เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 18 : กงล้อแห่งชะตากรรม (ตัวอย่าง)

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : เอ่อ ตอนนี้ต้องบอกว่าเป็นเทรลเลอร์เรียกน้ำย่อยสำหรับตอนต่อไปนะครับ ผมเขียนให้อ่านกันแบบคร่าว ๆ ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในตอนหน้า ซึ่งผมบอกเลยว่าหลังจากที่ว่างเว้นจากฉากเลิฟซีนมาได้สักพักใหญ่ ผมจะเริ่มจัดหนักจัดเต็มแล้วนะครับ



โดนหลังจากตอนนี้ ก็จะเป็นฉากที่ทุกคนรอคอย คือฉากเสียสาวของครูเบสท์โดยลุงพล ตามมาด้วยฉากเสียสาวของแนนนี่โดยพิมมี่ ส่วนจะเป็นยังไงขอให้ติดตามกันดู แล้วก็ ตอนหน้าเนี่ย จะมีพูดถึงตัวละครในภาคแรกอย่าง นราพร (แม่) นพวินท์ (ลูกชายคนโต) และ นรารัตน์ (ลูกสาวคนเล็ก) โดย นิด นรารัตน์ เคยเป็นเพื่อนสนิทของครูเบสท์สมัยเรียนพยาบาลศาสตร์ภาคอินเตอร์ เลยอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่หลังหลังที่พี่ชายของเธอตาย เพราะความงี่เง่าของครูเบสท์สมัยเป็นนักศึกษาพยาบาล เลยทำให้นิดผิดใจกับครูเบสท์มานับตั้งแต่ตอนนั้นครับ

######################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว...


https://xonly8.com/index.php?topic=239263.0

พิมมี่ พิมพาภรณ์โทรหาลุงพลด้วยความคิดถึง หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมาหลายวัน เนื่องจากเธอเองก็กำลังวุ่นวายกับการอ่านหนังสือทำรายงานเพื่อเตรียมสอบ พอมีเวลาว่างก็เลยโทรหาลุงพลให้หายคิดถึง

"ลุงพลขา เป็นยังไงบ้าง?" พิมพาภรณ์เอ่ยปากทักทายลุงพล "วันไหนว่าง ๆ เรามาเจอกันหน่อยซิคะลุง คิดถึงนะ"

"ลุงก็คิดถึงหนูนะ..." ลุงพลตอบ "แต่ว่าตอนนี้ลุงนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาล"

"ตายแล้ว!!!" พิมพาภรณ์รีบปิดปากเมื่อเผลอหลุดปากพูดคำที่ไม่เหมาะสม "ขอโทษค่ะลุง!!! หนูไม่ได้ตั้งใจ ว่าแต่ลุงเป็นอะไรเหรอคะ? ให้พิมไปเยี่ยมไหม?"

"ลุงแค่ไม่สบายน่ะจ๊ะ" ตาเฒ่าตอบ "เย็นนี้ลุงก็จะกลับไปพักฟื้นที่บ้านแล้ว เอาไว้ลุงแข็งแรงดี ลุงจะไปเยี่ยมพิมที่หอนะจ๊ะ"

"ค่ะลุง..." พิมมี่ในชุดนักศึกษายิ้มหวาน "ดูแลสุขภาพดี ๆ นะคะ คิดถึงลุงนะคะ"

พิมพาภรณ์กดวางสาย ก่อนเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกับนักศึกษาคนอื่น ๆ พอเธอลงมาถึงห้องโถงชั้นล่าง เธอก็ได้พบกับบุคคลผู้ไม่พึงประสงค์ ซึ่งไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่เป็นไอ้บิ๊ก แฟนเก่านั่นเอง

"ไงพิม?" บุรินทร์ยิ้มให้พิมมี่ แต่นัยน์ตากลับแฝงไปด้วยความแค้น "จำผัวเก่าคนนี้ไม่ได้เหรอ?"

"ไปให้พ้นนะ!! ไป!!" พิมมี่พยายามสะบัดมือหนีจากไอ้บิ๊ก "ชาติก่อนมึงเป็นเจ้ากรรมนายเวรของกูหรือไงวะ!! ถึงได้ตามจองล้างจองผลาญกูไม่เลิกแบบนี้ ห๊า!!!"

"ก็จะทำไม!!!" ไอ้บิ๊กมองพิมมี่ตาขวาง "ก็กูเป็นคนแบบนี้อ่ะ!!! มึงน่ะ!!! มีกูเป็นผัวมึงทั้งคนแล้วมึงยังเสือกไปเป็นชู้กับลุงพลแก่ ๆ ถามจริงเถอะว่ะ ไอ้แก่นั่นมีอะไรดีวะ!!!"

"มันจะมากไปแล้ว!!" พิมพาภรณ์ทั้งโกรธและอาย เพราะไอ้บิ๊กเล่นตวาดเสียงดังจนนักศึกษาที่เดินอยู่แถวนั้นได้ยินกันหมด สาวสวยจากดินแดนที่ราบสูงเลยตบหน้าคนเคยรักด้วยความแค้น "มึงมันชั่วเกินเยียวยาแล้วไอ้บิ๊ก!!!"

พิมพาภรณ์รีบเดินหนีออกมาจากตัวอาคาร โดยมีไอ้บิ๊กวิ่งตามมา ขณะเดียวกัน แนนนี่ที่หมดคาบเรียนกำลังขับรถกลับหอพัก พอเห็นพิมมี่กำลังวิ่งหนีไอ้บิ๊ก ด้วยความสงสารก็เลยกดสวิตซ์เปิดกระจกเรียกให้พิมมี่รีบขึ้นมาที่รถ



"พิม!!! รีบขึ้นมาที่รถ!!!! เร็วเข้า!!!" แนนนี่ตะโกนเรียกให้พิมมี่ที่กำลังพยายามวิ่งหนีไอ้บิ๊กขึ้นมาที่รถ

"ขอบใจ!!! ขอบใจมากแนน!!!" พิมมี่รีบขึ้นรถของอดีตโจทย์เก่าที่ตอนนี้พักรบกันชั่วคราว ไอ้บิ๊กทำได้เพียงแค่วิ่งหอบเมื่อเห็นรถของแนนนี่แล่นจากไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะ...แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก" ไอ้บิ๊กก้มตัวเอามือชันเข่า "มันไม่จบแค่นี้แน่"

..........................

ภัคจิราขับรถ Honda Civic สีบลอนด์ไปสอบสัมภาษณ์ที่สถานทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทยที่ถนนวิทยุใจกลางกรุงเทพมหานครในช่วงเช้า หลังจากเสร็จสิ้นการสอบสัมภาษณ์ในช่วงสาย อาจารย์สาวก็ขับรถไปที่บ้านของนพวินท์ เพื่อไปบอกลากับครอบครัวของนพวินท์

"จะไปอเมริกาเมื่อไร?" นราพร ผู้เป็นแม่ของนพวินท์เอ่ยปากถามภัคจิราด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ก็รอสัมภาษณ์นัดสุดท้ายกับท่านเอกอัคราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำประเทศไทยค่ะป้า" ภัคจิรายิ้ม "ป้าเป็นยังไงบ้างคะ?"

"ก็ดีจ๊ะ..." นราพรที่ดูผอมจนหนังเกือบติดกระดูกตอบ สาวใหญ่วัยใกล้หกสิบเหลือบมองภาพถ่ายของนพวินท์ที่แขวนอยู่บนเพดาน "ถ้าวินยังอยู่ วินคงจะอวยพรให้เราประสบความสำเร็จนะ"

"ค่ะ..." ภัคจิรายิ้ม อาจารย์สาวเหลือบมองภาพของคนรักเก่าด้วยความอาลัยอาวรณ์ "เบสท์ทำบุญให้พี่วินตลอดเลยนะคะป้า"

"ขอบใจมากจ๊ะเบสท์..." นราพรตอบ "แต่เบสท์จ๊ะ ป้าคิดว่าเบสท์อย่ายึดติดกับลูกชายของป้าอีกเลยนะ เบสท์ไม่จำเป็นต้องยึดติดอะไรกับเจ้าวินลูกชายป้าขนาดนั้น เบสท์ยังมีอนาคตที่ดีนะ ลองเปิดใจมองหาคนดี ๆ เข้ามาในชีวิตเถอะจ๊ะ"

"อืม..." ภัคจิรายิ้ม แต่นัยน์ตาของเธอกลับฉายแววความเศร้าโศกอย่างเห็นได้ชัด "บางทีเบสท์ยังไม่แน่ใจตัวเองน่ะคะป้า เบสท์กลัวใจตัวเอง เบสท์กลัวว่าถ้าเบสท์มีความรักแล้ว เบสท์จะไม่ใช่คนเดิม กลายเป็นผู้หญิงงี่เง่าจนทำให้พี่วิน..."

"ต้องตาย..." ทันใดนั้นนรารัตน์ น้องสาวของนพวินท์ก็เดินลงมาจากชั้นสอง "นี่แกจะเสนอหน้ามาที่บ้านชั้นอีกทำไมเบสท์ แกอยากมาเพื่อซ้ำเติมครอบครัวชั้นเหรอ?"

นิด นรารัตน์ คือหนึ่งในเพื่อนสนิทของภัคจิราสมัยเรียนพยาบาลศาสตร์ ความจริงเธอคือหนึ่งมนแก๊งค์เพื่อนสนิทของภัคจิราเช่นเดียวกับยัยอิม อัมพร ที่ผันตัวไปเป็นดีไซน์เนอร์และนักธุรกิจ แต่หลังจากที่นพวินท์ตาย นรารัตน์ก็ตั้งแง่จงเกลียดจงชังภัคจิรามานานนับสิบปี

"นิด นิดกำลังเข้าใจเบสท์ผิดนะ!!" ภัคจิราพยายามอธิบายให้นรารัตน์ฟัง แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่มีทีท่าอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย

"เบสท์ แกจะมาที่นี่อีกทำไม ห๊า!!!" นรารัตน์ร่นคิ้วใส่อดีตเพื่อนรักเก่าด้วยความโกรธ

"นิด!!! ทำไมลูกพูดแบบนั้น!!!" นราพรผู้เป็นแม่พยายามห้ามลูกสาวคนเล็ก แต่มันก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

"แม่คะ!!! แม่ไม่บอกยัยเบสท์ไปเลยละ ว่าที่แม่ป่วยเป็นโรคมะเร็งเนี่ย ส่วนหนึ่งเพราะตรอมใจเพราะพี่วินตาย และที่พี่วินตายก็เพราะยัยเบสท์นี่แหละ!!!" นรารัตน์จ้องมองภัคจิราตาขวาง "เบสท์ เมื่อไรแกจะเลิกจองล้างจองผลาญครอบครัวชั้นสักที!!!"

"นิด!!! ฟังเบสท์ก่อนซิ!!! นิดกำลังเข้าใจผิดนะ!!!" ภัคจิราพยายามอธิบายให้นรารัตน์ฟัง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่นำพาเลยแม้แต่น้อย

..........................

หลังจากกลับมาจากบ้านของครอบครัวนพวินท์อดีตแฟนเก่า และได้รับการต่อว่าจากนรารัตน์ เลยทำให้ภัคจิราเสียเซลฟ์อย่างหนัก เลยโทรไปหายัยอิมเพื่อไปดื่มแฮงค์เอาท์ย้อมใจ



"เบสท์!!! พอได้แล้ว!!! แกดื่มมากไปแล้วนะ เดี๋ยวขับรถกลับบ้านไม่ได้หรอก!!!"

"ไม่เป็นไร!!! ชั้นไหว!!!" ภัคจิรากระดกเหล้าเข้าปาก อาจารย์สาวกำลังเสียศูนย์อย่างหนัก ก็เลยหวังว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์จะช่วยดับทุกข์ให้เธอได้

หลังจากดื่มย้อมใจกับยัยอิมเพื่อนรักเสร็จ ภัคจิราก็ขับรถกลับบ้านในสภาพเมาแอ๋ ระหว่างทาง เธอต้องขับรถผ่านวิทยาลัยพยาบาลที่ทำงานของเธอเพื่อกลับบ้านในช่วงกลางดึก ระหว่างที่กำลังติดไฟแดงแถววิทยาลัยพยาบาล จนเธอเหลือบไปเห็นลุงพลนอนกองบนพื้นอยู่

"อือ? นั่นใครน่ะ มานอนหน้าป้ายรถเมล์ บ้านช่องไม่กลับ?" เหมือนมีอะไรดลใจให้ภัคจิราต้องชะลอรถ แล้วเปิดกระจกหน้าต่างรถเพื่อมองดูใกล้ ๆ จนพบว่าที่แท้ก็คือลุงพลที่เหมือนถูกใครบางคนซ้อมเอาจนสะบัดสะบอม "อ๊ะ!!! นั่นมันลุงพลนี่!!!"

"โอ๊ะ...โอยยย...." ลุงพลที่นอนคว่ำในสภาพสะบักสะบอมเงยหน้าขึ้นมา พอเห็นรถของภัคจิรา ตาเฒ่าก็พยายามชูมือขอความช่วยเหลือ "ช่วย...ผมด้วยครับครู...โอยยยย"

โปรดติดตามฉบับเต็ม เร็ว ๆ นี้ครับ...

[por2526]

ตืดตามอย่างริคอยครับ

[Hanz3312]

ที่ลุงลงนอนกอง อาจเพราะไอ้บิ๊กมาอีเว้นท์กับครูจึงบังเกิด

[morekung]

เป็นอีกคนทีรอมานาน เหมือนแบบหมอพลอย

[xonly-1786]

ขอบคุณครับรอติดตาม ลุงพลกับหมอเบสท์ครัวลุงพลจะจัดหนักแค่ไหนครับ

[freedom-more]

ไอ่บิ๊กมันมาเล่นผิดคนซะแล้ว ว่าแต่ใช่ไอ่บิ๊กรึป่าวน้อ ??

[jetdo100]

ติดตามมาติดๆ

[singkanong]

บ๊ะลุงหมดสภาพเลยถ้าไม่นะเจ้าบิ๊กงานนี้ไม่น่ารอดแห่ะๆเอาใจช่วยลุงครับว่าแต่คนส่วนใหญ่โดนมาหนักมักมีลาภตามมาภายหลังงๆแห่ะๆ ไม่อยากเดากลัวถูก

[teravud]

นอนกองกับพื้นแบบนี้..ลุงจะยังไหวกับครูเบสรึเปล่า

[g9898]

สงสัยโดนไอบิ้กกระทืบมาแน่ๆเลยลุง แต่ก็เป็นการที่ พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส 

[deamondear]

ออกจากคุกไวไปนะบิ๊ก เสัยไปเท่าไหร่เนี่ยย

[swss2511]

ชะตาฟ้าลิขิตให้ได้เสียวกันจริงๆ

[therasak]

ใครทำกรรมอะไรไว้รับกันเต็ม ๆ ครูเบสจะพ้นห้วงกรรมได้นานแค่ไหนหนอ ลุงพลคงไม่ปล่อยโอกาสทอง

[Navee Wongsit]

อ้าวไงลุงพลมานอนข้างถนนได้ละเนี่ย

[Prince14]

ลุงพล ทำไมมวัดพื้น