วลันธร (ฉบับบนดินของหลงป่ากับน้องแฟน) : บทนำ

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : หลังจากที่ได้รับการตอบรับอย่างดีจากรีดเดอร์ ผมเลยตัดสินใจว่าจะนำเรื่องหลงป่ากับน้องแฟนไปขึ้นบนดิน โดยจะเพิ่มเติมรายละเอียดและเนื้อหามากขึ้น และจะเปลี่ยนมุมมองการเล่าเรื่องใหม่ จากฉบับใต้ดิน ที่เน้นไปที่มุมมองของมีมี่ วลันธร และ ไอ้แจ็ค จักรภัทร โดยจะเปลี่ยนมุมมองใหม่ จากไอ้แจ็ค มาเป็นพี่โจ้แทน

ซึ่งธีมของเรื่องมันจะไปในแนว ๆ รักโรแมนติกในรั้วมหาวิทยาลัย พร้อมกันนี้ ผมก็จะได้ถือโอกาสแก้ไขเนื้อหาบางส่วนและเพิ่มเติมรายละเอียดของแต่ละตัวละครให้มากขึ้น มีความสมเหตุสมผลมากที่สุด เท่าที่จะมากได้

โดยในฉบับบนดิน เราจะได้ลักษณะนิสัยรักสนุก และความเจ้าชู้ของมีมี่มากขึ้น และได้เห็นมุมโรแมนติก จริงจังและจริงใจของพี่โจ้ ซึ่งเราไม่ได้เห็นในฉบับใต้ดิน และได้เห็นไอ้แจ็คในอีกแง่มุมหนึ่ง นั่นคือมุมของการเป็นนักฟุตบอล ซึ่งในฉบับใต้ดินแทบไม่พูดถึงเลย 55555+



โดยนิยายเรื่องวลันธรนี้ ผมตั้งใจจะเขียนเอาไว้อย่างน้อยไม่ต่ำกว่าสิบตอน และจะมาปล่อยให้ทุกคนได้ลองอ่านฟรี 5 ตอนใน xonly และเว็บบ้านนะครับ

#############

ณ ผับแห่งหนึ่งย่านเอกมัย

หลังจากสอบไฟนอลเสร็จแล้ว กลุ่มนักศึกษาจากหลายสถาบันได้เดินทางมาเที่ยวที่ผับแห่งนี้ เพื่อฉลองหลังจากที่สอบเสร็จ โดยหนึ่งในนั้นก็คือ มีมี่ หรือวลันธร นักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังชั้นปีที่ 1 โดยเธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะนิเทศศาสตร์ และมีรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยตามขายขนมจีบกันเป็นจำนวนมาก

"ก็ฉันชอบเที่ยวมันผิดหรือไง ก็ฉันรักในเสียงดนตรี เมื่อไรโดนจังหวะดีดี 1 2 3 4 ก็ถึงทีเฮ"

"เอ อิ เย อิ เย อิ เย้"

"เอ อิ เย อิ เย อิ เย้"

วลันธรและกลุ่มเพื่อน ๆ ต่างร้องเพลงและโยกตัวเต้นไปกับบทเพลงที่ดีเจได้เปิดภายในผับ จนกระทั่งมีหนุ่มเจ้าถิ่น ที่แอบเหล่มองวลันธรและเพื่อน ๆ มาได้สักพักใหญ่ กำลังพูดคุยอะไรกันบางอย่าง



"น้องสาวคนนั้นน่าล่อชิบหายเลยว่ะ ต้องจัดหน่อยแล้ว เดี๋ยวพวกมึงดูกูนะ"

ว่าแล้วไอ้หนุ่มเจ้าถิ่นคนนั้นก็กระดกเหล้าเข้าปากย้อมใจ ก่อนลุกขึ้นไปหาวลันธรที่กำลังเต้นฉลองกับเพื่อน ๆ อย่างมีความสุข

"ขอโทษนะครับน้อง มากับเพื่อนเหรอครับ?" หนุ่มเจ้าถิ่นคนนั้นเอ่ยปากทักทายวลันธรด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่ม

"เอ่อ...ค่ะ" ดาวคณะนิเทศที่กำลังเต้นอยู่ตอบกลับไป "พี่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?"

"คือพี่อยากชนแก้วกับน้องน่ะครับ น้องน่ารักจัง มีแฟนหรือยังเอ่ย?" ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยปากถามเป็นชุด

"ชื่อมี่ค่ะ" วลันธรตอบไปตามมารยาท

"แล้วมีแฟนหรือยังครับ?" เจ้าถิ่นคนนั้นถามต่อ "น้องยังไม่ได้ตอบพี่เลยนะ"

"เอ่อ...มีแล้วค่ะ" เพราะรู้สึกไม่ไว้ใจ เลยทำให้วลันธรต้องตอบไปแบบนั้นเพื่อไม่ให้มีปัญหา

"ว้า!!! เสียดายจัง" ถึงจะรู้ว่ามีแฟนแล้ว แต่ไอ้หนุ่มเจ้าถิ่นคนนั้นก็ยังทำท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยในตัวดาวคณะนิเทศคนนี้อย่างชัดเจน "งั้นไม่เป็นไรครับ ขอพี่ชนแก้วกับน้องและเพื่อน ๆ หน่อยก็แล้ว กัน ขอให้สนุกในคืนนี้นะครับ"

"เช่นกันค่ะ" วลันธรยื่นแก้วเหล้าชนกับอีกฝ่าย เช่นเดียวกับเพื่อน ๆ ของเธอ ก่อนที่หนุ่มเจ้าถิ่นคนนั้นจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ และเฝ้าดูดาวคณะนิเทศแบบไม่ให้คลาดสายตา จนกระทั่งถึงเวลาที่ผับปิด ไอ้หนุ่มคนนี้ก็ค่อย ๆ แอบสะกดรอยตามวลันธรไป โดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว



...............................



หลังจากที่ผับปิด วลันธรและเพื่อน ๆ ของเธอได้เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ก่อนเดินออกมาด้านนอก ก่อนแยกย้ายกันขับรถกลับบ้าน บางคนก็กลับไปนอนที่หอพัก

"แล้วเจอกันนะมี่" เพื่อนสาวของวลันธรเปิดหน้าต่างรถโบกมือลาวลันธร ที่กำลังจะเดินไปขับรถกลับหอพัก

"ขับรถดี ๆ นะแก" วลันธรในชุดเสื้อเกาะอกเอวลอยสีชมพู กางเกงยีนส์ขาวยาวเข้ารูป รองเท้าส้นสูงสีขาว สะพายกระเป๋าแบรนด์เนมหรูสีขาว กำลังยืนโบกมือลาเพื่อน ก่อนหันหลังเตรียมกลับไปเอารถขับกลับคอนโดที่พ่อกับแม่เธอซื้อเอาไว้ให้ที่บางนา "กลับห้องมั่งดีกว่าชั้น อุ้ยตายว้ายแม่!!!"

"ขับรถกลับบ้านคนเดียว ไม่เปลี่ยวหัวใจบ้างเหรอจ๊ะ? น้องมี่" แล้วทันใดนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์จำนวนสามคนก็เดินเข้ามาขวางวลันธรเอาไว้ "ให้พวกพี่ขับรถพาไปส่งที่บ้านไหมจ๊ะ?"

"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ" วลันธรทำใจดีสู้เสือ ก่อนพยายามจะเดินเลี่ยงไป แต่กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนี้ไม่ยอมเปิดทางให้ "หลีกทางให้หน่อยได้ไหมคะ?"

"อืม พวกพี่อุตส่าห์มีน้ำใจ อาสาขับรถไปส่งให้ ก็อย่าเล่นตัวเลย" กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นยังไม่ยอมเลิกรา ก่อนที่อีกสองคนจะล้อมหน้าและซ้ายขวาตัววลันธรเอาไว้ เผื่อว่าถ้าอีกฝ่ายคิดจะหนี จะได้รั้งตัวเอาไว้ได้

"นี่!!! ไม่ตลกด้วยนะ!! หลีก!!" ดาวคณะนิเทศเริ่มใจคอไม่ดี เมื่อถูกกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนี้ยืนล้อมวงและมองตัวเธอด้วยนัยน์ตาที่ไม่น่าไว้วางใจ "บอกให้หลีกไง!!"

"เฮ้ย!!! พวกมึงทำอะไร!!" แล้วทันใดนั้น ก็มีเสียงชายหนุ่มอีกคนดังขึ้น วลันธรและแก๊งค์เจ้าถิ่นย่านเอกมัยเลยหันกลับไปมอง ก็พบว่าเป็นหนุ่มมาดเซอร์ ที่เป็นรุ่นพี่สถาบันเดียวกับวลันธร

"พี่โจ้!!!" วลันธรเอ่ยปากเรียกรุ่นพี่คนนั้นด้วยความดีใจ ก่อนรีบเดินเข้าไปหาเพื่อหวังขอให้อีกฝ่ายช่วย "ช่วยด้วยค่ะพี่โจ้ คนพวกนี้มัน..."



"จะทำอะไรวะพวกมึง?" หนุ่มโจ้ หรือจักรกฤษณ์ ที่บังเอิญมาเที่ยวที่ผับเดียวกับวลันธร พอเห็นว่ารุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยกำลังตกอยู่ในอันตราย จึงรีบเดินปรี่เข้ามาช่วยเหลือ โดยไม่คำนึงว่าอีกฝ่ายจะมีจำนวนมากกว่า หรืออาจจะมีอาวุธติดมือมาด้วย

"อ่าว? แล้วมึงเสือกไรด้วยครับ?" กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นหักข้อนิ้วมือ เหมือนรู้ว่าร่างกายจะได้ปะทะ "ไอ้หน้ามึน ถ้าไม่อยากเจ็บตัวถอยไป!!"

"น้องมี่ อยู่หลังพี่ไว้" จักรกฤษณ์เอ่ยปากบอกกับวลันธร ที่แอบอยู่ข้างหลังของตัวเอง

"นี่พวกพี่น่ะ!!!" ดาวคณะนิเทศตะโกนเตือนกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นอีกครั้ง เผื่อว่าคนพวกนี้จะเปลี่ยนใจ "บ้านเมืองมีกฎหมายนะ คิดจะทำอะไรก็คิดถึงพ่อแม่บ้างเถอะ!!"

"โอ้โห!! น่ารักยังไม่พอ แถมยังสอนพวกพี่อีก" กลุ่มแก๊งค์อันธพาลพวกนั้นหันมาหัวเราะ "สมกับเป็นปัญญาชนจริง ๆ แบบนี้รบกวนมาสอนคนถ่อยแบบพวกพี่ตัวต่อตัวหน่อยก็ดีนะ"

"เฮ้ย!!! พวกมึงหลีกไปนะ!!" หนุ่มโจ้ รีบเดินเข้าไปเพื่อหวังขวางทางนักเลงเจ้าถิ่นไม่ให้มาทำร้ายมีมี่ได้ "น้องมี่ หนีไปก่อน เดี๋ยวพี่จัดการพวกนี้เอง!!"

"พี่โจ้!!" วลันธรยืนงงทำตัวไม่ถูก "ตำรวจ...ตำรวจ...ตำรวจช่วยด้วยค๊า!!!"

"ผลั่ก!!!"

"เก๋าเหรอมึง!!! ห๊ะ!!! มาคนเดียวทำเก๋าเหรอ!!"

"โอ้ยยย!!"

แล้วหนุ่มโจ้ สุภาพบุรุษนักดนตรีก็ถูกแก๊งอันธพาลกลุ่มนี้รุมซ้อม แต่ด้วยหัวใจของนักสู้ ชายหนุ่มก็พยายามยืนหยัดเพื่อปกป้องวลันธร ทำไมถึงต้องทำถึงขนาดนั้น? โชว์แมน? นั่นก็ใช่ แต่ความจริงก็คือ หนุ่มโจ้นั้นก็เป็นอีกหนึ่งคนที่กำลังขายขนมจีบน้องมีมี่ ดาวคณะนิเทศอยู่นั่นเอง

สุดท้าย ชายหนุ่มก็ล้มลงไปนอนกองกับพื้น และในจังหวะที่กลุ่มอันธพาลเจ้าถิ่นกำลังจะตามไปกระทืบซ้ำ รถมอเตอร์ไซค์ของตำรวจก็แล่นผ่านมาพอดี

"เฮ้ย!!! ทำอะไรกันน่ะ!!" สายตรวจชี้หน้ากลุ่มอันธพาล ก่อนที่ตำรวจที่ขับรถมอเตอร์ไซค์อยู่ด้านหน้าจะจอดรถ และรีบวิ่งเข้าไประงับเหตุวิวาททันที

"หัวปิงปองมา!!! หนีเร็ว!!!" พอเห็นตำรวจมา กลุ่มนักเลงหัวไม้กลุ่มนี้ก็รีบวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง พอเห็นโอกาสเหมาะ วลันธรเลยรีบเข้าไปประคองร่างของจักรกฤษณ์ที่นอนสะบักสะบอมบนพื้นด้วยความเป็นห่วง

"พี่โจ้เป็นยังไงบ้างคะ?" วลันธรเอ่ยปากถามจักรกฤษณ์ด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เลยครับมี่" จักรกฤษณ์ยิ้มทั้ง ๆ ที่ใบหน้าบวมเป่งจากฤทธิ์หมัด เลือดกบปาก แต่หัวใจของชายหนุ่มกลับพองโต เมื่อได้อยู่ในวงแขนของคนที่ตัวเองแอบชอบอย่างวลันธร

...และเรื่องราวความรักของทั้งคู่ ก็เริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น พร้อมกับเรื่องราววุ่นวายที่ตามมา เพื่อพิสูจน์ว่าความรักของคนทั้งคู่จะไปกันตลอดรอดฝั่งหรือไม่

[pui10000]

เปิดตัวแบบหล่อๆไปก่อน

[mrcat2022]

เปิดเรื่องมาก็น่าสนใจแล้วครับ ติดตามตอนต่อไปครับ

[Kenobi.,]

เปิดหัวน่าติดตามมากกก

[review1972]

รักใสๆในรั้วมหาลัยน่าอ่านมากๆครับว่าแ่ต่เลิฟซีนใต้ดินกับบนดินต่างกันมากมั้ยครับ

[1819]

ตามตืด ชีวิต โจ้ มีมี่ เลยว่า ฉบับรีเมคบนดืน จะออกไปแนวไหน  ฉบับเดิมคือ ปวดตับกับมีมีมากๆ   และโจ้ ก็ ออกแนว พ่อบ้านโดนntrจากแฟนไม่รู้ทัน เขาซะที่  ทั้งน้องทั้งแฟน  จัมโบ๊ไปถึงๆไหน แล้ว แถมมีมี ยังดันจะเหมือนรัก เจ้าแจ็คอีก  พูด ให้ควาให้ความหวังจะลับมาหา แจ็คถ้าโจ้ไม่รักเหมือนเดิม    โอ๊ย ผู้หญิงแบบมีมี ฉบับเดิม ไม่น่า ทำกันได่ ฉบับ รีเมคจะดัดแปลงเป็นแนวกดดันแน่ๆ เพราะดำเนืนเรื่องโจ้เป็นตัวถ่ายทอด  ความซื่อใม่ทันแฟนคิดบวกกับแฟน แต่หารู้ไม่ แฟนกับน้องเล่นชู้กันแล้ว        หรือไรท์จะเปลี่ยนแนวไปเลย แต่คงตัวละครเดิม ไว้ลุ้นๆ

[ipichai]

เปิดตัวผ่าน เรียกความสงสารได้ 100 คะแนน

[swss2511]

พี่โจ้ได้บทช่วยสาวยามคับขัน

[Bounce]

มีมุมนี้บางก็เจ๋งนะครับ เรื่องเดียวแต่ได้สองรสชาติ จากมุมน้อง ที่นี้มามุมพี่ชายบ้าง

[devilzoa]

แหมยังไงก็ต้องสู้อะเนอะสาวที่จีบอยู่นี่นา