ความรักปีกหัก ตอน 14 รับนาม+ครีส

[ึthanossa]

หนึ่งแสงที่โดดเดี่ยวในเงามืด
ราชันย์แห่งสัตว์ร้าย ยังคงร่ำร้องดุจจะตะโกนไปถึงฟ้าเบึ้องบน จิตสังหาร
แผ่ออกมามหาศาล แววตาที่ดูน่ากลัว ทำให้แม่แต่สาวโหด
อย่างเรนนี่ ยังต้องทรุดตัวลง ต่อหน้าราชันย์แห่งความตายผู้นี้

เสี่ยงกูร้องของชายที่เป้นดังหมาป่าดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะถูกรวบแขน
ด้วยมือทรงพลัง ของมนุษย์จักรกลสาวในเกราะดำ

"สงบสติหน่อย หมาป่าขาว"

"เรื่องถึงขันนี้แล้ว นายรีบๆจัดการให้เรียบร้อยเถอะหมาป่าขาว ก่อนที่ชั้นจะต้องลงมือเอง"
มนุษย์จักรกลยืนกอดอก พลางผายมือไปทางนักฆ่าผมเงิน
ที่มองสวนด้วยท่าทีไม่พอใจ พลางผายมือออก

"จะให้ผมลงมืออย่างไร หา นัมเบอร์1"
ชายผู้ประดุจสัตว์ร้ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น พลางสะบัดคมอาวุธออก
เห็นได้ชัดว่าบรรยากาศในเวลานี้ ไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง

ชายผู้เป็นประดุจปีศาจในร่างคนเหลียวหลังมาจ้องมองจักรกลในร่างมนุษย์
พลางผายมือราวกับขอความคิดเห็น มนุษย์ที่มีแต่เกราะคลุมร่าง
ถอนหายใจพลางจ้องมองคนตรงหน้า ที่ตอนนี้จ้องมองด้วยตาคู่หนึ่ง
ที่มีความมุ่งมั่น อันไม่อาจถูกทำลาย ก่อนประมุขแห่งเงามืด
จะเอ่ยคำพูดทำลายบรรยากาศกดดัน

"เรามาที่นี้เพื่อจัดการแก้ปัญหาที่พวกเธอเริ่มใว้" สาวเกราะเหล็กกอดอก
พลางจ้องมองกลุ่มคนตรงหน้า ก่อนที่หมาป่าขาวจะเอ่ยวาจาทำลายความเงียบขึ้น

"เป็นเรื่องปัญหาที่มีคนไม่รักษาสัญญา ชั้นเลยต้องมาทวงคืนใง"
ไวท์เอ่ย พลางควงคมมีดในมือขวา แล้ว
จ้องมองสองคนตรงหน้าอย่างจริงจัง ไหล่ข้างหนึ่ง
กอดร่างของมนุษย์จักรกลใว้




แววตาที่ดูเยือกเย็นนั้น
ไม่หวั่นใหวสักนิด

"ผมเลือกคนของผมแล้ว แต่เธอไม่รักษาคำพูด ดังนั้นยามที่ความตายมาถึง
ผมอาจไม่ช่วยเหลือก็ได้" หมาป่าขาวจ้องมองเรนนี่ พลา่งใช้คมมีดกรีดกำแพง
จนขาดเป็นชิ้นๆ ไปด้านหนึ่ง พร้อมกับที่เจ้าแห่งจักรกลหัวเราะเบาะๆ

เรนนี่ที่หน้าซีด จ้องมองใบหน้าของชายผู้ใกล้เคียงอสุรกายตรงหน้า
พลางเอ่ยปากทำลายความเงียบขึ้น
"ท่านอาจาร์ย์ หมายความว่าอะไรคะ"

สาวจักรกลปล่อยจิตสังหาร ที่ทำให้เรนนี่รู้สึก ราวกับทูตแห่งความตายมายืนอยู่ตรงหน้าก็ไม่ปาน
พร้อมที่มิเรียน่าปล่อยจิตสังหารรุนแรง ที่สามารถสังหารมนุษย์ได้ในทันที
ทำเอาเนตรนภาที่ยืนอยู่ในระยะห่าง ช็อกร่วงลงไป

ถ้าสาวเนตรไปยืนใกล้ปีศาจติดเกราะตรงหน้ามากกว่านี้
ก็คงจะสิ้นใจทันที่ เพราะความกลัวที่กัดกร่อนได้กระทั่งอวัยวะภายใน.....

มนุษย์จักรกลเน้นเสียงหนักๆอย่างหนักแน่น พร้อมจ้องมองทุกคนในห้องด้วยแววตาหยิ่งผยอง
ก่อนจะเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น ด้วยเสียงที่หนักแน่นจนน่ากลัว
"หมาป่าขาวตั้งใจจะมอบคุณสมบัติร่างแบบเดียวกับที่เขามี...พลังกายที่ข้ามขอบเขตมนุษย์ปกติ"
"แต่เธอดันไปทำลายสมดุลเคมีในร่างตัวเองซะก่อน...เขาเลยให้พลังไม่ได้ซะแล้ว"

"หมายความว่าใงกันแน่คะ" เรนนี่ชักคัทเตอร์พลางจ้องมองคนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่วางใจ
พร้อมที่สาวจักรกลปลดปล่อยดาบเลเซอร์สีเขียว ความร้อนจากใบดาบ ทำให้เศษฝุ่นผงที่ตกลงมาถูกสลายไปก่อน
จะถึงตัวดาบ ก่อนมิเรียน่าจะเดินย่างสามขุมเข้าหาเรนนี่ ความร้อนจากใบดาบ
และจิตสังหารที่แผ่พุ่งออกมา ทำให้ประธานนักเรียนสาวถึงกับทรุดตัวลง
ด้วยความที่ทั้งพลังกายและพลังใจถูกบั่นทอนลงอย่างมหาศาล

หนุ่มเนิร์ดกระโจนเข้ามาหามนุษย์จักรกล ที่หวดร่างของเขากระเด็นไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว
ก่อนจะเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น พร้อมยิ้มขึ้น ก่อนที่ไวท์จะเอ่ยขึ้น
"รั้งมือก่อนเถอะ ท่านประมุข เราสองคนไม่ได้มาที่นี่ เพื่อฆ่าคนนะ"



สาวจักรกลถอนหายใจ ก่อนจะปิดดาบเลเซอร์ ร่างงามสูงห้าฟุตครึ่ง ทรุดตัวลงกับเก้าอี้โซฟา พลางเอ่ยถาม
ผู้อำนวยการหนุ่ม ที่ตอบกลับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
"นายคิดยังใง ถึงได้กล้าเข้าไปหยุดชั้นในร่างเปิดดาบแบบนั้น" สาวผมน้ำตาลสะบัดผมงาม
"ก็แค่คิดว่าต้องปกป้องผู้หญิงที่ผมรัก ผมไม่สนใจหรอกว่าศัตรูจะทรงพลังแค่ใหน"

คำพูดนั้นทำเอาสาวเกราะไฮเทคหัวเราะ ผมสีน้ำตาลงามสะบัดไปมาตามสายลม
ริมฝีปากงามหัวเราะ ก่อนจะเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
"นายนี่พูดจายังกับพระเอกนิยายรักเลยนะ" มนุษย์จักรกลหัวเราะเบาๆ

ก่อนที่สาวสวมเกราะเหล็กจะถูกตบไหล่โดยหนุ่มตาสองสี หมาป่าขาว
เอ่ยทำลายความเงียบขึ้น ด้วยเสียงแดกดันแปลกๆ
"ความรักหรือเซ็กซ์กันแน่ ที่ทำให้นายยึดติบกับเรนนี่"
แววตาของชายที่ดูคล้ายสัตว์ร้าย ชำเลืองมองอย่างน่ากลัว
พร้อมที มือของมนุษย์จักรกลจอมโหด ดึงเข้าที่แขนของมือสังหาร
พลางส่งสายตาทำนองปราม พร้อมทั้งใช้มืออีกข้างวางบนไหล่

พร้อมที่ผู้อำนวยการหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจ
"พวกคุณรู้เรื่องผมกับเรนนี่ได้ยังใง"
ไวท์ทำเสียงแดกดัน ก่อนจะใช้คมมีดแทงโต็ะซะทะลุ
"ผมมีฉายาว่าหมาป่าขาวนะ หูตาผมต้องดีอยู่แล้วสิ ถามได้"

มนุษย์จักรกลเสริมด้วยเสียงที่ทรงพลัง
พลางตบไหล่ของหมาป่าขาว แล้วฉีกยิ้มขึ้นอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความน่าสยดสยอง
เจ้าแห่งจักรกลฉีกยิ้ม พลางปล่อยกระแสไฟฟ้าอ่อนๆออกมาจากเกราะ
แววตาที่ดูอำมหิตกลับมาอีกครั้ง
"ไม่ใช่แค่นายเอาเรนนี่ ยัยเด็กนั่นก็โดนเปลื่ยนเป็นของเล่นของนาย"
มิเรียน่าดูดกระแสไฟฟ้าจากปลั้กไฟ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียง
ที่ดูชิลๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ผิดกับไวท์ที่ดูจะอารมณ์เสียอย่างเก็นได้ชัด
"นายรู้ตัวหรือเปล่าว่านายทำอะไรกับเธอ นายทำให้เธอพัฒนาต่อไม่ได้อย่างที่ควรเป็น"
หมาป่าขาวตวัดมีดใส่ผู้อำนวยการหนุ่ม ที่รีบดีดตัวหลบคมมีด
ของชายผมเงิน ตามสัญชาติญาน กระนั้นการโจมตีที่อันตราย
ก็ยังคงพุ่งเฉี่ยวหน้า และสร้างบาดแผลรุนแรง มิเรียน่าลุกขึ้นปล่อยกระแสไฟฟ้าหยุด
หมาป่าขาว ที่กำลังจะใช้คมมีดฟานฟันใส่ร่างของเรนนี่ ที่ชักคัทเตอร์ออกมา


"นายเป็นอะไรไปเหรอหมาป่าขาว เห็นปกตินายไม่เคยสนใจเรื่องของใครขนาดนี้"
นักฆ่าลำดับ 1 เงยหน้าขึ้นสบตาประมุของค์กรสาว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหล่อหนักลม

"ชั้นหวังว่าเธอจะเติบโตอย่างถูกต้อง" ก่อนชายตาแดงจะจ้องมอง
ร่างของเรนนี่ พลางเอ่ยด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยความผิดหวัง

"ทำไมเธอถึงไม่รักษาคำสัญญากับชั้น ทำไมเธอถึงได้...ยอมให้เขาทำอย่างนั้นกับร่างกายเธอ"
แววตาของไวท์ยังคงทอประกายพร้อมสังหารทุกเมื่อ แม้จะถูกตรึ่งร่างในท่านั่ง
หมาป่าขาวก็ยังคงเป็นคนอันตรายอยู่เสมอ แววตาที่ดูอำมหิต รอยยิ้มที่ราวกับ
จะซ่อนพลางความตายและความเจ็บปวด ทำให้มิเรียน่าถึงกับ
ต้องปลดปล่อยดาบเลเซอร์ออกมาอีกครั้ง เพื่อหยุดยั้งชายคนนี้เอาใว้

แววตาของไวท์ทอแววไม่พอใจ ก่อนจะจ้องร่างของเรนนี่และคนที่เหลือีกครั้ง
"เพราะเธอไปทำอย่างนั้น ชั้นเลยไม่สามารถให้สิ่งที่ชั้นครอบครองกับเธอได้"
"เคมีมันเสียสมดุลไปแล้ว ถ้าอัดยานั่นเข้าไปอีก ก็รังแต่จะตายเท่านั้น"

"นั่นนะเหรอของขวัญที่ว่าคุณเตรียมใว้เพื่อชั้นกันละ"เรนนี่กอดอก พลางจ้อง
หนุ่มถือมีดไม่วางตา ไวท์พยักหน้ารับ ส่วนมิเรียน่าก็ปิดดาบลง

"ชั้นอยากมีชีวิตแบบคนธรรมดานะ ไม่ใช่ชีวิตที่ต้องอยู่กับความมืด"
ไวท์เอ่ยสวนไปทันที
"ที่ชั้นจะมอบให้เธอไม่ใช่ความมืด มันคือแสงสว่างที่ยิ่งใหญ่"

"แสงสว่างของคุณคือพลังที่จะอยู่เหนือใครๆ ชั้นต้องการแค่พลังที่จะปกป้องตัวเอง"
เรนนี่ดึงร่างของหนุ่มแว่นเข้ามาหลบด้านหลังตัวเอง พร้อมเอ่ยต่อไปทันทีว่า

"ชั้นสามารถใกล้ชิดเขา มอบความสุขให้เขา เป็นแม่ของลูกเขา"
"แล้วมันวิเศษตรงใหนละ เทียบกับความเร็วที่ดุจสายลม หรือพลังฟึ้นตัวที่ผมมีได้ยังใงกัน"

หมาป่าขาวยังเอ่ยต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ ส่วนมิเรียน่าก็หัวเราะหึๆ ก่อนจะเอ่ยวาจาขึ้นเบาๆ
"ราชันย์หมาป่าเอ้ย ไม่ใช่ว่าทุกคนจะกระหายพลังเท่าเราสองคนนะ"

"เธอไม่ต้องการจะเก่งกาจให้ได้เท่าชั้นจริงๆ นะเหรอ"
ไวท์ถามเป็นครั้งสุดท้าย
"คนที่ฆ่าพ่อแม่ตัวเองได้อย่างคุณ คงไม่เข้าใจหรอกมั้ง"
หมาป่าใหญ่ใจกร้าวแกร่ง ครองแดนแห่งเขาผู้กล้า
สังหารคนเป็นผักปลา แม้เทวายังหวาดกลัว
ฆ่าคนชั่วกลัวแผ่ไป แดนสุดใกลยังไม่อาจ
เสียงต่อกรคมเขี้ยวหวาด มัจจุราชครองแดนดิน
สตรีใหญ่ใจดุจหิน ท้าแดนดินมัจจุราช
แม้พลังจะไม่อาจ พิฆาตซึ่งหมาป่าใหญ่
แต่อาการบาดเจ็บนั้น มันบาดลงไปที่ใจ
เพราะแท้จริงหมาป่าใหญ่ ใจเห็นเพียงเธอเท่านั้น

บทกลอนของมิเรียน่าถูกขับขาน บาดลงไปถึงจิตวิญญานของไวท์
ชายผู้คล้ายสัตว์ร้าย หันมาหาผู้ร่วมงานพลางเอ่ยขึ้น
"คุณรู้ความในใจของผมได้ยังใง"

สาวเกราะเหล็กหัวเราะร่วน ก่อนจะใช้มือตบไหล่อีกฝ่าย
"จริงๆ เด็กนั่นสำคัญกับนายมากสินะไวท์ ถึงได้ยอมทุ่มเทฝืมือทั้งหมดที่มี ปกป้องแบบสุดกำลัง"
"แถมยังอยากจะให้เด็กนั่นได้พลังแบบเดียวกันอีก"

"ทำไมเธอไม่เข้าใจ ว่าผมให้ความสำคัญกับเธอมากขนาดใหน"
"นายไม่ใช่พระเจ้านะไวท์ นายไม่มีอำนาจไปทำให้ใครๆ เป็นหุ่นเชิดหรือตุ็กตาของนาย"
หมาป่าขาวถึงกับฟาดมีดใส่มนุษย์จักรกลด้วยความโกรธ
แต่คมอาวุธกลับไม่สามารถตัดผ่านทะลุเกราะกราฟีน
สุดแกร่งของสาวจักรกลตรงหน้าได้ ดาบเลเซอร์ถูกใช้เสียบทะลุผนัง ก่อนจะกรีดลงมาประชิดตัว
ไวท์ยกคมมีดขึ้น จะทำลายดวงตาของมิเรียน่า แต่กับถูกอีกฝ่ายล็อคแขนใว้

พลางปล่อยกระแสไฟฟ้าระดับสูงออกมาจากร่างของสาวจักรกล
เลือดไหลออกจากมุมปาก ก่อนร่างของไวท์จะทรุดตัวลง
มิเรียน่าเอ่ยต่อไป

"พวกที่เราฆ่าไปคือคนที่เป็นอันตราย หรือว่าเลวชั่วเกินเยียวยา แต่ในกรณีของเรื่องส่วนตัว"
"เราไม่มีความจำเป็น ที่ต้องทำการบีบบังคับหรือเขนฆ่า คนที่แค่มีความคิดส่วนตัวไม่ตรง"

"แต่เขาเป็นศิษย์ผม ผมควรมีสิทธิในชีวิตเขา"
"ก็เพราะพ่อแม่นายจุ้นจ้านในชีวิตนายมากไปไม่ใช่เรอะ นายถึงได้ฆ่าทิ้งทั้งคู่"
สาวเกราะเหล็กปิดดาบเลเซอร์ ก่อนจะฉีดสเปร์ยรักษาแผลให้ไวท์
"เลิกทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องได้แล้ว เราสองคนยังมีงานที่ต้องจัดการอยู่อีกมากนัก"

ในเวลาเดียวกัน ร่างของริวก็เดินโซเซออกมาจากตรอก พลางมีเลือดจำนวนหนึ่งไหล่ออกมาจากไหล่ซ้าย
ชายหนุ่มผมสีขาวขุ่นราวควันบุหรี่โดดลงมาขวาง ระหว่างร่างของริว กับทรชนอีกสามคน ร่างนั้น
เคลื่อนใหวปานสายลใ ฟาดฟันคนปลิวกระเด็นไปสองร่าง กลับใช้คมมีดแทงทะลุ
เกราะแข็งหนาเตอะของทรชนคนหนึ่ง และหมุนตัวเตะฟาดร่างอีกฝ่ายกระเด็นลอยละลิ่ว

พร้อมกับพุ่งผ่านร่างของชายอีกคน พร้อมฉีกลำใส้และตับของอีกคนทะลัก ชายคนหนึ่งเล็งจรวด
RPG ความแรงสูง พุ่งตัดผ่านอากาศมาด้วยความรวดเร็ว แต่ทว่าร่างของไวท์ก็ปัดป้องได้
ก่อนจรวดอีกลูก จะลอยมาจากมุมบอด แต่ถูกเป่าร่างหายไป

"ขอบคุณมากๆเลยนะไวท์ ผมไม่รู้จะขอบคุณคุณอย่างไรดี"
"ขอบใจคู่หมั้นคุณเถอะ เพราะผู้หญิงคนนั้นจ่ายเงินให้เราสองคนสำหรับการล่า"

ไม่ทราบว่าจะให้ผมจัดงานเลี้ยงตอนอาทิตย์หน้า
แต่มิเรียน่าที่ดูแววตาออกก็ตัดบทขึ้นทันที่
"ชั้นไม่ใช่คนที่มีรสนิยมไปทางสวิงกิ้ง ข้อเสนอนั้นขอผ่าน"

"ผมเองก็ไม่ได้มีความต้องการมากนัก ไม่สิ ความต้องการด้านเพศอาจดับไปแล้วก็ได้"หมาป่าขาว
พูดขึ้น พลางปามีดยาวตัดถังแก้ส สร้างระเบิดควันบดบังสายตา

" แต่ถ้าไม่ยอมจ่ายเงินให้ครบ คุณอาจซวยได้เหมือนกัน"

....................................................................................................................................................................................................................................

ร่างของสองนักรบเดินเข้าไปในบ้าน มิเรียน่าเดินเข้าไปในห้องน้ำ ขณะที่ไวท์นั่งกัดแอปเปิ้ลอยู่ภายนอก
นี่เป็นสาเหตุด้วย ว่าทำไมมนุษย์จักรกลสาว ใว้ใจชายที่เหมือนหมาป่าคนนี้ตลอดมา

"ชั้นจะมอบฉายาใหม่ให้นายซะ รับมันแล้วทำงานให้ดีละ"
"มีอะไรอีกละ ท่านประมุขคนใหม่"ไวท์หัวเราะเบาๆ

"แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ที่ 3 นั่นคือนามใหม่ของนาย"

.............................................................................................................................................................................................

ในเวลาเดียวกัน ร่างของริวที่กลับมาถึงบ้าน ก็โดนครีสพุ่งเข้ามาจูปปาก ก่้อนจะกระชากร่างของชายหนุ่มเข้าไป
ในห้องน้ำอย่างรุนแรง ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงรสหวานในปากหญิงสาว ที่แท้มันคือน้ำผึงที่ผสมด้วยสมุนไพรรากราคะ

ร่างของชายหนุ่มทึ้งผ้าเช็ดตัวที่ห่อคลุมกายอีกฝ่ายออก ก่อนจะใช้รีมฝีปากเลียไปตลอดเต้าสวยคู่ใหญ่ ที่เพิ่มขนาด
ขึ้นอีกราวสองนี้ิว หญิงสาวกระชากเข็มขัดของชายหนุ่มออก ก่อนจะกระชากกางเกงนอกออก แล้วฉีกกางเกงในจนขาด

ลำลึงค์ที่อวบหนาไม่แพ้ไฟฉาย และยาวจนสามารถทะลวงร่างของหญิงสาวเกือบทุกคนได้
ผงกหัวหงึกๆ อย่างหน้าเกลียดน่ากลัว ลำใหญ่นั้นมีเส้นเลือดปูมโปนเต็มไปหมด หญิงสาวกดร่าางของชายหนุ่มลงกับ
พึ้นห้องน้ำ ก่อนจะใช้หอยประจำตัวที่มีน้ำเยิ้มอยู่เต็มไปหมด กดลงบนหน้าของชายหนุ่ม พร้อมกับอ้าปากออก อมดูดดุ้น
ใหญ่ของริว ที่ทะลวงคอหญิงสาวลึกลงถึงคอหอย ริวเองก็ตวัดชิวหาไปซ้ายที่ขวาที่
เลียดูดน้ำเงื่ยนในรูเสียวของครีสอย่างดุเดือด พริบตาต่อไปน้ำลาวาขาวขุ่นก็ทะลัก เข้ามาในร่าง
ของครีสทางปาก ขณะที่ใบหน้าและลำคอของริว ก็ถูกโชลมไปด้วยชั้นน้ำเงี่ยนที่หนาและสีขาวขุ่น

ชายร่างใหญ่าจับร่างของสาวงามกดลงในอ่างอาบน้ำ ความรู้สึกของการสอดใส่
นั้นฝืดและคับแน่นยิ่งขึ้น ต่างจากบนบก แต่ด้วยอารมณ์ทางเพศ ก็ทำให้ริวเกิดอาการฮึด
กดท่อนลำใหญ่เข้าไปจนสุด ทะลวงเข้าไปในมดลูกของคริสที่กรีดร้องอย่างสุดเสียว

"อะ อ้ะ อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"ครีสกรีดร้องอย่างขาดสติ
พลางปล่อยน้ำเสียวออกมาโชลมท่อนเอ็นขนาดยักษ์แทบจะในทันที

ร่างของหญิงสาวยกตัวขึ้นลงขย่มร่างของชายหนุ่ม ขณะที่ฝั่งชายหนุ่มก็ทำการบีบสบู่ออกมา
ชโลมร่างงามทั่วตัวในทันที มือลูกไล้ไปตามปทุมถังสวยอวบใหญ่ เอวคอดกิ่วไร้ไขมัน ขาอวบกำลังพอดี
และงดงามคล้ายปลีกล้วย ชายหนุ่มกระแทกท่อนเอ็นขนาดยักษ์ฺส่วนร่างงงามติดต่อกันสี่ห้าครั้งน้ำอสุจิ ก็แตกทะลัก
ปล่อยลูกอ็อดขาวนับแสนนับล้าน แหวกว่ายเข้าไปในตัวของหญิงสาว
"อะ อะ อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"โอ้ววววววว ซีดดดดด"
แต่บทเสียวที่น่าสนุกนี้ยังไม่จบลง หญิงสาวยกร่างของตนขึ้นจากน้ำ ลงไปอยู่ที่โถสุขภันทธ์
ให้ริวทำการเลียจนอาวุธประจำกายของเขากลับมาแข็งตัวขึ้น พร้อมกับตะบันหญิงสาวในท่าหมา
โดยให้ใบหน้าเอียงลงไปในโถสุขภันท์อีกด้วย ชายหนุ่มซอยอยู่สี่ห้าครั้งก็น้ำแตก คราวนี้ครีสมีน้ำนมใหลออกมาพร้อม
น้ำหีจำนวนมาก ซึ่งริวก็ดูดเต้างามอย่างสะใจ พลางกินนมที่น่าอร่อย
"คริสท้องแล้วใส่มั้ย"
สาวฝรั่งพยักหน้า"เซ็กซ์เก่งขนาดนี้ จะให้ใส่จนคลอดเลย"



[size=18]มิเรียน่า(ใส่เกราะ)[/size]

ครีส