บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 56 (incest)

[agRp17013]

 

[tui]

thank you

[wikky4]

ใครจะมีวาสนาระดับนี้นะ

[koon04]

 

[ไข่เจียว]

ทีนี้สามห้องจะผลัดเวรกันอย่างไงเนี่ย ตายๆ

[in223379]

พร้อมจะบริการพี่รินเสมอ

[singwit]

ห้องนอน vs. ขุนเขา

...ความเงียบเข้าปกคลุมห้องอีกครั้ง มีเพียงเสียงหอบหายใจถี่กระชั้นของทั้งสองคนที่ดังแข่งกับความเงียบงัน น้ำกามสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนหน้าท้องและเนินอกของรินดา เป็นประจักษ์พยานของการกระทำที่เพิ่งผ่านพ้นไป

รินดาหอบเหนื่อย ตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกถึงความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในห้องนอนของเธอเองนี้ มันแตกต่างจากครั้งก่อนบนเขาอย่างสิ้นเชิง ที่นั่นเป็นเพียงสถานที่ที่ห่างไกลจากความจริง เป็นความผิดพลาดที่สามารถโยนทิ้งไปกับลมหนาวได้ แต่ที่นี่...ในห้องนอนของเธอ...กับน้องชายของเธอเอง มันคือความจริงที่เธอสัมผัสได้ทุกอณู และมันกำลังผูกมัดเธอไว้กับเขาอย่างไม่อาจหลีกหนี ความใกล้ชิดที่รุนแรงกว่าเดิมเข้าเกาะกุมจิตใจ เพราะไม่มีสิ่งเร้ารอบตัวมารบกวน ไม่มีสายตาใครจ้องมอง มีเพียงเขาและเธอในพื้นที่ส่วนตัวที่สุด

เธอค่อยๆ พลิกกายเข้าหานัทอย่างไม่รู้ตัว ปลายนิ้วเรียวสวยเลื่อนไปสัมผัสแผ่นอกของเขาเบาๆ เป็นการเชื้อเชิญที่ชัดเจนกว่าคำพูดใดๆ ดวงตาที่ฉ่ำวาวของเธอเงยขึ้นสบกับดวงตาของนัทที่ยังคงเต็มไปด้วยแรงปรารถนา

นัทรู้สึกถึงความตื่นเต้นอย่างที่สุด ความพึงพอใจที่ได้รับเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้ความต้องการของเขาลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย เขายังคงโหยหาที่จะได้สัมผัสรินดาอีกครั้ง ความคิดที่ว่า "ถ้าปล่อยโอกาสนี้ไป รินดาอาจจะไม่ยอมเขาอีก" ผุดขึ้นในใจ เขาต้องการตอกย้ำบทรักนี้ ต้องการให้รินดาจดจำว่าความสุขที่เขาให้มันคือเรื่องจริง ไม่ใช่แค่ความเผลอไผลชั่วขณะ

เมื่อรินดาแสดงออกถึงความต้องการด้วยตัวเอง นัทก็ตอบสนองทันที เขาก้มลงจูบริมฝีปากของรินดาอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนกว่าเดิม ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวพันกันอย่างกระหายใคร่ มือของนัทสอดเข้าใต้แผ่นหลังของรินดา โอบกระชับให้ร่างของเธอแนบชิดกับเขามากขึ้น

รินดาตอบรับจูบนั้นอย่างร้อนแรง เธอโอบแขนรอบคอของน้องชาย จิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างอย่างลืมตัว ร่างกายของเธอเริ่มบิดเร้าเข้าหานัทเพื่อแสดงถึงความต้องการที่ท่วมท้น

"พี่ต้องการผม..." นัทกระซิบชิดริมฝีปากรินดา เสียงแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์ "ใช่ไหมครับพี่ริน..."

"อืมมม... นัท..." รินดาครางตอบอย่างไม่อาย "ฉัน... ต้องการนาย..."

หลังจากผ่านพ้นความเร่าร้อนของจูบแรกไปชั่วขณะ นัทผละริมฝีปากออกเล็กน้อย เขายันตัวขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำของพี่สาวที่ยังคงหอบถี่

"พี่ริน... เมื่อกี้พี่ทำดีมาก..." นัทกระซิบเสียงแหบพร่า มือของเขาเลื่อนไปจับมือของรินดามาวางไว้บนลำเอ็นที่ยังคงแข็งขืนของเขา "แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่พี่เรียนรู้ได้"

รินดาสบตานัทด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและความใคร่รู้ นัทขยับมือของเธอเล็กน้อย สอนให้เธอบีบและรูดลำเอ็นของเขาช้าๆ

"ใช่ครับพี่... แบบนั้นแหละ... ค่อยๆ บีบ... แล้วรูดขึ้นลง..." นัทครางต่ำในลำคอ เมื่อรินดาทำตามอย่างว่าง่าย "พี่ต้องใช้มือของพี่สัมผัสผม... ให้พี่รู้สึกถึงผม... ให้ผมรู้สึกถึงพี่"

เมื่อรินดาเริ่มคุ้นชินกับการเล้าโลมด้วยมือ นัทก็โน้มตัวลงมาใกล้ ใบหน้าห่างกันเพียงคืบ ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะกัน

"ทีนี้... มาเรียนรู้อีกอย่างกันครับพี่" นัทกระซิบชิดริมฝีปากรินดา "เปิดปากพี่สิครับ..."

รินดาทำตามอย่างว่าง่าย เธอค่อยๆ อ้าปากออกอย่างลังเล แววตาของเธอฉายความประหม่าปนความตื่นเต้นอย่างชัดเจน

"พี่... พี่ไม่เคยทำ..." รินดาพูดเสียงแผ่ว

"ไม่เป็นไรครับพี่... ผมจะสอนเอง" นัทบอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาค่อยๆ ลดระดับลำเอ็นที่แข็งขืนลงมาจรดริมฝีปากของพี่สาวอย่างช้าๆ ปลายหยักนุ่มนวลแตะสัมผัสริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบา รินดาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถอยหนี

"จะต้องไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป ไม่เช่นนั้น...พี่รินดาอาจจะไม่ยอมอีก" นัทคิดในใจ

นัทไม่รอช้า เขาแทรกลำเอ็นเข้าไปในช่องทางของรินดาจากด้านหลังอีกครั้ง บทรักครั้งที่สามเริ่มต้นขึ้น นัทก้มลงกระซิบที่ข้างหูของรินดา "ชอบไหมครับพี่ริน... ท่านี้..."

รินดาไม่มีแรงจะตอบ เธอทำได้เพียงครางตอบในลำคอ แรงกระแทกจากด้านหลังให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป มันดิบเถื่อนและเร้าใจยิ่งกว่า รินดากัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงคราง แต่ก็ไม่อาจหยุดร่างกายที่บิดเร้ารับแรงกระแทกจากนัทได้

"อ๊า... นัท... อ๊า... อื้มมม..." เสียงครางของรินดาเต็มไปด้วยความสุขสมที่ไม่อาจเก็บงำ

นัทเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง เขารู้ว่ารินดาใกล้จะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง และเขาก็เช่นกัน

นัทเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย

เขาบอกว่า... ถ้าฉันต้องการ... ก็บอกได้ตลอด... คำพูดของนัทที่ว่า
"ยินดีช่วยเสมอ... ด้วยดุ้นของนัท..." มันก้องอยู่ในหูของเธออีกครั้งอย่างชัดเจน
คราวนี้มันไม่ได้ทำให้เธอสับสนอีกต่อไป แต่มันกลับเป็นคำที่จุดประกายความกล้าหาญบางอย่างขึ้นในใจของเธอ

รินดาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เธอรู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกนี้ได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายของเธอต้องการการปลดปล่อย และคนที่สามารถมอบมันให้กับเธอได้ก็คือน้องชายของเธอเอง... ด้วย "ดุ้นจริง" ของเขา

เธอตัดสินใจที่จะอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อคลายความร้อนรุ่มที่เริ่มก่อตัวขึ้น อาบน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแต่งตัวด้วยชุดนอนผ้าบางเบา เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

[onzoul]

มีแต่คนที่อึดอัดแบบพอปลดปล่อยแล้วหยุดไม่ได้ นัทยิ้มเลย