว"
"คือพี่บิ๊กหนะค่ะ พี่บิ๊กบอกว่าถ้าพี่บีเป็นว่าคนที่รอเป็นมิ้นพี่บีก็จะรีบออกจากห้องไปทันทีแน่ๆ" นก
"อืมแบบนี้นกก็เลยต้องใส่ชุดมิ้นไว้ให้มีคนถ่ายรูปที่หน้าห้องจะได้เป็นหลักฐานว่าพี่มาที่ห้องมิ้นจริงๆ"
"ค่ะ" นก
"แล้วรูปถ่ายตอนที่พี่ทำกับนกหละ นกตั้งกล้องไว้หรอ"
"รูปอะไรนะค่ะ" นกตกใจ
"นี่นกไม่รู้เรื่องนี้หรอ นี่ไม่ได้อยู่ในแผนที่บิ๊กบอกนกหรอ"
"พี่บิ๊กบอกแค่ว่าจะถ่ายรูปที่หน้าห้องแล้วให้นกดึงพี่บีไว้ในให้จนกว่ายาสลบจะออกฤทธิ์" นก
"ยาสลบหรอ ที่นกเอามาป้ายพี่ที่แขนใช่ไหม"
"ค่ะ พี่บิ๊กบอกว่าป้ายได้แล้วพอพี่เข้ามาให้ห้องให้รีบไปอาบน้ำให้สะอาดจะได้ไม่หลับไปด้วย" นก
"นี่คือกะให้พี่หลับงั้นหรอ แล้วทำไมตอนที่พี่จะทำอะไรนก นกถึงไม่หนีหละ"
"คือพี่บิ๊กบอกว่าถ้ายาไม่ได้ผล พี่ก็อาจจะมาปล้ำนก พี่บิ๊กถามว่านกจะยอมได้ไหมเพื่อแลกกับการได้ล้างแค้น นกก็ตอบตกลงค่ะ ตอนที่พี่บีขึ้นมาคล่อมตัวนก นกถึงไม่หนีหรือร้องโวยวาย" นก
"พี่เข้าใจแล้ว"

หลังจากผมได้ฟังผมก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องได้ ผมเลยอธิบายให้นกฟังว่าจริงๆ ไอ้บิ๊กมันคิดยังไง

"จริงๆ แล้วยาที่นกป้ายพี่ไม่ใช่ยาสลบนะแต่เป็นยาปลุกเซ็กต่างหาก"
"จริงหรอค่ะ นกไม่รู้จริงๆ นกขอโทษนะค่ะ นกหลงคิดว่าพี่เลวจริงๆ อย่างที่พี่บิ๊กบอกพอได้อยู่กับสาวสองต่อสองก็รีบถือโอกาส" นก

ผมก็อธิบายต่อว่านอกจากไอ้บิ๊กจะแอบถ่ายรูปตอนผมไปยืนเคาะห้องนกแล้ว มันยังวางกล้องถ่ายตอนผมปล้ำนกด้วย นกตกใจมากเธอทั้งอายทั้งกลัว ผมบอกนกว่าไม่ต้องกลัวเพราะรูปมันออกมาเห็นหน้าผู้หญิงไม่ชัดซึ่งก็คงเป็นความตั้งใจของไอ้บิ๊กอยู่แล้ว ส่วนเรื่องที่ทำไมถึงไม่ให้มิ้นมาเป็นคนรอผมเอง ผมพอจะเข้าใจแล้วที่แท้ไอ้บิ๊กกลัวว่าถ้าแผนการมันไม่สำเร็จ มันกลัวว่าจะกลับมาหวังพึ่งมิ้นอีกไม่ได้นี่เอง มันเลยกันไม่ให้มิ้นกับผมมีอะไรกันเดี๋ยวเกิดผมเปลี่ยนใจกลับมารักมิ้นแผนสำรองมันก็พังกันพอดี

"พี่บีค่ะพรุ่งนี้ให้นกไปบอกคุณไพศาลนะค่ะว่าผู้หญิงในรูปคือนกเองแล้วนกจะบอกเรื่องที่พี่บิ๊กเป็นคนจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด" นก
"อย่าเลย ทำแบบนั้นเราเองก็จะเดือนร้อนนะ นัทบอกว่าเราตัวคนเดียวด้วยนี่ ถ้าโดนไล่ออกคงลำบากแย่นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันเป็นความผิดของนกอยู่แล้ว นกก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำ" นกก้มหน้าร้องไห้
"ไม่เอาไม่ร้อง ทำเป็นเฉยๆ ไว้ เดี๋ยวพี่จัดการเรื่องนี้เอง รู้แค่นี้พี่ก็สบายใจขึ้นมากแล้ว"
"ขอบคุณนะค่ะพี่บี นกไม่น่าโง่มาทำร้ายคนที่ดีดีอย่างพี่เลย" นก
"อย่าคิดมากครับ นกเองก็ไม่ได้ตั้งใจพี่เองก็ไม่ได้โกรธเรานะ หยุดร้องไห้เถอะ" ผมลูบหัวนกอย่างเอ็นดู
"พี่บีค่ะ นกอยากช่วยพี่บีบ้างค่ะ นกจะได้สบายใจขึ้นบ้าง" นก
"ได้ซิเดี๋ยวพี่จะมีเรื่องให้ช่วยนะ"
"ค่ะพี่" นกเงยหน้ามาหาผมแล้วเอาปากมาสัมผัสปากผมเบาๆ
"ทำอะไรเนี่ยนก" ผมตกใจ
"ก็วันศุกร์เห็นพี่บีอยากจูบนกไม่ใช่หรอค่ะ" นก
"อืมก็ใช่นะแต่ตอนนั้นมันก็เป็นเพราะยาด้วย"
"อืมนกขอชดเชยให้นะค่ะ ที่นกทำผิดกับพี่" นก
"พี่ว่าอย่าเลยนะ นกก็คงรู้ว่าพี่มีแฟนแล้วนะ พี่เองก็ไม่อยากทำให้นกเจ็บเหมือนอย่างกับพี่น้องนะ"
"ไม่หรอกค่ะนกเข้าใจ นกแค่อยากจะมีความสุขกับพี่อีกซักครั้ง แบบที่รู้สึกดีๆ ด้วย ถือว่าทำแทนพี่น้องได้ไหมค่ะ" นก

นกยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมไม่ทันจะพูดอะไรเธอก็ประกบปากกับผมแน่น ปากนิ่มๆ เสียงหัวใจนกที่กำลังเต้นรัว ผมรับรู้ได้ว่าครั้งนี้นกเต็มใจและต้องการผมจริงๆ ผมเองก็เริ่มรู้สึกว่าอยากทำกับเธอขึ้นมาเหมือนกัน

ผมอ้าปากให้นกเอาลิ้นนุ่มๆ เข้ามาควานในปากผม ผมเองก็เอาลิ้นไปสัมผัสกับลิ้นนุ่มๆ ของเธอ เราแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เราสองคนจูบกันและก็ค่อยๆ เดินไปที่เตียง แล้วผมก็ค่อยกดนกให้นอนลงบนเตียง ผมผละปากจากนก นกมองหน้าผมยิ้มหวาน สายตาที่โกรธเกลียดผมหายไปแล้ว ผมก้มลงจูบไปตามซอกคอนก นกกอดผมแน่นครางเบาๆ ในลำคอ ผมจูบเลียตามลงมาถึงร่องอกนก นกรีบแอ่นอกให้ผมซุกหน้าเข้าไปได้ถนัดขึ้น ผมดูดเลียเอาความหวานจะจากหน้าอกที่เต่งตึงของนก นกเองเสียวมากจนต้องรีบถลกเสื้อยืนที่ใส่อยู่ขึ้นแล้วปลดตะขอบราออก พอบราหลุดผมก็เห็นตัวนมนกที่กำลังแข็งชูชันเหมือนกำลังรอให้ผมดูดมันอยู่

ผมรีบงับไปที่หัวนมนกเบาๆ หลายที นกซูดปากเสียว จากนั้นผมก็เริ่มดูหัวนมนกเหมือนจะรีดเอาน้ำนมเธอออกมา นกร้องเสียวลั่นห้อง



"โอ้ววววว อู้ยยยย พี่ค่ะนกเสียวจัง ดีค่ะ โอ้วววววว อืมมมมมมม แรงๆ ค่ะ" นก

ผมดูดหน้าอกนกซ้ายทีขวาทีเพื่อให้เธอได้รับความสุขครบทั้งสองข้าง นกหลับตาพริ้มร้องครางอย่างมีความสุข ตอนนี้มือผมเริ่มซนล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นผ้านิ่มของนกเพื่อสัมผัสกับสามเหลียมของเธอ อ้านกไม่ได้ใส่กางเกงในนอนด้วยผมเลยใช้นิ้วถูไปตามร่องเสียวของนก นกเสียวซ่านเธอทั้งแอ่นอกแอ่นหีสลับกัน ผมใช้นิ้วเล่นร่องสาวนกจนเริ่มมีน้ำเหนียวๆ ไหลออกมา ผมเลยปลดเข็มขัดกางเกงและงั้นควยผมที่กำลังแข็งได้ที่ออกมา จากนั้นผมก็กดมันเข้าไปที่เป้ากางเกงนก

นกซูดปากร้องลั่นด้วยความเสียว ผมใช้ควยกดเล่นไปเรื่อยๆ ปากก็ดูดหน้าอกเธอไปด้วย ไม่นานนกก็เกร็งตัวร้องกรี๊ด น้ำรักเธอไหลออกมาจนเปียกกางเกง นกจับให้ผมนอนหงายแล้วเธอก็ขึ้นมาคล่อมผม นกค่อยก้มมาที่กลางตัวผมแล้วก็เริ่มเลียแทงเอ็นของผมช้า ระหว่างนั้นเธอก็ค่อยถอดกางเกงขาสั้นออก

พอกางเกงเธอหลุดจากขานกก็ใช้มือทั้งสองข้างรูดควยผมแรงๆ หลายครั้ง แล้วใช้ลิ้นเลียมาที่รูฉี่ที่ปลายหัวบานของผม ผมเองเสียวแทบขาดใจกับลีลาการดูดเอ็นของนก ผมลูบหัวนกเบาๆ เพื่อให้เธอรู้ว่าผมกำลังพอใจกับการดูดควยของเธอ นกดูดควยผมจนมันแข็งแทบปริ หัวบานแดงกล้ำนกก็ผละปากออกแล้วรีบขยับเอวขึ้นมาคล่อมควยผมไว้แล้วนั่งทับลงมา ควยผมมุดเข้าไปในหีนกจนมิดด้าม ผมเสียวหัวบานจนต้องร้องโอ้ยยย ออกมานกเองก็ร้องซีดซูดปากกับขนาดควยผมเหมือนกัน

นกเริ่มขยับเอวช้าๆ ผมปล่อยให้นกเล่นตามที่เธอต้อง นกเริ่มควยเอวช้าแล้วก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เธอสะบัดหัวไปมาหน้าอกสั่นกระเพื่อม หีนกรัดแน่นมาก ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนหีเธอถอกควยผมแรงๆ อยู่ นกเริ่มโยกเอวเร็วจี๋ เธอก้มลงมาจูบปากกับผม ผมเลยขย้ำสะโพกเธอช่วยเร่งอารมณ์เสียว นกเร่งควยเอวไม่นานก็เกร็งตัวครางในลำขอยาว หีเธอบีบรัดควยผมแน่นแล้วก็มีน้ำอุ่นๆ ไหลออกมาในช่องเสียวเธอ

ผมกลับตัวขึ้นคล่อมนกบ้างผมใช้แขนทั้งสองข้างล๊อกขาเธอให้ถ่างออก จากนั้นผมก็เริ่มกระแทกควยยาวๆ หนักๆ นกครางเสียวตลอดเวลา ผมพยายามดันควยไปทั่วร่องสาวของนกเพื่อให้เอ็นผมได้รับความเสียวจากร่องสาวเธอทุกซอกหลืบ ผมสาวควยยาวๆ ได้ไม่นานผมก็เริ่มเสียวที่ปลายควยขึ้นมา ผมเลยต้องเร่งกระแทกควยเพื่อให้นกถึงพร้อมกับผมอีกรอบ ผมเร่งกระแทกควยใส่หีนกดัง ตับ ตับ ตับ นกหลับตาแหง่นหน้าร้อง อู้ยย อู้ยย ตลอดเวลา ผมเร่งกระแทกควยจนนกถึงอีกครั้ง หีเธอบีบรัดเอ็นผมแรงมากตัวกระตุกแอ่นเอวไปมาทำให้ผมเองเสียวจนกลั้นน้ำกามต่อไปไม่ไหวเหมือนกัน ผมรีบถอนควยออกจากหีนกพอมันหลุดออกมาได้มันก็พ่นน้ำกามไปทั่วร่างนก นกร้องซีดเพราะความร้อนของมัน เธอรีบลุกขึ้นมาจับควยผมแล้วรูดพยายามจะรีบน้ำกามผมให้ออกมาให้หมด จากนั้นเธอก็เริ่มดูดเลียทำความสะอาดให้ควยผม

นกดูดทำความสะอาดจนผมเริ่มอยากอีกรอบเราเลยไปต่อกันในห้องน้ำอีกรอบแล้วก็ออกมานอนกอดกันบนเตียง

"นกมีความสุขจังค่ะ" นก
"แล้วเมื่อวันศุกร์ไม่ชอบหรอ"
"มันก็ ชอบนะค่ะ นกถึงเสียใจจนต้องร้องไห้ไงค่ะ นกดันชอบเซ็กของคนที่นกแค้น" นก
"ตอนนี้ไม่แค้นพี่แล้วนะ"
"ไม่แล้วค่ะ นกโง่เองที่ถูกหลอก แล้วแบบนี้นกคงจะไม่มีปัญญาล้างแค้นให้พี่น้องแล้วหละค่ะ" นก
"ไม่เป็นไรนะพี่จะช่วยนกเอง พี่เองก็ผิดถ้าพี่รู้ตอนนั้นว่าน้องชอบพี่ น้องคงไม่ต้องโดนหลอก"
"นกขอบคุณพี่นะค่ะ นกทำให้พี่ลำบากพี่ยังคิดที่จะช่วยนกอีก" นก
"อย่าคิดมากเลย อืมพรุ่งนี้ก็ทำตัวปรกตินะ อย่าเพิ่งไปพูดอะไรกับบิ๊ก แล้วถ้าบิ๊กบอกอะไรเราก็รีบแอบมาบอกพี่ พี่จะได้เตรียมรับมือมันทัน"
"ค่ะพี่บี นกขอกอดพี่อีกหน่อยนะ แล้วเดี๋ยวนกจะให้พี่กลับบ้าน" นก
"ได้ซิ"

นกกอดผม ผมเองก็กอดเธอไว้แล้วก็ลูบหัวเธอเบาๆ ไปด้วย

"เหมือนตอนที่พี่น้องยังอยู่เลย พี่น้องชอบกอดนกแล้วลูบหัวแบบนี้ตอนที่นกรู้สึกไม่ดี" นก
"งั้นหรอ งั้นต่อไปนกก็คิดซะว่าพี่เป็นพี่ชายคนนึงก็ได้นะ"
"จริงหรอค่ะ ดีใจจังนกอยู่คนเดียวมาตลอดหลังจากที่พี่น้องเสีย นกเหงามากเคยมีแฟนก็อยู่กันไม่รอด นกเลยตัดสินใจอยู่คนเดียว" นก
"ต่อไปเราก็ไม่อยู่คนเดียวแล้วนะ แล้วเพื่อนๆ ที่ออฟฟิตเค้าก็เป็นห่วงเรานะ ต่อไปเราก็ไม่เหงาหรอก ว่างๆ ก็ตามไปกินข้าวกับเขาบ้างซิ"
"ค่ะพี่ต่อไปนกจะเปิดใจคุยกับคนอื่นบ้าง จะได้หายเหงา" นก

นกกอดผมอยู่ประมาณ 20 นาทีเธอก็ปล่อยแขนแล้วบอกให้ผมกลับบ้านได้เพราะมันดึกมากแล้วเดี๋ยวคนที่รอจะเป็นห่วง

"พี่กลับบ้านเถอะเดี๋ยวน้องจะรอนะ" นก
"ครับนกอยู่คนเดียวได้นะ"
"ได้ซิค่ะตอนนี้นกสบายใจขึ้นมากแล้ว" นก
"งั้นพี่ไปก่อนนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ แล้วเรื่อง" นก
"ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะต้องทำให้มันได้รับกรรมที่มันทำแน่ๆ ตอนนี้นกทำตามที่พี่บอกไปก่อนนะ"
"ค่ะพี่บี" นก
"บายนะแล้วอืม คงซักวันพฤหัสหรือศุกร์เจอกัน"
"บายค่ะ" นก

หมดเรื่องนกแล้ว ส่วนเรื่องไอ้บิ๊กที่ทำกับน้องสงสัยผมต้องขอแรงพี่คมให้คุยเพื่อนที่เป็นนายตำรวจดูเรื่องนี้ให้หน่อยแล้ว นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วยังจะเอาผิดมันได้อีกหรือเปล่านะ แต่ก่อนอื่นผมต้องคิดตามเกมมันให้ทันก่อน ที่มันทำแบบนี้ต้องมีเหตุผลแน่ๆ คงไม่ใช่แค่จะเอามิ้นไว้เป็นแผนสำรอง มันต้องมีอะไรมากกว่านี้อีกแน่