บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 51 (incest)

[agRp17013]

 

[Ammarit]

จัดไม่พักจรืงๆ

[tui]

thank you

[Roberto Baggio]

R

[manunited68]

ห้องเก็บของนี่แหละ สุดๆ

[ไข่เจียว]

Outdoor ในห้องเก็บของเลยรึพ่อหนุ่ม

[in223379]

เมื่อไหร่ม่อนจะได้กับเค้าบ้าง

[singwit]

เปลวไฟในสวน

...สายลมร้อนระอุพัดผ่านสวนหลังบ้านของนัท แสงแดดยามบ่ายจัดจ้าสาดส่องลงมากระทบกับดอกไม้หลากสีที่กำลังเบ่งบานอย่างเย้ายวน นัทเดินนำพี่เมย์ไปตามทางเดินเล็กๆ ที่คดเคี้ยวไปรอบๆ บริเวณบ้าน พี่เมย์กวาดสายตาชมความสวยงามของสวนอย่างตื่นตาตื่นใจ แววตาของเธอฉายแววบางอย่างที่เกินกว่าความชื่นชมปกติ

"บ้านนัทร่มรื่นจนน่าหลงใหลเลยนะ" พี่เมย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานปนกระซิบ "พี่ๆ ของนัทก็ดูน่ารักกันทุกคน แถมยังเล่นกับน้องตลอดเวลาด้วย เก่งจังเลยนะนัท"

นัทยิ้มรับเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ สายตาของเขาจ้องมองพี่เมย์อย่างพิจารณา รับรู้ถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ

พี่เมย์ถอนหายใจแผ่วเบา "พี่ล่ะช่วงนี้หาเวลาส่วนตัวยากมากเลย ไม่มีจังหวะได้อยู่คนเดียวเงียบๆ เลย" คำพูดนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวและโหยหาบางอย่าง

ขณะที่เดินคุยกันไปเรื่อยๆ พี่เมย์ก็สังเกตเห็นรายละเอียดต่างๆ รอบตัวบ้านของนัท เธอลูบไล้กลีบดอกไม้เบาๆ ก่อนจะหันมาส่งยิ้มยั่วยวนให้นัท เธอชมว่าบ้านของนัทสวยมาก มีต้นไม้เยอะแยะไปหมด บรรยากาศก็ดีจนน่าหลงใหล

"นัทชอบลงมาช่วยดูแลสวนเหรอ?" พี่เมย์ถามด้วยน้ำเสียงกระตุ้นอารมณ์

นัทพยักหน้า "ครับ เวลาว่างๆ ผมจะลงมาช่วยคุณป้าดูแลสวน ส่วนใหญ่ก็เป็นฝีมือผมเองแหละ" เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ สายตาของเขากวาดมองเรือนร่างของพี่เมย์อย่างไม่อาจซ่อนเร้นความต้องการ

พี่เมย์มองนัทด้วยแววตาที่อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดออกมา

"นัท... จริงๆ แล้วพี่มีความรู้สึกดีๆ ให้กับนัทมากเลยนะ" คำสารภาพนั้นราวกับกระแสไฟฟ้าที่วิ่งเข้าสู่ใจของนัท

นัทชะงักไปครู่หนึ่ง หัวใจของเขาเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่คาดคิดว่าพี่เมย์จะพูดออกมาตรงๆ แบบนี้ บรรยากาศรอบตัวดูเหมือนจะเงียบสงบลงอย่างกะทันหัน มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งคู่ที่ดังขึ้น

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนเผชิญหน้ากันด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย พี่เมย์ก็เหลือบไปเห็นห้องเก็บของเก่าๆ หลังบ้าน มันดูทรุดโทรมและถูกทิ้งร้าง แต่กลับดึงดูดความสนใจของเธออย่างประหลาด ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังรอคอยอยู่ภายในนั้น

"นั่นห้องอะไรเหรอ นัท?" พี่เมย์ถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงความตื่นเต้น

นัทหันไปมองตามสายตาของพี่เมย์ "อ๋อ... นั่นห้องเก็บของเก่าครับ ไม่ได้เปิดมานานแล้ว"

"พี่ขอเข้าไปดูข้างในหน่อยได้ไหม?" พี่เมย์เอ่ยขอด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่เกินกว่าปกติ ดวงตาของเธอเป็นประกายระยับ

นัทลังเลไปเล็กน้อย แต่ก็ตอบตกลงในที่สุด เขาเดินนำพี่เมย์ไปยังห้องเก็บของ แล้วเปิดประตูออก ภายในห้องมืดสลัวและมีฝุ่นหนาเตอะ กลิ่นอับชื้นและกลิ่นไม้เก่าๆ ทั้งคู่ก้าวเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวัง สายตาของพี่เมย์กวาดไปทั่วห้องที่เต็มไปด้วยข้าวของเก่าๆ ที่ถูกทิ้งไว้

"มีอะไรน่าสนใจบ้างไหมเนี่ย?" พี่เมย์พึมพำกับตัวเอง เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน


ความร้อนเร่าในที่ลับตา

"พี่ว่าห้องนี้มันมีอะไรมากกว่าที่เห็นนะ" พี่เมย์พึมพำขณะที่เดินไปหยุดอยู่ตรงมุมห้อง.
พี่เมย์หันมายิ้มให้เขาอย่างเย้ายวน  ตาของนัทจับจ้องที่เรียวขาขาวเนียนที่โผล่พ้นชายกระโปรงของพี่เมย์

"นัท..."

นัทยังไม่ทันได้ตอบอะไร พี่เมย์ก็เดินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว แล้วโผเข้ากอดเขาแน่น. ร่างกายที่แนบชิดกันทำให้นัทสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุจากตัวเธอ

"พี่คิดถึงนัทมากเลยนะ" เธอกระซิบข้างหูเขา เสียงสั่นเครือ ราวกับจะละลายเข้าไปในตัวนัท

นัทตกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของพี่เมย์ เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเธอ มันไม่ใช่แค่ความร้อนจากร่างกาย แต่เป็นความร้อนจากแรงปรารถนาที่ไม่อาจควบคุม

พี่เมย์กอดนัทแน่นขึ้น ราวกับต้องการถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ในใจ นัทรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเธอที่รดต้นคอ และกลิ่นหอมเย้ายวนที่ทำให้เขารู้สึกสับสนและปรารถนาในเวลาเดียวกัน

บรรยากาศในห้องเก็บของอบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ทั้งความสงสัย ความตื่นเต้น และความปรารถนาที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง...

....นัทนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งกับคำพูดและอ้อมกอดของพี่เมย์ หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำราวกับจะทะลุออกมาจากอก ความรู้สึกสับสนและตื่นเต้นปะปนกันไปหมดจนแทบแยกไม่ออก พี่เมย์จ้องมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันเร่าร้อน ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเล็กน้อยอย่างเชิญชวน ราวกับต้องการให้เขาเข้าไปสัมผัส

โดยไม่ทันตั้งตัว พี่เมย์ก็โน้มตัวลงมาจูบนัทอย่างเร่าร้อน สัมผัสของเธอหนักแน่นและดูดดื่ม จูบนั้นเต็มไปด้วยความหิวโหยและความปรารถนาที่อัดอั้น นัทรู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในวังวนแห่งความเร่าร้อน เขาตอบรับจูบนั้นอย่างไม่ลังเล มือของเขาเลื่อนขึ้นไปโอบรอบเอวของพี่เมย์ ดึงเธอเข้ามาใกล้ชิดยิ่งขึ้น สัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของร่างกายเธอที่แนบชิดกับเขา

จูบนั้นยาวนานและเร่าร้อน ทั้งคู่ผลัดกันมอบและรับความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ในใจ นัทรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน เหลือเพียงเขาและพี่เมย์ที่กำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันในห้วงแห่งความปรารถนา

ในที่สุด พี่เมย์ก็ผละริมฝีปากออกเล็กน้อย หอบหายใจถี่รัว เธอจ้องมองนัทด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถามและความต้องการที่ยังไม่ได้รับการตอบสนอง

"นัท... เราทำกันที่นี่ได้ไหม?" เธอถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้าที่ไม่อาจปกปิด

นัทมองไปรอบๆ ห้องเก็บของเก่าๆ แสงสลัวที่ลอดผ่านช่องว่างระหว่างบานไม้ที่ผุพัง ทำให้บรรยากาศดูคลุมเครือและลึกลับยิ่งขึ้น กลิ่นอับชื้นและกลิ่นไม้เก่าๆ ผสมกับกลิ่นกายของพี่เมย์ยิ่งทำให้เขารู้สึกมัวเมา เขาคิดอย่างรวดเร็ว ที่นี่ลับตาคนที่สุดแล้ว ไม่มีใครมาแถวหลังบ้านในเวลานี้แน่นอน

"ในนี้น่าจะลับตาคนที่สุดแล้วครับพี่เมย์" นัทตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย "น่าจะไม่มีใครมาด้านหลังบ้านในเวลานี้อย่างแน่นอน"

คำตอบของนัทราวกับเป็นการอนุญาตและเชื้อเพลิงที่เติมเต็มเปลวไฟแห่งความปรารถนา พี่เมย์ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แววตาของเธอเป็นประกาย เธอกระชับอ้อมกอดของนัทแน่นขึ้น ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขาอย่างช้าๆ นิ้วเรียวของเธอสัมผัสผิวเนื้อของนัท สร้างความรู้สึกซ่านเสียวไปทั่วร่าง

บรรยากาศในห้องเก็บของอบอวลไปด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจห้าม
ทั้งนัทและพี่เมย์ต่างรู้ดีว่าพวกเขากำลังก้าวข้ามเส้นแบ่งบางๆอีกครั้งเพื่อไปสู่ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและอันตราย แต่ในเวลานี้ พวกเขาไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป เปลวไฟแห่งความเร่าร้อนได้โหมกระหน่ำจนมอดไหม้ทุกสิ่ง...พี่เมย์กระชับอ้อมกอดนัทแน่นขึ้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา แววตาของเธอฉายประกายแห่งความกระหายที่พลุ่งพล่าน นัทเองก็ถูกตรึงด้วยดวงตาคู่นั้น ไม่อาจละสายตาได้

พี่เมย์ค่อยๆ ยกมือขึ้นลูบไล้แก้มของนัทเบาๆ นิ้วเรียวของเธอไล้ไปตามโครงหน้าคมสันของเขาอย่างอ่อนโยน สร้างความรู้สึกซ่านเสียวไปทั่วร่าง จากนั้นก็เลื่อนลงมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากของนัท แตะเบาๆ ราวกับจะเชิญชวนให้ลิ้มรส

ในใจของกิ๊ก ภาพของนัทและพี่เมย์ที่กำลังพัวพันกันยังคงฉายชัด ทว่าแทนที่จะเป็นภาพที่สร้างความเจ็บปวด มันกลับเป็นภาพที่กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน ความปรารถนา ความอยากรู้ และความท้าทาย... "นัทยังมีผู้หญิงอีกคน" ประโยคนี้ไม่ได้ทำให้เธอเสียใจ แต่กลับทำให้กิ๊กยิ้มมุมปากเล็กน้อย มันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและแผนการบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ในส่วนลึกของจิตใจ

หลังจากที่พี่กิ๊กกลับไปแล้ว ทุกๆ คน ทั้งม่อนและพี่เมย์ก็กลับตามไปด้วย บรรยากาศที่เคยสดใสจากการเล่นบอร์ดเกมเริ่มเจือจางลง เหลือทิ้งไว้เพียงความรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่ไม่มีใครเอ่ยถึง ส่วนมายด์ก็กลับห้องนอนของตัวเอง ปล่อยให้นัทอยู่กับความคิดที่ตีวนอยู่ในหัว

ในค่ำคืนนี้ หลังจากที่ความมืดสนิทปกคลุมบ้านเรือน นัทได้ย่องไปดูห้องของพี่มายด์อย่างเงียบเชียบ เขาก้มลงแนบหูฟังเสียงหายใจที่สม่ำเสมอ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าพี่มายด์ได้พักผ่อนนอนหลับไปแล้วจริงๆ ความเงียบที่ตอบกลับมายืนยันว่าทุกคนหลับหมดแล้ว นัทจึงค่อยๆ ย่องไปห้องของป้านวลอย่างเงียบเชียบ ราวกับเป็นเงาในความมืด การกระทำนี้สะท้อนถึงความเคยชินและความกล้าที่จะเข้าไปในห้องของป้านวลอย่างเป็นธรรมชาติ

นัทเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ ป้านวลนอนตะแคงอยู่บนเตียง หันหลังให้ประตู ดูเหมือนจะยังไม่หลับสนิท นัทก้าวเข้าไปในห้องสองสามก้าว ความมืดทำให้เขารู้สึกปลอดภัยที่จะเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ "คืนนี้ผมขอนอนด้วยนะ" เขาพูดเสียงเบา แต่ชัดเจนพอให้ได้ยิน ป้านวลที่ยังไม่ได้หลับพลิกตัวกลับมา ร่างกายของเธอขยับเบาๆ หน้าของเธอยังคงดูอ่อนเพลีย แต่แววตาที่มองมาที่นัทเต็มไปด้วยความอ่อนโยน "เข้ามาสิ" เธอเอ่ยชวนนัทให้เข้ามานอนข้างๆ ป้านวล บนพื้นที่ว่าง ข้างกายของเธอ

[onzoul]

อายุนัทยังน้อย ยังรองรับงานหนักได้อีก