รูปแบบรัก​ 1

[Jherhmoy]

เสียงประกาศจากลำโพงของสถานีรถไฟฟ้าดังขึ้นบอกเวลาเลิกเรียนของ ก้าน วัย 17 ปี เขาก้าวลงจากขบวนรถไฟฟ้าที่แน่นขนัดด้วยความคุ้นชิน แล้วรีบเดินตรงไปยังทางออกที่มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลที่ หมอกิ่ง ผู้เป็นแม่ทำงานอยู่ ทุกวันก้านจะมารอรับแม่กลับบ้านด้วยกัน การได้เห็นหน้าแม่หลังเลิกเรียน ถือเป็นรางวัลปลอบใจที่ทำให้เขามีพลังในการเรียนไปตลอดสัปดาห์
เขาเดินเข้าไปในแผนกผู้ป่วยนอกอย่างที่เคยทำ มองหาหญิงสาวร่างเล็กที่คุ้นตา กลิ่นยาฆ่าเชื้อที่คุ้นเคยในโรงพยาบาลไม่อาจกลบกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของหมอกิ่งได้เลย ดวงตาคมกริบของก้านสอดส่ายไปทั่วจนกระทั่งพบหมอกิ่งกำลังยืนคุยกับพยาบาลคนหนึ่งอยู่ไกลๆ แสงไฟสีขาวของโรงพยาบาลสาดส่องลงบนใบหน้าขาวใสอมชมพูของเธอ ทำให้หมอกิ่งดูเปล่งประกายกว่าใครๆ ในสายตาของลูกชาย ก้านยืนมองแม่อยู่ห่างๆ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความชื่นชมอย่างลึกซึ้ง
ไม่นาน หมอกิ่งก็หันมาเห็นเขา เธอฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะโบกมือเรียก เขาเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว ก้านรับกระเป๋าถือจากมือแม่มาถือให้ นิ้วมือของเขาสัมผัสกับปลายนิ้วของหมอกิ่งแผ่วเบาเพียงเสี้ยววินาที แต่ความอบอุ่นจากสัมผัสเล็กๆ นั้นกลับแผ่ซ่านไปทั่วร่างของทั้งสองคน หมอกิ่งมองลูกชายด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แววตาของเธอบ่งบอกถึงความสุขใจที่ได้เห็นเขา
"รอแม่นานไหมก้าน" หมอกิ่งถามเสียงหวานใส
"ไม่นานครับแม่" ก้านตอบพลางส่งรอยยิ้มหล่อเหลาให้แม่ ซึ่งทำให้พยาบาลสาวข้างๆ ถึงกับแอบเขิน
ระหว่างทางกลับบ้านในรถยนต์ส่วนตัวที่จอดรออยู่ ทั้งคู่พูดคุยกันเรื่องราวประจำวัน ก้านเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้แม่ฟังอย่างออกรส หมอกิ่งรับฟังด้วยความตั้งใจ และคอยซักถามรายละเอียดเป็นระยะ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความผ่อนคลายของคนในครอบครัวที่รักกัน
เมื่อถึงบ้าน หมอกิ่งกับก้านช่วยกันเตรียมอาหารเย็น หมอกิ่งทำอาหารที่ก้านชอบทาน ส่วนก้านก็ช่วยจัดโต๊ะและเตรียมเครื่องดื่ม กลิ่นอาหารหอมฟุ้งไปทั่วครัว สองแม่ลูกนั่งกินข้าวด้วยกันพลางพูดคุยหัวเราะ หมอกิ่งตักกับข้าวให้ก้านไม่หยุด ส่วนก้านก็คอยดูแลรินน้ำให้แม่และป้อนขนมให้ในบางครั้ง
หลังอาหารเย็น กิจกรรมที่ทั้งคู่ทำเป็นประจำคือนอนกอดกันดูหนังบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น หมอกิ่งซบใบหน้าลงกับแผงอกกว้างของก้าน มือของเธอโอบรอบเอวเขาหลวมๆ ส่วนก้านก็โอบกอดแม่ไว้แน่น ปล่อยให้ความอบอุ่นจากร่างกายของกันและกันแผ่ซ่านไปทั่ว กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนกายของหมอกิ่งทำให้ก้านรู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด เขาจ้องมองใบหน้าขาวใสอมชมพูของแม่ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากเนียนเบาๆ ด้วยความรักที่บริสุทธิ์ของลูกชายที่มีต่อแม่ หมอกิ่งเงยหน้าขึ้นสบตาเขา เธอยิ้มให้ลูกชายอย่างอ่อนโยน แล้วซบลงกับแผงอกของก้านอีกครั้ง ปล่อยให้ความรู้สึกอบอุ่นนั้นโอบล้อมพวกเขาไว้

เช้าวันเสาร์มาถึง ก้านปลุกหมอกิ่งแต่เช้าตรู่เพื่อไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนรถไฟ หมอกิ่งในชุดวอร์มสบายๆ เดินตามลูกชายออกมาจากบ้าน แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบใบหน้าของทั้งคู่ยามที่พวกเขาวิ่งเหยาะๆ ไปตามทางเดินรอบสวน เสียงหัวเราะสดใสของหมอกิ่งดังขึ้นเมื่อก้านแกล้งวิ่งนำเธอไปไกลแล้วหันกลับมายื่นมือให้เธอจับ เพื่อดึงให้เธอวิ่งตามไป ก้านเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของหมอกิ่งอย่างแผ่วเบาด้วยความห่วงใย
หลังจากวิ่งออกกำลังกาย ทั้งคู่ก็เดินเล่นกันต่อที่ตลาดนัดสวนจตุจักร หมอกิ่งเดินเลือกซื้อของจุกจิกน่ารัก ส่วนก้านก็เดินตามหลังอย่างไม่ห่าง เพื่อคอยดูแลและถือของให้แม่เสมอ มือของก้านเอื้อมไปจับมือของหมอกิ่งโดยอัตโนมัติเมื่อพวกเขาเดินผ่านฝูงชนที่หนาแน่น หมอกิ่งไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับการกระทำของลูกชาย มันเป็นสิ่งที่ก้านทำมาตลอดเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัย
ช่วงบ่าย ทั้งคู่กลับมาที่บ้านช่วยกันทำความสะอาดบ้านตามกิจวัตร ก้านรับหน้าที่ล้างรถ ส่วนหมอกิ่งก็ออกมาช่วยเช็ดและเก็บของ แรงดันน้ำจากสายยางที่ก้านฉีดเล่น ทำให้เสื้อผ้าของทั้งคู่เปียกปอนไปตามๆ กัน เสียงหัวเราะสดใสของสองแม่ลูกดังกังวานไปทั่วบริเวณบ้าน เหมือนไม่มีความเศร้าใดๆ หลงเหลืออยู่
ค่ำวันอาทิตย์หลังอาหารเย็น ทั้งคู่กลับมาที่โซฟาตัวเดิม หมอกิ่งซบลงกับไหล่ของก้าน ปล่อยให้ความง่วงและความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมทั้งวันที่ผ่านมาโอบกอดเธอไว้ ก้านโอบกอดแม่แน่นขึ้น มือหนาลูบไล้ไปตามเส้นผมของหมอกิ่งอย่างอ่อนโยน เขากดจูบลงบนขมับของแม่เบาๆ และรู้สึกเพียงความรักที่บริสุทธิ์ของลูกชายที่มีต่อแม่ผู้เป็นที่รักที่สุดในชีวิต...ในตอนนี้

เช้าวันจันทร์มาถึงพร้อมกับกิจวัตรที่คุ้นเคย แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องอาหารขณะที่ หมอกิ่ง และ ก้าน นั่งทานข้าวเช้าด้วยกัน หมอกิ่งจัดเตรียมอาหารอย่างใส่ใจ ส่วนก้านก็คอยดูแลรินนมให้แม่เสมอ ทุกการกระทำดูเป็นปกติ แต่ในวันนี้ ความเงียบระหว่างบทสนทนาเล็กๆ น้อยๆ กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ต่างออกไป ก้านเหลือบมองแม่เป็นระยะ ใบหน้าขาวใสอมชมพูของเธอในยามเช้าดูสดใส และรอยยิ้มบางๆ ที่ริมฝีปากก็ทำให้หัวใจของก้านเต้นระรัว

หลังเลิกเรียน ก้านมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลทันทีตามปกติ เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่ากว่าทุกวัน เพราะการได้ไปรอรับแม่กลับบ้านได้กลายเป็นส่วนสำคัญในแต่ละวันไปแล้ว เมื่อมาถึงแผนกผู้ป่วยนอก ก้านเห็นหมอกิ่งกำลังยืนคุยกับพยาบาลอยู่ไกลๆ แสงไฟในโรงพยาบาลสาดส่องลงบนใบหน้าของเธอ ทำให้เธอดูเปล่งประกายกว่าใครๆ ในสายตาของก้าน รอยยิ้มอ่อนโยนที่หมอกิ่งส่งให้พยาบาลคนนั้นบาดตาบาดใจก้านอย่างประหลาด ความรู้สึกหวงแหนและเป็นเจ้าของบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในอกของเขา
หมอกิ่งหันมาเห็นก้านยืนอยู่ เธอฉีกยิ้มกว้างโบกมือเรียก เขาเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของแม่ลอยมาแตะจมูก ทำให้ก้านรู้สึกใจเต้นแรง
"เลิกเรียนแล้วเหรอก้าน" หมอกิ่งถามด้วยน้ำเสียงหวานใส
"ครับแม่" ก้านตอบพลางเอื้อมมือไปรับกระเป๋าถือจากหมอกิ่งอย่างถือวิสาสะ นิ้วมือของเขาสัมผัสกับปลายนิ้วของหมอกิ่งแผ่วเบาเพียงเสี้ยววินาที แต่ความร้อนผ่าวจากสัมผัสเล็กๆ นั้นกลับแผ่ซ่านไปทั่วร่างของทั้งสองคน หมอกิ่งมองลูกชายด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แววตาของเธอบ่งบอกถึงความสุขใจที่ได้เห็นเขา
ทำไมสัมผัสของก้านถึงทำให้เราใจเต้นขนาดนี้นะ... หมอกิ่งคิดในใจ เธอรู้สึกได้ถึงแววตาของลูกชายที่จ้องมองมาอย่างลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่แววตาของลูกชายที่ห่วงใยแม่อีกต่อไป แต่มันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่เธอเองก็เริ่มรู้สึกเช่นกัน
ระหว่างที่เดินออกจากโรงพยาบาล ก้านเดินเคียงข้างหมอกิ่งอย่างใกล้ชิด เขาไม่ปล่อยให้ระยะห่างระหว่างพวกเขามีมากเกินไป มือของก้านเลื่อนลงไปกุมมือของหมอกิ่งอย่างเป็นธรรมชาติ หมอกิ่งไม่ได้สะบัดออก ในทางกลับกัน เธอกลับบีบตอบมือของลูกชายเบาๆ เป็นการบอกว่าเธอเองก็ต้องการการสัมผัสเช่นกัน
มีคุณพ่อของเด็กคนไข้คนหนึ่งเดินสวนมา เขาหยุดทักทายหมอกิ่งด้วยรอยยิ้มที่ชวนเคลิ้ม ก้านรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เขากระชับมือที่กุมมือแม่แน่นขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้หมอกิ่งราวกับต้องการประกาศว่า "นี่แม่ของผม" หมอกิ่งรู้สึกได้ถึงท่าทีของลูกชาย เธอเหลือบมองก้านด้วยความแปลกใจ แต่ก็รู้สึกอบอุ่นในใจอย่างประหลาดกับความรู้สึกหวงแหนที่ลูกชายแสดงออก
"ลูกชายโตเป็นหนุ่มแล้วนะครับหมอกิ่ง หล่อเหลาเหมือนคุณหมอเลย" คุณพ่อคนไข้เอ่ยชม
หมอกิ่งยิ้มรับ "ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"
ก้านไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่จ้องมองชายคนนั้นด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตรนัก ทำให้คุณพ่อคนไข้รีบขอตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว หมอกิ่งหันมามองก้านพลางส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างเอ็นดู
"ไปเถอะครับแม่" ก้านกระซิบเสียงนุ่ม ก่อนจะดึงมือหมอกิ่งให้เดินไปตามเขา มุ่งหน้าไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่
ระหว่างทางกลับบ้านในรถยนต์ บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ก้านเอื้อมมือไปลูบผมสั้นทันสมัยของหมอกิ่งอย่างแผ่วเบา หมอกิ่งซบไหล่กว้างของลูกชายลงอย่างอ่อนแรง เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์แบบแม่ลูกธรรมดาอีกต่อไปแล้ว และเธอก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นเช่นนั้น
เมื่อถึงบ้าน ก้านอาสาจัดเตรียมอาหารเย็นให้แม่โดยไม่รอให้เธอเอ่ยปาก ส่วนหมอกิ่งก็ช่วยเล็กๆ น้อยๆ และคอยชื่นชมลูกชายอยู่ไม่ห่าง กลิ่นหอมจากอาหารที่ก้านทำเองลอยฟุ้งไปทั่วครัว มันเป็นกลิ่นที่คุ้นเคย แต่ในวันนี้ หมอกิ่งรู้สึกว่ามันหอมหวานเป็นพิเศษ
หลังอาหารเย็น ทั้งคู่กลับมานั่งบนโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น กิจวัตรประจำวันของพวกเขากลับมาอีกครั้ง หมอกิ่งเอนตัวซบลงกับอกแกร่งของก้าน มือของเธอโอบกอดเขาหลวมๆ ก้านโอบกอดตอบแม่แน่นขึ้นกว่าทุกครั้ง ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเล็กอย่างอ่อนโยน สัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลภายใต้เสื้อผ้าที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวช้าๆ
ดวงตาของก้านมองใบหน้าขาวใสอมชมพูของแม่ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม แสงไฟสลัวๆ จากทีวีทำให้ใบหน้าของเธอดูงดงามกว่าปกติ เขาโน้มใบหน้าลงไป หอมแก้ม หมอกิ่งเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากเนียนด้วยความรักที่ผสมปนเปกับความปรารถนาที่เขาเองก็เริ่มรับรู้ หมอกิ่งเงยหน้าขึ้นสบตากับลูกชาย ดวงตาคู่สวยของเธอสะท้อนภาพของเขาเต็มสองตา แววตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย และบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าแม่ลูก

[dick1050]

แนว Incest รึนี่ น่าสนใจ เปิดเรื่องมาดีครับ

[1819]

บรรยาย ได้ดี ครับ ลีลาการเล่าเรื่อง ค่อยๆปูความรู้สึกบ่มเพาะ ขึ้นไปตามเวลา

[Pigdavil]

คุณหมอจะได้เย็ดลูกหรือจะโดนลูกเย็ด

[swss2511]

ความใกล้ชิดจะทำลูกชายห้ามใจไม่ไหว