ร้อนรักใต้ปีก ตอนที่ 2

[livelightly]

บ่ายวันพุธที่ท่าอากาศยานนานาชาติ ไทด์ มิลลี่ หลังจากเรียนรอบเช้าเสร็จมาหาอะไรกินในสนามบิน ทั้งคู่สวมชุดยูนิฟอร์มนักบินฝึกหัดสีน้ำเงินท่าทางสมาร์ท มิลลี่เดินด้วยความมั่นใจ รูปร่างเธอสูงสง่ารับกับผมยาวสีน้ำตาลอ่อนไฮไลต์ทองมัดหางม้าสูง ทำให้ผู้ชายพากันเหลียวหลัง "ไทด์... เย็นนี้กินอะไรกันดี" เธอถามด้วยรอยยิ้ม

ไทด์กำลังจะตอบ แต่สายตาเขากลับไปสะดุดที่หญิงสาวในชุดแอร์โฮสเตสสีน้ำเงินเข้มของสายการบินไทยสกาย ใบหน้าที่คุ้นตาและคิดถึงอยู่บ่อยๆ เดินสวนมา เธอสวยสดใสมีออร่า ผมยาวสลวย ร่าเริงตลอดเวลา "พี่พิม!" ไทด์ตะโกน เขาดีใจจนออกนอกหน้า

พิมหันมา "ไทด์!? มาได้ไง" เธอยิ้มกว้าง ไทด์หันไปบอกมิลลี่ "ขอโทษนะ... ฉันขอตัวแป๊บนึง" เขารีบวิ่งไปหาพิม ลืมมิลลี่ที่ยืนอยู่ไปเลย

มิลลี่ขมวดคิ้ว "อะไรกัน... ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร" เธอรู้สึกไม่พอใจ เพราะเธอมั่นใจว่าเธอสวย เก่ง และฐานะดีกว่าพิมแน่นอน แต่พิมจะดูมีออร่าสดใส ร่าเริง ทำให้คนรอบข้างรู้สึกดีไปกับเธอ


ไทด์ชวนพิมไปที่ศูนย์อาหารในสนามบิน "พี่พิม... ไม่เจอกันนานเลย ใกล้จบการฝึกแล้วสิ" เขาถาม พิมยิ้ม "ตั้งแต่ลาออกจากพยาบาล... ก็ตั้งใจเรียนเต็มที่ เลยไม่ค่อยได้ติดต่อไป" ไทด์พยักหน้าเข้าใจ "ผมก็ยุ่งๆ... กับเรียนนักบินพาณิชย์อยู่น่ะ"

ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน จนไทด์ลืมเวลาไปเลย "พี่พิม... ยังสวยเหมือนเดิม" เขาแซว พิมหน้าแดง "ไทด์... อย่าแซวสิ" ทั้งคู่หัวเราะ ไทด์ใช้เวลากับพิมจนต้องไปเข้าเรียน "เย็นนี้ผมทักไปนะ... ไปกินข้าวกัน" เขาบอก พิมยิ้ม "ได้เลย... รออยู่นะ" ไทด์เดินไปยิ้มไปด้วยความลิงโลด


ที่ห้องเรียนในสถาบันการบิน ไทด์เจอ มิลลี่ อีกครั้ง เธอนั่งกอดอก หน้าตาขรีมลงอย่างเห็นได้ชัด "มิลลี่... ขอโทษที่ทิ้งเธอไว้ตรงนั้นนะ" ไทด์พูด มิลลี่หันมามอง "แอร์คนสวยคนนั้น... เพื่อนคุณเหรอ"

ไทด์ยิ้ม "อืม... พี่พิม เธอเป็นรุ่นพี่ที่โรงพยาบาลที่ผมไปฝึกงานตอนเรียนวิศวะปีสุดท้าย" เขาเล่าต่อ "ตอนนั้นมีเรื่องวุ่นวายเยอะ... ในโรงพยาบาลน่ะ"

มิลลี่พูดกระแทก "เป็นแค่รุ่นพี่ฝึกงานจริงเหรอ... ดูคุณตื่นเต้นมากเลย" ไทด์ส่ายหน้า "ไม่มีอะไรจริงๆ... พี่พิมคอยช่วยตอนฝึกงานน่ะ" เขายิ้ม คิดในใจ "แต่เย็นนี้ฉันจะไปกินข้าวกับเธอ"

มิลลี่รู้สึกอึดอัด "อ๋อ... ดีจัง" เธอพูดเสียงเย็น ความรู้สึกเสียดแทงในใจ ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนชวนเขาก่อน


เย็นวันนั้น ไทด์ขี่มอเตอร์ไซค์ Yamaha R15 คันเดิมไปรับพิมที่หน้าสนามบิน พิมสวมชุดแอร์เข้ารูป เผยสัดส่วน 34C-26-36 เธอกอดเอวไทด์แน่น "ไทด์... ขี่ช้า ๆ นะ" เธอพูด ไทด์ยิ้ม "ไม่ต้องห่วง... ผมจะระวัง"

เรือนร่างนิ่มหยุ่นของพิมแนบชิดหลังเขา ไทด์รู้สึกหัวใจเต้นแรง "พี่พิม... รู้สึกดีจัง" เขาคิด ทั้งคู่ไปร้านอาหารไม่ไกลจากสนามบิน คุยกันอย่างมีความสุขแลกเปลี่ยนเรื่องราวหลังจากฝึกงานแสร็จ "ไทด์... ฉันดีใจที่เจอเธออีก" พิมบอก ไทด์ยิ้ม "ผมก็เหมือนกัน"

หลังกินข้าว ไทด์ไปส่งพิมที่หอพักแอร์โฮสเตส เขารวบรวมความกล้าจับมือเธอ จูบลงบนหลังมือ "ฝันดีนะ... พี่พิม" พิมหน้าแดง "ฝันดีเหมือนกัน... ไทด์" เธอเดินเข้าหอไป ไทด์ยิ้มแล้วคิด "พิม... เธอยังน่ารักเหมือนเดิม"

คืนนั้น มิลลี่ กลับมาที่คอนโดหรูย่านทองหล่อ เธอรู้สึกเครียดและอึดอัด "ทำไมไม่ได้ดั่งใจเลย" เธอนึกถึงไทด์และพิม เธอหยิบโทรศัพท์ วิดีโอคอลหา อลิซ คู่เลสเบียนสาวไฮโซที่ยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ

"มิลลี่! คิดถึงจัง" อลิซรับสาย เธอสวมชุดนอนบาง ๆ เผยสัดส่วน 34B-24-36 ผมบลอนด์ยาวถึงไหล่ ดวงตาสีฟ้าสวยคม "อลิซ... ฉันมีเรื่องเครียดๆ" มิลลี่บอก อลิซขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น... เล่าให้ฉันฟังสิ"

มิลลี่เล่าเรื่องไทด์และพิม อลิซยิ้ม "ดูเหมือนเธอจะชอบผู้ชายคนนั้น... อยากหายเครียดไหม" เธอถามด้วยน้ำเสียงยั่ว ๆ "คอลเซ็กส์กันไหม... ฉันเงี่ยนอยู่พอดี" อลิซกระซิบ

มิลลี่ยิ้ม "เอาสิ..." เธอถลกชุดนอนขึ้น เผยกางเกงในลูกไม้สีดำบางๆ อลิซถลกชุดนอนของตัวเองบ้าง เธอไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่แล้ว หีอูมสีชมพูลอยเด่น "มิลลี่... หีเธอสวยเหมือนเดิมเลยนะ" อลิซคราง เธอใช้สองนิ้วถ่างแคมหีตัวเองให้อีกฝ่ายดู "อ๊า... เงี่ยนแล้ว" เธอเริ่มช่วยตัวเอง

มิลลี่หน้าแดง "อลิซ... ร้อนแรงเหมือนเดิมเลยนะ" เธอถลกกางเกงในลงบ้าง แล้วใช้สองนิ้วล้วงเกี่ยวหีตัวเอง "อ๊า... เสียว..." เธอคราง อลิซดูดนิ้วตัวเอง "มิลลี่... อยากเลียหีเธอจัง... อ๊า..." เธอใช้ไวเบรเตอร์สั่นที่เม็ดแตด "อ๊าย... เสร็จแล้ว!" อลิซถึงจุดสุดยอด เอวเธอกระตุกวาบๆ ก้นลอยจากเตียง

มิลลี่เร่งนิ้วตาม "อ๊า... อลิซ... ฉันก็จะเสร็จแล้ว!" เธอถึงจุดสุดยอดรุนแรงเพราะไม่ได้ทำนาน น้ำเงี่ยนพุ่งลงมาเปื้อนบนพื้นหน้าโซฟา ทั้งคู่หอบ อลิซยิ้ม "รู้สึกดีขึ้นไหม" มิลลี่พยักหน้า "ดีขึ้น..." เธอวางแผนในใจ "ไทด์... เธอต้องเป็นของฉัน"

[1819]

สงสัย ซีซั่น3 นี้ มิลลี เป็นตัวร้าย ซะละมั้ง แต่เป็นตัวร้ายที่น่าอิจฉา จริงๆ

[swss2511]

สาวๆถ้าได้หึงน่ากลัวมาก