พี่สาวที่รัก ตอนที่ 5

[msx]

ลู้น

[kaos2517]

ใช่แล้วอย่าปล่อยผ่านจัดเลยครับ

[Notto69]

แตกจนได้มั้ง

[rerngsak]

โดนเจ้าน้องเอาแน่

[modtanoy]

พี่สาวที่รัก ตอนที่ 5

หลังจากที่แพมผล็อยหลับไป ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านผ้าม่านบางเบา สาดส่องลงบนร่างที่นอนหลับสนิทของเธอ ราวกับเจ้าหญิงนิทรา ร่างกายของเธอนอนเหยียดผ่อนคลาย ผมยาวสลวยของเธอที่กระจายอยู่บนหมอน เผยให้เห็นถึงความสงบยามนิทรา พอชนอนอยู่ข้างๆ เธอ สัมผัสได้ถึงรูปร่างของเธอผ่านผ้าห่มผืนบาง ความอบอุ่นจากร่างกายของเธอแผ่มาถึงเขา พวกเขาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

ความรู้สึกใกล้ชิดนั้นทำให้เขาใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด ความอบอุ่นของเธอที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมทำให้เขาแทบจะกลั้นหายใจ ความปรารถนาบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจอย่างห้ามไม่อยู่ ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความปรารถนา ความขัดแย้ง และความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาในใจ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่าน แสงจันทร์ทำให้เขาเห็นใบหน้าของเธอชัดเจน ผิวหน้าของเธอภายใต้แสงจันทร์นั้นงดงามเกินกว่าจะบรรยาย ผิวเนียนละเอียดเปล่งประกายอ่อนๆ ดวงตาปิดสนิท ขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อย ราวกับเชื้อเชิญให้สัมผัส ช่างเป็นภาพที่งดงามจนยากจะละสายตา

เขาอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสเธออย่างเบามือ ลูบไล้ไปตามผิวเนียนละเอียดของเธอ สัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเธอ เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ปลายนิ้วของเขา ความนุ่มนวล ความอบอุ่น ความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสจากใครมาก่อน ความคิดนั้นทำให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านลึกๆ ในช่องท้องของเขา ความรู้สึกนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้เขาตัวสั่นเล็กน้อย

เขาหลับตาลง จินตนาการถึงสัมผัสที่เขาปรารถนา กลิ่นหอมของเธอ ความอบอุ่นของร่างกายเธอ ทุกอย่างผสมผสานกันเป็นความรู้สึกที่รุนแรงและยากจะควบคุม ความรู้สึกนั้นรุนแรงจนเขาแทบจะทนไม่ไหว เขาอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกมา แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่ควร ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ความปรารถนานั้นก็ยังคงโหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขา ราวกับพายุที่พัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง"จนพอชหมดความอดทนอีกต่อไป

พอชค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสแขนของแพม แขนเรียวเล็กขาวเนียนของเธอวางอยู่บนผ้าห่ม ผิวเนื้อนุ่มลื่นของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง สัมผัสแรกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ ทำให้เขาขนลุกซู่ ความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่ลูบไล้ไปตามเรียวแขนกลมกลึงของเธอ ราวกับต้องการซึมซับความรู้สึกนั้นไว้ทุกตารางมิลลิเมตร

เขาค่อยๆ ลากปลายนิ้วไปตามเรียวแขนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสความนุ่มนวลและอบอุ่นของผิวเธอ ก่อนจะเลื่อนลงมาสัมผัสกับข้อมือเล็กบางของเธอ ข้อมือเล็กบางของเธอขาวเนียน ราวกับหยก เขาค่อยๆ กอบกุมมือเธอไว้ในมือของเขา รู้สึกถึงความอบอุ่นและอ่อนนุ่มที่แตกต่างจากมือหยาบกร้านของเขาเอง ความแตกต่างนั้นยิ่งกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในตัวเขา ความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกที่ทำให้เขาหายใจถี่ขึ้น หายใจหอบถี่ราวกับคนเหนื่อยหอบ หัวใจเต้นระรัว เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกไฟเผาไหม้จากภายใน ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณหว่างขาของเขา

แพมนิ่งสนิท ไม่มีการตอบสนองใดๆ เธอหายใจสม่ำเสมอ ดวงตาปิดสนิท พอชกลั้นหายใจ เขาไม่แน่ใจว่าแพมหลับอยู่หรือไม่ หรือเธอแค่แกล้งหลับเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ความเงียบในห้องวังเวง มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองคน ความเงียบในห้องทำให้เขาได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองดังชัดเจน เสียงลมหายใจที่บ่งบอกถึงความตื่นเต้นและความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจเขา มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบที่ย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาต้องการจะทำ

เขาก้มลงมองแพมอย่างช้าๆ มองใบหน้าของเธอที่สงบและผ่อนคลายภายใต้แสงสลัวของห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่าง สาดส่องลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้เห็นรายละเอียดต่างๆ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น แสงนั้นขับให้ผิวของเธอดูเปล่งปลั่งและนวลเนียนยิ่งขึ้น ราวกับผิวของเทพธิดา เขาอยากจะจูบเธอ อยากจะสัมผัสเธอให้มากกว่านี้ อยากจะแนบชิดร่างกายของเขาเข้ากับเธอ เขาโน้มตัวลงไปใกล้เธอมากขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอโชยมาแตะจมูกเขา

เสียงลมหายใจเข้าออกของแพมดังสม่ำเสมอ เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอยังคงหลับสนิทไม่ได้สติ ราวกับเสียงกระซิบแผ่วเบาในความเงียบงัน เป็นเสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้อง พอชกลั้นหายใจแทบหยุดหายใจ ราวกับต้องการหยุดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่การหายใจของตัวเอง เพื่อไม่ให้รบกวนความเงียบนั้น หัวใจเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างแผ่วเบา แต่ถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ เขากลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมา ความกลัวนั้นกัดกินจิตใจของเขา ราวกับหนามแหลมที่ทิ่มแทงซ้ำๆ ภาพของแพมลืมตาขึ้นมา จ้องมองเขาด้วยสายตาที่หลากหลาย ทั้งตกใจ โกรธ หรือแม้แต่รังเกียจ วนเวียนอยู่ในหัวของเขา ความกลัวที่จะถูกมองด้วยสายตาเหล่านั้น ทำให้เขาแทบจะถอนตัว แต่ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าความกลัวใดๆ ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำในใจ เผาผลาญความกลัวนั้นจนมอดไหม้ เหลือไว้เพียงความต้องการที่จะสัมผัสเธอ

เขาค่อยๆ เลื่อนมืออีกข้างลงไปตามเรียวขาของเธอที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มบาง ผ้าห่มสีขาวบางเบาแนบไปกับเรียวขาของเธอ เผยให้เห็นรูปร่างอย่างชัดเจน การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้า ราวกับนาฬิกาที่เดินอย่างเชื่องช้า ราวกับต้องการยืดเวลาให้นานที่สุด ราวกับต้องการให้ช่วงเวลานี้เป็นนิรันดร์ เนื้อผ้าบางเบาเสียดสีกับผิวเนื้อของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับขนนกที่ลูบไล้เบาๆ บนผิวเนื้อ ราวกับสายลมที่พัดผ่านอย่างอ่อนโยน เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ผ้าห่ม ผิวที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้น ผิวขาวเนียนละเอียด เกลี้ยงเกลา ยิ่งกระตุ้นจินตนาการของเขาให้เตลิดไปไกล จินตนาการถึงผิวเนื้อที่อยู่ใต้ผ้านั้น ราวกับผ้าไหมที่ลื่นไหล ราวกับน้ำผึ้งที่ไหลริน จินตนาการถึงความนุ่มเนียน อุ่น และละเอียดอ่อนที่เขาอยากสัมผัส ราวกับสัมผัสแรกของแสงแดดยามเช้า ราวกับกลีบดอกไม้แรกแย้ม

เขาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาอ่อนเยาว์ของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาและจับได้ว่าเขากำลังทำอะไร เริ่มจากเรียวขาอ่อนนุ่มของเธอไล่ขึ้นมาตามเรือนร่างของเธออย่างช้าๆ ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียดภายใต้ผ้าห่มบาง ทำให้เขาจินตนาการถึงขาอ่อนขาวผ่องที่อยู่ด้านใน ความรู้สึกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวเนื้อของเธอ ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างกายของเขา ราวกับกระแสไฟฟ้าแรงสูงที่ไหลผ่านทุกอณูของร่างกาย และมาหยุดอยู่ที่หัวเข่ากลมกลึง หัวเข่ากลมกลึงเนียนใส ปราศจากร่องรอยใดๆ สัมผัสที่หัวเข่าทำให้ความรู้สึกของเขาทวีคูณขึ้น ความปรารถนาที่จะสัมผัสเธอมากขึ้น โหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขาอย่างบ้าคลั่ง

เขาอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากจะสัมผัสทุกส่วนของร่างกายเธอ อยากจะสัมผัสความนุ่มนวลของผิวเธอภายใต้ผ้าห่ม อยากจะสูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของเธอ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ โชยมาแตะจมูกเขา กลิ่นหอมที่ผสมผสานระหว่างกลิ่นสบู่ แชมพู และกลิ่นกายธรรมชาติของเธอ เขาอยากจะจูบเธอ จูบอย่างดูดดื่ม จูบจนแทบขาดใจ อยากจะ... ความคิดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความยับยั้งชั่งใจของเขาต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจอย่างรุนแรง ความปรารถนานั้นรุนแรงจนเขาแทบจะขาดใจ เสียงหายใจของพอชเริ่มถี่ขึ้น "ฮึ่ก... ฮึ่ก..."

เขาอยากจะฉีกผ้าห่มผืนนั้นออก และเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอทั้งหมด อยากจะสัมผัสทุกส่วนโค้งเว้าของเธอ อยากจะจูบเธอให้จมเขี้ยว อยากจะฝังตัวเองลงไปในตัวเธอ... ความคิดเหล่านั้นยิ่งทำให้เขาควบคุมตัวเองได้ยากขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อในกางเกงของเขาแข็งขืนจนปวดหนึบ ปวดจนแทบระเบิดออกมา น้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาที่ปลาย

แต่ในวินาทีนั้นเอง ความคิดสองกระแสก็ปะทะกันในหัวของเขาอย่างรุนแรง

ด้านหนึ่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา ดึงรั้งเขาไว้ ภาพของพี่สาวที่เขาเคารพรักผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ภาพรอยยิ้มของเธอ คำพูดที่เธอเคยสอนเขา ความรู้สึกผิดบาปถาโถมเข้าใส่เขาอย่างหนักหน่วง 'นี่มันผิด' เสียงหนึ่งในหัวของเขากู่ร้อง 'เธอเป็นพี่สาวของฉัน ฉันทำแบบนี้ไม่ได้' ความคิดที่จะทรยศความไว้ใจของพี่สาว ความคิดที่จะทำร้ายเธอ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ความรู้สึกผิด ความละอาย และความกลัวกัดกินจิตใจของเขา

อีกด้านหนึ่ง ความต้องการที่รุนแรง ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขา โหมกระหน่ำราวกับพายุ ความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ความต้องการที่จะสัมผัสเธอ ความต้องการที่จะครอบครองเธอ ความคิดที่ว่า 'นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา โอกาสที่เขาอาจจะไม่มีวันได้มันอีก' เสียงกระซิบดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง 'เธอหลับอยู่ เธอไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น' เสียงนั้นย้ำเตือนเขาซ้ำๆ 'ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น' ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ ราวกับเสียงสะกดจิต ราวกับเชื้อเพลิงที่เติมเข้าไปในกองไฟ ทำให้ความต้องการของเขาลุกโชนมากยิ่งขึ้น

ความรู้สึกทั้งสองด้านต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงในจิตใจของเขา ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีพยายามที่จะฉุดรั้งเขาไว้ ในขณะที่ความต้องการพยายามที่จะเอาชนะทุกสิ่ง

ในขณะที่ความคิดทั้งสองด้านกำลังต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง เขาก็สังเกตเห็นว่าแพมขยับตัวเล็กน้อย ราวกับว่าเธอจะรู้สึกตัว ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา 'ถ้าเขาเลิกผ้าห่มออกตอนนี้ อากาศมันเย็น เธออาจจะตื่นขึ้นมาได้' เขารู้สึกร้อนรน มือของเขาสั่นเทา เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง เขารีบกดรีโมทแอร์ ปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นเล็กน้อย มือที่สั่นเทาของเขาเกือบจะกดพลาด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่รู้สึกหนาวจนตื่น แพมขยับตัวอีกครั้ง หายใจแผ่วเบา ความกลัวที่จะถูกจับได้ ความกลัวที่เธอจะตื่น ทำให้เขาประหม่า เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามขมับของเขา เขาพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผล ลมหายใจของเขายังคงหอบถี่ ราวกับคนวิ่งมาอย่างเหน็ดเหนื่อย

ในที่สุด ความต้องการที่รุนแรงนั้นก็มีชัยเหนือทุกสิ่ง ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ จนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีค่อยๆ จางหายไป ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขาเริ่มมีชัยเหนือทุกสิ่ง เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป เขาจะไม่ยอมให้ความกลัวหรือความรู้สึกผิดมาขวางกั้นเขาอีกต่อไป

พี่สาวที่รัก ตอนที่ 5

หลังจากที่แพมผล็อยหลับไป ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านผ้าม่านบางเบา สาดส่องลงบนร่างที่นอนหลับสนิทของเธอ ราวกับเจ้าหญิงนิทรา ร่างกายของเธอนอนเหยียดผ่อนคลาย ผมยาวสลวยของเธอที่กระจายอยู่บนหมอน เผยให้เห็นถึงความสงบยามนิทรา พอชนอนอยู่ข้างๆ เธอ สัมผัสได้ถึงรูปร่างของเธอผ่านผ้าห่มผืนบาง ความอบอุ่นจากร่างกายของเธอแผ่มาถึงเขา พวกเขาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

ความรู้สึกใกล้ชิดนั้นทำให้เขาใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด ความอบอุ่นของเธอที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมทำให้เขาแทบจะกลั้นหายใจ ความปรารถนาบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจอย่างห้ามไม่อยู่ ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความปรารถนา ความขัดแย้ง และความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาในใจ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่าน แสงจันทร์ทำให้เขาเห็นใบหน้าของเธอชัดเจน ผิวหน้าของเธอภายใต้แสงจันทร์นั้นงดงามเกินกว่าจะบรรยาย ผิวเนียนละเอียดเปล่งประกายอ่อนๆ ดวงตาปิดสนิท ขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อย ราวกับเชื้อเชิญให้สัมผัส ช่างเป็นภาพที่งดงามจนยากจะละสายตา

เขาอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสเธออย่างเบามือ ลูบไล้ไปตามผิวเนียนละเอียดของเธอ สัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเธอ เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ปลายนิ้วของเขา ความนุ่มนวล ความอบอุ่น ความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสจากใครมาก่อน ความคิดนั้นทำให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านลึกๆ ในช่องท้องของเขา ความรู้สึกนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้เขาตัวสั่นเล็กน้อย

เขาหลับตาลง จินตนาการถึงสัมผัสที่เขาปรารถนา กลิ่นหอมของเธอ ความอบอุ่นของร่างกายเธอ ทุกอย่างผสมผสานกันเป็นความรู้สึกที่รุนแรงและยากจะควบคุม ความรู้สึกนั้นรุนแรงจนเขาแทบจะทนไม่ไหว เขาอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกมา แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่ควร ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ความปรารถนานั้นก็ยังคงโหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขา ราวกับพายุที่พัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง"จนพอชหมดความอดทนอีกต่อไป

พอชค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสแขนของแพม แขนเรียวเล็กขาวเนียนของเธอวางอยู่บนผ้าห่ม ผิวเนื้อนุ่มลื่นของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง สัมผัสแรกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ ทำให้เขาขนลุกซู่ ความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่ลูบไล้ไปตามเรียวแขนกลมกลึงของเธอ ราวกับต้องการซึมซับความรู้สึกนั้นไว้ทุกตารางมิลลิเมตร

เขาค่อยๆ ลากปลายนิ้วไปตามเรียวแขนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสความนุ่มนวลและอบอุ่นของผิวเธอ ก่อนจะเลื่อนลงมาสัมผัสกับข้อมือเล็กบางของเธอ ข้อมือเล็กบางของเธอขาวเนียน ราวกับหยก เขาค่อยๆ กอบกุมมือเธอไว้ในมือของเขา รู้สึกถึงความอบอุ่นและอ่อนนุ่มที่แตกต่างจากมือหยาบกร้านของเขาเอง ความแตกต่างนั้นยิ่งกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในตัวเขา ความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกที่ทำให้เขาหายใจถี่ขึ้น หายใจหอบถี่ราวกับคนเหนื่อยหอบ หัวใจเต้นระรัว เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกไฟเผาไหม้จากภายใน ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณหว่างขาของเขา

แพมนิ่งสนิท ไม่มีการตอบสนองใดๆ เธอหายใจสม่ำเสมอ ดวงตาปิดสนิท พอชกลั้นหายใจ เขาไม่แน่ใจว่าแพมหลับอยู่หรือไม่ หรือเธอแค่แกล้งหลับเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ความเงียบในห้องวังเวง มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองคน ความเงียบในห้องทำให้เขาได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองดังชัดเจน เสียงลมหายใจที่บ่งบอกถึงความตื่นเต้นและความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจเขา มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบที่ย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาต้องการจะทำ

เขาก้มลงมองแพมอย่างช้าๆ มองใบหน้าของเธอที่สงบและผ่อนคลายภายใต้แสงสลัวของห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่าง สาดส่องลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้เห็นรายละเอียดต่างๆ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น แสงนั้นขับให้ผิวของเธอดูเปล่งปลั่งและนวลเนียนยิ่งขึ้น ราวกับผิวของเทพธิดา เขาอยากจะจูบเธอ อยากจะสัมผัสเธอให้มากกว่านี้ อยากจะแนบชิดร่างกายของเขาเข้ากับเธอ เขาโน้มตัวลงไปใกล้เธอมากขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอโชยมาแตะจมูกเขา

เสียงลมหายใจเข้าออกของแพมดังสม่ำเสมอ เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอยังคงหลับสนิทไม่ได้สติ ราวกับเสียงกระซิบแผ่วเบาในความเงียบงัน เป็นเสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้อง พอชกลั้นหายใจแทบหยุดหายใจ ราวกับต้องการหยุดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่การหายใจของตัวเอง เพื่อไม่ให้รบกวนความเงียบนั้น หัวใจเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างแผ่วเบา แต่ถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ เขากลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมา ความกลัวนั้นกัดกินจิตใจของเขา ราวกับหนามแหลมที่ทิ่มแทงซ้ำๆ ภาพของแพมลืมตาขึ้นมา จ้องมองเขาด้วยสายตาที่หลากหลาย ทั้งตกใจ โกรธ หรือแม้แต่รังเกียจ วนเวียนอยู่ในหัวของเขา ความกลัวที่จะถูกมองด้วยสายตาเหล่านั้น ทำให้เขาแทบจะถอนตัว แต่ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าความกลัวใดๆ ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำในใจ เผาผลาญความกลัวนั้นจนมอดไหม้ เหลือไว้เพียงความต้องการที่จะสัมผัสเธอ

เขาค่อยๆ เลื่อนมืออีกข้างลงไปตามเรียวขาของเธอที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มบาง ผ้าห่มสีขาวบางเบาแนบไปกับเรียวขาของเธอ เผยให้เห็นรูปร่างอย่างชัดเจน การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้า ราวกับนาฬิกาที่เดินอย่างเชื่องช้า ราวกับต้องการยืดเวลาให้นานที่สุด ราวกับต้องการให้ช่วงเวลานี้เป็นนิรันดร์ เนื้อผ้าบางเบาเสียดสีกับผิวเนื้อของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับขนนกที่ลูบไล้เบาๆ บนผิวเนื้อ ราวกับสายลมที่พัดผ่านอย่างอ่อนโยน เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ผ้าห่ม ผิวที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้น ผิวขาวเนียนละเอียด เกลี้ยงเกลา ยิ่งกระตุ้นจินตนาการของเขาให้เตลิดไปไกล จินตนาการถึงผิวเนื้อที่อยู่ใต้ผ้านั้น ราวกับผ้าไหมที่ลื่นไหล ราวกับน้ำผึ้งที่ไหลริน จินตนาการถึงความนุ่มเนียน อุ่น และละเอียดอ่อนที่เขาอยากสัมผัส ราวกับสัมผัสแรกของแสงแดดยามเช้า ราวกับกลีบดอกไม้แรกแย้ม

เขาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาอ่อนเยาว์ของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาและจับได้ว่าเขากำลังทำอะไร เริ่มจากเรียวขาอ่อนนุ่มของเธอไล่ขึ้นมาตามเรือนร่างของเธออย่างช้าๆ ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียดภายใต้ผ้าห่มบาง ทำให้เขาจินตนาการถึงขาอ่อนขาวผ่องที่อยู่ด้านใน ความรู้สึกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวเนื้อของเธอ ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างกายของเขา ราวกับกระแสไฟฟ้าแรงสูงที่ไหลผ่านทุกอณูของร่างกาย และมาหยุดอยู่ที่หัวเข่ากลมกลึง หัวเข่ากลมกลึงเนียนใส ปราศจากร่องรอยใดๆ สัมผัสที่หัวเข่าทำให้ความรู้สึกของเขาทวีคูณขึ้น ความปรารถนาที่จะสัมผัสเธอมากขึ้น โหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขาอย่างบ้าคลั่ง

เขาอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากจะสัมผัสทุกส่วนของร่างกายเธอ อยากจะสัมผัสความนุ่มนวลของผิวเธอภายใต้ผ้าห่ม อยากจะสูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของเธอ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ โชยมาแตะจมูกเขา กลิ่นหอมที่ผสมผสานระหว่างกลิ่นสบู่ แชมพู และกลิ่นกายธรรมชาติของเธอ เขาอยากจะจูบเธอ จูบอย่างดูดดื่ม จูบจนแทบขาดใจ อยากจะ... ความคิดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความยับยั้งชั่งใจของเขาต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจอย่างรุนแรง ความปรารถนานั้นรุนแรงจนเขาแทบจะขาดใจ เสียงหายใจของพอชเริ่มถี่ขึ้น "ฮึ่ก... ฮึ่ก..."

เขาอยากจะฉีกผ้าห่มผืนนั้นออก และเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอทั้งหมด อยากจะสัมผัสทุกส่วนโค้งเว้าของเธอ อยากจะจูบเธอให้จมเขี้ยว อยากจะฝังตัวเองลงไปในตัวเธอ... ความคิดเหล่านั้นยิ่งทำให้เขาควบคุมตัวเองได้ยากขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อในกางเกงของเขาแข็งขืนจนปวดหนึบ ปวดจนแทบระเบิดออกมา น้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาที่ปลาย

แต่ในวินาทีนั้นเอง ความคิดสองกระแสก็ปะทะกันในหัวของเขาอย่างรุนแรง

ด้านหนึ่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา ดึงรั้งเขาไว้ ภาพของพี่สาวที่เขาเคารพรักผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ภาพรอยยิ้มของเธอ คำพูดที่เธอเคยสอนเขา ความรู้สึกผิดบาปถาโถมเข้าใส่เขาอย่างหนักหน่วง 'นี่มันผิด' เสียงหนึ่งในหัวของเขากู่ร้อง 'เธอเป็นพี่สาวของฉัน ฉันทำแบบนี้ไม่ได้' ความคิดที่จะทรยศความไว้ใจของพี่สาว ความคิดที่จะทำร้ายเธอ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ความรู้สึกผิด ความละอาย และความกลัวกัดกินจิตใจของเขา

อีกด้านหนึ่ง ความต้องการที่รุนแรง ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขา โหมกระหน่ำราวกับพายุ ความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ความต้องการที่จะสัมผัสเธอ ความต้องการที่จะครอบครองเธอ ความคิดที่ว่า 'นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา โอกาสที่เขาอาจจะไม่มีวันได้มันอีก' เสียงกระซิบดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง 'เธอหลับอยู่ เธอไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น' เสียงนั้นย้ำเตือนเขาซ้ำๆ 'ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น' ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ ราวกับเสียงสะกดจิต ราวกับเชื้อเพลิงที่เติมเข้าไปในกองไฟ ทำให้ความต้องการของเขาลุกโชนมากยิ่งขึ้น

ความรู้สึกทั้งสองด้านต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงในจิตใจของเขา ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีพยายามที่จะฉุดรั้งเขาไว้ ในขณะที่ความต้องการพยายามที่จะเอาชนะทุกสิ่ง

ในขณะที่ความคิดทั้งสองด้านกำลังต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง เขาก็สังเกตเห็นว่าแพมขยับตัวเล็กน้อย ราวกับว่าเธอจะรู้สึกตัว ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา 'ถ้าเขาเลิกผ้าห่มออกตอนนี้ อากาศมันเย็น เธออาจจะตื่นขึ้นมาได้' เขารู้สึกร้อนรน มือของเขาสั่นเทา เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง เขารีบกดรีโมทแอร์ ปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นเล็กน้อย มือที่สั่นเทาของเขาเกือบจะกดพลาด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่รู้สึกหนาวจนตื่น แพมขยับตัวอีกครั้ง หายใจแผ่วเบา ความกลัวที่จะถูกจับได้ ความกลัวที่เธอจะตื่น ทำให้เขาประหม่า เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามขมับของเขา เขาพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผล ลมหายใจของเขายังคงหอบถี่ ราวกับคนวิ่งมาอย่างเหน็ดเหนื่อย

ในที่สุด ความต้องการที่รุนแรงนั้นก็มีชัยเหนือทุกสิ่ง ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ จนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีค่อยๆ จางหายไป ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขาเริ่มมีชัยเหนือทุกสิ่ง เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป เขาจะไม่ยอมให้ความกลัวหรือความรู้สึกผิดมาขวางกั้นเขาอีกต่อไป

พี่สาวที่รัก ตอนที่ 5

หลังจากที่แพมผล็อยหลับไป ความเงียบก็ปกคลุมทั่วห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านผ้าม่านบางเบา สาดส่องลงบนร่างที่นอนหลับสนิทของเธอ ราวกับเจ้าหญิงนิทรา ร่างกายของเธอนอนเหยียดผ่อนคลาย ผมยาวสลวยของเธอที่กระจายอยู่บนหมอน เผยให้เห็นถึงความสงบยามนิทรา พอชนอนอยู่ข้างๆ เธอ สัมผัสได้ถึงรูปร่างของเธอผ่านผ้าห่มผืนบาง ความอบอุ่นจากร่างกายของเธอแผ่มาถึงเขา พวกเขาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

ความรู้สึกใกล้ชิดนั้นทำให้เขาใจเต้นแรง เลือดสูบฉีด ความอบอุ่นของเธอที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมทำให้เขาแทบจะกลั้นหายใจ ความปรารถนาบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจอย่างห้ามไม่อยู่ ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความปรารถนา ความขัดแย้ง และความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาในใจ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่าน แสงจันทร์ทำให้เขาเห็นใบหน้าของเธอชัดเจน ผิวหน้าของเธอภายใต้แสงจันทร์นั้นงดงามเกินกว่าจะบรรยาย ผิวเนียนละเอียดเปล่งประกายอ่อนๆ ดวงตาปิดสนิท ขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากอิ่มเผยอเล็กน้อย ราวกับเชื้อเชิญให้สัมผัส ช่างเป็นภาพที่งดงามจนยากจะละสายตา

เขาอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสเธออย่างเบามือ ลูบไล้ไปตามผิวเนียนละเอียดของเธอ สัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเธอ เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ปลายนิ้วของเขา ความนุ่มนวล ความอบอุ่น ความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสจากใครมาก่อน ความคิดนั้นทำให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านลึกๆ ในช่องท้องของเขา ความรู้สึกนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้เขาตัวสั่นเล็กน้อย

เขาหลับตาลง จินตนาการถึงสัมผัสที่เขาปรารถนา กลิ่นหอมของเธอ ความอบอุ่นของร่างกายเธอ ทุกอย่างผสมผสานกันเป็นความรู้สึกที่รุนแรงและยากจะควบคุม ความรู้สึกนั้นรุนแรงจนเขาแทบจะทนไม่ไหว เขาอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกมา แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่ควร ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา แต่ในขณะเดียวกัน ความปรารถนานั้นก็ยังคงโหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขา ราวกับพายุที่พัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง"จนพอชหมดความอดทนอีกต่อไป

พอชค่อยๆ เอื้อมมือไปสัมผัสแขนของแพม แขนเรียวเล็กขาวเนียนของเธอวางอยู่บนผ้าห่ม ผิวเนื้อนุ่มลื่นของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง สัมผัสแรกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ ทำให้เขาขนลุกซู่ ความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่ลูบไล้ไปตามเรียวแขนกลมกลึงของเธอ ราวกับต้องการซึมซับความรู้สึกนั้นไว้ทุกตารางมิลลิเมตร

เขาค่อยๆ ลากปลายนิ้วไปตามเรียวแขนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสความนุ่มนวลและอบอุ่นของผิวเธอ ก่อนจะเลื่อนลงมาสัมผัสกับข้อมือเล็กบางของเธอ ข้อมือเล็กบางของเธอขาวเนียน ราวกับหยก เขาค่อยๆ กอบกุมมือเธอไว้ในมือของเขา รู้สึกถึงความอบอุ่นและอ่อนนุ่มที่แตกต่างจากมือหยาบกร้านของเขาเอง ความแตกต่างนั้นยิ่งกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในตัวเขา ความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกที่ทำให้เขาหายใจถี่ขึ้น หายใจหอบถี่ราวกับคนเหนื่อยหอบ หัวใจเต้นระรัว เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกไฟเผาไหม้จากภายใน ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณหว่างขาของเขา

แพมนิ่งสนิท ไม่มีการตอบสนองใดๆ เธอหายใจสม่ำเสมอ ดวงตาปิดสนิท พอชกลั้นหายใจ เขาไม่แน่ใจว่าแพมหลับอยู่หรือไม่ หรือเธอแค่แกล้งหลับเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ความเงียบในห้องวังเวง มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองคน ความเงียบในห้องทำให้เขาได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองดังชัดเจน เสียงลมหายใจที่บ่งบอกถึงความตื่นเต้นและความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจเขา มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบที่ย้ำเตือนถึงสิ่งที่เขาต้องการจะทำ

เขาก้มลงมองแพมอย่างช้าๆ มองใบหน้าของเธอที่สงบและผ่อนคลายภายใต้แสงสลัวของห้อง แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่าง สาดส่องลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้เห็นรายละเอียดต่างๆ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น แสงนั้นขับให้ผิวของเธอดูเปล่งปลั่งและนวลเนียนยิ่งขึ้น ราวกับผิวของเทพธิดา เขาอยากจะจูบเธอ อยากจะสัมผัสเธอให้มากกว่านี้ อยากจะแนบชิดร่างกายของเขาเข้ากับเธอ เขาโน้มตัวลงไปใกล้เธอมากขึ้น กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเธอโชยมาแตะจมูกเขา

เสียงลมหายใจเข้าออกของแพมดังสม่ำเสมอ เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอยังคงหลับสนิทไม่ได้สติ ราวกับเสียงกระซิบแผ่วเบาในความเงียบงัน เป็นเสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้อง พอชกลั้นหายใจแทบหยุดหายใจ ราวกับต้องการหยุดทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่การหายใจของตัวเอง เพื่อไม่ให้รบกวนความเงียบนั้น หัวใจเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างแผ่วเบา แต่ถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ เขากลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมา ความกลัวนั้นกัดกินจิตใจของเขา ราวกับหนามแหลมที่ทิ่มแทงซ้ำๆ ภาพของแพมลืมตาขึ้นมา จ้องมองเขาด้วยสายตาที่หลากหลาย ทั้งตกใจ โกรธ หรือแม้แต่รังเกียจ วนเวียนอยู่ในหัวของเขา ความกลัวที่จะถูกมองด้วยสายตาเหล่านั้น ทำให้เขาแทบจะถอนตัว แต่ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าความกลัวใดๆ ราวกับเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำในใจ เผาผลาญความกลัวนั้นจนมอดไหม้ เหลือไว้เพียงความต้องการที่จะสัมผัสเธอ

เขาค่อยๆ เลื่อนมืออีกข้างลงไปตามเรียวขาของเธอที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มบาง ผ้าห่มสีขาวบางเบาแนบไปกับเรียวขาของเธอ เผยให้เห็นรูปร่างอย่างชัดเจน การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้า ราวกับนาฬิกาที่เดินอย่างเชื่องช้า ราวกับต้องการยืดเวลาให้นานที่สุด ราวกับต้องการให้ช่วงเวลานี้เป็นนิรันดร์ เนื้อผ้าบางเบาเสียดสีกับผิวเนื้อของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับขนนกที่ลูบไล้เบาๆ บนผิวเนื้อ ราวกับสายลมที่พัดผ่านอย่างอ่อนโยน เขาจินตนาการถึงสัมผัสของผิวเธอใต้ผ้าห่ม ผิวที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้น ผิวขาวเนียนละเอียด เกลี้ยงเกลา ยิ่งกระตุ้นจินตนาการของเขาให้เตลิดไปไกล จินตนาการถึงผิวเนื้อที่อยู่ใต้ผ้านั้น ราวกับผ้าไหมที่ลื่นไหล ราวกับน้ำผึ้งที่ไหลริน จินตนาการถึงความนุ่มเนียน อุ่น และละเอียดอ่อนที่เขาอยากสัมผัส ราวกับสัมผัสแรกของแสงแดดยามเช้า ราวกับกลีบดอกไม้แรกแย้ม

เขาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาอ่อนเยาว์ของเธออย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาและจับได้ว่าเขากำลังทำอะไร เริ่มจากเรียวขาอ่อนนุ่มของเธอไล่ขึ้นมาตามเรือนร่างของเธออย่างช้าๆ ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียดภายใต้ผ้าห่มบาง ทำให้เขาจินตนาการถึงขาอ่อนขาวผ่องที่อยู่ด้านใน ความรู้สึกที่ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวเนื้อของเธอ ทำให้เขาแทบหยุดหายใจ ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่างกายของเขา ราวกับกระแสไฟฟ้าแรงสูงที่ไหลผ่านทุกอณูของร่างกาย และมาหยุดอยู่ที่หัวเข่ากลมกลึง หัวเข่ากลมกลึงเนียนใส ปราศจากร่องรอยใดๆ สัมผัสที่หัวเข่าทำให้ความรู้สึกของเขาทวีคูณขึ้น ความปรารถนาที่จะสัมผัสเธอมากขึ้น โหมกระหน่ำอยู่ในใจของเขาอย่างบ้าคลั่ง

เขาอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากจะสัมผัสทุกส่วนของร่างกายเธอ อยากจะสัมผัสความนุ่มนวลของผิวเธอภายใต้ผ้าห่ม อยากจะสูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวของเธอ กลิ่นกายหอมอ่อนๆ โชยมาแตะจมูกเขา กลิ่นหอมที่ผสมผสานระหว่างกลิ่นสบู่ แชมพู และกลิ่นกายธรรมชาติของเธอ เขาอยากจะจูบเธอ จูบอย่างดูดดื่ม จูบจนแทบขาดใจ อยากจะ... ความคิดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ทำให้เขาแทบคลั่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและความยับยั้งชั่งใจของเขาต่อสู้กับความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจอย่างรุนแรง ความปรารถนานั้นรุนแรงจนเขาแทบจะขาดใจ เสียงหายใจของพอชเริ่มถี่ขึ้น "ฮึ่ก... ฮึ่ก..."

เขาอยากจะฉีกผ้าห่มผืนนั้นออก และเผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอทั้งหมด อยากจะสัมผัสทุกส่วนโค้งเว้าของเธอ อยากจะจูบเธอให้จมเขี้ยว อยากจะฝังตัวเองลงไปในตัวเธอ... ความคิดเหล่านั้นยิ่งทำให้เขาควบคุมตัวเองได้ยากขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อในกางเกงของเขาแข็งขืนจนปวดหนึบ ปวดจนแทบระเบิดออกมา น้ำใสๆ เริ่มซึมออกมาที่ปลาย

แต่ในวินาทีนั้นเอง ความคิดสองกระแสก็ปะทะกันในหัวของเขาอย่างรุนแรง

ด้านหนึ่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความยับยั้งชั่งใจ และความรักที่มีต่อพี่สาวของเขา ดึงรั้งเขาไว้ ภาพของพี่สาวที่เขาเคารพรักผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ภาพรอยยิ้มของเธอ คำพูดที่เธอเคยสอนเขา ความรู้สึกผิดบาปถาโถมเข้าใส่เขาอย่างหนักหน่วง 'นี่มันผิด' เสียงหนึ่งในหัวของเขากู่ร้อง 'เธอเป็นพี่สาวของฉัน ฉันทำแบบนี้ไม่ได้' ความคิดที่จะทรยศความไว้ใจของพี่สาว ความคิดที่จะทำร้ายเธอ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ความรู้สึกผิด ความละอาย และความกลัวกัดกินจิตใจของเขา

อีกด้านหนึ่ง ความต้องการที่รุนแรง ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขา โหมกระหน่ำราวกับพายุ ความรู้สึกเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ความต้องการที่จะสัมผัสเธอ ความต้องการที่จะครอบครองเธอ ความคิดที่ว่า 'นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา โอกาสที่เขาอาจจะไม่มีวันได้มันอีก' เสียงกระซิบดังขึ้นในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง 'เธอหลับอยู่ เธอไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น' เสียงนั้นย้ำเตือนเขาซ้ำๆ 'ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น' ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ ราวกับเสียงสะกดจิต ราวกับเชื้อเพลิงที่เติมเข้าไปในกองไฟ ทำให้ความต้องการของเขาลุกโชนมากยิ่งขึ้น

ความรู้สึกทั้งสองด้านต่อสู้กันอย่างหนักหน่วงในจิตใจของเขา ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีพยายามที่จะฉุดรั้งเขาไว้ ในขณะที่ความต้องการพยายามที่จะเอาชนะทุกสิ่ง

ในขณะที่ความคิดทั้งสองด้านกำลังต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง เขาก็สังเกตเห็นว่าแพมขยับตัวเล็กน้อย ราวกับว่าเธอจะรู้สึกตัว ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา 'ถ้าเขาเลิกผ้าห่มออกตอนนี้ อากาศมันเย็น เธออาจจะตื่นขึ้นมาได้' เขารู้สึกร้อนรน มือของเขาสั่นเทา เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกลองที่ถูกตีอย่างต่อเนื่อง เขารีบกดรีโมทแอร์ ปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้นเล็กน้อย มือที่สั่นเทาของเขาเกือบจะกดพลาด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่รู้สึกหนาวจนตื่น แพมขยับตัวอีกครั้ง หายใจแผ่วเบา ความกลัวที่จะถูกจับได้ ความกลัวที่เธอจะตื่น ทำให้เขาประหม่า เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามขมับของเขา เขาพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเอง แต่ก็ไม่เป็นผล ลมหายใจของเขายังคงหอบถี่ ราวกับคนวิ่งมาอย่างเหน็ดเหนื่อย

ในที่สุด ความต้องการที่รุนแรงนั้นก็มีชัยเหนือทุกสิ่ง ความคิดที่ว่า 'ไม่มีใครรู้' นั้นดังก้องอยู่ในหัวของเขาซ้ำๆ จนความรู้สึกผิดชอบชั่วดีค่อยๆ จางหายไป ความปรารถนาที่ครอบงำจิตใจของเขาเริ่มมีชัยเหนือทุกสิ่ง เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป เขาจะไม่ยอมให้ความกลัวหรือความรู้สึกผิดมาขวางกั้นเขาอีกต่อไป

[anatomy051]

  แพมได้รับรู้รสเสียวครั้งแรกเป็นแน่ จากน้องชายสุดที่รัก

[Chalermphop1]

ดีจัง

[pokkey123]

ขอบครับ

[line1971]

แพมได้รับรู้รสเสียวครั้งแรกเป็นแน่

[errorman007]

แพม ชอบชื่อนี้สุดๆเลยครับ Thank you

[agRp17013]