รุมทึ้งวิศวกรสาวกลางไซต์งานเถื่อน 5

[wachira123]

ตอนที่ 5 หน้ามืดเป็นเหตุ NC

 นพเริ่มทำงานกับเหล่าเพื่อนๆ อย่างแข็งขัน เขาทำงานได้อย่างรวดเร็วจนหน้าเหลือเชื่อ วางอิฐก่อกำแพงอย่างเชี่ยวชาญ แก้วมองดูเหล่าแรงชายใส่เสื้อกล้ามสีขาวสกปรก กล้ามเนื้อแต่ละคนล่ำสันเป็นมัดๆ จากงานที่ทำทุกวัน โดยเฉพาะกับนพที่ดูโดดเด่นกว่าคนอื่นๆ

 แต่ถึงแม้จะเห็นความหน้าของงานไปแบบนั้น แทนที่แก้วจะพอใจกลับทำให้เธอฉุนเฉียวขึ้นมา เพราะภาพในหัวยังคงนึกถึงดุ้นที่แข็งตั้งของนพตลอดเวลา ซ้ำยังกลิ่นน้ำกามยังคงคละคลุ้งอยู่ในปาก

 "รีบๆ ทำให้เสร็จล่ะ! ถ้าวันนี้หลังนี้ยังไม่เสร็จ คราวหน้าฉันจะไม่ให้พวกแกได้เบิกเงินแน่"

 พูดจบเธอก็รีบสะบัดก้นหันหลังไปโดยไว

"ไปกันเถอะช่างอู๊ด วันนี้เรามาตรวจงานให้เสร็จดีกว่า"

"โอเคครับ คุณแก้ว"

ทั้งสองคนเดินหันหลังไปด้วยกัน นพหันไปมองเบื้องหลังของแก้ว มองเห็นสะโพกอวบอิ่มบิดไปมาตลอดการก้าวเดิน ก่อนที่เขาเดาะลิ้นอย่างไม่พอใจกับคำดุด่าของเธอเมื่อครู่

ในช่วงสายของวันที่ร้อนระอุ แก้วที่มีตำแหน่งเป็นวิศวกรโครงการเดินตรวจงานอย่างขันแข็งในไซต์ก่อสร้างกลางแจ้งกับช่างอู๊ด

แสงแดดแผดเผาแทรกตัวผ่านหมวกเซฟตี้สีขาวที่เธอสวมไว้ ร่างเพรียวบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวรัดรูปและกระโปรงทรงเอสั้นเริ่มมีเหงื่อเกาะชุ่มไปทั่วใบหน้าและง่ามขา

เม็ดเหงื่อสะท้อนแสงแดดเล็กน้อยจนเสื้อเชิ้ตบางๆ ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เผยให้เห็นบราสีดำที่ดูตัดกับเนื้อผ้าบางสีขาวชัดเจน

"โอย... ทำไมวันนี้แดดมันแรงแบบนี้ ผิวฉันไหม้เกียมไปหมดแล้วเนี้ย!"

แก้วยกมือขึ้นกระชับปกคอเสื้อ พลางพัดเข้าหาตัวเองเพื่อระบายความร้อน แต่ก็ยังคงเดินตรวจงานต่อโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น

 เธอยกมือปาดเหงื่อจากหน้าผาก ก่อนถอนหายใจเสียงออกมาหนัก

"เมื่อไหร่งานจะเสร็จ จะได้ออกไปจากแดดบ้าๆ นี่สักที"

ช่างอู๊ดก้าวเดินข้างๆ แก้วอย่างช้าๆ สายตาเหลือบมองเรือนร่างของเธอไม่ระวาง จับจ้องไปยังเสื้อเชิ้ตเปียกๆ มองเห็นสัดส่วนหน้าอกใหญ่เต็มตึง

รอยยิ้มกรุ้มกริ่มปรากฏบนใบหน้า มันเป็นของดีที่เขาได้เห็นเป็นประจำขณะที่ทำงานกับแก้ว

"คุณแก้ว... ไหวไหมครับ? แดดมันร้อนแบบนี้ เดี๋ยวเป็นลมล้มเอานะ ให้พักชิมน้ำเย็นๆ ก่อนดีไหม?"

 เขาเอ่ยเสียงเบาๆ ทำท่าทีแฝงความห่วงใย

"ไม่ต้องห่วงฉันหรอกค่ะช่างอู๊ด ฉันอยากทำงานให้เสร็จจะได้ไปพักทีเดียว"

 เธอยังคงพัดปกเสื้อกระตุกขึ้นลงคลายความร้อนต่อไป ขณะที่เหงื่อเม็ดเริ่มไหลซึมลงมาผ่านซอกคอ ทำมันชุ่มไปด้วยเหงื่ออย่างน่าดึงดูดใจ

เธอก้าวขาขึ้นบันไดไปตรวจงานที่ชั้นสอง ช่างอู๊ดมองขึ้นไปเห็นภายใต้กระโปรงที่สั้นเหนือเข่า มองเห็นต้นขาขาวๆ ที่มีถุงน่องสีดำรัดแน่น ยิ่งทำเขาหอบหายใจรุนแรง

"ช่างอู๊ดค่ะ! มัวทำอะไรอยู่รีบขึ้นมาได้แล้ว"

"ขะ เข้าใจแล้วครับ!"

เขารีบตามขึ้นไปในทันที พลางรู้สึกเสียดายที่ได้เห็นของดีภายใต้กระโปรงของเธอ

"ช่างอู๊ดถือตลับเมตรไปทางนู้นนะคะ..."

เธอนั่งยองๆ ลงกับพื้น ก่อนที่จะให้เขาลากตลับเมตรไปวัดความยาวคานอีกฝั่ง

"อืม...สองเมตร 3 เมตร 10 เซ็น เผื่อระยะออฟเซตได้ดีมากเลยค่ะ สมกับเป็นงานของช่างอู๊ด ละเอียดดีมากเลย"

เธอมองตวัดเมตรพร้อมกับกล่าวชมไม่หยุด แต่ช่างอู๊ดกับตาเบิกกว้างมองไปทางแก้วด้วยความตื่นเต้น เขาเหลือบมองใต้กระโปรงของแก้วอย่างไม่ละสายตา ท่านั่งของเธอทำกระโปรงเปิดเริกขึ้นจนเห็นของดีภายใน

มองเห็นกางเกงในเซ็กซี่ แบบจีสตริงลายลูกไม้สีดำ พร้อมด้วยสายรัดถุงน่องที่เสริมความเย้ายวนอย่างเต็มที่ ทำเขาช่างอู๊ดกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหื่นกระหาย

"ช่างอู๊ดค่ะ!? ว่ายังไง...คิดเห็นยังไงบ้าง?"

เสียงของเธอทำช่างอู๊ดดึงสติกลับมาได้ทัน

"ครับใช่ครับ แบบนั้นเข้าท่าดีเลย"

เขาไม่รู้ว่าแก้วถามถึงอะไร แต่ตอบไปแบบมั่วๆ พลางเอามือลูบหัวกลบเกลื่อน แต่ก็ทำเอาแก้วยิ้มกว้างออกมาได้

"ผมบอกจริงๆ นะ ไม่อยากให้คุณแก้วต้องเหนื่อยขนาดนี้เลย... ถ้าล้มหัวฟาดพื้นขึ้นมามันจะยุ่งนะครับ ไปพักสักหน่อยดีไหม?"

แก้วเพียงหัวเราะเล็กน้อย ใบหน้าเริ่มชื่นบานเมื่องานดำเนินไปอย่างสะดวกเรียบร้อย

"เข้าใจแล้วค่ะ...ช่างอู๊ด พักสักแป๊บก็ได้ค่ะ แค่ฉันอยากทำงานให้เสร็จโดยไว"

แก้วพูดขณะกำลังจะลุกยืนขึ้น

ทว่าแสงแดดที่รุนแรงและเสื้อเชิ้ตรัดแน่นทำให้แก้วรู้สึกอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อลุกขึ้นยืนอย่างฉับพลัน เธอก็เริ่มรู้สึกว่าภาพตรงหน้าเริ่มเบลอ ความร้อนในร่างกาย การทำงานโดยไม่หยุดพักทำให้ร่างกายเธอหมดเรี่ยวแรง

เธอหน้ามืดและเริ่มเสียการทรงตัว ร่างเพรียวบางล้มพับลงในทันที

"คุณแก้ว!"

ช่างอู๊ดรีบถลาเข้าไปรับร่างเธอได้ทันเวลา เขาประคองเธออย่างใกล้ชิด มือแข็งแรงโอบเอวบางของเธอไว้อย่างนุ่มนวล อีกข้างคว้าจับเต้านมอันใหญ่จนเต็มมือ

รีบรู้ได้ถึงกลิ่นหอมๆ ของแก้ว ความนุ่มนวลของร่างกายเธอ ทำเขาแทบทนไม่ไหว

"ผมบอกแล้วว่านั้นไง... เดี๋ยวผมพาไปพักตรงที่ร่มนะครับ"

เขายิ้มเล็กน้อยในขณะที่อุ้มเธอไปยังใต้บ้านที่กำลังก่อสร้าง และค่อยๆ วางเธอลงบนแผ่นไม้ชั่วคราวที่ใช้เป็นที่นั่งพักเงียบๆ ข้างใต้ เงาของโครงบ้านช่วยบังแสงแดดได้อย่างพอเหมาะ

ช่างอู๊ดนั่งลงข้างๆ ใช้หมวกเซฟตี้พัดเบาๆ ให้เธอ

"เหนื่อยใช่ไหมครับ? ผมว่าคุณแก้วควรพักสักหน่อย จะได้ไม่หน้ามืดล้มพับไปอีกรอบ"

แก้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ มองเห็นรอยยิ้มของเขาก็รู้สึกสบายใจ ช่างอู๊ดเป็นคนที่เธอเชื่อมือได้เสมอเธอจึงไว้ใจเขา

"ขอบคุณมากค่ะช่างอู๊ด ฉันแค่ไม่อยากพักนานกลัวงานจะไม่เสร็จ"

"ไม่ต้องห่วงเรื่องงานหรอกครับ ผมจะช่วยจัดการให้คุณแก้วเอง"

 ช่างอู๊ดส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ก่อนที่แก้วจะยิ้มออกมาเล็ก หลับตานอนพักผ่อนไปทั้งแบบนั้น

แก้วนอนหลับสนิท ร่างบางสงบนิ่ง ขณะอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงนุ่มนวลตามจังหวะลมหายใจ ใบหน้าผ่อนคลายราวกับหลุดจากความเหนื่อยล้าของวัน

ช่างอู๊ดยิ้มมุมปากพลางมองไปที่เรือนร่างที่ไร้การป้องกันของแก้วด้วยความหื่นกระหาย เลียลิ้นบนริมฝีปากด้วยใบหน้าที่น่ารังเกียจ


ตอนใหม่ปล่อยแล้ว
👉ติดตามอ่านได้ที่👈

readawrite :
https://www.readawrite.com/a/a00f4a3c08d4afc933bbb14adeae7dab

fictionlog :
https://fictionlog.co/b/6737828f9e974d001cfc544c

[wic]

จะโดนลักหลับหรือเปล่า

[g9898]

โดนช่างอู๊ด "ตอก" เสาเข็มแน่นอน 

[Notkrab]

 

[swss2511]

ถ้าโดนลูกน้องเข้าไปได้ลืมผัวแน่

[tantawanjames]

นอนหลับแบบนี้เสร็จช่างอู๊ดซะแล้ว