แฟนกู ภาค 2 ตอนพิเศษ เวลาของโบนัส

[cocodino]

ภาคพิเ
ศษ

[ST00000]

 

[Lo999]

จริง

[Jane27054]

.

[Kuma]

  เจอจนได้

[O7]

พีท

[Narapolnueng]

เห้อ

[p-montri]

เป็นเรื่องที่โบนัสพลาด

[Pppp]

 

[Wasapz]

[kinoza01]

 

[Nonggen7]

แฟนกู ภาค 2 ตอนพิเศษ เวลาของโบนัส

ติดตามแฟนกู ภาค 1 ได้ที่ https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
...

   "พี่โบนัสค้าบบบ  พี่ช่วยผมกินเหอะนะ..พี่โบนัส  ผมขับรถอ่ะ เดี๋ยวผมโดนจับ"
   "เฮ่ย.... อ่ายพีท  พอแล้วสิ... พี่กินเข้าไปจะสองขวดแล้ว  ไม่ไหวแล้วเหมือนกาน"
   "มาๆ พี่ผมป้อน"

   แล้วไอ้พีทก็เอามือมาเกาะที่หัวโบนัส  แล้วกดหัวให้ก้มลงไปที่ปากแก้วเบียร์ที่มีเบียร์อยู่เต็ม  โบนัสไม่สามารถหลบหลีกไปได้นอกจากอ้าปากและดื่มเบียร์เข้าไป 
   "เฮ้ย  ไม่ต้องบังคับกันขนาดนี้สิ"
   "แหม พี่  เสียดายอ่ะ  ก็ไอ้บุ๋นมันเทมาให้อีกทำไมไม่รู้  ผมบอกไปแล้วว่าไม่กินแล้ว ยังเสือกเทมา  นะพี่ หมดแก้วนี้แล้วกลับกัน  เดี๋ยวผมไปส่งน่า..."
   
   โบนัสนั่งมึน  โลกทั้งโลกกำลังหมุนเหวี่ยงรุนแรง  ความรู้สึกรับรู้เริ่มลดน้อยลง  โบนัสรู้ตัวอีกทีเมื่อไอ้พีททำซ้ำแบบเดิม  กดหัวให้โบนัสกินเบียร์แก้วนั้นเข้าไปให้หมด

   "กลับเหอะพี่  นี่ก็ดึกแล้ว  พี่โบนัส  พี่โบนัส  ตื่นก่อนๆๆๆ เดี๋ยวผมประคองพี่ไปนะ  เดี๋ยวผมไปส่ง"

   โบนัสไม่รู้ตัวอีก  รู้แค่ว่าโอบคอไอ้พีทออกมาจากร้าน  มันเบียดตัวเข้ามาจนสีข้างของมันถูกนมตลอดเวลา  โบนัสพยายามหลีกเลี่ยงแต่เหมือนตัวเองจะไม่มีแรง  จนถึงรถ  ไอ้พัทเองยังคงล่วงเกินโบนัส  โบนัสรู้ว่ามันเอามือมาที่แถวๆนม  แต่โบนัสยังพอรู้ตัวเอามือปัดมันออกไป

   "คอนโดพี่นะ  เดี๋ยวผมไปส่ง"
   "ม่ายๆๆๆ  ไปหอพี่ป้องราชเทวี"
   "พี่จะไปทำไม  พี่ก็รู้แล้วอ่ะว่าพี่ป้องมีไอ้แปมไปค้าง"
   "เออ น่านหละ  ไปแหละ  จะได้รู้กัน  เดี๋ยวให้ป้องไปส่งพี่เอง  ไปส่งพี่หอพี่ป้อง..."

   จากนั้นโบนัสก็หลับไป  มารู้ตัวอีกทีก็ถึงคอนโดตัวเองแล้ว  ไอ้พีทก็ประคองขึ้นลิฟท์มา  พอถึงหน้าห้องไอ้พีทเอามือล้วงควานในกระเป๋าของโบนัสจนเจอกุญแจ ก่อนที่จะเอามันมาไขประตูห้องเข้าไป

   "พี่โบนัส ห้องไหนอ่ะ"
   "โน่น  ปล่อยพี่ไว้ตรงนี้แหละ  ขอบใจมาก  พีทกลับไปได้ล้าววว"
   "เดี๋ยวพี่ ผมส่งพี่ในห้องเลย  พี่ไปเองไม่ไหวหรอก"

   โบนัสแม้ไม่ยินดี  แต่ไม่มีแรงจนต้องปล่อยให้ไอ้พีทพาเข้าห้องของตัวเอง  โบนัสยอมรับว่าแทบหมดสติแล้ว  ทำไมเบียร์สองแก้วมันถึงเมามากมายขนาดนี้  ไอ้พีทวางโบนัสไว้บนเตียง  แล้วมันก็เริ่มดึงเสื้อของโบนัสขึ้น

   "เฮ่ย  ทำรายวะพีท  ไม่เอานะ อย่ายุ่ง..."
   "พี่....เสื้อพี่เปียกเบียร์ไปหมดแล้ว  ถอดออกเหอะ เดี๋ยวผมเปลี่ยนให้ก่อนนอน  ไม่งั้นพี่จะป่วยนะ"
   "ไม่ต้องมายุ่ง  พี่จัดการเอง  พี่ทำได้ ออกไปได้แล้ว กลับได้แล้ว  พี่โฟกัส..พี่โฟกัส...ช่วยโบนัสด้วย... โอ๊ย  อย่านะ ไอ้บ้าพีท ออกไป"

   ทุกอย่างช้าไปหมด  ไอ้พีทดึงเสื้อออกทางหัว  โบนัสเหลือแต่เสื้อใน  จากนั้นมันก็บีบเค้นนมโบนัสอย่างรุนแรง
   "พี่โบอ่ะ  พี่น่ารักมากๆ  พี่รู้ตัวหรือเปล่า  ตั้งแต่โรงเรียนแล้วอ่ะ  ผมชอบพี่มากเลยนะ  ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมมีโอกาสจะอยู่กะพี่ตอนนี้"
   "ไม่อาววว  ออกไปนะ  ไปให้พ้น  อย่านะ  โอ๊ย  อย่าบีบสิ  โอ๊ย  อุ๊บ"

   ไอ้พีทกดปากมันลงมาที่ปากโบนัส  โบนัสพยายามหลบแต่มือทั้งสองของมันจับหน้าโบนัสไว้ก่อนกดปากเข้ามารุนแรงจนโบนัสเริ่มอ่อน  ไม่นานนักมันก็ล้วงมือไปเริ่มถอดกางเกงยีนที่ฟิตแน่นของโบนัส  โบนัสไม่ยอมให้มันถอด  พยายามดิ้นรุนแรง  แต่เรี่ยวแรงมันหายไปไหนหมดไม่รู้  กางเกงยีนหลุดออกจากตัวโบนัสไปในไม่ช้า  ไอ้พีทถอดเสื้อมันออกและถอดกางเกงจนเหลือแต่กางเกงในก่อนที่มันจะทาบตัวมาบนโบนัส  มันถอดเสื้อในชองโบนัสออก

   "อูวววว์  พี่โบ  โคตรสวยเลย นมพี่อ่ะ  สวยมากๆอ่ะ  มา...ขอพีทกินนมพี่โบนัส   นะพี่นะ"

   แล้วมันก็ประกบปากลงมาที่หัวนมของโบนัส ลิ้นของมันทำหน้าที่อย่างเชี่ยวชาญ  โบนัสไม่ต้องการ  แบบนี้มันผิดต่อป้อง  โบนัสพยายามดิ้นหนีการรุกรานจากมัน  แต่เหมือนยิ่งหนียิ่งทำให้ไอ้พีทมีอารมณ์มากขึ้นเรื่อยๆ  มืออันแข็งแกร่งของมันล้วงผ่านกางเกงในลงไปที่ที่จุดนั้นแล้ว  โบนัสดิ้นสุดแรง แต่มันสอดนิ้วเข้ามาในตัวโบนัสอย่างรวดเร็วก่อนที่จะควานไปจนทั่ว  โบนัสร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด  ปกป้องยังไม่เคยทำแบบนี้  แต่ไอ้พีทกำลังใช้นิ้วสวนแทงเข้ามาตลอดเวลา  มันรุนแรงเหมือนกับจะกระชากให้ส่วนนั้นของโบนัสขาดออกจากกัน
   
   "พี่โบ  ให้ผมนอนกะพี่นะ  ผมรักพี่อ่ะ"
   "ไม่เอา  ไม่ได้ พี่มีแฟนแล้ว   พี่ป้องเป็นแฟนพี่นะ"
   "พี่โบนัส....  พี่ป้องตอนนี้มันกกไอ้แปมหรือเปล่า พี่เรียกร้องหาแต่พี่ป้อง  แต่พี่ป้องคิดถึงพี่มั่งหรือเปล่า  ถ้าพี่ป้องดีจริง...ทำไมปล่อยให้ผมมาส่งพี่อ่ะ"
   "ไม่เอานะ  พอแล้ว  อย่าโอ๊ยเจ็บ อย่าล้วง"

   

[Nonggen7]

โบนัสจริงๆๆด้วย