ดวงใจแม่ cop

[ฟัก อยู่แม้น]

ดวงใจแม่!! ...

เอี้ยดดดดดด....................!!! เสียงเบรคที่ลากยาว................

"โครม!!"

เสียงรถปะทะกับต้นขี้เหล็กที่ข้างทางของสายเอเซีย
แรงปะทะที่รุนแรง ทำให้ต้นขี้เหล็กขนาดเขื่องขาดกระเด็น

หลังจากฝุ่นจางมันเหมือนทำให้ ตรงนั้นทุกอย่างแทบจะหยุดเคลื่อนไหว
ชาวบ้านที่ทำนาอยู่บริเวณนั้นต่างตะลึงกับสิ่งที่เห็น
รถเก๋งสีขาวชนกับต้นไม้จนหน้ารถยู่ หลังจากทุกคนได้สติก็รีบมาช่วยเหลือทันที

ภาพที่เห็น เด็กหนุ่มอายุประมาณ 25 ปี ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด แต่ยังคงมีลมหายใจ
ชาวบ้านช่วยกันนำร่างเขาออกจากซากรถ แล้วนำส่งโรงพยาบาลทันที ..............
........................................................................

"คุณนิรมล ใช่ไหมคะ" เสียงเรียกชื่อของเธอทางโทรศัพท์ดังขึ้น
"ค่ะ ดิฉันเอง มีอะไรหรือคะ"
"คืออย่างนี้นะคะ คุณนิรมลโปรดทำใจนิดนึงนะคะ"

เสียงที่หยุดลงมันทำให้หัวใจของ นิรมล แทบจะหยุดเต้นลงทันที
เธอรับรู้ด้วยสัญชาติญาณว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

"คือทางเราได้ค้นข้อมูลของผู้บาดเจ็บที่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
ก็คิดว่าคุณ นิรมลคงเป็นญาติของคุณ ปรีชา ใช่ไหมคะ"

เสียงที่หยุดลง มันทำให้น้ำตาเธอเริ่มไหลเหมือนรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นทันที !

"ค่ะ .. ดิฉันเป็นแม่เขาค่ะ" เธอพยายามกลั้นเสียงที่เริ่มจะสั่น
"ลูกชายคุณ ขับรถชนต้นไม้ ตอนนี้ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลจังหวัด
ทางเรากำลังพยาบาลเขาอยู่ ขอให้คุณมาที่โรงพยาบาลด้วยนะคะ"

สิ้นเสียงของพยาบาล นิรมลไม่มีเสียงที่จะตอบหรือแม้แต่ จะขอบคุณ
มือเธออ่อนกำลังอย่างไม่มีเหตุผล หูโทรศัพท์ร่วงลงกับพื้น เธอแทบจะเป็นลม
...................................................................

ลูกชายเธอจะเข้ามากอดเธอพร้อมกับจูบแก้มเธอทุกๆ เช้า

"แม่ครับ ผมรักแม่"

เสียงของลูกชายเธอที่บอกรักเธอ เป็นประจำก่อนไปทำงาน
มันทำให้เธอมีสติ เธอบอกกับตัวเองว่าเธอต้องไม่เป็นอะไรตอนนี้ ลูกชายเธอกำลังรอเธอ
เธอพยายามตั้งสติ รีบแต่งตัว บึ่งรถไปที่โรงพยาบาลทันที

"คุณหมอคะ ลูกดิฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ" เสียงนิรมลถามคุณหมอทันที ที่เห็นหมอออกจากห้องผ่าตัด
"คุณเป็นญาติคนเจ็บใช่ไหมครับ"
"ค่ะ" เธอตอบอย่างกังวล

"คนเจ็บไม่เป็นอะไรมากครับ แขนหักสองข้าง หัวแตกนิดหน่อย
แต่ผมกังวล ไม่รู้ว่ากระดูกสันหลังว่าจะเคลื่อนหรือเปล่าครับ คงต้องดูอาการซักระยะครับ"

เสียงคุณหมอที่อธิบายให้เธอได้สบายใจ

"ไม่ต้องกังวลครับ ทางเราจะดูแลให้อย่างใกล้ชิดครับ ขอให้สบายใจได้ครับ"

คุณหมอพยายามลดความกังวลของคุณนิรมล

"ขอบคุณหมอมากค่ะ อย่างไรดิฉันขอฝากคุณหมอด้วยนะคะ เรามีกันสองคนถ้าเขาเป็นอะไรไป ดิฉันคงต้องตายแน่ๆ"

เสียงนิรมลที่ยังคงสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด
........................................................................

"ปุ้ยลูกแม่ เป็นอย่างไรบ้างลูก" เสียงเธอที่แสดงออกอย่างคนดีใจ ทันทีที่เธอเห็นลูกชายเธอลืมตาขึ้น
"แม่ครับ ผมเป็นอะไรครับ" เสียงลูกชายที่ถามแม่อย่างงงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ปุ้ยขับรถชนต้นไม้" ลูกชายทำหน้าเหมือนกำลังนึกเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองอยู่
"ปุ้ยเจ็บมากไหมลูก" เสียงนิรมลที่ถามลูกชายอย่างเจ็บแทน
"แม่ครับ ผมไม่เจ็บหรอกครับ แม่อย่าร้องไห้นะครับ ผมไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้" เสียงลูกชายที่พยายามปลอบแม่

"แต่!! แม่ครับ ขาผม....." เสียงที่ขาดหาย มันทำให้คุณนิรมลรีบมองที่ขาลูกชายทันที
"ขา..เป็นอะไรหรือลูก"...เธอถามอย่างสงสัย
"แม่ครับ ...ขาผม...ทำไมผมไม่รู้สึกเลยล่ะครับ"
"ขาลูกไม่ได้เป็นอะไรนี่..!!" เธอบอกลูกชายแต่ภายในใจเธอ...มันทำให้เธอเป็นกังวล

"พักผ่อนเถอะลูก นอนซะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก เดี๋ยวก็หาย"
"แม่อยู่ข้างๆ ลูก เรามีกันแค่สองคน ลูกต้องไม่เป็นอะไรนะ แม่รักลูก"

เธอพยายามให้กำลังใจลูกชาย เธอร้องครางเหมือนคนที่ถูกกระชากดวงใจ

"ครับแม่...ผมรักแม่ครับ"
........................................................................

หลังจากลูกชายเธอนอนหลับ เธอรีบตรงดิ่งไปหาหมอที่ผ่าตัดลูกชายเธอทันที

"ครับ หมอเองก็กังวลว่ากระดูกสันหลังของลูกชายคุณอาจเคลื่อนไปทับเส้นประสาท"
"แล้วลูกชายดิฉันจะเป็นอัมพาตหรือเปล่าคะ" เธอถามอย่างกังวล
"คงต้องเอ็กซเรย์อย่างละเอียดอีกทีครับ แต่ผมคิดว่าถ้าผ่าตัดอาจหายได้ หรือถ้าเคลื่อนไม่มาก ผมคิดว่าทำกายภาพบำบัดก็พอครับ"

คุณหมอพยายามอธิบายให้คุณนิรมลคลายกังวล
....................................................................

หลังจากการรักษาไปช่วงเวลาหนึ่ง

"แม่ครับ ผมปวดท้องฉี่ครับ" เสียงลูกชายที่บอกคุณ นิรมล
"ลูกว่าไงนะ" เธอเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน

"ผมปวดท้องฉี่ครับ" ครั้งนี้นิรมลได้ยินชัดเจน เธอดีใจที่ลูกเธอปวดฉี่ เธอรีบหาโถรองมารองฉี่ลูกชายเธอทันที !

"........"

ปุ้ยมองแม่อย่างสงสัยกับอาการที่แม่ของเขาแสดงออกเหมือนกำลังดีใจ

"แม่ครับ แม่เป็นอะไรครับ ผมปวดท้องฉี่แต่ทำไมแม่ดีใจละครับ" ปุ้ยถามแม่อย่างสงสัย

"ปุ้ย แม่กังวลกลัวลูกจะเป็นอัมพาต เพราะกระดูกสันหลังของลูกเคลื่อนทับเส้นประสาท
หมอเขาบอกแม่อย่างนั้น พอลูกปวดท้องฉี่ก็แสดงว่าลูกยังมีความรู้สึกอยู่ แม่ก็ดีใจนะซิ"
นิรมลอธิบายให้ลูกเธอเข้าใจ

"แม่ครับ ผม....ผมอายครับ" ปุ้ยบอกแม่ทันทีที่นิรมลกำลังถอดกางเกงเขา
"แม่เห็นมาตั้งแต่เด็ก อายอะไรแม่" เธอมองหน้าลูกชายเธออย่างยิ้มๆ
"แต่ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ" ปุ้ยบอกแม่อย่างอายๆ

"ตอนที่ลูกยังไม่รู้สึกตัวตั้งหลายวัน แม่ก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ลูก ตรงนั้นแม่ก็เช็ด ไม่เห็นต้องอายเลย"

นิรมลพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติจนทำให้ปุ้ยลดความอายลง

"มือก็เจ็บทั้งสองข้าง ยังจะเล่นตัวอีก ไม่แก้กางเกงเดี๋ยวก็ฉี่รดกางเกงหรอก อายพยาบาลสาวๆ หรือจะอายแม่ !! "

ปุ้ยอยู่ในภาวะที่ต้องจำยอม นิรมลรูดกางเกงโรงพยาบาลลง ไรขนที่ท้องน้อยดกดำเป็นทางยาวลงสู่หว่างขาของปุ้ย
นิรมลจับควยปุ้ยลูกชายเธอที่แข็งเพราะฉี่ที่อั้น มือนิ่มๆ ของนิรมลจับด้ามควยลูกชายเธอจ่อที่ภาชนะรอง

"ค่อยๆ ผ่อนนะ ลูกปุ้ย " นิรมลพูดบอกลูกชายเธอ

ปุ้ยค่อยๆ ผ่อนท้องน้อย ปลายลำกล้องที่เปิดออก
น้ำสีเหลืองใสๆ ที่ออกจากลำกล้องเป็นทางยาวลงสู่ภาชนะที่รองรับ จนกระทั่งเสร็จสิ้น
นิรมลรูดหนังควยลูกชายเหมือนจะรีดให้ฉี่ที่ค้างลำกล้องออกให้หมด

"แม่ครับ....ผ....ผ...ผมสุดแล้วครับ ขอบคุณมากครับ"

ปุ้ยขอบคุณแม่เพื่อให้ทุกอย่างเสร็จสิ้น เหมือนอย่างที่เขาคิดไว้ ใช่!! เขายังคงอายแม่ เขาไม่ใช่เด็กๆ แล้ว
มือนิ่มๆ กับความหนุ่มที่มันเหมือนเชื้อเพลิงเผาจิตใจให้เขาคิดเลยเถิดกับแม่ตัวเอง

"ให้สุดก่อนนะ....เดี๋ยวรดกางเกงมันเลอะเทอะ ไม่ดีนะ "

นิรมลยังคงรูดเข้าออก ปากเธอพูด แต่สายตาเธอจับจ้องด้ามควยที่เธอจับ...

มันเหมือนย้อนความทรงจำสิ่งที่เธอเคยสัมผัสมัน
เธอเคยชื่นชมกับความยืดหยุ่น ความแข็งของมัน แต่นั้นมันนานมาแล้วกับพ่อของปุ้ย
เธอรำลึกถึงช่วงที่เธอเคยสัมผัสกับมัน มันหวนเข้ามาในสมองของเธอ...

มือเธอกำรูดควยลูกชายเธอ ขณะที่ภาพเก่าๆ แห่งความชื่นชมมันแล่นเข้ามาในสมองของเธอ

"แม่ครับ....ผม...ผมสุดแล้ว " ปุ้ยพยายามบอกแม่
"แ....แม่ครับ " ปุ้ยพยายามเปล่งเสียงอีกครั้ง แต่ไม่เป็นผล

นิรมลกำควยที่เริ่มแข็งตัวเพราะการปลุกเร้าของนิรมล
หนังควยที่เธอรูดเข้าออก หัวควยสดใสมันอวดความใหญ่โต สายตานิรมลที่จับจ้องอย่างไม่กระพริบ
อารมณ์ของเธอกำลังเตลิด...
................................................

!! เอี๊ยดดด......!!. เสียงเปิดประตูยาวของหมอที่มาตรวจเช็คอาการคนไข้

นิรมลได้สติทันที เธอรีบปล่อยมือจากควยลูกอย่างเสียดาย
เธอจัดแจงรูดกางเกงเข้าที่ ก่อนที่จะเอาภาชนะไปเททิ้งในห้องน้ำ

"หมอคะ ลูกดิฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ" เธอรีบถามทันทีที่เดินมาถึงเตียงคนไข้
"เมื่อกี้ หมอเข้ามาเห็นคุณกำลังรองปัสสาวะ ก็แสดงว่าลูกชายคุณไม่เป็นอัมพาตแน่นอนครับ"
"ทำไมหมอรู้ล่ะคะว่าลูกดิฉันไม่เป็นอัมพาต" นิรมลถามหมออย่างสงสัย
"ก็เพราะคนไข้ที่เป็นอัมพาต เขาจะไม่รู้สึกส่วนล่างทั้งหมด เวลาปัสสาวะจะปล่อยออกมาเอง"

" แต่ผมคิดว่าอาจต้องใช้เวลาซักระยะครับ อย่างไรคิดว่าทำกายภาพบำบัดก็น่าจะหายครับ
อย่ากังวลไปเลยครับ แต่หมอกลัวเรื่องสภาพของจิตใจคนไข้มากกว่าครับ"
"มันเกี่ยวอะไรกับสภาพจิตใจล่ะคะ" นิรมลถามอย่างสงสัย
"กระดูกที่เคลื่อนทับเส้นประสาท หมอรักษาได้ แต่อาการที่เป็นมันอาจทำให้คนไข้กังวล และอาจไม่มีความรู้สึกทางเพศได้"

การสนทนานิ่งเงียบไปซักครู่...

"หมอเพียงแต่อยากให้คนไข้ผ่อนคลาย ไม่กังวลเท่านั้นครับ"
"แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นครับ ผมรับรองได้" นิรมลนิ่งเงียบพร้อมกับคิดถึงอาการของลูกชาย

สิ่งที่หมอบอกและสิ่งที่เธอรับรู้ มันทำให้เธอสบายใจขึ้นมาระดับหนึ่ง แต่ก็ยังทำให้เธอกังวลอยู่ดี
หลังจากตรวจเช็คร่างกายเรียบร้อยแล้ว หมอก็เดินออกจากห้องไป
เธอผ่อนคลายขึ้น หลังจากรู้อาการของลูกชายเธอ

นิรมลกอดลูกชายของเธอเหมือนอยากให้ทุกอย่างมันดีขึ้น

"ปุ้ยลูกแม่ แม่รักลูก"

เธอกอดไปพูดไป เธออดไม่ได้ที่จะจูบลูกชายของเธอ เธอจูบแก้มทั้งสองข้างสลับไปมา
ปุ้ยพยายามหันหน้าเพื่อหลบศีรษะของนิรมล จนทำให้ปากของปุ้ยกับนิรมลสัมผัสกัน
นิรมลจูบปากลูกชายอย่างลืมตัว เธอดูดปากเหมือนให้เป็นรางวัลกับลูกชายที่เธอรู้ข่าวดีถึงอาการของเขา

"แ...แม่ ครับ" ปุ้ยพยายามบอกแม่
"ปุ้ย แม่ดีใจที่ลูกไม่เป็นอะไรมาก แม่ดีใจ" นิรมลแสดงออกอย่างลืมตัว

"แม่ครับ ผมเจ็บแขนครับ" นิรมลตกใจที่ลืมตัวกอดลูกชายอย่างแรง
"แม่ขอโทษ แม่ดีใจจนลืมตัวไป แม่ขอโทษที"

สิ่งที่ปุ้ยได้รับการปรนนิบัติของแม่ ปุ้ยเองก็ยอมรับว่ามันเป็นความรู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ปุ้ยรู้สึกประทับใจกับสิ่งที่แม่ทำให้ แต่อีกใจเขารู้สึกผิดที่มีอารมณ์ตอนที่แม่รูดควยให้.....
สิ่งที่อยู่ในใจมันทำให้ปุ้ยคิดวกวนไปมา จนทำให้นิรมลสังเกตเห็นความผิดปกติที่ปุ้ยเริ่มเงียบลง

"เป็นอะไรหรือปุ้ย" นิรมลสังเกตสิ่งผิดปกติของลูกชายเธอ
"เปล่าครับ"
"แม่เห็นลูกเงียบไป กังวลอะไรหรือเปล่าปุ้ยลูกแม่"
"ม...ม...ไม่มีอะไรครับ"

จาการที่หมอบอกเธอ และสิ่งที่เธอสังเกตลูกชายเธอ สิ่งผิดปกติที่เธอเริ่มมองเห็น
เธอไม่อยากเห็นลูกชายของเธอเป็นอย่างที่เธอกลัว ........................
..........................................................

"ได้เวลาเช็ดตัวแล้ว" นิรมลพูดเสร็จก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ขันน้ำ และแป้ง เพื่อเช็ดตัวให้ลูกชายของเธอ
"เช็ดตัวหน่อยนะลูก" นิรมลเริ่มปลดกระดุมเสื้อ

แผงอกที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแสดงออกมาโชว์ความกำยำของความหนุ่มแน่น
เธอค่อยๆ ปลดเสื้อออก นิรมลที่ลูบไล้แผงอกเบาๆ คอยจับแขนยก ลูบหลัง เปิดคอ
นิรมลทำให้เลือดหนุ่มของลูกชายเธอฉีดพล่าน ในจิตใจปุ้ยเองพยายามไม่คิดอะไรไม่ดีกับแม่ตัวเอง
แต่ยิ่งพยายามห้ามไม่คิดมันเหมือนยิ่งทำให้คิด

ทุกการสัมผัสของแม่มันช่างอ่อนโยน การเอาใจใส่ของนิรมลมันช่วยเติมเชื้อไฟในใจให้เลยเถิด
ริมฝีปากนิรมลยิ้มอย่างชื่นชมที่เธอได้ทำหน้าที่ของแม่ที่ดีกับดวงใจของเธอ
เธอทำความสะอาดร่างกายส่วนบน ไล่ลงมาจนกระทั่งถึงส่วนสำคัญ เธอรูดกางเกงออก

"ลูกลองยกเอวให้แม่ถอดกางเกงหน่อยนะ ปุ้ย"

นิรมลพยายามให้ปุ้ยได้บริหารส่วนเอวบ้าง เธอพยายามกระตุ้นลูกชายเธอ
มือเธอสอดรองใต้ก้นของปุ้ยเหมือนประคองให้ปุ้ยได้เจ็บน้อยลง

"ลองยกเอวให้แม่ถอดกางเกงหน่อยลูกปุ้ย " เธอพยายามกระตุ้นอีกครั้ง

ปุ้ยพยายามขยับเอว ความเจ็บแปล๊บที่วิ่งเข้าหัวใจจนทำให้ปุ้ยหลับตาจนคิ้วขมวด
ปุ้ยกลั้นใจขยับแต่ก็ขยับได้นิดหน่อยจนหมดลมกลั้น ปุ้ยผ่อนเอวลงทันที

สายตานิรมลที่ดูอาการของปุ้ยอย่างใกล้ชิด สิ่งที่ปุ้ยแสดงอาการเจ็บปวดออกมาให้เห็น
มันทำให้นิรมลเจ็บยิ่งกว่าหลายเท่าตัวนัก

ทันทีที่ปุ้ยผ่อนเอวลง นิรมลก็ผวารองรับเอวของปุ้ยทันที
จนทำให้นิรมลเสียหลัก แก้มนิรมลแนบควยปุ้ยซึ่งพอดีกับนิรมลหมดแรง แก้มนริมลแนบควยปุ้ย

"เจ็บไหม? ลูก" เธอถามอย่างเป็นห่วง
"มันเจ็บแปล๊บๆ ครับแม่"
"ไม่เป็นไรหรอกลูก แต่ลูกต้องพยายามหน่อยนะ" นิรมลให้กำลังใจ

เธอจัดแจงถอดกางเกงปุ้ยออก ความใหญ่โตของความหนุ่มทำให้นิรมล อดมองมันไม่ได้
ทุกครั้งเธอไม่รู้สึกอะไร แต่เธอให้คำตอบไม่ได้ว่า ทำไมวันนี้เธออายที่จะมองมัน ?

สายตาปุ้ยที่จับจ้องดูเธอ มันทำให้เธอเขินที่จะทำเหมือนทุกๆ ครั้ง
แต่ด้วยหน้าที่และความจำเป็น ทุกอย่างยังคงต้องดำเนินต่อไปเพื่อลูกชายเธอ
เธอเช็ดถูตั้งแต่เอวลงมารอบๆ ความหนุ่มของปุ้ย เธอเช็ดข้ามไปมาระหว่างควยของลูกชายเธอ

ปุ้ยทั้งอายทั้งเขิน แต่ก็สงสัยว่าทำไมแม่ถึงผ่านเลยไปมา ไม่ทำความสะอาดควยของเขาเหมือนอย่างทุกครั้ง
จนกระทั่งเธอเช็ดหมดทุกส่วนจะเหลือก็แต่...ความเป็นหนุ่มของปุ้ย

"วันนี้แม่เช็ดตัวผมไม่เหมือนทุกครั้งเลยนะครับ " ปุ้ยอดถามแม่อย่างอดสงสัยไม่ได้

นิรมลมองปุ้ยแล้วอมยิ้ม เธอไม่ตอบ รอยยิ้มที่เธอแสดงออกมา มันทำให้ปุ้ยแปลกใจในทันที

"แม่อยากรู้...อาการของปุ้ย" นิรมลยิ้มๆ ยิ่งทำให้ปุ้ยสงสัยและเริ่มอายอีกครั้ง
"อาการอะไรหรือครับ...." นิรมลไม่ตอบ

แต่เธอเริ่มเช็ดตามซอกขาไล่มาจนกระทั่งไข่ของปุ้ย
มือนิรมลจับควยปุ้ยเปิดทางให้เธอได้ทำความสะอาดทุกซอกมุมของควยปุ้ย
จนเธอทำความสะอาดทุกซอกมุมของอวัยวะเพศของลูกชายเธอ

นิรมลจับควยลูกชายเธอตั้งขึ้น เธอกำมันหลวมๆ รูดหนังควยให้เปิดส่วนหัวเพื่อทำความสะอาด
เธอกำรูดจนหัวส่วนประธานเปิดออกแสดงความสดใสของความหนุ่ม
นิรมลทำความสะอาดมันอย่างไม่รังเกียจ เธอทำอย่างใจเย็น
มือนิ่มๆ ของนิรมลที่โอบอุ้มด้ามควยของปุ้ยมันเหมือนยั่วยวนและกระตุ้นให้ปุ้ยได้ลุกชัน

นิรมลมองควยลูกชายอย่างอมยิ้มเหมือนสมหวังกับอาการที่เธอเห็น
เธอทำความสะอาดมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น
เธอกำมันอีกครั้ง นิรมลกำมันเต็มมือของเธออย่างถนอม เธอมองมันอย่างชื่นชม

"ของลูกปุ้ยใหญ่เต็มมือแม่เลย ... "

สายตานิรมลจับจ้องมองควยลูกชายอย่างไม่กระพริบ เธอพูดออกมาเหมือนคนลืมตัว

"ปุ้ยบอกแม่หน่อยนะ ว่าลูกรู้สึกอย่างไรบ้าง..." เธอถามพร้อมๆ กับที่เธอกำรูดควยลูกชายเธอเข้าออกอย่างช้าๆ

"แม่ครับ.....แม่ครับ ผม ผมอายนะครับ" ปุ้ยพยายามหลบเลี่ยงอย่างอายๆ กับสิ่งที่แม่ทำให้

"ไม่ต้องอายแม่หรอกปุ้ย แม่อยากรู้ว่าลูกรู้สึกหรือเปล่า แม่กลัวว่าลูกจะไม่มีความรู้สึก แม่กลัวไม่ได้อุ้มหลาน"

น้ำเสียงนิรมลเรียบๆ จนทำให้ปุ้ยผ่อนคลายขึ้น

"แม่กลัวว่าลูกจะไม่สู้ แม่กำลังช่วยลูก อย่าอายแม่เลยปุ้ย ทุกอย่างสำหรับลูกถ้าแม่ทำได้ แม่จะช่วยลูกเอง"

นิรมลอธิบายสิ่งที่อยู่ในใจเธอ เธอกำรูดความหนุ่มของลูกชายเธอ หนังควยที่รูดเข้าออกมันทำให้เลือดหนุ่มฉีดแรง
ควยที่อ่อนตัวเริ่มขยายและดีดตัวอย่างช้าๆ มันเริ่มรับรู้และตอบสนองกับมือนิ่มๆ ของนิรมลที่สัมผัสมัน
ความใหญ่เริ่มเต็มกำมือของนิรมล

"อือ....ฮือ...มันเริ่มรู้สึกตัวแล้วลูก"

เธอพูดอย่างตระหนก แต่แฝงไปด้วยความดีใจอย่างเห็นได้ชัด
ปุ้ยเริ่มมีอารมณ์แต่ด้วยความรู้สึกผิดที่มีอารมณ์กับแม่ตัวเอง
มันแว๊บเข้ามาในความคิดของเขา จนจิตใจปุ้ยเริ่มสับสน
ผลสุดท้ายควยปุ้ยที่แข็งตั้งตัวตรงได้ซักระยะ ก็หดเหมือนเดิม

"ปุ้ย...ทำไมมันหดล่ะ" นิรมลถามอย่างกังวล
"ไม่รู้ครับ "....
"งั้นลองใหม่นะ"

ปุ้ยพูดหลบกับสิ่งที่เขากังวลภายในจิตใจ
นิรมลเริ่มใหม่อีกครั้ง เธอสาวควยลูกชายเข้าออกอย่างช้าๆ "ผ่อนคลายลูกปุ้ย "
ความหนุ่มเริ่มอวดความใหญ่อีกครั้งในมือเธออย่างช้าๆ เธอเริ่มยิ้มรับมันอีกครั้ง
เธอเพิ่มจังหวะการสาวควยขึ้นลง ปุ้ยหลับตารับการสาวควยของแม่อย่างเสียว

ความรู้สึกผิดเริ่มเข้ามาในสมองของปุ้ยอีกครั้ง ควยที่แข็งก็เริ่มอ่อนตัวอีกครั้ง
ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มแค่นั้น จิตใจของปุ้ยเริ่มสับสน ลังเล และกังวล

นิรมลพยายามอีกครั้ง ห้านาทีผ่านไป...
อาการแข็งตัวของปุ้ยยังไม่กระเตื้องให้เห็น ! นิรมลเริ่มไม่สบายใจกับสิ่งที่เห็น ???

..ลูกเธอไม่มีอารมณ์ หรือเพราะจากการเคลื่อนของกระดูกมันทำให้ลูกชายเธอไม่มีความรู้สึก ?!?

เธอคิดในใจ จนเธอเริ่มไม่สบายใจ ความคิดแวบหนึ่งเข้ามาในสมองของเธอ.. เธอจำได้ว่า...

..ตอนพ่อของปุ้ยเขายังไม่อยู่ในอาการพร้อม เขาเคยขอร้องให้เธอดูดควยให้เขา จนกระทั่งควยเขาแข็ง...

ภาพตอนนั้นมันเข้ามาในความคิดของเธอ นิรมลเริ่มมีความหวังอีกครั้งที่จะทำให้ลูกชายเธอมีความรู้สึก.....

"ปุ้ย ลองอีกครั้งนะ แม่จะทำให้ลูก ลูกต้องมีความรู้สึก ลูกต้องหาย"

ปุ้ยไม่รู้จะขัดขืนอย่างไร ทั้งๆ ที่ปุ้ยอายและรู้สึกผิด แต่ปุ้ยอยากให้นิรมลสบายใจ

"ครับแม่"

นิรมลเริ่มกำควยลูกชายอีกครั้ง เธอเริ่มอีกครั้งอย่างมีความหวัง
ความหนุ่มเริ่มแสดงออกอีกครั้ง มันเริ่มพองขยายตัวอวดความใหญ่โตของมัน
นิรมลก้มมองดูความใหญ่อย่างใกล้ชิด

ปุ้ยซึ่งมองดูแม่ พอเห็นนิรมลก้มมองควยเขา ความอายและเสียวมันทำให้ปุ้ยต้องหลับตา
นิรมลก้มมองจนแทบจะติดกับควยที่วิ่งเข้าออกในมือเธอ เธอรู้ว่าซักพักมันคงอ่อนเหมือนอย่างทุกครั้ง
เธอเริ่มแลบลิ้นแตะส่วนหัวของควยลูกชายเธอ เธอแลบลิ้นแตะมันไปมา วนรอบๆ ส่วนหัว
ก่อนที่จะเปิดปากอ้าอมควยลูกชายเธอเข้าปากอย่างช้าๆ ความอบอุ่นที่ครอบคลุมมันทำให้ปุ้ยลืมตาขึ้น

ภาพที่ปุ้ยเห็น ควยของเขากำลังผลุบเข้าออกในปากของแม่เขา

"อูววว์ แม่ครับ ผมเสียวครับ" ความตื่นเต้นกับสิ่งที่ไม่เคย มันยิ่งทำให้อารมณ์ของปุ้ยกระเจิง
"ทำใจให้สบาย แม่จะช่วยลูก มันเป็นการรักษา ลูกอย่ากังวลนะ"

เธอพยายามบอกลูก นิรมลสาวควยเข้าออก ปากเธอก็ดูดส่วนหัวของควยลูกชายเข้าปาก
เธอดูดเข้าออกสลับกับสาวควย ปุ้ยนอนหลับตาเกร็งเพราะความเสียว

"โอวว์ ซี๊ดดส์.. อูยย ย....." ปุ้ยร้องครางอย่างลืมตัว

ควยที่แข็งคับปากของปุ้ยมันทำให้นิรมลเริ่มมีอารมณ์ เธอเริ่มล้วงหว่างขาตัวเองอย่างลืมตัว

"พอเถอะครับแม่" ปุ้ยพยายามฝืนตัวเองไม่ให้เกินเลยไปกว่านี้
"ปุ้ยเจ็บหรือ บอกแม่เถอะ" นิรมลถามลูกชายอย่างกังวล
"เปล่าครับ ผม ผมกลัวว่าผมจะอดใจไม่ไหวครับ" ปุ้ยบอกอย่างกล้าๆ กลัวๆ นิรมลยิ้มรับกับเหตุผลของปุ้ย

"ลูกกลัวจะอดใจไม่ไหว ลูกก็ไม่ต้องอดใจหรอกปุ้ย"

นิรมลมองหน้าลูกชายอย่างสมหวัง กับอาการที่กระสับกระส่ายของลูกชาย

"มันคือวิธีการรักษาของแม่ อย่ากังวลอะไรเลยลูก แม่อยากให้ลูกมีความรู้สึก"

เธอมองหน้าปุ้ย สายตาที่หยาดเยิ้มมันเหมือนบ่งบอกสิ่งในใจให้ลูกชายของเธอได้กล้าขึ้น

"ปุ้ยมีอารมณ์กับแม่ใช่ไหม...." เธอมองหน้าลูกชายเหมือนกำลังรอคำตอบที่เธอต้องการ
"ครับ" นิรมลยิ้มรับคำตอบที่ได้ยิน
"ลูกอยากเย็ดแม่ใช่ไหม" นิรมลพูดคำดิบๆ ใกล้หูของปุ้ย

มันทำให้ปุ้ยตื่นเต้นจนควยที่แข็งตื่นตัวอย่างเต็มที่ มันกระดกรับเหมือนถูกกระตุ้น
กระดุกกระดิกแทนคำตอบ จนนิรมลรู้สึกว่ามันพองคับมือเธอ

"แม่อยากรู้ว่าแม่รักษาลูกได้ผลหรือเปล่า? ขอแม่พิสูจน์หน่อยนะ ลูกรักของแม่"

เธอลุกจากเตียงนอนของปุ้ย
เธอเริ่มถอดชุดของเธอ สายตาที่นิรมลมองดูลูกชายที่นอนดูเธอถอดเสื้อผ้า
เธอเริ่มถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น ...ทีละชิ้น สุดท้ายเหลือเพียงชุดชั้นในที่เธอใส่....

นิรมลอยากให้ลูกชายของเธอเกิดความกำหนัดกับอารมณ์
เธอเริ่มส่ายสะโพกยั่วยวนลูกชายของเธอ สะโพกที่ส่ายร่อน
นมเธอที่อัดแน่นอวดความใหญ่ที่ล้นออกมานอกเสื้อใน มันกระเพื่อม เพราะการส่ายร่อนของเธอ...

สายตาเธอจับจ้องอยู่กับลูกชายเธอ ควยของปุ้ยมันแข็งตั้งตรงอวดความพร้อม
เธอเริ่มปลดเสื้อในไปพร้อมกับการเต้นส่ายสะโพกของเธอ
นมคู่สวยออกมาอวดให้ลูกชายของเธอได้ชื่นชม มันสวยมากในสายตาของปุ้ย

ปุ้ยจำนมของแม่ได้ดี เขาเคยดูดนมจากอกเธอเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก
แต่เขาไม่เคยเห็นอย่างเต็มตาอย่างนี้เลย
วันนี้เป็นวันแรกในชีวิตที่ปุ้ยได้เห็นพร้อมๆ กัน ทั้งคู่ กับร่างเปลือยของแม่ !

นิรมลยังคงถอดกางเกงในของเธอเป็นชิ้นต่อไป ปุ้ยมองร่างแม่อย่างไม่กระพริบ...
สิ่งที่เขาไม่เคยนึกว่าจะได้เห็น เขากำลังจะได้เห็น หัวใจปุ้ยเต้นอย่างแรง !

ภาพแม่ที่กำลังเปลือยกาย เต้านมที่เคยดูด ...
สิ่งที่เคยตะขิดตะขวงใจกับศีลธรรม ปุ้ยลืมมันไปเลย
นิรมลปลดพันธนาการออกจากร่างกายเธอจนหมด เธอก้าวเข้าหาลูกชายที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง .............

"ปุ้ย แม่สวยไหม?" เธอถามลูกชายอย่างยั่วยวน
"ผมไม่นึกไม่ฝันเลยครับ ว่าแม่ผมจะสวยอย่างนี้"

นิรมลยิ้มแกล้มแทบปริ เธอก้มลงจูบปากลูกชายของเธอทันที สิ่งที่อดกลั้นมานานมันเหมือนน้ำที่ล้นเขื่อน
เมื่อเขื่อนพังทลาย ความต้องการที่แท้จริงก็แสดงแสนยานุภาพของมัน
ความดุเดือดความร้อนของอารมณ์ทั้งคู่ ถูกปล่อยออกมาเพื่อตอบสนองปรนเปรอซึ่งกันและกันอย่างไม่อาย

มันเป็นฉากรักที่เร่าร้อน ทั้งคู่สำรวจและปลุกเร้าลูบไล้ตามส่วนต่างๆ ของร่างกายซึ่งกันและกัน
มือของนิรมลจับควยของลูกชายสาวมันเข้าออกในมืออย่างใจเย็น เธอรู้จังหวะของอารมณ์ดี
นิรมลก้มลงดูดควยของลูกชายอีกครั้ง เธออยากกระตุ้นอารมณ์ของลูกชายเธอให้พร้อมสำหรับ
สิ่งที่เธอจะมอบให้...

"ปุ้ยพร้อมหรือยังลูก"
"ครับแม่.."

นิรมลเองก็หื่นกระหายอย่างเต็มที่ เธอลุกขึ้นยืนบนเตียงคร่อมเอวของลูกชายซึ่งตั้งควยรอ
เธอลดสะโพกให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะเจาะกับควยหนุ่มที่ตั้งตรง
เธอเอื้อมมือจับด้ามควยของลูกชายถูปาดร่องสถานที่กำเนิดของลูกชายเธอ
เธอถูไถควยปาดร่องแคมของเธอไปมา

"ซี๊ดดดส์... อูววว์.. " สองแม่ลูกร้องครางแทบจะพร้อมกัน
"ลืมตาซิลูกปุ้ย "

เธอเขี่ยควยลูกชายปาดร่อง ถูแคมตัวเอง จนควยของปุ้ยชุ่มไปด้วยน้ำเมือกของนิรมล
เธอเขี่ยรูก่อนที่เธอจะกดสะโพกลงอย่างช้าๆ หัวควยที่เป็นมันวาวค่อยๆ มุดเข้ารูหีนิรมล
มันเป็นภาพยิ่งใหญ่สำหรับปุ้ย แม่เขากำลังเย็ดเขากับควยเขา

"อูยยย์ แม่ครับเบาๆ ของแม่คับดีจังเลยครับ"

มันเหมือนคำชม นิรมลยิ้มรับก่อนที่เธอจะเอนตัวลงกอดลูกชายเธอ

"ควยลูกก็ใช่ย่อย คับหีแม่ไปหมดเลย" นิรมลพูดคำดิบๆ อย่างไม่กระดากอาย

เธอเคยใช้คำอย่างนี้กับพ่อของปุ้ยมาแล้ว เธอรู้มันกระตุ้นอารมณ์หื่นให้กระหายมากยิ่งขึ้น
ปุ้ยเองไม่เคยได้ยินมาก่อน น้ำเสียงที่ออกมาพร้อมๆ กับลมหายใจ น้ำเสียงต่ำๆ เบาที่ข้างหู
มันกระตุ้นให้หัวใจของปุ้ยเต้นแรง

"ครับ หีแม่แน่นควยผมไปหมดเลยครับ กดนิ่งๆ ก่อนนะครับ"

ปุ้ยเริ่มตอบโต้แม่บ้าง ทั้งคู่เริ่มกระตุ้นซึ่งกันและกัน
กล้ามเนื้อที่รัดควยปุ้ยเริ่มคลายตัว น้ำหล่อลื่นที่ออกมาทำหน้าที่อย่างลงตัว
นิรมลรับรู้ได้ทันที เธอกดโหนกหีเธอแนบควยลูกชายจนสุดโคน

"อูวว์ ควยลูกยันมดลูกแม่เลย"

นิรมลหลับตา บดหีให้ควยลูกชายเธอคลึงปากมดลูกของเธอ ปากที่ร้องครางเบาๆ เพราะความเสียว
เธอกดสะโพกขึ้นลงยาวๆ แล้วเพิ่มจังหวะให้กระชั้นกับความเร็ว ผับ ผับ ผับ !!!

"ซี๊ดดดดสสส์....... อูววว์ แม่.....ซี๊ดส์.."

ปุ้ยอดไม่ได้ที่จะยกเอวรองรับการกระเด้าของแม่ ถึงแม้มันจะเจ็บกระดูกที่เคลื่อนทับเส้น
แต่ความเสียวมันมากกว่า ปุ้ยยกเอวรับเป็นจังหวะ...

"ดีไหม ปุ้ย.. แม่เย็ดดีไหม เสียวควยดีไหม ลูกปุ้ย..." เธอถามปุ้ยเบาๆ ด้วยน้ำเสียงแห่งความกระสัน
"ดี ครับ แม่.. ผมอยากเย็ดแม่บ้างครับ"

ปุ้ยพูดอย่างเสียดาย เพราะเขายังเจ็บมือที่เข้าเฝือก และยังคงเสียวช่วงสันหลัง

"ใจเย็นๆ วันหน้าแม่จะนอนให้ลูกเย็ด ปุ้ยก็หายเร็วๆ แล้วกัน แม่จะให้ลูกเย็ดให้หายอยากเลย"

นิรมลพูดอย่างให้กำลังใจปุ้ยลูกชายของเธอ..

"แม่ให้ผมเย็ดจริงๆ นะครับ " ปุ้ยพูดเหมือนไม่เชื่อ เขากลัวว่าถ้าหายแล้วทุกอย่างจะเหมือนลมที่พัดผ่านไป

"มาถึงตอนนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่แม่จะให้ลูกไม่ได้ ลูกอยากให้แม่ทำอะไร ลูกบอกแม่มาเลย แม่ทำให้ลูกได้ทั้งหมด
ขอให้ลูกแม่หายเร็วอย่างเดียว" เธอให้กำลังใจลูกชาย แต่ยังคงยั่วยวนและท้าทาย..........

นิรมลกระเด้าเร็วขึ้น ความเสียวที่เพิ่มขึ้นทำให้ทั้งคู่หลับตาระงับความเสียว...

"ลูกจวนหรือยัง" นิรมลถามลูกชาย เพราะเธอแทบจะระงับความเสียวไว้ไม่ไหวแล้ว
"ครับ ผมเสียว ผมจะทนไม่ไหวแล้วครับ"

นิรมลยันตัวขึ้น ปรับให้ตัวเองอยู่ในท่าที่สามารถกระเด้าอัดควยลูกชายให้ถนัด
เธอจับอกของปุ้ยเหมือนยึดเป็นที่มั่นให้เธอได้เย็ดควยเขาอย่างรุนแรงกับอารมณ์ที่ถึงจุด
เธอกระเด้ายาวๆ อัดควยลูกชายอย่างลืมตัว !!!

"ปุ้ยขา.. ควยลูกถึงใจแม่จริงๆ เลย..."
"แม่เสียวหี....ลูกปุ้ยของแม่.." นิรมลร้องครางอย่างลืมอาย เธอยังคงกระเด้าได้อย่างต่อเนื่อง !!!!!

"โอวว์.....โอวววววว์............."
"ปุ้ย....ป...ปุ้ย ย ย............."
"โอวว์ โอววววววว์.......... ปุ้ย ป.....ปุ้ย แ แ ม่........." นิรมลกระเด้ายาวๆ อัดควยเป็นครั้งสุดท้าย...................
"แม่ เสร็จ แล้ววววววว ว................"

เธอกระเด้าจนควยปุ้ยอัดกับมดลูกเธออย่างแรง "กึก !!"

แม้จะไม่มีเสียงออกมาข้างนอก แต่ทั้งคู่รู้ว่า นั่นคือควยของปุ้ยกระแทกกับปากมดลูกนิรมล !

กล้ามเนื้อของผนังหีของธอ บีบตัวรัดควยลูกชายเธออย่างแรง มันตอดถี่ๆ !!!!!

กล้ามเนื้อที่รัดควยมันทำให้ปุ้ยแทบจะระเบิดออกมาในทันที !
นิรมลยังคงกระเด้าต่อไปอีก เธออยากให้ลูกได้เสร็จตามเธอมา
เธอยันตัวหาที่มั่น ทั้งที่เธอเสียวจนจับใจ แต่เธอต้องการให้ลูกของเธอถึงจุดหมายเช่นกัน

เธอกระเด้าแรงๆ จนควยลูกชายเธอกระแทกมดลูก !
เธอบดโหนกหีของเธอให้ควยลูกชายเข้ารูหีเธอให้ลึกที่สุด เธอบดไปมาอย่างลืมตัว ...

"กึก! กึก!" เสียงกระดูกที่ลั่นออกมาพร้อมกับที่ ปุ้ยพุ่งน้ำอสุจิอัดกับมดลูกของนิรมลอย่างแรง !!!

นิรมลอ้าปาก รับการพุ่งของน้ำควยที่พุ่งเข้าโพรงรูหีเธอ "อูววว์ อูววว์ อูววววว์.........."

ความแรงของน้ำที่ถูกเก็บสะสมมานาน มันระเบิดอัดเข้าโพรงหีจนล้นออกมาข้างนอกในทันที !

"แม่ครับ ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ ขาผมมันร้อนฉ่าเลยครับ "

เลือดที่ถูกปิดกลั้นจากกระดูกที่เคลื่อนทับเส้น มันเข้าที่เข้าทางของมันตอนที่นิรมลกระเด้าอัดควยครั้งสุดท้าย !
มันรุนแรงจนทำให้กระดูกที่ขบกันมันเข้าที่เหมือนโชคช่วย

"ลูกเป็นอะไร ลูกเป็นอะไร " นิรมลยกหีออกจากควยลูกชาย

ทันทีที่เธอยกหีออกน้ำที่ถูกปิดกลั้นมันไหลออกมาจนเลอะเตียงนอนเป็นดวงใหญ่

"ลูกเป็นอะไร " นิรมลถามลูกอย่างตระหนก
"ไม่รู้ครับ ขาผมร้อนๆ "

เลือดที่ไหลเวียนไปเลี้ยงขา มันกำลังทำหน้าที่ของมัน ขาของปุ้ย ค่อยๆ มีความรู้สึก
ปุ้ยเริ่มขยับนิ้วทีละนิ้วๆ หัวเข่าที่เริ่มงอได้ทีละน้อยๆ ...
นิรมลมองขาลูกชายอย่างไม่เชื่อในสายตาที่เห็น เธอขยี้ตาหยิกเนื้อตัวเอง เธอกำลังไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

" ลูกหายแล้ว ปุ้ย ลูกหายแล้ว " นิรมลออกอาการดีใจอย่างสุดตัว

เธอจับขาลูกชายน้ำตาไหลด้วยความดีใจ เธอได้ทำหน้าที่ของเธอได้อย่างสมบูรณ์
หน้าที่ของแม่ที่ทำทุกอย่างให้ลูกชายของเธอ เธอทำได้ทุกอย่าง เพื่อลูกชายของเธอ
................................

ความมหัศจรรย์ของความรักที่เธอให้กับลูก มันทำให้เธอดีใจ
แล้วครอบครัวเล็กๆ ก็กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง แต่มากกว่าที่เคยเป็นมา.......ท่านคงรู้ว่าอะไรที่มากกว่าเดิม.!

ขอบคุณครับ...