นางฟ้าฝึกสอน ตอนที่ 1

[Airflyline]

ติดตามอ่านเรื่องเต็มได้ที่นี่นะค้า ขอบคุณมากนะคะ

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTA0MDgzNjQiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzMDY3NzkiO30

https://pintobook.com/ebooks/667e157a432ff9c73cbd948a

หรืออ่านเป็นตอน ๆ ได้ที่

https://www.tunwalai.com/story/794059

https://fictionlog.co/b/6664f7e01d1981001cee0f9d

https://www.readawrite.com/a/eb7a18ae00f72261f7805a38594c5bab

...............................

แสงแดดยามเช้าแผดเผาจากบนท้องฟ้าส่องทะลุกิ่งก้านต้นไม้ใหญ่ที่ช่วยบดบังความร้อน อาคารเรียนของสถาบันอาชีวะแห่งนี้เริ่มมีคนพลุกพล่านมากขึ้น นักเรียนทยอยเดินผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับเสียงพูดคุยเซ็งแซ่สลับกับเสียงหัวเราะเฮฮาตามประสาเด็กวัยคะนอง

หญิงสาวในเครื่องแบบนักศึกษาคนหนึ่งมาถึงโรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เธอนั่งจัดเตรียมเอกสารอยู่ที่โต๊ะในห้องพักครูนานแล้ว ทบทวนตรวจดูข้อมูลต่าง ๆ ที่จะใช้สอนนักเรียนในช่วงคาบเช้าวันนี้ หัวใจเต้นแรงว่าปกติเล็กน้อยด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะต้องออกไปยืนหน้าชั้นและสอนวิชาภาษาอังกฤษอันเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกสอนตามที่เธอร่ำเรียนมา

"ครูจอย วันนี้พร้อมไหมครับ" ครูสมนึกเดินผ่านมาแล้วหยุดถามเธอ

"พร้อมค่ะ" เธอหันไปตอบแล้วคลี่ยิ้ม ก่อนจะตรวจดูเอกสารต่อ

ครูสมนึกยิ้มตอบก่อนไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง เขากวาดตามองครูจอย เครื่องแบบนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่มีความเรียบร้อย เหมาะสมตามกาลเทศะ เสื้อขนาดพอดีตัวกับกระโปรงพลีทสูงเหนือเข่าเล็กน้อย ไม่ได้เปิดเผยประเจิดประเจ้อเหมือนกับที่เขาเคยเห็นนักศึกษาสาวหลายคนที่เน้นความฟิตรัดของเสื้อและความสั้นเต่อของกระโปรง

กระนั้น ถึงแม้ไม่ได้เปิดเผยเนื้อหนังมังสาหรือสัดส่วนอะร้าอร่าม หญิงสาวคนนี้กลับมีเสน่ห์ชวนมองและน่าค้นหายิ่งนัก ครูหนุ่มใหญ่คิดแล้วสายตาของเขาก็สำรวจผิวพรรณของครูจอยที่ขาวผ่องนวลเนียนดุจดังน้ำนมบริสุทธิ์ตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาถึงปลีน่องกลมกลึง เขาไล้สายตาขึ้นมาถึงสะโพกผายกำลังพอเหมาะพอเจาะที่ซุกซ่อนสัดส่วนอวบอัดใต้กระโปรง เอวเล็กคอด และท่อนแขนที่เรียวสมส่วน

เส้นผมดำขลับมีประกายสีน้ำตาลเข้มของเธอยาวสลวยซึ่งถูกทัดหูข้างหนึ่งไว้ เปิดเผยใบหูได้รูปและไรผมอ่อนข้างแก้มไปจนถึงสันจมูกที่โด่งกำลังพอเหมาะ

เขาเฝ้ามองพลางขยับนิ้วโป้งเขี่ยแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้าย เขาได้เจอเธอครั้งแรกเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนตอนที่เธอมายื่นใบสมัครเป็นครูฝึกสอนที่นี่ ด้วยความที่ไม่มีครูมือใหม่ที่เป็นสาวสวยแบบนี้มานานแล้ว ครูหนุ่มเกือบทั้งโรงเรียนจึงแอบเมียงมองด้วยความสนใจ

แต่ครูสมนึกอดเป็นกังวลไม่ได้ เพราะที่ผ่านมา ครูฝึกสอนหลายคนซึ่งรวมถึงครูผู้ชายทั้งแท่งมาลองสอนที่นี่ได้ไม่นานก็ต้องถอดใจ ขอย้ายสถาบันฝึกสอนอย่างรวดเร็วด้วยไม่สามารถรับมือกับเด็กนักเรียนจอมเฮ้วทั้งหลายได้ ครูสมนึกเอาใจช่วยเธอให้อยู่ยงคงการฝึกสอนให้ครบ 3 เดือนตามกำหนด ส่วนหลังจากนั้นเธอจะเข้าทำงานที่นี่เลยหรือไม่ก็คงแล้วแต่การตัดสินใจของเธอหรือผู้อำนวยการจะกรุณา

เสียงออดเปลี่ยนคาบดังขึ้น ได้เวลาที่ครูจอยจะต้องไปฝึกสอนเป็นครั้งแรกแล้ว เธอหยิบเสื้อคลุมสีม่วงอ่อนมาสวมซึ่งขับผิวให้สว่างจ้าขึ้นอีกแล้วหันมาหาครูสมนึก แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่เสร็จธุระหน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอจึงไม่กล้าเอ่ยรบกวน เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ครูหนุ่มใหญ่ก็ลุกขึ้น เขาพยักหน้าแล้วเดินนำครูจอยไปยังห้องเรียน

เด็กนักเรียนชายร่างสูงหน้าตาดีคนหนึ่งควรจะอยู่ในห้องเรียนตั้งนานแล้ว แต่เขายังมัวแต่นัวเนียพัวพันอยู่กับสาวน้อยหน้ามล ทั้งคู่กอดจูบกันอยู่ในพื้นที่ปลอดคนหลังอาคารเรียน

"คิดถึงบอสจังเลย" เธอเอ่ยเสียงอ้อน

"เดี๋ยวเลิกเรียนเราไปที่ห้องพลอยนะ" บอสบอก

"รอไม่ไหวแล้วเนี่ย" พลอยอ้อนต่ออีก

บอสอมยิ้มอย่างหนุ่มเจ้าชู้แล้วจูบบดปากเธอ มือของเขาเคลื่อนขึ้นมาขยำเคล้นหน้าอกพอดีมือนอกชุดนักเรียน สาวน้อยในอ้อมแขนตัวอ่อนระทดระทวย เขากระหยิ่มและระเริงใจไปกับกลิ่นหอมกรุ่นและเนื้อสาวตึงแน่น ไม่สนใจว่าถึงเวลาเข้าเรียนคาบต่อไปแล้วหรือยัง

เย็นนี้น่าจะสนุกอีกแล้ว บอสคิด สาวน้อยหน้าสวยคนนี้เป็น "เด็กในสต็อก" คนล่าสุดของเขาที่ยังมีอีกหลายคนเกินสองมือจะนับทั้งที่อยู่ในสถาบันเดียวกันแห่งนี้และที่โรงเรียนแห่งอื่น ด้วยหน้าตาหล่อเหลา ไหล่กว้าง และตัวสูงซึ่งดึงดูดสาวให้ตกหลุมพรางได้ง่าย ๆ จึงไม่ใช่เรื่องยากที่เขาจะคว้าสาวสวยไว้ระบายความใคร่

ตอนสลัดทิ้งต่างหากที่ไม่ง่ายนัก กระนั้น เด็กหนุ่มคิดว่าเอาไว้ถึงเวลานั้นก่อนแล้วค่อยคิดหาหนทางกันอีกครั้ง อาจจะมีฟูมฟายบ้าง แต่เดี๋ยวเดียวก็คงจะหาย...เหมือนกับเด็กสาวอีกหลายคนที่เขาผ่านมา

ภายในห้องเรียนที่ครูจอยกับครูสมนึกกำลังเดินไปถึง เด็กหนุ่มคนหนึ่งกระชากคอเสื้อเพื่อนร่วมห้องหลังจากมีปากเสียงกัน หมัดลุ่นเกือบจะถูกสาวออกไปแล้ว แต่เพื่อนมากรูกันแยกออกไปก่อนได้ทันเวลา

"ไอ้สัตว์กะหมา! เดี๋ยวมึงโดนกูแน่" เต้คำราม

"ใจเย็น ๆ ไอ้เต้ พอแล้ว เดี๋ยวครูสมนึกมาแล้ว"

นักเรียนชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นแล้วดันตัว "เต้" ออกไปอย่างยากเย็นด้วยความที่เขาเป็นเด็กหนุ่มตัวสูงใหญ่ เต้สะบัดแขนเพื่อนที่พยายามแยกออกแล้วเขาก็กลับไปนั่งที่ด้วยอาการฮึดฮัด ส่วนคู่กรณียังทำตาขวาง ก่อนจะชี้หน้าทำนองว่าฝากไว้ก่อนเถอะมึง แล้วก็กลับไปนั่งที่ของตัวเอง

เก่งที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายและรำคาญเต็มทน เขามองนาฬิกาบนผนัง นั่งรอครูเข้ามาสอนช่วงเปลี่ยนคาบ เวลาเลตไปเกือบ 10 นาทีแล้ว

เสียงเพื่อนร่วมห้องเปลี่ยนจากแตกตื่นเมื่อครู่นี้กลายเป็นพูดคุยกันสนุกสนานและเอะอะมะเทิ่ง เก่งมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นไอ้น็อตกับเพื่อนแก๊งนักเลงหัวไม้แอบนั่งสูบบุหรี่กันอยู่ที่ซอกตึก เขามองไปอีกด้านก็เห็นรุ่นน้องและรุ่นพี่จับกลุ่มพ่นควันเป็นหย่อม ๆ เช่นกัน เก่งถอนหายใจออกมาอีกรอบ ชีวิตการเรียนปวส. ในโรงเรียนอาชีวะไม่ได้มีอะไรน่าสนใจแม้แต่น้อย

เขาตัดสินใจเข้ามาเรียนช่างยนต์ที่โรงเรียนอาชีวะในเมืองกรุงแห่งนี้เพราะอยากเป็นช่างซ่อมรถยนต์และอาจต่อยอดไปถึงวิศวกรรม อีกทั้งยังได้ยินมาว่านักเรียนสาว ๆ ในภาควิชาต่าง ๆ ก็งามกว่าสถาบันอื่น แต่พอเข้ามาเรียนจริง ๆ ภาควิชาที่มีสาวเรียนอยู่เยอะนั้นกลับถูกแยกกันไปอยู่อีกแห่ง คนละฟากถนน ส่วนที่เขาเรียนอยู่นี้มีแต่ช่างยนต์ ช่างก่อสร้าง และอีกสารพัดช่าง มีเด็กนักเรียนผู้หญิงเป็นส่วนน้อย และแน่นอนว่าส่วนใหญ่มีแต่เด็กผู้ชายวัยบ้าบิ่นที่พร้อมจะมีเรื่องชกต่อยได้ทุกเมื่อ

ไม่เพียงนักเรียนชายในสถาบันที่มีแต่คนหัวร้อน เก่งยังจำได้ตอนที่เปิดเทอมแรกมาไม่นาน เขาขึ้นรถเมล์กลับบ้านครั้งหนึ่ง นั่งกินลมชมวิวบนเบาะหลังสุดไปได้ยังไม่ถึงกลางทางก็เจอกับคู่อริต่างสถาบัน เขาลืมไปว่าสวมเสื้อช็อปและหัวเข็มขัดของโรงเรียน ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ความบาดหมางระหว่างสถาบันมาบ้างแต่ไม่คาดคิดว่าจะรุนแรงถึงขนาดนี้

รู้ตัวอีกทีพวกมันก็แห่ขึ้นมาบนรถกันแล้ว นับด้วยสายตาเกือบ 10 คน หนึ่งในนั้นจ้องมองมาที่เก่งอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เท้าของเขาไวกว่าความคิด เก่งกระโดดผลุงลงประตูหลัง วิ่งหนีไม่คิดชีวิต

"เฮ้ย ไอ้เหี้ย! หยุดนะ"

เก่งได้ยินมันตะโกนไล่หลังพร้อมกับได้ยินเสียงฝีเท้าพวกมันวิ่งไล่มาแต่ความประหวั่นพรั่นพรึงทำให้อาดรีนาลีนฉีดพล่าน มันสับหนีไม่ยั้ง เสียงก่นด่ากับเสียงเท้านับสิบคู่ค่อย ๆ จางหายไป กระทั่งเขามานั่งหอบแฮ่กอยู่ในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ประสบการณ์สุดระทึกครั้งนั้นทำให้เขาจำขึ้นใจว่าจะไม่ใส่เสื้อช็อปและเข็มขัดของสถาบันในที่สาธารณะอีก

"ขอโทษทีนะนักเรียน...วันนี้มีครูฝึกสอนมาวันแรก...ก็เลยเลตไปสักหน่อย"

ครูสมนึก เดินเข้ามาแล้วพูด ตามหลังเขาเข้ามาเป็นหญิงสาวในชุดนักศึกษา เก่งยังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาได้ยินเสียงของครูสมนึกเหมือนลอยมาจากที่ห่างไกล

"นี่คุณครูจีรนันท์หรือครูจอย...เธอจะมาฝึกสอนภาษาอังกฤษในช่วงเทอมสองของปีนี้ ตั้งใจเรียนกันนะ"

เขาเอ่ยแนะนำแล้วพูดถึงมหาวิทยาลัยที่ครูจอยร่ำเรียนอยู่ รวมถึงข้อมูลอื่น ๆ อีกยืดยาวแต่ก็ไม่เข้าหูเก่งแล้ว เพราะเมื่อเก่งเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นหน้านางฟ้าฝึกสอนชัดเจนแจ่มแจ้งเต็มตา เขารู้สึกเหมือนตกหลุมลึกที่ไม่มีทางไต่ขึ้นมาได้

ครูจอยขาวผ่องเจิดจ้าไปทั้งตัว หน้าตาทั้งสวยและน่ารัก แถมยังหุ่นดีจนเก่งตาลอย รอบตัวเธอเหมือนมีรัศมีอะไรบางอย่างเปล่งปลั่งออกมาดึงดูดสายตาไม่ให้มองไปที่อื่นได้อีก

ครูสมนึกเดินไปนั่งเก้าอี้เพื่อสังเกตการณ์การสอนของครูจอย เธอคลี่ยิ้มบนใบหน้างาม แล้ววางเอกสารที่เตรียมมาไว้บนโต๊ะครูหน้าห้อง

[therasak]

จะรับมืออย่างไรดีครูจอย วัยฮอร์โมนพลุ่งพล่านแบบนี้พลังงานเยอะล้นทะลัก

[swss2511]

สวรรค์ของเด็กคือได้เจอครูสวยๆ

[beesky]

แฟนผมเป็นครู ผมลองให้อ่านเขินหนักมาก

[Noosziis]

ใครจะเป็นคนโชคดีนะ ได้ครูจอย